PL186142B1 - Wyrób chłonny - Google Patents

Abstract

1. Wyrób chlonny dla kobiet, który jest umieszczany w krokowym obszarze pary majtek i ma kierunek podluzny, kierunek poprzeczny i kie- runek wzdluz grubosci, oraz zawiera przepuszczalna dla cieczy warstwe pokryciowa, nieprzepuszczalna dla cieczy warstwe pokryciowa oraz rdzen chlonny zlozony z co najmniej jednego wkladu chlonnego umieszczonego pomiedzy tymi dwiema warstwami pokryciowymi, przy czym na przepuszczalnej dla cieczy warstwie pokryciowej wyrobu jest umiesz- czony garb, znamienny tym, ze garb (16, 416, 716) ma trwaly ksztalt w kierunku poprzecznym wyrobu (1, 401, 701) pod dzialaniem sil wystepujacych przy uzytkowaniu wyrobu (1, 401, 701) zarówno w stanie mokrym, jak i w stanie suchym i garb (16, 416, 716) ma z góry ustalony ksztalt w kierunku grubosci wyrobu (1, 401, 701) oraz garb (16, 416, 716) w swojej najwyz- szej czesci wystaje od co najmniej 5 mm do 20 mm od powierzchni wyrobu (1, 401, 701). FI G 1 FI G 2 PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy wyrobu chłonnego przeznaczonego dla kobiet, takiego jak podpaska higieniczna lub wyrób ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, o takim kształcie i wymiarach, że można go w zasadzie wkładać w obszar krokowy pary majtek, przy czym wyrób ten ma kierunek podłużny, kierunek poprzeczny i grubość, oraz powierzchnie przepuszczalną dla cieczy, powierzchnie nieprzepuszczalną dla cieczy, oraz ponadto wkład chłonny złożony z co najmniej jednego elementu chłonnego umieszczonego pomiędzy obu tymi powierzchniami, i gdzie na powierzchni przepuszczalnej dla cieczy znajduje się garb.

Powszechnie spotykanym problemem w wyrobach chłonnych opisanego tu typu jest przeciekanie płynów ustrojowych przez podłużne krawędzie boczne wyrobu. Oczywiście, takie przeciekanie nie jest pożądane, ponieważ wiąże się z ryzykiem zabrudzenia odzieży użytkowniczki. Ze względu na bardzo mała rozciągłość wyrobu, również w kierunku podłużnym, nie jest ponadto niczym niezwykłym, że ciecz wycieka do przodu i do tyłu przez krawędzie końcowe wyrobu. Problemem jest zwłaszcza przeciekanie do tyłu, które pojawia się zwykle kiedy użytkowniczka leży, na przykład w nocy.

Najczęściej powodem przeciekania przez krawędzie jest zniekształcenie wyrobu chłonnego podczas używania, kiedy jest on ściśnięty pomiędzy udami użytkowniczki. Powoduje to niekontrolowane zwichrowanie zarówno wkładu chłonnego wyrobu jak i jego materiału pokryciowego.

Rezultatem takiego zwichrowania jest tworzenie się kanałów na powierzchni wyrobu, w których płyn ustrojowy może przepływać przez krawędzie boczne. Ponadto rezultatem ściskania wyrobu jest zmniejszenie pola powierzchni dostępnego dla cieczy, z czym wiąże się znaczne zwiększenie ryzyka wypłynięcia płynu ustrojowego poza wyrób.

Kolejnym problemem wiążącym się z wyrobami chłonnymi znanego dotychczas typu jest możliwość zakładania się krawędzi bocznych wyrobu na jego powierzchnię przepuszczalną dla cieczy wskutek działania sił wywieranych przez ciało powstających podczas poruszania się użytkowniczki. Wskutek takiego zakładania, zmniejsza się również gwałtowanie pole powierzchni dostępnej do odbierania cieczy, ponieważ tylko w ten sposób pozostaje tylko wąski obszar przepuszczalny dla cieczy pomiędzy nie założonymi do wewnątrz krawędziami bocznymi.

Jednym ze sposobów zmniejszenia ryzyka przeciekania przez krawędzie wywołanego zniekształcaniem się wyrobu podczas używania, jest zastosowanie wyrobu ze wstępnie uformowanym garbem, którego zadaniem podczas używania jest stykanie się z narządami płciowymi użytkowniczki. W ten sposób wydalone płyny ustrojowe są chwytane natychmiast po wydaleniu z ciała użytkowniczki i bezpośrednio wchłaniane przez wyrób bez wypływania na jego powierzchnie.

Znane dotychczas wyroby chłonne zaopatrzone w odbierający ciecz garb mają jednak wiele wad.

Zwykłym sposobem wytwarzania takiego garbu jest uproszczenie jego budowy poprzez zastosowanie większej ilości materiału chłonnego w obszarze garbu. Najbardziej powszechnym materiałem chłonnym jest tak zwana spulchniona masa celulozowa, wiec garb tego typu, niestety, zapada się i traci swój kształt po zmoczeniu. W celu uzyskania garbu, który byłby wystarczająco duży również po zmoczeniu, garb złożony ze spulchnionej masy celulozowej musi zawierać tak dużo materiału chłonnego, że staje się za wysoki, za twardy i niewygodny do noszenia w stanie suchym.

W celu rozwiązania problemu z dużymi, twardymi i niewygodnymi garbami, zaproponowano w europejskim opisie nr 0 339 041, żeby nieprzepuszczalną dla cieczy powierzchnię wyrobu zaopatrzyć w poprzeczne elementy elastyczne. Takie elementy elastyczne nadają wyrobowi pewna sprężystość, jeżeli działają na niego czynniki spłaszczające. Jednakże takie elastyczne elementy nie zapobiegają w znaczniejszym stopniu zgniataniu i niepożądanemu odkształcaniu w kierunku poprzecznym wyrobu.

W europejskim opisie patentowym nr 0 419 434, zaproponowano utworzenie miękkiego garbu na wyrobie chłonnym poprzez zblokowanie krawędzi bocznych wyrobu w odległości od siebie, która jest mniejsza niż odległość w stanie płaskim pomiędzy krawędziami bocznymi. Nic nie zapobiega w znanych dotychczas wyrobach, w znaczniejszym stopniu, takiemu od4

186 142 kształcaniu, które jest spowodowane działaniem na wyrób nacisku i sił ścinających podczas używania.

W europejskich opisach patentowych nr 0 335 252 i nr 0 335 253 zaproponowano zaopatrzenie wyrobu chłonnego w element odkształcający. Na element odkształcający działają poprzeczne siły zgniatające pojawiające się pomiędzy udami użytkowniczki. Zadaniem tego elementu odkształcającego jest zakrzywianie części wyrobu podczas używania w kierunku ciała użytkowniczki. Jednakże nie ma możliwości całkowitego regulowania, albo przewidywania kształtu, jaki przyjmie wyrób dla każdej pojedynczej użytkowniczki. Nie ma także możliwości zapewnienia styczności pomiędzy ciałem użytkownika a powierzchnia wyrobu, ponieważ stopień wybrzuszenia całkowicie zależy od stopnia zgniecenia wyrobu w kierunku poprzecznym.

Zatem ciągle poszukuje się odpornego na przeciekanie wyrobu chłonnego, który miałby przewidywalny kształt, zarówno przed jak i podczas używania, i który utrzymywałby ten kształt niezależnie od ruchów użytkowniczki oraz od stopnia zmoczenia wyrobu.

Wyrób skonstruowany według wynalazku, takiego typu o jakim mowa we wprowadzeniu, cechuje się głównie tym, że garb ma w zasadzie trwały kształt w kierunku poprzecznym wyrobu, zarówno w stanie suchym jak i mokrym, oraz w takim stopniu, że garb ten nie odkształca się w kierunku poprzecznym, ani chwilowo ani trwale, pod wpływem sił działających na garb podczas używania wyrobu.

Dalsze warianty i przykłady wykonania przedstawiono w zastrzeżeniach patentowych.

Ponieważ wyrób jest zaopatrzony w garb, którego kształt jest trwały zarówno w stanie mokrym jak i suchym, istnieje możliwość przewidzenia jego kształtu w każdej sytuacji. Z trwałości kształtu garbu wynika, że w zasadzie nic na niego nie wpływa podczas normalnego używania, i nie odkształca się on kiedy działa na niego nacisk i siły ścinające powstające podczas używania. Bardzo istotne jest żeby garb nie był ściskany w kierunku poprzecznym, pomiędzy udami użytkowniczki. Jednakże, na ogół, zaletą jest również jeżeli garb jest w zasadzie nieściśliwy również w kierunku grubości.

Wysokość garbu nad powierzchnią wyrobu chłonnego musi być tak dobrana, żeby podczas używania była zapewniona dobra styczność pomiędzy ciałem użytkowniczki a garbem. Garb jest tak twardy lub sztywny, że w zasadzie nie poddaje się siłom, które na niego działają podczas używania, ale jednocześnie ważne jest, żeby nie był na tyle wysoki, aby naciskał na ciało użytkowniczki wywołując u niej podczas używania wrażenie dyskomfortu. Ponadto konieczne jest zapewnienie, że garb nie będzie ocierał się o wrażliwe miękkie części w kroku użytkowniczki. W związku z tym stwierdzono, że garb wystający w swoim najwyższym miejscu na co najmniej 5 mm z powierzchni wyrobu, ale nie więcej niż 20 mm, spełnia wymaganie zapewnienia zarówno dobrej styczności, jak i wysokiego komfortu użytkowniczki.

Garb według wynalazku jest stosunkowo wąski, korzystnie od 2 mm do 25 mm u podstawy, a korzystnie od 12 mm do 16 mm. W górnej części garb ma szerokość od 3 mm do 10 mm, a korzystnie od 4 mm do 6 mm. Garb jest skonstruowany tak, że ma w przybliżeniu trójkątny przekrój poprzeczny i, w rezultacie, jest szerszy przy podstawie niż na górze. Ponieważ garb jest stosunkowo wąski, więc może wchodzić, bez dyskomfortu dla użytkowniczki, nieco pomiędzy wargi sromowe użytkowniczki. W związku z tym, korzystne byłoby gdyby garb nieco rozsuwał wargi sromowe, ponieważ ułatwiłoby to przepływ cieczy od użytkownika do wyrobu.

W tylnej części, garb powinien mieć taki kształt, żeby dokładnie stykał się z ciałem użytkowniczki w obszarze znajdującym się za otworem pochwy. W ten sposób unika się sytuacji, w której płyny ustrojowe przeciekają z powrotem przez bruzdę pomiędzy pośladkami użytkowniczki i wyciekają poza wyrób. Jak już wspomniano, takie powrotne przeciekanie jest szczególnie kłopotliwe kiedy użytkowniczka leży. W odpowiedni sposób, przednia część garbu powinna dostosować się do kształtu ciała użytkowniczki w przedniej części otworu pochwy.

Istotne znaczenie ma natychmiastowe przechwytywanie i wchłanianie przez garb wydalanych płynów ustrojowych. W ten sposób zapobiega się gromadzeniu się cieczy pomiędzy ciałem użytkownika a garbem. Kiedy użytkowniczka wstaje lub w inny sposób się porusza istnieje ryzyko powstania szczeliny w przedniej części garbu, pomiędzy garbem a ciałem

186 142 użytkowniczki. W przypadku uwięzienia dużej ilości nie wchłoniętej cieczy pomiędzy ciałem użytkowniczki a powierzchnią wyrobu, ciecz ta może następnie wypłynąć przez taką szczelinę. Takie gwałtowne wypływy cieczy są bardzo niepożądane, częściowo ze względu na odczuwanie ich przez użytkowniczkę jako nieprzyjemne, a częściowo ze względu na znaczny wzrost ryzyka przecieków.

Długość garbu ma duże znaczenie ze względu na konieczność uzyskania optymalnej styczności pomiędzy garbem a ciałem użytkownika. Garb powinien mieć taki kształt i taka rozciągłość ku tyłowi na wyrobie, żeby był w zasadzie szczelny na wsteczne przecieki cieczy przez wyrób. Uzyskuje się to za pomocą garbu ściśle przylegającego do skóry za otworem pochwy użytkowniczki. W ten sposób stwierdzono, że odpowiednia długością garbu jest długość od 70 mm do 140 mm, a korzystnie od 80 mm do 120 mm. Garb nie powinien rozciągać się na całej długości wyrobu, a zwłaszcza korzystne jest, żeby na przednim końcu wyrobu nie było sztywnego, mającego trwały kształt garbu. W ten sposób przedni koniec może wyginać się i dopasowywać do krzywizny ciała użytkownika.

W celu dopasowania do anatomii użytkownika, największa wysokość garbu powinna być w tej części wyrobu, który ma stykać się z otworem pochwy użytkowniczki. Od tej najwyższej części, wysokość powinna stopniowo zmniejszać się w kierunku części końcowych wyrobu. W ten sposób garb powinien biec ku tyłowi od najwyższej części od 5 mm do 40 mm, a korzystnie od 20 mm do 30 mm. Z przodu najwyższej części, długość garbu powinna wynosić od 50 mm do 90 mm, korzystnie od 55 m do 80 mm.

Korzystnie, z obu stron centralnego garbu można usytuować uniesioną barierę, krawędziową. Takie bariery krawędziowe zwiększają bezpieczeństwo wyrobu pod względem przecieków, służąc jako uszczelnienia pachwiny użytkowniczki. Uniesione bariery krawędziowe można uzyskać wieloma różnymi sposobami. Korzystnie, bariery krawędziowe wytwarza się z tego samego materiału jako centralny garb, wskutek czego mają taką samą wytrzymałość na odkształcanie jak garb. Można jednak również wziąć pod uwagę inne typy barier krawędziowych, takie jak elastyczne krawędzie boczne, paski ze spienionego kauczuku, watę lub podobne. Bariery krawędziowe mogą być barierami o charakterze wyłącznie fizycznym, albo mogą zapobiegać przepływowi cieczy na zasadzie pochłaniania płynów ustrojowych.

Wynalazek szczegółowo opisano na przykładach wykonania ilustrowanych figurami, na których przedstawiono: fig. 1 - podpaska higieniczna według wynalazku, widziana od strony zwróconej podczas używania ku użytkowniczce, w rzucie głównym; fig. 2 - podpaska higieniczna z fig. 1, w przekroju płaszczyzną II-II; fig. 3 - podpaska higieniczna z fig. 1, w przekroju podłużnym płaszczyzna ΠΣ-ΠΣ; fig. 4 - podpaska higieniczna w drugim przykładzie wykonana według wynalazku, widziana od strony zwróconej podczas używania ku użytkowniczce, w rzucie głównym; fig. 5 - podpaska higieniczna z fig. 4, w przekroju płaszczyzną V-V; fig. 6 - część wkładu chłonnego podpaski higienicznej z fig. 4 widziana od strony zwróconej podczas używania ku użytkowniczce; fig. 7 - podpaska higieniczna w trzecim przykładzie wykonania według wynalazku, widziana od strony zwróconej podczas używania ku użytkowniczce; oraz fig. 8 - podpaska higieniczna z fig. 7 w przekroju płaszczyzna VII-VII.

W skład pokazanej na fig. 1 i 2 podpaski higienicznej 1 wchodzi przepuszczana dla cieczy warstwa wierzchnia 2 znajdująca się na tej stronie podpaski higienicznej 1, która podczas używania jest zwrócona ku użytkowniczce. Przepuszczalna dla cieczy warstwa wierzchnia 2 może być wykonana, korzystnie, z miękkiego materiału przyjaznego dla skóry. Przykładami odpowiednich przepuszczalnych dla cieczy materiałów pokryciowych są różne typy włóknistych materiałów włókninowych, tak zwanych włóknin. Innymi przepuszczalnymi dla cieczy materiałami pokryciowymi są perforowane folie z tworzyw sztucznych, siateczki, materiały dziane lub tkane, oraz połączenia i laminaty wymienionych typów materiałów.

W skład podpaski higienicznej 1 wchodzi ponadto nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa pokryciowa 3, usytuowana na tej stronie podpaski higienicznej 1, która podczas używania ma być odwrócona od użytkowniczki. Zazwyczaj role nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy pokryciowej 3 pełni cienka folia z tworzywa sztucznego. Istnieje jednak również możliwość użycia warstw przepuszczalnych dla cieczy, powleczonych materiałem nieprzepuszczalnym dla cieczy. Można również stosować inne techniki obróbki, takie jak kalandrowanie ter6

186 142 miczne w celu stopienia materiału, który pierwotnie jest przepuszczalny dla cieczy, w wyniku czego powstaje warstwa w zasadzie nieprzepuszczalna dla cieczy. Istnieje ponadto możliwość użycia materiałów włókninowych, albo innych materiałów włókienniczych, które mają odpowiednią gęstość i których włókna są na tyle hydrofobowe, żeby mogły działać jak warstwa barierowa dla cieczy.

Dwie warstwy pokryciowe 2, 3 są ze sobą połączone i tworzą wystającą krawędź łączącą 4 wokół obwodu podpaski higienicznej. Połączenie pomiędzy warstwami pokryciowymi 2, 3 można uzyskać dowolną znaną dotychczas techniką, nadającą się do tego celu, taką jak klejenie, zgrzewanie lub szycie.

Pomiędzy warstwami pokryciowymi 2, 3, w kierunku od przepuszczalnej dla cieczy warstwy pokryciowej 2 ku nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy pokryciowej 3, znajduje się element 5 utrzymujący kształt, pierwszy wkład chłonny 6 oraz drugi wkład chłonny 7.

Podpaska higieniczna 1 ma kształt podobny do klepsydry ze stosunkowo wąską przednią częścią 8 i tylną częścią 9 oraz z węższą pośrednią częścią krokową 10. Podpaska higieniczna 1 ma ponadto dwie podłużne, zakrzywione w sposób wklęsły, krawędzie boczne 11, 12, oraz dwie zakrzywione w sposób wypukły krawędzie końcowe 13, 14.

Na powierzchni nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy 3, która jest odwrócona od użytkowniczki, znajduje się element mocujący 15 w postaci podłużnego prostokątnego obszaru kleju samoprzylepnego. Element mocujący 15 biegnie na większej części powierzchni nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy 3, pomiędzy dwiema krawędziami końcowymi 13, 14. Oczywiście, możliwe jest stosowanie również innych układów rozmieszczenia kleju, takich jak podłużne paski, obszary poprzeczne, plamki, koła lub inne. Ponadto wynalazek nie ogranicza się do przylepnych elementów mocujących, ale można w nim również stosować, tam gdzie jest to odpowiednie, cierne elementy mocujące, takie jak zatrzaski, zaciski, uprzęże, majtki i podobne.

Rozciągłość i położenie utrzymującego kształt elementu 5 odpowiada w przybliżeniu kształtowi i wymiarom krokowej części 10 podpaski higienicznej 1. Utrzymujący kształt element 5 ma z góry zadany, przestrzenny kształt z centralnym gabem 16 biegnącym w podłużnym kierunku podpaski higienicznej, oraz z dwiema uniesionymi barierami krawędziowymi 17, 18 usytuowanymi wzdłuż bocznych krawędzi 11, 12 podpaski higienicznej 1, z każdej strony centralnego garbu. Centralny garb 16 i bariery krawędziowe 17, 18 wystają z płaszczyzny podpaski higienicznej po tej jej stronie, która podczas używania ma być zwrócona ku użytkowniczce. W ten sposób zamierza się tak skonstruować centralny garb 16, żeby był on w styczności z ciałem użytkowniczki oraz częściowo wchodził pomiędzy jej zewnętrzne wargi sromowe. Bariery krawędziowe 17, 18 znajdują się w pachwinie użytkowniczki podczas używania i uszczelniają krawędzie boczne 11, 12_podpaski higienicznej przed możliwością przecieków.

Centralny garb 16 ma wydłużony kształt i zwęża się w kierunku końcowych części 8, 9 podpaski higienicznej. W ten sposób, garb jest najwyższy w tym obszarze, który podczas używania ma stykać się z otworem pochwy użytkowniczki. Korzystnie, długość garbu wynosi około 115 mm, ale w razie potrzeby może wynosić od 70 mm do 140 mm. W ten sposób, korzystnie, garb biegnie na odcinku około 20 mm ku tyłowi od swojej najwyższej części i około 75 mm ku przodowi od swojej najwyższej części. Również te wielkości można jednak zmieniać we wspomnianych granicach.

W obszarze garbu 16, zarówno w utrzymującym kształt elemencie 5 jak i w przepuszczalnej dla cieczy warstwie pokryciowej 2 znajduje się wiele otworów 19, albo perforacji, umożliwiających przepływ cieczy do pierwszego wkładu chłonnego 6 znajdującego się w utrzymującym kształt elemencie 5 wewnątrz garbu 16. W przypadku stosowania takiego perforowanego elementu utrzymującego kształt, można pominąć przepuszczalna dla cieczy warstwę pokryciową 2, co najmniej w obszarze garbu 16. Jednakże, na ogół, ze względu na wygodę pożądane jest pokrycie sztywnego, twardego, profilowanego elementu bardziej miękkim materiałem.

Utrzymujący kształt element 5 jest skonstruowany ze sztywnego materiału o trwałym kształcie, takiego jak twarde tworzywo, sztywny papier, karton, sztywny materiał włókninowy, laminat lub podobny. Istotne znaczenie dla wynalazku ma to, żeby utrzymujący kształt

186 142 element 5 był, co najmniej w kierunku poprzecznym, na tyle trwały pod względem kształtu, żeby podczas używania centralny garb 16 w zasadzie wytrzymywał siły zgniatające wywierane przez uda użytkowniczki, bez chwilowego czy też trwałego odkształcania się. Korzystnie, ale nie koniecznie, centralny garb 16 powinien również wytrzymywać zgniatanie w kierunku grubości. Stopień odkształcalności centralnego garbu 16 w kierunku grubości wynika ze sztywności materiału, z jakiego jest wykonany utrzymujący kształt element 5 w połączeniu z liczbą otworów 19 w garbie 16, a także wymiarami otworów 19. Przy tej samej podstawowej sztywności materiału, z jakiego jest wykonany utrzymujący kształt element 5, rośnie odkształcalność zarówno ze wzrostem liczby otworów 19, jak również ze wzrostem ich wymiarów. Ponadto na sztywność garbu 16 wpływa sztywność materiału chłonnego, który znajduje się w jego środku.

Pierwszy wkład chłonny 6, usytuowany wewnątrz utrzymującego kształt elementu 5, znajduje się wewnątrz centralnego garbu 16. Ze względu na kształt podpaski higienicznej z centralnym garbem 16, podpaska ta utrzymuje się w styczności z ciałem użytkowniczki podczas używania. Wskutek tego wydalane płyny są natychmiast przechwytywane przez garb 16 i płyną otworami 19 w utrzymującym kształt elemencie 5 do pierwszego wkładu chłonnego 6. Ponieważ pierwszy wkład chłonny 6 ma odbierać i wchłaniać prawie wszystkie wydalone płyny, więc jego pojemność chłonna powinna odpowiadać całkowitej ilości cieczy, jaką, szacunkowo, powinna wchłonąć podpaska higieniczna podczas używania.

Na przekrojach poprzecznych z fig. 2 i 3 widać pierwszy wkład chłonny 6 w postaci włóknistego pakietu zawierającego cząstki materiału superchłonnego równomiernie rozmieszczone we włóknistej strukturze. Termin materiał superchłonny odnosi się do polimerów dostępnych w postaci włókien, płatków, cząstek, granulek lub podobnych, które to polimery są zdolne do wchłaniania płynów ustrojowych o wadze kilka razy większej od własnej, podczas którego to wchłaniania pęcznieją i tworzą żel. Zaletą stosowania materiału superchłonnego w podpasce higienicznej widocznej na fig. 1-3 jest znaczne ograniczenie miejsca na materiał chłonny w centralnym grzbiecie 16. Dzięki użyciu materiału superchłonnego możliwe jest uzyskanie dużej pojemności chłonnej, nawet w stosunkowo małej przestrzeni pod centralnym garbem 16 w utrzymującym kształt elemencie 5.

Innymi materiałami chłonnymi nadającymi się do stosowania w pierwszym wkładzie chłonnym 6 są, na przykład, spulchniona masa celulozowa, bawełna, spieniony materiał chłonny lub podobne.

W celu maksymalnego wykorzystania pojemności chłonnej materiału chłonnego należy koniecznie zapewnić odpowiednie miejsce na rozszerzanie podczas wchłaniania. Dzięki stosowaniu nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy pokryciowej 3, która ma pewną i elastyczność, materiał superchłonny może rozszerzać się zarówno tak, że wypełnia garb centralny, jak i, wskutek rozciągania nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy pokryciowej 3, tak, że na boku podpaski higienicznej 1 powstaje wybrzuszenie, które jest odwrócone od użytkowniczki.

Materiałem chłonnym w pierwszym wkładzie chłonnym 6 może być ponadto mieszanka materiału chłonnego z materiałem niechłonnym. Przykładem takiej mieszanki jest niechłonna struktura włóknista ze związanymi włóknami lub cząstkami superchłonnymi.

Materiałami chłonnymi, które uznano za szczególnie przydatne do stosowania w pierwszym wkładzie chłonnym, są takie materiały włókniste, jakie ujawniono w opisach WO 94/10953 i WO 94/10956. Ponieważ element utrzymujący kształt zapobiega pęcznieniu materiału chłonnego w kierunku ciała użytkowniczki, więc garb utrzymuje swój kształt podczas używania w tym kierunku. Możliwe jest jednak zastosowanie materiału, który pęcznieje podczas wchłaniania cieczy. Dzięki temu pierwszy wkład chłonny może mieć możliwość rozszerzania się w kierunku od ciała użytkowniczki ponieważ nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa pokryciowa 3 jest sprężysta i umożliwia takie rozszerzanie.

Drugi wkład chłonny 7 znajduje się pomiędzy pierwszym wkładem chłonnym 6 a nieprzepuszczalną dla cieczy warstwą pokryciową 3. Drugi wkład chłonny 7 ma silnie ograniczoną pojemność chłonną w porównaniu z pierwszym wkładem chłonnym 6. Z tego względu drugi wkład chłonny 2 służy głównie jako rezerwa, którą wykorzystuje się do celów chłonnych po nasyceniu pierwszego wkładu chłonnego 6 cieczą. Drugi wkład chłonny 7 ma rów8

186 142 nież zdolność do wchłaniania małej ilości cieczy takich jak pot lub przypadkowe krople, jakie mogą sączyć się na częściach końcowych 8, 9 podpaski higienicznej 1. Ponadto drugi wkład chłonny 7 zwiększa stabilność w miękkich, podatnych częściach końcowych 8, 9 i nadaje podpasce higienicznej miękkość względem ciała użytkowniczki.

Materiał chłonny w drugim wkładzie chłonnym 7, korzystnie, składa się z jednej lub kilku warstw typowego materiału chłonnego. Przykładami odpowiednich do tego celu materiałów są warstwy bibułki, warstwy tamponów z włókien syntetycznych lub naturalnych, warstwy spulchnionej masy celulozowej lub podobne.

W podpasce higienicznej 1 z fig. 1-3, dobra styczność pomiędzy garbem 16, a ciałem użytkowniczki zapewnia prawie całkowitą eliminację wyciekania płynów ustrojowych na boki z garbu 16. Jeżeli, pomimo tego, niewielka ilość płynów ustrojowych wydostałaby się ku krawędziom bocznym podpaski higienicznej, to skuteczną zaporę przed ich wyciekiem na zewnątrz stanowią uniesione bariery krawędziowe 17, 18. Bariery krawędziowe 17, 18 prowadzą ciecz do przodu, albo do tyłu, ku częściom krawędziowym 8, 9 podpaski higienicznej, gdzie może ona wpłynąć przez przepuszczalną dla cieczy warstwę pokryciową 2 do drugiego wkładu chłonnego 7, który znajduje się wewnątrz. W razie takiej konieczności, możliwe jest oczywiście umieszczenie niewielkiej ilości materiału chłonnego wewnątrz przepuszczalnej dla cieczy warstwy barierowej 2, pomiędzy barierami krawędziowymi 17,18 a centralnym garbem 16, w celu uniemożliwienia wypłynięcia cieczy na powierzchnię podpaski higienicznej.

Podpaska higieniczna 401, pokazana na fig. 4 i 5, ma taką samą ogólną budowę jak podpaska higieniczna 1 widoczna na fig. 1-3. Natomiast podpaska higieniczna 401 z fig. 4 i 5 nie ma specjalnego elementu utrzymującego kształt. W związku z tym, podpaska higieniczna 401 zawiera przepuszczalną dla cieczy warstwę pokryciową 402, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę pokryciową 403, oraz pierwszy wkład chłonny 406 i drugi wkład chłonny 407, zamknięte pomiędzy warstwami pokryciowymi 402, 403. Warstwy pokryciowe 402, 403 są ze sobą połączone wokół wkładów chłonnych 406, 407 i dlatego tworzą krawędź łączącą 404 wokół obrzeża podpaski higienicznej 401.

Podpaska higieniczna 401 ma kształt trapezowy z szerszą częścią przednią 408, węższą, częścią tylną 409 oraz pośrednią częścią środkową 410. Ponadto podpaska higieniczna 401 ma dwie skośne krawędzie boczne 411, 412, które biegną pomiędzy dwiema, prawie prostoliniowymi krawędziami końcowymi 413, 414.

Przylepny element mocujący 415 ma postać trzech linii kleju biegnących w podłużnym kierunku podpaski higienicznej 401, na nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy pokryciowej 403.

W środku podłużnego kierunku podpaski higienicznej 401 znajduje się wydłużony garb 416. Garb 416 jest najszerszy w części środkowej 410 podpaski higienicznej i zwęża się w kierunku części przedniej i tylnej 408,409. Ponadto, korzystnie, garb 416 jest wyprofilowany w kierunku podłużnym tak, że jest najwyższy w części środkowej 410 i stopniowo coraz niższy w kierunku części końcowych 408, 409.

Garb 416 składa się z wielu warstw 420 w kształcie liścia wierzby, wykonanych z silnie chłonnego materiału włóknistego. Mające kształt liści wierzby warstwy 420 stanowią łącznie pierwszy wkład chłonny 406 podpaski higienicznej 401, który konsekwentnie stanowi garb 416.

Na fig. 6 pokazano pierwszy wkład chłonny 406. Wkład chłonny 406 widać z tej strony, która podczas używania jest zwrócona ku użytkowniczce. W celu uzyskania pożądanego, podobnego do grzbietu kształtu wkładu chłonnego 406, integralne warstwy 420 materiału chłonnego spiętrzono na sobie. W rezultacie warstwa 420, która na fig. 6 znajduje się najdalej od obserwatora, ma największą rozciągłość, po czym poszczególne warstwy 420 mają coraz mniejsze pola powierzchni w kierunku obserwatora. Warstwy 420 są prawie przystające i usytuowane względem siebie koncentrycznie. W konsekwencji pierwszy wkład chłonny 406 uzyskuje schodkowy profil w przekroju poprzecznym.

Kształt podobnego typu uzyskuje się układając warstwy 420 w odwrotnej kolejności, w której najmniejsza warstwa znajduje się na spodzie, po czym wymiary kolejnych warstw stopniowo zwiększają się w kierunku ku górze garbu. W takim układzie warstwy większe układają się na warstwach mniejszych tak, że końcowym rezultatem jest garb, który zwęża się ku górze.

186 142

Innym sposobem uzyskania wkładu chłonnego 406 o odpowiednim kształcie jest zwijanie razem trójkątnego wykroju z materiału chłonnego. Wykrój taki ma kształt równoramiennego trójkąta i jest zwijany od podstawy ku wierzchołkowi pomiędzy dwiema krawędziami bokami o równych długościach. Dzięki temu sposobowi powstający wkład chłonny ma kształt szpulki o grubszej części środkowej i węższych częściach końcowych.

Kolejnym sposobem uzyskania wkładu chłonnego o odpowiednim kształcie jest składanie wielu płytek, albo warstw, materiału chłonnego na końcu. Wskutek tego, wybierając odpowiedni materiał chłonny można uzyskać wkład chłonny o bardzo dobrym zachowaniu kształtu zarówno w kierunku poprzecznym jak i pionowym.

Odpowiednim materiałem na wkład chłonny widoczny na fig. 6 jest materiał chłonny ujawniony w opisie WO 94/10856. Materiał ten jest formowaną pneumatycznie warstwą włókien o wysokiej gęstości i dużej sztywności, który stosuje się bezpośrednio w wyrobie chłonnym, bez uprzedniego rozwłókniania. Inny, podobny materiał, o wyróżniających właściwościach pod względem wchłaniania krwi, ujawniono w opisie WO 94/10953. Materiały ujawnione w opisach WO 94/10956 i WO 94/10953 mają zarówno wystarczającą sztywność, jak i wytrzymałość na odkształcanie pod naciskiem, wskutek czego nadaj ą centralnemu garbowi 416 w podpasce higienicznej 401 z fig. 4 odpowiednią stabilność kształtu. Ponadto tego typu materiały włókniste mają bardzo dobrą pojemność chłonną.

Podczas wchłaniania materiał ten nieco pęcznieje w kierunku grubości i w ten sposób dopasowuje się do dostępnego miejsca w kroku użytkowniczki. Zaletą takiego rozwiązania jest przystosowywanie się garbu 416 podczas używania do kształtu charakterystycznego wyłącznie dla każdej odpowiedniej użytkowniczki. W ten sposób zwiększa się zarówno ochrona przed przeciekaniem jak i wygoda użytkowniczki.

Drugi wkład chłonny 407 w podpasce higienicznej 401 znajduje się pomiędzy pierwszym wkładem chłonnym 406 a nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa pokryciowa 403. Drugi wkład chłonny 407 stanowi głównie ochronę przed przeciekaniem przez krawędzie, wokół centralnego grzbietu 416. Po drugie, służy on również jako dodatkowa pojemność chłonna, którą można użyć jeżeli pierwszy wkład chłonny 406 jest nasycony nieoczekiwanie duża ilością cieczy. Ponadto, drugi wkład chłonny 407 jest odpowiedzialny za zapewnienie podpasce higienicznej 401 rozciągłości podłużnej w płaszczyźnie tak, że można ja mocować wewnątrz pary majtek za pomocą elementu mocującego 415 usytuowanego na nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwie pokryciowej 403.

W skład podpaski higienicznej 701 widocznej na fig. 7 wchodzi przepuszczalna dla cieczy warstwa pokryciowa 702, nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa pokryciowa 703, które są ze sobąpołączone w obszarze krawędzi łączącej 704 wokół obrzeża podpaski higienicznej 701.

Podpaska higieniczna 701 ma kształt klepsydry z dwiema częściami końcowymi 708, 709 i węższa częścią środkową 710. Ponadto podpaska higieniczna 701 ma dwie podłużne krawędzie boczne 711,712 oraz dwie poprzeczne krawędzie końcowe 713, 714.

Pomiędzy dwiema warstwami pokryciowymi 702, 703 znajduje się zapewniająca kształt warstwa 707 materiału o w przybliżeniu takim samym kształcie i wymiarach jak cała podpaska higieniczna 701. Warstwa 707 materiału jest w zasadzie niechłonna, miękka i sprężysta. Głównym zadaniem warstwy 707 materiału jest zapewnienie podpasce higienicznej 701 widocznego kształtu podobnego do klepsydry. Ponieważ warstwa 707 materiału ma pewną sprężystość, zarówno w kierunku swojej grubości jak iw swojej płaszczyźnie, więc zapewnia również użytkowniczce wygodę i trwałość kształtu w podpasce higienicznej 701.

W środkowej części 710 podpaski higienicznej 701 znajduje się utrzymujący kształt element 705, takiego typu jaki widać na fig. 1-3. W związku z tym, utrzymujący kształt element 705 jest wykonany z materiału, który jest na tyle sztywny, że podczas używania prawie całkowicie wytrzymuje zgniatanie. Utrzymujący kształt element 705 nie jest odkształcalny, ani w kierunku poprzecznym ani w kierunku grubości, pod działaniem sił wywieranych przez ciało powstających podczas normalnego używania.

Utrzymujący kształt element 705 składa się z prawie prostokątnego kawałka materiału, który w poprzecznym kierunku podpaski higienicznej kończy się w pewnej odległości wewnątrz krawędzi bocznych 711, 712 podpaski higienicznej 701. W podłużnym kierunku pod10

186 142 paski higienicznej, utrzymujący kształt element 705 rozciąga się tylko wzdłuż części środkowej 710. Centralnie na utrzymującym kształt elemencie 705 jest uformowany podłużny, podobny do grzbietu garb 716. Garb 716 opuszcza się najdalej ku częściom końcowym 798, 709 niż w centralnej części środkowej części 710.

Na garbie 716, pomiędzy nim a przepuszczalną dla cieczy warstwą pokryciową 702, znajduje się wkład chłonny 706 złożony z jednej lub kilku warstw materiału chłonnego. Materiał chłonny można wybrać w taki sam sposób jak materiał chłonny w garbach 16, 416, opisanych w nawiązaniu do fig. 1-6.

Wzdłuż krawędzi bocznych 711, 712 podpaski higienicznej 701 biegną uniesione bariery krawędziowe 717, 718. Bariery krawędziowe 717 i 718 są utworzone z elastycznych elementów 721 przymocowanych w stanie rozciągniętym pomiędzy dwiema warstwami pokryciowymi 702, 703 wzdłuż bocznych krawędzi 711, 712 w środkowej części 710 podpaski higienicznej. Elastyczne elementy 621 mogą mieć dowolny typowy kształt, taki jak elastyczne paski, nitki, elastyczny materiał włókninowy lub podobne. Oczywiście, elastyczne elementy 721 można ewentualnie mocować do zewnętrznej strony jednej z warstw pokryciowych 702, 703, albo mogą składać się z paska z elastycznego materiału piankowego, elastycznego materiału włókninowego lub podobnego, który został założony wokół krawędzi łączącej 704 uformowanej przez warstwy pokryciowe 702, 703. Znane są liczne, różnorodne sposoby mocowania elastycznych elementów 721 do jednej lub dwóch warstw materiału i można je zastosować w celu uzyskania uniesionych barier krawędziowych 717,718.

Podpaska higieniczna jest ponadto zaopatrzona, w typowy sposób, w elementy mocujące 715 w postaci dwóch podłużnych pasków kleju samoprzylepnego.

Powyżej opisano wynalazek w odniesieniu do podpaski higienicznej. Istnieje jednak możliwość wykorzystania wynalazku również do innych wyrobów chłonnych, które są przeznaczone do noszenia przez kobiety. W związku z tym wynalazek obejmuje również wkłady do majtek oraz wyroby ochronne dla kobiet nie panujących nad wydalaniem.

Wynalazku nie należy traktować za ograniczonego do opisanych tu przykładów wykonania, ale można sobie wyobrazić jego dalsze warianty i modyfikacje mieszczące się w zakresie określonym w zastrzeżeniach patentowych. Ponadto wynalazek obejmuje wszystkie możliwe do wyobrażenia sobie połączenia opisanych przykładów wykonania.

Claims (11)

Zastrzeżenia patentowe

1. Wyrób chłonny dla kobiet, który jest umieszczany w krokowym obszarze pary majtek i ma kierunek podłużny, kierunek poprzeczny i kierunek wzdłuż grubości, oraz zawiera przepuszczalną dla cieczy warstwę pokryciową, nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę pokryciową oraz rdzeń chłonny złożony z co najmniej jednego wkładu chłonnego umieszczonego pomiędzy tymi dwiema warstwami pokryciowymi, przy czym na przepuszczalnej dla cieczy warstwie pokryciowej wyrobu jest umieszczony garb, znamienny tym, że garb (16, 416, 716) ma trwały kształt w kierunku poprzecznym wyrobu (1, 401, 701) pod działaniem sił występujących przy użytkowaniu wyrobu (1, 401, 701) zarówno w stanie mokrym, jak i w stanie suchym i garb (16, 416, 716) ma z góry ustalony kształt w kierunku grubości wyrobu (1, 401, 701) oraz garb (16,416, 716) w swojej najwyższej części wystaje od co najmniej 5 mm do 20 mm od powierzchni wyrobu (1, 401, 701).

2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że chłonny wyrób (1, 401, 701) jest podpaską higieniczną lub wkładem ochronnym dla osób nie panujących nad wydalaniem.

3. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że wzdłuż dwóch podłużnych krawędzi bocznych (11, 12, 711, 712) wyrobu (1, 401, 701) są umieszczone uniesione bariery krawędziowe (17,18, 717, 718).

4. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że garb (16, 716) jest uformowany przez utrzymujący kształt element (5, 705).

5. Wyrób według zastrz. 4, znamienny tym, że w skład utrzymującego kształt elementu (5, 705) wchodzi warstwa sztywnego materiału z tworzywa sztucznego.

6. Wyrób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że bariery krawędziowe (17,18) są uformowane przez utrzymujący kształt element (5).

7. Wyrób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że wewnątrz utrzymującego kształt elementu (5, 705), patrząc w kierunku od przepuszczalnej dla cieczy powierzchni wyrobu, znajduje się co najmniej pierwszy wkład chłonny (6, 706), oraz w utrzymującym kształt elemencie (5) znajduje się co najmniej jeden przelotowy otwór (19) w obszarze garbu (16), którym to otworem mogą przepływać płyny ustrojowe do pierwszego wkładu chłonnego.

8. Wyrób według zastrz. 7, znamienny tym, że wkład chłonny (706) jest umieszczony pomiędzy utrzymującym kształt elementem (705) a przepuszczalną dla cieczy warstwą pokryciową (702) wyrobu (701).

9. Wyrób według zastrz. 3, znamienny tym, że bariery krawędziowe (717, 718) są uformowane poprzez układ wstępnie naprężonych elastycznych elementów (712) osadzonych wzdłuż krawędzi bocznych (711, 712).

10. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że garb (16, 416, 716) znajduje się pomiędzy 70 mm a 140mm w podłużnym kierunku wyrobu (1, 401, 701), a korzystnie pomiędzy 80 mm a 120 mm.

11. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że garb (16, 416, 716) ma podstawę zwróconą ku nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwie pokryciowej (3, 403, 703) oraz wierzchołek, zwrócony ku przepuszczalnej dla cieczy warstwie pokryciowej (2, 402, 702), wskutek czego rozciągłość garbu (16, 416, 716) w kierunku poprzecznym wyrobu wynosi od 2 mm do 25 mm przy podstawie, korzystnie od 12 mm do 16 mm, oraz rozciągłość garbu (16, 416; 716) w kierunku poprzecznym przy wierzchołku wynosi od 3 mm do 10 mm, korzystnie od 4 mm do 6 mm, oraz ponadto, że garb (16, 416, 716) jest szerszy przy podstawie niż przy wierzchołku.