PL185554B1 - Nowe związki, skondensowane beta-karboliny, sposób ich wytwarzania i ich stosowanie oraz środek leczniczy - Google Patents

Nowe związki, skondensowane beta-karboliny, sposób ich wytwarzania i ich stosowanie oraz środek leczniczy

Info

Publication number
PL185554B1
PL185554B1 PL96322847A PL32284796A PL185554B1 PL 185554 B1 PL185554 B1 PL 185554B1 PL 96322847 A PL96322847 A PL 96322847A PL 32284796 A PL32284796 A PL 32284796A PL 185554 B1 PL185554 B1 PL 185554B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
isopropyl
group
carbolinecarboxylate
alkyl
formula
Prior art date
Application number
PL96322847A
Other languages
English (en)
Other versions
PL322847A1 (en
Inventor
Dieter Seidelmann
Andreas Huth
Preben H. Olesen
Eckhard Ottow
Jonathan Turner
Margrit Hillmann
Belinda Cole
Original Assignee
Schering Ag
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Schering Ag filed Critical Schering Ag
Publication of PL322847A1 publication Critical patent/PL322847A1/xx
Publication of PL185554B1 publication Critical patent/PL185554B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D471/00Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, at least one ring being a six-membered ring with one nitrogen atom, not provided for by groups C07D451/00 - C07D463/00
    • C07D471/02Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, at least one ring being a six-membered ring with one nitrogen atom, not provided for by groups C07D451/00 - C07D463/00 in which the condensed system contains two hetero rings
    • C07D471/04Ortho-condensed systems
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/28Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D471/00Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, at least one ring being a six-membered ring with one nitrogen atom, not provided for by groups C07D451/00 - C07D463/00
    • C07D471/12Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, at least one ring being a six-membered ring with one nitrogen atom, not provided for by groups C07D451/00 - C07D463/00 in which the condensed system contains three hetero rings
    • C07D471/14Ortho-condensed systems
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D498/00Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D498/12Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms in which the condensed system contains three hetero rings
    • C07D498/14Ortho-condensed systems
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D513/00Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for in groups C07D463/00, C07D477/00 or C07D499/00 - C07D507/00
    • C07D513/12Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for in groups C07D463/00, C07D477/00 or C07D499/00 - C07D507/00 in which the condensed system contains three hetero rings
    • C07D513/14Ortho-condensed systems

Landscapes

  • Organic Chemistry (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Hospice & Palliative Care (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Psychiatry (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Nitrogen Condensed Heterocyclic Rings (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Plural Heterocyclic Compounds (AREA)
  • Acyclic And Carbocyclic Compounds In Medicinal Compositions (AREA)

Abstract

1 . Nowe zwiazki, skondensowane ß -karboliny o wzorze I, ich izomery optyczne, tautomery i filologicznie dopuszczalne sole (I) w których R3 oznacza -CO-R1 , R4 oznacza wodór, C 1 -6 -alkil, C 1 -4-C1 -2-alkil A stanowi 5-6 czlonowy pierscien nienasycony, w którym 1-2 atomy wegla moga byc zastapione przez N, O i/lub S i który moze byc podstawiony grupami R5 i R6, a R5 i R6 sa jednakowe lub rózne i oznaczaja wodór, C 1 -6 alkil, C 1 -6-alkoksyl, grupe hydroksylowa, która z a pomoca latwo odszczepialnych rodników eterowych, C 1 -6-alkanoilu, benzoilu moze byc funkcyjnie przeksztalcona w grupe 1,3-dioksanu, 1,3-dioksolanu, 2-fenylo-1,3-dioksanu lub 2,2-dwumetylo-1,3-dioksolanu, dalej oznaczaja grupe NR7R8 , grupe COR, C1 -6-alk ai l , który jest podstawiony grupa hydroksylowa, ewentualnie za pomoca latwo odszczepialnych rodników eterowych, C1 - 6 -alkanoilu, benzoilu funkcyjnie przeksztalcona w grupe 1,3-dioksanu, 1,3-dioksolanu, 2 -fenylo-1,3-dioksanu lub 2,2-dwumetylo-1,3-dioksolanu, C1 - 4 -alkoksylem lub chlorowcami, nadto oznaczaja rodnik C 1 - 4 -arylowy lub 5-6 czlonowy rodnik hetary- lowy, który zawiera 1-3 atomy-N, -O i/lub -S, a te n rodnik arylowy i hetarylowy moze byc podstawiony C 1-4-a lk ile m , C 1 -4 - alkoksylem, chlorowcem lu b grupa -CF3, albo R5 i R6 razem tworza grupe -(CH2)n -, R1 i R oznaczaja hydroksyl, C 1 -6 -alkoksyl lub NR1 0 R 1 1 , n oznacza 3 lub 4, kazdy z symboli R7 1 R8 oznacza wodór, C 1 -6-alkil, acyl lub fenyl, który moze byc jedno- lub wielokrotnie podstawiony C 1 - 4 -alkilem, C 1 -4 -alkoksylem, chlorowcem lub grupa -CF3, kazdy z symboli R1 0 i R 1 1 oznacza wodór, C 1 -6-alkil, C3-7-cykloalkil, rodnik C6-1 2-arylowy lub 5-6 czlonowy rodnik hetarylowy, który zawiera 1-3 atomy-N, -O i/lub -S, a ten rodnik arylowy i hetarylowy moze byc jedno- lub wielokrotnie podstawiony C 1 - 4-alkilem, C 1 -4 -alkoksylem, chlorowcem lub grupa -CF3 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe związki, skondensowane β-karboliny, sposób ich wytwarzania i ich stosowanie oraz środek leczniczy, zawierający te nowe związki.
Z licznych publikacji wiadomo, że β-karboliny wykazują powinowactwo do receptorów benzodiazepinowych, chociaż różnią się strukturalnie od benzodiazepin, i że z uwagi na powinowactwo do receptorów-BDZ stosuje się je jako środki psychofarmakologiczne. Na znane właściwości receptorów-BDZ mogą β-karboliny działać antagonistycznie, agonistycznie lub odwrotnie agonistycznie.
Stwierdzono, że związki według wynalazku wykazują bardzo silne powinowactwo do receptorów benzodiazepinowych i specyficznie działają odwrotnie agonistycznie na znane właściwości benzodiazepin. Związki te wykazują czynności anksjolityczne, antyamnezyjne i nootropowe i polepszają uczenie się i uwagę. Z uwagi na swój profil działania związki według wynalazku nadają się do wytwarzania środków leczniczych dla terapii dolegliwości geriatrycznych oraz dla osłabienia niedoborów kognitywnych i dla podwyższenia baczności bez wystąpienia ciążących działań ubocznych. Wynalazek dotyczy nowych związków o wzorze I, ich izomerów, tautomerów i soli,
R3 (I) w których
R3 oznacza -CO-R1,
R4 oznacza wodór, Ci „-alkil, Cj-4alkoksy-C-i-2-alkil,
A stanowi 5-6 członowy pierścień nienasycony, w którym 1-2 atomy węgla mogą być zastąpione przez N, O i/lub S i który może być podstawiony grupami R5 i R6 , a
R5 i R- są jednakowe lub różne i oznaczają wodór, Ci-6-alkił, Ci--alkoksyl, grupę hydroksylową która za pomocą łatwo odszczepialnych rodników eterowych, Ci---alkanoilu,
185 554 benzoilu może być funkcyjnie przekształcona w grupę 1,3-dioksanu, 1,3-dioksolanu, 2-fenylo1,3-dioksanu lub 2,2-dwumetylo- 1,3-dioksolanu, dalej oznaczają grupę NR7R8, grupę COR, Ct-s-alkil, który jest podstawiony grupą hydroksylową ewentualnie za pomocą łatwo odszczepialnych rodników eterowych, C16-alkanoilu, benzoilu funkcyjnie przekształconą w grupę 1,3-dioksanu, 1,3-dioksolanu, 2-fenylo-1,3-dioksanu lub 2,2-dwumetylo-1,3dioksolanu, CM-alkoksylem lub chlorowcami, nadto oznaczają rodnik Có-n-arylowy lub 5-6 członowy rodnik hetarylowy, który zawiera 1-3 atomy-N, -O i/lub -S, a ten rodnik arylowy i hetarylowy może być podstawiony C1-4-alkilem, CM-alkoksylem, chlorowcem lub grupą CF3, albo
R5 i R6 razem tworzą grupę -(CH2)n-,
R1 i R oznaczają hydroksyl, Cnj-alkoksyl lub NR1°Rh,
N oznacza 3 lub 4, każdy z symboli R7 i R8 oznacza wodór, Ci_6-alkil, acyl fenyl, który może być jedno- lub wielokrotnie podstawiony Ci-r-alklem, Ci-4-alkoksylem, chlorowcem lub grupą-CF3, każdy z symboli R’° iRu oznacza wodór, Ci_--alkil, C3-7-cykloalkil, rodnik Có-narylowy lub 5-6 członowy rodnik hetarylowy, który zawiera 1-3 atomy-N, -O i/lub -S, a ten rodnik arylowy i hetarylowy może być jedno- lub wielokrotnie podstawiony CM-alkilem, Ci---alkoksylem, chlorowcem lub grupą -CF3.
Każdorazowo alkil obejmuje zarówno prostołańcuchowe jak i rozgałęzione rodniki, takie przykładowo jak metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, II-rz.-butyl, Ill-rz.-butyl, pentyl, izopentyl i heksyl.
Jako arylowy rodnik R5, r6, R*° lub RH należałoby przykładowo wspomnieć fenyl, bifenylil i a- lub β-naftyl, które ewentualnie są 1-3 krotnie podstawione.
Jeśli R5, r6, Rro lub R11 oznacza rodnik hetarylowy, to chodzi o sześcioczłonowe pierścienie heteroaromatyczne o co najwyżej 3 atomach azotu i pięcioczłonowe pierścienie heteroaromatyczne o 1-2 atomach tlenu, siarki i/lub azotu, takie przykładowo jak triazyna, pirydyna, pirymidyna, pirazyna, pirydazyna, furan, tiofen, pirol, imidazol, tiazol, 1,2,4-oksadiazolil, 1,3,4-oksadiazolil, które każdorazowo mogą być 1-3 krotnie podstawione .
Każdorazowo jako chlorowiec należy rozumieć fluor, chlor, brom i jod, Cykloalkil każdorazowo stanowi cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, cykloheptyl.
Alkilowy rodnik R5, R6 może być 1-3 krotnie podstawiony lub też może występować jako perchlorowcowany.
Grupy hydroksylowe mogą być funkcyjnie przekształcone, przykładowo na drodze eteryfikacji lub estryfikacji. Jako rodniki eterowe i acylowe wchodzą w rachubę rodniki znane specjaliście. Korzystnymi są łatwo odszczepialne rodniki eterowe, takie przykładowo jak rodnik tetrahydropiranylowy, tetrahydrofuranylowy, III-rz.-butylodwumetylosililowy, III-rz.butylodwufenylosililowy, trójbenzylosililowy. Jako rodniki acylowe wchodzą w rachubę np. C16-alkanoile, takie jak acetyl, propionyl, butyryl i benzoil.
Jeśli jest obecnych więcej grup hydroksylowych, to mogą występować cykliczne acetale lub ketale, np. rodniki 1,3-dioksanu lub 1,3-dioksolanu, takie jak 2-fenylo-1,3-dioksan, 2,2dwumetylo-1,3-dioksolan, które przykładowo tworzy się drogą reakcji z acetonem, eterem enolu, 1,1-dwuchlorowcoalkanem lub dwumetylowym ketalem acetonu.
Acetylową grupa R7 lub R8 obejmuje aromatyczne i alifatyczne grupy acylowe, takie jak benzoil i 1 -3 krotnie podstawione benzoile oraz prostołańcuchowe lub rozgałęzione alkanoile o co najwyżej 6 atomach węgla.
Korzystnie A stanowi grupę -N=Cr5cr5=N-.
Jeśli A obejmuje pięcioczłonowy pierścień heteroaromatyczny, to może on wykazywać następujące ugrupowania:
| lub
185 554
Jako sześcioczłonowy pierścień heteroaromatyczny należałoby przykładowo wspomnieć następujące ugrupowania:
Λ
Podstawniki R5 i R6 każdorazowo mogą zajmować dowolną pozycję w rodniku A lub w jego odmianach tautomerycznych lub izomerycznych. Jako korzystne postacie wykonania rodnika R1 i R należy traktować grupę hydroksylową i Ci ^alkoksylową.
Jeśli obecna jest funkcyjna grupa zasadowa, to wywodzą się z niej fizjologicznie dopuszczalne sole z kwasami nieorganicznymi i organicznymi. Odpowiednimi są kwasy nieorganiczne, takie przykładowo jak kwas chlorowodorowy, bromowodorowy, siarkowy, lub kwasy organiczne, takie przykładowo jak alifatyczne lub aromatyczne kwasy mono- lub dwukarboksylowe, np. kwas mrówkowy, octowy, maleinowy, fumarowy, bursztynowy, mlekowy, winowy, cytrynowy, szczawiowy, glioksylowy, lub kwasy sulfonowe, przykładowo kwasy alkanosulfonowe, takie jak kwas metanosulfonowy lub ewentualnie przez chlorowiec lubCi-4podstawione kwasy benzenosulfonowe, np. kwas p-toluenosulfonowy.
Jeśli obecna jest funkcyjna grupa kwasowa, to jako sole odpowiednimi są fizjologicznie dopuszczalne sole zasad organicznych, takie przykładowo jak łatwo rozpuszczalne sole litowcowe i wapniowcowe oraz sole z N-metyloglukaminą dwumetyloglukaminą, etyloglukaminą,
1,6-heksadwuaminą, etanoloaminą, glukozoaminą, sarkozyną, serynolem, trójhydroksymetylo-aminometanem, amino-propanodiolem, zasadą-Sovak'a, 1-aminobutanotriolem-2,3,4.
Korzystnymi związkami według wynalazku są:
11-etylo-3-metylopirazyno [2,3-g]P-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy,
11-etylo-2-metylopirazyno[2,3-g]p-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy,
-metoksymetylo-2,3,4,5-tetrahydrochinoksalino [2,3 -g]P-karbolinbkarboksy1an-12 izopropylowy,
3,11 -bis-metoasymetylo-pirazyno[2,3 -g] 3-aarbolinoakrboasylan-10 izopropylowy,
11-metoksymetylo-7H-benzo [e] pirydo [3,4-b] indolokkrbkasylan-10 izopropylowy,
10-metylo-2-propylooksazolo[4,5-g]3-karbklinogarbokrylan-9 izopropylowy,
2-( 1 ,a-dwuhydroksyetylo)-10-metoksymetylooarazolk[4,5-g]3 -karbolinokarbokrylkn-9 izopropylowy,
9- (5-metoksymetylo-izoksazolilo-3)-10-metoksymetylo-2-izopropylo-oksazolo[4,5-g]3karbolina,
2-amino-10-etylotiazolo[4,5-g]3-kkrbolinoaarboksylan-9 izopropylowy, a-kmino-10-metoksymetylo-tikzolo [4,5-g]P-kabolinokarboksylan-9 izopropylowy, pirolo[4,5-g] 3 -karbolinodwUkkrbogsylan-2,5 dwuetylowy,
2-izopropylo-10-metokryme-tylo-1 H-imidazo[4,5-g] 3-karbklinogarbkkrylkn-9 izopropylowy,
10- etylo-a-metylotikzolo[5,4-g]3-kkrbolinoakrbokrylan-9 izopropylowy.
Związki o wzorze I oraz ich sole z uwagi na swe powinowactwo do receptorów benzodiazepinowych nadają się do stosowania jako środki lecznicze. Wykazują one różną czynność swoistą (tj. czynność agonistyczną, antagonistyczną i/lub odwrotnie agonistyczną) na różnych izoformach receptora-GABA-benzodiazepinowego.
Środek leczniczy według wynalazku wyróżnia się tym, że zawiera jako substancję czynną nowy związek o wzorze I, w którym wszystkie symbole mają znaczenie podane przy omawianiu wzoru I.
W celu stosowania związków według wynalazku jako środków leczniczych doprowadza się je do postaci preparatu farmaceutycznego, który obok substancji czynnej zawiera odpowiednie dla dojelitowego lub pozajelitowego aplikowania farmaceutyczne, organiczne lub nieorganiczne obojętne materiały nośnikowe, takie jak np. woda, żelatyna, guma arabska, laktoza, skrobia, stearynian magnezu, talk, oleje roślinne, glikole polietylenowe itp. Te preparaty farmaceutyczne mogą występować w stałej postaci, np. jako tabletki, drażetki, czopki, kapsułki, albo w ciekłej postaci, np. jako roztwory, zawiesiny lub emulsje. Ewentualnie za8
185 554 wierająone ponadto substancje pomocnicze, takie jak substancje konserwujące, stabilizujące, zwilżacze lub emulgatory, sole dla zmiany ciśnienia osmotycznego lub bufory.
Jako układy nośnikowe można też stosować powierzchniowo czynne substancje pomocnicze, takie jak sole kwasów żółciowych albo fosfolipidy zwierzęce lub roślinne, a także ich mieszaniny oraz liposomy lub ich składniki.
Dla stosowania doustnego odpowiednimi są zwłaszcza tabletki, drażetki lub kapsułki z talkiem i/lub z nośnikiem lub spoiwem węglowodorowym, takim np. jak laktoza, skrobia kukurydziana lub skrobia ziemniaczana. Stosowanie może też następować w postaci ciekłej, takiej np. jak sok, do którego ewentualnie dodaje się substancję słodzącą. Związki według wynalazku do fizjologicznie dopuszczalnego nośnika wprowadza się w jednostce dawkowania 0,05-100 mg substancji czynnej.
Dawkowanie substancji czynnych można zmieniać zależnie od sposobu aplikowania, wieku i wagi pacjenta, rodzaju i stopnia ciężkości leczonego schorzenia i od podobnych czynników. Dzienna dawka wynosi 0,1-300 mg, korzystnie 0,1-30 mg, przy czym dawkę tę można aplikować jako jednorazowo podawaną dawkę jednostkową albo w podzielonych na 2 lub więcej dawkach dziennych.
Sposób wytwarzania nowych związków o wzorze I, w którym wszystkie symbole mają znaczenie podane przy omawianiu wzoru I, polega według wynalazku na tym, że a) związek o wzorze II
lub
(II) w obecności kwasów poddaje się reakcji z 2-azadienem o wzorze III, //-N (III) w którym R3, R4 i A mają wyżej podane znaczenie, a X i Y stanowią grupy ewakuowane, albo
b) związek o wzorze IV,
'N
H (IV) w którym R3, r4 i A mają wyżej podane znaczenie, aromatyzuje się, albo c) związek o wzorze V,
185 554
i
Η (V) w którym R3 i r4 mają wyżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z α, β-nienasyconym aldehydem, prowadzącej do dokondensowanej pirydyny, albo poddaje się reakcji z pierwszorzędową aminą H2N-CH2-R5, prowadzącej do dokondensowanego imidazolu albo otrzymane za pomocą azotynów sole dwuazoniowe poddaje się reakcji z pochodnymi kwasu acetooctowego, prowadzącej do pochodnej etylidenohydrazynowej i tę pochodną cyklizuje się do pirolu lub poddaje się reakcji z pochodnymi tiocyjanianowymi lub izotiocyjanianowymi, prowadzącej do dokondensowanego tiazolu, albo
H (VI) w którym R3 i R4 mają wyżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z pierwszorzędową aminą H2N-CH2-R5, prowadzącej do dokondensowanego oksazolu lub poddaje się reakcji z pierwszorzędową dwuaminą o sąsiednich grupach aminowych,
R6 R5 h2n-ch-cb-nh2 prowadzącej do dokondensowanej pirazyny, albo e) tlenek nitrylu o wzorze VII
• 2 · za pomocą związku o wzorze =-R cyklizuje się do pochodnej izoksazolu, f) α-chlorowcoketon o wzorze VIII,
185 554 w którym R4 i A mają wyżej podane znaczenie, a Z jest chlorowcem, poddaje się reakcji z tioamidem H2N-CS-R9, prowadzącej do związku mającego podstawnik R3 oznaczający tiazolil, albo
g) nitryl o wzorze EX,
H
H (IX) w którym R4 i A mają wyżej podane znaczenie, cyklizuje się z azydkiem do związku mającego podstawnik R3 oznaczający tetrazozolil i ewentualnie następnie grupę estrową zmydla lub przeestrowuje się, grupę karboksylową estryfikuje się, grupę aminową alkiluje lub acyluje się, funkcyjnie przekształconą grupę hydroksylową uwalnia się, oddziela się izomery lub tworzy się fizjologicznie dopuszczalne sole.
Zgodna z wynalazkiem reakcja związków o wzorze II z 2-azadienem o wzorze III do związków o wzorze I według sposobu a) następuje wedle opisu EP-A-110813 w obecności kwasów w temperaturze 0-150°C. Grupy ewakuowane X i Y mogą być jednakowe lub różne; szczególnie odpowiednimi są C1.3-dwualkiloam.iny, takie jak dwumetylo-, dwuetylo- i dwuizopropyloamina, i cykliczne aminy, takie jak pirolidyna.
Reakcję tę przykładowo prowadzi się tak, że pochodną indolu i azadien w kwasie organicznym, takim np. jak kwas mrówkowy, octowy, propionowy lub trójfluorooctowy, najpierw miesza się w temperaturze pokojowej, po czym ogrzewa się do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej.
Kwas może równocześnie służyć jako środek reakcyjny a także jako rozpuszczalnik. Można jednakże dodawać też rozpuszczalniki, takie np. jak alkohole, etery, ketony, estry, np. octan etylowy, eglowodory, np. toluen, lub chlorowcowęglowodory, np. czterochlorek węgla.
Ilość kwasu może zmieniać się w szerokim przedziale, jednakże stosuje się go w nadmiarze. Korzystnie wybiera się 3-10 krotny nadmiar kwasu, w odniesieniu do azadienu.
Stosunki molowe indolu i azadienu nie stanowią ograniczenia dla powodzenia reakcji. Na ogół wprowadza się prawie równe molowe ilości składników reakcyjnych, przy czym korzystnymi są stosunki ilościowe 1 mola aniliny i 1-3 moli azadienu. Reakcję według wynalazku zasadniczo można też przeprowadzać w wyżej podanych rozpuszczalnikach za pomocą katalitycznych ilości kwasów nieorganicznych, takich jak kwas siarkowy, solny, nadchlorowy, albo kwasów organicznych, takich jak kwas p-toluenosulfonowy i trójfluorooctowy.
Dla aromatyzowania związków o wzorze IV odpowiednimi są sposoby znane z βkarbolin, takie przykładowo jak odwodomianie podchlorynem III-rz.-butylowym (opis EP-A190987) lub kwasem trójchloroizocyjanurowym (WO 94/12 498).
Dokondensowanie nienasyconego pierścienia A według wariantu c) i d) sposobu następuje w zależności od umiejscowienia grupy aminowej lub hydroksylowej w położeniu-5,6 lub -6,7 β-karboliny, korzystnie w położeniu-5,6. Ewentualnie otrzymane mieszaniny izomerów rozdziela się w znany sposób na drodze krystalizacji frakcjonowanej lub chromatografii.
Jeśli syntetyzuje się pierścień pirydynowy, to może to następować według syntezy Skraup'ego [G. Alunni-Bistocchi i współpracownicy, J. Chem. Soc. Perkin Trans, 1, 2935 (1992)], polegającej na tym, że przykładowo α, β-nienasycony aldehyd, który można wytworzyć przejściowo, przyłącza się do aminy, następnie pod wpływem kwasów cyklizuje się i za pomocą środka utleniającego, takiego jak pięciotlenek arsenu, tlenek żelazowy lub kwas pikrynowy, aromatyzuje się.
185 554
W celu wytworzenia imidazolu odpowiednią4pochodną amino-β-karboliny poddaje się kondensacji z pierwszorzędową aminą o wzorze R-CH2-NH2 w obecności środka utleniającego, takiego jak MnO2, w temperaturze pokojowej lub w temperaturze podwyższonej w obojętnych rozpuszczalnikach, takich jak dwuchlorometan, dwuchioroetan iub dwumetylowy eter glikolu etylenowego.
Pirolokarbolinę można wytwarzać np. z pochodnej etylenohydrazyno-β-karboliny, ogrzewając ją w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak węglowodory, np. toluen, ksylen, benzen, w obecności kwasów organicznych lub nieorganicznych lub estrów kwasu fosforowego.
Sporządzenie wyjściowych związków etylenohydrazynowych może następować za pomocą reakcji Sandmeyer'a, polegającej na tym, że sole dwuazoniowe, przejściowo utworzone ze związków aminowych z azotynami, poddaje się reakcji z litowcowymi solami estru kwasu acetooctowogo w protonowych rozpuszczalnikach, takich jak woda lub alkohole, w temperaturze od 0°C do temperatury pokojowej.
Tiazolokarboliny można wytwarzać przykładowo drogą reakcji związków o wzorze V ze związkami tiocyjanianowymi lub izotiocyjanianowymi. Reakcja ta celowo następuje w obojętnym rozpuszczalniku w obecności kwasu organicznego lub nieorganicznego, przy czym w przypadku stosowania kwasu organicznego może on służyć jako rozpuszczalnik. W celu cyklizacji na ogół dodaje się środek utleniający, taki jak brom. Z wyjściowych hydroksy-β-karbolin analogicznie do poprzednio omowionej syntezy Skraup'ego na drodze reakcji pierwszorzędowej aminy w obecności środka utleniającego takiego jak MnO2, w temperaturze pokojowej lub podwyższonej w obojętnym rozpuszczalniku otrzymuje się oksazolokarboliny. Jeśli w reakcji tej zamiast pierwszorzędowej aminy stosuje się pierwszorzędowy związek dwuaminowy o sąsiednich grupach aminowych, to otrzymuje się odpowiednie pochodne pirazyny, których mieszaniny izomeryczne można rozdzielać w znany sposób, taki jak chromatografia lub krystalizacja frakcjonowana.
Reakcja tlenków nitrylu o wzorze VII z pochodnymi acetylenu może przykładowo następować metodą opisaną przez K.G.B. Torsell (K.G.B. Torsell, Nitrile Oxides, Nitrones and Nitronates in Organicy Synthesis, 1988 VCH Verlagsgesellschaft mbH). Przy tym z reguły wytwarza się najpierw tlenek nitrylu, który następnie bez wyodrębniania poddaje się reakcji z pochodną acetylenu.
Stosunek molowy tlenku nitrylu i acetylenu można zmieniać w pewnych granicach, na ogół stosuje się prawie równe molowe ilości składników reakcji, jednak często może być też korzystniejsze stosowanie pochodnej acetylenu w większej ilości. Reakcję tę przeprowadza się w temperaturze od -78°C do 150°C, korzystnie w temperaturze od T20°C do 50°C, w rozpuszczalniku aprotonowym.
Jako rozpuszczalniki odpowiednie są przykładowo etery alifatyczne i cykliczne, takie jak eter etylowy, tetrahydrofuran, dioksan, chlorowcowane węglowodory, takie jak dwuchioroetan, chlorek metylenu, chloroform, węglowodory, takie jak heksan, pentan, i dwumetyloformamid, sulfotlenek dwumetylowy.
Jeśli związki wyjściowe są w postaci gazowej, to korzystne jest stosowanie w reakcji odpowiednich związków ciekłych, które mają grupę następnie łatwo odszczepialną. Jako grupa łatwo odszczepialna jest odpowiednia przykładowo grupa trójalkilosililowa. Odszczepianie następuje znanymi metodami, takimi jak dodanie zasad w temperaturze pokojowej, przed obróbką mieszaniny reakcyjnej. Odpowiednimi zasadami są np. wodorotlenki i alkoholany litowcowe, takie jak wodorotlenek, metanolan lub etanolan sodowy lub potasowy, albo fluorki, takie jak fluorek cezowy lub fluorek cztero-n-butyloamoniowy.
W reakcji tej ewentualnie można stosować zabezpieczone wpołożeniu-9 pochodne β-karboliny. Grupę zabezpieczającą odszczepia się w znany sposób podczas obróbki mieszaniny reakcyjnej lub następnie na drodze traktowania zasadami lub kwasami w zależności od rodzaju grupy zabezpieczającej.
Wytwarzanie tlenków nitrylu następuje przykładowo na drodze reakcji β-karbolinylo-3metanali do odpowiednich oksymów, które przykładowo można za pomocą N-chlorowcosukcynimidu, III-rz.-butoksychlorynu lub podchlorynu sodowego w rozpuszczalnikach protonowych przeprowadzać w halogenki kwasu hydroksamowego. Za pomocą zasad, takich jak al12
185 554 koholany sodowe lub potasowe, trójalkiloaminy, zasada HUnig'a, DBU lub diazabicyklooktan, z halogenków kwasu hydroksamowego odszczepia się chlorowcowodór i otrzymuje się tlenki nitryli, które bez wyodrębniania poddaje się cykloaddycji, (R. Annunziata i współpracownicy,
J.Chem.Soc. 1987, 529).
Wytwarzanie p-karbolinylo-3-metanali może przykładowo następować z β-karbolinokarboksylanów-3 alkilowych według sposobów omówionych w opisie EP-305 322.
Reakcja z α-chlorowcoketonami według sposobu f) następuje metodami omówionymi w The Chemistry of Heterocyclic Compounds, tom 34, część 1, strona 180 i następne (1979). Przykładowo tioamid w roztworze lub w zawiesinie w temperaturze aż do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej poddaje się reakcji z α-chlorowcoketonem, zwłaszcza z chloro- lub bromoketonem. Jako obojętne rozpuszczalniki odpowiednimi są alkohole, etery cykliczne i niecykliczne, estry, węglowodory i chlorowcowane węglowodory.
Sporządzanie 3-tetrazolilo-p-karbolin może przykładowo następować według sposobów omówionych w opisie EP-A-54507 za pomocą HN3 lub według metod opisanych przez E.W. Thomas'a w Synthesis (1993), strona 767, lub przez P. Omstein'a i współpracowników w J. Med. Chem.
Hydroliza grupy estrowej może w znany sposób następować kwasowo lub alkalicznie, przykładowo za pomocą wodnych roztworów litowców lub wapniowców, ewentualnie wobec dodatku rozpuszczalników organicznych, takich jak alkohole, w temperaturze od temperatury pokojowej do temperatury 150°C albo według sposobów omówionych w opisie EP-A-161 574.
Jeśli żąda się przeestrowania, to można stosować metody omówione w opisie EP-A-237 467, przeestrowując za pomocą alkoholanów litowcowych lub odpowiedniego alkoholu, ewentualnie wobec dodatku czteroizopropanolanu tytanowego jako katalizatora, w podwyższonej temperaturze. Wprowadzenie grupy estru IH-rz.-butylowego następuje np. na drodze reakcji z IIIrz.-butoksy-bis-dwumetylo-aminometanem.
Estryfikacja kwasu karboksylowego zachodzi na znanej drodze, przykładowo za pomocą odpowiedniego alkoholu w kwasie lub w obecności zaktywowanej pochodnej kwasu. Jako zaktywowane pochodne kwasu wchodzą w rachubę np. chlorek kwasowy, imidazolid kwasu lub bezwodnik kwasowy.
Jeśli żąda się alkilowania grupy aminowej, to można ją alkilować znanymi metodami, przykładowo za pomocą halogenków alkilowych. Acylowanie grupy aminowej następuje znanymi metodami. Przykładowo w środowisku wodnym w obecności zasady poddaje się reakcji z odpowiednimi bezwodnikami lub chlorkami kwasowymi.
Uwalnianie funkcyjnie przekształconych grup hydroksylowych następuje metodami znanymi specjaliście. Przykładowo odszczepianie eterowych grup zabezpieczających prowadzi się w wodnym roztworze kwasu organicznego, takiego jak np. kwas mrówkowy, octowy, propionowy, trójfluorooctowy, cytrynowy i inne, albo w wodnym roztworze kwasu nieorganicznego, takiego jak np. kwas solny, albo z zastosowaniem kwasów Lewis'a, takich jak eterat trój fluorku boru.
Sililowe grupy zabezpieczające można usuwać przykładowo za pomocą fluorków, takich jak fluorek czterobutyloamoniowy lub fluorek cezowy.
Zmydlanie grup acylowych przeprowadza się metodami znanymi specjaliście, takimi jak przykładowo za pomocą zasadowych katalizatorów, np. węglanów lub wodorotlenków litowcowych lub wapniowcowych, w alkoholu lub w wodnym roztworze alkoholu.
Związki o wzorze I można na znanej drodze wyodrębniać z mieszaniny reakcyjnej i oczyszczać. Sole addycyjne z kwasami można w znany sposób przeprowadzać w wolne zasady, a te ewentualnie w znany sposób w fizjologicznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami, przykładowo zadając ten roztwór stężonym roztworem żądanego kwasu.
Jeśli związki o wzorze I zawierają centrum chiralności, to można związki optycznie czynne otrzymywać z wyjściowych substratów optycznie czynnych albo na znanej drodze otrzymywać z racematów. Rozdzielanie racematów może następować na znanej drodze, przykładowo na drodze chromatografii na optycznie czynnych materiałach nośnikowych, na drodze reakcji z optycznie czynnymi kwasami i następnej krystalizacji frakcjonowanej.
185 554
W celu utworzenia fizjologicznie dopuszczalnych soli z kwasami rozpuszcza się związek o wzorze I przykładowo w małej ilości alkoholu i zadaje za pomocą stężonego roztworu żądanego kwasu.
Jeżeli nie omawia się wytwarzania związków wyjściowych, to są one znane lub mogą być wytwarzane analogicznie do znanych związków lub do tu omówionych sposobów.
Przykładowo wytwarzanie estrów kwasu 3-karboksylowego o wzorze VI jest omówione w opisie EP-A-130 14°, zaś wytwarzanie związków o wzorze V w opisie EP-A-54 507.
Powinowactwo do receptorów benzodiazepinowych określa się drogą badania zdolności substancji testowanych do wypierania radioaktywnie znaczonych benzodiazepin z receptorów benzodiazepinowych. Dla zbadania działania anksjolitycznego testuje się te związki w teście 4płytkowym według metody Boissier's i współpracowników, Eur. J. Pharmacol. 4, 145-15° (1968).
Czynność antyamnezyjną można testować metodą B.J. Cole'go i współpracowników, Psychopharmacology (1993) 111:465-471 (test DMPT), a uwagę można testować metodą J.L. Muir'a i współpracowników, Exp.Brain Res (1982) 89:611-622 (9-Hole Box).
I ta dla przykładu ll-metoksymetylo-3-metylopirazyno[2,3-g]P-karbolinokarboksylan1 0 izopropylowy w próbie o nazwie „Behavioural tests of leming and memory” (np. według Cole'go i współpracowników 1994, Psychopharmacol. 116,135-142) na szczurach w dawkach 10 mg/kg ś^^«^<^^^^^'wnowo wykazuje polepszenie wydolności kognitywnej.
Podane niżej przykłady objaśniają sposób według wynalazku.
Przykład 1
11-etylo-3-metylopirazyno[2,3-g]e-karbolinokarboksylan-1° izopropylowy i 11-etylo-2metylopirazyno[2,3-g] β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy g 4-etylo-6-hydroksy-e-karbolinokarboksylanu-3 izopropylowego rozpuszcza się w 800 ml dwumetylowego eteru glikolu etylenowego (DME) i 7,2 ml 1,2-dwuaminopropanu, wprowadzając azot w temperaturze pokojowej. Do tego roztworu wciągu 3° minut w warunkach mieszania wprowadza się porcjami 175 g tlenku manganu (IV) tak, żeby temperatura reakcji nie wzrosła powyżej 28°C. Po zakończonym dodawaniu tlenku manganu (IV) dodaje się dalszą porcję 1,2-dwuaminopropanu. Mieszaninę reakcyjną miesza się w atmosferze azotu w ciągu nocy. Mieszaninę reakcyjną sączy się przez warstwę ziemi okrzemkowej, a pozostałość na filtrze przemywa się pięciolaotnie porcjami po 100 ml DME. Połączone przesączę zatęża się do sucha, a strącone kryształy wyodrębnia się. Otrzymany surowy krystalizat przekrystalizowuje się trzykrotnie z metanolu.
Otrzymuje się 9,5 g 11-etylo-3-metylopirazyno[2,3-g]e-karbolinokarboksylanu-10 izopropylowego o temperaturze topnienia 236,5-237,5°C.
Połączone ługi macierzyste zatęża się do sucha, po czym ogrzewa do wrzenia z octanem izopropylowym. Nierozpuszczoną pozostałość odsącza się i czterokrotnie przykrystalizowuje z metanolu.
Otrzymuje się 265 mg 11-etylo-2-metylopirazyno[2,3-g]β-kjrbolinokarboksyljnu-10 izopropylowego o temperaturze topnienia 215-216°C.
Analogicznie wytwarza się:
11-metoksymetylo-3-etylopirazyno[2,3-gje-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 202-203°C;
11-metylo-3-etylopirjzyno[2,3-g]β-kjrbolinokarboksyljn-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 204-206°C;
3,11-dwuetyiopirjzyno[2,3-g]β-karbolinokjrboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 188-19°°C;
11-metoksymetylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokjrboksyljn-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 238°C (z rozkładem);
II -metoksymetylo-2,3,4,5-tetrahydrochinoksalino[2,3-g]e-karbolinokarrbDksyllm-12 izopropylowy o temperaturze topnienia 224-225°C (z rozkładem);
11-metoksymetvlo-3-fenylopirazyno[2,3-g]e-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 262-263°C;
11-etylo-3-fenylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokjrboksyljn-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 235-236°C;
185 554
11-metoksymetylo-3-metylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 195-197°C;
3.11- dwumetylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 155-160°C;
-metoksymetylo-2,3-dwumetylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 244-245°C;
11-etylo-2,3-dwumetylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 233-236°C;
11-metylo-2,3-dwumetylopirazyno [2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 305°C (z rozkładem);
11-metoksymetylo-3-propylopirazyno [2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 172-173°C;
11-etylo-3-propylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 184-186°C;
l1-etylo-3-metoksymetylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 198-199°C;
3.11- bis-metoksymetylopirazyno[2,3-g]β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy o temperaturze topnienia 193-194°C;
Przykład 2
7H-benzo[e]pirydo[3,4]indolokarboksylan-10 etylowy
Analogicznie do sposobu podanego w przykładzie 1 opisu EP-110 813 z3Hbenzo[e] indolu i z 3-dwumetyloamino-2-(dwumetyloaminometylenoamino)-akrylanu etylowego (azadienu 1) otrzymuje się związek tytułowy o temperaturze topnienia 278-280°C.
Przykład 3
-metoksymetylo-7H-benzo[e]pirydo[3,4]indolokarboksylan-10 izopropylowy
a) Analogicznie do sposobu podanego w przykładzie 19 opisu EP-A-54 507 z3Hbenzo[e]indolu otrzymuje się 11-metoksymetylo-7H-benzo[e]pirydo[3,4]indolokarboksylan10 etylowy o temperaturze topnienia 195-197°C.
b) Drogą reakcji z izopropanolanem tytanu (IV) otrzymuje się z estru etylowego związek tytułowy o temperaturze topnienia 163-164°C.
Przykład 4
11-metylo-7H-benzo[e]pirydo[3,4-b]indolokarboksylan izopropylowy
a) Analogicznie do sposobu podanego w przykładzie 60 opisu EP-A-54 507 z 3Hbenzo[e]indolu otrzymuje się 11-metylo-7H-benzo-[e]pirydo[3,4]indolokarboksylan-10 etylowy o temperaturze topnienia 244-246°C.
b) Drogą reakcji z izopropanolanem tytanu (IV) otrzymuje się z estru etylowego związek tytułowy o temperaturze topnienia 171-173°C.
Przykład 5
11-etylo-7H-benzo[e]pirydo[3,4-b]indolokarboksylan izopropylowy
a) Analogicznie do sposobu podanego w przykładzie 60 opisu EP-A-54 507 z 3Hbenzo[e]indolu otrzymuje się 11-etylo-7H-benzo-[e]pirydo[3,4]indolokarboksylan-10 etylowy o temperaturze topnienia 201-205°C.
b) Drogą reakcji z izopropanolanem tytanu (IV) otrzymuje się z estru etylowego związek tytułowy o temperaturze topnienia 193-196°C.
Przykład 6
10-metylo-2-propylooksazolo[4,5-g]p-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy
Roztwór 570 mg 6-hydroksy-4-metylo-β-karbolinokarboksylanu-3 izopropylowego w 15 ml dwumetylowego eteru glikolu etylenowego zadaje się za pomocą 1 ml n-butyloaminy i 5,2 g dwutlenku manganu i miesza w temperaturze pokojowej w ciągu nocy. Mieszaninę reakcyjną sączy się przez warstwę środka o nazwie Celite. Po zatężeniu fazy organicznej otrzymaną pozostałość chromatografuje się na żelu krzemionkowym octanem etylowym. Żądane frakcje zatęża się i miesza z eterem etylowym.
Otrzymuje się 325 mg 10-metylo-2-propylooksazolo[4,5-g]β-karbolmokarboksylanu-9 izopropylowego o temperaturze topnienia 223-224°C.
185 554
Analogicznie wytwarza się:
łO-etylo^-izopiOpylooksazGlo^^-g^-karbolinokarboksylan^ izopropylowy o temperaturze topnienia 205-207°C;
10-etylo-2-propylooksazolo[4.5-g]β-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 163-165°C;
10-^m^^;^'lo-^^i^op.ropylooksazolo[4,5-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 248-249°C;
10-metoksymetylo-2-etylooksazolo[4.5-g]β-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 188-189°C;
10-metoksynetylo-2-metylooksazolo[4,5-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 191-193°C;
10-metoksynetylo-2-pentylooksazolo[4,5-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 188-190°C;
10-metoksymetylo-2-izopropylooksazolo[4,5-g]P-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy 0 temperaturze topnienia 174-176°C;
10-metoksymetylo-2-fenylooksazolo[4,5-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 274-276°C;
10-metoksymetylo-2-propylooksazolo[4,5-g]P-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 188-189°C;
10-metoksymetylo-2-(2,2-dwumetylo-1,3-dioksolanylo-4)-oksazolo-[4,5-g]P-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 202-203°C;
2-(2.2-dwumetylo-l.3-dioksolanylo-4)--0-metylooksaz.olo[4,5-g](3-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 278-280°C;
2-(2,2-dwumetylo-l ,3-dioksolanylo-4)-10-etylooksazolo[4,5-g]p-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 228-230°C.
Przykład 7
2-(l,2-dwuihydroksyetylo)-10-metoksymetylooksazolo[4,5-g]P-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy
Roztwór 200 mg 2-(2.2-dwumetylo-l.3-dioksolanylo-4)--0-metoksymetylooksazolo [4,5-g]P-karbolinokarboksylanu-9 izopropylowego w 20 ml chlorku metylenu zadaje się kroplami w temperaturze pokojowej za pomocą 1 ml kwasu trójfluorooctowego i w atmosferze gazu ochronnego w temperaturze pokojowej miesza się nadal w ciągu 4 godzin. Roztwór reakcyjny miesza się z równomolową ilością roztworu wodorowęglanu sodowego. Wytrącony produkt stały odsącza się pod zmniejszonym ciśnieniem i przemywa chlorkiem metylenu. Po suszeniu pod próżnią w temperaturze 50°C otrzymuje się 112 mg 2-(1,2-dwuhydroksyetylo)10-metoksymetylooks;izolo[4,5-g]e-karbolmokarboksylanu-9 izopropylowego o temperaturze topnienia 168°C (z rozkładem).
Analogicznie wytwarza się:
2-(1,2-dwuhydroksyetylo)-10-metylooksazolo [4,5-g] β-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 195-196°C (z rozkładem);
2-( 1,2-dwuhydroksyetylo)-10-etylooksazolo[4,5-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 184-186°C (z rozkładem).
9-(5-metoksymetylo-izoksalilo-3)-10-metoksymetylo-2-izopropylooksazolo[4,5-g] β-karbolina
Do chlorowodorku oksymu 10-metoksymetylo-2-izopropylo-6-tosylooksazolo[4,5-g]Pkarbolinylo-3-metanalu w 6 ml absolutnego tetrahydrofuranu wkrapla się 1,4 ml roztworu podchlorynu sodowego w temperaturze pokojowej w atmosferze gazu ochronnego. Całość miesza się aż do zniknięcia oksymu (sprawdzian metodą chromatografii cienkowarstwowej) w ciągu 1 godziny w temperaturze pokojowej, po czym wkrapla się 210 mg eteru metylowopropargilowego i miesza w ciągu nocy. Po oddestylowaniu rozpuszczalnika rozprowadza się w warstwach octan etylowy/woda, a warstwę organiczną suszy się, sączy i zatęża. Pozostałość rozpuszcza się w 8 ml metanolu, zadaje za pomocą 60 mg metanolanu sodowego i w ciągu godziny ogrzewa się w stanie wrzenia wobec powrotu skroplili. Po zatężeniu warstwy organicznej pozostałość chromatografu-je się na żelu krzemionkowym mieszaniną tolu16
185 554 en:octan etylowy =1:1. Żądane frakcje zatęża się i krystalizuje z octanu etylowego.
Otrzymuje się 81 mg 9-(5-metoksymetylk-izogralilo-3)-10-metogry-metylo-2-izopropylooksazolo[4,5-g]p-karboliny o temperaturze topnienia 121-122°C.
Chlorowodorek oksymu metanalu, potrzebny jako substrat, otrzymuje się sposobem omówionym w opisie patentowym EP 0305 322.
Analogicznie wytwarza się:
9-(5-metylo-izoksalilo-3)-10-metoksymetylo-2-izopropylooksazolo-[4,5-g]3-karboliny o temperaturze topnienia 252-255°C.
Przykład 9 a-amino-10-etylotikzolo [4,5-g]β-garbolisokarbogsylks-9 izopropylowy
297 mg 6-kmino-4-etylo-3-kkrbolinokarbokrylknu-3 izopropylowego rozpuszcza się w 5 ml kwasu octowego, zadaje za pomocą 152 mg tiocyjanianu amonowego i miesza w ciągu 1 godziny w temperaturze pokojowej. Następnie roztwór reakcyjny chłodzi się do temperatury 10°C i zadaje kroplami za pomocą 0,05 ml roztworu bromu w kwasie octowym (0,5 ml Br2 w 9,5 ml kwasu octowego). Nadal miesza się w ciągu 1 godziny w temperaturze 10°C, po czym ogrzewa się do temperatury pokojowej. Mieszaninę reakcyjną rozprowadza się w układzie octan etylowy/wody i zobojętnia za pomocą 10%-owego roztworu K2CO3. Warstwę organiczną oddziela się, suszy i zależą do sucha. Pozostałość rozciera się z eterem etylowym. Otrzymuje się 214 mg związku tytułowego o temperaturze topnienia 160°C (z rozkładem).
Przykład 10 a-kmino-10-metoksymetylo-tiazolo [4,5-g] β-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy
Z 6-amino-4-metoksymetylo-3-karboksylanu-3 izopropylowego sposobem podanym w przykładzie 9 otrzymuje się związek tytułowy w o temperaturze topnienia 188-192°C (z rozkładem).
Przykład 11
2-ί^ΙίθΉίόο-10-etylotiαzolo[4,5-g]β-karbklinkkarboksylαn-9 izopropylowy
100 mg a-amino-10-etylotikzolo[4,5-g]β-gkrbolinokarbogrylasu-9 izopropylowego przeprowadza się w stan zawiesiny w 10 ml bezwodnika octowego i ogrzewa się w ciągu 15 minut w temperaturze 80°C. Po ochłodzeniu odsączą się wytrącony osad i przekrystalizowuje z octanu etylowego. Otrzymuje się 51 mg 2-acetamido-10-etylo^ikzolo[4,5-g]3-karbolinogkrbokrylasu9 izopropylowego o temperaturze topnienia 208-210°C.
Przykład 12
2-etyloamino-10-etylotiazolo [4,5-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy
a) 297 mg 6-kmino-4-etylo-β-karbolinokkrboksylanu-3 izopropylowego ogrzewa się w stanie wrzenia wobec powrotu skroplin w 20 ml izopropanolu w ciągu 2 godzin. Rozpuszczalnik oddestylowuje się pod próżnią a pozostałość przekrystalizowuje się z układu octan etylowy/eter etylowy. Otrzymuje się 257 mg 4-etylo-6-^3-eGty]^^'^:^^'ure:rdo)-3-karbolinokarboksylan-3 izopropylowy o temperaturze topnienia 234-236°C.
b) W temperaturze pokojowej 0,035 ml bromu wkrapla się do zawiesiny 180 mg 4etylo-6-(3-etylotioureido)-β-karbolinokarbogrylanu-3 izopropylowego w 20 ml chloroformu, po czym w ciągu 3 godzin ogrzewa się w stanie wrzenia wobec powrotu skroplin. Roztwór reakcyjny zatęża się i rozprowadza w octanie etylowym i w 20% wodnym roztworze K2CO3. Warstwę organiczną oddziela się, suszy i zatęża. Pozostałość przykrystalizowuje się z octanu etylowego. Otrzymuje się 141 mg związku tytułowego o temperaturze topnienia 275-276°C.
Analogicznie do sposobu podanego w przykładzie 11 wytwarza się:
2-metyloamink-10-etylotiazolo[4,5-g]β-kkrbolinokkrboksylan-izopropylowy o temperaturze topnienia 200°C (z rozkładem);
2-metyloamino-10-metylotikzolo[4,5-g] 3-gkrbolinokarboksylan-9 izopropylowy;
2-metyloamiino-10-metogsymetylo-tiazolo[4,5-g]β-garbklinogarbogsylan-9 izopropylowy.
Przykład 14.
Pirolo [4,5-g]β-kkrbolinodwukkrboksylan-a,5 dwuetylowy
a) 7100 mg 6-amino-3-karbolinokkrboksylknu-3 etylowego w 18 ml wody w temperaturze 4°C zadaje się za pomocą 1,2 ml stężonego kwasu solnego. Do wytrąconej soli wkrapla
185 554 się roztwór 210 mg azotynu sodowego i nadal miesza w ciągu 15 minut w temperaturze 4°C. Roztwór ten w temperaturze 4°C wkrapla się do 410 mg 2-metyłoacetooctanu etylowego i 1 ml 50% KOH w 3 ml etanolu i 6 ml wody, po czym miesza się nadal w ciągu 3 godzin. Mieszaninę reakcyjną zadaje się za pomocą 50 ml wody i ekstrahuje octanem etylowym. Warstwy organiczne przemywa się wodą, suszy i zatęża. Otrzymuje się 250 mg 6-(letoksykarbonylo-etylidenohydrazyno)-P-karbolmokarboksylanu-3 etylowego, który przetwarza się bez dalszego oczyszczania.
b) 750 mg 6-(1-etoksykarbonyloetylidenohydrazyno)-P-karbolinokarboksyianu-3 etylowego w atmosferze gazu ochronnego w ciągu 2 godzin ogrzewa się w stanie wrzenia wobec powrotu skroplin w 35 ml absolutnego ksylenu. Po ochłodzeniu ksylen zdekantowuje się, a pozostałość rozprowadza się w octanie etylowym, sączy przez warstwę środka o nazwie Celite i zatęża. Otrzymaną pozostałość chromatografuje się etanolem na żelu krzemionkowym. Żądane frakcje zatęża się i przekrystalizowuje z etanolu. Otrzymuje się 45 mg związku tytułowego o temperaturze topnienia 198-201 °C.
Przykład 15
2-izopropylo-10-metoksymetylo-1 H-imidazo[4,5-gJ-P-karbolmokarboksylan-9 izopropylowy
627 mg 6-amlno-4-metoksymetyio-β-karbolmokarboksyianu-3 izopropylowego miesza się w 10 ml dwumetylowego eteru glikolu dwuetylenowego z 1,6 g dwutlenku manganu i 0,98 ml izobutyloaminy w ciągu 16 godzin w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną sączy się przez warstwę środka o nazwie Celite, przesącz zatęża się i chromatografuje układem chlorek metylenu+etanol = 10+1 na żelu krzemionkowym. Z, żądanych frakcji otrzymuje się 499 mg 2-izopropylo-10-metoksymetylo-1H-imidazo[4,5-gJP-karboiinokarboksylanu-9 izopropylowego (oleistego).
Analogicznie wytwarza się:
2-izopropylo-10-metylo-1 H-imidazo[4,5-gJP-ka^rbolinokar^bok^syda^n-ę izopropylowy;
2-izopropylo-10-etylo-1IΊ-imidazo[4,5-gJβ-karboimok.arboksylan-9 izopropylowy;
2-fenyio-10-metoksymetyio-1H-imidazo[4,5-gJ (3-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy;
2-butylo-10-metoksymetylo-1 H-imidazo [4,5-gJ (-karbohnokarboksylan-9 izopropylowy;;
2-(2,2-dwumetylo-1,3-dioksoiawlo-4)-10-etylo-1H-imidazo[4,5-gJ-β-karbolmokaΓboksyi lan-9 izopropylowy;
2-(2,2-dwumetylo-1,3-dioksoianyio-4)-10-metoksymetylo-1H-imidazo[4,5-gJβkarbonnokarboksylan^ izopropylowy;
2-etylo- 10-metoksymetylo-lβH-imidazo[4,5-gJP-karboiinokarboksyian-9 izopropylowy;
10-metoksymetylo-2-trój if uorometylo-1 H-imidazo[4,5-gJβ-karboiinokarboksylan-9 izopropylowy;
10-metoksymetylo-2-(2-tienylo)-1 Η-imidazo [4,5-gJ (-karboiinokarboksyian-9 izopropylowy;
2-(2-furylo)-10-metoksymetylo-1 H-imidazo [4,5-gJ (-karbohnokarboksylan^ izopropylowy;
2-(4-chlorofenyio)-10-metoksymetylo-1 H-imidazo[4,5-gJP-karboHzokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 270°C (z rozkładem);
2-(2-chlorofenylo)-10-metoksymetylo-1 H-imidazo[4,5-gJ (-karbohnokarboksylan^-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 205-207°C;
2-(4-metylofenylo)-10-metoksymetylo-1 H-imidaz^o[4,5-gJ (-karboilnokarboksyian-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 168°C (z rozkładem);
2-(4-metoksyfenyło)-10-metoksymetylo-1 H-imidazo [4,5-gJ (-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 258-260°C;
2-(2-metoksyfenylo)-10-metoksymetylo-1 IΊ-imidazo[4,5-gJ[P-karboimokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 225-228°C.
Przykład 16
Analogicznie do sposobu podanego w przykładzie 7 wytwarza się:
2^(1 Id-imidazo [4,5-gJ (karbolinokarboksylan© izopropylowy o temperaturze topnienia 198°C;
2-( 1,2-dwuhydroksyetylo)-10-etylo-1 H-imidazo[4,5-gJp-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy o temperaturze topnienia 168°C.
185 554
Przykład 17
10-etyło-2-metylotiazolo [5,4-g] P-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy
a) 2500 mg --amino-A-etylo-P-karbolinokarboksylanu-S izopropylowego rozpuszcza się w 40 ml pirydyny, zadaje za pomocą 0,79 ml bezwodnika octowego i ogrzewa w ciągu 2 godzin w temperaturze 50°C. Po dodaniu 20 ml wody zatęża się pod próżnią. Pozostałość rozpuszcza się w octanie etylowym i przemywa wodą. Warstwę organiczną, oddziela się, suszy i zatęża do sucha. Pozostałość, tj. 3110 mg 6-acetyloamlno-4-etylo-β-karbollnokarboksylanu3 izopropylowego, bez dalszego oczyszczania poddaje się przetrwarzaniu.
b) 2741 mg 6-acetyloamino-4-etylo-β-karbolinokarboksylanu-3 izopropylowego ogrzewa się w 110 ml dioksanu z 3915 mg odczynnika Lawesson'a w temperaturze 70°C w warunkach mieszania. Po ochłodzeniu całość zadaje się za pomocą 100 ml octanu etylowego i przemywa nasyconym roztworem chlorku sodowego. Warstwę organiczną suszy się i zatęża pod próżnią. Pozostałość chromatografuje się układem toluen+metanol=8+2 na żelu krzemionkowym. Z żądanych frakcji otrzymuje się 1541 mg 4-etylo-6-tiocetyloamino-β-karbolino karboksylanu-3 izopropylowego o temperaturze topnienia 158-1-0°©
c) 450 mg KaFe(CN)- rozpuszcza się w 1,8 ml wody, zadaje za pomocą 1,4 ml 1n NaOH i chłodzi do temperatury 4°C. Do tego roztworu wkrapla się 200 mg 4-etylo--tioacetyloamino-(3-karbolinokarboksylanu-3 izopropylowego w 4 ml pirydyny i nadal miesza się w ciągu 2 godzin w tej temperaturze. Mieszaninę reakcyjną rozprowadza się w octanie etylowym, przemywa wodą, suszy i zatęża.. Pozostałość chromatografuje się układem toluen+etanol=95+5 na żelu krzemionkowym. Żądane frakcje zatęża się i rozciera z eterem etylowym. Otrzymuje się 30 mg związku tytułowego o temperaturze topnienia 239-240°C.
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład -0 egz.
Cena 4,00 zł.

Claims (6)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Nowe związki, skondensowane p-karboliny o wzorze I, ich izomery optyczne, tautomery i fizjologicznie dopuszczalne sole w których
    R3 oznacza -CO-R1,
    R4 oznacza wodór, Ci.6-alkil, C1.4-C 1.2-alkil
    A stanowi 5-6 członowy pierścień nienasycony, w którym 1-2 atomy węgla mogą być zastąpione przez N, O i/lub S i który może być podstawiony grupami R5 i R , a
    R51 R6 sąjednakowe lub różne i oznaczają wodór, Ci-^alkil,
    Ci6-alkoksyl, grupę hydroksylową, która za pomocą łatwo odszczepialnych rodników eterowych, C-.6-alkanoilu, benzoilu może być funkcyjnie przekształcona w grupę 1,3-dioksanu,
    1,3-dioksolanu, 2-fenylo-1,3-dioksanu lub 2,2-dwumetylo-F3-dioksolanu, dalej oznaczają grupę NR7R8, grupę COR, C-- -alkil, który jest podstawiony grupą hydroksylową. ewentualnie za pomocą łatwo odszczepialnych rodników eterowych, Cus-alkanoilu, benzoilu funkcyjnie przekształconą w grupę 1,3-dioksanu, 1,3-dioksolanu, 2-fenylo-1,3-dioksanu lub 2,2-dwumetylo-1,3-dioksolanu, C-_4-alkoksylem lub chlorowcami, nadto oznaczają rodnik Ciw-arylowy lub 5-6 członowy rodnik hetarylowy, który zawiera 1-3 atomy-N, -O i/lub -S, a ten rodnik arylowy i hetarylowy może być podstawiony C1-4-alkilem, CM-alkoksylem, chlorowcem lub grupą-CFi, albo
    R5 i r6 razem tworzą grupę -(CH2)n-,
    R1 i R oznaczają hydroksyl, C-M-alkoksyl lub NR^R1! n oznacza 3 lub 4, każdy z symboli R i R oznacza wodór, Cj^-alkil, acyl lub fenyl, który może być jednolub wielokrotnie podstawiony C1_4-alk.ilem, CM-alkoksylem, chlorowcem lub grupą -CF3, każdy z symboli Rw i R11 oznacza wodór, C^-alkU, C3.7-cykloalkil, rodnik C6-12-arylowy lub
    5-6 członowy rodnik hetarylowy, który zawiera 1-3 atomy-N, -O i/lub -S, a ten rodnik arylowy i hetarylowy może być jedno- lub wielokrotnie podstawiony CM-alkilem, C1-4-alkoksylem, chlorowcem lub grupą-CF3.
  2. 2. Związki według zastrzeżenia 1, w którym A oznacza grupę -N-CR5-CR6=N-.
  3. 3. Związki, wedlug zastrzeżenia 1, którymi są
    11 -etylo-3-metylopirazyno[2,3-g] β-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy,
    11-etylo-2-metylopirazyno[2,3-g]e-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy,
    11-metoksymetylo-2,3,4,5-tetrahydrochinoksalino[2,3-g]e-karbolinokarboksylan-12 izopropylowy,
    3,11-bis-metoksymetylo-pirazyno [2, 3-g]e-karbolinokarboksylan-10 izopropylowy,
    11-rrietoksymotylo-7H-benzo[e]pirydo [3,4-b] indolokarboksylan-10 izopropylowy,
    10-metylo-2-propylooksazolo [4,5-g]P-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy,
    2-(1,2-dwuhydroksyetylo)-10-metoksymetylooksazolo [4,5-g] β-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy,
    185 554
    9- (5 -metoksymetylo-izoksazolilo-3 )-10-metoksymetylo-2-izopropylo-oksazolo [4,5-g]β karbolina,
    2-amino-10-etylotiazolo[4,5-g] β -karbolinokarboksylan-9 izopropylowy,
    2-amino-10-metoksymetylo-tiazolo [4,5-g] β-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy, pirolo[4,5-g]P-karbolinodwukarboksylan-2,5 dwuetylowy, 2-izopropylo-10-metoksymetylo-1H-imidazo[4,5-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy,
    10- etylo-2-metylotiazolo[5,4-g]e-karbolinokarboksylan-9 izopropylowy.
  4. 4. Środek leczniczy, znamienny tym, że zawiera jako substancję czynną, związek o wzorze I określony w zastrzeżeniu 1.
  5. 5. Stosowanie związków o wzorze I określonych w zastrzeżeniu 1 do wytwarzania środków leczniczych do leczenia dolegliwości geriatrycznych i niedoborów kognitywnych.
  6. 6. Sposób wytwarzania związków o wzorze I określonych w zastrzeżeniu 1, znamienny tym, że
    a) związek o wzorze II lub obecności kwasów poddaje się reakcji z 2-azadienem o wzorze III, (II)
    R3 //-N
    -X (III) którym R3, R4 i A mają wyżej podane znaczenie, a X i Y stanowią grupy ewakuowane, albo b) związek o wzorze IV, w którym R3, r4 i A mają wyżej podane znaczenie, aromatyzuje się, albo c) związek o wzorze V,
    H (V)
    185 554 w którym R3 i R4 mają wyżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z α,β-nienasyconym aldehydem, prowadzącej do dokondensowanej pirydyny, albo poddaje się reakcji z pierwszorzędową aminą H2N-CH2-R5, prowadzącej do dokondensowanego imidazolu albo otrzymane za pomocą azotynów solo dwuazoniowe poddaje się reakcji z pochodnymi kwasu acetooctowego, prowadzącej do pochodnej etylidenohydrazynowej i tę pochodną cyklizuje się do pirolu lub poddaje się reakcji z pochodnymi tiocyjanianowymi lub izotiocyjanianowymi, prowadzącej do dokondensowanego tiazolu, albo
    H w którym R3 i r4 mają wyżej podane znaczenie, poddaje się reakcji z pierwszorzędową aminą H2N-CH2-R5, prowadzącej do dokondensowanego oksazolu lub poddaje się reakcji z pierwszorzędową dwuaminą o sąsiednich grupach aminowych,
    R6 R5 h2n-ch-ch-nh2 prowadzącej do dokondensowanej pirazyny, albo e) tlenek nitrylu o wzorze VII
    H
    H (VII) za pomocą związku o wzorze =-R2 cyklizuje się do pochodnej izoksazolu, w którym R4 i A mają wyżej podane znaczenie, a Z jest chlorowcem, poddaje się reakcji z tioamidem H2N-CS-R9, prowadzącej do związku mającego podstawnik R3 oznaczający tiazolil, albo
    185 554
    I (IX)
    Η Η którym R4 i A mają wyżej podane znaczenie, cyklizuje się z azydkiem do związku mającego podstawnik R3 oznaczający tetrazolil, i ewentualnie następnie grupę estrową zmydla lub przeestrowuje się, grupę karboksylową estryfikuje się, grupę aminową alkiluje lub acyluje się, funkcyjnie przekształconą grupę hydroksylową uwalnia się, oddziela się izomery lub tworzy się fizjologicznie dopuszczalne sole.
PL96322847A 1995-04-12 1996-04-03 Nowe związki, skondensowane beta-karboliny, sposób ich wytwarzania i ich stosowanie oraz środek leczniczy PL185554B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
DE19514524A DE19514524A1 (de) 1995-04-12 1995-04-12 Anellierte beta-Carboline
PCT/DE1996/000632 WO1996032392A1 (de) 1995-04-12 1996-04-03 ANELLIERTE β-CARBOLINE

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL322847A1 PL322847A1 (en) 1998-02-16
PL185554B1 true PL185554B1 (pl) 2003-05-30

Family

ID=7759938

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL96322847A PL185554B1 (pl) 1995-04-12 1996-04-03 Nowe związki, skondensowane beta-karboliny, sposób ich wytwarzania i ich stosowanie oraz środek leczniczy

Country Status (23)

Country Link
US (1) US6127368A (pl)
EP (1) EP0820454B1 (pl)
JP (1) JPH11503432A (pl)
KR (1) KR100379585B1 (pl)
CN (1) CN1072224C (pl)
AT (1) ATE221068T1 (pl)
AU (1) AU703635B2 (pl)
CA (1) CA2217719A1 (pl)
CZ (1) CZ319997A3 (pl)
DE (2) DE19514524A1 (pl)
HU (1) HUP9801771A3 (pl)
IL (1) IL117734A (pl)
MX (1) MX9707784A (pl)
MY (1) MY113450A (pl)
NO (1) NO309568B1 (pl)
NZ (1) NZ304823A (pl)
PL (1) PL185554B1 (pl)
RU (1) RU2169148C2 (pl)
SK (1) SK137097A3 (pl)
TR (1) TR199701156T1 (pl)
TW (1) TW412535B (pl)
WO (1) WO1996032392A1 (pl)
ZA (1) ZA962946B (pl)

Family Cites Families (1)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
DE4130933A1 (de) * 1991-09-13 1993-03-18 Schering Ag Neue (beta)-carbolinderivate, deren herstellung und verwendung in arzneimitteln

Also Published As

Publication number Publication date
EP0820454A1 (de) 1998-01-28
KR100379585B1 (ko) 2004-09-04
DE59609482D1 (de) 2002-08-29
KR19980703825A (ko) 1998-12-05
TR199701156T1 (xx) 1998-02-21
CN1072224C (zh) 2001-10-03
NO974687D0 (no) 1997-10-10
HUP9801771A3 (en) 1999-01-28
IL117734A0 (en) 1996-07-23
CZ319997A3 (cs) 1998-06-17
ATE221068T1 (de) 2002-08-15
RU2169148C2 (ru) 2001-06-20
IL117734A (en) 1999-08-17
EP0820454B1 (de) 2002-07-24
PL322847A1 (en) 1998-02-16
MX9707784A (es) 1997-12-31
AU5269696A (en) 1996-10-30
MY113450A (en) 2002-02-28
NO974687L (no) 1997-12-11
TW412535B (en) 2000-11-21
NO309568B1 (no) 2001-02-19
JPH11503432A (ja) 1999-03-26
CA2217719A1 (en) 1996-10-17
WO1996032392A1 (de) 1996-10-17
ZA962946B (en) 1996-09-06
HUP9801771A2 (hu) 1998-11-30
AU703635B2 (en) 1999-03-25
NZ304823A (en) 1999-06-29
CN1181081A (zh) 1998-05-06
US6127368A (en) 2000-10-03
DE19514524A1 (de) 1996-10-17
SK137097A3 (en) 1998-08-05

Similar Documents

Publication Publication Date Title
CA2103242C (en) Imidazo[2,1-b][3]benzazepine derivatives, compositions and method of use
BG60432B2 (bg) Производни на 1,2-бензизоксазол-3-ил и 1,2-бензи-зотиазол-3-ил
CZ226694A3 (en) Process for preparing derivatives of imidazopyridine
HU218950B (hu) Kondenzált imidazo-piridin-származékok, az ezeket tartalmazó gyógyszerkészítmények és eljárás előállításukra
FR2974088A1 (fr) Composes pyrazolo[3,4-b]pyridines tri- et tetracycliques comme agent anticancereux
SK33995A3 (en) Imidazodiazepines
HUT59403A (en) Process for producing new beta-carboline derivatives and pharmaceutical compositions comprising same
DK169270B1 (da) 3-oxadiazol- og 3-carbonsyre-beta-carbolinderivater og fremgangsmåde til deres fremstilling
Khademi et al. Applications of alkyl orthoesters as valuable substrates in organic transformations, focusing on reaction media
DK169131B1 (da) Heteroaryloxy-beta-carbolinderivater, fremgangsmåde og fremstillling heraf samt deres anvendelse til fremstilling af et lægemiddel
PL170376B1 (pl) Sposób wytwarzania nowych pochodnych imidazo[1,2-a](pirolo, tieno lub furano)- -[3,2-d]azepiny PL PL PL
NZ203955A (en) Imidazo(1,2,-a)pyridine derivatives and pharmaceutical compositions
SK283288B6 (sk) Tetrahydropyridínové zlúčeniny, farmaceutický prostriedok s ich obsahom a ich použitie
Suzuki et al. New bronchodilators. 3. Imidazo [4, 5-c][1, 8] naphthyridin-4 (5H)-ones
PL185554B1 (pl) Nowe związki, skondensowane beta-karboliny, sposób ich wytwarzania i ich stosowanie oraz środek leczniczy
US5348958A (en) Hetaryloxy-β-carbolines, and use as pharmaceutical agents for treating epilepsy and anxiety
KR20220016194A (ko) Prmt5 억제제로서의 헤테로시클릭 화합물
GB2031426A (en) Imidazo(2&#39;,1&#39;:2,3)thiazolo(5,4-c)pyridines and related compounds
Gueiffier et al. Heterocyclic compounds with a bridgehead nitrogen atom. Synthesis in the imidazo [1, 2‐c] quinazoline series
GB2174695A (en) Heteroanalogs of imidazobenzodiazepines
El-Zohry et al. A facile synthesis of some new 7, 8‑dihydrospiro {imidazo [1, 2‑a] pyridine‑7, 3′‑indoline}‑2′‑one deriva‑tives
CA2089569A1 (en) 3-aryl or 3-heteryl-.beta.-carbolines, their production and use in pharmaceutical agents
Janciene et al. Cyclocondensation of 1, 5-Substituted 7-Amino-Tetrahydro-1, 5-Benzodiazepin-2-Ones with?,?-Unsaturated Ketones
SI9500345A (sl) 1,2-benzizoksazol-3-il derivati
CZ77992A3 (en) Cycloalkyl and azacycloalkylpyrrolopyrimidines and pharmaceutical compositions containing thereof