PL189918B1 - Zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem - Google Patents

Zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem

Info

Publication number
PL189918B1
PL189918B1 PL98336207A PL33620798A PL189918B1 PL 189918 B1 PL189918 B1 PL 189918B1 PL 98336207 A PL98336207 A PL 98336207A PL 33620798 A PL33620798 A PL 33620798A PL 189918 B1 PL189918 B1 PL 189918B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
microparticles
protein
antibody
polymeric
microparticle according
Prior art date
Application number
PL98336207A
Other languages
English (en)
Other versions
PL336207A1 (en
Inventor
Dario Cremaschi
Cristina Porta
Original Assignee
Acraf
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Acraf filed Critical Acraf
Publication of PL336207A1 publication Critical patent/PL336207A1/xx
Publication of PL189918B1 publication Critical patent/PL189918B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K9/00Medicinal preparations characterised by special physical form
    • A61K9/14Particulate form, e.g. powders, Processes for size reducing of pure drugs or the resulting products, Pure drug nanoparticles
    • A61K9/16Agglomerates; Granulates; Microbeadlets ; Microspheres; Pellets; Solid products obtained by spray drying, spray freeze drying, spray congealing,(multiple) emulsion solvent evaporation or extraction
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K9/00Medicinal preparations characterised by special physical form
    • A61K9/0012Galenical forms characterised by the site of application
    • A61K9/0043Nose
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K9/00Medicinal preparations characterised by special physical form
    • A61K9/14Particulate form, e.g. powders, Processes for size reducing of pure drugs or the resulting products, Pure drug nanoparticles
    • A61K9/16Agglomerates; Granulates; Microbeadlets ; Microspheres; Pellets; Solid products obtained by spray drying, spray freeze drying, spray congealing,(multiple) emulsion solvent evaporation or extraction
    • A61K9/167Agglomerates; Granulates; Microbeadlets ; Microspheres; Pellets; Solid products obtained by spray drying, spray freeze drying, spray congealing,(multiple) emulsion solvent evaporation or extraction with an outer layer or coating comprising drug; with chemically bound drugs or non-active substances on their surface

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Otolaryngology (AREA)
  • Medicinal Preparation (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Medicines Containing Antibodies Or Antigens For Use As Internal Diagnostic Agents (AREA)
  • Peptides Or Proteins (AREA)

Abstract

1. Zastosowanie polimerowych mikroczastek z zaadsorbowanym na powierzchni bialkiem i przeciwcialem, do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej do podawania donosowego. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej do podawania donosowego.
W niniejszym opisie i dołączonych zastrzeżeniach, określenie „białko” obejmuje jakikolwiek związek wytworzony przez kondensacje dwóch albo więcej aminokwasów. Stąd określenie obejmuje, choć nie jest ograniczone do biologicznie czynnych peptydów, polipeptydów i białek.
Wiadomo, że u różnych gatunków zwierząt, w tym ludzi, absorpcja białek podawanych drogą donosową jest wyższa niż 40% dla peptydów zbudowanych z od 3 do 6 aminokwasów (AA), około 10-15% dla polipeptydów o długości 9-27 AA i mniejsza niż 1% dla polipeptydów o wyższym ciężarze cząsteczkowym (przykładowo, dla insuliny (51 AA) absorpcja wynosi niemal zero) jakkolwiek występują wyraźne międzygatunkowe różnice dla tego samego peptydu, albo nawet różnice między osobnikami tego samego gatunku (Lee W.A. i Longenecker J. P. „Biopharm. Manufact.”, kwiecień; str. 1-7 (1988)).
Z tego powodu pod koniec lat 80-tych, jedynie trzy nonapeptydy jako takie (desmopresyna, lypresyna i oksytocyna) podawane były drogą donosową, zaś inhibitory proteaz i wzmacniacze przenoszenia przez błonę śluzową nosa badane były od wczesnych lat 80-tych. Ogólnie, substancje wzmacniające są surfaktantami, które zwiększają pasywne przenikanie przez błonę śluzową nosa. Z tego powodu możliwe było uzyskanie formulacji do podawania donosowego kalcytoniny (32 AA), insuliny (51 AA) i hormonu wzrostu (191 Aa) oraz innych białek i polipeptydów o wysokim ciężarze cząsteczkowym (Lee W.A., Longenecker J.P. „Biopharm. Manufact.”, kwiecień; str. 1-7 (1988); Yerhoef J.C. i in., Eur. J Drug Metab. and Pharma189 918 cokin. 15, 83 (1990); Mishima M. i in., J. Pharmacobio-Dyn. 10, str. 69 (1987); Mishima M. i in., J. Pharmacobio-Dyn. 12, 32 (1989); Watanabe Y. i in., Chem. Pharm. Buli. 40, 3100 9192); Schipper N.G.M. i in., Pharmaceutical Res. 10, 682 (1993); Shao Z. i in., Pharmaceutical Res. 11, 1174 (1994)).
Ponieważ wzmacniacze są zasadniczo surfaktantami, wykazują wadę mniej lub bardziej głębokiego i odwracalnego uszkadzania błony śluzowej, zwiększając jej przenikalność.
W celu polepszenia absorpcji, zastosowano również przejściowe opóźniacze przenikania, takie jak środki lepkie, polimery klejowe itp., ale uzyskane wyniki były umiarkowane. Jednakże, opóźniacze wywoływały również toksyczne objawy względem błony śluzowej i rzęsek.
W celu przezwyciężenia tych wad, zaproponowano podawanie leku inkorporowanego w mikrosferach skrobi, które nie są absorbowane, ponieważ są zbyt duże, ale ulegają częściowej hydratacji w świetle jamy nosowej i powoli uwalniają inkorporowane peptydy (Illum i in., Int. J. Pharm. 39:189 (1987); Bjork E. i Edman P., Int. J. Pharm. 47, 233 (1988)). W ten sposób, osiągnięto efekt opóźniający wraz z polepszeniem absorpcji małych i średniej wielkości cząsteczek. Jednakże, absorpcja dużych cząsteczek nie została poprawiona, gdyż nie dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej.
EP-A-0 474 453 ujawnia kompozycję farmaceutyczną do podawania donosowego obejmującą i) białko, i ii) podjednostkę ciepłochwiejnej enterotoksyny B (LTB). Kompleks białko/LTB zapewnia wzrost absorpcji białka drogą nosową w porównaniu z podawaniem samego białka (tabela 1). Jednakże, LTB nie jest przeciwciałem, zaś kompleks białko/LTB nie jest niesiony przez mikrocząstkę. Ponadto, EP-A-0 474 453 nie donosi o absorpcji kompleksu białko/LTB przez śluzówkę nosa w porównaniu ze śluzówką jelita.
EP-A-0 681 833 ujawnia kompozycję farmaceutyczną do podawania donosowego obejmującą (i) białko adsorbowane na (ii) nośniku w postaci metalu wielowartościowego. Opisuje się, że kompozycja ma równą albo większą dostępność biologiczną w porównaniu z uzyskaną po wstrzyknięciu albo podaniu doustnym. Jednakże, tabela 1 w EP-A-0 681 833 pokazuje, że różnica w biodostępności insuliny po podaniu donosowym jest tylko dwukrotnie większa niż po podaniu podskórnym, co z kolei jak wiadomo daje wyższą dostępność biologiczną niż po podaniu doustnym.
Na koniec, w zgłoszeniu patentowym PCT WO 94/28879 ujawniono kompozycję farmaceutyczną do podawania doustnego, obejmującą materiał biologicznie czynny, przeciwciało, które swoiście wiąże się z materiałem biologicznie czynnym i wiele mikrocząstek materiału polimerowego. W szczególności materiał biologicznie czynny należy do rodziny peptydów, polipeptydów i białek. Korzystnie, mikrocząstkami są mikrosfery polistyrenu.
Materiał biologicznie czynny i przeciwciała są adsorbowane na mikrocząstkach, zaś te ulegają endocytozie przez nabłonek wyściełający kępki Peyer'a myszy. Możliwe jest, więc dla zwierzęcia laboratoryjnego obliczenie zarówno ilości mikrocząstek wnikających do komórek (wychwyt), jak i ilość mikrocząstek, które efektywnie przenikają przez ścianki i osiągają drogi limfatyczne jelit, które zbierają transportowany materiał.
We wspomnianym wyżej zgłoszeniu, najskuteczniejszy transport osiągnięto przez zastosowanie bydlęcego hormonu wzrostu jako białka i przeciwciała przeciwko bGH.
Przeprowadzono pomiary wychwytu przez wprowadzenie in vivo 3,6 x 1011 pokrytych mikrocząstek do jelita czczego i krętego szczura, utrwalenie tkanki po 90 minutach i przeprowadzenie pomiaru (przy obliczaniu uwzględniono 6 cykli enocytotycznych w ciągu 90 minut).
Otrzymano następujące wyniki:
a) całkowity wychwyt w 90 minut przez 40 cm2: 8400000 mikrocząstek:
[wydajność = 0,023%o (= 8400000/3, 6 x 1011)];
b) całkowity wychwyt na jednostkę powierzchni 40 cm2 przez 90 minut 210000 mikrocząstek/cm2:
[wydajność/cm 2 = 0,0005 8%o (= 210000/3, 6 x 10H)].
Z kolei, pomiar przepływu śródściennego przeprowadzono przez wprowadzenie in vivo do jelita czczego i krętego szczura 3, 6 x 10|T pokrytych mikrocząstek i zbieranie limfy z kaniulowanego przewodu jelitowego, co 5 minut.
Uzyskano następujące wyniki:
a) transport śródścienny na 40 cm 2 w ciągu 90 minut: 65000 mikrocząstek:
189 918 [wydajność na 40cm2 = 65000/3, 6 x 1011 = (0,00018%o)]
b) materiał transportowany przez ścianę w ciągu 90 minut/cm2; 1625 mikrocząstek/cm2;
[wydajność = 4,4 x 10'9 (= 0,0000044%o)].
Dane pokazują, że wydajność endocytozy w jelicie jest 130 razy wyższa (2, 3 x 10’5/l ,8 x 107) od transportu śródściennego. Oznacza to, że na każde 130 cząstek ulegających endocytozie, 129 ulega zatrzymaniu w kępkach Peyer'a i tylko 1 przechodzi do limfy.
Obecnie, nieoczekiwanie stwierdzono, że wydajność aktywnego transportu białka i związanego z nim przeciwciała zaadsorbowanych na mikrocząstkach substancji polimerowej w błonie śluzowej nosa jest 400 tysięcy razy wyższa niż w jelicie.
Ponieważ dane dotyczące absorpcji w jelicie uzyskano in vivo, dotyczą one przepływu wchodzącego (światło jelita-limfa) obejmującego zarówno aktywny, jak i pasywny transport śródkomórkowy, który zwiększa wydajność. W oparciu o tę przesłankę, stosunek wydajności transportu nosowego i jelitowego jest bez wątpienia wyższy niż wspomniane 400000.
W rzeczywistości, błonę śluzową nosa badano w stanie izolowanym in vitro i możliwe było zmierzenie dwóch przeciwstawnych, jednokierunkowych przepływów pokrytych mikrocząstek, zaś wypadkową absorpcję obliczono jako różnicę tych przepływów. Wypadkowa absorpcja błony śluzowej nosa nie obejmuje napływającego pasywnie składnika, ale jak to opisano dla jelita, jest całkowicie wynikiem absorpcji czynnej.
Dalej należy wspomnieć, że oprócz niezwykle korzystnej wydajności, droga donosowa jest ogólnie korzystniejsza w porównaniu z drogą doustną, ponieważ wchłonięte substancje nie muszą przechodzić przez przewód pokarmowy i wchodząc do krążenia nie muszą przechodzić przez wątrobę.
Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem, do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej do podawania donosowego.
Białko jest korzystnie wybrane z grupy obejmującej BSA (albumina surowicy bydlęcej), insulinę, enkefalinę, hormony, czynniki wzrostowe, cytokiny, czynniki krzepnięcia, neuropeptydy, czynniki przeciwbakteryjne i ich fragmenty. Z kolei przeciwciało jest korzystnie immunoglobuliną wybraną z grupy obejmującej IgM, IgA i IgG Immunoglobulina jest korzystnie swoista wobec białka.
Mikrocząstki korzystnie są mikrosferami materiału polimerowego. Wskazane jest aby nie posiadał on właściwości immunogennych. W korzystnym wykonaniu wynalazku materiałem polimerowym jest polistyren. Możliwe jest również stosowanie lateksu i innych polimerów. Korzystnie materiał polimerowy należy do typu materiałów ulegających biodegradacji.
Korzystnie, kompozycja farmaceutyczna otrzymana zgodnie z zastosowaniem według wynalazku wytwarzana jest w postaci przydatnej do dawkowania, obejmującej skuteczną dawkę białka i przeciwciała, zaadsorbowanych na mikrocząstkach materiału polimerowego, wraz z obojętnym dopuszczalnym farmaceutycznie nośnikiem.
Przykładami przydatnych postaci dawkowania drogą donosową są kremy, maści, aerozole, spray'e i krople.
Postaci dawkowania mogą również obejmować inne konwencjonalne składniki takie jak konserwanty, stabilizatory, bufory, sole zwiększające ciśnienie osmotyczne, emulgatory, środki zapachowe itp.
Ilości białka i przeciwciała w kompozycji farmaceutycznej otrzymanej zgodnie z zastosowaniem według wynalazku mogą być różne w szerokim zakresie, w zależności od takich czynników jak np. stan i ciężkość choroby, ciężar ciała pacjenta, liczba dziennych dawek i aktywność wytwarzanego białka. Optymalna ilość może zostać określona łatwo i w sposób rutynowy przez specjalistę.
W korzystnym wykonaniu wynalazku stosunek białka do immunoglobuliny wynosi od 1 do 15000 moli białka na mol przeciwciała. Korzystnie od 1 do 5000, zaś jeszcze korzystniej od 1 do 100 moli białka na mol przeciwciała.
Z kolei wagowa ilość białka w kompozycji farmaceutycznej otrzymanej zgodnie z zastosowaniem według wynalazku może być łatwo określona przez specjalistę na podstawie znanej aktywności zastosowanego białka.
189 918
Postaci dawkowania kompozycji farmaceutycznej otrzymanej zgodnie z zastosowaniem według wynalazku można wytworzyć sposobami dobrze znanymi w chemii farmaceutycznej, obejmującymi mieszanie, granulację, prasowanie, rozpuszczanie, sterylizowanie itp.
Aktywność białek zaadsorbowanych na mikrocząstkach wraz z przeciwciałami swoistymi wobec białek określono w doświadczeniach opisanych poniżej.
Przykład 1
Transport mikrocząstek drogą donosową.
Do doświadczeń zastosowano dwie heterolateralne błony śluzowe nosa wyizolowane od samców albinotycznych królików nowozelandzkich (ciężar: 3-3,5 kg), po przerwaniu rdzenia kręgowego. Kawałki błony śluzowej nosa odpowiadające concha nasalis superior płukano roztworem Krebs-Henseleit (Comp. Biochem. Physiol. Cremaschi D. i in., 99A, 361 (1991); Biochem. Biophys. Acta, Cremaschi D. i in., 27, 1280 (1996)), a następnie zamocowano na teflonie w komorze Ussinga (pole powierzchni eksponowanej = 0,3 cm2) i inkubowano w roztworze Krebs-Henseleit, w temperaturze 27±1°C.
Roztwór Krebs-Henseleit miał następujący skład (w mM): Na+, 142,9; K+, 5,9; Ca2+, 2,5; Mg2+, 1,2; Cl', 127,7; HC03', 24,9; H2PO4', 1,2; SO42', 1,2; glukoza, 5,5. pH ustalono na 7,4 przez przepłukiwanie mieszaniną 95% O2 + 5% CO2. Gaz służył również do natleniania tkanek i mieszania roztworu.
Różnice w potencjale elektrycznym w poprzek nabłonka (Vms) określono stosując cyfrowy multimetr (Keithley Instr., Cleveland, USA, model 136). Pomiary pobierano co 10 minut podczas pierwszych 30 minut doświadczenia (w celu oceny funkcji pobranego nabłonka) i na zakończenie doświadczenia (150 minut po rozpoczęciu, tj. po 120 minutach inkubacji).
Na zakończenie okresu inkubacji wstępnej, do roztworu pod śluzówką jednej z dwóch tkanek oraz do roztworu nad śluzówką drugiej z tkanek dodano 250 μΐ zawiesiny fluorescencyjnych mikrosfer polistyrenowych (sprzęgniętych z izotiocyjanianem fluoresceiny, FITC: Polyscience Inc., Warrington, PA, USA) o średnicy około 0,5 μm. Stężenie mikrosfer mierzono w próbkach po 10 μΐ (pobranych na początku i na zakończenie inkubacji), z kalibracją absorbancji (fotometr 15 dostępny z Perkin-Elmer Corp., Norwalk, CT, USA) przy długości fali 600 nm. Stężenia referencyjne mikrosfer określono w kamerze Burkera po odpowiednim rozcieńczeniu (mikroskop fluorescencyjny Orthoplan MPV2, Leitz GMBH, D-6330 Wetzlar, Niemcy). Podczas doświadczenia początkowe i końcowe stężenie mikrocząstek nie wykazywało istotnych różnic. Mikrocząstki transportowane podczas 120 minut inkubacji mierzono w kamerze Burkera z powodu ich niskiego stężenia i wyrażano jako jednokierunkowy przepływ w kierunku błona śluzowa-warstwa podśluzowa (Jms) albo w przeciwnym kierunku (Jsm) w liczbie mikrocząstek ^^Ιί1.
Zarówno roztwór donorowy jak i roztwór zawierający transportowane mikrocząstki poddano działaniu ultradźwięków na początki i na końcu doświadczenia, przed przeprowadzeniem pomiarów, w celu zapobieżenia agregacji mikrocząstek w roztworze Krebs-Henseleit oraz adsorpcji na tkance. Roztwór donorowy odnawiano całkowicie co 30 minut, co zapewniało stałe stężenie wolnych mikrocząstek.
Przykład 2
Transport białek zaadsorbowanych na mikrocząstkach drogą donosową.
Przeprowadzono procedurę opisaną w przykładzie 1, z takim wyjątkiem, że mikrocząstki zawieszono w roztworze białka (6,5 x 10'6 M) i inkubowano kompletną zawiesinę przez 90 minut w 37°C. Przeprowadzono 4 płukania, przy czym każde obejmowało precypitację przez odwirowanie i ponowne zawieszenie w roztworze Krebs-Henseleit zawierającym albuminę surowicy bydlęcej (7,4 x 10- M, 5% p/v).
Przykład 3
Transport przeciwciał zaadsorbowanych na mikrocząstkach drogą donosową.
Przeprowadzono procedurę opisaną w przykładzie 1 i 2, z takim wyjątkiem, że mikrocząstki zawieszono w roztworze białka zawierającym przeciwciała.
Przykład 4
Transport białek zaadsorbowanych z przeciwciałami na mikrocząstkach drogą donosową.
189 918
Przeprowadzono procedurę opisaną w przykładzie 1 i 2, z takim wyjątkiem, że do adsorpcji na mikrocząstkach zastosowano polipeptydy i swoiście wiążące się z nimi przeciwciała. Najpierw^, mikrocząstki zawieszono w odpowiednim roztworze białka (6,5 x 10'6 M) i całą zawiesinę inkubowano przez 90 minut w 37°C. Przeprowadzono 4 płukania, przy czym każde obejmowało precypitację przez odwirowanie i ponowne zawieszenie w roztworze Krebs-Henseleit zawierającym albuminę surowicy bydlęcej (7,4 x 10‘4 M, 5% p/v). Na koniec, przeprowadzono drugą inkubację w roztworze zawierającym przeciwciało swoiste wobec polipeptydu (6,5 x 10‘6 M) przez 16 godzin w 4°C.
Do badania kinetyki transportu pokrytych mikrocząstek, nie zawieszano ich ani nie rozcieńczano po tym jak pokryto je zwykłym sposobem tak, że niezależnie od końcowego stężenia mikrocząstek występowało homogenne pokrycie.
Wśród stosowanych polipeptydów były albuminęa surowicy bydlęcej (BSA), immunoglobulina A (ludzka IgA z siary), immunoglobulina G (mysia IgE przeciwko ludzkiej insulinie i przeciwko BSA) zakupione w Sigma (St. Louis, MO, USA), zaś insulinę bydlęcą i enkefalinę ([Leu5]enkefalina) zakupiono w Calbiochem AG (Lucerna, Szwajcaria).
Wyniki z przykładów 1-4 przedstawiono w tabeli 1, pokazującej przepływ do warstwy podśluzowej (Jms) i w przeciwną stronę (Jsm) natywnych mikrocząstek (nie pokrytych) albo pokrytych różnymi białkami.
Niezależnie od rodzaju pokrywającego białka, doświadczenie uważano za istotne gdy izolowaną błonę śluzową uznano za żywą przed i po inkubacji. Uwzględniane parametry obejmowały różnicę potencjału elektrycznego (Vms), będącego wskaźnikiem transportu przez nabłonek aktywnych jonów tworzących potencjał, jak i metabolizmu komórek (podtrzymującego ten transport) oraz integralności nabłonka jako bariery.
Początkowy minimalny Vms wynosił + 1 mV (błona podśluzowa jako dodatnia). Vms zwiększał się pomału i stopniowo podczas doświadczenia, wskazując nie tylko, że izolowana błona śluzowa nie ulegała rozkładowi, ale wskazując również na ciągłe przywracanie funkcji błony śluzowej in vitro. Obserwowany w czasie trend był podobny do opisanego przez Cremaschi i in., Comp. Biochem. Physiol. 99A, 361 (1991).
Temperatura inkubacji wynosiła 27±1°C. W porównaniu z 37°C, temperatura ta obniżała metabolizm i transport około dwukrotnie, ale stabilizowała izolowaną tkankę. W różnych przeprowadzonych doświadczeniach, średni Vms po 30 minutach inkubacji wstępnej w 27°C (przed wprowadzeniem roztworu donosowego z mikrocząstkami i początkiem inkubacji z pomiarem przepływu) wynosił 40±0,1 mV (134 błony śluzowe).
Vms na zakończenie 120-minutowej inkubacji wynosił 6,6±0,2 mV (134 błony śluzowe, p< 0,01).
Niezależnie od pokrycia, stężenie mikrocząstek w roztworze donorowym nie wykazuje istotnego zmniejszenia w czasie, podczas 120 minutowej inkubacji. Stężenie to w rzeczywistości, jest równe 3,25±0,05 x 10If mikrocząstek/ml (134 doświadczenia) na początku inkubacji i 3,22±0,04 x 10H mikrocząstek/ml (134 doświadczenia przeprowadzone przez twórców) na zakończenie inkubacji.
Oznacza to, że przepływy Jms i Jsm były jednokierunkowe w badanym okresie czasu i nie występowała utrata mikrocząstek z powodu absorpcji albo agregacji. Dawało to bezpieczny odnośnik dla stężenia roztworu tworzącego przepływ.
Wyniki podsumowano w tabeli 1:
a) w różnych warunkach pokrywania, wartości Jsm odpowiadają około 3-6 milionom mikrocząstek cm'2h'’ na 325 bilionów mikrocząstek/ml w roztworze donorowym;
b) gdy mikrocząstki nie są pokryte polipeptydami, wartości Jms nie różnią się od wartości Jsm; stąd nie zachodzi wypadkowa absorpcja mikrosfer (Jnet nie różni się istotnie od zera);
c) pokrywanie polipeptydami, niezależnie od zastosowanego polipeptydu (BSA, insulina, enkefalina, IgA, IgG przeciwko insulinie, IgG przeciwko BSA), powoduje że wartości Jms są zawsze istotnie wyższe od wartości Jsm; stąd zachodzi absorpcja wypadkowa (Jnet istotnie różni się od zera);
d) gdy po pokryciu mikrocząstek przez adsorpcję insuliny albo BSA, odpowiednie przeciwciało (IgG przeciwko insulinie albo IgG przeciwko BSA w stężeniu 1:100 względem stężenia zastosowanego do adsorpcji) związano wiązaniem swoistym dla tych dwóch białek, Jms
189 918 jest znacznie zwiększony w odniesieniu do insuliny i BSA, zwłaszcza zaadsorbowanych na mikrosferach; w konsekwencji, wypadkowa absorpcja (Jnet) wykazuje istotny wzrost.
Ponieważ największy przepływ netto uzyskano przy użyciu insuliny związanej ze swoistym IgG, badano kinetykę transportu dla tego połączenia. Mikrocząstki pokryto jak to ujawniono uprzednio, następnie rozcieńczono albo zatężono i mierzono przepływ w różnych stężeniach mikrocząstek.
Tabela 2 pokazuje wyniki otrzymane przez przeprowadzenie 6 doświadczeń na każde stężenie. Wyniki pokazują, że:
a) przy stężeniu 2 bilionów i 200 milionów mikrocząstek/ml, Jms nie różni się istotnie od Jsm. Stąd, Jnet nie różni się istotnie od zera;
b) w wyższych stężeniach, o ile Jsm nie wykazuje istotne zmiany, Jms staje się istotnie wyższy od Jsm. Stąd, Jnet różni się istotnie od zera;
c) wraz ze wzrostem stężenia, JmS zwiększa się stopniowo i zwiększa się różnica z Jsm; w konsekwencji Jnet również się zwiększa. Wzrost jest obserwowany w stężeniu 982 bilionów mikrocząstek/ml, tj. 500-krotnie więcej niż mnimalne zastosowane stężenie;
d) trend kinetyki jest sigmoidalny, zaś maksymalna wydajność/cm2 transportu przez nabłonek uzyskuje się przy 3,2 x 1011 mikrocząstek/ml, co jest równoważne z 1,7%. Wydajność taka, uzyskana przy 27°C wynosi 400000 razy więcej niż odpowiednia wydajność otrzymana dla jelita cienkiego, mierzona w 37°C i uwzględniająca całkowity aktywny wypadkowy przepływ i pasywny przepływ ze światła do limfy jak określono uprzednio.
Tabela 1
Przepływ natywnych mikrocząstek albo mikrocząstek pokrytych polipeptydem (Ag) albo przeciwciałem albo polipeptydem związanym ze swoistym przeciwciałem (Ag+Ab)
Mikrocząst. pokryte Liczba dośw. Vms, (mV) Concentration (10n/ml) Przepływ (106cm-2h'1)
początk. końców. początk. końców. Jms Jsm Jnet
Nie pokryte 5 4,4±0,5 6,2±0,4** 2,53±0,06 2,47±0,02 3,94±0,48 3,37±0,44 0,5±0,38
(10) (10) (10) (10)
BSA 6 5,00±0,4 7,6±0,4** 3,45±0,05 3,54±0,05 7,46±0,64 - 4,85±0,23 2,60±0,50°°
(12) (12) (12) (12)
Insulina 13 3,1±0,3 5,2±0,3** 3,81±0,08 3,72±0,11 11,06±1,47 ·· 3,96±0,57 7,10±1,15°°
(26) (26) (26) (26)
Enkefalina 6 4,0±0,3 7,2±1,1** 3,20±0,05 3,28±0,06 7,26±0,53 ·· 4,66±0,09 2,60±0,53°°
(12) (12) (12) (12)
IgA 6 3,5±0,4 6,8±1,0** 3,26±0,13 3,18±0,9 6,98±0,83 · 3,92±0,16 3,06±0,87°
(12) (12) (12) (12)
IgG anty- 6 3,0±0,2 7,1±0,5** 2,78±0,10 2,80±0,10 13,-47:±1,08 - 3,66±0,22 9,81±1,08°°
insulinowe (12) (12) (12) (12) ...
IgG anty- 6 5,7±0,7 9,0±1,2** 3,23±0,04 3,34±0,05 10,15±1,24 - 4,08±0,34 6,06±0,94°°
BSA (12) (12) (12) (12)
Insulina + 13 3,3±0,2 5,4±0,3** 3,17±0,05 3,01±0,05 74,23±7,06 ·· 5,91±0,48 68,32±6,87°°
igG (26)...... (26) (26) (26)
BSA + IgG 6 5,5±1,0 8,2+0,8* 3,12±0,07 3,22±0,08 13,5^^1,49 ·· 4,17±0,31 9,39±1,28°°
(12) (12) (12) (12)
Średnia 4,0±0,l 6,6±0,2** 3,25±0,05 3,22±0,04
(134) (134) (134) (134)
*, ** p<0,05 albo 0,01 w odniesieniu do wartości początkowej °,00 p<0,05 albo 0,01 w odniesieniu do zera •, •· p<0,05 albo 0,01 w odniesieniu do Jsm
189 918
Tabela 2
Przepływy mikrocząstek pokrytych insuliną związaną z IgG przeciwko insulinie. Roztwór donorowy o różnych stężeniach mikrocząstek
Stężenie mikrocząstek (10/ml) Przepływ (106cm‘2h'')
Jms Jsm Jnet
0,022±0,002 5,84±0,65 5,14±0,54 0,69±0,44
0,14±0,01 7,62±0,55·· 5,17±0,35 2,45±0,36°°
0,32±0,01 9,40±0,78·· 4,28±0,12 5,12±0,79°°
0,69±0,03 13,16±0,69·· 4,20±0,18 8,96±0,67°°
1,52±0,06 26,75±1,43·· 4,69±0,21 22,06±1,33°°
1,73±0,03 34,27±1,66- 4,36±0,16 29,91±1,53°°
2,79±0,08 6I,39±3,87·· 4,45±0,34 56,94±3,76°°
5,43±0,13 79,85±5,7- 5,54±0,63 74,32±5,81°°
9,82±0,14 98,84±7,12·· 6,31 ±0,90 92,53±6,67°°
°, °° p<0,05 albo 0,01 w odniesieniu do zera •, ·· p<0,05 albo 0,01 w odniesieniu do Jsm
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (10)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem, do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej do podawania donosowego.
  2. 2. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 1, znamienne tym, że białko jest wybrane z grupy obejmującej BSA (albumina surowicy bydlęcej), insulinę, enkefalinę, hormony, czynniki wzrostowe, cytokiny, czynniki krzepnięcia, neuropeptydy; czynniki przeciwbakteryjne i ich fragmenty.
  3. 3. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 1, albo 2, znamienne tym, że przeciwciało jest immunoglobuliną wybraną z grupy obejmującej IgM, IgA i IgG.
  4. 4. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 3, znamienne tym, że immunoglobulina jest swoista wobec białka.
  5. 5. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 1, znamienne tym, że mikrocząstki są mikrosferami z materiału polimerowego.
  6. 6. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 5, znamienne tym, że polimerowy materiał ulega biodegradacji.
  7. 7. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 5, znamienne tym, że polimerowym materiałem jest polistyren.
  8. 8. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 1, znamienne tym, że stosunek białka do immunoglobuliny wynosi od 1 do 15000 moli białka na mol przeciwciała.
  9. 9. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 1, znamienne tym, że stosunek białka do immunoglobuliny wynosi od 1 do 5000 moli białka na mol przeciwciała.
  10. 10. Zastosowanie polimerowych mikrocząstek według zastrz. 1, znamienne tym, że stosunek białka do immunoglobuliny wynosi od 1 do 100 moli białka na mol przeciwciała.
PL98336207A 1997-04-14 1998-04-08 Zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem PL189918B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
IT97MI000856A IT1291559B1 (it) 1997-04-14 1997-04-14 Uso di microparticelle su cui sono stati adsorbiti una proteina ed un anticorpo per preparare una composizione farmaceutica somministrabile
PCT/EP1998/002214 WO1998046209A1 (en) 1997-04-14 1998-04-08 Use of microparticles having a protein and an antibody adsorbed thereon for preparing a pharmaceutical composition for intranasal administration

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL336207A1 PL336207A1 (en) 2000-06-05
PL189918B1 true PL189918B1 (pl) 2005-10-31

Family

ID=11376872

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL98336207A PL189918B1 (pl) 1997-04-14 1998-04-08 Zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem

Country Status (24)

Country Link
US (1) US7235522B2 (pl)
EP (1) EP0971703B9 (pl)
JP (1) JP2002503222A (pl)
KR (1) KR100507449B1 (pl)
CN (1) CN1135970C (pl)
AT (1) ATE243502T1 (pl)
AU (1) AU742079B2 (pl)
BG (1) BG64269B1 (pl)
CA (1) CA2288970C (pl)
CZ (1) CZ298935B6 (pl)
DE (1) DE69815828T2 (pl)
DK (1) DK0971703T3 (pl)
EA (1) EA002324B1 (pl)
ES (1) ES2201492T3 (pl)
GE (1) GEP20022646B (pl)
HU (1) HU225523B1 (pl)
IL (1) IL132114A (pl)
IT (1) IT1291559B1 (pl)
PL (1) PL189918B1 (pl)
PT (1) PT971703E (pl)
SK (1) SK282398B6 (pl)
TR (1) TR199902536T2 (pl)
UA (1) UA62961C2 (pl)
WO (1) WO1998046209A1 (pl)

Family Cites Families (5)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
CA2050425A1 (en) * 1990-09-03 1992-03-04 Yoshiaki Uda Pharmaceutical composition and its mucous use
RU2022562C1 (ru) * 1992-05-06 1994-11-15 Рубальский Олег Васильевич Способ лечения вирусной инфекции кожи и слизистых оболочек
GB9311454D0 (en) * 1993-06-03 1993-07-21 Agricultural & Food Res Pharmaceutical compositions
JP3414539B2 (ja) * 1994-05-11 2003-06-09 有限会社ドット 経鼻吸収用組成物
US5879712A (en) * 1995-06-07 1999-03-09 Sri International Method for producing drug-loaded microparticles and an ICAM-1 dosage form so produced

Also Published As

Publication number Publication date
KR20010006267A (ko) 2001-01-26
ES2201492T3 (es) 2004-03-16
SK142299A3 (en) 2000-09-12
EP0971703A1 (en) 2000-01-19
IL132114A (en) 2004-07-25
SK282398B6 (sk) 2002-01-07
UA62961C2 (en) 2004-01-15
WO1998046209A1 (en) 1998-10-22
CA2288970C (en) 2006-05-30
US20020058069A1 (en) 2002-05-16
HUP0001752A2 (hu) 2000-10-28
ATE243502T1 (de) 2003-07-15
PT971703E (pt) 2003-11-28
EA199900934A1 (ru) 2000-04-24
PL336207A1 (en) 2000-06-05
HUP0001752A3 (en) 2001-10-29
EP0971703B1 (en) 2003-06-25
HU225523B1 (en) 2007-01-29
KR100507449B1 (ko) 2005-08-10
IT1291559B1 (it) 1999-01-11
JP2002503222A (ja) 2002-01-29
EA002324B1 (ru) 2002-04-25
TR199902536T2 (xx) 2000-02-21
DE69815828D1 (de) 2003-07-31
ITMI970856A1 (it) 1998-10-14
US7235522B2 (en) 2007-06-26
BG64269B1 (bg) 2004-08-31
DE69815828T2 (de) 2004-05-19
CZ362499A3 (cs) 2000-04-12
CZ298935B6 (cs) 2008-03-12
CN1135970C (zh) 2004-01-28
CA2288970A1 (en) 1998-10-22
GEP20022646B (en) 2002-03-25
AU742079B2 (en) 2001-12-20
AU7526098A (en) 1998-11-11
DK0971703T3 (da) 2003-10-20
BG103873A (en) 2000-06-30
IL132114A0 (en) 2001-03-19
CN1252712A (zh) 2000-05-10
EP0971703B9 (en) 2003-11-05

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Johnson et al. The stabilization and encapsulation of human growth hormone into biodegradable microspheres
CA2493478C (en) Cell transport compositions and uses thereof
JP4315468B2 (ja) 肺への薬物送達のための空気力学的に軽い粒子
FI97691B (fi) Menetelmä lääkkeenvälityskoostumuksen valmistamiseksi
Ishikawa et al. Insoluble powder formulation as an effective nasal drug delivery system
US20150290132A1 (en) Cell Transport Compositions and Uses Thereof
KR100250390B1 (ko) 마이크로입자의 경구전달 시스템
US20020155158A1 (en) Methods and compositions for enhanced delivery of bioactive molecules
JPH05508616A (ja) 治療用エアロゾル剤
PT97610A (pt) Processo para a preparacao de composicoes farmaceuticas contendo substancias biologicamente activas do grupo dos n-glicofurois
JPH10501519A (ja) インシュリンを肺に送給できる方法および組成物
IL163218A (en) Polymer-based preparations for prolonged release of the hormone FSH
PL189918B1 (pl) Zastosowanie polimerowych mikrocząstek z zaadsorbowanym na powierzchni białkiem i przeciwciałem
CN102784106A (zh) 一种口服降钙素脂质体及其冻干制剂
JPH0480008B2 (pl)
MXPA99009366A (en) Use of microparticles having a protein and an antibody adsorbed thereon for preparing a pharmaceutical composition for intranasal administration
KR20130010462A (ko) 경비 투여용 조성물 및 그 제조 방법

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20100408