PL186530B1

PL186530B1 - Nadająca się do spieniania masa silikonowa i sposób wytwarzania nadających się do spieniania mas silikonowych

Info

Publication number: PL186530B1
Application number: PL96326201A
Authority: PL
Inventors: Rudolf Hoheneder
Original assignee: Heidelberger Bauchemie Gmbh
Priority date: 1995-10-11
Filing date: 1996-08-30
Publication date: 2004-01-30
Also published as: CA2234698C; EP0854893B1; ES2129989T3; US6020389A; EP0854893A1; ATE177455T1; GR3029700T3; PL326201A1; WO1997013804A1; CA2234698A1

Abstract

1. Nadajaca sie do spieniania masa silikonowa sieciowana acyloksysilanami, znam ienna tym, ze zawiera nastepujace skladniki. A) 100 czesci wagowych co najmniej dwufunkcjonalnego dwuorganopolisiloksanu zakonczonego grupami silanolowymi, przy czym jest on zlozony z liniowego lub rozgalezionego lancucha z powtarzajacych sie zespolów o wzorze I w którym: R1 : oznacza nasycone lub nienasycone rodniki weglowodorowe zawierajace 1-10 atomów wegla, ewentualnie podstawione grupami chlorowcowymi lub cyjanowymi, przy czym te rodniki R1 sa takie same lub rózne, n: liczbe calkowita od 1500 do 10.000, B) 2-20 czesci wagowych acyloksysilanowego srodka sieciujacego o ogólnym wzorze II gdzie y = 0 i 1, R1 : ma wyzej podane znaczenie; R2 : oznacza jednowartosciowy nasycony rodnik weglowodorowy zawierajacy 1-15 atomów wegla C) 0-100 cz1 ,c1 wagowych silnie zdyspergowanych lub wytraconych kwasów krzemowych, których powierzchnia wlasciwa wedlug BET korzystnie mies ci sie w zakresie 40-150 m 2 /g, oraz dodatkowo od 1 do 1 3 mola wodorowe glanu amonowego, wodorow'glanu sodowego lub potasowego, albo wodoroweglanu alkiloaminowego na mol grup acyloksy zawartych w masie silikonowej przeznaczonej do spieniania 4. Sposób wytwarzania nadajacych sie do spieniania mas silikonowych sieciowanych i acyloksysilanami, znam ienny tym, ze do ma- sy zawierajacej, nastepujace skladniki. A) 100 czesci wagowych dwuftinkcjonalnego dwuorganopolisiloksanu zakonczonego grupami silanolowymi, przy czym jest on zlo- zony z liniowego lub rozgalezionego lancucha z powtarzajacych sie zespolów o wzorze I, w którym R1 . oznacza nasycone lub nienasycone rodniki weglowodorowe zawierajace 1-10 atomów wegla, ewentualnie podstawione grupami chlorowcowymi lub cyjanowymi, przy czym rodniki R1 sa takie same lub rózne, n: oznacza liczbe calkowita od 1500 do 10.000, B) 2-20 czesci wagowych acyloksysilanowego srodka sieciujacego o ogólnym wzorze II gdzie y = 0 i 1, R 1 : ma wyzej podane zna- czenie; R2 , oznacza jednowartosciowy nasycony rodnik weglowodorowy zawierajacy 1-15 atomów wegla C) 0-100 czesci wagowych silnie zdyspergowanych lub wytraconych kwasów krzemowych, których powierzchnia wlasciwa wedlug BET korzystnie miesci sie w zakresie 40-150 m3 /g, dodaje sie 1 do 1.3 mola wodoroweglanu amonowego, wodoroweglanu sodowego lub potasowego, albo wodoroweglanu alkiloaminowego na mol grup acyloksy zawartych w masie silikonowej przeznaczonej do spieniania PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest nadająca się do spieniania silikonowa masa formierska i/lub uszczelniająca oraz sposób jej wytwarzania przez spienianie mieszanin złożonych z co najmniej dwufunkcjonalnie zakończonych dwuorganopolisiloksanów, acyloksysilanów jako środków sieciujących oraz ewentualnie wypełniaczy, z wykorzystaniem wodorowęglanów jako środków porotwórczych i sieciujących.

Takie mieszaniny organopolisiloksanów, znane również jako wulkanizowane na zimno jednoskładnikowe kauczuki silikonowe, które ewentualnie zawierają jeszcze odpowiednie dodatki, pigmenty, barwniki, pigmenty chroniące przed utlenianiem, działaniem ciepła i światła oraz rozpuszczalniki i zmiękczacze i w stanie gotowym do użycia występują w po4

186 530 staci ciekłej lub pastowatej, opisane są np. w opisie patentowym FR nr 1.198.749 oraz US 3.133.891. Mieszaniny te sieciują zwykle przy temperaturze pokojowej z przyjmowaniem wody z otaczającej atmosfery do polimerów elastycznych jak kauczuk. Jako środek sieciujący stosowane są trój- lub wyżej funkcjonalne związki acyloksysilanowe, które przez reakcję z polisiloksanem lub przez hydrolizę wydzielają kwasy węglowe i powodują przez to powstawanie sieci makromolekularnej. Po utwardzeniu masy takie charakteryzują się dobrą przyczepnością do powierzchni najróżniejszych materiałów oraz ogólnie wysoką wytrzymałością na działanie temperatury, światła, wilgoci i chemikaliów. Ze względu na te właściwości jednoskładnikowe masy silikonowe twardniejące z wydzielaniem kwasów węglowych są korzystnie stosowane do uszczelniania.

Wadą opisanych mas silikonowych jest ich mała ściśliwość, tak że przy stosowaniu np. w postaci sznura uszczelniającego konieczny jest duży docisk uszczelnianych części, aby uzyskać żądaną szczelność. Z tego względu w technice, często, stosuje się do uszczelnień spieniane elastomery na bazie poliuretanów lub katalizowane metalami szlachetnymi, sieciujące addycyjnie masy silikonowe z siloksanów zawierających grupy winylowe i z wodorosiloksanów. Zakres stosowania systemów poliuretanowych jest jednakże zawężony przez ograniczoną wytrzymałość na oddziaływanie wysokich temperatur oraz określonych środków chemicznych. Spieniane, sieciujące addycyjnie masy silikonowe katalizowane metalami szlachetnymi, głównie platyną, mają wprawdzie znacznie większą odporność na temperaturę, ale ich wadą jest to, że produkty te charakteryzuje brak lub tylko bardzo mała przyczepność do uszczelnianych materiałów. Ponadto systemy te w stanie reaktywnym, a więc przed spienieniem i utwardzeniem, są niezwykle podatne na określone środki chemiczne, zwłaszcza związki zawierające siarkę i azot, które już w śladowej obecności są inhibitorami systemu katalizatorów tych produktów, a zatem mogą powstrzymywać ich spienianie i utwardzanie. Nie jest zatem możliwe stosowanie sieciujących addycyjnie piankowych systemów silikonowych na materiałach, które zawierają takie trucizny katalizatorów (porównaj EP 0 416 229-A2 i EP 0 416 516-A2).

Wspomniane powyżej masy silikonowe sieciowane acylosilanami mają natomiast wystarczającą wytrzymałość przy wyższych temperaturach użytkowania i przy obciążeniach chemicznych. System sieciowania tych produktów jest niewrażliwy na związki zawierające siarkę lub azot. Ponadto silikony sieciowane acyloksysilanami charakteryzuje przyczepność do wielu użytkowych materiałów, zwłaszcza silikatowych.

Utwardzanie tych jednoskładnikowych mieszanin polisiloksanów sieciujących z przyjmowaniem wilgoci przebiega jednak stosunkowo powoli, ponieważ woda niezbędna do reakcji musi dyfundować w postaci gazowej z otaczającej atmosfery do wnętrza masy. Prędkość utwardzenia skrośnego ciągle zatem maleje z postępującą reakcją wewnątrz masy. Przy niewielkiej wilgotności otaczającej atmosfery lub przy niekorzystnym stosunku powierzchni do objętości masy silikonowej reakcja ta może być bardzo powolna, albo też może całkowicie się zatrzymać, np. w pomieszczeniach zamkniętych szczelnie dla pary. Ze względu na to tylko powolne utwardzanie zawierające acyloksysilany masy silikonowe sieciujące pod wpływem wilgoci z powietrza nie mogą być spieniane znanymi sposobami, np. przez domieszanie gazów porotwórczych. W krótkim czasie nastąpiłby zanik powstającej piany. Wprawdzie z opisu patentowego nr US 3.133.891 znane jest przyspieszanie utwardzania przez dodatek ciekłej wody, to jednak nie stosuje się tego w praktyce ze względu na trudności z równomiernym rozprowadzeniem.

Znane jest również zastosowanie wodorowęglanów sodu jako czynników porotwórczych z jednoczesnym dodatkiem odpowiednich kwasów.

Nieoczekiwanie, okazało się że jest możliwe wytworzenie nadających się do spieniania mas silikonowych na bazie sieciowanych acyloksysilanami mieszanin polisiloksanów, twardniejących w krótkim czasie, to znaczy w ciągu kilku minut, przy spienianiu, uniemożliwiających tym samym zapadanie się spienionego materiału, zachowujących jednocześnie typowe korzystne właściwości dotychczas znanych mas powstających przy sieciowaniu wilgocią z powietrza, jak np. przyczepność i wytrzymałość.

Nadająca się do spieniania masa silikonowa sieciowana acyloksysilanami, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że zawiera następujące składniki:

186 530

A) 100 części wagowych co najmniej dwufunkcjonalnego dwuorganopolisiloksanu zakończonego grupami silanolowymi, przy czym jest on złożony z liniowego lub rozgałęzionego łańcucha z powtarzających się zespołów o wzorze I ΐ

HO-{-Si-O-}_nH

R¹ (wzór I) w którym:

R¹: oznacza nasycone lub nienasycone rodniki węglowodorowe zawierające 1-10 atomów węgla, ewentualnie podstawione grupami chlorowcowymi lub cyjanowymi, przy czym rodniki R¹ wewnątrz łańcucha polimerowego są takie same lub różne, n: oznacza liczbę całkowitą od 1500 do 10.000,

B) 2-20 części wagowych acyloksysilanowego środka sieciującego o ogólnym wzorze II

R'_y-Si-(OCOR²)4._y (wzór Π) gdzie y = 0 i 1,

R¹: ma wyżej podane znaczenie

R²: oznacza jedno wartościowy nasycony rodnik węglowodorowy zawierający 1-15 atomów węgla

C) 0-100 części wagowych silnie zdyspergowanych lub wytrąconych kwasów krzemowych, których powierzchnia właściwa według BET korzystnie mieści się w zakresie 40-150 m²/g, oraz, dodatkowo, od 1 do 1.3 mola wodorowęglanu amonowego, wodorowęglanu sodowego lub potasowego, albo wodorowęglanu alkiloaminowego na mol grup acyloksy zawartych w masie silikonowej przeznaczonej do spieniania.

Rodnik R¹ we wzorze I (składnik A) oznacza nasycone rodniki o 1 - 10 atomach węgla, korzystnie wybrane z grupy obejmującej metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, oktyl, dodecyl, oktadecył; rodniki cykliczne, takie jak cyklopentyl i cykloheksyl; nienasycone rodniki alifatyczne i cykloalifatyczne, takie jak winyl, allil, cyklopentenyl lub cykloheksenył; rodniki aromatyczne, takie jak fenyl lub nafty 1; i/lub alifatycznie podstawione rodniki arylowe, jak benzyl lub toluil, przy czym R¹ wewnątrz polisiloksanu są takie same lub różne.

Korzystnie jako polisiloksany zakończone grupami hydroksylowymi stosuje się tzw. α,Ω-dwuhydroksydwuorganopolisiloksany z rodnikami metylowymi i fenylowymi.

Sposób wytwarzania nadającej się do spieniania masy silikonowej sieciowanej acyloksysilanami, według wynalazku polega na tym, że do masy zawierającej następujące składniki.

A) 100 części wagowych dwufunkcjonalnego dwuorganopolisiloksanu zakończonego grupami silanolowymi, przy czym jest on złożony z liniowego lub rozgałęzionego łańcucha z powtarzających się zespołów o wzorze IR,

R¹ (wzór I) w którym:

R¹: oznacza nasycone lub nienasycone rodniki węglowodorowe zawierające 1-10 atomów węgla, ewentualnie podstawione grupami chlorowcowymi lub cyjanowymi, przy czym te rodniki R¹ wewnątrz łańcucha polimerowego są takie same lub różne, n: oznacza liczbę całkowitą od 1500 do 10.000,

186 530

R’_y-Si-(OCOR²)_4y (wzór Π) gdzie y = 0 i 1,

R¹: ma wyżej podane znaczenie

R²: oznacza jednowartościowy nasycony rodnik węglowodorowy zawierający 1-15 atomów węgla

C) 0-100 części wagowych silnie zdyspergowanych lub wytrąconych kwasów krzemowych, których powierzchnia właściwa według BET korzystnie mieści się w zakresie 40-150 m2/g, dodaje się 1 do 1.3 mola wodorowęglanu amonowego, wodorowęglanu sodowego lub potasowego, albo wodorowęglanu alkiloaminowego na mol grup acyloksy zawartych w masie silikonowej przeznaczonej do spieniania.

Jako składnik A stosuje się związek o wzorze I, w którym R1 oznaczają rodniki o 1-10 atomach węgla, korzystnie wybrane z grupy obejmującej metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, oktyl, dodecyl, oktadecyl; rodniki cykliczne, takie jak cyklopentyl i cykloheksyl; nienasycone rodniki alifatyczne i cykloalifatyczne, takie jak winyl, allil, cyklopentenyl lub cykloheksenyl; rodniki aromatyczne, takie jak fenyl lub naftyl; i/lub alifatycznie podstawione rodniki arylowe, jak benzyl lub toluil. Rodniki R1 wewnątrz polisiloksanu mogą być jednakowe lub też różne. Możliwe jest też mieszanie rozgałęzionych i nie rozgałęzionych polisiloksanów o opisanej powyżej budowie i w różnej długości łańcucha. Korzystnie z polisiloksanami zakończonymi grupami hydroksylowymi stosuje się tzw. α,Ω-dwuhydroksy-dwuorganopolisiloksany z rodnikami metylowymi i fenylowymi.

Wymienione rodniki można również stosować w postaci podstawionej chlorowcem i cyjanem. Przykładami są tu 1,1,1-trójfluorotoluil, b-cyjanoetyl albo o-, m- lub p-chlorofenyl.

Lepkość dwuorganopolisiloksanów jest korzystnie w zakresie 6000 - 350000 mPas, ale może również być poniżej tego zakresu, przykładowo kiedy zawarte są dodatkowe środki przedłużające łańcuchy i sieciujące.

W składniku B mogą być dodatkowo zastosowane związki według wzoru III R'₂-Si-(COOR²)2 lub (R'O)2-Si-(COOR²)2 (wzór III)

Służą one, korzystnie w połączeniu z krótkołańcuchowymi dwuhydroksydwuorganopolisiloksanami, do przedłużania łańcuchów stosowanych polisiloksanów.

Zamiast łączenia składników A i składników według wzoru III w mieszaninie składnika B można również wytwarzać produkt reakcji z obu powyższych i stosować bezpośrednio.

Do mieszanin składników A-C można dodawać dalsze materiały w celu uzyskania specjalnych właściwości. Należy tu wymienić zwłaszcza barwne pigmenty i rozpuszczalne barwniki, stabilizatory przeciwdziałające utlenianiu i oddziaływaniu ciepła, dyspergatory, katalizatory reakcji (np. organiczne związki cynku, estry tytanu lub cyrkonu), środki grzybobójcze, środki zwiększające przyczepność, rozpuszczalniki, środki ogniochronne, zmiękczacze (korzystnie oleje silikonowe, ale również na bazie węglowodorów), wzmacniające wypełniacze, jak np. grafit lub sadza, oraz bierne wypełniacze, jak np. węglan wapnia, krzemiany, mączka kwarcowa, włókna szklane i węglowe, ziemia okrzemkowa, proszek metalu, tlenki metalu oraz sproszkowane tworzywo sztuczne.

Mieszaniny złożone ze składników A-C są stabilne podczas składowania, jeżeli wykluczony jest kontakt z wilgocią i alkaliami.

W celu spieniania i przyspieszania sieciowania do tych jednoskładnikowych mas silikonowych zawierających acyloksysilany dodaje się wodorowęglan. Dodawana ilość wodorowęglanu wynosi korzystnie 1-1,3 mola na mol grup acyloksy zawartych w masie silikonowej przeznaczonej do spieniania. Zasadniczo ilość ta może jednak być również mniejsza lub większa, aby oddziaływać na obraz pęcherzyków, gęstość i czas utwardzania powstającej piany i dopasować cały system do ewentualnie istniejących wymagań lub parametrów przetwarzania. Przy zaniżonym dozowaniu powstają gęściejsze piany o przedłużonym utwardzaniu skrośnym. Natomiast zawyżone dozowanie prowadzi do szybko spienianych i utwardzanych pro186 530 duktów o mniejszej gęstości piany. Jako kation w wodorowęglanie korzystny jest amoniak, ale nadają się również amina, sód lub wapń.

Mieszaniny złożone ze składników A-C z wodorowęglanem nie są stabilne w składowaniu. Wodorowęglan potrzebny do spieniania i przyspieszania reakcji należy dodawać do mieszaniny złożonej ze składników A-B i C bezpośrednio przed użyciem w odpowiedniej postaci, korzystnie w celu lepszego zmieszania w postaci pastowatej w olejach silikonowych lub polimerach silikonowych typu A.

W celu przyspieszenia reakcji i spieniania można stosować wodorowęglan o jakości normalnie występującej w handlu, przy czym sól ta powinna występować z możliwie najmniejszą ziarnistością, korzystnie ze średnią wielkością ziaren mniejszą niż 50 mm. Szczególnie korzystne okazało się np. wstępne dyspergowanie wodorowęglanu amonowego w oleju silikonowym lub polimerze silikonowym według składnika A i dalsze homogenizowanie tej dyspersji za pomocą młyna walcowego aż do osiągnięcia żądanej ziarnistości. W celu uniknięcia zjawisk sedymentacji podczas ewentualnie potrzebnego składowania do pasty takiej można dodatkowo dodać silnie zdyspergowany kwas krzemowy.

Poprzez takie postępowanie najpierw masę silikonową złożoną ze składników A, B i C można domieszać do składników podstawowych dwuskładnikowej pianki silikonowej, której drugi składnik zawiera wodorowęglan i bezpośrednio przed użyciem dodać do składnika podstawowego. Przetwarzanie takie następuje przy zastosowaniach technicznych korzystnie za pomocą dostępnych w handlu urządzeń do mieszania i dozowania dwóch składników na zasadzie mieszania statycznego lub dynamicznego.

Mieszaniny wytworzone opisanym powyżej sposobem pienią się i twardnieją przy temperaturach 20°C w ciągu 10-20 minut w miękko elastyczną pianę o drobnej, równomiernej strukturze komórkowej. Przy stosowaniu 5% metylotrójacetoksysilanu w mieszaninie silikonowej przeznaczonej do spienienia i przy liczbie moli wodorowęglanu amonowego odpowiadającej liczbie moli grup acetoksy osiągany przyrost objętości wynosi około 100-200%. Przez zwiększenie zawartości acetoksysilanu i wodorowęglanu amonowego w całej mieszaninie można zwiększyć ten przyrost objętości.

Jeżeli domieszanie składników piany następuje w podwyższonej temperaturze (do 70°C), wówczas zgodnie z oczekiwaniem powoduje to wyraźnie szybsze twardnienie i większy przyrost objętości.

Pianki według wynalazku są przyczepne do podłoży ze szkła, ceramiki, drewna, farb i lakierów, betonu, tynku, metali i tworzyw sztucznych. Są one zatem korzystnie stosowane jako pianki uszczelniające na wymienionych materiałach, ale nadają się również jako pokrycia ochronne do izolacji cieplnej lub elektrycznej, do tłumienia drgań oraz jako masy formierskie do wytwarzania odcisków lub innych kształtek, które celowo wytwarza się z piankowych elastomerów.

Poniżej wynalazek dokładnie objaśniono na podstawie przykładu wykonania.

Przykład

100 części wagowych śkładnioal, złożoneno a

60,66 czcśęi wwg.ci Ώ-dwdhydteksydwdmetylopolisiloksanu o lepkości 20.000 mPas,

5,55 części wag. etylotrójacśtoksdsiianu,

2,60 części wag. siinie kwasu krzemowego o powierzchni właściwej według BET około 50 m²/g,

15,10 i wag . pigmentu z denku żelaza,

15,10 części wag. mączki Jwaarcowej,

0,01 częśc i warg . ddutlauIyniίmu dwuibutylocyniowego, mieszano do jednorodności przy temperaturze pokojowej z 20 części wag. składnika II, złożonego z wag. a,Q-dwubydroksydwumetylopolisiloksanu o lepkości

6.000 mPas, części wag. silnie kwasu krzemowego o powierzchni właściwej według BET około 110 m2/g, c^^:ć<ii wvag, avodorowęglanu amonowego o ziarnistości < 50 mm.

186 530

Mieszanina złożona z tych składników spieniła się przy temperaturze 20°C w ciągu 20 minut do nadającej się do mechanicznego obciążania pianki elastomerycznej o równomiernej strukturze komórkowej. Gęstość pianki wynosiła 0,6 g/cm³. Przy stosowanych podstawowych składnikach silikonu w tym czasie występuje tylko niewielkie tworzenie naskórka przez sieciowanie na skutek wilgoci z otaczającej atmosfery.

Jeżeli zmieszane składniki pianki nałoży się na powierzchnię szkła, ceramiki szklanej, emalii lub porcelany, wówczas powstająca pianka łączy się z tymi materiałami tak, że można ją odłączyć od powierzchni tylko jeszcze przez mechaniczne zniszczenie.

Jeżeli próbki powstałej pianki przechowuje się przez 50 dni przy temperaturze 250°C, wówczas w wulkanizacie następuje strata ciężaru 10%. Pozostaje przy tym zachowana wytrzymałość i rozciągliwość pianki.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nadająca się da spieni ania masa siliaonowa siociowćrna acaloksysilansani, znamiznna tym, że zawiera następujące składniki.

A) 100 częśsi wagowoeo co najosniej dvaejSuW«yonadjono dwoosgcuopoiiailoksanu o^kończonego grupami silonolawymi, przy czym jest an złożony z liniowego lub rozgałęzionego łańcucha z powtarzających się zespołów o wzorze I

R¹ (wzór I) w którym:

RZ oznacza nasycone lub nienasycone rodniki węglowoSorowe zawierające 1-10 atomów węgla, ewentualnie podstawione grupami chlorowcowymi lub dyjsnowymi, przy czym te rodniki R¹ są takie same lub różne, n: liczbę całkowitą od 15śś do 10.000,

B) 2-20 części wagowych adylonnynilonow'ego środka sieciującego o ogólnym wzorze Π

R‘_y-Si-(OCOR²)_4y (wzór II) gdzie y = 0 i 1,

R1 mo wyżej podane znaczenie

R2 oznacza jednowartościowy nasycony rodnik węglowodorowy zawierający 1-15 atomów węgla

C) 0-100 ^^00οΐ wagowaco sślme zdyspessowanoch ioc strąconych kwhskw krzws mowych, których powierzchnia właściwa według BET korzystnie mieści się w zakresie 40-150 m²/g, oraz dodatkowo od 1 do 1.3 mola wodorowęglanu amonowego, wodorowęglanu sodowego lub potasowego, albo wodorowęglanu alniloominowego na mol grup acylo^y zawartych w masie silikonowej przeznaczonej do spieniania.
2. Masa według zastrz. 1, znamienna tym, że rodniki R1 we wzorze I (składnik A) oznacza rodniki o 1 - 10 atomach węgla, korzystnie wybrane z grupy obejmującej metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, oktyl, doSedyl, ontαdedol; rodniki cykliczne, takie jak cyklope-tyl i conlohennol; nienasycone rodniki alifatyczne i cykloalifatyczne, takie jak winyl, allil, cyklopente-yl lub dynlonennenyl; rodniki aromatyczne, takie jak fenyl lub naftyl; i/lub alifatycznie podstawione rodniki arylowe, jak benzyl lub toluil.
3. Masa według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera barwne pigmenty i rozpuszczalne barwniki, stabilizatory przeciw działonio ciepła i utlenianiu, Syspergαtory, katalizatory reakcji, środki grzybobójcze, środki zwiększające przyczepność, rozpuszczalniki, środki przeciwogniowe, zmiękczocze, wzmacniające wypełniacze, jak sa przykład grafit lub sadza oraz bierne wypełniacze, jak na przykład węglan wapnia, nrzemiono, mączka kwarcowa, włókna szklane i węglowe, ziemia okrzemkowa, proszek metalowy, tlenek metalu oraz sproszkowane tworzywo sztuczne.
4. Sposób wytwarzania nadających się do spieniania mas silikonowych sieciowonydn i ^ο^^ο^Ιο-^^ znamienny tym, że do masy zawierającej, następujące nnłαSsini:

186 530

A) 100 części wagowych dwu funkcjonalnego dwuorganopolisiloksanu zakończonego grupami silanolowymi, przy czym jest on złożony z liniowego lub rozgałęzionego łańcucha z powtarzających się zespołów o wzorze l

R¹

HO-{-Si-O-}_nH

R¹ (wzór I) w którym:

R¹: oznacza nasycone lub nienasycone rodniki węglowodorowe zawierające 1-10 atomów węgla, ewentualnie podstawione grupami chlorowcowymi lub cyjanowymi, przy czym rodniki R¹ są takie same lub różne, n: oznacza liczbę całkowitą od 1500 do 10.000,

B) 2-20 części wagowych acyloksysilanowego środka sieciującego o ogólnym wzorze II

R'_y-Si-(OCOR²)_4y (wzór U) gdzie y = 0 i 1,

R¹: ma wyżej podane znaczenie

R²: oznacza jedno wartościowy nasycony rodnik węglowodorowy zawierający 1-15 atomów węgla

C) 0-100 części wagowych silnie zdyspergowanych lub wytrąconych kwasów krzemowych, których powierzchnia właściwa według BET korzystnie mieści się w zakresie 40-150 m²/g, dodaje się 1 do 1.3 mola wodorowęglanu amonowego, wodorowęglanu sodowego lub potasowego, albo wodorowęglanu alkiloaminowego na mol grup acyloksy zawartych w masie silikonowej przeznaczonej do spieniania.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że stosuje się wodorowęglan w⁷ postaci proszku o wielkości ziarna poniżej 50 pm we wstępnie wytworzonej zawiesinie z dwuorganopolisiloksanem lub olejem silikonowym.
6. Sposób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że do mieszaniny polisiloksanowej i/lub mieszaniny wodorowęglanowej dodaje się wypełniacze, zwłaszcza silnie zdyspergowany kwas krzemowy.
7. Sposób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że do mieszaniny dodaje się barwne pigmenty i rozpuszczalne barwniki, stabilizatory przeciw działaniu ciepła i utlenianiu, dyspergatory, katalizatory reakcji, środki grzybobójcze, środki zwiększające przyczepność, rozpuszczalniki, środki przeciwogniowe, zmiękczacze, wzmacniające wypełniacze, jak na przykład grafit lub sadza oraz bierne wypełniacze, jak na przykład węglan wapnia, krzemiany, mączka kwarcowa, włókna szklane i węglowe, ziemia okrzemkowa, proszek metalowy, tlenek metalu oraz sproszkowane tworzywo sztuczne.