PL222207B1 - Wyrób chłonny - Google Patents

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 222207 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 368975 (51) Int.Cl.

(22) Data zgłoszenia: 25.11.2002 A61F 13/15 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

25.11.2002, PCT/SE02/002154 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

12.06.2003, WO03/047484 (54)

Wyrób chłonny

(30) Pierwszeństwo: 06.12.2001, SE, 0104085-6	(73) Uprawniony z patentu: SCA HYGIENE PRODUCTS AB, Goteborg, SE
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 04.04.2005 BUP 07/05	(72) Twórca(y) wynalazku: SOLGUN DREVIK, Molnlycke, SE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 29.07.2016 WUP 07/16	(74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Ewa Balińska

PL 222 207 B1

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy wyrobu chłonnego, w szczególności wyrobu chłonnego takiego jak wkład higieniczny, wkład do majtek, wkład ochronny dla osób niepanujących nad wydalaniem, podpaska higieniczna lub tym podobny.

Znane są wyroby chłonne mające kierunek wzdłużny i kierunek poprzeczny, część przednią, część tylną, część krokową, usytuowaną pomiędzy częścią tylną a częścią przednią, element chłonny i warstwę szczelną dla cieczy, a także element usztywniający, którego zadaniem jest utrzymywanie przestrzennego kształtu wyrobu w trakcie jego używania.

Wyrobom chłonnym, takim jak wkłady higieniczne, wkłady ochronne dla osób niepanujących nad wydalaniem, podpaski higieniczne i podobne stawia się szereg różnych wymagań, które nie są łatwe do równoczesnego spełnienia. Podstawowym wymaganiem jest to, żeby wyrób, na przykład pielucha higieniczna, był w stanie odebrać i wchłonąć płyny ustrojowe wydalane przez użytkownika. Konwencjonalne wkłady higieniczne o wielkościach umożliwiających wchłanianie dużych ilości płynów menstruacyjnych są grube i stosunkowo szerokie. Wkłady higieniczne tego typu opisano w, na przykład, publikacja patentu nr US 3 294 091. Grube i stosunkowo szerokie wkłady higieniczne tego typu mają teoretycznie dużą chłonność, ale w praktyce, kiedy na wkład higieniczny działają siły ściskające podczas ściskania pomiędzy udami użytkowniczki, traci się dużą część zdolności odbierania płynu i chłonności. Wkład higieniczny jest ściskany razem przybierając kształt podobny do liny, co często nie daje wystarczająco dużej powierzchni odbiorczej dla wydalanych płynów menstruacyjnych i powoduje przecieki w wypadku ich dużych upływów. Wkład higieniczny może być również ściskany pomiędzy udami użytkownika w taki sposób, że jego boczne krawędzie oraz warstwa chłonna dla cieczy są zawijane na powierzchnię przepuszczalną dla cieczy i w ten sposób zmniejszają się wymiary dostępnej powierzchni odbiorczej dla cieczy.

Wkłady higieniczne są przeznaczone do umieszczania wewnątrz pary majtek, których konstrukcja może być różna. W takiej sytuacji wkłady higieniczne mogą zostać nieprawidłowo umieszczone wewnątrz majtek. Dlatego występuje ryzyko omyłkowego umieszczenia wkładu higienicznego za daleko z przodu albo za daleko z tyłu, albo lekkie jego przemieszczenie w kierunku poprzecznym, z czym wiąże się niemożliwość optymalnego wykorzystania zdolności chłonnej i odbiorczej całego wkładu higienicznego. Konwencjonalne wkłady higieniczne są na ogół utrzymywane w majtkach użytkowniczki za pomocą kleju samoprzylepnego albo powłok ciernych. Wkład chłonny dopasowuje się umieszczając go na jego miejscu w majtkach, po czym się je zakłada w odpowiedni sposób. Jednakże podczas wkładania wyrobu do majtek trudno jest uzyskać optymalne usytuowanie względem ciała użytkownika. Zazwyczaj do określenia miejsca usytuowania wkładu higienicznego używa się krokowej części majtek. Ponieważ wkłady higieniczne są wytwarzane w wielu wymiarach i modelach, położenie i konstrukcja części krokowej nie dają pewności co do miejsca umieszczenia wkładu w majtkach, przy czym działanie wkładu higienicznego podczas używania jest w rezultacie nie zawsze takie, jakie jest pożądane.

Inną przyczyną przecieków występujących w wypadku zamocowania wkładu higienicznego wewnątrz majtek użytkownika jest poruszanie się tego wkładu razem z majtkami zamiast podążania za ruchami ciała użytkownika. Oznacza to, że nawet w wypadku początkowo prawidłowego umieszczenia wkładu w majtkach w stosunku do ciała może on być przesunięty z tego położenia przez majtki.

W celu podjęcia próby zmniejszenia przecieków powstających w wyniku ściskania wkładu higienicznego pomiędzy nogami użytkownika, wkłady te zazwyczaj zaopatruje się w specjalne klapki mocujące. Znane jest, na przykład z publikacji patentowych nr SE 455 688, US 4 285 343, EP 0 130 848, EP 0 134 086 i US 4 608 047 zaopatrywanie wkładów higienicznych w giętkie klapki lub skrzydełka boczne wystające z podłużnych krawędzi bocznych. Mają one być podwinięte wokół części krawędziowych majtek użytkownika podczas nakładania wkładu higienicznego, oraz przymocowane do zewnętrznej części majtek. Same klapki boczne stanowią ochronę przed przeciekami przez krawędzie boczne i brudzeniem majtek. Ponadto przeciwdziała to odkształcaniu wkładu chłonnego wkładu higienicznego wskutek tego, że wkład higieniczny jest zakotwiczony na tych krawędziach majtek, które stykają się z nogami i w trakcie używania jest trzymany w stanie rozciągniętym pomiędzy nimi.

Natomiast niedogodnością związaną z zaopatrywaniem, wyrobów chłonnych w takie klapki mocujące jest to, że wielu użytkownikom sprawia kłopot to, że klapki mocujące są widoczne na zewnątrz majtek. Oznacza to również, że wyroby chłonne z takimi klapkami mocującymi nie mogą być używane kiedy, na przykład, użytkowniczka nakłada kostium kąpielowy.

PL 222 207 B1

Inną wadą klapek mocujących jest to, że są stosunkowo trudne do manipulowania nimi i wymagają wielu czynności ręcznych w celu prawidłowego dopasowania wokół tych krawędzi majtek, które znajdują się przy nogach. Ponadto, zwłaszcza w wypadku klapek mocujących biegnących na dość długim odcinku wzdłuż bocznych krawędzi wkładu chłonnego, może być prawie niemożliwe podłożenie klapek mocujących wokół krzywoliniowych krawędzi majtek bez obcierania i występowania nieestetycznych zmarszczek klapek mocujących.

Kolejnym problemem we wkładach chłonnych z klapkami mocującymi jest to, że działanie klapek lub skrzydełek mocujących zależy od konstrukcji majtek. Nie trzeba wyjaśniać, że wkład chłonny z klapkami mocującymi inaczej oddziałuje z majtkami o szerokiej części krokowej w porównaniu z majtkami o bardzo wąskiej części krokowej.

Klapki lub skrzydełka mocujące we wkładach chłonnych chronią te krawędzie majtek, które stykają się z nogami, przed zabrudzeniem, ale, jak wspomniano powyżej, są dalekie od całkowicie zadowalającego rozwiązania.

W celu poprawy odporności na przeciekanie, w publikacji patentowej nr EP 0 067 465 zaproponowano wytwarzanie dwuczęściowych chłonnych wkładów higienicznych, w których te dwie części są połączone tylko w obszarze swoich części końcowych. Dolna część jest zamocowana w majtkach użytkownika, a część górna utrzymuje kontakt z ciałem użytkownika. Koncepcja ta polega na tym, że części te są w stanie nieco przemieszczać się względem siebie w trakcie używania. Jednakże to przemieszczanie pomiędzy częściami jest bardzo ograniczone i w tego rodzaju znanych wkładach higienicznych ich funkcjonowanie nadal zależy od ruchów majtek. Ponadto nie ma gwarancji, że część górna będzie trzymana w styczności z ciałem, użytkownika w trakcie używania.

W publikacji patentowej nr PCT/SE96/01061 przedstawiono inny dwuczęściowy wyrób chłonny, w którym te dwie części są ruchome względem siebie. Ten znany wyrób również ma ograniczoną ruchomość części względami siebie i w pewnym stopniu jego skuteczność jest zależna od ruchów majtek.

Jednym ze sposobów zmniejszenia ryzyka przeciekania przez krawędzie wskutek odkształcenia wkładu higienicznego w trakcie używania jest próba zaopatrzenia wkładu higienicznego we wstępnie ukształtowaną uniesioną część, która jest znana jako wygarbienie, którego zadaniem jest utrzymywanie kontaktu z narządami płciowymi użytkowniczki w trakcie używania wkładu higienicznego. W ten sposób wydalone płyny ustrojowe są odbierane natychmiast po opuszczeniu ciała użytkowniczki i są natychmiast wchłaniane przez wyrób zamiast rozpływania się po jego powierzchni. Uniesiona część ułatwia również użytkowniczce prawidłowe umieszczanie wyrobu względem ciała. W publikacji patentowej nr FR-A-2 653 328 opisano wkład higieniczny z wygarbieniem w postaci centralnej, podłużnej, cylindrycznej uniesionej części.

Powszechnie znanym sposobem wytwarzania uniesionej części jest po prostu wytworzenie jej poprzez zgromadzenie większej ilości materiału chłonnego w obszarze uniesionej części. Jednakże, ponieważ używany materiał chłonny jest w większości wypadków, jak powszechnie wiadomo, puszystą pulpą celulozową, więc taka uniesiona część zapada się i traci swój kształt po zmoczeniu. W celu wytworzenia uniesionej części, która byłaby wystarczająco duża również w stanie mokrym, w uniesionej części wykonanej z puszystej pulpy celulozowej musi znajdować się tak dużo materiału chłonnego, że na ogół wyrób jest za wysoki, za twardy i niewygodny w noszeniu w stanie suchym.

Znane jest również wytwarzanie wyrobu z uniesioną częścią zwróconą ku użytkowniczce poprzez umieszczenie elementu profilującego na górze wkładu chłonnego. Niedogodnością takiego ukształtowania jest to, że koliduje ono z transportem cieczy w dół chłonnego, zatrzymującego ciecz wkładu chłonnego, co powoduje możliwość wystąpienia przecieków ze względu na to, że element profilujący nie ma wystarczającej zdolności odbierania cieczy ani chwilowej zdolności retencyjnej. Zaproponowano używanie w uniesionej części, na przykład, materiału spienionego. Okazało się jednak, że trudno jest wyprodukować spienioną strukturę z porami otwartymi w stopniu wystarczającym do dobrego odbierania cieczy przez nią, a równocześnie o tak wielkiej zdolności retencyjnej materiału, żeby ciecz nie była wyciskana w wypadku obciążenia pochodzącego od użytkowniczki, na przykład podczas siadania.

Inny przykład uniesionej części w wyrobie chłonnym opisano w publikacji patentowej nr SE 507 798.

Taka uniesiona część ma przewidywalny kształt, zarówno przed jak i w trakcie używania, a także zachowuje ten kształt bez względu na ruchy użytkownika/użytkowniczki i stopień zmoczenia, na jaki jest narażona. Uniesiona część ma konstrukcję anatomiczną, co oznacza, że jest stosunkowo

PL 222 207 B1 wąska w celu lekkiego wchodzenia pomiędzy wargi użytkowniczki w trakcie używania bez powodowania niewygody.

Chociaż taka uniesiona część działa dobrze w przypadku celu do jakiego jest przeznaczona, stwierdzono, że kiedy taka uniesiona część jest poddana działaniu dużej ilości płynów ustrojowych w stosunkowo krótkim czasie, występuje ryzyko wypłynięcia pewnej ilości cieczy poza uniesioną część i wypłynięcie jej przez krawędzie boczne wyrobu chłonnego. Takie przecieki mogą wystąpić, na przykład, kiedy użytkowniczka wkładu higienicznego siedzi lub leży przez stosunkowo długi okres czasu, a następnie nagle wstaje. Wynika to z tego, że kiedy użytkowniczka siedzi lub leży, w jej pochwie gromadzi się stosunkowo duża ilość płynu menstruacyjnego. W wypadku nagłej zmiany położenia ciała, cała ilość zgromadzonej cieczy może być wydalona za jednym razem. Wąska uniesiona część typu opisanego w publikacji SE 507 798 nie ma wtedy wystarczająco dużej powierzchni do tego, żeby była w stanie odebrać i wchłonąć całą ilość cieczy za jednym, razem. Z tego względu taki nagły wypływ cieczy często kończy się przeciekiem.

W publikacjach patentowych nr EP 0 335 252 i EP 0 335 253 zaproponowano zaopatrywanie wyrobu chłonnego w element odkształcalny. Na element odkształcalny działają poprzeczne siły ściskające wywierane przez uda użytkowniczki. Jego zadaniem jest powodowanie wybrzuszenia części wyrobu w kierunku ciała użytkowniczki w trakcie używania. Nie jest jednak możliwe całkowite sterowanie albo przewidywanie kształtu, jaki wyrób przyjmie dla każdej indywidualnej użytkowniczki. Poza tym nie jest możliwe zapewnienie styczności między ciałem użytkowniczki a powierzchnią wyrobu, ponieważ stopień wybrzuszenia wynika całkowicie ze stopnia ściśnięcia wyrobu w kierunku poprzecznymi.

W publikacji patentu nr US 4 804 380 opisano wyrób chłonny o trwałym kształcie trójwymiarowym. Wyrób ten ma jedną część końcową o płaskim lub wklęsłym kształcie i jedną część końcową z uniesioną częścią. Płaska lub wklęsła część końcowa jest przeznaczona do umieszczania w przedniej części wzgórka Venery użytkowniczki, a część końcowa z uniesioną częścią ma wchodzić pomiędzy pośladki użytkowniczki. Trójwymiarową konstrukcję wyrobu uzyskuje się składając dość sztywny wkład chłonny. W celu uzyskania trwałej części uniesionej, tylna strona wyrobu jest zaopatrzona w przylepną powierzchnię na części końcowej, na której ma być część uniesiona.

Po uformowaniu uniesionej części jest ona utrzymywana za pomocą kleju.

Na rynku znajdują się wyroby chłonne o trwałym, trójwymiarowym kształcie, podobnymi do łódki, w których powłokę zewnętrzną stanowi tłoczona pianka polimerowa.

Problemem związanym ze stosowaniem, trwałych wyrobów trójwymiarowych jest trudność z pakowaniem sztywnych wyrobów trójwymiarowych. Takie wyroby wymagają znacznie więcej miejsca w transporcie i sprzedaży, a dla użytkowników może być kłopotliwe obchodzenie się z wkładem chłonnym albo pieluchą dla osób dorosłych, którego nie daje się złożyć i dlatego nie można go ukryć w ręce albo w gorszej sytuacji nawet włożyć do torebki podręcznej.

W publikacji patentowej nr EP 155 515 opisano sposób nadawania wyrobowi chłonnemu, takiemu jak wkład higieniczny, wyglądu podobnego do miseczki za pomocą elementów elastycznych wkładanych w stanie wstępnie naprężonym. w podłużne krawędzie boczne wyrobu. Jednakże, użycie takich elementów elastycznych komplikuje proces wytwarzania.

Znane jest konstruowanie płaskich wyrobów chłonnych, które po nałożeniu przyjmują kształt trójwymiarowy, w przybliżeniu kształt miseczki. Przykład takiego wyrobu opisano w publikacji patentowej nr US 4 655 759. Ujawniono w niej wydłużony wkład higieniczny składający się z warstwy materiału chłonnego, giętkiej, nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy zewnętrznej i przepuszczalnej dla cieczy warstwy wewnętrznej. Wkład higieniczny jest zaopatrzony w parę kanałów formowanych techniką wytłaczania, usytuowanych z obu stron osi wzdłużnej i biegnących wzdłuż zakrzywionej ścieżki w warstwie materiału chłonnego. Te dwie ścieżki razem tworzą kształt podobny do klepsydry usytuowany centralnie we wkładzie. Przed użyciem, wkłady higieniczne są w przybliżeniu płaskie, ale, po nałożeniu przez użytkownika, składają się w kształt podobny do miseczki, to jest na zewnątrz kanałów powstają wystające do góry bądź stojące obrzeża zatrzymujące ciecz. Jedną z niedogodności takiej miseczkowej konstrukcji jest to, że obrzeża trzymają część centralną wkładu chłonnego w pewnej odległości od narządów płciowych użytkowniczki i ciecz, wydalana przez użytkowniczkę nie wpływa bezpośrednio w wyrób chłonny, ale może rozpływać się po powierzchni, a tym samym występuje oczywiste ryzyko, że ciecz może znaleźć sobie niepożądaną ścieżkę przepływu w postaci małej fałdy lub podobnego elementu i wypłynąć wprost z wyrobu w kierunku poprzecznym lub wzdłużnym. Wytłaczane kanały we wkładzie chłonnym mają również tę wadę, że ciecz rozpływająca się w warstwie chłonnej jest rozprowadzana i że materiał chłonny na zewnątrz kanałów nie jest wykorzystany,

PL 222 207 B1 co zwiększa ryzyko lokalnego przesycenia i występowanie przecieków z tych części warstwy chłonnej, które są używane.

Powyżej omówiono generalnie znane dotychczas wkłady higieniczne oraz różne problemy z nimi związane. Jednakże, to co powiedziano powyżej, odnosi się również do wkładów dla osób niepanujących nad wydalaniem. Pieluchy dla dzieci i dorosłych również należą do tego samego obszaru problemów o ile są przeznaczone do umieszczania w obszarze krokowym i zbierania cieczy we wkładzie chłonnym.

Ponadto wyroby chłonne podobne do wyrobu według wynalazku, znane w stanie techniki ujawniono w publikacjach patentowych nr PL 333350, W09321879A1 oraz EP0556844A1.

Jak wynika z powyższego opisu, pomimo dokonania wielu ulepszeń w znanych wkładach chłonnych, wszystkie znane dotychczas rozwiązania mają pewne wady.

Wyrób chłonny, taki jak wkład higieniczny, wkład do majtek, ochrona dla osób niepanujących nad wydalaniem, pielucha lub tym podobny, który to wyrób ma wymiar w kierunku podłużnym i w kierunku poprzecznym i posiada część przednią, część tylną, część krokową, która jest usytuowana pomiędzy częścią tylną a częścią przednią, element chłonny i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę, a także element usztywniający nadający trójwymiarowy kształt wyrobu podczas jego używania, według wynalazku charakteryzuje się tym, że element usztywniający jest w stanie płaskim przed użyciem wyrobu i zawiera, patrząc w kierunku wzdłużnym wyrobu, przedni, pierwszy częściowy obszar usztywniający usytuowany w przedniej części wyrobu oraz co najmniej jeden następny, drugi częściowy obszar usztywniający, który jest oddzielny od pierwszego częściowego usztywniającego obszaru, ponadto co najmniej w obszarze przejściowym między częścią krokową a częścią przednią wyrobu, usytuowany jest pomiędzy częściowymi obszarami usztywniającymi pośredni miękki obszar przejściowy, przy czym szerokość pierwszego częściowego obszaru usztywniającego przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w strefie pachwin, która to odległość wynosi w granicach 25-45 mm, natomiast miękki obszar przejściowy jest usytuowany tak, że wchodzi bezpośrednio z przodu przed ścięgna użytkownika podczas używania, przy czym odległość pomiędzy pierwszym częściowym obszarem, usztywniającym i drugim częściowym obszarem usztywniającym wynosi co najmniej 10 mm, a boczne krawędzie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego są odchylone w kierunku od obszaru przejściowego, które to boczne krawędzie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego tworzą, w kierunku od części krokowej kąt ostry a z linią biegnącą w kierunku wzdłużnym wyrobu.

Korzystnie, pierwszy i drugi częściowe obszary usztywniające, są oddzielone od siebie w obszarze przejściowym o odległość w granicach 15-45 mm.

Korzystnie, szerokość drugiego częściowego obszaru usztywniającego w sąsiedztwie miękkiego obszaru przejściowego względnie co najmniej w miejscu położonym wzdłuż części krokowej wyrobu przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w strefie pachwin.

Korzystnie, niezbędna odległość pomiędzy pierwszym i drugim częściowymi obszarami usztywniającymi jest regulowana za pomocą szerokości przedniego obszaru częściowego i przez jego kontur.

Korzystnie, pierwszy i drugi częściowe obszary usztywniające składają się ze sprasowanych obszarów częściowych ciągłego elementu z materiału, wykonanego jako jednoelementowy, który tworzy miękki obszar przejściowy pomiędzy tymi częściowymi obszarami usztywniającymi.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający i drugi częściowy obszar usztywniający są wykonane z różnych materiałów.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający i drugi częściowy obszar usztywniający mają różne sztywności.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający i drugi częściowy obszar usztywniający mają różne chłonności i zdolności do pęcznienia.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający jest niechłonny dla zachowania trójwymiarowego kształtu w trakcie używania.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający jest chłonny, zaś drugi częściowy obszar usztywniający jest niechłonny.

Korzystnie, pierwszy i drugi częściowe obszary usztywniające są połączone ze sobą za pomocą elementu elastycznego.

PL 222 207 B1

Korzystnie, co najmniej drugi częściowy obszar usztywniający spośród pierwszego i drugiego częściowych obszarów usztywniających jest chłonny i jednocześnie stanowi element chłonny pęczniejący podczas wchłaniania z zachowaniem, jako całość, swojej geometrii w kierunku poprzecznym wyrobu.

Korzystnie, co najmniej jeden z częściowych obszarów usztywniających ma sztywność w stanie suchym w granicach 1-15 N, mierzoną według ASTM D 4032-82.

Korzystnie, krawędzie boczne pierwszego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się co najmniej na części drogi od części krokowej na części przedniej wyrobu i są usytuowane tak, że tworzą kąt a pomiędzy linią biegnącą w kierunku podłużnym wyrobu, a każdą z krawędzi bocznych wynoszący w granicach 35-55°, korzystnie w granicach 45°.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający również rozciąga się na części drogi na części tylnej wyrobu, przy czym krawędzie boczne drugiego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się w kierunku od części krokowej co najmniej na części drogi od części krokowej na części tylnej wyrobu.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający ma w części tylnej wycięcie biegnące od jej krawędzi końcowej w kierunku części krokowej, przy czym w wyrobie podczas używania powstaje fałda wzdłuż wzdłużnego kierunku wyrobu w tym wycięciu, wchodząca w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania wyrobu.

Korzystnie, wycięcie ma kształt klina i jest usytuowane symetrycznie oraz tworzy kąt β wynoszący w granicach pomiędzy 10 a 120°, korzystnie pomiędzy 15 a 40°, na swoim końcu zwróconym ku części krokowej.

Korzystnie, co najmniej drugi częściowy obszar usztywniający również stanowi element chłonny, a co najmniej pierwszy częściowy obszar usztywniający ma sztywność wynoszącą co najmniej 1,0 N przy czym ma, korzystnie, taką samą sztywność na całej rozciągłości częściowego obszaru usztywniającego.

Korzystnie, pod drugim częściowym obszarem usztywniającym, na co najmniej części krokowej części umieszczony jest element formujący wygarbienie wykonany z materiału sprężystego, przy czym element formujący wygarbienie tworzy uniesioną część na stronie dopasowanej do użytkownika, która to uniesiona część jest tak usytuowana, że leży bezpośrednio przed narządami płciowymi użytkownika po umieszczeniu wyrobu na użytkowniku.

Korzystnie, uniesiona część jest podłużna w kierunku wzdłużnym wyrobu i ma długość w granicach pomiędzy 20 mm a 120 mm.

Korzystnie, uniesiona część jest węższa niż reszta wyrobu w obszarze krokowym, a materiał tworzący uniesioną część jest co najmniej dwa razy grubszy jak obszary otaczające.

Korzystnie, we wzdłużnym kierunku wyrobu, centralnie wzdłuż tylnej części wyrobu i wzdłuż co najmniej jego części od części krokowej usytuowany jest element elastyczny, który to element elastyczny jest elementem ściągającym, wzdłuż swojej długości, części materiału razem i zakrzywiającymi wyrób ku górze dla lepszego kontaktu z ciałem użytkownika.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający stanowi element chłonny i wykazuje bardzo dużą zdolność do rozprowadzania płynów dla rozprowadzania na częściach chłonnych całego wyrobu płynów ustrojowych odbieranych przez stosunkowo wąski obszar krokowej części ograniczony anatomią użytkownika, bezpośrednio przed narządami płciowymi użytkownika, przy czym drugi częściowy obszar usztywniający ma dużą zdolność do pęcznienia w kierunku głębokości i towarzyszącą temu dużą pojemność chłonną.

Korzystnie, co najmniej jeden z pierwszego i drugiego częściowych obszarów usztywniających stanowi również element chłonny i jest w zasadzie jednorodny na całej swojej rozciągłości pod względem grubości, sztywności, zdolności do rozprowadzania i pojemności chłonnej, przy czym ten częściowy obszar usztywniający, jak również element chłonny zakrzywia się równo w trakcie używania bez tworzenia lokalnych nieregularności, które mogą doprowadzić do wzrostu niepożądanego rozprowadzania płynu.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający stanowi również element chłonny, przy czym szerokość elementu usztywniającego za obszarem przejściowym stale rośnie w części krokowej w kierunku ku tyłowi, ku części tylnej dla optymalnego wykorzystania dostępnej przestrzeni w kierunku szerokości w tym obszarze pod względem maksymalnego wchłaniania.

Korzystnie, częściowe obszary usztywniające składają się z obszarów częściowych elementu wykonanego jako jednoelementowy z materiału piankowego, które to obszary częściowe są prasowane i spajane w stanie sprasowanym.

PL 222 207 B1

Korzystnie, co najmniej jeden z częściowych obszarów usztywniających stanowi oddzielny element częściowy.

Korzystnie, ten częściowy obszar usztywniający służy również jako element chłonny i składa się z wielu połączonych ze sobą warstw bibułowych z umieszczonym pomiędzy tymi warstwami materiałem superchłonnym w postaci cząstek lub włókien.

Korzystnie, pierwszy częściowy obszar usztywniający ma pierwszy przelotowy otwór, który jest prostokątny i biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu i wzdłuż środkowej linii wyrobu, umożliwiający sprężyste ściskanie w kierunku poprzecznym pierwszego częściowego obszaru usztywniającego kiedy na krawędzie boczne tego pierwszego częściowego obszaru usztywniającego działają siły poprzeczne.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający ma, w części krokowej, podłużny drugi przelotowy otwór wzdłuż podłużnej osi wyrobu, który to drugi otwór pozwala na sprężyste ściskanie w kierunku poprzecznym, drugiego częściowego obszaru usztywniającego w obszarze krokowym wyrobu, kiedy podczas używania wyrobu na jego część krokową działają siły poprzeczne.

Korzystnie, drugi częściowy obszar usztywniający ma podłużną część w tylnej części wyrobu, przy czym podłużny trzeci przelotowy otwór biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu w tej podłużnej części, w wyniku czego w wyrobie, podczas jego używania, powstaje fałda wzdłuż kierunku wzdłużnego wyrobu i wzdłuż tego trzeciego przelotowego otworu, która to fałda wchodzi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania wyrobu.

Korzystne skutki rozwiązania według wynalazku wynikają z tego, że wyrób chłonny cechuje się głównie tym, że jego obszar usztywniający jest w stanie płaskim przed użyciem wyrobu, tym, że obszar usztywniający, patrząc w kierunku wzdłużnym wyrobu, zawiera pierwszy przedni częściowy obszar usztywniający w przedniej części wyrobu i co najmniej jeden następny, drugi częściowy obszar usztywniający, który jest oddzielny od pierwszego obszaru częściowego, tym, że co najmniej w miejscu przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią przednią, znajduje się miękki obszar przejściowy pomiędzy wspomnianym częściowymi obszarami usztywniającymi, oraz tym, że wspomniane oddzielne, pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający oraz pośredni miękki obszar przejściowy są tak wykonane, że sterują położeniem wyrobu na użytkowniczce. Szerokość pierwszego obszaru częściowego przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w obszarze pachwiny, oraz miękki obszar przejściowy jest skonstruowany tak, żeby leżał bezpośrednio przed wspomnianymi ścięgnami użytkownika.

Wyrób chłonny według wynalazku ma szereg zalet. Jest on płaski przed użyciem i dlatego nie ma problemów związanych z pakowaniem, magazynowaniem i transportem wspomnianego wyrobu. Wyrób chłonny według wynalazku automatycznie dopasowuje się do trójwymiarowego kształtu miseczkowego w obszarze w części przedniej, przy jego nakładaniu na siebie i wkładaniu go ze wspomnianym miękkim obszarem przejściowym pomiędzy wspomniane ścięgna, gdzie dostępne miejsce jest najwęższe. Znany jest fakt, że odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami jest bardzo podobna dla wszystkich ludzi. Tkanka tłuszczowa w tym obszarze leży na zewnątrz mięśni, ale nie przyczynia się do żadnego wrażenia niewygody przy użytkowaniu wyrobu. Odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami jest taka sama bez względu na to, czy użytkownik jest szczupły, o wadze normalnej czy z nadwagą. Stwierdzono, że to czy użytkownik odczuwa niewygodę w postaci nacisku lub obcierania wewnętrznych powierzchni ud zależy od tego, czy wyrób chłonny ma szerokość podczas używania, która w obszarze krytycznym znacznie przewyższa odległość pomiędzy ścięgnami w części pachwiny i czy wyrób jest sztywny w obszarze znajdującym się bezpośrednio przed wspomnianymi ścięgnami. Stwierdzono, że odległość ta powinna wynosić z grubsza 25-45 mm, przy czym wyrób o szerokości przekraczającej 40 mm w obszarze krytycznym, jest odczuwany przez większość użytkowników podczas używania jako niewygodny w noszeniu jeżeli jest on w tym obszarze sztywny. Z drugiej strony, rzadko okazywało się, że wywołuje nieprzyjemne odczucia, jeżeli wyrób chłonny spychał w dół albo na zewnątrz tkankę tłuszczową, jaka może znaleźć się w obszarze krokowym użytkowników.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że ta odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami nie zmienia się przez czas życia osoby. Dlatego małe dzieci mają odpowiednią odległość krytyczną, która, według wynalazku, może być wykorzystana do wytwarzania pieluch dla dzieci, o lepszym dopasowaniu. Oczywiście to samo dotyczy podpasek dla osób dorosłych. Należy podkreślić, że wspomniana odległość krytyczna pomiędzy ścięgnami dotyczy również mężczyzn, którzy mają taką samą odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami.

PL 222 207 B1

Wyrób skonstruowany według wynalazku jest przystosowany do anatomii użytkowników. Miękki obszar przejściowy można wkładać pomiędzy wspomniane ścięgna bez żadnego ryzyka obtarcia częściowego w tym obszarze. Konstrukcja pierwszego przedniego częściowego obszaru usztywniającego przed wspomnianymi ścięgnami skutkuje uzyskaniem wyrobu dobrze zakotwiczonego w pachwinach użytkownika w trakcie używania. W ten sposób zapobiega się przemieszczaniu się wyrobu ku tyłowi pomiędzy nogami użytkownika. Jest to skądinąd powszechny problem w wyrobach konwencjonalnych, ponieważ ruchy nóg często przemieszczają wyrób ku tyłowi. Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający wyrobu są oddzielone od siebie w miejscu przejściowym pomiędzy częścią przednią a częścią krokową wyrobu, co zwiększa zdolność do wyginania w obszarze pomiędzy częściowymi obszarami usztywniającymi. Wzdłuż kroku, kształt ciała użytkowniczki jest w zasadzie płaski i dlatego drugi częściowy obszar usztywniający może być w przybliżeniu płaski i sztywny w obszarze krokowym. W obszarze znajdującym się bezpośrednio w przedniej części pachwiny, ciało nagle zakrzywia się względem kroku w jego przedłużeniu, a wskaźnik wygięcia w postaci nieobecności materiału usztywniającego w szczelinie pomiędzy pierwszym i drugim elementem usztywniającym oznacza, że wyrób zakrzywia się w sąsiedztwie ciała użytkownika. Jak już wspomniano wcześniej, geometria wokół obszaru przejściowego pomiędzy częścią krokową a częścią przednią oznacza, że wyrób jest dobrze zakotwiczony względem szerokiego pierwszego obszaru przejściowego przed ścięgnami w pachwinach użytkownika. Skutkiem takiej geometrii jest uzyskanie wyrobu, w którym w zasadzie wchodzenie na właściwe miejsce na użytkowniku jest wymuszone. Wygięcie, jakie powstaje w szczelinie pomiędzy pierwszym i drugim częściowym obszarem usztywniającym również znacznie przyczynia się do tego, żeby wyrób wchodził na właściwe miejsce. Wskutek tego, że pierwszy obszar częściowy jest oddzielony od drugiego częściowego obszaru usztywniającego, możliwy jest pewien obrót użytkownika bez powodowania obcierania wywoływanego przez częściowe obszary usztywniające.

W jednym z przykładów wykonania, wyrób według wynalazku cechuje się tym, że odległość pomiędzy pierwszym częściowym obszarem usztywniającym a drugim częściowym obszarem usztywniającym wynosi co najmniej 10 mm. W innym przykładzie wykonania, pierwszy i drugi obszar częściowy są oddzielone od siebie we wspomnianym obszarze przejściowym odstępem około 15-45 mm.

W jednym z przykładów wykonania, wynalazek cechuje się tym, że szerokość drugiego obszaru częściowego w pobliżu wspomnianego miejsca lub co najmniej w jakimś punkcie wzdłuż części krokowej wyrobu przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w pachwinie. W innym przykładzie wykonania, wynalazek cechuje się tym, że niezbędna odległość pomiędzy częściowymi obszarami usztywniającymi jest regulowana szerokością przedniego obszaru częściowego i jego konturem.

Wskutek tego, że pierwszy i drugi obszar częściowy są oddzielone od siebie pewnym odstępem, istnieje pewna przestrzeń na rozszerzanie się pierwszego i drugiego elementu częściowego w kierunku wzdłużnym we wspomnianą przestrzeń, po wchłonięciu cieczy.

W innym przykładzie wykonania, wynalazek cechuje się tym, że boczne krawędzie pierwszego częściowego elementu usztywniającego rozszerzają się w kierunku od wspomnianego obszaru przejściowego, oraz tym, że krawędzie boczne pierwszego częściowego obszaru usztywniającego tworzą, w kierunku od części krokowej, kąt ostry z linią biegnącą w podłużnym kierunku wyrobu.

W jednym z kolejnych przykładów wykonania, wynalazek cechuje się tym, że wspomniane częściowe obszary usztywniające składają się ze sprasowanych obszarów częściowych ciągłego wkładu z materiału wykonanego w jednym kawałku, który tworzy wspomniany miękki obszar pomiędzy wspomnianymi obszarami częściowymi.

W kolejnym z przykładów wykonania, pierwszy i drugi obszar częściowy są wykonane z różnych materiałów. Zwiększa to swobodę w dostosowaniu wyrobu do różnych wymagań pracy, alternatywnie w jednym z przykładów wykonania, pierwszy i drugi obszar częściowy mają różne sztywności.

W kolejnym przykładzie wykonania, pierwszy i drugi obszar częściowy mają różne chłonności i różne zdolność do pęcznienia. W jednym z przykładów wykonania, pierwszy obszar częściowy nie jest chłonny w celu utrzymania jego trójwymiarowego kształtu w trakcie używania.

W innym alternatywnym przykładzie wykonania, pierwszy obszar częściowy jest chłonny, a drugi obszar częściowy nie jest chłonny.

W jeszcze jednym z przykładów wykonania, pierwszy i drugi obszar częściowy są połączone za pomocą elementu elastycznego. Oznacza to, że pierwszy i drugi obszar częściowy mogą wracać do ich zamierzonego położenia względnego po obrocie lub odciągnięciu tych dwóch obszarów częściowych od siebie w trakcie używania wyrobu.

PL 222 207 B1

Zgodnie z kolejnym przykładem wykonania, wynalazek cechuje się tym, że co najmniej drugi ze wspomnianych częściowych obszarów usztywniających jest chłonny, a jednocześnie stanowi element chłonny, oraz tym, że pęcznieje podczas wchłaniania, zachowując jednak całkowicie swoją geometrię w kierunku poprzecznymi wyrobu.

W szczególnie zalecanym przykładzie wykonania, co najmniej drugi ze wspomnianych częściowych obszarów usztywniających jest chłonny, a jednocześnie stanowi element chłonny oraz pęcznieje podczas wchłaniania, zachowując jednak swoją geometrię w kierunku poprzecznym wyrobu.

Oczywiście, w celu utworzenia obszaru usztywniającego, możliwe jest użycie jednego lub więcej oddzielnych elementów usztywniających za elementem chłonnym, patrząc od strony zwróconej ku użytkownikowi. Jednakże z uwagi na uwarunkowania związane z produkcją, prostsza jest możliwość wyeliminowania oddzielnych elementów usztywniających. Jest to oczywiście również zalecane z ekologicznego punktu widzenia.

W jednym z przykładów wykonania, co najmniej jeden z częściowych elementów usztywniających ma sztywność rzędu 1-15 N, mierzoną według ASTM D 4032-82. „Procedurę zginania kołowego” szczegółowo opisano w publikacji patentowej nr EP 336 578.

W kolejnym z przykładów wykonania, wynalazek cechuje się tym, że co najmniej jeden z częściowych elementów usztywniających składa się z formowanej pneumatycznie maty włóknistej o gę32 stości pomiędzy 0,15 a 0,75 g/cm³ i gramaturze rzędu 100-400 g/m².

Wspomnianą formowaną pneumatycznie matę włóknistą opisano przykładowo w publikacji patentowej nr US 5 730 737. Wytwarzana mata włóknista jest bardzo sztywna po formowaniu i prasowaniu. Mata włóknista może być używana w takiej postaci w jakiej jest albo może być zmiękczana mechanicznie do pożądanej sztywności.

Sposób bardzo dokładnego formowania cienkich wstęg włóknistych do stosowania w elementach chłonnych w wyrobach chłonnych opisano przykładowo w szwedzkim zgłoszeniu patentowym nr 0101383-7. Wstęgi włókniste formuje się techniką pneumatycznego nakładania włókien, polegającą na doprowadzaniu oddzielnych strumieni powietrza z włóknami do liczby n różnych kół formujących matę, gdzie n jest całkowitą liczbą wynoszącą co najmniej 2. Na poszczególnych kołach formujących wstęgę formuje się oddzielne warstwy. Włóknista wstęga jest formowana ze wspomnianych warstw wstęgowych połączonych ze sobą tak, żeby powstała wspólna wstęga włóknista za kołami formującymi matę, która to wstęga ma bardzo dużą dokładność wytwarzania wskutek zastosowanego sposobu wytwarzania.

Prędkość wytwarzania, a zatem prędkość wstęgi, może być bardzo wysoka, a pożądaną dokładność wytwarzania przy danej prędkości wstęgi uzyskuje się wybierając wystarczająco dużą liczbę n kół formujących matę. W wyniku zastosowanego sposobu wytwarzania istnieje możliwość produkcji bardzo cienkich wstęg włóknistych z bardzo dużą dokładnością, szczególnie korzystnych do zastosowania w wyrobie chłonnym według wynalazku.

W jednym z przykładów wykonania, wyrób według wynalazku cechuje się tym, że boczne krawędzie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się co najmniej na części drogi od części krokowej na część przednią wyrobu i są skonstruowane tak, że tworzą kąt pomiędzy linią biegnącą we wzdłużnym kierunku wyrobu, a każdą ze wspomnianych krawędzi bocznych o wymiarach rzędu 35-55°, korzystnie rzędu 45°. Przy takiej geometrii oraz wokoło miejsca przejściowego pomiędzy częścią krokową a częścią przednią, uzyskuje się skuteczne kotwiczenie bez narażania użytkownika na jakąkolwiek niewygodę w postaci obcierania lub tym podobną.

W jednym z przykładów wykonania, wyrób według wynalazku cechuje się tym, że drugi częściowy obszar usztywniający również rozciąga się na części drogi na tylną część wyrobu, oraz tym, że krawędzie boczne drugiego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się w kierunku od części krokowej na tylną część wyrobu. Korzystnie, część krokowa ma długość 70-120 mm. Długość ta odpowiada długości płaskiej części w krokowej części kobiety. Obszar usztywniający według tego ostatniego przykładu wykonania jest dlatego zakotwiczony zarówno z przodu jak i z tyłu obszaru przejściowego pomiędzy krokową częścią a przednią częścią i, odpowiednio, w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią tylną, w wyniku czego uzyskuje się wyrób, który jest bardzo stabilny, dobrze przymocowany, a jednocześnie wygodny w trakcie używania.

W jednym z przykładów wykonania, wyrób według wynalazku cechuje się tym, że drugi częściowy obszar usztywniający również rozciąga się na części drogi na tylną część wyrobu, oraz tym, że krawędzie boczne drugiego częściowego obszaru usztywniającego rozchodzą się w kierunku od części krokowej co najmniej na części drogi od części krokowej na tylną część wyrobu.

PL 222 207 B1

W jednym z przykładów wykonania, wynalazek cechuje się tym, że drugi częściowy element usztywniający ma w tylnej części wycięcie biegnące od jej krawędzi końcowej w kierunku części krokowej, w wyniku czego w wyrobie istnieje w trakcie używania fałda wzdłuż kierunku podłużnego wyrobu we wspomnianym wycięciu, która to fałda wchodzi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania wyrobu.

W kolejnym przykładzie wykonania, wynalazek cechuje się tym, że wyrób jest skonstruowany tak, że, w wyniku sztywności wybranej dla wspomnianego częściowego obszaru usztywniającego oraz w wyniku wspomnianej geometrii, wybranej dla obszaru wokoło miejsca przejściowego pomiędzy częścią krokową, a częścią przednią, kiedy wyrób jest umieszczony w taki sposób, że obszar przejściowy pomiędzy częścią przednią, pomiędzy wspomnianymi ścięgnami, znajdzie się pomiędzy nimi i w ten sposób zostanie przekształcony z postaci płaskiej do postaci trójwymiarowej, tak, że część przednia zakrzywia się do góry względem części krokowej i tworzy kształt podobny do miseczki co najmniej w obszarze obok części krokowej.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wyrób chłonny w pierwszym przykładzie wykonania wynalazku, w rzucie głównym, fig. 2 wyrób z fig. 1 w przekroju płaszczyzną II-II, ale w stanie wykrzywionym podczas używania, fig. 3 przykład wykonania nieco zmodyfikowany w stosunku do przykład u wykonania z fig. 1, wyrobu według wynalazku, w rzucie głównym, fig. 4 - wyrób z fig. 3 w przekroju płaszczyzną IV-IV, fig. 5 - trzeci przykład wykonania wyrobu według wynalazku, w rzucie głównym, fig. 6 - czwarty przykład wykonania wyrobu według wynalazku w rzucie głównym w kierunku tej powierzchni wyrobu, która odbiera płyny ustrojowe, fig. 7 - wyrób z fig. 6 w rzucie głównym ze strony przeciwległej, fig. 8 - wyrób z fig. 6 w przekroju płaszczyzną VIII-VIII, ale w stanie wykrzywionym podczas używania, fig. 9 - wyrób w czwartym przykładzie wykonania, a także przykład wykonania z fig. 6-8, w rzucie perspektywicznym i w stanie podczas używania, fig. 10 - piąty przykład wykonania, nieco uproszczony w stosunku do przykładów wykonania z fig. 6-9, w rzucie głównym, fig. 11 - wyrób chłonny według wynalazku, w postaci podpaski, w rzucie głównym, fig. 12 - kolejny przykład wykonania wyrobu według wynalazku, widoczny w kierunku tej powierzchni wyrobu, która odbiera płyny ustrojowe, w rzucie głównym, fig. 13 - kolejny przykład wykonania wyrobu według wynalazku widoczny od tej powierzchni wyrobu, która odbiera płyny ustrojowe, w rzucie głównym, fig. 14 - kolejny przykład wykonania wyrobu według wynalazku, widoczny w kierunku tej powierzchni wyrobu, która odbiera płyny ustrojowe, w rzucie głównym, fig. 15 - kolejny przykład wykonania wyrobu według wynalazku, widoczny w kierunku tej powierzchni wyrobu, która odbiera płyny ustrojowe, w rzucie głównym oraz fig. 16 - wyrób z fig. 15 w przekroju płaszczyzną XVI-XVI.

Wyrób chłonny według wynalazku w postaci wkładu higienicznego albo wkładu ochronnego dla osób niepanujących nad wydalaniem w pierwszym przykładzie wykonania przedstawiono na fig. 1 i 2. Wyrób jest wydłużony w kierunku wzdłużnym i kierunku poprzecznym. Wyrób ma część przednią 1, część tylną 2 i część krokową usytuowaną pomiędzy wspomnianymi częściami. W skład wyrobu pokazanego na fig. 1 i 2 wchodzi przepuszczalna dla cieczy warstwa wewnętrzna która w trakcie używania wyrobu ma być zwrócona ku użytkownikowi. Warstwa wewnętrzna, która bezpośrednio styka się ze skórą użytkownika, jest odpowiednio wykonana z miękkiego materiału podobnego do materiału tekstylnego. Przykładami odpowiednich materiałów przepuszczalnych dla cieczy są różne rodzaje tak zwanych materiałów włókninowych. Innymi przykładami odpowiednich materiałów są perforowane folie z tworzyw sztucznych. Na warstwę wewnętrzną można również użyć siatkowe, dzianinowe lub tkaninowe wyroby włókiennicze, jak również ich kombinacje i laminaty wspomnianych materiałów. Przykładami warstw wewnętrznych do wkładów higienicznych są laminaty różnych włóknin i laminaty włóknin z perforowanymi foliami z tworzyw sztucznych. Można również zintegrować warstwę przepuszczalną dla cieczy z leżącą pod spodem warstwą drenażową lub chłonną; na przykład spienione tworzywo sztuczne z otwartymi porami i o gradiencie gęstości w kierunku głębokości może służyć jako warstwa wierzchnia i jako warstwa drenażowa i/lub warstwa chłonna.

W skład wyrobu chłonnego wchodzi również szczelna dla cieczy warstwa zewnętrzna 5. Zazwyczaj składa się ona z cienkiej warstwy z tworzywa sztucznego, wykonanej, na przykład, z polietylenu. Możliwe jest również użycie materiału przepuszczalnego dla cieczy, który obrobiono środkiem hydrofobowym w celu nadania mu szczelności dla cieczy. W szczególności, jeżeli wyrób chłonny jest stosunkowo duży, może być pożądane, żeby warstwa zewnętrzna była przepuszczalna dla pary wodnej oprócz szczelności dla cieczy. Takie warstwy mogą składać się z hydrofobowego materiału włókninowego albo z porowatych folii z tworzyw sztucznych.

PL 222 207 B1

W skład wyrobu wchodzi element chłonny 6 w całości w kształcie zbliżonym do dziurki od klucza, oraz przepuszczalna dla cieczy warstwa izolacyjna 7, również w kształcie dziurki od klucza, ale o większej rozciągłości wymiarowej zarówno w kierunku wzdłużnym jak i poprzecznym niż element chłonny 6. Warstwa zewnętrzna 5 i warstwa wewnętrzna 4 wychodzą częściami krawędziowymi na zewnątrz warstwy izolacyjnej wokół niej i są ze sobą połączone wzdłuż tych części krawędziowych tak, żeby powstała pokrywa bądź powłoka wokół wspomnianego elementu chłonnego 6 i warstwy izolacyjnej 7. W obszarze części krokowej 3, pokrywa lub powłoka utworzona przez warstwę wewnętrzną i zewnętrzną wychodzi na zewnątrz w kierunku poprzecznym tak, żeby powstały giętkie klapki boczne 8, 9, znane jako skrzydełka, które mają być umieszczane wokół części krokowej na majtkach użytkownika w celu chronienia części krawędziowych majtek przed zabrudzeniem. Korzystnie, skrzydełka 8, 9 są pokryte powłoką przylepną 10, 11, którą przedstawiono na fig. 1 na warstwie zewnętrznej 5, za pomocą której skrzydełka można mocować wokół krokowej części majtek. Jak można zobaczyć na fig. 2, warstwa izolacyjna 7 znajduje się bezpośrednio wewnątrz warstwy wewnętrznej 4 i jest przeznaczona głównie do szybkiego przyjmowania wydalanych płynów ustrojowych do leżącego pod spodem elementu chłonnego 6 i formowania warstwy izolacyjnej dla cieczy tak, żeby zmniejszyć tak zwane moczenie wsteczne przez element chłonny 6 do warstwy wewnętrznej 4, która ma bezpośrednią styczność z użytkownikiem.

Warstwa izolacyjna może składać się, na przykład, z formowanego pneumatycznie materiału włóknistego o małej gęstości spojonego ze środkiem spajającym lub termowłóknem, które jest dostępne na rynku pod oznaczeniem handlowym LDA (formowany pneumatycznie materiał o małej gęstości). Element chłonny 6 jest, patrząc od strony przepuszczalnej dla cieczy warstwy wewnętrznej 4, umieszczony pod warstwą izolacyjną 7. Element chłonny 6 może być wykonany z materiału o mniejszych kapilarach niż warstwa izolacyjna 7 usytuowana powyżej i dlatego odsysająca ciecz z warstwy izolacyjnej i zapobiegająca wstecznemu moczeniu przez ciecz z elementu chłonnego do elementu izolacyjnego i do warstwy wewnętrznej 4, która pozostaje w zasadzie sucha w trakcie używania wyrobu. Transport cieczy z elementu chłonnego do warstwy izolacyjnej może odbywać się tylko po nas yceniu elementu chłonnego cieczą.

Warstwa izolacyjna 7 dla cieczy oraz element chłonny 6 mogą oczywiście być wykonane z materiałów innych niż te wskazane powyżej. Ważnym aspektem jest to, że element chłonny 6 ma większe powinowactwo do cieczy niż warstwa izolacyjna 7 tak, że ciecz jest transportowana z warstwy izolacyjnej do elementu chłonnego, ale nie na odwrót.

Warstwa izolacyjna dla cieczy może składać się z, na przykład, tak zwanej włókniny wielokrotnie spojonej, to jest materiału włókninowego, w którym włókna są spojone za pomocą zarówno środka jak i spoin stopionych. Mogą w nim być również włókna lub cząstki wykonane z powoli działającego materiału superchłonnego i/lub materiału superchłonnego hamującego nieprzyjemne zapachy.

W pokazanym przykładzie wykonania, element chłonny 6 ma również służyć jako element usztywniający i w tym celu ma być skonstruowany tak, żeby był bardzo sztywny w celu unikania ściskania wyrobu w sposób niekontrolowany w wypadku wystąpienia poprzecznie działających sił ściskających, wytwarzanych przez uda użytkownika w obszarze krokowym. Chłonny element usztywniający ma wymiary, kształt i sztywność, w wyniku których wyrób, w trakcie jego używania, zachowuje zadany z góry kształt, a ponadto jest utrzymywany w zamierzonym położeniu. Wyrażenie obszar usztywniający oznacza, że obszar ten został wzmocniony w jakiś sposób w celu uzyskania obszaru sztywniejszego niż pozostała część wyrobu. To wzmocnienie może być oddzielnym elementem wzmacniającym, który, jak w przykładzie wykonania z fig. 1 i 2, może również służyć jako element chłonny, albo zupełnie oddzielnym elementem usztywniającym, który ma tylko funkcję usztywniającą i może składać się z elementu, wykonanego, na przykład, z papieru lub tworzywa sztucznego, który jest sztywny w stosunku do reszty wyrobu i może być wykonany z jednej lub więcej warstw materiału wykonanych z tego samego materiału, albo z różnych materiałów. Alternatywnie, obszar usztywniający może być doprowadzony, w wyniku usztywnienia wyrobu w tym obszarze za pomocą dodatkowego środka wiążącego pomiędzy poszczególnymi warstwami. Alternatywnie, wyrób może składać się z materiału, który jest trwale ściśliwy co najmniej w obszarze, który ma być usztywniony, przy czym odpowiednie ściskanie odbywa się podczas wytwarzania wyrobu w celu doprowadzenia do pożądanej sztywności w danym obszarze. Ten drugi ilustracyjny przykład wykonania szczegółowo opisano dalej.

W dalszym opisie, wyrażenia obszar usztywniający i element usztywniający będą używane zamiennie, przy czym najodpowiedniejsze wyrażenie będzie dobierane w celu wyjaśnienia odpowiedniego znaczenia w danym miejscu tekstu.

PL 222 207 B1

Jak można zobaczyć na fig. 1, chłonny element usztywniający 6 rozciąga się w części przedniej, w całym obszarze krokowym 3 oraz w znacznej części tylnej części 2.

Chłonny element usztywniający 6 składa się z pierwszego, przedniego częściowego elementu lub obszaru usztywniającego który ma szerokość przystosowaną do wymiaru kroku użytkownika, oraz z drugiego, tylnego częściowego elementu lub obszaru usztywniającego 62, który jest oddzielny od pierwszego częściowego elementu usztywniającego 61, w wyniku czego pierwszy i drugi częściowy element lub obszar usztywniający mogą się względem siebie przemieszczać. W obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową a częścią przednią, pomiędzy wspomnianym i częściowymi elementami usztywniającymi, znajduje się miękki obszar przejściowy 120.

Wspomniane częściowe elementy usztywniające 61, 62, pierwszy i drugi, oraz pośredni miękki obszar przejściowy, są skonstruowane w taki sposób, że sterują położeniem wyrobu. Co najmniej w jakimś punkcie wzdłuż podłużnego kierunku wyrobu, szerokość pierwszego obszaru częściowego przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w pachwinach.

Te ścięgna tworzą część grupy mięśni, która znajduje się wewnątrz przepony brzusznej i ma swoje mocowanie wzdłuż uda. Ta grupa mięśni składa się z takich jak adductor brevis, adductor longus, gracilis i adductor magnus. Jak wspomniano powyżej, wiadomo, że ta odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami jest bardzo podobna wymiarowo u wszystkich ludzi. Wymiar ten jest rzędu 25-45 mm. Badania wykazały, że 80% wszystkich kobiet ma wymiar pomiędzy wspomnianymi ścięgnami około 30-32 mm. Kiedy wspomniana szerokość pierwszego elementu częściowego przekracza odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami użytkowniczki, wyrób, a także wszelki jego ewentualny poślizg do tyłu ciała użytkowniczki podczas jej ruchów, zostanie zatrzymany w tej części pierwszego elementu częściowego, którego szerokość przekracza odległość pomiędzy ścięgnami, i zostanie dobrze zakotwiczony pomiędzy ścięgnami oraz będzie utrzymywany w tym położeniu. W pokazanym przykładzie wykonania, dwie krawędzie boczne pierwszego częściowego elementu usztywniającego 61 rozchodzą się w kierunku do przodu na wyrobie od wspomnianego obszaru przejściowego 12. W ten sposób wyrób jest zabezpieczony przed poruszaniem się do tyłu pomiędzy nogami użytkowniczki lub użytkownika. Jest to rozwiązanie powszechnego problemu w konwencjonalnych wkładach higienicznych, ponieważ ruchy nóg użytkowników często powodują przemieszczanie wkładu higienicznego do tyłu.

Na fig. 1, pomiędzy linią w kierunku wzdłużnym wyrobu a każdą ze wspomnianych krawędzi bocznych oznaczono kąt a. Im mniejszy kąt a, tym większe ryzyko, że wyrób ześlizgnie się do tyłu pomiędzy nogi użytkownika. W wypadku kąta a mniejszego niż 30°, ryzyko to jest niedopuszczalnie duże. Kąt 35-45° zapewnia najlepszą równowagę pomiędzy bezpiecznym mocowaniem a wygodą. Stwierdzono, że kąt a w pobliżu 45° jest szczególnie korzystny.

Wyrób chłonny, taki jak wkład higieniczny, według wynalazku jest skonstruowany z długością kroku przystosowaną do anatomii użytkowniczki. We wkładzie higienicznym według wynalazku, wykorzystano fakt, że większość kobiet ma długość części krokowej około 80-100 mm. Drugi częściowy element usztywniający 62 skonstruowano dlatego z odpowiednią długością G części krokowej wynoszącą około 70-120 mm, to jest odległością od obszaru przejściowego 12 do początku części tylnej. Jak można zobaczyć na fig. 1, odległość G jest mierzona od miejsca za pierwszym, przednim elementem częściowym, a końcem kroku, gdzie oddziela się drugi, tylny element usztywniający 62.

Wzdłuż krocza, gdzie kształt ciała użytkowniczki jest w przybliżeniu płaski, wkład chłonny według wynalazku jest skonstruowany tak, żeby w stanie suchym był stosunkowo sztywny w kierunku poprzecznym, inaczej mówiąc żeby był na tyle sztywny, aby nie można go było odkształcić w sposób niekontrolowany w kierunku poprzecznym i żeby powstawały w nim fałdy. Ponieważ element usztywniający 6, złożony z dwóch częściowych elementów lub obszarów usztywniających 61 i 62, w opisanym tu przykładzie wykonania również stanowi główną część pojemności chłonnej wkładu higienicznego, istotne jest, żeby mógł wykorzystywać dostępne miejsce pomiędzy nogami użytkowniczki w kroku. Szerokość wkładu higienicznego w obszarze krokowym, o ile chodzi o pierwszy częściowy obszar usztywniający 61, jest ograniczona z przodu przez odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami bezpośrednio przed pachwinami użytkowniczki. W kierunku przeciwnym, od wspomnianego obszaru przejściowego do końca części krokowej, szerokość drugiego częściowego obszaru usztywniającego 62, a zatem elementu chłonnego, może stale rosnąć do wartości około 1,5 razy większej od szerokości w obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową a częścią przednią bez żadnego ryzyka, że drugi częściowy element lub obszar usztywniający będzie obcierał użytkowniczkę w kroku.

PL 222 207 B1

Opisana powyżej konstrukcja obszaru w obszarze przejściowym i wokół niego, to jest odległość pomiędzy pierwszym i drugim częściowym obszarem lub elementem usztywniającym, konstrukcja pierwszego częściowego obszaru, wymiary kąta a a także długość G krocza wybrana dla drugiego obszaru usztywniającego 62 w wyrobie według wynalazku, umożliwiają uzyskanie wyrobu o dobrym dopasowaniu anatomicznym do użytkowniczki i stabilności w założonym na użytkowniczkę położeniu. Jest to szczególnie ważne dla funkcjonowania wyrobu, nie tylko ze względu na to, że punkt moczenia dla różnych użytkowniczek może się zmieniać z powodu położenia narządów płciowych na ciele użytkowniczki w kierunku podłużnym, obszaru krokowego. Ponieważ dostępne miejsce wokół punktu moczenia jest bardzo ograniczone pod względem szerokości i długości, niezbędne jest optymalne umieszczenie i zakotwiczenie w tym położeniu pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 i elementu chłonnego. Uzyskuje się to za pomocą opisanej powyżej konstrukcji wyrobu.

Efekt kotwiczenia uzyskuje się w konsekwencji we wspomnianych ścięgnach nawet kiedy szerokość pierwszego elementu usztywniającego w obszarze w pobliżu obszaru przejściowego jest nieco mniejsza niż odległość pomiędzy wspomnianymi ścięgnami bezpośrednio przed pachwinami. Te dwie części krawędziowe pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 rozchodzą się w kierunku do przodu, i wyrób może nieco ześlizgnąć się ku tyłowi do chwili trwałego zakotwiczenia części krawędziowych pomiędzy wspomnianymi ścięgnami.

Pierwszy i drugi obszar usztywniający 61 i 62 są oddzielone od siebie w obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią przednią 1, a częścią krokową 3 wyrobu, co powoduje wzrost wskaźnika wyginania w obszarze pomiędzy częściowymi elementami usztywniającymi. Cechą wyrobu według wynalazku jest to, żeby miękki obszar przejściowy pomiędzy pierwszym i drugim częściowym obszarem usztywniającym był doprowadzany do takiego położenia żeby leżał bezpośrednio przed wspomnianymi ścięgnami, w który to sposób wyrób uzyskuje się wyrób, który jest giętki w stosunku do ciała, z równoczesnym zachowaniem kształtu i optymalnego usytuowania wyrobu w trakcie używania, nawet w surowych warunkach, w których na wyrób działają duże obciążenia. Wzdłuż kroku kształt ciała użytkowniczki jest w przybliżeniu płaski, i dlatego drugi częściowy obszar usztywniający 62 może być w przybliżeniu płaski i sztywny w obszarze krokowym. W obszarze bezpośrednio przed pachwinami, ciało nagle zakrzywia się względem kroku w jego przedłużeniu, i wskaźnik wyginania w postaci braku materiału usztywniającego w szczelinie pomiędzy pierwszym i drugim obszarem usztywniającym oznacza, że wyrób zakrzywia się w sąsiedztwie ciała użytkownika. Jak już wspomniano, konstrukcja wyrobu wokół obszaru przejściowego pomiędzy częścią krokową a częścią przednią oznacza, że wyrób jest silnie zakotwiczony pomiędzy ścięgnami w pachwinach użytkowniczki. Taka konstrukcja skutkuje tym, że wyrób w zasadzie musi wejść na właściwe miejsce na ciele użytkowniczki. Wskaźnik wyginania, jaki powstaje w szczelinie pomiędzy pierwszym i drugim częściowym obszarem usztywniającym 61,62 również znacznie przyczynia się do tego, że wyrób wchodzi na właściwe miejsce. Wskutek tego, że pierwszy częściowy element usztywniający jest oddzielony od drugiego częściowego elementu usztywniającego, możliwy jest pewien obrót jednego elementu/obszaru częściowego względem drugiego, co zwiększa możliwą mobilność użytkowniczki bez wywoływania obcierania spowodowanego przez częściowe elementy usztywniające.

W pokazanym przykładzie wykonania pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający 61 i 62 są oddzielone od siebie w obszarze przejściowym 12 o pewną odległość. Ta odległość powinna wynosić co najmniej około 10 mm, korzystnie około 15-45 mm, dla umożliwienia, za pomocą wspomnianego obszaru przejściowego, unikania negatywnego oddziaływania wspomnianych mięśni w nogach w obszarze pachwin na usytuowanie i kształt wyrobu w trakcie jego używania. Obecność obszaru przejściowego pomiędzy pierwszym i drugim chłonnym częściowym elementem usztywniającym oznacza, że elementy chłonne mogą również rozszerzać się we wspomniany obszar przejściowy po wchłonięciu przez nie cieczy. Węższy obszar przejściowy pomiędzy pierwszym i drugim, częściowym elementem usztywniającym stawia również mniejszy opór przepływowi cieczy w porównaniu z chłonnymi elementami usztywniającymi. Ponieważ ciecz może płynąć przez wspomniany obszar i rozprowadzać się w chłonne elementy częściowe z obu ich stron, a także przez boczne krawędzie końcowe wspomnianych elementów częściowych, uzyskuje się szybsze przyjmowanie płynów ustrojowych w chłonne elementy częściowe, co może przyczyniać się do zapobiegania przeciekom w przypadku silnych początkowych upływów cieczy.

Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający mogą być wykonane z tego samego materiału albo z różnych materiałów. Zwiększa to swobodę wyboru wyrobów do różnych wymagań roboczych.

PL 222 207 B1

Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający mogą mieć takie same lub różne sztywności, do czego można doprowadzić wybierając różne materiały, różne grubości lub różny stopień sprasowania.

Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający 61 i 62 mogą mieć taką samą chłonność i zdolność do pęcznienia. Pierwszy częściowy obszar może być, na przykład, niechłonny tak, żeby zachowywał swój trójwymiarowy kształt podczas używania. Oznacza to, że przedni częściowy obszar usztywniający 61 jest zakrzywiony i zamocowany pomiędzy ścięgnami w pachwinach użytkownika oraz przyjmuje kształt podobny do miseczki.

Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający może być połączony za pomocą elementu elastycznego (niepokazanego). Umożliwia to pierwszemu i drugiemu częściowemu obszarowi powrót do swoich zamierzonych położeń względnych po obróceniu lub odciągnięciu tych dwóch elementów częściowych od siebie w trakcie używania wyrobu.

W jednym z przykładów wykonania, co najmniej drugi ze wspomnianych częściowych obszarów usztywniających jest chłonny i jednocześnie stanowi element chłonny. Pęcznieje on podczas wchłaniania, zachowując jako całość swoją geometrię w kierunku poprzecznym wyrobu.

W specjalnie zalecanym przykładzie wykonania, co najmniej drugi ze wspomnianych częściowych obszarów usztywniających 62 jest chłonny, i jednocześnie stanowi element chłonny, który pęcznieje podczas wchłaniania, zachowując swoją geometrię w kierunku poprzecznym wyrobu.

Drugi częściowy obszar usztywniający 62 jako element chłonny wchodzi również na części drogi na część tylną 2 wyrobu. W części tylnej w częściowym obszarze usztywniającym 62 znajduje się wycięcie biegnące od jego krawędzi końcowej w kierunku części krokowej, w wyniku czego wyrób może składać się wzdłuż podłużnej linii L w wycięciu i w wyniku czego częściowy obszar usztywniający 62 tworzy nóżki 14 i 15 znajdujące się z obu stron wycięcia i bardziej giętkie niż szersza część krokowa. Nóżki 14 i 15 mogą być zrobione tak, że mają możliwość pionowego przemieszczania się względem siebie wskutek szerokości wybranej dla wycięcia. To wycięcie 13 jest bardzo ważne dla adaptacji i giętkości wyrobu względem ciała. Fałda uformowana w wycięciu w trakcie używania wyrobu może wchodzić w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika i w ten sposób zapewniać bardzo dobrą ochronę przed przeciekami przez rowek pomiędzy pośladkami, który to typ przecieków zazwyczaj występuje podczas używania wyrobów konwencjonalnych, kiedy użytkownik leży na plecach. Wycięcie 13 umożliwia również wspomnianym nóżkom 14 i 15 elementu usztywniającego pionowe przemieszczanie się względem siebie podczas różnych ruchów ciała, na przykład podczas chodzenia użytkownika.

W pokazanym na fig. 1 przykładzie wykonania, wycięcie ma kształt klina i znajduje się symetrycznie względem podłużnej osi symetrii L wyrobu, a także tworzy kąt β wynoszący około 20°. Kąt ten może się zmieniać w szerokich granicach, ale, oczywiście, zależy od konstrukcji tylnej części 2. Kiedy część tylna ma bardzo szeroką konstrukcję, jak w przykładzie wykonania z fig. 5, wspomniany kąt β może zmieniać się w granicach 10° do 120°, korzystnie od 15° do 40°.

W pokazanym przykładzie wykonania, częściowy obszar usztywniający 62 (i, stosownie do sytuacji, częściowy obszar usztywniający 61) służy również jako główny element chłonny wyrobu i ma również bardzo dużą zdolność do rozprowadzania cieczy w celu szybkiego rozprowadzenia płynów ustrojowych z użytkowniczki w wąskim obszarze krokowym bezpośrednio przed narządami płciowymi użytkowniczki po częściach chłonnych całego wyrobu, to jest, inaczej mówiąc, po całym częściowym elemencie usztywniającym 62, a także wchłaniającym ciecze, a także, jeżeli jest to odpowiednie, po częściowym obszarze usztywniającym 61. Częściowe elementy lub obszary usztywniające 61 i 62 mogą być również wykonane z materiału wchłaniającego ciecz. Chłonny częściowy obszar usztywniający 62 jest skonstruowany tak, żeby pęczniał w kierunku głębokości podczas wchłaniania i w całości zachował swoją geometrię w kierunku poprzecznym wyrobu, co skutkuje zachowaniem przez ten element usztywniający swojego dopasowania i bezpiecznego usytuowania względem ciała użytkowniczki w trakcie używania wyrobu. Chłonny element lub obszar usztywniający 62 ma bardzo dużą zdolność do pęcznienia w kierunku głębokości i towarzyszącą temu dużą pojemność chłonną. Jeżeli wybrano taki sam materiał na częściowy obszar usztywniający to będzie on miał oczywiście takie same właściwości.

W jednym z przykładów wykonania, chłonne częściowe obszary usztywniające 61 i 62 składają się z formowanej pneumatycznie maty włóknistej o gęstości od 0,15 do 0,75 g/cm³ i wadze na jed₂ nostkę pola powierzchni rzędu 100-400 g/m². Formowana pneumatycznie mata włóknista w postaci maty włóknistej jest opisana w publikacji US 5 730 737. Wytwarzana mata włóknista jest bardzo

PL 222 207 B1 sztywna po formowaniu i prasowaniu. Mata włóknista może być używana w takiej postaci jak jest, albo może być zmiękczona mechanicznie do pożądanej sztywności.

Sposób bardzo dokładnego formowania wstęg włóknistych z przeznaczeniem na elementy chłonne w wyrobach chłonnych opisano przykładowo w szwedzkim zgłoszeniu patentowym nr SE 0101393-7. Wstęgi włókniste formuje się techniką pneumatycznego nanoszenia włókien polegającą na tym, że oddzielne strumienie powietrza z włóknami doprowadza się na liczbę n różnych kół formujących matę, gdzie n jest liczbą całkowitą wynoszącą co najmniej 2. Na poszczególnych kołach formujących wstęgę formuje się oddzielne warstwy. Włóknista wstęga jest formowana ze wspomnianych warstw wstęgowych połączonych ze sobą tak, żeby powstała wspólna wstęga włóknista za kołami formującymi matę, która to wstęga ma bardzo dużą dokładność wytwarzania wskutek zastosowanego sposobu wytwarzania.

Prędkość wytwarzania, a zatem prędkość wstęgi, może być bardzo wysoka, a pożądaną dokładność wytwarzania przy danej prędkości wstęgi uzyskuje się wybierając wystarczająco dużą liczbę kół n formujących matę. W wyniku zastosowanego sposobu wytwarzania istnieje możliwość produkcji bardzo cienkich wstęg włóknistych z bardzo dużą dokładnością.

Mata włóknista do formowania chłonnych częściowych obszarów usztywniających 61 i 62 może składać się z mieszanki włókien celulozowych i włókien wiskozowych, przy czym obecność tych ostatnich nadaje macie włóknistej większą wytrzymałość na mokro niż macie włóknistej wykonanej tylko z włókien celulozowych. Mata włóknista do formowania chłonnych częściowych elementów usztywniających może również zawierać syntetyczne włókna topliwe, za pomocą których można zwiększyć wytrzymałość maty włóknistej poprzez obróbkę cieplną w celu stopienia wspomnianych stopionych włókien syntetycznych.

Chłonne elementy lub częściowe obszary usztywniające mogą być również formowane z materiału spienionego.

Kolejnym przykładem chłonnego materiału usztywniającego jest laminat w postaci jednej lub więcej warstw bibuły i materiału superchłonnego (SAP). Materiał lub kombinacja różnych materiałów służących jako element chłonny, a także, jeżeli jest to stosowne, jako element usztywniający, może zawierać SAP w postaci włókien, cząstek lub pianki.

Wybór wzoru prasowania umożliwia również zmienianie wydłużalności maty włóknistej. Formowana pneumatycznie mata włóknista może mieć odpowiednio zmniejszoną sztywność i pożądaną wydłużalność wynikającą z wybranego stopnia sprasowania i wybranego wzoru sprasowania.

Ponadto możliwe jest prasowanie według wzoru tylko specyficznych stref w celu zapewnienia tylko tym strefom wydłużalności i sztywności, które są różne od reszty chłonnych częściowych elementów usztywniających w postaci częściowych obszarów usztywniających 61 i 62. W ten sam sposób częściowe obszary usztywniające 61 i 62 mogą, oczywiście, być prasowane na całej swojej rozciągłości, ale według różnych wzorów w różnych strefach. Wskutek obecności częściowych elementów lub obszarów usztywniających 61 i 62, które mogą, w prosty sposób, w wyniku stosowania wybranego wzoru prasowania, mieć pożądaną sztywność i pożądane wydłużenie w różnych strefach, i w których sztywność i wydłużalność można dobierać w tych strefach w zasadzie swobodnie, wynalazek wprowadza nowy i poprzednio nieznany sposób regulowania i prowadzenia profilowania wyrobu chłonnego przeznaczonego do wchłaniania płynów ustrojowych.

Jak już wspomniano, częściowy obszar usztywniający 62 (i jeżeli jest to stosowne, częściowy obszar usztywniający 61) ma dużą pojemność podczas pęcznienia w kierunku głębokości, co można uzyskać poprzez duże prasowanie maty włóknistej w powiązaniu z jej produkcją.

W stanie suchym, uformowany materiał, taki jak mata włóknista, jest silnie sprasowany i sztywny, co nadaje profilowanemu i dostosowanemu anatomicznie częściowemu elementowi chłonnemu i usztywniającemu, jako całości, to jest, inaczej mówiąc, elementowi 6 złożonemu z dwóch częściowych obszarów usztywniających 61 i 62, bardzo dobrą stabilność w dopasowanym położeniu na użytkowniku i bardzo dużą zdolność do rozprowadzania, w wyniku czego całkowita pojemność chłonna częściowego elementu/obszaru usztywniającego może być optymalnie wykorzystywana, a przecieki powodowane lokalnym przesyceniem w tych obszarach można w dużym stopniu wyeliminować. W trakcie wchłaniania cieczy, element chłonny elementów/obszarów częściowych pęcznieje w kierunku głębokościowym, ale te elementy/obszary częściowe pęcznieją oczywiście również w innych kierunkach. Kiedy dostosowany anatomicznie częściowy obszar usztywniający pęcznieje, uzyskuje się w istocie rzeczy dalszą poprawę dostosowania anatomicznego, co przyczynia się do stabilności i giętkości

PL 222 207 B1 wyrobu względem kształtu ciała użytkownika, kiedy sztywność elementów częściowych zmniejsza się podczas wchłaniania i towarzyszącego temu pęcznienia.

Warunkiem pożądanego działania częściowych elementów bądź obszarów usztywniających jest ich sztywność w stanie suchym rzędu 1-15 N, mierzona według ASTM D 4032-82. „Procedurę zginania kołowego” szczegółowo opisano w publikacji patentowej EP 336 578.

Chłonne częściowe obszary usztywniające 61 i 62 mogą również składać się z laminatu z wielu warstw włókninowych lub warstw bibułowych, które są przymocowane do siebie w celu zwiększenia sztywności i które mogą mieć silnie chłonne cząstki pomiędzy poszczególnymi warstwami. Poszczególne warstwy mogą być przymocowane do siebie za pomocą środka wiążącego, takiego jak klej lub włókna topliwe. Również silnie chłonne cząstki mogą przyczyniać się do spajania. Sztywność reguluje się wybierając liczbę warstw i ilość użytego środka wiążącego oraz wybierając silnie chłonny materiał i sposób wykorzystania jego zdolności przylepnych.

Chłonnemu częściowemu elementowi usztywniającemu tego typu można również nadać różne sztywności i różne wydłużalności w różnych strefach ich rozciągłości. Właściwości te można również w tym wypadku regulować za pomocą wzorów prasowania. Takie prasowanie można łączyć z doprowadzaniem ciepła, intensywność którego może być różna w różnych strefach. Ponadto można nakładać środek wiążący według różnych wzorów w celu sterowania profilowaniem chłonnych częściowych obszarów bądź elementów usztywniających w trakcie używania. Zmienna ilość wilgoci w różnych obszarach w powiązaniu z prasowaniem jest jeszcze innym parametrem, umożliwiającym sterowanie profilowaniem wyrobu w trakcie używania.

Innymi przykładem konstrukcji zespołu służącego zarówno jako element chłonny jak i element usztywniający jest liczba warstw LDA, to jest, inaczej mówiąc warstw tego samego typu jak w warstwie drenażowej i izolacyjnej 7. Natomiast spajanie warstw LDA w chłonnych częściowych elementach usztywniających jest znacznie twardsze zarówno wewnątrz i pomiędzy poszczególnymi warstwami. To spajanie jest realizowane poprzez silne prasowanie warstw LDA i odpowiednio za pomocą zarówno włókien topliwych jak i lateksu, co jest znane jako technika wielokrotnego spajania. Również w tej konstrukcji, sztywność i rozciągliwość można regulować za pomocą wyboru wzoru prasowania a także poprzez zmianę doprowadzania ciepła w różnych strefach.

Kolejnymi przykładami materiałów są mieszaniny LDA i HDA (materiały z tworzyw sztucznych o dużej gęstości formowane pneumatycznie), w razie potrzeby w połączeniu z innymi warstwami materiału, takimi jak bibuła.

We wszystkich opisanych powyżej przykładach materiałów można użyć wzoru prasowania, a następnie możliwe jest uzyskanie, na przykład, efektu zawiasowego wzdłuż linii prasowania lub stref prasowania.

Formowanie wzoru może odbywać się w połączeniu z prasowaniem chłonnych elementów/obszarów usztywniających. Alternatywnie, prasowanie z zastosowaniem wzoru prasowania określane także jako prasowanie „wzorzyste” można przeprowadzić w oddzielnym etapie po prasowaniu gładkim. Można, na przykład, użyć wstęgi materiału wykonanej jednym z opisanych powyżej sposobów i gładko prasowanej (płasko) jako materiał wyjściowy na chłonne częściowe obszary/elementy usztywniające, które są prasowane z zastosowaniem wzoru prasowania („wzorzyście”) w pożądany sposób i w zależności od typu i wymiarów wyrobu, jaki ma być wytwarzany. Po prasowaniu „wzorzystym” odcina się poszczególne wyroby. Prasowanie z zastosowaniem wzoru tj. „wzorzyste” i odcinanie oddzielnych chłonnych elementów usztywniających może odbywać się w pojedynczym etapie w kombinowanym urządzeniu tnącym i prasującym „wzorzyście”.

Jak wspomniano powyżej, częściowe elementy usztywniające mogą również stanowić główny element chłonny wyrobu. Jest to zwłaszcza odpowiednie z produkcyjnego punktu widzenia, ponieważ istnieje mniej elementów do manewrowania nimi niż, na przykład, wtedy gdy częściowe obszary/elementy usztywniające i element chłonny są elementami oddzielnymi.

Wynalazek obejmuje również konstrukcje, w których częściowe obszary usztywniające są oddzielne od głównego elementu chłonnego wyrobu. Częściowe obszary lub elementy usztywniające mogą zatem być chłonne albo niechłonne. Głównym zadaniem takiej konstrukcji jest utworzenie profilującego elementu usztywniającego.

Oprócz interpretacji terminu element usztywniający jako całkowicie oddzielnego elementu, albo elementu będącego zarówno głównym elementem chłonnym jak i elementem usztywniającym wyrobu, termin ten może również konfundować interpretacją i powodować niejasności, czy wszystkie warstwy materiału, środki spajające, itp. znajdujące się w wyrobie w obszarze o pożądanej sztywności, tworzą

PL 222 207 B1 razem pożądany element usztywniający. Na przykład, zespół służący jako element usztywniający a także element chłonny, o wymiarach podanych powyżej i o geometrii opisanej powyżej, ale o sztywności, która jako taka nie jest wystarczająca, mieści się w idei wynalazku jeżeli niezbędną sztywność uzyskuje się spajając razem z innymi warstwami materiału w obszarze elementu usztywniającego.

Przykład wykonania z fig. 3 i 4 różni się od przykładu wykonania pokazanego na fig. 1 i 2 tylko tym, że środki elastyczne 16 stosuje się w stanie wstępnie naprężonym we wzdłużnym kierunku wyrobu i centralnie wzdłuż tylnej części 2 wyrobu. Na fig. 3 i 4 zastosowano te same numery identyfikacyjne odnośników liczbowych jak w przykładzie wykonania z fig. 1 i 2.

Centralnie w wycięciu znajduje się element elastyczny biegnący w części tylnej nieco poza końce nóżek 14 i 15, a w drugim kierunku na części drogi w części krokowej. Element elastyczny znajduje się wewnątrz albo na zewnątrz szczelnej dla cieczy warstwy zewnętrznej i jest połączony z nią i/lub innymi warstwami tworzącymi część wyrobu. Rozciągłość elementów elastycznych nie jest czynnikiem krytycznym, ale może nieco się zmieniać w stosunku do ilustracyjnego przykładu wykonania pokazanego na fig. 3. Jednym z zadań elementów elastycznych 16 jest, w trakcie używania wyrobu, ściąganie sąsiednich części materiału razem i przyczynianie się do zakrzywiania wyrobu w kierunku do góry ku ciału użytkownika dla zapewnienia lepszej styczności z ciałem. Innym celem, jest również inicjowanie i tworzenie fałdy 17, która, w trakcie używania wyrobu, służy do wnikania na pewnym odcinku drogi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika i zapobiegania przeciekaniu płynów ustrojowych z powrotem wzdłuż rowka pomiędzy pośladkami, które to przecieki mogłyby w przeciwnym wypadku pojawić się kiedy użytkownik leży na plecach.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 5, elementy składowe odpowiadające podobnym częściom w przykładach wykonania według fig. 1-4, oznaczono tymi samymi numerami identyfikacyjnymi odnośników liczbowych. Wyrób z przykład u wykonania na fig. 5 ma znacznie szerszą część tylną. Wyrób ten różni się od przykładów wykonania opisanych powyżej tym, że nie ma skrzydełek do mocowania wokół krokowej części majtek użytkowniczki.

Drugi częściowy obszar usztywniający 62 rozciąga się swoimi częściami łóżkowymi, tj. nóżkami 14, 15 w części tylnej 2. Zewnętrzne krawędzie boczne 18, 19 drugiego częściowego elementu usztywniającego 62 na nóżkach 14, 15 rozchodzą się od części krokowej na część tylną. W tylnym obszarze przejściowym 20 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią tylną 2, wspomniane zewnętrzne krawędzie boczne 18, 19 gwałtowanie zmieniają kierunek w stosunku do boków tj. krawędzi bocznych 22, 23 częściowego obszaru usztywniającego 62 w krokowej części wyrobu.

Zadaniem krawędzi bocznych 18, 19 drugiego elementu częściowego 62 rozchodzącego się w kierunku ku tyłowi w części tylnej 2 jest, oprócz silnego kotwiczenia wyrobu w obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią przednią a częścią krokową, również kotwiczenie z tyłu w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową 3 a częścią tylną 2, w wyniku czego wyrób jest bardzo stabilny i dobrze zamocowany na użytkowniku w trakcie jego używania, ponieważ jest odczuwany przez użytkownika jako wygodny ze względu na jego anatomiczne dopasowanie pod względem kształtu, wymiarów i geometrii. Na rysunku, kąt pomiędzy podłużnym kierunkiem wyrobu a każdym z zewnętrznych krawędzi bocznych 18, 19, oznaczono przez γ. Warunkiem dobrego kotwiczenia jest wartość tego kąta nie mniejsza niż około 30°. Ponadto, żeby nie odczuwać niewygody, kąt ten nie powinien przekraczać około 60°.

Odległość G pomiędzy obszarami przejściowymi 12 i 20 jest dostosowana do długości krocza użytkownika i, jak wspomniano powyżej w powiązaniu z przykładami wykonania z fig. 1-4, odległość G wynosi, korzystnie, około 70-120 mm. Jak już wspomniano wcześniej, w zasadzie płaski obszar krocza kobiety bezpośrednio przed narządami płciowymi ma długość około 80-100 mm, to jest wszystkie kobiety mają w zasadzie takie same wymiary w tym płaskim obszarze. Stwierdzono, że wymiar krocza G na wyrobie, wynoszący około 70-120 mm, działa dobrze dla większości użytkowniczek. Im większe kąty a i γ i sztywniejszy element usztywniający, tym ważniejsze jest żeby wymiar krocza na wyrobie odpowiadał długości płaskiej części krokowej przewidywanej użytkowniczki bezpośrednio przed jej narządami płciowymi, jeżeli wyrób nie ma być odczuwany jako niewygodny.

Dlatego może okazać się odpowiednie posiadanie pewnego zakresu wymiarowego wyrobów według wynalazku, w zależności od wyboru sztywności i wspomnianych kątów tak, żeby różne użytkowniczki mogły znaleźć odpowiednią wielkość z uwzględnieniem wymiarów i kątów. Odnosi się to oczywiście do wszystkich opisanych tutaj przykładów wykonania wynalazku, ale jest szczególnie ważne kiedy wyrób ma służyć do kotwiczenia zarówno z przodu jak i z tyłu. Wymaganie dostosowania

PL 222 207 B1 wymiarów zwiększa również dla wszystkich przykładów wykonania sztywność częściowych obszarów chłonnych 61 i 62.

W częściowym elemencie usztywniającym który jest równocześnie elementem chłonnym w przykładzie wykonania z fig. 5, znajduje się wycięcie 13. Podobnie jak w innych opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania, ma on kształt klina, ale ma większy kąt β, który, na fig. 5, jest rozwarty. Kąt β może zmieniać się w szerokich granicach pomiędzy 10° a 120°. Jak duże jest potrzebne wycięcie 13 zależy od działania wymaganego od nóżek 14 i 15 i pojemności chłonnej wymaganej w części tylnej 2 wyrobu.

Im mniejszy kąt β, przy takiej samej szerokości części tylnej w jej całości i przy takim samym kącie γ, tym szersze są nóżki 14, 15, co z kolei skutkuje zwiększoną pojemnością chłonną i zwiększoną sztywnością w części tylnej.

Wymiary wycięcia również wpływają na wysokość fałdy 17. Ta wysokość fałdy oraz kształt tylnej części 2 również zależą od wstępnego naprężenia i rozciągłości elementów elastycznych 16.

Pokazany na fig. 5 przykład wykonania wyrobu według wynalazku może służyć jako, na przykład, wkład nocny. Podobnie jak w innych przykładach wykonania, ten przykład wykonania jest również odpowiedni do pieluch dla osób dorosłych. Ten typ ochrony powinien być zdolny do szybkiego odbierania dużych ilości cieczy wydalanych przez użytkowniczkę z dużym natężeniem przepływu.

Wyrób takiego typu jak na fig. 5 może, w połączeniu ze spodenkami podtrzymującymi albo ze specjalnymi elastycznymi spodniami przystosowanymi do podtrzymywania wyrobu, służyć jako pielucha zarówno do odbioru moczu jak i stolca. Jeżeli wyrób ma służyć jako pielucha, to wycięcie 13 powinno być stosunkowo duże, odpowiadając ogólnie wyrobowi pokazanemu na fig. 5 w celu umożliwienia mu odbioru wydalonego stolca w wycięcie w części tylnej.

Na fig. 6-9 pokazano następny przykład wykonania wyrobu według wynalazku. Ten przykład wykonania odpowiada pod wielu względami przykładom wykonania z fig. 1-4, przy czym te części, które odpowiadają tym samym częściom z przykładów wykonania opisanych powyżej oznaczono na rysunkach tymi samymi numerami identyfikacyjnymi odnośników liczbowych.

Sposobem dalszego zmniejszenia ryzyka przecieków przez krawędzie wskutek odkształcenia wkładu higienicznego w trakcie używania, oprócz zastosowania częściowych elementów/obszarów usztywniających 61 i 62, jest użycie wkładu higienicznego z uniesioną częścią 240, co jest znane jako wygarbienie. Zadaniem uniesionej części lub wygarbienia jest utrzymywanie styczności z narządami płciowymi użytkowniczki w trakcie używania wkładu higienicznego. Wydalane płyny ustrojowe mogą w ten sposób być wychwytywane zaraz po opuszczeniu ciała użytkowniczki i natychmiast wchłaniane w wyrób, zamiast rozpływania się po jego powierzchni.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 6-9, wygarbienie jest reprezentowane przez element 24 formujący wygarbienie, który, jak można najwyraźniej zobaczyć na fig. 8, znajduje się poniżej drugiego częściowego elementu usztywniającego 62 wewnątrz nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy zewnętrznej 5. Usytuowanie elementu tworzącego wygarbienie daje szereg zalet. Przyjmowanie płynów ustrojowych nie jest zakłócane przez materiał wygarbienia w bezpośredniej bliskości narządów płciowych użytkownika, ale części usytuowane najbliżej narządów płciowych można zoptymalizować pod względem zdolności do przyjmowania i wchłaniania cieczy.

Usytuowanie wybrane dla elementu tworzącego wygarbienie poniżej częściowego elementu usztywniającego 62 w połączeniu z usytuowaniem wzdłuż krokowej części wyrobu ma również pozytywny efekt polegający na tym, że element tworzący wygarbienie przyczynia się do samoczynnego wykrzywiania się i profilowania wyrobu w pożądany sposób po założeniu go przez użytkowniczkę. W obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią przednią, jak można zobaczyć na fig. 9, powstaje punkt przegięcia 27, przed którym, to jest w przedniej części wyrobu, wyrób jest wklęsły co najmniej w części obok wspomnianego obszaru przejściowego 12. Poza tym punktem przegięcia, to jest wzdłuż krokowej części wyrobu, wyrób jest, w obszarze bezpośrednio przed elementem 24 formującym wygarbienie, wypukły, to jest częściowy element usztywniający 62 jest wygięty w tym obszarze ku górze, co można najlepiej zobaczyć na fig. 8 i 9. Oprócz stosowania uniesionej części 240 na przedniej stronie wyrobu, element formujący wygarbienie umożliwia prowadzenie elementu lub obszaru usztywniającego w pożądanym kierunku krzywizny w różnych punktach tego elementu usztywniającego.

W skład elementu formującego wygarbienie 24 wchodzi, na przykład, niechłonna, syntetyczna watolina o właściwościach sprężystych. Taki element tworzący wygarbienie zachowuje swój kształt i funkcje nawet kiedy materiał jest w stanie mokrym.

PL 222 207 B1

Element formujący wygarbienie może również być wykonany z materiału piankowego, na przykład pianki poliuretanowej lub podobnego.

Ponieważ materiał/element tworzący wygarbienie jest, w pokazanym przykładzie wykonania, usytuowany pod chłonnym częściowym elementem usztywniającym 62, który również służy jako obszar usztywniający, więc materiał ten może być chłonny dla cieczy. W takiej konstrukcji odpowiednie jest wybranie materiału, który ma większe kapilary niż element chłonny, tak żeby możliwość transportu cieczy do materiału formującego wygarbienie była tylko wtedy, gdy element chłonny jest nasycony cieczą. Dlatego w takiej konstrukcji można również zastosować włóknistą warstwę chłonną formującą wygarbienie, mającą właściwości sprężyste tylko w stanie suchym, ponieważ materiał ten jest w zasadzie suchy do nasycenia samego elementu chłonnego cieczą. Dlatego z usytuowaniem elementu formującego wygarbienie 24 poniżej zarówno częściowe elementu usztywniającego 62 jak i chłonnego wiąże się szereg ważnych zalet.

Element tworzący uniesioną część 240 ma wydłużony kształt i w pokazanym ilustracyjnym przykładzie wykonania biegnie na całej części krokowej. Długość uniesionej części może zmieniać się pomiędzy około 20 mm a 120 mm.

Element 24 formujący wygarbienie czyli uniesioną część jest węższy niż reszta wyrobu w obszarze krokowym. W ten sposób możliwe jest, że poprzeczne części lub obszary otaczające 25, 26 reszty wyrobu kształtują się same wokół elementu 24 formującego wygarbienia w postaci uniesionej części. Materiał tworzący uniesioną część jest odpowiednio co najmniej dwa razy grubszy niż otaczające obszary 25, 26.

Na fig. 8, pokazano wyrób w postaci zakrzywionej i trójwymiarowej, ze względu na czytelność. Wyrób chłonny opisanego tu typu jest oczywiście zawsze trójwymiarowy w sensie konwencjonalnym, to jest ma pewną długość, szerokość i grubość.

Jednakże w tym kontekście termin trójwymiarowy oznacza, że wyrób musi być krzywoliniowy w pewien sposób żeby dostosowywał się do kształtu ciała użytkownika.

Na fig. 8 pokazano, że pierwszy i drugi częściowy element usztywniający 61 i 62 są umieszczone w pewnej odległości od siebie w obszarze przejściowym 12, co skutkuje powstaniem, w tym obszarze skłonności do składania.

W tym kontekście, termin postać płaska oznacza, że wyrób jest w zasadzie płaski. Wyrób pokazany na fig. 6 i 7 jest w zasadzie planarny według tej definicji, pomimo, że elastyczne elementy ściągają warstwy materiału ze sobą w wycięciu 13 pomiędzy nóżkami 14, 15.

Wyroby w postaci płaskiej według fig. 6 i 7, można pakować w sposób prosty, na przykład w stosach w pudełko lub torebkę, a jednak, po założeniu, można im nadać przystosowany anatomicznie, trójwymiarowy kształt, jak pokazano na fig. 8 i 9, bez żadnych jakichkolwiek środków dodatkowych.

Wskutek swojej specjalnej konstrukcji, ze wspomnianym obszarem przejściowym, który w trakcie używania wyrobu ma znajdować się bezpośrednio przed wspomnianymi ścięgnami, konstrukcji elementu formującego wygarbienie działania elementów elastycznych 16 oraz sztywności i kształtu geometrycznego częściowych elementów lub obszarów usztywniających wyrób jest dostosowany anatomicznie i przeznaczony do przyjmowania w trakcie manewrowania nim trójwymiarowego kształtu jak na fig. 8 i 9, przystosowanego do kształtu ciała użytkownika.

W pokazanym ilustracyjnym przykładzie wykonania, usztywniające a także chłonne częściowe elementy 61 i 62 mają takie same właściwości pod względem sztywności na całej swojej rozciągłości. W wyniku tego, na rozciągłości częściowych elementów/obszarów usztywniających zazwyczaj nie powstają niekontrolowane fałdy, które mogłyby tam powstać, powodując niekontrolowany i niezamierzony przepływ cieczy.

W obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią przednią 1, zaczyna się krzywizna, ponieważ wyrób jako całość zmienia w tym miejscu swoją wytrzymałość na zginanie, głównie ze względu na istnienie pewnej odległości pomiędzy pierwszym i drugim częściowym obszarem usztywniającym 61 i 62. Na wytrzymałość na zginanie w tym miejscu wpływa również element formujący wygarbienie, którego koniec otacza wokół obszar przejściowy, a także w pewnym stopniu częściowe elementy usztywniające 61 i 62, które są tutaj najwęższe, mając wymiar M przystosowany do odległości pomiędzy wspomnianymi ścięgnami użytkowniczki. W tym obszarze przejściowym 12, powstaje punkt przegięcia 27, przed którym wyrób jest wklęsły i ma kształt miseczki, natomiast przyjm uje kształt wypukły za tym punktem przegięcia. W przykładzie wykonania z fig. 9, element formujący wygarbienie jest zaokrąglony na przedzie wzdłuż linii 28. W ten sposób element usztywniający jest

PL 222 207 B1 zmuszony przez tę zaokrągloną linię do przyjęcia w przedniej części równo zaokrąglonego kształtu miseczki, co można zobaczyć na fig. 9.

W obszarze przejściowym 20 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią tylną 2, element formujący wygarbienie 24, który w pokazanym przykładzie wykonania wychodzi tak daleko jak wspomniany obszar przejściowy 20, jest zaokrąglony na swoim tylnym końcu. W wyniku tego nie powstają żadne niepożądane zmarszczki, ale obszar przejściowy pomiędzy wypukłą częścią krokową a dwiema częściami bocznymi części tylnej 2, biegnący skośnie w dół wokół fałdy 17 utworzonej przez elementy elastyczne 16 jest równy i gładki bez niepożądanych zmarszczek.

Uniesiona część 240 utworzona przez element formujący wygarbienie 24 ma również tę zaletę, że fałda wchodząca w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika nie wychodzi zbyt gwałtownie ani za daleko, żeby powodowała wzrost obcierania. Również pod tym względem wygarbienie zapewnia miękkie przejście w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią tylną.

We wszystkich opisanych powyżej przykładach wykonania, odpowiednie jest zaopatrzenie wyrobu w klej samoprzylepny na zewnętrznej powierzchni jego zewnętrznej, nieprzepuszczalnej dla cieczy warstwy 5. Pokazano to na fig. 7 w formie pasków kleju które, przed użyciem wyrobu, są pokryte w sposób konwencjonalny za pomocą taśmy pokryciowej 30 powleczonej środkiem abhezyjnym. Pomimo, że wyrób według wynalazku jest dostosowany anatomicznie, to odpowiednia jest, ze względu na niezawodne bezpieczne usytuowanie, obecność kleju samoprzylepnego na nieprzepuszczalnej dla cieczy zewnętrznej powierzchni wyrobu z przeznaczeniem do współdziałania z majtkami użytkowniczki, co przyczynia się do trzymania wyrobu w przeznaczonym do tego miejscu na użytkowniczce. Wybór odpowiedniego mocowania, to jest, inaczej mówiąc, czy i w jakim stopniu ma być używany klej samoprzylepny do mocowania do majtek użytkowniczki, zależy od wyboru sztywności zastosowanego elementu usztywniającego.

W przykładzie wykonania (niepokazanym na figurze), wyrób może być przymocowany do ciała użytkowniczki, albo może z nim współdziałać, za pomocą kleju albo powłoki ciernej. Elementy cierne albo klej mogą być jedynymi środkami mocowania, ale można je również użyć w powiązaniu z klejem samoprzylepnym, przeznaczonym do mocowania do majtek użytkowniczki.

Na fig. 10 pokazano przykład wykonania nieco zmodyfikowany w stosunku do przykładu wykonania z fig. 6-9. Te części wyrobu z fig. 10, które odpowiadają podobnym elementom w przykładach wykonania z fig. 6-9, zostały oznaczone tymi samymi numerami identyfikacyjnymi odnośników liczbowych.

Wyrób pokazany na fig. 10 jest prostszy w produkcji niż według przykładu wykonania z fig. 6-9. Wyrób z fig. 10 nie ma podłużnych elementów elastycznych w wycięciu 13 pomiędzy nóżkami 14 i 15 częściowego elementu usztywniającego 62.

W trakcie używania wyrobu z fig. 10, tylna część 2 jest złożona wzdłuż linii L pomimo braku elementów elastycznych. Również w tym wypadku uzyskuje się z tego względu usztywnienie części tylnej po złożeniu części tylnej wzdłuż linii L. Sztywność zginania zwiększa się po złożeniu wyrobu wzdłuż linii L, co powoduje większą stabilność tylnej części wyrobu. W trakcie używania wyrobu, fałda, uformowana wzdłuż linii L będzie wchodziła na części swojej drogi w rowek pomiędzy pośladkami użytkowniczki, a tym samym przyczyniała się do pozostawania wyrobu na miejscu w kierunku poprzecznym równocześnie z wychwytywaniem przez fałdę wszelkich płynów ustrojowych wpływających w rowek pomiędzy pośladkami użytkowniczki.

Wyrób z fig. 10 różni się również od przykładu wykonania z fig. 6-9 tym, że element formujący wygarbienie 24 ma prostoliniowe boki krawędzi końcowych, a także taką samą szerokość wzdłuż całej swojej długości. Korzystnie, element formujący wygarbienie ma taką grubość, że, bezpośrednio przed uniesioną częścią 240, wyrób jest co najmniej dwa razy grubszy niż obszary otaczające 25, 26.

Nawet kiedy boczne krawędzie końcowe są prostoliniowe, to w trakcie używania wyrób w zasadzie kształtuje się sam jak opisano w odniesieniu do fig. 8 i 9 powyżej, to jest, inaczej mówiąc, w obszarze przejściowym 12 pomiędzy częścią przednią a częścią krokową powstaje punkt przegięcia. Przed punktem przegięcia, wyrób jest wklęsły i ma kształt miseczki, natomiast za tym punktem przegięcia przyjmuje kształt wypukły. Również w wypadku przykładu wykonania z fig. 10, kształt miseczki jest równomiernie zaokrąglony i nie ma dokuczliwych zmarszczek.

Dokuczliwe zmarszczki nie powstają również w obszarze przejściowym pomiędzy częścią krokową a częścią tylną, ale wyrób z fig. 10 będzie również w tym obszarze sam się kształtował w zasadzie w taki sam sposób jak opisany powyżej w powiązaniu z przykładami wykonania z fig. 6-9.

PL 222 207 B1

Na fig. 11 pokazano przykład wykonania w postaci pieluchy. Ma ona część przednią 40, część krokową 41 i część tylną 42. Na zewnątrz, pokazany przykład wykonania wyrobu w postaci pieluchy według wynalazku ma konstrukcję konwencjonalną. Po założeniu pieluchy, część przednia 40 i część tylna 42 mają zająć położenie wokół talii użytkownika, i mają być zamknięte w założonym położeniu za pomocą klapek taśmowych 43, 44.

Na fig. 11 pokazano schematycznie pieluchę w stanie płaskim od wewnątrz, przy czym w jej skład wchodzi pokrycie w postaci przepuszczalnej dla cieczy warstwy wewnętrznej 45, korzystnie wykonanej z materiału włókninowego, oraz warstwa zewnętrzna wykonana z cienkiej folii z tworzywa sztucznego (niepokazanej), wykonanej, korzystnie, z polietylenu. Wewnątrz warstwy wewnętrznej znajduje się warstwa chłonna 46 w przybliżeniu w kształcie klepsydry, która jest cienka i bardzo giętka. W części krokowej, wzdłuż części krawędziowej, znajdują się elementy elastyczne 47, 48 na nogi, których zadaniem, jest ścisłe przyleganie wokół ud użytkownika w trakcie używania pieluchy.

Na fig. 11 pokazano schematycznie częściowe elementy usztywniające 61, 62 a także chłonne tego samego typu jak opisane powyżej w ilustracyjnych przykładach wykonania. Na fig. 11, elementy odpowiadające podobnym częściom w opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania oznaczono tymi samymi numerami identyfikacyjnymi oznaczeń odsyłających. Chłonne elementy usztywniające są przystosowane anatomicznie w taki sam sposób jak w opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania.

Jak już wspomniano wcześniej, ludzie mają w przybliżeniu taki sam wymiar pomiędzy wspomnianymi ścięgnami podczas całego swojego życia. Dlatego pieluchy z fig. 11 nadają się zarówno dla dzieci jak i dla osób dorosłych, pod warunkiem, że cała pielucha jest przystosowana pod względem wymiarów.

Pielucha według wynalazku, takiego typu jak pokazano na fig. 11, jest znakomicie dopasowana w porównaniu z pieluchami konwencjonalnymi. Obecność częściowych elementów usztywniających oznacza, że kiedy pielucha jest nałożona, to jest wprowadzana we właściwe położenie na użytkowniku oraz że pozostaje w tym położeniu w trakcie używania wyrobu.

We wszystkich, opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania, szerokość częściowego obszaru usztywniającego 62 a także chłonnego rośnie stale od obszaru przejściowego 12 pomiędzy częścią przednią 1 a częścią krokową 3 w kierunku obszaru przejściowego 20 pomiędzy częścią krokową 3 a częścią tylną. Jednym z powodów takiego wzrostu jest bardzo ograniczony dostępny obszar pomiędzy nogami użytkownika i znaczenie optymalnego wykorzystania szerokości tego obszaru. Szerokość ta może rosnąć o wskaźnik około 1,5 razy od obszaru przejściowego 12 i obszaru przejściowego 20 bez odczuwania przez użytkownika niewygody. Innym powodem jest bardziej stabilne ułożenie wyrobu na użytkowniku kiedy częściowy element usztywniający 62 jest wykonany jako możliwie szeroki wzdłuż części krokowej.

Na fig. 12 pokazano następny przykład wykonania, zmodyfikowany w porównaniu z przykładem wykonania z fig. 3. Te części wyrobu z fig. 12, odpowiadające podobnym elementom z przykładu wykonania z fig. 3, oznaczono takimi samymi numerami identyfikacyjnymi.

W skład elementu usztywniającego 6, a jednocześnie także chłonnego wchodzi pierwszy częściowy obszar usztywniający 61 i drugi częściowy obszar usztywniający 62, które są oddzielone od siebie na taką odległość w kierunku wzdłużnym, jaka wytwarza miejsce niezbędne do tego, żeby wyrób według wynalazku wszedł pomiędzy ścięgna użytkownika z obu stron kroku w strefie pachwin.

W przykładzie z fig. 12, w pierwszym częściowym obszarze usztywniającym 61 znajduje się pierwszy przelotowy otwór 610, który jest prostokątny i rozciąga się w kierunku wzdłużnym wyrobu i wzdłuż jego osi. Otwór 610 umożliwia sprężyste ściskanie w kierunku poprzecznym pierwszego elementu częściowego podczas działania sił poprzecznych na boczne krawędzie pierwszego elementu częściowego. Sztywność i sprężystość pierwszego częściowego elementu usztywniającego 61 pod względem naprężeń w kierunku poprzecznym pierwszego elementu częściowego można dlatego kontrolować z jednej strony za pomocą sztywności samego materiału, który dobiera się dobierając rodzaj materiału, jego budowę i sprasowanie, a z drugiej strony wybierając wymiary i kształt otworu 610.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 12, również w drugim częściowym elemencie usztywniającym 62 występuje w części krokowej wydłużony drugi przelotowy otwór 630 wzdłuż wzdłużnej osi wyrobu, który to drugi otwór umożliwia sprężyste ściskanie w kierunku poprzecznym drugiego częściowego elementu usztywniającego w obszarze krokowym, wyrobu kiedy w trakcie używania wyrobu na jego część krokową działają siły poprzeczne. Sztywność i sprężystość wyrobu w obszarze krokowym można regulować za pomocą kształtu i rozciągłości wybranych dla drugiego

PL 222 207 B1 otworu. Ta sztywność i sprężystość zależą również oczywiście od sztywności samego materiału, jak opisano powyżej w nawiązaniu do opisu pierwszego częściowego elementu usztywniającego 61 z otworem 610. Dlatego zastosowanie otworów 610 i 630 dodatkowo umożliwia regulowanie właściwości sztywnościowych i sprężystych wyrobu w kierunku poprzecznym oprócz sztywności warstw tworzących.

Na fig. 13 pokazano przykład wykonania zmodyfikowany w stosunku do przykładu wykonania z fig. 1. Te części wyrobu z fig. 13, które odpowiadają podobnym elementom składowym z przykładu wykonania z fig. 1, oznaczono tymi samymi numerami identyfikacyjnymi oznaczeń odsyłających.

Drugi częściowy element usztywniający 62 jako element chłonny również wchodzi w część tylną 2 wyrobu. W odróżnieniu od przykładu wykonania z fig. 1, drugi częściowy element usztywniający 62 jest ciągły z tyłu w celu zwiększenia stabilności. W części tylnej znajduje się wydłużony drugi przelotowy otwór 620, w wyniku czego powstaje strefa osłabiona tak, że w trakcie używania, wyrób może składać się wzdłuż podłużnej linii L w otworze 620, w wyniku czego element usztywniający tworzy nóżki 14 i 15, które znajdują się z obu stron otworu 620 i są bardziej giętkie niż szersza część krokowa. Nóżki 14 i 15 mogą być wykonane tak, żeby mogły się nieco poruszać w pionie względem siebie wskutek szerokości wybranej dla otworu. Wymiary i kształt otworu 620 są bardzo ważne dla przystosowania i giętkości wyrobu względem ciała. Fałda powstała wzdłuż otworu w trakcie używania wyrobu może wchodzić w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika i w ten sposób zapewniać bardzo dobrą ochronę przed przeciekami wzdłuż rowka pomiędzy pośladkami, który to typ przecieków zazwyczaj pojawia się podczas używania konwencjonalnych wyrobów kiedy użytkownik leży na plecach.

Uformowana fałda, która wchodzi w rowek pomiędzy pośladkami, powoduje również stabilizację wyrobu w danym miejscu na użytkowniku i jego pozostawanie w zamierzonym miejscu podczas ruchów ciała, na przykład podczas chodzenia. Wyrób jest trzymany na miejscu na użytkowniku zarówno w kierunku wzdłużnym jak i poprzecznym za pomocą fałdy uformowanej w otworze 610. Obie nóżki 14 i 15 są połączone ze sobą na dole w miejscu 145. Połączenie to nadaje drugiemu częściowemu elementowi usztywniającemu 62 bardzo dobrą stabilność w części tylnej i zapewnia wyrób o niezbędnej trwałości w tym obszarze.

W ilustracyjnym przykładzie wykonania pokazanym na fig. 13, otwór 620 ma kształt klina i leży symetrycznie względem wzdłużnej osi symetrii L wyrobu, a także tworzy kąt β około 20°. Kąt ten może zmieniać się w szerokich granicach, ale, oczywiście, zależy od konstrukcji drugiego częściowego elementu usztywniającego 62. Kąt β może zmieniać się w granicach od 15° do 40°.

Otwór 620 kończy się obok części krokowej 3 i, w pokazanym ilustracyjnym przykładzie wykonania, szerokość otworu zwiększa się w sposób ciągły od wspomnianego końca w kierunku do tyłu. W rezultacie, wysokość uformowanej fałdy stale się zwiększa w tym samym kierunku w trakcie używania wyrobu, i ta rosnąca wysokość fałdy zapobiega przemieszczaniu się wyrobu do przodu.

Na fig. 14 pokazano kolejny ilustracyjny przykład wykonania wyrobu chłonnego według wynalazku, który to ilustracyjny przykład wykonania różni się od pokazanego na fig. 1 tylko tym, że pierwszy i drugi częściowy element usztywniający są różnie skonstruowane. Te części w wyrobie pokazanym na fig. 14, które odpowiadają podobnym elementom składowym z przykładu wykonania z fig. 1, oznaczono tymi samymi numerami identyfikacyjnymi oznaczeń odsyłających.

Tutaj pierwszy, przedni częściowy element lub obszar usztywniający 61 ma konstrukcję prostokątną, co można zobaczyć na fig. 14. W ilustracyjnym, pokazanym tu przykładzie wykonania największa rozciągłość tego prostokąta jest w poprzecznym kierunku wyrobu. Pierwszy częściowy element usztywniający może w rzeczywistości mieć inny kształt, taki jak kwadrat, owal lub okrąg. Rozciągłość pierwszego elementu częściowego w kierunku poprzecznym wyrobu jest określana jako szerokość pierwszego częściowego obszaru usztywniającego. W przykładzie wykonania z fig. 14, powinna ona być większa niż odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w obszarze pachwin. Drugi częściowy element usztywniający 62 ma tutaj konstrukcję prostokątną, ale, oczywiście, możliwe są również inne kształty. Jednakże z technologicznego punktu widzenia, korzystny może być kształt prostokątny, jeżeli materiał na drugi częściowy element usztywniający jest wycinany lub wykrawany z ciągłej wstęgi materiału. W przypadku takiej postaci, prostokątny kształt drugiego częściowego elementu usztywniającego umożliwia unikanie odpadów.

Tutaj, zadaniem miękkiego obszaru przejściowego 120 pomiędzy pierwszym i drugim częściowym elementem, lub obszarem usztywniającym, podobnie jak w innych ilustracyjnych przykładach wykonania, jest kompensacja wspomnianych ścięgien z obu stron kroku użytkownika w pachwinach.

PL 222 207 B1

Niezbędna odległość pomiędzy pierwszym a drugim częściowym elementem usztywniającym jest regulowana za pomocą szerokości pierwszego częściowego obszaru usztywniającego i jego konturu.

Przykład wykonania pokazany na fig. 15 i 16 znacznie różni się od tych opisanych powyżej. Na fig. 15 i 16, te części które odpowiadają podobnym elementom składowym z innych przykładów wykonania, oznaczono tymi samymi numerami identyfikacyjnymi oznaczeń odsyłających.

Wyrób według przykładu wykonania z fig. 15 i 16 jest wykonany z jednego kawałka materiału, na przykład tłoczonego materiału piankowego z otwartymi komórkami. Komórki te są zamknięte z tylnej strony wyrobu i wzdłuż całego zewnętrznego konturu krawędziowego, tworząc warstwę 65 szczelną dla cieczy pokazaną na fig. 16. Wyrób, jako całość ma kształt klepsydry. Przedni częściowy obszar usztywniający 61 jest okrągły ze średnicą większą od odległości pomiędzy wspomnianymi ścięgnami użytkownika.

Drugi częściowy obszar usztywniający 62 znajduje się w pewnej odległości od pierwszego częściowego obszaru usztywniającego 61 w taki sposób, żeby powstał miękki obszar przejściowy 120, o takich wymiarach, żeby pasował do wspomnianych ścięgien użytkownika.

Pierwszy i drugi częściowy obszar usztywniający 61 i 62 w przykładzie wykonania z fig. 15 i 16 zrealizowano poprzez trwałe ściśnięcie materiału spienionego w tych obszarach. Drugi częściowy obszar usztywniający rozciąga się na część krokową 3 wyrobu oraz na część tylną 2, gdzie drugi częściowy obszar usztywniający staje się dwiema częściami nóżkowymi 14, 15.

W celu zwiększenia chłonności, drugi częściowy obszar usztywniający (i, o ile jest to stosowne, pierwszy częściowy obszar usztywniający) mogą zawierać cząstki materiału silnie chłonnego, które dodaje się w trakcie formowania wyrobu.

W ilustracyjnym przykładzie wykonania pokazanym, w powiązaniu z fig. 15 i 16, przyjęto, że wyrób jest wyrobem kompletnym. Oczywiście, możliwe jest pominięcie formowania warstwy szczelnej dla cieczy wykonanej z materiału piankowego i wykonanie elementu piankowego w kształcie klepsydry, częściowo sprasowanego tak, żeby powstały obszary częściowe, z pokryciem takiego typu, jak opisano w powiązaniu z, na przykład, przykładem wykonania pokazanym na fig. 1, to jest, inaczej mówiąc, z przepuszczalną dla cieczy warstwą wewnętrzną wykonaną z włókniny i szczelną dla cieczy warstwą zewnętrzną wykonaną z folii z tworzywa sztucznego, takiego jak polietylen.

Wynalazek nie jest ograniczony do opisanych powyżej ilustracyjnych przykładów wykonania, ale możliwe są różnorodne jego modyfikacje.

Na przykład, anatomicznie ukształtowane częściowe elementy usztywniające i chłonne opisanego powyżej typu można umieścić w tak zwanych pielucho majtkach, to jest w wyrobach, w których pielucha jest składana do postaci majtek jednorazowego użytku.

Powyżej stwierdzono, że chłonne częściowe elementy usztywniające można wykonać z różnych materiałów i z laminatów wykonanych z jednego lub więcej materiałów. Częściowe chłonne elementy usztywniające można również wykonać z więcej niż jednej warstwy i o różnej rozciągłości poszczególnych warstw, co umożliwia uzyskanie różnych sztywności w różnych obszarach elementów usztywniających.

Jak już wspomniano, w skład elementów usztywniających mogą wchodzić wszystkie warstwy materiału i środki spajające. Dlatego różne sztywności w różnych obszarach elementu usztywniającego można uzyskać zmieniając stopień połączenia w różnych obszarach, na przykład stosując różne ilości kleju w różnych obszarach, nawet nie stosując kleju lub innego środka wiążącego w różnych obszarach pomiędzy poszczególnymi warstwami albo wewnątrz nich.

Elastyczny element 16, który znajduje się w wycięciu 13, pokazano w opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania jako usytuowany w stanie wstępnie naprężonym. Jednakże w procesie produkcji wyrobów chłonnych, takich jak wkłady chłonne, pieluchy i podobne, znane jest umieszczanie wrażliwych na ciepło elementów elastycznych w stanie nienaprężonym, a następnie naprężanie ich za pomocą obróbki cieplnej. Odbywa się to, korzystnie, podczas pakowania wyrobów.

W opisanych powyżej ilustracyjnych przykładach wykonania odnoszących się do wyrobów przeznaczonych do umieszczania wewnątrz krokowej części majtek, wyrób jest w większości ilustracyjnym, przykładem wykonania zaopatrzonym w trwale przymocowane skrzydełka do mocowania wyrobu do majtek poprzez podwijanie skrzydełek wokół krawędziowej części majtek i mocowanie na zewnętrznej powierzchni części krokowej. Skrzydełka te mogą składać się z oddzielnych elementów, które są mocowane do reszty wyrobu w powiązaniu z jego nakładaniem. Oddzielne skrzydełka można

PL 222 207 B1 umieszczać odłączalnie na reszcie wyrobu w trakcie jego wytwarzania, w wyniku czego użytkowniczka, która nie życzy sobie skrzydełek na wyrobie, może je usunąć podczas nakładania wyrobu na siebie.

Opisane powyżej ilustracyjne przykłady wykonania, nie mające skrzydełek, można zaopatrzyć w oddzielne skrzydełka podczas wytwarzania albo kiedy wyrób jest nakładany.

Claims (31)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wyrób chłonny, taki jak wkład higieniczny, wkład do majtek, ochrona dla osób niepanujących nad wydalaniem, pielucha lub tym podobny, który to wyrób ma wymiar w kierunku podłużnym i w kierunku poprzecznym i posiada część przednią, część tylną, część krokową, która jest usytuowana pomiędzy częścią tylną a częścią przednią, element chłonny i nieprzepuszczalną dla cieczy warstwę, a także element usztywniający nadający trójwymiarowy kształt wyrobu podczas jego używania, znamienny tym, że element usztywniający (6) jest w stanie płaskim przed użyciem wyrobu i zawiera, patrząc w kierunku wzdłużnym wyrobu, przedni, pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) usytuowany w przedniej części wyrobu oraz co najmniej jeden następny, drugi częściowy obszar usztywniający (62), który jest oddzielny od pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61), ponadto co najmniej w obszarze przejściowym (12) między częścią krokową (3) a częścią przednią (1) wyrobu, usytuowany jest pomiędzy częściowymi obszarami usztywniającymi pośredni miękki obszar przejściowy (120), przy czym szerokość pierwszego częściowego obszaru usztywniającego przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w strefie pachwin, która to odległość wynosi w granicach 25-45 mm, natomiast miękki obszar przejściowy (120) jest usytuowany tak, że wchodzi bezpośrednio z przodu przed ścięgna użytkownika podczas używania, przy czym odległość pomiędzy pierwszym częściowym obszarem usztywniającym i drugim częściowym obszarem usztywniającym wynosi co najmniej 10 mm, a boczne krawędzie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61) są odchylone w kierunku od obszaru przejściowego (12), które to boczne krawędzie pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61) tworzą, w kierunku od części krokowej kąt ostry (a) z linią biegnącą w kierunku wzdłużnym wyrobu.
2. 2. Wyrób według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszy i drugi częściowe obszary usztywniające (62), (62) są oddzielone od siebie w obszarze przejściowym (12) o odległość w granicach 15-45 mm.
3. 3. Wyrób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że szerokość drugiego częściowego obszaru usztywniającego (62) w sąsiedztwie miękkiego obszaru przejściowego (120) względnie co najmniej w miejscu położonym wzdłuż części krokowej (3) wyrobu przekracza odległość pomiędzy ścięgnami użytkownika z obu stron kroku w strefie pachwin.
4. 4. Wyrób według jednego z zastrz. 1-3, znamienny tym, że niezbędna odległość pomiędzy pierwszym i drugim częściowymi obszarami usztywniającymi (61, 62) jest regulowana za pomocą szerokości przedniego obszaru częściowego i przez jego kontur.
5. 5. Wyrób według jednego z zastrz. 1-4, znamienny tym, że pierwszy i drugi częściowe obszary usztywniające (61, 62) składają się ze sprasowanych obszarów częściowych ciągłego elementu z materiału, wykonanego jako jednoelementowy, który tworzy miękki obszar przejściowy (120) pomiędzy tymi częściowymi obszarami usztywniającymi.
6. 6. Wyrób według jednego z zastrz. 1-4, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) i drugi częściowy obszar usztywniający (62) są wykonane z różnych materiałów.
7. 7. Wyrób według jednego z zastrz. 1-6, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający i drugi częściowy obszar usztywniający mają różne sztywności.
8. 8. Wyrób według jednego z zastrz. 1-7, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) i drugi częściowy obszar usztywniający (62) mają różne chłonności i zdolności do pęcznienia.
9. 9. Wyrób według jednego z zastrz. 1-8, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) jest niechłonny dla zachowania trójwymiarowego kształtu w trakcie używania.
10. 10. Wyrób według jednego z zastrz. 1-8, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) jest chłonny, zaś drugi częściowy obszar usztywniający (62) jest niechłonny.
11. 11. Wyrób według jednego z zastrz. 1-10, znamienny tym, że pierwszy i drugi częściowe obszary usztywniające (61, 62) są połączone ze sobą za pomocą elementu elastycznego.

    PL 222 207 B1
12. 12. Wyrób według dowolnego jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że co najmniej drugi częściowy obszar usztywniający (62) spośród pierwszego i drugiego częściowych obszarów usztywniających (61, 62) jest chłonny i jednocześnie stanowi element chłonny pęczniejący podczas wchłaniania z zachowaniem, jako całość, swojej geometrii w kierunku poprzecznym wyrobu.
13. 13. Wyrób według jednego z zastrz. 1-12, znamienny tym, że co najmniej jeden z częściowych obszarów usztywniających (61, 62) ma sztywność w stanie suchym w granicach 1-15 N, mierzoną według ASTM D 4032-82.
14. 14. Wyrób według jednego z zastrz. 1-13, znamienny tym, że krawędzie boczne pierwszego częściowego obszaru usztywniającego (61) rozchodzą się co najmniej na części drogi od części krokowej (3) na części przedniej (1) wyrobu i są usytuowane tak, że tworzą kąt (a) pomiędzy linią biegnącą w kierunku podłużnym wyrobu, a każdą z krawędzi bocznych wynoszący w granicach 35-55°, korzystnie w granicach 45°.
15. 15. Wyrób według jednego z zastrz. 1-14, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) również rozciąga się na części drogi na części tylnej (2) wyrobu, przy czym krawędzie boczne (18, 19) drugiego częściowego obszaru usztywniającego (62) rozchodzą się w kierunku od części krokowej (3) co najmniej na części drogi od części krokowej na części tylnej wyrobu.
16. 16. Wyrób według zastrz. 15, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) ma w części tylnej (2) wycięcie (13) biegnące od jej krawędzi końcowej w kierunku części krokowej (3), przy czym w wyrobie podczas używania powstaje fałda (17) wzdłuż wzdłużnego kierunku wyrobu w tym wycięciu (13), wchodząca w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania wyrobu.
17. 17. Wyrób według zastrz. 16, znamienny tym, że wycięcie (13) ma kształt klina i jest usytuowane symetrycznie oraz tworzy kąt (6) wynoszący w granicach pomiędzy 10 a 120°, korzystnie pomiędzy 15 a 40°, na swoim końcu zwróconym ku części krokowej.
18. 18. Wyrób według jednego z zastrz. 1-17, znamienny tym, że co najmniej drugi częściowy obszar usztywniający (62) również stanowi element chłonny, a co najmniej pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) ma sztywność wynoszącą co najmniej 1,0 N przy czym ma, korzystnie, taką samą sztywność na całej rozciągłości częściowego obszaru usztywniającego.
19. 19. Wyrób według jednego z zastrz. 1-18, znamienny tym, że pod drugim częściowym obszarem usztywniającym (62), na co najmniej części krokowej części (3) umieszczony jest element formujący wygarbienie (24) wykonany z materiału sprężystego, przy czym element formujący wygarbienie (24) tworzy uniesioną część (240) na stronie dopasowanej do użytkownika, która to uniesiona część (240) jest tak usytuowana, że leży bezpośrednio przed narządami płciowymi użytkownika po umieszczeniu wyrobu na użytkowniku.
20. 20. Wyrób według zastrz. 19, znamienny tym, że uniesiona część (240) jest podłużna w kierunku wzdłużnym wyrobu i ma długość w granicach pomiędzy 20 mm a 120 mm.
21. 21. Wyrób według zastrz. 19-20, znamienny tym, że uniesiona część (240) jest węższa niż reszta wyrobu w obszarze krokowym, a materiał tworzący uniesioną część jest co najmniej dwa razy grubszy jak obszary otaczające.
22. 22. Wyrób według jednego z zastrz. 1-21, znamienny tym, że we wzdłużnym kierunku wyrobu, centralnie wzdłuż tylnej części (2) wyrobu i wzdłuż co najmniej jego części od części krokowej (3) usytuowany jest element elastyczny (16), który to element elastyczny (16) jest elementem ściągającym, wzdłuż swojej długości, części materiału razem i zakrzywiającym wyrób ku górze dla lepszego kontaktu z ciałem użytkownika.
23. 23. Wyrób według jednego z zastrz. 1-22, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) stanowi element chłonny i wykazuje bardzo dużą zdolność do rozprowadzania płynów dla rozprowadzania na częściach chłonnych całego wyrobu płynów ustrojowych odbieranych przez stosunkowo wąski obszar krokowej części (3) ograniczony anatomią użytkownika, bezpośrednio przed narządami płciowymi użytkownika, przy czym drugi częściowy obszar usztywniający (62) ma dużą zdolność do pęcznienia w kierunku głębokości i towarzyszącą temu dużą pojemność chłonną.
24. 24. Wyrób według zastrz. 23, znamienny tym, że co najmniej jeden z pierwszego i drugiego częściowych obszarów usztywniających (61, 62) stanowi również element chłonny i jest w zasadzie jednorodny na całej swojej rozciągłości pod względem grubości, sztywności, zdolności do rozprowadzania i pojemności chłonnej, przy czym ten częściowy obszar usztywniający, jak również element chłonny zakrzywia się równo w trakcie używania bez tworzenia lokalnych nieregularności, które mogą doprowadzić do wzrostu niepożądanego rozprowadzania płynu.

    PL 222 207 B1
25. 25. Wyrób według zastrz. 24, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) stanowi również element chłonny, przy czym szerokość elementu usztywniającego za obszarem przejściowym (12) stale rośnie w części krokowej (3) w kierunku ku tyłowi, ku części tylnej (2) dla optymalnego wykorzystania dostępnej przestrzeni w kierunku szerokości w tym obszarze pod względem maksymalnego wchłaniania.
26. 26. Wyrób według jednego z zastrz. 1-25, znamienny tym, że częściowe obszary usztywniające (61, 62) składają się z obszarów częściowych elementu wykonanego jako jednoelementowy z materiału piankowego, które to obszary częściowe są prasowane i spajane w stanie sprasowanym.
27. 27. Wyrób według jednego z zastrz. 1-26, znamienny tym, że co najmniej jeden z częściowych obszarów usztywniających (61,62) stanowi oddzielny element częściowy.
28. 28. Wyrób według zastrz. 27, znamienny tym, że ten częściowy obszar usztywniający (61,62) służy również jako element chłonny i składa się z wielu połączonych ze sobą warstw bibułowych z umieszczonym pomiędzy tymi warstwami materiałem superchłonnym w postaci cząstek lub włókien.
29. 29. Wyrób według zastrz. 27 albo 28, znamienny tym, że pierwszy częściowy obszar usztywniający (61) ma pierwszy przelotowy otwór (610), który jest prostokątny i biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu i wzdłuż środkowej linii wyrobu, umożliwiający sprężyste ściskanie w kierunku poprzecznym pierwszego częściowego obszaru usztywniającego kiedy na krawędzie boczne tego pierwszego częściowego obszaru usztywniającego działają siły poprzeczne.
30. 30. Wyrób według jednego z zastrz. 27-29, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) ma, w części krokowej, podłużny drugi przelotowy otwór (630) wzdłuż podłużnej osi wyrobu, który to drugi otwór (630) pozwala na sprężyste ściskanie w kierunku poprzecznym drugiego częściowego obszaru usztywniającego (62) w obszarze krokowym (3) wyrobu, kiedy podczas używania wyrobu na jego część krokową działają siły poprzeczne.
31. 31. Wyrób według jednego z zastrz. 27-30, znamienny tym, że drugi częściowy obszar usztywniający (62) ma podłużną część w tylnej części wyrobu, przy czym podłużny trzeci przelotowy otwór (620) biegnie w kierunku wzdłużnym wyrobu w tej podłużnej części, w wyniku czego w wyrobie, podczas jego używania, powstaje fałda wzdłuż kierunku wzdłużnego wyrobu i wzdłuż tego trzeciego przelotowego otworu (620), która to fałda wchodzi w rowek pomiędzy pośladkami użytkownika w trakcie używania wyrobu.