PL190422B1

PL190422B1 - Sposób wytwarzania N-tlenków epotylonów i N-tlenek epotylonu A oraz N-tlenek epotylonu B

Info

Publication number: PL190422B1
Application number: PL98335329A
Authority: PL
Inventors: Gerhard Höfle; Michael Sefkow
Original assignee: F Biotechnologische Forschung
Priority date: 1997-02-25
Filing date: 1998-02-25
Publication date: 2005-12-30
Also published as: NZ337195A; AU736062B2; NO327211B1; HUP0002189A3; IL131343A; US6359140B1; ES2183338T3; NO994071D0; CN1544436A; AU6724998A; WO1998038192A1; DE19880193D2; RU2201932C2; HU228851B1; NO994071L; AR011878A1; DE59805110D1; PT975638E; TW480263B; BR9807742B1

Abstract

3. N-tlenek epotylonu A o wzorze: w którym R 1 , R2 = H, Z = O ? , R = H 4. N-tlenek epotylonu B o wzorze: w którym R 1 , R2 = H, Z = O ? R = CH3 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania N-tlenków epotylonów, N-tlenek epotylonu A i N-tlenek epotylonu B.

Epotylony A i B są znane; należy porównać przykładowo opis DE 4 138 042 i zgłoszenie międzynarodowe WO-97/19086.

KT_+1 I/H T ΟΤΛΖάΈ» ri/->·»-» Al-t 7 ''h <-»»·r-l 1x4·,-»·»»·» jrr, n <-» /-»·» , r » xxvxx^x-.xwxxvy T » J V »ł cłAiuUliiU Λ T UVU1WV» VpvLjiVii\J W, VHU1 UPk Wl J L. UJ C£V j tym, że epotylon A lub B, chroniony lub niechroniony w 3,7-położeniu, przeprowadza się w znany sposób w N-tłenek.

Korzystnie w sposobie według wynalazku N-utlenianie prowadzi się nadkwasem łub dioksiranem.

Otrzymany N-tlenek można ewentualnie poddać O-alkilowaniu i odzyskiwać produkt O-ałkilowania, przy czym dla fakultatywnego O-alkilowania stosuje się elektrofilowe reagenty

190 422 alkilowe, arylowe lub heteroarylowe, w szczególności jodek metylu lub tetrafluoroboran trimetylooksoniowy.

Przedmiotem wynalazku są również związki wytworzone sposobem według wynalazku. Kolejnym przedmiotem wynalazku jest N-tlenek epotylonu A o wzorze:

w którym R¹, R² = H, Z = O', R = H

Przedmiotem wynalazku jest również N-tlenek epotylonu B o wzorze:

w którym R1 r2 = H, Z = O' R = CH3

Obecnie ujawniono również sposób wytwarzania epotylonów modyfikowanych, w którym wychodzi się z epotylonów chronionych w 3,7-położeniu lub niechronionych epotylonów A lub B i

a) związki te poddaje uwodornieniu na podwójnym wiązaniu w 16,17-położeniu; lub

b) do podwójnego wiązania w 16,17-położeniu przyłącza się chlorowiec; lub

c) poddaje epoksydowaniu podwójne wiązanie w 16,17-położeniu i ewentualnie redukuje uzyskany epoksyd do alkoholu-16.

Sposób ten można prowadzić korzystnie tak, że

- w metodzie (a) prowadzi się uwodornienie za pomocą diiminy lub wodoru oraz wielofazowego lub jednorodnego katalizatora metalicznego; lub

- w metodzie (c) prowadzi się epoksydowanie za pomocą nadkwasu lub dioksiranu.

Ujawniono również sposób wytwarzania 2,3-nienasyconych N-tlenków epotylonów, w którym albo:

(i) chroniony w 3,7-położeniu epotylon A lub B w znany sposób przeprowadza się w N-tlenek i na drodze zasadowej eliminuje się podstawniki w pozycji 3 do związku z podwójnym wiązaniem w pozycji 2,3; lub (ii) chroniony w 7-położeniu lub niechroniony w 7-położeniu epotylon A lub B, posiadający podwójne wiązanie w położeniu 2,3. przeprowadza się w znany sposób w N-tlenek i ewentualnie otrzymany N-tlenek poddaje się O-alkilowaniu i odzyskuje produkt O-alkilowania.

Ujawniono również obecnie, że otrzymany N-tlenek można poddać reakcji Katada, w szczególności sposobem według Houben-WeyPa Tom E7b, str. 646.

Sposób ten może charakteryzować się tym, że reakcję Katada prowadzi się za pomocą aktywowanej pochodnej kwasu karboksylowego, w szczególności bezwodnikiem lub chlorkiem kwasu karboksylowego.

190 422

Reakcję Katada można prowadzić z bezwodnikiem octowym i uzyskany 21-acetoksyepotylon ewentualnie rozłożyć w znany sposób do 21-hydroksy-epotylonu A lub B (epotylon E względnie F).

Fakultatywne odszczepianie można prowadzić hydrolitycznie lub enzymatycznie.

Ujawniono obecnie również sposób wytwarzania epotylonów modyfikowanych w położeniu C19, w którym chroniony w 3,7-położeniu lub niechroniony epotylon A lub B metaluje się w położeniu C19 i w znany sposób, pod działaniem elektrofilowych reagentów wychwytuje się epotylon modyfikowany alkilem, arylem, heteroalkilem, chlorowcem, tlenem lub siarką w położeniu C-19.

W tych sposobach metalowanie można prowadzić za pomocą butylolitu.

Ujawnia się również sposób wytwarzania epotylonów modyfikowanych w położeniu C27, w którym ugrupowanie allilowe (C17, C16 i C27) w znany sposób w grupie C27-metylowej podstawia się heteroatomem.

Te sposoby mogą charakteryzować się tym, że grupę C27-metylową podstawia się atomem· bromu, w szczególności za pomocą N-bromosukcynoimidu i tak otrzymany bromek przeprowadza się ewentualnie w związek C27-hydroksylowy.

Doświadczenie 1: Diepoksyepotylon A (1a)

Roztwór epotylonu A (5 mg, 10 pmola) w acetonie (1 ml) zadaje się w temperaturze 0°C dimetylodioksiranem (0,4 ml, 28 pmola, 0,07-molowy w acetonie). Roztwór doprowadza się do temperatury pokojowej w ciągu kilku godzin i miesza się w tej temperaturze przez 20 godzin. Ponieważ według wyników DC (chromatografia cienkowarstwowa) jeszcze istnieje edukt, dodaje się dalszej ilości dimetylooksiranu (0,25 ml, 17 pmola) i mieszaninę reakcyjną miesza ponownie przez 20 godzin w temperaturze pokojowej. Usuwa się rozpuszczalnik a pozostałość oczyszcza się za pomocą PSC (0,25 x 200 x 200 mm; 10%MeOH : CH₂Cl₂). Wyodrębnia się:

1. 1,4 m1 (27 %) d iepoksyepotylopu A (mia zanma epimerów na C 16-C11 w proporcji 3:2) Rf 0,63 (10% MoOH : CH2CI2); Rt : 6,79 min (izomer 1) i 7,39 min (izomer 2) (RP 18, 250 x 4 mm, MeOH:H₂O 65:35, 1 ml/min); MS : (m/z) = 510 (M+); 'H-NMR (400 MHz, CDCI3, wybrane sygnały, izomer 1):

δ = 6,69 (s, 1H, H-19); 5,48 (dd, J = 12,2 i 2,5 Hz, 1H, H-15); 4,37 (dbr, J = 10,7 Hz, 1H, H-3); 4,10 (s, 1H, H-17); 3,67 (dd, J = 5,6 i 2,5 Hz, 1H, H-7); 3,14 (qd, J - 6,6 i 2,5 Hz, 1H, H-6); 3,00 (ddd, J = 9,7, 3,6 i 2,5 Hz, 1H, H-13); 2,88 (dt, J = 8,6 i 3,6 Hz, 1H, H-12) , 2,71 (s, 3H, H-21); 2,53 (dd, J = 13,7 i 11,7 Hz, 1H, H-2a); 1,41 (s, 3H, H-22); 1,27 (s, 3H, H-26); 1,17 (d, J = 6,6 Hz, 3H, H-24); 1,08 (s, 3H, H-23); 0,97 (d, J = 7,1 Hz, 3H, H-25), (izomer 2) δ = 6,98 (s, 1H, H-19); 5,11 (dd, J = 11,7 i 2,5 Hz, 1H, H-15); 4,27 (dbr, J = 10,7 Hz, 1H, H-3); 4,14 (s. 1H, H-17); 3,06 (qd, J = 6,6 i 2,9 Hz, 1H, H-6); 2,96 (ddd, J = 9,7, 3,6 i 2,5 Hz, 1H, H-13); 2,31 (dt, J = 14,7 i 2,0 Hz, 1H, H-14a); 1,36 (s, 3H, H-22); 1,15 (d, J = = 6,6 Hz, 3H, H-24); 1,14 (s, 3H, H-26); 1,07 (s, 3H, H-23);

2,08 mg (16%) epotylon A, N-tlenek; Rf 0,44 (10% MoOH:CH₂C1₂) Rt: 4,25 min (RP 18, 250 x 4 mm; MeOH:H₂O 65 : 35,1 ml/min) M/S : (m/z) = 510 (M+); ¹ H-NMR patrz metoda 1.

Dościadczo6io 2: Dihydroopotylo6 A (1c)

Do roztworu epotylonu A (11 mg, 22 pmola) w etanolu (2 ml) dodaje się palladu na węglu aktywnym (5 mg, 10%) i czarną zawiesinę utrzymuje się w atmosferze H2 w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Ponieważ według danych chromatografii DC przemiana nie została ukończona, dodaje się dalszą porcję Pd/C i miesza się mieszaninę reakcyjną dalsze 20 godzin w atmosferze H₂. Rozdzielanie produktu prowadzi się za pomocą PSC (1 x 200 x 200 mm; 10% MeOH:CH₂Cl₂). Wyodrębnia się: 1. 0,5 mg (5%) dihydronputylonu A; Rf 0,60 (10% MoOH : CH₂Cl₂); Rt : 10,80 min (RP 18, 250 x 4 mm, Me0H:H₂O 65:35, 1ml/min); MS : (m/z) = 496 (M+), 478, 408, 308 ; *H-NMR (400 MHz, CDCI3. wybrane sygnały):

δ = 7,05 (d, J - 6,6 Hz, 1H, OH); 6,77 (s, 1H, H-19); 5,23 (dd, J = 12,4 i 2,3 Hz, 1H, H-15); 4,42 (ddd, J - 11,7, 6,6 i 3,0 Hz, 1H, H-3); 3,70 (ddd, J = 5,3 i 2,0 Hz, 1H, H-7); 3,12 (qd, J = 6,6 i 3,0 Hz, 1H, H-6); 3,07 (d, J = 12,7 Hz, 1H, H-17a); 2,96 (ddd, J = 9,7, 3,6 i 2,0 Hz, 1H, H-13); 2,91 (ddd, J - 9,7, 3,6 i 2,6 Hz, 1H, H-12); 2,68 (s, 3H, H-21); 2,51 (dd, J = = 13,7 i 11,7 Hz, 1H, H-2a); 2,24 (d, J = 12,7 Hz, 1H, H-17b); 2,19 (m, 1H, H-16); 2,13 (dd, J =

190 422 = 13,7 i 3,0 Hz, 1H, H-2b); 1,35 (s, 3H, H-22); 1,15 (d, J = 6,6 Hz, 3H, H-24); 1,09 (s, 3H, H-23); 0,99 (d, J = 7,1 Hz, 3H, H-25); 0,93 (d, J = 6,6 Hz, 3H, H-26);

2,8 mg (72 %) kwasu 15-deoksy-dihydroepotylonowego Rf 0,10 (10 % MeOH:CH2Cl2).

Doświadczenie 3: 16-hydroksyepotylon A (1b)

Do roztworu epotylonu A (7 mg, 14 pmola), mieszanina epimerów 1:1 na węglu C-16, w etanolu (2 ml) dodaje się palladu na węglu aktywnym (10 mg, 10%) i czarną zawiesinę utrzymuje się w atmosferze H2 w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Ponieważ według danych DC przemiana nie została ukończona, dodaje się dalszą porcję Pd/C i miesza się mieszaninę reakcyjną dalsze 80 godzin w atmosferze H2. Rozdzielanie produktu prowadzi się za pomocą PSC (1 x 200 x 200 mm; 10 % MeOH : CHaCh). Wyodrębnia się:

1,3 mg (43%) 16-hydroksyepotylonu A (izomer 1); Rf 0,38 (10% MeOH : CH2G2); Rt : 6,65 min (RP 18, 250 x 4 mm, MeOH:H2O 65:35, 1 ml/min); *H-NMR (400 MHz, CDCl3, wybrane sygnały):

δ = 6,85 (s, 1H, H-19); 5,02 (dd, J = 11,7 i 2,0 Hz, 1H, H-15); 4,38 (dbr, J = 11,2 Hz, 1H, H-3); 3,67 (dd, J = 4 i 3 Hz, 1H, H-7); 3,14 (qd, J = 6,8 i 3,0 Hz, 1H, H-6); 2,95 (d, J = 15,3 Hz, 1H, H-17a); 2,89 (d, J = 15,3 Hz, 1H, H-17b); 2,89 (ddd, J = 10,2, 3,6 i 2,0 Hz, 1H, H-13); 2,81 (ddd, J - 9,7 i 3,6 i 2,5 Hz, 1H, H-12); 2,70 (s, 3H, H-21); 2,53 (dd, J = 15,8 i 11,7 Hz, 1H, H-2a); 2,14 (dd, J = 15,8 i 2,0 Hz, 1H, H-2b); 2,08 (dt, J = 14,3 i 2,0 Hz, 1H, H-14a); 1,39 (s, 3H, H-22); 1,25 (s, 3H, H-26); 1,19 (d, J = 6,6 Hz, 3H, H-24); 1,05 (s, 3H, H-23); 0,99 (d, J = 7,1 Hz, 3h, H-25); 2,3 mg (43%) 16-hydroksyepotylonu A (izomer 2); Rf 0,31 (10% MeOH : CH2G2) ; Rt : 6,10 min (RP 18, 250 x 4mm, MeOH:H2O 65:35, 1 ml/min); 'H-NMR (300 MHz, CDCh, wybrane sygnały):

δ = 6,85 (s, 1H. H-19); 5.21 (dd, J = = 11.3 i 1.9 Hz, 1H, H-15); 4,42 (dbr, J = 10,5 Hz, 1H, H-3); 3,71(sbr, 1H, H-7); 3,21 (d, J = 14,3 Hz, 1H, H-17a); 3,13 (qd, J = 6,8 i 3,0 Hz, 1H, H-6); 3,09 (dt, J = 9,8 i 3,4 Hz, 1H, H-13); 2,87 (dt, J = 9,4 i 3,0 Hz, 1H, H-12); 2,73 (d, J = = 14,3 Hz, 1H, H-17b); 2,68 (s, 3H, H-21); 2,63 (dd, J = 16,6 i 11,7 Hz, 1H, H-2a); 2,27 (dt, J = 14,7 i 2,3 Hz, 1H, H-14a) ; 2,24 (dd, J = 16,6 i 2,6 Hz, 1H, H-2b); 1,39 (s, 3H, H-22); 1,22 (s, 3H, H-26); 1,19 (d, J= 6,8 Hz, 3H, H-24); 1,05 (s, 3H, H-23); 0,99 (d, J = 7,2 Hz, 3H, H-25).

N-tlenek epotylonu A (2a)

Do 100 mg epotylonu A w 1 ml dichlorometanu dodaje się 100 mg 70%-wego kwasu m-chloronadbenzoesowego w 0,5 ml dichlorometanu. Po mieszaniu przez 6 godzin w temperaturze pokojowej rozcieńcza się dichlorometanem i kolejno wytrząsa z roztworem siarczynu sodu, w celu rozłożenia nadmiaru nadkwasu, i z roztworem dwuwęglanu sodu. Rozpuszczalnik odpędza się pod zmniejszonym ciśnieniem a pozostałość rozdziela się metodą preparacyjnej wysokosprawnej chromatografii cieczowej HPLC na kolumnie Nucleosil RP-18 (250 x 20 mm; faza ruchoma metanol/woda 60/40). Wydajność 60 mg bezbarwnego oleju. Rf - 0,60 (żel krzemionkowy DC folia aluminiowa, faza ruchoma dicliloirom^ttanmett^nol: 1);

ESI-MS (jony ujemne) m/2 510;

UV (metanol) X_max (lambda maks.) 240 nm;

1³C-NMR (CDCh) (CDClg) : C-1 70,5, C-2 39,9, C-3 00,8, C-4 55,1, C-5 221,4, C-6 40,9, C-7 7^,^, C-8 37,6, C-9 31,81 C-10 22,89 C-11 28,0, C-12 58,0, C-13 55,8, C-14 32,2, C-15 75,5, C-16 144,5, C-17 111,4, C-18 143,4, C-19 110,3, C-20 145,6, C-21 13,5, C-22 15,4, C-23 23,3, C-24 12,0, C-25 16,5, C-27 18,2 ppm.

21-acetoksyepotylon A (=21-acetyloepotylon E) (3 a)

Do 50 mg N-tlenku epotyoonu A 12π) w 9,5 ml dki-hklromet;tau dddaje się 0,05 ml 2,6-di-tert.-butylopirydyny 1 0,1 ml bezwoodika Gotowego. Po 11 minutaab ogrzewania w 75°C rozpuszczalnik i reagenty usuwa się pod zmniejszonym ciśnieniem a pozostałość rozdziela się metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej HPLC na kolumnie Nucleosil RP-18 (250 x 20 mm; faza ruchoma metanol/woda 60/40). Wydajność 30 mg bez barwnego oleju.

Rf - 0,50 (żel krzemionkowy DC folia aluminiowa, faza ruchoma dichloromztau/mztanol 95:5);

ESI-MS Gony ujemne) m/z 552;

UV (metanol) λ_max (lambda maks.) 210, 250 nm;

190 422

H-NMR (CDCI3 sygnały zmienione w stosunku do 2a):15-H 5,45 dd, 17-H 6,60 s, 19-H

7,15 s, 21-H2 5,35 s, CH3CO 2,15 s ppm.

Epotylon E (3b)

Do 10 mg 21-acetoksyepotylonu A (3a) w 0,5 ml metanolu dodaje się 1 kroplę roztworu stężonego amoniaku, ogrzewa 1 godzinę w 40°C i odparowuje do suchości pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozdziela się preparacyjną DC. Wydajność 6 mg produktu identycznego z autentyczną próbką epotylonu E.

Doświadczenie 4: 19-metyloepotylon A (4b)

Roztwór epotylonu A (15 mg, 30 pmola) w THF / tetrahydrofuranie (1 ml) zadaje się w temperaturze -90°C n-butylolitem (100 μΐ, 160 pmola, 1,6 molowy w heksanie). Roztwór zabarwia się natychmiast na złotopomaranczowo. Po 15 minutach mieszania w -90°C mieszaninę reakcyjną zadaje się jodkiem me tylu (100 μ!, 1,6 mmola). Uzyskany lekko zielonożółty roztwór podgrzewa się do -30°C i gasi buforem o pH-7,0 (2 ml). Emulsję doprowadza się za pomocą 0,1 kwasu solnego do pH=6. Po nasyceniu stałym NaCl, fazę wodną ekstrahuje się CH2G2 (2x5 ml) i octanem etylu (5 ml), połączone fazy organiczne suszy się nad MgSOą sączy i odpędza rozpuszczalnik w wyparce obrotowej. Oczyszczanie produktu prowadzi się za pomocą PSC (1 x 200 x 200 mm; 10% MeOH:CH2Cb) i HPLC (RP 18, 250 x 16 mm, MeΟΗΉ2Ο 65:35). Wyodrębnia się:

1. 2,5 mg (17%) 19-metyloepotylonu A ; Rf 0,50 (10% MeOH : CH2G2); Rt: 11,70 min (RP 18, 250 x 4mm, MeOHThO 65:35, 1 ml/min); MS : (m/z) = 508 (M+), 420, 320; H-NMR (300 MHz, CDCh, wybrane sygnały):

δ = 6,41 (s, 1H, H-17); 5,46 (dd, J = 9,0 i 2,3 Hz, 1H, H-15); 4,15 (dd, J = 10,5 i 3,0 Hz, 1H, H-3); 3,77 (dd, J = 8 i 4 Hz, 1H, H-7); 3,20 (qd, J = 6,8 i 4,5 Hz, 1H, H-6); 3,04 (dt, J = = 7,5 i 3,8 Hz, 1H, H-13); 2,91 (dt, J = 7,5 i 3,8 Hz, 1H, H-12); 2,61 (s, 3H, H-21); 2,51 (dd, J = 14,4 i 10,5 Hz, 1H, H-2a); 2,38 (dd, J = 14,4 i 3,0 Hz, 1H, H-2b); 2,32 (s, 3H, H-27); 2,15 (ddd, J = 15,1, 3,8 i 3,0 Hz, 1H, H-14a); 2,01 (d, J = 1,5 Hz, 3H, H-26); 1,91 (dt, J = 15,1 i 8,8 Hz, 1H, H-14b); 1,34 (s, 3H, H-22); 1,16 (d, J = 6,8 Hz, 3H, H-24); 1,10 (s, 3H, H-23); 1,00 (d, J = = 6,9 Hz, 3H, H-25).

2. ca 50 % epotylonu A

Doświadczenie 5: 19-bromoepotylon A (4a)

Roztwór epotylonu A (25 mg, 50 μmola) w THF (2,5 ml) za daje się w temperaturze -90°C n-butylolitem (160 μζ 225 μmola, 1,6 molowy w heksanie). Roztwór zabarwia się natychmiast na złotopomaranczowo. Po 15 minutach mieszania w -90°C do mieszaniny reakcyjnej dodaje się N-bromosukcynoimid (27 mg, 150 μmola) rozpuszczony w THF (0,5 ml). Roztwór się powoli odbarwia. Obecnie lekko brązowawą mieszaninę reakcyjną podgrzewa się do -30°C i doprowadza się za pomocą 0,1 N kwasu solnego (1 ml) do pH=0,5. Po nasyceniu stałym NaCl fazę wodną ekstrahuje się CikUh (2x 5 ml) i octanem etylu (5 ml), połączone fazy organiczne suszy się nad MgSOU, sączy i odpędza rozpuszczalnik w wyparce obrotowej. Oczyszczanie produktu prowadzi się za pomocą PSC (1 x 200 x 200 mm; 10% Me-OH:CH2Cb) i HPLC (RP 18, 250 x 16 mm, MeOH:H2O 65:35). Wyodrębnia się:

2,6 mg (9%) 19-bromoepotylonu A ; Rf 0,53 (10% MeOH : CH2G2); Rt : 20,78 min (RP 18, 250 x 4 mm, MeOH:H2O 65:35, 1 ml/min); MS : (m/z) = 574 i 572 (M+), 556, 554, 468, 466, 386, 384, 341 ; 1H-NMR (300 MHz, CDCb, wybrane sygnały):

δ = 6,43 (s, 1H, H-17); 5,46 (dd, J = 8,7 i 2,3 Hz, 1H, H-15); 4,13 (ddd, J = 9,4, 6,0 i 3,8 Hz, 1H, H-3); 3,80 (dd, J = 8 i 4 Hz, 1H, H-7); 3,38 (d, J = 6,0 Hz, 1H, OH); 3,22 (qd, J = 6,8 i 5,3 Hz, 1H, H-6); 3,05 (dt, J = 8,3 i 4,1 Hz, 1H, H-13); 2,91 (dt, J = 7,5 i 3,7 Hz, 1H, H-12); 2,66 (s, 3H, H-21); 2,55 (dd, J = 14,7 i 9,4 Hz, 1H, H-2a); 2,47 (dd, J = 14,7 i 3,8 Hz, 1H, h-2U), 2,10 (u, j = 1,1, hz, 3H, H-20); 2,14 (dt, J = 14,/ i 3,8 Hz, 1H, H-14a); 1,y0 (dt, J = 15 i 8,3 Hz, 1H, H-14b); 1,34 (s, 3H, H-22); 1,17 (d, J= 6,8 Hz, 3H, H-24); 1,11 (s, 3H, H-23); 1,01 (d, J = 6,8 Hz, 3H, H-25).

2. ca 60% epotylonu A.

190 422

PRZYKŁADY SYNTEZY la DO 5a

R\ R² = Η, X,Y ~ - O- , R = H

R¹, R² Η, X - OH Y = H , R = H

R\ R² = Η, X = Η Y - H , R = H

_2a R’, R² = H, Z = O“ , R = H _b R¹, R² - H, Z = OCH₃ BEJ .

190 422

4a R¹, Ft² = Η, V - Br , _{R = H} b V = CH_3i R¹, R² H , R = H

R

5a R\ R² - H, W - OH , r _{= H}

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania N-tlenków epotylonów, znamienny tym, że epotylon A lub B, chroniony lub niechroniony w 3,7-położeniu, przeprowadza się w znany sposób w N-tlenek.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że N-utlenianie prowadzi się nadkwasem lub dioksiranem.
3. N-tlenek epotylonu A o wzorze:

w którym R¹, R² = H, Z = O', R = H
4. N-tlenek epotylonu B o wzorze:

w którym R¹, R² = H, Z = O' R = CH3