PL187026B1 - Komórka roślinna, DNA, promotor, gen chimerowy i sposób wytwarzania rośliny - Google Patents

Komórka roślinna, DNA, promotor, gen chimerowy i sposób wytwarzania rośliny

Info

Publication number
PL187026B1
PL187026B1 PL96326082A PL32608296A PL187026B1 PL 187026 B1 PL187026 B1 PL 187026B1 PL 96326082 A PL96326082 A PL 96326082A PL 32608296 A PL32608296 A PL 32608296A PL 187026 B1 PL187026 B1 PL 187026B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
zone
plant
seq
promoter
gene
Prior art date
Application number
PL96326082A
Other languages
English (en)
Other versions
PL326082A1 (en
Inventor
Peter Ulvskov
Robin Child
Onckelen Henri Van
Els Prinsen
Bernhard Borkhardt
Lilli Sander
Morten Petersen
Gert B. Poulsen
Johan Botterman
Original Assignee
Plant Genetic Systems Nv
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Plant Genetic Systems Nv filed Critical Plant Genetic Systems Nv
Publication of PL326082A1 publication Critical patent/PL326082A1/xx
Publication of PL187026B1 publication Critical patent/PL187026B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12NMICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N15/00Mutation or genetic engineering; DNA or RNA concerning genetic engineering, vectors, e.g. plasmids, or their isolation, preparation or purification; Use of hosts therefor
    • C12N15/09Recombinant DNA-technology
    • C12N15/63Introduction of foreign genetic material using vectors; Vectors; Use of hosts therefor; Regulation of expression
    • C12N15/79Vectors or expression systems specially adapted for eukaryotic hosts
    • C12N15/82Vectors or expression systems specially adapted for eukaryotic hosts for plant cells, e.g. plant artificial chromosomes (PACs)
    • C12N15/8241Phenotypically and genetically modified plants via recombinant DNA technology
    • C12N15/8242Phenotypically and genetically modified plants via recombinant DNA technology with non-agronomic quality (output) traits, e.g. for industrial processing; Value added, non-agronomic traits
    • C12N15/8243Phenotypically and genetically modified plants via recombinant DNA technology with non-agronomic quality (output) traits, e.g. for industrial processing; Value added, non-agronomic traits involving biosynthetic or metabolic pathways, i.e. metabolic engineering, e.g. nicotine, caffeine
    • C12N15/8249Phenotypically and genetically modified plants via recombinant DNA technology with non-agronomic quality (output) traits, e.g. for industrial processing; Value added, non-agronomic traits involving biosynthetic or metabolic pathways, i.e. metabolic engineering, e.g. nicotine, caffeine involving ethylene biosynthesis, senescence or fruit development, e.g. modified tomato ripening, cut flower shelf-life
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12NMICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N15/00Mutation or genetic engineering; DNA or RNA concerning genetic engineering, vectors, e.g. plasmids, or their isolation, preparation or purification; Use of hosts therefor
    • C12N15/09Recombinant DNA-technology
    • C12N15/63Introduction of foreign genetic material using vectors; Vectors; Use of hosts therefor; Regulation of expression
    • C12N15/79Vectors or expression systems specially adapted for eukaryotic hosts
    • C12N15/82Vectors or expression systems specially adapted for eukaryotic hosts for plant cells, e.g. plant artificial chromosomes (PACs)
    • C12N15/8201Methods for introducing genetic material into plant cells, e.g. DNA, RNA, stable or transient incorporation, tissue culture methods adapted for transformation
    • C12N15/8206Methods for introducing genetic material into plant cells, e.g. DNA, RNA, stable or transient incorporation, tissue culture methods adapted for transformation by physical or chemical, i.e. non-biological, means, e.g. electroporation, PEG mediated
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12NMICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N9/00Enzymes; Proenzymes; Compositions thereof; Processes for preparing, activating, inhibiting, separating or purifying enzymes
    • C12N9/14Hydrolases (3)
    • C12N9/24Hydrolases (3) acting on glycosyl compounds (3.2)
    • C12N9/2402Hydrolases (3) acting on glycosyl compounds (3.2) hydrolysing O- and S- glycosyl compounds (3.2.1)
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12YENZYMES
    • C12Y302/00Hydrolases acting on glycosyl compounds, i.e. glycosylases (3.2)
    • C12Y302/01Glycosidases, i.e. enzymes hydrolysing O- and S-glycosyl compounds (3.2.1)
    • C12Y302/01015Polygalacturonase (3.2.1.15)

Abstract

1. Komórka roslinna zawierajaca co najmniej jeden specyficzny dla strefy pekania („DZ”) gen chimerowy wlaczony w genom jadrowy komórki, znamienna tym, ze specy- ficzny dla strefy pekania gen chimerowy zawiera nastepujace funkcjonalnie polaczone fragmenty DNA: (a) transkrybowany region DNA kodujacy co najmniej 50 nukleotydowych sekwencji SEQ ID NO: 1, o orientacji sensownej i antysensownej, (b) promotor roslinny ulegajacy ekspresji w roslinach, który kieruje ekspresja transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach strefy pekania, przy czym, roslina zawierajaca te komórke roslinna charakteryzuje sie tym, ze ma zmienione wlasciwosci strefy pekania, korzystnie opóznione pekanie, w porównaniu z roslinami niezawierajacymi takich komórek roslin. PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest komórka roślinna, DNA, promotor, gen chimerowy i sposób wytwarzania rośliny. DNA, będące przedmiotem wynalazku, zawiera fragmenty kwasu nukleinowego kodujące białka charakterystyczne dla strefy pękania, szczególnie hydrolazy ściany komórkowej, takie jak poligalakturonazy, regiony regulatorowe odpowiednich genów roślinnych. Sekwencje DNA służą do modyfikowania cechy pękania u roślin, bardziej szczegółowo pękania strąków Brassica napus.
Straty plonów powodowane przez wyrzucanie nasion z dojrzałych owoców lub strąków, zwane także pękaniem strąków lub rozłupywaniem strąków, a także towarzyszący temu proces niepotrzebnego wzrostu niepożądanych roślin w następnym roku są częstym problemem w czasie uprawy roślin wytwarzających suche pękające owoce. Ważne z ekonomicznego punktu widzenia uprawy do których odnosi się ten problem obejmują rzepak; w niesprzyjających warunkach pogodowych można utracić do 50% zbiorów.
Suche pękające owoce, potocznie nazywane strąkami, mogą rozwinąć się z pojedynczego owocolistka (tak jak strączek u wielu motylkowych) lub z więcej niż jednego owocolistka (tak jak łuszczyna u wielu krzyżowych). W przypadku łuszczyny strąk składa się z dwóch owocolistków połączonych brzegami. Szew pomiędzy brzegami tworzy grube żebro, zwane przegrodą. W miarę zbliżania się dojrzałości, dwie łuski oddzielają się od przegrody, co powoduje czasami zrzucanie nasion przyczepionych do przegrody.
Badania ultrastrukturalne wykazały, że rozłupywanie strąków związane jest z precyzyjnym rozkładem materiału tworzącego ścianę komórkową, w miejscu rozdzielania strąka (to znaczy szwu). Degradacja ściany komórkowej i utrata zwartości komórek tuż przed pęknięciem
187 026 strąka związane jest głównie z rozpuszczaniem się blaszki środkowej ściany komórkowej. Blaszka środkowa znajduje się pomiędzy ścianami pierwotnymi komórek i jest spoiną trzymającą razem poszczególne komórki tworzące tkankę. Rozdział komórek poprzedzony jest przekwitaniem etylenowym, które czasowo zgadza się ze specyficznym tkankowo wzrostem aktywności enzymu hydrolitycznego - celulazy (beta-l,4-glukanazy). Zjawisko to zachodzi specyficznie w warstwie komórek wzdłuż szwu, która nazywana jest strefą pękania. Przeciwnie do tego aktywność poligalakturonazy, enzymu rozkładającego ścianę komórkową, nie wykazuje żadnej korelacji czasowej lub przestrzennej z dojrzewaniem strąków (Meakin i Roberts (1990), J. Exp. Bot. 41; 1003). Dojrzewanie strąków we wczesnym etapie rozwoju jest charakterystyczne dla zarobaczywienia strąka przez szkodnika Dasineura brassicae. Obserwuje się lokalne zwiększenie aktywności zarówno poligalakturonazy jak i celulazy. Jednakże stwierdzono, że regulacja rozłupywania strąków wywołanego przez zarobaczywienie i naturalną dojrzałość jest różna (Meakin i Roberts (1991), Annals of Botany 67:193).
Na pierwszy rzut oka proces pękania ma wiele cech wspólnych z procesem zrzucania, w trakcie którego roślina zrzuca niepotrzebne organy, takie jak liście, kwiaty i owoce. Stwierdzono, że etylen wywołuje lub przyspiesza zrzucanie, podczas gdy auksyny je hamują lub opóźniają. Najważniejszym etapem w czasie zrzucania jest skoordynowana ekspresja, synteza i wydzielanie enzymów rozkładających ścianę komórkową w określonej warstwie komórek, nazywanych strefą odcinania. Jedną klasę hydrolaz ściany komórkowej tworzą celulazy (beta-1,4-glukanazy). Aktywność celulazowa została znaleziona w różnych tkankach włączając strefy odcinania liści, strefy odcinania owoców, dojrzewające owoce, starzejące się liścienie, słupki i pylniki (Kemmerer i Tucker (1994), Plant Physiol. 104:557 i odnośniki w nim zawarte). Drugą klasę hydrolaz biorących udział w odrzucaniu głównie owoców, tworzą poli-galakturonazy, wśród których zidentyfikowano kilka różnych form (Bonghi i wsp. (1992), Plant Mol. Biol. 20:839; Taylor i wsp. (1990) Planta 183: 133).
Kadkol i wsp., ((1986), Aust. J. Biol. 34: 79) stwierdził wzrost oporności na rozbijanie u jednej australijskiej odmiany rzepaku. Zróżnicowanie dojrzewania strąków obserwowano także u mutantów rzepaku, które wyrosły z napromienionych nasion (Luczkiewicz (1987), Proc. 7th Int. Rapeseed Congress 2: 463). Można jednakże stwierdzić, że tradycyjne sposoby hodowli nie są zdolne do wytworzenia oporności na rozbijanie u odmian rzepaku, bez obniżenia innych korzystnych cech, takich jak wczesne kwitnięcie, dojrzałość i oporność na wytwarzanie pustych strąków (Prakash i Chopra (1990), Genetical Research 56: 1).
Pomijając aspekt ekonomiczny, niewiele jest wiadomo o zjawiskach molekularnych i zmianach ekspresji genów jakie zachodzą w czasie w pękania strąków roślin oleistych. Dotąd opisano dwa rodzaje mRNA, którego ekspresja jest czasowo i miejscowo skorelowana z rozwojem strąka. Jednakże funkcja kodowanych przez nie białek nie jest znana. (Coupe i wsp. (1994), Plant Mol. Biol. 24: 223). Publikacja patentowa W094/23043 w sposób ogólny opisuje podejście do regulacji zjawiska pękania i zrzucania u roślin.
Celem wynalazku było dostarczenie genów selektywnych dla strefy pękania u roślin.
Przedmiotem wynalazku jest komórka roślinna zawierająca co najmniej jeden specyficzny dla strefy pękania („DZ”) gen chimerowy włączony w genom jądrowy tej komórki, charakteryzująca się tym, że specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA: (a) transkrybowany region DNA kodujący co najmniej 50 nukleotydowych sekwencji SEQ ID NO: 1, o orientacji sensownej i antysensownej, (b) promotor roślinny ulegający ekspresji w roślinach, który kieruje ekspresją transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach strefy pękania, przy czym, roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, w porównaniu z roślinami niezawierającymi takich komórek roślin.
Komórka roślinna korzystnie zawiera transkrybowany region DNA, który koduje białko zdolne zahamować aktywność poligalakturonazy, korzystnie endo-poligalakturonazy.
Komórka roślinna według wynalazku korzystnie posiada taką cechę, która powoduje, że strefa pękania jest strefą pękania strąka, korzystnie rośliny z rodziny Brassica, szczególnie korzystnie Brassica napus.
187 026
Promotor, w komórce według wynalazku, wtedy gdy ulega ekspresji w roślinach jest promotorem specyficznym dla strefy pękania. Bardziej korzystnie specyficzny dla strefy pękania promotor pochodzi z genu kodującego mRNA, przy czym, pochodzący z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
Przedmiotem wynalazku jest także komórka roślinna zawierająca co najmniej jeden specyficzny dla strefy pękania („DZ”) gen chimerowy włączony w genom jądrowy tej komórki, charakteryzująca się tym, że specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA: (a) transkrybowany region DNA kodujący białko albo polipeptyd. Polipeptyd ten po wytworzeniu w komórkach strefy pękania zabija je, osłabia lub zaburza ich normalny metabolizm, procesy fizjologiczne lub rozwój, przy czym wspomniane białko lub polipeptyd wybrany jest z grupy obejmującej bamazę, fragment A toksyny błonicy, monooksygenazę tryplofanu, hydrolazę indolo-3-acetyloamidu, amidohydrolazę, produkt genu rolB lub białko ETR1-1 i (b) ulegający ekspresji specyficzny dla strefy pękania promotor, zawarty w 5' regionie regulatorowym sekwencji nukleotydowej SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328. Promotor ten wybiórczo kieruje ekspresją transkrybowanego regionu wybiórczo w komórkach strefy pękania, przy czym roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, porównując z roślinami niezawierającymi wspomnianych komórek roślinnych.
Korzystnie, komórka roślinna według wynalazku posiada cechę powodującą, że strefa pękania jest strefą pękania strąka, korzystnie rośliny z rodzaju Brassica, bardziej korzystnie Brassica napus.
Korzystnie, komórka roślinna według wynalazku zawiera specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe, które obejmują region promotorowy zawierający przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1839 i 2328.
Bardziej korzystnie, komórka roślinna według wynalazku zawiera specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierające region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13, zaczynającą się pomiędzy miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny SphI i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny BamHI i kończącą się w pozycji 2328.
Jeszcze bardziej korzystnie komórka roślinna zawiera specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe obejmujące region promotorowy z przynajmniej sekwencją nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328.
Przedmiotem wynalazku jest DNA kodujący antysensowny RNA zawierający region o długości przynajmniej 50 nukleotydów, który jest komplementarny do regionu mRNA, przy czym pochodzący z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
Przedmiotem wynalazku jest także promotor genu kodującego mRNA, charakteryzujący się tym, że pochodzący z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
Następnym przedmiotem wynalazku jest DNA zawierający przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1839 i 2328.
DNA korzystnie zawiera przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 zaczynającą się pomiędzy miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny SphI i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny BamHI i kończącą się w pozycji 2328.
Jeszcze bardziej korzystnie DNA zawiera przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328.
Kolejnym przedmiotem wynalazku jest gen chimerowy specyficzny dla strefy pękania, który to gen obejmuje (a) transkrybowany region DNA kodujący co najmniej 50 nukleotydowych sekwencji SEQ ID NO: 1, o orientacji sensownej i antysensownej, (b) promotor roślinny ulegający ekspresji w roślinach, kierujący ekspresją transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach strefy pękania. Roślina zawierająca taką komórkę roślinną ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, w porównaniu z roślinami nie zawierającymi takich komórek roślinnych.
Korzystnie gen chimerowy obejmuje transkrybowany region DNA które koduje białko. Białko to jest zdolne do zahamowania aktywności poligalakturonazy, korzystnie endo-poligalakturonazy.
187 026
Gen chimerowy według wynalazku charakteryzuje się tym, że promotor wchodzący w skład tego genu kieruje ekspresję w strefie pękania, która to strefa pękania jest strefą pękania strąka, korzystnie rośliny z rodziny Brassica, szczególnie korzystnie Brassica napus.
Szczególnie korzystnie, gen chimerowy ulegający ekspresji w roślinach, posiada promotor będący promotorem specyficznym dla strefy pękania.
Jeszcze bardziej korzystnie, gen chimerowy zawiera specyficzny dla strefy pękania promotor pochodzący z genu kodującego mRNA, przy czym, podzodzacy z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
Następnym przedmiotem wynalazku jest komórka roślinna lub hodowla komórek roślinnych transformowanych specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym jak określono powyżej.
Przedmiotem wynalazku jest także gen chimerowy specyficzny dla strefy pękania, stanowiący funkcjonalne połączenie następujących fragmentów DNA: (a) transkrybowany region DNA kodujący białko albo polipeptyd, który po wytworzeniu w komórkach strefy pękania zabija je, osłabia lub zaburza ich normalny metabolizm, procesy fizjologiczne lub rozwój, przy czym wspomniane białko lub polipeptyd wybrany jest z grupy obejmującej bamazę, fragment A toksyny błonicy, monooksygenazę tryplofanu, hydrolazę indolo-3-acetyloamidu, amidohydrolazę, produkt genu rolB lub białko ETR1-1 i (b) ulegający ekspresji specyficzny dla strefy pękania promotor, zawarty w 5' regionie regulatorowym sekwencji nukleotydowej SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328, który wybiórczo kieruje ekspresją transkrybowanego regionu w komórkach strefy pękania. Roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, porównując z roślinami niezawierającymi wspomnianych komórek roślinnych.
Korzystnie strefa pękania jest strefą pękania strąka, a bardziej korzystnie rośliny z rodzaju Brassica, korzystnie Brassica napus.
Jeszcze bardziej korzystnie te specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierają region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1839 i 2328.
Specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe mogą zawierać region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13, zaczynającą się pomiędzy miejscem rozpoznawanym przez enzymy restrykcyjne SphI i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny BamHI i kończącą się w pozycji 2328.
Specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe mogą zawierać korzystnie region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328.
Kolejnym przedmiotem wynalazku jest komórka roślinna lub hodowla komórek roślinnych transformowanych specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym jak określono powyżej.
Następnym przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania rośliny ze zmienionymi właściwościami strefy pękania, polegajacy na tym, że transformuje się genom jądrowy komórki rośliny wyjściowej specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym obejmującym: (a) transkrybowany region DNA co najmniej 50 nukleotydów z sekwencji SEQ ID NO: 1, o orientacji sensownej i antysensownej, (b) ulegający ekspresji promotor roślinny, kierujący ekspresją transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach strefy pękania, przy czym, roślina zawierająca taką komórkę roślinną ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, w porównaniu z roślinami niezawierającymi takich komórek roślinnych i odtwarza się transformowaną roślinę z tej transformowanej komórki roślinnej.
Przedmiotem wynalazku jest także sposób wytwarzania rośliny ze zmienionymi właściwościami strefy pękania, polegający na tym, że transformuje się genom jądrowy komórki rośliny wyjściowej specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym, zawierającym białko albo polipeptyd, który po wytworzeniu w komórkach strefy pękania zabija je, osłabia lub zaburza ich normalny metabolizm, procesy fizjologiczne lub rozwój, przy czym wspomniane białko lub peptyd wybrany jest z grupy bamazy, fragment A toksyny błonicy, monooksygenazę tryplofanu, hydrolazę indolo-3-acetyloamidu, amidohydrolazę, produkt genu rolB lub białko ETR1-1 i (b) ulegający ekspresji specyficzny dla strefy pękania promotor, zawarty w 5' regionie
187 026 regulatorowym sekwencji dukleotydowej SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328, wybiórczo kierujący ekspresją tradpkrebowndzgo regionu w komórkach strefy pękania. Roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, porównując z roślinami dlezawizrającemi wspomnianych komórek roślinnych i odtwarza się transformowaną roślinę z tej transformowanej komórki.
Używany tu termin „pękanie” oznacza proces w którym organ rośliny lub jej struktura, taka jak słupek lub owoc otwiera się po osiągnięciu dojrzałości wzdłuż określonej linii lub w określonym kierunku, co powoduje zrzucenie zawartości tego organu lub struktury. W dizktórych aspektach proces pękania przypomina proces zrzucania w którym część lub organ roślinny, taki jak liść, kwiat lub owoc jest oddzielany od reszty rośliny.
Używany tu termin „strąk” oznacza suchy, pękający owoc, składający się z jednego, dwóch lub więcej owocaSistków. U rzepaku strąk jest dwuluskową łuszczyną, której łuski są ograniczone podłużnymi i poprzecznymi szwami zawierającymi strefy pękania.
Używany tu termin „pękanie strąka” oznacza proces w którym owoc, szczególnie strąk, rozdziela się otwierając wzdłuż określonej warstwy komórek, co może powodować rozdzielanie się łusek i wyrzucanie nasion zawartych w owocu szczególnie strąku. Pękanie zachodzi w różnych roślinach wytwarzających suche owoce, takich jak większość rodzajów krzyżowych (Cruciferae).
Termin „strefa pękania” (DZ) oznacza ogólnie tkanki w strefie, wzdłuż której organ rośliny lub jej struktura rozdziela się, otwierając w czasie procesu pękania. Makroskopowo strefę pękania można z reguły poznać po obecności wyraźnego szwu w organie rośliny. Bardziej dokładnie DZ zawiera obszar szerokości 1-3 komórek pαredchemαtycznech. W strąku region ten zawiera gęsto upakowane komórki i leży w peryferiach tkanki przewodzącej łuski, oddzielając ją od krawędzi klapki. Do celów tego wynalazku DZ obejmuje też warstwę komórek otaczających ten region. DZ rozciąga się od skórki wewnętrznej strąka do szwu w epidemie.
Używany tu termin „promotor” oznacza każdy DNA, który jest rozpoznawany i z którym w czasie zapoczątkowywania transkrypcji wiąże się (pośrednio lub bezpośrednio) DNA-zależna polimeraza RNA. Promotor zawiera miejsce inicjacji transkrypcji, miejsce wiązania czynników inicjacji transkrypcji i polimzrαne RNA. Może on zawierać także różne iddz miejsca (na przykład, sekwencje wzmacniające) z którymi mogą się wiązać białka regulatorowe.
Używany tu termin „promotor ulegający ekspresji w roślinach ” oznacza promotor, który jest zdolny kierować transkrypcją w komórkach roślinnych. Obejmuje on każdy promotor pochodzący z komórek roślinnych, ale także każdy promotor niepo^odzący z komórek roślinnych, a który' jest zdolny kierować transkrypcją w komórkach roślinnych, na przykład, niektóre promotory pochodzenia wirusowego lub bakteryjnego, takie jak promotory CaMV35S lub T-DNA.
Używany tu termin „region regulatorowy” oznacza każdy DNA, biorący udział w prowadzeniu transkrypcji i kontrolowaniu (to znaczy regulowaniu) czasu i poziomu transkrypcji danej sekwencji DNA, takiej jak DNA kodujący białko lub peptyd. Na przykład, 5'-regian regulatorowy (lub region pramatarowy) jest sekwencją DNA umiejscowioną powyżej (to znaczy 5') sekwencji kodującej, zawierającą promotor i nie ulegający translacji 5'-regiod prowadzący 3'-region regulatorowy jest sekwencją DNA umiejscowioną poniżej (to znaczy 3') sekwencji kodującej, zawierającą odpowiednie sygnały terminali transkrypcji i/lub regulacji, włączając jeden lub więcej sygnałów poliαaedylacji.
Używany tu termin „hydrola^ ściany komórkowej” oznacza enzym biorący udział w degradacji materiału tworzącego ścianę komórkową, na przykład, w czasie procesu pękania. Przykłady takich enzymów obejmują, poligalαkturadazę, celulazę (beta-T4-glukanazę), betα-galaktoneaazę, proteazy hydrolizające białka ściany komórkowej i tym podobne.
Termin „gen” oznacza każdy fragment DNA, zawierający region DNA („transkrybawany region DNA”), z którego w komórce w czasie transkrypcji pod kontrolą odpowiednich regionów regulatorowych na przykład, promotora ulegającego ekspresji w roślinach, powstaje cząsteczka RNA (na przykład, mRNA). Gen zawiera więc kilka połączonych funkcjonalnie fragmentów DNA, takich jak promotor, nie ulegający translacji 5'-regiod prowadzący, region kodujący, nie ulegający translacji 3'-regiod zawierający sygnał poliαaedelαcji. Endogenny gen
187 026 roślinny jest to gen, który występuje w roślinach w sposób naturalny. Gen chimerowy jest to gen, który nie występuje w roślinach w sposób naturalny, lub alternatywnie jest to każdy gen, którego promotor nie jest w naturze związany z częścią lub całym regionem transkrybowanym, a przynajmniej z innym regionem regulatorowym tego genu.
Termin „ekspresja genu” oznacza proces w którym region DNA pozostający pod kontrolą regionów regulatorowych, szczególnie promotora, transkrybowany jest do RNA, który jest aktywny biologicznie, to znaczy który jest zdolny do interakcji z innym kwasem nukleinowym lub może ulegać translacji do aktywnego biologicznie białka lub polipeptydu. Gen koduje RNA, jeżeli produkt końcowy jego ekspresji jest aktywnym biologicznie RNA, takim jak antysensowny RNA lub rybozym. Gen koduje białko, jeżeli produkt końcowy jego ekspresji jest aktywnym biologicznie białkiem lub polipeptydem.
Fenotypowy efekt ekspresji genu oznacza biochemiczny, fizjologiczny lub rozwojowy efekt wytwarzania RNA lub białka kodowanego przez ten gen w komórkach roślinnych (lub roślinach) w których jest wytwarzany. Fenotypowe efekty ekspresji genu można zahamować lub zlikwidować przez zahamowanie lub likwidację wytwarzania kodowanego RNA lub białka, lub przez inny sposób oddziaływania z biologiczną aktywnością takiego RNA lub białka.
Jak tu zdefiniowano, gdziekolwiek napisano w opisie, że „cDNA z takiego mRNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No X” to taki RNA ma taką samą sekwencję nukleotydową jak sEq ID No X, a reszty U (w sekwencji RNA) są zastąpione przez reszty T (sekwencji DNA).
Sposobem według wynalazku DZ-specyficzne cDNA i odpowiadające im fragmenty genomowego DNA roślin, zidentyfikowano jak opisano poniżej:
1) konstruuje się bibliotekę cDNA wychodząc z mRNA wyizolowanego z tkanek strefy pękania i taką bibliotekę bada się celu zidentyfikowania mRNA, które występuje tylko w tkankach określonej strefy pękania, porównując z innymi tkankami roślinnymi, włączając: ściany strąka, nasiona, łuski, liście, łodygę, korzenie, organy rozrodcze, i tym podobne. Alternatywnie, taką bibliotekę bada się oligonukleotydami, których sekwencję określono na podstawie znanej sekwencji aminokwasowej wyizolowanych białek, takich jak na przykład, hydrolaza ściany komórkowej, o której wiadomo, że wybiórczo występuje w strefie pękania. Ponadto, można użyć tych samych oligonukleotydów w metodzie zagnieżdżonego PCR i powtórnie użyć namnożonych fragmentów jako sondy do badania biblioteki. Bibliotekę cDNA selektywnego w stosunku do DZ można skonstruować z mRNA wyizolowanego na różnych etapach rozwoju DZ.
2) izoluje się i charakteryzuje cDNA kodujący mRNA lub białko specyficzne dla DZ;
3) ten cDNA stosuje się jako sondy w celu zidentyfikowania i wyizolowania regionu genomu roślinnego, zawierającego sekwencję nukleotydową kodującą mRNA lub białko specyficzne dla DZ. Alternatywnie, genomowy cDNA można wyizolować metodą odwrotnego PCR używając oligonukleotydów, których sekwencję określono na podstawie sekwencji cDNA;
4) ewentualnie, sondy RNA odpowiadające cDNA konstruuje się i stosuje w tradycyjnej analizie metodą hybrydyzacji in situ RNA-RNA (patrz na przykład, (De Błock i wsp. (1993), Anal. Biochem. 215: 86) różnych tkanek roślinnych, włączając tkanki strefy pękania, w celu stwierdzenia w takich tkankach strefy pękania fakt specyficznego występowania mRNA wytwarzanego przez specyficzne dla strefy pękania endogenne geny roślinne.
Termin „specyficzne dla strefy pękania” w odniesieniu do ekspresji DNA, oznacza ze względów praktycznych dla potrzeb tego wynalazku wysoce specyficzną, praktycznie wyłączną ekspresję DNA w komórkach jednej określonej strefy pękania, szczególnie strefy pękania strąka, lub ograniczonej ilości stref pękania.
Gen specyficzny dla strefy pękania jest to endogenny gen roślinny, który ulega selektywnej ekspresji w komórkach pewnych stref pękania, szczególnie w komórkach strefy pękania strąka rośliny. Do izolacji genów specyficznych dla strefy pękania można użyć każdej rośliny posiadającej strefę pękania. Odpowiednie dla izolacji genów specyficznych dla strefy pękania rośliny należą do rodziny krzyżowych, włączając Arabidopsis thaliana, Brassica campestris, Brassica juncea, a szczególnie Brassica napus; rośliny z rodziny motylkowych włączając Glycine max, Phaseolus vulgaris, i tym podobne. mRNA (lub cDNA z niego otrzymany) transkrybowany z takich genów jest specyficznym dla strefy pękania mRNA (lub cDNA). Promotor, który
187 026 rozpoczyna i kontroluje transkrypcje takiego mRNA jest nazywany promotorem specyficznym dla strefy pękania. Promotor specyficzny dla strefy pękania może być użyty na przykład, do kontrolowania ekspresji w roślinach genu cytotoksycznego (na przykład, genu barnazy), w taki sposób, że normalny wzrost i rozwój rośliny, a także jej własności agrotechniczne (mierzone na przykład, wydajnością plonowania) nie są obniżone przez ekspresję takiego cytotoksycznego genu w komórkach innych niż komórki strefy pękania, korzystnie w komórkach innych niż komórki strefy pękania strąka.
Po otrzymaniu genu specyficznego dla strefy pękania (to znaczy fragmentu genomowego DNA kodującego mRNA specyficzny dla strefy pękania z którego uzyskuje się cDNA specyficzny dla strefy pękania), określa się region promotorowy zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor, jako region powyżej (to znaczy znajdujący się w kierunku 5') od kodonu kodującego pierwszy aminokwas białka kodowanego przez to mRNA. Dobrze jest gdy taki region promotorowy zawiera przynajmniej 400 do 500 par zasad, korzystnie przynajmniej około 1000 par zasad, szczególnie korzystnie przynajmniej 1500 do 2000 par zasad powyżej kodonu startowego. Dla wygody korzystnie jest gdy taki region promotorowy nie rozciąga się na więcej niż 3000 do 5000 par zasad powyżej kodonu startowego. Rzeczywistym promotorem specyficznym dla strefy pękania jest region genomowego DNA powyżej (to znaczy znajdujący się w kierunku 5') od regionu kodującego mRNA specyficzny dla strefy pękania. Chimerowy gen zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor połączony funkcjonalnie z regionem kodującym genu gus (Jefferson i wsp. (1986), Proc. Natl. Acad. Sci. USA 83: 8447) powoduje w roślinach transgenicznych specyficzny wzrost wykrywalnej aktywności beta-glukoronidazy (kodowanej przez gen gus) w komórkach określonej strefy pękania. Aktywność oznaczono tradycyjnymi metodami histochemicznymi in situ (De Blok i Debrouwer (1992), The Plant Journal 2: 261; De Błock i Debrouwer (1993), Planta 189: 218).
Korzystnym specyficznym dla strefy pękania genem z którego otrzymuje się specyficzny dla strefy pękania promotor jest gen, korzystnie gen Brassica napus, który koduje mRNA specyficzny dla strefy pękania z którego uzyskuje się cDNA zawierający sekwencję odpowiadającą sekwencji oligonukleotydowej PG1 (SEQ ID No 2) pomiędzy nukleotydem w pozycji 11 i 27 i/lub sekwencji oligonukleotydowej PG3 (SEQ ID No 4) pomiędzy nukleotydem w pozycji 11 i 27 (to znaczy zaczynającą się w pozycji 11 i kończącej się w pozycji 27) i/lub sekwencji oligonukleotydowej PG2 (SEQ ED No 3) pomiędzy nukleotydami w pozycji 11 i 25 i/lub sekwencji oligonukleotydowej PG5 (SEQ ID No 5) pomiędzy nukleotydem w pozycji 11 i 27. Korzystnie taki specyficzny dla strefy pękania cDNA zawiera wspomniane wcześniej sekwencje oligonukleotydowe PG1 i PG3 i PG2 i PG5, lub koduje białko kodowane przez region SEQ ID No 1, pomiędzy nukleotydami w pozycji 95 i 1393.
Szczególnie korzystnym specyficznym dla strefy pękania genem jest gen Brassica napus, który koduje mRNA specyficzny dla strefy pękania z którego uzyskuje się cDNA zawierający sekwencję oligonukleotydową SEQ ID No 1 pomiędzy przynamniej nukleotydem w pozycji 10 i 1600. Innym korzystnym specyficznym dla strefy pękania genem jest gen Brassica napus, który koduje mRNA specyficzny dla strefy pękania z którego uzyskuje się cDNA zawierający sekwencję oligonukleotydową SEQ ID No 10.
Korzystnym promotorem wykonanym sposobem według wynalazku jest promotor zawierający 5'-region regulatorowy klonu genomowego odpowiadającego cDNA SEQ ID No 1, na przykład, 5'-region regulatorowy SEQ ID No 13 zaczynający się w pozycji 1 i kończący się w pozycji 2328. Bardziej korzystnie regionem promotorowym jest fragment DNA zawierający SEQ ID No 13 i zaczynający się gdziekolwiek pomiędzy unikalnym miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny SphI (pozycje 246-251) i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny Hindll (pozycje 1836-1841), szczególnie miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny SphI i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny BamHI (pozycje 1051-1056), kończący się w pozycji 2328 (tuż przed kodonem startującym translację ATG). Taki region promotorowy zawiera promotor będący przedmiotem wynalazku i nie ulegający translacji 5'-region prowadzący i jest używany do konstruowania specyficznych dla strefy pękania genów chimerowych. Bardziej korzystnym pod tym kątem jest regionem promotorowym
187 026 fragment DNA (oznaczony tu „PDZ”) zawierający SEQ ID No 13 zaczynający się w pozycji 251 (miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny SphI) i kończący się w pozycji 2328.
Jednakże sposobem według wynalazku, jako regionów promotorowych można też użyć mniejszych fragmentów DNA i przyjmuje się, że można użyć każdego fragmentu DNA SEQ ID No 13 zawierającego przynajmniej około 490 par zasad, bardziej korzystnie przynajmniej 661 par zasad i najbardziej korzystnie przynajmniej 1326 par zasad powyżej kodonu inicjacji transkrypcji. Szczególnie korzystnym małym fragmentem DNA, który można użyć jako regionu promotorowego sposobem według wynalazku jest sekwencja DNA zawierająca sekwencję DNA SEQ ID No 13 pomiędzy nukleotydami w pozycji 1002 i 2328.
Przyjmuje się, że specyficzny dla strefy pękania promotor 5'-region regulatorowy SEQ ID No 13 może być znacznie ulepszony przez włączenie sekwencji nukleotydowej SEQ ID No 13 pomiędzy nukleotydami w pozycji 1002 i 1674. Promotory zawierające tę sekwencję są szczególnie korzystne.
Alternatywnie, można skonstruować sztuczny promotor zawierający te wewnętrzne części promotora 5'-regionu regulatorowego SEQ ID No 13, które określają jego specyficzność do strefy pękania. Takie sztuczne promotory mogą zawierać „rdzeń promotora” lub „region TATA box” z innego promotora zdolnego wywołać ekspresję w roślinach, takiego jak CaMV35S „region TATA box” opisany w WO 93/19188. Odpowiednie fragmenty promotora lub sztuczne promotory można poznać na przykład, dzięki ich odpowiednim połączeniu z genem reporterowym (takim jak gen gus) i wykryciu ekspresji genu reporterowego w odpowiednich tkankach w odpowiedniej fazie ich rozwoju. Wiadomo, że takie małe promotory i/lub sztuczne promotory zawierające wewnętrzne części 5'-regionu regulatorowego SEQ ID No 13, które określają jego specyficzność do strefy pękania mogą dawać lepszą specyficzność transkrypcji w komórkach specyficznych dla strefy pękania i/lub zwiększony poziom transkrypcji regionów transkrybowanych specyficznych dla strefy pękania chimerowych genów wytworzonych sposobem według wynalazku.
Oprócz rzeczywistego promotora 5'-region regulatorowy specyficznego dla strefy pękania genu zawiera także fragment DNA kodujący nie ulegający translacji 5'-region prowadzący (5'UTL) RNA umieszczony pomiędzy miejscem startu translacji i miejscem startu transkrypcji. Przyjmuje się, że 5' miejsce startu transkrypcji znajduje się pomiędzy pozycją 12219 i 2227 (w SEQ ID No 13), co daje 5'UTL długości około 102-110 nukleotydów. Przyjmuje się także, że bez znaczącego wpływu na specyficzność promotora, region ten można zastąpić innym 5'UTL, takim jak 5'UTL innego genu ulegającego ekspresji w roślinach.
Innymi genami specyficznymi dla strefy pękania lub cDNA użytecznymi w sposobie według wynalazku są geny lub cDNA izolowane z innych źródeł, na przykład, z innych odmian B. napus lub nawet z innych gatunków roślin, na przykład, używając cDNA SEQ ID No 13 (lub SEQ ID No 10) jako sondy do badania bibliotek genomowych w warunkach hybrydyzacji z wysoką siłą jonową tradycyjnymi metodami opisanymi w (Nucleic Acid Hibridization: A Practical Approach (1985), IRL Press Ltd UK (Eds. B. D. Hames i S. J. Higgins). Genem użytecznym do wykorzystania w sposobie według wynalazku jest więc każdy gen, który koduje mRNA z którego z kolei można otrzymać wariant cDNA zawierający region kodujący, o sekwencji, która jest bardzo podobna do sekwencji regionu kodującego cDNA klonu SEQ ID No 1 i kodującego białko o aktywności poligalakturonidazy. Można zidentyfikować także regiony promotorowe i promotory, na przykład, używając takich wariantów cDNA, które są bardzo podobne do regionu promotorowego lub promotora o sekwencji zawartej w sEq ID No 13.
W odniesieniu do sekwencji nukleotydowych (DNA lub RNA), takich jak sekwencje cDNA lub regiony regulatorowe genów, „bardzo podobna” oznacza, że po porównaniu dwóch sekwencji przez określenie procentu identyczności sekwencji, to znaczy podzieleniu liczby pozycji z identycznymi w obu sekwencjach nukleotydami przez całkowitą liczbę nukleotydów w krótszej z dwóch sekwencji, otrzymuje się procent identyczności większy niż 80%, korzystnie większy niż 90% szczególnie w odniesieniu do regionów regulatorowych. Porównania dwóch sekwencji nukleotydowych dokonuje się algorytmem Wilbura i Lipmanna ((1983), Proc. Nat. Acad. Sci. U.S.A. 80: 726), stosując okno wielkości 20 nukleotydów, długość słowa 4 nukleotydy i dopuszczalną przerwę 4.
187 026
Dwa bardzo podobne warianty cDNA typowo kodują bardzo podobne do siebie białka. Na przykład, wariant cDNA SEQ ID No 1 typowo koduje białko o sekwencji aminokwasowej która jest bardzo podobna do sekwencji aminokwasowej białka kodowanego przez cDNA SEQ ID No 1. W odniesieniu do sekwencji aminokwasowej „bardzo podobna ” oznacza, że po porównaniu dwóch sekwencji aminokwasowych przez określenie procentu identyczności sekwencji, to znaczy podzieleniu liczby pozycji z identycznymi w obu sekwencjach aminokwasami przez całkowitą liczbę aminokwasów w krótszej z dwóch sekwencji, otrzymuje się procent identyczności większy niż 80%, korzystnie większy niż 90%. Porównania dwóch sekwencji aminokwasowych dokonuje się algorytmem Wilbura i Lipmanna ((1983), Proc. Nat. Acad. Sci. U.S.A. 80: 726), stosując okno wielkości 20 aminokwasów, długość słowa 2 aminokwasy i dopuszczalną przerwę 4. Wspomaganą komputerowo analizę i interpretację danych sekwencji, włączając porównanie sekwencji opisane powyżej, wygodnie jest prowadzić używając oprogramowania Intelligenetics ™ Suitę (Intelligenetics Inc., CA).
Sposobem według wynalazku cDNA specyficzne dla strefy pękania i genomowe cDNA, a także regiony regulatorowe otrzymane z genomowych cDNA są używane do modyfikacji właściwości stref pękania u roślin, szczególnie właściwości stref pękania strąków Brassica napus.
Sposobem według wynalazku dostarcza się zrekombinowanego DNA zawierającego przynajmniej jeden specyficzny dla strefy pękania chimerowy gen zawierający ulegający ekspresji w roślinach promotor i region transkrybowany, z których jeden lub oba pochodzą ze specyficznego dla strefy pękania genu otrzymanego sposobem według wynalazku.
Ekspresja specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego w transgenicznych rośli; nach ma efekt fenotypowy tylko w komórkach strefy pękania. Ekspresja specyficznego dla strefy pękania genu może więc selektywnie uniemożliwić, znieść, zahamować lub zmniejszyć fenotypowe efekty ekspresji endogennych genów roślinnych w pewnych określonych strefach pękania (takich jak strefy pękania strąków), może selektywnie zabić lub uszkodzić komórki strefy pękania, lub może oddziaływać z normalnym metabolizmem komórek strefy pękania, powodując opóźnienie lub zahamowanie pękania, szczególnie pękania strąków. Dla celów tego wynalazku komórka roślinna (taka jak komórka strefy pękania) jest zabijana lub uszkadzana jeżeli biochemiczne i fizjologiczne procesy komórki są zahamowane lub alternatywnie jeżeli biochemiczne i fizjologiczne procesy komórki są zmienione w celu wydajnego zmniejszenia zewnątrzkomórkowego wytwarzania przynajmniej jednego enzymu biorącego udział w degradacji roślinnej ściany komórkowej, szczególnie enzymu degradującego pektyny, takiego jak poligalakturonaza, korzystnie przynajmniej o 30%, szczególnie korzystnie przynajmniej o 75%, bardziej korzystnie przynajmniej o 90%.
Dla celów tego wynalazku efekt fenotypowy ekspresji endogennego genu w komórkach roślinnych jest uniemożliwiony, zniesiony, zahamowany lub zmniejszony, jeżeli ilość mRNA i/lub białka wytwarzanego przez te komórki w wyniku ekspresji endogennego genu jest zmniejszona, korzystnie przynajmniej o 30%, szczególnie korzystnie przynajmniej o 75%, bardziej korzystnie przynajmniej o 90%.
Rośliny, w których pękanie jest opóźnione o pewien okres lub nawet zahamowane, wytwarza się przez transformację rośliny zrekombinowanym DNA zawierającym przynajmniej jeden specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku, którego ekspresja powoduje wytwarzanie RNA lub białka lub polipeptydu, które zaburzają w różnym stopniu normalne funkcjonowanie komórek strefy pękania, na przykład, przez zmniejszenie efektów fenotypowych ekspresji jednego lub więcej endogennych genów kodujących enzymy hydrolizujące ściany komórkowe, lub zabijając komórki strefy pękania. Opóźnienie przebiegu pękania, szczególnie pękania owoców i zrzutu nasion przed zbiorem jakie można osiągnąć, znajduje zastosowanie u tych roślin jakie cierpią z powodu przedwczesnej (to znaczy przed zbiorem) utraty nasion.
W korzystnym przykładzie wykonania sposobu według wynalazku specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy zawiera transkrybowany region DNA, który jest transkrybowany do RNA, którego wytwarzanie w komórkach strefy pękania zmniejsza, hamuje lub uniemożliwia ekspresję endogennego genu, korzystnie genu kodującego hydrolazę ściany komórkowej, szczególnie endo-poligalakturonazę w komórkach strefy pękania. Zmniejszenie ekspresji
187 026 endogennego genu można wykazać przez zmniejszenie poziomu mRNA w cytoplazmie, w stosunku do poziomu enzymu normalnie wytwarzanego przez endogenny gen. Endogenny gen wyizolowany z rośliny będzie tu nazywany genem sensownym, kodującym sensowny mRNA (lub sensowny pre-mRNA, to znaczy mRNA który jeszcze nie uległ obróbce i zawiera introny).
Korzystnie jest gdy endogenny sensowny gen koduje enzym biorący udział w degradacji ściany komórkowej, szczególnie enzym degradujący pektyny, taki jak esteraza pektynowa, esteraza metylo-pektynowa, liaza pektynowa, liaza pektynowa i poligalakturonaza i tym podobne, a szczególnie endo-poligalakturonaza. Uważa się, że enzymy degradujące pektyny, szczególnie endo-poligalakturonazy pełnią ważną rolę w degradacji materiału blaszki środkowej ścian komórek roślinnych i procesach pękania. Uważa się także, że selektywne zahamowanie wytwarzania takich enzymów w strefie pękania lub w regionach otaczających strefę pękania (na przykład, przez ekspresję RNA antysensownego do mRNA kodującego endo-poligalakturonazę) opóźnia zrzucanie strąków o przynajmniej 1 dzień, korzystnie o 2-5 dni.
Chociaż sensowne geny mogą kodować każdą hydrolazę ściany komórkowej jaka jest wydzielana przez komórki strefy pękania w czasie procesu pękania i która bierze udział w degradacji materiału ściany komórkowej w pewnych strefach pękania, takie jak na przykład, celulaza, glukanaza lub beta-galaktozydaza, korzystnie jest gdy sensowny gen jest endogennym genem specyficznym dla strefy pękania.
W jednym aspekcie sposobu według wynalazku specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku koduje antysensowny RNA, który jest komplementarny do przynajmniej części sensownego mRNA lub sensownego pre-mRNA. Taki antysensowny RNA musi być kierowany do sensownego RNA (lub sensownego pre-mRNA). Pod tym względem kodowany antysensowny RNA zawiera region komplementarny do części sensownego mRNA lub sensownego pre-mRNA, korzystnie do jego ciągłego odcinka długości przynajmniej 50 par zasad, korzystnie przynajmniej pomiędzy 100 i 1000 par zasad. Górną granicą długości regionu antysensownego RnA komplementarnego do sensownego RNA jakiego można użyć jest oczywiście wielkość pełnej długości sensownego pre-mRNA lub wielkość pełnej długości sensownego mRNA (który może powstać lub może nie powstać w wyniku obróbki sensownego pre-mRNA). Jednakże, antysensowny RNA może być komplementarny do dowolnej części sekwencji sensownego pre-mRNA i/lub powstałego sensownego mRNA: może być komplementarny do części bliższej 5'-końca lub miejsca zamykającego, do części nie ulegającego translacji 5'-regionu, do intronu lub egzonu (lub do regionu łączącego egzon i intron) sensownego pre-mRNA, do regionu łączącego region niekodujący i region kodujący, do całego lub części regionu kodującego włączając 3'-koniec regionu kodującego i/lub do całego lub części nie ulegającego translacji 3'-regionu. W przypadku gdy sensowny gen należy do rodziny genów, korzystnie jest gdy antysensowny RNA kodowany przez specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku zawiera sekwencję, która jest komplementarna do regionu sensownego RNA, na przykład specyficznego dla strefy pękania sensownego RNA, o długości przynajmniej 50 nukleotydów i która ma procent identyczności sekwencji (patrz powyżej) mniej niż 50%, korzystnie mniej niż 30%, z regionem długości 50 nukleotydów dowolnego sensownego RNA kodowanego przez dowolny inny gen należący do tej rodziny.
Transkrybowany region DNA specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego wytworzonego sposobem według wynalazku może kodować specyficzny enzym RNA, tak zwany rybozym (patrz na przykład W089/05852) zdolny do wysokospecyficznego cięcia sensownego mRNA lub sensownego pre-mRNA. Taki rybozym musi być skierowany do sensownego mRNA (lub sensownego pre-mRNA).
Ekspresja endogennego genu wytwarzająca sensowny mRNA w roślinie może być również zahamowana lub zablokowana przez specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy kodujący część lub cały, korzystnie cały, taki sensowny RNA (Jorgensen i wsp. (1992), Ag. Biotech. News Info. 4: 265N).
Sensownym RNA do którego kierowany jest antysensowny RNA lub rybozym kodowany przez specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku korzystnie jest mRNA, znamienny tym, że (dwuniciowy) cDNA powstały z takiego
187 026 mRNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1 (lub SEQ ID No 10) lub ich wariantów. Korzystny region cDNA odpowiadający sensownemu RNA do którego kierowany jest antysensowny RNA lub rybozym kodowany przez specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku, zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1 zaczynającą się gdziekolwiek pomiędzy nukleotydami 890 i 950 i kończącą się gdziekolwiek pomiędzy nukleotydami 1560 i 1620, taką jak na przykład, ale bez ograniczania, sekwencja nukleotydową zawarta pomiędzy nukleotydami 952 i 1607. Inny korzystny region cDNA odpowiadający sensownemu RNA do którego kierowany jest antysensowny RNA lub rybozym kodowany przez specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku, zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1 zaczynającą się gdziekolwiek pomiędzy nukleotydami 1280 i 1340 i kończącą się gdziekolwiek pomiędzy nukleotydami 1560 i 1620, takąjak na przykład, ale bez ograniczania, sekwencja nukleotydową zawarta pomiędzy nukleotydami 1296 i 1607.
Opisany powyżej specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy kodujący jest antysensowny RNA lub rybozym jest korzystnie pod kontrolą specyficznego dla strefy pękania promotora. Szczególnie użyteczne, specyficzne dla strefy pękania promotory są promotorami specyficznych dla strefy pękania, opisanych powyżej genów, szczególnie promotor zawarty w 5'-regionie regulatorowym SEQ ID No 13 pomiędzy nukleotydami 1 i 2328. Jednakże jeżeli specyficzny dla strefy pękania gen koduje antysensowny RNA i/lub rybozym kierowany do sensownego RNA wytwarzanego przez endogenny gen specyficzny dla strefy pękania, korzystnie gen kodujący endo-poligalakturonazę, nie jest konieczne, żeby promotor specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego był promotorem specyficznym dla komórek strefy pękania. Tym niemniej w takim przypadku promotor specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego powinien kierować jego ekspresją przynajmniej w komórkach strefy pękania. W rzeczywistości, ponieważ sensowny RNA wytwarzany jest selektywnie tylko w komórkach strefy pękania, wytwarzanie antysensownego RNA lub rybozymu kodowanego przez specyficzny dla strefy pękania gen w komórkach innych niż komórki strefy pękania nie ma w takich komórkach zauważalnego efektu fenotypowego. Przykładem takich promotorów kierujących ekspresją przynajmniej w komórkach strefy pękania są konstytutywne, ulegające ekspresji w roślinach promotory, takie jak promotor (p35S) transkryptu 35S wirusa mozaiki kalafiora (CaMV) (Guilley i wsp. (1982), Celi 30: 763) lub promotor (Pnos) genu syntetazy nopaliny Agrobacterium tumefaciens (Depicker i wsp. (1982), J. Mol. Appl. Genet. 1: 561).
W innym korzystnym przykładzie wykonania sposobu według wynalazku specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy koduje mRNA, który po wytworzeniu w komórkach rośliny ulega translacji do białka lub polipeptydu które zaburza metabolizm i/lub procesy fizjologiczne komórek roślinnych. W większości przypadków wytwarzanie takiego białka lub polipeptydu nie jest pożądane w komórkach innych niż komórki strefy pękania i w związku z tym korzystnie jest gdy taki chimerowy gen zawiera promotor specyficzny dla strefy pękania. Szczególnie użytecznymi specyficznymi dla strefy pękania promotorami są znów opisane powyżej promotory genów specyficznych dla strefy pękania.
W innym korzystnym przykładzie wykonania sposobu według wynalazku specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku, zawiera transkrybowany region DNA kodujący białko lub polipeptyd, których aktywność zwiększa w komórkach poziom biologicznie aktywnych auksyn lub analogów auksyn. Białka takie mogą na przykład, brać udział w biosyntezie auksyn, tak jak monooksygenaza fryptofanu, i/lub hydrolaza indolo-3-acetyloamidu kodowane odpowiednio przez genl T-DNA (iaaM) i/lub gen2 T-DNA (iaaH) Agrobacterium tumefaciens (Gielen i wsp. (1984), The EMBO J. 3: 835) lub mogą być amidohydrolazami kodowanymi przez gen ILR1 Arabidopsis thaliana, które uwalniają aktywny kwas indolo-3-octowy (IAA) z jego koniugatów (Bartel i Fink (1995), Science 268: 1745). Ze względu na obserwowany spadek poziomu IAA przed pękaniem strąka (patrz przykład 1) uważa się, że wytwarzanie takich auksyn zwiększających poziom białka selektywnie w komórkach strefy pękania rośliny nie będzie ich zabijało z powodu nadprodukcji IAA a raczej spowoduje zachowanie i/lub odtworzenie poziomu IAA do wartości obserwowanych przed spadkiem. To opóźni proces pękania strąka powodując przedłużone zahamowanie przez IAA
187 026 wytwarzania i/lub aktywności enzymów hydrolizujących ścianę komórkową, które są normalnie wytwarzane w strefie pękania.
Alternatywnie transkrybowany region DNA specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego zawiera otwartą ramkę odczytu dla genu rolB Agrobacterium tumefaciens (Fumer i wsp. (1986), Naturę 319: 422)
Ekspresja takiego specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego w komórkach roślin powoduje wzrost wrażliwości komórek roślin na auksyny, dzięki wytwarzaniu w komórkach strefy pękania produktu genu rolB, co z kolei opóźnia normalny spadek stężenia IAA w strefie pękania przed zrzucaniem strąka.
W innym aspekcie sposobu według wynalazku specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku zawiera transkrybowany region DNA kodujący białko, którego aktywność zmniejsza wrażliwość komórek w których jest wytwarzane, na etylen. Metodą analizy mutacyjnej znaleziono w roślinach kilka genów biorących udział w drodze przekazywania sygnału pochodzącego od etylenu (na przykład ETR1, ETR2, EIN4, ERS, CTR1, EIN2, EIN3, EIN5, EIN6, HLS1, EIR1, AUX1, EIN7), wiele z tych białek i odpowiadające im geny zostały sklonowane (Chang (1996), TIBS 21:129; Bleecker i Schaller (1996), Plant Physiol. 111: 653). Wiadomo, że ETR1, ETR2, EIN4, ERS kodują białko receptora etylenu, a pozostałe biorą udział w drodze przekazywania sygnału od receptora (Ecker (1995), Science 268: 667). Receptory etylenu które zostały zsekwencjonowane wykazują homologię do domeny przyjmującej sygnał komponentu regulatora odpowiedzi i/lub domeny histydynowej kinazy białkowej komponentu czujnika tak zwanych bakteryjnych dwuskładnikowych regulatorów i dzieli się je na dwie klasy w zależności od wystąpienie braku homologii w domenie przyjmującej sygnał. Receptory etylenowe klasy I zawierające domeny homologiczne do domeny przyjmującej sygnał i domeny czujnika są oznaczone ETR1 (Arabidopsis) i eTAEl (pomidor). Receptory etylenowe klasy II zawierające tylko domenę homologiczną do domeny histydynowej kinazy białkowej komponentu czujnika są oznaczone ERS (Arabidopsis) i NR (pomidor). Receptory kodowane przez zmutowane allele opisanych genów zapewniają komórkom dominującą niewrażliwość na etylen (Chang (1996), TIBS 21: 129; Bleecker i Schaller (1996), Plant Physiol. 111: 653). Przykładem specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego zawierającego transkrybowany region DNA kodujący białko, którego aktywność zmniejsza wrażliwość komórek w których jest wytwarzane na etylen jest gen, który zawiera otwartą ramkę odczytu dla dominującego, niewrażliwego na etylen, zmutowanego allelu genu ETR.1 Arabidopsis thaliana, takiego jak ETR1-1 (Chang i wsp. (1993), Science 262: 539). Roślina w której taki specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy ulega ekspresji wytwarza zmutowany receptor etylenu (białko ETR1-1) wybiórczo w komórkach strefy pękania i komórki te stają się niewrażliwe na hormon roślinny etylen i nie odpowiadają (metabolicznie) na zmiany stężenia tego hormonu, na przykład przez dojrzewanie etylenowe obserwowane przez nastąpieniem procesu pękania strąków Przyjmuje się, że alternatywnie można użyć z tym samym skutkiem transkrybowanego regionu DNA zawierającego otwartą ramkę odczytu dla dominującego, niewrażliwego na etylen, zmutowanego allelu każdego genu wspomnianej wcześniej klasy I receptorów etylenu. Innym przykładem specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego zapewniającego komórkom w których ulega ekspresji niewrażliwość na etylen, jest gen którego transkrybowany region zawiera otwartą ramkę odczytu dla dominującego, niewrażliwego na etylen, zmutowanego allelu każdego genu wspomnianej wcześniej klasy II receptorów etylenu, takich jak gen ERS Arabidopsis thaliana (Hua i wsp. (1995), Science 269: 1712) lub gen NR pomidora (Wilkinson i wsp. (1995), Science 270: 1807), których można użyć z tym samym skutkiem.
Zakłada się także, że inne, wspomniane powyżej produkty genów biorące udział w drodze przekazywania sygnału działają poniżej receptora. Geny CTR1, EIN2 i EIN3 zostały skolonowane (Ecker (1995), Science 268: 667). Modulacja ekspresji tych genów w strefie pękania, na przykład przez antysensowny RNA lub rybozymowy RNA skierowany przeciw wymienionym genom i transkrybowany pod kontrolą specyficznego dla strefy pękania promotora także zmienia wrażliwość na etylen.
187 026
W innym aspekcie sposobu według wynalazku specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku zawiera transkrybowany region DNA kodujący białko lub polipeptyd, które jeżeli są wytwarzane w komórkach roślinnych, takich jak komórki strefy pękania, zabijają te komórki a przynajmniej zaburzają ich metabolizm, funkcjonowanie lub rozwój. Przykładem takich transkiybowanych regionów DNA są regiony zawierające sekwencje DNA kodujące rybonukleazy, takie jak RNaza Tl, a szczególnie bamaza (Hartley (1988), J. Mol. Biol. 202: 913); cytotoksyny, takie jak domena-A toksyny błonicy (Greenland i wsp. (1983), Proc. Natl. Acad. Sci. USA 80: 6853) lub egzotoksyna A Pseudomonas. Można użyć też innych sekwencji DNA kodujących białka o znanych właściwościach cytotoksycznych. Przykłady obejmują, ale bez ograniczania, sekwencje DNA kodujące proteazy, takie jak papaina; glukanazy; lipazy, takie jak fosfolipaza A2 ; peroksydazy lipidów, metylazy, takie jak Dam metylaza E. Coli; DNazy, takie jak endonukleaza EcoRI; inhibitory wytwarzania ściany komórkowej roślin i tym podobne.
W innym aspekcie sposobu według wynalazku specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku zawiera transkrybowany region DNA kodujący białko lub polipeptyd, które mogą być wydzielane na zewnątrz komórek rośliny i hamują aktywność przynajmniej jednej endo-poligalakturonazy, która jest wytwarzana w strefie pękania (takiej jak strefa pękania strąków), szczególnie endo-poligalakturonazy kodowanej przez cDNA SEQ ID No 1.
Korzystnie jest gdy nieulegający translacji 5'-region kodowanego RNA specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego wytworzonego sposobem według wynalazku jest normalnie połączony z promotorem, takim jak promotor specyficzny dla strefy pękania genu chimerowego. Jednakże, nie ulegający translacji 5'-region może także pochodzić z innego genu ulegającego ekspresji w roślinach. Korzystnie jest gdy specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku zawiera kompletny 5’-region regulatorowy (włączając nieulegający translacji 5'-region) genu specyficznego dla strefy pękania. Szczególnie użyteczny jest 5'-region regulatorowy SEQ ID No 13, zaraz powyżej pozycji 1329, korzystnie przynajmniej 490 par zasad, bardziej korzystnie region rozciągający się pomiędzy pierwszym miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny SphI do pozycji 2329.
Specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku korzystnie zawiera także nieulegający translacji 3'-region, który powoduje właściwą poliadenylację mRNA i zakończenie transkrypcji w komórkach roślin. Taki sygnał można otrzymać z genów roślinnych, takich jak gen poligalakturonazy, lub można je otrzymać także z genów nieroślinnych. Przykłady 3'-sygnałów terminacji transkrypcji i poliadenylacji obejmują gen syntetazy oktopiny (De Greve i wsp. (1982), J. Mol. Appl. Genet. 1: 499), gen syntetazy nopaliny (Depicker i wsp. (1982), J. Mol. Appl. Genet. 1: 561), lub gen 7 T-DNA (Velten i Schell (1985), Nuci. Acids Res. 13: 6998) i tym podobne.
Korzystnie, zrekombinowany DNA zawierający specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy zawiera także wygodny w użyciu chimerowy gen markerowy. Chimerowy gen markerowy zawiera markerowy DNA, który znajduje się pod kontrolą i jest funkcjonalnie połączony 5'-końcem z końcem promotora ulegającego ekspresji w roślinach, korzystnie promotora konstytutywnego, takiego jak promotor CaMV 35S, indukowanego przez światło promotora, takiego jak promotor genu kodującego małą podjednostkę Rubisco, oraz jest funkcjonalnie połączony 3'-końcem z odpowiednimi roślinnymi sygnałami terminacji transkrypcji i poliadenylacji. Gen markerowy korzystnie koduje RNA, białko lub polipeptyd, które jeżeli są wytwarzane w komórkach roślinnych, pozwalają na łatwe oddzielenie tych komórek od komórek w których gen markerowy nie ulega ekspresji. Wybór genu markerowego nie jest sprawą krytyczną i znanymi metodami można wybrać odpowiedni gen markerowy. Na przykład, markerowy DNA może kodować białko, które nadaje wyróżniający się kolor transformowanym komórkom roślinnym, tak jak gen Al (Meyer i wsp. (1987), Nature 330: 677), lub może dawać transformowanym komórkom oporność na herbicydy, tak jak gen bar, kodujący oporność na fosfmotrycynę (EP 02422465) lub może dawać transformowanym komórkom oporność na antybiotyki, tak jak gen aac(6)', kodujący oporność na gentamycynę (W094/01560).
187 026
Uważa się, że specyficzne dla strefy pękania promotory wytworzone sposobem według wynalazku są wysoko specyficzne w odniesieniu do aktywności i działania w kierowaniu ekspresją genów w komórkach strefy pękania. Jednakże charakterystyka (to znaczy specyficzność tkankowa) promotora zawartego w genie chimerowym w niektórych roślinach do których taki chimerowy gen jest transformowany może być lekko zmodyfikowana. Może to wynikać na przykład, z „efektu pozycji”, ze względu na losową integrację z genomem roślinnym.
W pewnych komórkach nienależących do strefy pękania niektórych roślin transformowanych chimerowym genem wytworzonym sposobem według wynalazku, obserwuje się niski poziom ekspresji tego genu chimerowego. Wtedy opcjonalnie genom roślinny transformuje się drugim genem chimerowym zawierającym drugi transkrybowany region DNA będący pod kontrolą drugiego ulegającego ekspresji w komórkach roślinnych promotora i kodujący RNA, białko lub polipeptyd, który jest zdolny przeciwdziałać, zapobiegać lub hamować aktywność produktu specyficznie dla strefy pękania genu chimerowego. Jeżeli specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy koduje bamazę, korzystnie jest gdy drugi chimerowy gen koduje barstar, to znaczy inhibitor bamazy (Hartley (1988), J. Mol. Biol. 202: 913). Innym użytecznym białkiem kodowanym przez drugi gen chimerowy są przeciwciała lub fragmenty przeciwciał, korzystnie pojedyncze łańcuchy przeciwciał zdolne do specyficznego wiązania się z białkami kodowanymi przez specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy i powodujące ich biologiczną inaktywację.
Drugi promotor jest korzystnie zdolny do kierowania ekspresji drugiego transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach nie należących do strefy pękania rośliny co przeciwdziała, zapobiega lub hamuje niepożądane w tych komórkach efekty niskiego poziomu ekspresji specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego. Przykłady użytecznych drugich promotorów obejmują promotor minimalny 35S CaMV, promotor genu syntetazy nopaliny Agrobacterium tumefaciens T-DNA (Depicker i wsp. (1982), J. Mol. Appl. Genet. 1: 561). Inne użyteczne promotory to promotory genów o których wiadomo, że nie są aktywne w komórkach strefy pękania, takie jak gen Brassica napus kodujący mRNA z którego otrzymany cDNA zawiera sekwencję SEQ ID No 7, SEQ ID No 9, SEQ ID No 11.
Drugi chimerowy gen znajduje się w roślinach korzystnie w tym samym locus co gen chimerowy specyficzny dla strefy pękania co zapewnia ich łączną segregację. Można to osiągnąć łącząc oba geny chimerowe na jednym transformującym DNA, takim jak wektor lub część T-DNA. Jednakże w niektórych przypadkach łączna segregacja nie jest zawsze pożądana. Wtedy oba geny można umieścić na oddzielnych transformujących DNA, tak że w wyniku transformacji otrzyma się dwa konstrukty w różnych lokalizacjach w genomie rośliny.
W korzystnym przykładzie wykonania sposobu według wynalazku, roślinę o zmodyfikowanych właściwościach strefy pękania uzyskuje się z jednej komórki transformując tę komórkę w znany sposób, i uzyskując stałe włączenie specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego wytworzonego sposobem według wynalazku do jądrowego genomu roślinnego.
Zrekombinowany DNA zawierający specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy włącza się na stałe w jądrowy genom komórki roślinnej, szczególnie rośliny podatnej na transformację za pomocą Agrobacterium. Przeniesienie genu prowadzi się wektorem, który jest uszkodzonym Ti-plazmidem, zawierającym specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy, wytworzony sposobem według wynalazku i niesionym przez Agrobacterium. Transformację prowadzi się według procedur opisanych, na przykład, w EP 0116718. Ti-plazmid zawiera specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy pomiędzy sekwencjami granicznymi T-DNA, a przynajmniej po lewej stronie od prawej sekwencji granicznej. Alternatywnie do transformacji komórek roślinnych można użyć każdego innego wektora stosując metody takie jak bezpośredni transfer genów (opisany, na przykład w EP 0233247), transformację za pomocą pyłku (opisaną, na przykład w Ep 0270356, W085/01856 i US 46844611), transformację za pomocą roślinnych RNA-wirusów (opisaną, na przykład w EP 0067553 i US 4407956), transformację za pomocą liposomów (opisaną, na przykład w US 4536475) i tym podobne.
Użyteczne są też inne metody, takie jak bombardowanie mikropociskami opisane na przykład, (Fromm i wsp. (1990), Bio/Technology 8: 833 i Gordon-Kamm i wsp. (1990), The Plant Celi 2: 603). Komórki roślin jednoliściennych, takie jak większość zbóż można także
187 026 transformować za pomocą uszkodzonych lub zdegradowanych enzymatycznie normalnych tkanek zdolnych do tworzenia embriogendzj tkanki kallusa, lub embriageddej tkanki kallusa otrzymanej z takich tkanek, jak opisano w W092/09696. Uzyskaną transformowaną roślinę używa się następnie do odtworzenia transformowanej rośliny w tradycyjny sposób.
Uzyskane transformowane rośliny używa się w tradycyjnym schemacie namnażania do wytworzenia większej liczby transformowanych roślin o takiej samej charakterystyce lub w celu wprowadzenia specyficznego dla strefy pękania genu chimerowzga, wytworzonego sposobem według wynalazku do innych odmian tego samego lub zbliżonych gatunków roślin. Nasiona otrzymane z transformowanych roślin zawierają specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony sposobem według wynalazku jako stabilny insert gzdamogy.
Następujące przykłady opisują izolowanie i charakteryzowanie specyficznego dla strefy pękania genu Brassica napus, identyfikację specyficznego dla strefy pękania promotora i użycie tego promotora do modyfikacji właściwości strefy pękania roślin. Jeżeli nie podano inaczej w przykładach, wszystkie techniki ^kombinowania DNA prowadzono według standardowych protokołów opisanych w Sambrook i wsp. (1989) Molecular Cloning: A Taboretom Manuał, Secodd Edition, Cold Spring Harbor Laboratory Press, NY i w woluminach 1 i 2 Ausubel i wsp. (1994) Current protocols in Molecular Biology, Current Protocols, USA. Standardowe materiały i metody badań molekularnych roślin opisano w Plant Molecular Biology Labfax (1993) przez R. D. D. Croy wspólnie opublikowane przez BIOS Sciedtlflc Publicatiads Ltd (UK) i Blackwell Scledtlflc Publications, UK.
W przykładach i w opisie sposobu według wynalazku czyni się odniesienia do następujących sekwencji z Listy Sekwencji:
SEQ ID No 1 : specyficzny dla strefy pękania cDNA kodujący enda-pollgalαkturanazę z Brassica napus SEQ ID No 2 SEQ ID No 3 SEQ ID No 4 SEQ ID No 5 SEQ ID No 6 SEQ ID No 7 SEQ ID No 8 SEQ ID No 9 SEQ ID No 10 SEQ ID No 11 SEQ ID No 12
SEQ ID No 13 oligodukleotyd PG1 oligonukleotyd PG2 aligodukleatya PG3 aligonuklzotyd PG5 fragment PCR BPG32-26 fragment PCR KPG32-8 fragment PCR LPG12-16 fragment PCR LPG32-24 : fragment PCR LPG32-25 : fragment PCR LPG32-32 : T-DNA pGSV5 sekwencja genomowego klonu zawierającego specyficzny dla strefy pękania region promotorowy kierujący ekspresją enaopallgalakturodαze z Brassica napus
Wynalazek został zilustrowany następującymi przykładami.
Przykład 1
Charakterystyka pękania strąka w czasie jego rozwoju
Endogenny profil fitohormonalny w czasie rozwoju strąka
Rośliny Brassica napus odmiany Fido hoduje się w nagrzewanej szklarni. 12 dni po wzejściu rośliny przenosi się i dalej hoduje w 1000 cm3 kompostu. Strąki zbiera się w tygodniowych odstępach pomiędzy drugim i ósmym tygodniem od zapylenia. Strąki pobiera się z podstawy jednej kiści z pierwszych trzech rozgałęzień. Strąki dzieli się na strefę pękania, ścianę strąka i nasiona.
Próbki rozdrabnia się w moździerzu za pomocą tłuczka i ekstrahuje przez 16 godzin w temperaturze -20°C całkowitą objętością metanolu. Oczyszczanie i analizę fltoharmadów prowadzi się dokładnie tak jak opisano (Białek i Cohen (1989), Plant Physiol. 90: 398; Pridszd i wsp. (1991), w A Laboratory Guide for Cellular and Molecular Plant Bio^y. Wyd. Negrutiu and Ghani-Chlieni. Birkhauser Verlag, Bapel/Bostad/Bzrlln str. 175-185, str. 323-324; Chauvaux i wsp. (1993), J. Chwmatogr. A 657: 337).
187 026
Różne części strąka (ścianę strąka, strefę pękania i nasiona) bada się pod kątem endogennego stężenia prekursora etylenu kwasu 1-aminocyklopropano-l-karboksylowego (ACC) i jego koniugatów, a także stężenia kwasu indolo-3-octowego (IAA) i jego koniugatów.
Pik powstawania etylenu (zobacz także w Meakin i Roberts (1990), J. Exp. Bot. 41: 1003) obserwuje się tuż przed pękaniem strąka, pik ten jest skorelowany z obserwowanym pikiem stężenia wolnego ACC. Tuż przed otwarciem się strąka obserwuje się też spadek stężenia LAA (formy wolnej i koniugatów), szczególnie w strefie pękania. Ten spadek stężenia IAA jest specyficznie skorelowany ze wzrostem aktywności celulazowej w strefie pękania.
W następnym doświadczeniu wytwarzanie etylenu zostało zahamowane przez traktowanie strąków aminoetoksywinyloglicyną (AVG), kompetytywnym inhibitorem enzymu syntetazy ACC. AVG podaje się 28 dnia po zapyleniu w dawce 500 mg/l. Takie traktowanie powoduje 40-50% zmniejszenie wydzielania etylenu w całym strąku i towarzyszy mu opóźnienie starzenia się ściany strąka o około 4 dni. Zmniejszenie się endogennego stężenia ACC zarówno w strefie pękania jak i w nasionach traktowanych roślin koreluje ze zmniejszeniem się wytwarzania etylenu. W innych analizowanych tkankach (ściana strąka, przegroda, i strefa pomiędzy strefą pękania a ścianą strąka) nie obserwuje się spadku stężenia lub syntezy ACC. Spadek endogennej zawartości IAA w strefie pękania poprzedzający otwarcie się strąka obserwuje się zarówno w doświadczeniach z roślinami kontrolnymi jak i traktowanymi AV G.
Aby stwierdzić czy auksyny biorą udział w rozłupywaniu się strąka, do zmiany poziomu auksyn używa się syntetycznej auksyny kwasu 4-chlorofenoksyoctowego (4CPA). W celu sztucznego podtrzymania wysokiego poziomu stężenia auksyny w czasie dojrzewania, 35 dni po zapyleniu podaje się 4CPA w postaci oprysku z dawce 150 mg/l. Powoduje to znaczne zahamowanie tendencji do rozłupywania strąków (patrz tabela 1), a także opóźnienie starzenia się ściany strąka o około dwa tygodnie. Nie obserwuje się żadnego efektu na stężenie fitohormonów. Jednakże w strefie pękania obserwuje się znaczny spadek aktywności beta-glukanazy.
Wyniki te jasno wskazują na hamujące działanie auksyn na wytwarzanie i aktywność beta-glukanazy.
Spadek poziomu auksyn jest głównym czynnikiem warunkującym rozłupywanie strąków.
Tabela 1: Siła (w 10-3 N) konieczna do zapoczątkowania i utrzymania otwierania się strąka, mierzona testem ugięcia Cantilevera (Kadkol i wsp. (1986), Aust. J. Bot. 34: 595) na strąkach (o wilgotności 8%) rzepaku odmiany Fido. Testowano nietraktowane rośliny, opryskane AVG w celu zmniejszenia poziomu etylenu, lub opryskane 4CPA w celu zmniejszenia spadku poziomu auksyn. (SED: Błąd standardowy, df: stopnie swobody)
nietraktowane AVG 4 CPA SED
dla zapoczątkowania pękania 143,6 170,8 194,9 14,40
dla dalszego pękania 167,1 171,4 222,6 17,21
Wykazanie aktywności enzymów degradujących poligalakturonaty w strefie pękania strąka
Strąki rzepaku odmiany Fido zbiera się 6,5 tygodnia po zapyleniu, usuwa się owocolistki i nasiona, a z tkanek otaczających strefę pękania, włączając przegrodę z wiązką tkanki przewodzącej i cienką błonkę rozdzielającą dwie łuski, przygotowuje się surowy ekstrakt enzymatyczny. Ekstrakty następnie bada się pod kątem ich działania na związki polimeryczne (kwasy uronowe) używając testu zmiany rozkładu masy cząsteczkowej, opartego na chromatografii żelowej. Substrat gotuje się (i używa jako kontrolę) lub inkubuje się z aktywnym preparatem enzymatycznym. Test ten wykrywa enzymy o aktywności typu endo, ponieważ usuwanie pojedynczych monosacharydów przez aktywności typu egzo zmienia rozkład masy cząsteczkowej polimerycznego substratu bardzo powoli. Analizę kwasów uronowych prowadzi się dokładnie jak opisano w (Blumenkrantz i Asboe-Hansen (1973), Anal. Biochem. 54: 484). Testu używa się wyłącznie do wykazania obecności aktywności enzymatycznych w sensie jakościowym.
Preparaty strefy pękania strąków rzepaku zawierają wszystkie aktywności enzymatyczne konieczne do całkowitej depolimeryzacji polimerów pektynowych o niskim stopniu metylacji.
187 026
Stwierdzono, że jeden składnik mieszaniny enzymów wyjątkowo działa na polimery poliga-lakturonowe. Wykazano następnie, że ze znanych enzymów roślinnych tylko endo-poligala-kturonaza zdolna jest do zmiany rozkładu masy cząsteczkowej używanych preparatów poli-galakturonowych.
Można stwierdzić, że endo-poligalakturonaza gra istotną rolę w degradacji materiału blaszki środkowej obserwowanej w czasie pękania strąka.
Obserwacje anatomiczne w czasie procesu pękania
Szczegółowe obserwacje struktury tkanek strąka dają więcej informacji o anatomicznych zmianach związanych z biochemicznymi procesami zachodzącymi w strefie dojrzewania. Obserwacje przy użyciu mikroskopu elektronowego wykazały, że degradację komórek parenchymatycznych, znajdujących się w strefie pękania, mezokarpie, przegrodzie i strefie zrzucania nasion, poprzedza gwałtowne odwodnienie ściany strąka. Następujące potem rozdzielenie komórek obserwuje się wyłącznie w strefie pękania i ma ono miejsce wzdłuż linii blaszki środkowej. Po nim następuje rozproszenie mikrofibryli ściany komórkowej. W końcu, obserwuje się rozdzielenie wszystkich komórek strefy pękania podczas gdy dwa zawiasy strąka pozostają związane tylko wiązkami przewodzącymi, które przechodzą przez strefę pękania. Analiza metodą mikroskopii elektronowej wykazała, bardzo dramatyczną degradację blaszki środkowej w czasie otwierania się strąka, podczas gdy pierwotna ściana komórkowa pozostała w zasadzie niezmieniona, poza niewielkim zmniejszeniem się grubości i twardości. Obserwacje te wykazały, że procesy zachodzące w ścianie pierwotnej są następstwem degradacji blaszki środkowej.
Całkowite rozpuszczenie komórek blaszki środkowej w strefie pękania wykazuje obecność enzymów rozkładających pektyny, takich jak endo-poligalakturonaza. Podczas gdy enzymy te degradują naładowaną część pektyn blaszki środkowej, inne hydrolazy polisacharydów wykazujące powinowactwo do obojętnych polimerów, biorą udział w całkowitej depolimeryzacji blaszki środkowej.
Oczyszczono do homogenności beta-galaktanazę i beta-glukanazę. Szczegółowe badania specyficzności substratowej wykazały, że enzymy te biorą udział w zmniejszaniu grubości komórkowej ściany pierwotnej w strefie pękania.
Przykład 2
Izolacja specyficznego dla strefy pękania cDNA klonu endo-poligalakturonazy z Brassica napus
Poli-A+ mRNA ze strefy pękania strąka Brassica napus odmiany Topaz otrzymuje się w sposób następujący. Dwadzieścia gramów tkanki (liści, strefy pękania, ściany strąka, korzeni lub łodygi) rozdrabnia się w ciekłym azocie i homogenizuje przez 30 sekund w młynie Waringa w 100 ml buforu do ekstrakcji (4M cyjanosiarczek guanidyny, 25 mM cytryniam sodowy, pH 7,0, 0,5% sarkozyl, 0,1 M 2-merkapto-etanol). Homogenat przenosi się do świeżej probówki i dodaje się 1/10 objętości 2M octanu sodowego, pH 4,0 i 1 objętość nasyconej buforem TE mieszaniny fenol/chloroform. Roztwór intensywnie wytrząsa się, oziębia na lodzie przez 15 minut i wiruje przez 15 minut w temperaturze 4°C przy szybkości 10000 x g. Nadsącz ekstrahuje się ponownie mieszaniną fenol/chloroform jak opisano powyżej. Do ponownie ekstrahowanego nadsączu dodaje się równą objętość izopropanolu i wytrąca się RNA przez całonocną inkubację w temperaturze -20°C. Po odwirowaniu przez 15 minut w temperaturze 4°C przy szybkości 10000 x g, osad RNA rozpuszcza się w 2 ml buforu do denaturacji. Dodaje się 14 ml 4M LiCl i roztwór trzyma się w łaźni lodowej przez noc. RNA zbiera się przez odwirowanie przez 15 minut przy szybkości 10000 x g, przemywa 80% etanolem, suszy i rozpuszcza w 1 ml wody. Poly-A+ RNA izoluje się na kolumnie oligo-d(T) sepharose według zaleceń producenta (Boehringer Mannheim).
Losową syntezę pierwszego łańcucha cDNA lub syntezę pierwszego łańcucha cDNA przy użyciu oligo-d(T)-primerów prowadzi się przy użyciu według zaleceń producenta odwrotnej transkryptazy M-MLV (Life Technologies/BRL) i 6 jig całkowitego poli-A+ RNA otrzymanego tak jak opisano powyżej. Pierwszego łańcucha cDNA używa się jako matrycy do następnych reakcji PCR.
187 026
Cztery zdegenerowane primery projektuje się w oparciu o konserwowane regiony opublikowanych sekwencji aminokwasowych poligalakturonazy (PG) dla pomidora (DellaPenna i wsp. (1986), Nuci. Acids Res. 14:8595), kukurydzy (Niogret i wsp. (1991), Plant Mol. Biol. 17: 1155), avocado i Oenothera (Brown i Crouch (1990), The Plant Celi 2: 263). Sekwencje czterech użytych primerów (PG1, PG2, PG3, PG5) pokazano na SEQ ID No 2-5. Na 5'-końcu primerów PG1 i PG3 wprowadzono miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny EcoRI, a na 5'-końcu primerów PG2 i PG5 wprowadzono miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny BamHI.
Wszystkie reakcje PGR miały następujący skład: 50 mM KC1 10 mM Tris-HCl, pH 8,3,
1,5 mM MgCl2 i 0,001% (wagowo/objętościowy) żelatyny, 100 pmoli zdegenerowanych primerów i 1 U Taq DNA polimerazy w całkowitej objętości reakcji równej 50 μΐ. Po wstępnej denaturacji matrycy DNA w temperaturze 95°C przez 3 minuty w 1x bufor PCR, zapoczątkowuje się reakcję PCR dodając 1 U Taq DNA polimerazy w 1x bufor PCR (PCR z gorącym startem). Reakcje prowadzi się w następujących warunkach: 1 minuta w temperaturze 95°C, 1 minuta w temperaturze 45°C, 1 minuta w temperaturze 72°C przez 35 cykli następnie 3 minuty w temperaturze 72°C. W zagnieżdżonym PCR z gorącym startem używa się 2 μl pierwszej reakcji PCR jako matrycy dla nowej reakcji. Produkt PCR ekstrahuje się chloroformem, wytrąca etanolem, rozpuszcza w TE i trawi enzymem restrykcyjnym BamHI i EcoRI. Strawione produkty PCR oczyszcza się z agarozy o niskim punkcie krzepnięcia i klonuje do plazmidu pGEM-7 z przeciętego BamHI i EcoRI. Sekwencję fragmentów PCR oznacza się metodą terminacji łańcucha za pomocą dwudezoksynukleotydów używając zestawu Sequenase wersja 2.0 (Pharmacia).
Najdłuższy fragment PCR uzyskano stosując kombinację primerów PG1/PG5. W zagnieżdżonym PCR z gorącym startem używa się kombinacji primerów PG3/PG2, PG1/PG2, PG3/PG5 i używając jako matrycy niewielkiej ilości produktów reakcji PCR z primerami PG1/PG5. Sekwencjonując produkty PCR zidentyfikowano siedem różnych związanych z PG klonów co wskazuje na istnienie przynajmniej siedmiu różnych izoform PG. Trzy różne formy otrzymuje się tylko z jednej tkanki, konkretnie Ipg32-25 (SEQ ID No 10) ze strefy pękania, kpg32-8 (SeQ ID No 7) ze ścian strąka i bpg32-26 (SEQ ID No 6) z liści. Lpg32-32 (SEQ ID No 11) i Ipg32-24 (SEQ ID No 9) znaleziono w dwóch tkankach strąka, a Ipgl2-16 (SEQ ID No 8) uzyskuje się ze wszystkich trzech badanych tkanek. Należy zauważyć, że Ipg35-8 (zawierająca sekwencję DNA SEQ ID No 1 od pozycji 884 do 1245) jest jedyną formą znalezioną w strefie pękania jeżeli używa się reakcji zagnieżdżonego PCR, używa się kombinacji primerów PG3/PG5.
Ekspresję związanego z PG klonu PCR Ipg35-8 w korzeniach, łodygach, liściach i częściach podliścieniowych i w czasie rozwoju strąka bada się metodą Northern bloting. Całkowity RNA z pojedynczych tkanek rozdziela się metodą elektroforezy na żelu 0,66 M formaldehyd/1% agaroza (Sambrook i wsp. (1989) Molecular Cloning: A Laboratory Manual, Second Edition, Cold Spring Harbor Laboratory Press, NY). RNA przenosi się na błonę Hybond-N i wiąże z błoną promieniowaniem UV. Błonę prehybrydyzuje się przez 4 godziny z 5 x Denhardt, 25 mM Na2HPO4, 25 mM NaH2PO4, 0,1% pirofosforanu, 750 mM NaCl, 5 mM EDTA i 100 μg zdenaturowanego DNA nasienia śledzia w temperaturze 68°C. Produkty PCR znakuje się radioaktywnie i denaturuje cieplnie, a następnie dodaje się bezpośrednio do buforu do prehybrydyzacji i hybrydyzuje przez 16 godzin w temperaturze 68°C. Błonę płucze się sposobem opisanym przez (Sambrook i wsp. (1989) Molecular Cloning: A Laboratory Manual, Second Edition, Cold Spring Harbor Laboratory Press, NY), a ostatnie płukanie prowadzi się w temperaturze 68°C w 0,2 x SSC, 0,1% SDS. Błony poddaje się autoradiografii w temperaturze -80°C stosując ekran wzmacniający.
Nie znaleziono żadnych transkryptów hybrydyzujących do klonu Ipg35-8 w całkowitym RNA wyizolowanym z korzeni, łodyg, liści i części podliścieniowych. Jednakże, klon Ipg35-8 hybrydyzuje z 1,6-1,7 par zasad transkryptem, który ulega ekspresji wyłącznie w strefie pękania we wszystkich badanych etapach rozwoju i gwałtownie się zwiększa jego ilość po 5 tygodniu.
Przy użyciu 5 μg poli-A+ RNA ze strefy pękania 6 tygodni po zapyleniu konstruuje się w wektorze insercyjnym Lambda ZAP®II (Stratagen) bibliotekę specyficznego dla strefy pękania
187 026 cDNA. cDNA większe niż 1000 par zasad oczyszcza się z agarozy o niskim punkcie krzepnięcia i łączy z wektorem Lambda ZAP®II. Biblioteka pierwotna zawiera 1,25 x 106 pfu, a średnia wielkość insertu wynosi około 1,5 kilopar zasad. Przegląd biblioteki prowadzi się według standardowych metod w warunkach wysokiej siły jonowej opisanych (Sambrook i wsp. (1989) Molecular Cloning: A Laboratory Manual, Second Edition, Cold Spring Harbor Laboratory Press, NY).
cDNA sekwencjonuje się przy użyciu Seąuenase v.2.0 (Amersham). Analizę sekwencji prowadzi się za pomocą pakietu oprogramowania do analizy sekwencji GCG v. 7 (Devereux i wsp. (1984), Nuci. Acids Res. 12: 387).
Analizując 300000 łysinek przy użyciu fragmentu PCR Ipg35-8 jako sondy dało około 200 pozytywnych sygnałów hybrydyzacji. Pięć silnie hybrydyzujących łysinek oczyszczono do homogenności. Po wycięciu insertu DNA wektora lambda, przeprowadzona analiza za pomocą enzymów restrykcyjnych wykazała, że wszystkie oprócz jednego inserty cDNA mają około 1600 par zasad DNA. Jeden insert miał tylko 1300 par zasad. Mapowanie restrykcyjne czterech największych insertów cDNA (oznaczonych jako X, 5, 9 i 11) wykazało, że różnią się one tylko nieznacznie.
Najważniejsza jest obecność miejsca rozpoznawanego przez enzym restrykcyjny Nsil w cDNA klonów X i 11, oraz obecność miejsca rozpoznawanego przez enzym restrykcyjny HindII w cDNA klonu 9. Żadne z tych miejsc nie występuje w cDNA klonu 5. Częściowa analiza sekwencji 5' i 3' końców cDNA wykazała występowanie dodatkowych wariancji sekwencji, włączając małe delecje i insercje w różnych klonach. Wyniki te wskazują, że w strefie pękania zachodzi ekspresja różnych genów kodujących PG, jednak charakteryzujących się wysoką homologią. Dane otrzymane ze strefy pękania wykazały także, że 4 większe inserty cDNA zawierają kompletne sekwencje kodujące białko PG.
Kompletna sekwencja cDNA klonu X i jego przewidywana sekwencja aminokwasowa jego największej otwartej ramki odczytu pokazana jest w SEQ ID No 1. Otwarta ramka odczytu koduje białko wielkości 433 aminokwasów o szacunkowej masie cząsteczkowej równej 46,6 kD i znacznym podobieństwie do znanych poligalakturonaz. Podobnie jak inne hydrolazy ściany komórkowej znaleziona specyficzna dla strefy pękania endo-PG jest początkowo wytwarzana jako nieczynna forma wyjściowa, zawierająca N-końcowy peptyd, który jest odcinany w czasie translacji. Najbardziej prawdopodobne miejsce cięcia znajduje się pomiędzy aminokwasami 23 i 24, a w wyniku tego powstaje dojrzałe białko o szacunkowej masie cząsteczkowej 44,2 kD.
Analiza metodą Northern bloting przy użyciu jako sondy cDNA klonu X potwierdziła wcześniej otrzymany wzór ekspresji. Całkowity RNA wyizolowano tak jak opisano wcześniej z różnych tkanek strąka (strefy pękania, ścian strąka, nasion i przegrody) w 5 różnych punktach czasowych (2, 3, 5, 7 i 9 tygodni po zapyleniu). 5 pg całkowitego RNA rozdziela się na żelu metodą elektroforezy i hybrydyzuje się ze znakowanym izotopowo cDNA SEQ ID No 1 użytym jako sonda w warunkach wysokiej siły jonowej jak opisano powyżej. Autoradiogram wywołuje się po całonocnej ekspozycji. 2 tygodnie po zapyleniu nie stwierdzono występowania żadnego sygnału, a 3 tygodnie po zapyleniu stwierdzono występowanie słabego sygnału. W oparciu o odczyty densytometryczne poziom ekspresji zmierzony 5 tygodni po zapyleniu był 3,5 raza większy niż poziom znaleziony 3 tygodnie po zapyleniu, poziom ekspresji zmierzony 7 tygodni po zapyleniu był 7 razy większy niż poziom znaleziony 3 tygodnie po zapyleniu, poziom ekspresji zmierzony 9 tygodni po zapyleniu był 12 razy większy niż poziom znaleziony 3 tygodnie po zapyleniu. Nie wykryto żadnego sygnału w ścianach strąka i nasionach. Słabą ekspresję (porównywalną z poziomem ekspresji w strefie pękania 3 tygodnie po zapyleniu) stwierdzono w przegrodzie 9 tygodni po zapyleniu.
RNA użyty w tym doświadczeniu ekstrahuje się z odpowiednich tkanek rośliny, której strąki rozwijały się około 9 tygodni po zapyleniu.
Przykład 3
Izolacja promotora specyficznego dla strefy pękania z klonu genomowego DNA B. napus odpowiadającego cDNA klonu Ipg35-8
Dostępną w handlu bibliotekę genomową lambda EMBL3 Brassica napus cv Bridger (Clontech Laboratories Inc.) w Escherichia coli szczepie NM538 przegląda się jak następuje.
187 026
Po przeniesieniu na błonę Hybond-N Ipg35-8 cDNA znakuje się radioaktywnie metodą losowych primerów i błonę hybrydyzuje się w warunkach wysokiej siły jonowej w 5 x SSPE, 5 x Denhardt, 0,5% SDS, 50 pg/ml DNA nasienia śledzia (1 x SSPE: 0,18 M NaCl, 10 mM fosforan sodowy, pH 7,7, 1 mM EDTA) i płucze się w warunkach wysokiej siły jonowej (ostatnie płukanie w temperaturze 68°C, 1 x SSPE, 0,1% SDS). Przejrzano około 600000 łysinek i wyizolowano 11 dających pozytywny sygnał hybrydyzacji. Dwie łysinki lambda 2 i lambda 11 zbadano dwa razy. Drugie badanie lizatów fagowych wykonano dla lambda 2 i lambda 11 z E.coli NM538 rosnących na podłożu bez maltozy. Preparaty DNA z łysinki lambda 2 i lambda 11 trawi się SalI i po poddaniu elektroforezie przenosi się na bonę nylonową Hybond N. Hybrydyzacja ze znakowanym cDNA klonu Ipg35-8 dała taki sam wzór hybrydyzacji dla obu klonów. Silnie hybrydyzujący fragment SalI wielkości 6,3 par zasad izoluje się z lambda 11 i włącza się w pUC18, tak powstaje wzorcowy klon 6.3Sal. W celu potwierdzenia podobieństwa 6.3Sal do Ipg35-8, zaprojektowano primer do sekwencjonowania umożliwiający stwierdzenie czy w badanym klonie występuje fragment DNA kodujący dwa unikalne dla Ipg35-8 aminokwasy. Sekwencjonowanie metodą dwudezoksynukleotydów Sangera potwierdziło, że wyizolowany klon genomowy 6.3Sal jest pod tym względem identyczny z Ipg35-8 cDNA. Mapowanie restrykcyjne wykazało, że klon ten pokrywa całą otwartą ramkę odczytu Ipg35-8 i zawiera około 100 do 200 par zasad więcej poniżej końca Ipg35-8 i około 3,5 kilopar zasad więcej powyżej. Sekwencję DNA fragmentu około 2,3 kilopar zasad (włączając promotor, nie ulegający translacji 5'-region i pierwsze 24 nukleotydy otwartej ramki odczytu) określono i przedstawiono w SEQ ID No 13.[m7]
Biorąc pod uwagę fakt, że cDNA klonu SEQ ID No 1 i klon genomowy (SEQ ID No 13) wyizolowano z różnych odmian B. napus (odpowiednio odmiany Topaz i odmiany Bridger) jest zupełnym zaskoczeniem, że po porównaniu sekwencji wspólne fragmenty wykazują 100% identyczność.
Miejsce startu transkrypcji genu specyficznego dla strefy pękania odpowiadające genowi zawartemu w klonie 6.3Sal określa się ogólnie znanymi w sztuce technikami, takimi jak analiza wydłużania primerów (Sambrook i wsp. (1989) Molecular Cloning: A Laboratory Manual, Second Edition, Cold Spring Harbor Laboratory Press, NY) lub RACE-PCR (Innis i wsp. (1990) PCR Protocols: A Guaide to Methods and Applications, Academic Press Inc.). 5'UTL znajduje się pomiędzy pozycją 2219 i 2227 w SEQ ID No 13.
Przy użyciu dobrze znanych technik skierowanej miejscowo mutagenezy (Ausubel i wsp. (1994) Current protocols in Molecular Biology, Current Protocols, USA ) modyfikuje się sekwencje DNA w celu stworzenia unikalnych miejsc rozpoznawanych przez enzymy restrykcyjne (na przykład, Ncol) w pobliżu kodonu startu translacji ATG kodowanej sekwencji. Pozwala to na bezpośrednie połączenia regionu promotorowego genu specyficznego dla strefy pękania interesującą sekwencją DNA w celu stworzenia sposobem według wynalazku specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego. Wykorzystując unikalne miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny, umieszczone 500 do 2000 par zasad powyżej (to znaczy w kierunku 5') unikalnego miejsca rozpoznawanego przez enzym restrykcyjny, znajdującego się w pobliżu kodonu startu translacji ATG, można wyizolować dobrze zdefiniowany fragment DNA, którego następnie używa się jako kasety promotorowej, nazywanej dalej PDZ, która kontroluje w roślinach specyficzną dla strefy pękania ekspresję.
Na przykład, fragmentu SphI-Ncol (około 2,08 kilopar zasad, który jest zdolny do kontrolowania w roślinach specyficznej dla strefy pękania ekspresji używa się jako kasety promotorowej, nazywanej dalej PDZ1.
Konstruuje się specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ lub PDZ1-gus-3'nos) zawierający następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 : 5'-region regulatorowy zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- gus : fragment DNA kodujący beta-glukuronidazę (Jefferson i wsp. (1986) Proc. Nat. Acad. Sci. USA 83: 8447)
- 3'nos : nie ulegający translacji 3'-region zawierający miejsce poliadenylacji genu syntetazy nopaliny („3'nos”) (Depicker i wsp. (1982), J. Mol. Appl. Genet. 1:561).
187 026
Drugą kasetę promotorową, która jest zdolna do kontrolowania w roślinach specyficznej dla strefy pękania ekspresji uzyskuje się stosując dobrze znane techniki skierowanej miejscowo mutagenezy do modyfikacji sekwencji DNA w celu stworzenia unikalnych miejsc rozpoznawanych przez enzymy restrykcyjne w pobliżu kodonu startu translacji ATG kodowanej sekwencji. W tym celu utworzono miejsce Smal zaraz powyżej kodonu ATG, zmieniając nukleotydy A SEQ ID No 13 w pozycji 2327 i 2328 na nukleotydy G. Fragment SphI-Smal wielkości około 2,1 kilopar zasad nazywany dalej kasetą promotorową PDZ2 łączy się miejscem Smal powyżej regionu kodującego genu GUS w plazmidzie pB1101 (Clontech Laboratories, Inc CA, USA), tak powstaje plazmid (2.1gusgem7) zawierający chimerowy konstrukt PDZ2-gus-3'nos.
Konstruuje się chimerowy selektywny gen markerowy PS-SU-bar-3'ocs (De Almeida i wsp. (1989), Mol. Gen. Genet. 218: 78). Zawiera on następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PSSU : region promotorowy genu kodującego małąpodjednostkę 1Akarbo.ksylazy rybulo-zo-1,5-dwufosforanu z Arabidopsis thaliana (Krebbers i wsp. (1988), Plant Mol. Biol. 11: 745),
- bar : region genu bar kodujący acetylotransferazę fosfinotrycyny (Thompson i wsp. (1987), The EMBO J. 6: 2519)
- 3’ocs : nie ulegający translacji 3'-region zawierający miejsce poliadenylacji genu syntazy oktopiny (De Greve i wsp. (1983), J. Mol. Appl. Genet. 1: 499).
Alternatywnie, konstruuje się gen PSSU-bar-3' g7 zawierający identyczne fragmenty jak poprzedni markerowy gen chimerowy, ale 3'ocs fragment zastępuje się nieulegającym translacji 3'-regionem zawierającym miejsce poliadenylacji T-DNA genu 7 (3'g7; Velten i Schell (1985), Nuci. Acid. Research, 13: 6981).
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ2-gus-3'nos, wycięty jako HindIII-XhoI fragment o wielkości około 4,2 kilopar zasad) i markerowy gen chimerowy (PSSU-bar-3'g7) wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5. Powstający wektor plazmid pTCO155 zawiera geny chimerowe PDZ2-gus-3'nos i pSsuAra-bar-3'g7 pomiędzy powtarzającymi się sekwencjami granicznymi T-DNA. PGSV5 otrzymuje się z plazmidu pGsC1700 (Comelissen i Vandewiele '(1989), Nuci. Acids Res. 17: 833) ale różni się od niego tym, że nie zawiera genu beta-laktamazy i że jego T-DNA ma sekwencję SEQ ID No 12.
Przykład 4
Konstrukcja genu chimerowego zawierającego gen bamazy pod kontrolą promotora endo-PG
Konstruuje się specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy fPDZ-bamase-3'nos lub PDZl-bamase-3'nos lub PDZ-bamase-3'nos), który zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 lub PDZ2 : 5'-region regulatorowy według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- bamase : fragment DNA kodujący bamazę Bacillus amyololiquefaciens (Hartley (1988), J. Mol. Bio. 202: 913)
- 3'nos
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy i markerowy gen chimerowy PSSU-bar-3'g7 lub PSSU-bar-3'ocs wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Gen PDZ2-bamase-3'nos pomiędzy powtarzającymi się sekwencjami granicznymi T-DNA otrzymuje się przez zamienienie promotora pTA29 powyżej regionu kodującego bamazę i pTC099 przez kasetę promotorową PDZ2. Fragment SphI-Smal wielkości 2,1 kilopar zasad (z wypełnionymi końcami DNA) zawierający PDZ2 łączy się końcem Smal z wypełnionym miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny Ncol nakładającym się na kodon AGT, który został zmieniony w 5' końcu sekwencji kodującej dojrzałego genu bamazy w pTC099. Powstający wektor plazmidowy pTPRl zawiera gen chimerowy PDZ2-bamase-3'nos pomiędzy powtarzającymi się sekwencjami granicznymi T-DNA. T-DNA jest częścią wektora pTC099, pochodzi z wektora pGSV5 i otrzymuje się jego przez wstawienie linkera EcoRI (GGAATTCC) w miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny Smal polilinkera, i wstawienie
187 026 linkera Bglll (CAGATCTG) w miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny Ncol polilinkera, a następnie wprowadzenie genu chimerowego pSSUAra-bar-3'7g z pTCO113 (WO95/26283) w miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny EcoRI polilinkera. Po wprowadzeniu markerowego genu chimerowego pSSUAra-bar-3'7g do sekwencji polilinkera z pTPRl pomiędzy powtarzające się sekwencje graniczne T-DNA powstaje pTPR4.
Przykład 5
Konstrukcja genu chimerowego zawierającego T-DNA gen 1 wytwarzający produkt genu rolB
Konstruuje się specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-gi-3'nos), który zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 lub PDZ2 : 5'-region regulatorów}' według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- gi : fragment DNA kodujący gen 2-monooksygenazy tryptofanu z Agrobacterium tumefaciens (iaaM lub produkt genu 1 T-DNA) (Gielen i wsp. (1984), EMBO J. 3: 835), wytworzony metodą reakcji łańcuchowej polimerazy, przy użyciu odpowiednio zaprojektowanych primerów zawierających sekwencje odpowiednio identyczne i komplementarne do sekwencji flankujących gen 1
- 3'nos
Konstruuje się drugi specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-g2-3* nos), który zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 lub PDZ2 : 5'-region regulatorowy według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- g2 : fragment DNA kodujący gen hydrolazy indolo-3-amidooctanu z Agrobacterium tumefaciens (iaaH lub produkt genu 2 T-DNA) (Gielen i wsp. (1984), EMBO J. 3: 835), wytworzony metodą reakcji łańcuchowej polimerazy, przy użyciu odpowiednio zaprojektowanych primerów zawierających sekwencje odpowiednio identyczne i komplementarne do sekwencji flankujących gen 2
- 3'nos
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-gi-31 nos pojedynczo lub w kombinacji z PDZ-g2-3'nos) i markerowy gen PSSU-bar-3'ocs lub chimerowy PSSU-bąr-3'g7 wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Konstruuje się następny specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-rolB-3'nos), który zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ : 5'-region regulatorowy według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- rolB : otwartą ramkę odczytu genu rolB Agrobacterium rhizogenes (Fumer i wsp. (1986), Naturę 319: 422)
- 3'nos
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy i markerowy gen PSSU-bar-3'ocs lub chimerowy PSSU-bar-3'g7 wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Przykład 6
Konstrukcja genu chimerowego kodującego zmutowany gen receptora etylenu ETR1-1
Konstruuje się specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-etrl-1-3 nos), który zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 lub PDZ2 : 5'-region regulatorowy według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- etrl-1 : otwartą ramkę odczytu dla dominującego, niewrażliwego na etylen, zmutowanego allelu genu ETR Arabidopsis thaliana (Chang i wsp. (1993), Science 262: 539) wyizolowanego jako fragment wielkości 2,7 kilopar zasad, zawierający egzony sekwencji kodującej rozdzielone 5 intronami i uzyskany metodą amlifikacji PCR z plazmidu zawierającego EcoRI fragment wielkości 7,3 kilopar zasad zmutowanego allelu etrl (Chang i wsp. (1993), Science 262: 539) przy użyciu odpowiednio zaprojektowanych primerów
187 026
- 3'nos
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy i markerowy gen PSSU-bar-3'ocs lub chimerowy PSSU-bar-3'g7 wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Przykład 7
Konstrukcja specyficznego dla strefy pękania genu chimerowego kodującego antysensowny RNA komplementarny do mRNA z którego można otrzymać cDNA o sekwencji SEQ ID No 1
Konstruuje się specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-anti-PG-1 -3'nos), który zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 lub PDZ2 : 5'-region regulatorowy według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- anti-PG-1: fragment DNA kodujący gen RNA, który jest komplementarny do RNA kodującego region SEQ ID No 1 pomiędzy nukleotydami 10 i 1600.
- 3'nos
CaMV35S promotor 35S-antysensownego konstruktu PG zawierający sekwencję cDNA komplementarną do kompletnej sekwencji SEQ ID No 1 umieszczoną pomiędzy CaMV35S promotorem i sygnałem poliadenylacji (jak opisano poniżej), usuwa się wycinając enzymami restrykcyjnymi HincI i Xhol i zastępuje fragmentem zawierającym PDZ2.
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy i markerowy gen PSSU-bar-3'ocs lub chimerowy PSSU-bar-3'g7 wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Konstruuje się specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-anti-PG-2-3'nos), który zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 lub PDZ2 : 5'-region regulatorowy według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- anti-PG-2 : fragment DNA kodujący gen RNA, który jest komplementarny do RNA kodującego region SEQ ID No 1 pomiędzy nukleotydami 20 i 700
- 3'nos
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy i markerowy gen PSSU-bar-3'ocs lub chimerowy PSSU-bar-3'g7 wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Konstruuje się specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy (PDZ-anti-PG-3-3 nos), który zawiera on następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA:
- PDZ lub PDZ1 lub PDZ2 : 5'-region regulatorowy według przykładu 3, zawierający specyficzny dla strefy pękania promotor
- anti-PG-3 : fragment DNA kodujący gen RNA, który jest komplementarny do RNA kodującego region SEQ ID No 1 pomiędzy nukleotydami 800 i 1600
- 3'nos
Oba geny, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy i markerowy gen PSSU-bar-3'ocs lub chimerowy PSSU-bar-3'g7 wprowadza się w miejsce polilinkera pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Konstruuje się trzy inne konstrukty zawierające CaMV35S promotor, zawierający sekwencję cDNA komplementarną do kompletnej sekwencji SEQ ID No 1, lub sekwencję cDNA komplementarną do 679 par zasad od 3'-końca sekwencji SEQ ID No 1 (A67) lub sekwencję cDNA komplementarną do 336 par zasad od 3'-końca sekwencji SEQ ID No 1 (A30) i sygnał poliadenylacji. cDNA klonu X z biblioteki cDNA wycina się jako EcoRI-XhoI fragment i wstawia się do wektora pBluescript® (Stratagene, CA USA). Z tego plazmidu izoluje się pełnej długości cDNA jako BamHI-XhoI fragment i wstawia się do wektora pRT100 trawionego EcoRI-XhoI (Topfer i wsp. (1987) Nucleic Acid Research 15: 5890), pomiędzy CaMV35S promotor i sygnał poliadenylacji. Powstający plazmid trawi się BamHI i RcoRI, traktuje polimerazą Klenowa i łączy się ze samym sobą.
HaeII-XhoI fragment plazmidu pBluescript® z insertem cDNA zawierającym 679 par zasad od 3'-końca SEQ ID No 1 wstawia się do wektora pRTlOO trawionego Smal-Xhoł, pomiędzy CaMV35S promotor i sygnał poliadenylacji, tak powstaje plazmid A67.
187 026
Plazmid A67 trawi się Xbal i Styl, traktuje po^erazą Klenowa i łączy się ze samym sobą, tak powstaje plazmid A30, zawierającym sekwencję DNA komplementarną do 336 par zasad od 3'-końca SEQ ID No 1, wstawioną pomiędzy CaMV35S promotor i sygnał polladedelacji. Gen chimerowy izoluje się jako fragment Pstl.
35S-antysensowny-PG gen chimzrawe i markerowy gen PSSU-bar-3'ocs lub chimerowy PSSU-bar-3'g7 wprowadza się w miejsce palllinkzrα pomiędzy dwie sekwencje graniczne wektora T-DNA pGSV5 jak w przykładzie 4.
Przykład 8
Transformacja rzepaku i charakterystyka transformantów
Transformacja za pomocą Agrobacterium
Pobiera się wycinki części padliśclzniowych Brassica napus, hoduje i transformuje dokładnie tak jak opisał De Błock i wsp. ((1989), Plant Physiol. 91: 694) z następującymi modyfikacjami:
- wycinki części podllścienlogych hoduje się wstępnie przez 3 dni w podłożu A2 (MS, 0,5 g/l Mes, pH 5,7), 1,2% glukozy, 0,5% agarozy, 1 mg/l 2,4-D, 0,25 mg/l kwasu naftaleno-octowego (NAA) i 1 mg/l 6-bedzyloamlnapurede (BAP).
- podłoże do infekcji A3 zawiera MS, 0,5 g/l Mes, (pH 5,7), 1,2% glukozy, 0,1 mg/l NAA i 0,75 mg/l BAP i 0,01 mg/l glberellnawego (GA3).
- podłoże do selekcji A5 zawiera MS, 0,5 g/l Mes, (pH 5,7), 1,2% glukozy, 40 mg/l adeniny · SO4, 0,5g/l pollwlneloplrollaede (pVp), 0,5% agarozy, 0,1 mg/l NAA, 0,75 mg/l BAP i 0,01 mg/l GA3, 250 mg/l kαrbzdlcellne, 250 mg/l triacyliny, 0,5 mg/l AgNO3.
- podłoże do regeneracji A6 zawiera MS, 0,5 g/l Mes, (pH 5,7), 2% sacharozy, 40 mg/l adeniny · SO4, 0,5g/l PVP, 0,5% agarozy, 0,0025 mg/l BAP i 250 mg/l triacyliny.
- zdrowe siewki przenosi się do podłoża wspomagającego wytwarzanie korzeni. A8; 100-130 ml MS o stężeniu x 0,5, 1% sacharozy (pH 5,0), 1 mg/l kwasu izomasłowego (IBA), 100 mg/l trlacylidy dodaje się do 300 ml perlite (pH końcowe 6,2) w 1 litrowych naczyniach.
MS oznacza podłoże Murashige-Skooga (Murashige i Skoog (1962), Physiol. Plant. 15 : 473).
Wycinki części poaliśclzdlawych infekuje się szczepem C58ClRifR Agrobacterium tumefacizds niosącym:
- helperowy plazmid-Ti, taki jak pGV4000, który jest wyprowadzony z plazmidu pMP90 (Kończ i Schell (1986), Mol. Gen. Genek 204: 383) i został otrzymany przez wstawienie do pMP90, bakteryjnego genu oporności na chloramfenikol połączonego z fragmentem wielkości 2,5 kilopar zasad mającym homo^ię do T-DNA wektora pGSV5.
- T-DNA wektor pochodzący z pGSV5 zawierający pomiędzy sekwencjami granicznymi T-DNA specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony według przykładów 3, 4, 5, 6 lub 7 i chimerowy gen markerowy'.
Wyselekcjonowanych z tych tradsformadtów linii posiadających jeden typ genów chimerowych wytworzonych sposobem według wynalazku, używa się później do krzyżowania, aby otrzymać nowe linie zawierające kombinacje genów chimerowych wytworzonych sposobem według wynalazku.
Charakterystyka transformantów
Transformowane rośliny Brassica napus wytworzone w przykładzie 8 zawierały w swoim genomie jądrowym w różnych tkankach, specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony według przykładu 3, co zostało stwierdzone tradycyjnymi histochemicznymi technikami in situ (De Błock i Debrouwer (1992), The Plant Journal 2: 261; De Błock i Debrouwer (1993), Planta 189: 218). Wysoką aktywność GUS stwierdza się tylko w warstwie strefy pękania strąka, na co wskazuje silne wybawienie, podczas gdy nie stwierdza się wybawienia tła w innych tkankach strąka, co wskazuje, że promotor wytworzony w przykładzie 3 kontroluje ekspresję specyficznie w strefie pękania strąka.
187 026
Transformowane rośliny Brassica napus wytworzone w przykładzie 8 zawierające w swoim genomie jądrowym specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy wytworzony według przykładów 4, 5, 6 lub 7 pojedynczo lub w połączeniu, charakteryzuje się pod kątem następujących cech:
1) zmiany procesów fizjologicznych za pomocą analizy zmniejszenia ekspresji docelowego produktu genu (takiego jak hydrolaza ściany komórkowej) lub zmniejszenia jego biochemicznej aktywności (Patrz Blumenkrantz i Asboe-Hansen (1973), Anal. Biochem. 54: 484) przez monitorowanie heterologicznej ekspresji genu (patrz Sambrook i wsp. (1989) Molecular Cloning: A Laboratory Manuał, Second Edition, Cold Spring Harbor Laboratory Press, NY) lub przez pomiar w czasie rozwoju rośliny endogennego poziomu IAA i koniugatów IAA (patrz, przykład 1)
2) zmiany budowy anatomicznej strefy pękania i ścian komórkowych w strefie pękania, w czasie starzenia się strąka za pomocą mikroskopii świetlnej, elektronowej mikroskopii transmisyjnej; wielkość rozdzielenia się komórek po otwarciu się strąka za pomocą rozdzielonych powierzchni strąka przy użyciu mikroskopu elektronowego (patrz, przykład 1)
3) zmiany właściwości mechanicznych strefy pękania i oporność roślin na zrzucanie nasion za pomocą analizy oporności na zrzucanie nasion pojedynczych strąków. Można to zrobić testem wspornika opisanym przez Kadkola i wsp. ((1986), Aust. J. Bot. 34: 595). Zamknięte strąki wkłada się jako wspornik do „uniwersalnej maszyny do testowania”, składającej się z wodzika poruszanego przez serwomotor, który przekłada stałą siłę do gniecionego strąka. Zapisuje się siłę potrzebną do zapoczątkowania otwarcia strefy pękania strąka i siłę niezbędną do jej dalszego otwierania. Alternatywnie oznacza się podatność na zrzucanie nasion urwanych strąków, które poddaje się kontrolowanym wibracjom (symulując uderzenie czaszą i podstawą). Wibracje składają się z oscylacji poziomych o stałej amplitudzie w pojemniku wypełnionym stalowymi kulkami w celu polepszenia przenoszenia energii. Jeszcze inną procedurą, określa się podatność na pękanie za pomocą pomiaru tarcia. W tym przypadku, mierzy się siłę tarcia jaka wytwarza się przy wciskaniu klina wzdłuż strefy pękania. Umożliwia to porównanie tkanek strefy pękania w wybranych przykładach oporności.
Pojedyncze wybrane linie poddaje się analizie wydajności na polu. Takie testy polowe, oparte są o hodowlę indywidualnych linii (homozygotycznych pod względem transgeniczności) w dwóch różnych miejscach, w trzech powtórzeniach.
Analiza statystycznie znaczącej liczby strąków z różnych roślin wykazała wzrost oporności strąków na pękanie w stosunku do nietransformowanych roślin kontrolnych.
Nie trzeba podkreślać, że użycie specyficznego dla strefy pękania promotora i zrekombinowanych konstrukcji genetycznych, wytworzonych sposobem według wynalazku nie jest ograniczone do transformacji specyficznych roślin opisanych w przykładach. Taki promotor i zrekombinowane konstrukcje genetyczne są użyteczne do transformowania każdej rośliny uprawnej, w której promotor jest zdolny kontrolować ekspresję genów, korzystnie w których ekspresja ta zachodzi w dużym stopniu w komórkach roślinnej strefy pękania.
Użycie specyficznego dla strefy pękania promotora wytworzonego sposobem według wynalazku nie jest ograniczone do określonych transkrybowanych regionów DNA, wytworzonych sposobem według wynalazku, promotora tego można użyć do kontroli ekspresji każdego obcego genu lub fragmentu DNA w roślinach.
Ponadto, wynalazek nie ogranicza się do specyficznego dla strefy pękania promotora opisanego w powyższych przykładach. Wynalazek obejmuje raczej promotory odpowiadające promotorowi opisanemu w jednym z przykładów i którego można użyć do kontrolowania ekspresji genów strukturalnych specyficznie w komórkach strefy pękania roślin. W rzeczywistości sekwencję DNA specyficznego dla strefy pękania promotora opisanego w przykładach można modyfikować zamieniając niektóre z jego nukleotydów na inne nukleotydy i/lub usuwając i wstawiając pewne nukleotydy, przy założeniu, że takie modyfikacje nie zmienią w zasadniczym stopniu czasu, poziomu i specyficzności tkankowej ekspresji genów kontrolowanych przez ten promotor, mierzonej testem GUS w transgenicznych roślinach transformowanych chimerowym genem gus, pod kontrolą zmodyfikowanego promotora (patrz przykład 3). W promotorze można zmienić do 20% nukleotydów bez zmiany charakterystyki
187 026 promotora. Takie promotory można wyizolować drogą hybrydyzacji w standardowych warunkach (Sambrook i wsp. (1989) Molecular Cloning: A Laboratory Manual, Second Edition, Cold Spring Harbor Laboratory Press, NY) przy użyciu wybranych fragmentów SEQ ID No 13, tak jak opisano powyżej.
Wszystkie publikacje (włączając publikacje patentowe) cytowane w tym zgłoszeniu są w nie włączone przez cytowanie.
187 026
LISTA SEKWENCJI (1) INFORMACJE OGÓLNE:
APPLIKANT:
(A) NAZWA: Plant Genetic Systems
(B) ULICA: Jozef Plateaustraat 22
(C) MIASTO: Gent
(E) KRAJ: Belgia
(F) KOD POCZTOWY : B-0000
(G) TELEFON: 32 9 235 84 54
(H) TELEFAX: 32 9 223 19 23
(ii) TYTUŁ WYNALAZKU: Zrzucanie nasion (iii) LICZBA SEKWENCJI: 13 (iv) FORMA NOŚNIKA KOMPUTEROWEGO:
(A) TYP NOŚNIKA: dyskietka (B) KOMPUTER: IBM PC kompatybilny (C) SYSTEM OPERACYJNY: PC-DOS/MS-DOS (D) OPROGRAMOWANIE: Patentln Release #1.0, Version #1.30 (EPO) (v) BIEŻĄCE INFORMACJE O ZGŁOSZENIU:
NUMER ZGŁOSZENIA: EP 95203328.0 (2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 1:
187 026 (i) CHARACTERYSTYKA SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 1631 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: cDNA dla mRNA (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
(A) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Topaz (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: CDS (B) LOKALIZACJA: 95..1393 (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:821..837 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa = PG1 /uwaga = region endo-PG cDNA odpowiadający oligonukleotydowi PGl
187 026 (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:95..163 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa= SP /uwaga = region kodujący przypuszczalny peptyd sygnałowy endo-PG (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:884..900 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa= PG3 /uwaga = region endo-PG cDNA odpowiadający oli gonukleotydowi PG3 (ix) CECHA:.
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:1059..1073 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa= PG2 /uwaga = region endo-PG cDNA odpowiadający oli gonukleotydowi PG2
(ix) CECHA: -
(A) NAZWA/KLUCZ: -
(B) LOKALIZACJA:1229..1245
(D) INNE INFORMACJE:/nazwa = PG5
/uwaga = region endo-PG cDNA odpowiadający oli
gonu kleotydowi PG5
187 026 (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 1:
Ggcacgagaa aaactgcaaa gagtctcata ttagttctta ctctcaagaa TCAAACACAC 60
TCTTTCTAAA aagattagcg TTTCAAACCC cgaaatggcc cgttgttttg gaagtctagc 120
tgttttctta tgcgttcttt tgatgctcgc ttgctgccaa gctttgagta gcaacgtaga 180
tgatggatat ggtcatgaag atggaagctt cgaatccgat ACTTTAATCA agctcaacaa 240
cgacgacgac gttcttacct tgaaaagctc tgatagaccc actaccgaat catcaactgt 300
tagtgtttcg aacttcggag ccaaaggaga tggaaaaacc gatgatactc aggctttcaa 360
gaaagcatgg aagaaggcat gttcaacaaa tggagttact ACTTTCTTAA ttcctaaagg 420
aaagacttat ctccttaagt ctattagatt cagaggccca tgcaaatctt tacgtagctt 480
ccagatccta ggcactttat cagcttctac aaaacgatcg gattacagta atgacaagaa 540
ccactggctt attttggaag acgttaataa TCTATCAATC gatggcggct cggcggggat 600
tgttgatggc aacggaaata tctggtggca aaactcatgc aaaatcgaca aatctaagcc 660
atgcacaaaa gcgccaacgg CTCTTACTCT CTACAACCTA aagaatttga atgtgaagaa 720
tctgagagtg agaaatgcac agcagattca gatttcgatt gagaaatgca acaatgttgg 780
cgttaagaat gttaagatca ctgctcctgg cgatagtccc aacacggatg gtattcatat 840
cgttgctact AAAAACATTC gaatctccaa ttcagacatt gggacaggtg atgattgtat 900
atccattgag gatggatcgc aaaatgttca aatcaatgat ttaacttgcg gccccggtca 960
tgggatcagc attggaagct tgggggatga CAATTCCAAA gcttatgtat cgggaattga 1020
tgtggatggt gctacgctct ctgagactga caatggagta agaatcaaga cttaccaggg 1080
agggtcagga actgctaaga ACATTAAATT CCAAAACATT cgtatggata atgtcaagaa 1140
tccgatcata atcgaccaga actactgcga caaggacaaa tgcgaacagc aagaatctgc 1200
ggttcaagtg aacaatgtcg tgtatcagaa cataaaaggt acgagcgcaa cagatgtggc 1260
gataatgttt aattgcagtg tgaaatatcc atgccaaggt attgtgcttg agaatgtgaa 1320
catcaaagga ggaaaagctt cttgcgaaaa tgtcaatgtt aaggataaag gcactgtttc 1380
tcctaaatgc CCTTAATTAC taagctgatt atgtaatata cataaatacg tagtatatnt 1440
aattatagat gcatgtatat cgttatctac gtattgattc ttgatatata tagaaaacta 1500
aagatatatg ggaatataca tacaatagtt gagataattg ttgtcttgta tatgattcac 1560
187 026
TGAAGTTGAT TGCTTGTCCA TGAATAAATG AATAATATCA TTTCTCTAAA AAAAAAAAAA 1620
AAAAAAAAAA A 1631 (2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 2:
(i) CHARAKTERYSTYKA SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 27 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: pojedynczy (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis oligonukleotyd PG1 (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: zmodyfikowana_zasada (B) LOKALIZACJA:16 (D) INNE INFORMACJE:/zmodyfikowana_zasada = i /uwaga = N w pozycji 16 oznacza obojętną zasadę inozynę (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 2:
CCAGGAATTC AAYACNGAYG GNRTNCA
187 026 (2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 3:
(i) CHARACTERYSTYKA SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 25 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: pojedynczy (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis = oligonukleotyd PG2 (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (ix) CECHĄ.
(A) NAZWA/KLUCZ: zmodyfikowana_zasada (B) LOKALIZACJA:12 (D) INNE INFORMACJE:/zmodyfikowana_zasada = i /uwaga = N w pozycji 12 oznacza obojętną zasadę inozynę (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 3:
CGACGGATCC ANGTYTTDAT NCKNA 25 (2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 4:
187 026 (i) CHARACTERYSTYKA SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 27 par zasad (B) TYP: kwaś nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: pojedynczy (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis = oligonukleotyd PG3 (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 4:
GGACGAATTC ACNGGNGAYG AYTGYAT 27 (2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 5:
(i) CHARACTERYSTYKA SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 27 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: pojedynczy (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis = oligonukleotyd PG5
187 026 (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (ix) CECHA.:
(A) NAZWA/KLUCZ: zmodyfikowana_zasada (B) LOKALIZACJA:13 (D) INNE INFORMACJE:/zmodyfikowana_zasada = i /uwaga = N w pozycji 13 oznacza inozynę (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: zmodyfikowana_zasada (B) LOKALIZACJA:16 (D) INNE INFORMACJE:/zmodyfikowana_zasada = i /uwaga N w pozycji 16 oznacza inozynę (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: zmodyfikowana_zasada (B) LOKALIZACJA:19 (D) INNE INFORMACJE:/zmodyfikowana_zasada = i /uwaga = ”N w pozycji 19 oznacza inozynę (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 5:
CACAGGATCC SWNGTNCCNY KDATRTT (2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 6:
187 026 (i) CHARACTERYSTYKA SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 155 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis = fragment PCR BPG32-26 z pierwsze go łańcucha cDNA (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
(A) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Topaz (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 6:
TCGATTCAAA CCGGTTGCTC CAATGTGTAT GTTCACAATG TGAATTGTGG ACCAGGACAT 60
GGCATCAGCA TAGGGAGTCT TGGTAAAGAC AGTACCAAAG CTTGTGTCTC CAATATAACA 120
GTCAGAGATG TAGTTATGCA CAACACAATG ACTGG 155
(2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 7:
(i) CHARAKTERYSTYKA SEKWENCJI:
187 026 (A) DŁUGOŚĆ: 155 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis = „fragment PCR KPG32-8 z pierwszego łańcucha cDNA (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
(A) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Topaz (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 7:
TCTATTGGAG ACGGGACGAG AGACCTTCTT GTCCAAA^GG^G NTACATGCGG TCTGGGACAT 60
GGAATCAGTA TTGGAAGCCT CGGTTTATAC GACAGGAAGA NAGACGTCAC TGGAACGAGG 120
GTCGTGAACT GCACCCTCAT AAACACTGAC AGGCA 15 5
(2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 8:
(i) CHARAKTERYSTYKA SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 219 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy
187 026 (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis = „fragment PCR LPG12-16 z pierwszego łańcucha cDNA (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) antysensowny: NIE (vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
(A) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Topaz (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 8:
TTTGGGAAGA AGTGACGGAG TCTAAATATT TAACACATTC ATCTCCACCG GAGACGACTG 60
TATCTCCGTT GGAGATGGGA TGTAAAAACT TCACGTGGAG AAAAGTCACCT GCGGTCCAGG 120
ACATGGAATC AGTGTCGGAA GCGCCTTAAA GTACGGAAAC GGAACAGGATG TCAGCGGCAT 180
TAGAGTCATA AACTGCACTC TCTTTAATAC CGACAACGG 219
(2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 9:
(I) ClHARAKTERYSTYiKA :
(A) DŁUGOŚĆ: 155 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny
187 026 (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny’kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis - „fragment PCR LPG32-24 z pierwszego łańcucha cDNA (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (Vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
(A) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Topaz (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 9:
yccayyggag gcggyacyga AAATTTACTT GGTCAGGGGG SAGTGTTGTGG ACTGCTAGAC 60
ggycyyycca ycggaagycy TGGAżATGTAC CCCTATTAGA STACCAGTGTAT AGGAATGAGT 120
ayycgyaaay gcaycaycaa GCATACCGAT AGGTA l15
(2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 10:
(i) CtyGAGTTRYSSYKA SEEKJENCJI:
(T) DŁUGOŚĆ: 155 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy
187 026 (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy (A) OPIS: /opis = „fragment PCR LPG32-25 z pierwszego łańcucha cDNA (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
(A) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Topaz (ii) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 10:
YCYAYYGAGA KCGGGAYAKK AZAACCTTCTT GGTGAAKRAR STTCATGCGG TCTCGGAGAC 60
AAAKYCKGYK YTGAKAGCCY CGGATTATAC GGGGARGARA SŁAGACGTCAC TGYAACGYAR 120
AYCAYGKACY ACKCCCYCAA AJRRTACTGAC 155
(2) INFORMACJA O 3EQ ID NO: 11:
(i) CCARAKTTRYSSYKA SEKKENCCI:
(A) DŁUGOŚĆ: 155 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy
187 026 (A) OPIS: /opis = „fragment PCR LPG32-32 z pierwszego łańcucha cDNA (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
CA) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Topaz (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 11:
TCCGTGGGAG ATGGGATGAA GAAYcYCCYC ATTTi^G^GAA^G; SYGTGTGCGG YCCAGGACAC 60
GGAATCAGTG TTGGAAGCCT TGGAAGGTAC TGAGAYYATC 120
GTTAAGAACT GTACCCTCGA GGGAACCGAC AAAGG 155
(2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 12:
(i) CCHARKKTEYSTYKK SEKWENCCI:
(A) DŁUGOŚĆ: 100 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: inny kwas nukleinowy
CA) OPIS: /opis = „Sekwencja DNA T-DNA pGSV5
187 026 (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:1..25 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa = RB /uwaga = „prawa sekwencja graniczna T-DNA pGSV5 (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:26..75 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa = MCS /uwaga = Miejsce wielokrotnego klonowania (ix) CECHA.:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:76..100 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa= LB /uwaga = „lewa sekwencja graniczna T-DNA pGSV5 (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 12:
AATTACAACG GTATATATCC TGCCAGTACT CGGCCGTCGA CCGCGGTACC CGGGGAAGCT
TAGATCCATG GAGCCATTTA CAATTGAATA TATCCTGCCG
100 (2) INFORMACJA O SEQ ID NO: 13:
187 026 (i) CHARGGCERYSCYKG SEKWENCJI:
(A) DŁUGOŚĆ: 2352 par zasad (B) TYP: kwas nukleinowy (C) LICZBA ŁAŃCUCHÓW: podwójny (D) TOPOLOGIA: liniowy (ii) TYP CZĄSTECZKI: DNA (genomowy) (iii) HIPOTETYCZNY: NIE (iv) ANTYSENSOWNY: NIE (vi) ŹRÓDŁO ORYGINALNE:
(A) ORGANIZM: Brassica napus (B) SZCZEP: odmiana Bridger (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:2329..2331 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa = ATG /uwaga = „kodon startu translacji (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:24 6.. 251 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa = SphI
187 026 /uwaga = „miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny SphI (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:1051..1056 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa = BamHI /uwaga = „miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny BamHI (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:1836..1841 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa = HindII /uwaga = „miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny HindII (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:2327..2332 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa= Ncol /uwaga = zmutowane miejsce rozpoznawane przez enzym restrykcyjny Ncol (AAATGG zmienione na CCATGG) (ix) CECHA:
(A) NAZWA/KLUCZ: (B) LOKALIZACJA:2219..2227 (D) INNE INFORMACJE:/nazwa= start transkrypcji
187 026 /uwaga = region zawierający miejsce startu transkrypcji (xi) OPIS SEKWENCJI: SEQ ID NO: 13:
ACGGTGATGG GAATAGACGG GAGCCCCCGC GTGGAAGAGA AGCCCAATGC GAGCTGCGCG 60
GTGCGAGGGT TACGAGCCGC AAAGAACGAT GTGCTCGGGT CTTTCCGAGC TGGCTGGAGC 120
CGTCGGTGCG TGACCCGAGG TAGACA^^ TTCTGCCGTG CGCGAGGTCG GAGTGCCCCG 180
GTTGGAAGTG CCCCCGCGCT CTCACACCCT GGGTACGTGC GA^^A^A TCTGCTGGGC 240
ACTCCGCGTG ^A^^ATT AGCCAGGCCT TTGTCTCGTG GGGGCACAGC CTCCGCGGCC 300
TCTCCGCCGA GAGTGAGTGC CACA^C^T CGTGCGTGGC TGGGACTCCT GCACTCATAT 360
CTTTGTGACG AGTCCTTCCG CGGAGCCTGC GTGTGACGGG ^G^CAT^ TCCGTCCGAC 420
AGGTCGTGCG TTCGTCGGCG CGTGCGCCCG TTGGCTTGTG CGCCAAGACC GGCCGCAGGC 480
CCCTGGACGT CGTGATACGG ACCGGGAGCC GGGCTGTTGT CTGGCGGAGT A^^^ACA 540
GAGTCGTCGG CCGCGCCCGC GCATCCTTGG GCCGAGTCGC AGCCCCCCCC GATGCCCGCC 600
GGCGTCTTGT CGTGCGATAG AGCCAAGCAG GCGTCCCCTC GGGCCTCGCA CGACTGTTGC 660
TCCGCATCGC CGAGCGCGTC ACGGGACCCC CTGTCTCTCG CGTTGGACGA ATC^CCC^ 720
CCGAGAT'TGT CGTCCACCAT ^G^CA^A GCTGCACCGT AGCCCACACC CGCTGCGATT 780
GACCCCCCCG GCCCGGCCGG CAACCAAGGC CCTGCGTCGC CGCCGCACCC GCGACCGGCC 840
TCCGCATGGT GGTGCCGGAC TCCGCAGCCT CTCTCGAGCC CGGCCGGGTG TGGGTAGATC 900
CGAGCATCGC GCCCCCCGAT AGCCCCCCCG TCTCCGCGAT CGGGGCAGGG GCGTCCTGAC 960
GCGCGCTTTT ^GC^^GG CCACCAGCGG GGTGACCCCG TGGACTCAAC TGCGCCCCGC 1020
TG^A^C^ GCACAGGCAG TCTCGCGCCC TTGCGGAGAT GGGATCAATC TGCCCGGAAG 1080
CAGGGATGGT TTGAGGGATG CATA^^^ GTTGGTCGGG TTCACGCGCG GATGGGTTGA 1140
AAGGGAGGGT TGGGGCATGT GATGAGCGGA GGTTGGGGTG GTCACCCATA TCCATATCCT 1200
GGATCCTGGC GACAGACCGA GGAGACTCGT GCTTAGCTGC GACGTGAGAG TCCAGTTCGC 1260
GAGGGTCTGG TCTAAGCCCT ACGAGACCCC GGGTGGTCCC CCCGACAACT GTGACGCCCC 1320
CCCGGGACTG GCCGCTTTCC CCCGAAAAGC GCGTCCCCCG CCGAAGCCTC CTCGAGATAC 1380
187 026
TCCGACGGAT TGGTGTTTCC TCAAGATTCC GTCGGTATAT TCCATAAGAA CCCATTTTTG 1440
TGTTTCCTCG GATTTTCCTC AGAAGTTCCT CGGGATATTC CGAAGATTTC ATTTTCCGTC 1500
AAAATGTCCA TCGGATTGCC GCTGTTTTCT TGTAGTGATT ATTATTTTTT ' TTTTCATTTT 1560
aGaAAGAAAG AAATATCATC GAATCGCTAA CTGTCACATA TTGTGGGAGC CCACAGATAG 1620
TGCAGGGGCT CACTGGGGGA agatttytat TTTGGATTTT TAGTGATTAA ATTCTTGACT 1680
TTTGATGGAG TTCGCTGGTT ATTTATTTAT TTTTTTTTAT GAACTCACCC TTATGAATTG 1740
TTGTTGCGGG TGTTCTGGTG TCAACATCAC ACACCAAAGT ATTAAGCACA AAAGAGTAAA 1800
GGGGACCCGA CGCTGCTGTC GAACTTTAAT AGACGATTGA CGCCGACGTT TATCACTTTT 1860
AGTTATGTAT TTTCTACTTT TTATATGTGA TGTAGGGATA TATACATCAC ATAGTCTTAG 1920
CTCGATGGTT GCGCGTGGTG GATTGTTACT GTGATTGGTA TACAATGATA TATATGGACT 1980
CTTTTCTAAT AGAATATGAC TAACTAATTG TACTCTCTAT CAATCAGAAA AGCGATATGA 2040
ATCTATAAAG GGGTAGGTTG AGATAGAAAG GAGAGGAGAT AAGGATTAAA AACTAGGGTG 2100
TAGTGTTTTC GTGTCGGTCT CGATCTCTCT CCATACCTCC AACGCCATTA ATACTTGAAT 2160
AGGCATGTGA AGTTTCTCCA TTAAATTACC TATTAATACA CATACATGCG ACTTGTTCTA 2220
TTTCGTGTTG CAAAAGCCTC CCTAAGACTG CAGAGAGTCT CATATTAATT CTTACTCTCA 2280
AAGGTCGGGC GCGCTCTTTC TATAAAGATT AGCGTTTCAA ACCCCGAAAT AGCCCGTTGT 2340
TTTGAGGGTC TG 2352
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 6,00 zł.

Claims (29)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Komórka roślinna zawierająca co najmniej jeden specyficzny dla strefy pękania („DZ”) gen chimerowy włączony w genom jądrowy komórki, znamienna tym, że specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA: (a) transkrybowany region DNA kodujący co najmniej 50 nukleotydowych sekwencji SEQ ID NO: 1, o orientacji sensownej i antysensownej, (b) promotor roślinny ulegający ekspresji w roślinach, który kieruje ekspresją transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach strefy pękania, przy czym, roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, w porównaniu z roślinami niezawierającymi takich komórek roślin.
  2. 2. Komórka roślinna według zastrz. 1, znamienna tym, że transkrybowany region DNA koduje białko, które jest zdolne zahamować aktywność poligalakturonazy, korzystnie endo-poligalakturonazy.
  3. 3. Komórka roślinna według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że strefa pękania jest strefą pękania strąka, korzystnie rośliny z rodziny Brassica, szczególnie korzystnie Brassica napus.
  4. 4. Komórka roślinna według zastrz. 1, znamienna tym, że ulegający ekspresji w roślinach promotor jest promotorem specyficznym dla strefy pękania.
  5. 5. Komórka roślinna według zastrz. 4, znamienna tym, że specyficzny dla strefy pękania promotor pochodzi z genu kodującego mRNA, przy czym, pochodzący z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
  6. 6. Komórka roślinna zawierająca co najmniej jeden specyficzny dla strefy pękania („DZ”) gen chimerowy włączony w genom jądrowy komórki, znamienna tym, że specyficzny dla strefy pękania gen chimerowy zawiera następujące funkcjonalnie połączone fragmenty DNA: (a) transkrybowany region DNA kodujący białko albo polipeptyd, który po wytworzeniu w komórkach strefy pękania zabija je, osłabia lub zaburza ich normalny metabolizm, procesy fizjologiczne lub rozwój, przy czym wspomniane białko lub polipeptyd wybrany jest z grupy obejmującej bamazę, fragment A toksyny błonicy, monooksygenazę tryptofanu, hydrolazę indolo-3-acetyloamidu, amidohydrolazę, produkt genu rolB lub białko ETR1-1 i (b) ulegający ekspresji specyficzny dla strefy pękania promotor, zawarty w 5' regionie regulatorowym sekwencji nukleotydowej SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328, który wybiórczo kieruje ekspresją transkrybowanego regionu w komórkach strefy pękania, przy czym roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, porównując z roślinami niezawierającymi wspomnianych komórek roślinnych.
  7. 7. Komórka roślinna według zastrz. 6, znamienna tym, że strefa pękania jest strefą pękania strąka, korzystnie rośliny z rodzaju Brassica, korzystnie Brassica napus.
  8. 8. Komórka roślinna według zastrz. 6, znamienna tym, że specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierają region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1839 i 2328.
  9. 9. Komórka roślinna według zastrz. 8, znamienna tym, że specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierają region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 zaczynającą się pomiędzy miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny SphI i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny BamHI i kończącą się w pozycji 2328.
  10. 10. Komórka roślinna według zastrz . a, znamienna tym, że specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierają region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję dukleotedową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328.
    187 026
  11. 11. DNA kodujący antysensowny RNA zawierający region o długości przynajmniej 50 nukleotydów, który jest komplementarny do regionu mRNA, przy czym pochodzący z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
  12. 12. Promotor genu kodującego mRNA, znamienny tym, że pochodzący z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
  13. 13. DNA zawierający przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1839 i 2328.
  14. 14. DNA według zastrz. 13, znamienny tym, że zawiera przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 zaczynającą się pomiędzy miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny SphI i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny BamHI i kończącą się w pozycji 2328.
  15. 15. DNA według zastrz. 14, znamienny tym, że zawiera przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328.
  16. 16. Gen chimerowy specyficzny dla strefy pękania, znamienny tym, że obejmuje (a) transkrybowany region DNA kodujący co najmniej 50 nukleotydowych sekwencji SEQ ID NO: 1, o orientacji sensownej i antysensownej, (b) promotor roślinny ulegający ekspresji w roślinach, który kieruje ekspresją transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach strefy pękania, przy czym, roślina zawierająca taką komórkę roślinną ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, w porównaniu z roślinami nie zawierającymi takich komórek roślinnych.
  17. 17. Gen chimerowy według zastrz. 16, znamienny tym, że transkrybowany region DNA koduje białko, które jest zdolne zahamować aktywność poligalakturonazy, korzystnie endo-poligalakturonazy.
  18. 18. Gen chimerowy według zastrz. 16 albo 17, znamienny tym, że strefa pękania jest strefą pękania strąka, korzystnie rośliny z rodziny Brassica, szczególnie korzystnie Brassica napus.
  19. 19. Gen chimerowy według zastrz. 16, znamienny tym, że ulegający ekspresji w roślinach promotor jest promotorem specyficznym dla strefy pękania.
  20. 20. Gen chimerowy według zastrz. 19, znamienny tym, że specyficzny dla strefy pękania promotor pochodzi z genu kodującego mRNA, przy czym, pochodzący z tego mRNA cDNA zawiera sekwencję nukleotydową SEQ ID No 1.
  21. 21. Gen chimerowy specyficzny dla strefy pękania, znamienny tym, że stanowi on funkcjonalne połączenie następujących fragmentów DNA: (a) transkrybowany region DNA kodujący białko albo polipeptyd, który po wytworzeniu w komórkach strefy pękania zabija je, osłabia lub zaburza ich normalny metabolizm, procesy fizjologiczne lub rozwój, przy czym wspomniane białko lub polipeptyd wybrany jest z grupy obejmującej bamazę, fragment A toksyny błonicy, monooksygenazę tryptofanu, hydrolazę indolo-3-acetyloamidu, amidohydrolazę, produkt genu rolB lub białko eTr1-1 i (b) ulegający ekspresji specyficzny dla strefy pękania promotor, zawarty w 5' regionie regulatorowym sekwencji nukleotydowej SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328, który wybiórczo kieruje ekspresją transkrybowanego regionu w komórkach strefy pękania, przy czym roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, porównując z roślinami niezawierającymi wspomnianych komórek roślinnych.
  22. 22. Gen chimerowy według zastrz. 21, znamienny tym, że strefa pękania jest strefą pękania strąka, korzystnie rośliny z rodzaju Brassica, korzystnie Brassica napus.
  23. 23. Gen chimerowy według zastrz. 21, znamienny tym, że te specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierają region promotorowy zawierający przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1839 i 2328.
  24. 24. Gen chimerowy według zastrz. 23, znamienny tym, że te specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierają region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 zaczynającą się pomiędzy miejscem rozpoznawanym przez enzymy restrykcyjne SphI i miejscem rozpoznawanym przez enzym restrykcyjny BamHI i kończącą się w pozycji 2328.
    187 026
  25. 25. Gen chimerowy według zastrz. 24, znamienny tym, że te specyficzne dla strefy pękania geny chimerowe zawierają region promotorowy obejmujący przynajmniej sekwencję nukleotydową SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328.
  26. 26. Komórka roślinna lub hodowla komórek roślinnych transformowanych specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym jak określono w zastrz. 16.
  27. 27. Komórka roślinna lub hodowla komórek roślinnych transformowanych specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym jak określono w zastrz. 21.
  28. 28. Sposób wytwarzania rośliny ze zmienionymi właściwościami strefy pękania, znamienny tym, że transformuje się genom jądrowy komórki rośliny wyjściowej specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym obejmującym: (a) transkrybowany region DNA co najmniej 50 nukleotydów z sekwencji SEQ ID NO: 1, o orientacji sensownej i antysensownej, (b) ulegający ekspresji promotor roślinny, kierujący ekspresją transkrybowanego regionu DNA przynajmniej w komórkach strefy pękania, przy czym, roślina zawierająca taką komórkę roślinną ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, w porównaniu z roślinami niezawierającymi takich komórek roślinnych i odtwarza się transformowaną roślinę z tej transformowanej komórki roślinnej.
  29. 29. Sposób wytwarzania rośliny ze zmienionymi właściwościami strefy pękania, znamienny tym, że transformuje się genom jądrowy komórki rośliny wyjściowej specyficznym dla strefy pękania genem chimerowym, zawierającym białko albo polipeptyd, który po wytworzeniu w komórkach strefy pękania zabija je, osłabia lub zaburza ich normalny metabolizm, procesy fizjologiczne lub rozwój, przy czym wspomniane białko lub peptyd wybrany jest z grupy obejmującej bamazę, fragment A toksyny błonicy, monooksygenazę tryptofanu, hydrolazę indolo-3-acetyloamidu, amidohydrolazę, produkt genu rolB lub białko ETR1-1 i (b) ulegający ekspresji specyficzny dla strefy pękania promotor, zawarty w 5' regionie regulatorowym sekwencji nukleotydowej SEQ ID No 13 pomiędzy pozycjami 1 i 2328, wybiórczo kierujący ekspresją transkrybowanego regionu w komórkach strefy pękania, przy czym roślina zawierająca tę komórkę roślinną charakteryzuje się tym, że ma zmienione właściwości strefy pękania, korzystnie opóźnione pękanie, porównując z roślinami niezawierającymi wspomnianych komórek roślinnych i odtwarza się transformowaną roślinę z tej transformowanej komórki.
PL96326082A 1995-10-06 1996-10-04 Komórka roślinna, DNA, promotor, gen chimerowy i sposób wytwarzania rośliny PL187026B1 (pl)

Applications Claiming Priority (3)

Application Number Priority Date Filing Date Title
EP95402241 1995-10-06
EP95203328 1995-12-08
PCT/EP1996/004313 WO1997013865A1 (en) 1995-10-06 1996-10-04 Seed shattering

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL326082A1 PL326082A1 (en) 1998-08-17
PL187026B1 true PL187026B1 (pl) 2004-04-30

Family

ID=26139864

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL96326082A PL187026B1 (pl) 1995-10-06 1996-10-04 Komórka roślinna, DNA, promotor, gen chimerowy i sposób wytwarzania rośliny

Country Status (12)

Country Link
US (2) US6420628B1 (pl)
EP (1) EP0853676B1 (pl)
JP (1) JPH11513256A (pl)
CN (1) CN1249245C (pl)
AT (1) ATE331034T1 (pl)
AU (1) AU718082B2 (pl)
CA (1) CA2234222C (pl)
CZ (1) CZ104298A3 (pl)
DE (1) DE69636288T2 (pl)
HU (1) HUP9802535A3 (pl)
PL (1) PL187026B1 (pl)
WO (1) WO1997013865A1 (pl)

Families Citing this family (133)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US6198024B1 (en) 1997-06-27 2001-03-06 The Regents Of The University Of California Seed plants characterized by delayed seed dispersal
GB9719359D0 (en) * 1997-09-11 1997-11-12 Nickerson Biocem Ltd The Use of DNA Sequences
GB9720039D0 (en) * 1997-09-19 1997-11-19 Nickerson Biocem Ltd Control
GB9806113D0 (en) * 1998-03-20 1998-05-20 Nickerson Biocem Ltd Control
EP1555317B1 (en) 1998-03-20 2011-09-28 Commonwealth Scientific And Industrial Research Organisation Synthetic genes and genetic constructs comprising the same
AUPP249298A0 (en) 1998-03-20 1998-04-23 Ag-Gene Australia Limited Synthetic genes and genetic constructs comprising same I
US20040214330A1 (en) 1999-04-07 2004-10-28 Waterhouse Peter Michael Methods and means for obtaining modified phenotypes
US8598332B1 (en) 1998-04-08 2013-12-03 Bayer Cropscience N.V. Methods and means for obtaining modified phenotypes
ATE507299T1 (de) 1998-04-08 2011-05-15 Commw Scient Ind Res Org Verfahren und mittel zum erhalt von veränderten phänotypen
US7135621B2 (en) 1998-06-25 2006-11-14 The Regents Of The University Of California Control of fruit dehiscence in plants by Indehiscent1 genes
US6998517B1 (en) 1998-06-25 2006-02-14 The Regents Of The University Of California Control of fruit dehiscence in Arabidopsis by indehiscent1 genes
US6693185B2 (en) 1998-07-17 2004-02-17 Bayer Bioscience N.V. Methods and means to modulate programmed cell death in eukaryotic cells
DK1961822T3 (en) * 2000-04-13 2016-04-25 Univ California Control of fruit dehiscence in Arabidopsis using indehiscent1 genes
JP4932125B2 (ja) 2000-08-25 2012-05-16 ビーエーエスエフ プラント サイエンス ゲーエムベーハー 新規プレニルプロテアーゼをコードする植物ポリヌクレオチド
AU2003209814B2 (en) 2002-03-14 2008-12-04 Commonwealth Scientific & Industrial Research Organisation Modified gene-silencing RNA and uses thereof
DE10212892A1 (de) 2002-03-20 2003-10-09 Basf Plant Science Gmbh Konstrukte und Verfahren zur Regulation der Genexpression
EP1551983A2 (en) 2002-10-18 2005-07-13 CropDesign N.V. Identification of e2f target genes and uses thereof
AP2005003409A0 (en) 2003-04-09 2005-12-31 Bayer Bioscience Nv Methods and means for increasing the tolerance of plants to stress conditions.
US7718850B2 (en) * 2003-06-23 2010-05-18 The Regents Of The University Of California Methods and means for delaying seed shattering in plants
EP1781083A4 (en) 2004-06-18 2009-09-09 Univ California SEQUENCES OF BRASSICA INDEHISCENT1
ATE452199T1 (de) 2004-09-24 2010-01-15 Bayer Bioscience Nv Stressresistente pflanzen
WO2007039454A1 (en) 2005-09-20 2007-04-12 Basf Plant Science Gmbh Methods for controlling gene expression using ta-siran
CA2629953A1 (en) 2005-11-08 2007-05-18 Cropdesign N.V. Plants having improved growth characteristics and a method for making the same
EP2166086A3 (en) 2005-12-01 2010-10-20 CropDesign N.V. Plants having improved growth characteristics and methods for making the same
EP1999263B1 (en) 2006-03-21 2013-04-24 Bayer CropScience NV Stress resistant plants
WO2007113237A2 (en) 2006-03-31 2007-10-11 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
US8237017B2 (en) 2006-05-12 2012-08-07 Bayer Cropscience Nv Stress-related microRNA molecules and uses thereof
EP2423317A3 (en) 2006-05-30 2012-05-30 CropDesign N.V. Plants with modulated expression of RAN binding protein (RANB) having enhanced yield-related traits and a method for making the same
EP2546262A1 (en) 2006-08-02 2013-01-16 CropDesign N.V. Modifying the content of storage compounds in seeds by expression of a Class II HD-Zip transcription factor
EP2540832A1 (en) 2006-08-02 2013-01-02 CropDesign N.V. Plants transformed with a small inducible kinase having improved yield related traits and a method for making the same
WO2008062049A1 (en) 2006-11-24 2008-05-29 Cropdesign N.V. Transgenic plants comprising as transgene a class i tcp or clavata 1 (clv1) or cah3 polypeptide having increased seed yield and a method for making the same
EP2615174A3 (en) 2007-01-31 2013-10-23 BASF Plant Science GmbH Plants having enhanced yield-related traits and/or increased abiotic stress resistance, and a method for making the same
BRPI0701172B1 (pt) 2007-02-05 2019-11-26 Empresa Brasileira De Pesquisa Agropecuaria Embrapa composições e métodos para modificar a expressão de genes usando o promotor do gene da proteína de conjugação à ubiquitina de plantas de soja
BRPI0701230B1 (pt) 2007-02-05 2018-06-26 Empresa Brasileira De Pesquisa Agropecuária - Embrapa Composições e métodos para modificar a expressão de genes usando o promotor do gene da proteína de conjugação à ubiquitina de plantas de algodoeiro
BRPI0701826B1 (pt) 2007-03-16 2021-02-17 Embrapa - Empresa Brasileira De Pesquisa Agropecuária proteínas da teia de aranha nephilengys cruentata, avicularia juruensis e parawixia bistriata isoladas da biodiversidade brasileira
CN101802202B (zh) 2007-05-03 2014-12-10 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物和用于制备该植物的方法
WO2008150031A1 (ja) * 2007-06-08 2008-12-11 Riken 植物ホルモン・オーキシンの生合成阻害剤及び該阻害剤を有効成分として含有する植物化学調節剤、除草剤並びにその使用方法
BRPI0813114A2 (pt) 2007-06-29 2014-11-11 Basf Plant Scinece Gmbh Método para melhorar características relacionadas a rendimento em plantas em relação a plantas de controle, construção, uso de uma construção, planta, parte de planta ou célula de planta, método para a produção de uma planta transgênica, partes colhíveis de uma planta, produtos, e, uso de um ácido nucleico
WO2009013263A2 (en) 2007-07-20 2009-01-29 Basf Plant Science Gmbh Plants having increased yield-related traits and a method for making the same
WO2009016232A2 (en) 2007-07-31 2009-02-05 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
AR067748A1 (es) 2007-07-31 2009-10-21 Basf Plant Science Gmbh Plantas que tienen rasgos mejorados relacionados con el rendimiento y un metodo para obtenerlas
WO2009021288A1 (en) 2007-08-14 2009-02-19 Commonwealth Scientific And Industrial Research Organisation Improved gene silencing methods
EP2537940A3 (en) 2007-09-14 2013-04-10 BASF Plant Science GmbH Plants having increased yield-related traits and a method for making the same
CA2703827A1 (en) 2007-10-29 2009-05-07 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
EP2574622A1 (en) 2007-11-26 2013-04-03 BASF Plant Science GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
CN103898125B (zh) 2007-11-28 2018-03-13 拜尔作物科学公司 包含突变indehiscent等位基因的芸苔属植物
CN101969759A (zh) 2007-12-20 2011-02-09 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物及其制备方法
EP2599874A3 (en) 2008-01-25 2013-11-13 BASF Plant Science GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
EP2247733A2 (en) 2008-01-31 2010-11-10 National Institute of Biological Sciences Plants having altered growth and/or development and a method for making the same
EP2268820A1 (en) 2008-04-16 2011-01-05 BASF Plant Science GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
WO2009135810A1 (en) 2008-05-05 2009-11-12 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
DE112009001459T5 (de) 2008-06-20 2011-09-29 Basf Plant Science Gmbh Pflanzen mit gesteigerten ertragsbezogenen Eigenschaften und Verfahren zur Herstellung derselben
WO2009156360A1 (en) 2008-06-26 2009-12-30 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
CA2728926A1 (en) 2008-07-04 2010-01-07 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same by overexpressing a polynucleotide encoding a tfl1-like protein
WO2010007035A1 (en) 2008-07-17 2010-01-21 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
ES2604317T3 (es) 2008-07-17 2017-03-06 Bayer Cropscience Nv Planta de Brassica que comprende un alelo INDEHISCENT mutante
CA2731038A1 (en) 2008-07-31 2010-02-04 Basf Plant Science Gmbh Plants having modified growth characteristics and a method for making the same
CN102186877A (zh) 2008-08-20 2011-09-14 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物和用于产生该植物的方法
AU2009295991A1 (en) 2008-09-24 2010-04-01 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
AU2009315732A1 (en) 2008-11-12 2010-05-20 Basf Plant Science Gmbh Plants having enhanced abiotic stress tolerance and/or enhanced yield-related traits and a method for making the same
EP2373796A1 (en) 2008-12-03 2011-10-12 BASF Plant Science GmbH Plants having enhanced abiotic stress tolerance and/or enhanced yield-related traits and a method for making the same
DE112009003749T5 (de) 2008-12-17 2012-11-15 Basf Plant Science Gmbh Pflanzen mit gesteigerten ertragsbezogenen Eigenschaften und/oder gesteigerter abiotischerStresstoleranz und Verfahren zur Herstellung derselben
GB2467167B (en) 2009-01-26 2013-09-11 Algentech Sas Gene targeting in plants
CN104232679A (zh) 2009-01-28 2014-12-24 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物及其制备方法
EP2401291A1 (en) 2009-02-25 2012-01-04 BASF Plant Science Company GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
CN104789573A (zh) 2009-04-29 2015-07-22 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物及其制备方法
DE112010002842T5 (de) 2009-04-29 2012-09-27 Basf Plant Science Company Gmbh Pflanzen mit verbesserten Ertragsmerkmalen und Verfahren zu ihrer Herstellung
WO2010127969A1 (en) 2009-05-06 2010-11-11 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and/or enhanced abiotic stress tolerance and a method for making the same
JP5925677B2 (ja) 2009-06-15 2016-06-01 アイコン・ジェネティクス・ゲーエムベーハー キシロシルトランスフェラーゼ活性の欠損したベンサミアナタバコ(Nicotianabenthamiana)植物
US9683023B2 (en) 2009-06-19 2017-06-20 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
WO2011009182A2 (pt) 2009-07-24 2011-01-27 Embrapa - Empresa Brasileira De Pesquisa Agropecuária Molécula de ácido nucléico isolada, construção gênica, vetor, célula transgênica, método para obtenção de uma célula e de uma planta transgênica, polipeptídeo isolado e purificado, composição pesticida biodegradável, método para o controle de uma praga, método de obtenção de linhagens transgênicas resistentes a um inseto praga
MX2012002045A (es) 2009-08-19 2012-04-11 Basf Plant Science Co Gmbh Plantas que tienen mejores rasgos relacionados con el rendimiento y un metodo para producirlas.
US20120180165A1 (en) 2009-09-25 2012-07-12 Basf Plant Science Company Gmbh Plants Having Enhanced Yield-Related Traits and a Method for Making the Same
CN102648282A (zh) 2009-09-25 2012-08-22 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物和用于产生该植物的方法
EP2491119B1 (en) 2009-10-20 2016-06-08 Bayer CropScience NV Methods and means to alter lipid biosynthesis by targeting multiple enzymes to suborganelle domains
KR20120126061A (ko) 2009-10-22 2012-11-20 재단법인 작물유전체기능연구사업단 향상된 수확량 관련 형질을 갖는 식물 및 이의 제조 방법
CN104651323A (zh) 2009-11-13 2015-05-27 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物和用于产生该植物的方法
RS55986B1 (sr) 2010-01-22 2017-09-29 Bayer Ip Gmbh Akaricidne i/ili insekticidne kombinacije aktivnih supstanci
WO2011104155A2 (en) 2010-02-24 2011-09-01 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
EP2578686A1 (en) 2010-02-24 2013-04-10 BASF Plant Science Company GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
EP2361927A1 (en) 2010-02-26 2011-08-31 BASF Plant Science Company GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
EP2361985A1 (en) 2010-02-26 2011-08-31 BASF Plant Science Company GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
EA201290933A1 (ru) 2010-03-18 2013-05-30 Басф Плант Сайенс Компани Гмбх Растения с улучшенными характеристиками урожайности и способ их получения
CN102892890A (zh) 2010-03-18 2013-01-23 巴斯夫植物科学有限公司 具有增强的产量相关性状的植物和用于制备该植物的方法
EA201290937A1 (ru) 2010-03-19 2013-06-28 Басф Плант Сайенс Компани Гмбх Растения с улучшенными характеристиками урожайности и способ их получения
BR112012023502A2 (pt) 2010-03-19 2015-09-01 Basf Plant Science Co Gmbh Método para otimizar características relacionadas ao rendimento em plantas em relação a plantas de controle, molécula de ácido nucleido isolada, polipetídeo isolado, uso de uma construção, planta, parte de uma planta ou célula de planta transformada, planta transgênica, método para a produção de uma planta transgênica, partes de uma planta passíveis de colheita, produtos derivados a partir de uma planta, uso de um ácido nucleico que codifica um polipetídeo e método para a produção de um produto
EP2371845A1 (en) 2010-03-22 2011-10-05 BASF Plant Science Company GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
BR112012031323A2 (pt) 2010-06-09 2015-09-08 Bayer Cropscience Nv métodos e meios para modificação de genoma vegetal em uma sequência de nucleotídeos comumente usada na engenahria genética de plantas
CA2801834A1 (en) 2010-06-09 2011-12-15 Kathleen D'halluin Methods and means to modify a plant genome at a nucleotide sequence commonly used in plant genome engineering
AU2011268559A1 (en) 2010-06-24 2013-02-14 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and method for making the same
CA2801688A1 (en) 2010-06-25 2011-12-29 Basf Plant Science Company Gmbh Plants with enhanced yield-related traits and producing method thereof
JP2013531502A (ja) 2010-07-08 2013-08-08 バイエル・クロップサイエンス・エヌ・ヴェー グルコシノレート輸送タンパク質及びその使用
BR112013000992A2 (pt) 2010-07-16 2016-05-24 Basf Plant Science Co Gmbh métodos para intensificar traços relacionados ao rendimento em plantas, construtos, usos de um construto, plantas, parte de plantas, células de plantas transformadas, métodos para a produção de uma planta transgênica, plantas transgênicas, partes colhíveis e produtos derivados de uma planta, usos de um ácido nucleico, moléculas de ácido nucleico isolado, polipeptídeos isolados e uso de ácidos nucleicos de rna helicase dead-box
BR112013004183A2 (pt) 2010-08-24 2016-05-10 Basf Plant Science Co Gmbh plantas com melhores características relacionadas ao rendimento e método para sua produção
WO2012059497A1 (en) 2010-11-02 2012-05-10 Bayer Cropscience Ag N-hetarylmethyl pyrazolylcarboxamides
CA2815969A1 (en) 2010-11-10 2012-05-18 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and method for making the same
MX2013005258A (es) 2010-11-15 2013-07-05 Bayer Ip Gmbh N-aril pirazol(tio)carboxamidas.
AU2011347674B2 (en) 2010-12-24 2015-01-15 BASF Agricultural Solutions Seed US LLC Brassica plant comprising a mutant ALCATRAZ allele
EP2658853A1 (en) 2010-12-29 2013-11-06 Bayer Intellectual Property GmbH Fungicide hydroximoyl-tetrazole derivatives
EP2665819A4 (en) 2011-01-20 2014-09-10 Basf Plant Science Co Gmbh PLANTS HAVING AMPLIFIED YIELD CHARACTERS AND PROCESS FOR PRODUCTION THEREOF
WO2012117330A1 (en) 2011-02-28 2012-09-07 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and producing methods thereof
WO2012117324A1 (en) 2011-02-28 2012-09-07 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and producing methods thereof
AU2012222946A1 (en) 2011-03-01 2013-09-19 Basf Plant Science Company Gmbh Plants having enhanced yield-related traits and producing methods thereof
GB201106845D0 (en) 2011-04-26 2011-06-01 Vib Vzw Methods and means to produce abiotic stress tolerant plants
WO2013006861A1 (en) 2011-07-07 2013-01-10 University Of Georgia Research Foundation, Inc. Sorghum grain shattering gene and uses thereof in altering seed dispersal
US9181532B2 (en) 2011-07-29 2015-11-10 Icon Genetics Gmbh Production of galactosylated N-glycans in plants
US9265252B2 (en) 2011-08-10 2016-02-23 Bayer Intellectual Property Gmbh Active compound combinations comprising specific tetramic acid derivatives
BR122014004140B8 (pt) 2011-08-22 2023-03-28 Bayer Cropscience Ag Vetor recombinante ou construção recombinante, bem como métodos para obter e produzir uma planta de algodão ou célula vegetal tolerante a um inibidor de hppd, e para cultivar um campo de plantas de algodão
US10196664B2 (en) 2011-10-04 2019-02-05 Icon Genetics Gmbh Nicotiana benthamiana plants deficient in fucosyltransferase activity
CN102649952B (zh) * 2012-05-10 2014-04-23 山东农业大学 来自辣椒疫霉的多聚半乳糖醛酸酶pcipg20及其编码基因与应用
WO2013184768A1 (en) 2012-06-05 2013-12-12 University Of Georgia Research Foundation, Inc. Compositions and methods of gene silencing in plants
EP2677035A1 (en) 2012-06-22 2013-12-25 BASF Plant Science Company GmbH Plants having enhanced yield-related traits and a method for making the same
WO2014006159A1 (en) 2012-07-06 2014-01-09 Bayer Cropscience Nv Soybean rod1 gene sequences and uses thereof
EP2877583A1 (en) 2012-07-06 2015-06-03 Bayer CropScience NV Brassica plants with modified seed oil composition
CA3195951A1 (en) 2012-07-06 2014-01-09 BASF Agricultural Solutions Seed US LLC Brassica rod1 gene sequences and uses thereof
CA2881787A1 (en) 2012-08-13 2014-02-20 University Of Georgia Research Foundation, Inc. Compositions and methods for increasing pest resistance in plants
JP6453315B2 (ja) 2013-05-23 2019-01-16 ノマド・バイオサイエンス・ゲーエムベーハー 植物に非生物的ストレス抵抗性をもたらす方法
EP3017049B1 (en) 2013-07-01 2018-08-22 Bayer CropScience NV Methods and means for modulating flowering time in monocot plants
EP2896698A1 (en) 2014-01-17 2015-07-22 BASF Plant Science Company GmbH Plants having one or more enhanced yield-related traits and a method for making the same
WO2015185701A1 (en) * 2014-06-05 2015-12-10 Bayer Cropscience Nv Pod-preferential promoters and uses thereof
WO2016038079A1 (en) * 2014-09-11 2016-03-17 Bayer Cropscience Nv Plants with altered fruit abscission properties
EP3178313A1 (en) 2015-12-09 2017-06-14 Leibniz-Institut für Pflanzenbiochemie Gene and protein for the synthesis of oxidized zingiberene derivatives
CA3004624A1 (en) 2015-12-15 2017-06-22 Steven Engelen Brassicaceae plants resistant to plasmodiophora brassicae (clubroot)
CN106967702A (zh) * 2017-04-26 2017-07-21 华南农业大学 一种纤维素酶及其编码基因与应用
MX2021000087A (es) 2018-06-27 2021-05-31 Basf Se Rubisco activasa termoestable y usos de esta.
WO2020234468A1 (en) 2019-05-23 2020-11-26 Nomad Bioscience Gmbh Rna viral rna molecule for gene editing
WO2021004838A2 (en) 2019-07-05 2021-01-14 BASF Agricultural Solutions Seed US LLC Rubisco activase with reduced adp inhibition and uses thereof
US20230022576A1 (en) 2019-11-19 2023-01-26 Protalix Ltd. Removal of constructs from transformed cells
KR20230113283A (ko) 2020-10-05 2023-07-28 프로탈릭스 리미티드 다이서-유사 넉아웃 식물 세포
WO2022101286A1 (en) 2020-11-11 2022-05-19 Leibniz-Institut Für Pflanzenbiochemie Fusion protein for editing endogenous dna of a eukaryotic cell
AU2022313321A1 (en) 2021-07-23 2024-02-01 BASF Agricultural Solutions Seed US LLC Blackleg resistant plants and methods for the identification of blackleg resistant plants
WO2023052562A1 (en) 2021-10-01 2023-04-06 Basf Se Wheat plants with an increased yield
WO2023052561A1 (en) 2021-10-01 2023-04-06 Basf Se Plants with improved properties

Family Cites Families (5)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
GB8626879D0 (en) 1986-11-11 1986-12-10 Ici Plc Dna
GB9115909D0 (en) 1991-07-23 1991-09-04 Nickerson Int Seed Recombinant dna
DK0651814T3 (da) * 1992-07-09 1997-06-30 Pioneer Hi Bred Int Majspollenspecifikt polygalacturonasegen
GB9306726D0 (en) * 1993-03-31 1993-05-26 Neckerson Biocem Limited Plant molecular biology
GB9506684D0 (en) 1995-03-31 1995-05-24 Nickerson Biocem Ltd Control of pod dehiscence

Also Published As

Publication number Publication date
AU7284796A (en) 1997-04-30
CZ104298A3 (cs) 1998-09-16
CN1211282A (zh) 1999-03-17
PL326082A1 (en) 1998-08-17
AU718082B2 (en) 2000-04-06
HUP9802535A3 (en) 2001-04-28
CA2234222A1 (en) 1997-04-17
CN1249245C (zh) 2006-04-05
JPH11513256A (ja) 1999-11-16
US6420628B1 (en) 2002-07-16
CA2234222C (en) 2007-12-04
EP0853676B1 (en) 2006-06-21
US6797861B2 (en) 2004-09-28
WO1997013865A1 (en) 1997-04-17
ATE331034T1 (de) 2006-07-15
HUP9802535A2 (hu) 1999-02-01
EP0853676A1 (en) 1998-07-22
DE69636288D1 (de) 2006-08-03
US20020184660A1 (en) 2002-12-05
DE69636288T2 (de) 2007-07-26

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL187026B1 (pl) Komórka roślinna, DNA, promotor, gen chimerowy i sposób wytwarzania rośliny
Woolley et al. Purification and properties of an endo-β-1, 4-glucanase from strawberry and down-regulation of the corresponding gene, cel1
Petersen et al. Isolation and characterisation of a pod dehiscence zone-specific polygalacturonase from Brassica napus
JP4068152B2 (ja) セルロース及び/又はβ―1,4―グルカンの操作
US6084164A (en) Sunflower seeds with enhanced saturated fatty acid contents
NZ284885A (en) Regulatory element conferring tapetum specifity
BRPI0406573B1 (pt) construção de dna, sistema de expressão, célula hospedeira, bem como método para expressar um gene preferencialmente em células de paredes secundárias durante a deposição na parede secundária
KR100271594B1 (ko) 엔도-1, 4-베타-d-글루카나제
KR20000004915A (ko) 오일 평지씨로부터 얻어지는 시스테인 프로테아제 촉진유전자및 식물 생식질의 함유 방법
Harpster et al. Constitutive overexpression of a ripening-related pepper endo-1, 4-β-glucanase in transgenic tomato fruit does not increase xyloglucan depolymerization or fruit softening
AU680935B2 (en) Chitinase, DNA coding therefor and plants containing same
Harpster et al. Isolation and characterization of a gene encoding endo-β-1, 4-glucanase from pepper (Capsicum annuum L.)
US6787687B1 (en) Rin gene compositions and methods for use thereof
EP1321525A2 (en) Fruit ripening-related genes
US6350935B1 (en) Fruit-specific and ripening-regulation expansin gene to control fruit texture and softening
Ohmiya et al. The role of PopCel1 and PopCel2 in poplar leaf growth and cellulose biosynthesis
US5945580A (en) Capsicum hemicellulase polynucleotides and polypeptides
KR100424844B1 (ko) 식물프로모터 및 이 프로모터를사용한 유전자 발현방법
US5569831A (en) Transgenic tomato plants with altered polygalacturonase isoforms
JP2003513608A (ja) イソコリスミ酸シンターゼおよび植物における耐性の誘導のためのその使用
Oliver et al. Inhibition of tobacco NADH-hydroxypyruvate reductase by expression of a heterologous antisense RNA derived from a cucumber cDNA: implications for the mechanism of action of antisense RNAs
EP1003372A1 (en) A nod factor binding protein from legume roots
MXPA98002667A (en) Transgenic plants with reduction dehyscence
WO1999015680A1 (en) Control of plant abscission and pod dehiscence or shatter
US6495743B1 (en) Plant xylanases

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20061004