PL177418B1

PL177418B1 - Hak łączący

Info

Publication number: PL177418B1
Application number: PL95317857A
Authority: PL
Inventors: Günther Krause
Original assignee: Krause Werk Gmbh & Co Kg
Priority date: 1994-07-01
Filing date: 1995-05-24
Publication date: 1999-11-30
Also published as: EP0769090B1; HU9603576D0; CZ287003B6; ES2112064T3; CA2194233A1; CZ356396A3; PL317857A1; WO1996001352A1; ATE161308T1; RU2140507C1; HU219115B; DE59501132D1; EP0769090A1; RO118465B1; DE9410465U1; US5988318A; HUT76565A; CN1151780A

Abstract

1. Hak laczacy do rozlacznego polaczenia dwóch elementów konstrukcyjnych, zamocowany na stale na pierwszym elemencie konstrukcyjnym oraz obejmujacy czesciowo od góry w sposób rozlaczny ksztaltowa czesc drugiego elementu konstrukcyjnego i blokowany na tej czesci, który to hak zawiera dwa plaskie, usytuowane w odste- pie wzgledem siebie i w przyblizeniu równolegle zebra, pomiedzy którymi osadzona jest przegubo- wo chowana pomiedzy te zebra zapadka zabezpie- czajaca, znamienny tym, ze hak laczacy stanowi w przekroju (10) element ksztaltowy (1) o profilu zamknietym, w którym zebra (11) sa polaczone ze soba prostopadlym do nich, ksztaltowym pasem (12), zaopatrzonym w powierzchnie (12a) przyle- gania, za pomoca której hak laczacy jest mocowa- ny na pierwszym elemencie konstrukcyjnym (BE), zas zapadka zabezpieczajaca (2) ma na swym koncu zagiety obszar zapadkowy (20) wzglednie wystep (24), przylegajacy ksztaltowo w pozycji zablokowanej do czesci (B) drugiego elementu konstrukcyjnego i blokujacy go, przy czym obszar zapadkowy (20) ma powierzchnie klinowa (21), za pomoca której zapadka zabezpieczajaca (2) jest blokowana tarciowo z czescia (B) drugiego ele- mentu konstrukcyjnego. Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest 'hak Sączący do rozłącznego połączenia dwóch elementów konstrukcyj nych.

Haki Sączące mają szerokie zastosowanie, zwłaszcza przy stawianiu rusztowań, do pewnego i szybkiego Sączenia oraz rozłączania ram rusztowania, pomostów, wsporników, rozpór i podobnych elementów konstrukcyjnych, zwłaszcza w przypadku rusztowań, wykonanych z elementów prefabrykowanych. Podczas gdy kształt przestrzenny pierwszego elementu konstrukcyjnego w miejscu przyłączenia haka Sączącego jest dość dowolny i należy jedynie zapewnić jego skuteczne zamocowanie, to część drugiego elementu konstrukcyjnego, obejmowaną przez hak łączący, stanowi najczęściej poprzeczny rygiel lub krótki wspornik na ramie rusztowania, których przekrój jest dopasowany do otworu odpowiedniego haka łączącego.

Celem wynalazku jest takie ukształtowanie tego typu haków łączących, potrzebnych w bardzo dużych ilościach sztuk, aby w wersji podstawowej można je było wykonać z jednego detalu, wytwarzanego wysoko wydajną metodą, zwłaszcza metodą wyciskania oraz w prosty sposób kompletować z elementami konstrukcyjnymi, które z kolei można tanio produkować w dużych seriach lub które są wykonane z dostępnych na rynku, znormalizowanych części.

Hak łączący do rozłącznego połączenia dwóch elementów konstrukcyjnych, zamocowany na stałe na pierwszym elemencie konstrukcyjnym oraz obejmujący częściowo od góry w sposób rozłączny kształtową część drugiego elementu konstrukcyjnego i blokowany na tej części, który to hak zawiera dwa płaskie, usytuowane w odstępie względem siebie i w przybliżeniu równoległe żebra, pomiędzy którymi osadzona jest przegubowo chowana pomiędzy te żebra zapadka zabezpieczająca, według wynalazku charakteryzuje się tym, że hak łączący stanowi w przekroju element kształtowy o profilu zamkniętym, w którym żebra są połączone ze sobą prostopadłym do nich, kształtowym pasem, zaopatrzonym w powierzchnię przylegania, za pomocą której hak łączący jest mocowany na pierwszym elemencie konstrukcyjnym, zaś zapadka zabezpieczająca ma na swym końcu zagięty obszar zapadkowy względnie występ, przylegający kształtowo w pozycji zablokowanej do części drugiego elementu konstrukcyjnego i blokujący go, przy czym obszar zapadkowy ma powierzchnię klinową, za pomocą której zapadka zabezpieczająca jest blokowana tarciowo z częścią drugiego elementu konstrukcyjnego.

Korzystnie powierzchnia przylegania jest w przybliżeniu płaska.

Korzystnie obrzeże powierzchni przylegania jest spawalne z pierwszym elementem konstrukcyjnym.

Korzystnie powierzchnię przylegania w przekroju elementu kształtowego o profilu zamkniętym stanowi powierzchnia pasa, szersza niż pozostała część elementu kształtowego.

Korzystnie zapadka zabezpieczająca jest osadzona uchylnie wokół stałej osi, usytuowanej w żebrach i równoległej do wzdłużnej osi części drugiego elementu konstrukcyjnego.

Korzystnie zapadka zabezpieczająca ma klinową krawędź o klinowej powierzchni, za pomocą której w przechylonym położeniu zapadki zabezpieczającej przekrój części drugiego elementu konstrukcyjnego jest zablokowany w otworze haka, zaś krawędź i powierzchnia podstawy części drugiego elementu konstrukcyjnego są połączone tarciowo.

Korzystnie na zapadce zabezpieczającej znajduje się krótki występ, za pomocą którego w przechylonym położeniu zapadki zabezpieczającej przekrój części drugiego elementu konstrukcyjnego jest zablokowany w otworze haka, zaś zapadka zabezpieczająca jest zablokowana tarciowo przez klin, osadzony ciasno pomiędzy zapadką zabezpieczającą i wewnętrzną powierzchnią przylegania pasa.

177 418

Korzystnie zapadka zabezpieczająca ma krawędź oporową, za pomocą której zapadka zabezpieczająca jest poruszana w kierunku zamknięcia.

Korzystnie przy rozłączonych elementach konstrukcyjnych krawędź oporowa wystaje ponad żebra haka łączącego.

Korzystnie w zawierającym krawędź obszarze zapadki znajduje się co najmniej jedna dodatkowa krawędź oporowa.

Korzystnie na otworze haka znajduje się, leżąca naprzeciw zapadki zabezpieczającej, krótka krawędź blokująca, która stanowi element następnego kształtowego połączenia haka łączącego, znajdującego się w otworze haka, z częścią drugiego elementu konstrukcyjnego.

Korzystnie kształt otworu haka odpowiada częściowo kształtowi przekroju części drugiego elementu konstrukcyjnego.

Korzystnie otwór haka ma takie wymiary, że odpowiadające sobie wzajemnie zarysy otworu haka i części drugiego elementu konstrukcyjnego przylegają do siebie z lekkim dociskiem.

Hak łączący według wynalazku, ukształtowany z wyciętych poprzecznie do wzdłużnej osi profilu wyciskanego, elementów kształtowych o profilu zamkniętym, jest bardzo tani do wykonania, przy czym żebra po stronie przeciwnej do pasa nie muszą być połączone ze sobą, z reguły jednak są połączone, w związku z czym element kształtowy ma zamknięty przekrój. Taka konstrukcja umożliwia wykonanie zapadki zabezpieczającej w postaci prostego elementu wycinanego. Zapadka może się obracać na prostym, osadzonym na stałe w żebrach, wykonanym z dostępnego w handlu sworznia, ramieniu osiowym. Dzięki temu wszystkie niezbędne w haku łączącym elementy są tanie do wykonania.

Hak łączący musi być niezawodnie i w prosty sposób zamocowany sztywno na pierwszym elemencie konstrukcyjnym. Jest to ułatwione, jeżeli powierzchnia przylegania jest w zasadzie płaska i tak ukształtowana, że obrzeże powierzchni przylegania jest spawalne z pierwszym elementem konstrukcyjnym, co umożliwia położenie spoiny pachwinowej. Wystarczającą długość spoiny można uzyskać, jeżeli powierzchnię przylegania w przekroju elementu kształtowego o profilu zamkniętym stanowi powierzchnia pasa, szersza niż pozostała część elementu kształtowego.

Połączenie obu elementów konstrukcyjnych za pomocą haka łączącego jest z reguły samo w sobie wyjątkowo stabilne, ponieważ hak łączący jest utrzymywany w swym położeniu przez ciężar pierwszego elementu konstrukcyjnego. Niezawodność połączenia poprawia się, jeżeli kształtowe połączenie zapadki zabezpieczającej z częścią drugiego elementu konstrukcyjnego jest blokowane tarciowo. Takie połączenie tarciowe jest łatwe do wykonania, jeżeli zapadka zabezpieczająca jest uchylna wokół usytuowanej na stałe w żebrach osi, równoległej do wzdłużnej osi części drugiego elementu konstrukcyjnego, przy czym w szczególnie korzystnej postaci wykonania na zapadce zabezpieczającej znajduje się klinowa krawędź, która jest tak ukształtowana, że przy przechylaniu zapadki zabezpieczającej blokuje przekrój części drugiego elementu konstrukcyjnego w otworze haka i w tym położeniu wytwarza wskutek działania klinującego połączenie tarciowe pomiędzy krawędzią i powierzchnią podstawy części drugiego elementu konstrukcyjnego. Równie dobrym rozwiązaniem jest umieszczenie na zapadce zabezpieczającej krótkiego występu, który jest tak ukształtowany, że zapadka zabezpieczająca blokuje przy przechyleniu przekrój części drugiego elementu konstrukcyjnego w otworze haka i sama jest w tym położeniu blokowana tarciowo przez klin, wbijany pomiędzy zapadkę zabezpieczającą i wewnętrzną powierzchnię przylegania pasa. Rozumie się, że taki klin można wybić z powrotem. Podczas gdy użycie zabezpieczenia w postaci klina nadaje się najlepiej do tego, aby zapadka zabezpieczająca zaczepiała o krótkie występy lub temu podobne kształtowe krawędzie, znajdujące się na części drugiego elementu konstrukcyjnego, to zapadki zabezpieczające, zaopatrzone w długie krawędzie, służą do unieruchamiania blokowanej części całym jej przekrojem w otworze haka. Uruchamianie zapadki zabezpieczającej może się odbywać za pomocą uderzeń odpowiednim narzędziem, jeżeli na zapadce zabezpieczającej znajduje się krawędź oporowa, za pomocą której zapadka zabezpieczająca jest poruszana w kierunku zamknięcia, zwłaszcza zaś wówczas, gdy krawędź oporowa wystaje ponad żebra haka łączącego, dopóki elementy konstrukcyjne nie są połączone.

177 418

Demontaż odbywa się również za pomocą narzędzia udarowego, jeżeli w obszarze zapadki, zawierającym krawędź znajduje się co najmniej jedna dodatkowa krawędź oporowa. Niezawodne zamocowanie części drugiego elementu konstrukcyjnego osiąga się zwłaszcza wówczas, gdy na otworze haka znajduje się, leżąca naprzeciw zapadki zabezpieczającej, krótka krawędź blokująca, która tworzy następne połączenie kształtowe haka łączącego z częścią drugiego elementu konstrukcyjnego, gdy znajduje się ona w otworze haka, tak że przekrój części drugiego elementu konstrukcyjnego jest ukształtowany i skutecznie zamocowany podobnie do wspornika wspartego na dwóch podporach. Podobnie korzystnym rozwiązaniem jest konstrukcja, w której kształt otworu haka odpowiada częściowo kształtowi przekroju części drugiego elementu konstrukcyjnego, to znaczy tego fragmentu przekroju, który służy tylko przyleganiu, a nie przeprowadzeniu części drugiego elementu konstrukcyjnego; efekt ten można poprawić, jeżeli otwór haka ma takie wymiary, że odpowiadające sobie wzajemnie zarysy otworu haka i części drugiego elementu konstrukcyjnego przylegają do siebie z lekkim dociskiem. Dzięki wynalazkowi powstał hak łączący, który łączy w sobie możliwość taniej i w dużym stopniu zautomatyzowanej produkcji ze stabilnym i pewnym połączeniem dwóch elementów konstrukcyjnych, a jednocześnie można go z powodzeniem stosować nawet w rusztowaniach budowlanych, podlegających szczególnym wymaganiom w zakresie bezpieczeństwa.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym w sposób schematyczny fig. 1 przedstawia hak łączący w widoku stereometrycznym, fig. 2 i fig. 3 - hak łączący według fig. 1 w widoku z przodu i widoku z góry, przy czym w widoku z góry pominięta jest zapadka zabezpieczająca, fig. 4 - usytuowanie haka łączącego na pierwszym elemencie konstrukcyjnym, fig. 5 - pasującą do haka łączącego część drugiego elementu konstrukcyjnego w przekroju, zaś fig. 6 - hak łączący w przykładzie wykonania nieco odmiennym w porównaniu do fig. 1 do 3.

Hak łączący według wynalazku składa się, jak widać na fig. ł do 3, z elementu kształtowego 1 o profilu zamkniętym i zapadki zabezpieczającej 2. Wyciskany element kształtowy 1 o profil u oamkniętym ma w przybliżeniu teowy przekrój Itr. zlozony w zasadzie ad dwóch płasko-równoległych żeber 11 i pasa 12. Żebra 11 są po stronie przeciwnej do pasa 12 połączone ze sobą litym materiałem, w związku z czym przekrój 1Z ma profil zamknięty. W żebrach 11 znajduje się, skierowany do dołu, otwór 13 haka, który ma takie wymiary, że może objąć przekrój A części B drugiego elementu konstrukcyjnego, mającej również postać wyciskanego elementu kształtowego, jak widać na fig. 5. Górny zarys 13a otworu 13 haka jest przy tym tak ukształtowany, że spoczywa płasko na odpowiednim, położonym od góry, zarysie A1 części B drugiego elementu konstrukcyjnego, jeżeli pominie się kilka, przerywających zamknięty zarys A1, rowków A2, które na przykładzie części B drugiego elementu konstrukcyjnego służą zwiększeniu bezpieczeństwa wchodzenia pracowników, ponieważ części B drugiego elementu konstrukcyjnego są tu wykorzystywane także jako szczeble drabiny. Uwypuklenie zarysu 13a ma takie wymiary, że pomiędzy nim i częścią B drugiego elementu konstrukcyjnego wytwarza się lekki docisk. Część B drugiego elementu konstrukcyjnego jest zamocowana na stałe na drugim elemencie konstrukcyjnym, pominiętym na rysunku. Szerokość pasa 12 jest większa niż ukazana na fig.3, całkowita szerokość b żeber 11, co powoduje zwiększenie momentu oporowego haka łączącego. Jednocześnie, jak uwidoczniono na fig. 4, powstaje wówczas stosunkowo duża powierzchnia 12a przylegania, przylegająca do przyłączanego pierwszego elementu konstrukcyjnego BE i zamocowana na nim za pomocą spoiny, która tutaj obejmuje jedynie część obrzeża 12b pasa 12, ale może również rozciągać się na całe obrzeże 12b. Powierzchnia 12a przylegania jest prostopadła do powierzchni żeber 11 oraz przekroju 1Z, a w opisywanym przykładzie wykonania jest płaska. Może ona jednak być także wybrzuszona, o ile tylko obrzeże 12b, spoczywające krawędzią na elemencie konstrukcyjnym BE, można doń przyspawać. Pomiędzy żebrami 11 zapadka zabezpieczająca 2 jest osadzona obrotowo wokół, znajdującej się na żebrach 11 powyżej otworu 13 haka, stałej osi 14, widocznej na fig. 2, na przykład sworznia. Poza tym zapadka zabezpieczająca ma kształt płaskiego wykroju z blachy, co ułatwia jej wykonanie. Stała oś 14 jest równoległa do wzdłużnej osi części B drugiego elementu konstrukcyjnego, wskutek czego zapadka zabezpieczająca 2

177 418 jest przechylana w obszar otworu 13 haka. Na zapadce zabezpieczającej 2 znajduje się klinowa krawędź 21, która wskutek klinowego ukształtowania wytwarza na powierzchni podstawy A3 części B drugiego elementu konstrukcyjnego siłę tarcia spoczynkowego, gdy zapadka zabezpieczająca 2 zostanie obrócona zgodnie z ruchem wskazówek zegara i wejdzie pod część B drugiego elementu konstrukcyjnego, znajdującą się w otworze 13 haka. W ten sposób część B drugiego elementu konstrukcyjnego zostaje najpierw przez obszar 20 zapadki połączona kształtowo z hakiem łączącym, po czym to połączenie kształtowe zostaje zabezpieczone za pomocą połączenia tarciowego pomiędzy krawędzią 21 i powierzchnią podstawy A3. Na fig. 1, 2 i 4 zapadka zabezpieczająca 2 ukazana jest w położeniu, w którym się znajduje, gdy część B drugiego elementu konstrukcyjnego jest unieruchomiona w otworze 13 haka. Krawędź oporowa 22, widoczna na fig. 1, pokrywa się przy tym z górną krawędzią żeber 11. W innym usytuowaniu krawędź oporowa 22 wystaje poza żebra 11, co umożliwia jej przemieszczenie w, zgodnym z ruchem wskazówek zegara, kierunku zamknięcia S za pomocą narzędzia udarowego, jak przedstawiono na fig. 2. Druga krawędź oporowa 23 służy do demontażu i można ją w tym celu przestawić narzędziem udarowym w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Fig. 6 ukazuje, naszkicowany schematycznie, nieco odmienny przykład wykonania. Zapadka zabezpieczająca 2' jest tutaj tak ukształtowana, że zaczepienie następuje tutaj nie na powierzchni podstawy A3 części B drugiego elementu konstrukcyjnego, lecz na krótkim kołnierzu A4, mieszczącym się w przybliżeniu w połowie wysokości części B drugiego elementu konstrukcyjnego, w związku z czym zamiast obszaru 20 zapadka ma jedynie odpowiednio krótki występ 24'. Usytuowane schematycznie po obu stronach części B drugiego elementu konstrukcyjnego, kołnierze A4 spoczywają w związku z tym z jednej strony na występie 24', z drugiej zaś na odpowiednich krawędziach blokujących 15, uformowanych na żebrach 11. Niezależnie od ukształtowania zapadki zabezpieczającej 2, 2' część B drugiego elementu konstrukcyjnego jest wówczas osadzona w otworze 13 haka jak wspornik, wsparty na dwóch podporach. Jedną podporę stanowi przy tym krawędź blokująca 15, drugą zaś krawędź 21 lub występ 24'. Zapadka zabezpieczająca 2' według fig. 6 jest poruszana za pomocą klina 3, wbijanego pomiędzy zapadkę zabezpieczającą 2' i (wewnętrzną) powierzchnię 12 przylegania pasa, wskutek czego połączenie kształtowe osiągane za pomocą krawędzi blokującej 15 ewentualnie występu 24' w połączeniu z kołnierzami A4 zostaje zabezpieczone klinowym połączeniem tarciowym. Klin 3 wystaje od góry i od dołu poza żebra 11, dzięki czemu można go wygodnie zarówno wbijać, jak też usuwać.

ΠΊ 418

177 418

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Hak łączący do rozłącznego połączenia dwóch elementów konstrukcyjnych, zamocowany na stałe na pierwszym elemencie konstrukcyjnym oraz obejmujący częściowo od góry w sposób rozłączny kształtową część drugiego elementu konstrukcyjnego i blokowany na tej części, który to hak zawiera dwa płaskie, usytuowane w odstępie względem siebie i w przybliżeniu równoległe żebra, pomiędzy którymi osadzona jest przegubowo chowana pomiędzy te żebra zapadka zabezpieczająca, znamienny tym, że hak łączący stanowi w przekroju (10) element kształtowy (1) o profilu zamkniętym, w którym żebra (11) są połączone ze sobą prostopadłym do nich, kształtowym pasem (12), zaopatrzonym w powierzchnię (12a) przylegania, za pomocą której hak łączący jest mocowany na pierwszym elemencie konstrukcyjnym (BE), zaś zapadka zabezpieczająca (2) ma na swym końcu zagięty obszar zapadkowy (2θ) względnie występ (24), przylegający kształtowo w pozycji zablokowanej do części (B) drugiego elementu konstrukcyjnego i blokujący go, przy czym obszar zapadkowy (20) ma powierzchnię klinową (21), za pomocą której zapadka zabezpieczająca (2) jest blokowana tarciowo z częścią (B) drugiego elementu konstrukcyjnego.
2. Hak według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia (12a) przylegania jest w przybliżeniu plaska.
3. Hak według zastrz. 2, znamienny tym, że obrzeże (12b) powierzchni przylegania (12a) jest spawalne z pierwszym elementem konstrukcyjnym (BE).
4. Hak według zastrz.. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że powierzchnię (12a) przylegania w przekroju (10) elementu kształtowego (1) o profilu zamkniętym stanowi powierzchnia pasa, szersza niż pozostała część elementu kształtowego.
5. Hak według zastrz. 1, znamienny tym, że zapadka zabezpieczająca (2) jest osadzona uchylnie wokół stałej osi (14), usytuowanej w żebrach (11) i równoległej do wzdłużnej osi części (B) drugiego elementu konstrukcyjnego.
6. Hak według zastrz. 5, znamienny tym, że zapadka zabezpieczająca (2) ma klinową krawędź (21) o klinowej powierzchni, za pomocą której w przechylonym położeniu zapadki zabezpieczającej (2) przekrój (A) części (B) drugiego elementu konstrukcyjnego jest zablokowany w otworze (13) haka, zaś krawędź (21) i powierzchnia podstawy (A3) części (B) drugiego elementu konstrukcyjnego są połączone tarciowo.
7. Hak według zastrz. 5, znamienny tym, że na zapadce zabezpieczającej (2') znajduje się krótki występ (24'), za pomocą którego w przechylonym położeniu zapadki zabezpieczającej (2') przekrój (A) części (B) drugiego elementu konstrukcyjnego jest zablokowany w otworze (13) haka, zaś zapadka zabezpieczająca (2') jest zablokowana tarciowo przez klin (3), osadzony ciasno pomiędzy zapadką zabezpieczającą (2') i wewnętrzną, powierzchnią przylegania pasa (12).
8. Hak według zastrz. 1 albo 5, albo 6, albo 7, znamienny tym, że zapadka zabezpieczająca (2,2') ma krawędź oporową (22, 22'), za pomocą której zapadka zabezpieczająca (2, 2') jest poruszana w kierunku (S) zamknięcia.
9. Hak według zastrz. 9, znamienny tym, że przy rozłączonych elementach konstrukcyjnych krawędź oporowa (22, 22') wystaje ponad żebra (11) haka łączącego.
10. Hak według zastrz. 6, znamienny tym, że w zawierającym krawędź (21) obszarze (20) zapadki znajduje się co najmniej jedna dodatkowa krawędź oporowa (23).
11. Hak według zastrz. 1 albo 6, albo 7, znamienny tym, że na otworze (13) haka znajduje się, leżąca naprzeciw zapadki zabezpieczającej (2, 2'), krótka krawędź blokująca (15), która stanowi element następnego kształtowego połączenia haka łączącego, znajdującego się w otworze (13) haka, z częścią (B) drugiego elementu konstrukcyjnego.
12. Hak według zastrz. 1 albo 6, albo 7, znamienny tym, że kształt otworu (13) haka odpowiada częściowo kształtowi przekroju (A) części (B) drugiego elementu konstrukcyjnego.

177 418
13. Hak według zastrz. 1 albo 6, albo 7, znamienny tym, że olwrn (13) haka ma takie wymiary, żz odpowiadające sobiz wzajemnie zarysy (13n, A1) otworu (13) haka i części (B) drugiego elementu konstrukcyjnego przylegają do siebie z lekkim dociskiem.