PL180456B1

PL180456B1 - Lacznik liniowy z tworzywa sztucznego PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL180456B1
Application number: PL96313341A
Authority: PL
Inventors: Walter Loh
Original assignee: Cera Handels Gmbh; Cera Handelsgesellschaft Mbh
Priority date: 1995-06-21
Filing date: 1996-03-19
Publication date: 2001-02-28
Also published as: PL313341A1; EP0750090B1; DE19522505A1; EP0750090A2; GR3031839T3; EP0750090A3; ES2136903T3; DE19522505C2; ATE183569T1; DE59602771D1; SI0750090T1; DK0750090T3

Abstract

1 Lacznik liniowy z tw orzyw a sztucznego dla pustych, zw laszcza stalowych, ksztaltow ych elem entów dystansowych dla wielowarstwowych szyb izolacyjnych, z plaskim, podluznym korpusem, zlozonym z dwóch odcinków, wkladanych w puste przestrzenie laczonych ze soba, ksztaltow ych elementów dystan- sowych, przy czym powierzchnia obu odcinków korpusu lacznika jest zaopatrzona w ograniczniki dla czolow ych powierzchni ksztaltowych elementów dystansowych, w kladanych w korpus lacznika, oraz w wystepy, przylegajace do powierzchni korpusu lacznika i do wewnetrznej powierzchni scianek ksztaltowych elementów dystansowych, przy czym przekrój korpusu lacznika ma ksztalt co najmniej zblizony do litery U dla przeplywu sita molekularnego, znam ienny tym , ze korpus (1) lacznika jest w srodku swej dlugosci usztywniony w kierunku promieniowym na obu waskich bokach (3, 4) za pom oca skierowanych na zewnatrz elementów wzmacniajacych (5, 6) o ksztalcie garbów, naprzeciw kazdego z których usytuowany jest co najmniej jeden ogranicznik w postaci elastycznego, nachylonego ku srodkowi (C) korpusu, paska oporowego (7, 8), który z jednej strony jest docisniety przez czolowa powierzchnie ksztaltow ego elem entu dystansowe- go do elementu wzmacniajacego, z drugiej zas stanowi ogranicz- nik wsuwania dla czolowej powierzchni ksztaltow ego elementu dystansowego. F ig . 1 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest łącznik liniowy z tworzywa sztucznego do łączenia pustych, zwłaszcza stalowych, kształtowych elementów dystansowych dla wielowarstwowych szyb izolacyjnych.

Łączniki takie znane są na przykład z niemieckich opisów wzorów użytkowych nr GM 88 16 799 i GM 92 16 955. Kształt znanych łączników, z uwagi na wymaganą od nich skuteczność łączenia ze sobą kształtowych elementów dystansowych, nie zapewnia optymalnego działania po ich zamontowaniu. Przykładowo po zamontowaniu łącznika w pustych przestrzeniach, zwłaszcza stalowych, elementów kształtowych, następuje często rozłączenie elementów, co powoduje utworzenie szczeliny, przez którą może wydostawać się sito molekularne, zwłaszcza wpływające do przestrzeni pomiędzy szybami. Ponadto kształt profilu umożliwia wprawdzie przepływ sita molekularnego, lecz po montażu końcówek dla szczeblin i wprowadzeniu sita molekularnego mogą wystąpić problemy.

Celem wynalazku jest takie udoskonalenie łącznika liniowego opisanego na wstępie rodzaju, aby nadawał się on zwłaszcza, ale nie wyłącznie, do łączenia stalowych, kształto4

180 456 wych elementów dystansowych, co oznacza, że ma on zapewniać żądane trwałe połączenie, a także wykazywać wymaganą sztywność i wytrzymałość na ścieranie, a mimo to w obszarze połączenia, to znaczy przede wszystkim w środku korpusu łącznika liniowego, działać jak ogranicznik dla nasuwanych kształtowych elementów dystansowych, uniemożliwiając tym samym zbyt dalekie przesunięcie lub wsunięcie łącznika liniowego do pustych przestrzeni kształtowych elementów dystansowych i eliminując inne opisane wyżej wady.

Łącznik liniowy z tworzywa sztucznego dla pustych, zwłaszcza stalowych, kształtowych elementów dystansowych dla wielowarstwowych szyb izolacyjnych, z płaskim, podłużnym korpusem, złożonym z dwóch odcinków, wkładanych w puste przestrzenie łączonych ze sobą, kształtowych elementów dystansowych, przy czym powierzchnia obu odcinków korpusu łącznika jest zaopatrzona w ograniczniki dla czołowych powierzchni kształtowych elementów dystansowych, wkładanych w korpus łącznika, oraz w występy, przylegające do powierzchni korpusu łącznika i do wewnętrznej powierzchni ścianek kształtowych elementów dystansowych, przy czym przekrój korpusu łącznika ma kształt co najmniej zbliżony do litery U dla przepływu sita molekularnego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że korpus łącznika jest w środku swej długości usztywniony w kierunku promieniowym na obu wąskich bokach za pomocą skierowanych na zewnątrz elementów wzmacniających o kształcie garbów, naprzeciw każdego z których usytuowany jest co najmniej jeden ogranicznik w postaci elastycznego, nachylonego ku środkowi korpusu, paska oporowego, który z jednej strony jest dociśnięty przez czołową powierzchnię kształtowego elementu dystansowego do elementu wzmacniającego, z drugiej zaś stanowi ogranicznik wsuwania dla czołowej powierzchni kształtowego elementu dystansowego.

Korzystnie ogranicznik w postaci paska oporowego spoczywa na elemencie wzmacniającym.

Korzystnie elementy wzmacniające o kształcie garbów mają podcięcie, na którym spoczywa dociśnięty pasek oporowy.

Korzystnie podcięcie jest oddzielone przestrzennie od elementu wzmacniającego o kształcie garbu.

Korzystnie ograniczniki w postaci pasków oporowych są umieszczone z obu stron środka korpusu.

Korzystnie z obu stron środka korpusu znajduje się po jednym ograniczniku w postaci paska oporowego.

Korzystnie ograniczniki w postaci pasków oporowych są umieszczone z jednej strony środka korpusu.

Korzystnie ograniczniki w postaci pasków oporowych są zaopatrzone na swych przednich wolnych końcach w skierowane promieniowo na zewnątrz noski, stanowiące elementy oporowe dla czołowych powierzchni kształtowych elementów dystansowych.

Korzystnie mający kształt litery U, przekrój poprzeczny korpusu łącznika jest od strony otworu osłonięty częściowo przez umieszczone w nim względnie nasadzone nań płytki osłaniające.

Korzystnie z obu stron środka korpusu znajduje się po jednej płytce osłaniającej.

Korzystnie płytki osłaniające są umieszczone w odstępie względem środka korpusu, zaś w nie osłoniętym płytkami obszarze kształtowego elementu dystansowego korpus łącznika jest zaopatrzony w żebra poprzeczne.

Korzystnie ograniczniki w postaci pasków oporowych stanowią przedłużenie żeber poprzecznych.

Korzystnie żebra poprzeczne są połączone z paskami oporowymi, usytuowanymi obok pasków oporowych, stanowiących ograniczniki.

Korzystnie żebra poprzeczne stanowią element blokujący, co najmniej częściowo, swobodny przekrój przepływu w korpusie łącznika.

Korzystnie w płytkach osłaniających znajdują się otwory do wtłaczania metalowego tworzywa kształtowego elementu dystansowego.

Korzystnie mający kształt litery U przekrój korpusu łącznika zawiera poprzeczkę zaopatrzoną w otwory.

180 456

Korzystnie z obu stron środka korpusu znajduje się kilka, umieszczonych jeden za drugim, otworów.

Korzystnie otwory mają zarys, co najmniej zbliżony do eliptycznego, przy czym ich dłuższa oś jest poprzeczna względem wzdłużnej osi korpusu łącznika.

Korzystnie otwory w poprzeczce rozciągają się od jednego wąskiego boku do drugiego przeciwległego wąskiego boku korpusu łącznika.

Korzystnie otwory mają obwodowe zukosowanie w kierunku wewnętrznej powierzchni poprzeczki korpusu łącznika.

Korzystnie powierzchnia otworów stanowi od 20 do 70% obu powierzchni poprzeczki.

Korzystnie otwory znajdują się w tej części poprzeczki, w której są osadzone elementy mocujące dla końcówek szczeblin okiennych.

Korzystnie na zewnętrznej powierzchni poprzeczki umieszczone są, biegnące poprzecznie względem wzdłużnej osi korpusu łącznika, żebra poprzeczne, wystające poza obwodową krawędź otworów.

Korzystnie pomiędzy środkiem korpusu łącznika i otworem, leżącym z obu stron środka i najbliżej niego, znajduje się co najmniej jedno żebro poprzeczne.

Korzystnie żebra poprzeczne stanowią barierę dla przedostawania się sita molekularnego z otworów do przestrzeni międzyszybowej w miejscu zetknięcia się obu połączonych ze sobą, kształtowych elementów dystansowych w obszarze środka korpusu.

Korzystnie żebra poprzeczne stanowią elementy mocujące, które w stanie obsadzenia korpusu w łączonych ze sobą kształtowych elementach dystansowych są sczepione z perforacją w poprzeczce.

Łącznik liniowy według wynalazku charakteryzuje się wytrzymałością niezbędną dla typu połączenia, jakie jest realizowane przy jego użyciu. Wytrzymałość tę zapewniają umieszczone na wąskich bokach korpusu łącznika, elementy wzmacniające, stanowiące całość z ogranicznikami w postaci elastycznych pasków oporowych, w związku z czym wsunięty w pustą przestrzeń kształtowego elementu dystansowego odcinek łącznika zostaje najpierw ustawiony we właściwym położeniu, a następnie jest w nim trwale utrzymywany.

Umieszczenie ograniczników w postaci pojedynczych pasków oporowych, z każdej strony środka korpusu łącznika liniowego, pozwala na późniejszy montaż łącznika w dowolnym kierunku. W przypadku, gdy ograniczniki znajdują się tylko z jednej strony środka korpusu, wówczas na przednich wolnych końcach pasków oporowych znajdują się skierowane promieniowo na zewnątrz noski, dzięki którym również w tym rozwiązaniu nie jest istotny kierunek montażu, ponieważ działanie ogranicznika jest jednakowo skuteczne z obu stron.

Dodatkowe wzmocnienie połączenia kształtowych elementów dystansowych z łącznikiem uzyskuje się, jeżeli przekrój poprzeczny korpusu łącznika, mający kształt litery U, od strony otworu jest co najmniej częściowo osłonięty osadzonymi w nim lub nasadzonymi nań płytkami osłaniającymi. Jeżeli w tych płytkach osłaniających znajdują się otwory, w które za pomocą urządzenia w rodzaju stempla wtłaczane jest metaliczne tworzywo kształtowego elementu dystansowego, wówczas pomiędzy powierzchnią korpusu łącznika i otaczającą ją ścianką kształtowego elementu dystansowego powstaje, oprócz istniejącego połączenia tarciowego, również połączenie kształtowe.

Rozwiązanie, w którym poprzeczka, usytuowana w mającym kształt litery U przekroju łącznika liniowego jest zaopatrzona w otwory, umieszczone z obu stron środka korpusu i mające zwłaszcza eliptyczny lub w przybliżeniu eliptyczny kontur o dłuższej osi biegnącej poprzecznie do wzdłużnej osi korpusu łącznika oraz sięgającej od jednego wąskiego boku do przeciwległego wąskiego boku korpusu łącznika, ułatwia mocowanie końcówek dla szczeblin okiennych na kształtowych elementach dystansowych, gdyż zmniejszają one opór przebijania elementu wzmacniającego, na przykład klamry metalowej, nie powodują zatem deformacji końców klamry podczas zamykania. Ponadto ograniczają one do minimum możliwość deformacji elementu kształtowego pod wpływem siły nacisku, działającej na niego podczas wstrzeliwania.

Umieszczone na zewnętrznej powierzchni poprzeczki i ustawione poprzecznie względem wzdłużnej osi korpusu łącznika, żebra poprzeczne, wystające poza krawędź otworów

180 456 i zapobiegające tym samym przedostawaniu się sita molekularnego przez otwory do przestrzeni między szybowej, mogą równocześnie pełnić funkcję elementów mocujących, które przy montażu korpusu łącznika w łączonych ze sobą kształtowych elementach dystansowych wczepiają się w perforację poprzeczki, która to perforacja zapewnia przepływ gazu między przestrzenią między szybową i pustą przestrzenią kształtowego elementu dystansowego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia łącznik liniowy z dwoma skierowanymi w przeciwnych kierunkach paskami oporowymi, przy czym fig. 1 a ukazuje widok z góry, zaś fig. Ib widok z przodu, fig. 2 inny przykład wykonania łącznika liniowego z promieniowymi elementami wzmacniającymi, stanowiącymi całość z nakładkami dla pasków oporowych, przy czym fig. 2a ukazuje widok z góry, fig. 2b przekrój wzdłużny, fig. 2c widok z dołu, fig. 2d widok z przodu, zaś fig. 2e przekrój poprzeczny w powiększeniu, fig. 3 - kolejny przykład wykonania łącznika liniowego z oddzielnymi podporami dla dociskanych pasków oporowych, przy czym fig. 3a ukazuje widok z góry, fig. 3b przekrój wzdłużny, fig. 3c widok z dołu, zaś fig. 3d widok z przodu, fig. 4 - dalszy przykład wykonania łącznika liniowego z paskami oporowymi umieszczonymi z jednej strony środka korpusu, przy czym fig. 4a ukazuje widok z góry, fig. 4b przekrój wzdłużny, fig. 4c widok z dołu, zaś fig. 4d widok z przodu, fig. 5 - przykład wykonania łącznika liniowego zbliżoną do przedstawionego na fig. 4, w którym jednak mająca kształt litery U poprzeczka elementu kształtowego jest zaopatrzona w przelotowe otwory, fig. 6 następny przykład wykonania łącznika liniowego, w którym mająca kształt litery U poprzeczka elementu kształtowego jest częściowo osłonięta nasadzonymi nań płytkami osłaniającymi, przy czym fig. 6a ukazuje widok z góry, fig. 6b przekrój wzdłużny, fig. 6c widok z dołu, zaś fig. 6d widok z przodu, natomiast fig. 7 - odmienny przykład wykonania łącznika liniowego zaopatrzonego w otwory i żebra poprzeczne, w ukazanym analogicznie do fig. 2, przy czym fig. 7a ukazuje widok z góry, fig. 7b przekrój wzdłużny, fig. 7c widok z dołu, fig. 7d widok z przodu, zaś fig. 7e przekrój poprzeczny w powiększeniu.

W przykładach wykonania łącznika liniowego, przedstawionych na fig. 1 do 7, odpowiadające sobie elementy są opatrzone jednakowymi odnośnikami.

W każdym z przykładów wykonania łącznik liniowy wykonany jest z tworzywa sztucznego i przeznaczony zwłaszcza do łączenia stalowych, pustych, kształtowych elementów dystansowych dla wielowarstwowych szyb izolacyjnych. Łącznik ten ma płaski, podłużny korpus 1, którego jeden odcinek 9 jest wkładany w pustą przestrzeń jednego, nie pokazanego na rysunku, kształtowego elementu dystansowego, zaś drugi odcinek 10 w pustą przestrzeń drugiego, również nie pokazanego na rysunku, kształtowego elementu dystansowego. Korpus 1 łącznika ma przekrój w kształcie litery U dla przepływu sita molekularnego i jest wzmocniony promieniowo w środku C na wąskich bokach 3, 4 za pomocą skierowanych na zewnątrz, elementów wzmacniających 5, 6 o kształcie garbów, naprzeciw każdego z których leży odpowiednio co najmniej jeden ogranicznik w postaci elastycznego, nachylonego ku środkowi C korpusu, paska oporowego 7, 8, który przy wsuwaniu korpusu 1 łącznika w pustą przestrzeń kształtowego elementu dystansowego, jeżeli leży on w kierunku wsuwania przed środkiem C korpusu, jest od strony czołowej powierzchni kształtowego elementu dystansowego dociskany do elementu wzmacniającego 5, 6, a jednocześnie odkształcany plastycznie, zaś jeżeli leży on w kierunku wsuwania za środkiem C korpusu, wówczas stanowi ogranicznik wsuwania dla czołowej powierzchni kształtowego elementu dystansowego. Pojęcie ogranicznika wsuwania oznacza tutaj, że podczas wsuwania łącznik liniowy nie może być przesunięty poza ten ogranicznik, co daje pewność, iż łącznik liniowy nie zostanie wsunięty za daleko.

Jak wynika z rysunku, przedstawiającego różne przykłady wykonania, równoległe wąskie boki 3, 4 korpusu łącznika są zaopatrzone w występy do zwiększania siły tarcia między powierzchnią korpusu 1 łącznika i powierzchnią ścianki wewnętrznej korpusu dystansowego. Występy te stanowią umieszczone w odstępach w kierunku wzdłuż korpusu i pod kątem a względem wzdłużnej osi B korpusu, paski oporowe 2, wystające ukośnie z wąskich boków 3, 4, przy czym kąt ustawienia pasków oporowych na jednym odcinku 9 korpusu różni się

180 456 od kąta ustawienia ich na drugim odcinku 10 korpusu, jako że paski oporowe 2 są nachylone przeciwnie do siebie w odniesieniu do środka C korpusu.

Umieszczone także na wąskich bokach w obszarze środka C korpusu, promieniowe elementy wzmacniające 5, 6 o kształcie garbów służą do usztywnienia korpusu o przekroju w kształcie litery U, aby mógł on przejmować ewentualne siły skręcające przy montażu końców kształtowych elementów dystansowych, a co za tym idzie, przeciwdziałać odkształceniu łącznika w tym obszarze. Jak wynika z fig. 2, elementy wzmacniające 5, 6 mogą być zaopatrzone w podcięcia 23, 24, stanowiące podpory przy dociskaniu w dół ograniczników w postaci pasków oporowych 7, 8, gdy łącznik liniowy jest wsuwany lub wciskany w pustą przestrzeń kształtowego elementu dystansowego. Czołowe powierzchnie kształtowych elementów dystansowych prześlizgują się wówczas przez wystające na zewnątrz paski oporowe 7, 8, a ponieważ wolne końce tych pasków oporowych 7, 8 wystają poza zewnętrzny obwód pasków oporowych 2, zatem czołowe powierzchnie kształtowych elementów dystansowych dochodzą do nich i dociskają je w dół, ku powierzchni korpusu. Paski oporowe, stanowiące w stanie zmontowanym całość z podcięciami 23, 24, pełnią wówczas także funkcję elementów usztywniających, ponieważ stykają się z podcięciami w sposób umożliwiający przenoszenie sił.

Jak widać zwłaszcza na fig. 2c i 2e, elementy wzmacniające 5, 6 są ograniczone w kierunku wzdłużnej osi B korpusu przez ustawioną pionowo na powierzchni korpusu ściankę 27 oraz przez biegnącą ukośnie względem niej ściankę 28.

Podcięcia 23, 24 mogąbyć także, jak widać w przykładzie wykonania na fig. 3, oddzielone przestrzennie od elementów wzmacniających 5, 6 o kształcie garbów, a mimo to powodują zwiększenie wytrzymałości w obszarze połączenia zwróconych ku sobie, czołowych powierzchni kształtowych elementów dystansowych.

Nachylone ku środkowi C korpusu paski oporowe 7, 8 pełnią jednak przede wszystkim funkcję ograniczników. W tym celu, jak wynika z przykładów wykonania uwidocznionych na fig. 1 do 3, z obu stron środka C korpusu można umieścić po jednym pasku oporowym 7, 8, ustawiając je tak, że wolne końce obu pasków oporowych są zwrócone w przeciwnych kierunkach. Dzięki temu łącznik liniowy można montować w kształtowych elementach dystansowych w dowolnym kierunku, bez obawy, że czołowe powierzchnie elementów dystansowych przejdą poza środek C korpusu łącznika.

Jeżeli natomiast, jak to ma miejsce w przykładach wykonania ukazanych na fig. 4 do 7, oba paski oporowe są umieszczone z tej samej strony środka C korpusu, zachowanie ograniczającej fhnkcji pasków oporowych niezależnie od kierunku montażu łącznika liniowego wymaga specjalnego ukształtowania wolnych końców 13, 14 pasków oporowych 7, 8 w postaci skierowanych na zewnątrz nosków 11, 12, które przy nasuwaniu pustego kształtowego elementu dystansowego na paski oporowe pełnią funkcję haków oporowych, zapobiegających zbyt dalekiemu nasunięciu kształtowego elementu dystansowego poza środek C korpusu łącznika. Takie noski można jednak zastosować także w przykładzie wykonania ukazanym na fig. 1, w którym korpus łącznika jest zaopatrzony w dwa, przeciwnie skierowane, paski oporowe 7, 8. W tym przypadku funkcję ograniczników pełni zarówno nosek 11, 12, jak też jego przedni koniec.

Co się tyczy wysokości wzniesienia elementów wzmacniających 5, 6 ponad powierzchnię wąskich boków 3, 4, są one mniejsze niż odkształcalne sprężyście względnie plastycznie paski oporowe 2 i oczywiście także mniejsze niż służące jako ograniczniki paski oporowe 7, 8. Wysokość elementów wzmacniających może być tak dobrana, aby odpowiadała wysokości końcowych ukośnych elementów naprowadzających 21, 22, 34, 35, które ułatwiają wprowadzanie łącznika liniowego w puste przestrzenie kształtowych elementów dystansowych.

Jak wynika z fig. 2 do 5 oraz fig. 7, poprzeczka 19 korpusu 1 o przekroju w kształcie litery U może być zaopatrzona w otwory 20, które, jak wynika z fig. 7, mają obwodowe zukosowanie 29 w kierunku wewnętrznej powierzchni 33 poprzeczki. Kilka tych otworów, mających kształt eliptyczny lub zbliżony do eliptycznego, jest umieszczonych w odstępach jeden za drugim z obu stron środka C korpusu, przy czym ich dłuższa oś biegnie poprzecz

180 456 nie do wzdłużnej osi B korpusu 1 łącznika. Jak wynika z fig. 5, dłuższa oś otworów może sięgać od jednego wąskiego boku 3 do drugiego, przeciwległego wąskiego boku 4 korpusu łącznika. Łączna wielkość wszystkich otworów 20 stanowi od 20 do 70% wielkości obu powierzchni 30, 33 poprzeczki 19.

Otwory 20 służą nie tylko zmniejszeniu zużycia materiału, lecz także ułatwiają lub zwiększają skuteczność mocowania końcówek na elementach kształtowych w celu przymocowania poprzecznych żeber lub szczeblin w oknach tego typu. Ponadto otwory 20 mogą służyć do sterowania w pewnym zakresie przepływem sita molekularnego przez przekrój w kształcie litery U, gdyż hamują one niepożądany, bo powodujący zatykanie, zbyt szybki przepływ materiału ze względu na wywołany przez otwory wzrost tarcia płynącego materiału. Okazało się mianowicie, wbrew dotychczasowej opinii, według której najbardziej ekonomicznym sposobem postępowania jest jak najszybsze napełnianie pustej przestrzeni elementu kształtowego sitem molekularnym, że zbyt szybkie napełnianie powoduje stosunkowo intensywne ścieranie kulistych cząstek sita molekularnego z równoczesnym wytwarzaniem pyłu, który wnika przez zwróconą w stronę przestrzeni między szybowej, perforowaną ściankę pustego kształtowego elementu dystansowego do przestrzeni międzyszybowej, powodując jej zanieczyszczenie. Hamowanie przepływu za pomocą wspomnianych otworów 20 w poprzeczce 19 korpusu 1 łącznika stanowi środek zaradczy, który pozwala złagodzić to zjawisko.

Ponadto, jak wynika z fig. 6, istnieje możliwość co najmniej częściowego osłonięcia płytkami osłaniającymi 15, 16 otwartego przekroju w kształcie litery U od strony otworu D, przy czym w przykładzie wykonania ukazanym na fig. 6 z obu stron środka C korpusu umieszczono po jednej płytce osłaniającej. Te płytki osłaniające są zaopatrzone w otwory 25, 26 do wtłaczania metalowego tworzywa kształtowego elementu dystansowego, w związku z czym poza wytwarzanym przez paski oporowe, siłowym połączeniem pomiędzy prżylegającymi do siebie częściami łącznika liniowego i kształtowymi elementami dystansowymi powstaje również połączenie kształtowe, które dodatkowo wzmacnia osadzenie łącznika liniowego w kształtowych elementach dystansowych.

Ponadto, jak wynika z fig. 2 do 7, korpus 1 łącznika może być zaopatrzony w żebra poprzeczne 17, 18, których przedłużenie stanowią ograniczniki w postaci pasków oporowych 7, 8 i które są połączone ze znajdującymi się obok tych pasków oporowych 7, 8, paskami oporowymi 2. Te żebra poprzeczne, biegnące poprzecznie do wzdłużnej osi korpusu 1 łącznika, wystają poza krawędź obwodową 36 otworów 20, jak widać przykładowo na fig. 7. Pomiędzy środkiem C korpusu i leżącym z obu stron najbliżej niego otworem 20 jest umieszczone, jak również ukazano na fig. 7, co najmniej jedno żebro poprzeczne 17, 18, które ma zapobiegać wydostawaniu się sita molekularnego z otworów 20 do przestrzeni między szybowej w miejscu zetknięcia się obu, łączonych ze sobą, elementów kształtowych w obszarze środka C korpusu.

Ponadto żebra 17, 18 przy montażu korpusu łącznika w łączonych ze sobą kształtowych elementach dystansowych sczepiająsię z perforacją poprzeczki, działając tym samym jak dodatkowy element mocujący, który zapobiega poluzowaniu stykających się ze sobą końców obu połączonych kształtowych elementów dystansowych pod wpływem wstrząsów lub podczas transportu, i powstawaniu szczelin pomiędzy tymi elementami. Dlatego też, jak widać na fig. 7, z obu stron środka C korpusu można umieścić większą ilość takich żeber poprzecznych.

Wreszcie zewnętrzna powierzchnia 30 korpusu 1 łącznika może być tak wyprofilowana, że od jednego do drugiego końca korpusu łącznika rozciągają się dwa równoległe, ograniczone wgłębieniem 31, wypukłe wzdłużne paski 32, wystające z powierzchni tak daleko, jak żebra poprzeczne 17, 18, które je przecinają. Te wypukłe paski 32, 33 są również poprzerywane otworami 20, przy czym krawędzie otworów pokrywają się z powierzchnią pasków, jak widać na fig. 7. Ta konstrukcja służy dalszemu zwiększeniu wytrzymałości korpusu łącznika na skręcanie, gdyż po montażu wielowarstwowej szyby izolacyjnej połączone ze sobą końce kształtowych elementów dystansowych podlegają działaniu znacznych sił zginających.

180 456

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Łącznik liniowy z tworzywa sztucznego dla pustych, zwłaszcza stalowych, kształtowych elementów dystansowych dla wielowarstwowych szyb izolacyjnych, z płaskim, podłużnym korpusem, złożonym z dwóch odcinków, wkładanych w puste przestrzenie łączonych ze sobą kształtowych elementów dystansowych, przy czym powierzchnia obu odcinków korpusu łącznika jest zaopatrzona w ograniczniki dla czołowych powierzchni kształtowych elementów dystansowych, wkładanych w korpus łącznika, oraz w występy, przylegające do powierzchni korpusu łącznika i do wewnętrznej powierzchni ścianek kształtowych elementów dystansowych, przy czym przekrój korpusu łącznika ma kształt co najmniej zbliżony do litery U dla przepływu sita molekularnego, znamienny tym, że korpus (1) łącznika jest w środku swej długości usztywniony w kierunku promieniowym na obu wąskich bokach (3, 4) za pomocą skierowanych na zewnątrz elementów wzmacniających (5, 6) o kształcie garbów, naprzeciw każdego z których usytuowany jest co najmniej jeden ogranicznik w postaci elastycznego, nachylonego ku środkowi (C) korpusu, paska oporowego (7, 8), który z jednej strony jest dociśnięty przez czołową powierzchnię kształtowego elementu dystansowego do elementu wzmacniającego, z drugiej zaś stanowi ogranicznik wsuwania dla czołowej powierzchni kształtowego elementu dystansowego.
2. Łącznik liniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że ogranicznik w postaci paska oporowego (7, 8) spoczywa na elemencie wzmacniającym (5, 6).
3. Łącznik liniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy wzmacniające (5, 6) o kształcie garbów mają podcięcie (23, 24), na którym spoczywa dociśnięty pasek oporowy (7, 8).
4. Łącznik liniowy według zastrz. 3, znamienny tym, że podcięcie (23, 24) jest oddzielone przestrzennie od elementu wzmacniającego (5, 6) o kształcie garbu.
5. Łącznik liniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że ograniczniki w postaci pasków oporowych (7, 8) są umieszczone z obu stron środka (C) korpusu.
6. Łącznik liniowy według zastrz. 5, znamienny tym, że z obu stron środka (C) korpusu znajduje się po jednym ograniczniku w postaci paska oporowego (7, 8).
7. Łącznik liniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że ograniczniki w postaci pasków oporowych (7, 8) są umieszczone z jednej strony środka (C) korpusu.
8. Łącznik liniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że ograniczniki w postaci pasków oporowych (7, 8) są zaopatrzone na swych przednich wolnych końcach (13, 14) w skierowane promieniowo na zewnątrz noski (11, 12), stanowiące elementy oporowe dla czołowych powierzchni kształtowych elementów dystansowych.
9. Łącznik liniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że mający kształt litery U, przekrój poprzeczny korpusu (1) łącznika jest od strony otworu (D) osłonięty częściowo przez umieszczone w nim względnie nasadzone nań płytki osłaniające (15,16).
10. Łącznik liniowy według zastrz. 9, znamienny tym, że z obu stron środka (C) korpusu znajduje się po jednej płytce osłaniającej.
11. Łącznik liniowy według zastrz. 10, znamienny tym, że płytki osłaniające są umieszczone w odstępie względem środka (C) korpusu, zaś w nie osłoniętym płytkami obszarze kształtowego elementu dystansowego korpus (1) łącznika jest zaopatrzony w żebra poprzeczne (17,18).
12. Łącznik liniowy według zastrz. 11, znamienny tym, że ograniczniki w postaci pasków oporowych (7, 8) stanowią przedłużenie żeber poprzecznych (17,18).
13. Łącznik liniowy według zastrz. 11, znamienny tym, że żebra poprzeczne są połączone z paskami oporowymi (2), usytuowanymi obok pasków oporowych (7, 8), stanowiących ograniczniki.

180 456
14. Łącznik liniowy według zastrz. 11, znamienny tym, że żebra poprzeczne stanowią element blokujący, co najmniej częściowo, swobodny przekrój przepływu w korpusie łącznika.
15. Łącznik liniowy według zastrz. 9, znamienny tym, że w płytkach osłaniających (15, 16) znajdują się otwory (25, 26) do wtłaczania metalowego tworzywa kształtowego elementu dystansowego.
16. Łącznik liniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że mający kształt litery U przekrój korpusu (1) łącznika zawiera poprzeczkę (19) zaopatrzoną w otwory (20).
17. Łącznik liniowy według zastrz. 16, znamienny tym, że z obu stron środka (C) korpusu znajduje się kilka, umieszczonych jeden za drugim, otworów (20).
18. Łącznik liniowy według zastrz. 16, znamienny tym, że otwory (20) mają zarys, co najmniej zbliżony do eliptycznego, przy czym ich dłuższa oś jest poprzeczna względem wzdłużnej osi (B) korpusu (1) łącznika.
19. Łącznik liniowy według zastrz. 18, znamienny tym, że otwory (20) w poprzeczce (19) rozciągają się od jednego wąskiego boku (3) do drugiego przeciwległego wąskiego boku (4) korpusu łącznika.
20. Łącznik liniowy według zastrz. 16, znamienny tym, że otwory (20) mają obwodowe zukosowanie (29) w kierunku wewnętrznej powierzchni (33) poprzeczki (19) korpusu (1) łącznika.
21. Łącznik liniowy według zastrz. 16, znamienny tym, że powierzchnia otworów (20) stanowi od 20 do 70% obu powierzchni (30, 33) poprzeczki (19).
22. Łącznik liniowy według zastrz. 16, znamienny tym, że otwory (20) znajdują się w tej części poprzeczki (19), w której są osadzone elementy mocujące dla końcówek szczeblin okiennych.
23. Łącznik liniowy według zastrz. 21, znamienny tym, że na zewnętrznej powierzchni (30) poprzeczki (19) umieszczone są, biegnące poprzecznie względem wzdłużnej osi (B) korpusu (1) łącznika, żebra poprzeczne (17, 18) wystające poza obwodową krawędź (36) otworów (20).
24. Łącznik liniowy według zastrz. 23, znamienny tym, że pomiędzy środkiem (C) korpusu łącznika i otworem (20), leżącym z obu stron środka (C) i najbliżej niego, znajduje się co najmniej jedno żebro poprzeczne (17,18).
25. Łącznik liniowy według zastrz. 24, znamienny tym, że żebra poprzeczne (17, 18) stanowią barierę dla przedostawania się sita molekularnego z otworów (20) do przestrzeni międzyszybowej w miejscu zetknięcia się obu połączonych ze sobą, kształtowych elementów dystansowych w obszarze środka (C) korpusu.
26. Łącznik liniowy według zastrz. 24, znamienny tym, że żebra poprzeczne (17, 18) stanowią elementy mocujące, które w stanie obsadzenia korpusu (1) w łączonych ze sobą kształtowych elementach dystansowych sąsczepione z perforacją w poprzeczce (19).

* * *