PL187645B1

PL187645B1 - Urządzenie do podnoszenia osi pojazdu z zawieszeniem pneumatycznym

Info

Publication number: PL187645B1
Application number: PL98335368A
Authority: PL
Inventors: Roland Berghaus; Hans-Werner Kopplow; Burchard Michels; Manfred Michels; Andreas Schlimbach; Bernd Rhein
Original assignee: Bpw Bergische Achsen Kg
Priority date: 1997-02-28
Filing date: 1998-02-25
Publication date: 2004-08-31
Also published as: DE19880183D2; HUP0001567A3; EP0961726B1; CZ307999A3; ZA981583B; ATE225272T1; HU223441B1; CZ296009B6; WO1998038074A1; HU9701139D0; RU2201370C2; ES2184248T3; PL335368A1; DE59805794D1; HUP0001567A2; TR199902074T2; AU6823398A; EP0961726A1

Abstract

1. Urzadzenie do podnoszenia osi pojazdu z za- wieszeniem pneumatycznym, gdzie belka osi przy- mocowana jest do dwóch wahaczy podluznych, których jeden koniec zamocowany jest uchylnie na podwoziu, za posrednictwem wspornika, zas drugi spoczywa na amortyzatorze powietrznym, przymo- cowanym do podwozia, przy czym urzadzenie to obejmuje przynajmniej jeden podnosnik, którego podpora znajduje sie na wsporniku, i który, w mo- mencie uruchomienia i odpowietrzenia obu amorty- zatorów powietrznych, wspierajacych os belki na podwoziu, umozliwia podniesienie belki osi, zna- mienne tym, ze podnosnik wykonany jest w for- mie cylindra naciskowego (11), korzystnie cylin- dra membranowego, z którego obudowy wystaje na zewnatrz tloczysko (18) pelniace role elementu odpedowego, a ponadto ze tloczysko (18) prowa- dzone jest wzdluz prowadnicy osiowej (19, 23) zamocowanej sztywno wzgledem obudowy, opiera- jac sie o element przenoszenia energii, a wreszcie ze w wyniku uruchomienia cylindra naciskowego (11) element przenoszenia energii naciska od dolu na wahacz podluzny (3), podnoszac go przy tym w góre. Fig. 1a PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do podnoszenia osi pojazdu z zawieszeniem pneumatycznym, gdzie belka osi przymocowana jest do dwóch wahaczy podłużnych, których jeden koniec zamocowany jest uchylnie na podwoziu, za pośrednictwem wspornika, zaś drugi spoczywa na amortyzatorze powietrznym, przymocowanym do podwozia. Urządzenie to obejmuje przynajmniej jeden podnośnik, którego podpora znajduje się na wsporniku, i który, w momencie uruchomienia i odpowietrzenia obu amortyzatorów powietrznych wspierających oś belki na podwoziu, umożliwia podniesienie belki osi.

Znane są różne rodzaje urządzeń do podnoszenia osi pojazdu. W praktyce· wykorzystuje się urządzenia tego rodzaju, które uzupełniając miech amortyzatora powietrznego wspierający wahacze podłużne na podwoziu pojazdu wyposażone są w drugi miech, który umieszczony jest po przeciwnej wobec belki osi stronie wspornika. Od strony odpędowej ów drugi miech amortyzatora powietrznego łączy się z zamocowanym uchylnie ma wsporniku ramieniem podnośnikowym, za pośrednictwem, którego w trakcie napowietrzania dodatkowego miecha i jednoczesnego odpowietrzania pierwszego miecha wspierającego belkę osi na podwoziu możliwe jest podniesienie belki osi, gdy pojazd nie jest lub też jest jedynie częściowo obciążony ładunkiem. Niekorzystną stroną takiego urządzenia do podnoszenia osi pojazdu jest to, że w przypadku wielu typów pojazdów brak jest przed wspornikiem wystarczającej ilości miejsca do umieszczenia dodatkowego miecha amortyzatora powietrznego. W przypadku wielu pojazdów w miejscu tym umieszczane są palety ładunkowe, zaś w przypadku pojazdów cystern umieszcza się tam stacyjkę. W przypadku rozmaitych typów pojazdów wyposażonych w trzy położone za sobą kolejno osie pożądane jest, by w momencie, gdy pojazd nie jest obciążony ładunkiem, dwie spośród tych osi można było unieść. W przypadku drugiej lub trzeciej osi przestrzeń przed wspornikiem jest znacznie ograniczona przez położoną wcześniej oś.

Znane są również urządzenia do podnoszenia osi, które umieszczane są w środku pod podwoziem i które obejmują belkę podnoszonej osi również w środku. Urządzenia tego rodzaju znajdują wprawdzie zastosowanie również w przypadku belek osi wyposażonych w hamulce tarczowe, jednakże tu, zwłaszcza w przypadku różnych typów pojazdów silosowych, brak jest miejsca między podłużnicami na umieszczenie urządzenia do podnoszenia osi pojazdu, jako że w pojazdach tych w środku umieszczone są niecki lub wentyle wylotowe. W celu zamocowania środkowego urządzenia do podnoszenia osi konieczne jest zatem zastosowanie odrębnej, stabilnej poprzecznicy w podwoziu, co jednak powoduje wzrost kosztów produkcji i zwiększa wagę pojazdu. Odpowiednie urządzenie do podnoszenia osi znane jest przykładowo z EP-A2-0 450 942. Urządzenie to wyposażone jest w dźwignię wahliwa, jaka może się wychylać na wsporniku, a której wolny koniec zwrócony ku belce osi, jaka ma zostać podniesiona, przylega do spodniej strony wahacza podłużnego podtrzymującego ową belkę. Położony naprzeciw belki wolny koniec dźwigni wspiera się na spodzie drugiego amortyzatora powietrznego, który umieszczony jest przed wspornikiem. W wyniku napełnienia

187 645 powietrzem drugiego amortyzatora i jednoczesnego odpowietrzenia amortyzatora wspierającego belkę osi na podwoziu pojazdu, w górę podnoszony jest wolny koniec dźwigni przylegający od spodu wahacza podłużnego, a przez to podnoszona jest belka osi połączona z wahaczem. Jako że w przypadku wielu pojazdów przed wspornikiem znajduje się miejsce na palety ładunkowe, zaś w przypadku pojazdów cystern umieszczana tam jest stacyjka, umieszczenie tam dodatkowego amortyzatora możliwe jest jedynie w nielicznych przypadkach.

Kolejne rozwiązanie dotyczące urządzenia do podnoszenia osi pojazdu znane jest z EP-A 0 431 673. Obejmuje ono ramię nośne przymocowane od spodu wspornika, a skierowane ku belce osi, na ' którego wolnym końcu umieszczony jest dodatkowy miech amortyzatora powietrznego. Strona odpędowa tego dodatkowego miechu położona jest w taki sposób, by w trakcie napowietrzania siły nacisku działały ukośnie od dołu na wahacze podłużne. W wyniku takiego położenia dodatkowego miechu uzyskuje się wprawdzie wystarczającą ilość miejsca na palety ładunkowe lub stacyjkę przed wspornikiem, jednak urządzenie do podnoszenia osi tego rodzaju nie może być powszechnie stosowane dla zespołów osi tego rodzaju, jakie wyposażone są w hamulce tarczowe. Ze względu na umieszczenie na ramieniu nośnym miecha amortyzatora powietrznego brak jest miejsca na cylinder hamulca tarczowego.

Kolejne rozwiązanie urządzenia do podnoszenia osi znane jest z FR-A 2 649 045. W celu uzyskania pożądanego momentu podnoszenia urządzenie to wykorzystuje cylinder naciskowy, który umieszczony jest na wsporniku po stronie przeciwnej do belki osi za pośrednictwem elementu podporowego. Ze względu na takie rozmieszczenie również i w przypadku wspornika tego rodzaju brak jest miejsca na umieszczenie palet ładunkowych lub stacyjki w przypadku pojazdów cystern. W przypadku urządzenia do podnoszenia osi znanego z FR-A 2 649 045 tłoczysko cylindra naciskowego wyposażone jest w prowadnicę o podłużnym otworze, z którą współpracuje czop walcowy połączony z wahaczem podłużnym. Czop ten położony jest poniżej osi wahań wahacza podłużnego, w wyniku czego w trakcie uruchamiania cylindra naciskowego jego tłoczysko położone jest od strony końca prowadnicy o podłużnym otworze naprzeciw czopu walcowego, zaś w trakcie późniejszego wzrostu nacisku wychyla wahacz podłużny ku górze. W trakcie działania pojazdu przy opuszczonej osi ruch wahacza podłużnego przenoszony jest również na czop walcowy, w wyniku czego przemieszcza się on stale względem prowadnicy o podłużnym otworze w tłoczysku.

Celem wynalazku jest takie przekształcenie znanego urządzenia do podnoszenia osi, aby uzyskać urządzenie o prostej konstrukcji, znajdujące rozwiązanie w przypadku możliwie wielu typów pojazdów.

Cel ten osiągnąć można w taki sposób, by podnośnik wykonany był w formie cylindra naciskowego, korzystnie cylindra membranowego, z którego obudowy wystawałoby na zewnątrz tłoczysko pełniące rolę elementu odpędowego, a ponadto by tłoczysko prowadzone było wzdłuż prowadnicy osiowej zamocowanej sztywno względem obudowy, opierając się o element przenoszenia energii, a wreszcie by w wyniku uruchomienia cylindra naciskowego element przenoszenia energii naciskał od dołu na wahacz podłużny, podnosząc go przy tym w górę.

Urządzenie do podnoszenia osi, oprócz cylindra naciskowego, który przymocować można przykładowo do dodatkowego elementu nośnego na wsporniku, wymaga elementu przenoszenia energii, który przekazuje od dołu wytworzoną przez cylinder naciskowy energię nacisku wahaczowi podłużnemu. Cześć składową tego elementu stanowić może między innymi ramię wychylne obracające się wokół poziomej osi obrotowej, połączony ze wspornikiem lub częścią sztywno do niego przymocowaną. Ramię to, zgodnie z korzystnym rozwiązaniem wykonane jest w taki sposób, by mogło ono wraz z przymocowanym do niego, korzystnie elastycznym, elementem buforowym naciskać od dołu na wahacz podłużny, podnosząc go jednocześnie.

W ramach cylindra tego rodzaju, jaki pełni rolę podnośnika, wykorzystać można przykładowo zwykły cylinder hamulcowy.

Zgodnie z preferowanym rozwiązaniem cylinder naciskowy umieszczany jest na elemencie nośnym, który umieścić można na wsporniku pod różnym kątem. Dzięki temu

187 645 urządzenie do podnoszenia osi łączyć można z różnymi zespołami pneumatycznymi, co pozwala na mnogość zastosowań, jak również późniejsze uzbrojenie obecnych zespołów osi. W celu uzyskania rozmaitych kątów położenia wyposażyć można wspornik lub też element nośny w pewną liczbę otworów na trzpień łożyskowany, który wprowadzać można do wnętrza owych otworów.

Przykładowe rozwiązanie prowadnicy osiowej tłoczyska przewiduje, by w pobliżu wyjścia tłoczyska z obudowy umieścić puszkę ślizgową, która nie pozwala na wychylenie się tłoczyska, prowadząc go jednocześnie w kierunku osiowym.

Zgodnie z kolejnym rozwiązaniem proponuje się, by wolny koniec tłoczyska wyposażony był w obrotowy krążek o poziomej osi obrotu, który oparty jest od dołu o położoną na ramieniu wychylnym powierzchnię toczną. Preferuje się, by powierzchnia ta wykonana była w formie wklęsłej ewolwenty w stosunku do krążka, której normalna dla danego położenia krążka pokrywa się z osią podłużną tłoczyska. Dzięki takiemu rozplanowaniu powierzchni tocznej w znacznym stopniu unika się sił poprzecznych działających na tłoczysko tworzące element odpędowy, dzięki czemu nie występują tu nadmierne siły tarcia w rejonie prowadnicy podłużnej tłoczyska.

Zgodnie z innym rozwiązaniem urządzenia do podnoszenia osi pojazdu część składowa elementu przenoszenia energii to obok ramienia wychylnego, jeszcze korbowód, którego górny koniec łączy się z ramieniem wychylnym za pośrednictwem poziomej osi obrotowej, a którego dolny koniec prowadzony jest z pomocą prowadnicy prostoliniowej położonej na jednej linii z prowadnicą osiową tłoczyska. Wyposażony on jest ponadto w powierzchnię pionowego styku, z którą styka się z kolei powierzchnią pionowego styku położoną na wolnym końcu tłoczyska. Zgodnie z korzystnym rozwiązaniem powierzchnie te są płaskie lub baryłkowate, co pozwala na przenoszenie jedynie sił nacisku lub uderzenia, zaś żadnych sił poprzecznych działających na tłoczysko.

Zgodnie z kolejnym rozwiązaniem prowadnica prostoliniowa obejmuje prowadnice o podłużnym otworze po obu stronach korbowodu, do wnętrza których dostają się odcinki końcowe belki poprzecznej umieszczonej na dolnym końcu korbowodu. W celu uproszczenia konstrukcji prowadnica prostoliniowa dolnego końca korbowodu może być jednocześnie prowadnicą osiową tłoczyska.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1a przedstawia widok z boku na oś z zawieszeniem pneumatycznym zgodnie z pierwszym rozwiązaniem urządzenia do podnoszenia osi w trakcie jazdy; fig. Ib przedstawia kolejny widok z boku na oś z zawieszeniem pneumatycznym zgodnie z fig. la, z tą różnicą, że oś ta została tu podniesiona; fig. 2a przedstawia jedynie częściowo widok z boku na oś z zawieszeniem pneumatycznym zgodnie z drugim rozwiązaniem urządzenia do podnoszenia osi w trakcie jazdy; fig. 2b przedstawia kolejny widok z boku na oś z zawieszeniem pneumatycznym zgodnie z fig. 2a, z tą różnicą, że oś ta została tu podniesiona; fig. 3 przedstawia ' widok cząstkowy zgodnie z kierunkiem patrzenia III wskazanym na fig. 2b; fig. 4 przedstawia widok cząstkowy odpowiadający temu, który zaprezentowano na fig. 3, jednakże zgodnie z wariantami zmienionymi w stosunku do tych zaprezentowanych na fig. 2a, 2b i 3; fig. 5 przedstawia inny widok cząstkowy zgodnie z tym, co pokazano na fig. 3, ponownie zgodnie z wariantami zmienionymi w stosunku do tych zaprezentowanych na fig. 2a, 2b i 3; fig. 6 przedstawia inny widok cząstkowy zgodnie z tym, co pokazano na fig. 3, ponownie zgodnie z wariantami zmienionymi w stosunku do tych zaprezentowanych na fig. 2a, 2b i 3.

Dla wszystkich zaprezentowanych rozwiązań wspólna jest oś pojazdu z zawieszeniem pneumatycznym wyposażona w belkę osi 1, która w rejonie swych obu końców połączona jest z wahaczem podłużnym 3 z pomocą dwóch pałąków śrubowych 2. Oba wahacze podłużne 3 od strony przednich końców połączone są uchylnie z pomocą trzpienia łożyskowanego 4 ze wspornikiem 5, który z kolei łączy się z podwoziem pojazdu.

Natomiast od strony tylnego końca każdy wahacz podłużny 3 opiera się na podwoziu za pośrednictwem amortyzatora powietrznego 6. Poza tym między podwoziem a każdym wahaczem podłużnym 3 umieszczono tłumik 7. Z podwozia pojazdu na niektórych rysunkach przedstawiono fragmenty podłużnicy 8.

,187 645

Uniesienie w górę osi z zawieszeniem pneumatycznym pokazanej na fig. 1a i 2a, jaką zaprezentowano tu w trakcie jazdy, tak by znalazła się ona w położeniu zaznaczonym na fig. 1b i 2b, wymaga zastosowania podnośnika 9, który na przykładach zgodnie z fig. 1a do 2b wykonany jest w formie cylindra naciskowego 11.

Ponadto dla wszystkich rozwiązań wspólne jest to, że do umocowania podnośnika 9 w formie cylindra naciskowego do wspornika 5 nieruchomo przyłączono element nośny 12. Ponadto wspólne jest też dla nich ramię wychylne 13, które łączy się ze wspornikiem 5 lub elementem nośnym 12. W przypadku wszystkich rozwiązań ramię wychylne 13 wyposażone jest po swej górnej stronie w element buforowy 14, który opiera się od dołu o wahacz podłużny 3.

W przypadku pierwszego rozwiązania zaprezentowanego na fig. 1a i 1b podnośnik 9 wykonano w formie cylindra naciskowego 11, przykładowo cylindra hamulcowego wykonanego w formie cylindra membranowego. Cylinder naciskowy 11 przymocowany jest do elementu nośnego 12 przedłużającego wspornik 5 w dół taki sposób, że tłoczysko 18 tworzące element odpędowy cylindra naciskowego 11 skierowane jest ku dołowi wahacza podłużnego 3. Połączenie takiego urządzenia do podnoszenia osi z rozmaitymi amortyzatorami powietrznymi, a zwłaszcza późniejsze uzbrojenie umożliwia mocowanie elementu nośnego 12 pod różnym kątem na wsporniku 5. W tym też celu w elemencie nośnym 12 wykonano szereg otworów 12a, z pomocą których element nośny 12 mocowany jest w stabilny sposób na wsporniku 5. W celu uniesienia wahacza podłużnego 3 nad cylinder naciskowy 11 ramię wychylne 13 przymocowane uchylnie do trzpienia łożyskowanego 4 o poziomej osi obrotu wyposażone jest w powierzchnię toczną 15, na której opiera się od dołu krążek 16 zamocowany uchylnie na wolnym końcu tłoczyska 18. Powierzchnia toczna 15 ramienia wychylnego 13 pełniącego tu rolę elementu przenoszenia energii wykonana jest w formie wklęsłej ewolwenty w stosunku do krążka 16. Ewolwenta ta przebiega w taki sposób, że normalna dla danego położenia krążka 16 na powierzchni tocznej 15 pokrywa się z osią podłużną tłoczyska 18. Dzięki takiemu rozplanowaniu ewolwenty całkowicie lub w znacznym stopniu unika się sił poprzecznych działających na krążek 16, a przez to na tłoczysko 18.

Konieczne jest też, by tłoczysko 18 cylindra naciskowego 11 przemieszczało się wzdłuż osi, w którym to celu w pobliżu wyjścia tłoczyska 18 z obudowy cylindra naciskowego 11 przymocowana jest puszka ślizgowa 19 pełniąca funkcję prowadnicy osiowej tłoczyska.

Zgodnie z rozwiązaniami zaprezentowanymi na fig. 2a do 6 umieszczony między cylindrem naciskowym 11 a wahaczem podłużnym 3 element przenoszenia energii wykonany jest z szeregu części składowych. Obok ramienia wychylnego 13 posiada on również korbowód 20. Górny koniec korbowodu 20 łączy się za pośrednictwem poziomej osi obrotowej 21 z ramieniem wychylnym 13. Dolny koniec 22 korbowodu 20 umieszczony jest w prowadnicy prostoliniowej 23, która położona jest na jednej linii z prowadnicą osiową 19 tłoczyska. Na dolnym końcu 22 korbowodu znajduje się ponadto powierzchnia pionowego styku 24, do której przylega kolejna powierzchnia pionowego styku 25 zewnętrznego końca tłoczyska 18. W zaprezentowanym przykładzie wykonania powierzchnia pionowego styku 24 ma formę baryłkowatą, zaś powierzchnia 25 jest płaska, w wyniku czego uniknąć można w dużym stopniu działania sił poprzecznych na tłoczysko 18. Na prowadnicę osiową 19 tłoczyska położoną na jednej linii z prowadnicą prostoliniową 23 nie działają w związku z tym żadne znaczące siły poprzeczne, a przez to występuje tu jedynie niewielkie tarcie.

Prowadnica prostoliniowa 23 obejmuje prowadnice o podłużnym otworze po obu stronach tłoczyska 18 i korbowodu 20. Prowadnice te znajdują się w dwuczęściowym elemencie nośnym 12 przymocowanym do wspornika 5.

Szczegóły konstrukcyjne prowadnic o podłużnym otworze przedstawiono na fig. 3 i 4. Na rysunkach tych widać, że do dolnego końca 22 korbowodu przymocowana jest belka poprzeczna 26 wraz z odcinkami końcowymi 27, 27a przymocowanymi do jej końców. Odcinki te przebiegają w obu prowadnicach o podłużnym otworze prowadnicy prostoliniowej 23, prowadząc tym samym dolny koniec 22 korbowodu w prostej linii do tłoczyska 18. W celu zapewnienia, by belka poprzeczna 26 wraz z przymocowanym do niej korbowodem 20 miała możliwość ruchu obrotowego, przedstawione na fig. 4 w uproszczony sposób odcinki

187 645 końcowe 27 są okrągłe. Średnica ich jest nieznacznie mniejsza od szerokości prowadnic o podłużnym otworze. Natomiast zgodnie z rozwiązaniem przedstawionym na fig. 3, belka poprzeczna 26 wyposażona jest w odcinki końcowe 27 o płaskich powierzchniach 27b, które opierają się o powierzchnie wewnętrzne prowadnic o podłużnym otworze. Tym samym dochodzi do stykania się płaszczyzn między prowadnicami o podłużnym otworze a belką poprzeczną 26, w wyniku czego ścieranie się w tym przypadku jest mniejsze niż to jest w przypadku rozwiązania zaprezentowanego na fig. 4. W celu zapewnienia ruchu obrotowego korbowodu 20, w rozwiązaniu tym dolny koniec 22 korbowodu wyposażono w puszkę 28, która obejmuje belkę poprzeczną 26, mając jednocześnie możliwość obracania się, a tym samym zmiany położenia względem niej.

Kolejną modyfikację podstawowego rozwiązania zaprezentowanego na fig. 2a, 2b i 3 pokazano na fig. 5, gdzie wolny koniec tłoczyska 18, inaczej niż opisanym powyżej rozwiązaniu, nie jest wykonany w formie popychacza, ale w formie kolejnej belki poprzecznej 29, która, podobnie jak belka poprzeczna 26 korbowodu 20, prowadzona jest w prowadnicy prostoliniowej 23 wykonanej w formie prowadnic o podłużnym otworze. W rozwiązaniu tym prowadnica prostoliniowa 23 dolnego końca 22 korbowodu tworzy zarazem prowadnicę osiową tłoczyska. Belka poprzeczna 29 tworzy zewnętrzny wolny koniec tłoczyska 18 i dlatego połączona jest z nim na stałe.

Wariant zaprezentowany na fig. 6 różni się z kolei od tego, jaki pokazuje fig. 5, tym, że zastosowano tu dodatkową puszkę 28, która stanowi przegubowe połączenie między belką poprzeczną 26 a korbowodem 20, w wyniku czego odcinki końcowe 27a belki poprzecznej 26 wyposażone być mogą w płaskie nieścieralne powierzchnie 27b.

Przedstawione tu rozwiązania urządzenia do podnoszenia osi charakteryzują się szczególnie zwartą konstrukcją, jaka pozwala na znaczną oszczędność miejsca, w wyniku czego wszelkie podnośniki służyć też mogą do podnoszenia osi pojazdu z zawieszeniem pneumatycznym wyposażonych w hamulce tarczowe. Wszystkie przykłady wykonania mogą znaleźć zastosowanie w przypadku znanych osi z zawieszeniem pneumatycznym, jako że ich montaż nie wymaga prac spawalniczych.

187 645

UJ K)

Fig.1a

187 645

Xm

9,11

Fig.2a oo u Fig.2b

187 645

Fig. 3

Fig. 4 u 27

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzeree Oo o°nooze.enia osi oojzzdu z zawisszeniem n^neumatyznnmn, gdzie belka osi przymocowana jest go dwóch wahaczy podłużnych, których jeden koniec zamocowany jest uchylnie na podwoziu, za pośrednictwem wspornika, zaś drugi spoczywa na amortyzatorze powietrznym, przymocowanym do podwozia, przy czym urządzenie to obejmuje przynajmniej jeden podnośnik, którego podpora znajduje się na wsporniku, i który, w momencie uruchomienia i odpowietrzenia obu amortyzatorów powietrznych, wspierających oś belki na podwoziu, umożliwia podniesienie belki osi, znamienne tym, że podnośnik wykonany jest w formie cylindra naciskowego (11), korzystnie cylindra membranowego, z którego obudowy wystaje na zewnątrz tłoczysko (18) pełniące rolę elementu odpędowego, a ponadto że tłoczysko (l8) prowadzone jest wzdłuż prowadnicy osiowej (19, 23) zamocowanej sztywno względem obudowy, opierając się o element przenoszenia energii, a wreszcie że w wyniku uruchomienia cylindra naciskowego (11) element przenoszenia energii naciska od dołu na wahacz podłużny (3), podnosząc go przy tym w górę.
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że część składową elementu przenoszenia energii stanowi między innymi ramię wychylne (13) obracające się wokół poziomej osi obrotowej, korzystnie połączone ze wspornikiem (5) lub częścią (12) sztywno do niego przymocowaną.
3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że ramię wychylne (13) wraz z przymocowanym do niego, korzystnie elastycznym, elementem buforowym (14) opiera się od dołu o wahacz podłużny (3).
4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że cylinder naciskowy (11) przymocowany jest do elementu nośnego (12) przedłużającego wspornik (5) pionowo w dół w taki sposób, że tłoczysko (18) cylindra naciskowego (11) skierowane jest ku dołowi wahacza podłużnego (3).
5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że element nośny (12) jest zamocowany obrotowo na wsporniku (5).
6. Urządzenie według za.strz. 5, znamienne tym, że na wsporniku (5) w przynajmniej jednej z tych części znajduje się szereg otworków (12a) dla trzpienia łożyskowanego.
7. Urządzenie według zastrz. 2 albo 3, albo 4, znamienne tym, że część odpędowa podnośnika (9,11) opiera się od dołu o ramię wychylne (13).
8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że tłoczysko (18) tworzące część odpędową połączone jest z ramieniem wychylnym (13).
9. Urządzenie według zastrz. 1 albo 4, albo 8, znamienne tym, że w pobliżu wyjścia tłoczyska (18) z obudowy cylindra naciskowego (11) przymocowana jest puszka ślizgowa (19) pełniąca funkcję prowadnicy osiowej tłoczyska.
10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że wolny koniec tłoczyska (18) wyposażony jest w obrotowy krążek (16) o poziomej osi obrotu, który oparty jest od dołu o położoną na ramieniu wychylnym (13) powierzchnię toczną (15).
11. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że powierzchnia toczna (15) wykonana jest w formie wklęsłej ewolwenty w stosunku do krążka (16), której normalna dla danego położenia krążka (16) pokrywa się z osią podłużną tłoczyska (18).
12. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że część składowa elementu przenoszenia energii to też korbowód (20), którego górny koniec łączy się z ramieniem wychylnym (13) za pośrednictwem poziomej osi obrotowej, a którego dolny koniec prowadzony jest z pomocą prowadnicy prostoliniowej (23) położonej na jednej linii z prowadnicą osiową tłoczyska (19), a który wyposażony jest ponadto w powierzchnię pionowego styku (24), z którą styka się z kolei powierzchnia pionowego styku (25) położona na wolnym końcu tłoczyska (18).

187 645
13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że obie powierzchnie pionowego styku (24, 25) są płaskie lub baryłkowate.
14. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że prowadnica prostoliniowa (23) obejmuje prowadnice o podłużnym otworze po obu stronach korbowodu (20), do wnętrza których dostaje się belka poprzeczna (26) wraz z odcinkami końcowymi (27, 27a) umieszczonymi na dolnym końcu korbowodu (20).
15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że belka poprzeczna (26) umieszczona jest na dolnym końcu korbowodu (22), obracając się wokół osi podłużnej, a ponadto że odcinki końcowe (27a) belki poprzecznej (26) umieszczane w prowadnicach o podłużnym otworze wyposażone są w płaskie powierzchnie (27b), które opierają się o powierzchnie wewnętrzne prowadnic o podłużnym otworze.
16. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że prowadnica prostoliniowa (23) dolnego końca korbowodu (22) pełni jednocześnie rolę prowadnicy osiowej tłoczyska (19).