PL181272B1

PL181272B1 - Nowe zwiazki, cyklopeptydy i sposób ich wytwarzania oraz preparat farmaceutyczny PL PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL181272B1
Application number: PL95308420A
Authority: PL
Inventors: Alfred Jonczyk; Guenter Hoelzemann; Simon Goodmann; Horst Kessler; Roland Haubner; Jochen Wermuth
Original assignee: Merck Patent Gmbh
Priority date: 1994-04-30
Filing date: 1995-04-28
Publication date: 2001-07-31
Also published as: HU216795B; AU697614B2; RU95106821A; CZ107395A3; NO311892B1; CA2148194A1; DE59506568D1; AU1772495A; KR950032275A; RU2151776C1; GR3031696T3; NO951645D0; ES2137394T3; PL308420A1; JPH07304795A; SK281843B6; ZA953467B; EP0683173B1; CN1161374C; ATE183199T1

Abstract

1. Nowe zwiazki, cyklopeptydy o wzorze 1, w którym A oznacza Gly lub Ala, R 1 oznacza rodnik 2-karboksy-8-amino-4-tiapiperolidynonu-9 (Btd), o-amino-o'-karboksydwufenylu (Biph), 2-aminometylo-5-karboksymety- lotiofenu (Act), kwasu 6-aminokapronowego (Aha), kwasu 2-(1,7-diazaspi- ro[4,4]-nonanylo-7)-4-metylowalerianowego ((S,S)-spiro-Pro-Leu) albo rodnik kwasu 2-(3-ammopirohdon-2-ylo-1)-4-metylowalerianowego (S)Gly[ANC-2]-Leu lub (R)Gly[ANC-2]-Leu, przy czym kazdorazowo rod- niki te sa polaczone wiazaniami peptydowymi, a R2 wakuje lub tez oznacza Val, oraz ich fizjologicznie dopuszczalne sole 4. Sposób wytwarzania nowych cyklopeptydów o wzorze 1, w którym A oznacza Gly lub Ala, R 1 oznacza rodnik 2-karboksy-8-amino-4-tiapiperoli- dynonu-9 (Btd), o-ammo-o' -karboksydwufenylu (Biph), 2-aminometylo-5-kar- boksymetylotiofenu (Act), kwasu 6-aminokapronowego (Aha), kwasu 2-(1,7-diazaspiro[4,4]-nonanylo-7)-4-metylowalerianowego ((S,S)-spiro-Pro- Leu) albo rodnik kwasu 2-(3-aminopirolidon-2-ylo-1 )-4-metylowalerianowe- go (S)Gly[ANC-2]-Leu lub (R)Gly[ANC-2]-Leu, przy czym kazdorazowo rod- niki te sa polaczone wiazaniami peptydowymi, a R2 wakuje lub tez oznacza Val, lub ich soli, znamienny tym, ze droga traktowania mocnym kwasem uwalnia sie zwiazek o wzorze 1 z jego pochodnej 4-metoksy-2,3,6-trójme- tylofenylosulfonylowej, albo ze peptyd o wzorze 2, w którym Z oznacza-Arg- -A-Asp-R1 -R2, -A-Asp-R1 -R2 -Arg-, -Asp-R1 -R2 -Arg-A-, -R1 -R2 -Arg-A-Asp lub -R2 -Arg-A-Asp-R1 - , albo reaktywna pochodna takiego peptydu, poddaje sie cyklizacji w warunkach syntezy peptydowej, i ewentualnie ze zasadowy lub kwasowy zwiazek o wzorze 1 przeprowadza sie w jedna z jego soli na dro- dze traktowania kwasem lub zasada 5 Preparat farmaceutyczny, zawierajacy znane substancje nosnikowe i/lub pomocnicze oraz substancje czynna, znamienny tym, ze jako substancje czynna zawiera nowy zwiazek o wzorze 1, w którym A oznacza Gly lub Ala, R 1 oznacza rodnik 2-karboksy-8-amino-4-tiapiperolidynonu-9 (Btd), o-ami- no-o-karboksydwufenylu (Biph), 2-aminometylo-5-karboksymetylotiofenu (Act), kwasu 6-am inokapronowego (Aha), kw asu 2 -(1,7-diazaspi- ro[4 4]-nonanylo-7)-4-m etylow alerianow ego. Wzór 1 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe związki, cyklopeptydy i ich sole, sposób wytwarzania tych nowych związków oraz preparat farmaceutyczny.

181 272

Nowe cyklopeptydy w wolnej postaci lub w postaci fizjologicznie dopuszczalnych soli są objęte wzorem 1, w którym A oznacza Gly lub Ala, R¹ oznacza rodnik 2-karboksy8-amino-4-tiapiperolidynonu-9 (Btd), o-amino-o'-karboksydwufenylu (Biph), 2-ami- nometylo-5-karboksymetylotiofenu (Act), kwasu 6-aminokapronowego (Aha), kwasu 2-(1,7-diazaspiro[4.4--nonanylo-7)-4-metylowalerianowego ((S,S)-spiro-Pro-Leu) albo rodnik kwasu 2-(3-aminopirolidon-2-ylo-1)-4-metylo- Walerianowego tj. (S)Gly [ANC-2]-Leu lub (R)Gly[ANC-2]-Leu, przy czym każdorazowo rodniki te są połączone wiązaniami peptydowymi, a R² wakuje lub też oznacza Val.

Podobne związki są znane z publikacji: Pharmazie 40, (8), 532-5 (1985).

Za podstawę wynalazku przyjęto zadanie opracowania nowych związków o cennych właściwościach, zwłaszcza takich związków, które można stosować do wytwarzania leków.

Stwierdzono, że związki o wzorze 1 i ich sole wykazują bardzo cenne właściwości farmakologiczne. Przede wszystkim działają one jako inhibitory integryny, przy czym hamują one zwłaszcza wzajemne oddziaływanie receptorów integryny-^ lub -β₅ z Ugandami. Szczególną skuteczność wykazują te związki w przypadku integryny α^, α^..β₃, α_νβ₅, α^.β₆ i a_IIbb3. Działanie to można wykrywać np. według metody, która przez J.W. Smith'a i współpracowników jest opisana w J. Biol. Chem. 265, 12267-12271 (1990).Dodatkowo występują efekty przeciwzapalne. Wszystkie te działania można wykrywać za pomocą metod znanych z literatury fachowej.

Związki o wzorze 1 można stosować jako substancje czynne leków w medycynie i w weterynarii, zwłaszcza do profilaktyki i terapii chorób krążenia, zakrzepicy, zawału serca, stwardnienia tętnic, stanów zapalnych, udaru mózgowego, dusznicy bolesnej, chorób nowotworowych, schorzeń osteolitycznych, w szczególności osteOporozy, rozwoju naczyń i nawrotu zwężenia po plastyce naczyń. Nadto można te związki stosować do polepszenia gojenia się ran.

Związki te nadają się przy tym jako przeciwmikrobowe substancje czynne, zapobiegające infekcjom, jakie mogłyby zostać wywołane przez bakterie, grzyby, drożdże lub wirusy. Substancje te można przeto korzystnie dodawać jako towarzyszące przeciwmikrobowe substancje czynne, gdy prowadzi się zabiegi na organizmach, do których wprowadza się obce dla ustroju substancje, np. takie, jak materiały biologiczne, wszczepy, cewniki lub rozruszniki serca itp. Działają te substancje jako środki antyseptyczne.

Poprzednio i następnie wyszczególnione skróty rodników aminokwasów stanowią rodniki następujących aminokwasów:

Act	kwas 2-aminometylotienyl-5-octowy
Aha	kwas 6-aminokaproaowy
Ala	alanina
Asn	asparagina
Asp	kwas asparaginowy
Asp (OR)	β-ester kwasu asparaginowego
Arg	arginma
Biph	kwas 2-amiaometylo-dwufenylokarboksylowy-2'
Btd	kwas 8-amino-4-trapiperolrdonO)9)karboksylowy-2
Cvs	cysteina
Gln	glutamina
Glu	kwas glutaminowy
Gly	glicyna
Gly[ANC-2]-
Leu	kwas 2)(3)aminoprrolidoa-2)ylo)-4)metylowalerianowy
His	histydyna
Ile	izoleucyna
Leu	leucyna
Lys	lizyna
Met	metionina
Nle	norleucyna

181 272

Om omityna

Phe fenyloalanina

Pro prolina spiro- kwas 2-(1,7-diazaspiro[4.4]-nonanylo-7)-4-metylo-Pro-Leu Walerianowy

Ser seryna

Thr treonina

Trp tryptofan

Tyr tyrozyna

Val walina.

Dalsze skróty oznaczają co następuje:

BOC Ill-rz.-butoksykarbonyl

CBZ benzyloksykarbonyl

DCCI dwucykloheksylokarbodwuimid

DMF dwumetyloformamid

EDCI chlorowodorek N-etylo-N'-(3-dwumetyloaminopropylo)-karbodwuimidu

Et etyl

FMOC 9-fluorenylometoksykarbonyl

HOBt 1-hydroksybenzotriazol

Me metyl

Mtr 4-metoksy-2,3,6-trójmetylofenylo-sulfonyl

OBut Ill-rz.-butoksyl

OMe metoksyl

OEt etoksyl

POA fenoksyacetyl

TBTU czterofluoroboran 2-(1H-berz:otriazolilo-1)-1,1,3,3-czterometylouroniowy

TFA kwas trójfluorooctowy.

O ile poprzednio wspomniane aminokwasy mogą występować w kilku postaciach enancjomerycznych, to poprzednio i następnie sąnp. jako składnik wzoru 1, włączone wszystkie te postacie a także ich mieszaniny (np. odmiany-DL). Ponadto aminokwasy, np. jako składnik związków o wzorze 1, mogą być wyposażone w odpowiednie znane grupy zabezpieczające.

Przedmiotem wynalazkujest nadto sposób wytwarzania nowych cyklopeptydów o wzorze 1, w którym wszystkie symbole mają znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, oraz ich soli, polegający według wynalazku na tym, że drogą traktowania mocnym kwasem uwalnia się związek o wzorze 1 z jego pochodnej 4-metoksy-2,3,6-trójmetylofenylosulfonylowej, albo że peptyd o wzorze 2, w którym Z oznacza -Arg-A-Asp-R'-R², -A-Asp-R’-R²-Arg-, -Asp- R’-R²-Arg-A-, -R*-R²-Arg-A-Asp lub -R2-Arg-A-Asp-R*-, albo reaktywnapochodną takiego peptydu, poddaje się cyklizacji w warunkach syntezy peptydowej, i ewentualnie że zasadowy lub kwasowy związek o wzorze 1 przeprowadza się w jedną z jego soli na drodze traktowania kwasem lub zasadą

Poprzednio i następne symbole A, R¹, R2 i Z mają znaczenia podane przy omawianiu wzorów 1 i 2, o ile wyraźnie nie podano inaczej.

Rodnik (S,S)spiro-Pro-Leu stanowi rodnik kwasu 2-(1,7-diaza[4.4]-6-ketononanylo-7)-4-metylowalerianowego i wykazuje strukturę o wzorze 3, natomiast rodnik ((S)Gly[ANC-2]-Leu bądź (R)Gly[ANC-2]-Leu stanowi rodnik kwasu 3(S) bądź 3(R)-2-(3-aminopirolidon-2-ylo-1)-4-metylowalerianowego, wykazujący strukturę o wzorze 4.

Biph oznacza rodnik kwasu 2-aminometylo-dwufenylokarboksylowego-2', przy czym Biph 1 i Biph 2 stanowią możliwe atropoizomery.

Dla symbolu R¹, tak samo jak dla symbolu R2, równie korzystne są wszystkie poprzednio podane definicje. Wynalazek tak samo dotyczy zatem cyklicznych pięcio- i czteropeptydów.

181 272

Symbol A korzystnie stanowi Gly, może jednak też stanowić Ala, zwłaszcza DAla.

Związki o wzorze 1, a także substraty do ich otrzymywania zasadniczo wytwarza się analogicznie do znanych metod, takichjakie opisano w literaturze (np. w standardowych publikacjach, jak np. Houben-Weyl, Methoden der Organischen Chemie, Georg-Thieme-Verlag, Stuttgart), a mianowicie w warunkach reakcyjnych, które są znane i odpowiednie dla omówionych reakcji. Można przy tym wykorzystać też sobie znane, tu bliżej nie wspomniane warianty postępowania.

Elementy peptydowe Gly[ANC-2]-Leu w postaci-(R) i -(S) można wytwarzać metodą R.M. Freidingefa i współpracowników, opisaną w J. Org. Chem. 47.104 (1982). Jednostkę spiro-Pro-Leu można przykładowo wytwarzać analogicznie do metody P. Ward'a i współpracowników, J. Med. Chem. 33, strona 1848 i następne (1990), natomiast synteza elementu Btd jest możliwa według U. Nagai i współpracowników, Tetrahedron 49, 3577-3592 (1993).

Substraty można na życzenie ewentualnie wytwarzać też in situ w taki sposób, że nie wyodrębnia się ich z mieszaniny reakcyjnej, lecz natychmiast przereagowuje się je dalej do związków o wzorze 1.

Związki o wzorze 1 można otrzymywać w ten sposób, że uwalnia się je z ich funkcyjnych pochodnych drogą solwolizy, zwłaszcza hydrolizy, albo drogą hydrogenolizy.

Korzystnymi substratami dla solwolizy bądź hydrogenolizy są takie związki, które zamiast jednej lub wielu wolnych grup aminowych i/lub hydroksylowych zawierają odpowiednie zabezpieczone grupy aminowe i/lub hydroksylowe, korzystnie takie związki, które zamiast atomu-H związanego z atomem-N wykazuje grupę zabezpieczającą aminę, zwłaszcza takie związki, które odpowiadają właściwie wzorowi 1, lecz zamiast grupy-NH₂ wykazują grupę-NH-R', gdzie R' oznacza grupę zabezpieczającą aminę, np. BOC lub CBZ.

Korzystnymi są nadto substraty, które zamiast atomu-H grupy hydroksylowej wykazują grupę zabezpieczającą hydroksyl, np. takie związki, które właściwie odpowiadają wzorowi 1, lecz zamiast grupy hydroksyfenylowej zawierają grupę RO-fenylową, gdzie R oznacza grupę zabezpieczającą hydroksyl.

W cząsteczce tego substratu może również być obecnych wiele - jednakowych lub różnych - zabezpieczonych grup aminowych i/lub hydroksylowych. Jeżeli obecne grupy zabezpieczające różnią się od siebie, to w wielu przypadkach można je odszczepiać selektywnie.

Wyrażenie „grupa zabezpieczająca aminę” jest ogólnie znane i rozciąga się na grupy, które są odpowiednie do zabezpieczenia (do blokowania) grupy aminowej przed reakcjami chemicznymi, ale też które są łatwo odszczepialne, gdy już przeprowadzono żądaną reakcję w innym miejscu cząsteczki. Takimi typowymi grupami są zwłaszcza niepodstawione lub podstawione grupy acylowe, arylowe, aralkoksymetylowe lub aralkilowe. Ponieważ po żądanej reakcji (lub po szeregu reakcji) grupy zabezpieczające aminę usuwa się, ich rodzaj i wielkość nie stanowi ograniczenia; korzystnymi sąjednak grupy o 1 -20, zwłaszcza o 1-8 atomach węgla. Pojęcie „grupa acylowa” należy w związku z omawianym sposobem rozumieć w najszerszym zakresie znaczeniowym. Obejmuje ono grupy acylowe, wywodzące się z alifatycznych, aralifatycznych, aromatycznych lub heterocyklicznych kwasów karboksylowych lub sulfonowych, oraz zwłaszcza grupy alkoksykarbonylowe, aryloksykarbonylowe i przede wszystkim grupy aralkoksykarbonylowe. Przykładami takich grup acylowych są alkanoil, taki jak acetyl, propionyl, butyryl; aralkanoil, taki jak fenyloacetyl; aroil, taki jak benzoil lub toluoil; aryloksyalkanoil, taki jak POA; alkoksykarbonyl, taki jak metoksykarbonyl, etoksykarbonyl, 2,2,2-trójchloroetoksykarbonyl, BOC, 2-jodoetoksykarbonyl; aralkiloksykarbonyl, taki jak CBZ (benzyloksykarbonyl), 4-metoksybenzyloksykarbonyl, FMOC; arylosulfonyl, taki jak Mtr. Korzystnymi grupami zabezpieczającymi aminę są BOC i Mtr, nadto CBZ, FMOC, benzyl i acetyl.

Wyrażenie „grupa zabezpieczająca hydroksyl” jest również ogólnie znane i rozciąga się na grupy, które są odpowiednie do zabezpieczenia grupy hydroksylowej przed reakcjami chemicznymi, ale też które są łatwo odszczepialne, gdy już przeprowadzono żądaną reakcję w innym miejscu cząsteczki. Takimi typowymi grupami są wyżej wspomniane, niepodstawione lub podstawione grupy arylowe, aralkilowe lub acylowe, a dalej też grupy alkilowe. Charakter i wielkość tych grup zabezpieczających hydroksyl nie stanowi ograniczenia, gdyż po żądanej reakcji lub

181 272 szeregu reakcji usuwa się te grupy; korzystnymi są grupy o 1-20, zwłaszcza o 1-10 atomach węgla. Przykładami grup zabezpieczających hydroksyl są m.in. benzyl, p-nitrobenzoil, p-tolueonosulfonyl, III-rz.-butyl i acetyl, przy czym szczególnie korzystnymi są benzyl i III-rz.-butyl. Grupy-COOH w kwasie asparaginowym i glutaminowym zabezpiecza się korzystnie w postaci ich estrów III-rz.-butylowych (np. Asp(OBut)).

Stosowane jako substrat funkcyjne pochodne związków o wzorze 1 można wytwarzać znanymi metodami syntezy aminokwasów i peptydów, takimi jakie opisano np. w omówionych dziełach standardowych i zgłoszeniach patentowych, np. metodą faz stałych według Merrifield'a (B.F. Gysin i R.B. Merrifield, J. Am. chem. Soc. 94, strona 3102 i następne (1972)). Szczególnie korzystnąjest synteza według strategii-FMOC w reaktorze strumieniowym, opisana przez A. Jończyka i J. Meienhofefa w Peptides, Proc. 8th Am. Pept. Symp. 73-77 (1983) (Eds. V.J. Hruby i D.H. Rich), Pierce Co. Rockford.

Uwolnienie związków o wzorze 1 z ich funkcyjnych pochodnych udaje się - zależnie od wykorzystywanej grupy zabezpieczającej - np. za pomocą mocnych kwasów, celowo za pomocą TFA lub kwasu nadchlorowego, ale także za pomocą innych mocnych kwasów nieorganicznych, takich jak kwas solny lub siarkowy, mocnych kwasów karboksylowych, takich jak kwas trój chlorooctowy, lub kwasów sulfonowych, takich jak kwas benzeno- lub p-toluenosulfonowy. Obecność dodatkowego rozpuszczalnika obojętnego jest możliwa, ale nie zawsze jest potrzebna. Jako rozpuszczalniki obojętne nadają się korzystnie rozpuszczalniki organiczne, przykładowo kwasy karboksylowe, takie jak kwas octowy, etery, takie jak tetrahydrofuran lub dioksarnamidy, takie jak DMF, chlorowcowane węglowodory, takie jak dwuchlorometan, nadto też alkohole, takie jak metanol, etanol lub izopropanol, oraz woda. Dalej wchodzą w rachubę mieszaniny poprzednio wspomnianych rozpuszczalników. TFA korzystnie stosuje się w nadmiarze bez dodatku dalszego rozpuszczalnika, kwas nadchlorowy stosuje się korzystnie w postaci mieszaniny kwasu octowego i 70% kwasu nadchlorowego o stosunku 9:1. Temperatura reakcji rozszczepiania mieści się celowo w zakresie około 0-50°C; korzystnie prowadzi się postępowanie w temperaturze 15-30°C (temperatura pokojowa).

Grupy BOC, OBut i Mtr można korzystnie odszczepiać za pomocą TFA w dwuchlorometanie albo za pomocą około 3-5 n HCl w dioksanie w temperaturze 15-30°C, grupę-FMOC zaś za pomocą około 5-20% roztworu dwumetyloaminy, dwuetyloaminy lub piperydyny w DMF w temperaturze 15-30°C.

Hydrogenolitycznie odszczepialne grupy zabezpieczające (np. CBZ lub benzyl) można odszczepiać np. drogą traktowania wodorem w obecności katalizatora (np. katalizatora z metalu szlachetnego, takiego jak pallad, celowo na nośniku, takim jak węgiel). Jako rozpuszczalniki nadają się przy tym rozpuszczalniki wyżej omówione, zwłaszcza np. alkohole, takie jak metanol lub etanol, albo amidy, takie jak dMf. Hydrogenolizę tę z reguły prowadzi się w temperaturze około 0-100°C i pod ciśnieniem około 0,1-20 MPa, korzystnie w temperaturze 20-30°C pod ciśnieniem 0,1-1 MPa. Hydrogenoliza grupy-CBZ zachodzi łatwo np. na 5-10% katalizatorze Pd na nośniku węglowym w środowisku metanolu albo za pomocą mrówczanu amonowego (zamiast H₂) na katalizatorze Pd-C w układzie metanol/DMF w temperaturze 20-30°C.

Związki o wzorze 1 można otrzymywać też na drodze cyklizacji związków o wzorze 2 w warunkach syntezy peptydowej. Przy tym celowo postępowanie to prowadzi się znanymi metodami syntezy peptydowej, takimi jak opisano np. w Houben-Weyl, 1.c., tom 15/II, strony 1-806 (1974).

Reakcja ta zachodzi korzystnie w obecności środka odwadniającego, np. karbodwuimidu, takiego jak DCCI lub EDCI, nadto bezwodnika kwasu propanofosfonowego (porównaj Angew. Chem. 92, 129 (1980)), azydku dwufenylofosforylu lub 2-etoksy-N-etoksykarbonylo-1,2-dihydrochinoliny, w środowisku obojętnego rozpuszczalnika, np. chlorowcowanego węglowodoru, takiego jak dwuchlorometan, eteru, takiego jak tetrahydrofuran lub dioksan, amidu, takiego jak DMF lub dwumetyloacetamid, nitrylu, takiego jak acetonitryl, lub w mieszaninie tych rozpuszczalników, w temperaturze od około -10°C do około 40°C, korzystnie w temperaturze 0-30°C.

181 272

Aby wesprzeć wewnątrzcząstcczkowącyklizację przed wewnątrzcząsteczkowym związaniem peptydu, celowe jest prowadzenie postępowania w rozcieńczonych roztworach (idea rozcieńczeń).

Zamiast związków o wzorze 2 można w tej reakcji stosować też odpowiednie reaktywne pochodne tych substancji, np. takie związki, w których grupy reaktywnie są przejściowo zablokowane grupami zabezpieczającymi. Pochodne aminokwasu o wzorze 2 można stosować np. w postaci ich zaktywowanych estrów, które celowo tworzy się in situ, np. dodając HOBt lub N-hydroksysukcynimid.

Substraty o wzorze 2 z reguły znane. Można je wytwarzać znanymi metodami, np. wyżej omówionymi metodami syntezy peptydów i odszczepiania grup zabezpieczających.

Z reguły syntetyzuje się najpierw zabezpieczone pięciopeptydoestry o wzorze R'-Z-OR, np. BOC-Z-OMe lub BOC-Z-OEt, które najpierw zmydla się do kwasów o wzorze R'-Z-OH, np. BOC-Z-OH; z nich odszczepia się zabezpieczającą grupę R', dzięki czemu otrzymuje się wolne peptydy o wzorze 2.

Zasadę o wzorze 1 można za pomocą kwasu przeprowadzić w stosowną sól addycyjną z kwasem. W reakcji tej w rachubę wchodzą zwłaszcza kwasy dające w wyniku sole fizjologicznie dopuszczalne. I tak można stosować kwasy nieorganiczne, np. kwas siarkowy, azotowy, kwasy chlorowcowodorowe, takie jak chlorowodorowy, lub bromowodorowy, kwasy fosforowe, takie jak ortofosforowy, kwas sulfaminowy, nadto kwasy organiczne, zwłaszcza alifatyczne, alicykliczne, aralifatyczne, aromatyczne lub heterocykliczne, jedno- lub wielozasadowe kwasy karboksylowe, sulfonowe lub siarkowe, np. kwas mrówkowy, octowy, propionowy, piwalinowy, dwuetylooctowy, malonowy, bursztynowy, pimelinowy, fumarowy, maleinowy, mlekowy, winowy, jabłkowy, benzoesowy, salicylowy, 2- lub 3-fenylopropionowy, cytrynowy, glukonowy, askorbinowy, nikotynowy, izonikotynowy, metano- lub etanosulfonowy, etanodwusulfonowy, 2-hydroksyetanosulfonowy, benzenosulfonowy, p-toluenosulfonowy, naftaleno-mono- i -dwu-sulfonowy, laurylosiarkowy. Sole z fizjologicznie nieobojętnymi kwasami, np. pikryniany, można stosować w celu wyodrębnienia i/lub oczyszczenia związków o wzorze 1.

Kwas o wzorze 1 można drogąreakcji z zasadąprzeprowadzić wjednązjego fizjologicznie dopuszczalnych soli metalu lub soli amoniowych. Przy tym jako sole wchodzą w rachubę zwłaszcza sole sodowe, potasowe, magnezowe, wapniowe i amoniowe, ponadto podstawione sole amoniowe, np, sole dwumetylo-, dwuetylo- lub dwuizopropyloamoniowe, sole monoetanolo-. dwuetanolo lub trójetanoloaminiowe, sole cykloheksylo- lub dwucykloheksyloaminiowe, sole dwubenzyloetylenodwuamoniowe, a poza tym np. sole z N-metylo-D-glukaminą lub z argininą lub lizyną.

. Nowe związki o wzorze 1 i ich fizjologicznie dopuszczalne sole można stosować do wytwarzania preparatów farmaceutycznych w ten sposób, że je wraz z co najmniej jedną substancją nośnikową lub pomocniczą i, na życzenie, razem z jedną lub wieloma dalszymi substancjami czynnymi przeprowadza się w odpowiednią postać dawkowania. Te tak otrzymane preparaty można stosować jako leki w medycynie i w weterynarii. Jako substancje nośnikowe wchodzą w rachubę substancje organiczne lub nieorganiczne, które na<^^j^się do dojelitowego (np. doustnego lub doodbytniczego), pozajelitowego (np. dożylnego wstrzykiwania) lub miejscowego (np. punktowego, skórnego, oftalmicznego lub nosowego) aplikowania lub do aplikowania w postaci aerozolu inhalacyjnego i nie reagują z tymi nowymi związkami, przykładowo woda lub wodny izotoniczny roztwór chlorku sodowego, niższe alkohole, oleje roślinne, alkohole benzylowe, glikole polietylenowe, trójoctan gliceryny i inne glicerydy kwasu tłuszczowego, żelatyna, lecytyna sojowa, węglowodany, takie jak laktoza lub skrobia, stearynian magnezu, talk, celuloza, wazelina. Do podawania doustnego służą zwłaszcza tabletki, drażetki, kapsułki, syropy, soki lub kropelki; specjalnie interesujące są tabletki lakierowane i kapsułki z powłokami odpornymi na sok żołądkowy lub kapsułki powlekane. Do stosowania doodbytniczego służą czopki, do pozajelitowego podawania służą roztwory, korzystnie roztwory oleiste lub wodne, nadto zawiesiny, emulsje lub implantaty. Do stosowania miejscowego nadająsię np. roztwory, które można stosować w postaci kropli do oczu, nadto np. zawiesiny, emulsje, kremy, maści lub okłady. Do stosowania jako aerozol inhalacyjny można wykorzystywać aerozole, które zawierają substancję czynną

181 272 albo rozpuszczoną albo przeprowadzoną w stan zawiesiny w gazie rozprężnym lub w mieszaninie gazu rozprężnego (np. w CO₂ lub we fluorowęglowodorach). Celowo przy tym stosuje się tę substancję czynnąw zmikronizowanej postaci, przy czym można wprowadzać dodatkowo jeden lub wiele fizjologicznie dopuszczalnych rozpuszczalników, np. etanol. Roztwory inhalacyjne można aplikować za pomocą zwykłych inhalatorów. Nowe związki można też liofilizować, a otrzymane liofilizaty stosować np. do sporządzania preparatów do wstrzykiwań. Zastrzyki te można przy tym podawać jako gałki lub jako nieprzerwane wlewanie (np. dożylnie, domięśniowo, podskórnie lub dooponowo). Omówione preparaty mogą być sterylizowane i/lub mogą zawierać substancje 'pomocnicze, takie jak środki konserwujące, stabilizujące i/lub zwilżające, emulgatory, sole do wywierania wpływu na ciśnienie osmotyczne, substancje buforowe, barwniki i/lub substancje zapachowe. Na życzenie mogą one zawierać również jedną lub wiele dalszych substancji czynnych, np. jedną lub wiele witamin.

Substancje według wynalazku stosuje się z reguły analogicznie do innych, w handlu dostępnych peptydów, zwłaszcza analogicznie do związków omówionych w opisie US-A-4 472 305, korzystnie w dawkach około 0,05-500 mg, zwłaszcza 0,5-100 mg na jednostkę dawkowania. Dzienne dawkowanie mieści się korzystnie w zakresie około 0,01-2 mg/kg wagi ciała. Specjalna dawka dla każdego określonego pacjenta zależy jednak od najróżniejszych czynników, przykładowo od skuteczności zastosowanego specjalnego związku, od wieku, od wagi ciała, od ogólnego stanu zdrowia, od płci, od diety, od momentu i sposobu aplikowania, od szybkości wydalania, od kombinacji leków i od stopnia ciężkości danego schorzenia, którego dotyczy ta terapia. Korzystne jest podawanie pozajelitowe.

Nadto można nowe związki o wzorze 1 stosować jako ligandy integryny w celu wytwarzania kolumn do chromatografii swoistej sorpcji dla otrzymywania integryn w stanie czystym.

Ligand, tj. pochodną peptydu o wzorze 1, przy tym kowalencyjnie sprzęga się poprzez uchwytowe grupy funkcyjne na polimerycznym nośniku.

Jako polimeryczne materiały nośnikowe nadają się właściwie znane w chemii peptydów polimeryczne fazy stałe o korzystnych właściwościach hydrofitowych, np. poprzecznie usieciowane wielocukry, takie jak celuloza, środek o nazwie Sepharose lub Sephadex®, akrytoamidy, polimery na osnowie glikolu polietylenowego, polimery o nazwie Tentakelpolymere®. Środek o nazwie Sepharose jest perełkowatym materiałem na osnowie zmodyfikowanej agarozy, której łańcuchy polisacharydowe są związane w trójwymiarowym układzie sieciowym. W przypadku środka o nazwie Sephadex® chodzi o trójwymiarowy usieciowany polisacharyd, który otrzymuje się drogą poprzecznego usieciowania liniowej makrocząsteczki dekstranu, przy czym jako grupy funkcyjne mogą być wprowadzone grupy: dwuetyloaminoetylowa, dwuetylo-2-hydroksypropyloaminoetylowa, karboksymetylowa i sulfopropylowa. Polimery o nazwie Tentakelpolymere® są takimi polimerami, których grupy funkcyjne są swobodnie i ruchomo związane z powierzchnią matrycową poprzez giętkie łańcuchy polimeru.

Jako uchwytowe grupy funkcyjne, które są połączone z polimerycznymi nośnikami, nadaj ą się korzystnie liniowe łańcuchy alkilenowe o 2-12 atomach węgla, które j ednym końcem są bezpośrednio związane z polimerem, a na drugim końcu wykazują grupę funkcyjną, takąjak np. grupa hydroksylowa, aminowa, merkapto, maleinoimidowa lub -COOH, i są odpowiednie do tego, by połączyć się z funkcyjnym łańcuchem bocznym danego peptydu.

Przy tym możliwejest, że peptyd ten bezpośrednio lub też poprzez drugą uchwytową grupę funkcyjnąjest związany z uchwytem polimeru.

Ponadto można określone rodniki aminokwasów, które są składnikiem peptydu o wzorze 1, zmodyfikować w ich łańcuchach bocznych tak, żeby były do dyspozycji dla połączenia poprzez np. grupy-SH, -OH, -NH₂ lub -COOH z uchwytem polimeru.

Przykładami rodników aminokwasowych, których łańcuchy boczne mogą służyć bezpośrednio jako uchwytowe grupy funkcyjne są. np. Arg lub Asp.

Przykładami uchwytowych grup, które mogą być związane poprzez wolne grupy-NH2, są rodniki, takie jak -CO-C_nH2„-NH2, -CO-C_nH2„-OH, -CO-Cn^-SH lub -CO-C_nH2„-COOH o

181 272 n=2-12, przy czym długość łańcucha alkilenowego nie jest ograniczeniem i łańcuchy te ewentualnie też mogą być zastąpione np. przez odpowiednie rodniki arylowe lub alkiloarylowe.

C-zakończonymi grupami uchwytowymi mogą być przykładowo -O-C_riH2„-SH, -O-CnH2n-OH, -0-^2^2, O-C^-COOH, -NH-CnH2n-SH, -NH-C^-OH, -NH-CnH2n-NH2 lub -NΉ-CrH2r-COOH, przy czym dla symbolu n oraz dla łańcucha alkilowego obowiązuje to, co omówiono w poprzednim fragmencie.

Wytwarzanie materiałów dla chromatografii swoistej sorpcji w celu oczyszczania integryny następuje w warunkach, jakie są rozpowszechnione dla kondensacji aminokwasów oraz są właściwie znane i podane przy omawianiu wytwarzania związków o wzorze 1.

W przypadku tiolonośnych grup uchwytowych oferuje się reakcje addycji, takie jak addycja Michael'a do pochodnych maleinoimidowych, albo tworzenie dwusiarczku z tiolem związanym z polimerem.

Poprzednio i następnie sąwszystkie temperatury podawane w stopniach Celsjusza. W niżej podanych przykładach określenie „zwykła obróbka” oznacza: do całości, w razie potrzeby, dodaje się wodę, zobojętnia się, ekstrahuje się za pomocą eteru etylowego lub dwuchlorometanu, oddziela się, warstwę organiczną suszy się nad siarczanem sodowym, sączy, odparowuje i oczyszcza się drogą chromatografii na żelu krzemionkowym i/lub drogą krystalizacji. RT oznacza czas retencji (w minutach) w cieczowej chromatografii ciśnieniowej (HPLC) w układzie A: środek o nazwie Lichrosorb® RP select B (250 x 4; 5 pm), albo w układzie B: Lichrosorb® RP 18 (250 x 4; 5pm) czynnik obiegowy (układ A): 0,3% TFA w wodzie; stopniowany izopropanol 0-80% objętościowych w ciągu 50 minut przy 1 ml/min. Przepływ i detekcja przy 215 nm. Czynnik obiegowy (układ B): eluent A: 0,1 %o TFA w wodzie; eluent B: 0,1 % TFa w mieszaninie acetonitryl/woda (9:1); stopniowanie 20-90% eluentu B w ciągu 50 minut przy 1 ml/min. M+ oznacza pik cząsteczkowy w widmie masowym, otrzymanym metodą „bombardowania szybkimi atomami” (FAB), przy czym podana masa cząsteczkowa jest zwiększona o jedną jednostkę masową w porównaniu z wartością obliczoną

Przykład I. Roztwór 0,4 g związku H-Arg(Mtr)-Gly-Asp-Btd-ONa [np. otrzymanego z FMOC-Arg(Mtr)-Gly-Asp-Btd-O-Wang, przy czym -O-Wang oznacza stosowany w zmodyfikowanych technikach Merrifield'a rodnik żywicy 4-hydroksymetylo-fenoksymetylopolistyrenowej, drogą odszczepienia grupy-FMOC układem piperydyna/DMF i odszczepienia żywicy układem TFACH2CI2 (1:1)] w 15 ml DMF rozcieńcza się za^: pomocą85 ml dwuchlorometanu i zadaje 50 mg NaHCO₃. Po ochłodzeniu w mieszaninie suchy lód/aceton dodaje się 40 pl azydku dwufenylofosforylu. Po 16-godzinnym pozostawieniu w temperaturze pokojowej roztwór zatęża się. Koncentrat ten sączy się (kolumna ze środkiem Sephadex G-10 w układzie izopropanol/woda 8:2), po czym jak zwykle oczyszcza się za pomocą cieczowej chromatografii ciśnieniowej (HPLC). Otrzymuje się cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Btd).

Analogicznie drogącyklizacji odpowiednich peptydów liniowych otrzymuje się: cyklo(Arg(Mtr)-Gly-Asp-(S)Gly[ANC-2]-Leu); cyklo(Arg(Mtr)-Gly-Asp-(R)Gly[ANC-2]-Leu); cyklo(Arg(Mtr)-Gly-Asp-(S,S)spiro-Pro-Leu); cyklo(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Biph 1);

cyklo(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Biph2);

cyklo(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Act);

cyklo(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Btd-Val);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-Btd-Val);

cyklo(Arg(Mtr)-Asp-Aha);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-Btd);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-(S)Gly[ANC-2]-Leu);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-(R)Gly[ANC-2]-Leu);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-(S,S)spiro-Pro-Leu);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-Biph 1);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-Biph2);

cyklo(Arg(Mtr)-DAla-Asp-Act).

181 272

Przykład II. Roztwór0,28gzwiązkucyklo-(Arg('Mtr)-Gly-Asp-Btd) [otrzymanegona drodze cyklizacji według przykładu I] w 8,4 ml TFA, 1,7 ml dwuchlorometanu i 0,9 ml tiofenolu pozostawia się w ciągu 4 godzin w temperaturze pokojowej, po czym zatęża się i po rozcieńczeniu wodą liofilizuje. Po chromatografii żelowej na środku o nazwie Sephadex G-10 (kwas octowy/woda 1;1) i po następnym oczyszczaniu na drodze preparatywnej HPLC w podanych warunkach otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-Btd); RT=13,2; M+ 527.

Analogicznie ze związku:

cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-(S)Gly[ANC-2]-Leu) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-(S)Gly[ANC-2]-Leu); RT=4,8; M+ 525;

cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-(R)Gly[ANC-2]-Leu) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-(R)Gly[ANC-2]-Leu); RT=6,3; M+ 525;

cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-(S,S)spiro-Pro-Leu) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-(S,S)spiro-Pro-Leu); RT=14,6; M+ 565;

cyklo-(Arg(Mtr)-dy-Asp-Biph1) otrzymuje się cyklo-(Arg-dy-Asp-Biph1); RT=20,7; M+ 538;

cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Biph2) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-Biph2); RT=20,8; M+ 538;

cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Act) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-Act); RT^:-14,3;M⁺ 547; cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Btd-Val) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-Btd-Val); cyklo-(Arg(Mtr)-DAla-Asp-Btd-Val) otrzymuje się cyklo-(Arg-Dala-Asp-Btd-Val); cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp-Aha) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-Aha).

Przykład III. 80 mg cyklo-(Arg-dy-Asp-Btd) rozpuszcza się pięcio- lub sześciokrotnie w 0,01 ml HCl i po każdym procesie rozpuszczania poddaje się liofilizacji. Po kolejno następującym oczyszczaniu na drodze ciśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp-Btd) x HCl.

Analogicznie ze związku:

cyklo-(Arg-Gly-Asp-Aha) otrzymuje się związek cyklo-(Arg-Gly-Asp-Aha) x HCl; cyklo-(Arg-Gly-Asp-Btd-Val) otrzymuje się związek cyklo-(Arg-Gly-Asp-Btd-Val) x HCl; cyklo-(Arg-Gly-Asp-Btd-Val) otrzymuje się związek cyklo-(Arg-DAla-Asp-Btd-Val) x HCl; cyklo-(Arg-DAla-Asp-Btd.-Val) drogą traktowania kwasem octowym otrzymuje się związek cyklo-(Arg-DAla-Asp-Btd-Val) x H₃C-COOH;

cyklo-(Arg-Gly-Asp-Aha) drogą traktowania 0,1N kwasem azotowym otrzymuje się związek cyklo-(Arg-Gly-Asp-Aha) x HNO₃.

Przykład IV. W celu sporządzenia faz swoistej sorpcji sporządza się zawiesinę 0,9 g Cl-(CH₂)₃-CO-NH-(CH2)₃-polimeru [otrzymanego drogą kondensacji Cl-(CH₂)₃-COOH z H₂N-(CH₂)₃-polimerem] w 10 ml 0,1M buforu z fosforanu sodowego wobec pH=7 i do całości w temperaturze 4°C dodaje się 1 równoważnik cyklo-(Arg-(Mtr)-Gly-Asp(ONa)-Btd. Całość miesza się w ciągu 4 godzin wobec równoczesnego ogrzania mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej, odsącza się stałą pozostałość i przemywają dwukrotnie porcjami po 10 ml roztworu buforowego (pH=7), po czym trzykrotnie przemywa się porcjami wody po 10 ml wody. Otrzymuje się cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp(O(CH2)3-CONH-(CH2)3-polimer)-Btd).

Przykład V. Analogicznie do przykładu II na drodze odszczepienia grupy-Mtr z wyjściowego cyklo-(Arg(Mtr)-Gly-Asp(O(CH₂)3-CONH-(CH2)3-polimer)-Btd) otrzymuje się cyklo-(Arg-Gly-Asp(O(CH2)3-CONH-(CH2)3-polimer)-Btd).

Przykład VI. Analogicznie do przykładu I na drodze kondensacji substancji polimer-O-(CH₂)3-NH2 [dostępnej w handlu] i cyklo-(Arg-dy-Asp-Biph1)] otrzymuje się następującą fazę polimeryczną: cyklo-(Arg-dy-Asp-(NH-(CH₂)3-O-polimer)-Biph1).

Analogicznie drogą kondensacji cyklo-(Arg-dy-Asp-Btd-Val) z H2N(CH2)3-O-polimerem otrzymuje się cyklo-(Arg-dy-Asp(NH-(CH2)3-O-polimer)-Btd-Val),

Podane niżej przykłady dotyczą preparatów farmaceutycznych.

181 272

Przykład VII. Fiolki do wstrzykiwań.

Roztwór 100 g cyklopeptydu o wzorze 1 i 5 g wadarafasfaranu dAusadaAhaa w 3 litrach podwójnie destylowanej wody nastawia się za pomocą 2n kwasu solnego na odczyn o wartości pH=0,5, sączy w warunkach sterylnych, napełnia nim fiolki, liofilizuje w warunkach sterylnych i sterylnie zamyka. Każda fiolka zawiera 5 mg substancji czynnej.

Przykład VIII. Czopki.

Mieszaninę 20 g substancji czynnej o wzorze 1 stapia się ze 100 g lecytyny sojowej i 1400 g masła kakaowego, wlewa do form i pozostawia do zastygnięcia. Każdy czopek zawiera 20 mg substancji czynnej.

Przykład IX. Roztwór.

Sporządza się roztwór 1 g substancji czynnej o wzorze 1,9,38 g NaH₂PO4 x 2H20,28,48 g Na2HPO4 x 12H₂O i 0,1 g chlorku bhnzalOaniawega w 940 ml podwójnie destylowanej wody. Odczyn roztworu nastawia się na wartość pH=0,8, uzupełnia do objętości 1 litra i sterylizuje drogą naświetlania. Roztwór ten można stosować w postaci kropli do oczu.

Przykład X. Maść.

500 g substancji czynnej o wzorze 1 miesza się z 99,5 g wazeliny w warunkach aseptycznych.

Przykład XI. Tabletki.

Mieszaninę 100 g cyklopeptydu o wzorze 1,1 kg laktozy, 000 g mikrokrystalicznej celulozy, 000 g skrobi kukurydzianej, 100 g paliwlnylapiralidonu, 80 g talku i 10 g stearynianu magnezu poddaje się zwyczajnemu prasowaniu do postaci tabletek tak, żeby każda tabletka zawierała 10 mg substancji czynnej.

Przykład XII. Drażetki.

Analogicznie do przykładu XI wytłacza się tabletki, na które następnie w znany sposób nakłada się powłokę z sacharozy, skrobi kukurydzianej, talku, tragakantu i barwnika.

Przykład XIII. Kapsułki.

Twarde kapsułki żelatynowe w zwykły sposób napełnia się za pomocą substancji czynnej o wzorze 1 tak, żeby każda kapsułka zawierała 5 mg substancji czynnej.

Przykład XIV. Aerozol inhalacyjny.

g substancji czynnej o wzorze 1 rozpuszcza się w 10 litrach izatanicznhgo roztworu chlorku sodowego i roztworem tym napełnia się dostępne w handlu pojemniki aerozolowe z mechanizmem tłoczącym. Roztwór ten można rozpylać w ustach lub w nosie. Jedno rozpylenie (około 0,1 ml) odpowiada dawce około 0,14 mg.

181 272

CykJo-(Arg-A-Asp-Rl -R2)

Wzór 1

H-Z-OH

Wzór 2

181 272

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nowe związki, cyklopeptydy o wzorze 1, w którym A oznacza Gly lub Ala, R¹ oznacza rodnik 2-karboksy-8-aminn-4-ttapiperolidynonu-9 (Btd), o-amino-o'-karboksydwufenylu (Biph), 2-aminometylo-5-karboksymetylotiofenu (Act), kwasu 6-aminokapronowego (Aha), kwasu 2-(l,7-diazaspiro[4.4]-nonanylo-7)-4-metylowalerianowego ((S,S)-spiro-Pro-Leu) albo rodnik kwasu 2-(3-aminopirolidon-2-ylo-l)-4-metylowalerianowego (S)Gly[ANC-2]-Leu lub (R)Gly[ANC-2]-Leu, przy czym każdorazowo rodniki te są połączone wiązaniami peptydowymi, a R2 wakuje lub też oznacza Val, oraz ich fizjologicznie dopuszczalne sole.

2. Związek według zastrz. 1, którym jest (a) cyklo-(Arg-Gly-Asp-(S)Gly[ANC-2]-Leu);

(b) cyklo-(Arg-Gly-Asp-(R)Gly[ANC-2]-Leu);

(c) cyklo-(Arg-Gly-Asp-( S, S)spiro-Pro-Leu);

(d) cyklo-fArg-Gly-Asp-Act);

(e) cyklo-(Arg-GlytAspBtd);

(f) cyklo-(Arg-Gly-Asp-Aha);

(g) cyklo-(Arg-Gly-Asp-Btd-Val);

(h) cyklo-(Arg-DAla-Asp-Btd-Val).

3. Związek według zastrz. 1, którymjestenancjomer lub diastereoizomer związku o wzorze 1.

4. Sposób wytwarzania nowych cyklopeptydów o wzorze 1, w którym A oznacza Gly lub Ala, R1 oznacza rodnik 2-karboksyt8-amino-4-tiapiperolidynonu-9 (Btd), o-amino-o'-karboksydwufenylu (Biph), 2-aminometylo-5-karboksymetylotiofenu (Act), kwasu 6-aminokapronowego (Aha), kwasu 2-(l ,7-diazaspiro[4.4]-nonanylo-7)-4-metylowaleriat nowego ((S,S)-spiro-Pro-Leu) albo rodnik kwasu 2-(3-aminopirolidon-2-ylo-l)-4-metylowalerianowego (S)Gly[ANC-2]-Leu lub (R)Gly[ANC-2]-Leu, przy czym każdorazowo rodniki te są połączone wiązaniami peptydowymi, a R² wakuje lub też oznacza Val, lub ich soli, znamienny tym, że drogą traktowania mocnym kwasem uwalnia się związek o wzorze 1 z jego pochodnej 4-metoksy-2,3,6-trójmetylofenylosulfonylowej, albo że peptyd o wzorze 2, w którym Z oznacza -Arg-A-Asp-R¹^, -A-Asp-R1-R2-Arg-, -Asp- R¹-R2-Arg-A-, -Rl-R2-Arg-AtAsp lub ^-Arg-A-Asp-R¹-, albo reaktywnąpochodną takiego peptydu, poddaje się cyklizacji w warunkach syntezy peptydowej, i ewentualnie że zasadowy lub kwasowy związek o wzorze 1 przeprowadza się w jedną z jego soli na drodze traktowania kwasem lub zasadą.

5. Preparat farmaceutyczny, zawierający znane substancje nośnikowe i/lub pomocnicze oraz substancję czynną, znamienny tym, że jako substancję czynnązawiera nowy związek o wzorze 1, w którym A oznacza Gly lub Ala, R¹ oznacza rodnik 2-karboksy-8-amino-4tiapiperolidynonu-9 (Btd), o-amino-oLkarboksydwufenylu (Biph), 2-aminometylo-5-karboksymetylotiofenu (Act), kwasu 6-aminokapronowego (Aha), kwasu 2-(1,7-diazaspiro[4.4]-nonanylo-7)t4-metylowalerianowego ((S,S)-spiro-ProLeu) albo rodnik kwasu 2-(3 -aminopirolidon-2-ylo-1)-4-metylo waleriano wego (S)Gly[ANC^tyLeu lub (R)Gly[ANC-2]-Leu, przy czym każdorazowo rodniki te są połączone wiązaniami peptydowymi, a R2 wakuje lub też oznacza Val, lub zawiera jedną z jego fizjologicznie dopuszczalnych soli.