PL206382B1 - Wyrób chłonny - Google Patents

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 206382 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 368899 (51) Int.Cl.

(22) Data zgłoszenia: 25.11.2002 A61F 13/15 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

25.11.2002, PCT/SE02/002155 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

24.07.2003, WO03/059222 (54)

Wyrób chłonny

	(73) Uprawniony z patentu: SCA HYGIENE PRODUCTS AB, Goteborg, SE
(30) Pierwszeństwo: 06.12.2001, SE, 0104086-4	(72) Twórca(y) wynalazku: URBAN WIDLUND, Pixbo, SE
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	SOLGUN DREVIK, Molnlycke, SE
04.04.2005 BUP 07/05	FREDRIK ASP, Onsala, SE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik:
31.08.2010 WUP 08/10	rzecz. pat. Balińska Ewa POLSERVICE Kancelaria Rzeczników Patentowych spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

PL 206 382 B1

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy wyrobu chłonnego, takiego jak wkład higieniczny, wkład do majtek, wkład ochronny dla osób nie panujących nad wydalaniem, podpaska higieniczna lub podobny.

Znane są wyroby chłonne mające kierunek podłużny i kierunek poprzeczny, część przednią, część tylną, część krokową, usytuowaną pomiędzy częścią tylną a częścią przednią, element chłonny i warstwę szczelną dla cieczy, a takż e element usztywniający, którego zadaniem jest utrzymywanie przestrzennego kształtu wyrobu w trakcie jego używania.

Wyrobom chłonnym, takim jak wkłady higieniczne, wkłady ochronne dla osób nie panujących nad wydalaniem, podpaski higieniczne i podobne stawia się szereg różnych wymagań, które nie są łatwe do równoczesnego spełnienia. Podstawowym wymaganiem jest to, żeby wyrób, na przykład pielucha higieniczna, był w stanie odebrać i wchłonąć płyny ustrojowe wydalane przez użytkownika. Konwencjonalne wkłady higieniczne o wielkościach umożliwiających wchłanianie dużych ilości płynów menstruacyjnych są grube i stosunkowo szerokie. Wkłady higieniczne tego typu opisano w, na przykład, opisie patentowym nr US 3 294 091. Grube i stosunkowo szerokie wkłady higieniczne tego typu mają teoretycznie dużą chłonność, ale w praktyce, kiedy na wkład higieniczny działają siły ściskające podczas ściskania pomiędzy udami użytkownika, traci się dużą część zdolności odbiorczych i chłonności. Wkład higieniczny jest ściskany razem, przybierając kształt podobny do liny, co często nie daje wystarczająco dużej powierzchni odbiorczej dla wydalanych płynów menstruacyjnych, i powoduje przecieki w wypadku ich dużych upływów. Wkład higieniczny może być również ściskany pomiędzy udami użytkownika w taki sposób, że jego boczne krawędzie oraz warstwa chłonna cieczy są zawijane na powierzchnię przepuszczalną dla cieczy i w ten sposób zmniejszają się wymiary dostępnej powierzchni odbiorczej cieczy.

Wkłady higieniczne są przeznaczone do umieszczania wewnątrz majtek, których konstrukcja może być różna. W takiej sytuacji wkłady higieniczne mogą zostać nieprawidłowo umieszczone wewnątrz majtek. Dlatego występuje ryzyko omyłkowego umieszczenia wkładu higienicznego za daleko z przodu albo za daleko z tył u, albo lekkie jego przemieszczenie w kierunku poprzecznym, z czym wiąże się niemożliwość optymalnego wykorzystania zdolności chłonnej i odbiorczej całego wkładu higienicznego. Konwencjonalne wkłady higieniczne są na ogół utrzymywane w majtkach użytkowników za pomocą kleju samoprzylepnego albo powłok ciernych. Wkład chłonny dopasowuje się umieszczając go na odpowiednim miejscu w majtkach, po czym użytkownik wkłada te majtki na siebie w odpowiedni sposób. Jednakże podczas wkładania wyrobu chłonnego do majtek trudno jest uzyskać jego optymalne usytuowanie względem ciała użytkowniczki. Zazwyczaj do określenia miejsca usytuowania wkładu higienicznego używa się krokowej części majtek. Ponieważ wkłady higieniczne są wytwarzane w wielu wymiarach i modelach, poł o ż enie i konstrukcja części krokowej nie dają pewności co do miejsca umieszczenia wkładu w majtkach, przy czym działanie wkładu higienicznego podczas używania jest w rezultacie nie zawsze takie, jakie jest pożądane.

Inną przyczyną przecieków występujących w wypadku zamocowania wkładu higienicznego wewnątrz majtek użytkowników jest poruszanie się tego wkładu razem z majtkami zamiast podążania za ruchami ciała użytkownika. Oznacza to, że nawet w wypadku początkowo prawidłowego umieszczenia wkładu w majtkach w stosunku do ciała może on być przesunięty z tego położenia przez majtki.

Jako próbę zmniejszenia przecieków powstających w wyniku ściskania wkładu higienicznego pomiędzy nogami użytkowniczki, wkłady te zazwyczaj zaopatruje się w specjalne klapki mocujące. Znane jest, na przykład z opisów patentowych nr SE 455 688, US 4 285 343, EP 0 130 848, EP 0 134 086 i US 4 608 047 zaopatrywanie wkładów higienicznych w giętkie klapki lub skrzydełka boczne wystające z podłużnych krawędzi bocznych. Mają one być podwinięte wokół części krawędziowych majtek użytkownika podczas nakładania wkładu higienicznego, oraz mają być przymocowane do zewnętrznej części majtek. Same klapki boczne stanowią ochronę przed przeciekami przez krawędzie boczne i brudzeniem majtek. Ponadto przeciwdziała to odkształcaniu wkładu chłonnego wyrobu higienicznego wskutek tego, że wkład higieniczny jest zakotwiczony na tych krawędziach majtek, które stykają się z nogami i w trakcie używania jest trzymany w stanie rozciągniętym pomiędzy nimi.

Natomiast znaczną wadą zaopatrywania wyrobów chłonnych w takie klapki mocujące jest to, że wielu noszących stwierdza, że sprawia im kłopot to, że klapki mocujące są widoczne na zewnątrz majtek. Oznacza to również, że wyroby chłonne z takimi klapkami mocującymi nie mogą być używane kiedy, na przykład, użytkownik nakłada kostium kąpielowy. Inną wadą klapek mocujących jest to, że są stosunkowo trudne do manewrowania i wymagają wielu czynności ręcznych w celu prawidłowego

PL 206 382 B1 dopasowania wokół tych krawędzi majtek, które znajdują się przy nogach. Ponadto, zwłaszcza w wypadku klapek mocujących biegnących na dość długiej drodze wzdłuż bocznych krawędzi wkładu chłonnego, może być prawie niemożliwe podłożenie klapek mocujących wokół krzywoliniowych krawędzi majtek bez obcierania i występowania nieestetycznych zmarszczek klapek mocujących. Kolejnym problemem we wkładach chłonnych z klapkami mocującymi jest to, że działanie klapek lub skrzydełek mocujących zależy od konstrukcji majtek. Nie trzeba wyjaśniać, że wkład chłonny z klapkami mocującymi inaczej oddziałuje z majtkami o szerokiej części krokowej w porównaniu z majtkami o bardzo wą skiej części krokowej.

Klapki lub skrzydełka mocujące we wkładach chłonnych chronią te krawędzie majtek, które stykają się z nogami, przed zabrudzeniem, ale, jak wspomniano powyżej, są dalekie od całkowicie zadowalającego rozwiązania.

W celu poprawy odpornoś ci na przeciekanie, w opisie patentowym nr EP 0 067 465 zaproponowano wytwarzanie dwuczęściowych wkładów higienicznych, w których te dwie części są połączone tylko w obszarze swoich części końcowych. Dolna część jest zamocowana w majtkach użytkownika, a część górna utrzymuje kontakt z jego ciał em. Koncepcja ta polega na tym, ż e części te są w stanie nieco przemieszczać się względem siebie w trakcie używania. Jednakże to przemieszczanie pomiędzy częściami jest bardzo ograniczone i znane wkłady higieniczne nadal zależą od ruchów majtek. Ponadto nie ma gwarancji, że część górna będzie utrzymywana w styczności z ciałem użytkownika w trakcie uż ywania.

W opisie mię dzynarodowego zgł oszenia patentowego nr publikacji WO 97/09014 przedstawiono inny dwuczęściowy wyrób chłonny, w którym te dwie części są ruchome względem siebie. Ten znany wyrób również ma ograniczoną ruchliwość części względem siebie i w pewnym stopniu jest zależny od ruchów majtek.

Jednym ze sposobów były próby zmniejszenia ryzyka przeciekania przez krawędzie wskutek odkształcenia wkładu higienicznego w trakcie używania poprzez zaopatrzenie wkładu higienicznego we wstępnie ukształtowaną uniesioną część, która jest znana jako wygarbienie, którego zadaniem jest utrzymywanie kontaktu z narządami płciowymi użytkowniczki w trakcie używania wkładu higienicznego. W ten sposób wydalone płyny ustrojowe są odbierane natychmiast po opuszczeniu ciała noszącego i są natychmiast wchłaniane przez wyrób zamiast rozpływania się po jego powierzchni. Uniesiona część ułatwia również użytkownikom prawidłowe umieszczanie wyrobu względem ciała. We francuskiej publikacji opisu patentowego nr FR-A-2 653 328 opisano wkład higieniczny z wygarbieniem w postaci centralnej, podł u ż nej cylindrycznej uniesionej części.

Powszechnie znanym sposobem wytwarzania uniesionej części jest po prostu wytworzenie jej poprzez zgromadzenie większej ilości materiału chłonnego w obszarze uniesionej części. Jednakże, ponieważ używany materiał chłonny jest w większości wypadków, jak powszechnie wiadomo, puszystą pulpą celulozową, więc taka uniesiona część zapada się i traci swój kształt po zmoczeniu. W celu wytworzenia uniesionej części, która byłaby wystarczająco duża również w stanie mokrym, w uniesionej części wykonanej z puszystej pulpy celulozowej musi znajdować się tak dużo materiału chłonnego, że na ogół wyrób jest za wysoki, za twardy i niewygodny w noszeniu w stanie suchym.

Znane jest również wytwarzanie wyrobu z uniesioną częścią zwróconą ku użytkownikowi poprzez umieszczenie elementu profilującego na górze wkładu chłonnego. Wadą takiego rozwiązania jest to, że koliduje to z transportem cieczy w dół, trzymającego ciecz wkładu chłonnego oraz występuje możliwość przecieków ze względu na to, że element profilujący nie ma wystarczającej zdolności odbiorczej ani chwilowej zdolności retencyjnej. Zaproponowano używanie w uniesionej części, na przykład, materiału spienionego. Okazało się jednak, że trudno jest wyprodukować spienioną strukturę z porami otwartymi w stopniu wystarczającym do dobrego odbierania cieczy przez nią, a równocześnie o tak wielkiej zdolności retencyjnej materiału, żeby ciecz nie była wyciskana w wypadku obciążenia pochodzącego od użytkownika, na przykład podczas siadania.

Inny przykład uniesionej części opisano w szwedzkim opisie patentowym nr SE 507 798.

Taka uniesiona część ma przewidywalny kształt, zarówno przed jak i w trakcie używania, a także zachowuje ten kształt bez względu na ruchy użytkownika i stopień zmoczenia, na jaki jest narażona. Uniesiona część ma konstrukcję anatomiczną, co oznacza, że jest stosunkowo wąska w celu lekkiego wchodzenia pomiędzy narządy płciowe użytkowniczki w trakcie używania bez niewygody dla niej.

Chociaż taka uniesiona część wykazuje dobre działanie dla tego celu, stwierdzono, że kiedy na taką uniesioną część działają duże ilości płynów ustrojowych w stosunkowo krótkim czasie, występuje ryzyko wypłynięcia pewnej ilości cieczy poza uniesioną część i przepłynięcie jej przez krawędzie

PL 206 382 B1 boczne wyrobu chłonnego. Takie przecieki mogą wystąpić, na przykład, kiedy użytkownik wkładu higienicznego siedzi lub leży przez stosunkowo długi okres czasu, a następnie nagle wstaje. Wynika to z tego, że podczas siedzenia lub leżenia, w pochwie gromadzi się stosunkowo duża ilość płynu menstruacyjnego. W wypadku nagłej zmiany położenia ciała, cała ilość zgromadzonej cieczy może być wydalona za jednym razem. Wąska uniesiona część typu opisanego w patencie nr SE 507 798 nie ma wtedy wystarczająco dużej powierzchni do tego, żeby była w stanie odebrać i wchłonąć całą ilość cieczy za jednym razem, i z tego względu taki nagły wypływ cieczy często kończy się przeciekiem.

W opisach patentowych nr EP 0 335 252 i EP 0 335 253 zaproponowano zaopatrywanie wyrobu chłonnego w element odkształcalny. Na element odkształcalny działają poprzeczne siły ściskające wywierane przez uda użytkownika. Jego zadaniem jest powodowanie wybrzuszenia części wyrobu w kierunku ciała użytkownika w trakcie używania. Nie jest jednak możliwe całkowite sterowanie albo przewidywanie kształtu, jaki wyrób przyjmie dla każdej pojedynczej użytkowniczki. Poza tym nie jest możliwe zapewnienie styczności pomiędzy ciałem użytkownika a powierzchnią wyrobu, ponieważ stopień wybrzuszenia wynika całkowicie ze stopnia ściśnięcia wyrobu w kierunku poprzecznym.

W opisie patentowym nr US 4 804 380 opisano wyrób chłonny o trwał ym kształ cie trójwymiarowym. Wyrób ten ma jedną część końcową o płaskim lub wklęsłym kształcie i jedną część końcową z uniesioną częścią. Płaska lub wklęsła część końcowa ma być umieszczana w przedniej części wzgórka Venery użytkowniczki, a część końcowa z uniesioną częścią ma wchodzić pomiędzy pośladki użytkowniczki. Trójwymiarową konstrukcję wyrobu uzyskuje się składając dość sztywny wkład chłonny. W celu uzyskania trwałej części uniesionej, tylna strona wyrobu jest zaopatrzona w przylepną powierzchnię na części końcowej, na której ma być część uniesiona.

Po uformowaniu uniesionej części jest ona utrzymywana za pomocą kleju.

Na rynku znajdują się wyroby chłonne z trwałym, trójwymiarowym kształtem podobnym do łódki, w których powłokę zewnętrzną stanowi tłoczona pianka polimerowa.

Znaczną wadą trwałych wyrobów trójwymiarowych jest trudność z pakowaniem sztywnych wyrobów trójwymiarowych. Takie wyroby wymagają znacznie więcej miejsca w transporcie i sprzedaży, a dla użytkowniczki może być kłopotliwe obchodzenie się z wkładem chłonnym albo pieluchą dla osób dorosłych, którego nie daje się złożyć i dlatego nie można go ukryć w ręce albo w gorszej sytuacji nawet włożyć do torebki podręcznej.

W opisie patentowym nr EP 155 515 opisano sposób nadawania wyrobowi chł onnemu, takiemu jak wkład higieniczny, wyglądu podobnego do miseczki za pomocą elementów elastycznych wkładanych w stanie wstępnie naprężonym w podłużne krawędzie boczne wyrobu. Użycie elementów elastycznych komplikuje proces wytwarzania, a ponadto istnieje ryzyko utraty zamierzonego działania elementu elastycznego w wypadku pakowania wyrobu albo też jego składowania w stanie opakowania złożonego.

Znane jest konstruowanie płaskich wyrobów chłonnych, które przyjmują kształt trójwymiarowy, w przybliżeniu kształt miseczki, po nałożeniu. Przykład takiego wyrobu opisano w opisie patentowym nr US 4 655 759. Ujawniono w nim wydłużony wkład higieniczny składający się z warstwy materiału chłonnego, giętkiej, nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy zewnętrznej i przepuszczalnej dla cieczy warstwy wewnętrznej. Wkład higieniczny jest zaopatrzony w parę kanałów formowanych techniką wytłaczania, usytuowanych z obu stron osi podłużnej i biegnących wzdłuż zakrzywionej ścieżki w warstwie materiału chłonnego. Te dwie ścieżki razem tworzą kształt podobny do klepsydry usytuowany centralnie we wkładzie. Przed użyciem, wkłady higieniczne są w przybliżeniu płaskie, ale, po nałożeniu przez użytkowniczkę, składają się w kształt podobny do miseczki lub łódki, to jest na zewnątrz kanałów powstają stojące obrzeża zatrzymujące ciecz. Jedną z wad takiej miseczkowej konstrukcji jest to, że obrzeża trzymają część centralną wkładu chłonnego w pewnej odległości od narządów płciowych użytkowniczki, i ciecz wydalana przez użytkowniczkę nie wpływa bezpośrednio w wyrób chłonny, ale może rozpływać się po powierzchni, a tym samym występuje oczywiste ryzyko, że ciecz może znaleźć sobie niepożądaną ścieżkę przepływu w postaci małej fałdy lub podobnego elementu i wypł ynąć wprost z wyrobu w kierunku poprzecznym lub podł u ż nym. Wytł aczane kanał y we wkł adzie chłonnym mają również tę wadę, że ciecz rozpływająca się w warstwie chłonnej jest rozprowadzana i ż e materiał chłonny na zewnątrz kanałów nie jest wykorzystany, co zwiększa ryzyko lokalnego przesycenia i występowanie przecieków z tych części warstwy chłonnej, które są używane.

W opisie patentowym nr EP 0 298 348 przedstawiono wyroby chł onne wyposaż one w elementy wzmacniające. W jednym z pokazanych przykładów wykonania elementy wzmacniające są płaskie przed użyciem. W zalecanych przykładach wykonania element wzmacniający jest w postaci wstępnie

PL 206 382 B1 ukształtowanego elementu trójwymiarowego. Elementy wzmacniające można wycinać z płaskich arkuszy polimeru, a następnie kształtować za pomocą ciepła do pożądanej krzywizny przed umieszczeniem we wkładzie. Takie trójwymiarowe wyroby są trudne do pakowania.

W opisie patentowym nr EP-A-0 852 938 przedstawiono wyroby, w których element wzmacniający lub usztywniający jest w postaci wytłoczonych kanałów w konwencjonalnym wkładzie chłonnym. Wytłoczone kanały są umieszczone w poprzecznym kierunku wyrobu na jego obu końcach. Wytłoczone kanały mogą również znajdować się w środku wyrobu chłonnego. Wyroby wykonane według opisu patentowego nr EP-A-0 852 938 mają również obszary nie usztywnione oraz utrzymuje się, że wyroby wyginają się w obszarze nie usztywnionym a element usztywniony opiera się poprzecznemu zbijaniu się wyrobu w kłębek.

Powyżej omówiono generalnie znane dotychczas wkłady higieniczne oraz różne problemy z nimi związane. Jednakże, to co powiedziano powyżej, odnosi się również do wkładów dla osób nie panujących nad wydalaniem. Pieluchy dla dzieci i dorosłych również należą do tego samego obszaru problemów o ile wchodzą w obszar krokowy i zbierają ciecz we wkład chłonny.

Jak wynika z powyższego, w ciągu wielu lat dokonano wielkich wysiłków w celu podjęcia prób rozwiązania wszystkich problemów związanych z wyrobami chłonnymi, takimi jak wkłady higieniczne. Pomimo dokonania wielu ulepszeń, wszystkie znane dotychczas rozwiązania mają pewne wady.

Wyrób chłonny, taki jak wkład higieniczny, wkład do majtek, ochrona dla osób nie panujących nad wydalaniem, pielucha lub podobny mający kierunek podłużny i kierunek poprzeczny, część przednią, część tylną, część krokową usytuowaną pomiędzy częścią tylną a częścią przednią, element chłonny i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę, a także obszar usztywniający, według wynalazku charakteryzuje się tym, że obszar usztywniający jest w stanie płaskim przed użyciem wyrobu i zawiera pierwszy częściowy obszar usztywniający w przedniej części, który to pierwszy częściowy obszar usztywniający w przedniej części ma szerokość wynoszącą w granicach 25-45 mm, co najmniej w jednym punkcie we wzdłużnym kierunku wyrobu, przy czym w skład wyrobu wchodzi wydłużony krokowy obszar chłonny, który jest przymocowany do pierwszego częściowego obszaru usztywniającego, ponadto w części przedniej wyrobu, krawędzie boczne pierwszego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się w kierunku ku przodowi od części krokowej na części przedniej, przy czym w kierunku od obszaru krokowego krawędzie boczne częściowego elementu usztywniającego tworzą kąt ostry α z linią w kierunku wzdłużnym wyrobu, zaś pierwszy częściowy obszar usztywniający wchodzi w obszar przejściowy pomiędzy częścią przednią i częścią krokową wyrobu, przy czym w tym obszarze przejściowym pierwszy częściowy obszar usztywniający ma szerokość M wynoszącą w granicach od 20 do 35 mm.

Korzystnie, krokowy obszar chłonny ma mniejszą sztywność niż pierwszy częściowy element usztywniający.

Korzystnie, w stosunku do obszaru usztywniającego krokowy obszar chłonny jest miękki i podatny w przypadku wystąpienia naprężeń roboczych.

Korzystnie, krokowy obszar chłonny składa się z materiału różniącego się od materiału w pierwszym obszarze częściowym.

Korzystnie, krokowy obszar chłonny zawiera, bądź składa się ze spienionego materiału chłonnego.

Korzystnie, krokowy obszar chłonny zawiera, bądź składa się ze spulchnionej pulpy celulozowej.

Korzystnie, w krokowym obszarze chłonnym znajduje się materiał superchłonny, który jest wymieszany z materiałem tworzącym część obszaru krokowego, takim jak spulchniona pulpa lub pianka chłonna, bądź który jest rozmieszczony w jednej warstwie lub kilku warstwach w krokowym obszarze chłonnym.

Korzystnie, szerokość M pierwszego częściowego obszaru usztywniającego w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią przednią wynosi w granicach 25-30 mm.

Korzystnie, wyrób posiada drugi częściowy obszar usztywniający rozciągający się na części rozciągłości części tylnej wyrobu, zaś krawędzie boczne drugiego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się w kierunku od części krokowej co najmniej na części drogi od części krokowej na części tylnej wyrobu.

Korzystnie, w drugim częściowym obszarze usztywniającym znajduje się wycięcie biegnące od jego krawędzi końcowej w części tylnej w kierunku części krokowej.

Korzystnie, w drugim częściowym obszarze usztywniającym znajduje się wzdłużny drugi przelotowy otwór, który biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu i wzdłuż osi wyrobu.

PL 206 382 B1

Korzystnie, wycięcie ma kształt klina i jest umieszczone symetrycznie oraz tworzy kąt β o wielkości od 10° do 120°, korzystnie od 15° do 40°, na swoim końcu zwróconym ku części krokowej.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający jest wykonany z tego samego materiału co pierwszy częściowy obszar usztywniający.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający jest wykonany o z taką samą sztywnością jak pierwszy częściowy obszar usztywniający.

Korzystnie, pierwszy częściowy element usztywniający ma sztywność w stanie suchym w granicach 1-15 N, mierzoną według ASTM D 4032-82.

Korzystnie, częściowe obszary usztywniające składają się ze sprasowanych obszarów częściowych ciągłego korpusu materiału wykonanego w jednym kawałku, który tworzy krokowy obszar chłonny pomiędzy tymi obszarami częściowymi.

Korzystnie, częściowe obszary usztywniające składają się z obszarów częściowych korpusu wykonanego w jednym kawałku z materiału piankowego, które to obszary częściowe są sprasowane i spojone w stanie sprasowanym.

Korzystnie, co najmniej jeden z częściowych obszarów usztywniających składa się z oddzielnego elementu częściowego.

Korzystnie, częściowy obszar usztywniający służy również jako element chłonny i składa się z wielu połączonych ze sobą warstw bibułowych z umieszczonym pomiędzy warstwami materiałem superchłonnym w postaci cząstek lub włókien.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający składa się z formowanej pneumatycznie maty włóknistej o gęstości pomiędzy 0,15 a 0,75 g/cm³ i ciężarze na jednostkę pola powierzchni w granicach 100-400 g/cm².

Korzystnie, formowana na sucho mata włóknista jest, po sprasowaniu, zmiękczana mechanicznie do pożądanej sztywności.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający ma sztywność co najmniej 1,0 N, oraz jest skonstruowany z taką samą sztywnością na całej rozciągłości częściowego obszaru usztywniającego.

Korzystnie, boczne krawędzie pierwszego częściowego elementu usztywniającego, które rozchodzą się co najmniej na części drogi od części krokowej na części przedniej wyrobu, są usytuowane tak, że tworzą kąt α pomiędzy linią w kierunku wzdłużnym wyrobu i każdą z tych krawędzi bocznych w granicach 35-55°, korzystnie około 45°.

Korzystnie, krokowy obszar chłonny jest przymocowany do drugiego częściowego obszaru usztywniającego.

Korzystnie, mocowanie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego do krokowego obszaru chłonnego składa się z połączenia za pomocą elementu łączącego tworzącego część wyrobu.

Korzystnie, element łączący składa się z warstwy nieprzepuszczalnej dla cieczy.

Korzystnie, element łączący składa się z rozciągliwego elastycznie elementu.

Korzystnie, mocowanie drugiego częściowego obszaru usztywniającego do obszaru krokowego składa się z połączenia za pomocą elementu łączącego stanowiącego część wyrobu.

Korzystnie, element łączący składa się z nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy.

Korzystnie, element łączący składa się z elastycznie rozciągliwego elementu.

Korzystnie, pod krokowym obszarem chłonnym, co najmniej na jego części, znajduje się element tworzący wygarbienie, wykonany z materiału sprężystego.

Korzystnie, element tworzący wygarbienie jest podłużny w kierunku wzdłużnym wyrobu i ma długość od 20 mm do 120 mm.

Korzystnie, we wzdłużnym kierunku wyrobu i centralnie wzdłuż części tylnej wyrobu, wzdłuż co najmniej jej części biegnie od części krokowej element elastyczny.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający służy również jako element chłonny i jest, korzystnie, jednorodny na całej swojej rozciągłości pod względem grubości, sztywności, zdolności do rozprowadzania cieczy i chłonności.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający służy również jako element chłonny i jest, korzystnie, jednorodny na całej swojej rozciągłości pod względem grubości, sztywności, zdolności do rozprowadzania płynów i chłonności.

Korzystnie, szerokość obszaru krokowego za obszarem przejściowym zwiększa się w sposób ciągły w części krokowej w kierunku do tyłu ku części tylnej.

Korzystnie, w pierwszym częściowym obszarze usztywniającym znajduje się pierwszy przelotowy otwór, który jest podłużny i biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu, wzdłuż linii środkowej wyrobu.

PL 206 382 B1

Korzystnie, krokowy obszar chłonny ma długość G wynoszącą w granicach 70-120 mm.

Korzystnie, wyrób ma postać pieluchy, przy czym element elastyczny, który jest poprzeczny względem wzdłużnego kierunku wyrobu jest umieszczony w tylnej części poprzecznie do wycięcia, ponadto poprzeczny element elastyczny jest skonstruowany, korzystnie, jako element ściągający razem materiał pokryciowy wyrobu w tym wycięciu.

Korzystne skutki rozwiązania według wynalazku polegają na tym, że wyprodukowano ulepszony wyrób chłonny takiego typu, jaki omówiono na wstępie. Wyrób według wynalazku cechuje się głównie tym, że obszar usztywniający jest w stanie płaskim przed użyciem wyrobu i zawiera pierwszy częściowy obszar usztywniający w przedniej części, pierwszy częściowy obszar usztywniający ma szerokość, która, co najmniej w jakimś miejscu w kierunku podłużnym wyrobu, przekracza odległość pomiędzy ścięgnami osoby noszącej z obu stron jej kroku w pachwinie, która to odległość wynosi około 25-45 mm. Dodatkowo wyrób zawiera wydłużony krokowy obszar chłonny, który ma pasować do kroku użytkowniczki w obszarze jej narządów płciowych i jest skonstruowany tak, że ma optymalne funkcje chłonne wskutek swobodnego wyboru materiału chłonnego i konstrukcji. Krokowy obszar chłonny jest przymocowany do pierwszego obszaru częściowego i trzymany przez niego na miejscu tak, żeby uniknąć ześlizgiwania się krokowego obszaru chłonnego z powrotem i poza wyznaczone położenie na narządach płciowych osoby noszącej podczas wykonywania przez nią ruchów. W części przedniej wyrobu, krawędzie boczne pierwszego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się w kierunku do przodu od części krokowej co najmniej na części drogi na części przedniej, oraz w kierunku od obszaru krokowego, krawędzie boczne częściowego elementu usztywniającego tworzą kąt ostry z linią w kierunku wzdłuż nym wyrobu, przy czym pierwszy częściowy obszar usztywniający wchodzi w obszar przejściowy pomiędzy częścią przednią i częścią krokową wyrobu. Pierwszy częściowy obszar usztywniający ma szerokość we wspomnianym obszarze przejściowym wynoszącą w przybliżeniu 20-35 mm.

Wyrób chłonny według wynalazku ma szereg zalet. Jest on płaski przed użyciem i dlatego nie ma problemów związanych z pakowaniem, magazynowaniem i transportem wspomnianego wyrobu. Pierwszy częściowy obszar usztywniający ma szerokość, która co najmniej w jakimś miejscu przewyższa odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w pachwinie, co stanowi zaletę w porównaniu z konwencjonalnymi wyrobami chł onnymi, takimi jak wkł ady higieniczne polegaj ą c ą na tym, że wyrób nie przemieszcza się z powrotem w sposób niekontrolowany w kroku użytkowniczki podczas wykonywania przez nią ruchów i nie wysuwa się poza przeznaczone dla niego miejsce z konsekwencją zmniejszenia funkcjonalnoś ci.

Według jednego z przykładów wykonania, krokowy obszar chłonny jest mniej sztywny niż pierwszy częściowy element usztywniający.

Wynalazek cechuje się opcjonalnie tym, że, w odniesieniu do wspomnianego krokowego obszaru chłonnego jest miękki i podatny w wypadku pojawienia się naprężeń roboczych oraz tym, że krokowy element chłonny składa się z materiału, który jest inny od tego w pierwszej części obszaru.

Znany jest fakt, że odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami jest bardzo podobna dla wszystkich ludzi. Oczywiście, otłuszczenie ma wpływ na szerokość pomiędzy udami, ale szerokość pomiędzy grupami mięśni jest taka sama i z tego względu wyrób może być odczuwany jako obcierający. Tkanka tłuszczowa leży na zewnątrz mięśni, ale nie przyczynia się do żadnego wrażenia niewygody. Odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami jest taka sama bez względu na to, czy użytkownik jest szczupły, o wadze normalnej czy z nadwagą. Wyrób chłonny według wynalazku automatycznie dopasowuje się do trójwymiarowego kształtu miseczkowego w obszarze w części przedniej blisko części krokowej, kiedy wyrób jest, z pierwszym częściowym obszarem usztywniającym, przymocowany pomiędzy ścięgnami osoby noszącej. Stwierdzono, że to czy użytkownik odczuwa niewygodę w postaci nacisku lub obcierania wewnę trznych powierzchni ud zależ y od tego, czy wyrób chł onny ma szerokość podczas używania, która w obszarze krytycznym znacznie przewyższa odległość pomiędzy ścięgnami w części pachwiny i czy wyrób jest sztywny w obszarze znajdującym się bezpośrednio przed wspomnianymi ścięgnami. Stwierdzono, że odległość ta powinna wynosić w zasadzie około 25-45 mm. Natomiast wyrób o szerokości przekraczającej 40 mm w obszarze krytycznym jest odczuwany przez większość użytkowników podczas używania jako niewygodny w noszeniu. Z drugiej strony, rzadko okazywało się, że jest nieprzyjemny, jeżeli wyrób chłonny spychał w dół albo na zewnątrz tkankę tłuszczową, jaka może znaleźć się w obszarze krokowym.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że ta odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami nie zmienia się przez czas życia osoby. Dlatego małe dzieci mają odpowiednią odległość krytyczną, która, według

PL 206 382 B1 wynalazku, może być wykorzystana do wytwarzania pieluch dla dzieci, lepiej pasujących w trakcie używania. Oczywiście to samo dotyczy podpasek dla osób dorosłych. Należy podkreślić, że wspomniana odległość krytyczna pomiędzy ścięgnami dotyczy również mężczyzn, którzy mają taką samą odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami.

Wyrób skonstruowany według wynalazku jest przystosowany do anatomii użytkownika. Konstrukcja pierwszego częściowego obszaru usztywniającego o szerokości, która co najmniej w pewnym miejscu przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika bezpośrednio przed pachwinami, skutkuje uzyskaniem wyrobu mocno zakotwiczonego w pachwinach użytkownika w trakcie używania, i w ten sposób zapobiega się przemieszczaniu się wyrobu ku tył owi pomię dzy nogami. Jest to ską dinąd powszechny problem w wyrobach konwencjonalnych, ponieważ ruchy nóg użytkowników często przemieszczają wyrób ku tyłowi.

W jednym z przykł adów wykonania, wyrób wedł ug wynalazku cechuje się tym, ż e krokowy element chłonny zawiera, albo się składa, ze spienionego materiału chłonnego. W innym przykładzie wykonania, wynalazek cechuje się tym, że krokowy element chłonny zawiera lub składa się z puszystej pulpy celulozowej.

Opcjonalnie w krokowym obszarze chłonnym znajduje się materiał superchłonny, który jest wymieszany z materiałem stanowiącym część obszaru krokowego, takim jak puszysta pulpa albo pianka chłonna, albo który znajduje się w jednej lub kilku warstwach w krokowym obszarze chłonnym.

Stwierdzono, że kąt ostry jest odpowiedni z punktu widzenia wygody, ponieważ, przy takim kącie, wyrób może być hamowany w przypadku ześlizgiwania się do tyłu podczas ruchów użytkownika, nie powodując obcierania wspomnianych ścięgien w jego pachwinie.

W jednym z przykł adów wykonania, wynalazek cechuje się tym, ż e wspomniana szerokość pierwszego częściowego obszaru usztywniającego w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią przednią wynosi w przybliżeniu 25-30 mm.

Korzystne skutki rozwiązania według wynalazku wynikają z tego, że opcjonalnie wynalazek cechuje się tym, że drugi częściowy element usztywniający wchodzi na pewnym odcinku drogi na tylną część wyrobu, zaś boczne krawędzie drugiego częściowego elementu usztywniającego rozchodzą się w kierunku od części krokowej co najmniej na części drogi od części krokowej na tylną część wyrobu.

W kolejnym przykładzie wykonania drugi częściowy element usztywniający ma wycięcie biegnące od jej krawędzi końcowej w tylnej części w kierunku części krokowej, w wyniku czego w wyrobie istnieje w trakcie używania fałda wzdłuż kierunku podłużnego wyrobu we wspomnianym wycięciu, która to fałda wchodzi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania wyrobu.

W innym przykładzie wykonania, drugi częściowy element usztywniający ma wydłużony drugi otwór przelotowy biegnący w podłużnym kierunku wyrobu oraz wzdłuż osi wyrobu, w wyniku czego w wyrobie istnieje w trakcie uż ywania fał da wzdłu ż podł u ż nego kierunku wyrobu wzdł uż wspomnianego drugiego otworu, która to fałda wchodzi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania wyrobu, stabilizując wyrób na miejscu na użytkowniku.

W kolejnym przykł adzie wykonania, drugi obszar częściowy jest utworzony z takiego samego materiału jak pierwszy obszar częściowy, bądź też korzystnie drugi obszar częściowy jest wykonany z taką samą sztywnoś cią jak pierwszy obszar częściowy.

Korzystnie, pierwszy częściowy element usztywniający ma sztywność rzędu 1-15 N, mierzoną według ASTM D 4032-82. „Procedurę zginania kołowego” szczegółowo opisano w EP 336 578.

W jednym z przykładów wykonania, wspomniane części obszarów usztywniających składają się ze sprasowanych części obszarów z ciągłego elementu z materiału wykonanego w jednym kawałku, który tworzy wspomniany krokowy obszar chłonny pomiędzy wspomnianymi częściami obszarów.

Opcjonalnie wspomniane części obszarów usztywniających składają się z części obszarów elementu wykonanego w jednym kawałku z materiału piankowego, które to części obszarów są sprasowane i spojone w stanie sprasowanym.

Korzystnie, co najmniej jeden ze wspomnianych częściowych obszarów usztywniających składa się z oddzielnego elementu częściowego.

Korzystne jest to, że wspomniany częściowy obszar usztywniający służy również jako element chłonny i składa się z szeregu połączonych ze sobą warstw bibuły ze znajdującym się pomiędzy warstwami materiałem chłonnym w postaci cząstek lub włókien.

W jednym z przykł adów wykonania, pierwszy częściowy element usztywniają cy skł ada się z formowanej pneumatycznie maty wł óknistej o gę stoś ci pomię dzy 0,15 a 0,75 g/cm³ i gramaturze rzędu 100-400 g/m².

PL 206 382 B1

Tego rodzaju formowaną pneumatycznie matę włóknistą opisano w opisie patentowym nr US 5 730 737. Wytwarzana mata włóknista jest bardzo sztywna po formowaniu i prasowaniu. Mata wł óknista może być używana w takiej postaci w jakiej jest albo może być zmiękczana mechanicznie do pożądanej sztywności.

W jednym z przykł adów wykonania, wynalazek cechuje się tym, ż e istnieje formowana pneumatycznie mata włóknista o pożądanej, zmniejszonej sztywności i pożądanej wydłużalności według wybranego stopnia sprasowania i wybranego wzoru sprasowania.

Sposób bardzo dokładnego formowania cienkich wstęg włóknistych do stosowania w elementach chłonnych w wyrobach chłonnych opisano przykładowo w szwedzkim zgłoszeniu patentowym nr SE 0101383-7. Wstęgi włókniste formuje się techniką pneumatycznego nakładania włókien, polegającą na doprowadzaniu oddzielnych strumieni powietrza z włóknami do liczby „n” różnych walcy formujących matę, gdzie „n” jest całkowitą liczbą wynoszącą co najmniej 2. Na poszczególnych kołach lub walcach formujących wstęgę formuje się w oddzielne warstwy. Włóknista wstęga jest formowana ze wspomnianych warstw wstęgowych połączonych ze sobą tak, żeby powstała wspólna wstęga włóknista za walcami (kołami) formującymi matę, która to wstęga ma bardzo dużą dokładność wytwarzania wskutek zastosowanego sposobu wytwarzania.

Prędkość wytwarzania, a zatem prędkość wstęgi, może być bardzo wysoka, a pożądaną dokładność wytwarzania przy danej prędkości wstęgi uzyskuje się wybierając wystarczająco dużą liczbę „n” kół tj. walcy formujących matę. W wyniku zastosowanego sposobu wytwarzania istnieje możliwość produkcji bardzo cienkich wstęg włóknistych z bardzo dużą dokładnością.

W jednym z przykł adów wykonania, wyrób wedł ug wynalazku cechuje się tym, ż e boczne krawędzie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego, które rozchodzą się co najmniej na części drogi od części krokowej na część przednią wyrobu, są skonstruowane tak, że tworzą kąt pomiędzy linią biegnącą w podłużnym kierunku wyrobu, a każdą ze wspomnianych krawędzi bocznych rzędu 35-55°, korzystnie rzędu 45°. Przy takiej geometrii oraz wokoło miejsca przejściowego pomiędzy częścią krokową a częścią przednią, uzyskuje się skuteczne kotwiczenie bez narażania użytkowniczki na jakąkolwiek niewygodę w postaci obcierania lub podobnego.

W jednym z przykł adów wykonania, krokowy obszar chł onny jest przymocowany do drugiego częściowego obszaru usztywniającego i utrzymywany przez niego na miejscu tak, że unika się ślizgania wyrobu do przodu w trakcie ruchów użytkownika. Wyrażenie „przymocowany do” oznacza, że obszar krokowy jest bezpośrednio lub pośrednio połączony z pierwszym częściowym obszarem usztywniającym i jako taki może być drugim częściowym obszarem usztywniającym.

Wyrażenie „obszar usztywniający” oznacza, że jakiś obszar w jakiś sposób wzmocniono w celu uczynienia go sztywniejszym niż reszta wyrobu. W skład tego wzmocnienia wchodzi oddzielny element wzmacniający, który służy również jako element chłonny, albo zupełnie oddzielny element usztywniający, który ma tylko funkcję usztywniającą i może składać się z elementu, wykonanego, na przykład, z papieru lub tworzywa sztucznego, który jest sztywny w stosunku do reszty wyrobu i może być wykonany z jednej lub więcej warstw materiału, wykonanych z tego samego materiału albo z różnych materiałów. Alternatywnie, obszar usztywniający może być doprowadzony do tego w wyniku usztywnienia wyrobu w tym obszarze za pomocą dodatkowego środka wiążącego pomiędzy poszczególnymi warstwami materiału. Alternatywnie, w skład wyrobu może wchodzić materiał, który jest trwale sprasowany co najmniej w obszarze, który ma być usztywniony, przy czym odpowiednie prasowanie odbywa się podczas wytwarzania wyrobu w celu doprowadzenia danego obszaru do pożądanej sztywności. W dalszym opisie, wyrażenia obszar usztywniający i element usztywniający będą używane zamiennie, przy czym najodpowiedniejsze wyrażenie będzie dobierane w celu wyjaśnienia znaczenia w danym miejscu tekstu. Natomiast w poniższych zastrzeżeniach patentowych stosuje się tylko wyrażenie obszar usztywniający na oznaczenie zarówno obszaru usztywniającego jak i elementu usztywniającego. Krokowy obszar chłonny może składać się z określonego obszaru wyrobu, na przykład części większego elementu stanowiącego część wyrobu, albo oddzielnego elementu, to jest z oddzielnego krokowego elementu chł onnego.

Krokowy obszar chłonny lub krokowy element chłonny w wyrobie według ostatniego przykładu wykonania jest dlatego zakotwiczony zarówno z przodu jak i z tyłu obszaru przejściowego pomiędzy krokową częścią a przednią częścią i, odpowiednio, w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią tylną, w wyniku czego uzyskuje się wyrób, który jest bardzo stabilny, dobrze przymocowany, a jednocześnie wygodny w trakcie używania.

PL 206 382 B1

W jednym z przykładów wykonania, wspomniane mocowanie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego do obszaru krokowego składa się z połączenie za pomocą elementu łączącego tworzącego część wyrobu.

Opcjonalnie wspomniany element łączący może składać się ze szczelnej dla cieczy warstwy, natomiast wspomniany element łączący może składać się z elastycznie rozciągliwego elementu, w wyniku czego obszar krokowy może przemieszczać się względem pierwszego obszaru częściowego i, wskutek działania elementu elastycznego, wykazuje skłonność do wracania do swojego położenia początkowego.

Wynalazek cechuje się korzystnie tym, że wspomniane mocowanie drugiego częściowego obszaru usztywniającego do obszaru krokowego składa się z połączenia za pomocą elementu łączącego tworzącego część wyrobu, przy czym element łączący składa się następnie, korzystnie, z warstwy szczelnej dla cieczy.

Wspomniany element łączący może składać się z elastycznie rozciągliwego elementu, w wyniku czego element krokowy może przemieszczać się względem drugiej części elementu i, wskutek działania elementu elastycznego, wykazuje skłonność do wracania do swojego położenia początkowego.

Dalsze korzystne przykłady wykonania wyrobu według wynalazku opisano w dalszej treści opisu i w zastrzeżeniach patentowych.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrób chłonny w pierwszym przykładzie wykonania, w rzucie głównym, fig. 2 - wyrób z fig. 1 w przekroju płaszczyzną II-II, ale w stanie wykrzywionym podczas używania, fig. 3 - przykład wykonania nieco zmodyfikowany w stosunku do przykładu wykonania z fig. 1, wyrobu według wynalazku, w rzucie głównym, fig. 4 - wyrób z fig. 3 w przekroju płaszczyzną IV-IV, fig. 5 - trzeci przykład wykonania wyrobu według wynalazku, w rzucie głównym, fig. 6 - czwarty przykład wykonania wyrobu według wynalazku w rzucie głównym w kierunku tej powierzchni wyrobu, która odbiera płyny ustrojowe, fig. 7 - wyrób z fig. 6 w rzucie głównym ze strony przeciwległej, fig. 8 - wyrób z fig. 6 w przekroju płaszczyzną VIII-VIII, ale w stanie wykrzywionym podczas używania, fig. 9 - wyrób w czwartym przykładzie wykonania, a także w przykładzie wykonania z fig. 6-8, w rzucie perspektywicznym i w stanie podczas używania, fig. 10 - piąty przykład wykonania, nieco uproszczony w stosunku do przykładów wykonania z fig. 6-9, w rzucie głównym, fig. 11 - wyrób chłonny według wynalazku, w postaci podpaski, w rzucie głównym, fig. 12 - szósty przykład wykonania wyrobu według wynalazku, widoczny ze strony, która styka się z użytkowniczką w trakcie używania wyrobu, w rzucie głównym, fig. 13 - kolejny przykład wykonania wyrobu według wynalazku widoczny od tej powierzchni wyrobu, która odbiera płyny ustrojowe, w rzucie głównym oraz fig. 14 - wyrób z fig. 13 w przekroju płaszczyzną XIV-XIV.

Wyrób chłonny w zalecanym przykładzie wykonania przedstawiono na fig. 1 i 2, przy czym wyrób według wynalazku ukazano w postaci wkładu higienicznego albo wkładu ochronnego dla osób nie panujących nad wydalaniem. Wyrób jest wydłużony w kierunku podłużnym i kierunku poprzecznym.

Wyrób ma część przednią 1, część tylną 2 i część krokową 3, usytuowaną pomiędzy wspomnianymi częściami. W skład wyrobu pokazanego na fig. 1 i 2 wchodzi przepuszczalna dla cieczy warstwa wewnętrzna 4, która w trakcie używania wyrobu ma być zwrócona ku użytkownikowi. Warstwa wewnętrzna, która bezpośrednio styka się ze skórą użytkownika, jest odpowiednio wykonana z miękkiego materiału podobnego do materiału tekstylnego. Przykładami odpowiednich materiałów przepuszczalnych dla cieczy są różne rodzaje tak zwanych materiałów włókninowych. Innymi przykładami odpowiednich materiałów są perforowane folie z tworzyw sztucznych. Na warstwę wewnętrzną można również użyć siatkowe, dzianinowe lub tkaninowe wyroby włókiennicze, jak również kombinacje i laminaty wspomnianych materiałów. Przykładami warstw wewnętrznych do wkładów higienicznych są laminaty różnych włóknin i laminaty włóknin z perforowanymi foliami z tworzyw sztucznych. Można również zintegrować warstwę przepuszczalną dla cieczy z leżącą pod spodem warstwą drenażową lub chłonną; na przykład spienione tworzywo sztuczne z otwartymi porami i o gradiencie gęstości w kierunku głębokości może służyć jako warstwa wierzchnia i jako warstwa drenażowa i/lub warstwa chłonna.

W skład wyrobu chłonnego wchodzi również szczelna dla cieczy warstwa zewnętrzna 5. Zazwyczaj składa się ona z cienkiej warstwy z tworzywa sztucznego, wykonanej, na przykład, z polietylenu. Możliwe jest również użycie materiału przepuszczalnego dla cieczy, który obrobiono środkiem hydrofobowym w celu nadania mu szczelności dla cieczy. W szczególności, jeżeli wyrób chłonny jest stosunkowo duży, może być odpowiednie, żeby warstwa zewnętrzna była przewiewna (przepuszczalna dla gazów), a także, o ile stosowne, przepuszczalna dla pary wodnej oprócz szczelności dla cieczy. Znane są materiały przewiewne lub oddychające i przepuszczalne dla par, ale nieprzepuszczalne dla

PL 206 382 B1 cieczy przeznaczone do użycia w wyrobach chłonnych, takich jak podpaski, ochrony dla osób nie panujących nad wydalaniem i wkłady higieniczne. Materiały przepuszczalne dla gazów mogą składać się z perforowanych folii z tworzyw sztucznych, opisanych przykł adowo w opisach patentowych nr US 5,628,737, albo mikroporowatych folii z tworzyw sztucznych, na przykład według opisu patentowego nr w EP-A-0238200. Inny przykład materiału przewiewnego to materiał znany jako włóknina, która jest przepuszczalna zarówno dla powietrza jak i pary wodnej, i może być obrabiana za pomocą środków poprawiających szczelność dla cieczy, jak opisano w opisie patentowym nr EP-A-0196654. W wyrobach chłonnych ściśle dopasowanych do użytkownika, istotne znaczenie ma wymóg przepuszczalności dla par.

W skład wyrobu chłonnego wchodzi element usztywniający 6 składający się z pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 w części przedniej i drugiego częściowego obszaru usztywniającego 62, oddzielnie od pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61, w części tylnej. Pomiędzy dwoma częściowymi obszarami usztywniającymi 61. 62 znajduje się krokowy element lub obszar chłonny 63. który. w pokazanym tu przykładzie wykonania. współdziała ze wspomnianymi częściowymi obszarami usztywniającymi i tworzy zespół w kształcie dziurki od klucza, który jest ciągły w kierunku podłużnym.

Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający 61. 62 oraz pośredni element krokowy są wszystkie połączone elementem elastycznym 64 w postaci elastycznie rozciągliwej folii. która spina ze sobą część pierwszego obszaru usztywniającego 61 elementu. element krokowy z obszarem chłonnym 63 i część drugiego częściowego obszaru usztywniającego 62. Elementem elastycznym mogą również być podłużne elastyczne nitki łączące dwa częściowe obszary usztywniające 61. 62 oraz pośredni krokowy obszar chłonny 63.

W skład wyrobu wchodzi również przepuszczalna dla cieczy warstwa izolacyjna 7 w kształcie dziurki od klucza. ale o większej rozciągłości zarówno w kierunku podłużnym jak i poprzecznym niż zespół utworzony przez pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający 61. 62 elementu i element krokowy obszaru chłonnego 63. Warstwa zewnętrzna 5 i warstwa wewnętrzna 4 wychodzą częściami krawędziowymi na zewnątrz warstwy izolacyjnej wokół niej i są ze sobą połączone wzdłuż tych części krawędziowych tak. żeby powstała pokrywa wokół wspomnianego ciągłego zespołu i warstwy izolacyjnej 7. W obszarze części krokowej 3. pokrywa utworzona przez warstwę wewnętrzną i zewnętrzną wychodzi na zewnątrz w kierunku poprzecznym tak. żeby powstały giętkie klapki boczne 8. 9. znane jako skrzydełka. które mają być umieszczane wokół części krokowej na majtkach użytkowniczki w celu chronienia części krawędziowych majtek przed zabrudzeniem. Korzystnie. skrzydełka są pokryte powłoką przylepną 10. 11. na warstwie zewnętrznej 5. za pomocą których. skrzydełka można mocować wokół krokowej części majtek. Jak można zobaczyć na fig. 2. warstwa izolacyjna 7 znajduje się bezpośrednio wewnątrz warstwy wewnętrznej 4 i jest przeznaczona głównie do szybkiego przyjmowania wydalanych płynów ustrojowych do leżącego pod spodem krokowego obszaru chłonnego 63 i formowania warstwy izolacyjnej dla cieczy tak. żeby zmniejszyć tak zwane moczenie wsteczne przez obszar chłonny 63 do warstwy wewnętrznej 4. która ma bezpośrednią styczność z użytkownikiem.

Warstwa izolacyjna może składać się. na przykład. z formowanego pneumatycznie materiału włóknistego o małej gęstości spojonego ze środkiem spajającym lub termowłóknem. które jest sprzedawane na rynku pod oznaczeniem LDA (formowany pneumatycznie materiał o małej gęstości). Krokowy obszar chłonny 63 jest. patrząc od strony przepuszczalnej dla cieczy warstwy wewnętrznej 4. umieszczony pod warstwą izolacyjną 7. Krokowy obszar chłonny 63 może być wykonany z materiału o mniejszych kapilarach niż warstwa izolacyjna 7 usytuowana powyżej i dlatego odsysająca ciecz z warstwy izolacyjnej i zapobiegająca wstecznemu moczeniu przez ciecz z krokowego elementu chłonnego do elementu izolacyjnego i do warstwy wewnętrznej 4. która pozostaje w zasadzie sucha w trakcie używania wyrobu. Transport cieczy z elementu chłonnego do warstwy izolacyjnej może odbywać się tylko po nasyceniu krokowego elementu chłonnego cieczą.

Warstwa izolacyjna 7 dla cieczy oraz element chłonny mogą oczywiście być wykonane z materiałów innych niż te wskazane powyżej. Ważnym aspektem jest to. że obszar chłonny 63 ma większe powinowactwo z cieczą niż warstwa izolacyjna 7 tak. że ciecz jest transportowana z warstwy izolacyjnej do elementu chłonnego. ale nie na odwrót.

Warstwa izolacyjna dla cieczy może składać się z. na przykład. tak zwanej włókniny wielokrotnie spojonej. to jest materiału włókninowego. w którym włókna są spojone za pomocą zarówno środka jak i spoin stopionych. Mogą w nim być również włókna lub cząstki wykonane z powoli działającego materiału superchłonnego i/lub materiału superchłonnego hamującego nieprzyjemne zapachy.

PL 206 382 B1

W pokazanym przykładzie wykonania, krokowy obszar chłonny 63 jest mniej sztywny od częściowych obszarów usztywniających 61, 62 w celu maksymalnie możliwego unikania wzrostu obcierania przez krokowy element chłonny w wypadku wystąpienia poprzecznie działających sił ściskających, wytwarzanych przez uda użytkowniczki w obszarze krokowym. Krokowy obszar chłonny 63 jest trzymany w przeznaczonym do tego miejscu na użytkowniku za pomocą częściowych obszarów usztywniających 61, 62.

Wyrażenie obszar usztywniający oznacza, że obszar ten jest sztywniejszy niż pozostała część wyrobu. To wzmocnienie może być oddzielnym elementem wzmacniającym, który może również służyć jako pomocniczy element chłonny, albo zupełnie oddzielnym element usztywniający, który ma tylko funkcję usztywniającą i może składać się z elementu, wykonanego, na przykład, z papieru lub tworzywa sztucznego, który jest sztywny w stosunku do reszty wyrobu i może być wykonany z jednej lub więcej warstw materiału wykonanych z tego samego materiału, albo z różnych materiałów. Alternatywnie, obszar usztywniający może być doprowadzony, w wyniku usztywnienia wyrobu w tym obszarze za pomocą dodatkowego środka wiążącego pomiędzy poszczególnymi warstwami. Alternatywnie, wyrób może składać się z materiału, który jest trwale ściśliwy co najmniej w obszarze, który ma być usztywniony, przy czym odpowiednie ściskanie odbywa się podczas wytwarzania wyrobu w celu doprowadzenia do pożądanej sztywności w danym obszarze. Ten drugi ilustracyjny przykład wykonania szczegółowo opisano dalej.

Ponieważ krokowy obszar chłonny 63 jest połączony z częściowymi obszarami usztywniającymi 61 i 62 za pomocą elastycznie rozciągliwej folii 64, obszar krokowy 63 może przemieszczać się względem pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 i/lub drugiego częściowego obszaru usztywniającego 62 przeciwnie do działania elastycznej folii 64.

W wyrobie według wynalazku, częściowe obszary usztywniające 61, 62 (elementy częściowe) podtrzymują kształt wyrobu podczas jego używania i, z powodu swojego kształtu i sztywności, trzymają wyrób w przeznaczonym do tego miejscu z pierwszym obszarem usztywniającym 61 w przedniej części kroku użytkownika i drugim częściowym obszarem usztywniającym 62 za krokiem użytkownika. Krokowy obszar chłonny 63, który może składać się z oddzielnego elementu chłonnego, jak w zilustrowanym przykładzie wykonania pokazanym na fig. 5, jest skonstruowany optymalnie pod względem pożądanej chłonności, ponieważ sztywność elementu chłonnego ma znaczenie drugorzędne. Zasadniczą właściwością jest duża pojemność chłonna krokowego obszaru chłonnego 63. Dlatego nie jest konieczne uzyskanie tego kosztem innych właściwości. Krokowy obszar chłonny jest odpowiednio skonstruowany w taki sposób, żeby w zasadzie wypełniał dostępne miejsce w kroku użytkowniczki tak, żeby objętość w kroku użytkowniczki była wykorzystywana.

W obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią przednią 1, częściowy element usztywniający 61 ma szerokość M, która jest dostosowana do odległości pomiędzy dwoma ścięgnami z obu stron kroku użytkowniczki bezpośrednio przed pachwinami. Te ścięgna tworzą część grupy mięśni, która znajduje się wewnątrz przepony brzusznej i ma swoje mocowanie wzdłuż uda. Ta grupa mięśni składa się z takich jak adductor brevis, adductor longus, gracilis i adductor magnus. Jak wspomniano powyżej, wiadomo, że ta odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami jest bardzo podobna u wszystkich ludzi. Wymiar ten jest rzędu 25-45 mm.

Badania wykazały, że 80% wszystkich kobiet ma wymiar pomiędzy wspomnianymi ścięgnami około 30-32 mm. Kiedy wspomniana szerokość M odpowiada w przybliżeniu odległości pomiędzy wspomnianymi ścięgnami użytkownika, wyrób zostanie silnie zakotwiczony w trakcie używania, z obszarem przejściowym pomiędzy ścięgnami i będzie trzymany w tym położeniu. Dwie krawędzie boczne części przedniej rozchodzą się w kierunku do przodu na wyrobie od wspomnianego obszaru przejściowego 12. W ten sposób wyrób jest zabezpieczony przed poruszaniem się do tyłu pomiędzy nogami użytkownika. Jest to powszechny problem w konwencjonalnych wkładach higienicznych, ponieważ ruchy nóg użytkowniczki często powodują przemieszczanie wkładu higienicznego do tyłu.

W pokazanym przykładzie wykonania, szerokość M oznaczono na tej krawędzi pierwszego obszaru usztywniającego 61 obok obszaru przejściowego 12. Szerokość M, jak oznaczono ją na rysunku, może być mniejsza niż odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami w pachwinie użytkowniczki. Istotną właściwością jest to, że ten częściowy obszar usztywniający ma gdzieś w kierunku podłużnym wyrobu szerokość przekraczającą wspomnianą odległość pomiędzy ścięgnami, tak, że w trakcie używania wyrób jest hamowany przez pierwszy obszar usztywniający podczas przemieszczania się użytkowniczki, a wyrób ma skłonność do ślizgania się z powrotem. W pokazanym tu ilustrowanym przykładzie, szerokość zmienia się wzdłuż rozbiegających się krawędzi pierwszego częściowego obszaru

PL 206 382 B1 usztywniającego 61. Rozchodzące się krawędzie, jak w pokazanym tutaj ilustrowanym przykładzie wykonania, nadają się, ale niekoniecznie, do funkcjonowania wyrobu, ale główną właściwością jest to, że szerokość pierwszego częściowego obszaru usztywniającego przekracza wspomnianą odległość pomiędzy ścięgnami. Pierwszy częściowy element usztywniający mógłby dlatego być, na przykład, prostokątny.

Na fig. 1, kąt pomiędzy linią w kierunku podłużnym wyrobu a każdą ze wspomnianych krawędzi bocznych oznaczono przez α. W przypadku dużego kąta α, na przykład bliskiego 90°, krawędzie przedniej części mogą obcierać pachwiny i nogi użytkowniczki i w ten sposób powodować jej niewygodę. Im mniejszy kąt α, tym większe ryzyko, że wyrób ześlizgnie się do tyłu pomiędzy nogi użytkowniczki. W wypadku kąta mniejszego niż 30°, ryzyko to jest niedopuszczalnie duże. Kąt 35-45° zapewnia najlepszą równowagę pomiędzy bezpiecznym mocowaniem a wygodą. Stwierdzono, że kąt w pobliżu 45° jest szczególnie korzystny.

Wyrób chłonny, taki jak wkład higieniczny, według wynalazku jest skonstruowany z długością kroku przystosowaną do anatomii użytkownika. We wkładzie higienicznym według wynalazku, wykorzystano fakt, że większość kobiet ma długość części krokowej około 80-100 mm. Krokowy obszar chłonny 63 skonstruowano dlatego z odpowiednią długością G części krokowej wynoszącą około 70-120 mm, to jest odległością od obszaru przejściowego 12 do początku części tylnej. Wzdłuż krocza, gdzie kształt ciała użytkowniczki jest w przybliżeniu płaski, wkład chłonny według wynalazku można skonstruować tak, żeby miał pewną sztywność w kierunku poprzecznym tak, żeby nie można go było odkształcić w sposób niekontrolowany w kierunku poprzecznym i spowodować powstanie zmarszczek. Szczególnie ważnym aspektem wyrobu według wynalazku jest jednak to, że obszar krokowy 63 jest znacznie bardziej miękki i bardziej giętki niż sztywny pierwszy obszar usztywniający 61. Jak opisano powyżej, jest on zamocowany pomiędzy ścięgnami bezpośrednio przed pachwinami użytkowniczki albo, alternatywnie, usytuowany przed wspomnianymi ścięgnami i w ten sposób mocuje krokowy obszar chłonny 63 w zamierzonym miejscu. Ponieważ krokowy obszar chłonny 63 w opisanym tu przykładzie wykonania również stanowi główną część pojemności chłonnej wkładu higienicznego, istotne jest, żeby mógł wykorzystywać dostępne miejsce pomiędzy nogami użytkowniczki w kroku. Szerokość wkładu higienicznego w obszarze krokowym jest ograniczona z przodu przez odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami bezpośrednio przed pachwinami użytkowniczki. W kierunku przeciwnym od wspomnianego obszaru przejściowego do końca części krokowej, szerokość krokowego obszaru chłonnego 63, a zatem elementu chłonnego może stale rosnąć do wartości około 1,5 razy większej od szerokości w obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową a częścią przednią bez żadnego ryzyka zniekształcenia elementu krokowego poprzez ściskanie go razem oraz obcierania użytkowniczki w kroku.

Krokowy obszar chłonny 63 może być wykonany z chłonnego materiału spienionego, który jest elastycznie ściśliwy, a zatem, po ściśnięciu razem, ma skłonność do powrotu do swojego kształtu początkowego. Krokowy element chłonny może być również wykonany z kombinacji materiału piankowego i jednego lub więcej innych materiałów.

Krokowy obszar chłonny 63 może być również wykonany z puszystej pulpy celulozowej, w razie potrzeby w połączeniu z innymi materiałami, takimi jak materiał silnie chłonny.

Opisana powyżej konstrukcja obszaru w obszarze przejściowym 12 i wokół niego, to jest szerokość pierwszego częściowego obszaru usztywniającego albo element częściowy, konstrukcja pierwszego elementu częściowego, długość G krocza wybrana dla krokowego obszaru chłonnego 63, wymiary kąta α, a także drugiego częściowego obszaru usztywniającego 62 w wyrobie według wynalazku, umożliwiają uzyskanie wyrobu o dobrym dopasowaniu i stabilności w założonym na użytkowniku położeniu. Jest to szczególnie ważne dla funkcjonowania wyrobu ze względu na to, że punkt moczenia może się zmieniać z powodu położenia narządów płciowych względem ciała osoby noszącej w kierunku podłużnym obszaru krokowego. Ponieważ dostępne miejsce wokół punktu moczenia jest bardzo ograniczone pod względem szerokości i długości, niezbędne jest optymalne umieszczenie i zakotwiczenie w tym położeniu pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 i obszaru chłonnego. Uzyskuje się to za pomocą opisanej powyżej konstrukcji wyrobu.

Obecność rozciągliwego elastycznie elementu 64 w postaci elastycznej folii w pokazanym przykładzie wykonania oznacza, że krokowy obszar chłonny 63 może przemieszczać się względem pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 w wypadku pojawienia się naprężeń rozciągających lub skrętnych, a następnie ma skłonność do powrotu do swojego położenia początkowego pod działaniem elementu elastycznego.

PL 206 382 B1

Efekt kotwiczenia uzyskuje się pomiędzy wspomnianymi ścięgnami nawet kiedy szerokość M wyrobu jest nieco mniejsza niż odległość pomiędzy ścięgnami bezpośrednio przed pachwinami. Te dwie części krawędziowe w części przedniej rozchodzą się w kierunku do przodu, i wyrób może nieco ześlizgnąć się ku tyłowi do chwili trwałego zakotwiczenia części krawędziowych pomiędzy wspomnianymi ścięgnami. Dla zapewnienia dobrego kotwiczenia, szerokość M pierwszego częściowego obszaru usztywniającego powinna w jakimś miejscu w kierunku podłużnym wyrobu wzdłuż wspomnianego pierwszego obszaru częściowego przekraczać 15-45 mm. Stwierdzono, że dobre działanie wyrobu według przykładu wykonania takiego rodzaju jak przedstawiono na fig. 1 zapewnia szerokość pierwszego obszaru częściowego w obszarze przejściowym pomiędzy nim a obszarem krokowym około 15-35 mm, a bardziej korzystnie od 25 do 30 mm. Ta ostatnia odległość pasuje do większości użytkowniczek.

Jak już wspomniano, wyrób w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 1 zawiera również drugi częściowy obszar usztywniający 62, który znajduje się w tylnej części wyrobu i biegnie na części drogi na obszarze tej części od części krokowej. Drugi częściowy obszar usztywniający 62 ma wycięcie 13 biegnące od jego krawędzi końcowej w kierunku części krokowej, w wyniku czego wyrób może składać się wzdłuż podłużnej linii L w wycięciu i w wyniku czego element usztywniający tworzy nóżki 14 i 15 znajdujące się z obu stron wycięcia i bardziej giętkie niż reszta drugiego elementu częściowego. Nóżki 14 i 15 mogą być zrobione tak, że mają możliwość przemieszczania się względem siebie wskutek szerokości wybranej dla wycięcia. To wycięcie 13 jest bardzo ważne dla adaptacji wyrobu względem ciała i jego giętkości. Fałda uformowana w wycięciu w trakcie używania wyrobu może wchodzić w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika i w ten sposób zapewnia bardzo dobrą ochronę przed przeciekami przez rowek pomiędzy pośladkami, który to typ przecieków zazwyczaj występuje podczas używania wyrobów konwencjonalnych kiedy użytkownik leży na plecach. Wycięcie 13 umożliwia również wspomnianym nóżkom 14, 15 elementu usztywniającego pionowe przemieszczanie się względem siebie podczas różnych ruchów ciała, na przykład podczas chodzenia.

W pokazanym na fig. 1 przykładzie wykonania, wycięcie 13 ma kształt klina i znajduje się symetrycznie względem podłużnej osi symetrii L wyrobu, a także tworzy kąt β wynoszący około 20°. Kąt ten może się zmieniać w szerokich granicach, ale, oczywiście, zależy od konstrukcji tylnej części 2. Kiedy część tylna ma bardzo szeroką konstrukcję, jak w przykładzie wykonania na fig. 5, wspomniany kąt β może zmieniać się w granicach 10° do 120°, korzystnie od 15° do 40°.

Drugi częściowy obszar usztywniający 62 może być wykonany z tego samego materiału co pierwszy częściowy obszar usztywniający 61. Drugi częściowy obszar usztywniający, bez względu na materiał wybrany w stosunku do pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 może być skonstruowany o takiej samej albo mniejszej sztywności. Pierwszy element częściowy może być w zasadzie stabilny wymiarowo w przypadku pojawienia się naprężeń roboczych, a nadal działać bez odczuwania wrażenia niewygody. Jednakże drugi częściowy obszar usztywniający 62 musi mieć pewną giętkość w celu zadowalającego działania.

W pokazanym przykładzie wykonania, krokowy obszar chłonny 63 służy również jako główny element chłonny wyrobu i, korzystnie, ma również, oprócz dużej pojemności chłonnej, dużą zdolność do rozprowadzania cieczy w celu szybkiego rozprowadzenia płynów ustrojowych w wąskim obszarze krokowym, bezpośrednio przed narządami płciowymi użytkowniczki po całej części krokowej. Częściowe obszary usztywniające 61 i 62 mogą być również wykonane z materiału wchłaniającego ciecz. Częściowe obszary usztywniające mogą, korzystnie, być skonstruowane tak, że pęcznieją w kierunku głębokościowym podczas wchłaniania i w całości zachowują swoją geometrię w kierunku poprzecznym wyrobu, co skutkuje zachowaniem przez częściowe obszary usztywniające ich dopasowania i bezpiecznego usytuowania względem ciała użytkownika w trakcie używania wyrobu. Obszary usztywniające 61 i 62 mogą być skonstruowane tak, że mają bardzo dużą objętość podczas pęcznienia w kierunku głębokościowym i towarzyszącą temu dużą pojemność chłonną.

Według odpowiedniego przykładu wykonania, chłonne częściowe obszary usztywniające 61 i 62 składają się z formowanej pneumatycznie maty włóknistej o gęstości od 0,15 do 0,75 g/cm³ i wadze na jednostkę pola powierzchni rzędu 200-400 g/m². Formowana pneumatycznie masa włóknista w postaci maty włóknistej jest opisana w opisie patentowym nr US 5 730 737. Wytwarzana mata włóknista jest bardzo sztywna po formowaniu i prasowaniu. Mata włóknista może być używana w takiej postaci jak jest, albo może być zmiękczona mechanicznie do pożądanej sztywności.

Sposób bardzo dokładnego formowania wstęg włóknistych z przeznaczeniem na elementy chłonne w wyrobach chłonnych opisano w szwedzkim zgłoszeniu patentowym nr 0101393-7. Wstęgi

PL 206 382 B1 włókniste formuje się techniką pneumatycznego nanoszenia włókien polegającą na tym, że oddzielne strumienie powietrza z włóknami doprowadza się na liczbę „n” różnych kół formujących (walcy) matę, gdzie „n” jest liczbą wynoszącą co najmniej 2. Na poszczególnych kołach formujących wstęgę formuje się oddzielne warstwy. Włóknista wstęga jest formowana ze wspomnianych warstw wstęgowych połączonych ze sobą tak, żeby powstała wspólna wstęga włóknista za kołami formującymi matę, która to wstęga ma bardzo dużą dokładność wytwarzania wskutek zastosowanego sposobu wytwarzania.

Prędkość wytwarzania, a zatem prędkość wstęgi, może być bardzo wysoka, a pożądaną dokładność wytwarzania przy danej prędkości wstęgi uzyskuje się wybierając wystarczająco dużą liczbę „n” kół formujących matę. W wyniku zastosowanego sposobu wytwarzania istnieje możliwość produkcji bardzo cienkich wstęg włóknistych z bardzo dużą dokładnością.

Mata włóknista do formowania chłonnych częściowych obszarów usztywniających 61 i 62 może składać się z mieszanki włókien celulozowych i włókien wiskozowych, przy czym obecność tych ostatnich nadaje macie włóknistej większą wytrzymałość na mokro niż macie włóknistej wykonanej tylko z włókien celulozowych. Mata włóknista do formowania chłonnych częściowych obszarów usztywniających może również zawierać syntetyczne włókna topliwe, za pomocą których można zwiększyć wytrzymałość maty włóknistej poprzez obróbkę cieplną w celu stopienia wspomnianych stopionych włókien syntetycznych.

Chłonne elementy usztywniające mogą być również formowane z materiału spienionego.

Kolejnym przykładem chłonnego materiału usztywniającego jest laminat w postaci jednej lub więcej warstw bibuły i materiału superchłonnego (SAP). Materiał lub kombinacja różnych materiałów służących jako element chłonny, a także, jeżeli jest to stosowne, jako element usztywniający, może zawierać SAP w postaci włókien, cząstek lub pianki.

Wybór wzoru prasowania umożliwia również zmienianie wydłużalności maty włóknistej. Formowana pneumatycznie mata włóknista może mieć odpowiednio zmniejszoną sztywność i pożądaną zdolność do wydłużania wynikającą z wybranego stopnia sprasowania i wybranego wzoru sprasowania.

Ponadto możliwe jest prasowanie według wzoru tylko specyficznych stref w celu zapewnienia tylko tym strefom wydłużalności i sztywności, które są różne od reszty chłonnych częściowych obszarów usztywniających 61 i 62. W ten sam sposób częściowe obszary usztywniające 61 i 62 mogą, oczywiście, być prasowane na całej swojej rozciągłości, ale według różnych wzorów w różnych strefach. Wskutek obecności częściowych obszarów usztywniających 61 i 62, które mogą, w prosty sposób, w wyniku stosowania wybranego wzoru prasowania, mieć pożądaną sztywność i pożądane wydłużenie w różnych strefach, i w których sztywność i wydłużalność można dobierać w tych strefach w zasadzie swobodnie, wynalazek wprowadza nowy i poprzednio nieznany sposób regulowania i prowadzenia profilowania wyrobu chłonnego przeznaczonego do wchłaniania płynów ustrojowych.

Jak już wspomniano, materiał na częściowe obszary usztywniające 61 i 62 można wybrać w taki sposób, żeby miał dużą pojemność podczas pęcznienia w kierunku głębokościowym, co można uzyskać poprzez silne prasowanie maty włóknistej w powiązaniu z jej produkcją. W stanie suchym, mata włóknista jest silnie sprasowana i sztywna, co nadaje profilowanym i dostosowanym anatomicznie elementom częściowym bardzo dobrą stabilność w dopasowanym położeniu na użytkowniku i bardzo dużą zdolność do rozprowadzania, w wyniku czego całkowita pojemność chłonna częściowych elementów usztywniających może być optymalnie wykorzystywana, a przecieki powodowane lokalnym przesyceniem w tych obszarach można w dużym stopniu wyeliminować. W trakcie wchłaniania cieczy, częściowe obszary usztywniające 61 i 62 pęcznieją głównie w kierunku głębokościowym, ale wspomniane obszary częściowe nieco pęcznieją również w innych kierunkach. Kiedy dostosowane anatomicznie częściowe obszary (elementy) usztywniające pęcznieją, uzyskuje się w istocie rzeczy dalszą poprawę dostosowania anatomicznego, co przyczynia się do stabilności i giętkości wyrobu względem kształtu ciała użytkownika, kiedy sztywność częściowych elementów usztywniających zmniejsza się podczas wchłaniania i towarzyszącego temu pęcznienia.

Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający 61 i 62 mogą być wykonane z materiału niechłonnego i służyć wyłącznie do mocowania wyrobu na użytkowniku, a zwłaszcza trzymania krokowego obszaru chłonnego 63 we właściwym miejscu w celu optymalnego działania.

Warunkiem pożądanego działania elementu/obszaru usztywniającego jest jego sztywność w stanie suchym rzędu 1-15 N, mierzona według ASTM D 4032-82. „Procedurę zginania kołowego” szczegółowo opisano w opisie patentowym EP 336 578.

Chłonny częściowy obszar usztywniający może również składać się z laminatu szeregu warstw włókninowych lub warstw bibułowych, które są przymocowane do siebie w celu zwiększenia sztywno16

PL 206 382 B1 ści i które mogą mieć silnie chłonny materiał, na przykład w postaci cząstek, pomiędzy poszczególnymi warstwami. Poszczególne warstwy mogą być przymocowane do siebie za pomocą środka wiążącego, takiego jak klej lub włókna topliwe, bądź też za pomocą ciepła lub mechanicznie. Również silnie chłonne cząstki mogą przyczyniać się do spajania. Sztywność można regulować wybierając liczbę warstw i ilość użytego środka wiążącego oraz wybierając silnie chłonny materiał i sposób wykorzystania jego zdolności przylepnych.

Chłonnym częściowym obszarom usztywniającym tego typu można również nadać różne sztywności i różne wydłużalności w różnych strefach ich rozciągłości. Właściwości te można również w tym wypadku regulować za pomocą wzorów prasowania. Takie prasowanie można łączyć z doprowadzaniem ciepła, intensywność którego może być różna w różnych strefach. Ponadto można nakładać środek wiążący według różnych wzorów w celu sterowania profilowaniem częściowych elementów usztywniających w trakcie używania. Zmienna ilość wilgoci w różnych obszarach w powiązaniu z prasowaniem jest jeszcze innym parametrem umożliwiającym sterowanie profilowaniem wyrobu w trakcie używania.

Innym przykładem konstrukcji zespołu służącego zarówno jako element chłonny jak i element usztywniający jest liczba warstw LDA, to jest, inaczej mówiąc warstw tego samego typu jak w warstwie drenażowej i izolacyjnej 7. Natomiast spajanie warstw LDA w chłonnym obszarze usztywniającym jest znacznie twardsze wewnątrz i pomiędzy poszczególnymi warstwami. To spajanie jest realizowane poprzez silne prasowanie warstw LDA i odpowiednio za pomocą zarówno włókien topliwych jak i lateksu, co jest znane jako technika wielokrotnego spajania. Również w tej konstrukcji, sztywność i rozciągliwość można regulować za pomocą wyboru wzoru prasowania a także poprzez zmianę doprowadzania ciepła w różnych strefach.

Kolejnymi przykładami materiałów są mieszanki LDA i HDA (materiały o dużej gęstości formowane pneumatycznie), w razie potrzeby w połączeniu z innymi warstwami materiału, takimi jak bibuła.

We wszystkich opisanych powyżej przykładach materiałów można użyć wzoru prasowania, a następnie możliwe jest uzyskanie, na przykład, efektu zawiasowego wzdłuż linii prasowania lub stref prasowania.

Formowanie wzoru może odbywać się w połączeniu z prasowaniem chłonnego elementu (obszaru) usztywniającego. Alternatywnie, prasowanie według wzoru można przeprowadzić w oddzielnym etapie po prasowaniu gładkim. Można, na przykład, użyć wstęgi materiału wykonanej jednym z opisanych powyżej sposobów i gładko prasowanej jako materiał wyjściowy na chłonny element usztywniający, który jest prasowany wzorzyście w pożądany sposób i w zależności od typu i wymiarów wyrobu, jaki ma być wytwarzany. Po prasowaniu wzorzystym odcina się poszczególne wyroby. Prasowanie wzorzyste (według wzoru) i odcinanie oddzielnych chłonnych elementów usztywniających może odbywać się w pojedynczym etapie w kombinowanym urządzeniu tnącym i prasującym do prasowania ze wzorem (wzorzyście).

Jak wspomniano powyżej, częściowe obszary usztywniające mogą również służyć jako elementy chłonne, to jest jako uzupełnienie krokowego obszaru chłonnego 63 wyrobu.

Wynalazek obejmuje również przykłady wykonania, w których częściowe obszary usztywniające 61 i 62 są niechłonne. Celem takiej konstrukcji jest to, że elementy częściowe powinny stanowić tylko profilujące obszary usztywniające.

Dwa częściowe obszary usztywniające 61, 62 mogą mieć różne właściwości chłonne. Również pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający mogą mieć różne sztywności. Na przykład, przedni element częściowy może być niechłonny i może mieć tylko zadanie usztywniające w celu trzymania wyrobu na miejscu.

Przedni częściowy obszar usztywniający 61 może służyć do wchłaniania moczu, a tylny częściowy obszar usztywniający 62 może być przeznaczony do wchłaniania stolca i płynów menstruacyjnych. W takiej konstrukcji chłonny obszar krokowy może służyć tylko jako zbiornik i składać się, na przykład, ze struktury watolinowej, która jest zdolna do szybkiego przyjmowania dużych ilości cieczy. W zakresie wynalazku mieści się również krokowy element chłonny z komorą.

Oprócz interpretacji terminu częściowy obszar usztywniający jako będący całkowicie oddzielnym elementem, termin ten może również konfundować interpretacją, że wszystkie warstwy materiału, środki spajające, itp. znajdujące się w wyrobie w obszarze o pożądanej sztywności, tworzą razem pożądany obszar usztywniający. Na przykład, zespół służący jako pierwszy częściowy obszar usztywniający, o wymiarach podanych powyżej i o geometrii opisanej powyżej, ale o sztywności, która jako taka nie jest wystarczająca, mieści się w zakresie wynalazku jeżeli niezbędną sztywność uzyskuje się

PL 206 382 B1 spajając razem z innymi warstwami materiału w obszarze tego pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61.

Przykład wykonania z fig. 3 i 4 różni się od przykładu wykonania pokazanego na fig. 1 i 2 tylko tym, że środki lub elementy elastyczne 16 stosuje się w stanie wstępnie naprężonym w podłużnym kierunku wyrobu i centralnie wzdłuż tylnej części 2 wyrobu. Na fig. 3 i 4 zastosowano te same numery identyfikacyjne jak w przykładzie wykonania z fig. 1 i 2.

Centralnie w wycięciu znajduje się element elastyczny 16 biegnący w części tylnej nieco poza końce nóżek 14 i 15, a w drugim kierunku na części drogi w części krokowej. Element elastyczny znajduje się wewnątrz albo na zewnątrz szczelnej dla cieczy warstwy zewnętrznej i jest połączony z nią i/lub innymi warstwami tworzącymi część wyrobu. Rozciągłość elementów elastycznych nie jest czynnikiem krytycznym, ale może nieco się zmieniać w stosunku do ilustracyjnego przykładu wykonania pokazanego na fig. 3. Jednym z zadań elementów elastycznych 16 jest, w trakcie używania wyrobu, ściąganie sąsiednich części materiału razem i zakrzywianie wyrobu w kierunku do góry ku ciału użytkowniczki dla zapewnienia lepszej styczności z ciałem. Innym celem jest również inicjowanie i tworzenie fałdy 17, która, w trakcie używania wyrobu, służy do wnikania na pewnym odcinku drogi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika i zapobiegania przeciekaniu płynów ustrojowych z powrotem wzdłuż rowka pomiędzy pośladkami, które to przecieki mogłyby w przeciwnym wypadku pojawić się kiedy użytkownika leży na plecach.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 5, elementy składowe odpowiadające podobnym częściom w przykładach wykonania według fig. 1-4, oznaczono tymi samymi numerami identyfikacyjnymi. Wyrób z przykładu wykonania na fig. 5 ma znacznie szerszą część tylną. Wyrób ten różni się od przykładów wykonania opisanych powyżej tym, że nie ma skrzydełek do mocowania wokół krokowej części majtek użytkownika. W przykładzie wykonania z fig. 5, nie ma elementu elastycznego łączącego elementy częściowe z krokowym elementem/obszarem chłonnym. Tutaj element krokowy jest przymocowany do dwóch częściowych elementów/obszarów usztywniających za pomocą szczelnej dla cieczy warstwy zewnętrznej 5.

Krokowy obszar chłonny 63, a ponadto warstwa izolacyjna dla cieczy, w obszarze znajdującym się bezpośrednio przed elementem krokowym są otoczone powłoką utworzoną przez szczelną dla cieczy warstwę zewnętrzną 5 oraz przepuszczalną dla cieczy warstwę wewnętrzną 4. W przykładzie wykonania z fig. 5, na warstwę wewnętrzną 4, w dwóch zewnętrznych częściach krawędziowych, nakłada się podłużne elastyczne nitki 65 w stanie wstępnie naprężonym, w celu ściągania wspomnianej powłoki razem wzdłuż krokowego obszaru chłonnego. Poprzeczne elastyczne nitki 66 umieszcza się w stanie wstępnie naprężonym na przepuszczalnej dla cieczy warstwie w poprzek krokowego obszaru chłonnego 63. Nitki te wychodzą na zewnątrz elementu krokowego w kierunku poprzecznym. W trakcie używania wyrobu, wskutek działania głównie poprzecznych nitek elastycznych 66, nieprzepuszczalna dla cieczy warstwa 5 będzie ściągana wokół krawędzi bocznych elementu chłonnego. Podłużne nitki elastyczne 65 przyczyniają się do trzymania części krawędziowych wyrobu w krokowym elemencie chłonnym w styczności ze skórą użytkownika. Dlatego elastyczne nitki 65 i 66 przyczyniają się do zwiększania ochrony przed przeciekami w kierunku poprzecznym wyrobu w obszarze krokowym i zapewniają również krokowy obszar chłonny 63 o zwiększonej trwałości i stabilności wymiarowej.

Drugi częściowy obszar usztywniający 62 rozciąga się swoimi częściami w postaci nóżek 14, 15 w tylnej części 2. Zewnętrzne krawędzie boczne 18, 19 drugiego częściowego obszaru usztywniającego 62 na nóżkach 14, 15 rozchodzą się od części krokowej na część tylną. W tylnym obszarze przejściowym 20 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią tylną 2, wspomniane zewnętrzne krawędzie boczne 18, 19 gwałtowanie zmieniają kierunek w stosunku do krawędzi bocznych 22, 23 elementu usztywniającego w krokowej części wyrobu.

Zadaniem krawędzi bocznych 18, 19 drugiego częściowego obszaru usztywniającego 62 rozchodzącego się w kierunku ku tyłowi w części tylnej 2 jest, oprócz silnego kotwiczenia wyrobu w obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią przednią a częścią krokową, jest również kotwiczenie z tyłu w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową 3 a tylną częścią 2, w wyniku czego wyrób jest bardzo stabilny i dobrze zamocowany na użytkowniku w trakcie jego używania, ponieważ jest odczuwany przez użytkownika jako wygodny ze względu na jego anatomiczne dopasowanie pod względem kształtu, wymiarów i geometrii. Na rysunku przedstawiono, kąt γ pomiędzy podłużnym kierunkiem wyrobu a każdą z zewnętrznych krawędzi bocznych 18, 19 (boków). Warunkiem dobrego kotwiczenia jest wartość tego kąta γ nie mniejsza niż około 30°. Ponadto, żeby nie odczuwać niewygody, kąt ten nie powinien przekraczać około 60°.

PL 206 382 B1

Odległość G pomiędzy obszarami przejściowymi 12 i 20 jest dostosowana do długości krocza użytkowniczki i, jak wspomniano powyżej w powiązaniu z przykładami wykonania z fig. 1-4, odległość G wynosi, korzystnie, około 70-120 mm. Jak już wspomniano wcześniej, w zasadzie płaski obszar krocza kobiety bezpośrednio przed narządami płciowymi ma długość około 80-100 mm, to jest wszystkie kobiety mają w zasadzie takie same wymiary w tym płaskim obszarze. Stwierdzono, że wymiar krocza G na wyrobie, wynoszący około 70-120 mm, funkcjonuje dobrze dla większości użytkowniczek. Im większe kąty α i γ i sztywniejszy element usztywniający, tym ważniejsze jest żeby wymiar krocza na wyrobie odpowiadał długości płaskiej części krokowej zamierzonej użytkowniczki bezpośrednio przed jej narządami płciowymi, jeżeli wyrób nie ma być odczuwany jako niewygodny.

Dlatego może okazać się odpowiednie posiadanie pewnego zakresu wymiarowego wyrobów według wynalazku, w zależności od wyboru sztywności i wspomnianych kątów tak, żeby różne użytkowniczki mogły znaleźć odpowiednią wielkość z uwzględnieniem wymiarów i kątów. Odnosi się to oczywiście do wszystkich opisanych tutaj przykładów wykonania wynalazku, ale jest szczególnie ważne kiedy wyrób ma służyć do kotwiczenia zarówno z przodu jak i z tyłu. Wymaganie dostosowania wymiarów zwiększa również dla wszystkich przykładów wykonania sztywność częściowych obszarów usztywniających 61 i 62.

Drugi częściowy obszar usztywniający 62 w przykładzie wykonania z fig. 5 ma wycięcie 13. Podobnie jak w innych opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania, ma on kształt klina, ale ma większy kąt β, który, na fig. 5, jest rozwarty. Kąt β może zmieniać się w szerokich granicach pomiędzy 10° a 120°. Jak duże jest potrzebne wycięcie 13 zależy od działania wymaganego od nóżek 14 i 15 i pojemności chłonnej wymaganej w części tylnej 2 wyrobu.

Im mniejszy kąt β, przy takiej samej szerokości części tylnej w jej całości i przy takim samym kącie γ, tym szersze są nóżki 14, 15, co z kolei skutkuje zwiększoną sztywnością w części tylnej, a także zwiększoną pojemnością chłonną jeżeli drugi częściowy obszar usztywniający jest chłonny.

Wymiary wycięcia również wpływają na wysokość fałdy 17. Ta wysokość fałdy oraz kształt tylnej części 2 również zależą od wstępnego naprężenia i rozciągłości elementów elastycznych 16.

Pokazany na fig. 5 przykład wykonania wyrobu według wynalazku może służyć jako, na przykład, wkład nocny. Podobnie jak w innych przykładach wykonania, ten przykład wykonania jest również odpowiedni do pieluch dla osób dorosłych. Ten typ ochrony powinien być zdolny do szybkiego odbierania dużych ilości cieczy wydalanych przez użytkownika z dużym natężeniem przepływu.

Wyrób takiego typu jak na fig. 5 może, w połączeniu ze spodenkami podtrzymującymi albo ze specjalnymi elastycznymi spodniami przystosowanymi do podtrzymywania wyrobu, służyć jako pielucha zarówno do odbioru moczu jak i stolca. Jeżeli wyrób ma służyć jako pielucha, to wycięcie 13 powinno być stosunkowo duże, odpowiadając ogólnie wyrobowi pokazanemu na fig. 5 w celu umożliwienia mu odbioru wydalonego stolca w wycięcie 13 w części tylnej.

Bezpośrednio przed wspomnianym wycięciem 13, warstwa pokryciowa wyrobu, składająca się z warstwy wewnętrznej 4 i warstwy zewnętrznej 5, może być skonstruowana z mieszkową fałdą (nie pokazaną) z otworem skierowanym ku użytkownikowi w celu przyjmowania stolca w torebkę utworzoną przez mieszkową fałdę.

Na fig. 6-9 pokazano odpowiedni przykład wykonania wyrobu według wynalazku. Ten przykład wykonania odpowiada pod wielu względami przykładom wykonania z fig. 1-4, przy czym te części, które odpowiadają tym samym częściom z przykładów wykonania opisanych powyżej oznaczono na rysunkach tymi samymi oznaczeniami odsyłającymi.

W przykładzie wykonania według fig. 6-9, krokowy obszar chłonny 63 jest połączony z pierwszym częściowym obszarem usztywniającym 61 za pomocą krótkiego elastycznego paska 64, w wyniku czego krokowy obszar chłonny 63 i pierwszy częściowy obszar usztywniający mogą być nieco przemieszczane względem siebie przeciwnie do działania elastycznego paska. Elastyczny pasek może być zastąpiony elastyczną opaską lub nit kami.

Sposobem dalszego zmniejszenia ryzyka przecieków przez krawędzie wskutek odkształcenia wkładu higienicznego w trakcie używania, oprócz zastosowania częściowych elementów usztywniających, jest użycie wkładu higienicznego z uniesioną częścią, co jest znane jako wygarbienie, bądź uniesiona część 240. Zadaniem uniesionej części 240 lub wygarbienia jest utrzymywanie styczności z narządami płciowymi użytkowniczki w trakcie używania wkładu higienicznego. Wydalane płyny ustrojowe mogą w ten sposób być chwytane zaraz po opuszczeniu ciała użytkowniczki i natychmiast wchłaniane w wyrób, zamiast rozpływania się po jego powierzchni.

PL 206 382 B1

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 6-9. wygarbienie jest reprezentowane przez element 24 tworzący wygarbienie. który. jak można najwyraźniej zobaczyć na fig. 8. znajduje się poniżej krokowego obszaru chłonnego 63 wewnątrz nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy zewnętrznej 5. Usytuowanie elementu tworzącego wygarbienie daje szereg zalet. Przyjmowanie płynów ustrojowych nie jest zakłócane przez materiał wygarbienia w bezpośredniej bliskości narządów płciowych użytkowniczki. ale części usytuowane najbliżej narządów płciowych użytkowniczki można zoptymalizować pod względem zdolności do przyjmowania i wchłaniania cieczy.

Usytuowanie wybrane dla elementu tworzącego wygarbienie poniżej krokowego elementu chłonnego w połączeniu z usytuowaniem wzdłuż krokowej części wyrobu ma również pozytywny efekt polegający na tym. że element tworzący wygarbienie przyczynia się do samoczynnego wykrzywiania się i profilowania wyrobu w pożądany sposób po założeniu go przez użytkowniczkę. W obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią przednią. jak można zobaczyć na fig. 9. powstaje punkt przegięcia 27. przed którym. to jest w przedniej części wyrobu. wyrób jest wklęsły co najmniej w części obok wspomnianego obszaru przejściowego 12. Poza tym punktem przegięcia. to jest wzdłuż krokowej części wyrobu. wyrób jest. w obszarze bezpośrednio przed elementem 24 tworzącym wygarbienie. wypukły. to jest krokowy obszar chłonny 63 jest wygięty w tym obszarze ku górze. co można najlepiej zobaczyć na fig. 8 i 9.

W skład elementu 24 tworzącego wygarbienie wchodzi. na przykład. niechłonna. syntetyczna watolina o właściwościach sprężystych. Taki element tworzący wygarbienie zachowuje swój kształt i funkcje nawet kiedy materiał jest w stanie mokrym.

Element formujący wygarbienie może również być wykonany z materiału piankowego. na przykład pianki poliuretanowej lub podobnego.

Ponieważ materiał tworzący wygarbienie jest. w pokazanym przykładzie wykonania. usytuowany pod krokowym obszarem chłonnym 63. więc materiał ten może być chłonny dla cieczy. W takiej konstrukcji odpowiednie jest wybranie materiału. który ma większe kapilary niż krokowy obszar chłonny 63. tak żeby możliwość transportu cieczy do materiału formującego wygarbienie była tylko wtedy. gdy obszar krokowy jest nasycony cieczą. Dlatego w takiej konstrukcji można również zastosować włóknistą warstwę chłonną. formującą wygarbienie. mającą właściwości sprężyste tylko w stanie suchym. ponieważ materiał ten jest w zasadzie suchy do nasycenia samego elementu chłonnego cieczą. Dlatego z usytuowaniem elementu 24 tworzącego wygarbienie poniżej zarówno obszaru usztywniającego jak i chłonnego wiąże się szereg ważnych zalet.

Element tworzący uniesioną część 240 ma wydłużony kształt i w pokazanym ilustracyjnym przykładzie wykonania biegnie na całej części krokowej. Długość uniesionej części może zmieniać się pomiędzy około 20 mm a 120 mm.

W wygarbieniu można umieścić materiał chłonny. w postaci. na przykład. cząstek lub włókien. w celu jego stopniowego unoszenia się w związku z wchłoniętymi płynami menstruacyjnymi lub moczem.

Element 24 tworzący wygarbienie lub uniesioną część jest węższy niż reszta wyrobu w obszarze krokowym. W ten sposób możliwe jest. że poprzeczne części otaczające 25. 26 reszty wyrobu kształtują się same wokół elementu 24 tworzącego wygarbienie lub uniesioną część. Materiał tworzący uniesioną część jest również odpowiednio grubszy niż otaczające obszary 25. 28.

Na fig. 8. pokazano wyrób w postaci zakrzywionej i trójwymiarowej. ze względu na czytelność. Wyrób chłonny opisanego tu typu jest oczywiście zawsze trójwymiarowy w sensie konwencjonalnym. to jest ma pewną długość. szerokość i grubość.

Jednakże w tym kontekście termin trójwymiarowy oznacza. że wyrób musi być krzywoliniowy w pewien sposób żeby dostosowywał się do kształtu ciała użytkownika.

W tym kontekście. termin postać płaska oznacza. że wyrób jest w zasadzie płaski. Wyrób pokazany na fig. 6 i 7 jest w zasadzie planarny według tej definicji. pomimo. że elastyczne elementy ściągają warstwy materiału ze sobą w wycięcie 13 pomiędzy nóżkami 14. 15.

Wyroby w postaci płaskiej według fig. 6 i 7. można pakować w sposób prosty. na przykład w stosach w pudełko lub torebkę. a jednak. po założeniu. można im nadać przystosowany anatomicznie. trójwymiarowy kształt. jak pokazano na fig. 8 i 9. bez żadnych jakichkolwiek środków.

Wskutek swojej specjalnej konstrukcji o szerokości przedniego częściowego elementu/obszaru usztywniającego przekraczającej odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami. konstrukcji elementu 24 tworzącego/kształtującego wygarbienie. działania elementów elastycznych 16 oraz sztywności i kształtu geometrycznego częściowych obszarów usztywniających 61. 62. wyrób jest dostosowany

PL 206 382 B1 anatomicznie i przeznaczony do przyjmowania w trakcie manewrowania nim trójwymiarowego kształtu jak na fig. 8 i 9, przystosowanego do kształtu ciała użytkownika.

W pokazanym ilustracyjnym przykładzie wykonania, usztywniające a także chłonne częściowe obszary usztywniające 61 i 62 mają takie same właściwości pod względem sztywności na całej swojej rozciągłości. W obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią przednią 1, zaczyna się krzywizna, ponieważ wyrób jako całość zmienia w tym miejscu swoją wytrzymałość na zginanie, ze względu na zaokrąglenie końca pierwszego częściowego obszaru usztywniającego.

Pierwszy częściowy obszar usztywniający jest najwęższy w tym miejscu z wymiarem o szerokości M, który może być przystosowany do odległości pomiędzy wspomnianymi ścięgnami użytkownika lub mniejszy niż wspomniana odległość. W tym obszarze przejściowym 12, powstaje punkt przegięcia 27, przed którym wyrób jest wklęsły i ma kształt miseczki, natomiast przyjmuje kształt wypukły za tym punktem przegięcia. W przykładzie wykonania z fig. 9, element tworzący wygarbienie jest zaokrąglony na przedzie wzdłuż linii 28. W ten sposób pierwszy częściowy obszar usztywniający 61 jest zmuszony do przyjęcia w przedniej części równo zaokrąglonego kształtu miseczki, co można zobaczyć na fig. 9.

W obszarze przejściowym 20 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią tylną 2, element 24 tworzący wygarbienie, który w pokazanym przykładzie wykonania wychodzi tak daleko jak wspomniany obszar przejściowy 20, jest zaokrąglony na swoim tylnym końcu. W wyniku tego nie powstają żadne niepożądane zmarszczki, ale obszar przejściowy pomiędzy wypukłą częścią krokową a dwiema częściami bocznymi części tylnej 2, biegnący skośnie w dół wokół fałdy 17 utworzonej przez elementy elastyczne 16 jest równy i gładki bez niepożądanych zmarszczek.

Uniesiona część 240 utworzona przez element 24 tworzący wygarbienie ma również tę zaletę, że fałda wchodząca w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika nie wychodzi zbyt gwałtownie ani za daleko, żeby powodowała wzrost obcierania. Również pod tym względem wygarbienie zapewnia miękkie przejście w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią tylną.

We wszystkich opisanych powyżej przykładach wykonania, odpowiednie jest zaopatrzenie wyrobu w klej samoprzylepny na zewnętrznej powierzchni jego zewnętrznej, nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy 5. Pokazano to na fig. 7 w formie pasków kleju 29, które, przed użyciem wyrobu, są pokryte w sposób konwencjonalny za pomocą taśmy pokryciowej 30 powleczonej środkiem adhezyjnym. Pomimo, że wyrób według wynalazku jest dostosowany anatomicznie, to odpowiednia jest, ze względu na niezawodne bezpieczne usytuowanie, obecność kleju samoprzylepnego na nieprzepuszczalnej dla cieczy zewnętrznej powierzchni wyrobu z przeznaczeniem do współdziałania z majtkami użytkowniczki, co przyczynia się do trzymania wyrobu w przeznaczonym do tego miejscu na użytkowniczce.

W jednym z przykładów wykonania (nie pokazanym na rysunku), wyrób może być przymocowany do ciała użytkownika, albo może z nim współdziałać, za pomocą kleju albo powłoki ciernej. Elementy cierne albo klej mogą być jedynymi środkami mocowania, ale można je również użyć w powiązaniu z klejem samoprzylepnym przeznaczonym do mocowania do bielizny użytkownika.

Na fig. 10 pokazano przykład wykonania nieco zmodyfikowany w stosunku do przykładu wykonania z fig. 6-9. Te części wyrobu z fig. 10, które odpowiadają podobnym elementom w przykładach wykonania z fig. 6-9, zostały oznaczone tymi samymi numerami odsyłającymi.

Wyrób pokazany na fig. 10 jest prostszy w produkcji niż w przykładzie wykonania z fig. 6-9. Wyrób z fig. 10 nie ma podłużnych elementów elastycznych w wycięciu 13 pomiędzy nóżkami 14 i 15 częściowego obszaru usztywniającemu 62.

W trakcie używania wyrobu z fig. 10, tylna część 2 jest złożona wzdłuż linii L pomimo braku elementów elastycznych. Również w tym wypadku uzyskuje się z tego względu usztywnienie części tylnej po złożeniu części tylnej wzdłuż linii L. Sztywność zginania zwiększa się po złożeniu wyrobu wzdłuż linii L, co powoduje większą stabilność tylnej części wyrobu. W trakcie używania wyrobu, fałda, uformowana wzdłuż linii L będzie wchodziła na części swojej drogi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika, a tym samym przyczyniała się do pozostawania wyrobu na miejscu w kierunku poprzecznym równocześnie z chwytaniem przez fałdę wszelkich płynów ustrojowych wpływających w rowek pomiędzy pośladkami użytkowniczki.

Wyrób z fig. 10 różni się również od przykładu wykonania z fig. 6-9 tym, że element 24 tworzący wygarbienie ma prostoliniowe boki krawędzi końcowych, a także taką samą szerokość wzdłuż całej swojej długości. Korzystnie, element formujący wygarbienie ma taką grubość, że, bezpośrednio przed uniesioną częścią 240, wyrób jest co najmniej dwa razy grubszy jak obszary otaczające 25, 26.

PL 206 382 B1

We wszystkich przykładach wykonania, element formujący wygarbienie może być nacięciem w kierunku podłużnym, co umożliwia łatwiejsze rozszerzanie się wygarbienia.

Na fig. 11 pokazano przykład wykonania w postaci pieluchy. Ma ona część przednią 40, część krokową 41 i część tylną 42. Na zewnątrz, pokazany przykład wykonania wyrobu w postaci pieluchy według wynalazku ma konstrukcję konwencjonalną. Po założeniu pieluchy, część przednia 40 i część tylna 42 mają zająć położenie wokół talii użytkownika, i mają być zamknięte w założonym położeniu za pomocą klapek taśmowych 43, 44. Na fig. 11 pokazano schematycznie pieluchę w stanie płaskim od wewnątrz, przy czym w jej skład wchodzi pokrycie w postaci przepuszczalnej dla cieczy warstwy wewnętrznej 45, korzystnie wykonanej z materiału włókninowego, oraz warstwa zewnętrzna wykonana z cienkiej folii z tworzywa sztucznego (nie pokazanej), wykonanej, korzystnie, z polietylenu. Wewnątrz warstwy wewnętrznej znajduje się zespół w przybliżeniu w kształcie klepsydry złożony z częściowych obszarów usztywniających 61, 62 i krokowego obszaru chłonnego 63. W części krokowej, wzdłuż części krawędziowej, znajdują się elementy elastyczne 47, 48 na nogi, których zadaniem jest ścisłe przyleganie wokół ud użytkownika w trakcie używania pieluchy.

Na fig. 11 pokazano schematycznie częściowe obszary usztywniające 61, 62 oraz krokowy obszar chłonny 63 tego samego typu jak opisany w opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania. Na fig. 11, elementy odpowiadające podobnym częściom w opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania oznaczono tymi samymi numerami odsyłającymi. Chłonne elementy usztywniające są przystosowane anatomicznie w taki sam sposób jak w opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania, z wymiarem szerokości M przystosowanym do odległości pomiędzy wspomnianymi ścięgnami bezpośrednio przed pachwinami, długości krocza G przystosowanej do długości krocza użytkownika, oraz z innymi kątami i geometrią takimi, jak opisano powyżej. Wymiar szerokości M w ilustracyjnym pokazanym przykładzie wykonania jest mniejszy niż, albo taki sam, jak wspomniana odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami użytkownika. Istotną właściwością jest to, że gdzieś wzdłuż wzdłużnego kierunku wyrobu, przedni częściowy obszar usztywniający 61 ma szerokość przekraczającą tę odległość.

Jak już wspomniano wcześniej, ludzie mają w przybliżeniu taki sam wymiar pomiędzy ścięgnami podczas całego swojego życia. Dlatego pieluchy z fig. 11 nadają się zarówno dla dzieci jak i dla osób dorosłych, pod warunkiem, że cała pielucha jest przystosowana pod względem wymiarów.

Pielucha według wynalazku, takiego typu jak pokazano na fig. 11, jest znakomicie dopasowana w porównaniu z pieluchami konwencjonalnymi. Obecność częściowych obszarów usztywniających 61, 62 oznacza, że kiedy pielucha jest nałożona, to jest wprowadzana we właściwe położenie na użytkowniku oraz że pozostaje w tym położeniu w trakcie używania wyrobu. Korzystnie, pielucha może być zaopatrzona w poprzeczne elementy elastyczne (nie pokazane) w części tylnej w celu dociągnięcia do siebie nóżek 14, 15. Nóżki te mogą być następnie połączone za pomocą tylko warstwy przepuszczalnej dla cieczy. Następnie nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę zaopatruje się w mieszkową fałdę w środku pomiędzy nóżkami, która to fałda ma otwór zwrócony ku użytkownikowi, oprócz tego wyrób ma, pomiędzy nóżkami, otwór w warstwie przepuszczalnej dla cieczy przeznaczony na odbiór stolca w torebkę uformowaną przez mieszkową fałdę.

Szósty przykład wykonania wyrobu chłonnego według wynalazku, pokazany na fig. 12, różni się od przykładu wykonania opisanego powyżej w powiązaniu z fig. 1 i 2 tym, że w pierwszym częściowym obszarze usztywniającym 61 znajduje się wydłużony pierwszy przelotowy otwór 610 oraz tym, że w drugim częściowym obszarze usztywniającym 62 znajduje się wydłużony drugi przelotowy otwór 620 zamiast wycięcia 13. Na fig. 12 części odpowiadające podobnym elementom z innych ilustracyjnych przykładów wykonania oznaczono tymi samymi numerami odsyłającymi. Materiały użyte w przykładzie wykonania z fig. 12 mogą być takiego typu, jaki opisano powyżej w powiązaniu z innymi ilustracyjnymi przykładami wykonania.

Jak można zobaczyć na fig. 12, pierwszy przelotowy otwór 610 usytuowany w pierwszym częściowym obszarze usztywniającym jest prostokątny i biegnie we wzdłużnym kierunku wyrobu i wzdłuż jego osi. Zadaniem pierwszego otworu przelotowego jest ułatwianie zakrzywiania pierwszego częściowego obszaru usztywniającego, a także umożliwianie sprężystego ściskania w kierunku poprzecznym pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61, kiedy siły poprzeczne działają na krawędzie boczne pierwszego częściowego obszaru usztywniającego.

W drugim częściowym obszarze usztywniającym 62 w tylnej części 2 wyrobu znajduje się wydłużony drugi otwór przelotowy 620, który biegnie we wzdłużnym kierunku wyrobu i wzdłuż wzdłużnej osi wyrobu. W trakcie używania wyrobu, siły poprzeczne działające na drugi częściowy obszar

PL 206 382 B1 usztywniający wyrobu wytwarzają fałdę wzdłuż podłużnego kierunku wyrobu, wzdłuż wspomnianego drugiego otworu przelotowego 620. Fałda ta wchodzi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania i stabilizuje wyrób w odpowiednim miejscu. Ponieważ drugi częściowy obszar usztywniający w przykładzie wykonania z fig. 12 nie ma nóżek, które mogłyby przemieszczać się względem siebie, wydłużony otwór nadaje tylnej części wyrobu znacznie zwiększoną stabilność wymiarową zarówno w kierunku poprzecznym jak i pionowym w porównaniu z klinowym wycięciem zastosowanym w opisanych powyżej przykładach wykonania.

We wszystkich opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania, szerokość krokowego obszaru chłonnego 63 stale zwiększa się od obszaru przejściowego 12 pomiędzy częścią przednią 1 a częścią krokową 3 ku obszarowi przejściowemu 20 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią tylną. Jednym z powodów takiego zjawiska jest to, że dostępna przestrzeń pomiędzy nogami użytkownika jest bardzo ograniczona oraz ważne jest optymalne wykorzystanie szerokości tego obszaru. Szerokość tę można zwiększyć o około 1,5 razy pomiędzy obszarem przejściowym 12 a obszarem przejściowym 20 bez niewygodnego odczuwania tego przez użytkownika. Innym tego powodem jest to, że wyrób leży bardziej stabilnie na użytkowniku kiedy element krokowy jest możliwie szeroki wzdłuż części krokowej.

Wynalazek nie jest ograniczony do opisanych powyżej ilustracyjnych przykładów wykonania, ale możliwe są różnorodne jego modyfikacje w zakresie zastrzeżeń patentowych zgłoszenia.

Na przykład, anatomicznie ukształtowane obszary usztywniające i chłonne opisanego powyżej typu można umieścić w tak zwanych pielucho majtkach, to jest w wyrobach, w których pielucha jest składana do postaci majtek jednorazowego użytku. Powyżej stwierdzono, że chłonne elementy/obszary usztywniające można wykonać z różnych materiałów i z laminatów wykonanych z jednego lub więcej materiałów. Częściowe elementy usztywniające można również wykonać z więcej niż jednej warstwy i o różnej rozciągłości poszczególnych warstw, co umożliwia uzyskanie różnych sztywności w różnych obszarach częściowych elementów usztywniających.

Jak już wspomniano, w skład częściowych obszarów usztywniających mogą wchodzić wszystkie warstwy materiału i środki spajające. Dlatego różne sztywności w różnych obszarach elementu usztywniającego można uzyskać zmieniając stopień połączenia w różnych obszarach, na przykład stosując różne ilości kleju różnych obszarach, a w innych obszarach nawet nie stosując kleju lub innego środka wiążącego, także różnych obszarach pomiędzy poszczególnymi warstwami albo wewnątrz nich.

Elastyczny element 16, który znajduje się w wycięciu 13, pokazano w opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania jako usytuowany w stanie wstępnie naprężonym. Jednakże w procesie produkcji wyrobów chłonnych, takich jak wkłady chłonne, pieluchy i podobne, znane jest umieszczanie wrażliwych na ciepło elementów elastycznych w stanie nie naprężonym, a następnie naprężanie ich za pomocą obróbki cieplnej. Odbywa się to, korzystnie, podczas pakowania wyrobów.

W opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania odnoszących się do wyrobów przeznaczonych do umieszczania wewnątrz krokowej części majtek, wyrób jest w większości ilustracyjnym przykładem wykonania zaopatrzonym w trwale przymocowane skrzydełka do mocowania wyrobu do majtek poprzez podwijanie skrzydełek wokół krawędziowej części majtek i mocowanie na zewnętrznej powierzchni ich części krokowej. Skrzydełka te mogą składać się z oddzielnych elementów, które są mocowane do reszty wyrobu w powiązaniu z jego nakładaniem. Oddzielne skrzydełka można umieszczać odłączalnie na reszcie wyrobu w trakcie jego wytwarzania, w wyniku czego użytkownik, który nie życzy sobie skrzydełek na wyrobie, może je usunąć podczas nakładania wyrobu na siebie.

Opisane powyżej ilustracyjne przykłady wykonania, nie mające skrzydełek, można zaopatrzyć w oddzielne skrzydełka podczas wytwarzania albo kiedy wyrób jest nakładany.

Claims (39)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wyrób chłonny, taki jak wkład higieniczny, wkład do majtek, ochrona dla osób nie panujących nad wydalaniem, pielucha lub podobny mający kierunek podłużny i kierunek poprzeczny, część przednią, część tylną, część krokową usytuowaną pomiędzy częścią tylną a częścią przednią, element chłonny i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę, a także obszar usztywniający, znamienny tym, że obszar usztywniający (6) jest w stanie płaskim przed użyciem wyrobu i zawiera pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) w przedniej części (1), który to pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) w przedniej części (1) ma szerokość wynoszącą w granicach 25-45 mm, co najmniej w jednym

   PL 206 382 B1 punkcie we wzdłużnym kierunku wyrobu, przy czym w skład wyrobu wchodzi wydłużony krokowy obszar chłonny (63), który jest przymocowany do pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61) , ponadto w części przedniej (1) wyrobu, krawędzie boczne pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61) rozchodzą się w kierunku ku przodowi od części krokowej (3) na części przedniej (1), przy czym w kierunku od obszaru krokowego krawędzie boczne częściowego elementu usztywniającego (61) tworzą kąt ostry (α) z linią w kierunku wzdłużnym wyrobu, zaś pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) wchodzi w obszar przejściowy pomiędzy częścią przednią (1) i częścią krokową (3) wyrobu, przy czym w tym obszarze przejściowym pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) ma szerokość (M) wynoszącą w granicach od 20 do 35 mm.
2. 2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że krokowy obszar chłonny (63) ma mniejszą sztywność niż pierwszy częściowy element usztywniający (61).
3. 3. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w stosunku do obszaru usztywniającego krokowy obszar chłonny (63) jest miękki i podatny w przypadku wystąpienia naprężeń roboczych.
4. 4. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że krokowy obszar chłonny (63) składa się z materiału różniącego się od materiału w pierwszym obszarze częściowym (61).
5. 5. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że krokowy obszar chłonny (63) zawiera, bądź składa się ze spienionego materiału chłonnego.
6. 6. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że krokowy obszar chłonny (63) zawiera, bądź składa się ze spulchnionej pulpy celulozowej.
7. 7. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w krokowym obszarze chłonnym (63) znajduje się materiał superchłonny, który jest wymieszany z materiałem tworzącym część obszaru krokowego, takim jak spulchniona pulpa lub pianka chłonna, bądź który jest rozmieszczony w jednej warstwie lub kilku warstwach w krokowym obszarze chłonnym (63).
8. 8. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że szerokość (M) pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61) w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową (3) a częścią przednią (1) wynosi w granicach 25-30 mm.
9. 9. Wyrób według zastrz. 8, znamienny tym, że posiada drugi częściowy obszar usztywniający (62) rozciągający się na części rozciągłości części tylnej (2) wyrobu, zaś krawędzie boczne (18, 19) drugiego częściowego obszaru usztywniającego (62) rozchodzą się w kierunku od części krokowej (3) co najmniej na części drogi od części krokowej na części tylnej (2) wyrobu.
10. 10. Wyrób według zastrz. 9, znamienny tym, że w drugim częściowym obszarze usztywniającym (62) znajduje się wycięcie (13) biegnące od jego krawędzi końcowej części tylnej (2) w kierunku części krokowej (3).
11. 11. Wyrób według zastrz. 9, znamienny tym, że drugim częściowym obszarze usztywniającym (62) znajduje się wzdłużny drugi przelotowy otwór (620), który biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu i wzdłuż osi wyrobu.
12. 12. Wyrób według zastrz. 11, znamienny tym, że wycięcie (13) ma kształt klina i jest umieszczone symetrycznie oraz tworzy kąt (β) o wielkości od 10° do 120°, korzystnie od 15° do 40°, na swoim końcu zwróconym ku części krokowej.
13. 13. Wyrób według zastrz. 8, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) jest wykonany z tego samego materiału co pierwszy częściowy obszar usztywniający (61).
14. 14. Wyrób według zastrz. 8, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) jest wykonany o z taką samą sztywnością jak pierwszy częściowy obszar usztywniający (61).
15. 15. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pierwszy częściowy element usztywniający (61) ma sztywność w stanie suchym w granicach 1-15 N, mierzoną według ASTM D 4032-82.
16. 16. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że częściowe obszary usztywniające (61, 62) składają się ze sprasowanych obszarów częściowych ciągłego korpusu materiału wykonanego w jednym kawałku, który tworzy krokowy obszar chłonny (63) pomiędzy tymi obszarami częściowymi.
17. 17. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że częściowe obszary usztywniające (61, 62) składają się z obszarów częściowych korpusu wykonanego w jednym kawałku z materiału piankowego, które to obszary częściowe są sprasowane i spojone w stanie sprasowanym.
18. 18. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej jeden z częściowych obszarów usztywniających (61, 62) składa się z oddzielnego elementu częściowego.
19. 19. Wyrób według zastrz. 18, znamienny tym, że częściowy obszar usztywniający (61,62) służy również jako element chłonny i składa się z wielu połączonych ze sobą warstw bibułowych z umieszczonym pomiędzy warstwami materiałem superchłonnym w postaci cząstek lub włókien.

    PL 206 382 B1
20. 20. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) składa się z formowanej pneumatycznie maty włóknistej o gęstości pomiędzy 0,15 a 0,75 g/cm³ i ciężarze na jednostkę pola powierzchni w granicach 100-400 g/cm².
21. 21. Wyrób według zastrz. 20, znamienny tym, że formowana na sucho mata włóknista jest, po sprasowaniu, zmiękczana mechanicznie do pożądanej sztywności.
22. 22. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) ma sztywność co najmniej 1,0 N, oraz jest skonstruowany z taką samą sztywnością na całej rozciągłości częściowego obszaru usztywniającego.
23. 23. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że boczne krawędzie pierwszego częściowego elementu usztywniającego (61), które rozchodzą się co najmniej na części drogi od części krokowej (3) na części przedniej (1) wyrobu, są usytuowane tak, że tworzą kąt (α) pomiędzy linią w kierunku wzdłużnym wyrobu i każdą z tych krawędzi bocznych w granicach 35-55°, korzystnie około 45°.
24. 24. Wyrób według zastrz. 8, znamienny tym, że krokowy obszar chłonny (63) jest przymocowany do drugiego częściowego obszaru usztywniającego (62).
25. 25. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że mocowanie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61) do krokowego obszaru chłonnego składa się z połączenia za pomocą elementu łączącego tworzącego część wyrobu.
26. 26. Wyrób według zastrz. 25, znamienny tym, że element łączący składa się z warstwy (5) nieprzepuszczalnej dla cieczy.
27. 27. Wyrób według zastrz. 25, znamienny tym, że element łączący składa się z rozciągliwego elastycznie elementu (64).
28. 28. Wyrób według zastrz. 24, znamienny tym, że mocowanie drugiego częściowego obszaru usztywniającego (62) do obszaru krokowego składa się z połączenia za pomocą elementu łączącego stanowiącego część wyrobu.
29. 29. Wyrób według zastrz. 28, znamienny tym, że element łączący składa się z nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy (5).
30. 30. Wyrób według zastrz. 28, znamienny tym, że element łączący składa się z elastycznie rozciągliwego elementu.
31. 31. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pod krokowym obszarem chłonnym (63), co najmniej na jego części, znajduje się element (24) tworzący wygarbienie, wykonany z materiału sprężystego.
32. 32. Wyrób według zastrz. 31, znamienny tym, że element (24) tworzący wygarbienie jest podłużny w kierunku wzdłużnym wyrobu i ma długość od 20 mm do 120 mm.
33. 33. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że we wzdłużnym kierunku wyrobu i centralnie wzdłuż części tylnej (2) wyrobu, wzdłuż co najmniej jej części biegnie od części krokowej (3) element elastyczny (16).
34. 34. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) służy również jako element chłonny i jest, korzystnie, jednorodny na całej swojej rozciągłości pod względem grubości, sztywności, zdolności do rozprowadzania cieczy i chłonności.
35. 35. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) służy również jako element chłonny i jest, korzystnie, jednorodny na całej swojej rozciągłości pod względem grubości, sztywności, zdolności do rozprowadzania płynów i chłonności.
36. 36. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że szerokość obszaru krokowego (63) za obszarem przejściowym (12) zwiększa się w sposób ciągły w części krokowej (3) w kierunku do tyłu ku części tylnej (2).
37. 37. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w pierwszym częściowym obszarze usztywniającym (61) znajduje się pierwszy przelotowy otwór (610), który jest podłużny i biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu, wzdłuż linii środkowej wyrobu.
38. 38. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że krokowy obszar chłonny (63) ma długość (G) wynoszącą w granicach 70-120 mm.
39. 39. Wyrób według zastrz. 10, znamienny tym, że ma postać pieluchy, przy czym element elastyczny, który jest poprzeczny względem wzdłużnego kierunku wyrobu jest umieszczony w tylnej części poprzecznie do wycięcia (13), ponadto poprzeczny element elastyczny jest skonstruowany, korzystnie, jako element ściągający razem materiał pokryciowy wyrobu w tym wycięciu.

    PL 206 382 B1