PL186776B1 - Zastosowanie zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza - Google Patents

Zastosowanie zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza

Info

Publication number
PL186776B1
PL186776B1 PL96325640A PL32564096A PL186776B1 PL 186776 B1 PL186776 B1 PL 186776B1 PL 96325640 A PL96325640 A PL 96325640A PL 32564096 A PL32564096 A PL 32564096A PL 186776 B1 PL186776 B1 PL 186776B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
iron
preparation
ferritin
preparations
epo
Prior art date
Application number
PL96325640A
Other languages
English (en)
Other versions
PL325640A1 (en
Inventor
Paul Lehmann
Original Assignee
Roche Diagnostics Gmbh
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Roche Diagnostics Gmbh filed Critical Roche Diagnostics Gmbh
Publication of PL325640A1 publication Critical patent/PL325640A1/xx
Publication of PL186776B1 publication Critical patent/PL186776B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/18Growth factors; Growth regulators
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/18Growth factors; Growth regulators
    • A61K38/1816Erythropoietin [EPO]
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A61P7/06Antianaemics

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Acyclic And Carbocyclic Compounds In Medicinal Compositions (AREA)
  • Medicinal Preparation (AREA)
  • Investigating Or Analysing Biological Materials (AREA)
  • Measuring Or Testing Involving Enzymes Or Micro-Organisms (AREA)

Abstract

1. Zastosowanie 2000 - 7000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjo- logicznie zgodnego preparatu zelaza w ilosci równowaznej 1 - 20 mg jonów zelaza do wytwarzania zlozonego preparatu farmaceutycznego do leczenia hemodializowanych pacjentów lub leczenia anemii, przy czym ten zlozony preparat stosuje sie zarówno w fazie korekcji, jak i w fazie podtrzymywania terapii zelazem. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie zrekombinowanej ludziej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza do wytwarzania preparatów do leczenia pacjentów z anemią lub po hemodializie.
Wiadomo, że pacjentów z anemią, zwłaszcza anemią spowodowaną transfuzją u hemodializowanych pacjentów, leczy się zrekombinowaną erytropoetyną (rhEPO). Anemia przy chorobach przewlekłych jest powszechnie uważana za drugą najczęściej występującą postać anemii.
Przyczyną anemii wskutek osłabionej erytropoezy w szpiku kostnym lub zaburzeń w ponownym wykorzystywaniu żelaza jest zmniejszone wytwarzanie nowych erytrocytów. Przy dziennym spadku ponownego tworzenia się nowych erytrocytów o 1%, anemię można stwierdzić klinicznie dopiero po 1-3 tygodniach. Dzienne zapotrzebowanie na żelazo przy normalnej erytropoezie wynosi 25 mg. Z tego tylko około 1 mg pochodzi z pożywienia a główne zapotrzebowanie jest zwykle zaspokajane przez ponowne wykorzystanie żelaza / hemoglobiny po rozkładzie zestarzałych erytrocytów. W chorobach przewlekłych uwalnianie żelaza z komórek siateczki jest znacznie zmniejszone. Żelazo jest zatrzymywane w układzie siateczkowo-śródblonkowym i nie jest już dostępne dla erytropoezy. Można więc mówić o „wewnętrznym niedoborze żelaza”, przy którym nie są w pełni wyzwalane normalne mechanizmy kompensacji. Typowa jest mała liczba retykulocytów we krwi obwodowej oraz brak /większenia liczby komórek w wyniku erytropoezy. koniecznego dla kompensacji anemii. Zmniejszone wydzielanie lub zmniejszona aktywność erytropoetyny może być dodatkowym czynnikiem chorobotwórczym. Znacząca zmiana w metabolizmie żelaza w organizmie jest spowodowana np. brakiem kompensacyjnego zwiększonego tworzenia się transferryny. Podstawowym zaburzeniem jest więc brak uwalniania żelaza z zapasów żelaza (w komórkach
186 776 siateczkowo-śródbłonkowych) do osocza (a zatem i do całkowitej masy krążących ertrocytów), wskutek czego nie są wyzwalane normalne mechanizmy kompensacji. Podawanie zrekombinowanej erytropoetyny jest wykorzystywane w terapii dla wywołania znaczącego zwiększenia liczby erytrocytów.
W chemii klinicznej, dla zdiagnozowania anemii i zaburzeń metabolizmu żelaza w organizmie, oznacza się stężenie ferrytyny w surowicy. Gdy w chorobach przewlekłych oprócz anemii występuje rzeczywisty niedobór żelaza, nie obserwuje się wzrostu stężenia ferrytyny (zwykle wynosi ono poniżej 90 - 95 ng/ml). Przy jednoczesnych klinicznych objawach infekcji, zapalenia lub choroby złośliwej, ta wartość wskazuje na połączenie niedoboru żelaza i anemii z chorobą przewlekłą. Ponieważ przy tych chorobach ferrytyna surowicy może także reagować w sensie białka ostrej fazy, można lepiej wykorzystać diagnostycznie ferrytynę erytrocytów.
Całkowita zawartość żelaza w organizmie wynosi około 3,5 g u mężczyzn, a 2,5 g u kobiet. Żelazo znajduje się w postaci biorącej aktywny udział w metabolizmie oraz w przedziałach magazynujących. W aktywnym stanie znajduje się u człowieka średnio 2100 mg żelaza w hemoglobinie, 200 mg w mioglobinie, 150 mg w enzymach tkanek (hem i nie-hem) i 3 mg w przedziale przenoszącym żelazo. W tkance żelazo jest magazynowane wewnątrzkomórkowo jako ferrytyna (700 mg) i jako hemosyderyna (300 mg).
Biodostępność żelaza może być zaburzona patofizjologicznie, co powoduje zmniejszenie wchłaniania żelaza w organizmie. Z około 10 mg żelaza dostarczanych dziennie z pożywieniem, dorosły człowiek wchłania tylko około 1 mg. Przy niedoborze żelaza jego wchłanianie wzrasta, jednak rzadko powyżej 5 - 6 mg, jeśli nie dostarcza się dodatkowego żelaza. Dokładny mechanizm wchłaniania żelaza nie jest wyjaśniony. Proces jest regulowany w decydującym stopniu przez komórki śluzowe jelita cienkiego. Wydaje się, że decydującym sygnałem dla śluzówki jest całkowita zawartość żelaza w organizmie. Wykazano, że stężenie ferrytyny w surowicy jest związane odwrotnie proporcjonalnie z ilością wchłanianego żelaza.
Żelazo jest przenoszone z jelitowych komórek śluzowych na transferrynę. To białko przenoszące żelazo ma dwa miejsca wiązania żelaza. Jest ono syntetyzowane w wątrobie. Tak więc istnieje mechanizm, dzięki któremu żelazo może być przejmowane przez komórki (np. śluzówkę jelita cienkiego, makrofagi) i przenoszone do specyficznych receptorów błonowych erytroblastów, komórek łożyska Iub komórek wątroby. Kompleks transferryna/receptor żelaza w wyniku endocytozy wnika do prekursorowych komórek erytrocytów, gdzie żelazo jest przekazywane do mitochondriów. Tam z żelaza i protoportlryny powstaje hem.
Niepotrzebne dla erytropoezy żelazo jest przenoszone przez transferrynę do dwu rodzajów magazynów. Najważniejszym magazynem jest ferrytyna. Jest to heterogenna rodzina białek otaczających rdzeń stanowiący żelazo. Jest ona rozpuszczalna i stanowi aktywną postać magazynowania w wątrobie (hepatocyty), szpiku kostnym, śledzionie (makrofagi), erytrocytach i w surowicy (około 100 ng/ml). Tkankowy zapas ferrytyny jest bardzo nietrwały i szybko dostępny gdy potrzebne jest żelazo. Krążąca w surowicy ferrytyna pochodzi z układu siatcczkowo-śródbłonkowego i jej stężenie w układzie krążenia jest proporcjonalne do całkowitej ilości żelaza w organizmie (każdy ng/ml odpowiada 8 mg zapasu żelaza).
W przypadku hemodializowanych pacjentów okazało się, że zapotrzebowanie na żelazo u pacjentów leczonych rhEPO jest dość znaczne. Zazwyczaj w przypadku tych pacjentów prowadzi się dodatkową terapię żelazem, ponieważ EPO może wykazywać optymalne działanie tylko wtedy, gdy odpowiednie magazyny żelaza w organizmie są możliwie całkowicie zapełnione. Aby możliwie całkowicie zapełnić magazyny żelaza, dotychczas zwykle podawano duże dawki preparatów żelaza. Jednak zbyt duże dawki preparatów żelaza mogą także prowadzić do niepożądanych działań ubocznych u pacjentów. W szczególności dożylne podawanie preparatów żelaza nie jest fizjologicznie bezpieczne, ze względu na wyjątkową toksyczność jonów żelaza. Zwykle nawet odradza się stosowanie określonych preparatów żelaza w przypadku pacjentów ze znanymi reakcjami alergicznymi, np. astmatyków. Ocena stanu zapełnienia magazynów żelaza jest możliwa na podstawie oznaczenia białka ferrytyny i określenia stanu nasycenia transferryny (M. Wick, W. Pingerra. P. Lehmann „Eisenstoffwcchsel. Diagnose und Therapie der Andmien, str. 5-14, 38-55, 65-80, 94-98; wydanie trzecie rozszerzone. wrzesień 1996, Springer Verlag Wien, New York), przy czym stan nasycenia transferryny
186 776 reprezentuje przepływ żelaza z magazynów do szpiku kostnego, natomiast ilość ferrytyny w surowicy jest miarą zmagazynowanego żelaza.
Magazyny żelaza uważa się za „napełnione” gdy stężenie ferrytyny w surowicy wynosi > 150 pg/l, a nasycenie transferryny > 20%. P. Griitzmacher i inni napisali w Clinical Nephrology, tom 38, nr 1, 1992, str. 92-97, że w tych warunkach można oczekiwać maksymalnej skuteczności terapii EPO.
Przy terapii żelazem dializowanych pacjentów leczonych EPO mówi się obecnie o „fazie korekcji” i „fazie podtrzymywania”. W fazie korekcji podaje się możliwie jak największe dawki preparatów żelaza w celu jak najszybszego zapełnienia magazynów żelaza. W tym przypadku wskazane jest podawanie odpowiednich preparatów żelaza drogą wstrzyknięcia wielkoobjętościowego. W fazie podtrzymywania magazyny żelaza są utrzymywane w „stanie napełnienia” za pomocą małych dawek żelaza. W tej fazie nie podaje się odpowiednich preparatów żelaza drogą wstrzyknięcia wielkoobjętościowego, lecz podaje się je w postaci typowych preparatów do wlewu lub drogą doustną.
Zapotrzebowanie na żelazo hemodializowanych pacjentów leczonych rhEPO może być dość znaczne zarówno w fazie korekcji, jak w fazie podtrzymywania. Dla syntezy 1 g/dl hemoglobiny w fazie korekcji potrzeba 150 mg żelaza, przy czym ta ilość musi być pokryta przez endogenne zapasy żelaza, albo trzeba ją dostarczyć z zewnątrz. Zapotrzebowanie na żelazo wzrasta także w fazie podtrzymywania, ponieważ u hemodializowanych pacjentów przy każdym zabiegu dochodzi do małej utraty krwi. Szacuje się, że w ciągu roku utrata żelaza wynosi około 1000 mg (3 mg dziennie). W dłuższym czasie taka strata może być skompensowana tylko z zewnątrz. W zasadzie do tego celu odpowiednie są postacie do podawania doustnego i dożylnego.
Ponieważ doustne wchłanianie żelaza wynosi tylko około 1 mg dziennie, a przy skrajnie dużych dawkach (przy doustnym podawaniu około 300 mg Fe(III) dziennie) mniej niż 3 mg dziennie, coraz większe znaczenie ma podawanie dożylne większych ilości żelaza. Na niemieckim rynku środków farmaceutycznych dostępne są obecnie dwa preparaty żelaza do podawania dożylnego. Są to leki „Ferrlecit” i „Ferrum Vitis”. „Ferrlecit” stanowi kompleks glukonian żelaza(lII), a „Ferrum Vitis” stanowi kompleks cukrzan żelaza(III).
Można stosunkowo łatwo uniknąć różnych problemów związanych z długotrwałą terapią żelazem podawanym doustnie w wysokich dawkach przez dożylne lub podskórne podawanie żelaza(lll) podczas hemodializy, ponieważ wówczas istnieje pewniejszy dostęp drogą dożylną lub podskórną i wstrzyknięcie może nastąpić bez dalszego stresu dla pacjenta. W ostatnich latach ten sposób postępowania jest coraz powszechniej stosowany, ponieważ uważa się, że preparaty „Ferrlecit” i „Ferrum Vitis” stanowią dostępne postacie dawkowane powodujące stosunkowo niewiele działań ubocznych. Tymczasem wskazano jednak na działania uboczne związane z terapią Ferrlecitem podawanym pozajelitowo przy autologicznej transfuzji krwi i wyraźnie zawężono wskazania przy terapii Ferrlecitem podawanym pozajelitowo. Zwrócono uwagę na możliwość reakcji układu krążenia aż do zapaści, jak również na możliwość wystąpienia reakcji anafilaktycznych. Poza tym ustalono najwyższą dopuszczalną dawkę dzienną jako 2 ampułki po 5 ml, odpowiadające 125 mg żelaza.
Dożylne podawanie obu preparatów żelaza nie jest sprawą mało znaczącą, ponieważ przy podawaniu tych leków mogą wystąpić działania uboczne, szczególnie gdy trzeba stosunkowo szybko wstrzykiwać duże ich ilości. Poza tym dożylne podawanie preparatów żelaza może powodować problemy, w tym nawet reakcje ostrej fazy, gdy dawka żelaza jest za wysoka lub nie jest optymalnie dostosowana do dawki EPO.
Oczywiście wysokie dawki żelaza, które trzeba podawać dializowanym pacjentom leczonym EPO. są szkodliwe Wzrasta ryzyko zawału mięśnia sercowego oraz znacznie zwiększa się ryzyko rozwoju marskości żelazowej. W ramach leczenia dializowanych pacjentów odpowiednie dostarczanie żelaza oraz właściwy sposób określania niedoboru żelaza mają istotne znaczenie w terapii, ponieważ niewystarczająca dostępność żelaza jest jedną z głównych przyczyn nieskutecznego działania EPO lub oporności na EPO.
Nadmierne dawkowanie preparatów zawierających żelazo może również prowadzić do zatrucia żelazem. Elementarne żelazo ma toksyczne działanie na przewód żołądkowo-jelitowy.
186 776 układ sercowo-naczyniowy i ośrodkowy układ nerwowy. Śmiertelna doustna dawka elementarnego żelaza wynosi 200 - 250 mg/kg. Najczęściej stosowanymi tabletkami żelaza są siarczan żelaza (zawierający około 20% żelaza), fumaran żelaza (zawierający około 30% żelaza) lub glukonian żelaza (zawierający około 10% żelaza).
Są cztery typowe stadia zatrucia żelazem: faza I (w ciągu 6 godzin po zatruciu): mogą wystąpić wymioty, biegunka, nadpobudliwość, bóle brzucha, ataki, apatia i śpiączka. Podrażnienie błony śluzowej przewodu żołądkowo-jelitowego może prowadzić do krwotocznego zapalenia żołądka. Przy wysokim poziomie żelaza w surowicy może wystąpić szybki oddech, tachykardia, niedociśnienie, wstrząs, śpiączka i kwasica metaboliczna. Faza II (w ciągu pierwszych 10-14 godzin po zatruciu): podczas okresu utajonego, który może trwać do 24 godzin, dochodzi do pozornego polepszenia. Faza III (12-48 godzin po zatruciu): występują wstrząs, hipoperfuzja i hipoglikemia. Poziom żelaza w surowicy może być normalny. Może wystąpić uszkodzenie wątroby z podwyższonym GPT, gorączka, leukocytoza, zaburzenia krzepnięcia, inwersja T w EKG, zaburzenia orientacji, zaniepokojenie, apatia, skłonność do ataków, śpiączka, wstrząs, kwasica i śmierć. Faza IV (2-5 tygodnie później): mogą wystąpić komplikacje wynikające z niedrożności odźwiernika, jamy odźwiemikowej i innej niedrożności jelit, marskość wątroby lub uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.
Istniała potrzeba opracowania złożonego preparatu zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i preparatu żelaza, zawierającego EPO i jony żelaza w ilości optymalnie dobranej do leczenia zaburzeń metabolizmu żelaza. W szczególności, dzięki temu złożonemu preparatowi powinno być możliwe uniknięcie wskazanych zagrożeń, a zwłaszcza reakcji ostrej fazy. Ponadto w przypadku pacjentów leczonych rhEPO powinno być możliwe osiągnięcie optymalnego działania EPO oraz uniknięcie oporności na EPO.
Wynalazek dotyczy zastosowania 2000 - 7000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza w ilości równoważnej 1 - 20 mg jonów żelaza do wytwarzania złożonego preparatu farmaceutycznego do leczenia hemodializowanych pacjentów lub leczenia anemii, przy czym ten złożony preparat stosuje się zarówno w fazie korekcji, jak i w fazie podtrzymywania terapii żelazem.
Korzystnie erytropoetynę i preparat żelaza stosuje się do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 3000 - 7000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 5 - 20 mg jonów żelaza.
Korzystnie erytropoetynę i preparat żelaza stosuje się do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 5000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 10 mg jonów żelaza.
Korzystnie erytropoetynę i preparat żelaza stosuje się do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 2000 - 4000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 3 - 10 mg jonów żelaza.
Korzystnie erytropoetynę i preparat żelaza stosuje się do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 3000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 5 mg jonów żelaza.
W szczególności jako preparat żelaza stosuje się kompleks o masie cząsteczkowej 4,98162 x 10‘2 g do 1,66054 x l0‘19 g, korzystnie cukrzan Fe(III).
Ponadto korzystnie jako preparat żelaza stosuje się glukonian Fe(III).
W szczególności erytropoetynę i preparat żelaza stosuje się do wytwarzania złożonego preparatu do stosowania w leczeniu hemodializowanych pacjentów.
W szczególności erytropoetynę i preparat żelaza stosuje się do wytwarzania złożonego preparatu do stosowania w leczeniu anemii.
W sensie niniejszego wynalazku pod pojęciem „złożony preparat” należy rozumieć nie tylko takie opakowania leku, w których EPO i preparat żelaza są zawarte jako sformułowane razem w jednostkowym opakowaniu gotowym do sprzedaży (tak zwanym opakowaniu złożonym), lecz także takie opakowania, które zawierają albo odpowiednią ilość EPO, albo odpowiednią ilość preparatu żelaza w postaci pojedynczego preparatu, przy czym pojedyncze preparaty są sformułowane pod względem ilości składników w ten sposób, że mogą być podawane łącznie z odpowiednim drugim preparatem. W takich przypadkach producenci farmaceutyków lub importerzy leków zwykle dołączają do opakowań preparatów ulotkę, prawnie wymaganą w wielu krajach i zawierającą wskazówki lub informacje o łącznym podawaniu pojedynczych
186 776 preparatów. Złożony preparat korzystnie może stanowić jedną postać dawkowaną, przy czym EPO i preparat żelaza w odpowiednich ilościach są zawarte w jednym pojemniku.
Zgodnie z wynalazkiem preparaty żelaza mogą mieć postać nadającą się do podawania doustnego lub pozajelitowego. Mogą to być zasadniczo pojedyncze preparaty zawierające jako substancję czynną fizjologicznie zgodną sól żelaza lub związek kompleksowy żelaza, albo złożone preparaty, które oprócz fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza zawierają inne substancje czynne, takie jak np. witaminy, kwas foliowy, chlorek tiaminy, ryboflawina, pirydoksyna, kwas askorbinowy, amid kwasu nikotynowego, pantotenian wapnia itd.
Fizjologicznie zgodne sole żelaza lub związki kompleksowe żelaza to np. siarczan żelaza(II), fumaran żelaza(II), cytrynian żelaza(III), glukonian żelaza(II), bursztynian żelazawi), chlorek żelaza(Il), kompleks siarczan żelaza(II)-glicyna, asparaginian żelaza(II), kompleks glukonian sodu-żelaza(II), kompleks wodorotlenek żelaza(III)-polimaltoza lub kompleks cytrynian żelazowy-sorbitol. Korzystnymi preparatami żelaza są w szczególności kompleksy Fe(lII), zwłaszcza o masie cząsteczkowej 4,98162 x I0'2° g do 1,66054 x 10'19 g (30000 - 100000 D). Szczególnie korzystny jest cukrzan Fe(III). Można więc stosować dostępny w handlu preparat „Ferrum Vitis” (Neopharma, Niemcy). Przy niewielkich dawkach żelaza możliwe jest także stosowanie w złożonym preparacie nietrwałych kompleksów żelaza, takich jak glukonian żelaza (M. cz. około 1,66054 x 10‘21 g (1000 D) Ferrlecit), chociaż te nietrwałe kompleksy żelaza uwalniają stosunkowo duże ilości zjonizowanego żelaza, co przy dożylnym podawaniu większych ilości preparatu prowadziłoby do toksyczności.
W dalszej części opisu, gdy wspomina się o ilości preparatu żelaza, to zasadniczo rozumie się, że stanowi ona równoważną ilość jonów żelaza Fe(II) lub Fe(IIl) do podania. Na takiej podstawie można obliczyć ilość dowolnego preparatu żelaza, znając jego masę cząsteczkową. W przypadku glukonianu żelaza(lll) x 2H2O, np. gdy podaje się 695 mg preparatu żelaza, odpowiada to 80,5 mg jonów żelaza. Gdy podaje się np. 280 mg bezwodnego bursztynianu żelaza(ll), ilość żelaza wynosi 95,2 mg.
Zamiast białka rhEPO (patrz europejskie opisy patentowe EP 0 205 564 i EP 0 411 678) można również stosować modyfikacje tego białka o wyższej lub niższej masie cząsteczkowej niż 56,45836 x 1021 g (34000 D) (masa cząsteczkowa EPO występującej w moczu), izoformy enzymu lub białka o różnej glikozydacji. Ponadto można również stosować białka wywodzące się / sekwencji aminokwasów naturalnej EPO o długości 166 aminokwasów, otrzymane w wyniku delecji, podstawienia lub wydłużenia jednego lub większej liczby aminokwasów. Takie białka mają zasadniczo fizjologiczne właściwości porównywalne do rhEPO. W szczególności takie białka wykazują takie właściwości biologiczne, że pobudzają komórki szpiku kostnego do zwiększenia wytwarzania retykulocytów i erytrocytów i/lub zwiększenia syntezy hemoglobiny Iub wchłaniania żelaza. Zamiast takich białek można także stosować substancje o małej masie cząsteczkowej, określane jako mimetyki EPO, wiążące się z tym samym receptorem biologicznym. Te mimetyki można również korzystnie podawać doustnie. Ilość takich białek lub mimetyków, którą należy podawać, określa się przez porównanie biologicznej aktywności EPO i tych substancji czynnych.
Złożony preparat, przeznaczony do stosowania w leczeniu hemodializowanych pacjentów, zawiera w szczególności 3000 - 7000 U rhEPO, korzystnie 4000 - 6000 U rhEPO, a zwłaszcza około 5000 U rhEPO. Ilość jonów żelaza wynosi 3-20 mg, korzystnie 5-20 mg, a zwłaszcza około 10 mg. W leczeniu pacjentów z anemią, optymalna dawka wynosi 2000 4000 U rhEPO, korzystnie około 3000 U. W tym przypadku ilość jonów żelaza wynosi 3-15 mg, korzystnie około 5 mg.
Połączenie rhEPO i kompleksu żelaza w ilościach stosowanych zgodnie z wynalazkiem umożliwia optymalne prowadzenie i leczenie hemodializowanych pacjentów i pacjentów z anemią, przy czym nie prowadzi do reakcji ostrej fazy w przypadku dożylnej terapii żelazem.
Leczenie złożonym preparatem prowadzi się raz do pięciu razy, korzystnie do czterech razy w tygodniu, przy czym całkowita ilość jonów żelaza na pacjenta nie powinna przewyższać 60 mg na tydzień, w przypadku leczenia hemodializowanych pacjentów. Przy leczeniu anemii całkowita ilość jonów żelaza nie powinna przewyższać 20 mg na tydzień. W praktyce klinic/ne) s/c/ególną zaletą złożonego preparatu jest to, że można go stosować zarówno
186 776
Ί w fazie korekcji, jak i w fazie podtrzymywania terapii żelazem hemodializowanych pacjentów, bez powodowania toksyczności. Dotychczas podawano różne ilości żelaza, przy czym w fazie korekcji podawano najpierw niewielkie dawki jonów żelaza, w porównaniu z dawkami w fazie podtrzymywania. Nieoczekiwanie takie zróżnicowane dawkowanie nie jest już wymagane przy stosowaniu złożonych preparatów. Ilości EPO i preparatu żelaza są ze sobą tak optymalnie dostosowane, że nie jest konieczne rozróżnienie pomiędzy dawką podtrzymującą i dawką korekcyjną. Dzięki temu osiąga się zwiększenie bezpieczeństwa w leczeniu hemodializowanych pacjentów i pacjentów z anemią, ponieważ nie istnieje już możliwość pomyłki przy ustalaniu optymalnego dawkowania preparatu żelaza.
Przy stosowaniu złożonych preparatów możliwe jest podawanie rhEPO i kompleksu żelaza w postaci tak zwanego gotowego połączenia, to znaczy w postaci pojedynczego preparatu farmaceutycznego zawierającego oba związki. Może to być roztwór do iniekcji lub roztwór do infuzji albo liofilizat, np. zawarty w ampułkach. Zaletą takiej postaci dawkowanej jest to, że EPO jest stabilizowana kompleksem żelaza podczas wytwarzania i przechowywania tej postaci preparatu. W przypadku liofilizatu, po jego rozpuszczeniu EPO będzie aktywowana kompleksem żelaza. Gotowe połączenie obu substancji czynnych w postaci liofilizatu ma dalszą zaletę, związaną z prostym i bezpiecznym manipulowaniem. Liofilizat rozpuszcza się w ampułce przez dodanie powszechnie stosowanych nośników farmaceutycznych do iniekcji i następnie podaje się dożylnie.
Możliwe jest także dostarczanie EPO i kompleksu żelaza w postaci oddzielnych preparatów farmaceutycznych. Zazwyczaj realizuje się to z użyciem pojedynczego opakowania jednostkowego, zawierającego dwa pojemniki, przy czym w jednym pojemniku znajduje się odpowiednia do podawania postać EPO (liofilizat, roztwór do iniekcji lub infuzji), a w drugim odpowiednia do podawania postać preparatu żelaza. Taki zestaw preparatów, który może być dostarczany w pojedynczym opakowaniu jednostkowym, ma tę zaletę, że każdemu leczonemu pacjentowi można podawać indywidualnie przepisane ilości EPO i preparatu żelaza, które można dostosować bezpośrednio. Zaletą tego rodzaju złożonych preparatów jest dużo pewniejszy sukces terapii, ponieważ w każdym przypadku jest ustalana optymalnie dostosowana ilość poszczególnych preparatów, co w dużym stopniu wyklucza pomyłki możliwe w przypadku innych dostępnych w handlu pojedynczych preparatów, oferowanych w różnych dawkach Ponadto należy uwzględnić, że ze względu na lokalne wymagania w różnych krajach, w handlu często znajdują się preparaty zawierające różne dawki, a więc istnieje zwiększone niebezpieczeństwo zmiany stosunku ilościowego poszczególnych substancji czynnych (EPO i kompleksu żelaza). Ponadto złożone preparaty zmniejszają ryzyko pomyłkowego podania zbyt wysokiej dawki żelaza, co może nastąpić w przypadku stosowania razem z EPO znanych preparatów żelaza z oddzielnych opakowań leków. Złożone preparaty zapewniają bezpieczną terapię i może nimi łatwo manipulować personel lekarski lub sam pacjent w przypadku samodzielnego przyjmowania. W tym przypadku jest także możliwe np. dostarczanie jednej substancji czynnej w postaci roztworu do iniekcji, a drugiej substancji czynnej (kompleksu żelaza) w postaci nadającej się do podawania doustnego.
W przypadku dostarczania EPO jako liofilizatu, opakowania leku (opakowania złożone) zawierają odpowiednią ilość EPO w szklanych ampułkach lub w karpułkach. Preparat żelaza może być zawarty w postaci stałej (tabletka, proszek, granulat, liofilizat itd.) lub ciekłej w oddzielnym pojemniku. Ponadto opakowanie złożone korzystnie zawiera roztwór roztwalzający dla rozpuszczenia liofilizatu substancji czynnej, samego albo wraz ze stałym preparatem żelaza. Jeżeli preparat żelaza stanowi gotowy do użytku roztwór, roztwór ten można zmieszać z roztworem EPO, gdy EPO i preparat żelaza mają być podawane razem. Z zasady preparat żelaza można także dostarczać w postaci koncentratu do dodawania do tradycyjnych roztworów do infuzji, co umożliwia wolniejsze podawanie przez kilka godzin. W tym przypadku dodaje się niewielką objętość roztworu zawierającego kompleks żelaza (około 0,5 - 10 ml) do około 50θ - 1000 ml gotowego do użytku roztworu do iniekcji.
Zgodnie z wynalazkiem dalszą możliwością jest dostarczenie pojedynczych preparatów EPO i preparatu żelaza w postaci niezależnych leków, przy czym pojedyncze preparaty są sformułowane tak, że zawierają poszczególne substancje w ilości potrzebnej do wytworzenia
186 776 żądanego połączenia EPO i kompleksu żelaza. Zazwyczaj opakowania leków zawierają ulotki zawierające odpowiednie wskazówki dotyczące łącznego podawania EPO i/lub preparatów żelaza. Odpowiednia instrukcja może być także wydrukowana na opakowaniu leku (opakowanie wtórne) lub na opakowaniu pierwotnym (ampułka, opakowanie typu „blister” itp.). Tak więc w przypadku leków zawierających EPO w ilości 2000 - 7000 jednostek EPO przykładowo zaleca się, że ten preparat należy w szczególności podawać wraz z preparatem kompleksu żelaza zawierającym 1 - 20 mg żelaza. Odwrotnie, w przypadku preparatów żelaza zalecane jest podawanie łącznie z 2000 - 7000 U EPO.
Farmaceutyczne postacie dawkowane wytwarza się sposobami znanymi w technologii farmaceutycznej, z użyciem znanych farmaceutycznych substancji pomocniczych.
Przy prowadzeniu terapii skojarzonej z użyciem złożonego preparatu można łatwo określić maksymalną dawkę tygodniową, oznaczając diagnostyczne parametry stanu żelaza, a zwłaszcza żelazo, transferrynę, nasycenie transferryny i ferrytynę. Okazało się, że w fazie korekcji i w fazie podtrzymywania pacjent jest utrzymywany w optymalnym stanie, gdy stężenie ferrytyny wynosi 100 - 300 pg/1 (co odpowiada 800 -1200 mg zmagazynowanego żelaza(lll)), a nasycenie transferryny wynosi 20 - 40%.
Stężenie ferrytyny wynosi korzystnie co najmniej 125 pg/1, zwłaszcza co najmniej 150 pg/1, a maksymalnie 270 pg/1, szczególnie do 250 pg/1. Stężenie żelaza wynosi korzystnie 10-20 pmoli/1 (co odpowiada około 56 - 112 pg/dl), a stężenie transferryny 30 - 60 pmoli/1 (co odpowiada około 240 - 480 mg/dl). Nasycenie transferryny jest zdefiniowane jako stosunek stężenia żelaza w surowicy/osoczu do stężenia transferryny w surowicy/osoczu (pomnożonego przez współczynnik korekcji 1,41). Jest to liczba bezwymiarowa, niezależna od stanu nawodnienia pacjenta. Nasycenie transferryny oblicza się ze wzoru:
nasycenie transferryny (%) = (żelazo [(ig/dl] x 100)/transferryna [mg/dl] x 1,41)
Optymalne prowadzenie pacjenta osiąga się wtedy, gdy stosunek nasycenia transferryny (w %) do stężenia ferrytyny (w pg/1) utrzymuje się w zakresie 5 - 40%. Ten parametr definiuje się jako nasycenie transferryny/ferrytyny (nasycenie TfF). Oblicza się go ze wzoru:
nasycenie TfF = (nasycenie transferryny w %) x 100/(ferrytyna [pg/1])
Wartość tego parametru korzystnie mieści się w zakresie 10 - 40, a zwłaszcza 15- 25 [%x1/pg]. .
Parametry te stosuje do diagnostycznego sprawdzania optymalnego prowadzenia pacjentów, np. przy podawaniu 1 - 6 ampułek, korzystnie 1 - 4 lub 5 ampułek tygodniowo (jedna ampułka zawiera 2000 - 7000 U rhEPO i 1 - 20 mg kompleksu żelaza).
Aby całkowicie wykluczyć niepożądane działania uboczne, mierzy się parametr ostrej fazy CRP (5 mg/1 ± 100%) [CRP = C-reaktywne białko], przy czym CRP jest uważane obecnie za najlepszy białkowy marker reakcji zapalnej. Dodatkowo można oznaczać wątrobowe parametry GPT (transaminaza glutaminowo-pirogronowa), GOT (transaminaza glutaminowoszczawiowooctowa) i γ-GT (γ-glutamylotransferaza), które powinny mieścić się w następujących zakresach wartości (oznaczenie w 37°C): GPT < 50 U/1; GOT < 50 U/1; γ-GT < 40 U/1. Obecnie GPT jest głównym parametrem w diagnostyce wątroby.
Ponadto można ewentualnie uwzględniać hematologiczne parametry kontrolne, takie jak hematokryt (udział krwinek czerwonych w całkowitej objętości) lub wzrost ilości niedobarwionych erytrocytów. Gdy wartości parametrów kontrolnych nadmiernie wzrastają, należy zmniejszyć tygodniową dawkę żelaza, a następnie podać dodatkowo rhEPO. Gdy parametry kontrolne, a zwłaszcza nasycenie transferryny, mają niskie wartości, należy zwiększyć tygodniową dawkę żelaza.
Ponadto nieoczekiwanie w związku z wynalazkiem stwierdzono, że w przypadku leczenia anemii można określić dla pacjenta indywidualną optymalną dawkę terapeutyczną EPO i jonów żelaza poprzez oznaczenie rozpuszczalnego TfR (receptora transferryny). Optymalną dawkę terapeutyczną EPO i żelaza(IIl) osiąga się wtedy, gdy stężenie rozpuszczalnego TfR przestaje wzrastać. Dla zapewnienia wystarczającej ilości mobilnego żelaza, zwiększa się na
186 776 zmianę dożylną dawkę żelaza i podawanie EPO aż do osiągnięcia plateau. Odpowiada to stężeniu TfR 1500 - 2000 pg/1.
Przy prowadzeniu terapii skojarzonej z użyciem złożonego preparatu można bardzo łatwo określić maksymalną dawkę tygodniową, oznaczając diagnostyczne parametry: receptor transferryny (TfR), ferrytynę i stosunek TfR do ferrytyny^. Okazało się, że w fazie korekcji i w fazie podtrzymywania pacjent jest optymalnie prowadzony, gdy stężenie ferrytyny wynosi 100 - 300 (ig/1 (co odpowiada 400 - 1200 mg zmagazynowanego żelaza(lll)), a stosunek TfR/ferrytyna wynosi >15.
Stężenie TfR wynosi korzystnie 1500 - 2500 pg/1. Stosunek stężenia TfR (w pg/1) do stężenia ferrytyny (w pg/1) korzystnie mieści się w zakresie 15 - 35, a zwłaszcza ma wartość powyżej 20.
Na podstawie tych parametrów, np. przy podawaniu 1-6 ampułek, korzystnie 1 - 4 lub 5 ampułek tygodniowo (jedna ampułka zawiera 2000 - 7000 U rhEPO i 1 - 20 mg kompleksu żelaza) sprawdza się diagnostycznie optymalne prowadzenie pacjentów. Nie dotyczy to w tym przypadku hemodializowanych pacjentów, lecz pacjentów leczonych EPO i/lub preparatami żelaza, z powodu anemii innego pochodzenia.
Aby całkowicie wykluczyć niepożądane działania uboczne, mierzy się parametr ostrej fazy CRP (2 - 10 mg/1) [CRP = C-reaktywne białko]. Dodatkowo można oznaczać wątrobowy parametr GPT (transaminaza glutaminowo-pirogronowa), który powinien wynosić w 37°C < 50 U/1 (< 30 U/1 w 25°C). Poza tym można ewentualnie uwzględniać hematologiczne parametry kontrolne, takie jak hematokryt (udział krwinek czerwonych w całkowitej objętości) lub wzrost ilości niedobarwionych erytrocytów. W tym przypadku liczba retykulocytów może wzrosnąć do 15/1000 - 30/1000. Typowe stężenie hemoglobiny wynosi 12 - 18 g/dl. Gdy następuje wzrost poziomu rozpuszczalnego TfR, należy zwiększyć tygodniową dawkę żelaza do 35 mg. Gdy następuje spadek poziomu rozpuszczalnego TfR, należy zwiększyć tygodniową dawkę EPO.
Stan żelaza można określić na podstawie analizy próbek płynów ustrojowych (krwi, surowicy, moczu, itd.) leczonych pacjentów. Dla określenia stanu żelaza oznacza się zwłaszcza stężenie żelaza, transferryny, ferrytyny, receptora transferryny, nasycenie transferryny i nasycenie transferryny/ferrytyny. W przypadku hemodializowanych pacjentów oznacza się znanymi metodami analitycznymi przede wszystkim żelazo, transferrynę, ferrytynę i nasycenie transferryny. Szczególnie istotne jest oznaczenie wartości nasycenia transferryny/ferrytyny. W przypadku pacjentów chorujących na anemię niespowodowaną hemodializą, oznacza się przede wszystkim stężenie ferrytyny i stężenie receptora transferryny. Szczególnie istotne jest oznaczenie stosunku receptora transferryny do ferrytyny (wartość nasycenia receptor transferryny/ferrytyna).
Optymalny złożony preparat do leczenia pacjentów z anemią zawiera 2000 - 4000 U EPO i 3 - 10 mg, korzystnie 5 mg jonów żelaza, korzystnie kompleksu żelaza(lll), przy czym EPO i kompleks żelaza(lll) mogą być w formie oddzielnych postaci dawkowanych lub w formie połączonej postaci dawkowanej.
Postacie dawkowane umożliwiają także podawanie preparatu żelaza 1 do 3 dni przed podawaniem EPO, w celu uzupełnienia zapasu żelaza w organizmie przed rozpoczęciem leczenia EPO.
W celu badania metabolizmu żelaza, w chemii klinicznej oznacza się stężenie żelaza we krwi i zdolność wiązania żelaza. Powinno się zawsze przeprowadzać oba testy, ponieważ ważny jest wzajemny związek wyników tych pomiarów. Zwykle normalny poziom żelaza w surowicy wynosi u mężczyzn 75 - 150 mg/dl, a u kobiet 60 - 140 mg/dl. Całkowita zdolność wiązania żelaza wynosi 250 - 450 mg/dl. Poziom żelaza w surowicy zmienia się w ciągu dnia. Poziom ten jest obniżony przy niedoborze żelaza i przy anemiach w chorobach przewlekłych, a podwyższony przy hemolizie i przy zespole nadmiernego obciążenia żelazem (np. hemochromatoza lub hemosyderoza). Pacjenci leczeni doustnymi lekami zawierającymi żelazo mogą mieć normalny poziom żelaza w surowicy, mimo występującego u nich niedoboru żelaza. Całkowita zdolność wiązania żelaza (= transferryna x 2) jest podwyższona przy niedoborze żelaza, natomiast obniżona przy anemiach w przebiegu chorób przewlekłych.
186 776
Ponadto oznacza się poziom ferrytyny. Ferrytyna jest glikoproteiną magazynującą żelazo, z której pochodzą typowe dla tkanek izoferrytyny i którą można oznaczyć w surowicy immunologicznie, np. w teście radioimmunologicznym (RlA) lub metodami turbidymetrycznymi. Zawartość ferrytyny jest miarą ilości zmagazynowanego żelaza w tkance. Normalny zakres zawartości ferrytyny oznaczony w większości laboratoriów mieści się w zakresie 30 - 300 ng/ml, natomiast średnia geometryczna u mężczyzn wynosi 88, a u kobiet 49. Zawartość ferrytyny w surowicy jest ściśle związana z całkowitą ilością zmagazynowanego żelaza w organizmie. Dlatego obniżony poziom żelaza w surowicy występuje tylko przy niedoborze żelaza, a poziom podwyższony występuje przy nadmiernym obciążeniu żelazem. Podwyższony poziom żelaza w surowicy występuje również przy uszkodzeniach wątroby lub przy niektórych nowotworach, gdzie ferrytyna może być związana także z białkami ostrej fazy. Receptor transferryny w surowicy można także oznaczać w teście absorpcji immunologicznej wzmocnionej enzymami (test immunoenzymatyczny = ELlSA). W tym teście stosuje się monoklonalne przeciwciało przeciw rozpuszczalnemu receptorowi. Zakres odniesienia mieści się w przedziale 0,5-3 mg/1. Poziom jest zwiększony w przypadku niewielkiego ubytku zmagazynowanego żelaza. W celu scharakteryzowania zapasów żelaza można oznaczyć stężenie specyficznych ferrytyn erytrocytów, szczególnie wtedy, gdy w przypadku uszkodzeń tkanek lub ze względu na reakcje ostrej fazy ferrytyna surowicy nic może być wykorzystana.
W celu badania metabolizmu żelaza oznacza się także poziom ferrytyny erytrocytów w surowicy. W heparynizowanej krwi oddziela się drogą odwirowania erytrocytów od leukocytów i trombocytów (zawierających również ferrytynę). Następnie eryrocyty poddaje się lizie i immunologicznie oznacza się zmagazynowaną ferrytynę. Zawartość ferrytyny erytrocytów odzwierciedla stan zapasów żelaza podczas ostatnich 3 miesięcy (to znaczy w okresie życia erytrocytów). Normalna zawartość zwykle wynosi 5-48 attogramów (ag) na erytrocyt. Wartość < 5 występuje pirzy anemiach związanych z niedoborem żelaza, podwyższona wartość (często > 100) występuje przy nadmiernym obciążeniu żelazem (np. hemoehromatozie). Podobne znaczenie ma pomiar zawartości protoporfiryny cynkowej.
Wynalazek objaśniają następujące przykłady, przy czym w przypadku preparatów żelaza dane ilościowe odnoszą się do równoważnych ilości jonów żelaza (a nie do ilości podawanego kompleksu żelaza).
Przykład 1. Pacjent A (hemodializa)
a) Preparat znany
Zgodnie z tradycyjną metodą terapii pacjentowi podawano raz w tygodniu 100 mg kompleksu żelaza(lll) i trzy razy w tygodniu dożylnie 5000 U rhEPO. Diagnostyczne parametry: transferryna, nasycenie transferryny, CRP, GOT/GPT i γ-GT mieściły się w normalnym zakresie, a zawartość ferrytyny wynosząca 800 - 1300 pg/1 była za wysoka. W celu obniżenia poziomu ferrytyny do < 500 pg/1 podawano trzy razy w tygodniu 5000 U rhEPO w ciągu 3 tygodni.
b) Preparat nowy
Przy podawaniu trzy razy w tygodniu złożonego preparatu składającego się z 10 mg cukrzanu żelaza(lll) i 5000 U rhEPO zawartość ferrytyny osiągnęła normalny zakres i przy dalszym leczeniu była utrzymywana na tym poziomie. Również wszystkie inne parametry mieściły się w normalnym zakresie.
Przykład 2. Pacjent B (hemodializa)
a) Preparat znany
Zgodnie z przykładem 1 pacjent B otrzymywał raz w tygodniu 50 mg preparatu żelaza(lll) i trzy razy w tygodniu 5000 U rhEPO. Pomimo niewielkich dawek żelaza, podobnie jak w przykładzie 1 wartość parametrów: ferrytyny i nasycenia transferryny była za wysoka.
Zawartość ferrytyny zmniejszono do wartości < 500 pg/1 i nasycenie transferryny do wartości < 25% przez podawanie trzy razy w tygodniu po 5000 U rhEPO w ciągu 3 tygodni.
b) Preparat nowy
Po podawaniu dwa lub trzy razy w tygodniu złożonego preparatu składającego się z 10 mg preparatu żclaza(Ul) i 5000 U rhEPO wszystkie parametry znajdowały się w zakresie możliwym do przyjęcia i również przy dalszym leczeniu tym preparatem nie przyjmowały ekstremalnych wartości.
186 776
Przykład 3. Pacjent C (hemodializa)
a) Preparat znany
Pacjent C otrzymywał dwa razy w tygodniu 50 mg preparatu żelaza(III) i dwa razy w tygodniu 2000 U rhEPO. Okazało się, że w tym przypadku zawartość ferrytyny wynosząca 1500 - 2500 pg/1 była bardzo wysoka i zwiększył się również parametr γ-GT. Przez odstawienie infuzji żelaza zmniejszono w ciągu 3 tygodni zawartość ferrytyny do 500 pg/1.
b) Preparat nowy
W wyniku podawania trzy razy w tygodniu złożonego preparatu składającego się z 10 mg glukonianu żelaza(lll) i 5000 U rhEPO osiągnięto normalne wartości ferrytyny, nasycenia transferryny, CRP, GOT i γ-GT i wartości te utrzymywały się na tym poziomie przy dalszym leczeniu.
Przykład 4. Pacjent D (anemia)
a) Preparat znany
Zgodnie z tradycyjną metodą terapii pacjentowi podawano raz w tygodniu 100 mg kompleksu żelaza(III) i trzy razy w tygodniu dożylnie 5000 U rhEPO. Diagnostyczne parametry: transferryna, nasycenie transferryny, CRP, GOT/GPT i γ-GT mieściły się w normalnym zakresie, a zawartość ferrytyny wynosząca 800 - 1300 pg/1 była za wysoka, natomiast zawartość receptora transferryny wynosząca 100 - 500 pg/1 była za niska.
W celu zwiększenia zawartości receptora transferryny do wartości powyżej 1500 pg/1 i obniżenia zawartości fenytyny do wartości poniżej 500 pg/1, przez 3 tygodnie podawano trzy razy w tygodniu po 5000 U rhEPO.
b) Preparat nowy
Przy podawaniu pięć razy w tygodniu złożonego preparatu składającego się z 5 mg cukrzanu żelaza(lll) i 3000 U rhEPO można było osiągnąć normalny zakres zawartości receptora transferryny i ferrytyny i wartości te utrzymywały się na tym poziomie przy dalszym leczeniu. Także inne parametry miały wartości mieszczące się w normalnym zakresie.
Przykład 5. Pacjent E (anemia)
a) Preparat znany
Zgodnie z przykładem 4 pacjent E otrzymywał raz w tygodniu 50 mg preparatu żelaza(Ill) i trzy razy w tygodniu 5000 U rhEPO. Pomimo niewielkich dawek żelaza, podobnie jak w przykładzie 4 wartość parametrów: ferrytyny i nasycenia transferryny była za wysoka.
Zawartość receptora transferryny zwiększono do wartości powyżej 1500 pg/1, a zawartość ferrytyny zmniejszono do wartości < 500 pg/1 i nasycenie transferryny zmniejszono do wartości < 25% w ciągu 3 tygodni, przez podawanie trzy razy w tygodniu po 5000 U rhEPO.
b) Preparat nowy
Po podawaniu cztery Iub pięć razy w tygodniu złożonego preparatu składającego się z 5 mg preparatu żelaza(lll) i 3000 U rhEPO wszystkie parametry znajdowały się w zakresie możliwym do przyjęcia i również przy dalszym leczeniu nowym preparatem nie przyjmowały ekstremalnych wartości.
Przykład 6. Pacjent F (anemia)
a) Preparat znany
Pacjent F otrzymywał dwa razy w tygodniu 50 mg preparatu żelaza(Ill) i dwa razy w tygodniu 2000 U rhEPO. Okazało się, że w tym przypadku zawartość receptora transferryny wynosząca 100 - 800 pg/1 była bardzo niska, zawartość ferrytyny wynosząca 1500 - 2500 pg/1 była bardzo wysoka i zwiększył się również parametr γ-GT. Przez odstawienie infuzji żelaza, w ciągu 3 tygodni zwiększono zawartość receptora transferryny powyżej 1500 pg/1, a zawartość ferrytyny zmniejszono do 500 (ig/1.
b) Preparat nowy
Ponownie przez kolejne pięciokrotne podawanie złożonego preparatu składającego się / 5 mg glukonianu żelaza(lll) i 3000 U rhEPO osiągnięto normalne wartości ferrytyny, receptorów transferryny, nasycenia transferryny, CRP, GOT i γ-GT i wartości te utrzymywały się na tym poziomie przy dalszym leczeniu.
186 776
Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz Cena 4,00 zł.

Claims (9)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie 2000 - 7000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza w ilości równoważnej 1 - 20 mg jonów żelaza do wytwarzania złożonego preparatu farmaceutycznego do leczenia hemodializowanych pacjentów lub leczenia anemii, przy czym ten złożony preparat stosuje się zarówno w fazie korekcji, jak i w fazie podtrzymywania terapii żelazem.
  2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 3000 - 7000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 5 - 20 mg jonów żelaza.
  3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 5000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 10 mg jonów żelaza.
  4. 4. Zastosowanie według zastrz. 1, do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 2000 - 4000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 3 - 10 mg jonów żelaza.
  5. 5. Zastosowanie według zastrz. 4, do wytwarzania złożonego preparatu zawierającego 3000 U zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i 5 mg jonów żelaza.
  6. 6. Zastosowanie według zastrz. 1, preparatu żelaza stanowiącego kompleks o masie cząsteczkowej 4,98162 x 10'2° g do 1,66054 x 10'19 g, korzystnie cukrzanu Fe(HI).
  7. 7. Zastosowanie według zastrz. 1, preparatu żelaza stanowiącego glukonian Fe(lII).
  8. 8. Zastosowanie według zastrz. 2, do wytwarzania złożonego preparatu do stosowania w leczeniu hemodializowanych pacjentów.
  9. 9. Zastosowanie według zastrz. 4, do wytwarzania złożonego preparatu do stosowania w leczeniu anemii.
PL96325640A 1995-09-14 1996-09-12 Zastosowanie zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza PL186776B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE19535571A DE19535571A1 (de) 1995-09-14 1995-09-14 Pharmazeutische Kombinationspräparate und deren Verwendung zur Behandlung von Hämodialysepatienten
PCT/EP1996/003997 WO1997009996A1 (de) 1995-09-14 1996-09-12 Pharmazeutische kombinationspräparate enthaltend erythropoietin und eisenpräparate

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL325640A1 PL325640A1 (en) 1998-08-03
PL186776B1 true PL186776B1 (pl) 2004-02-27

Family

ID=7773098

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL96325640A PL186776B1 (pl) 1995-09-14 1996-09-12 Zastosowanie zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza

Country Status (26)

Country Link
US (2) US6333306B1 (pl)
EP (1) EP0851762B1 (pl)
JP (1) JP4783482B2 (pl)
KR (1) KR100350761B1 (pl)
CN (1) CN1133463C (pl)
AT (1) ATE216256T1 (pl)
AU (1) AU724623B2 (pl)
BR (1) BR9609971A (pl)
CA (1) CA2231192C (pl)
CZ (1) CZ291427B6 (pl)
DE (3) DE19535571A1 (pl)
DK (1) DK0851762T3 (pl)
EE (1) EE03856B1 (pl)
ES (1) ES2174107T3 (pl)
HU (1) HU225363B1 (pl)
IL (2) IL123640A0 (pl)
MX (1) MX9801922A (pl)
NO (1) NO329908B1 (pl)
NZ (1) NZ319132A (pl)
PL (1) PL186776B1 (pl)
PT (1) PT851762E (pl)
SK (1) SK285796B6 (pl)
TR (1) TR199800472T1 (pl)
UA (1) UA57713C2 (pl)
WO (1) WO1997009996A1 (pl)
ZA (1) ZA967732B (pl)

Families Citing this family (19)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
SI0977582T1 (en) * 1997-03-18 2002-12-31 Roche Diagnostics Gmbh Pharmaceutical combined preparations containing erythropoietin and iron preparations
EP0885613A1 (de) * 1997-06-21 1998-12-23 Roche Diagnostics GmbH Verwendung von modifizierten Hämoglobinen zur Behandlung von Anämien und Kombinationspräparate umfassend Erythropoietin und modifiziertes Hämoglobin
DE19734293A1 (de) * 1997-08-08 1999-02-11 Boehringer Mannheim Gmbh Verwendung von pharmazeutischen Kombinationspräparaten enthaltend Erythropoietin und Eisenpräparate zur Behandlung von rheumatischen Erkrankungen
US7304150B1 (en) 1998-10-23 2007-12-04 Amgen Inc. Methods and compositions for the prevention and treatment of anemia
AR020848A1 (es) * 1998-10-23 2002-05-29 Amgen Inc Metodos y composiciones para la prevencion y el tratamiento de anemia
JP4656814B2 (ja) 2000-12-20 2011-03-23 エフ.ホフマン−ラ ロシュ アーゲー エリスロポエチンコンジュゲート
EP1909106B1 (en) * 2001-09-14 2013-01-02 F. Hoffmann-La Roche AG Differential diagnosis of disorders of iron metabolism by means of four parameters and recommendations for the treatment of these disorders of iron metabolism
US6930086B2 (en) 2001-09-25 2005-08-16 Hoffmann-La Roche Inc. Diglycosylated erythropoietin
US7300915B2 (en) * 2002-06-05 2007-11-27 The Regents Of The University Of California Use of erythropoietin and erythropoietin mimetics for the treatment of neuropathic pain
US7459435B2 (en) 2002-08-29 2008-12-02 Hoffmann-La Roche Inc. Treatment of disturbances of iron distribution
US7459436B2 (en) * 2002-11-22 2008-12-02 Hoffmann-La Roche Inc. Treatment of disturbances of iron distribution
US7964568B2 (en) * 2003-05-30 2011-06-21 Chromaceutical Advanced Technologies, Inc. Synthesis of high molecular weight iron-saccharidic complexes
US7772182B2 (en) * 2004-08-05 2010-08-10 Alza Corporation Stable suspension formulations of erythropoietin receptor agonists
US7586589B2 (en) * 2005-09-24 2009-09-08 Beckman Coulter, Inc. Methods of determination of responsiveness to erythropoietin treatment
WO2008019214A1 (en) 2006-08-04 2008-02-14 Prolong Pharmaceuticals, Inc. Modified erythropoietin
AR067536A1 (es) 2007-07-17 2009-10-14 Hoffmann La Roche Metodo para obtener una eritropoyetina mono-pegilada en una forma sustancialmente homogenea
AR067537A1 (es) * 2007-07-17 2009-10-14 Hoffmann La Roche Purificacion de polipeptidos pegilados
BR112015031027A2 (pt) * 2013-06-13 2017-08-29 Akebia Therapeutics Inc Uso de um composto, método in vitro, composição farmacêutica e forma de dosagem única
EP3789395A1 (en) 2015-11-23 2021-03-10 Bristol-Myers Squibb Company Pegylation of fgf21

Family Cites Families (5)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
JPS6039681B2 (ja) * 1976-01-01 1985-09-07 日本臓器製薬株式会社 デキストリン・クエン酸・第二鉄多核複合体及び該複合体を含有する非経口用鉄剤
IL77081A (en) 1984-12-04 1999-10-28 Genetics Inst AND sequence encoding human erythropoietin, a process for its preparation and a pharmacological preparation of human erythropoietin
JPS6231A (ja) * 1985-02-06 1987-01-06 Chugai Pharmaceut Co Ltd 腎性貧血治療剤
US4745099A (en) * 1985-02-06 1988-05-17 Chugai Seiyaku Kabushiki Kaisha Pharmaceutical composition for the treatment of the anemia of malignant tumors
KR880012235A (ko) * 1987-04-10 1988-11-26 벤자민 에프.람버트 정상 포유동물의 헤마토크릿을 증가시키는 방법

Also Published As

Publication number Publication date
EE03856B1 (et) 2002-10-15
HU225363B1 (en) 2006-10-28
SK285796B6 (sk) 2007-08-02
CZ291427B6 (cs) 2003-03-12
CN1202113A (zh) 1998-12-16
WO1997009996A1 (de) 1997-03-20
SK32798A3 (en) 1999-03-12
NO981136L (no) 1998-03-13
CZ72698A3 (cs) 1998-07-15
US6333306B1 (en) 2001-12-25
EP0851762B1 (de) 2002-04-17
AU724623B2 (en) 2000-09-28
KR19990044610A (ko) 1999-06-25
JPH11512414A (ja) 1999-10-26
UA57713C2 (uk) 2003-07-15
NO981136D0 (no) 1998-03-13
TR199800472T1 (xx) 1998-06-22
US20020049161A1 (en) 2002-04-25
HUP9900357A2 (hu) 1999-05-28
CN1133463C (zh) 2004-01-07
HUP9900357A3 (en) 2001-04-28
NO329908B1 (no) 2011-01-24
CA2231192C (en) 2003-02-25
PL325640A1 (en) 1998-08-03
KR100350761B1 (ko) 2003-03-03
JP4783482B2 (ja) 2011-09-28
ZA967732B (en) 1998-03-13
PT851762E (pt) 2002-08-30
IL123640A (en) 2006-06-11
ES2174107T3 (es) 2002-11-01
CA2231192A1 (en) 1997-03-20
BR9609971A (pt) 1999-09-14
DK0851762T3 (da) 2002-08-12
EE9800066A (et) 1998-08-17
MX9801922A (es) 1998-05-31
ATE216256T1 (de) 2002-05-15
NZ319132A (en) 1999-09-29
DE19535571A1 (de) 1997-03-20
DE59609099D1 (de) 2002-05-23
DE19680768D2 (de) 1998-11-05
IL123640A0 (en) 1998-10-30
AU7128296A (en) 1997-04-01
EP0851762A1 (de) 1998-07-08

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US6372715B1 (en) Use of erythropoientin and iron preparations for producing pharmaceutical combination preparations for treating rheumatic diseases
PL186776B1 (pl) Zastosowanie zrekombinowanej ludzkiej erytropoetyny i fizjologicznie zgodnego preparatu żelaza
CA2284910C (en) Pharmaceutical combined preparations containing erythropoietin and iron preparations
RU2188033C2 (ru) Комбинированные фармацевтические препараты, содержащие эритропоэтин и препараты железа
EP1085900B1 (en) Use of erythropoietin for the treatment of primary haemochromatoses
RU2173168C2 (ru) Фармацевтические комбинированные препараты, содержащие эритропоэтин и препараты железа
MXPA99008451A (en) Pharmaceutical combined preparations containing erythropoietin and iron preparations
KR20000076259A (ko) 에리트로포이에틴과 철 제제를 포함하는 약학 조합제제
CN1248920A (zh) 含促红细胞生成素和铁制剂的药物联合制剂
MXPA00001172A (en) The use of erythropoietin and iron preparations for producing pharmaceutical combination preparations for treating rheumatic diseases