PL179568B1 - P ochodne indolu, kompozycja farmaceutyczna zawierajaca pochodne indolu i sposób wytwarzania pochodnych indolu PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Pochodne indolu o wzorze (I) ( I ) w którym m oznacza 2, R oznacza atom chloru w pozycjach 4 i 6 pierscienia indolowego, R 1 oznacza grupe fenylowa albo grupe fenylowa podstawiona przez grupe aminowa, acety- loaminowa, metanosulfonyloaminowa, albo ureidowa, A oznacza ugrupowanie o wzorze -(CH2 )2 -, -CH2CO-, -CH2 NH-, -CH2 NCH3 -, -(CH2 )2 NH-, -NHCO- lub -CH2O-, albo ich sole. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są pochodne indolu, kompozycja farmaceutyczna, zawierająca pochodne indolu i sposób wytwarzania pochodnych indolu. Pochodne indolu według wynalazku są silnymi i specyficznymi antagonistami pobudzających aminokwasów.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4.960.786 ujawniono, że pewne znane pochodne 2-karboksylowe indolu są antagonistami pobudzających aminokwasów. W europejskim opisie patentowym EP-A 0396124 również podano, że pewne pochodne 2-karboksylowe indolu są terapeutycznie skuteczne w leczeniu zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego wywoływanych uszkodzeniem neurotoksycznym lub chorobami neurozwyrodnieniowymi. Ponadto, 3-podstawione pochodne 2-karboksyindolu użyteczne w leczeniu chorób neurozwyrodnieniowych, w tym zaburzeń naczyniowo-mózgowych, ujawniono w światowym opisie patentowym WO92/16205.

Odkryliśmy ostatnio nową grupę 3-podstawionych pochodnych 2karboksyindolu wykazujących specyficzną aktywność antagonistyczną w niewrażliwych na strychninę miejscach wiązania glicyny, znajdujących się w kompleksie receptora N-metylo-D-asparaginianu (NMDA).

Przedmiotem wynalazku są pochodne indolu o wzorze (I)

O

(i) w którym m oznacza 2, R oznacza atom chloru w pozycjach 4 i 6 pierścienia indolowego, R] oznacza grupę fenylową albo grupę fenylową podstawioną przez grupę aminową acetyloaminową metanosulfonyloaminową albo ureidową A oznacza ugrupowanie o wzorze -(CH₂)₂-, -CH₂CO-, -CH₂NH-, -CH₂NCH₃-, -(CH₂)₂NH-, -NHCO- lub -CH₂O-, albo ich sole.

Związki o wzorze (I) mogą występować więcej niż w jednej odmianie izomerycznej i wszystkie możliwe izomery wchodzą w zakres wzoru (I), o ile nie podano inaczej. Stąd, w związkach o wzorze (I) egzocykliczne wiązane podwójne może występować w konfiguracji cis lub trans i w zakres wynalazku wchodzą oba izomery i ich mieszaniny.

Do stosowania w medycynie, sole związków o wzorze (I) powinny być dopuszczalnymi fizjologicznie solami. Jednak, o ile nie podano inaczej, stosowane w niniejszym opisie określenie sole, dotyczy zarówno dopuszczalnych jak i niedopuszczalnych soli fizjologicznych.

Do odpowiednich dopuszczalnych fizjologicznych soli związków według wynalazku należą zasadowe sole addycyjne oraz, gdy jest to potrzebne, addycyjne sole kwasowe.

179 568

Odpowiednimi dopuszczalnymi fizjologicznie addycyjnymi solami zasadowymi związków o wzorze (I) są sole metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, takie jak sodowe, potasowe, wapniowe i magnezowe, oraz sole amoniowe z aminokwasami (np. z lizyną lub argininą) i sole z zasadami organicznymi, np. z prokainą fenylobenzyloaminą etanoloaminą dietanoloaminą i N-metyloglukozaminą.

Odpowiednie addycyjne sole kwasowe można tworzyć z kwasami organicznymi i nieorganicznymi, np. chlorowodorem.

Związki o wzorze (I) i/lub ich sole mogą tworzyć solwaty, na przykład hydraty.

Należy wiedzieć, że związek o wzorze (I) może uwalniać się in vivo w procesie metabolizmu odpowiedniego proleku. takimi prolekami mogą być np. dopuszczalne fizjologicznie, labilne metabolicznie estry związków o wzorze ogólnym (I). Estry takie można wytwarzać drogą estryfikacji grupy karboksylowej w macierzystym związku o wzorze ogólnym (I), po uprzednim, jeśli jest to potrzebne, ochronieniu ewentualnych reaktywnych grup w cząsteczce. Ochronę powyższą usuwa się w razie potrzeby. Przykładami takich labilnych metabolicznie estrów są estry C_M-alkilowe, np. metylowoetylowe lub tert-butylowe, estry C₃.₈-alkenylowe, np. podstawione lub niepodstawione allilowe, estry aminoalkilowe (np. aminoetylowy, 2-(N,N-dietyloamino)etylowy) albo estry acylooksyalkilowe, takie jak acylooksymetylowy lub 1-acylooksyetylowy, np. piwaloilooksymetylowy, 1-piwaloilooksyetylowy, acetoksymetylowy, 1-acetoksy etylowy, l-(l-metoksy-l-metylo)etylokarbonylooksy ety Iowy, 1-benzo- ilooksy etylowy, izopropoksykarbonylooksymetylowy, 1-izopropoksykarbonylooksyetylowy, cykloheksylokarbonylooksymetylowy, 1-cykloheksyłokarbonylooksyetylowy, cykloheksylooksykarbonylooksymetylowy, 1 -cykloheksylooksykarbonylooksyetylowy, 1 -(4-tetrahy dro-piranylooksyjkarbonylooksyetyIowy lub 1 -(4-tetrahy dropiranylo)karbonylooksy etylowy.

Do korzystnych labilnych metabolicznie estrów związków o wzorze (I) należą estry C_M-alkilowe, w szczególności metylowe lub etylowe, estry aminoalkilowe, w szczególności 2-(4'-morfolino)etylowy, lub estry acylooksyalkilowe, np. acetoksymetylowy, piwaloilooksymetylowy, 1-cykloheksylooksykarbonylooksyetylowy lub tetrahydropiranylooksykarbonylooksyjetylowy.

Korzystną grupą związków o wzorze (I) są te, w których A oznacza ugrupowanie -CH₂NH- lub -(CH₂)₂-.

Inną korzystną grupą są te, w których R] oznacza grupę fenylową. Korzystnie Rj oznacza podstawioną grupę fenylową a podstawniki korzystnie znajdują się w pozycji meta lub korzystniej w pozycji para.

Dalszą korzystną grupą są związki o wzorze (I) w konfiguracji trans. Korzystne są związki, w których egzocykliczne wiązanie podwójne ma konfigurację trans (E). Szczególnie korzystne są izomery trans (E) związków, w których A oznacza CH₂NH, a R! oznacza ewentualnie podstawioną grupę fenylową na przykład fenylową lub fenylową podstawioną grupą aminową.

Szczególnie korzystnym związkiem jest kwas (E)-4,6-dichloro-3-(5-okso-l-fenylopirazolidyn-4-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksylowy oraz jego dopuszczalne fizjologicznie sole.

Innym korzystnym związkiem jest kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2-okso-l-fenylopirazolidyn-3-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksylowy oraz jego dopuszczalne fizjologicznie sole.

Dalszymi korzystnymi związkami są:

kwas (E)-4,6-dichloro-3 -(2-okso-1 -fenylopiperydyn-3 -ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksy lo wy;

kwas (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-1 -(4-aminofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksylowy;

kwas (Z)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-1 -fenyloimidazolidyn-4-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksylowy;

kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenyloimidazołidyn-4-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksylowy;

179 568 kwas 4,6-dichloro-3-[5-okso-1 -(4-acetyloaminofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-

- 1 H-indolo-2-karboksylowy;

kwas 4,6-dichloro-3-[5-okso-1 -(4-ureidofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-

- 1 H-indolo-2-karboksylowy;

kwas 4,6-dichloro-3-[l-(4-metylosulfamidofenylo)-5-oksopirazolidyn-4-ylidenometylo] -1 H-indolo-2-karboksylowy;

kwas 4,6-dichloro-3-(3-okso-2-fenyloizoksazolidyn-4-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksylowy;

kwas (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(3-aminofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksylowy;

kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenylopirolidyn-3-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksy lo wy;

oraz ich fizjologicznie dopuszczalne sole, na przykład sodowa lub potasowa.

Związki o wzorze (I) i/lub ich dopuszczalne fizjologicznie sole są antagonistami aminokwasów o działaniu pobudzającym. Dokładniej, są one silnymi antagonistami niewrażliwych na strychninę miejsc wiązania glicyny, znajdujących się w kompleksie receptora NMDA. Jako takie, są one silnymi antagonistami kompleksu receptora NMDA. Ponadto, związki według wynalazku wykazują korzystny profil aktywności, w tym dobrą biodostępność. Powyższe związki są tym samym użyteczne w leczeniu lub zapobieganiu uszkodzeń neurotoksycznych lub chorób neurozwyrodnieniowych. Tym samym związki według wynalazku są użyteczne w leczeniu uszkodzeń neurotoksycznych następujących po udarze mózgu, udarze zakrzepowym, udarze krwiotocznym, niedokrwieniu mózgu, skurczu naczyń w mózgu, hipoglikemii, anezji, niedotlenieniu narządów i tkanek, anoksji, asfiksji okołoporodowej i zatrzymaniu serca. Związki są użyteczne w leczeniu przewlekłych chorób neurozwyrodnieniowych, takich jak choroba Huntingdona otępienie starcze Alzheimera, stwardnienie zanikowe boczne acydemia typu glutarowego, otępienie wielozawałowe, stan padaczkowy, urazy po kontuzji (np. uszkodzenie rdzenia kręgowego i uszkodzenie głowy), neurozwyrodnienie wywołane infekcją wirusową, schizofrenia, depresja, lęk, ból, pęcherz neurogenny, pęcherz neurotyczny, zależność od narkotyku, w tym objawy związane z wycofywaniem alkoholu, kokainy, opiatów, nikotyny i benzodiazepiny, oraz wymioty.

Silne i selektywne działanie związku według wynalazku w niewrażliwych na strychninę miejscach wiązania glicyny, znajdujących się w kompleksie receptora NMDA można łatwo oznaczać za pomocą rutynowych testów. Zdolność wiązania w niewrażliwych na strychninę miejscach wiązania glicyny oznaczano stosując postępowanie opisane przez H. Kishimoto i wsp. w J. Neurochem. 1981, 37, 11015-1024. Selektywne działanie związków według wynalazku w niewrażliwych na strychninę miejscach wiązania glicyny potwierdzono w badaniach na innych jonotropowych receptorach znanych pobudzających aminokwasów. Stwierdzono więc, że związki według wynalazku wykazują znikome lub nie wykazują powinowactwa do receptorów kwasu kainowego, kwasu a-amino-3-hydroksy-5-metylo-4-izoksazolopropionowego (AMPA) lub w miejscach wiązania NMDA.

Stwierdzono także, że związki według wynalazku hamują wywoływane przez NMDA drgawki u myszy, stosując w tym celu postępowanie opisane przez C. Chiamulera'ę i wsp. w Psychopharmacology (1990), 102, 551-552.

Działanie neuroochronne związków według wynalazku może być wykazane w teście na zatkanie środkowej tętnicy mózgowej u myszy, prowadzonym z wykorzystaniem postępowania opisanego przez Chiamulera'ę i wsp. w European Journal of Pharmacology, 216, (1992),335-336.

Związki o wzorze (I) i/lub jego dopuszczalne fizjologicznie sole albo labilne metabolicznie estry mogą być stosowane w terapii, a w szczególności stosowane jako lek do antagonizowania działania pobudzających aminokwasów na kompleks receptora NMDA.

179 568

Związki o wzorze (I) i/lub jego dopuszczalne fizjologicznie sole albo labilne metabolicznie estry mogą być stosowane do wytwarzania leku do antagonizowania działania pobudzających aminokwasów na kompleks receptora NMDA.

Sposób antagonizowania działania pobudzającego aminokwasów na kompleks receptora NMDA, polega na podawaniu pacjentowi potrzebującemu tego antagonistycznie działającej ilości związku o wzorze (I) i/lub jego dopuszczalnej fizjologicznie soli albo labiłnego metabolicznego estru.

Specjaliści będą wiedzieli, że jeśli jest mowa o traktowaniu, to dotyczy to zarówno profilaktyki jak leczenia występującej choroby albo jej objawów.

Należy ponadto wiedzieć, że ilość związku według wynalazku, wymagana do stosowania w leczeniu może być różna w zależności od rodzaju stanu chorobowego, drogi podawania oraz wieku i stanu pacjenta, i zależy ostatecznie od lekarza. Na ogół jednak stosowane dawki dla dorosłych ludzi mogą typowo wynosić od 2 do 800 mg/dzień, w zależności od drogi podawania.

Przy podawaniu pozajelitowym dzienna dawka wynosi typowo od 20 do 100 mg, korzystnie 60-80 mg/dzień. Do podawania doustnego dzienna dawka typowo może wynosić 200-800 g, np. 400-600 mg/dzień.

Pożądaną ilość można dogodnie podawać jako pojedynczą dawkę lub w podzielonej dawce podawanej w odpowiednich przedziałach czasu, np. w dwóch, trzech, czterech lub więcej dawkach/dzień.

Tam, gdzie jest to możliwe, związki według wynalazku mogą być w terapii stosowane same, ale korzystnie jeśli mają postać preparatu farmaceutycznego.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna, zawierająca substancję czynną w mieszaninie z jednym lub kilkoma dopuszczalnymi w farmacji nośnikami lub zarobkami, która jako substancję czynną zawiera wyżej określoną pochodną indolu o wzorze (I), lub jej dopuszczalną w farmacji sól. Nośnik(i) musi być dopuszczalny w tym znaczeniu, że jest on kompatybilny z innymi składnikami preparatu i nieszkodliwy dla biorcy. Kompozycja może być ewentualnie łączona z innymi terapeutycznymi i/lub profilaktycznymi składnikami.

Do kompozycji według wynalazku należą kompozycje, mające postać odpowiednią do podawania doustnego, dopoliczkowego, pozajelitowego, inhalacji lub wdmuchiwania, wszczepu lub podawania doodbytniczego. Korzystne jest podawanie pozajelitowe.

Tabletki i kapsułki do podawania doustnego mogą zawierać typowe dodatki, takie jak środki wiążące, np. syrop, gumę arabską żelatynę, sorbitol, gumę tragakant, kleik skrobiowy lub poliwinylopirolidon; wypełniacze, np. laktozę, cukier, celulozę mikrokrystaliczną skrobię kukurydzianą fosforan wapniowy lub sorbitol; środki poślizgowe, np. stearynian magnezu, kwas stearynowy, talk, glikol polietylenowy lub krzemionkę; środki rozpraszające, np. skrobię ziemniaczaną lub skrobioglikolan sodowy; albo środki zwilżające, takie jak laurylosiarczan sodowy. Tabletki mogą być powlekane dobrze znanymi metodami. Ciekłe preparaty doustne mogą mieć np. postać wodnych lub olejowych zawiesin, roztworów, emulsji, syropów lub eliksirów lub mogą to być suche produkty do rozpuszczania albo zawieszania przed użyciem w wodzie lub innym odpowiednim nośniku. Takie ciekłe preparaty mogą zawierać typowe substancje dodatkowe, takie jak środki zawieszające, np. syrop sorbitolowy, metyloceluloza, syrop glikozowy lub sacharozowy, żelatyna, hydroksyetyloceluloza, karboksymetylocelułoza, żelowany stearynian glinowy lub uwodornione jadalne tłuszcze; środki emulgujące, np. lecytyna, monooleinian sorbitolu albo guma arabska; niewodne nośniki (w tym oleje jadalne), np. olej migdałowy, frakcjonowany olej kokosowy, oleiste estry, glikol propylenowy lub alkohol etylowy; solubilizatory, takie jak surfaktanty, np. polisorbitany lub inne środki, takie jak cyklodekstryny; oraz środki konserwujące, np. p-hydrobenzoesan metylu lub propylu albo kwas askorbinowy. Kompozycja może być także formułowana w postać czopków, np. zawierających typowe podstawy do czopków, takie jak masło kakaowe lub inne glicerydy.

179 568

Do podawania dopoliczkowego kompozycja może mieć postać tabletek lub pastylek otrzymywanych znanymi sposobami.

Kompozycja według wynalazku może być formułowana w postać przeznaczoną do podawania drogą iniekcji lub ciągłego wlewu. Preparaty do iniekcji mogą być dawkami jednostkowymi w ampułkach albo znajdować się w wielodawkowych pojemnikach z dodatkiem konserwanta. Kompozycje mogą mieć takie postaci jak zawiesiny, roztwory lub emulsje w olejowych lub wodnych nośnikach, i mogą zawierać środki pomocnicze, takie jak środki zawieszające, stabilizujące i/lub rozpraszające. Alternatywnie, substancja czynna może być w postaci proszku przeznaczonego do rozpuszczenia lub zawieszenia przed użyciem w odpowiednim nośniku, np. w jałowej pyrogennej wodzie.

Do podawania drogą inhalacji, związki według wynalazku są dogodnie dostarczane w postaci aerozolu z ciśnieniowych opakowań, zawierających odpowiedni propelent, taki jak dichlorodifluorometan, trichlorofluorometan, dichlorotetrafluoroetan, dwutlenek węgla lub inny odpowiedni gaz, albo z rozpylacza, w przypadku aerozolu dawkę jednostkową można dostarczyć w odmierzonej ilości za pomocą zaworu.

Alternatywnie, do podawania drogą inhalacji lub wdmuchiwania związki według wynalazku mogą mieć postać suchego proszku, np. mieszaniny związku i odpowiedniego nośnika, takiego jak laktoza lub skrobia. Sproszkowana kompozycja może się znajdować w ilości odpowiadającej dawce jednostkowej, np. w kapsułkach lub ładunkach, np. żelatynowych, lub w postaci blistrów, z których proszek może być podawany za pomocą inhalatora lub rozpylacza.

Kompozycja według wynalazku może mieć postać depot. Takie preparaty o przedłużonym działaniu mogą być podawane drogą wszczepiania (np. podskórnie lub domięśniowo) albo za pomocą iniekcji domięśniowej. Np., związki według wynalazku mogą być formułowane razem z odpowiednimi materiałami polimerycznymi albo hydrofobowymi (np. w postaci emulsji w dopuszczalnym oleju) lub żywicami jonowymiennymi, albo w postaci słabo rozpuszczalnych pochodnych, np. słabo rozpuszczalnych soli.

Kompozycje według wynalazku mogą zawierać od 0,1 do 99% substancji czynnej, dogodnie 30-95% w przypadku tabletek lub kapsułek oraz 3-50% dla preparatów ciekłych.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania wyżej określonych pochodnych indolu o wzorze (I), obejmujący:

a) poddawanie reakcji aldehydu o wzorze (II)

w którym m, R ma znaczenie podane dla wzoru (I), R₄ oznacza grupę chroniącą grupę karboksylową wybraną spośród allilu, alkilu, trichloroalkilu, trialkilosililoalkilu lub aryloalkilu, a R₅ oznacza grupę chroniącą atom azotu wybraną spośród alkoksykarbonylu, arylosulfonylu lub trimetylosililoetoksymetylu, z cyklicznym amidem o wzorze (III)

O

A

179 568 w którym R_t i A mają znaczenia podane dla wzoru (I) pod warunkiem, że A jest różne od ugrupowania -NHCO-, albo jego chronioną pochodną, w obecności zasady, z wytworzeniem związków o wzorze (II), w którym A jest różne od grupy -NHCO-, albo

b) poddawanie reakcji aldehydu o wzorze (II), w którym m, R mają znaczenia podane dla wzoru (I), albo jego chronionej pochodnej, z pochodną gliceryny o wzorze (VIII)

RqOCOCH-NHCONR₁

O=P(OR₇)₂ (VIII) w którym Rj ma znaczenie podane dla wzoru (I), lub jej chronioną pochodną a R₆ i R₇ oznaczają niezależnie od siebie grupę C_M alkilową z wytworzeniem związku o wzorze (I), w którym A oznacza ugrupowanie -NHCO-; albo

c) poddawanie reakcji aldehydu o wzorze (II), w którym m, R mają znaczenia podane dla wzoru (I), albo jego chronionej pochodnej, z pochodną fosforanową o wzorze (IX)

P(Ph)₃ (ix) w którym R_t ma znaczenie podane dla wzoru (I) lub jej chronioną pochodną w obecności zasady, z wytworzeniem związku o wzorze (I), w którym A oznacza ugrupowanie o wzorze -CH₂CO-; albo

d) naświetlanie światłem UV związku o wzorze (I), albo jego chronionej pochodnej, w którym wiązanie egzocykliczne jest w pozycji trans, z wytworzeniem związku o wzorze (I), w którym, wiązanie egzocykliczne jest w pozycji cis, i ewentualnie, gdy jest to konieczne lub potrzebne wytworzoną pochodną o wzorze (I) poddaje się jednej lub więcej niż jednej z poniższych reakcji:

- usuwania jednej lub więcej niż jednej grupy ochronnej;

- wyodrębniania związku w postaci soli;

- przeprowadzania związku o wzorze (I) lub jego soli w metabolicznie labilny ester;

- przekształcania związku o wzorze (I) w dopuszczalną fizjologicznie sól.

W jednej odmianie powyższego procesu aldehyd (II) poddaje się reakcji z cyklicznym amidem (III) w obecności zasady, takiej jak tert-butylolit, diizopropyloamid litowy lub bis(trimetylo)amid litowy, w aprotonowym rozpuszczalniku, takim jak tetrahydrofuran. Reakcję prowadzi się najpierw w temperaturze -78°C, a następnie pozwala by temperatura wzrosła do 0-30°C.

Rodzaj produktu tej reakcji zależy od rodzaju grup ochronnych R₄ i R₅, gdyż niektóre z nich mogą być odszczepiane w warunkach reakcji. Przykładem takich grup R₄ są grupy metylowa lub etylową a grup R₅ grupa alkoksykarbonylową np. tert-butoksykarbonylowa.

179 568

W przypadku, gdy w reakcji stosuje się indol o wzorze (II), kiedy to karboksylowa grupa R₄, np. etylowa, ulega odszczepieniu, a grupa R₅, np. trimetylosililoetoksymetylowa, nie jest odszczepiana, otrzymany kwas karboksylowy o wzorze (IV)

(IV) można przekształcać w związek o wzorze (I) przez odszczepienie grupy R₅ chroniącej atom azotu. Alternatywnie, kwas karboksylowy (IV) można przekształcać w odpowiedni ester metylowy (V) w reakcji z diazometanem. Korzystnym źródłem diazometanu dla tej reakcji jest trimetylosililodiazometan. Reakcję można prowadzić w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak chlorowcowęglowodór, np. chlorek metylenu.

(V)

Związek o wzorze (V) można przekształcać w związek o wzorze (I) usuwając grupę ochronną R₅ za pomocą znanych sposobów i następnie w razie potrzeby hydrolizując ester metylowy.

W drugiej odmianie sposobu, aldehyd (Π) poddąje się reakcji z cyklicznym amidem (III) w obecności zasady, takiej jak butylolit, diizopropyloamid litowy lub bis(trimetylosililo)amid litowy, w aprotonowym rozpuszczalniku, takim jak tetrahydrofuran, w temperaturze około -78°Ć. Otrzymany drugorzędowy alkohol o wzorze (VI)

(VI) po poddaniu reakcji z chlorowodorem i ogrzewaniu w rozpuszczalniku, takim jak etanol, przekształca się w olefinę o wzorze (VII)

179 568

(VII)

Ester o wzorze (VII) można przekształcać w związek o wzorze (I) przez usunięcie grupy R₄ chroniącej grupę karboksylową przy zastosowaniu rutynowych metod.

W zmodyfikowanym procesie, drugorzędowy alkohol o wzorze (VI) można przekształcać w reaktywną grupę odchodzącą taką jak ester sulfonianowy, np. ptoluenosulfonian lub metanosulfonian. Następnie, związek poddaje się reakcji z odpowiednią zasadą taką jak diizopropyloamid litowy lub etoksylan sodowy. Otrzymaną olefinę można przekształcać w związek o wzorze (I) usuwając grupę R₅ chroniącą atom azotu oraz, gdy jest to niezbędne lub pożądane, grupę R₄ chroniącą grupę karboksylową.

Odpowiednimi grupami R₄ chroniącymi grupę karboksylową stosowanymi w opisywanych reakcjach, są grupa allilową alkilowa, trichloroalkilowa, trialkilosililoalkilowa lub arylometylową taka jak benzylową nitrobenzylowa lub trytylowa.

Do odpowiednich grup R₅ chroniących atom azotu należą grupa alkoksykarbonylowa, np. tert-butoksykarbonylowa, arylosulfonylowa, np. fenylosulfonylowa, lub trimetylosiliłoetoksymetylowa.

Grupę R₄ chroniącą grupę karboksylową można usuwać stosując rutynowe sposoby stosowane dla odszczepiania takich grup. Gdy R₄ w związkach jest grupą alkilową można ją usuwać drogą hydrolizy wodorotlenkiem metalu alkalicznego, np. wodorotlenkiem litowym lub wodorotlenkiem sodowym, prowadzonej w rozpuszczalniku, takim jak alkanol, np. etanol lub izopropanol. Następnie, w razie potrzeby, dodaje się odpowiedniego kwasu, np. kwasu solnego lub trifluorooctowego i otrzymuje się odpowiedni wolny kwas karboksylowy.

Gdy R₄ jest grupą allilową to można ją usuwać w reakcji z receptorem grupy allilowej, takim jak 5,5-dimetylo-l,3-cykloheksandion, w obecności tetrakis(trifenylofosfino)palladu.

Alternatywnie, związki w których R₄ jest grupą alkilową lub benzylową można przekształcać w odpowiedni kwas karboksylowy w reakcji z jodkiem trimetylosililowym, ogrzewając w rozpuszczalniku, takim jak acetonitryl.

W dowolnej z powyższych reakcji, grupę chroniącą atom azotu można usuwać stosując rutynowe sposoby znane dla odszczepiania takich grup, może to być np. kwaśna lub zasadowa hydroliza. Jeśli więc R₅ jest grupą alkoksykarbonylową np. tert-butoksykarbonylową można ją usuwać drogą alkalicznej hydrolizy, stosując np. wodorotlenek litowy w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak tetrahydrofuran lub alkanol, np. izopropanol. Można też stosować kwaśną hydrolizę, stosując np. kwas mrówkowy, kwas trifluorooctowy lub chlorowodór w rozpuszczalniku. Jeśli R₅ jest grupą trimetylosililoetoksymetylową to można ją usuwać drogą kwaśnej hydrolizy, przy zastosowaniu kwasu solnego lub chlorowodoru w rozpuszczalniku, takim jak alkanol, np. etanol.

Dopuszczalne fizjologicznie sole związków o wzorze (I) można wytwarzać poddając odpowiedni kwas reakcji z odpowiednią zasadą w odpowiednim rozpuszczalniku. Np., sole z metalami alkalicznymi i metalami ziem alkalicznych można wytwarzać stosując wodorotlenek lub węglan albo wodorowęglan metalu alkalicznego lub metalu ziem alkalicznych. Alternatywnie, sole metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych można otrzymywać drogą bezpośredniej hydrolizy pochodnych związku o wzorze (I) z ochronioną grupą karboksylową za pomocą odpowiedniego wodorotlenku metalu alkalicznego lub metalu ziem alkalicznych.

179 568

Gdy związek o wzorze (I) zawiera centrum zasadowe, wówczas można otrzymywać addycyjne sole kwasowe w reakcji zasady z odpowiednim kwasem, ewentualnie w rozpuszczalniku. Alternatywnie, addycyjną sól kwasową można otrzymywać na drodze bezpośredniej hydrolizy pochodnej z ochronioną grupą karboksylową i/lub ochronionym azotem azotu w reakcji z odpowiednim kwasem.

Labilne metabolicznie estry związków o wzorze (I) można wytwarzać drogą estryfikacj i grupy karboksylowej lub jej soli albo za pomocą transestryfikacj i, stosując w tym celu znane sposoby. Np. estry acylooksyalkilowe można otrzymywać poddając wolny kwas karboksylowy lub jego sól reakcji z odpowiednim halogenkiem acylooksyalkilowym w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak dimetyloformamid. W celu zestryfikowania wolnej grupy karboksylowej powyższą reakcję prowadzi się korzystnie w obecności czwartorzędowego halogenku amoniowego, takiego jak chlorek tetrabutyloamoniowy lub chlorek benzylotrietyloamoniowy.

Estry aminoalkilowe można otrzymywać drogą transestryfikacji odpowiedniego estru alkilowego, np. metylowego lub etylowego, w reakcji z odpowiednim aminoalkanolem w podwyższonej temperaturze, np. 50-150°C.

Co się tyczy reakcji aldehydu o wzorze (II) z cyklicznym amidem o wzorze (III), to może być konieczne lub pożądane prowadzenie reakcji na ich ochronionych pochodnych. Ma to np. miejsce, gdy jeden lub oba związki zawierają pierwszo- lub drugorzędową grupę aminową albo grupę hydroksylową lub karboksylową. Grupy te można ochraniać rutynowymi sposobami i gdy potrzeba usuwać grupy ochronne za pomocą znanych metod.

Tak więc, gdy R jest grupą aminową lub alkiloaminową i/lub R] zawiera podstawnik aminowy lub alkiloaminowy i/lub A zawiera zasadową grupę -NH, wówczas jest pożądane, aby każdy taki zasadowy atom azotu był ochroniony, np. grupą tert-butoksykarbonylową. Grupę chroniącą atom azotu można następnie usuwać znanymi metodami, np. w reakcji z kwasem trifluorooctowy, w odpowiednim rozpuszczalniku, np. w chlorku metylenu, lub reakcji z chlorowodorem w rozpuszczalniku, takim jak alkanol.

Ewentualna grupa hydroksylowa lub karboksylowa może być dogodnie ochraniana przez utworzenie jej estru, takiego jak tert-butoksykarbonylowa pochodna grupy hydroksylowej lub ester alkilowy albo allilowy grupy karboksylowej, np. ester tert-butylowy lub allilowy.

Związki o wzorze (I), w którym A oznacza grupę o wzorze NHCO można wytwarzać w reakcji aldehydu o wzorze (II) lub jego ochronionej pochodnej z pochodną glicyny o wzorze (VIII)

R OCDCfi-NHCONHR 6 I 1 o=p(or₇)₂ (VIII) w którym Rj oznacza grupę zdefiniowaną dla wzoru (I) lub jej ochronioną pochodną a R₆ i R₇ oznaczają niezależnie od siebie grupę C^alkilową. Reakcję prowadzi się w obecności zasady, takiej jak l,8-diazabicyklo[5.4.0]undec-7-en, w aprotonowym rozpuszczalniku, takim jak eter, np. tetrahydrofuran, a następnie usuwa się grupy ochronne R₄ i R₅ razem z innymi ewentualnie obecnymi grupami ochronnymi.

Związki o wzorze (I), w którym A oznacza grupę o wzorze CH₂CO mogą być wytwarzane w reakcji aldehydu o wzorze (II) z pochodną fosforanową o wzorze (IX), w którym R, ma znaczenie podane dla wzoru, lub jej ochronioną pochodną:

179 568

Ϊ P(Ph)

Ζ\/Ζ ^J (ix)

Reakcję prowadzi się korzystnie ogrzewając w odpowiednim rozpuszczalniku, np. węglowodorze, takim jak toluen, i następnie usuwając ochronne grupy R₄ i R₅, stosując przy tym znane sposoby.

Związki o wzorze (I), w których egzocykliczne wiązanie ma konfigurację cis, można wytwarzać drogą izomeryzacji odpowiedniego izomeru trans lub jego ochronionej pochodnej. Następnie usuwa się ewentualnie grupę ochronną. Reakcję izomeryzacji prowadzi się dogodnie naświetlając roztwór izomeru trans w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak acetonitryl, światłem UV, np. z lampy rtęciowej.

Związki o wzorze (II), w którym R₄ oznacza grupę chroniącą grupę karboksylową, a R₅ oznacza grupę chroniącą atom azotu, można wytwarzać poddając odpowiedni indol o wzorze (X)

(X) reakcji z N-metyloformanilidem i tlenochlorkiem fosforu w rozpuszczalniku, takim jak 1,2-dichloroetan.

Indole o wzorze (X) albo są znanymi związkami lub mogą być syntetyzowane metodami analogicznymi do opisanych dla znanych związków.

Cykliczne amidy o wzorze (III) albo są znanymi związkami lub mogą być otrzymywane metodami analogicznymi do opisanych dla znanych związków, np. Manhas i Jeng. J. Org. Chem., 1967, 32, 1246-1248 lub D.C. Hargis i R.L. Shubkin, Tetrahedron Letters, tom 31, nr 21, str. 2991-4, 1990.

Związki o wzorze (III), w którym A oznacza grupę (CH₂)_pNR₈, gdzie p oznacza liczbę 1 lub 2, a R₈ oznacza grupę ochronną, można wytwarzać w reakcji ochronionej hydrazyny o wzorze R^H-NHRs z halogenkiem haloacylu o wzorze (XI)

Z(CH ) COZ¹ r

(XI)

179 568 w którym Z i Z¹ oznaczają niezależnie od siebie atom chlorowca, np. chloru, bromu lub jodu oraz R oznacza liczbę 2 lub 3. Reakcję prowadzi się dogodnie w obecności zasady, takiej jak węglan metalu alkalicznego w polarnym rozpuszczalniku, takim jak N,N-dimetyloformamid. Odpowiednią do stosowania w opisywanej reakcji grupą ochronną R₈ jest grupa tertbutylooksykarbonylowa. W razie potrzeby taką grupę ochronną można usuwać znanymi sposobami, np. w reakcji z kwasem trifluorooctowym w rozpuszczalniku, takim jak chlorek metylenu. Otrzymany związek o wzorze (III), w którym A oznacza grupę o wzorze -(CH₂)_pNH, można następnie przekształcać w związek o wzorze (II), w którym A oznacza grupę o wzorze (CH₂)_pNR₃, gdzie R₃ oznacza grupę alkilową, stosując rutynową reakcję alkilowania. Np. do alkilowania stosuje się odpowiedni alkilotrifluorometylosulfonian i rozpuszczalnik, taki jak chlorek metylenu.

Związki o wzorze (III), w którym A oznacza grupę o wzorze (CH₂)_pO, gdzie p oznacza liczbę 1 lub 2, można wytwarzać w reakcji hydroksylaminy o wzorze Rj NHOH z halogenkiem haloacylu o wzorze (XI) w obecności zasady, takiej jak węglan potasowy i w polarnym rozpuszczalniku, takim jak N,N-dimetyloformamid.

Hydroksylaminę o wzorze RjNHOH można wytwarzać w zwykły sposób z odpowiedniego nitrozwiązku o wzorze RpNO^ np. w reakcji z hydrazyną w obecności 5% rodu na węglu aktywnym, jako katalizatora.

Dla lepszego zrozumienia wynalazku przedstawiono poniższe przykłady, które mają charakter jedynie ilustracyjny.

W opisie półproduktów i przykładach, o ile nie podano inaczej, temperatury topnienia oznaczano stosując aparat Gallenkampa lub kapilarny aparat firmy Biichi i podawano bez korygowania. Widma w podczerwieni wykonywano stosując aparat FT-IR. Widma magnetycznego rezonansu protonowego ('H NMR) zapisywano przy 300 lub 400 MHz, przesunięcia chemiczne podawano w ppm dół pola (δ) od Me₄Si stosowanego jako wewnętrzny standard, i opisywano jako singlety (s), dublety (d), dublety dubletów (dd), tryplety (t), kwartety (q) lub multiplety (m). Chromatografię kolumnową prowadzono na żelu krzemionkowym (Merck AG, Darmstaadt, Niemcy).

W tekście stosowano następujące skróty: EA - octan etylu, CH - cykloheksan, DCM chlorek metylenu, DMSO - dimetylosulfotlenek, DBU -.l,8-diazabicyklo[5.4.0]undec-7-en.

TCL oznacza chromatografię cienkowarstwową na płytkach z żelem krzemionkowym, roztwory suszono nad bezwodnym siarczanem sodowym. Tetrahydrofuran (THF) był świeżo destylowany z nad potasu i benzofenonu w atmosferze azotu. Cykloheksan i octan etylu o czystości odczynnikowej stosowano bez dodatkowego oczyszczania. Wszystkie chromatografie wykonywano na żelu krzemionkowym 230-400 mesh (Merck). Wydajności podawano dla wyodrębnionych produktów, czystych według NMR i TLC.

Półprodukt 1. Ester etylowy kwasu 4,6-dichloroindolo-2-karboksylowego

Do roztworu 2,05 ml pirogronianu etylu w 38 ml bezwodnego etanolu dodano powoli podczas silnego mieszania 0,5 ml stężonego kwasu siarkowego. Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze 30°C w ciągu 10 minut, a następnie dodano porcjami chlorowodorku dichlorofenylohydrazyny. Mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w ciągu 4 godzin, po czym ochłodzono do temperatury 23°C, wlano do 500 ml zimnej wody i ekstrahowano 3 x 300 ml eteru etylowego. Ekstrakty organiczne suszono i następnie odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 5 g estru etylowego kwasu 2-(3,5-dichlorofenylohydrazono)propionowego w postaci stałej mieszaniny izomerów E i Z (TLC: DCM, R_f = 0,79 i 0,47). Do powyższego produktu dodano podczas mieszania 20 g kwasu polifosforowego i mieszaninę ogrzewano w temperaturze 45 °C w ciągu 20 minut. Uzyskany brązowy produkt krystalizowano z 300 ml 95% etanolu i otrzymano 3,3 g tytułowego związku w postaci żółtobrązowego stałego produktu o temperaturze topnienia 180°C.

TCL: DCM, R_f= 0,54.

179 568

Widmo IR (CDC1₃): v_max 3440 (NH) i 1772-1709 (C=O) cm'¹.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 9,00 (s), 7,28 (d), 4,42 (q), 1,42 (t).

Półprodukt 2. Ester etylowy kwasu 3-formylo-4,6-dichloroindoIo-2-karboksylowego

Roztwór 5,19 g N-metyloformanilidu i 5,53 g tlenochlorku fosforu mieszano w temperaturze 23°C w ciągu 15 minut, a następnie dodano 60 ml 1,2-dichloroetanu i 6 g półproduktu 1 i otrzymaną zawiesinę mieszano w temperaturze 80°C w ciągu 6 godzin. Mieszaninę reakcyjną wlano do 300 ml 50% roztworu wodnego octanu sodowego po odsączeniu otrzymano 4,1 g tytułowego związku w postaci żółtego osadu.

TLC: EA/CH 4:6, R_f = 0,4.

Widmo IR (nujol): v_max 1726 (C=O), 1663 (C=O), 1556 (C=C), 2725-2669 (CH) cm'¹. Widmo Ή NMR (DMSO): 13,15 (s), 10,60 (s), 7,54 (d), 7,40 (d), 4,43 (q), 1,36 (t).

Półprodukt 3. Ester etylowy kwasu 3-formylo-l-(2-trimetylosjliloetoksymetylo)-4,6-dichloroindolo-2-karboksylowego

Do oziębionego do temperatury 0°C roztworu 700 mg półproduktu 2 w 20 ml bezwodnego DMF dodano 3,7 ml IM roztworu bis-trimetylosililoamidu litowego w THF. Całość mieszano w ciągu 15 minut w temperaturze 0°C, a następnie dodano 0,817 g chlorku trimetylosililoetoksymetylu. Po upływie 1 godziny mieszaninę wlano do 25 ml wody i ekstrahowano 3 x 20 ml octanu etylu. Połączone warstwy organiczne suszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na żelu krzemionkowym i otrzymano 950 mg tytułowego związku w postaci bladożółtego stałego produktu.

TLC: EA/CH 1:9^=0,3.

Półprodukt 4. Ester metylowy kwasu (Z)-4,6-dichloro-3-(2-okso-l-fenylopirolidyn-3-ylidenometylo)-l-(2-trimetyIosililoetoksymetylo)-lH-indolo-2-karboksylowego

Do oziębionego do temperatury -78°C roztworu 426 mg l-fenylo-2-pirolidynonu w 10 ml THF dodano powoli 1,80 ml 1,6M roztworu tert-butylolitu w heksanach i całość mieszano w powyższej temperaturze w ciągu 1,5 godziny. Następnie dodano roztwór 1 g półproduktu 3 w 10 ml THF i mieszanie w temperaturze -78°C kontynuowano w ciągu 3 godzin. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 3 godzin w pokojowej temperaturze i następnie mieszano w ciągu 1,5 godziny. Reakcję zatrzymano 20 ml nasyconego roztworu NH₄C1, po czym dodano 50 ml octanu etylu, fazę organiczną oddzielono, przemyto 2 x 20 ml 0,1 M kwasu solnego, 20 ml wody i 10 ml solanki. Po wysuszeniu rozpuszczalnik odparowano, pozostałość rozpuszczono w 20 ml mieszaniny 4:1 chlorku metylenu i metanolu i w ciągu 30 minut dodano w pokojowej temperaturze 1,70 ml 2M roztworu trimetylosililodiazometanu w heksanach. Po oczyszczeniu za pomocą chromatografii kolumnowej (elucja mieszaniną 8:2 CH i EA) otrzymano 740 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 1709 (C=O), 1684 (C=O) cm'¹.

Widmo Ή NMR (CDCI3): 7,85 (t), 7,80 (d), 7,50 (d), 7,40 (t), 7,20 (d), 7,17 (t), 5,89 (s), 3,90 (s), 3,86 (t), 3,53 (t), 2,64 (td), -0,05 (s).

Półprodukt 5. Ester metylowy kwasu (Z)-4,6-dichioro-3-(2-okso-l-fenylopiperydyn-3-yłidenometylo)-l-(2-trimetylosiIiloetoksymety!o)-lH-2-karboksyIowego

Do oziębionego do temperatury -78°C roztworu 370 mg N-fenylopiperydonu w 10 ml THF dodano 1,30 ml 1,6M roztworu tert-butylolitu w heksanach, całość mieszano w powyższej temperaturze w ciągu 1,5 godziny, a następnie dodano 800 mg półproduktu 3 w 10 ml THF i mieszanie kontynuowano w temperaturze -78°C w ciągu 3 godzin. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 3 godzin w pokojowej temperaturze i mieszano następnie w ciągu 1,5 godziny.

179 568

Reakcję zatrzymano 20 ml nasyconego roztworu NH₄C1, po czym dodano 50 ml octanu etylu, fazę organiczną oddzielono i przemyto 2 x 20 ml 0,1 M kwasu solnego, 20 ml wody i 10 ml solanki. Po wysuszeniu rozpuszczalnik odparowano, pozostałość rozpuszczono w 20 ml mieszaniny 4:1 chlorku metylenu i metanolu i dodano w ciągu 30 minut w pokojowej temperaturze 1,50 ml 2M roztworu trimetylosililodiazometanu w heksanach. Po oczyszczeniu za pomocą chromatografii kolumnowej (elucja mieszaniną 7:3 CH i EA) otrzymano 700 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 1713 (C=O), 1672 (C=O) cm'¹.

Widmo *H NMR (CDC1₃): 8,09 (t), 7,48 (d), 7,40 (m), 7,26 (tt), 7,18 (d), 5,90 (s), 3,89 (s), 3,76 (t), 3,52 (m), 2,41 (td), 1,95 (m), 0,87 (t), 0,06 (s).

Półprodukt 6. l-tert-butoksykarbonylo-2-fenylohydrazyna

Do roztworu 2,5 ml fenylohydrazyny w 50 ml tetrahydrofuranu dodano 5,6 g diwęglanu di-tert-butylu. Roztwór mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 2 godzin i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymano 5,44 g surowego związku tytułowego.

TLC: EA/CH, l:2,R_f=0,8.

Widmo IR: 1724 (C=O), 1605 (C=C) cm'¹.

Półprodukt 7. l-tert-butoksykarbonylo-2-fenylopirazolidyn-3-on

Do roztworu 5,4 g półproduktu 6 w 50 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano 6,9 g węglanu potasowego i następnie po 5 minutach 2,4 ml chlorku chloropropionylu. Całość mieszano w temperaturze 25 °Ć w ciągu 2 godzin, a następnie rozcieńczono 200 ml eteru dietylowego, przemyto 2 x 200 ml wody, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt krystalizowano z mieszaniny octanu etylu i n-heksanu i otrzymano 5,9 g tytułowego związku.

TLC: eter etylowy/eter naftowy 1:1, R_f = 0,4; temperatura topnienia 150 °C.

Półprodukt 8. Ester etylowy kwasu 4,6-dichloro-3-fonnylo -1-tert-butoksykarbonylo-lH-indoio-2-karboksyiowego

Do zawiesiny 8 g estru etylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylo-lH-indolo-2karboksylowego w 100 ml bezwodnego tetrahydrofuranu dodano 7,3 g diwęglanu di-tertbutylu i 0,7 g 4-dimetyloaminopirydyny. Całość mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 2 godzin, po czym rozcieńczono 300 ml octanu etylu, przemyto 200 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego i 200 ml solanki, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy tytułowy związek krystalizowano z octanu etylu i otrzymano 8,6 g produktu.

TLC: EA/CH 1:2, R_f = 0,8; temperatura topnienia 141 °C.

Półprodukt 9. l-tert-butoksykarbonylo-2-(4-nitrofenylo)hydrazyna

Do roztworu 2,5 ml fenylohydrazyny w 100 ml tetrahydrofuranu dodano 7,8 g diwęglanu di-tert-butylu. Roztwór mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 2 godzin, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt krystalizowano z mieszaniny 1:3 octanu etylu i heksanu i otrzymano 6,9 g tytułowego związku.

TLC: EA/CH 1:2; Rf = 0,85; temperatura topnienia 120 °C.

Półprodukt 10. l-tert-butoksykarbonylo-2-(4-aminofenylo)hydrazyna

Do roztworu 6 g półproduktu 9 w 350 ml etanolu dodano roztwór 20 g wodorosiarczynu sodowego i 22 g węglanu potasowego w 200 ml wody. Całość mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i ekstrahowano 200 ml octanu etylu. Fazę organiczną przemyto 2 x 200 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano chromatograficznie na kolumnie z żelem krzemionkowym, eluując mieszaniną 1:2 EA i CH. Otrzymano 3 g tytułowego związku.

TLC: EA/CH 1:1, R_f = 0,2; temperatura topnienia 128°C.

179 568

Półprodukt 11. l-tert-butoksykarbonylo-2-[4-(tert-butoksykarbonyloamino)fenylo]hydrazyna

Do roztworu 3,41 g półproduktu 10 w 100 ml tetrahydrofuranu dodano 3,33 g diwęglanu di-tert-butylu. Roztwór mieszano w ciągu 15 godzin w temperaturze 25°C, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy tytułowy związek krystalizowano z mieszaniny octanu etylu i n-heksanu i otrzymano 4,4 g produktu.

TLC: Rf = 0,90 EA/CH 1:2; temperatura topnienia 155 °C.

Półprodukt 12. l-tert-butoksykarbonylo-2-

- [4-(tert-butoksykarbonyIoainino)

-fenylo] pirazolidyn-3-on

Do roztworu 0,5 g półproduktu 11 w 5 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano 0,213 g węglanu potasowego i po upływie 15 minut 0,15 ml chlorku chloropropionylu. Całość mieszano w ciągu 20 godzin w temperaturze 25°C, a następnie rozcieńczono 50 ml eteru etylowego, przemyto 50 ml wody i 50 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt krystalizowano z mieszaniny 1:4 octanu etylu i heksanu i otrzymano 0,252 g tytułowego związku.

TLC: EA/CH 1:1, Rf= 0,60; temperatura topnienia 178°C.

Półprodukt 13. Kwas 4,6-dichloro-3-formylo-2-karboksylowy

Do zawiesiny 7,0 g półproduktu 2 w 250 ml alkoholu etylowego dodano 2,26 g wodorotlenku litowego. Żółty roztwór ogrzewano w ciągu 8 godzin w temperaturze 50°C, po czym zakwaszono kwasem solnym do pH 2. Wytrącony osad odsączono i otrzymano 6,29 g tytułowego związku w postaci białego produktu o temperaturze topnienia 235-240°C.

Półprodukt 13a. Estertert-butylowy kwasu 4,6-dichloroindolo-3-fonnylo-2-karboksylowego

Do ogrzewanej w temperaturze wrzenia zawiesiny 1,0 g półproduktu 13 w 50 ml bezwodnego toluenu dodano powoli 4,38 g acetalu di-tert-butylowego N,N-dimetyloformamidu. Mieszanie kontynuowano w ciągu 30 minut, po czym ciemny roztwór ochłodzono i przemyto wodą roztworem wodorowęlanu sodowego i solanką. Warstwę organiczną wysuszono i rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie, eluując mieszaniną 8:2 CH/EA (R_f = 0,33). Otrzymano 470 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 3335 (N-H), 1724 (C=O) i 1663 (C=O) cm’¹.

Półprodukt 14. Ester tert-butylowy kwasu 4,6-dichloroindolo-3-formylo-l-tert-butoksykarbonylo-2-karboksylowego

Do roztworu 470 mg półproduktu 13a w 10 ml bezwodnego THF dodano 22 mg 4dimetyloaminopirydyny i roztwór 392 mg diwęglanu di-tert-butylu w 5 ml bezwodnego THF. Roztwór mieszano w ciągu 30 minut, po czym rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczano chromatograficznie, eluując mieszaniną 9:1 CH i EA R_f = 0,38). Otrzymano 468 g tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

Widmo IR (nujol): v_max 1765 (C=O), 1740 (C=O) i 1688 (C=O) cm’¹.

Półprodukt 15. Estertrimetylowy

N-(fenyloammokarbonylo)-a-fosfonoglicyny

Roztwór 3 g estru trimetylowego N-(benzylooksykarbonylo)-a-fosfonoglicyny w 50 ml metanolu uwodorniono w ciągu 5 godzin pod ciśnieniem 1 atmosfery w obecności 0,55 g 5% palladu na węglu aktywnym. Katalizator odsączono przez ziemię okrzemkową i przesącz odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w 15 ml chlorku metylenu, dodano 1,1 ml izocyjanianu fenylu i całość mieszano w ciągu 15 godzin. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość utarto w 50 ml eteru etylowego i otrzymano 2,4 g tytułowego związku w postaci białego proszku o temperaturze topnienia 144-146°C.

Widmo IR (nujol): v_max 1745 (C=O), 1707 (C=O) cm'¹.

179 568

Półprodukt 16. Ester 1,2-di-tert-butylowy kwasu (Z)-4,6-dichloroindoio-3-(2,5-diokso-l-fenyloimidazolidyn-4-ylidenometylo) in d o io-i,2-d {karboksylowego

Do roztworu 367 mg półproduktu 15 w 8 ml THF wkroplono 352 mg DBU. Roztwór mieszano w pokojowej temperaturze w ciągu 10 minut, a następnie powoli dodano roztwór 480 mg półproduktu 16 w 10 ml bezwodnego THF. Całość mieszano w ciągu 15 minut, po czym rozcieńczono 10 ml octanu etylu i zatrzymano reakcję chlorkiem amonu. Warstwę organiczną wysuszono i rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie, eluując mieszaniną 85:15 CH i EA (R_f = 0,33). Otrzymano 284 mg tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

Widmo IR (nujol): v_max 1772 (C=O), 1726 (C=O) i 1678 (C=O).

Półprodukt 17. Ester allilowy kwasu 4,6-dichloroindoIo-3-fonnylo-2-karboksyIowego

Do zawiesiny 3,0 g półproduktu 2 w 100 ml alkoholu allilowego dodano 2,0 g monohydratu kwasu p-toluenosulfonowego. Zawiesinę ogrzewano w ciągu 2,5 godzin w temperaturze 90°C, po czym rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w chlorku metylenu, przemyto 10% roztworem Na₂CO₃ i wodą, a następnie oczyszczano chromatograficznie, eluując mieszaniną 7:3 CH i EA (R_f = 0,34). Otrzymano 1,10 g tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 1720 (C=O) i 1657 (C=O) cm’¹.

Widmo Ή NMR (DMSO): 13,20 (bs), 10,61 (s), (7,55 (d), 7,42 (d), 6,14-6,0 (m), 5,46 (dd), 5,33 (dd) i 4,92 (d).

Widmo masowe: m/z (bombardowanie szybkimi atomami) 298 (MH).

Półprodukt 18. Ester allilowy kwasu 4,6-dichloromdolo-l-tert-butoksykarbonyIo-3-formylo-2-karboksylowego

Do roztworu 1,10 g półproduktu 17 w 40 ml bezwodnego THF dodano 49 mg 4dimetyloaminopirydyny i roztwór 886 mg diwęglanu di-tert-butylu w 10 ml bezwodnego THF. Roztwór mieszano w ciągu 1 godziny i rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie, eluując mieszaniną 9:1 CH i EA (R_f = 0,37). Otrzymano 853 mg tytułowego związku w postaci białego osadu o temperaturze topnienia 106-9-107,7°C.

Widmo IR (nujol): v_max 1757-1744 (C=O) i 1682 (C=O) cm⁴.

Półprodukt 19. Ester l-tert-butylowo-2-allilowy kwasu (E)-4,6-dichloro-3-(2,5- diokso-l-fenyloimidazolidyn-4-ylidenometylo)

-indolo-1 ^-karboksylowego

Do roztworu 590 mg półproduktu 15 w 10 ml THF wkroplono 566 mg DBU. Roztwór mieszano w pokojowej temperaturze w ciągu 10 minut, a następnie dodano roztwór 740 mg półproduktu 18 w 15 ml bezwodnego THF. Całość mieszano w ciągu 15 minut, po czym rozcieńczono 10 ml octanu etylu i zatrzymano reakcję chlorkiem amonowym. Warstwę organiczną wysuszono i rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie, eluując mieszaniną 7:3 CH i EA (R_f = 0,27). Otrzymano 369 mg tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

Widmo IR (nujol): v_max 3331 (N-H), 1730 (C=O), 1673 (C=O) i 1533 (C=C) cm⁴.

Półprodukt 20. Estertert-butylowy kwasu E-3-[(l-tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-fenylo) pirazolidyn-4-ylidenometylo]-4,6-dichloro-l-tert-butoksykarbonylo-lH-indolo-2-karboksylowego

Do roztworu 0,7 g związku z przykładu 15 w 50 ml tetrahydrofuranu dodano 0,33 g diwęglanu di-tert-butylu i 0,03 g 4-dimetyloaminopirydyny. Roztwór mieszano w ciągu

179 568 minut w temperaturze 25°C, po czym rozcieńczono 200 ml eteru etylowego, przemyto 200 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego i 200 ml solanki, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy tytułowy produkt oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną 2:8 eteru etylowego i eteru naftowego. Otrzymano 0,54 g tytułowego związku.

TLC: eter etylowy i eter naftowy 5:25, R_f= 0,45.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 1,27 (s, 9H), 1,52 (s, 9H), 1,67 (s, 9H), 4,65 (d, 2H), 7,18 (t, 1H), 7,27 (d, 1H), 7,39 (m, 2H), 7,65 (m, 1H), 7,66 (m, 2H), 8,04 (d, 1H).

Półprodukt 21. Estertert-butylowy kwasu (Z)-3-[-(l-tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-feny!lo)-pirazoIidyn-4-ylidenomeiyIo]-4,6-dichloro-l-tert-butoksykarbonylo-lH-indolo-2-karboksyIowego

Roztwór 0,53 g półproduktu 20 w 30 ml acetonitrylu naświetlano w ciągu 45 minut 400-watową lampą rtęciową. Roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano mieszaninę dwóch izomerów, które rozdzielano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną 5:95 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,13 g tytułowego związku 6.

TLC: EA i CH 5:25, R_f = 0,85.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 1,27 (s, 9H), 1,51 (s, 9H), 1,65 (s, 9H), 4,86 (m, 2H), 7,07 (m, 1H), 7,09 (m, 1H), 7,20 (d, 1H), 7,28 (m, 2H), 7,57 (m, 2H), 7,97 (d, 1H).

Półprodukt 22. 1-tert-butoksykar bony lo-2-(4-metyIosulfamidofenylo)hydrazyna

Do roztworu 0,2 g półproduktu 10 w 5 ml tetrahydrofuranu dodano w temperaturze 0°C pod azotem 0,045 ml pirydyny. Po upływie 5 minut wkroplono do roztworu podczas mieszania 0,045 ml chlorku metanosulfonylu. Mieszaninę pozostawiono do ogrzania się do pokojowej temperatury i po upływie 1 godziny dodano 20 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego. Mieszaninę reakcyjną ekstrahowano 3 x 10 ml octanu etylu i połączone ekstrakty wysuszono. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując CH i EA. Otrzymano 0,140 g tytułowego związku w postaci żółtego osadu.

Widmo IR (nujol): 3302 (N-H), 1709 (C=O), 1600 (C=C), 1323-1151 (SO₂) cm-¹.

Półprodukt 23. l-tert-butoksykarbonylo-2-(4-metylosulfamidofenylo)pirazolidyn-3-on

Do mieszanego w temperaturze 0°C pod azotem roztworu 0,6 g półproduktu 22 w 15 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano 0,23 ml pirydyny i następnie wkroplono 0,2 ml chlorku chloropropionylu. Całość mieszano w temperaturze 25 °C w ciągu 2 godzin, po czym rozcieńczono 50 ml octanu etylu i następnie przemyto 50 ml wody i 50 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego. Roztwór organiczny wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując surową l-tert-butoksykarbonylo-2-(4-metylosulfamidofenylo)-2-(3chloropropionylojhydrazynę w postaci żółtego oleju. Produkt ten rozpuszczono w 5 ml dimetyloformamidu pod azotem i w temperaturze 25°C dodano 0,450 g bezwodnego węglanu potasowego, całość mieszano w ciągu 1 godziny i następnie rozcieńczono 50 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego. Wodny roztwór ekstrahowano 3 x 50 ml octanu etylu, warstwy organiczne połączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surową pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej, eluując eterem etylowym i otrzymano 0,25 g tytułowego związku.

Widmo Ή NMR (DMSO): 1,28 (s, 9H), 2,73 (t, 2H), 2,93 (s, 3H), 4,06 (t, 2H), 7,19 (d, 2H), 7,42 (d, 2H), 9,66 (1, 1H).

Widmo IR (nujol): 3252-3202 (NH), 1693 (OO), 1600 (C=C), 1310-1151 (SO₂) cm'¹.

179 568

Półprodukt 24. 2-fenylopirazolidyn-3-on

Roztwór 4,6 g półproduktu 7 w 10 ml bezwodnego chlorku metylenu i 10 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszony ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w 100 ml octanu etylu, 2 x 100 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodowego i 100 ml solanki, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 2,6 g surowego tytułowego związku.

TLC: CH/EA 1:1, Rf= 0,30.

Widmo »H NMR (CDC1₃): 2,78 (t, 2H), 3,52 (q, 2H), 4,75 (t, 1H), 7,12 (tt, 1H), 7,36 (t, 2H), 7,85 (d, 2H).

Widmo IR: 3238 (NH), 1674 (C=O) cm-¹.

Półprodukt 25. l-metylo-2-fenylopirazolidyn-3-on

Do roztworu 1,43 g półproduktu 24 w 20 ml dimetyloformamidu wkroplono w temperaturze -20°C 1,4 ml trifluorometanosulfonianu metylu. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do temperatury 25°C i po upływie 3 godzin rozcieńczono 200 ml eteru etylowego, przemyto 200 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego i 200 ml wody, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną 3:7 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,4 g tytułowego związku

TLC: R_f = 0,42, CH/EA 1:1.

Widmo IR (nujol): 1697 (C=O) cm’¹.

Półprodukt 26. N-(3-chIoropropionylo)-N-fenylohydroksyiamina

Do zawiesiny 0,13 g 5% rodu na węglu aktywnym w 23 ml bezwodnego tetrahydrofuranu dodano 5 g nitrobenzenu. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 0°C i wkroplono 2 g hydratu hydrazyny, utrzymując temperaturę 25-30°C. Całość mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25°C, po czym przesączono i katalizator przemyto małą ilością tetrahydrofuranu. Roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość rozpuszczono w 30 ml dimetyloformamidu, ochłodzono do temperatury -5°C, dodano 5,6 g węglanu potasowego i po upływie 10 ml dodano 3,8 ml chlorku chloropropionylu. Całość mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C, po czym rozcieńczono 150 ml eteru etylowego, przemyto 2 x 200 ml wody, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczano za pomocą krystalizacji z mieszaniny octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 4 g stałego tytułowego związku.

TLC: R_f= 0,3, CH/EA 1:2.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 2,7 (bs, 2H), 3,8 (t, 2H), 7,5 (bm, 5H).

Widmo IR: 1645 (C=O), 1626 (C=C) cm-¹.

Półprodukt 27. 3-okso-2-fenyloizoksazolidyna

Do roztworu 3,35 g półproduktu 26 w 150 ml acetonu dodano 2,3 g węglanu potasowego, po czym całość mieszano w temperaturze 25 °C w ciągu 6 godzin i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ucierano z octanem etylu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem Otrzymano 2,5 g surowego tytułowego związku w postaci oleju.

TLC: Rf= 0,3, CH/EA 1:2.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 3,0 (t, 2H), 4,52 (t, 2H), 7,14 (tt, 1H), 7,37 (m, 2H), 7,69 (m, 2H).

Widmo IR: 1697 (C=O) cm-'.

Półprodukt 28. l-tert-butoksykarbonylo-2-(3-nitrofenylo)hydrazyna

Do roztworu związku 6 g 3-nitrofenylohydrayzyny w 60 ml dioksanu i 30 ml wody dodano 30 ml IM roztworu wodorotlenku sodowego i 7,6 g diwęglanu di-tert-butylu. Roztwór mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 2 godzin, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, rozcieńczono 200 ml octanu etylu, przemyto 2 x 200 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego i 2 x 200 ml solanki, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano surowy półprodukt, który oczyszczano ucierając go w mieszaninie 19:29 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 4,3 g tytułowego związku. TLC:R_f = 0,85, EA/CH 1:1, temperatura topnienia 105°C.

179 568

Półprodukt 28a. l-tert-butoksykarbonylo-2-(3-tert-butoksykarbonyIoammo)fenylohydrazyna

Do roztworu 3,64 g półproduktu 28 w 70 ml etanolu dodano 7,0 g sproszkowanego żelaza i 0,71 g chlorku wapniowego. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 70°C w ciągu 20 godzin, po czym przesączono przez żel krzemionkowy, który przemyto następnie octanem etylu. Roztwór wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 3,0 g l-tert-butoksykarbonylo-2-(3-aminofenylo)hydrazyny, którą rozpuszczono w 100 ml tetrahydrofuranu i dodano 3,68 g diwęglanu di-tert-butylu. Całość mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 20 godzin, zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczano ucierając z octanem etylu. Otrzymano 3,73 g tytułowego związku.

TLC: EA/CH l:l,R_f = 0,7.

Widmo IR: 3329 i 3294 (NH), 1715 i 1697(C=O), 1610 (C=C) cm-¹.

Półprodukt 29. 1 -tert-butoksykarbuny!o-2- [(3-tert-butoksykarbonyloamino)fenylo] -pirazoIidyn-3-on

Do roztworu 0,316 g półproduktu 28a w 4,0 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano 0,142 g węglanu potasowego i po upływie 15 minut 0,098 ml chlorku chloropropionylu. Całość mieszano w ciągu 3 godzin w temperaturze 25°C i następnie rozcieńczono 50 ml eteru etylowego, przemyto 50 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego i 50 ml solanki i wysuszono. Roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymane 0,4 g pozostałości rozpuszczono w 4,78 ml dimetyloformamidu. Do roztworu dodano 0,139 g węglanu potasowego, całość mieszano w ciągu 3 godzin w temperaturze 25°C, a następnie rozcieńczono 50 ml eteru etylowego, przemyto 50 ml nasyconego roztworu chlorku amonowego i 50 ml solanki i wysuszono. Roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 0,4 g surowego produktu, który oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną 1:3 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,27 g tytułowego związku.

TLC:EA/CH 1:3, R_f= 0,25; temperatura topnienia 129°C.

Półprodukty 3 0 i 31. Ester tert-butylowy kwasu (E)-3-[(Ltert-butoksykarbonyioammo)femlo]- [(3-okso)pirazolidyn-4-ylidenometylo] -4,6-dichIoro-lH-mdolo-2-karboksylowego (30) Ester tert-butylowy kwasu (E)-3- [(l-tert-butoksykarbonylo-2-[(3-tert-butoksykarbonyloamino)fenylo]-3-okso)pirazylidyn-4-ylidenometylo]-4,6-dichloro-l-tert-butylokarbonylo-lH-indolo-2-karboksylowego (31)

Do roztworu 0,196 g półproduktu 4 w 5 ml tetrahydrofuranu w temperaturze -78°C wkroplono 0,564 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania do temperatury -20°C i następnie dodano roztwór 0,18 g estru tert-butylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylo-l-[N-tert-butoksykarbonylo]-lH-indolo-2-karboksylowego w 4 ml bezwodnego tetrahydrofuranu. Roztwór oziębiono w temperaturze -40°C w ciągu 30 minut, po czym ogrzano do temperatury 0°C w ciągu 2 godzin. Roztwór rozcieńczono 50 ml octanu etylu, przemyto 50 ml chlorku amonowego i 50 ml solanki, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy związek oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną 3;97 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,05 g półproduktu 38 [TLC: EA/CH 1:2, Rf = 0,51 i 0,04 g półproduktu 39

[TLC: EA/CH],

179 568

Półprodukt 30.

Widmo Ή NMR (DMSO): 1,21 (s, 9H), 1,45 (s, 9H), 1,51 (s, 9H), 4,49 (d, 2H), 7,17 (m, 1H), 7,3-7,2 (m, 2H), 7,30 (d, 1H), 7,50 (d, 1H), 7,74 (t, 1H), 7,82 (t, 1H), 9,43 (s, 1H), 12,4 (bs, 1H).

Widmo IR: 3346 (NH, 1728 i 1684 (C=O) cm-'.

Widmo masowe: m/z 773, 758, 673, 561.

Półprodukt 31.

Widmo ‘H NMR (DMSO): 1,23 (s, 9H), 1,45 (s, 18H), 1,61 (s, 9H), 4,57 (d, 2H), 7,18 (m, 1H), 7,25 (m, 2H), 7,49 (t, 1H), 7,57 (d, 1H), 7,82 (bs, 1H), 7,94 (d, 1H), 9,44 (s, 1H).

Widmo IR: 3341 (NH), 1726 (C=O) cm*¹.

Widmo masowe: m/z 773, 242.

Półprodukt 32. Esterdi-tert-butylowy kwasu (E)-4,6-dich!oro-3-(2,5-diokso-l-fenylopiroHdyn-3-ylidenometylo)-indolo-1,2-dikarboksylowego

Do roztworu 440 mg półproduktu 14 w 20 ml bezwodnego toluenu dodano 472 mg Nfenylotrifenylofosforanylidenosukcynimidu. Roztwór ogrzewano w temperaturze 70°C w ciągu 21 godzin, a następnie dodano jeszcze 236 mg sukcynimidu i ogrzewanie kontynuowano w ciągu 10 godzin. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszczano chromatograficznie, eluując mieszaniną 8:2 CH i EA (R_f = 0,38). Otrzymano 309 mg białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 1750 (C=O) cm'¹.

Półprodukt 33. l-tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-fenylotetrahydropirydazyna

Do roztworu 1 g półproduktu 6 w 10 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano w temperaturze 25°C pod azotem 0,78 ml pirydyny i 0,83 ml chlorku 4-bromobutyrylu i całość mieszano w ciągu 15 godzin. Roztwór rozcieńczono 80 ml eteru etylowego i przemyto 2 x 80 ml solanki. Po wysuszeniu roztwór organiczny zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując 1,7 g żółtej oleistej pozostałości. Do roztworu 2,25 g tego oleju w 15 ml dimetyloformamidu dodano w temperaturze 25°C od azotem 1,7 g bezwodnego węglanu potasowego i całość mieszano w ciągu 3 godzin. Roztwór rozcieńczono 100 ml eteru etylowego, przemyto 2 x 80 ml solanki wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surową pozostałość oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej, stosując do elucji mieszaninę 8:2 cykloheksanu i octanu etylu. Otrzymano 1,4 g tytułowego związku w postaci białego proszku.

TLC: EA/CH 1:1, R_f= 0,60.

Półprodukt 34. 2-chinolinylohydrazyna

Do roztworu 15 g 2-chlorochinoliny w 150 ml etanolu dodano 40 ml hydratu hydrazyny, otrzymany roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w ciągu 6 godzin, a następnie rozcieńczono 400 ml wody i ekstrahowano 3 x 200 ml eteru etylowego. Fazę organiczną przemyto 300 ml solanki i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 13 g stałego tytułowego związku.

Widmo ‘H NMR (DMSO): 4,29 (s, 2H), 6,83 (d, 1H), 7,15 (, 1H), 7,47 (m, 1H), 7,52 (d, 1H), 7,62 (dd, 1H), 7,86 (d, 1H), 8,05 (s, 1H).

Półprodukt 35. l-tert-butoksykarbonylo-2-(2-chinoliny!o)hydrazyna

Do roztworu 13 g półproduktu 34 w 150 ml tetrahydrofuranu dodano 18 g diwęglanu di-tert-butylu. Roztwór mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 1 godziny, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość utarto w mieszaninie octanu etylu i nheksanu i otrzymano 19 g tytułowego związku.

TLC: EA/CH 1:2, R_f = 0,3; temperatura topnienia 148-150°C.

179 568

Półprodukt 36. l-tert-butoksykarbonylo-2-(3-chloropropanoilo-2-chinolinylo)hydrazyna

Do roztworu 5 g półproduktu 35 w 60 ml tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze 0°C roztwór 0,92 ml chlorku chloropropionylu w 40 ml tetrahydrofuranu. Otrzymany jednorodny roztwór mieszano w temperaturze 0°C w ciągu 30 minut, po czym przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 2,7 g tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

TLC: EA/CH l:l;R_f =0,8.

Półprodukt 37. l-tert-butoksykarbonylo-2-(2-chinolinylo)pirazoIidyn-3-on

Do roztworu 2,7 g półproduktu 36 w 30 ml dimetyloformamidu dodano 1,3 g węglanu potasowego i całość mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 2 godzin, a następnie rozcieńczono w 100 ml eteru etylowego, przemyto 100 ml wody, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 2:8 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,84 g tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

TLC: EA/CH 1:1, R_f= 0,6; temperatura topnienia 112°C.

Półprodukt 38. Estertert-butylowy kwasu (E)-3-[(l-tert-butoksykarbonylo-2-(2-chinoIinylo)-3-okso)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-4,6-dichIoro-l-tert-butoksykarbonylo-1 H-indolo-2-karbonylowego

Do roztworu 0,17 g półproduktu 37 w 10 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 0,62 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania do temperatury -20°C, a następnie dodano roztwór 0,2 g estru tert-butylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylo-l-[Ntert-butoksykarbonylo]-lH-indolo-2-karboksylowego w 10 ml bezwodnego tetrahydrofuranu. Roztwór pozostawiono w temperaturze -20°C w ciągu 30 minut, a następnie ogrzano do temperatury 25°C w ciągu 2 godzin. Roztwór rozcieńczono 50 ml kwasu solnego, ekstrahowano 3 x 40 ml eteru etylowego i połączone ekstrakty organiczne wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy związek oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 1:9 EA i CH. Otrzymano 0,125 g tytułowego związku.

TLC: EA/CH 1:2, R_f = 0,7; temperatura topnienia 48-51°C.

Półprodukt 39. l-tert-butoksykarbonylo-2-(2-pirydyIo)hydrazyna

Do 110 ml hydratu hydrazyny dodano 23 g 2-chloropirydyny. otrzymany roztwór ogrzewano w 6 godzin w temperaturze wrzenia i następnie ekstrahowano 2 x 100 ml eteru etylowego. Fazę wodną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, rozcieńczono 40 ml wody, dodano 2 g wodorotlenku potasowego i roztwór ekstrahowano 100 ml eteru etylowego. Fazę organiczną wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 13 g surowej stałej przejściowej 2-pirydynohydrazyny. Produkt ten rozpuszczono w 200 ml tetrahydrofuranu i dodano 26 g diwęglanu di-tert-butylu. Roztwór mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 1 godziny, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość ucierano w octanie etylu i heksanie. Otrzymano 16 g tytułowego związku.

TLC: EA/CH 2:1, Rf = 0,54; temperatura topnienia 91°C.

Półprodukt 40. l-tert-butoksykarbonylo-2-(3-chloropropanoiło-2-pirydylo)hydrazyna

Do roztworu 4 g półproduktu 39 w 60 ml tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze 0°C roztwór 0,92 ml chlorku chloropropionylu w 40 ml tetrahydrofuranu. Otrzymaną jednorodną mieszaninę mieszano w ciągu 30 minut w temperaturze 0°C, po czym przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano surowy tytułowy związek w postaci piankowatego produktu. TLC: EA/CH 1:1, R_f= 0,8.

179 568

Półprodukt 41. l-tert-butoksykarbonylo-2-(2-pirydylo)pirazolidyn-3-on

Do roztworu półproduktu 40 w 30 ml dimetyloformamidu dodano 1,3 g węglanu potasowego. Całość mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25°C, a następnie rozcieńczono w 100 ml eteru etylowego, przemyto 100 ml wody, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 2:8 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,87 g tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

TLC: EA/CH 1:1, R_f= 0,65.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 1,50 (s, 9H), 2,59 (t, 2H), 4,27 (m, 2H), 6,81 (dd, 1H), 6,96 (m, 1H), 7,63 (m, 1H), 8,33 (m, 1H).

Półprodukt 42. Ester tert-butylowy kwasu (E)-[(l-tert-butoksykarboksylo-2-(2-pirydylo)-3-okso)pirazoIidyn-4-yIidenometylo]-4,6-dichloro-l-tert-butoksykarbonylo-lH-indoIo-2-karboksylowego

Do roztworu 0,361 g półproduktu 41 w 10 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 1,6 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania do temperatury -20°C, a następnie dodano roztwór 0,2 g estru tert-butylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylo-l-[N-tert-butoksykarbonylo]-lH-indolo-2-karboksylowego w 10 ml bezwodnego THF. Roztwór pozostawiono w ciągu 30 minut w temperaturze -20°C, a następnie ogrzano do temperatury 25°C w ciągu 2 godzin. Roztwór rozcieńczono 50 ml kwasu solnego, ekstrahowano 2 x 50 ml octanu etylu i ekstrakty organiczne zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 2:8 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,06 g tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

TLC: EA/CH 1:1, R_f= 0,85.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 1,38 (s, 9H), 1,53 (s, 9H), 1,64 (s, 9H), 4,67 (d, 2H), 6,19 (ddd, 1H), 6,78 (1H), 7,18 (d, 1H), 7,58 (ddd, 1H), 7,70 (t, 1H), 7,98 (d, 1H), 8,23 (bm, 1H).

Półprodukt 43. l-naftylohydrazyna

Do mieszanej, lodowato zimnej zawiesiny 9,58 g l-naftyłoaminy w 80 ml 6M kwasu solnego wkroplono w ciągu 15 minut 4,8 g azotynu sodowego w 20 ml wody. Po dodatkowym mieszaniu w ciągu 30 minut w łaźni lodowej dodano powoli 44,5 g chlorku cynawego w 80 ml 6M kwasu solnego i otrzymaną zawiesinę mieszano w ciągu 3 godzin w temperaturze 0°C. Wytrącony osad odsączono i rozpuszczono w mieszaninie 100 ml 40% roztworu wodorotlenku potasowego i 150 ml octanu etylu. Warstwę organiczną oddzielono i wodną ekstrahowano 3 x 100 ml octanu etylu. Połączone ekstrakty organiczne wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 10,58 g tytułowego związku w postaci purpurowego osadu.

TLC: EA/CH l:4,R_f=0,l.

Widmo IR: 3312-3474 (NH i NH₂), 1580-1610 (C=C) cm⁴.

Półprodukt 44. l-tert-butoksykarbonylo-2-(l-naftyIo)hydrazyna

Do roztworu 6,9 g półproduktu 43 w 350 ml tetrahydrofuranu dodano 14,3 g diwęglanu di-tert-butylu. Roztwór mieszano w ciągu 8 godzin w temperaturze 25°C, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano surowy tytułowy związek, który oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej, eluując mieszaniną 1:4 octanu etylu i heksanu. Otrzymano 9 g tytułowego związku w postaci brązowego osadu.

TLC: EA/CH 1:4, R_f= 0,45; temperatura topnienia 109°C.

Półprodukt 45. l-tert-butoksykarbonylo-2-(l-naftylo)pirazolidyn-3-on

Do roztworu 3 g półproduktu 44 w 45 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano 2,2 g węglanu potasowego i po upływie 5 minut 1,5 ml chlorku chloropropionylu. Całość mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25°C, a następnie rozcieńczono 200 ml eteru etylowego,

179 568 przemyto 2 χ 100 ml wody, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość krystalizowano z eteru etylowego i otrzymano 1,5 g stałego, białego produktu. Produkt ten rozpuszczono w 17,9 ml dimetyloformamidu, dodano 0,62 g węglanu potasowego, mieszano w ciągu 3 godzin w temperaturze 25 °C, rozcieńczono 100 ml eteru etylowego, przemyto 100 ml wody, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczano chromatograficznie na kolumnie z żelem krzemionkowym, eluując mieszaniną 2:1 eteru etylowego i cykloheksanu. Otrzymano 1,09 g tytułowego związku w postaci bladożółtego produktu.

TLC: eter etylowy i cykloheksan 2:1, R_f = 0,37.

Półprodukt 46. Adamantylidenokarbazan tert-butyłu

Roztwór 2 g 2-adamantanonu i 1,76 g karbazanu tert-butylu w heksanie ogrzewano w ciągu 3 godzin w temperaturze wrzenia. Po ochłodzeniu krystalizował tytułowy związek. Po odsączeniu otrzymano 3,28 g produktu o temperaturze topnienia 175-177°C.

Półprodukt 47. l-tert-butoksykarbonylo-2-(2-adamantylo)hydrazyna

Roztwór 2,13 g półproduktu 46, 0,4 g palladu na węglu aktywnym i 150 ml bezwodnego etanolu umieszczono w ciśnieniowej kolbie aparatu Paara do uwodorniania i w ciągu 12 godzin uwodorniano pod ciśnieniem wodoru około 3 atmosfery. Roztwór przesączono przez ziemię okrzemkową i rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano tytułowy związek o temperaturze topnienia 90-92°C.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 5,29 (bs, 1H), 3,84 (bs, 1H), 3,05 (bs, 1H), 2,07 (m, 2H), 1,9-1,4 (m, 12H), 1,44 (s, 9H).

Półprodukt 48. l-tent-butoksykarbonylo-2-(2-adamantyIo)pirazolidyn-3-on

Do roztworu 2 g półproduktu 47 w 20 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano 2,07 g węglanu potasowego i po upływie 15 minut 0,72 ml chlorku chloropropionylu. Całość mieszano w pokojowej temperaturze w ciągu 3 godzin, po czym rozcieńczono 100 ml eteru etylowego, przemyto 100 ml wody, 100 ml nasyconego roztworu chlorku amonu i 100 ml solanki. Roztwór wysuszono i odparowano rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w 20 ml dimetyloformamidu, dodano węglanu potasowego, mieszano w ciągu 3 godzin w pokojowej temperaturze, a następnie rozcieńczono 100 ml eteru etylowego i przemyto 100 ml wody, 100 ml nasyconego roztworu chlorku amonu i 100 ml solanki. Roztwór wysuszono i odparowano rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano chromatograficznie na kolumnie z żelem krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 3:1 cykloheksanu i octanu etylu. Otrzymano 1,73 g tytułowego związku.

Widmo Ή NMR (CDC1₃) 4,08 (m, 1H), 3,91 (m, 2H), 2,6 (m, 2H), 2,52 (t, 2H), 19-1,4 (m, 12H), 1,48 (s, 9H).

Półprodukt 49. Estertert-butylowy kwasu 4,6-dichloro-3-[(5-okso-2-(2-adamantylo)-l-tert-butoksykarbonyllopirazolidyn-4-ylo)-hydroksymetylo]-l-tert-butoksykarbonylo-lH-indolo-2-karboksylowego

Do roztworu 0,386 g półproduktu 48 w 20 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 1,44 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania się do temperatury -20°C, a następnie dodano roztwór 0,2 g półproduktu 14 w 10 ml bezwodnego tetrahydrofuranu. Roztwór pozostawiono w temperaturze -20°C w ciągu 30 minut, po czym rozcieńczono 50 ml 0,lM kwasu solnego i ekstrahowano 2 x 50 ml octanu etylu. Połączone fazy organiczne wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy związek oczyszczano chromatograficznie na kolumnie z żelem krzemionkowym, stosując do elucji mieszaninę 1:9 octanu etylu i cykloheksanu, trzymano 0,26 g tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

179 568

Widmo Ή NMR (DMSO): 1,38 (s, 9H), 1,50 (s, 9H), 1,63 (s, 9H), 1,6-1,8 (m, 14H), 3,2-3,4 (bs, 2H), 3,85 (dt, 1H), 3,97 (s, 1H), 5,61 (bs, 1H), 5,78 (d, 1H), 7,53 (d, 1H), 7,90 (d, 1H).

Przykład 1. Ester metylowy kwasu (E)-dicHoro-3-(2-okso-l-fenyIlopirolidyn-3-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksylowego

Do zawiesiny 700 mg półproduktu 4 w 10 ml 95% etanolu dodano 10 ml 6M kwasu solnego i jednorodną mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w ciągu 10 godzin. Zawiesinę oziębiono do pokojowej temperatury, osad odsączono, przemyto 6M kwasem solnym i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 427 mg tytułowego związku w postaci białego stałego produktu.

Widmo IR (nujol): v_max 1691 (C=O), 1672 (C=O) cm'¹.

Widmo Ή NMR (DMSO): 12,58 (bs), 7,81 (d), 7,71 (t), 7,49 (d), 7,42 (t), 7,29 (d), 7,18 (t), 3,90 (s), 3,88 (t), 3,53 (t), 2,64 (dt).

Przykład 2. Kwas (E)-4,6-dichIoro-3-(2-okso-l-fenylopirolidyn-3-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksylowy

Roztwór 136 mg produktu z przykładu 1 i 54 mg monohydratu wodorotlenku litowego w 5 ml 95% etanolu ogrzewano w ciągu 1,5 godziny w temperaturze wrzenia. Rozpuszczalnik odparowano i pozostałość ogrzewano z 6M kwasem solnym w temperaturze 50°C w ciągu 30 minut, a następnie mieszano w pokojowej temperaturze w ciągu dalszych 30 minut. Wytrącony biały osad odsączono, przemyto i suszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 110 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 3281 (N-H), 1682 (C=O), 1630 (C=C) cm'¹.

Widmo *H NMR (DMSO): 13,9-13,3(bs), 12,44 (s), 7,81 (d), 7,72 (t), 7,47 (d), 7,42 (t), 7,26 (d), 7,18 (tt), 3,90 (s), 3,88 (t), 3,53 (t), 2,67 (td).

Przykład 3. Sól sodowa kwasu (E)-4,6-dichloro-3-(2-okso-l-fenylopiroIidyn-3-yIidenometylo)-lH-mdoIo-2-karboksylowego

Zawiesinę 100 mg związku z przykładu 2 w 2,4 ml 0,lN roztworu wodorotlenku sodowego mieszano w pokojowej temperaturze aż stała się ona tylko nieco mętna (około 1 godziny), a następnie liofilizowano w ciągu 48 godzin. Otrzymano 105 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 3302 (N-H), 1672 (C=O), 1639 (C=C) cm-¹.

Widmo Ή NMR (DMSO): 12,0-11,0 (bs), 7,82 (t), 7,78 (d), 7,38 (t), 7,35 (d), 7,12 (t), 7,04 (d), 3,79 (t), 2,77 (td).

Przykład 4. Ester metylowy kwasu (E)-4,6-dichloro-3-(2-okso-l-fenylopiperolidyn-3-ylidenometylo)-1 H-indolo-2-karboksy lowego

680 mg półproduktu 5 zawieszono w 10 ml 9% etanolu, dodano 10 ml 6M kwasu solnego i jednorodną mieszaninę ogrzewano w ciągu 10 godzin w temperaturze wrzenia. Zawiesinę następnie ochłodzono do pokojowej temperatury, odsączono osad, przemyto 6M kwasem solnym i suszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 490 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 3285 (N-H), 1682 (C=O), 1661 (C=O) cm’¹.

Widmo Ή NMR (DMSO): 12,50 (bs), 7,88 (t), 7,45 (d), 7,40 (m), 7,24 (d), 7,24 (m), 3,87 (s), 3,71 (t), 2,37 (td), 1,84 (m).

179 568

Przykład 5. Kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2-okso-l-fenylopiperolidyn-3-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksyIowy

Roztwór 490 mg produktu z przykładu 4 i 200 mg monohydratu wodorotlenku litowego w 20 ml 95% etanolu ogrzewano w ciągu 1,5 godziny w temperaturze wrzenia. Rozpuszczalnik odparowano i pozostałość ogrzewano w temperaturze 50°C z 6M kwasem solnym w ciągu 30 minut, a następnie mieszano w pokojowej temperaturze w ciągu dalszych 30 minut, wtrącony biały osad odsączono, przemyto i suszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 400 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 3294 (N-H), 1670 (C=O), 1645 (C=O) cm-¹.

Widmo Ή NMR (DMSO): 13,43 (bs), 12,36 (bs), 7,89 (t), 7,43 (d), 7,37 (m), 7,24 (m), 7,21 (d), 3,71 (t), 2,39 (td), 1,85 (m).

Przykład 6. Sól sodowa kwasu (E)-4,6-dichloro-3-(2-okso-l-fenylopiperydyn-3-ylidenometylo)-lH-mdolo-2-karboksylowego

Zawiesinę 100 mg związku z przykładu 5 w 2,4 ml 0,lN roztworu wodorotlenku sodowego mieszano w pokojowej temperaturze aż stała się ona tylko nieco mętna (około 1 godziny), a następnie liofilizowano w ciągu 48 godzin. Otrzymano 105 mg tytułowego związku w postaci białego osadu.

Widmo IR (nujol): v_max 3305 (N-H), 1670 (C=O), 1645 (C=O) cm'¹.

Widmo Ή NMR (DMSO): 11,6 (bs), 8,00 (t), 7,38 (m), 7,34 (d), 7,22 (tt), 7,03 (d), 3,68 (t), 2,46 (td), 1,81 (m).

Przykład 7. Kwas (E)-3-[(tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-fenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-4,6-dichloro-lH-indolo-2-karboksyIowy

Do roztworu 1,6 g półproduktu 7 w 90 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 6,7 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania do temperatury -20°C, po czym dodano roztwór 2 g półproduktu 8 w 60 ml tetrahydrofuranu, pozostawiono w powyższej temperaturze w ciągu 30 minut, a następnie ogrzano do temperatury 25°C w ciągu 4 godzin. Roztwór rozcieńczono 300 ml eteru etylowego i przemyto 200 ml 0,lM kwasu solnego. Roztwór wodny ekstrahowano 100 ml eteru etylowego i połączone fazy organiczne suszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt krystalizowano z mieszaniny octanu etylu i n-heksanu, otrzymując 0,92 g tytułowego związku o temperaturze topnienia 182°C.

Widmo IR: 1688 (C=O), 1659.

Widmo masowe (m/z): 502.

Przykład 8. Sól sodowa kwasu (E)-4,6-dichloro-3-(2-okso-l-fenylopirazolidyn-4-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksylowego

Roztwór 0,255 g związku z przykładu 7 w 5 ml bezwodnego chlorku metylenu i 5 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 1 godziny, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ucierano w eterze etylowym i otrzymano 0,177 g pochodnej kwasowej. Porcję 0,155 g tego produktu zawieszono w wodzie, dodano 3,77 ml 0,lM roztworu wodorotlenku sodowego i uzyskany jednorodny roztwór mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25°C. Po zliofilizowaniu otrzymano 0,160 g tytułowego związku.

Widmo *H NMR (DMSO): 3,94 (d, 2H), 6,26 (t, 1H), 7,08 (m+s, 2H), 7,37 (m+s, 3H), 7,83 (bs, 1H), 7,91 (m, 2H).

Widmo IR: 3177 (NH), 1674 (C=O), 1595 (C=C) cm'¹.

Widmo masowe (m/z): 494,402.

\Ί9 568

Przykład 9. Kwas (E)-3-[(l-tert-butoksykarbonylo-2-[(4-tert-butoksykarbony!oamino)fcnylo]-3-okso)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-4,6-dichloro-lH-indolo-l-karboksylowy

Do roztworu 0,47 g półproduktu 12 w 15 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 2,6 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania do temperatury -20°C i dodano roztwór 0,436 g estru etylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylo-l-[N-tertbutoksykarbonylo]-lH-indolo-2-karboksylowego w 10 ml bezwodnego tetrahydrofuranu. Roztwór pozostawiono w ciągu 30 minut w temperaturze -20°C, po czym w ciągu 4 godzin ogrzano do temperatury 25°C. Roztwór rozcieńczono 200 ml eteru etylowego i przemyto 100 ml 0,lM kwasu solnego. Wodny roztwór ekstrahowano 100 ml eteru etylowego, a następnie połączone roztwory organiczne suszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy związek krystalizowano z mieszaniny 1:2 octanu etylu i n-heksanu i otrzymano 0,30 g tytułowego związku o temperaturze topnienia 220°C (z rozkładem).

Widmo IR: 3418-3281 (NH, OH), 1736,1713 (C=O), 1676, 1612 (C=C) cm'¹.

Widmo masowe (m/z): 505,415,242.

Przykład 10. Chlorowodorek kwasu (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(4-aminofenylo)pirazoIidyn-4-yIidenometylo]-lH-indoIo-2-karboksyIowego

Przez roztwór 0,830 g związku z przykładu 9 w 60 ml metanolu przepuszczano w ciągu 5 minut chlorowodór. Otrzymany roztwór mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25 °C i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po utarciu pozostałości z eterem etylowym otrzymano 0,450 g tytułowego związku.

Widmo *H NMR (DMSO): 3,86 (d, 2H), 7,28 (d, 1H), 7,38 (d, 2H), 7,47 (d, 1H), 7,74 (t, 1H), 8,00 (d, 2H), 10,0 (b, 3H), 12,5 (bs, 1H).

Widmo IR: 3439-3325 (NH), 1730-1676 (C=O), 1612 (C=C) cm'¹.

Widmo masowe (m/z): 417.

Przykład 11. Sól sodowa kwasu (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(4-aminofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksy lo wego

0,200 g związku z przykładu 9 rozpuszczono w 20 ml bezwodnego chlorku metylenu i 6 ml kwasu trifluorooctowego. Otrzymany roztwór mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zawieszono w 5 ml wody, dodano 1 ml IM roztworu wodorotlenku sodowego i po upływie 5 minut roztwór zakwaszono IM kwasem solnym do pH 3. Następnie ekstrahowano 3 x 100 ml octanu etylu, warstwy organiczne zebrano i wysuszono. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość utarto z eterem etylowym i otrzymano 0,060 g pochodnej kwasowej. Porcję 0,019 g powyższego produktu zawieszono w wodzie i dodano 0,45 ml 0,1 M roztworu wodorotlenku sodowego. Jednorodny roztwór mieszano w temperaturze 5°C w ciągu 30 minut, po czym zliofilizowano i otrzymano 0,017 g tytułowego związku.

Widmo Ή NMR (DMSO): 3,82 (d, 2H), 6,56 (d, 2H), 7,21 (d, 1H), 7,42 (d, 1H), 7,54 (d+s,, 2H+1), 11,5-13,0 (bm, 1H) cm’¹.

Widmo IR: 3440—2680 (NH), 1734 (C=O), 1587 (C=C).

Przykład 12. Kwas (Z)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenyloimidazolidyn-4-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksylowy

Zawiesinę 140 mg półproduktu 16 w 10 ml kwasu mrówkowego mieszano w pokojowej temperaturze w ciągu 10 godzin. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 92 mg tytułowego związku w postaci kremowego produktu o temperaturze topnienia>250°C.

179 568

Widmo IR (nujol): v_max 3186 (N-H), 1769 (C=O), 1732 (C=O) i 1691 (C=O) cm-¹.

Widmo Ή NMR (DMSO): 12,42 (bs), 10,70 (bs), 7,49 (td), 7,44 (d), 7,43 (d), 7,40 (tt), 7,25 (d) i 7,04 (s).

Przykład 13. Ester allilowy kwasu (E)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenyIoimidazolidyn-4-ylidenometylo)-

- 1 H-indolo-2-karboksy lowego

360 mg półproduktu 19 zawieszono w 20 ml kwasu mrówkowego i mieszano w ciągu 5 godzin w pokojowej temperaturze. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano 296 mg tytułowego związku w postaci żółtego osadu o temperaturze topnienia > 250°C.

Widmo IR (nujol): v_max 3261 (N-H), 1757 (C=O), 1720 (OO) i 1668 (C=C) cm-¹.

Widmo ’H NMR (DMSO): 12,47 (bs), 10,98 (bs), 7,45 (td), 7,44 (d), 7,35 (tt), 7,28 (dd), 7,22 (d), 6,82 (s), 5,94 (m), 5,35 (m) i 4,76 (d).

Przykład 14. Kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenyloimidazoIidyn-4-ylidenometyIo)-lH-indolo-2-karboksyIowy

Do roztworu 290 mg związku z przykładu 13 w 10 ml bezwodnego THF dodano 98 g 5,5-dimetylo-l,3-cykloheksanodionu i 18,4 mg tetrakis-trifenylofosfinopalladu. Całość mieszano w ciągu 2 godzin w pokojowej temperaturze, po czym rozcieńczono octanem etylu i zatrzymano reakcję dodając wodę. Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, wytrącony osad rozpuszczono w eterze etylowym i ekstrahowano 5% roztworem Na₂CO₃ Wodny roztwór zakwaszono, wytrącony osad odsączono i otrzymano 147 mg tytułowego związku w postaci żółtego osadu o temperaturze topnienia> 250°C.

Widmo IR (nujol): v_max 3335 (NH), 1763-1724 (C=O) i 1678-1664 (C=O) cm-’.

Widmo *H NMR (DMSO): 12,35 (bs), 10,95 (bs), 7,50-7,28 (m), 7,20 (d) i 6,83 (s).

Przykład 15. Ester tert-butylowy kwasu (E)-3-[(l-tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-fenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo)-4,6-dichloro-lH-indolo-2-karboksylowego

Zawiesinę 0,7 g związku z przykładu 7 w benzenie ogrzewano w temperaturze wrzenia i wkroplono 1,5 ml acetalu di-tert-butylowego Ν,Ν-dimetyloformamidu. Otrzymany roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w ciągu 30 minut, po czym rozcieńczono 100 ml octanem etylu, przemyto 100 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodowego i 100 ml solanki, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 0,7 g surowego tytułowego związku. TLC: EA/CH 6:24, R_f = 0,8.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 1,23 (s, 9H), 1,57 (s, 9H), 4,60 (d, 2H), 7,14 (m, 1H), 7,18 (d, 1H) 7,35 (d, 1H), 7,40 (m, 2H), 7,70 (m, 2H), 7,93 (t, 1H), 9,15 (bs, 1H).

Przykład 16. Kwas 3-[2-(4-aminofenylo-

- 1-tert-butoksykarbonylo -3-oksopirazolidyn-4-ylidenometylo)-4,6-dichloro-lH-indolo-2-karboksylowy

Roztwór 0,110 g związku z przykładu 9 w 11 ml bezwodnego chlorku metylenu i 0,55 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w temperaturze 0°C w ciągu 3 godzin, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ucierano w 6 ml eteru etylowego i otrzymano 0,070 g tytułowego związku w postaci brązowego osadu.

Widmo ‘H NMR (DMSO): 1,22 (s, 9H), 4,50 (d, 2H), 6,98 (d, 2H), 7,30 (d, 1H), 7,43 (d, 2H) 7,48 (d, 1H), 7,76 (t, 1H), 12,6 (s, 1H).

179 568

Przykład 17. Kwas 3-[2-(4-acetyloamino)fenylo-l-teri-butoksykarbonylo-3-oksopirazolidyn-4-ylidenometylo)-4,6-dichloro-l H-indolo-2-karboksylowy

Do roztworu 0,200 g związku z przykładu 16 w 5 ml bezwodnego tetrahydrofuranu dodano pod azotem 0,115 g trietyloaminy, po czym po upływie 5 minut do oziębionego do temperatury 0°C i mieszanego roztworu wkroplono 0,040 ml chlorku chloroacetylu. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 2 godzin do osiągnięcia pokojowej temperatury, a następnie dodano 30 ml 5% roztworu wodorowęglanu sodowego. Mieszaninę reakcyjną ekstrahowano 3 x 20 ml octanu etylu, połączone fazy organiczne wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej, eluując mieszaniną 90:5:5 chlorku metylenu, metanolu i kwasu octowego, otrzymano 0,023 g tytułowego związku w postaci żółtego osadu.

Widmo IR (nujol): 3500-2500 (ΟΗ,ΝΗ), 1668 (C=O), 1607 (C=O, C=C) cm'¹

Przykład 18. Kwas 4,6-dichloro-3-[5-okso-l-(4-acetyIoaminofenylo)pirazoIidyn-4-ylidenomeiylo)-lH-indolo-2-karboksylowy

Roztwór 0,023 g związku z przykładu 17 w 5 ml bezwodnego chlorku metylenu i 5 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość ucierano w 5 ml eteru etylowego i otrzymano 0,030 g tytułowego związku w postaci bladobrązowego osadu.

Widmo Ή NMR (DMSO): 2,02 (s, 3H), 3,83 (m, 2H), 6,40 (s, 1H), 7,26 (d, 1H), 7,45 (d, 1H) 7,58 (m, 2H), 7,67 (t, 1H), 7,82 (m, 2H), 9,95 (s, 1H), 12,44 (s, 1H), 13,7 (s, 1H).

Widmo IR (nujol): 3500-2500 (OH-NH), 1678-1650 (C=O), 1601 (C=C) cm-¹.

Przykład 19. Kwas 3-[l-tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-(4-ureidofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-4,6-dichloro-lH-indolo-2-karboksylowy

Do roztworu 0,070 g związku z przykładu 16 w 4 ml tetrahydrofuranu dodano pod azotem v/ pokojowej temperaturze 0,080 ml izocyjanianu trimetylosililu. Roztwór ogrzewano w ciągu 4 godzin w temperaturze wrzenia. Wytrącony osad odsączono i przemyto 10 ml tetrahydrofuranu. Otrzymano 0,042 g tytułowego związku w postaci pomarańczowego osadu.

Widmo ^lH NMR (DMSO): 1,22 (s, 9H), 4,52 (m, 2H), 5,87 (s, 2H), 7,30 (s, 1H), 7,45 (m, 4H), 750 (m, 1H), 7,80 (s, 1H), 8,65 (s, 1H), 12,5 (s, 1H).

Widmo IR (nujol): 3489-3341 (NH) cm-¹.

Przykład 20. Kwas4,6-dichloro-3-[5-okso-l-(4-ureidofenylo)pirazolidyn-4-y lidenom etylo] -1 H-indolo-2-karboksy Iowy

Roztwór związku z przykładu 19 w 10 ml bezwodnego chlorku metylenu i 2 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25 °C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ucierano w 5 ml eteru etylowego i otrzymano 0,030 g tytułowego związku w postaci czerwonego osadu.

Widmo Ή NMR (DMSO): 3,81 (m, 2H), 5,82 (s, 2H), 6,36 (s, 1H), 7,25 (d, 1H), 7,39-7,45 (m, 3H) 7,65 (t, 1H), 7,75 (m, 2H), 8,53 (s, 1H), 12,43 (s, 1H), 13,71 (s, 1H).

Widmo IR (nujol): 3500-2600 (OH, NH) cm'¹.

Przykład 21. Kwas 3-[l-tert-butoksykarbonylo-2-(4-metylosulfamidofenylo)-3-oksopirazolidyn-4-ylidenometylo]-4,6-dichloro-lH-indolo-2-karboksylowy

Do roztworu 0,100 g półproduktu 23 w 5 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 0,53 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania się do temperatury -20°C, a następnie dodano roztwór 0,100 g estru etylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylol-[N-tert-butoksykarbonylo]-lH-indolo-2-karboksylowego w 4 ml bezwodnego tetrahydrofuranu.

179 568

Roztwór pozostawiono w ciągu 30 minut w temperaturze -20°C, po czym ogrzano do temperatury 25 °C w ciągu 4 godzin, rozcieńczono 20 ml eteru etylowego i przemyto 10 ml 0,1 M kwasu solnego. Wodny roztwór ekstrahowano 15 ml eteru etylowego i połączone fazy organiczne suszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej, eluując mieszaniną 90:5:5 chlorku metylenu, metanolu i kwasu octowego i otrzymano 0,035 g tytułowego związku.

Przykład 22. Kwas 4,6-dichloro-3-[l-(4-metylosulfamidofenylo)-5-okso-pirazolidyn-4-ylidenometylo]-lH-indolo-2-karboksylowy

Roztwór 0,035 g produktu z przykładu 21 w 6 ml bezwodnego chlorku metylenu i 2 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość ucierano z 5 ml octanu etylu i otrzymano 0,010 g tytułowego związku w postaci żółtego osadu.

Widmo Ή NMR (DMSO): 2,94 (s, 3H), 3,83 (bm, 2H), 6,40 (bs, 1H), 7,22 (d, 2H), 7,26 (d, 1H) 7,45 (d, 1H), 7,68 (t, 1H), 7,86 (d, 2H), 9,67 (s, 1H), 12,48 (bs, 1H).

Widmo IR (nujol): 3186 (NH), 1680 (C=O), 1640 (C=C) cm'¹.

Przykład 23. Kwas (E)-3-|(2metjio-5-okso-l-fenylo)pirazolidyn-4-y lidenomeiylo]-4,6-dichIoro-lH-indoIo-2-karboksyIowy

Do roztworu 0,365 g półproduktu 25 w 10 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 1,33 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Pozwolono następnie, by mieszanina ogrzała się w ciągu 30 minut do temperatury 25°C, po czym dodano roztwór 0,2 g półproduktu 8 w 10 ml tetrahydrofuranu. Roztwór pozostawiono w ciągu 30 minut w temperaturze -20°C, po czym ogrzano do 25 °C w ciągu 4 godzin, rozcieńczono 300 ml eteru etylowego i przemyto 200 ml 0,lM kwasu solnego. Roztwór wodny ekstrahowano 100 ml eteru etylowego, połączone fazy organiczne wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt ucierano z eterem etylowym i otrzymano 0,06 g tytułowego związku.

Widmo Ή NMR (DMSO): 3,31 (s, 3H), 3,63 (bs, 1H), 4,08 (bs, 1H), 7,16 (t, 1H), 7,27 (d, 1H) 7,42 (t, 2H), 7,45 (d, 1H), 7,83 (s, 1H), 7,84 (d, 2H), 12,48 (s, 1H), 13,75 (bs, 1H).

Widmo IR: 3244 (NH), 1676 (C=O), 1653 (C=C) cm'¹.

Przykład 24. Kwas 4,6-dichloro-3-(3-okso-2-fenyloizoksazolidyn-4-yIidenometylo)-ΙΗ-2-karboksylowy

Do roztworu 0,475 g półproduktu 27 w 20 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 3,2 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Pozwolono następnie mieszaninie reakcyjnej na ogrzanie się w ciągu 30 minut do temperatury -20°C, po czym dodano roztwór 0,94 g estru etylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylo-l-tert-butoksykarbonylo-lH-indolo-2-karboksylowego w 20 ml bezwodnego tetrahydrofuranu. Mieszaninę pozostawiono w temperaturze -20°C w ciągu 30 minut, a następnie ogrzano do temperatury 25°C w ciągu 4 godzin. Roztwór rozcieńczono 300 ml eteru etylowego i przemyto 200 ml 0,1 M kwasu solnego. Roztwór wodny ekstrahowano 100 ml eteru etylowego, połączone ekstrakty wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt oczyszczano drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,16 g surowego tytułowego związku.

TLC: chlorek metylenu i metanol 27:3, R_f = 0,3.

179 568

Przykład 25. Estertert-butylowy kwasu 4,6-dichloro-3-(3-okso-2-fenyloizoksazolidyn-4-yiidenometyIo)-lH-indoio-2-karboksylowego

Do produktu z przykładu 24 dodano 0,44 ml acetalu di-tert-butylowego N,Ndimetyloformamidu 15 ml benzenu. Otrzymany roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w ciągu 30 minut, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy związek oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,03 g tytułowego związku. TLC: octan etylu i cykloheksan 1:2, R_f= 0,06; temperatura topnienia 120°C.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 1,59 (s, 9H), 5,04 (d, 2H), 7,17 (t, 1H), 7,18 (d, 1H), 7,34 (d, 1H) 7,40 (t, 2H), 7,85 (d, 2H), 7,91 (t, 1H), 9,05 (bs, 1H).

Przykład 26. Kwas 4,6-dichloro-3-(3-okso-2-fenyloizoksazolidyn-4-ylidenometyIo)-lH-indolo-2-karboksylowy

Roztwór 0,025 g związku z przykładu 25 w 3 ml bezwodnego chlorku metylenu i 2 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po utarciu pozostałości w izopropanolu otrzymano 0,014 g tytułowego, stałego związku o temperaturze topnienia> 250°C.

Widmo Ή NMR (DMSO): 5,07 (d, 2H), 7,20 (t, 1H), 7,30 (d, 1H), 7,45 (t, 2H), 7,47 (d, 1H) 7,74 (dd, 2H), 7,85 (t, 1H), 12,59 (s, 1H), 13,89 (bs, 1H).

Widmo IR: 3304 (NH), 1672 (C=O), 1645 (C=C) cm'¹.

Widmo masowe (m/z): 403.

Przykład 27. Chlorowodorek kwasu (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(3-aminofenylo))pirazolidyn-4-ylidenometylo]-lH-indolo-2-karboksylowego

Przez roztwór 0,03 g półproduktu 30 i 0,03 g półproduktu 31 w 30 ml metanolu przepuszczano w ciągu 5 minut w temperaturze 0°C chlorowodór. Otrzymany roztwór mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po utarciu pozostałości z eterem etylowym otrzymano 0,01 g tytułowego związku.

Widmo Ή NMR (DMSO): 5,85 (d, 2H), 7,08 (d, 1H), 7,27 (d, 1H), 7,47 (d, 1H), 7,48 (t, 1H) 7,76 (t, 1H), 7,83 (d, 1H), 8,02 (s, 1H), 9,5-10,5 (b, 3H), 12,5 (bs, 1H).

Widmo IR: 3400-3200 (NH i OH), 1711 (C=O) cm'¹.

Przykład 28. Kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenylopirolidyn-3-ylidenometylo)-lH-indoIo-2-karboksylowy

Zawiesinę 295 mg półproduktu 32 w 40 ml kwasu mrówkowego mieszano w pokojowej temperaturze w ciągu 6 godzin, po czym rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ucierano z octanem etylu i przesączono, otrzymując 148 mg tytułowego związku w postaci kremowego osadu o temperaturze topnienia> 250 °C.

Widmo IR (nujol): v_max 3204 (N-H), 1705 (C=O) cm⁴

Widmo Ή NMR (DMSO): 14-13 (bs), 12,6 (s), 8,08 (t), 7,51 (tt), 7,475 (d), 7,43 (m), 7,38 (d), 7,30 (d), 3,38 (d).

Przykład 29. Kwas (E)-3-[(l-tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-fenylo) -tetrahy dropirydazy η-4-y lid enome tyło] -4,6-dichloro-lH-indoIo-2-karboksylowy

Do roztworu 0,85 g półproduktu 33 w 8 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -50°C 2 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie i całość mieszano w temperaturze -20°C/-40°C w ciągu 30 minut. Roztwór oziębiono do temperatury -60°C, dodano roztwór 0,3 g półproduktu 8 w 7 ml bezwodnego tetrahydrofuranu, ogrzano do temperatury 25°C i mieszano w ciągu 3 godzin. Mieszaninę rozcieńczono 300 ml

179 568 octanu etylu, przemyto 20 ml 2M kwasu solnego i 2 x 30 ml solanki, a następnie fazę organiczną wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt krystalizowano z mieszaniny 5 ml octanu etylu i 8 ml n-heksanu w temperaturze 0°C i otrzymano 0,2 g tytułowego związku o temperaturze topnienia> 240°C.

Widmo Ή NMR (DMSO): 1,28 (s, 9H), 2,56 (bs, 1H), 3,84 (bs, 2H), 7,19 (tt, 1H), 7,19 (d, 1H) 7,37 (t, 2H), 7,46 (d, 1H), 7,60 (dd, 2H), 8,0 (t, 1H), 12,8 (bs, 1H), 13,5 (bs, 1H).

Przykład 30. Kwas (E)-4,6-dichloro-3-(3-okso-2-fenylotetrahydropirydazyn-4-ylidenometylo)-1 H-mdolo-2-karboksy Iowy

Do roztworu 0,117 g produktu z przykładu 29 w 10 ml chlorku metylenu wkroplono w temperaturze 0°C 3 ml kwasu trifluorooctowego. Mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 25°C, mieszano w ciągu 2 godzin i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w 30 ml octanu etylu, zalkalizowano 5% roztworem wodorowęglanu sodowego i zakwaszono nasyconym roztworem chlorku amonu. Fazę organiczną wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ucierano w mieszaninie 2 ml octanu etylu i 1 ml eteru etylowego i otrzymano 0,046 g tytułowego związku w postaci bladożółtego proszku o temperaturze topnienia> 250°C.

Widmo Ή NMR (DMSO): 3,10 (m, 2H), 3,35 (m, 2H), 6,02 (t, 1H), 7,12 (t, 1H), 7,22 (d, 1H) 7,33 (t, 2H), 7,43 (d, 1H), 7,63 (d, 2H), 8,00 (t, 1H), 12,36 (s, 1H), 13,50 (bs, 1H).

Przykład 31. Chlorowodorek kwasu (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(2-chinoIinylo)pirazoIidyn-4-yIidenometylo]-lH-indoIo-2-karboksylowego

Przez roztwór 0,115 g półproduktu 38 w 15 ml metanolu przepuszczano w ciągu 5 minut chlorowodór w temperaturze 25°C. Otrzymany roztwór mieszano w ciągu 4 godzin w temperaturze 25°C, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po utarciu pozostałości z eterem etylowym otrzymano 0,035 g tytułowego związku o temperaturze topnienia> 240°C.

Przykład 32. Chlorowodorek kwasu (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(2-pirydylo)pirazolidyii-4-y liderom ety 1ο)-ίΗ-ind o Io-2-karboksylowego

Przez roztwór 0,055 g półproduktu 42 w 15 ml metanolu przepuszczano w ciągu 5 minut chlorowodór w temperaturze 25°C. Roztwór mieszano w temperaturze 25°C w ciągu 6 godzin, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po utarciu pozostałości z eterem etylowym otrzymano 0,02 g tytułowego związku o temperaturze topnienia> 240°C.

Przykład 33. Esterter-butyIowy kwasu (E)-3- [ 1 -tert-butoksykarbonylo-2-(l -naftylo)-3-okso] pirazolidyn-4-ylidenometylo] -4,6-dichloro-l-tert-butoksykarbonyIo-lH-indoIo-2-karboksylowego

Do roztworu 0,18 g półproduktu 45 w 10 ml bezwodnego tetrahydrofuranu wkroplono w temperaturze -78°C 0,58 ml IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 30 minut do ogrzania do temperatury -20°C, po czym oziębiono do temperatury -40°C i dodano roztwór 0,2 g estru tert-butylowego kwasu 4,6-dichloro-3-formylo-l-[N-tert-butylokarbonylo]-lH-indolo-2-karboksylowego w 6 ml bezwodnego tetrahydrofuranu. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 20 minut w temperaturze -40°C, po czym powoli ogrzano do temperatury 25°C w ciągu 2 godzin. Roztwór wlano do nasyconego roztworu chlorku amonu i ekstrahowano 200 ml octanu etylu. Warstwę organiczną przemyto wodą, wysuszono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy związek oczyszczano za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną 3:7 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,030 g tytułowego związku w postaci żółtego woskowatego produktu. TLC: eter etylowy i cykloheksan 1:2, R_f = 0,55.

Widmo IR: 3500-2700 (NH), 1720-1690 (C=O) cm⁴.

179 568

Przykład 34. Kwas (E)-4,6-dichSoiro-3-(5-okso-l-(l-naftylo)pirazoIidyn-4-ylidenometylo)-lH-jndolo-2-karboksylowy

Roztwór 0,030 g produktu z przykładu 33 w 5 ml bezwodnego chlorku metylenu i 4 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po utarciu z eterem etylowym otrzymano 0,010 g tytułowego związku o temperaturze topnienia 200°C (z rozkładem).

Widmo *H NMR (DMSO): 14,2-12,5 (szeroki sygnał, 1H), 12,46 (s, 1H), 8,04, 7,09 (m, 3H), 7,76 (t, 1H), 7,66-7,56 (m, 4H), 7,50 (d, 1H), 7,30 (d, 1H), 6,60 (s, 1H), 4,04 (d, 2H).

Widmo IR: 3410-3184 (OH, NH), 1707-1686 (C=O), 1659 (C=C) cm'¹.

Przykład 35. Esterteri-butylowy kwasu (E)-3-[(l-tert-butoksykarbonylo-3-okso-2-(2-adamantyIo)pirazoIidyn-4-ylidenometylo)-4,6-dichloro-lH-indolo-2-karboksylowego

Do roztworu 0,144 g półproduktu 49 w 10 ml tetrahydrofiiranu wkroplono w temperaturze 0°C roztwór 0,2 m IM roztworu bis(trimetylosililo)amidu litowego w tetrahydrofuranie. Mieszaninę pozostawiono w ciągu 2 godzin do ogrzania się do temperatury 25 °C, po czym rozcieńczono 50 ml 0,lM kwasu solnego i ekstrahowano 2 x 50 ml eteru etylowego. Zebrane ekstrakty organiczne suszono nad siarczanem sodowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy związek oczyszczano drogą chromatografii kolumnowej, stosując do elucji mieszaninę 1:9 octanu etylu i cykloheksanu. Otrzymano 0,02 g tytułowego związku w postaci piankowatego produktu.

Widmo Ή NMR (CDC1₃): 0,75-2,00 (m+s+s, 30H), 2,75 (m, 2H), [4,22 (bs)-4,34 (d) 3H], [7,13 (d)-7,33 (d)-7,69 (t), 3H], 9,15 (bs, 1H).

Przykład 36. Kwas(E)-4,6-dich!oro-3-[5-okso-l-(2-adamantylo)

-pirazolidyn-4-y lidenometylo] -1 H-indolo-2-karboksy Iowy

Roztwór 0,02 g produktu z przykładu 35 w 1 ml bezwodnego chlorku metylenu i w 1 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość ucierano z eteru etylowego i otrzymano 0,003 g tytułowego związku o temperaturze topnienia 190°C (z rozkładem).

Widmo Ή NMR (DMSO): 1,50-1,92 (m, 10H), 2,20-2,32 (m, 4H), 3,67 (d, 2H), 4,02 (bs, 1H), 5,7 (b, 1H), 7,26 (d, 1H), [7,46 (d)-7,51 (t), 2H], 12,41 (bs, 1H), 13,56 (bs, 1H).

Przykład 37. Kwas (Z)-4,6-dichloro-3-(5-okso-l-fenylopirazolidyn-4-yIidenometylo)-

-1 H-indolo-2-karboksy Iowy

Roztwór 0,125 g półproduktu 21 w 5 ml bezwodnego chlorku metylenu i 5 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po utarciu pozostałości w eterze etylowym otrzymano 0,041 g tytułowego kwasu.

Widmo Ή NMR (DMSO): 4,15 (d, 2H), 6,48 (bm, 1H), 7,05 (m, 1H), 7,14 (d, 1H), 7,18 (t, 1H) 7,30 (t, 2H), 7,41 (d, 1H), 7,74 (d, 2H), 12,24 (s, 1H), 13,31 (bs, 1H).

Przykłady farmaceutyczne

A. Kapsułki/tabletki

Substancja czynna 200,0 mg

Skrobia 1500 32,5 mg

Celuloza mikrokrystaliczna 60,0 mg

Kroskarmeloza sodowa 6,0 mg

Stearynian magnezu 1,5 mg

Substancję czynną miesza się z innymi składnikami i otrzymaną mieszaninę można stosować do napełniania żelatynowych kapsułek lub do wytłaczania tabletek przy zastosowaniu odpowiednich stempli. Tabletki można powlekać stosując rutynowe techniki powlekania.

179 568

B. Tabletki

Substancja czynna 200,0mg

Laktoza 100,0mg

Celuloza mikrokrystaliczna 28,5 mg

Powidon 25,0mg

Kroskarmeloza sodowa 6,0 mg

Stearynian magnezu 1,5mg

Substancję czynną miesza się z laktozą, celulozą mikrokrystaliczną i częścią kroskarmelozy sodowej, a następnie granuluje z powidonem po zawieszeniu w odpowiednim rozpuszczalniku, np. w wodzie. Granulki suszy się i rozdrabnia, a następnie miesza z pozostałymi składnikami. Z mieszaniny można wyciskać tabletki stosując odpowiednie stemple i powlekać je stosując odpowiednie sposoby i po włóczki.

C. Preparat do iniekcji

Substancja czynna 0,1- 7,00 mg/ml

Fosforan sodowy 1,0-50,00 mg/ml

NaOH do osiągnięcia pożądanego pH (zakres 3-10)

Woda do iniekcji do 1 ml

Preparat można rozlewać do szklanych pojemników (ampułek) i zamykać gumowymi korkami (fiolki, strzykawki) i plastykowymi/metalowymi kapslami (tylko fiolki).

D. Suchy proszek do rozpraszania w odpowiednim nośniku

Substancja czynna 0,1 -100,00 mg

Mannitol ile trzeba 0,02- 5,00 mg

Pakuje się do szklanych fiolek lub strzykawek, zamyka gumowym korkiem i plastykowymi lub metalowymi kapslami (tylko fiolki).

E. Ładunki do inhalacji

Substancję czynną mikronizuje się w młynie fluidalnym dla otrzymania drobnych cząstek, a następnie miesza z laktozą taką jak stosuje się zwykle do tabletek, w mieszalniku szybkoobrotowym. Sproszkowaną mieszankę ładuje się do odpowiednich dawkujących pojemników, takich jak blister lub kapsułka, przeznaczonych do stosowania w odpowiednim urządzeniu do inhalacji lub wdmuchiwania.

Powinowactwo związku według wynalazku do niewrażliwego na strychninę miejsca wiążącego glicynę oznaczano stosując postępowanie opisane przez H. Kishimoto i wsp. w J. Neurochem., 1981, 37, 1015-1024, Wartości pKi otrzymane dla reprezentatywnych związków według wynalazku przedstawiono w poniższej tabeli.

Przykład nr	pKi
3	7,29
6	7,31
8	8,0
10	7,83
12	7,43
14	7,13
18	7,7
20	7,69
22	7,66
23	7,46
26	7,12

179 568 ciąg dalszy tabeli

1	2
27	7,7
28	7,38
34	7,31

Zdolność związków według wynalazku do hamowania wywoływanych podawaniem NMDA drgawek u myszy oznaczano stosując postępowanie opisane przez C. Chiamułera'ę i wsp. w Psychopharmacology, 1990, 102, 551-552. W tym teście, zdolność związku do hamowania uogólnionych napadów indukowanych przez iniekcję wewnątrzmózgowokomorową u myszy oznaczano przy różnych poziomach dawki. Z uzyskanych wyników obliczano wielkość dawki wymaganą dla ochrony 50% zwierząt od drgawek wywoływanych przez NMDA podając ją w mg/kg i określając jako ED₅₀.

Reprezentatywne wyniki otrzymane po podawaniu dożylnym i doustnym związków według wynalazku przedstawiono w poniższej tabeli.

Przykład nr	ED5o (dożylnie)	ED5o (doustnie)
3	0,08	3,83
6	0,09	7,50
8	0,1	1,70
10	0,1	1,7

Związki według wynalazku są zasadniczo nietoksyczne w terapeutycznie użytecznych dawkach. Np., związek z przykładu 8 nie wykazywał szkodliwych działań przy podawaniu narkotyzowanym kotom lub przytomnym psom w dawkach do 24 mg/kg.

179 568

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 6,00 zł.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pochodne indolu o wzorze (I)

   w którym m oznacza 2, R oznacza atom chloru w pozycjach 4 i 6 pierścienia indolowego, Rj oznacza grupę fenylową albo grupę fenylową podstawioną przez grupę aminową, acetyloaminową, metanosulfonyloaminową, albo ureidową, A oznacza ugrupowanie o wzorze -(CH₂)₂-, -CH₂CO-, -CH₂NH-, -CH₂NCH₃-, -(CH₂)₂NH-, -NHCO- lub -CH₂O-, albo ich sole.
2. 2. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że A oznacza ugrupowanie -CH₂NH-.
3. 3. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że Rj oznacza grupę fenylową.
4. 4. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że ma konfigurację trans.
5. 5. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest nim kwas (E)-4,6-dichloro-3-(5okso-1-fenylopirazolidyn-4-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksyłowy oraz jego dopuszczalne fizjologicznie sole.
6. 6. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest nim kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2okso-l-fenylopirolidyn-3-ylidenometylo)-lH-indolo-2-karboksylowy oraz jego dopuszczalne fizjologicznie sole.
7. 7. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest nim:

   kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2-okso-1 -fenylopiperydyn-3-ylidenometylo)-

   - 1 H-indolo-2-karboksy Iowy;

   kwas(E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(4-aminofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo)-

   - 1 H-indolo-2-karboksylowy;

   kwas (Z)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenyloimidazolidyn-4-ylidenometylo)-

   - 1 H-indolo-2-karboksylowy;

   kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenyloimidazolidyn-4-ylidenometylo)-

   - 1 H-indolo-2-karboksylowy;

   kwas 4,6-dichloro-3-[5-okso-1 -(4-acetyloaminofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-

   - 1 H-indolo-2-karboksylowy;

   kwas 4,6-dichloro-3-[5-okso-l-(4-ureidofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo]-

   - 1 H-indolo-2-karboksylowy;

   kwas 4,6-dichloro-3-[l-okso-(4-metylosylfamidofenylo)-5-oksopirazolidyn-4-ylidenometylo]-1 H-indolo-2-karboksylowy;

   kwas 4,6-dichloro-3-(3-okso-2-fenyloizoksazolidyn-4-ylidenometylo)-

   - 1 H-indolo-2-karboksylowy;

   179 568 kwas (E)-4,6-dichloro-3-[(5-okso-l-(3-aminofenylo)pirazolidyn-4-ylidenometylo)-

   - lH-indolo-2-karboksylowy;

   kwas (E)-4,6-dichloro-3-(2,5-diokso-l-fenylopirolidyn-3-ylidenometylo)-

   - 1 H-indolo-2-karboksylowy;

   oraz ich fizjologicznie dopuszczalne sole.
8. 8. Kompozycja farmaceutyczna, zawierająca substancję czynną w mieszaninie z jednym lub kilkoma dopuszczalnymi w farmacji nośnikami lub zarobkami, znamienna tym, że jako substancję czynną zawiera pochodną indolu o wzorze (I)

   O

   w którym m oznacza 2, R oznacza atom chloru w pozycjach 4 i 6 pierścienia indolowego, R[ oznacza grupę fenylową albo grupę fenylową podstawioną przez grupę aminową acetyloaminową metanosulfonyloaminową albo ureidową A oznacza ugrupowanie o wzorze -(CH₂)₂-, -CH₂CO-, -CH₂NH-, -CH₂NCH₃-, -(CH₂)₂NH-, -NHCO- lub -CH₂O-, albo jej sól.
9. 9. Sposób wytwarzania pochodnych indolu o wzorze (I)

   O

   w którym m oznacza 2, R oznacza atom chloru w pozycjach 4 i 6 pierścienia indolowego, Rj oznacza grupę fenylową albo grupę fenylową podstawioną przez grupę aminową acetyloaminową metanosulfonyloaminową albo ureidową A oznacza ugrupowanie o wzorze -(CH₂)₂-, -CH₂CO-, -CH₂NH-, -CH₂NCH₃-, -(CH₂)₂NH-, -NHCO- lub -CH₂O-, albo ich soli, znamienny tym, że

   a) poddaje się reakcji aldehyd o wzorze (II)

   (II)

   179 568 w którym m, R ma znaczenie podane dla wzoru (I), R₄ oznacza grupę chroniącą grupę karboksylową wybraną spośród allilu, alkilu, trichloroalkilu, trialkilosililoalkilu lub arylometylu, a R₅ oznacza grupę chroniącą atom azotu wybraną spośród alkoksykarbonylu, arylosulfonylu lub trimetylosililoetoksymetylu, z cyklicznym amidem o wzorze (III)

   (III) w którym R_t i A mają znaczenia podane dla wzoru (I) pod warunkiem, że A jest różne od ugrupowania -NHCO-, albo jego chronioną pochodną, w obecności zasady, z wytworzeniem związków o wzorze (I), w którym A jest różne od grupy -NHCO-, albo

   b) poddaje się reakcji aldehyd o wzorze (II), w którym m, R mają znaczenia podane dla wzoru (I), albo jego chronioną pochodną, z pochodną gliceryny o wzorze (VIII)

   RgOCOCH-NHCON^

   O=P(OR₇)₂ (VIII) w którym Rj ma znaczenie podane dla wzoru (I), lub jej chronioną pochodną, a R₆ i R₇ oznaczają niezależnie od siebie grupę C_M-alkilową, z wytworzeniem związku o wzorze (I), w którym A oznacza ugrupowanie -NHCO-; albo

   c) poddaje się reakcji aldehyd o wzorze (II), w którym m, R mają znaczenia podane dla wzoru (I), albo jego chronioną pochodną, z pochodną fosforanową o wzorze (IX)

   (IX) w którym Rj ma znaczenie podane dla wzoru (1) lub jej chronioną pochodną, w obecności zasady, z wytworzeniem związku o wzorze (I), w którym A oznacza ugrupowanie o wzorze -CH₂CO-; albo

   179 568

   d) naświetla się światłem UV związek o wzorze (I), albo jego chronioną pochodną w którym wiązanie egzocykliczne jest w pozycji trans, z wytworzeniem związku o wzorze (I), w którym, wiązanie egzocykliczne jest w pozycji cis, i ewentualnie, gdy jest to konieczne lub potrzebne wytworzoną pochodną o wzorze (I) poddaje się jednej lub więcej niż jednej z poniższych reakcji:

   - usuwania jednej lub więcej niż jednej grupy ochronnej;

   - wyodrębniania związku w postaci soli;

   - przekształcania związku o wzorze (I) w dopuszczalną fizjologicznie sól.

   * * *