PL187439B1 - Zastosowanie rybawiryny - Google Patents

Zastosowanie rybawiryny

Info

Publication number
PL187439B1
PL187439B1 PL97328003A PL32800397A PL187439B1 PL 187439 B1 PL187439 B1 PL 187439B1 PL 97328003 A PL97328003 A PL 97328003A PL 32800397 A PL32800397 A PL 32800397A PL 187439 B1 PL187439 B1 PL 187439B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
ribavirin
cells
expression
pma
activated
Prior art date
Application number
PL97328003A
Other languages
English (en)
Other versions
PL328003A1 (en
Inventor
Robert Tam
Kandsamy Ramasamy
Devron Averett
Original Assignee
Icn Pharmaceuticals
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=26712784&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL187439(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Priority claimed from US08/590,449 external-priority patent/US5767097A/en
Application filed by Icn Pharmaceuticals filed Critical Icn Pharmaceuticals
Publication of PL328003A1 publication Critical patent/PL328003A1/xx
Publication of PL187439B1 publication Critical patent/PL187439B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33Heterocyclic compounds
    • A61K31/395Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/495Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with two or more nitrogen atoms as the only ring heteroatoms, e.g. piperazine or tetrazines
    • A61K31/505Pyrimidines; Hydrogenated pyrimidines, e.g. trimethoprim
    • A61K31/519Pyrimidines; Hydrogenated pyrimidines, e.g. trimethoprim ortho- or peri-condensed with heterocyclic rings
    • A61K31/52Purines, e.g. adenine
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07HSUGARS; DERIVATIVES THEREOF; NUCLEOSIDES; NUCLEOTIDES; NUCLEIC ACIDS
    • C07H19/00Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof
    • C07H19/02Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof sharing nitrogen
    • C07H19/04Heterocyclic radicals containing only nitrogen atoms as ring hetero atom
    • C07H19/16Purine radicals
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/70Carbohydrates; Sugars; Derivatives thereof
    • A61K31/7042Compounds having saccharide radicals and heterocyclic rings
    • A61K31/7052Compounds having saccharide radicals and heterocyclic rings having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. nucleosides, nucleotides
    • A61K31/7056Compounds having saccharide radicals and heterocyclic rings having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. nucleosides, nucleotides containing five-membered rings with nitrogen as a ring hetero atom
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/19Cytokines; Lymphokines; Interferons
    • A61K38/21Interferons [IFN]
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K45/00Medicinal preparations containing active ingredients not provided for in groups A61K31/00 - A61K41/00
    • A61K45/06Mixtures of active ingredients without chemical characterisation, e.g. antiphlogistics and cardiaca
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P33/00Antiparasitic agents
    • A61P33/10Anthelmintics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00Drugs for immunological or allergic disorders
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07HSUGARS; DERIVATIVES THEREOF; NUCLEOSIDES; NUCLEOTIDES; NUCLEIC ACIDS
    • C07H19/00Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof
    • C07H19/02Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof sharing nitrogen
    • C07H19/04Heterocyclic radicals containing only nitrogen atoms as ring hetero atom
    • C07H19/052Imidazole radicals
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07HSUGARS; DERIVATIVES THEREOF; NUCLEOSIDES; NUCLEOTIDES; NUCLEIC ACIDS
    • C07H19/00Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof
    • C07H19/02Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof sharing nitrogen
    • C07H19/04Heterocyclic radicals containing only nitrogen atoms as ring hetero atom
    • C07H19/056Triazole or tetrazole radicals
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07HSUGARS; DERIVATIVES THEREOF; NUCLEOSIDES; NUCLEOTIDES; NUCLEIC ACIDS
    • C07H19/00Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof
    • C07H19/02Compounds containing a hetero ring sharing one ring hetero atom with a saccharide radical; Nucleosides; Mononucleotides; Anhydro-derivatives thereof sharing nitrogen
    • C07H19/24Heterocyclic radicals containing oxygen or sulfur as ring hetero atom

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Tropical Medicine & Parasitology (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Saccharide Compounds (AREA)
  • Steroid Compounds (AREA)

Abstract

1 . Zastosowanie rybawiryny do wy- twarzania leku do leczenia choroby cha- rakteryzujacej sie hamowaniem odpowie- dzi Th1 i pobudzeniem odpowiedzi Th2, zwlaszcza alergii, choroby autoimmuno- logicznej i robaczycy, przy czym lek spreparowany jest do podawania w daw- ce, która pobudza odpowiedz Th1 a ha- muje odpowiedz Th2. Fig. 6A Fig. 6B Fig 6C Fig 6D Fig. 6 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie rybawiryny do wytwarzania leku do leczenia choroby charakteryzującej się hamowaniem odpowiedzi Thl i pobudzeniem odpowiedzi Th2, zwłaszcza alergii, choroby autoimmunologicznej i robaczycy.
Limfokiny stanowią grupę polipeptydów należącą do rodziny cytokin, tzn. cząsteczek podobnych do hormonów, które mogą wpływać na rozliczne funkcje komórkowe oraz umożliwiają komunikację pomiędzy różnymi komórkami. Ostatnie badania pomogły wyjaśnić rolę jaką limfoliny pełnią w reakcji immunologicznej. Wytwarzanie limfokin przez komórki pomocnicze CD4 (jak również CD8+) przebiega często w zgodzie z jednym z dwóch fenotypów, Thl lub Th2, tak u myszy jak i u ludzi (Romagnani, 1991, Immunol. Today 12:256-257, Mosmann, 1989, Annu. Rev. Immunol., 7:145-173). Komórki Thl wytwarzają interleukinę 2 (IL-2), czynnik martwicy raka (TNFa) oraz interferon gamma (IFNy) i są one w pierwszym rzędzie odpowiedzialne za odporność komórkową, taka jak odczyn opóźnionej nadwrażliwości. Komórki Th2 wytwarzają interleukiny IL-4, IL-5, IL-6, IL-9, IL-10 oraz IL-13 i są przede wszystkim zaangażowane w proces zapewnienia optymalnego wsparcia humoralnych reakcji immunologicznych, takich jak izotypowe przełączanie przeciwciał typu IgE oraz IgG4 (Mosmann, 1989, Annu. Rev. Immunol., 7:145-173).
Silnie spolaryzowane reakcje Thl oraz Th2 nie tylko odgrywają różne role w blokadzie ochronnej ale i prowokują również różne reakcje immunopatologiczne. Reakcje typu Thl występują w specyficznych dla danych organów procesach autoimmunizacji, takich jak doświadczalne autoalergiczne zapalenie błony naczyniowej siatkówki (Dubey et al., 1991, Eur. Cytokine Network 2:147-12), doświadczalne autoalergiczne zapalenie mózgu (EAE) (Beraud et al., 1991, Celi Immunol. 133:379-389), oraz cukrzyca insulinozależna (Hahn et al., 1987, Eur. J.Immunol. 18:2037-2042), w kontaktowym zapaleniu skóry Kapsenberg et al., Immunol. Today 12:392-395), oraz w niektórych przewlekłych stanach zapalnych. Z kolei reakcje typu Th2 odpowiedzialne są za wywoływanie alergicznych zaburzeń atopowych (skierowanych przeciw pospolitym alergenom środowiskowym) takich jak astma alergiczna (Walker et al., 1992, Am. Rev. Resp. Dis. 148:109-115) oraz atopowe zapalenie skóry (van der Heijden et al., 1991, J. Invest. Derm. 97:389-394), podejrzane są o zaostrzanie związanych z opuchlizną stanów zapalnych wywołanych pierwotniakami takimi jak pasożyty jelitowe (helminths) (Finkelman et al., 1991,
187 439
Immunoparasitol. Today 12: A62-66) czy leiszmania wielkie (Caceres-Dittmar et al., Clin. Exp. Immunol. 91:500-505), indukowane są w pewnych przypadkach pierwotnych niedoborów odporności, takich jak zespół hiper-IgE (Del Prete et al., 1989, J. Clin.. Invest. 84:18301835) oraz zespół OmennOs (Schandene et al., 1993, Eur J. Immunol. 23:56-60) oraz są związane ze zredUkowanym zespołem hiper-IgE (Del Prete et al., 1989, J. Clin. Invest. 84:18301835) oraz zespołem OmennOs (Schandene et al., 1993, Eur. J. Immunol. 23:56-60) a także są związane ze zmniejszona zdolnością do powstrzymywania replikacji wirusa HTV (Barker et al., 1995, Proc. Soc. Nat. Acad. Sei. USA 92:11135-11139).
Jest więc oczywiste, że w przypadku wspomnianych powyżej stanów chorobowych modulacja profili limfokin może przynosić korzyści terapeutyczne. Pobudzenie odpowiedzi Th1 będzie najprawdopodobniej prowadziło do odwrócenia fenotypu Th2 i na odwrót. Zostało wykazane, że monoklonalne przeciwciała (mAb) przeciwko limfokinom, same limfokiny a także inne czynniki, takie jak antyutleniacze tiolowe (Jeannin et al., 1995, J. Exp. Med. 182:1785-1792) odwracają patogenezę pewnych chorób poprzez inhibicję pewnych, promujących chorobę efektów cytokiny, czy to typu Th1 czy też Th2. Dla przykładu, wewnątrzkomórkowe infekcje pierwotniakowe ograniczne są za pomocą IFNy, zaostrzane zaś za pomocą IL-4, podczas gdy infekcje nicieniowe kontrolowane są za pomocą IL-4, zaostrzane zaś za pomocą IFNy (Heinzel et al., 1989, J. Exp. Med. 162:59-72, Else et al., 1994, J. Exp. Med. 179:347351. Cukrzycę insulinozależną u myszy NOD oraz EAE u myszy i szczurów można złagodzić podawaniem IL-4 oraz antylFNymAb zanim choroba się rozwinie (Rapoport et al., 1993, J Exp. Med. 178:87-99, Racke et al., 1994, J. Exp. Med. 180:1961-1966, Campbell et al., 1991, J. Clin. Invest. 87:739-742). Dodatkowo, reakcja przeszczepu przeciw gospodarzowi (GVHD), która charakteryzuje się zespołem typu toczenia rumieniowatego związana jest z wytwarzaniem limfokiny Th2 i jest ona hamowana za pomocą przeciwciała anty-IL-4 (Umland et al., Clin. Immunol.. lmmunopathol. 63:66-73). Z drugiej strony, cytokiny Th1 wytwarzane są w ostrych przypadkach GVHD, w których donorowe komórki T typu CD8+ rozwijają się w CTL po czym niszczą system odpornościowy biorcy. Leczenie za pomocą przeciwciał monoklonalnych mAb typu anty-IFNy lub antyTFNa łagodzi przebieg choroby, zaś leczenie za pomocą przeciwciał monoklonalnych mAb typu anty-IL2 przekształca GVHD o ostrym przebiegu w GVHD typu autoalergicznego (Via i Finkelman, 1993, Int.Immunol. 5:565-572).
Kliniczne próby leczenia za pomocą IL-2, zarówno natywnego jak i rekombinacyjnego, pacjentów zakażonych wirusem HIV prowadzone są od roku 1993 (Volberding et al., 1987, AIDS Res. Hum. Retroviruses, 3:115-124). Wykorzystywany jest tu opisywany w literaturze związek pomiędzy rozwojem AIDS a zmianą obrazu wytwarzania limfokiny (Clerici and Shearer, 1994, Immunol. Today 15:575-581). U zarażonego osobnika, u którego następuje rozwój choroby z czasem ma miejsce obniżka ekspresji limfokin Th1, takich jak IL-2 (Maggi et al., 1987, Immunol. Today 17:1685-1690, Gruters et al., 1990, Eur. J. Iwnunol . 20:1039-1044, Clerici et al., 1993, J. Clin. Invest. 91:759-765), której towarzyszy wzrost wytwarzania limfokin Th2, takich jak IL-4 oraz IL-10 (Clerici et al., 1994, J. Clin. Invest. 93:768-775, Hoffman et al., 1985, Wrology 147:326-335). Komórki typu T u leczonych za pomocą IL-2 pacjentów bezobjawowych oraz przeżywających dłuższe okresy czasu wzmacniały swoje działanie przeciw wirusowi HIV, zaś podawanie IL-4 oraz IL-10 obniżało ich zdolność do powstrzymywania replikacji wirusa i do wytwarzania IL-2 (Barker et al., 1995, Proc. Soc. Nat. Acad. Sci. USA 92:11135-11139).
Te obecnie stosowane immunomodulacyjne metody terapii (przeciwciała monoklonalne mAb oraz cytokiny rekombinacyjne) mają jednak również swoje ograniczenia. Na przykład przy przewlekłym podawaniu przeciwciał monoklonalnych, organizm zwierzęcia zaczyna wytwarzać własne przeciwciała przeciw tym przeciwciałom monoklonalnym ograniczając tym samym ich użyteczność. Opracowane zostały humanizowane przeciwciała monoklonalne, które wyraźnie obniżają ryzyko wywołania reakcji odpornościowej. Znajdują się one jednak ciągle w stadium rozwoju, a w dodatku te nowe przeciwciała monoklonalne typu mAb pozostają dużymi cząsteczkami białka co może utrudniać ich dotarcie na miejsce przeznaczenia. Leczenie w oparciu o cytokiny ma również swoje ograniczenia. Dla przykładu, leczenie autoalergicznej odmiany GVHD u myszy za pomocą IL-12 prowadzi do ostrych GVHD.
187 439
Rybawiryna (1-b-D-rybofuranosylo-1,2,4-triazolo-3-karboksyamid) jest syntetycznym nukleozydem zdolnym do hamowania replikacji wirusowego RNA oraz DNA (Huffman et al., 1973, Antimicrob. Agents Chemother., 3:235, Sidwell et al., 1972, Science 177:705). My potwierdziliśmy obserwacje innych badaczy, którzy sugerowali, że oprócz działania przeciwwirusowego rybawiryna wykazuje wpływ na pewne reakcje odpornościowe (patrz: Jolley i Suchil, 1984, Clinical Application of Ribavirin : str. 93-96). Potwierdziliśmy również obserwacje innych, którzy donosili, że rybawiryna wpływa na proliferację limfocytów T oraz B aktywowanych mitogenami i antygenami. (Tam et al., 1995 (wyniki nie zostały pokazane), Peavy et al., 1980, Infection and Immuniy 29: 583-589), a następnie w kombinacji z cyklosporyną. Rybawiryna wykazywała skuteczność w długotrwałych przyjęciach aloprzeszczepów (Jolley et al., 1988, Transplantation Proc. 20: 703-706).
Dodatkowo udało nam się znacznie posunąć badania do przodu w stosunku do poprzedniego stanu wiedzy poprzez wykazanie, że rybawiryna moduluje wzorzec cytokinowy reakcji immunologicznej przynajmniej częściowo poprzez wspieranie reakcji typu Th1 oraz ograniczanie reakcji typu Th2. Odkrycie to nie pozostaje w sprzecznści z dotychczasowym stanem wiedzy. Po pierwsze wiadomo, że rybawiryna hamuje obie funkcjonalne humoralne reakcje immunologiczne (Peavy et al., 1981, J. Immunol. 126: 861-864, Powers et al, 1982, Antimicrob. Agents Chemother., 22:108-114) jak również modulację wydzielania komórek sutkowych za pomocą IgE (Marquardt et al., 1987, J. Pharmacol. Exp. Therapeutics 240:145-149, (w obu procesach pośredniczą limfokiny Th2). Po drugie, rybawiryna antagonizuje przeciwirusowe działanie azydotymidyny (AZT) w limfocytach krwi obwodowej pobranej od pacjentów zarażonych wirusem HTV (Vogt et al., 1987, Science 235:1376-1379). Odkrycie to jest o tyle istotne, że AZT zmniejsza ekspresję receptora IL-2 (IL,-2R), lecz nie samego IL-2 (Viora and Camponeschi, 1995, Celi Imnunol. 163:289-295). Jest więc możliwe, że rybawiryna antagonizuje AZT poprzez modulowanie ekspresji IL-2 oraz podniesienie obniżonych poziomów IL2R. Po trzecie, leczenie za pomocą rybawiryny pacjentów o upośledzonym układzie odpornościowym chorych na przewlekłe GVHD (zaburzenie, w którym pośredniczy Th2) prowadzi do gwałtownego zatrzymania choroby, przy czym skutek ten nie był osiągany za pomocą konwencjonalnego leczenia immunosupresyjnego, takiego jak podawanie cyklosporyny oraz glukokortykoidów (Cassano, 1991, Bone Marrow Transplantation 7:247-248). Wreszcie leczenie za pomocą rybawiryny (przez okres jednego roku) pacjentów chorych na cukrzycę typu C (HCV) prowadziło do znacznie mniejszej liczby agregatów limfocytowych oraz do znacznie bardziej ograniczonych uszkodzeń wątroby niż miało to miejsce w przypadku pacjentów, którym podawano placebo (Dusheiko et al., 1994, Hepatology 20:206A). Obserwacja ta może odzwierciedlać fakt, że mimo iż zasadnicza reakcja immunologiczna na cukrzycę C odbywa się za pośrednictwen limfokin Th1, komórki T fenotypu Th0/Th2 mogą być zainfekowane przez HCV (Zignego et al., 1994, dane nieopublikowane) i że ta infekcja może spowodować dalsze zniszczenia hepatocytów za pomocą przeciwciał.
Zwięzły opis rysunków.
Tabela 1 przedstawia poziomy limfokin, IL-2, IL-4, TNFa oraz IFNy (pg/ml), spoczynkowe oraz aktywowane za pomocą układu PMA/jonomycyna, mierzone w supernatantach pozakomórkowych po upływie 48 oraz 72 godzin, jak również expresję powierzchniową receptorów IL-2 (IL-2R) oraz IL-4 (IL-4R) z ludzkich komórek typu T, mierzoną średnią intensywnością fluorescencji.
Figura 1 stanowi graficzne przedstawienie wpływu rybawiryny oraz interferonu alfa na pozakomórkową ekspresję IL-2, IL-4, TNFa oraz IFNy w limfocytach typu T aktywowanych za pomocą układu PMA/jonomycyna. Wyniki przedstawiono jako procent wzrostu ekspresji limfokin spowodowanego wyłącznie podaniem układu PMA/jonomycyna.
Figura 2 stanowi graficzne przedstawienie wpływu dawek rybawiryny wynoszących odpowiednio 2, 10 lub 50 mM, podawanych w obecności 2000 U/ml interferonu alfą (panele lewe) oraz wpływu dawek interferonu alfa wynoszących odpowiednio 500, 1000 lub 2000 U/ml, podawanych w obecności 10 mM rybawiryny (panele prawe) na pozakomórkową ekspresję IL-2 (A i C) oraz IL-4 (B i D) w limfocytach typu T aktywowanych za pomocą układu pMa /jonomycyna.
187 439
Figura 3 stanowi graficzne przedstawienie wpływu rybawiryny oraz interferonu alfa na ekspresję IL-2, IL-4, TNFa oraz IFNy w mRNA limfocytów typu T aktywowanych za pomocą układu PMAjonomycyna.
Figura 4 stanowi graficzne przedstawienie wpływu rybawiryny oraz interferonu alfa na powierzchniową ekspresję receptorów IL-2, IL-4 w limfocytach typu T aktywowanych za pomocą układu PMAjonomycyna. Wyniki przedstawiono jako procent wzrostu ekspresji limfokin spowodowanego wyłącznie podaniem układu PMA/jonomycyna.
Figura 5 stanowi graficzne przedstawienie wewnątrzkomórkowej ekspresji IL-2 w komórkach typu T spoczynkowych (A i E) oraz aktywowanych za pomocą CD4‘ (panel górny) lub CD8+ (panel dolny) traktowanych wyłącznie układem PMAjonomycyna (B i F) lub też układem PMA/jonomycyna w obecności 10 mM rybawiryny (C i G) albo w obecności 5000 U/ml interferonu alfa (D i H). Wyniki z jednego eksperymentu przedstawione są w postaci udziału procentowego komórek wykazujących podwójny pozytywny efekt wybarwienia dla IL-2 oraz dla CD4 lub CD8.
Figura 6 przedstawia wzory graficzne rozważanych analogów ryba\viryny.
Figura 7 stanowi zbiór wykresów przedstawiających wpływ różnych stężeń analogów rybawiryny na IL-2, TNFa, IFNy, IL-4 oraz IL-5.
Skrócony opis wynalazku.
Według jednego z aspektów niniejszego wynalazku nukleozyd rybawiryna podawana jest pacjentowi w takim zakresie dawek, który skutecznie moduluje ekspresję limfokin w aktywowanych komórkach typu T. W szczególności rybawiryna jest stosowana w celu ograniczenia reakcji komórek typu T, przebiegających za pośrednictwem fenotypu Th2 oraz wspierania reakcji komórek typu T, przebiegających za pośrednictwem fenotypu Thl.
Zamiast wiec podawać rybawirynę w jej dobrze znanej roli czynnika przeciwwirusowego używa się rybawiryny do leczenia zaburzeń równowagi ekspresji limfokin. Takie odchylenia od równowagi mogą towarzyszyć atopowym zaburzeniom alergicznym, takim jak astma alergiczna czy atopowe zapalenie skóry, infekcjom pasożytów takim jak robaczyca czy leiszmanioza oraz rozlicznym pierwotnym lub wtórnym niedoborom odpornościowym, które mogą lecz nie muszą być związane z zakażeniem wirusowym.
Według innych aspektów niniejszego wynalazku jeden analog rybawiryny lub też większa ich liczba podawany jest pacjentowi w takim zakresie dawek, który skutecznie moduluje ekspresje limfokin w aktywowanych komórkach typu T. Ten analog rybawiryny może być stosowany zarówno do ograniczenia jak i do wspomagania reakcji komórek typu T, przebiegających za pośrednictwem fenotypu Thl lub za pośrednictwem fenotypu Th2.
Szczegółowy opis wynalazku.
W zalecanym wariancie wykonania niniejszego wynalazku rybawiryna podawana jest pacjentowi doustnie w dawce pozwalającej osiągnąć poziom w płynie surowiczym wynoszący od 0,25 do 12,5 pM, ze szczególnym zaleceniem aby wynosił on w przybliżeniu 2,5 pM. W przypadku typowych osobników ten optymalny poziom w płynie surowiczym osiągnąć można podając w przybliżeniu 4,5 mg/kg wagi ciała dziennie w dawkach wynoszących od 200 do 1200 mg. Zalecane jest dzielenie dawek całkowitych na mniejsze dawki podawane kilkakrotnie w ciągu dnia.
Ponieważ rybawiryna od kilku lat znajduje się w handlu, znanych jest wiele jej form podawania jak i wiele różnych rodzajów dawek. Wszystkie te formy podawania oraz rodzaje dawek mogą być użyte. Dla przykładu, obok podawania doustnego rybawirynę podawać można dożylnie, domięśniowo, dootrzewnowo, miejscowo oraz tym podobnie, przy czym wszystkie te formy są znane. Kompozycje farmaceutyczne zawierające rybawirynę mogą również zawierać jeden lub większą liczbę farmakologicznie dopuszczalnych nośników, które mogą obejmować zarobki takie jak środki stabilizujące (w celu umożliwienia przechowywania długoterminowego), emulgatory, środki wiążące, środki zagęszczające, sole, konserwanty, rozpuszczalniki, środki dyspergujące, powleczenia, środki przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybiczne, czynniki izotoniczne oraz opóźniające absorpcję oraz tym podobne. Użycie tych nośników oraz odczynników wraz z substancjami aktywnymi farmakologicznie znane jest specjalistom w tej dziedzinie. Za wyjątkiem sytuacji kiedy nośnik lub odczynnik jest niekompaty6
187 439 bilny z rybawiryną rozważane jest jego użycie w kompozycjach oraz preparatach terapeutycznych. Do tych kompozycji lub preparatów dodawać można również dodatkowe składniki czynne.
Oprócz rozważanego w niniejszym opisie leczniczego uż.ycia rybawiryny może ona również być używana jako narzędzie laboratoryjne do badania absorpcji, rozkładu, wychwytu komórkowego oraz skuteczności.
Odkryto również, że pewna liczba analogów Wirazolu (dawniej znanych lub nieznanych), które zostały uprzednio odrzucone jako wykazujące minimalną aktywność charakteryzują się znaczną aktywnością w stosunku do cytokin. Badania nasze pokazują, że istnieją całe klasy pochodnych Wirazolu, które wykazują taką aktywność, zaś przykłady podane są poniżej pod nagłówkiem Analogi Rybawiryny,. Przykłady te mają scharakteryzowć typowe pozycje, w których można modyfikować cząsteczkę Wirazolu, tak aby otrzymać kompozycje aktywne, niniejszy wynalazek nie jest więc ograniczony wyłącznie do tych specyficznych modyfikacji, które są pokazane. Rozważane jest zastosowanie tych modyfikacji zarówno do standardowej formy D Wirazolu jak i do jego formy L.
Przykłady
Linie komórkowe oraz oczyszczanie komórek typu T.
Po odwirowaniu krwii 60 ml zdrowych dawców w gradiencie gęstości Ficollu-Hypaque'a, z kożuszka wydzielono komórki jednojądrzaste (PBMC) krwii obwodowej. Następnie komórki typu T odczyszczono od PBMc za pomocą odczynnika do wydzielania limfocytów Lymphokwik, specyficznego dla komórek typu T (LK-25T, One Lambda, Canoga Park CA). W celu usunięcia zanieczyszczeń komórkowych średni zbiór zawierający 40-60 x 106 komórek typu T inkubowano przez całą noc w temperaturze 37°C T w 20-30 ml układu RPMI-AP5 (pożywka RPMI-1640 (ICN, Costa Mesa CA) zawierającego 20mM buforu HEPES o pH=7,4, 5% surowicy autologicznej, 1%> L-glutaminy, 1%o mieszaniny penicylina/streptomycyna oraz 0,05% 2-merkaptoetanolu). We wszystkich doświadczeniach komórki typu T przemywano za pomocą odczynnika ROMI-AP5, a następnie rozprowadzano na mikropłytkach zawierających po 96 dołków stosując stężenie komórek wynoszące 1 x 106 komórek/ml.
Aktywacja komórek typu T oraz traktowanie ich Rybawiryną®.
Komórki typu T aktywowano poprzez dodanie 500 ng jonomycyny oraz 10 ng 12-mirystanianu 13-octanu forbolu (PMA) (Calbiochem, La Jolla, CA) oraz inkubowanie przez okres 48-72 godzin w temperaturze 37°C. Komórki typu T ząktywowąne układem jonomycyna/PMA natychmiast po aktywacji potraktowano rybawiryną w ilościach od 0,5 do 50 mM oraz, jako próbę kontrolną, 10000 U/ml interferonu alfa (Accurate Westbury, NY), po czym po upływie 24 godzin ponownie potraktowano je w ten sam sposób. Komórki typu T z każdego dołka poddano analizie immunofluorescencyjnej, zaś supernatant użyto do pomiarów cytokiny międzykomórkowej. Po aktywacji, 900 ml supematantu komórkowego z każdej mikropłytki przeniesiono na inną mikropłytkę w celu poddania analizie na komórkowe wytwarzanie cytokin. Komórki te zostały następnie użyte do analiz immunofluorescencyjnych w celu zbadania wewnątrzkomórkowych poziomów cytokiny oraz ekspresji receptorów cytokiny.
Analiza cytokiny międzykomórkowej.
W supernatantach komórkowych z każdej mikropłytki oznaczono stężenia ludzkiej cytokiny komórkowej. Indukowane aktywacją zmiany poziomów interleukiny-2 (IL-2) oznaczano za pomocą dostępnego w handlu zestawu ELISA (zestaw Quantikine R&D systems, Minneapolis, MN) lub też za pomocą biotestu stosując linie komórkową CTLL-2 (ATCC, Rockville, MD). Indukowane aktywacją zmiany poziomów interleukiny-4 (IL-4), czynnika martwicy raka (TNFa), interleukiny-8 (IL-8) (zestaw Quantikine R&D systems, Minneapolis, MN) oraz interferonu gamma (IFNy) (Endogen, Cambridge, MA) oznaczano za pomocą zestawów ELISA. Wszystkie wyniki dla testu ELISA zostały wyrażone w jednostkach pg/ml zaś dla biotestu CTLL-2 w ilości zliczeń na minutę odpowiadającej uzależnionej od IL-2 komórkowej inkorporacji 3H-tymidyny (ICN, Costa Mesa, CA) do komórek CTLL-2.
Bezpośrednie badania immunofluorescencyjne (receptorów cytokiny).
W celu bezpośredniego wybarwiania powierzchniowych antygenów komórkowych fluorescencyjnie sprzężonymi przeciwciałami komórki przemyto dwukrotnie za pomocą izotonicznego roztworu soli o odczynie pH równym 7,4 (Becton Dickinson, Mansfield, MA), po
187 439 czym ponownie utworzono z nich zawiesinę w 50 ml izotonicznego roztworu soli, którą następnie podzielono na dwie próbki. Pierwszą próbkę zabarwiono za pomocą przeciwciała PEanty CD25/FITC-anty CD4 lub też za pomocą szczurzego przeciwciała PE przeciw mysiego IgG + anty-CDwl24/FITC-anty CD4 mAb, po czym mierzono niespecyficzną fluorescencję poprzez zabarwienie drugiej próbki za pomocą dopasowanego izotypowo kontrolnego przeciwciała monoklonalnego znaczonego za pomocą PE/FITC. Wszystkie znaczone fluorescencyjnie przeciwciała monoklonalne uzyskano z firmy Becton Dickinson (San Hose, CA) z wyjątkiem przeciwciała anty-CDwl24, które otrzymano od Pharmingen, San Diego. Inkubacje przeprowadzano przez 45 minut w temperaturze 4°C, przy użyciu nasyconych stężeń mAb. Przed przystąpieniem do pomiarów prowadzonych przy użyciu cytometru przepływowego FACScan (Becton Dickinson) nieprzyłączoną substancję znaczącą usuwano odmywając ją za pomocą PBS.
Gęstość przeciwciał oznaczano drogą pośrednią w bramkowanych żywych komórkach typu CD4+T oraz wyrażano jako główny kanał fluorescencji (MCF). Ekspresja powierzchniowa specyficznego przeciwciała (CDwl24, CD25) wyrażona była za pomocą przesunięcia głównego kanału (MCS), uzyskanego przez odjęcie MCF dla izotypowo dopasowanych (IgGl) znaczonych za pomocą PE lub za pomocą FITC komórek kontrolnych wybarwianych przy użyciu mAb od MCF dla izotypowo dopasowanych (IgGl) znaczonych za pomocą PE lub za pomocą FITC antygenowe specyficznych komórek wybarwianych przy użyciu mAb. Jako alternatywę, poprzez odjęcie MCF dla komórek CD28 CD4’ od MCF dla komórek CD28‘ CD4' oznaczano ekspresję powierzchniową podgrupy komórek CD4 barwionych za pomocą mAb CD28.
Żywotność komórek kontrolnych, nietraktowanych rybawiryną oraz interferonem a oznaczano w każdej próbie wszystkich oligonukleotydów w wielokrotnych donorach poprzez zabarwianie barwnikiem przeżyciowym, jodkiem propidium (końcowe stężenie 5 mg/ml). Procentowy udział żywych komórek, które odrzuciły jodek propidium oznaczono za pomocą cytometrii przepływowej i po potraktowaniu wszystkimi stosowanymi stężeniami wynosił on >90% (zakres 90-99%).
Immunofluorescencyjna analiza wewnątrzkomórkowej ekspresji cytokiny.
Aby przeprowadzić analizę wewnątrzkomórkowej ekspresji IL-2 w podgrupach CD4+ oraz CD8+ komórek typu T, komórki typu T przez ostatnie 4 godziny trwającej od 48 do 72 godzin aktywacji traktowane były 10 miligramami Brefeldyny A (Gibco BRL, Gaithersburg, MD) w celu zminimalizowania wydzielania świeżo zsyntetyzowanych IL-2 do środowiska międzykomórkowego. Po zakończeniu aktywacji z każdej mikropłytki po 900 ml supematantu komórkowego przeniesiono na inną mikropłytkę w celu oznaczenia komórkowego wytwarzania cytokin. Zanim przystąpiono do bezpośredniego wybarwiania powierzchniowych antygenów komórkowych CD4 oraz CD8 (30 minut, 4°C, w ciemności) za pomocą przeciwciał sprzężonych z FITC, komórki przemyto dwukrotnie za pomocą izotonicznego roztworu soli o odczynie pH równym 7,4, po czym ponownie utworzono z nich zawiesinę w 100-150 ml buforu barwiącego roztwór soli buforowany fosforanami, o odczynie pH równym 7,4, zawierający 1% cielęcej surowicy płodowej (FCS, Hyclone, Logan, UT) oraz 0,1% azydku sodowego, którą następnie podzielono na dwie próbki. Wybarwione komórki przemyto w 1 ml buforu barwiącego po czym granulki komórek zawieszono ponownie w 100 ml buforu utrwalającego (4% paraformaldehydu w PBS), a następnie odessano spematant. Utrwalone komórki przetrzymywano przez 20 minut w temperaturze 4°C a następnie przemyto w 1 ml buforu barwiącego, zaś granulki komórek zawieszono ponownie, mieszając, w 50 ml buforu do wywołania przepuszczalności (0,1% roztwór saponiny (ICN, Costa Mesa, CA) w PBS).
Komórki poddane permabilizacji wybarwiano przez 30 minut, w ciemności oraz w temperaturze 4°C, przy użyciu przeciwciała IL-2 znaczonego za pomocą PE następnie zaś, przed dokonaniem analizy FACS, przemyto je w 1 ml buforu do wywołania przepuszczalności po czym zawieszono ponownie w 250 ml buforu barwiącego.
Analiza mRNA cytokinowego.
Całkowitą ilość RNA wyekstrahowano z komórek typu T, zarówno spoczynkowych jak i aktywowanych traktowanych lub nietraktowanych rybawiryną oraz interferonem a, stosując
187 439 handlową odmianę techniki ekstrakcyjnej z użyciem tiocyjanianu guanidyny oraz fenolu (odczynnik Trizol, GIBCO/BRL). RNA przemyto 70% etanolem a następnie zawieszono ponownie w wodzie potraktowanej 10 pl DEPC.
Reakcję syntezy cDNA przeprowadzono według instrukcji producenta (Promega, Madion, WI). W skrócie, 1 pg całkowitego RNA ogrzewano przez 10 minut w temperaturze 65°C po czym ochłodzono lodem, a następnie zmieszano z 2 pl 10X buforu transkrypcji odwrotnej (100 mM Tris HCl (pH 8,8), 500 mM KC1, 1% Triton X-100), 0,5 pl inhibitora RNazy, 1 pl oligo (dT) i5primera (0,5 pg/pg RNA) oraz 0,65 pl odwrotnej transkryptazy AMV (H.C.). Mieszaninę reakcyjną inkubowano przez 1 godzinę w temperaturze 42°C, następnie przez 10 minut w temperaturze 95°C, na zakończenie zaś przez 5 minut w lodzie.
Reakcję PCR przeprowadzono stosując zestaw PCR Gene Amp (Perkin Elmer Cetus, Foster City, CA). W świeżej probówce mieszaninę reakcyjną RT (3 pl) połączono z 5 pl buforu PCR 10X (500 mM KC1, 100mM Tris-HCl, pH=8, 3,15 mM MgCl2 oraz 0,01% (wagowo/objętościowych) żelatyny), 1 pl 10 mM dNTP oraz 1U polimerazy DNATaq. Zastosowano następujące primery: interleukiny-2, interleukiny-4, (ludzkiego)interferonu g (Stratagene, La Jolla,CA) oraz genu rybosomalnego pHE7. Stosowano następujące warunki amplifikacji: 35 cykli po 45 sekund w temperaturze 94°C, 1 minucie w temperaturze 57°C oraz 2 minuty w temperaturze 72°C a następnie 8 minut w temperaturze 72°C. Produkty PCR analizowne były na 2% żelu agarozy zawierającym bromek etidiowy. Po przeprowadzeniu elektroforezy produkty PCR przeniesiono ma membranę Hybond N+ (Amersham, Arlington Heights, IL) zanurzoną przez noc w 20 X SSC i unieruchamiano przy użyciu 0,4 M NaOH. Plamki hybrydyzowano przez 1 godzinę w temperaturze 42°C ze znakowaną 32P-yATP sondą oligonukleotydową w buforze typu Rąpid - hyb (Amersham). Każda z mieszanin primerów cytokinowych używana była jako sonda radioaktywna (tak jak nakazuje instrukcja). Ekwiwalentny ładunek szacowany był po hybrydyzacji sondą generowaną z sensownego primera pHE7. Odmyte plamki analizowano następnie przy użyciu analizatora Phosphorlmager.
Wpływ rybawiryny na międzykomórkowe poziomy cytokin w aktywowanych komórkach typu T.
Działanie układu PMA/jonomycyna (48-72 godzin) na ludzkie komórki typu T znacznie podniosło poziomy wszystkich analizowanych cytokin, tzn, IL-2, IL-4, TNFa wszystkich analizowanych cytokin, tzn, IL-2, IL-4, TNFa oraz IFNy (Tabela 2). Pierwsza liczba przy każdej z komórek oznacza średnią arytmetyczną zaś liczby w nawiasach oznaczają odpowiedni zakres. N = 4. W reprezentatywnym doświadczeniu, przedstawionym na Fig. 1, dodanie rybawiryny, w zakresie dawek od 0,5 do 50 mM, zwiększało maksymalnie aktywowane poziomy cytokin typu Th1, IL-2 oraz TNFa odpowiednio przy stężeniach 5 mM (30%) oraz 20 mM (36%). W przeciwieństwie do tego podanie interferonu-α hamowało ekspresję IL-2 oraz TNFa w sposób zależny od dawki (zakres 250-10000 U/ml, maksimum inhibicji odpowiednio 33 oraz 38%) w porównaniu do poziomów w kontrolnych aktywowanych komórkach typu T. W dodatku, rybawiryna pośredniczyła w towarzyszącym spadku aktywowanych poziomów cytokiny typu Th2, IL-4 (maksimum inhibicji 74% przy stężeniu 2 mM), zaś podanie interferonu-α maksymalnie podnosiło poziom międzykomórkowego IL-4 o 26% (przy stężeniu 10000 U/ml).
Stosując kombinację rybawiryny oraz interferonu alfa, Fig. 2 pokazuje, że stała dawka interferonu alfa wynosząca 2000 U/ml ogranicza wzrost aktywowanych poziomów IL-2 zależnych od dawki rybawiryny (A) oraz odwraca inhibicję aktywowanych poziomów IL-4 (C). W podobny sposób stała dawka rybawiryny wynosząca 10 mM zawraca inhibicję aktywowanych poziomów IL-2 zależnych od dawki interferonu alfa (B) oraz ogranicza wzrost aktywowanych poziomów IL-4 (D).
Wpływ rybawiryny na poziomy cytokinowego mRNA w aktywowanych komórkach typu T.
Przedstawione powyżej skierowane przeciwnie działanie rybawiryny oraz interferonu-a na aktywowane pozakomórkowe poziomy cytokin obserwowano również na poziomie transkrypcji. Fig. 3 pokazuje, że traktowanie ludzkich komórek typu T układem PMA/jonomycyna znacznie podnosi poziomy mRNA typu IL-2, IL-4 oraz IFNy. Podanie rybawiryny (2,5 oraz 10 mM) po aktywacji komórek typu T podnosi poziom mRNA typu IL-2, obniża poziom mRNA typu IL-4, zaś na poziom mRNA typu IFNy nie ma wpływu. W przeciwieństwie do tego, podanie interfe187 439 ronu-α w dawkach 1000, 2000 oraz 5000 U/ml obniża poziom mRNA typu IL-2, podnosi poziom mRNA typu IL-4 oraz obniża poziom mRNA typu IFNy. Odpowiednie, uzależnione od dawki, wpływy rybawiryny oraz interferonu-α na ekspresję mRNA typu IL-2, typu TNFa oraz typu IL-4 są więc podobne do analiz ELISA. Dane te sugerują, że w aktywowanych ludzkich komórkach typu T rybawiryna promuje syntezę cytokin typu Th1, takich jak IL-2 oraz TNFa, oraz hamuje ekspresję cytokiny typu Th2, takiej jak IL-4.
Wpływ rybawiryny na poziomy receptorów IL-2 oraz IL-4 w aktywowanych komórkach typu T.
Przy użyciu analizy FACS porównaliśmy wpływ rybawiryny oraz interferonu-a na ekspresję receptorów IL-2 (CD25) oraz IL-4 (CDw124) w aktywowanych komórkach typu T. Działanie układu PMA/jonomycyna podnosi ekspresję CD25 oraz CDwl24 od poziomów spoczynkowych wynoszących 50,16 ± 0,45 i 62,31 ± 1,46 do poziomów aktywowanych wynoszących odpowiednio 162,48 ± 2,89 i 87,53 ± 3,98 (n=4). Fig. 4 pokazuje, że rybawiryna (w zakresie dawek od 1 do 50 5 mM) ma niewielki wpływ na aktywowane poziomy receptorów IL-2 oraz IL-4, podczas gdy interferon-α w zakresie dawek od 250 do 10000 U/ml, obniża w sposób zależny od dawki ekspresję receptorów IL-2 oraz podwyższa ekspresję receptorów IL-4 w stosunku do poziomów receptorów w kontrolnych aktywowanych komórkach typu T. Dane te dowodzą wiec, że wpływ rybawiryny na syntezę cytokin realizuje się niezależnie od ekspresji receptorów cytokin, w przeciwieństwie do wpływu podawania interferonu-α na receptory IL-2 oraz IL-4, który dobrze koreluje z jego obserwowanym wpływem na ekspresje aktywowanych IL-2 oraz IL-4.
Wpływ rybawiryny na wewnątrzkomórkowe poziomy IL-2 w podgrupach CD4 oraz CD8+ aktywowanych komórek typu T.
Zbadaliśmy czy wpływ rybawiryny na ekspresje IL-2 jest specyficzny dla komórek typu CD4 lub CD8+ 'Wewnątrzkomórkową ekspresję IL-2 w utrwalonych oraz permabilizowanych aktywowanych komórkach typu T oznaczono przy użyciu dwubarwnej cytometrii przepływowej stosując fluorescencyjnie znaczone przeciwciała przeciw CD4 lub CD8 oraz przeciw IL-2. Fig. 5 pokazuje, że po podaniu rybawiryny w dawce wynoszącej 10 mM procentowy udział komórek T typu CD4+ wykazujących ekspresje IL-2 wzrósł z 82% do 91%, zaś udział komórek typu CD8 wykazujących ekspresję IL-2 wzrósł z 81% do 91%. Dla kontrastu, udział komórek typu CD4f oraz typu CD8’f wykazujących ekspresję IL-2 po podaniu interferonu-α wynosił odpowiednio 81% oraz 71%. Dane te pokazują, że rybawiryna wpływa na ekspresję wewnątrzkomórkowej IL-2, który nie rozróżnia pomiędzy podgrupami komórek CD4’ oraz CD8+. Dla kontrastu, podawanie interferonu-α ma niewielki wpływ na komórki T typu CD4+ zaś w przypadku podgrupy komórkowej CD8+ nawet obniża ekspresję IL-2.
Analogi Rybawiryny®.
Istnieje kilka klas analogów Rybawiryny®, które są rozważane jako preparaty klinicznie skuteczne w modulowaniu reakcji komórek typu T przebiegających za pośrednictwem Th1 oraz Th2. Obejmują one cząsteczki o wzorze ogólnym przedstawionym na Fig. 6, w którym X oznacza O, S, CH2, CHOH lub N-CO-R11; A, B oraz C oznaczają, niezależnie od siebie, N, P, CH, C-OH, C-CH3, C-alkil, C-alkenyl, C-CH2-CN, C-chlorowiec, C-CN, C-COOCH3, CNH2, C-SNH2, C-SO2-NH2, C-CO-NH2, C-CS-NH2, C-C(NH)-NH2, C-PO2-NH2 lub układ Cpierścień heterocykliczny; D oznacza S, Se, Te, PH, NH lub NR12; R1 oznacza H, (CH2)p(OH), chlorowiec, CN, (CH2)pONH2, (CH2)pNH2, CH3, CH2SPH, lub układ (CH^-pierścień heterocykliczny; R2 oznacza H, Oh, OCH3, SH, SCH3, chlorowiec, CN, NH2, ONH2, NHCH3, (CH2)OH, (CH2)pNH2, CH3 lub COOMe; R3, R4, R5, IR,, R7 oraz Rg, niezależnie od siebie, oznaczają H, OH, OCH3, SH, SCH3, chlorowiec, CN, NH2, ONH2, NHCH3, (CH2)OH, (CH2)PNH2, CH3, COOMe lub fenyl; R9 oznacza H, chlorowiec, NH2, CH3, CONH, CSNH2, COOMe, SNH2, SO2NH2, P02NH2, (CH2)p, układ (CH2)p- pierścień heterocykliczny lub (CH2)p-glukoza; R10 oznacza H, chlorowiec, NH2, CH3, CoNh, CSNH2, COOMe, SNH2, SO2NH2, PO2NH2, (CH2)p, układ (CH2)p-pierścień heterocykliczny, (CH2)p-glukoza, O-CH3, O-CH2CH3 lub aminokwas; Y oznacza O, S, NH-HCl, NOH, NOCH 3 lubNOCH2PH, Rmoraz Y w kombinacji tworzą układ pierścienia heterocyklicznego taki jak tiazol, imidazol, etc.; R11 oznacza CH3(CH2)pNH2,(CH2)p-pierścień heterocykliczny, (CH2)p-aminokwas, (CH2)p-cukier
187 439 (glukoza, etc.); p oznacza liczbę całkowitą od 0 do 8, zaś powyższe oznaczenia dotyczą nukleozydów o konfiguracji L oraz D.
Takie cząsteczki wytwarzać można według jednego lub większej liczby następujących schematów przykładowych.
1. Synteza ICN1369 (Pyrazomycyna): Metodologia syntetyczna tego związku opisana jest w następujących odnośnikach : (a) J. Farkas, Z. Flegelova i F. Sorm, Tetrahedron Letters., 22,2279 (1972); (b) S. DeBemardo i M. Weigele, J Org. Chem. , 41, 287 (1976); (c) J.G Buchanan, A. Stobie i R.H. Wightman, J. Chem. Soc. Chem.. Commun., 916 (1980); N. Karagiri, T. Takashima, T. Haneda i T. Kato, J. Chem. Soc. Perkin. Trans.\, 553 (1984).
2. Synteza ICN3438 (1-|3-D-ksylofuranozylo-1,2,4-triazolo-3-karboksyamid): Syntezy tego związku dokonano postępując według procedury opisanej w: J.T. Witkowski, M. Fuertes, P.D. Cook i R.K. Robins, J.Carbohydr. Nucleosides, Nucleotites 2(1), 1 (1975).
3. Synteza ICN3844 [1(5-0-sulfamoilo-e-D-rybofuranozylo)-1,2,4-triazolo-3-karboksyamid]: Związek ten zsyntetyzowano postępując według procedury ujawnionej w: D.G Kini, M.B. Henry, R.K. Robins, S.B. Larson, J.J. Marr, R.L. Berens, C.J. Bacchi, H.C. Nathan oraz W.J. Keithly, J.Med. Chem. 22, 44 (1990).
4. Synteza ICN4625 [1(3-deoksy-P-D-crytropento-furanozylo)-1,2,4-triazolo-3-karboksyamid]: Związek ten wytworzono dokonano stosując następującą drogę syntetyczną:
5. Synteza ICN5531 (5-amino-1-e-D-rybofuranozylo-pirazolo-4-karboksyamid]: W celu wytworzenia tego związku użyto procedury syntetycznej podanej w: B.K.Bhattacharya, R.K. Robins oraz G.R. Revankar, J.Heterocyclic. Chem. 21, 795 (1990).
6. Synteza ICN5676 (1-e-D-arabinofuranozylo-1,2,4-triazolo-3-karboksyamid): Syntezy tego związku dokonano według procedury syntetycznej podanej w: J. T. Witkowski, M. Fuertes, P. D. Cook i R. K. Robins, J.Carbohydr.Nucleosides, Nucleotites 2(1), 1 (1975).
187 439
7. SynteSa tCN5839 (1-9-D-erytroeuranouylo-l,2lo-3-karboksyamicl): Syntezy tego związku dokonano według przedstawionej poniżej sekwencji syntetycznej:
8. SyntezS ICN6 24C (2-4komo-l-β-D-lyrofur2bOfulN-imldozolo-kgrbokssrbnid2: Związek ^^242 został zsyntetyzowany według następującego sposobu, który jest przedstawiony poniżej:
187 439
9. Synteza ICN1808 (1-e-D-rybofuranozylo-pirazolo-3,4-dikarboksyamid): Synteza tego związku opisana została w.Y.S. Sanghvi, B.K. Bhattacharya, GD. Kini, S.S.Matsumoto, S.B. Larson, W.J. Jolley, R.K. Robins oraz GR. Revankar, J. Med. Chem. 33, 336 (1990) i zgodnie z tym opisem związek ten został wytworzony.
10. Synteza ICN12204 [2-(e-D-rybofuranozylo)imidazolo-5-karboksyamid)]: Syntezy tego związku dokonano zgodnie z procedurą przedstawioną w: J. Igoleo, T.H. Dinh, A. Keib oraz C. Perreur, Chimie Therapeutique. 207 (1972).
W celu uzyskania karboksylowych pochodnych analogów rybawiryny typu 4'-tiocukier lub 4'-azacukier następujące cukry można poddać reakcji kondensacji z odpowiednimi związkami heterocyklicznymi po czym uzyskany produkt poddać derywatywizacj i zgodnie z przedstawionymi powyżej schematami reakcji oraz odnośnikami literaturowymi.
Cukier karbocykliczny
' -tiocukier
4'-azacukier
1. Cukry karbocykliczne można wytwarzać zgodnie z procedurą literaturową przedstawioną w następujących odnośnikach: M. Yoshikawa, Y. Yoshikawa, Y. Inoue, S. Yamaguchi oraz N. Murakami, Tetrahedron, 50, 9961 (1994); oraz R. Agrofoglio, E. Suhas, A. Parese, R. Condom, S.R. Challand, R.A. Earl oraz R. Guedj, Tetrahedron, 50, 10611 (1994).
2. 4-Azacukier wytworzono zgodnie z procedurą literaturową przedstawioną w następującym odnośniku: E.J. Reist, D.E. Gufflroy oraz L. Goodman, J. Am. Chem. Soc, 87, 677 (1965).
3. 4-Tiocukier wytworzono zgodnie z procedurą literaturową dostępną w następującym odnośniku: M. Hobek i R.L. Whistler w: Methods in Carbohydrate Chemistry, Tom 1,292 (1962).
Dowody na skuteczność analogów rybawiryny w modulowaniu cytokin TH1 oraz TH2 przedstawione są na Fig 7. oraz w poniższej tabeli. Podane poniżej wyniki dotyczą krótkiej listy 35 testowanych analogów Rybawiryny®, zaś każdy test wykonywany był trzykrotnie. W ogólności widać, że badane związki zaliczyć można do trzech głównych kategorii: (1) związki takie jak ICN1369 oraz ICN3844, które tłumią IFNy, IL-2, IL-S oraz TNFa; (2) związki takie jak rybawiryna które pobudzają IL-2 oraz TNFa, tłumią zaś ILA oraz IL-5; oraz (3) związki takie jak ICN6242, ICN3839 oraz ICN3531, które pobudzają IL-2 oraz IFNy, tłumią zaś IL-4 oraz IL-5. Takie działanie jak wyszczególnione powyżej mogłoby potencjalnie przynosić korzyści w tych wskazaniach, w których modulacja cytokin miałaby jakikolwiek wpływ na odpowiednią reakcję immunologiczną.
187 439
Tabela 1
Stężenie komórek w dołku = 2 x 1)6 x 24 = 48 x 1)6 w 48 ml (Całkowita objętość każdego dołka=2000 μί)
1 2 3 4 5 6
A Media PMA PMA PMA PMA PMA
ICN ICN ICN ICN ICN
10pM 1369 5μΗ 1369 2pM 1369
B PMA PMA PMA PMA PMA PMA
ICN ICN ICN ICN ICN ICN
10μΜ 3438 5pM 3438 2μM 3438 10pM 3844 5μM 3844 2pM 3844
C PMA PMA PMA PMA PMA PMA
ICN ICN ICN ICN ICN ICN
10μΜ 4625 5pM 4625 2pM 4625 10HM 5531 5|iM 5531 2pM 5531
D PMA PMA PMA PMA PMA PMA
ICN ICN ICN ICN ICN ICN
1)μΜ 5676 5pM 5676 2pM 5676 10pM 5839 5μM 5839 2pM 5839
Stężenie komórek w dołku = 2 x 106 x 24 = 48 x 106 w 4 8 ml
(Całkowita objętość każdego dołka=2))0 μΐ)
1 2 3 4 5 6
A PMA PMA PMA PMA PMA PMA
ICN ICN ICN ICN ICN ICN
10pM 6242 5pM 6242 2pM 6242 10pM 11808 5pM 11808 2pM 11808
A PMA PMA PMA PMA PMA PMA
ICN ICN ICN ICN ICN ICN
10pM 12204 5pM 12204 2pM 12204 10pM RIB 5pM RIB 2pM RIB
187 439
Zostało więc wykazane, że zarówno rybawiryna jak i analogi iybawiryny skutecznie modyfikują ekspresję limfokin w aktywowanych komórkach typu T. Mimo, iż przedstawione zostały specyficzne warianty wykonania oraz zastosowania, dla specjalistów w tej dziedzinie będzie to oczywiste, że w ramach przedstawionych w niniejszym opisie koncepcji wynalazczych, i bez odstępstwa od tych koncepcji, możliwych jest znacznie więcej modyfikacji. Niniejszy wynalazek nie może więc zostać ograniczony inaczej niż w zgodzie z duchem załączonych zastrzeżeń patentowych.
187 439
187 439 pg/ml
pg/ml
l o Fig. 2B pg/ml
pg/ml
Fig-2
500
400300-1
200
100-
Fig. 2D
187 439 g IFN-α
IL-2
IL-4
Fig· 3
187 439
Λ . IL-2R
U % aktywowanego *θ wzorca -20· -30 J ηΠ| i i~rn rrrr ~r τ “TT
-r,u,2R8
I-1
Rybawiryną (μΜ)Ι-1
IFNa (U) Fig. 4A
IL-4R %
aktywowanego wzorca
Rybawiryną IFNa (UJ
Fig. 4B
Fig. 4
187 439
Fig· 5E Fig. 5F Fig. 5G Fig. 5H
187 439
Fig. 6
187 439
TNF-α IFN-γ
«ηκχ* κβι* >0111 ♦ aa*· «κ* »Ι9ί* tcc* &ot* mc* >oc* «α* MOf/WU «B»ui
Γόη £
§ i nta* ront*
Mtn*
Tra+ etif*
MC»
ICC* swr* mc* icrc* «ci*
NOirrru »5WM
Γόη
E
S r*
anta* ront* »0811 *
Wt»*
6OC* mc»
Kit*
Π9Τ+ mc*
KK* «CI * tsouyya ’ψ»» ai
Γ;
oh £
Γoh £
pySd anta* ront* ««♦ iwr*
6OC*
M9C* icsc*
CWt* mc* ICri* 490 * NOIWU trpou· <
Γoh £
jw/T4 anta* «πει* »o»tt* τιτ?* «ac*
MC*
ICC*
5Z9T* mc*
KK« «a · noi/yiu «gnoi
Q r,ob £
187 439 %
aktywowanego wzorca
IFNa (U) %
aktywowanego wzorca
Rybawiryna (JiM)*·
IFNa (U)
Fig.lA
%
aktywowanego -25-
wzorca -50-
-75-
I I I I I I I I I I I I '-‘'‘«eas? |
Rybawiryna φιΜ)·-1
IFNa (U) %
aktywowanego wzorca
Fig. 1B
Fig.1C
I_I
Rybawiryna -I
IFNa (U)
Fig.1D
Fig.1
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (6)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie rybawiryny do wytwarzania leku do leczenia choroby charakteryzującej się hamowaniem odpowiedzi Thl i pobudzeniem odpowiedzi Th2, zwłaszcza alergii, choroby autoimmunologicznej i robaczycy, przy czym lek spreparowany jest do podawania w dawce, która pobudza odpowiedź Thl a hamuje odpowiedź Th2.
  2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że obejmuje ponadto podawanie pacjentowi interferonu alfa.
  3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że ludzki pacjent zainfekowany jest wirusem wątroby typu C.
  4. 4. Zastosowanie według zastrz. 3, znamienne tym, że dawkę stanowi w przybliżeniu 4,5 mg rybawiryny/kg masy ciała pacjenta dziennie.
  5. 5. Zastosowanie według zastrz. 3, znamienne tym, że dawka zapewnia osiągnięcie stężenia rybawiryny w surowicy krwi pacjenta średnio w przybliżeniu 0,25 - 6,7 ug/ml.
  6. 6. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że pobudzenie odpowiedzi Thl charakteryzuje się zwiększeniem produkcji interleukiny 2 (IL-2), czynnika martwicy nowotworu (TNFa) oraz interferonu gamma (IFNy).
PL97328003A 1996-01-23 1997-01-21 Zastosowanie rybawiryny PL187439B1 (pl)

Applications Claiming Priority (3)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US08/590,449 US5767097A (en) 1996-01-23 1996-01-23 Specific modulation of Th1/Th2 cytokine expression by ribavirin in activated T-lymphocytes
US3609497P 1997-01-17 1997-01-17
PCT/US1997/000600 WO1997026883A1 (en) 1996-01-23 1997-01-21 Modulation of th1/th2 cytokine expression by ribavirin® and ribavirin® analogs in activated t-lymphocytes

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL328003A1 PL328003A1 (en) 1999-01-04
PL187439B1 true PL187439B1 (pl) 2004-07-30

Family

ID=26712784

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL97328003A PL187439B1 (pl) 1996-01-23 1997-01-21 Zastosowanie rybawiryny

Country Status (21)

Country Link
EP (1) EP0879056B1 (pl)
KR (1) KR100298158B1 (pl)
CN (1) CN1190198C (pl)
AT (1) ATE216886T1 (pl)
BR (1) BR9707154A (pl)
CA (1) CA2246162C (pl)
CZ (1) CZ293584B6 (pl)
DE (1) DE69712316T2 (pl)
DK (1) DK0879056T3 (pl)
ES (1) ES2172764T3 (pl)
HU (1) HU220105B (pl)
IL (1) IL125088A0 (pl)
NO (1) NO983372L (pl)
NZ (1) NZ330784A (pl)
PL (1) PL187439B1 (pl)
PT (1) PT879056E (pl)
RU (1) RU2186569C2 (pl)
SI (1) SI9720013A (pl)
SK (1) SK283342B6 (pl)
UA (1) UA46815C2 (pl)
WO (1) WO1997026883A1 (pl)

Families Citing this family (23)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
EP1254911A1 (en) * 1996-10-16 2002-11-06 ICN Pharmaceuticals, Inc. Monocyclic L-nucleosides, analogs and uses thereof
IL129319A0 (en) 1996-10-25 2000-02-17 Minnesota Mining & Mfg Immune response modifier compounds for treatment of TH2 mediated and related diseases
MXPA01007211A (es) * 1999-01-29 2002-05-06 Icn Pharmaceuticals Modulacion de la respuesta inmune por ribavirina.
US7638496B2 (en) 2000-02-15 2009-12-29 Valeant Pharmaceuticals North America Nucleoside analogs with carboxamidine modified monocyclic base
US6455508B1 (en) * 2000-02-15 2002-09-24 Kanda S. Ramasamy Methods for treating diseases with tirazole and pyrrolo-pyrimidine ribofuranosyl nucleosides
AU9215101A (en) * 2000-08-17 2002-02-25 Tripep Ab Vaccines containing ribavirin and methods of use thereof
US6680059B2 (en) 2000-08-29 2004-01-20 Tripep Ab Vaccines containing ribavirin and methods of use thereof
US6858590B2 (en) 2000-08-17 2005-02-22 Tripep Ab Vaccines containing ribavirin and methods of use thereof
US7022830B2 (en) 2000-08-17 2006-04-04 Tripep Ab Hepatitis C virus codon optimized non-structural NS3/4A fusion gene
EP1450856B1 (en) 2001-09-14 2009-11-11 Cytos Biotechnology AG Packaging of immunostimulatory cpg into virus-like particles: method of preparation and use
AU2004224575A1 (en) * 2003-03-28 2004-10-07 Pharmasset Ltd. Compounds for the treatment of flaviviridae infections
US20050182252A1 (en) 2004-02-13 2005-08-18 Reddy K. R. Novel 2'-C-methyl nucleoside derivatives
AU2006325225B2 (en) 2005-12-14 2013-07-04 Cytos Biotechnology Ag Immunostimulatory nucleic acid packaged particles for the treatment of hypersensitivity
BRPI0708363A2 (pt) * 2006-03-09 2011-05-24 Om Pharma processo para o tratamento de animais de sangue quente, incluindo seres humanos, sofrendo de uma doença relativa a uma superprodução de citocinas inflamatórias
MX2008015529A (es) 2006-06-12 2009-01-13 Cytos Biotechnology Ag Procesos para empacar oligonucleotidos en particulas similares a virus de bacteriofagos de arn.
WO2009022236A2 (en) 2007-08-16 2009-02-19 Tripep Ab Immunogen platform
UA117095C2 (uk) 2011-12-22 2018-06-25 Аліос Біофарма, Інк. Нуклеозидна сполука або її фармацевтично прийнятна сіль
US9441007B2 (en) 2012-03-21 2016-09-13 Alios Biopharma, Inc. Substituted nucleosides, nucleotides and analogs thereof
USRE48171E1 (en) 2012-03-21 2020-08-25 Janssen Biopharma, Inc. Substituted nucleosides, nucleotides and analogs thereof
WO2013174962A1 (en) 2012-05-25 2013-11-28 Janssen R&D Ireland Uracyl spirooxetane nucleosides
LT2935303T (lt) 2012-12-21 2021-03-25 Janssen Biopharma, Inc. 4'-fluor-nukleozidai, 4'-fluor-nukleotidai ir jų analogai, skirti hcv gydymui
KR102314960B1 (ko) 2013-10-11 2021-10-19 얀센 바이오파마, 인코퍼레이트. 치환된 뉴클레오사이드, 뉴클레오타이드 및 이의 유사체
EP3143404B1 (en) 2014-05-16 2018-08-29 Amgen Inc. Assay for detecting th1 and th2 cell populations

Family Cites Families (1)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
DE69232706T2 (de) * 1991-05-01 2002-11-28 Jackson H M Found Military Med Verfahren zur behandlung infektiöser respiratorischer erkrankungen

Also Published As

Publication number Publication date
UA46815C2 (uk) 2002-06-17
NO983372D0 (no) 1998-07-22
ES2172764T3 (es) 2002-10-01
CA2246162C (en) 2000-04-04
BR9707154A (pt) 1999-05-25
DE69712316T2 (de) 2003-01-02
AU1747897A (en) 1997-08-20
HUP9900681A2 (hu) 1999-07-28
SK100498A3 (en) 2001-03-12
NZ330784A (en) 1999-02-25
EP0879056A4 (en) 1999-01-13
HU220105B (hu) 2001-10-28
CN1190198C (zh) 2005-02-23
DK0879056T3 (da) 2002-08-19
HUP9900681A3 (en) 1999-12-28
SI9720013A (sl) 1999-06-30
WO1997026883A1 (en) 1997-07-31
CN1209747A (zh) 1999-03-03
PT879056E (pt) 2002-10-31
IL125088A0 (en) 1999-01-26
DE69712316D1 (en) 2002-06-06
CZ293584B6 (cs) 2004-06-16
CA2246162A1 (en) 1997-07-31
EP0879056A1 (en) 1998-11-25
PL328003A1 (en) 1999-01-04
SK283342B6 (sk) 2003-06-03
ATE216886T1 (de) 2002-05-15
RU2186569C2 (ru) 2002-08-10
KR19990081930A (ko) 1999-11-15
CZ232998A3 (cs) 1999-04-14
AU700642B2 (en) 1999-01-14
EP0879056B1 (en) 2002-05-02
NO983372L (no) 1998-09-21
KR100298158B1 (ko) 2001-09-06

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL187439B1 (pl) Zastosowanie rybawiryny
US5767097A (en) Specific modulation of Th1/Th2 cytokine expression by ribavirin in activated T-lymphocytes
US6150337A (en) Specific modulation of Th1/Th2 cytokine expression by Ribavirin in activated T-lymphocytes
Sliva et al. Inosine pranobex: a key player in the game against a wide range of viral infections and non-infectious diseases
Miller et al. Review article imiquimod applied topically: a novel immune response modifier and new class of drug
Gosselin et al. Interleukin-15 as an activator of natural killer cell-mediated antiviral response
SK11572002A3 (sk) Nukleozidové analógy s bicyklickou bázou modifikovanou karboxamidínom
SE513429C2 (sv) Preparat för aktivering av naturliga mördarceller, vilket preparat innehåller interferon alfa och biogena aminer
JP2008133293A (ja) 活性化tリンパ球におけるリバビリン及びリバビリン類似体によるth1型/th2型サイトカインの発現の調節
Neuman et al. Inflammation and repair in viral hepatitis C
Swinnen et al. OKT3 monoclonal antibodies induce interleukin-6 and interleukin-10: a possible cause of lymphoproliferative disorders associated with transplantation
US20030092644A1 (en) Treatment of viral infections using levovirin
Davis The antiviral prophylaxis of post-transplant lymphoproliferative disorder
Vieillard et al. Transfer of human CD4+ T lymphocytes producing beta interferon in Hu-PBL-SCID mice controls human immunodeficiency virus infection
US20030212015A1 (en) Specific modulation of Th1/Th2 cytokine expression by ribavirin in activated T-lymphocytes
Chew et al. Effects of brief adjunctive metformin therapy in virologically suppressed HIV-infected adults on polyfunctional HIV-specific CD8 T cell responses to PD-L1 blockade
Ank et al. Age-dependent role for CCR5 in antiviral host defense against herpes simplex virus type 2
AU700642C (en) Modulation of TH1/TH2 cytokine expression by ribavirin and ribavirin analogs in activated T-lymphocytes
EP1174141A2 (en) Modulation of TH1/TH2 cytokine expression by ribavirin and ribavirin analogs in activated t-lymphocytes
Goodwin Immunologic effects of nonsteroidal anti-inflammatory agents
Zhang et al. Change of peripheral blood mononuclear cells IFN-γ, IL-10, and TGF-β1 mRNA expression levels with active human cytomegalovirus infection in orthotopic liver transplantation
Yuk et al. TNF in human tuberculosis: a double-edged sword
Shiffman et al. Alpha interferon combined with ribavirin potentiates proliferative suppression but not cytokine production in mitogenically stimulated human lymphocytes
Bergeret et al. Interferon effect on cytolytic T lymphocytes in a single cycle assay.
Majde Cytokine Biology Conferences in France and Italy

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20100121