PL180026B1 - Pochodne 5-heterocyklo-1,5-benzodiazepiny, sposób ich wytwarzania oraz kompozycja zawierajaca te zwiazki PL PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe związki, pochodne 5-heterocyklo-l ,5-benzodiazepiny o wzorze 1, sposób ich wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna zawierająca te związki. Dokładniej, przedmiotem wynalazku są związki wykazujące aktywność agonistyczną wobec receptorów CCK-A, pozwalając im w ten sposób modulować hormony gastrynę i cholecystokininę (CCK) u ssaków. Cholecystokininy (CCK) i gastryna są strukturalnie spokrewnionymi peptydami, występującymi w tkance przewodu pokarmowego i w centralnym układzie nerwowym. Cholecystokininy obejmująCCK-33, neuropeptyd o 33 aminokwasach w oryginalnie wydzielonej postaci, jego karboksyterminalny oktapeptyd, CCK-8 (także naturalnie występujący neuropeptyd), i postaci 39- i 12-aminokwasowe. Gastryna występuje w postaci 34-, 17- i 14-aminokwasowej, z minimalną aktywną sekwencj ą będącą C-terminalnym tetrapeptydem, Trp-Met-Asp-Phe-NH₂ (CCK-4), który jest pospolitym strukturalnym elementem wspólnym dla CCK i gastryny.

180 026

CCK i gastryna sążołądkowo-jelitowymi hormonami i neurotransmiterami w układzie nerwowym i obwodowym i wykonują swoje odpowiednie role biologiczne wiążąc się z poszczególnymi receptorami mieszczącymi się w różnych miejscach ciała. Istnieją co najmniej dwa podtypy receptorów cholecystokininy określane jako CCK-A i CCK-B i oba znajdująsię w obwodowym i centralnym układzie nerwowym.

Receptor CCK-A, zwykle nazywany receptorem „typu obwodowego”, znajduje się przede wszystkim w trzustce, pęcherzyku żółciowym, śledzionie, zwieraczu odźwiemika i na doprowadzających błędnych włóknach nerwowych. Receptory CCK typu A znajdują się także w mózgu w rozproszonych regionach i wytwarzają pewną liczbę efektów ENS. Dzięki zdolności CCK-8 i selektywnych wobec CCK typu A agonistów do hamowania pobierania pokarmu u kilku gatunków zwierząt, powstało duże zainteresowanie opracowywaniem nowych substancji działających jako środki agonistyczne CCK selektywne wobec receptora typu A, w celu stosowania w charakterze środków anorektycznych.

Receptory CCK-B lub gastryny znajdująsię w peryferalnych neuronach, mięśniu gładkim żołądkowo-jelitowym i śluzówce żołądkowo-jelitowej, w szczególności w komórkach okładzinowych, ECL, D i głównych. Receptory CCK-B przeważają też w mózgu i podejrzewa się je o udział w kontrolowaniu lęku, podniecenia i działania środków neuroleptycznych.

Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4988692 Gasca i in. opisuje grupę pochodnych 3-acylamino-l-alkilo-5-fenylo-l,5-benzodiazepiny zachowujących się jak antagoniści cholecystokininy odwracając lub blokując działanie endogennego hormonu na jego receptory.

Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4490304 i zgłoszenia PCT nr WO90/06937 i WO91/19733 opisująpeptydowe pochodne wykazujące aktywność agonistyczną CCK-A. Takie związki ujawniono w związku z regulowaniem apetytu, a także leczeniem i/lub zapobieganiem zaburzeniom żołądkowo-jelitowym lub zaburzeniom centralnego układu nerwowego u zwierząt, a szczególnie ludzi.

Opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5187154, dołączany niniejszym jako odnośnik literaturowy, opisuje zastosowanie neuropeptydu cholecystokininy (CCK) do zwalczania opróżniania żołądka u pacjentów w stanie wczesnej nieinsulinozależnej cukrzycy i cierpiących na gwałtowne opróżnianie żołądka. Ponadto opis ujawnia, że związki inhibitujące opróżnianie żołądka mogą być przydatne do łagodzenia lub usuwania objawów związanych z cukrzycą wczesną lub stanem przedcukrzycowym. Konkretne objawy obejmują podwyższony poziom glukozy we krwi i insuliny, oporność na insulinę, zwiększoną podatność na infekcję lub cukromocz, przy zachowaniu normalnego poziomu opróżniania żołądka.

Odkryliśmy obecnie nową grupę pochodnych 5-heterocyklo-l,5-benzodiazepiny wykazujących aktywność agonistycznąwobec receptora CCK-A, pozwalającego im więc na modulowanie hormonów gastryny i cholecystokininy (CCK) u ssaków. Pewne z tych związków wykazują też aktywność antagonistyczną na receptorach CCK-B.

Przedmiotem wynalazku są więc związki o wzorze ogólnym (I)

R

i ich fizjologiczne sole i solwaty, w którym to wzorze X oznacza atom wodoru lub chlorowiec;

180 026 z oznacza liczbę 1 lub 2;

R¹ oznacza grupę -NR⁴R⁵, gdzie R⁴ oznacza propyl lub izopropyl, a R⁵ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony atomami fluoru, grupą hydroksylową metoksylową dwumetyloaminową lub morfolinową

R² oznacza grupę indolilową lub NHRj ], w której R] j oznacza fenyl lub fenyl podstawiony grupą karboksylową

R³ oznacza pirydyl, pirymidynyl lub l,3,5-trójmetylo-lH-pirazol-4-il.

Szczególnie interesującą grupą R¹ jest grupa, w której R⁴ oznacza izopropyl i R⁵ oznacza 4-metoksyfenyl.

Gdy R² oznacza grupę NHR¹¹, R¹¹ dogodnie oznacza fenyl ewentualnie podstawiony karboksylem.

Gdy R¹¹ oznacza monopodstawioną grupę fenylową podstawienie dogodnie zachodzi w pozycji meta.

Gdy R³ oznacza pirydyl, przykłady odpowiednich grup obejmują 2-pirydyl, 3-pirydyl i 4-pirydyL

Gdy R³ oznacza pirymidynyl, przykłady odpowiednich grup obejmują 2-pirymidynyl i 5-pirymidynyl.

Gdy R³ oznacza pirazolil, przykłady odpowiednich grup obejmują 1,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-il.

Przykłady szczególnie odpowiednich grup R³ obejmują pirydyl, np. 2-pirydyl, 3-pirydyl, 4-pirydyI, pirymidynyl np. 2-pirymidynyl lub 5-pirymidynyl lub l,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-il.

Szczególnie interesującą klasą związków według niniejszego wynalazku wykazującą wysokie i selektywne powinowactwo do receptora CCK-A, jak też wyjątkową skuteczność, stanowi klasa z R² oznaczającą grupę indolową. W tej grupie szczególnie przydatne związki to związki, w których R⁴ oznacza izopropyl, R^s oznacza p-metoksyfenyl i R³ oznacza pirydyl, pirymidynyl lub 1,3,5-trimetylo-1 H-pirazol-4-il, lub w szczególności R³ oznacza 3-pirydyl i X oznacza atom wodoru.

Korzystne związki według wynalazku obejmują:

{l-[Izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo)-2,4-diokso-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-amid kwasu lH-indoło-2-karboksylowego;

{l-[Izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo)-2,4-diokso-5-pirymidyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-1 H-benzo[b] [ 1,4]diazepin-3-ylo} -amid kwasu 1 H-indolo-2-karboksylowego;

2-(2,4-Diokso-3-(3-fenylo-ureido)-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid i ich enancjomery.

Szczególnie korzystny związek według wynalazku to {1 -[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro- lH-benzo[b] [ 1,4]diazepin-3-ylo}-amid kwasu lH-indolo-2-karboksylowego i jego enancjomery.

Stosowany tutaj termin alkil ma zasadniczo oznaczać zarówno prostołańcuchowe, jak i rozgałęzione alifatyczne izomery odpowiedniego alkilu. Np., C_M-alkil ma obejmować metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, izobutyl, t-butyl, n-pentyl, itp.

Termin cykloalkil stosowany tutaj ma oznaczać wszystkie alicykliczne izomery odpowiedniego alkilu. Np., termin C₃.₆-alkil, stosowany tutaj, ma obejmować takie grupy, jak cyklopropyl, cyklopentyl i cykloheksyl.

Termin chlorowiec ma oznaczać F, Cl, Br lub I.

Termin tetrazol jako grupa lub część grupy odnosi się do ugrupowania (lH)-tetrazol-5-ilowego i jego tautomerów.

Fachowcy zrozumieją że w związkach o wzorze (I) istnieją centra steryczne. Odpowiednio, wynalazek obejmuje wszystkie możliwe stereoizomery i geometryczne izomery o wzorze (I) i obejmuje nie tylko związki racemiczne, ale także optycznie aktywne izomery. Gdy związek o wzorze (I) jest potrzebny jako pojedynczy enancjomer, można go otrzymać albo przez rozdzielenie końcowego produktu, albo stereospecyficzną syntezę z izomerycznie czystego substratu, albo dowolnego dogodnego związku pośredniego. Rozdzielenie końcowego produktu, związku

180 026 pośredniego lub substratu można prowadzić odpowiednim znanym sposobem. Patrz np., Stereochemistry of Carbon Compounds E. L. Eliela (Mcgraw Hill, 1962) i Tables of Resolving Agents S. H. Wilena. Ponadto w sytuacjach, w których tautomery związków o wzorze (I) sąmożliwe, niniejszy wynalazek ma obejmować wszystkie tautomeryczne formy związków.

Fachowcy zrozumieją też, że związki według niniejszego wynalazku można także stosować w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej soli lub solwatu. Fizjologiczne dopuszczalne sole związków o wzorze (I) obejmująkonwencjonalne sole tworzone przez farmaceutycznie dopuszczalne nieorganiczne lub organiczne kwasy, a także czwartorzędowe amoniowe sole addycyjne kwasów.

Konkretne przykłady odpowiednich soli obejmują sole kwasu chlorowodorowego, bromowodorowego, siarkowego, fosforowego, azotowego, nadchlorowego, fumarowego, octowego, propionowego, bursztynowego, glikolowego, mrówkowego, mlekowego, maleinowego, winowego, cytrynowego, pamowego, malonowego, hydroksymaleinowego, fenylooctowego, glutamowego, benzoesowego, salicylowego, fumarowego, toluenosulfonowego, metanosulfonowego, naftaleno-2-sulfonowego, benzenosulfonowego i tym podobnych. Inne kwasy, takie jak szczawiowy, choć same nie są farmaceutycznie dopuszczalne, mogąbyć przydatne do 'wytwarzania soli przydatnych jako związki pośrednie do otrzymywania związków według wynalazku i ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli. Dalsze odniesienia do związku według wynalazku obejmują związki o wzorze (I) i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole i solwaty.

Związki według niniejszego wynalazku wykazują aktywność agonistyczną CCK-A i mogąbyć uważane za pełnych lub częściowych agonistów cholecystokininy, ponieważ wiążąsię z receptorami CCK-A i w pełni lub częściowo stymulująkurczenie pęcherzyka żółciowego i/lub redukuje paradygmat pobierania pokarmu u zwierząt.

Jako agoniści receptorów CCK-A, związki według niniejszego wynalazku sąprzydatnymi środkami anorektycznymi korzystnie leczącymi otyłość, a także spokrewnione patologie, takie jak cukrzyca lub nadciśnienie. Ponadto, ujawnione tu związki są nowym środkiem indukcji stanu nasycenia, pozwalając na regulację apetytu i modyfikację pobierania pokarmu u ssaków, szczególnie ludzi, w celu regulowania apetytu, leczenia otyłości i utrzymywania utraty masy ciała. Związki są także przydatne do leczenia nie-insulinozależnej cukrzycy związanej z gwałtownym opróżnianiem żołądka.

Ponadto, pewne związki według niniejszego wynalazku mogą także wykazywać pewną aktywność antagonistycznąna pewnych zależnych od miejsca receptorach CCK-B i gastryny, na co wskazuje inhibicja stymulowanego CCK-4 kurczenia wydzielonego podłużnego mięśnia krętnicy - myenteric plexus - świnki morskiej i stymulowanego pentagastryną wydzielania kwasu w wydzielonej śluzówce żołądka szczura zgodnie z procedurami opisanymi przez M. Patela i C. F. Spraggsa w Br. J. Pharmac., (1992), 106,275-282 i przez J. J. Reevesa i R. Stablesa w Br. J. Pharmac., (1985), 86, 677-684.

Względne powinowactwa związków według wynalazku do receptorów CCK-A i CCK-B można określić stosując znane konwencjonalne procedury, takie jak opisana przez Fomosa i in. w J. Pharmacol Exp. Ther., 1992, 261, 1056-1063.

Zdolność związków według wynalazku do inhibicji wydzielania kwasu żołądkowego, takiego jak wydzielanie stymulowane pentagastryną, można określić dla przytomnych szczurów z przetoką żołądkową stosując sposoby opisane przez Hedgesa i Parsonsa, Journal of Physiology, 1977, 267, 191-194.

Związki o wzorze (I) inhibitująlub opóźniają opróżnianie żołądka, co można określić stosując standardowe testy. Tak więc np. szczury pozbawione pokarmu przez 18 godzin można potraktować najpierw badanym związkiem podawanym dootrzewnowe w określonym czasie (20 minut) przed podaniem im metylocelulozowego pokarmu przez zgłębnik. Pokarm zawiera składnik znakujący, taki jak czerwień fenolowa. Po specyficznych założonych okresach szczury zabija się i określa ilość pokarmu w żołądku mierząc stężenie substancji znakującej. Wartość tę następnie porównuje się z wartością dla zwierzęcia kontrolnego nie traktowanego badanym związkiem.

180 026

Związki według wynalazku okazały się mieć szczególnie korzystny profil aktywności w kategoriach dobrej dostępności doustnej połączonej ze względnie dobrą rozpuszczalnością w wodzie.

W szczególności, przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól lub solwat do stosowania w leczeniu, i w szczególności, w medycynie człowieka.

Zgodnie z wynalazkiem, związki o wzorze (I) lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole lub solwaty znajdują zastosowanie do wytwarzania leku do leczenia stanów, w których terapeutycznie korzystna jest modyfikacja działania CCK i/lub gastryny.

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, przedmiotowe związki o wzorze (I) lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole lub solwaty znajdują zastosowanie do leczenia ssaków, w tym człowieka, w szczególności leczenia stanów, w których terapeutycznie korzystna jest modyfikacja działania CCK i/lub gastryny, poprzez podanie pacjentowi terapeutycznie skutecznej ilości przedmiotowego związku.

Fachowcy zrozumieją że odniesienia do leczenia rozciągają się na profilaktykę, a także leczenie ustalonych chorób lub symptomów. Ponadto należy rozumieć, że ilość związku według wynalazku wymagana do stosowania w leczeniu będzie się zmieniała wraz z naturą leczonego stanu oraz wieku i stanu pacjenta i będzie ostatecznie zależała od decyzji właściwego lekarza lub weterynarza. Jednak dawki do leczenia dorosłego człowieka będą mieściły się zwykle w zakresie 0,02 - 5000 mg dziennie, np., 1-1500 mg dziennie. Żądaną dawkę dogodnie podać jednorazowo lub w podzielonych porcjach podawanych we właściwych odstępach, na przykład jako dwie, trzy, cztery lub więcej porcji dziennie.

Chociaż możliwe jest podawanie lecznicze związków według niniejszego wynalazku w postaci surowego związku chemicznego, korzystne jest komponowanie aktywnego składnika w farmaceutycznej kompozycji. Tak więc przedmiotem niniejszego wynalazku jest też farmaceutyczna kompozycja zawierająca związek o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól z jednym lub kilkoma farmaceutycznie dopuszczalnymi nośnikami i, ewentualnie, innymi leczniczymi i/lub profilaktycznymi składnikami. Nośnik(i) muszą być „dopuszczalne” w sensie zgodności z innymi składnikami kompozycji i nieszkodliwości dla przyjmującego.

Kompozycje według niniejszego wynalazku obejmują kompozycje specjalnie sporządzane do podawania doustnego, pozajelitowego, wszczepiennego, lub doodbytniczego, jednak korzystne jest podawanie doustne. Do podawania doustnego dla zwierząt kompozycja może przybrać postać tabletek lub dużych tabletek skomponowanych w konwencjonalny sposób. Tabletki i kapsułki do podawania doustnego mogą zawierać konwencjonalne zarobki, takie jak środki wiążące (np. syrop, guma arabska, żelatyna, sorbitol, tragakant, kleik skrobiowy lub poliwinylopirolidon), wypełniacze (np. laktoza, cukier, mikrokrystaliczna celuloza, skrobia kukurydziana, fosforan wapnia lub sorbitol), środki smarujące (np. stearynian magnezu, kwas stearynowy, talk, glikol polietylenowy lub krzemionka), środki dezintegrujące (np. skrobia ziemniaczana lub skrobioglikolan sodu) lub środki zwilżające, takie jak laurylosiarczan sodu. Tabletki można powlekać zgodnie ze sposobami dobrze znanymi fachowcom. Odpowiednie powłoki tabletkowe obejmują konwencjonalne powłoki jelitowe.

Alternatywnie, związki według niniejszego wynalazku można włączać w doustne ciekłe kompozycje, takie jak np. wodne lub olejowe zawiesiny, roztwory, emulsje, syropy lub eliksiry. Ponadto, kompozycje zawierające te związki można wytwarzać jako suchy produkt do uzupełniania wodą lub innymi odpowiednimi nośnikami przed użyciem. Takie ciekłe kompozycje mogą zawierać konwencjonalne dodatki, takie jak środki zawiesinujące, takie jak syrop sorbitolowy, metyloceluloza, syrop glukoza/cukier, żelatyna, hydroksyetyloceluloza, karboksymetyloceluloza, żel stearynianu glinu lub uwodornione jadalne tłuszcze; środki emulgujące, takie jak lecytyna, monooleinian sorbitanu lub guma arabska; nośniki niewodne (które mogą obejmować oleje jadalne), takie jak olej migdałowy, frakcjonowany olej kokosowy, estry olejowe, glikol propylenowy lub alkohol etylowy; i konserwanty, takie jak p-hydroksybenzoesany metylu lub

180 026 propylenowy lub alkohol etylowy; i konserwanty, takie jak p-hydroksybenzoesany metylu lub propylu lub kwas sorbowy. Takie kompozycje można też wytwarzać jako czopki, np., zawierające konwencjonalne podstawy do czopków, takie jak masło kakaowe lub inne glicerydy.

Doustnie związki według wynalazku dogodnie podaje się jako jelitowe powlekane tabletki lub kapsułki z jelitowymi materiałami lub powlekane jelitową warstwą.

Ponadto, kompozycje według niniejszego wynalazku można komponować do pozajelitowego podawania metodą wstrzykiwania lub ciągłego wlewania. Kompozycje do wstrzykiwania mogą przybierać takie formy jak zawiesiny, roztwory lub emulsje w nośnikach olejowych lub wodnych, i mogą zawierać środki komponujące, takie jak środki zawiesinujące, stabilizujące i/lub dyspergujące. Alternatywnie, składnik aktywny może mieć postać proszku do rozprowadzania z odpowiednim nośnikiem (np. sterylną, apirogenną wodą) przed użyciem.

Kompozycja według wynalazku może także występować jako preparat depotowy. Takie długo działające kompozycje można podawać jako implanty (np. podskórnie lub domięśniowo) lub metodą domięśniowego wstrzykiwania. Odpowiednio, związki według wynalazku można komponować z odpowiednimi polimerycznymi lub hydrofobowymi materiałami (np. jako emulsję w dopuszczalnym oleju), żywicami jonowymiennymi lub jako słabo rozpuszczalne pochodne, np. słabo rozpuszczalna sól.

Kompozycje według wynalazku mogą zawierać 0,1-99% aktywnego składnika, dogodnie 30-95% dla tabletek i kapsułek i 3-50% dla ciekłych kompozycji.

Przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania związków o wzorze ogólnym (I) i ich fizjologicznych soli i solwatów.

Związki o wzorze ogólnym (I) i ich sole można wytwarzać ogólnymi sposobami podanymi dalej. W poniższym opisie grupy R¹ - R¹² i X są takie, jak zdefiniowano dla związków o wzorze (I) jeśli nie podano inaczej, lub mogą być grupami przekształcalnymi w nie.

Zatem w każdym z tych procesów może być potrzebne i/lub pożądane zabezpieczenie wrażliwych lub reaktywnych grup. Zabezpieczające grupy wykorzystuje się zgodnie ze standardowymi sposobami syntezy organicznej (T. W. Green i P. G. M. Watts (1991) Protecting Groups in Organie Synthesis, John Wiley & Sons). Grupy te usuwa się na dogodnym etapie syntezy stosując sposoby znane fachowcom. Tak więc, np., grupy aminowe można zabezpieczać grupą wybranąz grupy obejmującej arylometyl (np. benzylo), acyl lub sulfonyl, np. allilosulfonyl, ftalimid lub tosyl; zabezpieczające grupy usuwa się w razie potrzeby odpowiednio metodą hydrolizy lub hydrogenolizy stosując standardowe warunki. Grupy hydroksylowe i karboksylowe można zabezpieczać stosując dowolne konwencjonalne zabezpieczające grupy hydroksylowe lub karboksylowe. Przykłady odpowiednich grup zabezpieczających grupy hydroksylowe lub karboksylowe obejmują grupy wybrane z grupy obejmującej alkil, np. metyl, t-butyl lub metoksymetyl, arylometyl np. benzyl, difenylometyl, lub trifenylometyl, heterocykliczne grupy, takie jak tetrahydropiranyl, acyl np. acetyl lub benzoil i grupy sililowe, takie jak trialkilosilil, np. t-butylodimetylosilil. Grupy zabezpieczające hydroksyl można usuwać konwencjonalnymi technikami. Tak więc, np., grupy alkilowe, sililowe, acylowe i heterocykliczne można usuwać metodą hydrolizy w kwasowych lub zasadowych warunkach. Grupy ary lornety lowe, takie jak trifenylometylowa, można podobnie usuwać metodą hydrolizy w warunkach kwasowych. Grupy arylometylowe, takie jak benzyl można odcinać metodą hydrogenolizy w obecności katalizatora z metalu szlachetnego, takiego jak pallad na węglu. Grupy sililowe można także dogodnie usuwać stosując źródło jonów fluorkowych, takie jak fluorek tetra-n-butyloamoniowy.

Zgodnie z pierwszym ogólnym sposobem A; związki o wzorze (I) można wytwarzać w reakcji aminy o wzorze (ΠΙ), w którym R', R², R³, X i z mająznaczenia zdefiniowane dla wzoru (I)

180 026 i

R

ze związkiem R¹¹Y (IV), w którym Y oznacza grupę -NCO, HNCOC1 lub NHCORa, gdzie R_a oznacza grupę nitrową podstawioną grupą fenoksylową lub 1-imidazolową.

Reakcja dogodnie zachodzi w obecności odpowiedniego rozpuszczalnika, takiego jak chlorowcowęglowodór (np. dichlorometan), eter (np. tetrahydrofuran) lub nitryl (np. acetonitryl) lub ich mieszanina w temperaturach 0° - 80°C.

Związki o wzorze (IV), w którym Y oznacza -NCO można nabyć lub wytworzyć w reakcji amin H₂N-Rⁿ z fosgenem lub trifosgenem w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak chlorek metylenu. Związki o wzorze (IV), w którym Y oznacza NHCOC1 wytwarza się także w reakcji amin H2NR^h z fosgenem lub trifosgenem w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak chlorek metylenu. Związki o wzorze (IV), w którym Y oznacza NHCORa i R_a oznacza grupę 1-imidazolową, wytwarza się działając na aminy H₂N-R’¹ karbonylodiimidazolem w odpowiednim rozpuszczalniku (dichlorometan, eter, tetrahydrofuran) w temperaturze 0-80°C (dogodnie w temperaturze pokojowej). Związki o wzorze (IV), w którym Y oznacza HNCORa i oznacza grupę fenoksylową podstawioną nitrową wytwarza się w reakcji amin H2N-Rⁿ z właściwym chloromrówczanem RaCOCl w obecności zasady (pirydyna, trietyloamina) w odpowiednim rozpuszczalniku (dichlorometan) i w temperaturze 0 - 50°C.

Zgodnie z kolejnym ogólnym sposobem B, związki o wzorze (I) można wytwarzać w reakcji związku pośredniego o wzorze (V)

w którym Y oznacza grupę -NCO, -NHCOC1 lub NHCORa, w którym R_a oznacza grupę fenoksylową podstawioną nitrową lub grupę 1-imidazolową z aminą (VI)

H₂N-Rⁿ (VI) i ewentualnie w obecności zasady, takiej jak trzeciorzędowa amina (np. trietyloamina).

Reakcję dogodnie prowadzi się w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak chlorowcowany węglowodór (np. dichlorometan) lub eter (np. tetrahydrofuran) lub amid (np. N,N-dimetyloformamid) ewentualnie w temperaturze od pokojowej do temperatury wrzenia rozpuszczalnika.

Dogodnie związki o wzorze (V) wytwarza się in situ z aminy (ΠΙ)

180 026

W pewnym aspekcie sposobu (B), gdy Y oznacza grupę NHCOR_a i Ra oznacza grupę 1-imidazolową, imidazolid (V) można wytwarzać in situ, i wówczas aminę o wzorze (VI) zmiesza się ze związkiem o wzorze (III).

R

w obecności karbonylodiimidazolu w opisanych warunkach.

W sposobie B, gdy Y oznacza grupę NHCOR_a i R_a oznacza grupę fenoksyIową podstawioną nitrową, reakcję z pierwszorzędową aminą(VI) korzystnie prowadzi się w obecności zasady, takiej jak trzeciorzędowa amina, np. trietyloamina.

W sposobie B, gdy Y oznacza grupę izocyjanianową-N=C=O, reakcję z pierwszorzędową aminą (VI) korzystnie prowadzi się w aprotonowym rozpuszczalniku, takim jak chlorowcowęglowodór, np. chlorek metylenu. Dogodnie izocyjanian wytwarza się in situ przed dodaniem pierwszorzędowej aminy (VI).

Związki o wzorze (V), w którym R_a oznacza ewentualnie podstawioną grupę fenoksy Iową, można wytwarzać z pierwszorzędowej aminy (III) w reakcji z odpowiednio podstawionym grupą nitrową fenylochloromrówczanem w obecności zasady, takiej jak pirydyna. Reakcję można prowadzić w rozpuszczalniku, takim jak chlorowcowęglowodór, np. dichlorometan i w temperaturze 0 -50°C.

Związki o wzorze (V), w których R_a oznacza grupę 1-imidazolową, można wytwarzać przez poddanie związku o wzorze (III) reakcji z karbonylodiimidazolem w obecności odpowiedniego rozpuszczalnika, takiego jak chlorowcowany węglowodór (np. dichlorometan) lub eter (np. tetrahydrofuran) w temperaturze od 0° do 80° (dogodnie w temperaturze pokojowej).

Związki o wzorze (V), w których Y oznacza grupę izocyjanianową-N=C=O lub chlorek karbamoilu -NHCOC1 można wytwarzać z pierwszorzędowej aminy (III) w reakcji z fosgenem (COC1₂) lub trifosgenem w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak chlorek metylenu.

Zgodnie z kolejnym ogólnym sposobem C związki o wzorze (1) można także wytwarzać w reakcji związku o wzorze (VII)

z chlorowcoacetamidem o wzorze (VIII)

R'COCH₂hal (VIII) w którym hal = Cl lub Br.

180 026

Reakcję dogodnie prowadzi się przez poddanie związku o wzorze (VII) działaniu silnej zasady, takiej jak wodorek sodu w polarnym aprotonowym rozpuszczalniku, takim jak N,N-dimetyloformamid, a następnie reakcji z halogenkiem acetylu (VIII).

Halogenek acetylu (VIII) wytwarza się w reakcji aminy R^H z odpowiednim bromkiem chlorowcoacetylu w dichlorometanie w temperaturze 0°C, z odpowiednią zasadą, taką jak trietyloamina.

Aminy R*-H, w których R¹ oznacza grupę -NR⁴R⁵, można wytwarzać przez redukcyjne alkilowanie aminy H₂N=R⁵ właściwym aldehydem lub ketonem.

Zgodnie z ogólnym sposobem D, związki o wzorze ogólnym (I) można także wytwarzać w reakcji związku pośredniego o wzorze (III) z kwasami o wzorze (IX), jak opisano poniżej.

HOOC-R² (IX)

Tak więc reakcję związków pośrednich o wzorze (ΙΠ) z kwasem o wzorze (IX) można prowadzić w obecności odpowiedniego środka dehydratującego, takiego jak dicykloheksylokarbodiimid (DCC), chlorowodorku l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiirnidu (EDC) lub heksafluorofosforanu 4-benzotriazol-1 -iloksytris-(dimetyloamino)fosfoniowego (BOP, szczególnie w obecności odpowiedniego alkoholu (N-hydroksylosukcynimid lub N-hydroksybentriazol).

Alternatywnie, związki o wzorze ogólnym (I) można otrzymać w reakcji związków pośrednich o wzorze (ΠΙ) z aktywowaną pochodną kwasu (IX), taką jak chlorek kwasowy lub bezwodnik, w tym mieszane bezwodniki.

Korzystne rozpuszczalniki dla ogólnego sposobu D obejmująN,N-dimetyloformamid lub dichlorometan. Korzystne temperatury wynoszą 0-60°C. Korzystne zasady dla tej reakcji obejmują trietyloaminę, N-metylomorfolinę lub Ν,Ν-dimetyloaminopirynę (DAMP).

Zgodnie z następnym ogólnym sposobem (E) związki o wzorze (I) można wytwarzać w reakcji związku odpowiadającego związkowi o wzorze (I), w którym R³ oznacza atom wodoru, a halogenkiem R³hal (w którym hal oznacza Cl lub Br i R³ oznacza grupę zdefiniowaną dla wzoru (I), a konkretnie grupę heteroarylową, np. pirydyl, pirymidynyl itp.). Reakcję dogodnie prowadzi się w obecności miedzi metalicznej i octanu potasu w obecności rozpuszczalnika, takiego jak dimetylosulfotlenek lub Ν,Ν-dimetyloformamid i korzystnie w temperaturze 25-100°C.

Zgodnie z kolejnym ogólnym sposobem (F) związki według wynalazku można przekształcić w inne związki według wynalazku. Tak więc, np. związki o wzorze (I), w którym R⁸ oznacza grupę (CH^ijCOjH można wytwarzać w reakcji związku o wzorze (I), w którym R⁸ oznacza atom wodoru, ze związkiem Br(CH₂)_bCOOR*, w którym R* oznacza C_M-alkil w obecności silnej zasady, takiej jak wodorek sodu, następnie usuwając grupy zabezpieczające grupy karboksylowe w konwencjonalnych procedurach, np. kwasowej lub zasadowej hydrolizie.

Związki o wzorze (I), w których R¹¹ oznacza fenyl podstawioną grupę alkoksylokarbonylową, można także zhydrolizować konwencjonalnymi sposobami, np. metodą kwasowej hydrolizy z wytworzeniem związku o wzorze (I), w którym R¹¹ oznacza fenyl podstawiony karboksylem.

Związki o wzorze (III) można wytwarzać przez redukcję związków o wzorze (X) i

COR

w którym W oznacza CH-N3 lub C=N-NHPh.

(X)

180 026

Związki o wzorze (X), w którym W oznacza CH-N₃ można zredukować do związku o wzorze (ΠΙ) metodą uwodornienia w obecności odpowiedniego katalizatora, takiego jak 5-10% pallad na nośniku, takim jak węgiel lub węglan wapnia, lub tlenek platyny (IV). Reakcja dogodnie zachodzi w obecności rozpuszczalnika, takiego jak alkohol (np. etanol), ester (np. octan etylu) lub kwas octowy.

Związki o wzorze (X), w którym W oznacza C=N-NHPh można zredukować do związku o wzorze (ΠΓ) w reakcji z cynkiem i kwasem octowym. Reakcję można prowadzić w temperaturze 0-50°C.

Związki o wzorze (X), w którym W oznacza CHN₃ można wytwarzać ze związku o wzorze (X), w którym W oznacza CH₂, działaniem silnej zasady, takiej j ak wodorek sodu lub heksametylodisilazyd potasu lub t-butanolan potasu, a następnie azydkiem triizopropylobenzenesulfonylu lub di-t-butoksyazydodikarboksylanem. Reakcja dogodnie zachodzi w rozpuszczalniku, takim jak eter (np. tetrahydrofuran) w temperaturze od -78° do 20°.

Związki o wzorze (ΠΙ) można także wytwarzać w reakcji związku o wzorze (X), w którym W oznacza CH₂ z odpowiednią zasadą, taką jak bis(trimetylosililo)amidek sodu i O-(difenylofosfenylo)hydroksylamina, w rozpuszczalniku, takim jak dimetyloformamid.

Związki o wzorze (X), w których W oznacza C=NNHPh lub CH₂ można wytwarzać w reakcji orto-fenylenodiaminy (XI) z chlorkiem dikwasu (XII), w którym Q oznacza CH₂ lub C=NNHPh, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak eter, np. tetrahydrofuran i

cor <fH₂

I3

R (xi) (xii)

Związek o wzorze (XII), w którym Q oznacza C = NNHPh, można wytwarzać w reakcji kwasu ketomalonowego z fenylohydrazonem, a następnie reakcji z pentachlorkiem fosforu.

Związki o wzorze (XI) są albo znanymi związkami, albo można je wytwarzać analogicznymi sposobami. Tak więc, np. związek o wzorze (XI) można wytwarzać przez alkilowanie aminy (XHI).

R³ (XIII)

Aminę (XIII) można poddać reakcji ze związkiem R]COCH₂hal, w którym hal oznacza chlor lub brom, ewentualnie w obecności jodku sodu w rozpuszczalniku, takim jak N,N-dimetyloformamid i zasadzie, takiej jak węglan potasu.

Alternatywny sposób wytwarzania związku pośredniego o wzorze (ΠΙ) opisanego powyżej, obejmuje działanie na związek pośredni o wzorze (XIV) wodorkiem sodu, a następnie dodanie chlorowcoacetamidu (VHI) w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak N,N-dimetyloformamid, w temperaturze 0°C, z wytworzeniem zabezpieczonego związku pośredniego o wzorze (XV)

180 026

(χιν) (χν)

Związek pośredni (XVI) można przekształcić w aminę (III) traktuj ąc j ąHbr w chlorku metylenu.

Związek pośredni (XIV) otrzymuje się ze związku pośredniego o wzorze (XVI) w reakcji z benzyloksychloromrówczanem w dichlorometanie, stosując trietyloaminę jako zasadę. Reakcja dogodnie biegnie w temperaturze pokojowej.

(XVI)

Związek pośredni (XVI) wytwarza się z fenylenodiaminy (ΧΙΠ) w poniższym procesie.

Reakcja diaminy (ΧΠΙ) z chlorkiem p-metoksybenzoilu, a następnie redukcja powstałego amidu wodorkiem litowo-glinowym daje N-zabezpieczoną diaminę (XVII)

(XVII)

180 026

Reakcja związku (XVII) z chlorkiem dikwasu (ΧΠ; Q=C=NNHPh), a następnie redukcja cynkiem i kwasem octowym daje aminę (XVIII)

(XVIII)

Związek o wzorze (XVIII) można przekształcić w żądany związek (XVI) w reakcji z Ce(NO₂)₆NH₄ (azotan cerowo-amonowy).

Związki o wzorze (VII) można wytwarzać ze związku o wzorze (XVI) stosując ogólne sposoby A, B lub C opisane powyżej.

Związki odpowiadające związkom o wzorze (I), w którym jednak R³ oznacza atom wodoru, można wytwarzać z odpowiedniej aminy (III), w której R³ oznacza wodór, stosując ogólne sposoby A, B i C. Związki o wzorze (III), w którym R³ oznacza wodór, można wytwarzać stosując ogólne sposoby opisane powyżej dla wytwarzania związków o wzorze (IH), w którym R³ oznacza grupę heterocykliczną, ale stosując związki pośrednie, w których R³ oznacza grupę p-metoksybenzylową, którą można następnie usunąć w konwencjonalny sposób.

Tak więc reakcja diaminy (XIX)

<xix) z chlorowcoacetamidem (VIII) daje dipodstawioną diaminę (XX)

(XX)

180 026

Reakcja związku (XX) z chlorkiem dikwasu (XII), w którym Q oznacza C=NNHPh, a następnie redukcja cynkiem i kwasem octowym daje benzodiazepinę (XIX) i

(xxi)

Reakcja związku o wzorze (XXI) z azotanem cerowo-amonowym daje związek odpowiadający związkowi o wzorze (ΙΠ), w którym R³ oznacza atom wodoru.

Diaminę (XIX) można wytwarzać w reakcji nitro-flurowej pochodnej (XXII)

(XXII) z p-metoksybenzylaminą, a następnie redukcji grupy nitrowej.

Związki o wzorze (X), w którym W oznacza CH₂, można wytwarzać w reakcji związku o wzorze (ΧΧΙΠ), w którym X, z i R¹ mają znaczenia zdefiniowane dla wzoru (I)

(XXIII)

-1 n z bromkiem R Br (w którym R ma znaczenia zdefiniowane powyżej) w obecności pyłu miedzi i octanu potasu. Reakcję korzystnie prowadzi się w polarnym rozpuszczalniku, takim jak dimetyloformamid i z ogrzewaniem.

Związek (XXIII) można wytwarzać w reakcji diaminy (XXIV), w której X_b z i R¹ mają znaczenia zdefiniowane powyżej.

(XXIV)

180 026 z dichlorkiem malonylu w podobny sposób, jak opisano dla wytwarzania związku o wzorze (X), w którym W oznacza CH₂.

Związki o wzorze (I) zawierają co najmniej jeden asymetryczny atom węgla, dokładnie atom węgla pierścienia diazepinowego, do którego jest przyłączona podstawiona grupa mocznikowa. Konkretne enancjomery związków o wzorze (I) można otrzymać rozdzielając recemiczny związek z użyciem konwencjonalnych procedur, takich jak chirałna HPLC. Alternatywnie żądany enancjomer można wytwarzać z odpowiedniej enancjomerycznej aminy o wzorze (ΠΙ) stosując dowolny sposób opisany powyżej do wytwarzania związków o wzorze (I) z amin (III). Enancjomery aminy (III) można wytwarzać z recemicznej aminy (II) stosując konwencjonalne procedury, takie jak tworzenie soli z odpowiednim optycznie aktywnym kwasem lub metodąpreparatywnej chiralnej HPLC.

Przykłady

Następujące przykłady podano w celu zilustrowania syntezy pewnych konkretnych związków według niniejszego wynalazku i dalszego przedstawienia poszczególnych zastosowań ogólnych sposobów A-E. Tak więc poniższe przykłady nie mają na celu ograniczenia w żaden sposób zakresu przedstawionego wynalazku.

W opisie symbole i konwencje użyte w tych procesach, schematach i przykładach są spójne ze stosowanymi we współczesnej naukowej literaturze, np. Journal of the American Chemical Society. Jeśli nie powiedziano inaczej, wszystkie substraty otrzymano od dostawców i użyto bez dalszego oczyszczania. W szczególności następujące skróty mogą się pojawić w przykładach i w opisie: g (gramy); mg (miligramy); 1 (litry); ml (mililitry); psi (funty na cal kwadratowy); M (molowy); mM (milimolowy); i. v. (dożylny); Hz (herc); mol (mole); RT (temperatura pokojowa); min. (minuty); h (godziny); 1.1. (temperatura topnienia); TLC (chromatografia cienkowarstwowa); MeOH (metanol); TFA (kwas trifluorooctowy); THF (tetrahydrofuran); dimetylosulfotlenek (DMSO); EtOAc (octan etylu); dichlorometan (DCM); dimetyloformamid (DMF); 1,1-karbonylodiimidazol (CDI); chloromrówczan izobutylu (iBuCF); N-hydroksysukcynimid (HOSu); N-hydroksybenzotriazol (HOBT); chlorowodorek l-(3-dimetyloaminopropylo) -3-etylokarbo- diimidu (EDC); chlorek bis(2-okso-3-oksazolidinylo)fosfiny (BOP); t-butyloksykarbonyl (BOC); dicykloheksylokarbodiimid (DCC); benzyloksykarbonyl (Cbz), 4-dimetyloaminopirydyna (DMAP). Wszystkie odnośniki do eteru to odnośniki do eteru dietylowego. Jeśli nie powiedziano inaczej, wszystkie temperatury wyrażono w °C (stopniach Celsjusza). Wszystkie reakcje prowadzono w temperaturze pokojowej, jeśli nie powiedziano inaczej.

Widma ^!H NMR zarejestrowano na przykładzie Varian VXR-300 lub Varian Unity-300. Chemiczne przesunięcia wyrażono w częściach milion (ppm, jednostki d). Stałe sprzęgania wyrażono w hercach (Hz). Wzory rozszczepień oznaczono jako s, singlet; d, dublet; t, triplet; q, kwartet; m, multiplet, b, szerokie.

Niskorozdzielcze widma masowe (MS) zarejestrowano na spektrometrze JOEL JMS-AX505HA, JOEL SX-102 lub SClEX-APIiii. Wszystkie widma masowe wykonano w trybie jonów dodatnich przy jonizacji elektronatryskowej (ESI), jonizacji chemicznej (CI), bombardowaniu elektronami (El) lub bombardowaniu szybkimi atomami (FAB). Widma w podczerwieni (IR) otrzymano na spektrometrze Nicolet 510 FT-IR stosując 1 mm komórkę NaCl. Rotacje rejestrowano na polarymetrze Perkin-Elmer 241. Wszystkie reakcje obserwowano metodą cienkowarstwowej chromatografii na płytkach z żelem krzemionkowym 0,25 mm E. Merck (60F-254), uwidoczniane w nadfiolecie, 7% etanolowy roztwór kwasu fosfomolibdenowego łub roztwór p-anizaldehydu. Kolumnowa chromatografia rzutowa była wykonywana na żelu krzemionkowym (sita 230-400 mesh, Merck).

Produkty oczyszczano metodą preparatywnej wysokociśnieniowej cieczowej chromatografii z odwróconymi fazami (RP-HPLC) stosując przyrząd Waters Model 3000 Delta Prep wyposażony we wkład z promieniowym sprasowaniem Delta-pak (C₁₈, 300 A, 15 m, 47 mm x 300 mm). Układy rozpuszczalników obejmowały A, wodny roztwór 0,1% kwasu trifluorooctowego, B, 60% acetonitryl, 40% wodnego roztworu 0,1% kwasu trifluorooctowego i C, acetonitryl. Wszystkie rozpuszczalniki zawierały 0,1% TFA. Liniowe gradienty stosowano we wszystkich

180 026 przypadkach, a natężenie przepływu wynosiło 100 ml/minutę (t₀ = 5,0 min.). Analityczną czystość oceniano metodą RP-HPLC stosując system Waters 600 E ze spektrometrem Waters 990 z matrycą diodową (I'zakres 200-400 nM). Stacjonarną faząbyła kolumna Vydac C₁₈ (5 m, 4,6 mm x 250 mm). Natężenie przepływu wynosiło 1,0 do 1,5 ml/min. (t₀ = 2,8 lub 3,0 min.), a układy rozpuszczalników były takie, jak opisane powyżej. Dane podano jako tr, czas retencji w minutach (% acetonitrylu w czasie).

Przykład 1

2-(2,4-Diokso-3-(3-fenylo-ureido)-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór izocyjanianu fenylu (25,6 mg) w chlorku metylenu (1 ml) dodano do roztworu 2-(3-amino-2,4-diokso-5pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b] [ 1,4]diazepin-1 -ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid (100 mg) w chlorku metylenu (1 ml) i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze wrzenia przez 4 godziny. Rozpuszczalniki usunięto pod zmniej szonym ciśnieniem i pozostałość przekrystalizowano z octanem etylu z wytworzeniem produktu tytułowego (44 mg) jako białawego ciała stałego. ’H NMR (300 MHz CDC1₃); 1,03 (2 x d, J = 7 Hz, 6H), 3,81 (s, 3H), 4,17 (d, J = 16 Hz, 1H), 4,37 (d, J = 16 Hz, 1H), 5,0 (sept, J = 7,1Hz, 1H), 5,40 (d, J = 6,3 Hz, 1H), 6,40 (d, J = 5,3 Hz, 1H), 6,8-7,3 (m, 17H), 7,80 (br, 1H), 8,42 (d, J = 3,9 Hz, 1H). TLC (10% MeOH, CH₂C1₂): Rf = 0,53 m/z [MH]⁺ = 593.

Przykład 2 {l-Izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-amidkwasu lH-indolo-2-karboksylowego

Roztwór 2-(3-Amino-2,4-diokso-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid (276 mg), BOP (244 mg), HOBT (78 mg), DMAP (69 mg) i kwasu indolo-2-karboksylowego (98 mg) w DMF (1 ml) mieszano w temperaturze wrzenia przez 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono octanem etylu (15 ml), przemyto IN wodnym roztworem wodorotlenku sodu (2x15 ml), wodą(20 ml), solanką(20 ml), osuszono (K₂CO₃) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem surowego produktu. Oczyszczanie metodą RP-HPLC z wykorzystaniem liniowego gradientu (20% A, 80% B do 90% B, 10% C, 30 min.) dało produkt tytułowy (26,6 mg) jako biały liofilizat; Tr = 21,3 min. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃); 0,98 (2 x d, J = 7 Hz, 6H), 3,68 (s, 3H), 4,17 (d, J = 16,6 Hz, 1H), 4,37 (d, J= 16,8 Hz, 1H), 4,87 (sept, J = 6,8 Hz, 1H), 5,40 (d, J = 6,8 Hz, 1H), 6,40 (d, J = 5,3 Hz, 1H), 6,75-6,84 (m, 5H), 6,92-6,99 (m, 2H), 7,07 (t, J = 7,3 Hz, 1H), 7,09-7,2 (m, 4H), 7,24 (t, J = 9,2 Hz, 1H), 7,40 (t, J = 9,1 Hz, 2H), 7,52 (d, J = 7,9 Hz, 1H), 7,72 (m, 2H), 8,38 (d, J = 4,4 Hz, 1H), 9,19 (s, 1H). m/z [MH]⁺ = 617.

Przykłady 3 i 4 (+) lub (-) {l-[Izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-1 H-benzo[b] [ 1,4]diazepin-3-ylo} -amid kwasu 1 H-indolo-2-karboksylowego

Porcję 100 mg związku z przykładu 2 umieszczono na półpreparatywnej kolumnie Pirkle D-Leucine i indywidualne enancjomery eluowano izokratycznym układem rozpuszczalników złożonym z heksanu (77%), alkoholu izopropylowego (20%) i acetonitrylu (3%). Każdy rozpuszczalnik zawierał 0,3% dietyloaminy. Właściwe frakcje zebrano i połączono. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniej szonym ciśnieniem i pozostałość utarto wodą. Powstały osad odsączono i osuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

Przykład 3: Chiralnaanalityczna(PirkleD-Leucine,2ml/min.)tr= 19,62min.(100%); m/z [MH]⁺ = 617

Przykład 4: Chiralna analityczna (Pirkle D-Leucine, 2 ml/min.) tr = 22,797 min. (98,4%); m/z [MZ]⁺ = 617

Przykład 5 {l-[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirymidyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-amidkwasu lH-indolo-2-karboksylowego

Do roztworu 2-(3-amino-2,4-diokso-5-pirymidyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b] [l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid (933 mg, 1,97 mmol) w

180 026

DMF (20 ml) dodano kwas indolo-2-karboksylowy (333 mg, 2,07 mmol), N-hydroksybenzotriazol (266 mg, 1,97 mmol), i chlorowodorek l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimid (415 mg, 2,16 mmol) kolejno z mieszaniem w temperaturze otoczenia. Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 18 godzin. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem żółtego oleju, który rozpuszczono w octanie etylu (100 ml), przemyto wodą (2 x 30 ml), osuszono nad MgSO₄, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując brązową pianę. Surowy produkt oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (30 g) eluując octanem etylu (600 ml). Właściwe frakcje połączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (902 mg, 1,46 mmol) jako białej piany. ^NMRtCDCfy 400 MHz): 9,44 (s, IH), 8,75 (d,2H, J = 4,4 Hz), 7,64-6,88 (m, 15 H), 5,60 (d, IH, J=6,8 Hz), 5,03 (m, IH), 4,45 (d, IH, J= 16,6 Hz), 3,99 (d, IH, J= 16,6 Hz), 3,81 (s, 3H), 1,07 (m, 6H); TLC (CH₂C1₂/CH3OH (19:1)): R_f= 0,63; MS (FAB) m/z 618,2 (MH⁺).

Przykład 6

[ 1 -[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo] -2,4-diokso-5-( 1,3,5-trimetylo-1Hpirazol-4-ilo]-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzeno[b][l ,4]diazepin-3-ylo]-amid kwasu lH-indolo-2karboksylowego

Do roztworu 2-[3-amino-2,4-diokso-5-(l,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-ilo)-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)acetamidu (385 mg, 0,76 mmol) w DCM (5 ml) dodano kwas indolo-2-karboksylowy (148 mg, 0,92), HOBT (125 mg, 0,92 mmol), EDC (176 mg, 0,92 mmol), i TEA (2d). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 48 godzin, następnie wylano do DCM (100 ml). Mieszaninę ekstrahowano nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (x2), solanką, osuszono nad MgSO₄, i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Powstałe ciało stałe utarto z etanolem z wytworzeniem tytułowego związku (159 mg): Tr = 18,3 min. (30-55%C przez 30 min.). Ή NMR (d₆-DMSO, 300 MHz) δ 11,8 (s, IH), 8,45 (s, IH), 7,7-6,9 (m, 12H), 5,36 (m, IH), 4,78 (m, IH), 4,23 (m, 2H), 3,79 (s, 3H), 3,64 (d, 3H, J = 26,6), 2,11 (d, 3H, J = 31), 1,5 (d, 3H, J = 72); niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 648 (MH⁺).

Przykład 7 {l(izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-amidkwasu lH-indolo-2-karboksylowego

Do roztworu {1 -izopropylo-(4-metoksy-fenylo)karbamoilometylo]-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}amidu kwasu lH-indolo-2-karboksylowego (0,14 g, 0,26 mmol) i 3-bromopirydyny (40 - pL, 0,42 mmol) w DMF (1 ml) dodano proszek miedzi (46 mg, 0,73 mmol) i octan potasu (38 mg, 0,73 mmol). Jednorodny roztwór mieszano w temperaturze 100°C przez 15 godzin i kolejno przesączono na gorąco przez celit i przemyto metanolem. Powstały osad przesączono i oczyszczono metodąRPHPLC (40-60%C przez 30 min.) z wytworzeniem tytułowego związku (19 mg) jako biały liofilizat: Tr = 8,7 min. (40-60%C przez 30 min.). Ή NMR (d₆- Aceton, 300 MHz) δ 10,98 (s, IH), 9,02 (s, IH), 8,76 (s, IH), 7,85 (d, 1 H, J = 8,8), 7,5 (m, 15H), 5,68 (d, IH, J = 7,6), 5,02 (m, IH),4,65 (ABq,2H, J= 16,8,135),4,02 (s, 3H),2,19 (d, 3H, J = 2,0), 2,18 (d, 3H, J = 2,0); niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 617 (MH⁺).

Przykład 8

2-[2,4-diokso-3-(3-fenylo-ureido)-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-1 -ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór izocyjanianu fenylu (36,6 mg, 0,295 mmol) w chlorku metylenu (1 ml) dodano do roztworu 2-(3-amino-2,4-diokso-5-piiydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid (140 mg, 0,295 mmol) w chlorku metylenu (1 ml) i powstały roztwór mieszano w temperaturze wrzenia przez 16 godzin. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rekrystalizowano z 5% metanolu w octanie etylu z wytworzeniem tytułowego związku (49 mg) jako białego proszku. *H NMR (300 MHz, CDC1₃) s 8,72 (s, IH), 8,56 (d, IH, J= 8,0), 7,92 (d, IH, J= 8,0), 6,91-7,43 (m, 16H), 6,43 (d, IH, J = 8,3), 5,43 (d,

180 026

1Η, J=8,3), 4,95 (sept, 1H, J=6,8), 4,60 (d, 1H, J = 11,8), 4,18 (d, 1H, J = 11,8), 3,88 (s, 3H), 1,06 (m, 6H). Niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 593 (m+).

Przykład 9

3-(3-{l-(izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo}-2,3,4,5-tetrah ydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-ureido>benzoesan t-butylu

Trifosgen (22,1 mg) dodano w 0°C do roztworu m-aminobenzoesanu t-butylu (43,3 mg, 0,224 mmol) w THF (5 ml) i trietyloaminie (0,068 ml) i powstałąmieszaninę mieszano w temperaturze 0°C przez 1 godzinę przed dodaniem 2-(3-amino-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b] [ 1,4]diazepin-1 -ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)acetamidu (106 mg, 0,224 mmol) i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze wrzenia przez noc. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (50 ml) i przemyto 0,5Nkwasem chlorowodorowym (2 x 30 ml), wodą(30 ml), solanką(30 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (115 mg) jako białego ciała stałego. ^łH NMR (300 MHz, CDC1₃) s 8,62 (s, 1H), 8,59 (d, 1H, J = 8,0), 7,92 (d, 1H,J = 8,0), 6,91-7,83 (m, 15H),6,43 (d, 1H,J=8,1),5,43 (d, 1H,J=8,1),4,91 (sept, 1H, J= 6,8), 4,60 (d, 1H,J = 11,8), 4,18 (d, 1H, J= 11,8), 3,86 (s,3H), 1,661 (s,9H), 1,06 (m,6H).

Przykład 10

Kwas 3-(3- {1 -izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-ureido)-benzoesowy

Mieszaninę 3-(3-{l-[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-1 H-benzo-[b] [ 1,4]diazepin-3-ylo} -ureido)-benzoesan t-butyl (115 mg, 0,224 mmol) i 4N HC1 w dioksanie (1 ml) mieszano w temperaturze wrzenia przez 1,75 godziny, po czym jeszcze dodano 1 ml 4N HC1 w dioksanie i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze wrzenia przez noc. Dodano eter (20 ml) i powstały osad utarto z eterem (3 x 30 ml) z wytworzeniem tytułowego związku jako białego proszku. *H NMR (300 MHz, CDC1₃) s ^!H NMR (300 MHz, CDC1₃) s 8,61 (s, 1H), 8,56 (d, 1H, J = 8,2), 7,91 (d, 1H, J = 8,2), 6,91-7,83 (m, 16H), 6,41 (d, 1H, J=7,9), 5,43 (d, 1H, J=7,9), 4,91 (sept, 1H, J = 6,8), 4,60 (d, 1H, J = 11,8), 4,18 (d, 1H, J= 11,8), 3,86 (s, 3H), 1,06 (m, 6H). Niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 637 (m+).

Przykład 11 {l-[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-indolodiokso-5-pirydyn-4-ylo-2,3,4,5-5a,9a-heksahydro-1 H-benzo[b][ 1,4]diazepin-3-ylo} -amid kwasu 1 H-indolo-2-karboksylowego

Do roztworu 23,3 mg (0,049 mmol) 2-(3-Amino-2,4-diokso-5-pirydyn-4-ylo -2,3,4,5,5a,8a-heksahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo) -acetamidu w 0,5 ml DMF dodano 8,5 mg (0,052 mmol; 1,05 równoważnika) kwasu indolo-2-karboksylowego, 6,7 mg (0,049 mmol; 1 równoważnik) N-hydroksybenzotriazolu, i 10,4 mg (0,054 mmol; 1,1 równoważnika) chlorowodorku l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodi- imidu kolejno z mieszaniem w temperaturze otoczenia. Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 18 godzin. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem żółtego oleju, który umieszczono w DCM (30 ml), przemyto nasyconym NaHCO₃, osuszono nad MgSO₄, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując brązowąpianę. Surowy produkt oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (4 g) eluując kolejno octanem etylu/heksanami (4:1; 100 ml), octanem etylu (100 ml). Właściwe frakcje połączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 10,2 mg (0,017 mmol) tytułowego związku jako białej piany. Ή NMR (Aceton-d₆,300 MHz) δ 10,83 (s, 1H), 8,63 (s, 1H), 7,69 (m, 2H), 7,61 (d, 1H, J = 8,2), 7,53 (m, 3H), 7,45 (m, 1H), 7,38-7,28 (m, 4H), 7,23 (t, 1H), 7,09 (m, 4H), 5,50 (d, 1H, J=7,6), 4,85 (m, 1H), 4,65 (d, 1H, J= 16,6), 4,28 (d, 1H, J= 16,7), 3,86 (s, 3H), 1,01 (m, 6H); TLC Rf = 0,36 (EtOAc); MS (FAB) m/z 617,3 (MH⁺).

180 026

Przykład 12

3.(3. {7-Fluoro-1 -[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}ureido)-benzoesan t-butylu

Roztwór 84 mg 2-(3-amino-7-fluoro-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (0,165 mmol) w 4 ml acetonitrylu połączono z 59 mg 3-[(4-nitrofenylo)-oksykarbonylo]-aminobenzoesanu t-butylu (0,165 mmol, 1 równoważnik) i ogrzewano w temperaturze wrzenia w atmosferze azotu przez 3 godziny. Powstałą zawiesinę ochłodzono do 5°C, pozostawiono na 30 min., przesączono i osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 93 mg tytułowego związku jako krystalicznego ciała stałego. *H NMR (300 MHz, d₆-DMSO)d 9,41 (s, 1H), 8,74 (d, 1H, J = 2,3), 8,61 (dd, 1H, J = 1,5,4,9), 7,99 (m, 1H), 7,95 (m, 1H), 7,67 (dd, 1H, J = 5,6,9,3), 7,57 (m, 2H), 7,48 (m, 1H), 7,31 (m, 4H), 7,10 (d, 2H, J = 8,9), 6,97 (d, 1 H, J = 7,7), 6,87 (dd, 1H, J = 8,9), 5,16 (d, 1H, J = 7,6), 4,78 (m, 1H), 4,56 (d, 1H, J = 16,5), 4,19 (d, 1H, J = 16,5), 3,84 (s, 3H), 1,54 (s, 9H), 0,98 (m, 6H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 710 (MH+)

Przykład 13

Kwas 3-(3{7-Fluoro-l-[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-ureido)-benzoesowy

Mieszaninę 84 mg 3-(3-{7-fluoro-l-[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)karbamoilometylo] -2,4-diokso-5 -pirydyn-3 -ylo-2,3,4,5 -tetrahydro-1 H-benzo[b] [ 1,4]diazepin-3 -ylo} -ureido) -benzoesowy t-butylu (0,118 mmol) i 4 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w atmosferze azotu przez 1,5 godziny. Kwas trifluorooctowy usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość utarto z eterem dietylowym. Zawiesinę przesączono, przemyto eterem dietylowym i osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 85 mg tytułowego związku jako białego krystalicznego trifluorooctanu. ΉNMR (300 MHz, d_ć-DMSO) d 9,33 (s, 1H), 8,70 (b, 1H), 8,57 (d, 1H, J = 4,7), 8,00 (m, 1H), 7,97 (d, 1H, J = 8,6), 7,61 (dd, 1H, J = 5,5,9,1), 7,55 (dd, 1H, J = 4,88,8,2), 7,47 (m, 2H), 7,26 (m, 4H), 7,05 (d, 2H, J=9,0), 6,92 (d, 1H, J = 7,8), 6,82 (dd, 1H, J = 2,8,9,6), 5,10 (d, 1H, J = 7,6), 4,72 (m, 1H),4,51 (d, 1H, J = 16,8), 4,14 (d, 1H,J= 16,8), 3,78 (s, 3H), 0,92 (m, 6H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 655 (MH+).

Przy kłady 14 i 15 (+) lub (-) [l-[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo]amidkwasu lH-indolo-2-karboksylowego

Enancjomery z przykładu 7 oddzielono (>99,9%) metodąpreparatywnej wysokociśnieniowej cieczowej chromatografii (HPLC) stosując aparat Waters Model 4000 Delta Prep wyposażony w preparatywną kolumnę Daicel Chemical Industries Chiralpak-AD (20 pm, 5 cm x 50 cm) jako fazę stacjonarną. Użytą fazą ruchomą było 72% heksanu/21% alkoholu izopropylowego/7% chloroformu. Zastosowano izokratyczne warunki z natężeniem przepływu 50 ml/min. (t₀ = 16 min.). Właściwe frakcje połączono, zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i liofilizowano z wodą i acetonitrylem z wytworzeniem docelowych analogów. Analityczną czystość sprawdzono metodą HPLC stosując przyrząd Hewlett Packard 1050 wyposażony w spektrometr Hewlett Packard 1050 z matrycą diodową (zakres λ 200-400). Fazą stacjonarną była Daicel Chemical Industries Chiralpak-AD (10 pm, 0,46 cm x 25 cm). Fazy ruchome były takie same jak powyżej, a natężenie przepływu wynosiło 1,0 ml/min. (t₀ = 3 min.). Czas retencji, t_R, w minutach dla dwu izomerów był jak poniżej.

Enancjomer 1, Przykład 14: t_R = 25,06 min.

Enancjomer 2, Przykład 15: t_R = 81,39 min.

Związek pośredni 1

Izopropylo-(4-metoksy-fenylo)amina

Do mieszanego roztworu 4-metoksyfenyloaminy (1,24 g, 6,22 mmol) w metanolu (15 ml) w temperaturze otoczenia dodano kolejno lodowaty kwas octowy (415 mg, 6,91 mmol), aceton (669 mg, 11,5 mmol), i 1M cyjanoborowodorek sodu w THF (12,7 ml, 12,6 mmol). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Odczyn pH ustawiono na 2 6N HC1 i mieszano przez 30 minut dla przereagowania nadmiaru cyjanoborowodorku sodu. Odczyn pH

180 026 ustawiono następnie na 8,5 IN NaOH i powstały roztwór ekstrahowano eterem dietylowym (2 x 50 ml) i octanem etylu (50 ml). Organiczne ekstrakty połączono, osuszono nad siarczanem sodu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (1,42 g, 5,91 mmol) jako żółtego oleju. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) δ 6,78 (d, J = 8,8 Hz, 2H), 6,57 (d, J = 9,1 Hz, 2H), 3,75 (s, 3H), 3,55 (m, 1H), 2,92 (br s, 1H), 1,18 (d, J = 6,1 Hz, 6H); TLC (EtOAc/heksany (2:3)): Rf= 0,72

Związek pośredni 2

2-Bromo-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Do roztworu izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-aminy (25,11 g, 152 mmol) w dichlorometanie (250 ml) dodano trietyloaminę (15,38 g, 152 mmol) z mieszaniem w temperaturze otoczenia. Roztwór ochłodzono na łaźni lodowej (<3°C) i dodano kroplami bromek bromoacetylu (30,68 g, 152 mmol) rozpuszczony w dichlorometanie (100 ml) w ciągu 45 minut. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w temperaturze otoczenia, przemyto 0,3 N HC1 (300 ml) i solanką (300 ml), osuszono nad siarczanem sodu, przesączono i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem ciemnobrunatnego oleju. Olej przesączono przez warstwę żelu krzemionkowego (150 g), który eluowano octanem etylu/heksanami (1:1, 900 ml) i przesącz odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (41,05 g, 143 mmol)) jako brunatnego oleju krystalizującego po odstawieniu.¹HNMR (300 MHz, CDC1₃) d 1,04 (d, J=6,8 Hz, 6H), 3,53 (s, 2H), 3,84 (s, 3H), 4,93 (m, 1H), 6,93 (d, J=9,1 Hz, 2H), 7,10 (d, J=9,1 Hz, 3H); TLC (EtOAc/heksan (3:17)): Rf 0,18

Związek pośredni 3

Kwas 2-(fenylohydrazono) malonowy

Do energicznie mieszanego roztworu monohydratu kwasu ketomalonowego (29,33 g) w etanolu (140 ml) i wodzie (300 ml) w temperaturze otoczenia dodano kroplami fenylohydrazynę (23,3 g) w ciągu 40 minut. Powstałą zawiesinę mieszano przez noc w temperaturze otoczenia. Ciało stałe odsączono, przemyto kolejno zimną wodą (100 ml) i etanolem (25 ml) i osuszono na powietrzu. Następnie suszono w temperaturze 75°C przez noc w piecu próżniowym z wytworzeniem tytułowego związku jako żółtego ciała stałego (42,38 g). ’H NMR (300 MHz, DMSO-d₆) d 7,12 (t, 1H), 7,35-7,48 (m, 4H); temperatura topnienia: 155-157°C (rozkład).

Związek pośredni 4

Dichlorek 2-(fenylohydrazono)-propanodioilu

Do mieszanej zawiesiny kwasu 2-(fenylohydrazono)malonowego (14,73 g), w chloroformie (90 ml) w temperaturze 5°C dodano pięciochlorek fosforu (36,84 g) porcjami w ciągu 20 minut. Po zakończeniu dodawania, roztwór ogrzano do temperatury pokojowej i mieszano przez godzinę, następnie ogrzewano w temperaturze wrzenia przez 3 godziny. Roztwór ochłodzono na łaźni lodowej i powstały osad odsączono, przemyto zimnym heksanem (50 ml) i osuszono pod zmniejszonym ciśnieniem przez noc z wytworzeniem tytułowego związku (13,4 g) jako jasnożółtego ciała stałego. ’H NMR (300 MHz, DMSO-d₆) d 7,12 (t, 1H), 7,20-7,56 (m, 4H); temperatura topnienia: 135-138°C (rozkład).

Związek pośredni 5

2-(2-aminopirydylo)nitrobenzen

Wodorek sodu (60% w oleju 1,26 g) dodano do roztworu 2-aminopirydyny w temperaturze 0°C (2,00 g) w THF (10 ml) i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 0°C przez godzinę. Dodano kroplami roztwór 2-fluoronitrobenzenu (2,21 ml) w THF (8 ml), powstałą mieszaninę pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej przez noc. Dodano nasycony wodny roztwór węglanu sodu (10 ml) i oddzieloną fazę wodną ekstrahowano dichlorometanem (3 x 10 ml). Połączone organiczne ekstrakty przemyto solanką (20 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem.Kolumnowa chromatografia rzutowa (cykloheksan:octan etylu; 3:1 jako eluent) dała tytułowy związek (2,23 g) pomarańczowo-czerwone ciało stałe. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) 6,83 (m, 3H), 7,42 (dt, J= 1,7 Hz, 1H), 7,40 (dt, J= 1,7 Hz, 1H), 8,08 (dd, J= 1,7 Hz, 1H), 8,21 (d, J = 1,1,5 Hz, 1H), 8,61 (dt, J = 1,7 Hz, 1H), 10,0 (s, 1H). Temperatura topnienia = 71°C.

180 026

Związek pośredni 6

N-(2-pirydylo)fenylenodiamina

2-(2-aminopirydylo)nitrobenzen (2,14 g) rozpuszczono w lodowatym kwasie octowym (45 ml), dodano żelazne opiłki (5,57 g) i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze wrzenia przez 72 godziny, po czym ciała stałe odsączono przez celit i rozpuszczalnik usunięto zatężając pod zmniejszonym ciśnieniem. Dodano wodny roztwór węglanu sodu (2M) ustawiając pH roztworu na 8 i mieszaninę ekstrahowano następnie dichlorometanem (3 x 30 ml). Połączone organiczne części przemyto solanką (30 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (1,68 g) jako beżowego ciała stałego. ’H NMR (300 MHz, CDC1₃) 6,12 (br, 2H), 6,42 (d, J = Hz, 1H), 6,68 (m, 1H), 6,78 (m, 3H), 7,008 (dt, J = 6,0 Hz, 1H), 7,15 (dd, J = 1,5,8 Hz, 1H), 7,42 (m, 1H), 8,15 (br, 1H); TLC (cykloheksan:octan etylu 1:1): Rf= 0,2

Związek pośredni 7

N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo-2-[2-(pirydyn-2-yloaminofenyloamino)]-acetamid

Mieszaninę N-(2-pirydylo)fenylenodiaminy (2,00 g), izopropylo-(4-metoksy-fenylo)aminy (3,08 g) i węglanu potasu (1,50 g) 2 DMF (30 ml) mieszano w temperaturze wrzenia przez 22 godziny. Rozpuszczalniki usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość podzielono pomiędzy octan etylu (50 ml) i wodę (3 x 30 ml). Fazę organiczną przemyto solanką (30 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem surowego produktu tytułowego jako brunatnego ciała stałego. Dwie rekrystalizacje z octanu etylu:heksanu (1:1) dały tytułowy związek jako płowe ciało stałe. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) 1,01 (d, J = 7 Hz, 6H), 3,4 (s, 2H), 3,83 (s, 3H), 4,98 (sept, J=7 Hz), 6,08 (s, 1H), 6,31 (d, J=8,5 Hz, 1H), 6,42 (d, J = 8,0 Hz, 1H), 6,66 (m, 2H), 6,9-7,1 (m, 6H), 7,22 (d, J=8,0 Hz, 1H), 7,40 (t, J=6,5 Hz, 1H), 8,18 (d, J=3,5 Hz, 1H); TLC (10% MeOH, CH₂C1₂): R_f = 0,42.

Związek pośredni 8

2-[2,4-diokso-3(fenylo-hydrazono)-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksyfenylo)-acetamid

Roztwór N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-2-[2-(pirydyn-2-yloaminofenyloamino)] -acetamidu (500 mg) w THF (20 ml) i dichlorku 2-(fenylohydrazono)propanodioilu (317 mg) w THF (20 ml) dodano jednocześnie do ochłodzonej do 0°C porcji THF (20 ml) i powstałą mieszaninę pozostawiono do ogrzewania do temperatury pokojowej przez noc. Rozpuszczalniki usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (50 ml) i przemyto 2N wodnym roztworem wodorowęglanu sodu (2 x 30 ml), wodą, (30 ml), solanką(30 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem surowego produktu. Kolumnowa chromatografia rzutowa na żelu krzemionkowym, z elucją 10% metanolu w chlorku metylenu, dała tytułowy związek jako mieszaninę 3:2 hydrazonów (460 mg). Wskutek obecności mieszaniny diastereomerów dane ’H NMR nie były diagnostyczne; TLC (10% MeOH, CH₂C1₂): Rf = 0,62.

Związek pośredni 9

2-(3-Amino-2,4-diokso-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Mieszaninę 2-(2,4-Diokso-3(fenylo-hydrazono)-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-Ń-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (460 mg), pyłu cynkowego (430 mg) i kwasu octowego (5,6 ml) mieszano w temperaturze wrzenia przez 3 godziny. Ciała stałe odsączono przez celit, przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość azeotropowano z heksanem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (50 ml) i przemyto 2N wodnym roztworem wodorowęglanu sodu (2 x 30 ml), wodą, (30 ml), solanką(30 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem surowego produktu (270 mg), który użyto bez dalszego oczyszczania. ’H NMR (300 MHz, CDC1₃) 1,03 (d, J = 7 Hz, oH), 3,79 (s,3H), 4,02 (d,J= 10Hz, lH),4,40(s, lH),4,42(d, J= 10Hz, lH),5,0(sept, J=7,1Hz, 1H), 6,8-7,3 (m, 10H), 7,44 (d, J = 8,0 Hz, 1H), 7,68 (d, J - 8,0 Hz, 1H), 7,80 (m, 1H), 8,42 (d, J = 3,9 Hz, 1H); TLC (10% MeOH, CH₂C1₂): Rf = 0,23.

180 026

Związek pośredni 10 (2-Nitro-fenylo)-pirymidyn-2-ylo-amina

Do roztworu 2-aminopirymidyny (10 g, 105 mmol) w DMF (100 ml) ochłodzono do 5°C dodano 60% wodorek sodu w oleju mineralnym (5,47 g, 137 mmol) i powstałą mieszaninę mieszano przez godzinę z chłodzeniem. Dodano kroplami l-fluoro-2-nitrobenzen (14,83 g, 105 mmol) w DMF (30 ml) w ciągu 20 minut do ochłodzonego, mieszanego roztworu. Roztwór pozostawiono do powolnego ogrzania do temperatury pokojowej i mieszano 3 godziny. Produkt wytrącono dodatkiem wody (300 ml), odsączono, i osuszono z wytworzeniem tytułowego związku (13,39 g, 61,9 mmol) jako pomarańczowego ciała stałego. *H NMR (aceton-d₆, 400 MHz) 10,34 (br s, 1H), 9,00 (d, 1H, J = 8,6 Hz), 8,60 (d, 2H, J = 4,8 Hz), 8,23 (d, 1H, J = 8,4 Hz), 7,74 (t, 1H), 7,17 (t, 1H), 7,06 (t, 1H); TLC (EtOAc/heksany (3:17)): Rf= 0,27.

Związek pośredni 11

N-pirymidyn-2-ylo-benzeno-1,2-diamina

Do roztworu (2-nitrofenylo)-pirymidyn-2-ylo-aminy (13,2 g, 61,1 mmol) w mieszaninie EtOAc (450 ml) i CH3OH (350 ml) dodano nikiel Raneya (16 g (zwilżony wodą)) i mieszaninę reakcyjną uwodorniano pod ciśnieniem 1 atm wodoru w temperaturze otoczenia przez 3 godziny. Katalizator odsączono i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do czerwono-brunatnego ciała stałego, które po utarciu z zimnym CH₃OH (250 ml) dało tytułowy związek (8,21 g, 44,1 mmol) jako szare ciało stałe. Ή NMR (CDC1₃,400 MHz) 8,38 (d, 2H, J = 4,9 Hz), 7,37 (d, 1H, J=7,9 Hz), 7,08 (t, 1H), 7,00 (br s, 1H), 6,83 (m, 2H), 6,67 (t, 1H), 3,60 (br s, 2H); TLC (EtOAc/heksany (2:1)) : Rf = 0,33.

Związek pośredni 12

N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-2-[2-(pirymidyn-2-yloamino)-fenyloamino]-acetamid

Do roztworu N-pirymidyn -2-ylo-benzeno-l,2-diaminy (82 mg, 0,441 mmol) w DMF (2 ml) dodano węglan potasu (61 mg, 0,441 mmol), jodek potasu (7 mg, 0,044 mmol) i 2-bromo-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid (126 mg, 0,441 mmol). Powstałą mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w temperaturze 60°Ć. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i surową substancję podzielono pomiędzy CH₂C1₂ (35 ml) i wodę (15 ml). Fazę organiczną oddzielono, osuszono nad MgSO₄, przesączono i zatężono do żółtego oleju, który po utarciu z EtOH (6 ml) i przesączeniu dał tytułowy związek (96,7 mg, 0,247 mmol) as żółte kryształy. Ή NMR (CDCĘ, 300 MHz) 8,36 (d, 2H, J = 4,9 Hz), 7,38 (dd, 1H, J = 1,2, 7,8 Hz), 7,06-6,90 (m, 6H), 6,75 (t, 1H), 6,66 (t, 1H), 6,36 (dd, 1H, J = 1,2,7,8 Hz), 4,97 (m, 1H), 3,87 (s, 3H), 3,43 (s, 2H), 1,04 (d, 6H, J=6,8 Hz); TLC (EtOAc): Rf = 0,62; MS (FAB) m/z 392,0 (MH⁺).

Związek pośredni 13

2-[2,4-diokso-3-(fenylo-hydrazono)-5-pirymidyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo [b][l,4]diazepin-l-ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Do zawiesiny N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-2-[2-(pirymidyn-2-yloamino)fenyloamino]-acetamidu (500 mg, 1,28 mmol) w THF (12 ml) ochłodzonej na łaźni lodowej dodano dichlorek 2-(fenylo-hydrazono)propanodioilu (344 mg, 0, 141 mmol) w THF (6 ml) kroplami w ciągu 5 minut. Po zakończeniu dodawania, roztwór pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej i mieszano przez noc. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i powstały olej rozpuszczono w octanie etylu (80 ml), przemyto nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu, osuszono nad MgSO₄, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem żółtego oleju. Surowy produkt oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (15 g) z ełucjąEtOAc/heksanami (2:1,250 ml). Właściwe frakcje połączono i zatężono z wytworzeniem tytułowego związku (500 mg, 0,886 mmol) jako żółtej piany. NMR (CDCĘ, 300 MHz) 11,22 (s, 1H), 8,58 (m, 2H), 7,70-6,90 (m, 14H), 5,05 (m, 1H), 4,46 (m, 1H), 3,82 (m, 4H), 1,12 (m, 6H); TLC (EtOAc/heksany (2:1)): Rf = 0,21; MS (FAB) m/z 564,1 (MH⁺).

180 026

Związek pośredni 14

2-(3-Amino-2,4-diokso-5-pirymidyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Do mieszanego roztworu 2-[2,4-diokso-3-(fenylo-hydrazono)-5-pirymidyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b] [1,4]diazepin-1 -ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (500 mg, 0,886 mmol) w kwasie octowym (12 ml) w temperaturze otoczenia dodano pył cynkowy (530 mg) i powstałąmieszaninę mieszano przez godzinę. Cynk odsączono, przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i powstały olej podzielono pomiędzy wodę (30 ml) i octan etylu (80 ml). Odczyn pH ustawiono na 8 6N wodorotlenkiem sodu i fazy oddzielono. Fazę wodną ekstrahowano octanem etylu (2x35 ml) i części organiczne połączono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem żółtej piany. Surowy produkt oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (15 g) z elucją chlorkiem metylenu/metanolem (19:1, 250 ml). Właściwe frakcje połączono i zatężono z wytworzeniem tytułowego związku (255 mg, 0,537 mmol) jako białego szkliwa. Ή NMR (CDC1₃, 400 MHz) 8,78 (d, 2H, 4,9 Hz), 7,59 (dd, 1H, J= 1,1,8,3 Hz), 7,33-7,25 (m, 3H), 7,16 (t, 1H), 7,05 (dd, 1H, J = 1,4,8,3 Hz), 6,96 (dd, 1H, J = 2,7,8,7 Hz), 6,89 (dd, 1H, J = 2,7,8,5 Hz), 6,86 (dd, 1H, J = 1,2, 8,2 Hz), 5,06 (m, 1H), 4,52 (d, 1H, J = 16,6 Hz), 4,43 (s, 1H), 3,85 (d, 1H, J = 16,6 Hz), 3,82 (s, 3H), 2,60 (br s, 2H), 1,11 (d, 6H, J = 1,0 Hz); TLC (CH₂C1₂/CH3OH (9:1)): R_f = 0,48; MS (FAB) m/z 475,3 (MH⁺).

Związek pośredni 15 (2-nitrofenylo)-(l ,3,5-trimetylo- lH-pirazol-4-ilo)-amina

Do roztworu l-fluoro-2-nitrobenzenu (7,47 ml, 70,9 mmol) w etanolu (35 ml) i H₂O (105 ml) dodano 4-amino-l,3,5-trimetylopirazol (8,8 g, 70,9 mmol). Roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia przez 15 godzin, następnie ochłodzono do temperatury pokojowej. Osad odsączono i przemyto 25% wodnym roztworem etanolu z wytworzeniem tytułowego związku (8,6 g). *H NMR(CDC1₃,300ΜΗζ)δ8,81 (s, 1H), 8,18 (dd,2H,J= 1,6,8,7), 6,69(m, 1H)6,61 (dd, 1H,J= 1,2, 8,7), 3,77 (s, 3H), 2,10 (s, 3H), 2,06 (s, 3H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 247 (MH⁺).

Związekpośredni 16

N-( 1,3,5-trimetylo- lH-pirazol-4-ilo)-benzeno-12-diamina

Do roztworu (2-nitro-fenylo)-(l,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-ilo)-aminy (8,6 g, 35 mmol) w octanie etylu (175 ml) dodano 10% palladu na węglu (1 g). Roztwór mieszano w atmosferze wodoru (50 psi) przez 15 godzin i przesączono przez złoże celitu, przemyto octanem etylu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (7,56 g). ’H NMR (CDC1₃,300ΜΗζ)δ6,74 (m, 3H), 6,32 (d, 1H, J= 1,9,7,2), 4,6 (s, 1H), 3,75 (s, 3H), 3,1 (s, 2H), 2,05 (m, 6H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 217 (MH⁺).

Związek pośredni 17

N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-2-[2-( 1,3,5 -trimetylo-1 H-pirazoliloamino)feny loamino]-acetamid

Do roztworu N-(l,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-ilo)-benzeno-l,2-diaminy (7,56 g, 35,0 mmol) i 2-bromo-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (7,18 g, 38,5 mmol) w DMF (70 ml) dodano węglan potasu (14,5 g, 105 mmol) i jodek potasu (581 mg, 2,5 mmol). Roztwór ogrzewano w temperaturze 80°Ć przez 15 godzin i wylano do DCM (100 ml). Mieszaninę ekstrahowano H₂O (x4), IN HC1 (x2) i solanką, osuszono nad MgSO₄ i zatężono pod zmniej szonym ciśnieniem. Powstałą pianę oczyszczono przez ucieranie z Et₂O z wytworzeniem tytułowego związku (11,9 g). Ή NMR (CDC1₃,300 MHz) δ 8,08 (s, 1H), 7,07 (dd, 4H, J=2,2,6,6), 6,63 (m, 2H), 6,31 (m, 2H), 5,03 (m, 1H), 4,76 (s, 1H), 3,87 (s, 3H), 3,74 (s, 3H), 3,46 (s, 2H), 2,02 (m, 6H), 1,07 (d, 6H, J = 6,8); niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 422 (MH⁺).

Związek pośredni 18

2-[2,4-diokso-3-fenylo-hydrazono)-5-(l,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-ilo)-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b] [ 1,4]diazepin-1 -ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-2-[2-(l,3,5-trimetylo-lH-pirazoliloamino)-fenyloamino]-acetamid (3,0 g, 7,1 mmol) w THF (70 ml) i roztwór dichlorku 2-(fenylohydrazono)-propano

180 026 dioilu (1,75 g, 7,1 mmol) w THF (70 ml) dodano równocześnie do THF (35 ml) ochłodzonego do 0°C. Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 15 godzin i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (8,1 g), którego użyto bez dalszego oczyszczania.

Związek pośredni 19

2-[3-amino-2,4-diokso-5-(l,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-ilo)-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b] [ 1,4]diazepin-1 -ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Do roztworu 2-[2,4-diokso-3-(fenylo-hydrazono)-5-(l,3,5-trimetylo-lH-pirazol-4-ilo)- 2,3 , 4,5-tetrahydro-benzo-[b] [ 1,4]diazepin-1 -ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (4,6 g, 7,74 mmol) w lodowatym kwasie octowym (45 ml) dodano pył cynkowy (4,6 g). Heterogenny roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 15 godzin i kolejno przesączono przez warstwę celitu, przemyto octanem etylu i zatężono do suchej masy. Powstały olej rozpuszczono w octanie etylu (200 ml) i ekstrahowano nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (x3), solanką, osuszono nad MgSO₄ i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Powstały olej oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (5% metanolu w DCM) z wytworzeniem tytułowego związku (385 mg). Ή NMR (CDC1₃,300 MHz) δ 7,60-6,80 (m, 10H), 5,05 (m, 1H), 4,4 (m, 1H), 3,82 (s, 3H), 3,74 (s, 3H), 3,62 (s, 2H), 2,24 (s, 3H), 1,20 (s, 3H), 1,09 (m, 6H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 505 (MH⁺).

Związek pośredni 20

4-metoksy-benzylo-(2-nitrofenylo)-amina

Do 2-fluronitrobenzenu (80,65 ml, 0,77 mmol) rozpuszczonego w etanolu (200 ml i wodą (600 ml) dodano 4-metoksybenzyloaminę (100 ml, 0,77 mmol). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 92°C przez 15 godzin, ochłodzono do temperatury pokojowej i odsączono pomarańczowy osad. Osad przekrystalizowano z mieszaniny etanol:woda 1 ;3, następnie rozpuszczono w octanie etylu, osuszono nad MgSO₄, i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (117,88 g). ^NMRpOOMHz, CDC1₃) d8,35 (bs, 1H), 8,18 (d, J - 8,5 Hz, 1H), 7,38 (dd, J = 7,3, 7,8 Hz, 1H), 7,27 (d, J = 8,5 Hz, 2H), 6,85 (m, 3H), 6,66 (dd, J = 7,3, 7,8 Hz, 1H), 4,47 (zanikłe ABq, J = 4,9 Hz, 2H), 3,81 (s, 3H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 258,99 (MH⁺).

Związek pośredni 21

N-(4-metoksy-benzylo)-benzeno-1,2-diamina

Pył cynkowy (50 g) dodano do 4-metoksybenzylo-(2-nitrofenylo)-aminy (50 g, mmol) w lodowatym kwasie octowym (500 ml) ochłodzonej do 15°C w trójszyjnej okrągłodennej kolbie wyposażonej w mieszadło w głowicy. Mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury pokojowej i mieszano 15 godzin. Mieszaninę reakcyjnąprzesączono przez warstwę celitu, i przesącz zatężono do suchej masy. Powstały olej rozpuszczono w octanie etylu/wodzie i odczyn pH warstwy wodnej ustawiono na 8 wodorowęglanem sodu. Warstwę wodną ekstrahowano octanem etylu (x4), osuszono nad MgSO₄ i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczono na żelu krzemionkowym metodą chromatografii rzutowej (50% heksanu w DCM) z wytworzeniem tytułowego związku (33,34 g). 'H NMR (300 MHz, CDC1₃) d 7,32 (d, J = 8,5 Hz, 2H), 6,88 (d, J=8,5 Hz, 2H), 6,97 (m,4H),4,25 (s, 2H), 3,81 (s, 3H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 476 (MH⁺).

Związek pośredni 22

N-izopropylo-2-[2-(4-metoksy-benzyloamino)-fenyloamino]-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Do roztworu N-(4-metoksy-benzylo)-benzeno-l,2-diaminy (2,42 g, 10,6 mmol) w DMF (40 ml) dodano węglan potasu (1,47 g, 10,6 mmol), jodek potasu (176 mg, 1,06 mmol), i 2-bromo-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid (3,03 g, 10,6 mmol). Powstałą mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc w temperaturze 60°C. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i surową substancję rozpuszczono w EtOAc (150 ml), przemyto wodą (2 x 50 ml) i solanką (50 ml), osuszono nad MgSO₄, przesączono i zatężono do brunatnego oleju. Osad powstały po dodaniu eteru (70 ml) przesączono z wytworzeniem tytułowego związku (1,39 g, 3,21 mmol) jako żółtego ciała stałego. Pozostały przesącz zatężono pod żmniejszonym ciśnieniem do

180 026 brunatnego oleju, który oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (40 g) z elucjąEtOAc/heksany (1:4, 900 ml).

Właściwe frakcje połączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem drugiego rzutu tytułowego związku (1,86 g, 4,29 mmol) jako brunatnego oleju. *H NMR (300 MHz, CDC1₃) d 7,30 (m, 2H), 7,05 (m, 2H), 6,95 (m, 2H), 6,88 (m, 2H), 6,73-6,61 (m, 3H), 6,28 (m, 1H), 5,01 (m, 1H), 4,23 (s, 2H), 3,87 (s, 3H), 3,80 (s, 3H), 3,40 (s, 2H), 1,07 (m, 6H); TLC (EtOAc/heksany (1:4):R_f = 0,14.

Związek pośredni 23

N-izopropylo-2-[5-(4-metoksy-benzylo-2,4-diokso-3-(fenylohydrazono)-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo]-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Do roztworu N-izopropylo-2-[2-(4-metoksybenzylamino)-fenyloamino]-N-(4-metoksyfenylo)-acetamid (3,25 g, 7,51 mmol) w THF (50 ml) ochłodzonego w łaźni lodowej (<5°C) dodano kroplami dichlorek 2-(fenylo-hydrazono)propanodioilu (1,84 g, 7,51 mmol) w THF (50 ml) w ciągu 20 minut. Po zakończeniu dodawania, roztwór pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej i mieszano przez noc. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniej szonym ciśnieniem i powstały olej rozpuszczono w octanie etylu (300 ml), przemyto nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (100 ml) i solanką (50 ml), osuszono nad MgSO₄, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (4,55 g, 7,51 mmol) jako żółtego oleju. 'HNMR (300 MHz, CDC1₃) d 11,46 (s, 0,5H), 10,69 (s, 0,5H), 7,56-6,95 (m, 15H), 6,77-6,66 (m, 2H), 5,34 (m, 1H), 5,05 (m, 1H), 4,79 (m, 1H), 4,34-4,08 (m, 2H), 3,86 (s, 2H), 3,74 (s, 3H), 3,72 (s, 3H), 1,11 (m, 6H); TLC (EtOAc/heksany (2:3)):R_f = 0,30.

Związek pośredni 24

2-[3-Amino-5-(4-metoksy-benzylo)-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b] [ 1,4]diazepinl-ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid.

Do mieszanego roztworu N-izopropylo-2-[5-(4-metoksy-benzylo)-2,4-diokso-3-(fenylo-hydrazono)-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-(4-metoksy-fenylo)-aćetamid (4,55 g, 7,51 mmol) w kwasie octowym (50 ml) dodano pył cynkowy (4,50 g) i powstałą mieszaninę mieszano 4 godziny w temperaturze otoczenia. Cynk odsączono, przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i powstały olej podzielono pomiędzy wodę (150 ml) i octan etylu (250 ml). Odczyn pH ustawiono na 8 6N wodorotlenkiem sodu i fazy oddzielono. Fazę wodną ekstrahowano octanem etylu (2 x 80 ml) i części organiczne połączono, osuszono nadsiarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do brunatnego oleju. Surowy produkt oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (70 g) eluując kolejno EtOAc/heksanami (2:1, 500 ml) i chlorkiem metylenu/metanolem (19:1,500 ml). Właściwe frakcje połączono i zatężono z wytworzeniem tytułowego związku (2,85 g, 5,52 mmol) jako brunatnego oleju. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) d 7,43 (d, J = 7,3 Hz, 1H), 7,30-7,19 (m, 4H), 7,05-6,90 (m, 5H), 6,59 (d, J= 8,8 Hz, 2H), 5,13 (d, J= 15,1Hz, 1H), 5,00 (m, 1H), 4,86 (d, J= 15,1 Hz, 1H), 4,25 (s, 1H), 4,21 (d, J = 16,6 Hz, 1H), 3,85 (s, 3H), 3,69 (s, 3H), 3,48 (d, J = 16,6 Hz, 1 Η), 1,09 (m, 6H); TLC (CH₂C1₂/CH3OH (29:1 l));R_f = 0,11.

Związek pośredni 25

2-(3-amino-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo -N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid.

Do mieszanego roztworu 2-[3-amino-5-(4-metoksybenzylo)-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid (2,63 g, 5,09 mmol) w mieszaninie acetonitrylu/H₂O (9:1, 70 ml) w temperaturze pokojowej dodano azotan cerowo-amonowy (10,05 g, 18,3 mmol) porcjami przez godzinę. Roztwór mieszano przez noc w temperaturze pokojowej. Roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, rozcieńczono toluenem (2 x 50 ml) i pozostałość ekstrahowano CH₂C1₂ (3 x 50 ml), przesączono i zatężono do pomarańczowego szkliwa. Surowy produkt oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (100 g) eluując kolejno CH₂C1₂/CH3OH (15:1, 1,5 1) i CH₂C1₂/CH3OH (10:1, 1,3 1). Właściwe frakcje połączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (1,97 g, 4,97 mmol) jako brunatnej piany. ¹HNMR(300 MHz, DMSO-d₆) d

180 026

10,68 (br s, 1H), 7,39-6,98 (m, 8H), 5,75 (s, 1H), 4,76 (m, 1H), 4,16-3,92 (m, 4H), 3,77 (s, 3H), 3,15 (m, 2H), 0,97 (m, 6H); TLC (CH₂C1₂/CH3OH (13:1)): Rf = 0,21.

Związek pośredni 26 {l-[izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo]-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydro-lH-benzo[b][l,4]diazepin-3-ylo}-amid kwasu lH-indolo-2-karboksylowego

Do roztworu 2-(3-amino-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][[l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (350 mg, 0,883 mmol) w DMF (10 ml) dodano kolejno z mieszaniem kwas indolo-2-karboksylowy (142 mg, 0,883 mmol), N-hydroksybenzotriazol (119 mg, 0,883 mmol), i chlorowodorek l-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (169 mg, 0,883 mmol). Powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 18 godzin. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem żółtego oleju, który rozpuszczono w octanie etylu (60 ml), przemyto wodą (20 ml) i solanką (20 ml), osuszono nad MgSO₄, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do żółtego oleju, który zestalił się po odstawieniu. Surowy produkt utarto z wrzącym etanolem (20 ml), ochłodzono, przesączono i osuszono z wytworzeniem tytułowego związku (169 mg, 0,313 mmol) jako żółtego ciała stałego. 'H NMR (300 MHz, aceton-d₆) d 10,85 (br s, 1H), 9,83 (br s, 1H), 7,67 (m, 2H), 7,53 (m, 2H), 7,37-7,20 (m, 7H), 7,04 (m, 3H), 5,28 (d, J = 7,5 Hz, 1H), 4,87 (m, 1H), 4,31 (d, J = 16,3 Hz, 1H), 4,13 (d, J= 16,6 Hz, 1H) 3,83 (s, 3H), 1,02 (m, 6H); TLC (CH₂C1₂/CH3OH (19:1)): R_f= 0,24; MS (FAB): m/z = 540 (MH⁺).

Związek pośredni 27

N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-2-fenyloaminoacetamid

Mieszaninę N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)bromoacetamidu (257,6 g, 924 mmol), 1,2-fenylenodiaminy (100 g, 924 mmol) i węglan potasu (128 g, 924 mmol) w DMF (1200 ml) mieszano w temperaturze 0°C przez 2 godziny, a następnie pozostawiono z mieszaniem w temperaturze wrzenia przez 20 godzin. Mieszaninę reakcyjnąprzesączono przez celit i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Powstałą pozostałość rozpuszczono w EtOAc (1200 ml), przemyto wodą( 3 x 200 ml), solanką(200 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po usunięciu około 70% rozpuszczalnika powstał osad, który odsączono i przemyto zimnym EtOAc i osuszono z wytworzeniem tytułowego związku (67,1 g) jako beżowego ciała stałego. Połączone przesącze zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem ciemnego oleju (88 g). Dwie rekrystalizacje z etanolu dały drugą porcję tytułowego związku jako beżowego ciała stałego (29,6 g). 'H NMR (300 MHz, DMSO-d₆) s 7,22 (m, 2H), 7,05 (m, 2H), 6,47 (m, 1H), 6,34 (m, 2H), 5,95 (m, 1H), 4,81 (sept, 1H, J = 6,8), 4,59 (dt, 1H, J = 27,2, 6,1), 4,4 (s, 2H), 3,77 (s, 3H), 3,30 (s, 2H), 0,96 (d, 6H, J = 6,8).

Związek pośredni 28

2-(2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-2-fenyloaminoacetamidu (20 g, 63,8 mmol) w THF (500 ml) i roztwór dichlorku malonylu (6,2 ml, 63,8 mmol) w THF (500 ml) dodano jednocześnie w ciągu 40 minut do THF (100 ml) i powstały roztwór mieszano w temperaturze wrzenia przez 72 godziny, po czym dodano kolejne 3,0 ml dichlorku malonylu. Po 5 godzinach rozpuszczalniki usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w dichlorku metylenu (300 ml) i przemyto 2N wodnym roztworem wodorowęglanu sodu (2 x 200 ml). Połączone części organiczne przemyto wodą (2 x 200 ml), solanką(200 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem surowego produktu (23,8 g). Następnie utarto dokładnie z eterem i powstałe brunatne ciało stałe oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii rzutowej z elucją 5% metanolu w chlorku metylenu z wytworzeniem tytułowego związku (8,85 g) jako beżowego ciała stałego. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) s 7,7 (s, 1H), 7,4 (m, 1H), 6,90-7,3 (m, 7H), 4,97 (sept, 1H, J = 6,8), 4,4 (m, 1H), 3,81 (s, 3H), 3,78 (m, 1H), 3,40 (s, 2H), 1,06 (d, 6H, J = 6,8).

180 026

Związek pośredni 29

2-(2,4-diokso-5-pirydyno-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b] [ 1,4]diazepin-1 -ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Mieszaninę 2-(2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo -N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (3,5 g, 9,48 mmol), proszku miedzi (1,09 g, 17,06 mmol), 3-bromopirydyny (0,91 ml, 9,48 mmol) i octanu potasu (1,lig, 11,37 mmol) w DMF (80 ml) ogrzewano w temperaturze 100°C przez 7 godzin. Dodano następnie 0,4 ml 3 -bromopirydyny i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze 100°C przez następnie 14 godzin. Dodano proszek miedzi (1,09 g, 17,06 mmol), 3-bromopirydynę (0,91 ml, 9,48 mmol) i octan potasu (1,11 g, 11,37 mmol) i mieszaninę reakcyjną ogrzewano do 110°C przez 6 godzin. Ciała stałe odsączono i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość podzielono pomiędzy octan etylu (150 ml) i 10% wodny roztwór wodorotlenku amonu (150 ml). Połączone części organiczne przemyto wodą(2 χ 100 ml), solanką(50 ml), osuszono (MgSO₄) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem surowego produktu. Utarto go dokładnie z eterem z wytworzeniem tytułowego związku (2,56 g) jako kremowego ciała stałego. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) s 7,86 (d, 1H, J = 8,1), 7,01-7,43 (m, 10H), 6,92 (d, 1H, J=8,3), 5,05 (sept, 1H, J = 6,8), 4,22 (m, 2H), 3,88 (s, 3H), 3,58 (dd, 2H, J = 32,2, 12,0), 1,06 (m, 6H).

Związek pośredni 30

2-(3-azydo-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo) -N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Heksametylodisilazydek potasu (0,5 M w toluenie, 4,59 ml, 2,29 mmol) dodano kroplami w ciągu 7 minut do roztworu 2-(2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo]-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (750 mg, 1,64 mmol) w temperaturze -78° w THF (15 ml) i powstały roztwór mieszano w temperaturze -78·przez 17 min. Dodano azydek 2,4,6-triizopropylo-benzenosulfonylu (632 mg, 2,05 mmol, mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze -78° przez 4 minuty przed dodaniem kwasu octowego (0,235 ml) i pozostawiono do osiągnięcia temperatury pokojowej. Rozpuszczalniki usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem surowego produktu. Oczyszczono go metodą kolumnowej chromatografii rzutowej z elucją 5% metanolu w chlorku metylenu z wytworzeniem tytułowego związku (530 mg) jako bezbarwnej piany. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) s 7,96 (d, 1 H, J = 8,0), 6,91-7,43 (m, 11 H), 5,05 (sept, 1H, J=6,8), 4,42 (d, 1H, J= 12,1), 4,38 (s, 1H), 4,22 (d, 1H, J= 12,1), 3,88 (s, 3H), 1,06 (m, 6H).

Związek pośredni 31

2-(3-Amino-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Mieszaninę 2-(3-azydo-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (530 mg, 1,06 mmol) i 10% palladu na węglu (53 mg) mieszano w etanolu (50 ml) w atmosferze wodoru przez 9 godzin. Dodano następną porcję palladu na węglu (53 mg) i powstałą mieszaninę mieszano przez następne 16 h. Ciała stałe odsączono przez celit i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku (520 mg), którego użyto bez dalszego oczyszczania. *H NMR (300 MHz, CDC1₃) s 8,52 (m, 2H), 7,92 (d, 1H, J = 8,0), 6,91-7,43 (m, 11H), 5,05 (sept, 1H, J = 6,8), 4,42 - 4,22 (m, 3H), 3,88 (s, 3H), 1,06 (m, 6H).

Związek pośredni 32

2-(2,4-diokso-5-pirydyn-4-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Do mieszanego roztworu 400 mg (1,08 mmol) l-(izopropylo-(4-metoksy-fenylo)amino)-l,5-dihydro-benzo[b][l,4]diazepino-2,4-dionu w 20 ml DMF dodano 212 mg (2,16 mmol, 2,0 równoważnika) octanu potasu, 206 mg (3,25 mmol, 3,0 równoważnika) pyłu miedziowego, i 245 mg (2,62 mmol, 2 równoważniki) 4-bromopirydyny. Powstały roztwór ogrzewano w temperaturze 122°C przez 7 godzin. Mieszaninę reakcyjną przesączono na gorąco przez warstwę celitu, warstwę przemyto 10 ml metanolu i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem.

180 026

Pozostałość rozcieńczono EtOAc (100 ml) i przemyto 5% wodnym roztworem wodorotlenku amonu (5 x 25 ml). Warstwę organiczną oddzielono, osuszono (MgSO₄) i rozpuszczalniki usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Oczyszczanie substancji metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym stosując EtOAc/Heksany NH₄OH (80:20:1) jako eluent, a następnie rekrystalizacji z EtOH dało 80 mg (16%) tytułowego związku. ’H NMR (aceton-d₆, 300 MHz) d 8,57 (d, 1H, J = 4,6), 7,46 (m, 3H), 7,31 (m, 4H), 6,97 (m, 3H), 4,86 (sept, 1H), 4,48 (d, 1H, J = 16,8), 4,21 (d, 1H, J = 16,8), 3,86 (s, 3H), 3,67 (d, 1H, J = 12,2), 3,22 (d, 1H, J = 12,2), 1,02 (m, 6H); niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 459,2 (MH⁺).

Związek pośredni 33

2-(3-Amino-2,4-diokso-5-pirydyn-4-ylo-2, 3,4, 5, 5a, 9a-heksahydrobenzo[b][l,4]diazepin-1-1 -N-izopropylo-N- 4-metoksy-fenylo-acetamid

Do mieszanego roztworu 80 mg (0,175 mmol) 2-(2,4-diokso-5-pirydyn-4-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu w 3 ml DMF dodano 0,210 ml (0,209 mmol, 1,2 równoważnika) IN bis(trimetylosililo)amidku sodu w THF w temperaturze 0°C. Po wymieszaniu przez 0,5 godziny, dodano 62 mg (0,262 mmol; 1,5 równoważnika) O-(difenylo-fosfinylo)hydroksyloaminy (Harger, J.C.S. Perkin I, 3284-3288 (1981)) i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 16 godzin w temperaturze otoczenia. Mieszaninę reakcyjną przesączono i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczono metodą chromatografii rzutowej na 5 g żelu krzemionkowym eluowanego kolejno EtOAc (100 ml), DCM/CH₃OH (19:1, 100 ml). Właściwe frakcje połączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem tytułowego związku jako przejrzystego szkliwa; niskorozdzielcze MS (FAB) m/z 474,2 (MH⁺); TLC:R_f = 0,31 (DCM/CH₃OH (19:1)).

Związek pośredni 34

2-amino-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór 2,86 g 2-bromo-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (10 mmol) w 100 ml metanolu nasycono amoniakiem w temperaturze 0° i pozostawiono na 3 dni w temperaturze otoczenia w zamkniętej kolbie. Metanol i amoniak usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w 100 ml chloroformu i przemyto wodą (2x 50 ml). Warstwę organiczną osuszono nad bezwodnym MgSO₄, przesączono, zatężono pod zmniej szonym ciśnieniem i osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 2,7 g tytułowego związku jako oleju. *HNMR(300 MHz, CDC1₃) d 6,96 (m, 4H), 4,99 (m, 1H), 3,84 (s, 3H), 2,97 (s, 2H), 1,58 (s, 2H), 1,05 (d, 6H, J = 6,6); niskorozdzielcze MS (ESI) m/e 223 (MH⁺).

Związek pośredni 35

2-(4-Fluoro-2-nitro-fenyloamino)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Mieszaninę 9,06 g 2,5-difluoro-nitrobenzenu (60 mmol) i 12,64 g 2-amino-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (60 mmol, 1,0 równoważnika) połączono w 225 ml mieszaniny 2:1 etanol/woda i ogrzewano w temperaturze wrzenia w atmosferze azotu i mieszano energicznie przez noc (około 16 godzin). Powstałą zawiesinę ochłodzono do temperatury otoczenia, przesączono i przemyto mieszaniną 2:1 woda/etanol. Mokre ciało stałe rozpuszczono w chlorku metylenu, osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, i odparowano pod zmniej szonym ciśnieniem. Pozostałość utarto z heksanem, przesączono i przemyto heksanem. Produkt osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 9,32 g tytułowego związku jako pomarańczowego ciała stałego. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) d7,89 (dd, 1H, J = 3,1,9,3), 7,12 (m, 3H), 6,99 (m, 2H), 6,35 (dd, 1H, J = 4,8,9,2), 5,03 (m, 1H), 3,89 (s, 3H), 3,57 (s, 2H), 1,09 (d, 6H, J = 6,8); niskorozdzielcze MS (ESI) m/e 362 (MH⁺).

Związek pośredni 36

2-(2-amino-4-fluoro-fenyloamino)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór 30 ml octanu etylu, 175 ml etanolu i 2,50 g 2-(4-fluoro-2-nitro-fenyloamino)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (6,92 mmol) połączono z 0,25 g palladu na węglu (10% wagowych) i uwodorniano pod wodorem z balonu przez 16 godzin. Mieszaninę reakcyjną przesączono i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 1,91 g tytułowego związku jako ciała stałego. Ή NMR (300 MHz, CDC1₃) d 7,03 (m, 2H), 6,94 (m, 2H), 6,36 (m,

180 026

Η), 4,99 (m, 1Η), 4,37 (b, 3H), 3,86 (s, 3H), 3,39 (s, 2H), 1,07 (d, 6H, J = 6,8); niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 332 (MH⁺).

Związek pośredni 3 7

2-(7-Fluoro-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór 1,724 g 2-(2-amino-4-fluoro-fenyloamino)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (5,20 mmol) w 15 ml tetrahydrofuranu przeniesiono do wkraplacza. Roztwór 0,506 ml dichlorku malonylu (5,20 mmol, 1,0 równoważnika) w 15 ml tetrahydrofuranu przeniesiono do rozdzielacza. Każdy roztwór każdego reagenta jednocześnie dodano kroplami w okresie 30 min. do 100 ml tetrahydrofuranu w temperaturze otoczenia w atmosferze azotu z intensywnym mieszaniem. Po wymieszaniu przez 20 min. w temperaturze otoczenia, dodano dodatkowe 0,506 ml dichlorku malonylu (5,20 mmol, 0,1 równoważnika) w jednej porcji. Mieszaninę mieszano jeszcze przez 2,5 godziny i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem do pozostałości. Pozostałość oczyszczono na żelu krzemionkowym do chromatografii rzutowej z elucją mieszaniną 1:3 octan etylu/heksan, następnie 3 :1 octan etylu/heksan. Właściwe frakcje połączono, odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem do pozostałości i utarto z heksanem. Heksan usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i resztę ciała stałego osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 1,061 g tytułowego związku jako brązowego ciała stałego. 'H NMR (300 MHz, CDC1₃) d 8,14 (b, 1H), 7,45 (dd, 1H, J = 5,5,9,2), 7,29 (m, 1H), 7,05 (m, 1H), 6,94 (m, 3H), 6,78 (m, 1H), 4,99 (m, 1H), 4,37 (d, 1H, J = 16,4), 3,82 (s, 3H), 3,69 (d, 1H, J = 16,0), 3,40 (m, 2H)), 1,09 (d, 6H, J = 6,8); niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 400 (MH⁺).

Związek pośredni 38

2-(7-fluoro-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Mieszaninę 0,880 g 2-(7-fluoro-2,4-diokso-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (2,20 mmol), 420 mg miedzi (brąz, 6,61 mmol, 3 równoważnika), 476 mg octanu potasu (4,85 mmol, 2,2 równoważnika) i 0,290 ml 3-bromopirydyny (4,85 mmol, 2,2 równoważnika) w 10 ml dimetyloformamidu ogrzewano w temperaturze 100°C w atmosferze azotu przez 3 godziny. Dodano jeszcze 0,132 ml 3-bromopirydyny (2,43 mmol, 1,1 równoważnika) i prowadzono reakcję przez dodatkowe 2 godziny. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury otoczenia, przesączono przez spiekane szkło i następnie odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem do pozostałości. Pozostałość podzielono pomiędzy octan etylu i wodny roztwór wodorotlenku amonu (5 ml stężonego, rozcieńczonego do 100 ml). Po oddzieleniu warstw warstwę organiczną przemyto wodnym roztworem wodorotlenku amonu (5 ml stężonego, rozcieńczonego do 100 ml), i następnie nasycono wodną solanką. Fazę organiczną ekstrahowano następnie 3x wodnym roztworem HC1 (IN). Kwasowe warstwy połączono i zobojętniono wodnym roztworem wodorotlenku sodu (IN). Zobojętnioną mieszaninę ekstrahowano 2x chlorkiem metylenu. Warstwy chlorku metylenu połączono, osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu, przesączono i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem do pozostałości. Pozostałości utarto z heksanem i zatężono następnie pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 0,705 g tytułowego związku jako brązowego ciała stałego. ’H NMR (300 MHz, CDC1₃) d 8,60 (m, 2H), 8,08 (b, 1H), 7,54 (b, 1H), 7,39 (m, 1H), 7,15 (m, 2H), 7,00 (m, 3H), 6,57 (dd, 1H, J = 2,7,9,2), 4,95 (m, 1H), 4,32 (d, 1H, J = 17,9), 4,14 (d, 1H, J= 17,8), 3,85 (s, 3H), 3,61 (d, 1H, J= 12,1), 3,52 (d, 1H, J = 12,1), 1,06 (d, 6H, J = 6,8); niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 477 (MH⁺).

Związek pośredni 39

3-nitro-benzoesan t-butylu

Stały t-butanolan potasu (3,82 g, 32,30 mmol) dodano do roztworu chlorku 3-nitrobenzoilu (5,00 g, 26,94 mmol) w suchym tetrahydrofuranie (70 ml) i mieszano w atmosferze azotu przez 2 godziny. Mieszaninę reakcyjnązatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i podzielono pomiędzy dichlorometan i wodę. Po oddzieleniu faz warstwę wodną ekstrahowano ponownie octanem etylu. Warstwy organiczne połączono, osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu, przesączono i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczono na żelu

180 026 krzemionkowym do chromatografii rzutowej z elucjąO-5% gradientem octanu etylu w n-heksanie. Frakcje zawierające produkt połączono, zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 3,82 g tytułowego związku jako oleju. NMR (300 MHz, CDCĘ) d 8,79 (m, 1H), 8,35 (m, 2H), 7,62 (m, 1H), 1,63 (s, 9H); niskorozdzielcze MS (Cl) m/e 224 (MH⁺).

Związek pośredni 40

3-amino-benzoesan t-butylu

Roztwór 3-nitro-benzoesanu t-butylu (3,77 g, 16,9 mmol) w absolutnym etanolu (50 ml) połączono z palladem na węglu (10% wagowych, 0,30 g) i uwodorniano pod gazowym wodorem z balonu przez około 3 godziny. Mieszaninę reakcyjnąprzesączono przez warstwę ziemi okrzemkowej i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do oleju, który wykrystalizował po osuszeniu pod silnie zmniejszonym ciśnieniem, dając 3,28 g tytułowego związku jako brązowego ciała stałego. Ή NMR (300 MHz, CDCĘ) d 7,38 (d, 1H, J = 8,0 Hz), 7,29 (m, 1H), 7,19 (m, 1H), 6,83 (m, 1H), 1,58 (s, 9H); niskorozdzielcze MS (Ćl) m/e 194 (MH⁺).

Związek pośredni 41

3-[(4-nitrofenylo)oksykarbonylo)-aminobenzoesan t-butylu

Roztwór chloromrówczanu 4-nitro-fenylu w suchym dichlorometanie (25 ml) dodano kroplami w okresie 20 minut do roztworu 3-aminobenzoesanu t-butylu (3,15 g, 16,24 mmol) i bezwodnej pirydyny (1,379 ml, 17,05 mmol) w bezwodnym dichlorometanie 625 ml) w atmosferze azotu w temperaturze 0-5°C. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania do temperatury otoczenia i mieszano przez noc. Po przemyciu wodnym roztworem HC1 (IN), roztwór reakcyjny osuszono nad bezwodnym siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do ciała stałego. Surowy produkt umieszczono w zawiesinie w n-heksanie na 30 minut, przesączono i osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 4,460 g tytułowego związku jako białego krystalicznego ciała stałego. ’H NMR (300 MHz, CDCĘ) d 8,30 (m, 2H), 7,92 (m, 1H), 7,78 (d, 2H, J = 7,5 Hz), 7,43 (m, 3H), 7,11 (bs, 1H), 1,69 (s, 9H); niskorozdzielcze MS (L-SIMS) m/e 358 (M⁺).

Związek pośredni 42

2-(3-azydo-7-fluoro-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepin-1 -y lo)-N-izopropy lo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór 262 mg 2-(7-fluoro-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][ 1,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamidu (0,550 mmol) w 5 ml bezwodnego tetrahydrofuranu w temperaturze -78°C w atmosferze azotu potraktowano kroplami 1,54 ml.bis(trimetylosililo)amidku potasu (0,5 M w toluenie, 0,770 mmol, 1,4 równoważnika). Po wymieszaniu przez 15 minut dodano 212 mg azydku 2,4,6-triizopropylobenzenosulfonylu (0,687 mmol, 1,25 równoważnika, J. Org. Chem. 1984,49,1430-1434). Po wymieszaniu przez 4 minuty reakcję zatrzymano dodając 78,6 ml lodowatego kwasu octowego (1,38 mmol, 2,5 równoważnika) i pozostawiono do ogrzania do temperatury otoczenia. Mieszaninę reakcyjną odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem do pozostałości i oczyszczono na żelu krzemionkowym do chromatografii rzutowej z elucją mieszaniną 1:1 octanu etylu z heksanem. Właściwie frakcje połączono, odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i osuszono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 170 mg tytułowego związku jako bezpostaciowego ciała stałego. Niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 518 (MH⁺); TLC (krzemionka) 3:1 octan etylu:heksan; R_f = 0,68.

Związek pośredni 43

2-(3-amino-7-fluoro-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydrobenzo[b][l,4]diazepinl-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid

Roztwór 152 mg 2-(3-azydo-7-fluoro-2,4-diokso-5-pirydyn-3-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-benzo[b][l,4]diazepin-l-ylo)-N-izopropylo-N-(4-metoksy-fenylo)-acetamid w 10 ml octanu etylu połączono z 60 mg palladu na węglu (10% wagowych) i uwodorniano pod gazowym wodorem z balonu przez 16 godzin. Mieszaninę przesączono, odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i oczyszczono na żelu krzemionkowym do chromatografii rzutowej z elucjąmieszaniną3:7 metanol/octan etylu. Właściwe frakcje połączono, odparowano pod.zmniejszonym ciśnieniem i osu

180 026 szono pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 82 mg tytułowego związku jako piany. Niskorozdzielcze MS (FAB) m/e 492 (MH⁺); TLC (krzemionka) 95:5 dichlorometan/metanol: R_f= 0,30.

Przykładfarmaceutyczny

Tabletka

Składnik aktywny:	50 mg
Bezwodna laktoza USP:	163 mg
Mikrokrystaliczna celuloza NF:	69 mg
Preżelatynowana skrobia Ph. Eur.	15 mg
Stearynian magnezu USP:	3 mg
Masa po sprasowaniu:	300 mg

Aktywny składnik, mikrokrystalicznącełulozę, laktozę i preżelatynowanąskrobię przesiewa się przez sito 500 pm i zmieszano w odpowiednim mieszalniku. Stearynian magnezu przesiewa się przez sito 250 pm i zmieszano z aktywną mieszaniną. Mieszaninę sprasowuje się w tabletki stosując odpowiednie stemple, następnie powleka octano-ftalanem celulozy.

Test wiązania receptora CCK-A

Wytwarzanie tkanki: Roztwory 0,3 M sacharozy i 2,0 M sacharozy wytworzono i chłodzono przez noc w temperaturze 4°C. Następnego dnia dodano inhibitory, aby końcowe stężenia wynosiły 0,01% sojowego inhibitora trypsyny (50 mg/500 ml sacharozy) i 100 mM fluorku fenylometylosułfonylu (8,5 mg/500 ml sacharozy).

Szczury zabito przez dekapitację stosując gilotynę. Zewnętrzną ściankę brzucha szczura zwilżono metanolem i usunięto futro i skórę. Brzuch otworzono, trzustkę ostrożnie wycięto i umieszczono w 50 ml zlewce zawierającej 0,3 M sacharozy. Po zebraniu wszystkich trzustek wycięto nadmiar tłuszczu i węzłów limfatycznych. Tkankę trzustki podzielono na około 4,0 g próbek w 30 ml zlewkach, z których każda zawierała 1,0 ml 0,3 M sacharozy.

W pokoju z temperaturą 4°C trzustki rozdrobniono nożyczkami i rozcieńczono 1:10 (wagowo/objętościowo) 0,3 M sacharozą. Próbki homogenizowano w oziębionym 40 ml naczyniu Wheatona czterema ruchami w górę i w dół tłuczka „B” i następnie czterema ruchami w górę i w dół tłuczka „A”. Homogenaty przesączono przez 2 warstwy gazy do ochłodzonej 500 ml zlewki, następnie rozcieńczono 2,0 M sacharozą z mieszaniem z wytworzeniem końcowego stężenia 1,3 M homogenatu sacharozowego. Powstały 1,3 M homogenat rozdzielono do 18 cienkościennych 36 ml poliallomerowych probówek na lodzie (około 30 ml homogenatu na probówkę) i każdą probówkę kolejno pokrywano 0,3 M sacharozą, aż ciecz znajdowała się około 0,5 cm od szczytu probówek. Próbki odwirowywano w ułtrawirówce Sorvall RC70 przy 27500 obrotach na minutę (100000 x g) przez 3 godziny w temperaturze 4°C. Warstwę między fazową zebrano do oziębionego cylindra ze skalą, rozcieńczono i zmieszano z zimną destylowaną wodą do całkowitej objętości 312 ml i odwirowano przy 100000 x g przez 50 minut w temperaturze 4°C. Granulki ponownie umieszczono w zawiesinie w buforach KRH, przeniesiono do 15 ml naczynia Wheatona i homogenizowano czterema ruchami w górę i w dół odpowiednich tłuczków (sztywnych) „A”. Homogenat przeniesiono do butelek poliwęglanowych 2-27 ml i odwirowano przy 100,000 x g przez 30 minut w temperaturze 4°C. Granulki umieszczono w zawiesinie (1 ml bufora KRH/g masy oryginalnej tkanki), przeniesiono do właściwych rozmiarów naczynia Wheatona i homogenizowano czterema ruchami w górę i w dół odpowiednich tłuczków „A”. Próbki 1 ml przechowywano w temperaturze -70°C w probówkach do mikrowirowania.

180 026

Bufor KRH: pH = 7,4 w temperaturze 4°C

Składnik	Masa cząsteczkowa	g/1
25 mM HEPES	260,3	6,51
104 mMNaCl	58,44	6,08
5 mM KC1	74,56	0,37
1 mMKP04	136,09	0,14
1,2 mM MgSCU	246,48	0,30
2 mM CaCh	110,99	0,22
2,5 mM glukoza	180,16	0,45
0,2% BSA	-	2,00
0,1 mMPMSF*	174,2	0,017
0,01% STI*	-	0,10

♦inhibitory dodano świeże w dniu eksperymentu

Test: Testowe związki rozcieńczono w buforze testu wiązania w stężeniach magazynowych 10-krotnie przekraczających żądane końcowe stężenia testowe.

ml związku + 400 ml bufora + 25 ml [^I25I] siarczanowanego CCK-8 znakowanego reagentem Boltona i Huntera (Amersham, 2000 Cl/mmol) + 25 ml wytworzonego preparatu membran trzustki szczura inkubowano przez 30 minut w temperaturze 25°C wytrząsając łagodnie w czasie inkubacji.

mM L-364718 (końcowe stężenie) użyto do określenia niespecyficznego wiązania.

Reakcję zatrzymano stosując Brandell Celi Harvester, przemywając 3x 3 ml zimnego (4°C) w buforze testu wiązania na przemywanie.

Tkanki zebrano na sączkach papierowych Whatman GF/B zwilżonych testowym buforem i sączki papierowe zliczono stosując licznik gamma.

Test wiązania receptora CCK-A

Wytwarzanie tkanki. Samce świnek morskich Hartley (250-300 g, Charles River) zabito przez dekapitację. Mózg usunięto i umieszczono w buforze w temperaturze 4°C (bufor = 50 mM Tris/HCl, pH = 7,4). Korę wycięto i umieszczono w buforze w temperaturze 4°C. Określono całkowitąmasę na mokro wszystkich kor i tkanki rozcieńczono 1:10 (wagowoobjętościowo) buforem.

Korę rozdrobniono stosując Tekmar Tissuemizer, następnie homogenizowano w buforze 5 ruchami w górę i w dół stosując napędzany silnikiem homogenizotor szkło/teflon. Preparat trzymano w temperaturze 4°C (na lodzie).

Membrany granulowano w wirówce Sorvall RCSC w temperaturze 4°C stosując wirnik SA 600 przy 16000 obrotach na minutę (maksimum 47800 x g). Granulki zachowano, a supematant odrzucono. Granulki połączono i umieszczono w zawiesinie w buforze w temperaturze 4°C stosując takie same objętości jak powyżej i mieszając jak powyżej 5 ruchami w górę i w dół stosując napędzany silnikiem homogenizator szkło/teflon z tymi samymi objętościami jak poprzednio. Powstałe homogenaty odwirowano przy 16000 obrotach na minutę (maksimum 47800 x g, średnio 36,592 x g) przez 15 minut w temperaturze 4°C. Granulki zachowano, a supematant odrzucono. Granulki kolejno połączono z buforem do końcowej objętości 300 ml i zmieszano stosując Tekmar Tissuemizer. Początkową zawartość białka określono w teście na białko Biorad. Objętość zawiesiny uzupełniono buforem, takim że objętość dała końcowe stężenie około 4,0 mg/ml, potwierdzone w teście na białko Biorad. Końcowązawiesinę przeniesiono w porcjach 4,0 ml do probówek z tworzywa sztucznego i zamrożono w temperaturze -70°C.

Test: Bufor = 20 mM HEPES, 1 mM EGTA, 118 mM NaCl, 5 mM KC1, 5 mM MgCl₂, 0,05% BSA przy pH = 7,4.

180 026

Filtry Skatron zamoczono w buforze z 0,1 % albuminy surowicy bydlęcej (BSA) na godzinę przed zebraniem.

100 mM Bestatynę i 3 mM Fosforamidon przygotowano świeżo (końcowe stężenia w teście wyniosą=10 mM).

Testowe związki rozcieńczono w buforze testu wiązania w stężeniach magazynowych 10-krotnie wyższych niż żądane końcowe stężenia w teście. Rozcieńczono [¹²⁵I]-siarczanowane CCK-8 oznakowane reagentem Bolton-Huntera (Amersham, 200 Ci/mmol).

ml 100 mM Bestatyny + 25 ml 3 mM Fosforamidonu+25 ml testowego związku+50 ml radioliganda + 25 ml bufora + 100 ml membran kory świnek morskich inkubowano 150 minut w temperaturze pokojowej.

W celu określenia B_o podstawiono bufor testu wiązania za testowy związek.

W celu określenia wiązania filtru podstawiono bufor testu wiązania za testowy związek i membrany kory świnek morskich.

W celu określenia wiązania niespecyficznego 1 mM siarczanowanego CCK-8 (Sigma) podstawiono za testowy związek.

Reakcję zatrzymano przez przesączenie stosując zautomatyzowany Skatron Celi Harvester. Filtry przemyto stosując bufor w temperaturze 4°C. Filtry kolejno podziurawiono, umieszczono w probówkach i zliczono stosując licznik gamma.

Test z pęcherzykiem żółciowym świnek morskich

Wytwarzanie tkanki: Pęcherzyki żółciowe usunięto ze świnek morskich zabitych przez przemieszczenie kręgów szyjnych. Wydzielone pęcherzyki żółciowe oczyszczono z przywierającej tkanki łącznej i pocięto na dwa pierścienie z każdego zwierzęcia (2-4 mm długości). Pierścienie kolejno umieszczono w zawiesinie w komorach na narządy zawierających roztwór soli fizjologicznej o następującym składzie (mM): NaCl (118,4); KC1 (4,7); MgSO₄ x H₂O (1,2); CaCl₂ x 2H₂O (2,5); KH₂PO₃ (1,2); NaHCO₃ (25) i glukoza (11,1). Omywający roztwór miał temperaturę 37°C i był napowietrzany 95% O₂/5% CO₂. Tkanki połączono złotymi łącznikami i stalowymi nierdzewnymi drutami wzmacniającymi z przetwornikami przemieszczenia sił izometrycznych (Grass, Model FT03 D). Odpowiedzi rejestrowano następnie na poligrafie (Grass, Model 7E). Jedna tkanka z każdego zwierzęcia służyła jako próbka kontrolna czasu/rozpuszczalnika i nie otrzymywała testowego związku.

Test

Pierścienie stopniowo rozciągano (w ciągu 120 min.) do podstawowego naprężenia spoczynkowego 1 g, utrzymywanego w eksperymencie. W czasie okresu wyrównywania podstawowego naprężenia spoczynkowego pierścienia wystawiano na działanie acetylocholiny (ACH, 10’⁶M) czterokrotnie, w celu sprawdzenia kurczliwości tkanki. Tkanki wystawiono następnie na działanie mniejszej od maksymalnej dawki siarczanowanego CCK-8 (Sigma, 3x10^-9M). Po uzyskaniu stabilnej odpowiedzi tkanki szybko przemyto 3-krotnie i co 5 do 10 minut przez godzinę dla uzyskania trwałej linii podstawowej.

Związki rozpuszczono w dimetylosulfotlenku (DMSO), następnie rozcieńczono wodą i testowano krzywą odpowiedzi na kumulatywne stężenie testowego związku (10'¹¹ do 3 x 10‘⁶M) a następnie krzywą odpowiedzi na stężenie siarczanowanego CCK-8 (10‘¹⁰ do 10'⁶M) w obecności najwyższej dawki testowego związku. Jako końcowy test dodano ACH (10 mM), w celu indukowania maksymalnej kontrakcji. Dla każdego związku wykonano co najmniej trzy oznaczenia aktywności.

Wyniki otrzymane w tym teście z reprezentatywnymi związkami według wynalazku podano niżej. Związki testowano przy stężeniu 1 μΜ, a wyniki wyrażono jako % maksymalnej odpowiedzi na siarczanowanego CCK-8.

180 026

Przykład nr	Kontrakcja	Przykład nr	Kontrakcja
1	91	8	81
2	64	10	83
3	83	11	67
4	67	13	96
5	51	14	84
6	32	15	93
7	77

Paradygmat pobierania pokarmu indukowany 18-godzinnym pozbawieniem pokarmu

Samce szczura Long-Evans (Charles River Co., Raleigh, NC), o masach 300-375 g, aklimatyzowano indywidualnie przez co najmniej tydzień w wiszących klatkach ze stalowego nierdzewnego sita (17,8 x 25,4 x 17,8 cm wysokości) z dostępem do dowolnej ilości wody (dostarczanej przez automatyczne poidła z tyłu klatki) i pokarm (Lab Blox, Purina Rodent Laboratory Chow # 5001) przy 12-godzinnym cyklu dzień/noc (światło w przedziale 06°°-18°°^ w temperaturze około 22,8°C. Przed testami pokarm, ale nie wodę, usunięto o 16°°. O 09°° następnego ranka, szczury zważono. O 09⁴⁵ szczurom zastrzyknięto dootrzewnowe (i.p.), podano doustnie (p.o.) lub przez stałą dodwunastniczą kaniulę testowy związek lub nośnik (2 ml/kg) i odstawiono do klatek. Pokarm podano o 10°°. O 10³⁰ resztę pokarmu i odpady zważono.

Związki według wynalazku są zasadniczo nietoksyczne w leczniczo przydatnych dawkach. Nie stwierdzono więc niekorzystnych skutków podawania związków szczurom w leczniczo przydatnych dawkach.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Związek o wzorze ogólnym (I)

   R

   i jego fizjologiczne sole i solwat, w którym

   X oznacza atom wodoru lub chlorowiec, z oznacza liczbę 1 lub 2;

   R¹ oznacza grupę -NR⁴R⁵, gdzie R⁴ oznacza propyl lub izopropyl, a R⁵ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony atomami fluoru, grupą hydroksylową, metoksylową, dwumetyloaminową lub morfolinową;

   R² oznacza grupę indolilowąlub NHR_n, w której R_n oznacza fenyl lub fenyl podstawiony grupą karboksylową;

   R³ oznacza pirydyl, pirymidynyl lub l,3,5-trójmetylo-lH-pirazol-4-il.
2. 2. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że R³ oznacza 3-pirydyl.
3. 3. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że R⁴ oznacza izopropyl, a R⁵ oznacza 4-metoksyfenyl.
4. 4. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że stanowi {l-[Izopropylo-(4-metoksy-fenylo)-karbamoilometylo)-2,4-diokso-5-pirydyn-2-ylo-2,3,4,5-tetrahydro-1 H-benzo [b] [ 1,4] diazepin-3-ylo}-amid kwasu lH-indolo-2-karboksylowego i jego enancjomery.
5. 5. Farmaceutyczna kompozycja zawierająca substancję czynną w mieszaninie z jednym lub wieloma fizjologicznie dopuszczalnymi nośnikami lub zarobkami, znamienna tym, że jako substancję czynną zawiera związek o wzorze ogólnym (I)

   R

   i jego fizjologiczne sole i solwat, w którym

   X oznacza atom wodoru lub chlorowiec, z oznacza liczbę 1 lub 2;

   180 026

   R¹ oznacza grupę -NR⁴R⁵, gdzie R⁴ oznacza propyl lub izopropyl, a R⁵ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony atomami fluoru lub grupą hydroksylową, metoksylową, dwumetyloaminową lub morfolinową;

   R² oznacza grupę indolilową lub NHR!!, w której R, ] oznacza fenyl lub fenyl podstawiony grupą karboksylową;

   R³ oznacza pirydyl, pirymidynyl lub l,3,5-trójmetylo-lH-pirazol-4-il.
6. 6. Sposób wytwarzania związków o wzorze ogólnym (I)

   R

   i ich fizjologicznych soli i solwatów, w którym

   X oznacza atom wodoru lub chlorowiec, z oznacza liczbę 1 lub 2;

   R¹ oznacza grupę -NR⁴R⁵, gdzie R⁴ oznacza propyl lub izopropyl, a R⁵ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony atomami fluoru lub grupą hydroksylową, metoksylową, dwumetyloaminową lub morfolinową;

   R² oznacza grupę indolilową lub grupę NHRj j, w której Rj ] oznacza fenyl lub fenyl podstawiony grupą karboksylową;

   R³ oznacza grupę pirydyl, pirymidynyl lub l,3,5-trójmetylo-lH-pirazol-4-il; znamienny tym, że (a) związek o wzorze (ΙΠ), w którym R¹, R³, X i z mająznaczenia zdefiniowane dla wzoru (I) i R

   poddaje się reakcji ze związkiem R¹ *-Y (wzór IV), w którym Y oznacza grupę -NCO, -HNCOC1 lub -NHCORa, gdzie R_a oznacza grupę fenoksylowąpodstawioną grupą nitrową lub grupę 1-imidazolową, gdzie R¹¹ ma znaczenia zdefiniowane dla wzoru (I) lub jest grupą przekształcalną w nią; albo (b) związek o wzorze (V),

   180 026

   (V)

   10 ..

   w którym R , R , X i z mają znaczenia zdefiniowane powyżej i Y oznacza grupę -NCO, -NHCOC1 lub -NHCORa, w którym R_a oznacza grupę fenoksylowąpodstawioną nitrową lub grupę 1-imidazolową, poddaje się reakcji z aminą o wzorze (VI),

   H₂N-Rⁿ(VI) w którym R¹¹ ma znaczenia zdefiniowane dla wzoru (I) lub jest grupąprzekształcalną w nią; albo (c) związek o wzorze (VII), w którym R², R³, R¹¹ i X maj ąznaczenia zdefiniowane dla wzoru (I),'

   poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze (VIII),

   R’COCH₂hal (VIII) w którym R¹ ma znaczenia zdefiniowane dla wzoru (I), a hal oznacza halogen; albo (d) związek o wzorze (III), w którym R¹, R³, X i z mają znaczenia zdefiniowane dla wzoru (I), poddaje się reakcji z kwasem o wzorze (IX) lub jego aktywowanym estrem,

   HOOC-R² (IX) w którym R ma znaczenia zdefiniowane dla wzoru (I), lub jest grupą przekształcalną w nią.

   * * *