PL185042B1

PL185042B1 - 7-fluoro-lub 7beta, 8beta-metano-taksole i zawierające je kompozycje farmaceutyczne

Info

Publication number: PL185042B1
Application number: PL93309392A
Authority: PL
Inventors: Hester┴Jackson┴B.┴Jr.; Johnson┴Roy┴A.; Kelly┴Robert┴C.; Midy┴Eldon┴G.; Skulnick┴Harvey┴I.
Original assignee: Upjohn Co
Priority date: 1992-12-15
Filing date: 1993-12-13
Publication date: 2003-02-28
Also published as: TW389758B; FI952920A0; IL107950A; FI111633B; JP3441458B2; DE69332438D1; KR950704288A; CN1095377A; FI952920A; NO952351D0; HU9501733D0; EP0674630B1; DE69332438T2; CN1062561C; JPH08506568A; CA2149021A1; NO952351L; MY116473A; SK281897B6; ES2187519T3

Description

Przedmiotem wynalazku jest również związek o keozee

H Ri 0 > z t II

'12-

Ί4 «nł“ w którym:

Ri oznacza fenyl;

Rj 1 oznacza dimetoksyfeny';

Ri oznacza -C(O)-fenyl, BOC, Cbz, Troc, C(O)NH(CH3)3;

185 042

R₁₀ oznacza TES, Troc;

Rj4 oznacza Ac, Troc.

Sposób wytwarzania związku o wzorze

obejmuje reakcję oksazolidyny w postaci wolnego kwasu o wzorze 7 z bakatyną o wzorze 8

w obecności czynnika odwadniającego, w którym to wzorze Rio i Ri są takie same lub różne i są wybrane z grupy obejmującej -C(O)Ci-C6alkil (korzystnie -C(O)CH3), -C(O)OCi-C6alkil, -C (O)OCH2CX3, gdzie X oznacza chlorowiec, -C(O)OCH₂CH2SiR20 (gdzie R₂o oznacza Ci-C6alkil), lub -Si(R₂o)3; Rii i R12 mają znaczenia jak określone powyżej.

Przedmiotem wynalazku jest ponadto kompozycja farmaceutyczna zawierająca skuteczną przeciwnowotworowe ilość związku o wzorze I:

w którym

R1 oznacza fenyl;

R2jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(O)fenyl, -NHC(O)OC(CH3)3; -NHC(O)OCH2fenyl; R3 oznacza atom wodoru;

185 042

R₄ oznacza -OH lub -OC(O)OCH₂C (Cl)₃;

R5 oznacza -H;

R6 oznacza -H:H, gdyR7oznacza grupę a-R₇₁ : β^₇₂, w której jeden z R₇₁ i R72 oznacza-H, a pozostały z R₇, i R72 oznacza - X, przy czym X oznacza flouor, a R8 oznacza -CH3;

R6 oznacza -H:H, gdy R7 oznacza grupę α-H : P-R-^ , w której R74 i R8 razem tworzą pierścień cyklopropylowy;

R, oznacza -C(O)CH₃; oraz jego farmaaoutycnnio dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.

Związki według wynalazku są wytwarzane sposobem (sposobami), jak przedstawiono na Schematach A, A', B i C.

Produktem wyjściowym dla sposobu przedstawionego na Schemacie A jest taksol lub pochodna analogu taksolu A-1.

W wyniku reakcji A-1 z reagentem takim jak trifluorek diotyloamieosiarki (DAST), trifluorek dimotyloamieosiarki (metyloDAST), difluorekbis(dimetyloamino)siarki, difluorek bis(dietyloamino)siarki lub difluorek (diotyloamieo)(dimptyloamieo)siarki otrzymuje się 7-dooksy-7β,8β-motanowy analog A'-2 (Schemat A-II), jak również 7-deoksy-7-fluorowy analog A2 (Schemat A-III). Dla tego sposobu konwersji korzystny jest DAST lub metyloDAST. Reakcję z zastosowaniem DAST lub metyloDAST prowadzi się w rozpuszczalniku aprotonowym, takimjak chlorek metylenu (CH2G2), chloroform (CHCl₃), fluorotrichłorometan (Freon 11^R), eter dimetylowy glikolu etylenowego (glim), eter 2-metoksyetylowy (diglim), pirydyna, węglowodory, takie jak pentan, heksan lub izooktan, tetrahydrofuran (THF), benzen, toluen, ksylen. Korzystnym rozpuszczalnikiem jest chlorek metylenu. Reakcję można prowadzić w zakresie temperatur od -100°C do 100°C lub powyżej. Zwykle, reakcję rozpoczyna się w warunkach niskiej temperatury, np. -78°C, i następnie prowadzi się ją w wyższej temperaturze, np. 25°C. Reakcję kończy się dodatkiem wody, surowy produkt wydziela się standardowymi metodami ekstrakcji i oczyszcza się standardowymi metodami ahromatograCianeymi i/lub na drodze krystalizacji. [Gdy R4 oznacza -OC (O) OCH2C (Cl)3, traktowanie A-2 (Schemat A-II) aktywowanym cynkiem w roztworze metanol-kwas octowy pomaga w usunięciu grupy zabezpieczającej i wytworzeniu żądanego 7-dooksy-7β,8β-motano-taksolu lub analogu 7-deoksy-7P,8p-metano-taksolu A'-3 (Schemat A-II). Gdy R4 oznacza -OC (O) OCH2C (Cl)3, traktowanie A-2 (Schemat A-III) aktywowanym cynkiem w roztworze metanol-kwas octowy pomaga w usunięciu grupy zabezpieczającej i wytworzeniu żądanego T-deoksy-T-fluorotaksolu lub analogu 7-deoksy-7-fluorotaksolu A-3 (Schemat A-III)]. Sposoby dodawania do taksolu lub analogów taksolu rozmaitych grup ochronnych i usuwania takich grup znaleźć można w T. W. Greene i P.G.M. Wuts, „Protective Groups in Organie Syntbesis”, wyd. 2, str. 10-142, Wiley, Nowy Jork, 1991.

Alternatywnie, związki (wzór II) według wynalazku można wytwarzać traktując 7-epi pochodną taksolu DAST w dichlorometanie, jak ujawniono w Chen i in., Serendipitous Syntoesis of a Cyclopropaeo-Contaieing Taxol Analog via Anchimeric Participation of an Unactreated Angular Methyl Group, Advance ACS Abstracts, Vol. 1, Nr 2, 15 lipca 1993 oraz w J. Org. Chem., 1993, 56, 4520 (13 sierpnia 1993).

Związki (wzór II) według wynalazku można również wytwarzać sposobem przedstawionym na Schemacie B-II. W sposobie tym, gdy we wzorze II Z'= H (gdy Z' = H; R_w = -C(O)CH3 wzór ten jest również znany jako bakatyna III), działanie na bakatynę III lub odpowiednio zabezpieczona (Z'= troc) cząsteczki bakatyny III B-1 sposobem opisanym powyżej, prowadzi do 7-deoksy-7β,8β-motaeo-bakatyey III (B-2) po usunięciu grupy ochronnej. Reakcja B-2 z łańcucha bocznego z aktywowanym prekursorem B-3 jpdnąz kilku opisanych w literaturze metod (patrz: D.G.I. Kingston, Pharmac., Ther., 1991, 52, 1-34; A. Commercon, D. Bezard, F. Bernard, J.D. Bourzat, Te^ahedron Letter., 1992, 33, 5185; G.I. Georg, Z.S. CheruvaUath, R.H. Himes, M.R. Majillano, BioMed. Chem. Lett. 1992,2,295), daje produkt B-4. Przykładowo, sprzęganie 7-deoksy-7P,8P-metano-bakatyny III z kwasem (4S,5R)-N-BOC-2,2-dimptylo-4-feeylo-5-oksazolidynokarboksylowym i kolejne przekształcenia, zgodnie z procedurą Commercona i in.,

185 042 prowadzą do produktu przejściowego, który jest użyteczny do dalszych przekształceń w 7-deoksy-7 P,8p-metano-taksol, 7-deoksy-7P,8 β-metano-taksoter (związek o wzorze II, w którym R1 = Ph; R2 = NHC (O)O-t-Bu; R3 = R₅ = H; R4 = R6 = OH] i inne analogi 7-deoksy-7e,8e-metano-taksolu.

Związki (wzór II) według wynalazku można także wytwarzać z taksolu lub analogów taksolu, mających przy C-7 podstawnik o właściwościach dobrej grupy opuszczającej, np. (a) prekursor jonu diazoniowego, taki jak -NH2, (b) ester sulfonianowy, -OSO2R (gdzie R oznacza grupę, takąjak na przykład, -CH3, -CF3 C₆H.i-(p)-CH.3 -C6H4-(p)-Br, -C6H4-(p)-NO2, lub (c) jeden z chlorowców, jod lub brom (-J lub -Br). Podstawnik aminowy przy C-7 po reakcji z kwasem azotawym (HNO2) przekształca się w jon diazoniowy. Jon diazoniowy samoistnie traci azot, co powoduje wytworzenie 7 e,8e-metanowej grupy funkcyjnej. Ester sulfonianowy przy C-7, rozpuszczony w rozpuszczalniku polarnym (takim jak metanol-woda, etanol-woda, kwas trifluorooctowy), ulega jonizacji, w wyniku czego wytwarza się 7 β,8 β-metanowa grupa funkcyjna. Jonizację estru sulfonianowego można zwiększyć dodając do środowiska reakcji nienukleofilowej zasady [takiej jak węglan potasu, wodorowęglan potasu, 1,4-diazabicyklo[2.2.2]oktan (DABCO)]. Jodek lub bromek przy C-7 w polarnym rozpuszczalniku i w obecności soli metalu, zwłaszcza soli srebra, takiej jak octan srebra, trifluorooctan srebra, tetrafluoroboran srebra, ulega jonizacji i tworzy 7e,8e-metanową grupę funkcyjną.

Związki (wzór III) według wynalazku można także wytworzyć sposobami przedstawionymi na Schemacie B-III. W sposobie tym, gdy we wzorze II Z' = H (gdy Z' = H; R_w = -C(O)CH3, wzór ten jest również znany jako bakatyna III), w wyniku fluorowania bakatyny III lub odpowiednio chronionej (Z' = troc) cząsteczki bakatyny III B-1 sposobem opisanym powyżej, po usunięciu grupy ochronnej, otrzymuje się 7-deoksy-7-fluorobakatynę III (B-2). Reakcja B-2 z aktywowanym prekursorem łańcucha bocznego B-3 jedna z kilku opisanych w literaturze metod (patrz: D.G.I. Kingston, Pharmac., Ther., 1991, 52, 1-34; A. Commercon, D. Bezard, F. Bernard, J.D. Bourzat, Tetrahedron Letter., 1992, 33, 5185; G.I. Georg, Z.S. Cheruvallath, R.H. Himes, M.R. Majillano, BioMed. Chem. Lett. 1992,2,295), daje produkt B-4. Przykładowo, sprzęganie 7-fluorobakatyny III z kwasem (4S,5R)-N-BOC-2,2-dimetylo-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowym i kolejne przekształcenia, zgodnie z procedura Commercona i in., prowadzą do produktu przejściowego, który jest użyteczny do dalszych przekształceń w 7-deoksy-7-fluorotaksol, 7-deoksy-7-fluorotaksoter (związek o wzorze III, w któiym R1 = Ph; R2=NHC(O)O-t-Bu; R3 = R₅ = H; R4 = OH; R_I0= -C(O)CH3] i inne analogi 7-deoksy-7-fluorotaksolu.

Związki (wzór I, łącznie z wzorem II i III) według wynalazku można wytworzyć nowym ulepszonym sposobem, jak przedstawiono na Schemacie A', B i C. Estry kwasu 3-azydo-2-hydroksy-karboksylowego 1 można wytworzyć jak opisano w literaturze (patrz: J-N. Denis, A. Correa, A.E. Greene, J. Org. Chem., 1990, 55, 1957). Produkty te można łatwo poddawać uwodornieniu do wolnych amin 2, aczkolwiek literatura celowo unika takiego produktu pośredniego, wytwarzając, bezpośrednio przed redukcją azydku, hydroksy-acylowany produkt przejściowy. Amina 2 jest wystarczająco trwała, nie jest więc żadnym problemem wyodrębnienie jej i stosowanie bezpośrednio do wytworzenia N-acylowanego, pozbawionego grupy hydroksylowej, związku 3. Związki 3 stosowane były w reakcjach zabezpieczania grupy hydroksylowej, hydrolizy estru do kwasu i bezpośredniej kondensacji z pochodnąbakatyny III lub po przekształceniu w oksazynon (Patent Europejski 0 428 376 Al, US 4S6 235). Metody te jednak są znacznie gorsze, ponieważ wymagają dużych nadmiarów środka acylującego i zwykle ich wydajność nie wykracza poza 60%. Opisano również sposoby z zastosowaniem jako produktu pośredniego beta-laktamu, lecz wymagają one również dużych nadmiarów reagenta, bądź też wprowadzenia bardzo mocnych zasad, takich jak LDA, co czyni je znacznie trudniejszymi do przeprowadzenia i nieodpowiednimi w przypadku niektórych analogów (I. Ojima, I. Habus, M. Zhao, G.I. George, L.R. Jayasighe, J. Org. Chem., 1991,56,1681, EP Ο4θ0 971 A2). Bardzo skuteczny sposób kondensacji obejmujący przekształcenie pochodnej hydroksy aminy 3 w oksazolidynon z 2 niewodorowymi podstawnikami w pozycji 2 jest opisany w A. Commercon, D. Bezart. F. Bernard, J.D. Bourzat w Tetrahedron Lett., 1992, 33, 5185 i wpatencie WO 92/09589. Kondensacja prze185 042 biega z bardzo wysoką wydajnością, ale usuwanie grupy ochronnej wymaga stosowania wystarczająco mocnego kwasu, co powoduje, że w takich warunkach usuwania grup ochronnych, czułe analogi taksolu ulegaj ^zniszczeniu. Zmodyfikowaliśmy i ulepszyliśmy te metodę, wytwarzając oksazolidyny 5 nie na drodze reakcji z ketonem, stosowanym przez powyższych badaczy, ale ze wzbogaconym w elektron benzaldehydem 4. Oksazolidyny pochodzące od benzaldehydu 4 są wytwarzane jako mieszanina diastereomerów, ale w niektórych przypadkach rozdzielano je i okazało się, że sątak samo użyteczne w reakcjach syntezy. Oksazolidyny 5 łatwo ulegająhydrolizie do soli 6 i kwasów 7. Kwas jest nietrwały i wymaga, aby stosować go tuż po wytworzeniu. Obydwa izomery oksazolidyny są równie skuteczne w reakcji kondensacji z chronionymi bakatynami 8 i otrzymuje się, z doskonałą wydajnością, chronione oksazolidynowe analogi taksolu 9. Co ważniejsze, obydwa izomery oksazolidyny, wytworzone z tych wzbogaconych w elektron benzaldehydów, łatwo ulegają hydrolizie w warunkach bardzo łagodnego kwasu, umożliwiając usuwanie grup ochronnych bez powodowania niepożądanych transformacji bardzo czułych na kwas pochodnych taksolu, takich jak 10, które sąprzedmiotem obecnego wynalazku. W literaturze znaleźć można odniesienia do stosowania wzbogaconych w elektron aldehydów w reakcji odbezpieczania 1,2-dioli, takichjak dioksolany, nie ma natomiast odniesień do stosowania takich aldehydów w celu ochronny grupy 2-hydroksylowej amin. Usuwanie grup ochronnych można przeprowadzić tak, że zarówno oksazolidynę, jak i 7-ochronną grupę dla grupy hydroksylowej związku 9 usuwa się w tym samym czasie, bądź też każda z nich może być usunięta niezależnie. Opisano ponadto usuwanie grup ochronnych z wybranych analogów uretanu 10 do postaci wolnej aminy 11 (Schemat B). Te wolne aminy przekształca się następnie w rozmaite acylowane analogi aminowe 10.

Jak wiadomo ze stanu techniki, przekształcenie azydku 1 w aminę 2 odbywa się na drodze redukcji. Tak więc, reakcję można prowadzić na drodze uwodorniania w obecności rozmaitych katalizatorów uwodorniania, takich jak pallad, platyna, rod lub ruten. Alternatywnie, azydek można redukować przez działanie fosfiną, takąjak trifenylofosfma lub tributylofosfina, bądź kwasem, takim jak kwas solny, siarkowy, trifluorooctowy lub bromowodorowy w obecności metalu, takiego jak cynk, żelazo lub cyna. Reakcje te można prowadzić w rozpuszczalniku, takimjak etanol, metanol, octan etylu, eter t-butylowo-metylowy lub tetrahydrofuran itp. Przekształcenie aminy 2 w jej acylowaną pochodną 3 dokonuje się na drodze traktowania aminy środkiem acylującym w pirydynie bądź niezasadowym rozpuszczalniku, takimjak chlorek metylenu lub tetrahydrofuran, zawierającym trzeciorzędową aminę, takąjak trietyloamina lub diizopropyloetyloamina. Jeżeli 3 stanowi uretan, produkt 2 traktuje się środkiem takimjak chloromrówczan benzylu, chlorek 2,2,2-trichloroetoksykarbonylu, dikarbonian di-tert-butylu, lub innym tworzącym uretan środkiem, jak wiadomo z techniki. Jeżeli 3 stanowi amid, produkt 2 traktuje się środkiem acylującym, takim jak halogenek acylu, bezwodnik acylowy lub innym znanym z techniki czynnikiem acylującym. Jeżeli 3 stanowi mocznik lub tiomocznik, produkt 2 traktuje się środkiem takim jak izocyjanian alkilu lub arylu, izotiocyjanian alkilu lub arylu, lub innym, znanym w technice, środkiem tworzącym mocznik lub tiomocznik.

Hydroksyamid lub uretan 3 przekształca się w oksazolidynę 5 przez traktowanie wzbogaconym w elektron benzaldehydem lub jego acetalem, takim jak acetal dimetylowy lub dietylowy 4, i katalizatorem kwasowym, takim jak kwas p-toluenosulfonowy, p-toluenosulfonian pirydyniowy lub innym znanym w technice katalizatorem kwasowym, w rozpuszczalniku, takim jak tetrahydrofuran, toluen, chlorek metylenu, lub inny rozpuszczalnik aprotonowy. Przykłady wzbogaconych w elektron benzaldehydów obejmują, ale nie są do nich ograniczone, 2-, 3-, 4-metoksybenzaldehyd, 2,4-, 3,5-, 2,5-dimetoksybenzaldehyd, 2,4,6-trimetoksybenzaldehyd i 4-etoksybenzaldehyd. Korzystnym benzaldehydem jest 2,4-dimetoksybenzaldehyd. Wytwarzanie oksazolidyny prowadzi się zwykle ogrzewając do wrzenia pod chłodnicązwrotną, aby oddestylować zarówno rozpuszczalnik, jak i usunąć wytworzoną wodę lub alkohol. Ester 5 hydrolizuje się do soli 6, poddając reakcji z wodorotlenkiem alkalicznym bądź czwartorzędowej aminy, lub z alkalicznym węglanem albo inną zasadą, jak wiadomo z techniki, w rozpuszczalniku, takim jak woda, metanol, etanol, lub inny protonowy rozpuszczalnik. Reakcję prowadzi się

185 042 w temperaturze od -78°C do 100°C. Produkt 6 jest trwały i można go wyodrębnić przez odparowanie rozpuszczalnika i przechowywać w stałej postaci lub stosować bezpośrednio w reakcji przekształcania tego produktu w kwas 7, traktując kwasem. Ogólnie, produkt 7 otrzymuje się przez działanie na umieszczony w rozdzielaczu wodny roztwór produktu 6 odpowiednim kwasem, takim jak kwas solny, siarkowy, wodorosiarczan potasu, lub podobne, rozdzielenie żądanego kwasu w rozpuszczalniku organicznym, takim jak octan etylu, chlorek metylenu, eter, i podobne i odparowanie rozpuszczalnika. Wytworzony kwas 7 j est wystarczaj ąco czysty i trwały do stosowania w następnej reakcji, ale w zasadzie nie jest wystarczająco trwały do długiego przechowywania. Kwas 7 kondensuje się z pochodną bakatyny 8 w obecności środka odwadniającego i wytwarza się ester 9. W tym sposobie najbardziej korzystne jest stosowanie karbodiimidu, takiego jak dicykloheksylokarbodiimid, diizopropylokarbodiimid, di-p-tolilokarbodiimid, chlorowodorek etylodimetyloaminopropylokarbodiimidu, itp., i katalizatora zasadowego, korzystnie 4-dimetyloaminopirydyny. Reakcję zwykle prowadzi się w aprotonowym rozpuszczalniku, takim jak toluen, benzen, tetahydrofiiran, dioksan, itp., w 25° do 100°C. Można stosować inne sposoby dehydratacji z wytworzeniem produktu 9, takie jak przekształcenie związku 7 w jego mieszany ester z kwasem sulfonowym, taki jak chlorek toluenosulfonylu lub chlorek benzenosulfonylu, lub wytworzenie halogenku kwasowego z suchego 6 w obecności chlorku oksalilu, zgodnie ze znaną w technice metodą stosowaną dla wrażliwych na kwas kwasów karboksylowych. Oksazolidyny 9 mogą być odbezpieczane tak, że zabezpieczająca oksazolidyna i grupa blokująca hydroksyl w pozycji 7 bakatyny mogą być usuwane indywidualnie w dowolnej kolejności bądź razem, w zależności od grupy ochronnej w pozycji 7 i od warunków reakcji. Jeżeli jest nietrwałą grupą kwasową, takąjak eter sililowy, wówczas hydroliza oksazolidyny może przebiegać w łagodnych warunkach kwasowych i prowadzić do odbezpieczenia pozycji 7, dając bezpośrednio produkt 10MZ. Warunki dla takiej konwersji obejmują hydrolizę w 0,01 N do 0,1 N wodnym roztworze kwasu octowego, wodno-alkoholowym roztworze kwasu w temperaturze od 0°C do 50°C lub w 0,01 do 0,1 N alkoholowym roztworze kwasu w 0°C do 50°C. Alternatywnie, jeżeli grupa ochronna w pozycji 7 nie jest nietrwałągrupąkwasową, można ją usunąć w drugim etapie. Przykładowo, grupę trichloroetoksykarbonylową w pozycji 7 można usunąć z 10MY (Schemat B) znanąw technice metodą redukcji i otrzymać 10MZ. W zależności od charakteru grupy ochronnej na azocie (tj. R2 lub R3) związku 10MZ (Schemat B), usuwa się ją i otrzymuje 11 Z. Przykładowo, gdy R₂ oznacza grupę PhCH2OC(O)NH, możnają usunąć na drodze łagodnej hydrogenolizy. Warunki dla takiej konwersji obejmują redukcję wodorem w obecności katalizatora na bazie metalu, takiego jak pallad, w rozpuszczalniku, takim jak etanol lub octan etylu, w temperaturze pokojowej i pod ciśnieniem odjednej do trzech atmosfer. Inne sposoby są znane w technice. Wytworzoną aminę 11Z można ponownie przekształcić w amid lub uretan 10MZ (Schemat B) za pomocą reakcji acylowania, jak opisano dla konwersji związku 2 w 3 powyżej. W produkcie 1 0Mz można ochronić grupę hydroksylową w pozycj i 2' z wytworzeniem 12MZ (Schemat B). Przykładowo, 2'-hydroksyl można acylować chlorkiem trichloroetoksykarbonylu w pirydynie lub innych aromatycznych rozpuszczalnikach aminowych, lub w rozpuszczalniku niezasadowym, takim jak toluen, chlorek metylenu lub tetrahydrofuran, zawierającym trzeciorzędową aminę. Reakcja może przebiegać w temperaturze -50°C do 1O(0°C. Inne sposoby takiego acylowania są znane w technice.

Szczególnie korzystny sposób wytwarzania 10-deacylotaksolu, analogów 10-deacetyłotaksolu (10MZ, R₁₅ = H), 10-deacetylobakatyny III i analogu 10-deacylobakatyny III (8, R6 = H) polega na reakcji taksolu, analogów taksolu 10MZ (R^ oznacza octan lub inną odpowiednią resztę acylową), bakatyny III lub analogów bakatyny III 8 (R6 oznacza octan lub inną odpowiednią resztę acylową) z hydrazyną. Podczas gdy opisywane sposoby (G. Samaranayake i in., J. Org. Chem., 1991,56,5114) usuwania grupy acylowej z tego położenia taksolu i bakatyny, np. bromkiem cynku w metanolu, dają, w dodatku do żądanego produktu deacylacji, jeszcze kilka innych produktów, w reakcji z hydrazyną otrzymuje się prawie wyłącznie żądany produkt deacylacji. Reakcję tę można prowadzić w temperaturze pokojowej w rozpuszczalniku organicznym i zwykle wymaga ona czasu tak krótkiego jak 15 minut i nie dłuższego od 24 godzin, w zależności od

185 042 substratu. Korzystnym rozpuszczalnikiem w tej reakcji jest 95% etanol, a 98% hydrazyna stanowi korzystny reagent.

Przykład przygotowawczy nr 1. Wytwarzanie estru metylowego (2R, 3S)-β-fenyloizoseryny

Ester metylowy kwasu (2R,3S)-3-azydo-2-hydroksy-3-fenylopropionowego (1, 0,5 g) przez 1 godzinę pod ciśnieniem atmosferycznym poddawano uwodornieniu nad 10%o palladem na węglu (0,1 g) w etanolu. Mieszaninę przesączono i odparowano uzyskując żądaną aminę. Temp. topnienia 106-108°C.

NMR (CDCl₃, TMS): δ 2,1 (bs); 3,80 (s, 3H),; 4,31 (m, 2H); 7,28-7,45 (m, 5H).

Przykład przygotowawczy nr 2. Wytwarzanie estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-benzodo-2-(2,4-dimetoksyfenylo)A-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (5Aa & 5Ab)

Ester metylowy N-benzoilo-β-fenyloizoseryny (3A, 0,5 g, 1,67 mM) rozpuszczono w suchym THF (10 ml) i benzenie (10 ml) i poddano reakcj i z acetalem dimetylowym 2,4-dimetoksybenzaldehydu (4, 0,420 g, 1,98 mM) i p-toluenosulfonianem pirydyniowym (12 mg) i roztwór ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Po 30 minutach mieszaninę oziębiono do temperatury pokojowej i pozostawiono na noc. Następnie ogrzano ją ponownie i powoli w ciągu 1 godziny usunięto 1/2 rozpuszczalnika. TLC wykazała, że reakcja została zakończona. Mieszaninę zatężono pod próżnią, a pozostałość poddano chromatografii na 50 g żelu krzemionkowego wypełnionej mieszaninąmetanol-toluen (5-95). Kolumnę eluowano mieszaninąmetanol-toluen (5-95). Zebrano 12 ml frakcji. Wyeluowany produkt jest w postaci mieszaniny. Tak więc, frakcje zawierające obydwa 5Aa i 5Ab połączono i odparowano. Pozostałość (0,90 g) ponownie poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (100 g). Kolumnę eluowano mieszaniną octan etylu-aceton (500 ml, 15-85 i 500 ml 20-80). Zebrano 20 ml frakcji i poddano analizie metodą TLC. Frakcje zawierające 5Aa & 5Ab połączono i odparowano pod próżnią, mniej polarny izomer 5Aa mieszanina mniej polarnego izomeru 5Aa i bardziej polarnego izomeru 5Ab bardziej polarny izomer 5Ab

Izomer 5Ab krystalizowano z EtOAc i otrzymano białe kryształy (142 mg, temp. topn. 138-141°C).

Dane dla 5Aa:

TLC: żel krzemionkowy, 20% EtOAc-80% toluen; Rf = 0,50.

Ή NMR (CDCl₃; TMS): 83,69 (s, 3H); 3,77 (s, 3H); 3,86 (s, 3H); 4,93 (d, 1H); 5,6 (brs, 1H); 6,28-6,37 (m, 2H); 6,90 (s, 1H); 7,03 (d, 1H); 7,15-7,55 (m, 9).

Dane dla 5Ab:

TLC: żel krzemionkowy, 20% EtOAc-80% toluen; Rf = 0,41.

'HNMR (CDC1₃; TMS): δ 3,62 (bs, 3H); 3,75 (brs, 6H); 4,65 (d, 1H); 5,68 (bs, 1H); 6,2-6,5 (m, 2H); 6,8-7,55 (m, 11H).

UV: EtOH; 220 (16,000); 277 (3,240); 281 sh (3,170)

Analiza elementarna: Obliczono: C 69,79; H 5,63; N 3,13

Znaleziono: C 69,61; H 5,61; N 2,93.

Przykład przygotowawczy nr 3. Wytwarzanie soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-benzylo-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego. 6Ab

Ester metylowy kwasu (4S,5R)-N-benzylo-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy nr 2,5Ab, 355 mg, 0,79 mM) rozpuszczono w 9 ml metanolu. Do roztworu dodano wody (350 pl) i węglanu potasu (155 mg, 1,12 mM). Po mieszaniu przez 5 godzin nie pozostały żadne substancje stałe, a TLC wykazała niewielkie pozostałości estru metylowego. Rozpuszczalnik zatężono pod próżnią i do oleju dodano wody (10 ml). Roztwór liofilizowano i otrzymano 500 mg puszystego białego proszku, który zawierał 374 mg soli potasowej.

TLC: żel krzemionkowy 60; 1:2 EtOAc:heksan; R_f: punkt wyjściowy.

Przykład przygotowawczy nr 4. Wytwarzanie estru kwasu 7-TES-bakatyno IU-DGS^RFN-benzoilo^-G^-diinetoksyfaiyloj^l-fenylo-S-olkiuzDlldjmokia-boksylowego (9AbA)

185 042

Roztwór soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-benzoilo-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo5-oksazolidynokarboksylowego (6Ab, Przykład przygotowawczy 3, 91,4 mg, około 0,15 mM) w octanie etylu przemyto 5% wodnym roztworem NaHSO4. Roztwór w octanie etylu wysuszono i odparowano, otrzymując odpowiedni kwas 7Ab. Pozostałość rozpuszczono w chlorku metylenu (0,8 ml) i toluenie (1,75 ml) i połączono z 7-trietylosililo-bakatynąIII (68 mg). Do mieszaniny dodano 4-dimetyloaminopirydyny (6,3 mg) i 1,3-dicykloheksylokarbodiimidu (34 mg). Ogrzewano do 80°C przez 90 minut, oziębiono, przesączono i poddano chromatografii na żelu krzemionkowym w mieszaninie octan etylu-heksan. Otrzymano produkt reakcji sprzęgania 9AbA z 86% wydajnością.

NMR(CDCl3, TMS): 50,58 (m, 6H); 0,90 (m); 1,87 (m, 1H); 2,03 (m, 3H); 2,17 (bs, 3H);

2,20 (s, 3H); 2,23 (m, 2H); 2,50 (m, 1H); 3,78 (bs, 3H); 3,80 (s, 3H); 3,85 (d, 1H); 4,13 (d, 1H); 4,27 (d, 1H); 4,50 (m, 1H); 4,90 (m, 2H); 5,63 (bs, 1H); 5,68 (d, 1H); 6,25-6,48 (m, 3H); 6,50 (s, 1H); 6,86 (s, 1H); 7,09 (m, 1H); 7,15-7,65 (m, 13H); 8,05 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr5.Wytwjarzuuetaksolu(Związek 10AA)

Z estru kwasu 7-TES-bakatyno I^o13(4S,5R)-N-benzoiloo2-(2,4-dimetoksyfenylo)o4ofenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (9AbA) usunięto grupę ochronną, mieszając przez 10 minut w roztworze 0,1 M HCl w metanolu. Po rozcieńczeniu octanem etylu roztwór przemyto 5% roztworem NaHCO3, wysuszono i odparowano. Produkt oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym w mieszaninie aceton-heksan. Dane protonowego i węglowego NMR są identyczne z danymi dla naturalnego taksolu.

Przykład przygotowawczy nr 6. Wytwarzanie estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)^-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (5Ba & 5Bb)

Ester metylowy N-Boc-β-fenyloizoseryny (3B) (0,5 g, 1,69 mM) rozpuszczono w suchym THF (10 ml) i toluenie (10 ml) i zatężono do suchości aby usunąć wodę krystalizacyjną. Pozostałość ponownie rozpuszczono w suchym THF i do roztworu dodano acetalu dimetylowego 2, 4-dimetoksybenzaldehydu (4) (0,425 g, 2,0 mM) i p-toluenosulfonianupirydyniowego (12 mg) i ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Po 30 minutach mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury pokojowej i pozostawiono na noc. Następnie ponownie przez 3 godziny ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Reakcję sprawdzono metodą TLC i stwierdzono, że nie jest ona zakończona. Ponownie ogrzewano do 85°C, aby oddestylować około 2/3 THF. Dodano świeżego THF (10 ml) i acetalu (200 mg) i ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez następne 2 godziny. TLC wykazała, że reakcja została zakończona. Mieszaninę zatężono pod próżnią, a pozostałość poddano chromatografii na 100 g żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszaniną aceton-heksan (15-85). Kolumnę eluowano mieszaniną aceton-heksan (500 ml, 15-85 i 500 ml 20-80). Zebrano 20 ml frakcje. Żądane produkty izomeryczne wyeluowano w postaci mieszaniny. Frakcje zawierające mieszaninę 5Ba & 5Bb połączono i zatężono pod próżnią pozostawiając białą pianę. Pianę ponownie poddano chromatografii na 100 g żelu krzemionkowego i eluowano mieszaninąEtOAc-toluen (10-90). Zebrane 20 ml frakcje analizowano metodą TLC. W ten sposób wyodrębniono 34 mg mniej polarnego izomeru 5Ba, 187 mg mieszaniny mniej i bardziej polarnego izomeru 5Ba i 5Bb i 500 mg bardziej polarnego izomeru 5Bb.

Izomer 5Bb krystalizowano z EtOAc i otrzymano białe kryształy (378 mg).

Mieszaninę izomerów również krystalizowano z EtOAc-heksanu i otrzymano krystaliczny produkt 5Bb (113 mg) o podobnym stopniu czystości, potwierdzonym metodąTLC, jak roztwory macierzyste z krystalizacji izomeru 5Bb. Zatem kryształy i roztwory macierzyste połączono i rekrystalizowano z mieszaniny EtOAc-heksan, otrzymując bardziej czysty 5Bb (160 mg).

Dane dla 5Ba:

TLC: żel krzemionkowy 60; 10% EtOAc-90% toluen; R_f = 0,44.

'HNMR (CDCty TMS): δ 1,26 (s, 9H); 3,80 (s, 3H); 3,84 (s, 3H); 3,85 (s, 3H); 4,86 (d, 1H); 5,24 (s, lii); 6,40 (dd, 1H); 6,47 (d, 1H); 6,72 (s, 1H); 7,12 (d, 1H); 7,30-7,4S (m, 3H); 7,53 (d, 2H).

Dane dla 5Bb:

TLC: żel krzemionkowy 60; 10% EtOAc-90% toluen; Rf = 0,38.

185 042

Ή NMR (CDCfy TMS): δ 1,10 (s, 9H); 3,52 (bd, 3H); 3,81 (s, 3H); 4,54 (d, 1H); 5,4S (bs, 1H); 6,48 (s, 2H); 6,81 (bs, 1H); 7,13 (bs, 1H); 7,30-7,48 (m, 5H).

UV: EtOH; 233 (10,600), 260sh (1010), 277 (2840), 281sh (2680).

Analiza elementarna:

Obliczono: C 65,00; H 6,59; N3,66.

Znaleziono: C 64,86; H 6,42; N 3.24.

Przykład przygotowawczy nr 7. Wytwarzanie soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oks&zolidynokarboksylowego (6Ba) i wolnego kwasu 7Ba

100 mg (0,23 mM) porcję estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy nr 6, 5Ba) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w 3 ml MeOH. Dodano 0,1 ml wody i 4S mg (0,31 mM) węglanu potasu. Po 1 godzinie, TLC wykazała, że nie pozostał żaden związek wyj ściowy. Mieszaninę przechowywano przez noc w chłodziarce, a następnego dnia rano odparowano rozpuszczalnik, uzyskując sól potasową kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (6 Ba). Pozostałość rozdzielono pomiędzy chlorek metylenu i wodę zawierającą 0,9 ml 1 N roztworu HC1. Warstwy oddzielono i warstwę wodną ponownie ekstrahowano chlorkiem metylenu. Połączono warstwy organiczne, wysuszono je nad siarczanem sodu i odparowano. Otrzymano kwas (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoks;yfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowy (7Ba) w postaci białej substancji stałej.

TlC (żel krzemionkowy 60); 20% EtOAc-80% heksan-2%HOAc; Rf = 0,07.

*HNMR (CDCfy TMS)^ 1,26 (s, 9H); 3,76 (s, 6H); 4,77 (s, 1H); 5,34 (s, 1H); 6,33-6,45 (d, 2H); 6,60 (s, 1H); 7,07-7,16 (d, 1H); 7,24-7,40 (m, 3H); 7,42-7,54 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 8. Wytwarzanie estru kwasu 7-TES-bakatyno III-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfeny-lo)-4-fenylo-5-olk>azolld}yiokarboksylowego (9BaA)

0,23 mM porcję kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidyno- karboksylowego (Przykład przygotowawczy 7, 7Ba) rozpuszczono w mieszaninie 1,5 ml chlorku metylenu i 3 ml toluenu. Dodano 106 mg (0,15 mM) 7-TES-bakatyny III (8 A), 11 mg (0,09 mM) DMAP i 49 mg (0,24 mM) DCC. Mieszaninę mieszano pod azotem i ogrzewano do 85°C przez 90 minut, po czym oziębiono do temperatury pokojowej. Wytworzony jako produkt uboczny mocznik usunięto przez przesączenie a przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość poddano chromatografii na 20 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaniną EtOAc-heksan 30-70. Zebrane 5 ml frakcje analizowano metodą TLC. Zawierające żądany produkt frakcje 17-34 połączono i odparowano. Otrzymano ester kwasu 7-TES-bakatyno III-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (9BaA) w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; 30% EtOAc-70% heksan, Rf = 0,56.

Widmo mas (FAB m/z) 1112, 1012, 874, 328, 284, 115, 105, 87.

‘H NMR (CDCfy TMS): δ 0,52-0,66 (m, 6 H); 0,85-1,00 (m, 9H); 1,80-1,93 (m, 1H); 2,15 (s, 3H); 2,20 (s, 3H); 2,21-2,30 (m, 1H); 2,40-2,54 (m, 1H); 3,82 (s, 3H); 3,87 (s, 3H); 3,81 (d, 1H); 4,10 (d, 1H); 4,26 (d, 1H);4,49 (m, 1H); 4,83-4,93 (m,2H); 5,31 (d, 1H);5,67 (d, 1H);6,29 (t, 1H); 6,38-6,53 (s, 1H); 7,13 (d, 1H); 7,29-7,65 (m, 8H); 8,05 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 9. Wytwarzanie 13-(N-Boc-e-fenyloizoserynylo)-bakatyny III (10BA)

Z 0,071 ml chlorku acetylu i 9,929 ml MeOH wytworzono 0,1 M roztwór HCl i pozostawiono go na 30 minut przed użyciem.

Do 57 mg (0,051 mM) estru kwasu 7-TES-bakatyno III- 13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy nr 8, 9BaA) dodano 0,5 ml powyższego metanolowego roztworu HC l mieszając pod azotem. Po 75 minutach TLC wykazała, że reakcja zakończyła się. Mieszaninę reakcyjną rozdzielono pomiędzy octan etylu i 5% roztwór wodorowęglanu sodu. Warstwy oddzielono i warstwę wodną ponownie ekstrahowano octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

185 042

Surowy produkt poddano chromatografii na 10 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaniną octan etylu-toluen 50-50. Zebrane 2 ml frakcje i analizowano metodą TLC. We frakcjach 19-42 znaleziono czysty produkt, połączono je więc i odparowano. Otrzymano 13-(N-Boc-e-fenyloizo serynylo)-bakatynę III (10BA) w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-toluen 50-50; Rf = 0,38.

Widmo mas (FAB): (M+H) zmierzone wynosi 850, 3680, teoretycznie dla C4₅H₅₆N ?O15 wynosi 850, 3650; m/z 794, 569, 509, 105, 57.

'HNMR (CDCl·,; TMS): δ 1,14 (s, 3H); 1,27 (s, 3H); 1,33 (s, 9H); 1,67 (s, 3H); 1,84 (s, 3H); 2,24 (s, 3H); 2,3 8 (s, 3H); 3,44 (d, 1H); 3,81 (d, 1H); 4,17 (d, 1H); 4,30 (d, 1H); 4,41 (m, 1H); 4,95 (d, 1H); 5,26 (bd, 1H); 5,4S (bd, 1H); 5,67 (d, 1H); 6,23 (t, 1H); 6,28 (s, 1H); 7,27-7,45 (m, 5H); 7,50 (t, 2H); 7,62 (t, 1H); 8,11 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 10. Wytwarzanie soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5 -oksazolidynokarboksylowego (6 Bb)

Roztwór estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksa- zolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy nr 6, 5Bb, 374 mg, 0,84 mM) w MeOH (11 ml) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem. Dodano wody (0,37 ml) i węglanu potasu (161 mg, 1,17 mM). Po 2 godzinach TLC wykazała, że reakcja przebiegła w 70%. Po mieszaniu przez noc stwierdzono, że reakcja zakończyła się. Rozpuszczalnik odparowano, a pozostałość rozpuszczono w 10 ml wody i liofilizowano. Otrzymano 507 mg puszystej białej substancji stałej, która zawierała sól potasową kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (6Bb, 393 mg).

TLC: żel krzemionkowy; 20% EtOAc-80% heksan; R_f: punkt wyjściowy

Przykład przygotowawczy nr 11. Wytwarzanie estru kwasu 7-TES-bakatyno III-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-5-oksazolidynokarboksylowego (9BbA)

0,12 mM porcję surowej soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykładprzygotowawczy 10,6 Bb) rozdzielono pomiędzy octan etylu i 5% roztwór wodorosiarczanu sodu. Oddzielono warstwy i warstwę wodną ekstrahowano ponownie octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Wytworzony kwas 7Bb rozpuszczano w mieszaninie 0,8 ml chlorku metylenu i 1,5 ml toluenu wraz z 53 mg (0,076 mM) 7-TES-bakatyny III (8A; patrz: J.N. Denis, A.E. Greene, D. Guenard, F. Gueritte-Vogelein, L. Mangatal, P. Potier, J. Am. Chem. Soc. 1988,110,5917), 6 mg (0,049 mM) 4-dimetyloaminopirydyny (DMAP) i 25 mg (0,12 mM) dicykloheksylokarbodiimidu (DCC). Mieszaninę mieszano pod azotem i ogrzewano do 75°C przez 90 minut. Mieszaninę oziębiono do temperatury pokojowej i odsączono mocznikowy produkt uboczny. Przesącz odparowano pod próżnią.

Pozostałość poddano chromatografii na 15 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaninąEtOAcheksan 30-70. Zebrano 7 ml frakcje i poddano analizie metodą TLC. Zawierające produkt frakcje 16-38 połączono i odparowano. Otrzymano ester kwasu 7-TES-bakatyno In-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-5-oksazolidynokarboksylowego (9BbA) w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; 30% EtOAc-70% heksan; Rf = 0,33

Widmo mas (FAB, m/z) 1112, 1012,384, 328, 284, 115, 105, 87, 57.

'HNMR (CDC13; TMS): δ 0,50-0,61 (m, 6 H); 0,84-0,97 (m, 9H); 1,08 (s,9H);2,21 (s,3H); 3,67 (d, 1H); 3,80 (s, 3H); 3,90 (s, 3H); 4,07 (d, 1H); 4,23 (d, 1H); 4,23 (d, 1H); 4,40 (m, 1H); 4,52 (bd, 1H); 4,87 (d, 1H); 5,44 (bd, 1H); 5,60 (d, 1H); 6,34 (s, 1H); 6,44 (bs, 1H); 6,48 (s, 1H); 7,20 (bs, lh); 7,30-7,50 (m, 7H); 7,60 (t, 1H); 8,01 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 12. Wytwarzanie 13-(N-Boc-3-fenyloizoserynylo)-bakatyny III (10BA)

Do 45 mg (0,040 mM) estru kwasu 7-TES-bakatyno-III-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy nr 11, 9BbA) dodano

185 042

O, 395 ml powyższego metanolowego ryetkyru HCl i miaseany pod azotem. Reakcja zakończyła się po 20 minutach, jak wykazano metodą TLC.

Po 30 minutach mieszaninę reakcyjną rozdzielono pomiędzy octan etylu i 5% roztwór wodorowęglanu sodu. Warstwy oddzielono i warstwę wodną ponownie ekstrahowano octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, kyluseyco nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Surowy produkt poddano chromatografii na 5 g żelu krzemionkowego, eluuj ąc miaseαciną octan etylu-toluen 50-50. Zebrane 5 ml frakcje i analizowano metodą TLC. We frakcjach 5-12 znaleziono czysty produkt, połączono je więc i odparowano. Otrzymano 13-('N-Boc-β-facyloizoserynylo)-bakatycę III (10BA) w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; E-tOAc-toluen 50-50; R_f = 0,42.

^!H NMR (CDCL; TMS): δ 1,15 (s, 3H); 1,27 (s, 3H); 1,68 (s, 3H); 1,85 (s, 3H); 2,25 (s, 3H); 2,38 (s, 3H); 3,44 (d, 1H); 3,80 (d, 1H); 4,17 (d, 1H); 4,30 (d, 1H); 4,41 (m, 1H); 4,62 (bs, 1H); 4,95 (d, 1H); 5,26 (bd, 1H); 5,4S (db, 1H); 5,67 (d, 1H); 6,23 (t, 1H); 6,29 (s, 1H); 7,13-7,45 (m, 5H); 7,49 (t, 2H); 7,62 (t, 1H); 8,11 (d, 2H).

Przykład arzygytowakzey nr 13. Wytkarzscia estru kwasu 7-(2,2,2-trichloroatoksyksrbycylo)-b;a<stycy-III-13-(4S,5R)-N-Bιo^2-(2,4róimeaoksyfenylo)-4-fenyk)-5-ok‘sSloli<lynokćsrbyksylywago (9BaB, 9BbB)

0,39 mM porcję soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-Boc-2- (2,4-dimetoklyfenyly)-4-fenylo5-oklazolidycokαrbyksylokago (6 Ba, 6 Bb) rozdzielono pomiędzy octan etylu i 5% zyetkór wodorosiarczanu sodu. Warstwy oddzielono i warstwę wodną ekstrahowano ponownie octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, kylrszoco nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Resztę kwasu 7Ba, 7Bb rozpuszczono, mieszając pod azotem, w miesesninia 2 ml chlorku metylenu i 6 ml toluenu. Dodano 187 mg (0,245 mM) 7-(2,2,2-trichloroatoksykαrbynyly)-bakαtyny III (8 B, patrz na przykład.: l. Mangatal, M.-T. Adekne, D. GumaM, F. Guaritta-Vogaleic,

P. Potim, Tatrαhrdron 1989,45,4177), a następnie 22 mg (0,18 mM) dMaP i 80 mg (0,39 mM) DCC. Wkrótce potem wszystkie składniki zostały pochłonięte w roztkorza i zaczął się wytrącać mocznik jako produkt uboczny. Mielzacicę ogrzewano do 80°C przez 70 minut, po czym analieokano metodą TLC. Po oziębieniu do temperatury pokojowej substancję stałą odsączono, a przesącz odparowano pod próżnią. Surowy produkt poddano chromatografii na 50 g żelu kzzamiyckowego, eluując 400 ml 30-70,200 ml 40-60 i 100 ml 70-30 miaszacicy octan atylr/haksac. Zebrano 15 ml frakcje i acalizokaco metodą TLC. Następujące frakcje połączono i odparowano pod próżnią, otrzymując białą substancję stałą.

Frakcje 14-20, mniej polarny izomer 9BaB

Frakcje 21 -26, mieszanina izomerów 9BaB, 9BbB

Frakcje 27-32, bardziej polarny izomer 9BbB

Frakcje 37-44, odzyskany alkohol wyjściowy 8 B Dane dla izomeru 9BaB:

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 40-60, R_f = 0,67.

Ή NMR (CDCL; TMS): δ 1,26 (s); 1,82 (s, 3H); 2,12 (s, 3H); 2,19 (s, 3H); 2,58 (m, 1H); 3,81 (s, 3H); 3,91 (s, 3H); 3,97 (d, 1H); 4,13 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,66 (d, 1H); 4,92 (m, 2H); 5,03 (d, 1H); 5,36 (d, 1H); 5,63 (m, 1H); 5,67 (d, 1H); 6,32 (m, 1H); 6,40 (s, 1H); 6,51 (d, 1H); 6,69 (s, 1H); 7,16 (d, 1H); 7,37-7,62 (m, 8H); 8,02 (d, 2H).

Dane dla izomeru 9BbB:

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 40-60, Rf = 0,55 'HNMR (CDCL; TMS): δ 2,17 (bs); 3,47 (m); 3,79-3,94 (m); 4,08 (d); 4,27 (d), 4,54 (m); 4,65 (m); 4,89 (d); 5,01 (m); 5,40 (m); 5,50 (m); 5,62 (d); 6,24 (bs); 6,49 (bs); 7,37-7,65 (m); 8,03 (d).

Przykład przygotowawczyl4. Wytkazzscie 7-(2,2,2-trich-loroatoksykarbonylo)-13-(N-Boz-β-fecyly-izyserynyly)-bakatycy III (10BB)

Z 0,071 ml chlorku acetylu i 9,929 ml MeOH wytworzono 0,1 M roztwór HCl w MoOH i pozostawiono do odstania na 30 minut przed użyciem.

252 mg porcję (0,216 mM) estru kwasu 7-(2,2,2-trichloroetoksykαrbonylo)-bakαtyny IΠ-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylokegy (Przykład pzzygytykakzzy 13, 9BaB, 9BbB) mieszacy w temperaturze pokojowej pod azotem

185 042 i dodano 2,2 ml powyższego 0,1 M roztworu HCl w MeOH. Reakcję śledzono metodą TLC, i gdy po 20 minutach nie została ona zakończona, dodano kolejne 0,5 ml roztworu HCl i reakcję kontynuowano przez 15 minut.

Następnie mieszaninę reakcyjną rozcieńczono octanem etylu i przemyto 5% roztworem wodorowęglanu sodu. Oddzielono warstwy i warstwę wodną ponownie ekstrahowano octanem etylu. Połączono warstwy organiczne, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią. Surowy produkt poddano chromatografii na 30 g żelu krzemionkowym, eluując 200 ml 35-65 i 300 ml 40-60 mieszaniny octan etylu-heksan. Zebrano 5 ml frakcje i poddano je analizie metodą TLC. Zawierające czysty produkt frakcje 25-54 połączono i odparowano pod próżnią, uzyskując 7-(2,2,2-trichloroetoksykarbonylo)-13-(N-Boc-e-fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (10BB) w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 40-60, R_f = 0,36

Widmo mas (FAB, m/z) (M+H) 1024,1026,1028; (M+H) zmierzone wynosi 1024,2656; teoretycznie dla C4₈H₅₇Cl3N ₁O_r7 wynosi 1024, 2692; 1 θ24, 968, 924, 74S, 683, 105, 57.

*H NMR (CDCl₃; TMS): δ 1,17 (s, 3H); 1,24 (s, 3H); 1,34 (s, 9H); 1,83 (s, 3H); 1,91 (s, 3H); 2,17 (s, 3H); 2,39 (s, 3H); 2,62 (m, 1H); 3,60 (d, 1H); 3,94 (d, 1H); 4,16 (d, 1H); 4,30 (d, 1H); 4,63 i 5,04 (2d, 2H); 4,62 (bs, 1H); 4,95 (d, 1H); 5,26 (bd, 1H); 5,45-5,60 (m, 2H); 5,66 (d, 1H); 6,20 (t, 1H); 6,36 (s, 1H); 7,24-7,44 (m, 5H); 7,49 (t, 2H); 7,61 (t, 1H); 8,08 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 15. Wytwarzanie 13-(N-Boc-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10BA) i 7-(2,2-dichloroetoksykarbonylo)-13-(N-Boc-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10BG).

150 mg porcję 7-(2,2,2-trichloroetoksykarbonylo)-13-(N-Boc-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 14, 10BB) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w mieszaninie 13,5 ml MeOH i 1,5 HOAc. Dodano 150 mg aktywowanego cynku i mieszaninę ogrzewano do 50°C przez 60 minut. Reakcję śledzono metodą TLC i dodano jeszcze 4 150 mg porcje cynku, ogrzewając przez 45 minut po każdym dodaniu. Mieszaninę reakcyjną przesączono, a przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość rozdzielono pomiędzy chlorek metylenu i wodę. Oddzielono warstwy, a warstwę wodną znowu ekstrahowano chlorkiem metylenu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano.

Surowy produkt odparowano na 20 g żelu krzemionkowego, eluując 200 ml 60-40 i 200 ml 70-30 mieszaniny octan etylu-heksan. Zebrano 5 ml frakcje i poddano analizie metodą TLC. Następujące frakcje połączono i odparowano, uzyskując białe substancje stałe.

Frakcje 9-13 7-(2,2-dichloroetoksykarbonylo)-13-(N-Boc-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyna1II(10BG)

Frakcje 14-44 13-(N-Boc-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyna III (10BA)

Dane dla 7-(2,2-hchtoroetoksykarbonylo)-13-(N-Boc-efenylo-izoseiynylo)-bakatyny III 10BG

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 50-50; R_f- 0,81 (ten produkt i związek wyjściowy przesuwały się razem w tym układzie TLC)

H NMR (CDCl₃; TMS): δ 1,17 (s, 3H); 1,24 (s, 3H); 1,35 (s, 9H); 1,61 (s, 3H); 1,81 (s, 3H);

2.19 (s, 3H); 2,39 (s, 3H); 2,52-2,68 (m, 1H); 3,37 (d, 1H); 3,92 (d, 1H); 4,16 (d, 1H); 4,32 (d, 1H); 4,53 (m, 2H); 4,63 (bs, 1H); 4,95 (d, 1H); 5,26 (bd, 1H); 5,40 (bd, 1H); 4,48 (m, 1H); 5,67 (d, 1H);

6.20 (t, 1H); 6,45 (s, 1H); 7,28-7,44 (m, 5H); 7,50 (t, 2H); 7,62 (t, 1H); 8,10 (d, 2H).

Dane dla 1oBa:

TLC: żel krzemionkowy 60, octan etylu-heksan 50-50; R_f = 0,32 *H NMR (CDCl₃; TMS): δ 1,14 (s, 3H); 1,24 (s, 3H); 1,32 (s, 9H); 1,67 (s, 3H); 1,84 (s, 3H);

2,23 (s, 3H); 2,37 (s, 3H); 2,44-2,59 (m, 1H); 2,64 (bd, 1H); 3,70 (bs, 1H); 3,78 (d, 1H); 4,15 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,40 (m, 1H); 4,61 (bs, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,25 (bd, 1H); 5,57 (bd, 1H); 5,65 (d, 1H); 6,22 (t, 1H); 6,29 (s, 1H); 7,24-7,44 (m, 5H); 7,48 (t, 2H); 7,60 (t, 1H); 8,08 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 16. Wytwarzanie estru kwasu 7,10-bis-Troc-bakatyno ΠΙ-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (9BbC)

Surową sól potasową kwasu (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy 10,6 Bb) (0,089 mM) rozdzielono pomię185 042 dzy EtO-Ac i 5% roztwór NaHSO₄ . Warstwy oddzielono, a warstwę wodnąpoeoweie ekstrahowano EtOAc. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią, uzyskując kwas (4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenylo')-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowy (7Bb). Pozostałość mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w chlorku metylenu (0,8 ml) i toluenie (1,5 ml). Dodano 50 mg, 0,056 mM 7,10-bis-Troc-10-deaaetylobakatyey III (8 C, patrz np.: V. Senil!!, F. Guoritto-Vogelein, D. Guenard, M. Colin, P. Potier, C. R. Acad. Sci. Paris, 1984,299,4177). Wytworzony roztwór traktowano mg, 0,04 mM) i 1,3-dicykloheksylokarbodiimidem (18 mg, 0,087 mM), po czym ogrzewano do 75°C (25 minut). Po 15 minutach ogrzewania, TLC wykazała, że reakcja została zakończona.

Odsączono wytrącony diaykloheksylomoeneik. Przesącz naniesiono na żel krzemionkowy (lg) i poddano chromatogaffi i ^nad żelem krzemionkowym , któyy duowano mieszaniną EtOAc heksan (30-70). Zebrano 4 ml frakcje i połączono, analizując metodą TLC. Zawierające produkt frakcje 16-42, połączono i odparowano pod próżnią. Otrzymano ester kwasu 7,10-bis-Troa-bakatyno IiI-13-(4S,5R)-N-Boc-2-(2,4-dimetoksyfenyk))-4-fenylo-5-oksiaOlidynokarboksylowego (9BbC) w postaci białej substancji stałej.

TLC (żel krzemionkowy 60): 40% EtOAc-60% heksan; Rf- 0,56

Widmo mas (FAB, m/z) 1304,1306,1308 (M+H), 12(01,875,683,384,328,284,105 (zasada), 57.

‘HNMIR (CDCl₃; TMS): δ1,07 (s, 3H); 1,14 (s, 3H); 1,22 (s, 3H); 1,79 (s, 3H); 2,56 (m, 1H); 3,79 (d, 1H); 3,81 (s, 3H); 3,89 (s, 3H); 4,08 (d, 1H); 4,25 (d, 1H); 4,54 (d, 1H); 4,59 i 4,88 (2d, 2H); 4,78 (s, 2H); 4,89 (bt, 1H); 5,4S (m, 1H); 5,50 (m, 1H); 5,62 (d, 1H); 6,05 (bs, 1H); 6,12 (s, 1H); 6,47 (d, 1H); 6,49 (s, 1H); 6,75 (bs, 1H); 7,21 (m, 1H); 7,35-7,53 (m, 7H); 7,62 (t, 1H); 8,01 (d, 2H).

Przykład przygotowawczymi. Wytwarzane 7,10-bis-Troc- 13-(N-Boa-β-foeylo-izoseryeylo)-bakatyey III (10BC)

Do metanolu (10 ml) dodano chlorku acetylu (0,071 ml, 80 mg, 1,0 mM) i pozostawiono na 30 minut, uzyskując 0,1 N roztwór HCl. Ester kwasu 7,10-bis-Troa-bakatyeo III-13-(4S,5R)-N-Boa-2-(2,4-dimetoksyfoeylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy nr 16, 9BbC) rozpuszczono w powyższym metanolowym roztworze HCl (0,553 ml) i pozostawiono do odstania (25 minut). Mieszaninę rozcieńczono EtOAc i przemyto 5% roztworem wodorowęglanu sodu. Warstwy oddzielono i warstwę wodnąponownie ekstrahowano EtOAc. Fazy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią. Surowy produkt naniesiono na żel krzemionkowy (lg)) i c^łroimatoLgraTii i na żelu krzemionkowym (10 g). Kolumnę eluowano mieszań iną20)% EtÓAc-80% toluen. Zebrano 4 ml frakcje i poddano je analizie metodą TLC. We frakcjach 10-20 stwierdzono czysty produkt, połączonej więc i odparowano. Zanieczyszczony produkt z frakcji 7-9 poddano ponownie chromatografii, jak powyżej. Zawierające czysty produkt frakcje 11-26 połączono z czystym produktem uzyskanym z pierwszej kolumny. Uzyskano 7,10-bis-Troc-13-(N-Boa-β-feeyloizosoryeylo)-bakatyeę III (l0BC) w postaci białej substancji stałej.

TLC (żel krzemionkowy 60): 30% EtOAc-70% toluen, Rf = 0,59; tuż przed produktami wyjściowymi przesuwał się produkt uboczny, 2,4-dimotoksy-boezaldehyd.

Widmo mas (FAB, m/z) 1156, 1158, 1160 (M+H), 1100, 1056, 701, 685 (zasada), 57.

Ή NMR (CDCI3; TMS): δ 1,20 (s, 3H); 1,27 (s, 3H); 1,35 (s, 9H); 1,85 (s, 3H); 1,95 (s, 3H); 2,35 (s, 3H); 3,41 (d, 1H); 3,90 (d, 1H); 4,17 (d, 1H); 4,33 (d, 1H); 4,60 i 4,92 (2d, 2H); 4,62 (bs, 1H); 4,78 (s, 2H); 4,95 (d, 1H); 5,26 (bd, 1H); 5,42 (bd, 1H); 5,42 (bd, 1H); 5,54 (dd, 1H); 5,69 (d, 1H); 6,21 (t, 1H); 6,24 (s, 1H); 7,12-7,42 (m, 6H); 17,49 (t, 2H); 7,62 (t, 1H); 8,09 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 18. Wylt^<^a^:^£^i^ie7-(2,2-dichloroetoksykarbonylo)-13-(N-Boa-β-fonylo-izoserynylo)-bakatyny III (10BD), 10-(2,2-ncthor(oOoJk>y]karbonylo)-13-(N-Boa-β-feeylo-inosoryeylo)-bakatyey III (10BE) i 13-(N-Boc-β-fonylo-izoseryeylo)-bakatyey III (10 BF, taksoter)

7,10-bis-Troc-13-(N-Boa-β-feeylo-inosoryeylo)-bakatyeę III (Przykład przygotowawczy nr 17; 10BC) (48 mg, 0,041 mM) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w mieszaninte 90% MoOH-10% HOAc (3 ml) i do roztworu dodano aktywowanego cynku (85 mg). Po 30 minutach mieszanina stała się mętna. Dodano jeszcze 1 ml roztworu MeOH-HOAc i mieszanina stała

185 042 się klarowna. TLC po 30 i 60 minutach była podobna, wykazując mianowicie brak produktów wyjściowych oraz dwa mniej i jeden bardziej polarny produkt. Po 70 minutach reakcji odsączono stały cynk. Przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość rozdzielono między chlorek metylenu i wodę. Oddzielono warstwy i warstwę wodną ponownie ekstrahowano chlorkiem metylenu. Warstwy organiczne przemyto znowu wodą, wysuszono nad siarczanem sodu, połączono i odparowano pod próżnią. Surowy produkt naniesiono na żel krzemionkowy (1 g) i poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (5 g). Kolumnę eluowano mieszaniną EtOAc-heksan (po 100 ml, 40-60, 50-50, 60-40 i 70-30). Zebrano 4 ml frakcje i poddano je analizie metodą TLC. Następujące frakcje połączono i odparowano.

Frakcje 12-24 - 10BD

Frakcje 29-42 - 10BE

Frakcje 48-84 - 10BF

Dane dla 10BD:

TLC (żel krzemionkowy 60), 60% EtOAc-40% heksan; Rf =0,92

Widmo mas (FAB, m/z) 948,950,952, (M+H), 892,848,830,667,649,105 (zasada), 57.

'HNMR (CDCl₃; TMS): δ 1,09 (s, 3H); 1,23 (s,3H); 1,34 (s,9H); 1,86 (s,3H); 1,89 (s, 3H); 2,04 (m, 1H); 2,29 (d, 2H); 2,39 (s, 3H); 3,4 (bs, 1H); 3,99 (d, 1H); 4,05 (s, 1H); 4,20 (d, 1H); 4,33 (d, 1H); 4,48 (m, 2H); 4,62 i 4,93 (2d, 2H); 5,30 (m, 1H); 5,37 (s, 1H); 5,46 (d, 1H); 5,68 (d, 1H); 5,83 (t, 1H); 5,83 (t, 1H); 6,21 (t, 1H); 7,3-7,45 (m, 6H); 7,50 (t, 2H); 7,62 (t, 1H); 8,10 (d, 2H).

Dane dla 10BE:

TLC (żel krzemionkowy 60), 60% EtOAc-40% heksan; R_f = 0,65

Widmo mas (FAB, m/z) 948,950,952, (M+H), 892,848,667,527,509,105 (zasada), 57.

'H NMR (CDCl₃; TMS): δ 1,16 (s, 3H); 1,27 (s, 3H); 1,33 (s, 9H); 1,70 (s, 3H); 1,89 (s, 3H); 2,39 (s, 3H); 2,57 (m, 1H); 3,40 (d, 1H); 3,75 (d, 1H); 4,17 (d, 1H); 4,33 (d, 1H); 4,35 (m, 1H); 4,56 (dd, 2H); 4,64 (m, 1H); 4,95 (d, 1H); 5,28 (m, 1H); 5,37 (d, 1H); 5,68 (d, 1H); 5,92 (d, 1H); 6,15 (s, 1H); 6,25 (t, 1H); 7,20-7,45 (m, 6H); 7,50 (t, 2H); 7,64 (t, 1H); 8,10 (d, 2H).

Dane dla 10BF:

TLC (żel krzemionkowy 60), 60% EtOAc-40% heksan; R_f = 0,23

Widmo mas (FAB, m/z) 808 (M+H), 790,752,708,527,509,345,327,105 (zasada), 57.

'HNMR (CDCl3; TMS): δ 1,12 (s, 3H); 1,23 (s,3H); 1,33 (s,9H); 1,74 (s,3H); 1,84 (s, 3H); 2,37 (s, 3H); 2,56 (m, 1H); 3,60 (bs, 1H); 3,89 (d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,21 (m, 1H); 4,30 (d, 1H); 4,32 (s, 1H); 4,62 (bs, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,23 (s, 1H); 5,28 (bs, 1H); 5,54 (d, 1H); 5,66 (d, 1H);

6,20 (t, 1H); 7,25-7,45 (m, 6H); 7,50 (t, 2H); 7,61 (t, 1H); 8,09 (d, 2H).

Przykład przygotowawczymi 9. Wytwarzanie estru metylowego (2R,3S)-N-karbobenzyloksy-β-fenyloizoseryny (3C)

Roztwór estru metylowego (2R,3S)-β-fenyloizoseryny (2) (Przykład przygotowawczy 1,2 mM) w pirydynie zawierającej niewielką ilość DMAP oziębiono w łaźni lodowej i dodano chloromrówczanu benzylu (0,8 ml). Po mieszaniu w temperaturze pokojowej przez noc mieszaninę reakcyjną rozcieńczono octanem etylu, przemyto 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu, wysuszono i odparowano. Po chromatografii na żelu krzemionkowym w mieszaninie octan etylu-heksan otrzymano czysty produkt. Temp. topnienia 120-121°C.

NMR (CDCl₃, TMS): δ 3,26 (m, 1H); 3,79 (s, 3H); 4,47 (m, 1H); 5,06 (m, 2H); 5,27 (d, 1H); 5,75 (m, 1H); 7,20-7,50 (m, 10H).

Przykład przygotowawczym· 20. Wytwarzanie estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-karbobenzyloksy-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5Hoksazolidynokarboksylowego (5Cb)

Ester metylowy (2R,3S)-N-karbobenzyloksy-β-fenyloizoseryny (Przykład przygotowawczy nr 19,3C, 0,375 g, 1,14 mM) rozpuszczono w suchym THF (10 ml), dodano acetalu dimetylowego 2,4-dimetoksybenzaldehydu (4,0,300 g, 1,42 mM) i p-toluenosulfonianu pirydyniowego (10 mg) i roztwór ogrzewano aby oddestylować THF i metanol. Po oddestylowaniu 1/2 THF, dodano THF (10 ml) i mieszaninę znowu oddestylowano do 1/2 objętości. Proces ten powtórzono trzy razy. Następnie mieszaninę zatężono pod próżnią, a pozostałość poddano chromatografii na 75 g żelu krzemionkowego z wypełnieniem i elucją mieszaniną aceton-heksan (300 ml 20-80

185 042 i 300 ml 25-75). Zebrano 20 ml frakcje i poddano analizie metodą TLC. Następujące frakcje połączono i odparowano pod próżnią.

Frakcje 26-44, 54S mg izomeru 5Cb (kolejne serie wykazały, że jest to bardziej polarny izomer).

Dane dla 5Cb:

TLC: żel krzemionkowy; 20% aceton-80% heksan, Rf = 0,19.

^NMRCCDCtyTMS)^ 3,51 (bs, 3H);3,81 (bs, 6H);4,56(d, 1H);4,8(bd, 1H);4,94(d, 1H); 5,54 (d, 1H); 6,4 (bs, 2H); 6,78 (d, 3H); 7,05-7,50 (m, 9H).

Przykład przygotowawczym©. Wytwarzanie soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-CBZ^-^Rdimetoksyfenylo^-fenylo^-oksazolidynokarboksylowego. 6 Cb

Ester metylowy kwasu (4S,5R)-N-CBZ-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylooδ-oksazolidyo nokarboksylowego (Przykład przygotowawczy nr 20, 5Cb, 444 mg, 0,93 mM) rozpuszczono w 10 ml metanolu. Do roztworu dodano wody (400 pl) i węglanu potasu (200 mg, 1,45 mM). Po mieszaniu przez noc nie pozostały żadne substancje stałe i TLC wykazała bardzo małą pozostałość estru metylowego. Rozpuszczalnik zatężono pod próżniąi do oleju dodano wody (20 ml). Roztwór liofilizowano, otrzymując 638 mg puszystego białego proszku, który zawierał 466 mg soli potasowej 6 Cb.

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc:toluen 1:4, Rf = punkt wyjściowy.

Przykład przygotowawczynr22. Wytwarzanie estru kwasu 7-trietylosililo-bakatyno-III-13o(4S,5R)-NoCBZ-2-(2,4-dlmetoksyfenylo)o4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego, 9CbA

Surową sól potasową kwasu (4S,5R)-N-CBZ-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5ooksazolidynokarboksylowego (6 Cb, Przykład przygotowawczy nr 21, 75 mg, 0,11 mM) rozdzielono pomiędzy CH₂Cl₂ i 5% roztwór NaHSO4. Oddzielono warstwy i warstwę wodną ekstrahowano EtOAc. Połączone warstwy organiczne przesączono przez bezwodny siarczan sodu i zatężono pod próżnią, otrzymując 51 mg kwasu (4S,5R)-N-CBZ-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (7Cb).

7-trietylosililo-bakatynę III (8A, 50 mg, 0,07 mM) rozpuszczono w 700 pl toluenu. Dodano całą ilość kwasu (4S,5R)-N-CBZ-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego w roztworze CRCty Do roztworu dodano DCC (25 mg, 0,11 mM) i DMAP (4 mg, 0,04 mM) i roztwór ogrzewano do 80°C, odciągając CH₂Cty Reakcję sprawdzono metodą TLC i po 1,5 godziny dostrzeżono niewielką ilość 7-trietylosililo-bakatyny III. Mieszaninę pozostawiono do oziębienia i odsączono zawiesinę. Przesącz zatężono pod próżmąi poddano chromatografii na 7 mg żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszaninąEtOAc: heksan 1:3. Kolumnę eluowano 40 ml mieszaniny EtOAc: heksan 1:3 i 75 ml mieszaniny EtOAc : heksan 1 : 2, zbierając 3 ml frakcje. We frakcjach 17-32 stwierdzono obecność żądanego produktu.

Widmo mas (FAB wysoka rozdz.) teoretycznie: 1146, 4882; znaleziono: 1146,4915.

Ή NMR (CDCl₃; TMS): δ 0,51-0,59 (m, 6 H); 0,88-0,94 (m); 1,13 (s, 3H); 1,18 (s, 3H); 1,79-1,89 (m, 1H); 2,17 (s, 3H); 2,40-2,50 (m, 1H); 3,67 (d, 1H); 3,80 (szeroki s, 6H); 4,07 (d, 1H); 4,22 (d, 1H); 4,39 (m, 1H); 4,54 (d, 1H); 4,77 (d, 1H); 4,86 (d, 1H); 4,86 (d, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,54 (d, 1H); 5,61 (d, 1H); 5,90 (m, 1H); 6,33 (s, 1H); 6,4S (m, 2H); 6,78 (m, 3H); 7,12-7,21 (m, 4H); 7,38-7,50 (m, 7H); 7,59 (m, 1H); 8,01 (d, 2H).

Przykład przygotowawczym- 23. Wytwarzanie 13-(N-CBZ-βofenylo-izoserynyo lo)-bakatyny III 10CAi 10-deacetylo-13-(N-CBZ-βofenylo-izoserynylo)-bakatyny III 10CB

Ester kwasu 7-trietylosililo-bakatyno IU-B-^S^Rj-N-CBZ^-^Rdimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazohdynokarboksylowego, (9CbA, Przykład przygotowawczy 22; 630 mg, 0,55 mM) rozpuszczono w 10 ml 0,1 N roztworu HCl w metanolu. 0,1 N roztwór HCl przygotowano, rozcieńczając 71 pl chlorku acetylu w 10 ml metanolu i pozostawiając na co najmniej 0,5 godz. do przereagowania. Przebieg reakcji sprawdzono metodą TLC i po 0,5 godz. nie zauważono żadnych produktów wyjściowych. Roztwór reakcyjny rozdzielono pomiędzy solankę, 5% roztwór NaHCO 3 i EtOAc. Warstwy oddzielono i warstwę organiczną ekstrahowano 5% roztworem NaHCO3. Połączone warstwy wodne ekstrahowano EtOAc, a połączone warstwy organiczne przesączono przez bezwodny siarczan sodu. Rozpuszczalnik zatężono pod próżnią, a pozo24

185 042 stałość poddano chromatografii na 60 g żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszaniną EtOAc : heksan 1:1. Kolumnę eluowano mieszaniną 500 ml EtOAc : heksan 1:1, 250 ml EtOAc : heksan 3:2, 240 ml EtOAc : heksan 2:1, zbierając 25 ml frakcje.

Frakcje 16-36 13-(N-CBz-e>-fenyloizoserynylo)-bakatyna III, 10CA

Frakcje 44-52 10-deacetylo-(N-CBZ-(-fenyloizoserynylo)-bakatyny III 10CB

Dane dla 10CA:

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.) teoretycznie: 884, 3493; znaleziono: 884,3490 *H NMR (CDCl3; TMS): δ 1,13 (s, 3H); 1,80 (s, 3H); 1,86 (m, 1H); 2,24 (s, 3H); 2,37 (s, 3H); 2,54 (m, 2H); 3,4S (m, 1H); 3,76 (d, 1H); 4,19 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,39 (m, 1H); 4,66 (szeroki s, 1H); 4,90-4,97 (m, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,05 (d, 1H); 5,34 (d, 1H); 5,64 (d, 1H); 5,75 (d, 1H);

6.23 (m, 1H) ; 6,25 (s, 1h); 7,17 (szeroki s ,2H) ; 7,25 (szeroki s , 3H) ; 7,29-7,41 (m, 5H) ; 7,50 (m, 2H) 7,61 (m, 1H); 8,12 (d, 2H).

Dane dla 10CB:

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.) teoretycznie: 842,3388; znaleziono: 842,3364.

'HNMR(CDCl3; TMS): δ2,37 (s, 3H); 2,57 (m, 1H); 3,40 (d, 1H); 3,87 (d, 1H); 4,18-4,32 (m); 4,65 (szeroki s, 1H); 4,92 (d, 1H); 4,95 (d, 1H); 5,06 (d, 1H); 5,18 (s, 1H); 5,35 (d, 1H); 5,65 (d, 1H); 5,78 (d, 1H); 6,20 (m, 1H); 7,18 (m, 1H); 7,22-7,46 (m); 7,50 (m, 2H); 7,61 (m, 1H); 8,11 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr24. Wytwarzanie L/^e-fenylo-izoserynyloj-bakatyny III (11 A) z 10-(N-Cbz-β-fenykr-izΌ(erynykr)-bakatyny III (10CA)

Porcję 405 mg (0,46 mM) 10-(N-Cbz-β-fenylo-izoserynylr)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy 10 CA) mieszano w temperaturze pokojowej i poddawano uwodornieniu przy ciśnieniu atmosferycznym, w obecności 40 ml absolutnego etanolu i 100 mg 10% Pd/C. Przebieg reakcji śledzono metodą TLC, zakończyła się ona po 5 godzinach.

Mieszaninę przesączono przez Celit i przemyto octanem etylu. Przesącz połączony z popłuczynami odparowano pod próżnią. Do pozostałości dodano małą dość octanu etylu i większą ilość heksanu i ponownie dwa razy odparowano. Otrzymano 13-(β- fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (11 A) w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; mieszanina EtOAc-heksan

70-30; Rf: pasmo pomiędzy punktem wyjścia i 1/3 płyty lHNMR (CDCl3; TMS): δ 1,13 (s, 3H); 1,24 (s, 3H); 1,66 (s, 3H); 1,88 (s, 3H); 2,23 (s, 3H);

2.24 (s, 3H) ; 2,45-2,6i (m, 1H); 3,75 (m, 1H) ; ^/75 (d, 1H);414 (d, 1H) ; 4,23-4,33 (m, 3H); 4,40 (m, 1H); 4,93 (d, 1H); 5,63 (d, 1H); 6,13 (t, 1H); 6,27 (s, 1H); 7,26 (m, 1H); 7,39 (d, 4H); 7,52 (t, 2H); 7,65 (t, 1H); 8,06 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 25. Wytwarzanie estru metylowego (2R,3S)N-(2,2,--trichlrrretrk(ykarbonylo)-β-fenylo-izoseryny (3D)

Zgodnie z procedurą z przykładu przygotowawczego nr 19 dla wytwarzania estru metylowego [(2R,3S)-N-karbrbenzylθksy-β-fenylo-izo(eryny (3C), ale wychodząc z chlorku 2,2,2-trichloroetoksykarbonylu i poddając acylowaniu ester metylowy β-fenylo-izoseryny (2), wytworzono ester metylowy (2R,3S)-N-(2,2,2-tnchk)iOetoksykarbonylo)-β-fenylo-izoseryny (3D).

Przykład przygotowawczynr26. Wytwarzanie estru metylowego kwasu (4S,5R)N-(2,2,--trichlrrretoksykarbonylr)2-(2,4-dimetok(yfenylo)-4-fenylr-5-rk(azolidynokarbrksylowego, 5Da & 5Db.

Zgodnie z procedurą z przykładu przygotowawczego nr 20 dla wytwarzania estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-kaΓbobenzyloksy-2-(2,4-dimetoksyfenylr)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylo- wego (5Cb), ale wychodząc z estru metylowego (-,2,2-trichloroetok(ykarbonylr)-β-fenylo-izo- seryny (3D), wytworzono ester metylowy kwasu (4S,5R)-N-(2,2,2-trichloroetole5ykarbolorΌetok(ykarbonylr)-2-(-,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-rksazolidynrkarboksylowegr (5Da & 5Db).

Przykład przygotowawczy nr 27. Wytwarzanie soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-(2,2,--trichlrrretok(ykarbrnylo)---(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-rk(azrlidynokarboksylowego (6 Da & 6 Db).

185 042

Zgodnie z procedurąz Przykładu przygotowawczego nr 21 dla wytwarzania soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-karbobenzyloksy-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (6Cb), ale wychodząc z estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-(2,2,2-trichloroetoksykarbonylo)-2-(2,4-di^e^o^s^fe:^;ylo)-^^4-^^:^;ylo-^^^:ks^;^(^:^:^i^;y^(^:^i^]rbo^s^lowego (5Da & 5Db), wytworzoną sól potasową kwasu (4S,5R)-N-(2,2,2-trichloroetoksykarbonylo)-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (6Da & 6 Db).

P rzykład przygotowawczy nr28. Wytwarzanie estru kwasu 7-trietylosililo-bakatyno HI-13-(4S,5R)-N-(2,2,2-trichloroetoksykarhonylo)-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (9DaA, 9DbA).

Zgodnie z ogólną procedurą z Przykładu przygotowawczego 22 dla wytwarzania estru kwasu 7-trietylosililo-bakatyno ΠI-13-4S,5R)-NAΈZ-2A2,,4iimetoLsyfenylol---fenyko5-okisazdldynokarboksylowego (9CbA), ale wychodząc z kwasu (4S,5R)-N-(2,2,2-trichloroetoksykarbonylo)-2-(^A-dimetoksyfenylo)-^-fenylo-5-ok.sazolidynokarbok.sylowego (6Da & 6Db), wytworzono żądany ester kwasu 7-trietylosililo-bakatyno HI-13-(4S,5R)-N-(2,2,2-trichloroetoksykarbonylo)- 2-(2,4-dimeto- ksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (9DaA, 9DbA).

Przykład przygotowawczy nr29. Wytwarzanie 13-(N-(2,2,2-trichloro-etoksykarbonylo)-(-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10DA)

Zgodnie z ogólnąprocedurąz Przykładu przygotowawczego 23 dla wytwarzania 13-(N- CBZ(-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10CA), ale wychodząc z estru kwasu 7-trietylosililo-bakatyno HI-13-(4S,5R)-N-(2,2,2-trichloroetoksykarhonylo)-2-(2,4-dimetyoksyfenylo)-4-fenylo-5- oksazolidynokarboksylowego (9DaA, 9DbA), wytworzono 13-(N-(2,2,2-trichloro-etoksykarbonylo)-e-fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (10 DA).

Przykład przygotowawcz y nr30 .Wytwarzanie 13-(fenylOiizoseIy^^ylo)-bakatyny III (11A) z 13-(N-(2,2,2-trichloro-etoksykarbonylo)-(-fenylo-izoseiynylo)-bakatyny ID (10DA)

13-(N-(2,2,2-tricWoro-etoksykarbonylo)-(-fenylo-izos0rynylo)-bakatynę III (Przykład przygotowawczy 29, 10DA, 1 g) rozpuszczono w metanolu (50 ml) i do roztworu dodano sproszkowanego cynku (2 g) i chlorku amonu (2 g), mieszając w temperaturze pokojowej. Po mieszaniu przez 3 godziny mieszaninę przesączono, a przesącz odparowano pod próżnią (mniej niż 20 tor). Pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu i 5% wodny roztwór wodorowęglanu sodu. Warstwę organiczną oddzielono, wysuszono (siarczan sodu) i zatężono pod próżnią, otrzymując 13-(β- fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (11 A) .

Przykład przygotowawczy nr31. Wytwarzanie 13-(N-Boc-(-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10BA).

Porcję 68 mg (0,09 mM) 13-((-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy 24,11 A) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w 0,5 ml suchego THF. Do roztworu dodano 20 mg (0,092 mM) diwęglanu di-t-butylu w 0,2 ml suchego THF i 0,013 ml (0,093 mM) trietyloaminy. Mieszaninę pozostawiono do przereagowania na 24 godziny. Po 5 godzinach TLC wykazała, że reakcja została prawie zakończona.

Mieszaninę reakcyjną rozdzielono pomiędzy octan etylu i solankę. Warstwy oddzielono i warstwę wodną ponownie ekstrahowano octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Surowy produkt poddano chromatografii na 10 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaniną octan etylu-heksan 60-40. Zebrano 2 ml frakcje i poddano je analizie metodą TLC. Zawierające produkt frakcje 12-30 połączono i odparowano pod próżnią. Otrzymano związek tytułowy 10BA w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-heksan 60-40, R_f: 0,46.

Ή NMR (CDCfy TMS): δ 1,15 (s, 3H); 1,33 (s, 9H); 1,85 (s, 3H); 2,25 (s, 3H); 2,30 (m); 2,54 (m); 3,46 (d, 1H);3,80(d, 1H);4,17(d, 1H);4,31(d, 1H);4,41 (m, 1H); 4,63 (bs, 1H);4,95 (d, 1H);5,28(bd, 1H);5,42(bd, 1H);5,67(d, 1H);6,24(t, 1H);6,29(s, 1H);7,18(d, 1H);7,38(m, 5H); 7,50 (t, 2H); 7,62 (t, 1H); 8,10 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 32. Wytwarzanie 13-(N-(1-adamantoilo)-(-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10EA)

Porcję 44 mg (0,06 mM) 13-(( fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy 24,11 A) mieszano w 0°C pod azotem w 1 ml suchej pirydyny. Do roztworu tego dodano 0,2 ml

185 042 chlorku metylenu, zαkirrajązegy 13 mg (0,06 mM) chlorku 1 -αdamactαny-kαrbycylu. Po 30 minutach TLC wykazała, że reakcja zakończyła się.

Mieszaninę rozdzielono pomiędzy 1 N roztwór HCl i octan etylu. Warstwę organiczną przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Pozostałość poddano chromatografii na 5 g żelu kzeamiyckywago, eluując mieszaniną EtOAc-heksan 65-35. Zebrano 2 ml frakcje i poddanoje analizie metodą TLC. We frakcjach 8-23 znaleziono produkt, a po ich połączeniu i odparowaniu otrzymano 33 mg (60%) białej substancji stałej. Dane spektralne wykazywały nadal obecność kwasu 1-adamαntαno-karboksylykagy.

Zanieczyszczony produkt rozpuszczono w 1 ml świeżo przedestylowanego THF. Dodano nadmiar eterowego diαzymatacu i mieszaninę pozostawiono na 30 minut do preareagywania. Następnie miaseacinę odparowano pod próżnią i poddano chromatografii, jak poprzednio. Czysty produkt stwierdzono we frakcjach 6-25, które po odparowaniu dały 13-(N-(1-adamantoilo)-β-frcyly-izosarynylo)-bakstycę III (10EA) w postaci substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-heksan 50-50, Rf = 0,48.

Widmo mas (FAB, m/z) zmiezeyce 912,4168, teoretycecia dla C5₁H₆2N₁O₁4 wynosi 912,4170; 912, 852, 834, 569, 551, 509, 344, 326, 298, 268, 180, 135, 105.

‘HNMR (CDC13, TMS) δ 1,16 (s); 1,27 (s); 1,60-2,10 (m); 2,24 (s, 3H); 2,30 (m), 2,36 (s, 3H); 2,52 (m); 3,54 (d, 1H); 3,77 (d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,29 (d, 1H); 4/40 (m, 1H); 4,68 (m, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,56 (dd, 1H); 5,68 (d, 1H); 6,15 (t, 1H); 6,28 (s, 1H); 6,47 (d, 1H); 7,37 (m, 5H); 7,50 (t, 2H); 7,61 (t, 1H); 8,10 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy cz 33. Wy3kareania 13 -(N-(3 -tatrahydrofrracyloksykarbocyly)-β-frnyly-izolerynylo)-bakatycy III (10FA)

Do 13-(β-fanyly-izosezynyly)-bakstycy III (Przykład przygotowawczy cz 24,11 A) 16,8 mg, 0,022 mM) dodano rαzamiczcagy węglanu 3-tatrahydrofrranosukcynimidylu (5,0 mg, 0,023 mM), pirydyny (5 pl) i chlorku metylenu (180 pl). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej 2 dni, rozcieńzeycy octanem etylu i przemyto 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu i 5% wodnym roztworem wodorowęglanu sodu. Organiczny roztwór wysuszono i odparowano, otrzymując mieszaninę diastareymerók 13-(N-(3-tetrahydrofuranyloksykarbocylo)-β-fenylo-izosarynyloj-bakatynę III (10FA).

TLC: żel krzemionkowy 60; aceton-heksan 40-60; Rf: 0,16.

NMR (CDClj, TMS) δ 1,16 (d); 1,27 (s); 1,68 (s+m); 1,83 (s); 1,90 (m); 2,25 (s+m); 2,37 (s); 2,55 (m); 3,7-4,0 (m); 4,18 (d, 1H); 4,30 (d, 1H); 4,43 (m, 1H); 4,64 (m, 1H); 4,95 (dd, 1H); 5,09 (m, 1H); 5,30 (m, 1H); 5,67 (m, 2H); 6,28 (s+m, 2H); 7,39 (m, 5H); 7,50 (m, 2H); 7,62 (m, 1H); 8,12 (d, 2H).

Przykład przygotowawczym 34. Wytwarzanie 13-(N-(4-tetrapiranyloksykarbocylo)-β-fenylo-izyserycylo)-bakatyny III (10GA)

Do 13-(β-fenylo-izolerynyly)-bakαtycy III (Przykład preygotowαwzey cz 24,11A, 10mg, 0,013 mM) dodano węglanu 4-tetrahydrypiesnolukzynimidylu (3,3 mg, 0,014 mM), pirydyny (5 pl) i chlorku metylenu (100 pl). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej pezae noc, rozcieńczono octanem etylu i przemyto 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu i 5% wodnym eoetkyerm wodorowęglanu sodu. Roztwór octanu etylu wysuszono i odparowano, uzyskując 10,3 mg surowego produktu. Po oczyszczeniu metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym w mialzαnicie aceton-heksan (40-60) otrzymano czystą 13-(N-(4-tatrapieαcyloksykarbocylo)-β-fenylo-izyserynylo)-bskatycę III (10GA).

TLC: żel kezemiockoky 60; aceton-heksan 40-60; Rf: 0,17.

¹HNMR(CDCl3, TMS) δ 1,15 (s); 1,27 (s); 1,5-1,8(m); 1,68 (s); 1,84(s); 1,89 (m); 2,1-2,4 (m); 2,25 (s, 3H); 2,41 (s, 3H); 2,49 (d, 1H); 2,55 (m, 1H); 3,08 (m, 1H); 3,27 (m, 1H); 3,33 (d, 1H); 3,70 (m, 1H); 3,80 (d+m, 2H); 4,16 (d, 1H); 4,29 (d, 1H); 4,42 (m, 1H); 4,66 (m, 2H); 4,94 (d, 1H); 5,33 (m, 1H); 5,57 (m, 1H); 5,65 (d, 1H); 6,28 (s+m, 2H); 7,37 (m, 5H); 7,51 (m, 2H); 7,61 (m, 1H); 8,14 (d, 2H).

185 042

Przykład przygotowaw czynr35. Wytwarzanie 13-(N-(tert-butyloacetylo)-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10HA) i Z-t-butyloacetylo-l 3-((N--eit-butyloacetylo)-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (12CA)

Porcję 51 mg (0,068 mM) 13-(e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 24,11 A) mieszano pod azotem w temperaturze 0°C w 1ml suchej pirydyny. 0,01 ml (9,1 mg, 0,068 mM) chlorku tert-butyloacetylu rozpuszczono w 0,1 ml chlorku metylenu. Roztwór ten wkroplono do wyj ściowej aminy. Mieszaninę pozostawiono w temperaturze 0°C na 3 godziny do przereagowania i pozostawiono na noc w zamrażarce.

Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto 1 N roztworem HCl i 5% roztworem wodorowęglanu sodu. Warstwy wodne ekstrahowano ponownie octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Surowy produkt poddano chromatografii na 7 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaniną EtOAc-heksan 50-50 i 70-30. Zebrano 2 ml frakcje i poddano analizie metodą TLC. Następujące frakcje połączono i odparowano pod próżnią.

Frakcje 11-21 zanieczyszczona 2'-t-butyloacetylo-13-(N-tert-butyloacetylo)-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyna III (12CA)

Frakcje 22-45 13-(N-(tert-butyloacetylo)-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyna III (10HA), biała substancja stała.

Dalej zanieczyszczony produkt 12CA poddano ponownie chromatografii na 3 g żelu krzemionkowego, eluując mieszań inąaceton-chlorek metylenu 10-90. Zebrano 1 ml frakcje i poddano analizie metodą TLC. Zawierające produkt frakcje 11-28 połączono i odparowano pod próżnią, uzyskując czystą 2'-t-butyloacetylo- 13-(N-tert-butyloacetylo)-e-fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (12CA) w postaci białej substancji stałej.

Dane dla 12CA:

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 60-40; Rf = 0,70.

Widmo mas (FAB, m/z) (M+H) zmierzone 946,4618; teoretycznie dla C 52H₆₈N iO i₅ wynosi 946,4589; 946, 509, 378, 360, 280, 262, 234, 105, 99, 57, 43.

^]HNMR(CDCl3, TMS)50,98 (s); 1,28 (s, 3H); 2,23 (s, 3H); 2,42 (s, 3H);2,53 (m); 3,81 (d, 1H);4,19(d, 1H);4,31 (d, 1H);4,45(m, 1H);4,97(d, 1H); 5,34(d, 1H);5,69(d, 1H);5,75(m, 1H); 6,08 (d, 1H);6,24(m, 1H);6,31 (s, 1H); 7,28-7,45 (m,5H); 7,51 (t,2H);7,61 (t, 1H);8,11 (d,2H).

Dane dla 10HA:

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 60-40; Rf = 0,27.

Widmo mas (FAB, m/z) (M+H) zmierzone 848,3863; teoretycznie dla C4₆H 5₈N ]Ο_Η wynosi 848,3857; 848, 830, 788, 770, 569, 551, 509, 280, 262, 234, 182, 136, 115, 105, 99, 57, 43.

Ή NMR (CDCl₃, TMS) δ 0,97 (s); 1,26 (s, 3H); 2,24 (s, 3H); 2,33 (s, 3H); 2,52 (m, 2H); 3,60 (d, 1H); 3,78 (d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,29 (d, 1H); 4,39 (m, 1H); 4,65 (m, 1H); 4,93 (d, 1H); 5,55 (dd, 1H); 5,67 (d, 1H); 6,19 (t, 1H); 6,28 (s, 1H); 7,39 (m, 5H); 7,50 (t, 2H); 7,62 (t, 1H); 8,10 (d, 2 H).

Przykład przygotowawczynr36. Wytwarzanie 13-(N-(piwaloilo)-e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10IA)

Porcję 44 mg (0,06 mM) 13-(e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 24,11 A) mieszano pod azotem w temperaturze 0°C w 1 ml suchej pirydyny. Do roztworu tego przez 5 minut dodawano roztworu 8 mg (0,06 mM) chlorku trimetyloacetylu w 0,2 ml chlorku metylenu. Po 30 minutach reakcji TLC wykazała, że większość aminy przereagowała.

Surowy produkt poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną EtOAc-heksan (65-35). Obecność produktu stwierdzono we frakcjach 10-38, po których połączeniu i odparowaniu uzyskano tytułowy związek..

Dane spektralne wykazują niewielką obecność kwasu piwalinowego. Tak więc, produkt rozpuszczono w octanie etylu, przemyto 5% roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią. Otrzymano 10IA w postaci białej substancji stałej.

185 042

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 50-50; Rf = 0,29.

Widmo mas (FAB, m/z) zmierzone 834,3712; teoretycznie dla C45H5₆N₁O₁4 wynosi 834,3700; 834, 816, 774, 569. 551, 509, 387, 327, 266, 248, 220, 190, 105, 57.

'HNMR (CDCl₃, TMS) 6 1.16 (s); 1,23 (s); 2,23 (s. 3H); 2,29 (s, 3H); 2,3 5 (s, 3H); 2,51 (m, 1H); 3,77 (d, 1H); 4,17 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,38 (m, 1H); 4,68 (d, 1H); 4,93 (d, 1H); 5,56 (dd, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,17 (m, 1H); 6,28 (s, 1H); 6,54 (d, 1H); 7,35 (m, 5H); 7,49 (m, 2H); 7,60 (m, 1H) , 8,10 (d, 2H).

Przykład przygotowawczynr39. Wytwarzanie 7-fluoro- 13-(N-Cbz-β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (18) z 7-fluoro-13 -(N-Cbz-β-fenylo-izoserynylo)-2'-troc-bakatyny III (13BA).

Roztwór 7-fluoro-13-(N-Cbz-β-fenylo-izoserynylo)-2'-troc-bakatyny III (13bA, Przykład 3) (0,079 g) w mieszaninie metanol/kwas octowy 9:1 (20 ml) i octanu etylu (8 ml) mieszano z aktywowanym cynkiem (0,153 g) w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Po obróbce surowy produkt poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 40% EtOAc-heksan i otrzymano 7-fluoro-13-(N-Cbz-β-fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (18): widmo mas, 886, 571, 511 371,347,329,316, 298, 105,91 m/z.

Przykład przygotowawczy nr 40. Wytwarzanie 7-fluoro- 13-β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (19)

Porcję 23,5 mg (0,027 mM) 7-fluoro- 13-(N-Cbz-β-lenylo-lzoseiynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 39,18) rozpuszczono w 3 ml absolutnego etanolu i do roztworu dodano 7 mg 10% Pd/C i poddawano uwodornieniu pod ciśnieniem atmosferycznym i w temperaturze pokojowej przez 4,5 godziny. Zanikanie produktów wyjściowych śledzono metodą TLC. Mieszaninę przesączono przez Celit, przemywając Celit octanem etylu. Przesącz połączony z popłuczynami odparowano pod próżnią. Pozostałość dwa razy traktowano mieszaniną octan etylu-heksan i odparowano pod próżnią. Otrzymano 7-fluoro-13-β-fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (19) w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 50-50; Rf = 0,11.

Ή NMR (CDC1₃1 TMS) δ 2,20 (s, 3H) i 2,26 (s, 3H) i 2,54 (mi 1H) i 3,99 (d , 1H) i 4,24 (di 1H); 4,27-4,42 (m, 3H); 4,55 (dd, J = 48 Hz, J = 5 Hz, 1H); 4,99 (d, 1H); 5,72 (d, 1H); 6,11 (m, 1H); 6,55 (s, 1H); 7,27 (s, 1H); 7,39 (m, 4H); 7,51 (m, 2H); 7,64 (m, 1H); 8,08 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 41. Wytwarzanie 7-fluoro-13 -(N-Boc-β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (20) i 7-fluoro-2^,-Boc-13-(N-Boc-β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (13CA)

Porcję 0,027 mM 7-fluoro-13-β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 40; 19) rozpuszczono mieszając w 0,2 ml świeżo przedestylowanego THF w temperaturze pokojowej i pod azotem. Dodano 6 mg (0,027 mM) diwęglanu di-tert-butylu i 0,004 ml (0,029 mM) trietyloaminy i pozostawiono do przereagowania na 20 godzin.

Mieszaninę rozdzielono pomiędzy octan etylu i solankę. Warstwy oddzielono i warstwę wodna ponownie ekstrahowano octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Mieszaninę produktu poddano chromatografii na 3 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaniną octan etylu-heksan 30-70, aż wytrącił się pierwszy produkt, po czym wylano go do mieszaniny octan etylu-heksan 50-50. Zebrano 1 ml frakcje i analizowano metodą TLC. Następujące frakcje połączono i odparowano, otrzymując białe substancje stałe.

Frakcje 16-30, 13CA

Frakcje 32-46, 20

Dane dla 13CA:

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 50-50, Rf: 0,83.

Widmo mas (FAB, m/z) 952 (M+H), 878,822,778,571,511,389.329,106,162,105,57.

Ή NMR (CDCli, TMS) δ 1,17 (s, 3H); 1,24 (s, 3H); 1,25 (s, 9H); 1,90 (s, 9H); 2,08 (s, 3H); 2,22 (s, 3H); 2,0-2,7 (m, 4H); 4,02 (d, 1H); 4,24 (d, 1H); 4,36 (d, 1H); 4,59 (dd, J=48 Hz, J= 5 Hz, 1H); 4,77 (bs, 1H); 5,02 (d, 1H); 5,22 (bs, 1H); 5,68 (m, 1H); 5,77 (d, 1H); 6,27 (m, 1H); 6,57 (s, 1H); 7,27-7,70 (m, 9H): 8,09 (d, 2H).

185 042

Dane dla 20:

TLC: żel krzemionkowy 60; octan etylu-heksan 50-50, Rf: 0,54.

Widmo mas (FAB, m/z): (M+H) zmierzone 852,3638; teoretycznie dla C4₅H₅5F_tN1O14 wynosi 852,3606; 852, 796, 692, 674, 571, 511, 389, 347, 329, 105, 57, 43.

'HNMR (CDCl₃, TMS) δ 1,17 (s, 3H); 1,23 (s, 3H); 1,34 (s, 9H); 2,22 (s, 3H); 2,39 (s, 3H); 2,0-2,7(m,4H); 3,36(m, 1H);4,04(d, 1H);4,28(d, 1H);4,37(d, 1H);4,48-4,68(m,2H); 5,01 (d, 1H); 5,30 (m, 1H); 5,45 (m, 1H); 5,76 (d, 1H); 6,21 (m, 1H); 6,56 (s, 1H); 7,30-7,70 (m, 9H); 8,13 (d, 2H).

Przykład przygotowawczym· 42. Wytwarzanie 13-(N-benzyloksykarbonylooβofenylo-izoserynylo)-7-deok.sy-7β,8βometanobakatyny III (21) z 13 -(N-benzyloksy- β-fenylo-izoserynylo)-2'-troc-7-deoksy-7β,8βometanobakatyny III (14BA)

Roztwór 13-(N-beMyloksy-βofenylo-izose]nyttylo)-2'--roc-7-deoksy-7β,8βometanobakatyny III (14BA, Przykład 3) w mieszaninie metanol/kwas octowy 9:1 (10 ml) mieszano w temperaturze pokojowej z aktywowanym cynkiem (0,144 g) przez 3 godziny. Po obróbce, surowy produkt reakcji poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 40% EtOAc w heksanie i otrzymano 13-(N-benzyloksykarbonylooβ-fenylooizoserynylo)-7-deoksyo7β,8βometanobakatynę lii (21).

Widmo mas, znaleziono: 866,3423, C4₈H₅₁NO ,4 + H powinno być 866,3388, 848, 806, 788, 551,533,491, 105,91 m/z.

Przykład przygotowawczym· 43. Wytwarzanie 13 -(β- fenylo-izoserynylo)o7odeoo ksy^, 8 β-metanobakatyny III (22)

Porcję 14 mg (0,016 mM) 13-(N-benzyloksykarbonylooβofenylooizoserynylo)-7odeoksy-7P,8P-metanobakatyny III (Przykład przygotowawczy 21) rozpuszczono w 2 ml absolutnego etanolu. Dodano 5 mg 10% Pd/C i uwodorniano w temperaturze pokojowej i przy ciśnieniu atmosferycznym przez 6 godzin. Postęp reakcji śledzono metodą TLC, i po jej zakończeniu mieszaninę przesączono przez Celit, przemywając octanem etylu. Przesącz i popłuczyny połączono i odparowano pod próżnią. Dodano dwa razy octanu etylu, ponownie odparowano i otrzymano 22 w postaci białej substancji stałej. Produkt przechowywano przez noc w zamrażarce i stosowano w Przykładzie przygotowawczym 44.

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-heksan 50-50; Rf: pasmo od punktu wyjścia do końca części płyty.

^]H NMR (CDCl3, TMS) 8 5,62 (d, 1H); 6,11 (t, 1H); 6,31 (s, 1H); 7,39 (m), 7,53 (m, 2H);

7,66 (m, 1H); 8,08 (d, 2H).

Przykład przygotowawczymi. Wytwarzanie 13-(N-Boc-13 - β-fenylo-izoserynylo)-7-deoksy-7β,8 β-metanobakatyny III (23) i -2^-3(90--3- fenylo-izoserynylo^-deoksy-7P,8p-metanobakatyny III (14CA)

0,016 mM produktu 22 (Przykład przygotowawczy nr 43) rozpuszczono, mieszając pod azotem, w 0,12 ml suchego THF. Dodano roztworu 3,5 mg (0,016 mM) diwęglanu di-tert-butylu w 0,05 ml suchego THF i roztworu 0,0025 ml (0,018 mM) trietyloaminy w 0,0015 ml suchego THF i pozostawiono do przereagowania na 27 godzin. TLC wykazała, że reakcja jest całkowicie zakończona.

Mieszaninę reakcyjną rozdzielono pomiędzy octan etylu i solankę. Warstwy oddzielono i warstwę wodną ponownie ekstrahowano octanem etylu. Połączone warstwy organiczne wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Surową mieszaninę poddano chromatografii na 3 g żelu krzemionkowego. Eluowano gradientem rozpuszczalników EtOAc-heksan 30-70 i 50-50. Zebrano 1 ml frakcje i poddano je analizie metodą TLC. Następujące frakcje połączono i odparowano, uzyskując białe substancje stałe.

Frakcje 16-30, MCA

Frakcje 33-53, 23

Produkt 23 jako niecałkiem czysty poddano ponownie chromatografii na 1 g żelu krzemionkowego, eluując gradientem rozpuszczalników EtOAc-heksan 40-60 i 50-50. Zebrano 0,5 ml fra30

185 042 keje i poddano je analizie metodą TLC. Obecność czystego produktu stwierdzono we frakcjach 11-20, które po połączeniu i odparowaniu pod próżnią dały 4 mg żądanego produktu w postaci białej substancji stałej.

Dane dla 14CA:

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-heksan 50-50; Rf: 0,87.

Widmo mas (FAB, m/z) 858, 803, 798, 551, 491, 369, 327, 206, 105, 57.

HNMR (CDCl₃, TMS) δ 1,25 (s); 2,01 (s, 3H); 2,21 (s, 3H); 2,43 (m); 4,01 (d, 1H); 4,07 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,70 (m, 2H); 5,18 (bs, 1H); 5,64 (m, 2H); 6,25 (m, 1H); 6,33 (s, 1H); 7,39 (m, 5H); 7,51 (m, 2H); 7,64 (m, 1H); 8,09 (d, 2H).

Dane dla 23:

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-heksan 50-50; Rf: 0,77.

Widmo mas (FAB, m/z): (M+H) zmierzone: 832,3588; teoretycznie dla C45H 54N ,0,4 wynosi 832,3544, 832, 814, 776, 732, 714, 696, 672, 551, 491, 105, 57.

Ή NMR (CDCl₃, TMS) δ 1,28 (s); 1,37 (m); 1,68 (m); 1,85 (s); 2,10 (m); 2,21 (s, 3H); 2,26 (m); 2,39 (s, 3H); 2,47 (m); 3,30 (m, 1H); 4,06 (m, 2H); 4,31 (d, 1H); 4,63 (m, 1H); 4,74 (d, 1H); 5,30 (m, 1H); 5,36 (d, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,28 (m, 1H); 6,33 (s, 1H); 7,37 (m, 5H); 7,51 (m, 2H); 7,61 (m, 1H); 8,15 (d, 2H).

Przykład przygotowawczym· 45. Wytwarzaeio 13-(N-Cenylourotaeo-β-fonylo-inoserynylo)-bakatyny III; N-feeylomoaznik 13-(β-feeylo-izoseryeylo)-bakatyey III (l0JA)

Porcję 48 mg (0,064 mM) 13-(β-feeylo-izoseryeylo)-bakatyey III (Przykład przygotowawczy nr 24,11 A) rozpuszczono w 700 pl THF i dodano 6,5 μΐ (0,060 mM) izocyjanianu fenylu.

TLC wykazała brak aminy. Roztwór rozcieńczono EtOAc i ekstrahowano nasyconym roztworem CuSO4. Warstwę orgaeic’neąprnesączoeo przez Na₂SO4, zatężono pod próżniąi poddano chromatografii na 5 gm żelu krnomioekowogo z wypełnieniem mieszaniną EtOAc -heksan 1:1. Kolumnę eluowano 20 ml mieszaniny EtOAcneksan 1:1,20 ml mieszaniny EtOAcdieksan 3:2 i 20 ml mieszaniny EtOAcneksan 2:1, zbierając 3 ml frakcje. We frakcjach 17-31 stwierdzono obecność żądanego produktu.

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.) Teoretycznie: 869,3496. Znaleziono: 869,3512.

’H NMR (CDCl₃, TMS) δ 1,13 (s, 3H); 1,19 (s, 3H); 1,81 (s, 3H); 2,19 (s, 3H); 2,27 (m); 2,37 (s, 3H); 2,51 (m, 1H); 2,66 (m, 1H); 3,76 (d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,37 (m, 1H);

4,67 (m, 1H); 4,93 (d, 1H); 5,49 (dd, 1H); 5,67 (d, 1H); 6,21 (m, 1H); 6,27 (s, 1H); 6,93 (m, 2H); 7,07 (m, 2H); 7,19 (m, 3H); 7,26-7,40 (m); 7,48 (m, 1H); 7,60 (m, 1H); 8,10 (d, 2H).

Przykład przygotowawczym 46. Wytwarzanie N-debonnoilo-N-(t-butylo)amieokarbonylo-taksolu; N-t-butylomocznika 13-β-Conylo-izoserynylo)-bakatyny III (10KA)

N-dobeenoilo-N-(N-(t-butylo)amieokarboeylo-taksol (51 mg, 0,07 mM, Przykład przygotowawczy nr 24, 11 A) rozpuszczono w 700 pl THF i dodano 7 pl (0,061 mM) izocyjanianu t-butylu. TLC wykazała obecność pewnej ilości aminy, dodano więc następne 3 pl i powtórzono dodawanie dwa razy, aż TLC wykazała nieznacznąpozostałość aminy (3 pl i 4 pl). Roztwór zatężono pod próżnią, a pozostałość poddano chromatografii na 5 gm żelu krzemionkowego w mieszanieio EtOAa:hoksae 1:1. Kolumnę eluowano mieszaninami EtOAcheksan, 50 ml 1:125 ml 3:2 i 25 ml 2:1, zbierając 3 ml frakcje. Pożądany produkt wykryto we frakcjach 21-40.

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.) Teoretycznie: 849,3809. Znaleziono: 849,3809.

*HNMR(CDCl₃, TMS) δ 1,14 (s, 3H); 1,22 (s); 1,24 (s); 1,83 (s, 3H); 2,23 (s, 3H); 2,44 (s, 3H); 2,50 (m, 1H); 3,77 (d, 1H); 4,17 (d, 1H); 4,29 (d, 1H); 4,38 (m, 1H); 4,61 (m, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,29 (m, 2H); 5,67 (d, 1H); 6,18(m, 1H); 6,29 (s, 1H); 7,33 (m, 5H); 7,49 (m, 1H); 7,61 (m, 1H); 8,09 (d, 2H).

Przykład prz v gotow-a w-czym 47 ©3-1x1111X1110 13-(N-1m^etyl(>1ay'klohekiaunidoβEPerly) lo-izospryeylo)-bakatyey III; 13 -(N-( 1 -metylo-1 -ayklohoksaeollo)-β-foeylo-inoseryeylo)-bak'atyny III (10MA)

Porcję 30 mg (0,04 mM) 13-(β-fonylo-inosρryeylo)-bakatyey III (Przykład przygotowawczy nr 24, 11 A) rozpuszczono w 400 pl pirydyny 1 oziębiono do 0°C. Natychmiast dodano 20 pl oziębionego roztworu 300 mg na 1 ml chlorku 1-motylo-1-cyklohoksylokarboeylu w CH₂Cl₂

185 042 (0,037 mM). TLC wykazała, że pozostała pewna ilość aminy, dodano więc następne 10 pl TLC wykazała, że pozostała niewielka ilość aminy. Roztwór rozcieńczono EtOAc i ekstrahowano nasyconym roztworem CuSO4. Warstwę organicznąprzesączono przez Na₂SO₄, zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na 3 gm żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszaniną EtOAc:heksan, zbierając 2 ml frakcje. We frakcjach 11-28 stwierdzono żądany produkt.

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.) Teoretycznie: 874,4013. Znaleziono: 874,4011.

*H NMR (CDCl3, TMS) δ 1,12 (s, 3H); 1,15 (s, 3H); 1,26 (s, 3H); 1,81 (s, 3H); 1,87 (m, 3H); 2,24 (s, 3H); 2,36 (s, 3H); 2,54 (m, 1H); 3,78 (d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,29 (d, 1H); 4,40 (m, 1H); 4,70 (d, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,61 (dd, 1H); 5,67 (d, 1H); 6,19 (m, 1H); 6,28 (s, 1H); 6,51 (d, 1H); 7,38 (m, 5H); 7,50 (m, 2H); 7,61 (m, 1H); 8,11 (d, 2H).

Przykład przygotowawczynr48. Wytwarzanie 13-(N-1-fenylo-1-cyklopentamidoβ-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III; 13-(N-( 1 -fenylo-1 -cyklopentanoilo)-β-fenylo-izoserynylo)bakatyny III (10NA)

Porcję 26 mg (0,035 mM) 13-(β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 24,11 A) rozpuszczono w 400 pl pirydyny i oziębiono do 0°C. Natychmiast dodano 20 pl oziębionego roztworu 350 mg na 1 ml chlorku 1-fenylo-1-cyklopentylokarbonylu w CH ₂Cl₂(0,033 mM). TLC wykazała, że pozostała pewna ilość aminy, dodano więc następne 20 pl. TLC wykazała brak aminy. Roztwór rozcieńczono EtOAc i ekstrahowano nasyconym roztworem CuSO4. Warstwę organicznąprzesączono przez Na2SO4, zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na 3 gm żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszaniną EtOAc:heksan. Kolumnę eluowano 50 ml mieszaniny EtOAc:heksan 1:1 i 25 ml mieszaniny EtOAc:heksan 3:2, zbierając 2 ml frakcje. Obecność żądanego produktu stwierdzono we frakcjach 12-29.

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.) Teoretycznie: 922,4013 Znaleziono: 922,4022 'HNMR(CDCl3, TMS) δ 1,16 (s, 3H); 1,27 (s, 3H); 1,77 (s, 3H); 1,60-2,10 (m); 2,25 (s, 3H); 2,35 (s, 3H); 2,25-2,65 (m): 3,75 (d, 1H); 4,19 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,38 (m, 1H); 4,59 (d, 1H); 4,92 (d, 1H); 5,49 (dd, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,26 (s, 1H); 7,08 (m, 2H); 7,29 (m); 7,53 (m, 2H); 7,63 (m, 1H); 8,12 (d, 2H).

Przykład przygotowawczym 49. Wytwarzanie 13-(N-ftalimido-β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III; N-fialimidu 13-(β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10PA)

Porcję 29 mg (0,04 mM) 13-(β-fenylo-lzoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 24,11 A) rozpuszczono w 400 pl pirydyny i 15 mg (0,07 mM) karboetoksyftalimidu. Reakcję kontrolowano metodąTLC i po 72 godzinach nie dostrzeżono aminy. Roztwór rozcieńczono EtOAc i ekstrahowano nasyconym roztworem CuSO4. Warstwę organiczną przesączono przez Na2SO₄, zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na 4 gm żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszaninąEtOAc:heksan. Kolumnę eluowano mieszaniną20 ml EtOAc:heksan 1:1,20 ml EtOAc:heksan 3:2,20 ml EtOAc:heksan 2:1 i 20 ml EtOAc:heksan 4:1, zbierając 2 ml frakcje. Żądany produkt znajdował się we frakcjach 16-28.

’H NMR (CDCl i, TMS) δ 1,09 (s, 3H); 1,16 (s, 3H); 1,81 (s, 3H); 2,44 (s, 3H); 2,52 (m, 2H); 3,76 (d, 1H); 4,15 (d, 1H); 4,28 (d, 1H); 4,41 (m, 2H); 4,96 (d, 1H); 5,31 (m, 1H); 5,61 (d, 1H); 5,76 (d, 1H); 6,08 (m, 1H); 6,24 (s, 1H); 7,36 (m, 2H); 7,52 (m, 4H); 7,66 (m, 1H); 7,80 (m, 4H); 8,10 (d, 2H).

Przykład przygotowawczynr50. Wytwarzanie N-debenzoilo-N-(t-butylo)aminotiokarbonylo-taksolu (10LA)

Porcję 24 mg (0,032 mM) 13-(β-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 24,11 A) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w 0,2 ml suchego THF. Dodano 4 pl (0,032 mM) izotiocyjanianu t-butylu. Po 5 godzinach TLC wykazała, że reakcja nie jest zakończona. Dodano więc następne 4 pl izotiocyjanianu t-butylu i pozostawiono na noc do przereagowania. Surowy produkt naniesiono na 0,5 g żelu krzemionkowego i poddano chromatografii na 3 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaniną octan etylu:heksan 60-40. Zebrano 1 ml frakcje i analizowano metodąTLC. Zawierające produkt frakcje 7-20 połączono i odparowano pod próżnią, uzyskując żądany produkt.

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-heksan 60-40; Rf: 0,40.

185 042 'H NMR (CDCl3, TMS) δ 1,14 (s, 3H); 1,80 (s, 3H); 2,25 (s, 3H); 2,40 (s, 3H); 3,50 (s, 1H); 3,80 (d, 1H); 4,23 (m, 2H); 4,40 (bs, 1H); 4,86 (s, 1H); 4,93 (d, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,18 (s, 1H); 6,27 (s, 1H); 6,28-6,40 (m, 2H); 6,59 (d, 1H); 7,30-7,54 (m, 7H); 7,58 (t, 1H); 8,09 (d, 2H).

Widmo mas (FAB, m/z) (M+H) zmierzone 865,3577; teoretycznie dla C45H₅₇N /0₁₃S wynosi 865,3581, 865, 569, 509, 297, 279, 251, 133, 105, 77, 57.

Przykład przygotowawczynr51.Wytwarzanietaksoteru(10BF)z 10-acetylotaksoteru (10BA)

Porcję 25 mg (0,029 mM) 10-acetylrtak(oteru (Przykład przygotowawczy nr 1, 10BA) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w 1,0 ml 95% etanolu. Dodano 2 krople bezwodnej hydrazyny i pozostawiono do przereagowania na 1,5 godziny, po czym TLC wykazała, że reakcja jest prawie zakończona. Mieszaninę rozdzielono pomiędzy wodę i chlorek metylenu. Warstwę wodną ponownie ekstrahowano chlorkiem metylenu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Surowy produkt poddano chromatografii na 3 g żelu krzemionkowego, eluując mieszaninę octan etylu-heksan 70-30. Zebrano 1 ml frakcje, analizując je za pomocą TLC. Zawierające produkt frakcje 14-28 połączono i odparowano pod próżnią.

TLC: żel krzemionkowy 60; EtOAc-heksan 70-30; Rf = 0,33.

Ή NMR (CDCl₃, TMS) δ 1,12 (s, 3H); 1,23 (s, 3H); 1,34 (s, 3H); 1,74 (s, 3H); 1,85 (s, 3H); 2,37 (s, 3H); 2,56 (m, 1H); 3,53 (bs, 1H); 3,90 (d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,21 (m, 1H); 4,30 (d, 1H); 4,32 (s, 1H); 4,62 (bs, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,23 (s, 1H); 5,28 (bs, 1H); 5,52 (d, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,20 (t, 1H); 7,25-7,45 (m, 6H); 7,50 (t, 2H); 7,61 (t, 1H); 8,11 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy nr 52. Wytwarzanie N-t-amylouretanu 13-((-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10RA)

Część A: Wytwarzanie 4-nitrofenylrwęglanu t-amylu

Do roztworu alkoholu t-amylowego (0,54 ml, 5,0 mM) w pirydynie (1 ml) dodano, w temperaturze 0°C, chloromróczanu 4-nitrofenylu (1,00 g, 4,97 mM). Dodano 1,5 ml chlorku metylenu, po czym mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Mieszaninę rozcieńczono toluenem i przesączono. Z mieszaniny chlorek metylenu-heksan wykrystalizowały zanieczyszczenia.

NMR δ 0,981 (t, 3H); 1,54 (s, 6H), 1,88 (q, 2H), 7,36 (d, 2H), 8,28 (d, 2H).

Część B:

Roztwór 29 mg (0,039 mM) 13-(β-fenylr-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy nr 24,11 A) i 4-nitrofenylowęglanu t-amylu (13 mg, 0,051 mM) w pirydynie (0,10 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 dni. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu. Roztwór octanu etylu wysuszono nad bezwodkowym (3 g, 230-400 mesh). Konym siarczanem sodu, odparowano i poddano chromatografii na kolumnie z żelem krzemionlumnę eluowano mieszaniną octan etylu-heksan. Żądany produkt nie był całkowicie czysty, poddano go więc ponownie chromatografii w układzie rozpuszczalników aceton-heksan.

NMR (CDCl₃, TMS) δ 0,86 (t, 3H); 1,15 (s, 3H); 1,27 (s, 3H); 1,29 (s, 3H); 1,30 (s, 3H);

1,68 (s, 3H); 1,85 (s+m, 4H); 2,25 (s+m, 4H); 2,38 (s, 3H); 2,53 (m, 2H); 3,37 (d, 1H); 3,80 (d, 1H); 4,17 (d, 1H);4,30(d, 1H);4,41 (m, 1H);4,63(m, 1H); 4,95 (d, 1H);5,30(m, 1H);5,40(m, 1H); 5,67 (d, 1H); 6,29 (s, 1H); 7,31-7,68 (m, 8H); 8,11 (d, 2H).

i>C-NMR (CDCl₃, TMS): 8,16, 9,53, 14,85, 20,85, 21,86, 22,61, 25,25, 25,71, 25,91, 26,73,33,22, 35,42, 32,56,43,18, 45,59,56,05, 58,53, 72,14, 73,26, 73,57, 74,94, 75,55, 76,44, 79,03, 79,28, 81,05, 82,68, 84,37, 126,67, 128,05, 128,68, 128,84, 128,91, 130,16, 132,95, 133,69, 138,28, 142,28, 155,25, 167,03, 170,16, 171,27, 172,92, 203,66.

MS (FAB): (m+H)+ = 864. Główne jony m/z 794,569, 527,509, 345,327.

Przykład przygotowawczynr53. Wytwarzanie N-neopentylouretanu 13-((-fenylo-izoserynyloi-bakatyny III (10UA)

Część A: Wytwarzanie 4-nitrofenylowęglanu neopentylu

Roztwór alkoholu neopentylowego (0,54 ml, 5,01 mM), pirydyny (1 ml), chloromrówczanu 4-nitrofenylu (1,00 g, 5,0 mM) i destylowanego THF (2 ml) mieszano przez 40 godzin w tem185 042 peraturze pokojowej w suszonej nad płomieniem kolbie. Mieszaninę rozcieńczono heksanem, przesączono i odparowano. Produkt poddano chromatografii na żelu krzemionkowym w mieszaninach octan etylu-heksan. Produkt, który wyeluował z kolumny był następnie oczyszczany przez rekrystalizację z mieszaniny chlorek metylenu-heksan.

NMR (CDClj, TMS): 5 1,02 (s, 9H); 3,99 (s, 2H); 7,39 (d, 2H); 8,29 (d, 2H).

Część B:

Roztwór 20 mg (0,027 mM) 13-(e-fenylo-izoseiynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy 24, 11 A) i 4-nitrofenylowęglanu neopentylu (7,4 mg, 0,031 mM) w pirydynie (80 pl) mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyło 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu. Roztwór organiczny wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono. Surowy produkt dwukrotnie poddano chromatografii, najpierw w mieszaninie aceton-heksan, a następnie octan etylu-heksan i otrzymano żądany produkt.

1H NMR (CDCl3, TMS) δ 0,82 (s, 9H); 1,15 (s, 3H); 1,26 (s, 3H); 1,68 (s, 3H); 1,84 (s+m, 4H): 2,25 (s+m, 4H); 2,38 (s, 3H); 2,52 (m, 2H); 3,40 (d, 1H); 3,61 (d, 1H); 3,72 (m, 1H); 3,79 (d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,29 (d, 1H); 4,41 (m, 1H); 4,66 (m, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,33 (m, 1H); 5,59 (m, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,28 (s+m, 2H), 7,30-7,70 (m, 8 H); 8,12 (d, 2H).

13C-NMR (CDCl₃, TMS): 9,45, 14,74, 20,73, 21,79, 22,47, 26,09, 31,32, 35,46, 43,05,

45.50, 56,38, 58,45, 72,03, 73,47, 74,57, 75,42, 76,36, 79,02, 81,00, 84,28, 126,61, 128,09, 128,58,128,79, 128,96, 130,11, Ώ2.,9Ί, 1^^^, 138,10,141,97, 156,30,166,91,170,23,171,14,

172.47.203.50.

MS (FAB): (m+H)⁺ = 864. Główne jony m/z 569, 551, 509, 327, 296, 250.

Przykład przygotowawczym· 54. Wytwarzanie N-(2-chloro-1,1 -dimetyloetylo)uretanu 13-(]i-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10SA)

Część A:

Roztwór 1-chloro-2-metylo-2-propanolu (0,51 ml, 5,0 mM), chloromrówczanu 4-nitrofenylu (0,999 g, 5,00 mM), pirydyny (400 μΐ, 5,0 mM) i THF (2 ml) mieszano w suchej kolbie w temperaturze pokojowej przez 40 godzin. Mieszaninę rozcieńczono heksanem i przesączono. Przesącz odparowano i rekrystalizowano z mieszaniny chlorek metylenu-heksan, uzyskując żądany produkt.

NMR (CDCl3, TMS): δ 1,64 (s, 6 H); 3,87 (s, 2H); 7,38 (d, 2H); 8,28 (d, 2H).

Część B:

Roztwór 28 mg (0,037 mM) 13-(e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy 24, 11 A) i 4-nitrofenylokarbonianu chloro-t-butylu (12,0 mg, 0,044 mM) w pirydynie mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i odparowano. Surowy produkt oczyszczano metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym w mieszaninie aceton-heksan.

NMR (CDCl3, TMS): δ 0,82 (s, 9H); 1,15 (s, 3H); 1,26 (s, 3H); 1,68 (s, 3H); 1,84 (s+m, 4H); 2,25 (s+m,4H); 2,38 (s, 3H); 2,52 (m, 2H); 3,40 (d, 1H);3,61 (d, 1H); 3,72 (m, 1H);3,79(d, 1H); 4,18 (d, 1H); 4,29 (d, 1H); 4,41 (m, 1H); 4,66 (m, 1H); 4,94 (d, 1H); 5,33 (m, 1H); 5,59 (m, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,28 (s+m, 2H); 7,30-7,70 (m, 8H); 8,12 (d, 2H).

^UC-NMR (CDCI3, TMS): 9,45, 14,74, 20,73, 21,79, 22,47, 26,09, 26,72, 31,32, 35,46, 43,05, 45,50, 56,38, 58,45, 72,03, 73,47, 74,57, 75,42, 76,36, 79,02, 81,00, 84,28, 126.61, 128,09,128,58,128,79,130,11,132,97,133,61 138,10, ^^41,97, 156,30, 166,91,170,23,171,14, 172,47, 203,50.

MS (FAB): (m+H)+= 864. Główne jony m/z 569, 551, 509, 327, 296, 250.

Przykład przygotowa wc z ynr 55. Wytwarzanie N-(3-metylo-3-pentylo)uretanu

13-(e-fenylo-izoserynylo)-bakatyny III (10TA)

Część A: Wytwarzanie 4-nitrofenylowęglanu 3-metylo-3-pentylu

Mieszaninę 3-metylo-3-pentanolu (0,62 ml, 5,0 mM), chloromrówczanu 4-nitrofenylu (1,01 g, 5,0 mM), THF (2 ml) i pirydyny (1 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 40 godzin. Dodano acetonitrylu (2 ml) i mieszano dalej przez noc. Mieszaninę rozcieńczono chlorkiem

185 042 metylenu i heksanem, przesączono i odparowano. Produkt poddano chromatografii na żelu krzemionkowym w mialzacinach octan etylu-heksan.

NMR(CDCl₃, TMS): δ 0,95 (t, 6H); 1,50 (s, 3H); 1,90 (m, 4H); 7,35 (d,2H); 8,27 (d, 2H).

Część B:

Roztwór 32 mg (0,043 mM) 13-(β-fecylo-izyserynylo)-bakatyny III (Przykład przygotowawczy 24,11 A) i 4-nitrofanylowęglαnr 3-metylo-3-pentylu (12,5 mg, 0,047 mM) w pirydynie (0,15 ml) mialeany w temperaturze pokojowej przez 60 godzin. Mieszaninę rozcieńczono octanem. etylu i przemyto 5% wodnym roztworem wodorosiarczanu sodu, wysuszono nad baekydnym siarczanem sodu i odparowano. Produkt oczyszczano metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym w mieszaninach aceton-heksan.

NMR (CDCĘ, TMS): δ 0,76 (t, 5H), 1,15 (s, 3H); 1,24 (s, 3H); 1,27 (s, 3H); 1,50-1,98 (3s + m, 12H); 2,25 (s+m, 5H); 2,38 (s, 3H); 2,38 (s, 3H); 2,53 (m, 2H); 3,37 (bs, 1H); 3,80 (d, 1H); 4,17 (d, 1H); 4,41 (m, 1H); 4,64 (m, 1H); 4,95 (d, 1H); 5,29 (m, 1H); 5,42 (m, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,24 (m, 1H); 6,29 (s, 1H); 7,30-7,70 (m, 8H); 8,11 (d, 2H).

13C-NMR (CDCl3, TMS): 7,61, 9,27, 14,58, 20,58, 21,63, 22,35, 22,58, 26,46, 30,18, 30,26, 35,15, 35,29,42,91,45,31, 55,68, 58,26, 71,88, 72,13, 73,27, 74,71, 75,29, 76,31, 78,78, 80,79, 84,10, 84,95, 126,38, 127,77, 128,41, 128,58, 128,81, 129,90, 132,71, 133,41, 138,06, 142,03, 154,86, 166,70, 169,88, 171,00, 172,68, 203,40.

MS (FAB) : (m+H)⁺ = 878. Główne jony m/z 794, 569, 527, 509, 345, 327.

Przykład przygotowawczymi. Wytwarzanie estru metylowego nykαrbynylo)-β-fenylo-izyseryny (3K)

Ester metylowy (2R,3S)-β-fenyly-izolaryny (4,35 g, 22 mM) rozpuszczono w 100 ml suchego THF i kolbę oziębiono do 0°C. Do roztworu tego dodano izocyjanianu t-butylu (2,8 ml, 25 mM). Po 15 minutach TLC wykazała, że pozostała pakna ilość produktów wyjściowych, dodano więc kolejne 0,5 ml izocyjanianu. Po 1 godzinie TLC nie wykazała produktów wyjściowych, tak więc rozpuszczalnik zatężono pod próżnią i otrzymano ester metylowy N-(t-butyloaminokαrbynyly)β-fanyly-izoserycy (3K).

Protonowy NMR (CDCĘ, TMS): δ 1,27 (s, 9H); 3,43 (d, 1H); 3,81 (s, 3H); 4,34 (szeroki s, 1H); 4,48 (m, 1H); 5,27 (m, 1H); 5,32 (m, 1H); 7,29 (m, 2H); 7,34 (m, 3H).

Widmo mas (FAB-wysokarozdz.) Teyretycecia dlaCn^^Ozi+H: 295,1658 Znaleziono:

295,1663.

Przykład przygotowawczym 57. Wytwarzanie esteu metylowego kwasu (4S,5R)N-(t-butyl<yamΏolksZΌnylo)-2-(2,4-hmetolk>lyenylo))i-eacko---ykasolidyncyksboykylowego (5Ka & 5Kb)

Ester metylowy N-(t-butyloaminokarbocylo)-β-fenyly-izoleryny (68 mg, 0,23 mM; 3K) rozpuszczono w 5 ml suchego THF i do roztworu dodano acetalu dimatylokago 2,4-dimatyksybenzaldehydu (70 mg, 0,33 mM) i p-tyluacolulfoniacu pieydyniowago (6 mg, 0,02 mM) i ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną. W ciągu 45 minut 3 razy odparowano około 2 ml rozpuszczalnika, uzupełniając go 2 ml świeżego THF i po tym czasie TLC wykazała brak produktów wyj ściowych. Rozpuszczalnik zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na 7 gm żelu kreamiockokago z wypełnieniem mieszaniną EtOAcheksan 1:3. Kolumnę aluowacy mieszaniną 80 ml E^A^e^n 1:3, 45 ml EtOAcheksan 1:2, 30 ml EtOAc:heksan 2:3 i 30 ml EtOAz:haklan 1:1, zbierając 3 ml frakcje.

We frakcjach 21-31 ltkiardeoco obecność mniej polarnego izomeru, estru metylowego kwasu (4S,5R)-N-(t-brtydoamicykαrbonyly)-2-(2,4-dlmetoksyf'enylo)-4--'enylo-5-oksazolldynokarboksylowego (5Ka). Protonowy NMR (CDCl₃, TMS): δ 1,19 , 91); ; 3,82 , 33H) ; 3,85 0, , 3H) ; 3,89 Os , 3H);

4,68 (szeroki s, 1H); 4,88 (d, 1H); 5,52 (d, 1H); 6,46 (m); 6,70 (s, 1H); 7,25-7,50 (m).

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.): Teoretycznie dlaC24H3iN2O6+H: 443,2182. Znaleziono: 443,2172.

185 042

We frakcjach 33-42 stwierdzono obecność bardziej polarnego izomeru estru metylowego kwasu (4S,δR)-N-(t-butyloaminokarbonylo)-2-(2,4-dimetoksyfenylo)o4ofenylo-5ooksazolidynokαrboksylowego (5Kb).

Protonowy NMR(CDCl3, TMS): δ0,99 (m, 9H); 3,53 (m, 3H); 3,81 (m, 3H); 3,88 (m, 3H); 4.05 (m, 1H) ; 4,55 (m, 1H) ; 5,45 (m, 1H) ; 6,48 (m, 2H) ; 6,79 (m, 1H) ; 7,2577,50 (m).

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.): Teoretycznie dla C24H31N2O6+H: 443,2182. Znaleziono: 443,2180.

Przykład przygotowawczynr58. Wytwarzanie soli potasowej kwasu (4S,5R)-N-(t-butyloaminokarbonylo)-2-(2,4-dimetoksyfenylo)o4ofenylo-δ-oksazolidynokafboksylowego (6Ka) i wolnego kwasu (7Ka)

100 mg (0,23 mM) mniej polarnego izomeru estru metylowego kwasu ^S^R^N-ń-butyloaminokarbonylo)-2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (Przykład przygotowawczy 57, 5Ka) mieszano w temperaturze pokojowej pod azotem w 3 ml MeOH. Do roztworu tego dodano 0,1 ml wody i 43 mg (0,31 mM) węglanu potasu. Po 1 godzinie TLC wykazała brak produktów wyjściowych. Mieszaninę przechowywano przez noc w zamrażarce. Następnego dnia rano rozpuszczalnik odparowano, uzyskując sól potasową kwasu ^S^Rj-N-Ó-butyloaminokarbonylo)-2-02,4-dimetoksyfenylo)-4-ff'nyl.()-5-oksazzlidyπokarroOsylowego (6Ka).

Protonowy NMR (d₆-DMSO): δ 1,20 (s, 9H); 3,51 (s, 1H); 3,76 (s, 3H); 3,96 (s, 3H); 4,32 (d, 2H); 4,80 (s, 1H); 5,29 (d, 1H); 6,60-6,68 (m, 2H); 6,71 (d, 1H); 7,26 (d, 1H); 7,35 (5, 1H); 7,45 (t, 2H); 7,53 (d, 2H).

Przykład przygotowawczym 59. Wytwarzanie kwasu (4S,δR)-N-(tobutyloamio nokarbonylo)o2-(2,4-dimetoksyfenylo)-4-fenylooδ-oksazolidynokarboksylowego (7Ka)

Sól potasową kwasu (4S,5R)oN-(t-butyloaminokarbonylo)-2-(2,4-dimetoksyfenyo lo)-4-fenylo-5-oksazolidynokarboksylowego (6 Ka, Przykład przygotowawczy 58) rozdzielono pomiędzy chlorek metylenu i wodę, zawierającą 0,9 ml 1 N roztworu HCl. Warstwy oddzielono a warstwę wodnąponownie ekstrahowano chlorkiem metylenu. Warstwy organiczne połączono, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano. Uzyskano kwas (4S,δR)-N-(t-butyloamlnokarbonyo lo)o2o(2,4-dimetoksyfenylo)o4-fenylo-δ-oksazolidynokarboksylowego (7Ka) w postaci białej substancji stałej.

Przykład przygotowawczy nr 60. Wytwarzanie estru kwasu 7-TES-bakatyno 111-13-^,5R)-N-(t-butyloaminokarbonylo)-2-(2.4-dimetoksyfcnylo)-4-fenylo-5-oksazolidynOo karboksylowego (9KaA)

Kwas (4S,5R)-N-(t-butyloaminokarbonyk))-2-(2.4-oϋmetoksyfenylo)o4-fenylo-5-oksazohdyo nokarboksy lowego (1,07 mM, Przykład przygotowawczy 59,7Ka) rozpuszczono w mieszaninie

1.5 ml chlor© metylenu i 3 ml toluenu. Dostano 77TTS-bakatynę I II (550 mg. 0,71 mM), DMAP (45 mg, 0,36 mM) i DCC (240 mg, 1,15 mM). Mieszaninę mieszano przez 1 godzinę pod azotem w temperaturze pokojowej. Wytworzonyjako produkt uboczny mocznik usunięto przez filtrowanie i odparowano pod próżnią. Pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (80 g), eluując mieszaniną EtOAcohnksau 25-75 (200 ml) i EtOAh-heasau 33-67 (1 1). Zebrano 20 ml frakcje i poddano analizie metodą TLC. Zawierające żądany produkt frakcje 28-47 połączono i odparowano. Uzyskano est^<^^ kwasu 7-TES-bakatyuo IΠ-13-(4S,5R)-N-(t-betyloamiuoaaraounlo)-2-(2,4-dimntoasnfenylo)o4ofeuylo-5ooasazolidynokarboasylowego (9KaA) w postaci białej substancji stałej.

Widmo mas (FAB, M+H): Obliczono dla (RiH^N 2O₁₆Si 1111,5198; Znaleziono: 1111,5189.

Przykład przygotowawczy nr 61. Wytwarzanie 13o(N-(t-butnloaminokαrbonno lo)-β-feuylooizoseryunlo)obakatyny III; N-debenzoilo-N-it-butylojaminokarbonylo-taksolu; Not-autylomohznika 13-(β-fnuylo-izosernunlo)oankntyon III (10KA)

Powyższym metanolowym roztworem HCl (0,5 ml) potraktowano, mieszając pod azotem, ester kwasu 7-TES-aaaatnoo ΠI-13-(4S,δR)-N-(t-butyloaminokarbonylo)-2-(2,4-dimetoasyfnonlo)-4-fnonlo-δ-oksazolidnoowngo (100 mg. Przykład przygotowawczy 60, 9KaA). Reakcja

185 042 zakończyła się po 45 minutach, jak stwierdzono za pomocą TLC. Mieszaninę reakcyjną rozdzielono pomiędzy octan etylu i 5% roztwór wodorowęglanu sodu. Warstwy oddzielono i warstwę wodną ponownie ekstrahowano octanem etylu. Połączono warstwy organiczne, wysuszono nad siarczanem sodu i odparowano pod próżnią.

Surowy produkt poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (8 g), eluując mieszaniną aceton-heksan 33-67 (70 ml) i aceton-heksan 40-60 (35 ml). Zebrano 2 ml frakcje i analizowano metodą TLC. Frakcje 18-29, w których znaleziono czysty produkt, połączono i odparowano. Otrzymano 13-(N-(t-butyloaminokarbonylo)-((-fenylo-izoserynylo)-bakatynę III (10KA) w postaci białej substancji stałej. Dane fizyczne odpowiadają uzyskanym uprzednio w Przykładzie przygotowawczym nr 46.

Przykład przygotowawczyl A. 7-metyloksantogenian 2'-[ {(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-taksolu

Do roztworu 2'--{{2,2,2--richloroetylo)oksy}karbonylo]-taksoIu (1 równoważnik) w disiarczku węgla dodano, podczas mieszania, jodku metylu (1,3 równoważnika). Dodano wodorku sodu (2,1 równoważnika) i mieszano wytworzonąmieszaninę, kontrolując metodąTLC wytwarzanie się ksantogenianu metylu. Gdy reakcja zakończyła się, nadmiar disiarczku węgla ijodku metylu usunięto przez odparowanie. Pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę i eter. Oddzielono warstwy, warstwę organiczną wysuszono, przesączono i zatężono, otrzymując związek tytułowy.

Przykład przygotowawczy 2A. 7-metanosulfonian 2'-[{(2,2,2-triehloroetylo)oksy}karbonylo]taksolu

Do roztworu 2'-[ {(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]taksolu (1 równoważnik) i pirydyny (5 równoważników) w C^CĘ, mieszając w temperaturze łaźni lodowej, wkroplono chlorku metanosulfonylu (1,2 równoważnika). Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się i mieszano dalej, aż badanie TLC wykazało, że reakcja zakończyła się. Reakcję zakończono dodatkiem wody z lodem i mieszaninę ekstrahowano CH₂Cl2. Ekstrakty te przemywano kolejno rozcieńczonym wodnym roztworem kwasu, rozcieńczonym wodnym roztworem NaHCO ₃ i wodą, po czym wysuszono, przesączono i zatężono, uzyskując surowy produkt reakcji. Po chromatografii surowego produktu na żelu krzemionkowym otrzymano czysty związek tytułowy.

Przykład przygotowawczy 3A. 7-hifluorometylosulfonian 2-[ {(2,2,2-trichloroetylo)oksy} karbonylo]taksolu

Do oziębionego do -30°C roztworu 2'-[{(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]taksolu (1 równoważnik) w pirydynie podczas mieszania wkroplono bezwodnik trifluorometanosulfonowy (1,3 równoważnika). Mieszaninę reakcyjnąpozostawiono do ogrzania się i mieszano dalej, aż badanie TLC wykazało, że reakcja zakończyła się. Reakcję zakończono dodatkiem wody z lodem i mieszaninę ekstrahowano CH^CĘ Ekstrakty CH₂Cl₂ kolejno przemywano zimny rozcieńczonym roztworem kwasu, rozcieńczonym wodnym roztworem NaHCO₃ i wodą, po czym wysuszono, przesączono i zatężono, uzyskując surowy produkt reakcji. Po chromatografii surowego produktu na żelu krzemionkowym otrzymano czysty związek tytułowy.

Przykład przygoto wawczy4A.2'-[{(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-7-deoksy-7-azydotaksol

Roztwór 2'-[{(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-taksolu (1 równoważnik) i 18-korona-6 (1 równoważnik) N,N-dimetylopropylenomocznika mieszano z azydkiem potasu (10 równoważników). Mieszaninę mieszano i ogrzewano, aż TLC wykazała, że reakcja zakończyła się. Reakcję zakończono dodając zimnej wody i wytworzony roztwór ekstrahowano eterem. Ekstrakt eterowy przemyto starannie wodą, wysuszono, przesączono i zatężono, uzyskując surowy produkt reakcji. Po chromatografii surowego produktu na żelu krzemionkowym otrzymano czysty związek tytułowy.

Przykład p r z y g o t o w a w c z y 5A. 2'-[ {(2,2,2-trichloroetylo)oksy} karbonylo] -7-deoksy-7-aminotaksol

Roztwór 2'-[{{2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-7-deoksy-7-azydotaksoIu w etanolu mieszano z katalizatorem, 10% palladem na węglu, w atmosferze wodoru. Po reakcji katalizator

185 042 usunięto przez odsączenie, a przesącz zatężono, uzyskując surowy produktu reakcji. Po chromatografii surowego produktu na żelu krzemionkowym otrzymano czysty związek tytułowy.

Przykład przygotowawczy 6A. Wytwarzanie estru 6,12b-bis(aaetyloksy)12-(benzoiloksy)-2a.3,4,4a,5,6,9,10,11,12,12a, 12b-dodekahydro-4,11-dihydroksy4a,8,13,13-tetrametylo-5-okso-7,11 -metano-1 H-cyklodeka[3,4]benz[ lj-b^okset^-ylowego kwasu (({2aR-[2aa,4 β,4αβ,6 β,9α,(αΚ*,β8*), 11 α, 12α, 12aa, 12bα]}-β-(beenyloksykarboeyloamino)-a- {[(2,2,2-trichloroetoksy)-karbonylo]oksy} beenoeopropionowego N-dosboenoilo-N-boezyloksykarbonylo- 2'- {[(2,2,2-tri-chlor(κ4ylo))ksy]karboeylo} -taksolu (12BA) i estru 6, 12b-bis(ace tyloksy>12-(bonzoiloksyM[([(t⁽riaoroetoksy)kaabonylo]olky}-2a,3,4,4a,5,6,9,10,11,12,12a, 12b-dodekahydro-11 -hydroksy-4a,8,13,13-tetramotylo-5-okso-7,11 -metano-1 H-cyklode) ka[3,4]been[ 1,2-b]-okset-9-ylowego)) kwasu (({2aR-[2aα,4β,4αβ,- 6β,9α,(αΕ*,β·5*),11(.α 12a,12aa,12b a]}-β-(boenyloksykarboeyloamino)-a-{[(2,2,2-trichloroetoksy)k<arbonylo]oksy}bennenopropioeowego N-des- beez.oilo-N-bonzyloksykarbonylo-2',7-bis- {[(2,2,2-triahlorootylo)oksy]karboeylo}-taksolu

Powtórzono procedurę opisaną dla wytwarzania 2'-troc-taksolu (Magri i in., J. Org. Chem., 1986,51,797), stosując N-desboenoilo-N-boezyloksykarbonylotaksol (0,290 g, 0,328 mmola) i chloromrówazae 2,2,2-triahlorootylu (59 fil, 0,091 g, 0,43 mmola) w CH2G2 (11 ml) zawierającym pirydynę (1,6 ml). Po obróbce surowy produkt (0,340 g) poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 pm, kolumna Merck, rozmiar B), stosując roztwór CH 2Cl do naniesienia produktu na kolumnę i 40% mieszaninę EtOAc-heksan (90 frakcji), 60% mieszaninę EtOAc-heksan (30 frakcji) i EtOAc do elucji kolumny (zebrano 8 ml frakcje). N-dosbenzoilo-N-benzyloksykarboeylo-2',7-bistroc-taksol (0,053 g, 13%) wyeluowano we frakcjach 14-23. Produkt wyjściowy (0,014 g, 5%) odzyskano we frakcjach 139-143. Żądany N'-debeenoilo-N-bpezyloksykarbonylo-ż-troc-taksol 12BA (0,248 g, 0,234 mmola, 71%) wyeluowano we frakcjach 49-80 i scharakteryzowano za pomocą następujących danych spektralnych:

Ή NMR (CDG3, TMS) δ 8,15 (d, 2H, aromatyczny), 7,62 (t, 1H, aromatyczny), 7,52 (t, 1H, aromatyczny), 7,30-7,50 (m, 5H, aromatyczny), 7,17 (m, 2H, aromatyczny), 6,26 (m, 1H, H₁₃), 6,25 (s, 1H, H10), 5,71 (m, 1H, -NH-), 5,67 (d, 1H, H2), 5,58 (m, 1H, H3), 5,41 (d, 1H, H2), 5,08 (d, 1H, PhCHaHO-), 4,96 (d, 1H, PhCHH_bO-), 4,94 (m, 1H, H₅), 4,79 (1H, -OCjHCClj),

4,68 (d, 1H, J= 11,8 Hz, -OCHHbCCb), 4,42 (m, 1H, H₇), 4,31 (d, 1H, H20), 4,18 (d, 1H, H^b), 3,78 (d, 1H,H₃),2,55 (m, 1H,Hć),2,47(m, 1H,H₁4a),2,45 (s,3H,-CH₃),2,31 (m, 1Η,Η,φ,2,24 (s, 3H, -CH3), 1,92 (m, 1H, ,b), 1,86 (s, 3H, -CH₃), 1,68 (s, 3H, -CH₃), 1,23 (s, 3H, -CH3), 1,14 (s, 3h, -CH3); widmo mas 1058, 569, 551, 509, 105, 91 m/z.

Przykład przygotowawczy 7A. 10-deaaetylotaksol

Roztwórtaksolu(0,026g,0,030mmolaai98%roztwórhydrazyny(0,035 g, 1,1 mmola)w95% etanolu (1,0 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Roztwór wylano do wody i eteru, dobrze wymieszano i oddzielono warstwy. Warstwę wodną ekstrahowano dodatkową ilością eteru. Połączone ekstrakty eterowe wysuszono nad Na2SO₄, przesączono i zatężono, uzyskując 0,021 g związku tytułowego. Widmo 'H NMR w CDCl₃ jest identyczne jak podane dla 10-deacetylotaksolu (I. Ringel, S.B. Horwitz, J. Pharmacol. Exp. Ther., 1987,242,692) i identyczne z autentyczną próbką.

Przykład przygotowawczy 8A. 10-doaaetylobakatyea III

Przygotowano roztwór ogrzewając mieszaninę bakatyny III (0,024 g, 0,041 mmola) w 95% etanolu (1,0 ml). Roztwór oziębiono do temperatury pokojowej i dodano 98% roztwór hydrazyny (0,035 g, 1,1 mmola) i mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Roztwór wylano do mieszaniny woda/eter, dobrze wymieszano i oddzielono warstwy. Warstwę eterową przemyto wodą, wysuszono (Na₂SO₄), przesączono i zatężono, otrzymując 0,010 g związku tytułowego. Widmo *H NMR w CDCI3 (trudno rozpuszczalny) jest identyczne z autentyczną próbką 10-deacetylobakatyey III.

Przykład przygotowawczy9A.N-deboenoilo-N-{[(2,2,2-triahloroetylo)oksy]-karbonylo}-2 '-trietylo-sililotaksol

N-doboenoilo-N- {[(2,2,2-tri c hloroetylo)oksy]-karbonylo} taksol ((13-[N-(2,2,2-trichloro etoksykarbonylo)-β-foeylo-inospryeylo]-bakatyeę III, 10DA; Przykład przygotowawczy 28)) sele38

185 042 ktywnie sililowano, poddając reakcji z chlorkiem trietylosililu w pirydynie, zawierającej katalityczną ilość 4-dimetyloaminopirydyny. Reakcję zakończono wylewając mieszaninę do wody z lodem i ekstrahowano CfLCĘ. Ekstrakt wysuszono, przesączono, zatężono, a surowy produkt oczyszczano metodąchromatografii na żelu krzemionkowym, uzyskując czysty związek tytułowy.

Przykład przygotowawczy 10A. N-debenzrilo-N-(t-butylo)oksykarbonylo-2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)rksy]karbonylo}-taksol A (związek 12DA), ((ester 6,12b-bis(acetylok(y)-12-(benzriloksy)--a,3,4,4a,5,6,9,-10,11,12,l2a,12b-dodekahy(iro-4,11-dihydroksy4a,8,13,13-tetrametylo-5-rkso-7,11-metano-1H-cyklodeka[3,4]benz[1,2-b]-okset-9-ylowy (1 ,BA); kwasu {2aR[2aa,4(,4a(,6(,9a,(aR*,(S*)-, 11α, 12α, 12aa, 12ba]}-(-[(t-butylo)oksykarbonylramino]-α-{[(2,2,2-tricllloroetoksy)kaabonylo]oksy}benzenrpropionowegΌ)), i N-debenzoilr-N-(t-butylo)oksykarbonylr-2',7-bis{[(2,2,2-trichloro-etylo)oksy]karbonylo}-taksol ((ester 6,12b-bis(acetyroksy)l-2-(bezrorloksy)-4[{[(trichlorortoksy)karbonyk>]oksy}-2a,3,4,4a,5,6,9,10,11,12,12a, 12b-dodekahydro-11 -hydroksy-4a,8,13,13-tetrametylo-5-okso-7,11-metano-1H-cyklrdeka[3,4]benz[1,2-b]-okset-9-ylowy)) kwasu {2aR-[2aa,4 β,4(β,6 β,9α,(αΡ*,β8*), 11α,1-α,12aα,12bα]}-(:3[[ttbutylorok(ykarbonyloamino]-α {[(2,2,2-tnchloroetoksy)-karbonylo]oksy}benzenopropirnowego))

Produkt 12DA wytworzono zgodnie z procedurą wytwarzania 2'-troc-taksolu (Magri i in., J. Org. Chem. 1986, 51, 797), ale wychodząc z N-debenzoilo-N-(t-butylo)karbonylotaksolu (związek 10BA, 1,98 g, 2,33 mmola) i chloromrówczanu 2,2,2-trichloroetylu (405 pl, 0,622 g, 2,94 mmola) w CH2O2 (80 ml). Po obróbce surowy produkt poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 pm, 37 x 350 mm, 190 g), stosując roztwór CH2O2 do wprowadzenia produktu do kolumny i 40% mieszaninę EtOAc-heksan (63 frakcje), a następnie 75% mieszaninę EtOAc-heksan do eluowania kolumny (zebrano 45 ml frakcje). We frakcji 6 wyeluowano N-debenzoilr~N-(t-butylo')rksykarbrnylr>-2',7-bistroc-taksol (0,140 g). Produkt wyjściowy odzyskano we frakcjach 70-78. Żądany N-debenzrilo-N-(t-butylr)oksykarbonylo-2'-troc-taksol (związek 12DA) wyeluowano we frakcjach 18-38 i scharakteryzowano następującymi danymi spektralnymi:

‘HNMR (CDCl₃, TMS) δ 8,12 (d, 2H, J = 8,1 Hz), 7,62 (t, 1H, J = 7,2 Hz), 7,51 (t, 2H, J = 7,7 Hz), 7,30-7,44 (m, 5H), 6,30 (s, 1H, H_l0), 6,30 (t, 1H, H_l3), 5,68 (d, 1H, J= 7,1 Hz, H_r), 5,-48 (d, 1H, -NH-, lub H3), 5,44 (d, 1H, H3 lub -NH-), 5,36 (d, 1H, J = 2,2 Hz, H,), 4,98 (d, 1H, J = 9,3 Hz, H5), 4,79 (d, 2H, J = 11,9 Hz, 2-troc-Ha), 4,70 (d, 2H, J = 11,8 Hz, 2'-troc-H_b), 4,66 (m, 1H, H7), 4,32 (d, 1H, J= 8,4 Hz, H^a), 4,18 (d, 1H, J = 8,4 Hz, H^), 3,82 (d, 1H, J = 6,8 Hz, H^.

Przykład przygotowawczyHA.7-metyloksantogenian 2'-trietylosililo-taksolu

Porcję 500 mg (0,52 mM) 2'-trietylosililo-taksolu rozpuszczono w 5 ml destylowanego THF. Do roztworu dodano 50 pl (0,80 mM) jodku metylu i 155 pl (2,58 mM) disiarczku węgla. Sporządzono zawiesinę 40 mg (60% wodorku sodu w oleju) w destylowanym THF i dodano w przybliżeniu połowę i wytworzony roztworu mieszano i śledzono metodą TLC, czy wytworzył się ksantogenian metylu. Po 0,5 godz. pozostałość rozdzielono pomiędzy nasycony roztwór NH4G i EtOAc, warstwy oddzielono, warstwę organicznaprzesączono przez Na2SO4 i zatężono, uzyskując tytułowy związek. Produkt oczyszczano metodą chromatografii kolumnowej, stosując 60 gm żelu krzemionkowego w mieszaninie EtOAc:heksan 1:4. Produkt wprowadzono na kolumnę stosując chlorek metylenu i kolumnę eluowano 400 ml mieszaniny EtOAc:heksan 1:4, 400 ml EtOAc:heksan 1:3 i 300 ml EtOAc:heksan 1:2. Metodą TLC znaleziono frakcje zawierające produkt, połączono je i odparowano, otrzymując 7-metylok(antogenian 2'-trietylosililo-taksolu w postaci białej substancji stałej.

TLC: żel krzemionkowy 60; 33% EtOAc-67% heksan, Rf = 0,40.

NMR (CDCl3, TMS) δ 0,44 (m, 6H); 0,81 (m); 1,19 (s, 3H); 1,22 (s, 3H); 2,16, (s, 3H); 2,48 (s, 3H); 2,58 (s, 3H); 2,94 (m, 1H); 4,03 (d, 1H); 4,25 (d, 1H); 4,37 (d, 1H); 4,70 (s, 1H); 5,00 (d, 1H); 5,73 (m, 2H); 6,28 (m, 1H); 6,32 (s, 1H); 6,40 (m, 1H); 7,11 (d, 1H); 7,30-7,65 (m); 7,75 (d, 2H); 8,15 (d, 2H).

Przykład przygotowawczy; 2A. 7-trifiuorometanrsulfonian-2'-TES-tak(olu

Roztwór -'-trietylrsililrtak(rlu (0,10 g; Chaudhary i in., J. Org. Chem., 1993,58, 3798) i suchej pirydyny (0,29 ml) w CH2G2 (40 ml) oziębiono do -20°C i dodano bezwodnika kwasu

185 042 trifluorometanosulfonowego (0,17 ml). Roztwór podczas mieszania ogrzał się do -10°C. Po 3 godzinach dodano nasyconego roztworu NH4O i mieszaninę ekstrahowano EtOAc.

Ekstrakty organiczne przemyto rozcieńczonym wodnym roztworem NaHSO4, nasyconym roztworem NaHSO₃, wysuszono nad Na2SO4, przesączono i zatężono w temperaturze pokojowej. Surowy produkt poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (szybkiej), stosując 30% mieszaninę EtOAc w heksanie do eluowania kolumny i zebrano frakcje o objętości 5 ml. Zawierające żądany produkt frakcje (4-10) połączono i otrzymano związek tytułowy (0,094 g).

Przykład przygotowawczy13A.7-O-trifluorometanosulfonian bakatyny III

Roztwór bakatyny III (5,25 g, 8,93 mmola) w C^Ch (21 ml) i pirydynie (18,1 ml) oziębiono w łaźni -30°C. Dodano bezwodnika kwasu trifluorometanosulfonowego (3,76 ml, 6,31 g, 22,3 mmoli) i wytworzoną mieszaninę, mieszając ogrzano do temperatury pokojowej w ciągu godziny. Po 4 godzinach reakcja zakończyła się. Dodano nasyconego wodnego roztworu Na4Cl (50 ml) i mieszaninę ekstrahowano CH2O2. Ekstrakty organiczne przemywano kolejno 1 M wodnym roztworem NaHSO4 (50 ml), nasyconym wodnym roztworem NaHSO₃ (2 x 50 ml), nasyconym wodnym roztworem NaCl, wysuszono (Na2SO4), przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Uważano, aby roztwór nie ogrzał się powyżej 40°C podczas usuwania rozpuszczalnika. Otrzymano bladożółtą substancję stałą, którą poddano szybkiej chromatografii na żelu krzemionkowym (6 cali żelu krzemionkowego w 75 mm kolumnie, 125 ml frakcje). Produkt ten doprowadzono do kolumny w roztworze CH2O2 i kolumnę eluowano mieszaniną 5% CH₃CN-CH^Cb. Frakcje 19-35 zawierały żądany 7-O-trifluorometanosulfonian bakatyny III (4,837 g, 6,71 mmoli, 75%), który był białą substancją stałą.

Ή NMR (CDCl₃, TMS) δ 8,10 (d, 2H, J = 7,2 Hz), 7,63 (t, 1H, J = 7,4 Hz), 7,49 (t, 2H, J =

7,6 IH), 6,(^3 ( s, 1H, H₁₀), 5,68 (d, 1H,J=7,0 Hz, f^₂), 5,55 (dd,J = 7Λ 10,1 Hz, H₇7,4,94 (d, 1H, J=8,4 Hz, H5), 4,86 (m, 1H, H_n), 4,35 (d, 1H, J = 8,4 Hz, H₂0a), 4,15 (d, 1H, J = 8,4 Hz, H₂0), 4,01 (d, 1H, J = 7,0 Hz, H3), 2,87 (5 pasm, H_Ma), 2,30 (s, 3H, -CH3), 2,20 (s, 3H, -CH3), 2,10-2,30 (m, H6a, H6_b, H_Ub), 1,87 (s, 3H, -CH₃), 1,59 (s, 3H, -CH3), 1,19 (s, 3H, -CH3), 1,05 (s, 3H, -CH3).

Przykład przygotowawczy 14A. 7-deoksy-7e,8β-metano-bakatyna III (26)

Roztwór 7-trifluorometanosulfonylo-bakatyny III (24,87 mg, 0,12 mM) w destylowanym dioksanie (1,5 ml) traktowano wodnym roztworem azydku sodu (0,10 g, 1,5 mM NaN3 w 0,30 ml wody). Mieszaninę ogrzewano pod azotem do wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Mieszaninę rozcieńczono octanem etylu i przemyto wodą i solanką, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i odparowano. Produkt oczyszczano metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym 60 w mieszaninie 25% octan etylu-chlorek metylenu i uzyskano z 56% wydajnością (39 mg) białej krystalicznej 7-deoksy-7e,8e-metano-bakatyny III.

NMR (CDCl3, TMS) δ 1,10 (s, 3H); 1,22 (s, 3H); 1,35 (m, 1H); 1,64 (m, 1H); 1,78 (s 1H); 2,03 (s+m , 4H); 2,21 (^ss , 3H), 2,26 3H) , 2,20-2,55 (m, 5H), 4,04 (d, 1H, J= 8,5 Hzz), 4,18 (d, 1H,

J = 7,5 Hz); 4,30 (d, 1H, J = 8,5 Hz); 4,74 (d, 1H); 4,83 (m, 1H); 5,63 (d, 1H, J= 7,5 Hz); 6,35 (s, 1H); 7,49 (m, 2H); 7,62 (m, 1H); 8,13 (m, 2H).

'3C-NMR (CDCl₃, TMS): 15,15, 15,28, 20,43, 20,82, 21,99, 25,90, 26,35, 31,63, 35,19, 38,57, 42,20, 67,51, 75,30, 76,20, 76,49, 79,23, 79,91, 84,73, 128,50, 129,33, 129,99, 132,59, 133,54, 144,19, 167,20, 169,63, 170,00, 202,08.

Przykład przygotowawczy,5A. 7-deoksy-7a-azydo-bakatyna III

Mieszaninę 7-trifluorometanosulfonylo-bakatyny III (24,102 mg, 0,14 mM), azydku sodu (13 mg, 0,20 mM) i 18-korona-8 (32 mg, 0,12 mM) w l,3-dimetylo-3,4,5,6-tetrahydro-2SH)-pirymidynonie (1,0 ml) mieszano w temperaturze pokojowej w obojętnej atmosferze. Mieszaninę rozdzielono pomiędzy octan etylu i wodę. Warstwę organiczną wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i odparowano. Surowy produkt oczyszczano metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym 60 w mieszaninie 15% octan etylu-chlorek metylenu. Produkt dalej oczyszczano przez krystalizację z mieszaniny chlorek etylenu-heksan i otrzymano 37 mg 7-deoksy-7a-azydo-bakatyny III.

NMR(DMSO-d6, TMS): δ 0,96 (s, 6 H); 1,59 (s, 3H); 1,91 (s, 3H); 2,13 (s, 3H); 2,25 (s, 3H); 2,10-2,35 (m, 4H); 2,47 (m, 1H);3,80 (m, 2H);4,07 (d, 1H, J = 8,0 Hz); 4,33 (d, 1H, J = 8,0 Hz);

185 042

4,60 (s+m, 2H); 4,99 (dd, 1H); 5,35 (d, 1H); 5,48 (d, 1H, J = 7,2 Hz); 6,79 (s, 1H); 7,59 (m, 2H);

7,69 (m, 1H); 8,05 (m, 2H).

iiC-NMR (DMSO-d6, TMS): 15,40, 17,31,20,67,22,20,25,93,29,81,39,22,40,63,41,73, 55,57, 64,28, 65,91, 75,33, 76,91, 77,33, 78,22, 80,44, 80,94, 128,77, 129,58, 129,58, 129,98, 130,28, 133,33, 145,43, 165,30, 168,75, 169,09, 207,11.

Następujące przykłady dodatkowo ilustrują przedmiot wynalazku.

Przykład 1. Wytwarzanie:

2Ą[(22,2-trichloiOetylo)-oksy]k;arbonylo}-7-deoksy-7-fluorotaksolu (Związek 13AA: IIIa), ((ester 6, 12b-bis(acetyloksy)-12-(benzoiloksy)-2a,3,4,4a,5,6,9,10,11,-12,12a, 12b-dodeka-hydro-4-fuoro-11 -hydroksy-4a,8,13,13-tetRameityla-5-i^lk^o^7,11 -metano- 1H-cyklodeka(3,4]benz[ 1,2 -b]-okset-9-ylowy kwasu {2aR[2aα4aβ,6β,9α,(αR*,βS*),11α,12α,-12aα,12bα]}-β-(^enozpioamino)<α {[(2,2,2-trichxoeto]o5k)yakboriylol-oksy}bennenopropionowego)); i

2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)-oksy]karbonylo} -7-dnok)y-7Ebnta,8β-mntaoptak)olu (Związek 14AA), ((Ester 6,12b-bis (acntoloksy)-12-(beoeoilok)o)-2a,3,4,4a,5,6,-9,10,11,12,12a,12b-dodnkahydro-11 -hydroksy-8,13,13-trimntylo-5-okso-4,4a;7,11 -bismetano-1H-coklpdnka[3,4]bnoz-[ 1,2-b]-eksnt-9-ylowykwa)u [22^<-[aαo44β,46β,6β,KaR*^,SS*1r 1112,12c-l2aa,12ta]]j^^enzoiloammo-a- {[(2,2,2-trichleroetoksy)-karbonylo]olk)y}bnnzenppropionowngo))

Do oziębionego (łaźnia aceton-suchy lód) roztworu 2'-{[(2,2,2-trichloreetylp)oksy]kareeoylo}taksolu 12AA (N.F. Magri, D.G.I. Kingston, J. Org. Chem., 1986,51,797) (1,60 g, 1,55 immoia) w CH₂C1₂ (180 ml) dodano szybko s)rzykawką trifuo rku dimety loaminosiarki (metylo DAST) (250 pl, 0,340 g, 2,56 mmola). Łaźnię chłpdzącąusuniętp i pojemnik z min.seanmąppz.ostawiono, aby ogrzał się do temperatury pokojowej. Mieszaninę mieszano i stwierdzono na podstawie wskazań TLC, że produkt wyjściowy zużył się całkowicie w ciągu 70 minut. Reakcję zakończeoρ dodatkiem wody i mieszaninę przeniesiono do rozdzielacza za pomocą dodatkowego CH2G2. Warstwy oddzielono i warstwę organiczną przemyto raz wodą, wysuszono (N^SCR), przesączono i zatężono, otrzymując białą substancję stałą(l ,65 g). Pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 pm, 195 g w kolumnie 3,7 x 35 cm, 40 ml frakcje), stosując roztwór CH2G2 do doprowadzenia do kolumny i 25% roztwór acetonu w heksanie do eluowania kolumny.

Frakcje 32-39 zawierały mieszaninę co najmniej dwóch związków.

Frakcje 40-42 zawierały mieszaninę, która mogła zawierać niewielką ilość związku 14AA.

Frakcje 43-49 (0,391 g) zawierały głównie związek 14AA (Rf = 0,22 w mieszaninie 30% aceton-heksan) wraz z dwoma drugorzędnymi składnikami.

Frakcje 50-54 zawierały 0,162 g mieszaniny 14AA i 13 AA. Mieszaninę tę ponownie poddano chromatografii na żelu krzemiookpwom (kolumna Merck Lpbar^R, rozmiar B, 8 ml frakcje), stosując CH2G2 do doprowadzania do kolumny i mieszaninę 25% aceton-heksan do elucji kolumny. Frakcje 58-70 zawierały 0,056 g 14AA, który połączono (zbiornik A) z 0,391 g wspomnianego uprzednio związku z frakcji 43-49 (całość 0,447 g), a frakcje 76-92 zawierały 0,053 g 13AA.

Jeden z drugorzędnych składników ze zbiornika A oddzielono i po chromatografii mieszaniny na żelu krzemiookewom (kolumna Merck LobarR, rozmiar B, 9 ml frakcje) otrzymano czysty związek. Mieszaninę doprowadzono do kolumny w CH2G2 i kolumnę eluowano 25% mieszaninąEtOAc-heksao przez frakcję 72,30% mieszan^E^Ac-heksan przez frakcję 180, a następnie 40% mieszaniną EtOAc-heksan.

Frakcje 195-215 (0,373 g) zawierają 14AA i drugi poboczny składnik, którego nie oddzielono aż do usunięcia grupy zabezpieczającej grupę troc. Niezależnie od obecności drugorzędnego składnika, związek 14AA po rowoloom odparowaniu rozpuszczalnika utworzył ładne kryształki i zanotowano następujące dane spektralne:

Widmo mas FAB daje piki przy 1012,1010, 551,533,511,491,460 i 522 jednostek masowych;

‘H NMR (CDCl3, TMS) δ 8,19 (d, 2H, J = 7,1 Hz), 7,71 (d, 2H, J=7,2 Hz), 7,59 (t, 1H), 7,48 (m), 6,98 (d, 1H, -NH-), 6,57 (s, 1H, H₁₀), 6,28 (t, 1H, J = 8,7 Hz, H‘₃), 6,08 (dd, 1H, J = 9,5 Hz,

185 042 = 0,19 w 30% mieszaninie aceton-heksan;

H3), 5,67 (d, 1H, J = 7,6 Hz, H,), 5,54 (d, 1H, J = 7,6 Hz, H,), 4,77 (dd, 2H, 2'-ύ™ -CH,-), 4,74 (1H, H₅), 4,32 (d, 1H. J = 8,6 Hz, H20), 4,09 (d, 1H, J = 8,6 Hz, H^), 4,07 (1H, H3), 2,47 (s, 3H, -CH3), 2,23 (dd, 1H, Jh.₇ = 9,9 Hz, 1,-,9, = 5,3 Hz, H_19b), 2,19 (s, 3H, -CH3), 1,90 (d, 3H, J = 1,3 Hz, -CH3), 1,67 (dd, 1H, Jh_7 = 7,2 Hz, JH-_19a=5,3Hz,H_19b), 1,38 (m, 1H, H₇), 1,26 (s,3H,-CH3)i 1,21 ^sł, 3H, -C^₃); ⁿC NMR (CDC1₃, TMS) 201,88, 169,64, 169,59. 167,45, 167,03, 166,96, 153,24,140,41,136,43,133,89,133,61,133,36,132,05,130,31,129,25,129,15,129,07,128,95, 128,75, 128,59, , 126,49, 93,82,84,83, 8011 , 79,56, ^^4^'7, ^^7^^, 72,2^3,, , 75,41,

72,17, 52,58, 42,85, 38,57, 35,93, 35,04, 32,26, 26,05, 22,30, 21,60, 20,83, 15,82, 14,56 ppm.

Frakcje 55-65 (0,480 g) zawierały czysty produkt 13AA i w połączeniu z 13 AA uzyskany z powyższej chromatografii mieszanych frakcji dały 13AA w postaci bezbarwnej substancji krystalicznej:

Rf

Widmo mas FAB daje piki przy 1034,1032,1030, 571,511,460,442,210 i 105 jednostek masowych;

H NMR (CDCla, TMS) δ 8,18 (dd, 2H, J = 7,0,1,5 Hz), 7,76 (dd, 2H, J = 7,0,1,5 Hz), 7,62 (t, 1H), 7,50 (m), 7,43 (m), 6,95 (d, 1H, -NH-), 6,57 (s, 1H, H_I0), 6,27 (t, 1H, H_n), 6,08 (dd, 1H, J = 9,5,2,6 Hz, H_y), 5,78 (d, 1H, J = 7,3 Hz, H,), 5,55 (d, 1H, J=2,7 Hz, H,), 5,05 (d, 1H, J=7,5 Hz, H5), 4,78 (d, 1H, J = 11,8 Hz, Η^, 4,74 (d, 1H, J= 11,8 Hz, H^b), 4,48 (dd, 1H, J_F = 48 Hz, H7), 4,40 (d, 1H, J = 8,4 Hz, H^, 4,31 (d, 1H, J = 8,2 Hz, H^), 4,04 (d, 1H, 7,2 Hz, H₃), 2,63-2,45 (m), 2,49 (s, 3H), 2,20 (s, 3H), 1,91 (s, 3H), 1,74 (s, 3H), 1,20 (s, 3H) i 1,17 (s, 3H).

¹³C NMR (CDCl₃, TMS) 206,0, 169,9, 168,8, 167,2, 167,17, 153,2, 140,9, 136,4, 133,7, 133,5 133^^12^3^03,129,3,129,2,128,8,128,7, 128,6, 127,2,126,5, 96,2, 93,9, 81,8, 80,8,7^,^, 77,9, 77,8,77,4,77,2,75,0,72,1,56,8 (d, J= 18 Hz), 52,7, 42,7,40,1,35,7,33,9,33,6,25,8,22,6, 21,3, 22,8 14,6,13,4ppm.

Przykład 2. Wytwarzanie:

N-desbenzoilo-N-benzyloksykarbonylo-2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)oksy]karbonylo}-7-deoksy-7-fluorotaksolu (13BA), ((ester 6,12b-bis(acetyloksy)-12-(benzoiloksy)-2a,3,4,4a,5,6,9, -10,11,12,12a, 12b-dodekahydro-4-fluoro-11 -hydroksy-4a,8,13,13 -tetrametylo-5-okso-7,11-metano-1H-eyklodeka[3,4]benz[3,2-b]-okset-9-ylowy kwasu {2aR-[2aa.4a(,6(,9o, (aR*,(S*)-11 a, 12 α, 12 aa, 12 ba]} - ((benzyloksykarbonyloamino)-a- {[(2,2,2-trichloroetoksy)-karbonylo]oksy}benzenopropionowego)); i

N-desbenzoilo-N-benzyloksykarbonylo-2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)oksy]karbonylo}-7-deoksy-7(,Sβ-metanotaksolu (14BA), ((Ester 6,12b-bis(acetyloksy))12-(ben^zoiloksy)2a,3,4,4a,5,6,9,10,11, -12,12a, 12b-dodekahydro-11 -hydroksy-8,13,13-tri- metylo-5-okso-4,4a;731-bismetano-1H-cyklodeka[3.4]benz[1,2-b]-okset-9-ylowy kwasu [{2aR-[2aα,4β,4αβ,6 β,9a,(aR*,βS*), 11a, 12 a, 12aa, 12 ba]}-((benzyloksykarbonyloamino)-a- {[(2,2,2-triehloroetoksy)karbonylo]oksy}benzenopropionowego))

Powtórzono procedurę opisaną dla traktowania 2'-troc-taksolu metyloDAST (Przykład 1), stosując N-desbenzoilo-N-benzyloksykarbonylo-2'-troc-taksol (12BA, Przykład przygotowawczy 6A; 0,223 g, 0,21 mmola) i trifluorek dimetyloaminosiarki (metyloDAST, 49 μΐ, 0,066 g, 0,50 mmol całość, podzielona na dwie porcje) w CH₂Cl2 (20 ml) pod N₂ w -78°C. Po obróbce, surową mieszaninę produktów reakcyjnych (0,211 g, biała substancja stała) poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 (im, dwie kolumny Merck rozmiar B), stosując CH2O2 do doprowadzenia produktu do kolumny i 25% mieszaninę aceton-heksan do eluowania kolumny. Zebrano frakcje o objętości 8 ml. Frakcje 1^)7-118 zawierały mieszaninę dwóch składników (0,065 g), które oddzielono w drugiej chromatografii, jak opisano poniżej. Frakcje 128-140 zawierały związek 13BA (0,081 g, 0,076 mmola, 36%), który scharakteryzowano następującymi danymi spektralnymi:

1HNMR (CDCfy TMS) δ 8,16 (d, 2H, J = 7,2 Hz, aromatyczny), 7,63 (t, 1H, J = 7,5 Hz, aromatyczny), 7,53 (t, 2H, J = 7,6 Hz, aromatyczny), 7,30-7,45 (m, 5H, aromatyczny), 7,24 (m, aromatyczny), 7,12-7,19 (m, 2H, aromatyczny), 6,56 (s, 1H, H^), 6,24 (t, 1H, Hj3), 5,74 (d, 1H, 7 = 7,4 Hz, Η₂2, 5,74 (1H, -NH-), 5,62 (d, 1^, H₃3, 5,44 (d, 1H, H₂2, 5,09 (d, 1H, J = 12,5 Hz,

185 042

PhCHaHO-), 5,03 (d, 1H, H₅),4,97 (d, 1H,PhCHH_bO-),4,77 (d, 1H,J=11,9Hz, -OCHaHCCĘ), 4,68 (d, 1H, J = 11,9 Hz, -OCH^CCĘ), 4,56 (dd, 1H, J_F = 50 Hz, H₇), 4,37 (d, 1H, H₂0s), 4,30 (d, 1H, H20b), 4,00 (d, 1H, J= 7,3 Hz, H₃), 2,57 (m, 1H, HJ 2,46 (s, 3H, -CH₃), 2,40 (m, 1H, ^4), 2,21 (s, 3H, -CH3), 2,15 (m, 1H, H^b), 1,89 (s, 3H, -CH₃), 1,85 (m, 1H, H^), 1,74 (s, 3H, -CH3), 1.19 (s, 3H, -CH₃), 1,16 (s, 3H, -CH₃);

widmo mas (FAB) 1060,2466, C 5iH₅3Cl3FNO1₆ + H wynosi 1060,2492, 571, 553, 511,

472, a389, 347, 329, 105, 91 m/z.

Zebrane frakcje 107-118 z pierwszej kolumny (0,065 g) poddano chromatografii na żelu krzamiockykym (40-63 pm, jedna kolumna Merck rozmiar B), stosując C^CĘ do doproksdeania produktu do kolumny i mieszaninę 10% MeCN-ClĘCE do eluykaniα kolumny. Zebrano 8 ml frakcje.

Frakcje 96-120 zawierały 0,043 g (0,041 mmola, 20%) związku 14BA:

¹NNMR.(CDCl3,TMS) δ 8,17 (d, 2H, J — 7,1 Hz, aromatyczny), 7,59 (t, 1H, aromatyczny), 7,52 (t, 2H, aromatyczny), 7,31-7,46 (m, 5H, aromatyczny), 7,24 (m, aromatyczny), 7,09 (m, 2H, aromatyczny), 6,32 (s, 1H, H_w), 6,28 (t, 1H, J=8,6 Hz, H_n), 5,75 (d, 1H, J= 10,0 Hz, -NH-), 5,64 (d, 1H, J = 7,8 Hz, H2), 5,59 (d, 1H, H_r), 5,41 (d, 1H, J = 2,6 Hz, H_r), 5,00 (d, 1H, J = 12,5 Hz, ArCHsHO-),4,91 (d, 1H, J = 12,6Hz, Αη^Ή^Ω-), 4,76 (d, 1H, J=9,8Hz, -OCH_aCCl₃),4,73 (d, 1H, H5), 4,68 (d, 1H, J = 9,9 Hz, -OCHHbCCĘ), 4,30 (d, 1H, J = 8,6 Hz, H20s), 4,07 (d, 1H, H₃), 4,05 (d, 1H, H20b), 2,50 (m, 1H, ^.), 2,43 (s, 3H, -CH₃), 2,36 (m, 1H, HJ 2,24 (m, 1H, ^9), 2.20 (s, 3H, -CH₃), 2,10 (d, 1H, J= 16,1 Hz, H^), 1,88 (s, 3H, -CB3), 1,66 (m, 1H, H^), 1,38 (m, 1H, H), 1,26 (s, 3H, -CH3), 1,21 (s, 3H, -CH₃);

widmo mas (FAB) 1030,2416, C 51H 52G3NO + H wynosi 1040,2430, 962,551,491,

369, 105, 91 m/z.

Przykład3. Wytwarzanie estru 6,12b-bis(acety'oksy)-12-(benzoiloksy)-2a,3,4,43,5,6,9,10,11,12,12a, 12b-dodekahydro-4-fiuoro-11 -hydroksy-4a,8,13,13-tetrametylo-5-yksQ-7,11 -metano-1 H-cyklydeka[3 ,4]benz[ 1,2 -b] -okset-9-ylokegy kwasu [2aR- {2aEalpha,4ae,6 e,9a,-(oR*, βΞ*)-11α,12α,12aa, 12ba} ] - β-(beczyilysmino)-a- [{ (2,2,2-trichloryatoksy)ksrbynylo} oksy]baczanyprypiocywrgy;

2'-[{(2,2,2-trichlyroetylo)kαrbonylo}oksy]-7-deoksy-7-fluorotαksol (Związek 13AA, IIIa)

Do oziębionego roztworu (łaźnia azeton-luzhy lód) roztworu ύΆΙ^η^ dimetyloaminosiarki (DAST) (2 pl, 0,014 mmola) w CH2CI (0,5 ml) w 3 ml fiolce Raazti-vial^R dodano strzykawką, podczas mieszania, w ciągu 5 minut roztworu 2'-[{(2,2,2-teizhloroetyly)ksebynyly}ykly]taksylr (N.F. Magei, D.G.I. Kingston, J. Org. Chem., 1896, 51,797) (0,021 g, 0,020 mmola) w CiCĘ (1,5 ml). Łaźnię chłodzącą usunięto po 15 minutach i pojemnik z mieszaniną pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej. Roztwór mieszano i ponownie oziębiono w łaźni aceton-suchy lód i do mieszaniny dodano jeszcze roztworu DAST (4 pl, 0,028 mmola) w CH2G2. Łaźnię chłydzącąusunięty po 15 minutach i po 90 minutach roztwór reakcyjny rozcieńczono dodatkowym CIECE, po czym przemyto wodą. Warstwy oddzielono i warstwę organiczną wysuszono (Na2SO4), przasączocy i zatężono, uzyskując pozostałość (0,017 g). Pozostałość tę poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 pm, 60 g), stosując CllCE do wprowadzania do kolumny i mialzacicę 30% aceton w heksanie do eluowania kolumny. Otrzymano żądany produkt tytułowy o wartości R_f = 0,19 (30% aceton-heksan).

Widmo masFAB dało piki przy 1034,1032,1030, 571511460,442,210 i 105 jednostek masowych;

^]HNMR(CDCl₃, TMS) δ 8,18 (dd, 2H), 7,76 (dd, 2H), 7,62 (t, 1H), 7,50 (m), 7,43 (m), 6,95 (d, 1H), 6,57 (s, 1H), 6,27 (t, 1H), 6,08 (dd, 1H), 5,78 (d, 1H), 5,55 (d, 1H), 5,05 (d, 1H), 4,78 i 4,76 (d, 2H), 4,66 (d, 0,5H), 4,40 (d, 1H), 4,31 (d, 1H), 4,04 (d, 1H), 2,63-2,45 (m), 2,49 (s, 3H), 2,27-2,10 (m), 2,20 (s, 3H), 1,91 (s, 3H), 1,74 (s, 3H), 1,20 (s, 3H) i 1,17 (s, 3H);

¹³C NMR (CDCl₃, TMS) 206,0, 169,9, 168,8, 167,2, 167,2, 167,17, 153,2. 140,9, 136,4, 133,7,1 1303, 1293, 129,2, 128,7,128,6,12*^,^, 126,5, 96,2,93,9,81,9,80,8,

78,8,77,9, 77,8,77,4, 77,2, 75,0,72,1,56,8 (d, J= 18 Hz), 52,7,42,7,40,1 35,7,33,9,33,6,25,8, 22,6, 21,3, 20,8, 14,6, 14,4 ppm.

185 042

Przykład 4. Wytwarzanie estru 6,12b-bis(acntyloksy)-12-(bnozoiloksn)-2a,3,4,4a,5,6,9,10,11,12,12a,12bododeanhndroo4-fluoro-11 -hydroasyo4ą,8,l3,13-tntrαmntylo-5-oaso-7,11-(^tnęo-1H-cnklodeka[3,4]beuz[1,2-a]-oaset-9-ylowngo kwasu [2aR-{2aa,4aβ,6β,9a,(aR*,βS*)-11(a, 12α, 12aa, 12aa} ]-βo(bnnzoiloammo)-a-hndroksyannznuopropionowngo;7-dnoksy-7-fluoro1nksol (Związek Illb)

Roztwór 2'o[{(2,2,2otrichloroetnlo)anrbouylo}oksy]-7-deoksy-7-fluorotaksol (Związek 13 AA, Ilia; 0,010 g, 0,0097 mmola) w mieszαuiuln metanol/kwas octowy 9:1 (1,0 ml) mieszano w temperaturze pokojowej z aktywowanym cynkiem metalicznym (0,012 g). Po 90 minutach usunięto cynk przez przesączenie i zatężenie przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w CRCŁ i roztwór ten przemyto 0,1N wodnym roztworem HCl, 5% wodnym roztworem NaHCO3 i wodą. Warstwę wodną znów ekstrahowano CH2CI a połączone ekstrakty organiczne wysuszono (Na2SO4), przesączono i zatężono, otrzymując pozostałość (0,009 g). Pozostałość tę poddano chromatografii na żelu arzemiooaownm (40-63 pm, kolumna 8 mm x 250 mm), doprowadzając do kolumny w roztworze CTŁCŁ. Kolumnę nleowano 60 ml mieszaniny 20% EtOAc w heksanie, a następnie 40% EtOAc w heksanie. Otrzymano żądany produkt (Związek Illb) w postaci substancji stałej:

Widmo mas FAB 856, 571, 511286, 268, 240,210, 105 jednostek masowych;

’HNMR(CDCl₃, TMS) δ 8,15 (dd, 2H), 7,75 (dd, 2H), 7,63 (t, 1H), 7,50 (m), 7,38 (m), 7,06 (d, 1H), 6,53 (s, 1H), 6,18 (t, 1H), 5,83 (dd, 1H), 5,76 (d, 1H), 5,02 (d, 1H), 4,80 (t, 1H), 4,65 (d, 0,5H), 4,50 (d, 0,5H), 4,38 (d, 1H), 4,29 (d, 1H), 4,04 (d, 1H), 3,55 (d, 1H), 2,70-2,40 (m), 2,40 (s, 3H), 2,37-2,25 (m), 2,21 (s, 3H), 1,75 (3H), 1,62 (s, 3H), 1,20 (s, 3H), 1,18 (s, 3H);

^l3C NMR (CDCty TMS) 205,7, 172,4, 169,5, 169,4, 167,1, 166,9, 140,4, 138,0, 133,8,

132,4, 131,9, 130,2, 129,2, 128,75,128,71,128,3, 127,02, 126,98, 81,9, 81,0, 78,6,

77,2,74,8,73,2,72,1,57,0 (J = 17 Hz), 54,7,42,6,39,9,35,8,16,0, 22,^, 21,0,208,14,7,14,2 ppm.

Zgodnie z procedurą opisaną przez Magri i Kingston dla wytwarzania 2'-[{ (2,2,2-trichloroetnlo)oasn}aarbonnlo]taasrlu, wytworzono pochodną 2'-[{(2,2,2 otrihhloroetylo)oasn}karbounlową 7-epitaasolu (patrz. I. Ringer, S.B. Horwitz, J. Pharmacol. Exp. Ther., 1987, 242, 692, korzystnie Chαudharn i in., J. Org. Chem., 1993, 58, 3798).

Przykład 5. 2'-[{(2,2,2-trihhloroetylo)oksy}karbonylo]-7-deoksy-7-npifluorotaasol

Zgodnie z procedurą z Przykładu 10, ale zastępując 2'-[{(2,2,2-trihhloroetnlo)oksn }karbounlo]-7-tnasol, 2'o[{52,2,2-trlhhlorontylo)oksy}aaraonnlo]-7-npitaasolnm, wytworzono związek tytułowy. Określenie 7odnoksno7-npifluorotnksol stosowane w nazwie związku oznacza jedynie, że konfiguracja podstawnika fluorowego jest npimernczoa w stosunku do tej z 2'-[{(2,2,2-trichloroetylo)oksn}karboonlo]-7odeoksn-7ofluorotαksolu (Związek 13AA, Ilia, Przykład 1) i nie oznacza konfiguracji analogicznej do tej z 7-npitaksolu.

Przykład 6. 7odeoasn-7-npifluorotaksol

Związek tytułowy wytworzono zgodnie z procedurą z Przykładu 11, ale zastępując 2'o[{(2,2,2-trichlorontnlo)oasn}anrbounlo]-7-deoasno7-fIuorotaksol2'-[{(2,2,2otrihhlorontnlo)oksn}aaraonnlo]o7-dnoasyo7-npifiuorotaasolem. Określenie 7-deoasy-7onpifluorotαksol stosowane w nazwie związku ozoacznjednuin, ze konfiguracja podstawnika fluorowego jest npimernczo na w stosunku do tej z 7-deoasno7-fluorotaasolu (Związek Illb, Przykład 1), ale nie oznacza konfiguracji analogicznej do tej z 7oepitnasolu.

Przykład 7. Wytwarzanie estru 6,12b-bis(acetyloksy)-12-(benzoiloksn)2a,3,4,4a,o 5,6,9,10,11,12,12a, 12b-dodeaahndro-11 -hydroksyl, 13,13-trimetylo-5-okso-4,4 a;7,11 -bismetaoo-1H-hyklodeka[3,4]be1oz[1,2-b]-okset-9-nlowy kwasu {2aRo[2aα,4β,4aβ,6β,9α,(αR*,βS*)-11α,12α, 12ao, 12aa]} - β-(aeuzoilonmioo)-ao {[(2,2,2-trichloroetoksy)karbonylo]oksy} aeoznnopropioooweo go; {[(2,2,2--ric^ύor(rttylo)oksy]karbonylo}-7-deoasy-7β,8β-metαnotnasol (Zwią- zek 14AA; Ila);

Do oziębionego roztworu (łaźnia acetou-sechn lód) roztworu trlfluorau dimetyloaminosiarki (DAST) (2 pl, 0,014 mmola) w CH2CI (0,5 ml) w 3 ml fiolce Reacti-vial^R dodano strzykawką podczas mieszania, w ciągu 5 minut roztworu 2'-[{(2,2,2-trichloro etylo)aaraounlo}oasy]taasolu(N.F. Magri, D.G.I. Kingston, J. Org. Chem., 1896,51,797) (0,021 g, 0,020 mmola) w CH 2Ο2 (1,5 ml). Łaźnię chłodzącą usunięto po 15 minutach i pojemnik z mieszaniną

185 042 pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej. Roztwór mieszano i ponownie oziębiono w łaźni aceton-suchy lód i do mieszaniny dodano jeszcze roztworu DAST (4 μΐ, 0,028 mmola) w CH2Cl₂. Łaźnię chłodzącąusunięto po 15 minutach i po 90 minutach roztwór reakcyjny rozcieńczono dodatkowym CH2Cl₂, po czym przemyto wodą. Warstwy oddzielono i warstwę organiczną wysuszono (Na2SO4), przesączono i zatężono, uzyskując pozostałość (0,017 g). Pozostałość tę poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 pm, 60 g), stosując CH2O2 do wprowadzania do kolumny i mieszaninę 30% aceton w heksanie do eluowania kolumny. Żądany produkt tytułowy miał wartość R_f = 0,22 (30% aceton-heksan) i wykrystalizował z mieszaniny aceton-heksan w postaci bezbarwnych igiełek.

Widmo mas FAB dało piki przy 1012,1010,551,533,511,491,460 i 442 j ednostek masowych;

'HNMR(CDC13, TMS) δ 8,19 (d, 2H), 7,71 (d, 2H), 7,59 (t, 1H), 7,48 (m), 7,36 (m), 6,98 (d, 1H), 6,57 (s, 1H), 6,28 (t, 1H), 6,08 (dd, 1H), 5,67 (d, 1H), 5,54 (d, 1H), 4,77 (dd, 2H), 4,74, 4,32 (d, 1H), 4,09 (d, 1H), 4,07,2,47 (s, 3H), 2,19 (s, 3H), 1,90 (s, 3H), 1,67 (dd, 1H), 1,38 (m, 1H), 1,26 (s, 3H) i 1,21 (s, 3H);

i³CNMR(CDCl₃,TMS) 201,88, 169,64,169,59, 167,45,167,03, ^^, 153,24,140,41, 1^^^, 133,89,133,36, 132,05, 130,31,129,25,129,15,129,07,128,95,128,75,528,88,128,59, 127,17, 126,49, 93,82, 84,83, 80,11, 79,56, 79,47, 77,78, 77,23, 75,66, 75,41, 72,17, 52,58,

42.85, 38,57, 35,93, 35,04, 32,26, 26,05, 22,30, 21,60, 20,83, 15,82, 14,56 ppm.

Przykład 8. Wytwarzanie estru 8,12b-bisSacetyloksy)-12-Sbenzoiloksy)2a,3,4,4a,5,8,9,10,11,12,12a, 12b-dodekahydro-11 -hydroksy-8,13,13-trimetylo-5-okso-4,4a;7,11 -bismetano-1H-cyklodeka[3,4]benz[1,2-b]-okset-9-ylowy kwasu {2aR-[2aα,4β,4aβ,8β9α,SaR*,βS*),11α12α, 12 α, 12ba,]} -β-Sbenzoileamino--a-hydroksybenzeneprepienewege, 7-deoksy-7 β, 80-metanotaksol (Związek IIb)

Roztwór 2'- {[(2,2,2-trichloroetylo)oksy]karbonylo} -7-deoksy-7e,8e-metanotaksolu (Związek 14AA, IIa; 0,0,8 g, 0,0079 mmola) w mieszaninie metanol/kwas octowy 9:1 (1,0 ml) mieszano, w temperaturze pokojowej, z aktywowanym cynkiem metalicznym (0,010 g). Po 60 minutach dodano jeszcze cynku (0,010 g) i mieszano dalej przez 30 minut. Substancje stałe usunięto z mieszaniny reakcyjnej przez przesączenie, a przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymaną pozostałość rozpuszczono w CiRCR i roztwór przemywano kolejno 0,1 N wodnym roztworem HCl, 5% wodnym roztworem NaHCO₃ i wodą. Warstwę organiczną wysuszono (Na2SO4), przesączono i zatężono, a pozostałość poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 pm, kolumna 8 x 250 mm, w roztworze CH2CI i eluowaną40% mieszaniną octan etylu w heksanie). Związek tytułowy był bezbarwną substancją stałą.

Widmo mas FAB dało piki przy 836,776,758,551,533,491,286,240 i 105 jednostek masowych;

‘H NMR (CDCl₃, TMS) 8 8,19 (d, 2H); 7,69 (d, 2H), 7,60 (t, 1H), 7,60-7,35 (m), 6,95 (d, 1H), 6,31 (s, 1H), 6,25 (t, 1H), 5,82 (d, 1H), 5,88 (d, 1H), 4,78 (dd, 1H), 4,72 (d, 1H), 4,31 (d, 1H), 4,07 (d, 1H) 4,06 (m, 1H), 2,40 (s,3H), 2,20(s,3H), 1,60 (s,3H), 1,38 (m, 1H), 1,26 (s, 3H)i 1,22 (s, 3H);

‘³C NMR (CDCl₃,TMS) 204,45, 201,81 172,74,169,87,^^,167,41, 166,96,140,12, 138,04,134,07,133,53,131,93,130,33,129,28,129,04,128,74,128.55,128.32.127.04.126,86,

84.86, 80,03, 79,57, 79,40, 77,21, 7δ,88, 75,46, 73,22, 72,28, 54,79,42,86, 38,54, 36,07, 35,09, 32,15, 26,11, 22,27, 21,49, 20,88, 15,77 i 14,59 ppm.

Przykład 9. Wytwarzanie 2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)oksy]karbonylo}-7-deoksy-7e,8e-metanotaksolu (Związek 14AA, IIa) z 2^z-{[(2,2,2--nchlorretylo)-ok.sy']karbonylo}-7-deoksy-7-aminotaksolu

Do oziębionej lodem dwufazowej mieszaniny roztworu 2- {[(2,2.2-trlchloroetylo--eksy]karbenyle} -7-deoksy-7-aminetakselu (1 równoważnik) w eterze i roztworu kwasu siarkowego w wodzie dodano w porcjach, podczas energicznego mieszania, oziębionego lodem roztworu azotynu sodu (1,5 równoważnika). Następnie mieszaninę mieszano w temperaturze łaźni lodowej przez kilka godzin. Nadmiar kwasu azotawego pochłonięto, dodając wodnego roztworu mocznika. pH

185 042 fazy wodnej mieszaniny doprowadzono do wartości bliskiej obojętnemu, ostrożnie dodając węglanu sodu. Oddzielono warstwy i fazę wodną ekstrahowano jeszcze eterem. Połączono ekstrakty eterowe wysuszono, przesączono i zatężono, uzyskując surowy produkt reakcyjny. Po chromatografii surowego produktu na żelu krzemionkowym otrzymano czysty związek 14AA.

Przykład 10. Wytwarzanie 2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)oksy]karbonylo}-7-deoksy7P,8fVmetanotaksolu (Związek 14AA, IIa) z 7-trifluorometylo-sulfoeiaeu 2'-{[(2,2,2-triahlorootylo)-oksy]karboeylo} taksolu

Ogrzewano roztwór 7-trifluorometylosulfoeiaeu 2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)-oksy]karbonylo} taksolu w mieszaninie 80% etanolu w wodzie i reakcję śledzono za pomocąTLC. Po zakońanoniu reakcji, roztwór zobojętniono wodorowęglanem sodu, nadmiar etanolu usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem, a fazę wodną ekstrahowano chlorkiem metylenu. Ekstrakty wysuszono, przesączono i zatężono, otrzymując surowy produkt reakcyjny. Poddano go chromatografii na żelu krzemionkowym i otrzymano czysty związek 14AA.

Przykład 11. N-dobonzoilo-N-beenyloksykarbonylo-7-deoksy-7-fluorotąksol (Związek 18) ((Ester 6,12-bis(acotyloksy)-12-(boezoiloksy)-2a,3,4,4a,5,6, 9,10,11,12,12a,12b-dodekahydro-4-fiuoro-11 -hydroksy-4a,8,13,13-totrametylo-5-okso-7,11 -metano-1 H-cyklodekaΡ^Βοι^ 1,2-b]-okset-9-ylowy kwasu {2aR--2ćaα4aβ,6β,^ί9α((αRR^:,βS*), 1 Ιία 1 Καί 2ί<α 1 2ta]} -β-(boenyloksykarboeyloamieo)-a-hydroksybonzoeopropionowego))

Żądany związek 18 wytworzono zgodnie z ogólną procedurą z Przykładu nr 11 [reakcja 2'-troa-7-deoksy-7-Cluorotaksolu z aktywowanym cynkiem metalicznym], ale stosowano N-debennoilo-N-benzyloksykarbonylo-2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)oksy]karboeylo}-7-deoksy-7-Cluorotaksol (Przykład 3, Związek 13BA; 0,079 g, 0,074 mmola) i aktywowany cynk metaliczny (0,153 g) w mieszaninie C^CN-HOAc (9:1,16 ml) i EtOAc (8 ml). Po obróbce (czas reakcji - 2 godziny) i chromatografii (żel krzemionkowy, 40% mieszanina EtOAc-heksan, 8 ml frakcje) otrzymano surowy produkt, a żądany produkt 18 wyoluowaeo z frakcji 59-76 w postaci substancji stałej, którą scharakteryzowano na podstawie następujących danych analitycznych:

Ή NMR (CDCl₃, TMS) δ 8,14 (d, 2H, J = 7,4 Hz), 7,62 (t, 1H, J = 7,4 Hz), 7,52 (t, 2H, J = 7,75, 7,30 Hz), 7,30-7,42 (m, 5H), 7,17 (m, 2H), 6,53 (s, 1H, H,), 6,18 (t, 1H, H_n), 5,75 (d, 1H, -NH-), 5,73 (d, 1H, J= 7,2 Hz, H,), 5,38 (d, 1H, H₃), 5,09 (d, 1H, J= 12,5 Hz, -OCH_aHPh), 4,99 (d, 1H, H5), 4,96 (d, 1H, J= 12,3 Hz, -OCHHbPh), 4,66 (d, 1H, H,), 4,57 (dd, 1H, J_F = 54Hz, H₇), 4,36 (d, 1H, J = 8,4 Hz, H20a), 4,29 (d, 1H, H^), 3,41 (d, 1H, J = 7,3 Hz, H₃), 2,63-2,46 (7 pasm, 1H), 2,38 (s, 3H, -CH₃), 2,43-2,30 (m, 1H), 2,28-2,10 (1^, 1H), 2,22 (s, 3H, -CH₃), 2,01 (im 1H), 1,77 (s, 3H, -CH3), 1,73 (s, 3H, -CH3), 1,19 (s, 3H, -CH^, 1,16 (s, 3H, -CH^;

i³C NMR (CDCl3, TMS) 206, 172, 169,5, 169,3, 166,9 156, 140,5 138, 140,5 138, 137, 133,7, 132, 130,2 129,3, 128,8, 128,7, 128,4, 128,0, 127,6, 126,7, 96, 93, 81,9, 80,9, 78,6, 78, 74,8, 73,6, 71,8, 66,8, 57, 56, 42,5, 39,9, 35,9, 34, 34, 25,9, 22,4, 21,0, 20,8, 14,5, 14 ppm;

widmo mas 886, 571, 511, 371, 347, 329, 316, 298, 105, 91 m/z.

Przykład 12. N-dobonzoilo-N-boilnyloksykarbonylo-7-deokyy-7β,8β-metanotaksol (Związek 21) ((Ester 6,12-'bisIaaQtt/i.olksy')-\2-i(^<o^ezo'ίlolk,y)-^2a,^A,l4a,^^,(6,^l9,1(0,11,12,12:a 12b-dodekahydro-11-hydroksy8,13,13-trimetylo-5-okso-4,4a;7,11-bismetano-1H-cyklodeka-[3,4]benz-[1,2-b]-oksot-9-ylowy kwasu {2aR-[2aα,4aβ,6 β,9α,(αR*,βS*),-11α,12α,12aa(,12b a]}-β-(benzyloksykarboeyloamieo)-a-hydroksyboenoeopropioeowego))

Żądany związek 21 wytworzono zgodnie z ogólną procedurą z Przykładu nr 11 [reakcja 2'-troc-7-dooksy-7-fluorotaksolu z aktywowanym cynkiem], ale stosowano N-debonnoilo-N-boezyloksykarboeylo-2'-{[(2,2,2-trichlorootylo)oksy]karbonylo}-7-deoksy-7β,8 β-metanotaksol (14BA, 0,40 g, 0,038 mmola) i aktywowany cynk metaliczny (0,072 g, po czym następne 0,072 g) w mieszaninie CjCN-HOAc (9:1,10 ml). Po 3 godzinach obróbki i chromatografii (żel krzemionkowy, 40% mieszanina EtOAc-heksan, 8 ml frakcje) surowego produktu, we frakcjach 30-37 odzyskano produkt wyjściowy (0,007 g), a żądany produkt (21, 0,020 g, 0,023 mmola, 61 %) wyeluowano z frakcji 75-100 w postaci substancji stałej i scharakteryzowano na podstawie następujących danych analitycznych:

185 042 'HNMR (CDCl3, TMS) δ 8,17 (d, 2H, J = 7,3 Hz), 7,58 (m, 1H), 7,50 (t, 2H), 7,42-7,30 (m, 5H), 7,24 (m), 7,08 (m, 2H), 6,31 (s, 1H, H_1C)), 6,26 (t, 1H, J = 8,6 Hz, H_n), 5,70 (d, 1H, J = 9,6 Hz, -NH-), 5,64 (d, 1H, J = 7,7 Hz, H,), 5,38 (d, 1H, J = 8,1 Hz, H), 4,98 (d, 1H, J = 12,5 Hz, -OCHaHPh), 4,88 (d, 1H, J = 12,5 Hz, -0CHHbPh), 4,71 (d, 1H, J = 3,7 Hz, H₅), 4,65 (s, 1H, H,), 4,28 (d, 1H, J = 8,6 Hz, ,,0), 4,07 (d, 1H, H3), 4,05 (d, 1H, H^b), 2,49-2,34 (m, 1H), 2,38 (s, 3H, -CH3), 2,23 (m), 2,21 (s, 3H,-CH3), 2,08 (m), 1,94 (m), 1,82 (s,3H, -CH,), 1,37 (m, 1H,H-), 1,25 (s, 3H, -CH3), 1,21 (s, 3H, -CH3);

1³CNMR(CDC13,TMS) 202,172,5,169,2,169,1,167,155,5 138,136,322,0, 133,

130,0, 128,6, 128,4, 128,1, 127,7, 127,2, 126,3, 84,5, 79,9, 79,0, 75,3, 75,2, 73, 71,7, 66,5, 56, 42,5, 38,2, 36, 34,7, 32, 25,7, 21,5, 21, 20,5, 30,0 14,2 ppm;

widmo mas: 866,3423, C₄₈H5iNO _M + H wynosi 866,3388, 848, 806, 788, 551, 03), 491, 105,91 m/z.

Przykład 13. N-debenzrilo-N-(t-butylo)ok(ykarbrnylo-2'-{[(2,2,2-trichloroetylo)oksy]karbonylo}-7-deoksy-7-fluorrtaksrl (Związek 13DA) ((Ester 6,12b-bis(acetyloksy)-1--(benzoiloksy)-2a,),4,4a,5,6,9,10,11,12,-12a,12b-dodekahydrr-4-fluoro-11-hydrok(y4a,8,13,13 -tetrametylo-5 -ok(r-7,11 -metano-1 H-cyklodeka[3,4]benz- [ 1,2-b] -okset-9-ylowy kwasu {2aR-[2aa,4a(,6(,9a,(aR*,(S*),11ca12a,12aa,12ba]}-(-[(t-butylo)oksykarbonyloamino]<a-{[(2,2,2-trichloroetoksy)karbrnylo]rksy}benzenopropionowegr)) i

N-debenzoilo-N-(t-butylr)rksykarbrnylo-2'-{[(2,2,2-trichlrrretylo)oksy]karbonylo}-7-derksy-7β,8β-metanrtak(ol (Związek 14DA) ((Ester 6,12b-bi((acetyloksy)-12-(benzoilok(y)--a,3,4,4a,5,6,-9,10,11,12,12a, 12b-dodekahydro-11 -hydroksy-8,13,13-trimetylo-0-ok(o -4,4a;d,11 -bismetano-1Hcyklodeka[3,6][benz-[ 1,2-b]-okset-9-ylowy kwasu {2aR-[2aa,4(,4a(,6(,-9a,(aR*, [S*), Ha, ‘“a, 12aa, 12ba]} - (-[(t-butylo)oksykarbonyloamino]-a- {[(2,2,2-trichloroetnksy)karbonylofaksy^enzenopropionowego))

Powtórzono procedurę ogólną z Przykładu 10 [reakcja 2'troc-taksolu z metyloDAST], poddając reakcji N-debenzoilr-N-(t-butylo)oksykarbonylo-2'-troc-taksol (Związek 12DA; 1,800 g, 1,75 mmola) i trifluorek dimetyloaminosiarki (metyloDAST, 286 pl, 0,390 g, 2,93 mmola) w CH₂Cl2 (120 ml) pod N2 w temperaturze -78°C. Po obróbce, surowy produkt w postaci mieszaniny (1,77 g) poddano chromatografii na żelu krzemionkowym (40-63 pm, 191 g w kolumnie 37 x 350 mm, 45 ml frakcje), stosując CH2G2 do doprowadzenia produktu do kolumny i mieszaninę 20% aceton-heksan (1,5 11, a następnie 25% aceton-heksan do eluowania kolumny. Mieszanina zawierała 14DA (0,511 g), który wyeluował z frakcji 41-46. Frakcje 47-48 (0,085 g) zawierały mieszaninę produktów. Frakcje 49-61 (0,814 g) zawierały czysty 13DA. Ponowna chromatografia mieszanych frakcji 47-48 dostarczyła dodatkowej ilości mieszaniny zawierającej 14DA i czysty 13DA.

Czysty 1 3Da otrzymano w postaci substancji stałej i scharakteryzowano na podstawie następujących danych analitycznych:

Ή NMR (CDC13, TMS) δ 8,15 (d, 2H, J = 7,2 Hz), 7,62 (t, 2H, J = 5,5 Hz), 7,25-7,46 (m, 5H), 6,58 (s, 1H, H_1C)), 6,28 (t, 1J, J = 8,7 Hz, H_B), 5,77 (d, 1H, J = 17,2 Hz, H,), 5,51 (d, 1H, -NH-), 5,48 (d, 1H, J = 10,0 Hz, H3), 5,40 (d, 1H, J = 2,0 Hz, H,), 5,05 (d, 1H, J = 8,1 Hz, H5), 4,77 (d, 1H, J = 11,8 Hz, troc-HJ, 4,68 (d, 1H, J = 11,8 Hz, troc-Hb), 4,58 (dd, 1H, J=4,6,46,9 Hz, H-), 4,39 (d, 8,4 Hz, H_2()a), 4,27 ,d, 1^1 8,4 Hz, H^), 4,04 04, HUJ, Hz, H₃, 2,,7 5m,

1H, H_6aa, 2,48 (s, 3H, -CH₃), 2,21 (s, 3H, -CH₃), 1,91 (s, 3H, -CH₃), 1,73 (s, 3H, -CH₃), 1,34 (s, 9H, Me3C-), 1,23 (s, 3H, -CH3), 1,17 (s, 3H, -CH3);

widmo mas, znaleziono: 1026,2660, C48H5₅Cl3FNO_K) + H wynosi 1026,2648, 970, 571, 511,40d, 389, 347, 329, 105, 5d m/z.

Wszystkie frakcje zawierające mieszaninę HDApołączono i poddano ponownej chromatografii na żelu krzemionkowym (dwie kolumny Merck Lobar, rozmiar B, 9 ml frakcje), doprowadzając produkt do kolumny w roztworze CH2G2 i eluując kolumnę mieszaniną 10% CH3CN-CH2G2 (68 frakcji), a następnie mieszaniną 15% CH 3CN-CH2Cl,.

Czysty związek 14DA wyeluowano z frakcji 100-1)1 w postaci substancji stałej i charakteryzowano na podstawie następujących danych analitycznych:

'HNMR (CDCl3, TMS) δ 8,15 (d, 2H, J = 7,1 Hz), 7,61 (t, 1H, J = d,3 Hz), 7,51 (t, 2H, J = d,5 fc), n,32-7,44 ;m, ,H), ,,33 4s, Η_ω), ,,,0((, !H,J = 8,6 Hz, H_I33, ,,,7 (d, 1H,J = ,,6 Hz,

185 042

H2), 5,54 (d, 1H, -NH-), 5,45 (d, 1H, J= 10,1 Hz,H_y), 5,38 (d, 1H, J= 2,3 Hz, H_r), 4,76 (d, 1H, J = 11,8 Hz, troc-HJ, 4,76 (1H, ^), 4,69 (d, 1H, J = 11,8 Hz, troc-Hb), 4,33 (d, 1H, J = 8,6 Hz, ^a), 4,09 (d, lHJJSHz.fti111^=8,7 2,-42, (m,lH, H,₄H, 2,44 (s, 3H, -CH^,

2,37 (m, 1H, Ra), 2,20 (s, 3H, -CH₃), 2,11 (d, 1H, J= 16,0 Hz, Hk), 1,90 (), 3H, -CH3), 1,66 (m, 1H, Hd^, 1,37 (m, 1H, H7), 1,28 (s, 9H, M^C-), 1,27 (s, 3H, -O3), 1,25 (s, 3H, -CHa);

widmo mas, znaleziono: 1006,2560, C₄₈H5₄CliNO^^+H wynosi 950,551,553,

491,369, 327, 105, 57 m/z.

Przykład 14. N-debnneoilo-N-(t-butyle)oksokarbonylo-7-dnokso-7-fluprot2kspl (Związek 20), ((Ester 6,12-bis(acntylokso)-12-(bnoeoiloksy)2a,3,4,4a,10,·-11,12,12a,12b-dodekahodre-4-fluoro-11 -hodrpk)o-4a,<8,13,13-tnΐramet,yΪ0-5-okso-7,11 -metano-1 H-cyklodeka-[3,4]bno:z-[1,2-b]-pksnt-9-ylewo kwasu {2aR-[8aα·4aβ,6β,9α,(αR*,βS*),11α,12α,122α,12b a]} - β-[(t-butolo)oksykarbpoolpamino] -α-hydroksybenzenopropiooowngo))

Powtórzono ogólną, procedurę z Przykładu 11 [reakcja 2^,-troc-7-deok)y-7-f^uo^^^ksolu z aktywowanym cynkiem], poddając reakcji N-debnoepilo-N-(t-butolo)pksyk2rbPnylo-8'- {^^^-kichlorentylo)ok)o]k2r2ooylp}-7-deok)o-7-fuorot2ksel (13DA, 0,100 g, 0,097 mmola) z aktywowanym cynkiem metalicznym (0,183 g, po ceomjeszczn 0,050 g) w mieszaninie CHiOH-HOAc (9:1,10 ml). Po godzinie trwania reakcji mieszaninę reakcyjną pozostawiono w temperaturze -33°C na noc, po czym surowy produkt poddano chromatografii (żel krzemionkowy, 40% mieszanina EtOAcheksan, 8 ml frakcje). Z frakcji 53-76 otrzymano żądany produkt 20 w postaci substancji stałej, który charakteryzowano na podstawie następujących danych analitycznych:

Ή NMR (CDC1₃, TMS) 58,13 (d, 2H, J = 7,2 H), 7,62 (t, 1H, J = 7,4 Hz), 7,51 (t, 2H, J = 7,5 Hz), 7,30-7,42 (m, 5H), 6,56 (s, 1H, H_w), 6,21 (t, 1H, H_n), 5,76 (d, 1H, J= 7,2 Hz, H2), 5,42 (d, 1H, J = 9,7 Hz, -NH-), 5,29 (d, 1H, H_y), 5,01 (d, 1H, J = 7,5 Hz, H^, 4,63 (m, 1H, H_z), 4,57 (dd, 1H, J=4,3,46,8 Hz, H₇), 4,37 (d, 1H, J=8,4 Hz, ^a), 4,27 (d, 1H, J=8,4 Hz, H202), 4,04 (d, 1H, J = 7,1 Hz, H₃), 2,56 (siedem pasm, 1H, Ha), 2,39 (s, 3H, -CH₃), 2,31 (m, 1H), 2,25 (m, 1H), 2,22 (), 3H, -CH3), 2,14 (dd, 1H), 1,81 (s, 3H, -CH₃), 1,73 (s, 3H, -CH₃), 1,34 (s, 9H, C-), 1,23 (s, 3H, -CH3), 1,18 (s, 3H, -CH3);

Przykład 15. N-debenepilp-N-(t-butylp)eksokarbonolp-7-depksy-7 β,8β-mntaoptaksol (Związek 23), ((Ester 6,12b-b'i)(acntylo'kso')-12-^e^oz(^^:AlPks)o)-^!2,^3,,S,‘Sl2,5,,6,-9,1(0,11,12,12a,122-dodekahydro-11 -hydroksy-8,13,13-trimntylo-5-okso-4,4a;7,11 -bismetano-1H-cykl odeka[3,S]-bnnz[1,2-b]-oksnt-9-olPwo kwasu {2aR-[22α,4β,4aβ,6β,9α,-((2R*,βS*), 11α, 12a, 12aa, 12b α]}β-[(t-butylo)oksykarbonyloanmo]-<2-hodrok)ybeozenoprppionowngp))

Powtórzono ogólną procedurę z Przykładu 11 [reakcja 2'-trpc-7-dnok)o-7-fluorptaksplu z aktywowanym cynkiem], poddając reakcji N-dnbnoepilo-N-(t-2utylo)oksył^bp)nylo-2'-{[(2,2,2-tri- chlerpetylo)pkso]karbonole}-7-dnoksy-7 β,8 β-mntaoptaksol (14DA, 0,100 g, 0,099 mmola) i aktywowany cynk metaliczny (0,200 g, po czym jeszcze 0,050 g) w mieszaninie CHiOH-HOAc (9:110 ml). Po 3 godzinach obróbki i chromatografii (żel krzemionkowy, 40% mieszanina EtOAc-heksan, 8 ml frakcje) otrzymano surowy produkt, żądany produkt 23, który wyeluowano z frakcji 58086 w postaci substancji stałej i charakteryzowano na podstawie następujących danych analitycznych:

‘H NMR (CDCl₃, TMS) δ 8,15 (d, 2H, J = 7,2 Hz), 7,61 (d, 2H, J = 7,3 Hz), 7,51 (t, 2H, J =

7,7 ΗζΧ 7,28-7,45 (rn, 5H), 6,33 (s, iH,H,!6,27 (t, iH,H₁₃3)5,66 (d, iH,J= 7,6Hz, H₂\5,36 (d, 1H, J = 9,5 Hz, H_r), 5,30 (m, 1H, -NH-), 4,73 (d, 1H, J = 3,7 Hz, H_r), 4,62 (m, 1H, H;), 4,31 (d, 1H, J = 8,6 Hz, H20a), 4,09 (d, 1H, J = 7,5 Hz, H₃), 4,04 (d, 1H, J = 8,7 Hz, Ή8or), 2,46 (d z t, 1H, J = 4,3,16,1 Hz, H_6a), 2,38 (s, 3H, -CH3), 2,24 (m, 1H), 2,21 (s, 3H, -CH3), 2,10 (d, 1H, J= 16,0 Hz), 1,85 (s, 3H, -CH₃), 1,67 (dd, 1H, J= 7,1, 5,2 Hz), 1,36 (m, 1H, H₇), 1,28 (s, 12H, C-, CH₃.),

1,25 (s, 3H, -CH₃); ·

Przykład 16. Wytwarzanie N-debeoeeilo-N-N-(t-butylp)aminokarbpoylp-77dnpk)o-77fluoro-t2ksol; Związek 28

N-dnbnoeeilo-N-Cbz-7-deekso-7-fluero-t2ksel 18 (60 mg, 0,07 mM, Przykład przygotowawczy 39) rozpuszczono w 3 ml absolutnego etanolu i dodano 10% Pd na węglu. Mieszaninę poddano uwodornianiu przy ciśnieniu atmosferycznym przez 6 godzin. TLC wykazała, że produkty wyjściowe zostały zużyte, wobec czego mieszaninę przesączono przez Celit i zatężpoo pod

185 042 próżnią. Pozostałość, 13-((fenylo-izoserynylo)-7-fluoro-bakatynę III (19,52 mg, 0,07 mM; Przykład przygotowawczy 40) rozpuszczono w 700 pi THF, oziębiono do 0°C i dodano 7 0d (0,061 mM) izocyjanianu t-butylu. TLC wykazała, że pozostałajeszcze pewna ilość aminy, dodano więc jeszcze 7 jtl. Po 20 godzinach roztwór zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na 6 gm żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszaninąEtOAc-heksan 1:2. Kolumnę eluowano 30 ml mieszaniny EtOAc-heksan 17,60 ml EtOAc-heksan 2:3,50 ml EtOAc-heksan 1:1 i 20 ml EtOAc-heksan 2:1, zbierając 3 ml frakcje. We frakcjach 35-52 stwierdzono żądany N-debenzoilo-N-N-(t-butylo)aminokarbonylo-7-deoksy-7-fluoro-taksol.

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.). Teoretycznie: 851,3766, Znaleziono: 851,3792

1H NMR (CDC1₃, TMS) δ 1,16 (s, 3H); 1,20 (s); 1,72 (s, 3H); 1,80 (s, 3H); 2,15-2,60 (m); 2,19(:5, 3H),2,52 (s, 3H), 4,0^2 (d, ‘H), 4,28 (d, 1H)), 4,35 (d, 1H), 4,55 (dd, ‘H), 4,59 (d, 1,)), 4,88 (szeroki s, 1H); 4,99 (d, 1H); 5,34 (m, 2H); 5,76 (d, 1H); 6,13 (m, 1H); 6,55 (s, 1H); 7,32 (s, 1H); 7,49 (m, 2H); 7,61 (m, 1H); 8,11 (d, 2H).

Przykład 17. Wytwarzanie N-debenzoilo-N-(t-butylo)aminokarbonylo-7-deoksy-7|3,8 β-metano-taksolu; Związek 29

N-debenzoilo-N-Cbz-7-deoksy-7β,8 β-metano-taksol 21 (60 mg, 0,07 mM, Przykład przygotowawczy 42) rozpuszczono w 3 ml absolutnego etanolu i dodano 20 mg 10% Pd na węglu. Mieszaninę poddawano uwodornieniu przy ciśnieniu atmosferycznym przez 5,5 godziny. TLC wykazała brak produktów wyj ściowych, wobec czego mieszaninę przesączono przez Celit i zatężono pod próżnią.

Pozostałość, 13-(β- fenylo-izoserynylo)-7-deoksy-7β,8 β-metano-bakatynę III (22, 52 mg, 0,07 mM, Przykład przygotowawczy 43), rozpuszczono w 1 ml THF i dodano 8 ml (0,07 mM) izocyjanianu t-butylu. Ze względu na pozostałość aminy, dodano kolejne 7 ml i 3 x 5 ml i po każdym dodaniu sprawdzano reakcję za pomocą TLC. Reakcję zakończono dodatkiem wody i roztwór rozdzielono pomiędzy kwasowy roztwór solanki i EtOAc. Oddzielono warstwy i warstwę organiczną przesączono przez Na₂ SO4, zatężono pod próżnią i poddano chromatografii na 6 gm żelu krzemionkowego z wypełnieniem mieszamnąEtOAc:heksan 1:2. Kolumnę eluowano 30 ml mieszaniny EtOAc:heksan 1:2, 50 ml mieszaniny EtOAc:heksan 2:3 i 80 ml mieszaniny EtOAc:heksan 1:1, zbierając 3 ml frakcje. We frakcjach 29-48 znaleziono żądany N-debenzoilo-N-(t-butylo)aminokarbonylo-7-deoksy-7β, 8 β-metano-taksol.

Widmo mas (FAB-wysoka rozdz.) Teoretycznie: 831,3704, Znaleziono: 831,3717.

Ή NMR (CDCl3, TMS) : δ 1,18 (s); 1,23 (s, 3H); 1,26 (s, 3H); 1,66 (m); 1,82 (s, 3H); 1,98-2,48 (m); 2,20 (s, 3H); 2,38 (s, 3H); 4,05 (m, 2H); 4,30 (d, 1H); 4,50 (m, 1H); 4,60 (d, 1H); 4,73 (m, 1H); 5,33 (m, 1H); 5,66 (d, 1H); 6,19 (m, 1H); 6,31 (s, 1H); 7,32 (m); 7,51 (m, 2H); 7,61 (m, 1H); 8,13 (d, 2H).

Taksol i inne wyjściowe analogi taksolu są znane lub możnaje łatwo wytworzyć znanymi metodami. Patrz: TheChemistry ofTaxol, Pharmac., Ther., Vol, 52, str. 1-34,1991, jak również: Patenty Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4,814,470; 4,857,653; 4,942,184; 4,924,031) 4,924,012; 4,960,790; 5,015,744; 5,059,699; 5,136,060; 5,157,049; 4,876,399; oraz Publikacja PCT Nr WO 92/09589, europejskie zgłoszenie patentowe 90304845.1 (publikacja nr A2 0 400 971), 89400935.6 (publikacja nr Al 0 366 841) i 9042333.0 (publikacjami 0 414 610 Al), 87401669.4 (Al 0 253 739), 92308608.6 (Al 0 534 708), 92308609.4 (Al 534 709) i publikacje zgłoszeń PCT nr WO 91/17977, WO 91/17976, WO 91/13066, WO/130553, które powołuje się tutaj jako odnośniki.

Związki według wynalazku mogą występować w kompozycjach farmaceutycznych same bądź też w postaci ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, szczególnie w postaci nietoksycznych dopuszczalnych farmaceutycznie soli addycyjnych lub dopuszczalnych soli z zasadami. Sole te można wytworzyć z tych związków według wynalazku, które zawierają grupę kwasową bądź zasadową, zgodnie ze znanymi w chemii sposobami.

Zwykle sole wytwarza się przez reakcję wolnej zasady lub kwasu ze stecbiometryczną ilością bądź też nadmiarem tworzącego żądaną sól kwasu nieorganicznego lub organicznego w odpowiednim rozpuszczalniku lub w mieszaninie różnych rozpuszczalników. Przykładowo, wolną zasadę rozpuszcza się w wodnym roztworze odpowiedniego kwasu i za pomocą standardowych metod, np. przez odparowanie roztworu, odzyskuje się sól. Alternatywnie, wolną zasadę rozpuszcza się w rozpuszczalniku organicznym, takim jak niższy alkanoil, eter lub ester alkilowy, lub ich mieszanina,

185 042 przykładowo, metanol, etanol, eter, octan etylu, roztwór octan ntnle-ntnr itp., po czym po poddaniu reakcji z odpowiednim kwasem uzyskuje się właściwąsól. Sól odzyskuje się za pomocą standardowych technik odzyskiwania, na przykład, przez odsączenie, samoistnie wydzielenie się z roztworu lub możoαjąwytrąhlć dodatkiem rozpuszczalnika, w którym sól jest oinrozpuszhzaloa.

Pochodne takso^ według wynalazku, dzięki swojej cntotoasnhzuej przehiwraaownj aktywności, mogąbyć stosowane w leczeniu raka. Te nowe związku podaje się pod postaciątabletek, pigułek, sproszkowanych mieszanm, kapsułek, preparatów do wstrzyknięć, roztworów, czopków, emulsji, dyspersji, domieszek do żywności i w innych odpowiednich postaciach. Korzystnie, zawierające związek kompozycje farmacnetncznn miesza się przed podaniem z nietoksycznym fαrmacnetnhzoin nośnikiem organicznym lub nietoksycznym fnrmαhnetnhzoin nośnikiem uieorgauiczoym( zwykle w ilości 0,01 mg do 2500 mg lub więcej na dawkę jednostkową, a korzystnie 50-500 mg. Typowymi dopuszczalnymi farmaceutycznie nośnikami są na przykład maooltol, mocznik, laktoza, skrobia ziemniaczana i aekerydziaoa, stnnrnoiau magnezu, talk, oleje roślinne, glikole polialailnoown, etyloc^ luloza, poli(wionlopirolidon), węglan wapnia, olniolαo etylu, mlrystyolao izopropylu, benzoesan benzylu, węglan sodu, żelatyna, węglan potasu, kwas krzemowy i ioon zwykle stosowane dopuszczalne nośniki. Kompozycje farmaceutyczne mogą również zawierać nietoksyczne substancje pomocnicze, takie jak emulsnfikatorn, substancje konserwujące, środki zwilżające i tym podobne, jak na przykład mooolaernolno soraitaoU( olniolnu trintnuoloamioy, mooostenrnuinę polloksnntylnoown, tripalmltyuian glihnrylu, sól sodowa sulfobersztyolnue dioktylu itp.

Przykładowo, tabletkę zawierającą składnik aktywny wytwarza się zwykle mieszając najpierw składnik aktywny z nietoksyczną sebstauhjąwiążąhą, takąjak żelatyna, guma arabska, etyloceluloza itp. Mieszanie korzystnie przeprowadza się w standardowej mieszarce V i zwykle w warunkach bezwodnych. Następnie, tak wytworzoną mieszaninę poddaje się obróbce w konwencjonalnej tablntknrcn i wytwarza się tabletki. Świeżo wytworzone tabletki można powlec powłoką, bądź mogą one pozostać nie powleczone. Przykładem odpowiednich powłok są nietoksyczne powłoki zawierające szelak, metylocelulozę, wosk cnrnaubα, kopolimer kwasu styrenowego-maleinowego itp. Do podawania doustnego sprasowane tabletki zawierające 0,01 miligrama, 5 miligramów, 25 miligramów, 50 miligramów, 500 miligramów, itp. do 2500 miligramów, wytwarza się zgodnie z powyższym ujawnieniem sposobami znanymi w technice i opisanymi w Remington^ Pharmaceetical Science, rozdział 39, Mack Pealishing Co., 1965.

Aby wytworzyć tabletkę składnik aktywny, skrobię kukurydzianą laktozę, fosforan diwapoia i węglan wapnia miesza się jednolicie w suchych warunkach w konwencjonalnej mieszarce V aż składniki wymieszają się razem. Następnie, wytwarza się 10% pastę ze skrobi kukurydzianej i miesza się jąz uprzednio wytworzoną mieszaniną aż do wytworzenia jednolitej mieszanki. Mieszankę następnie przepuszcza się przez standardowe sito, suszy w waruokahh bezwodnych, po czym miesza się z stearynianem wapnia, sprasowuje na tabletki i w razie potrzeby pokrywa powłoką. Tabletki zawierające 10, 50, 100, 150 mg wytwarza się w podobny sposób.

Wytworzono następującą Kompozycję I, która stanowi przykład kompozycji w postaci tabletki zawierającej związek według wynalazku.

KOMPOZYCJA I
Składniki:	mg, na tabletkę
Składnik aktywny	50,0
Skrobia kukurydziana	15,0
Pasta ze skrobi kukurydzianej	4,5
Węglan wapnia	15,0
Laktoza	67,0
Stearynian wapnia	2,0
Fosforan diwapnia	50,0

185 042

Wytwarzanie kapsułek do podawania doustnego zawierających 10 miligramów do 2500 miligramów związku według wynalazku zasadniczo polega na mieszaniu składnika aktywnego z nietoksycznym nośnikiem i umieszczeniu tej mieszanki w powłoce polimerowej, zwykle żelatynowej lub podobnej. Kapsułki mogą występować w znanej w technice postaci kapsułek wytwarzanych przez umieszczenie związku aktywnego wjednyrydnaj dyspersji wraz zjadalnym kompatybilnym nośnikiem, lub twardej postaci kapsułek zakiarąjących zwykle nowy związek zmieszany z ciatyksyzzcą substancją stałą, takąjak talk, stearynian wapnia, węglan wapnia itp. Kapsułki zawierające 25 mg, 75 mg, 125 mg itp. nowego związku, samego lub w mieszaninie z dwoma lub więcej nowymi związkami, wytwarza się następująco:

KOMPOZYCJA II
Składniki:	mg, na kapsułkę
Składnik aktywny	50,0
Węglan wapnia	100,0
Laktoza, U.S.P.	200,0
Skrobia	130,0
Stearynian magnezu	4,5

Powyższe składniki miesza się razem w standardowej mialzsrze i następnie napełnia się dostępne w handlu kapsułki. Gdy stosuję się wyższe stężenia składnika aktywnego, można dokonać odpowiedniego zmniejszenia ilości laktozy.

Związki według wynalazku można również liofilizować i, w razie potrzeby, łączyć z innymi farmaceutycznie dopuszczalnymi zarobkami, wytwarzając dające się kstreykikαć preparaty odpowiednie do podawania pozαjalitywago. Kompozycje do takiego podawania można rekonstytuować w wodzie (zwykłej, w solance) lub w mieszaninie wody i rozpuszczalnika organicznego, takiego jak glikol propylenowy, etanol itp.

Podawana dawka, pojedyncza, wielokrotna lub dzienna, będzie yzeywiścia zmieniać się w zależności od stosokanagy konkretnego związku według wynalazku wraz ze zmieniającą się aktywnością związku, od drogi podawania, wieku, wagi i stanu zdrowia pacjenta. Nie ma określonych ograniczeń dotyczących podawanych dawek; zazwyczaj stosuje się skuteczną ilość lub ekwiwalent molowy farmakologicznie czynnej wolnej postaci, uwalniany peeaz preparat w dawce jednostkowej pezy metabolicznym uwalnianiu czynnego leku, tak aby uzyskać pożądane efekty farmakologiczne i fizjologiczne.

Związki według wynalazku do podawania dożylnego zkyka podawane sąw dawkach 1 -500 mg dla pacjenta w całym cyklu lazzonis, korzystnie w dawkach 2-100 mg, a odpowiednia dawka zależy od wieku, wagi i stanu zdrowia pacjenta. Przykładowo jako odpowiednią kompozycję do wstrzyknięć stosuje się roztwór związku według wynalazku w mieszaninie pylisorbitolr i absolutnego alkoholu (1:1), po czym tuż pezed ©Ιό/ι^Εώ iniekcjąrozciańczs się roztworem 5% dakstrozy w wodzie.

Związki o kzorza I (łącznie z wzorem II i III) są użyteczne w leczeniu tych samych raków, dla których skuteczny okazał się taksol, łącznie z rakiem ludzkiego jajnika, rakiem sutka i ^οζniakiem złośliwym, rakiem płuc, żołądka i okeężnicy, rakiem głowy i szyi i białaczką. Patrz np. omówienie farmakologii klinicznej taksolu, Eric K. Rowinsky i Ross C. Dynahower, The Clinical βhsemazylygy and Use of Actimizrotrbrle Agents in Cancm Chamothrraparticl, Pharm. Ther., Vol. 52, str. 35-84, 1991. Kliniczne i przadklinizzne badania taksolu omawiają William J. Slichenmyer i Daniel D. Von HoiT, Taxol: A New and Effective Anti-cancm Dzug, Anti-Cancm Dzug, Vol. 2, str. 519-530, 1991.

Aktywność biologiczną związków 7-daokly-7β,8β-matαnotaksolykych (wzór II) potkiardzyco stosując znane procedury. Na przykład, pyrókcania cytytoksyzzności 7-deykly-7β,8 β-metαcytαksolu (związek IIb, produktu z Przykładu 19) i samego taksolu w stosunku do komórek rakowych białaczki L1210 u myszy w hodowli wykazało, że IC₉₀ (90% wzrost stężenia hamującego) dla 7-deykly-7β,8β-metanytaklylu wynosił 0,025 mikeogramów/ml, a dla taksolu 0,06 mikrygrαmók/ml. W próbach polimeryzacji tubulicykej' in vitro według sposobu opisanego

185 042 przez F. Gaskina i in., J. Mol. Biol., 89:737, 1974, 7-deeksy-7β,8β-metanotaksol wywołał polimeryzację tubulinową. in vitro przy 20°C, w sposób podobny do taksolu.

Aktywność bioleglczną7-deoksy-7-chlorewcotaksolu (wzór III) potwierdzono za pomocą znanych w technice metod. Przykładowo, porównanie cytotoksyczności 7-deeksy-7-fluoretaksolu (związek IIIb, produkt z Przykładu 11) z cytotoksycznością samego taksolu w stosunku do hodowli komórek A2780 (rak ludzkiego jajnika) wykazało, że IC90 (90% wzrost stężenia hamującego) dla 7-deeksy-7-fluorotaksolu wynosi 0,016 mikrogramów/ml, a dla taksolu - 0,07 mikrogramów/ml. W próbach polimeryzacji tubulinowej in vitro przeprowadzonych sposobem opisanym przez F. Gaskina i in., J. Mol. Biol., 89:737, 1974, 7-deoksy-7-fluorotaksol wywołał polimeryzację tubulin in vitro przy 20°C w sposób podobny jak taksol. W próbie tej 7-deoksy-7fluorotaksol okazał się w przybliżeniu w połowie tak aktywny jak taksol.

Potwierdzono następnie, stosując znane metody, aktywność bielogicznązwiązków według wynalazku w stosunku do białaczki L1210 i wyniki przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki te osiągnięto stosując standardowe, dobrze znane w technice metody (L.H. Li, S.L. Kuentzel, L.L. Murch, L.M. Pshigoga i W.C. Krueger, „“Comparative biological and biochemical effect of nogalamycin and its analogs on LI 210 leukemia”. Cancer Res. 39:4816-4822 (1979). Wyniki wyrażono jako IC50, co oznacza stężenie leku wymagane do zahamowania proliferacji komórek o 50% w stosunku do nietraktowanych komórek kontrolnych. Niższe liczby oznaczają większą aktywność.

Tabela 1

Związek Nr	L1210 (ICscPg/ml)
13 AA	0,054
14AA	>0,1
IIIb	0,010
IIb	0,012
13DA	0,015
14DA	0,012
20	0,0038
23	0,0046
28	0,0055
29	0,006
Taksol	0,015
Taksoter	0,004

SCHEMAT A-I

COC₆H₅

185 042

SCHEMAT A-II

SCHEMAT A-III

coc₆fi₅

185 042

SCHEMAT A'

«2

Pd/C

HjN

R

R,₀C(O)X

R„CH(OR₁₂)2 or

R„CHO

4A

*11 H

10MZ

185 042

SCHEMAT Β

ochronnej

10MZ

N acylowanie

10MY ochronnej

N acylowanie

R, , Rj O

10MZ

R,₆o

BzO AcO

12MZ

185 042

coc₆s₅

B^ł

185 042

SCHEMAT B-III

B-3

12MZ

185 042

SCHEMATY WZORÓW

Ph O ^N3^Y^O-Me

ÓH

MeO OMe

OMe

CHO

OMe

4A

Ph O «ζΝ'^-^Ο-Μβ

OH

SAa, SAb R, = Me 6Aa, 6Ab R. = K 7Aa, 7Ab R = H

θ Ph O

Os>

BzO AcO

10AA taksol

TES = SKEtą ^Ph = fenyl Ac = C(O)CHj Bz = C(O)Ph

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

Ph O

Boc-N

H su

Ph O

SBa, 5Bb R = Me 6Ba, 6Bb R = K 7Ba,7Bb R„ = H

Troć = ąOJOCHjCCI, Boc = C(O)O-t-Bu

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

9BaC, 9BbC

Cbz- N H

Ph O

W,

ÓH

BO R_b = H, Rc = C(O)OCH₂CHCI₂BE Rb = CłOJOCHjCHClj. R_c = H BF R_b = H, Rę = H taksoter

3C

Cbz = ąOJOCHjCeHj

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

Ph O

Troc-N^xlreA._o__Me ^H ÓH

3D

oud, duo n, = r\ 7Da, 7Db R, = H

BzÓ AcO

10FA

10GA

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

HO

Ac-

BzO AcO ζζ

H

Ph O

BzO AcO

AA

13AA

14AA

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

13BA

BzO AcO

CI₃C

BzO AcO

12DA

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

13CA

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.) o Ph o

ΑΛΑ-,

OH

Aco O

HO

BzÓ AcO

HjN

OH

Acθ O

HO

BzO AcO ι θ Ph O \ \

BzÓ AcO

CI₃C

13DA

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

O Ph o

N'^JĆ_N'\A_O_,

Η H

O—Me

OH

3K

| O Ph O

H \ =

MeO Λ—⁰

Ac-.

BzO AcO

MeO

9KaA, 9KbA

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

Związek na

Związek Ilb

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

Związęk nia

Związek _[1[b

185 042

Związek IHao.

Związek II αβ

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

ZwiązekHIba

Związek ^IIIbP

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

Związek 29

185 042

SCHEMATY WZORÓW (CD.)

Przykład przygotowawczy 16A

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz Cena 6,00 zl

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. 7-fluoro- lub 7 β 8 β-metano-taksole o wzorze I w którym

Ri oznacza fenyl;

R₂ jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(O)fenyl, -NHC (O) OC (^3)3, -NHC (O) OCH₂fenyl;

R3 oznacza atom wodoru;

R4 oznacza - OH lub -OC(O)OCH₂C (Cl)₃;

R5 oznacza - H;

R_ć oznacza - H: H, gdy R7 oznacza grupę tt-R_7l: β^2, w której jeden z ^R71 i R72 oznacza - H, a pozostały z R71 i R72 oznacza -X, przy czym X oznacza fluor, a R₈ oznacza -CH3;

R₆ oznacza - H: H, gdy R7 oznacza grupę α-H: β^₄, w której R74 i R₈ razem tworzą pierścień cyklopropylowy;

Rj0 oznacza - C(0)CH3; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.
2. Związek według zastrz. 1, w którym

R1 oznacza fenyl;

R2 jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(O)fenyl, -NHC (O) OC (^3)3;

R3 oznacza atom wodoru;

R4 oznacza - OH lub -0C(O)OCH2C (0)3;

R₅ oznacza - H;

R6 oznacza - H: H, gdy R7 oznacza grupę a-R₂₁: β^72, w której jeden z R71 i R72 oznacza -H, a pozostały z R71 i R₇2 oznacza -X, przy czym X oznacza fluor, a R₈ oznacza -CH3;

R₁₍₎ oznacza - C(O)CH₃; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.
3. Związek według zastrz. 2, w którym R₆ oznacza -H : -H, gdy R7 oznacza grupę a-R₇₁: e-R7₂,wktórejjedenzR7j iR72 oznacza-H, a pozostały z R71 iR₇2 oznacza-X, przy czym X oznacza fluor, a R8 oznacza -CH3.
4. Związek według zastrz. 3, wybrany z grupy obejmującej 7-deoksy-7a-fluorotaksol, 7-deoksy-7e-fluorotaksol, 2'-[ {(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-7-deoksy-7a-fluorotaksol, 2'-[{(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-7-deoksy-7e-fluorotaksol.
5. Związek według zastrz. 1, w którym

185 042

R, oznacza fenyl;

R2jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(0)fenyl, -NHC (O) fenyl, -NHC (O) OC (CH₃)₃;

R3 oznacza atom wodoru;

R4 oznacza - OH lub -OC(O)OC^C (Cl)₃;

R₅ oznacza - H;

R₆ oznacza - H: H, gdy R7 oznacza grupę α-H: P-R₇4, w której R₇4 i R₈ razem tworzą pierścień cyklopropylowy;

R₁₀ oznacza - C(O)CH₃; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.
6. Związek według zastrz. 5, w którym R₆ oznacza -H : -H, gdy R7 oznacza grupę α-H : β-R^ , w której R74 i R8 razem tworzą pierścień cyklopropylowy.
7. Związek według zastrz. 6, wybrany z grupy obejmującej 7-deoksy-7 β,8 β-metano-taksol i 2'-[{(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-7-deoksy-7e,8e-metano-taksol.
8. Związek według zastrz. 1, w którym R2 oznacza -NHC(O)C₆H5, R4 oznacza hydroksyl, R₃ i R5 oznaczają -H; a R, oznacza fenyl.
9. Związek według zastrz. 1, w którym R2 oznacza -NHC(O)OC(CH3)3, R, oznacza fenyl, R4 oznacza hydroksyl, a R3 i R5 oznaczają -H.
10. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej 10-acetylo-7-deoksy-7-fluorotaksoter i 10-acetylo-7e,8e-metano-taksoter.
11. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej N-debenzoilo-N-(t-butylo)ami- nokarbonylo-7-deoksy-7 β,8 β-metano-taksol lub N-debenzoilo-N-(t-butylo)aminokarbonylo-7-deoksy-7-fluoro-taksol.
12. Związek o wzorze w którym R,oznacza fenyl;

R, 1 oznacza dimetoksyfenyl;

R12 oznacza -C(O)-fenyl, bOc, Cbz, Troc, C(O)NH(CH3b;

R10 oznacza TES, Troc;

R,4 oznacza Ac, Troc.
13. Kompozycja zarmacautyczuayawiaraaąca skutecsnąprzeąiwnowohoorowo ilość związku o wzorze I:

I

185 042 w którym R] oznacza fenyl;

R2jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(O)fenyl, -NHC(O)OC(CH3)3, -NHC(O)OCH2fenyl; R3 oznacza atom wodoru;

R₄ oznacza -OH lub -OC(O)OCH2C (Cl^;

R₅ oznacza -H;

R₆ oznacza -H: H, gdy R₇ oznacza grupę a-R₇₁: p-R₇₂, w której j eden z R₇, i R₇2 oznacza -H, a pozostały z R7, i R72 oznacza -X, przy czym X oznacza fluor, a R₈ oznacza -CH·,;

R₆ oznacza -H : H, gdy R7 oznacza grupę α-H : ITR74, w której R74 i R₈ razem tworzą pierścień cyklopropylowy;

R₁₀ oznacza -C(O)CH3; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.
14. Kompozycja według zasłrz. 13, znamienna tym, żezawierz skuteamąprzeciwnowobnorowo ilość związku o wzorze I w którym

Ri oznacza fenyl;

R2 jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(O)facyl, -NHC(O)OC(CH3)3;

R3 oznacza atom wodoru;

R4 oznacza -OH lub -OC(O)OCH2C (Cl^;

R₅ oznacza -H;

R₆ oznacza -H: H, gdy R₇ oznacza grupę a-R7i: β-R^^, w której jeden z R₇i i R₇2 oznacza -H, a pozostały z R71 i R72 oznacza -X, przy czym X oznacza fluor, a R8 oznacza -CH3;

R_w oznacza -C(O)CH3; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek eakiara kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.
15. ΚοΓηρίνγςίζ wcdłuw zaufrz. 13, znamienna tym, że zawóda wk^ec^ą pzzeeiwz cowotkyrowo ilość związku o weorza I:

I w którym

185 042

R₁ oznacza fenyl;

R₂ jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(O)fenyl, -NHC(O)OC(CH₃)3;

R₃ oznacza atom wodoru;

R4 oznacza -OH lub -OC(O)OCH₂C (Cl)3;

R₅ oznacza -H;

R₆ oznacza -H:H, gdy R₇ oznacza grupę α-H: β-R^, w której jeden z R74 i R₈ razem tworzą pierścień cyklopropylowy;

R,0 oznacza -C(O)CH3; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.

Taksoljest członkiem taksanowej rodziny diterpenów o wzorze przedstawionym poniżej:

* * *

System numerowania przedstawiony dla taksolu jest zalecany przez IUPAC (IUPAC, Commission on the Nomenclature of Organic Chemistry, 1978).

David G. I. Kingston, The Chemistry of Taxol, Pharmac. Ther., Vol. 52, str. 1-34, 1991 omawia chemię diterpenoidowego taksolu i jego analogów o silnym działaniu przeciwrakowym, kładąc nacisk na wyodrębnianie i analizę, strukturalne modyfikacje, częściową syntezę i wzajemne zależności między budową a aktywnością.

Eric K. Rowinsky i Ross C. Donehover, The Clinical Pharmacology and Use of Antimicrotubule Agents in Cancer Chemotherapeutics, Pharm. Therm., Vol. 52, str. 35-84 omawiają farmakologię kliniczną taksolu. Kliniczne i przedkliniczne badania taksolu sąprzedstawione przez Williama J. Slichenmyefa i Daniela D. Von Hoffa, Taxol: a New and Effective Anti-cancer Drug, Anti-Cancer Drugs, Vol. 2, str. 519-530, 1991.

Taksol i jego analogi sąprzedmiotem wielu różnych patentów, na przykład, patentów USA nr nr 4,814,470; 4,857,653; 4,942,184; 4,924,011; 4,924,012; 4,960,790; 5,015,744; 5,157,049; 5,059,699; 5,136,060; 4,876,399; 5,227,400, jak również publikacji PCT Nr WO 92/09589, europejskiego zgłoszenia patentowego 90305845.1 (publikacja Nr A2 0 400 971), 90312366.9 (publikacja nr Al 0 428 376), 89400935.6 (publikacjaNr Al 0 366 841) i 90402333.0 (publikacja Nr 0 414 610 Al), 87401669.4 (Al 0 253 739), 92308608.6 (Al 0 534 708), 92308609.4 (Al 534 709) oraz publikacji PCT nr nr WO 91/17977, WO 91/17976, WO 91/13066, WO 91/13053.

W Tetrahedron Letters, 1992, 33, 5185; J. Org. Chem., 1991,56 i J. Org. Chem., 1991,56, 5114 opisane sąróżne procesy wytwarzania taksolu (oraz produktów przejściowych i analogów).

Chen i in., Serendipitous Synthesis of Cyclopropane-Containing Taxol Analog via Anchimeric Participation of an Unactivated Angular Methyl Group, Advance ACS Abs-tracts, Vol. 1, Nr 2, 15 lipca 1993, donoszą, że działanie na 7-epi pochodnej taksolu DAST w dichlorometanie prowadzi do nieoczekiwanej reakcji z udziałem grupy metylowej C-19 i do wytworzenia pierścienia cyklopropanowego. Patrz także J. Org. Chem., 1993, 58, 4520 (30 sierpnia 1993).

185 042

Patent USA 5,248,796 (udzielony 28 września 1993) dotyczy pochodnych 10-desacetoksy-11,12-dihydrotaksolo-10,12(18)-dienu i wytwarzania 10-dezacetoksytaksolu.

Wynalazek dostarcza analogów 7-deoksy-taksolu o wzorze I:

Związki o wzorze I sąużyteczne dla tych samych odmian raka, dla których okazał się aktywny taksol, obejmujących raka ludzkiego jajnika, raka sutka, czerniaka złośliwego, jak również raka płuc, raka żołądka, raka okrężnicy, raka głowy i szyi i białaczkę.

Poniżej przedstawione sądefinicje i wyjaśnienia symboli stosowanych w całym dokumencie, obejmującym opis i zastrzeżenia.

I. Oznaczenia umowne we wzorach i definicje zmiennych podstawników

Wzory chemiczne przedstawiające różne związki lub fragmenty cząsteczek w opisie i w zastrzeżeniach mogą zawierać oprócz wyraźnie określonych cech strukturalnych także zmienne podstawniki. Można je oznaczać literą lub literą, po której na dole występuje liczbowy indeks, np. „Zj lub Rf’, gdzie „i” oznacza liczbę całkowitą. Te zmienne podstawniki sąjedno- lub dwuwartościowe, tzn. przedstawiają grupę połączoną we wzorze przez jedno lub dwa wiązania chemiczne. Na przykład, grupa Z! oznaczałaby dwuwartościowy podstawnik, gdyby była we wzorze CH₃-C(=Z,)H. Grupy R, i R. oznaczałyby jednowartościowe podstawniki we wzorze CH₃-CH₃-C(R,) (Rj)-H. Gdy wzory chemiczne są rysowane jako wzory liniowe, jak te powyżej, różne podstawniki znajdujące się w nawiasach są związane z atomem znajdującym się bezpośrednio po lewej stronie tego podstawnika. Gdy w nawiasach znajduje się kolejno dwa lub więcej podstawników, każdy z nich jest związany z bezpośrednio poprzedzającym atomem po lewej, który nie jest w nawiasie. Zatem, we wzorze powyżej, R₁ i R, są związane z poprzedzającym atomem węgla. W cząsteczce z ustalonym sposobem numerowania atomów węgla, jak w stereoidach, te atomy węgla są oznaczone jako C„ gdzie „i” oznacza liczbę całkowitą odpowiadającą numerowi atomu węgla. Na przykład C₆ oznacza pozycję 6 lub numer atomu węgla w pierścieniu steroidowym jak tradycyjnie oznaczanym w chemii steroidów. Podobnie „R6’ oznacza podstawnik (jedno- lub dwuwartościowy) w pozycji C6.

Wzory chemiczne lub ich części narysowane liniowo oznaczają atomy w liniowym łańcuchu. Symbol „-ogólnie oznacza wiązanie między dwoma atomami w łańcuchu. Zatem CH3-O-CH2-CH (R,)-CH3 oznacza 2-podstawiony-1-metoksypropan. Podobnie, symbol „=” oznacza podwójne wiązanie, np. CH₃=C(R,)-O-CH3, a symbol oznacza potrójne wiązanie, np. HC=C-CH(R,)-CH2-CH3. Grupy karbonylowe są przedstawione jednym z dwóch sposobów: -CO- lub -C(=O)-, przy czym ten pierwszy ze względu na prostotę jest korzystniejszy.

Wzory chemiczne związków cyklicznych (pierścieniowych) lub ich fragmenty, można także przedstawiać liniowo. Zatem związek, 4-chloro-2-metylopirydyna, może być przedstawiony liniowym wzorem N*=C (CH3)-CH=CCl-CH=C*H przy założeniu, że atomy oznaczone gwiazdką (*) są połączone ze sobą tworząc pierścień. Podobnie cykliczny fragment cząsteczki, 4-(etylo)-1-piperazynyl, można przedstawić wzorem -N*-(CH2)2-N (C2H₃)-CH2-C*H2.

Sztywna struktura cykliczna (pierścieniowa) związków określa orientację podstawników połączonych z każdym atomem węgla sztywnego związku cyklicznego w stosunku do płaszczyzny pierścienia. W związkach nasyconych, które zawierają dwa podstawniki połączone z atomem węgla, który jest częścią układu cyklicznego -C(X]) (Χ2)-, podstawniki te mogą być w pozycji aksjalnej lub ekwatorialnej w stosunku do pierścienia i mogą zmieniać położenie mię185 042 dzy aksjalnym i ekwatorialnym. Jednak położenie dwóch podstawników względem pierścienia i względem siebie jest utrwalone. Podczas gdy jeden z podstawników czasami może leżeć w płaszczyźnie pierścienia (ekwatorialny) a nie powyżej lub poniżej tej płaszczyzny (aksjalny), drugi podstawnik jest zawsze powyżej pierwszego. W chemicznym wzorze strukturalnym określającym takie związki podstawnik (X_t), któryjest „poniżej” innego podstawnika (X₂) będzie oznaczony jako będący w konfiguracj i alfa (a) i będzie połączony z atomem węgla liniąprzerywaną lub kropkowaną, tj. „—„ lub „...”. Odpowiedni inny podstawnik (Xj) przyłączony powyżej (X₂) będzie oznaczony jako będący w konfiguracji beta (β) i będzie połączony z atomem węgla linią nieprzerywaną.

Gdy przy podstawniku są dwie wartościowości można je oznaczać w definicji razem lub oddzielnie. Na przykład, podstawnik Ri połączony z atomem węgla jak we wzorze -Cty-Rj)-, może oznaczać okso lub keto (tworząc w ten sposób grupę karbonylową (-CO-) lub może oznaczać dwa oddzielne podstawniki jednowartościowe α-Ru i β-R,.!,. Gdy dwuwartościowy podstawnik R. składa się z dwóch jednowartościowych podstawników, według stosowanej tu konwencji, zapisuje się go jako „α-R,., : β-R-k” lub jako wariant tego zapisu.

W takim przypadku zarówno α-R. i β-R,.-. są połączone z atomem węgla dając -C(a-R,j) (β-Rik)-. Na przykład, gdy podstawnik z dwiema wartościowościami R._fl -C(=R₆)-jest określony jako składający się z dwóchjednowartościowych podstawników, to te dwa podstawniki stanowią ^α_^·6-ι · PRr2> ···a-Ró-9: α^-6-ιo> itd·» dając -C(a-R₆.j) (β^₆_₂)-,... CCa-R^ę) (β^₆_₁₀)- itd. Podobnie dla podstawnika R_u z dwiema wartościowościami, -C(=R₁i)-, dwa jednowartościowe podstawniki stanowią a-Rm : βoRll_2. Powyższą konwencję stosuje się także, ale pomijając oznaczenia α i β, dla podstawników w pierścieniu, dla których nie występują oddzielne orientacje α i p(np. dzięki obecności w pierścieniu podwójnego wiązania węgiel-węgiel) oraz dla podstawników związanych z atomem węgla, który nie jest częścią pierścienia.

Gdy podstawnik z dwiema wartościowościami można zdefiniować jako dwa oddzielne jednowartościowe podstawniki, to takie dwa oddzielne jednowartościowe podstawniki można określić jako takie, które wzięte razem tworzą podstawnik z dwiema wartościowościami. Na przykład, we wzorze -Cj(R,) H-C2(R,)H- (C, i C2 oznaczają pierwszy i drugi atom węgla, odpowiednio) R, i Rj można zdefiniować jako podstawniki, które wzięte razem tworzą (1) drugie wiązanie między C.i C2 lub (2) dwuwartościową grupę taką jak oksa (-O-) i wzór wówczas przedstawia związek epoksydowy. Gdy Ri i Rj wzięte razem tworzą bardziej złożoną grupę, taką jak grupa -X-Y-, wówczas jej orientacja jest taka, że C, w powyższym wzorze jest związany z X, a C2 jest związany z Y. Zatem, umowne oznaczenie „...R i Rj wzięte razem tworzą-CR-CR-OCO-...” oznacza lakton, w którym karbonyl jest związany z C,. Natomiast umowne oznaczenie „...Ri i Rj wzięte razem tworzą -CO-O-CR-Clf-”, oznacza lakton, w którym karbonyl jest związany z C_v

Zawartość atomów węgla w podstawnikach jest wskazana jednym z dwóch sposobów. W jednym sposobie stosuje się prefiks przed nazwą podstawnika, jak np. „C1-C4”, gdzie 1 i 4 oznaczająliczby całkowite wskazujące minimalną i maksymalną liczbę atomów węgla w podstawniku. Między prefiksem i nazwą podstawnika jest odstęp. Na przykład, „C1-C4 alkil” oznacza alkil o ido 4 atomach węgla (włącznie z jego formami izomerycznymi, jeśli wyraźnie nie wskazano inaczej). Taki pojedynczy prefiks wskazuje całkowitą zawartość atomów węgla w podstawniku, zatem C2-C4 alkoksykarbonyl oznacza grupę C^-jG^^-O-CO-, w której n oznacza zero, jeden lub dwa. W drugim sposobie wskazuje się zawartość atomów węgla dla każdej części nazwy oddzielnie zamykając oznaczenia „C,-Cj” w nawiasach i umieszczając je bezpośrednio (bez żadnego odstępu) przed tą określoną częścią nazwy. W tym sposobie (C₁-C₃)alkoksykarbonyl oznacza to samo co C2-C4 alkoksykarbonyl, ponieważ „C1-C3” odnosi się tylko do zawartości atomów węgla w grupie alkoksylowej. Podobnie zarówno definicja C2-C₆ alkoksyalkil jak i (Ci-C₃)alkoksy(Ci-C3)alkil oznacza grupy alkoksyalkilowe zawierające od 2 do 6 atomów węgla chociaż te dwie definicje różnią się, ponieważ pierwsza dopuszcza taką możliwość, gdy sama część alkoksylowa lub alkilowa zawiera 4 lub 5 atomów węgla, natomiast druga definicja ogranicza zawartość w tych grupach do 3 atomów węgla.

185 042

Bardziej szczegółowo, wynalazek dostarcza analogów 7-deoksy-taksolu o wzorze ogólnym I

Rj oznacza fenyl;

R2 jest wybrany z grupy obejmującej -NHC(O)fenyl, -NHC(O)OC(CH3)3; -NHC(O)OCH2fenyl R3 oznacza atom wodoru;

R4 oznacza -OH lub -OC(O)OCH2C (Cl)₃;

R₅ oznacza -H;

R oznacza -H:H, gdy R7 oznacza grupę a-R_7] : ['3-R₇2 , w której jeden z R7! i R72 oznacza Ή, a pozostały z R₇₁ i R72 oznacza -X, przy czym X oznacza fluor, a R₈ oznacza -CH₃;

R oznacza -H:H, gdy R oznacza grupę α-H : β-Κ74, w której R74 i R8 razem tworzą pierścień cyklopropylowy;

R,0 oznacza -C(O)CH₃; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.

Szczególnie korzystnymi związkami według wynalazku sązwiązki o wzorze I, w którym R2 oznacza -NHC(O)C₆H₃, R4 oznacza hydroksyl, R₃ i R₅ oznaczają -H; a R_t oznacza fenyl lub R2 oznacza -NHC(O)OC(CH3)3, R! oznacza fenyl, R4 oznacza hydroksyl, a R₃i R₅ oznaczają -H, zaś R6 oznacza -H: -H, gdy R7 oznacza grupę a-R7₁: β-R^, w której j eden z R7₁ i R72 oznacza -H, a pozostały z R71 i R72 oznacza -X, przy czym X oznacza fluor, a R8 oznacza -CH3 lub R8 oznacza -H:-H, gdy R₇ oznacza grupę α-H: β-RT), w której R74 i R8 razem tworząpierścień cyklopropylowy.

Wynalazek dostarcza także analogów taksolu o ogólnym wzorze II

185 042 w którym

X oznacza atom chlorowca wybrany z grupy obejmującej -F, a R_b R₂, R3, R4, R5 i R_w mają znaczema jak określone powyżej.

Korzystne związki o wzorze II obejmują:

- związek o wzorze II, mianowicie 7-deoksy-7β,8β-matsno-tskso 1;

- związek o wzorze II, mianowicie 2'-[{(2,2,2-tπch-loroetyly)oksy}karbycyly]-7-daoksy-7 β,8 β-matsny-taksyl;

oraz

- związek o wzorze II, mianokizia 10-azrtylo-7-daoksy-7β,8β-mataco-taksytar, i

- związek o kzyrea II, mianowicie N-debeceoily-c-(t-butylo)αmmoksrbocylo-7-dayksy-7 β,8 β-matany-taksol.

Związki o kzorea III obejmują związki podstawione w pozycji 7 chlorowcem, zarówno w konfiguracji 7-α, jak i 7-β. Określenie chlorowiec odnosi się do -F.

Korzystne związki o keyrze III obejmują:

- związek o keorza III wybrany z grupy obejmującej 7-daoksy-7α-fluorytaksyl i 2'-[ {(2,2,2-trichlyretylo)oksy} karbonylo]-7-dayksy-7-flryzotaksyl; i

- związek o kzyrea III, miαcywicia N-debaceyilo-N-(t-brtylo)αminokszbocyly-7-dayksy-7-fluorotαksyl.

Szczególnie korzystnymi związkami o keoree III sązwiąeki wybrane z grupy obejmującej 7-deoksy-7α-fluyrytαksol, 7-daykly-7p-fluorotaksol, 2'-[{(2,2,2-trichlyryatylo)oksy }karbonyly]-7-deyksy-7α-fluyrotaklol i 2'-[{(2,2,2-trichloroetylo)oksy}karbonylo]-7-daoksy-7β-fluorotaksol.

Przykłady związków o keyree II według wynalazku obejmują:

2/- [ kαrbocylyj-7-deyksy-7β,8β-matαco-taksyl (ewiąeak 14AA, związek IIa);

7-daoksy-7β,8β-matano-taksol (związek IIb);

10-acetylo-7e,8 β-metsno-taksotar (związek 23);

N-dabeneoily-N-(t-butylo)αmicokαzbynylo-7-deyksy-7β,8 β-matacytaksol (ekiąeak 29);

oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.

Przykłady związków o wzorze III według wynalazku obejmują:

2^/-[{(2,2,2-trichlyryatylo)okly}kαrbonylo]-7-deyksy-7-fluorotαksol (związek 13AA, IIIc);

7-deokly-7-fluorotaklol (związek IIIb);

10-acetylo-7-deoksy-7-fluorotαksotaz (związek 20);

N-debeneyilo-N-(t-butyly)αmmykarbocylo-7-deoksy-7-fluyry-tsksyl (związek 28); oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, gdy związek zawiera kwasową bądź zasadową grupę funkcyjną.