PL173733B1

PL173733B1 - Sposób wytwarzania bel materiału arkuszowego i urządzenie przewijające do wytwarzania bel materiału arkuszowego

Info

Publication number: PL173733B1
Application number: PL94302238A
Authority: PL
Inventors: Guglielmo Biagiotti
Original assignee: Perini Fabio Spa
Priority date: 1993-02-15
Filing date: 1994-02-14
Publication date: 1998-04-30
Also published as: ATE157949T1; CA2115496C; EP0611723A1; KR0163450B1; PL302238A1; JPH06278918A; DE69405423T2; US5542622A; RU2085465C1; EP0611723B1; ITFI930023A1; FI113363B; IT1265843B1; CN1070453C; BR9400551A; FI940676A0; ITFI930023A0; FI940676A; GR3025157T3; CN1095353A

Abstract

7. Urzadzenie przewijajace do wytwarza- nia bel materialu arkuszowego, zawierajace przynajmniej jedna rolke nawojowa, na która jest podawany material arkuszowy, przy czym czesc powierzchni tej rolki nawojowej, przebiegajaca równolegle do osi rolki, ma wspólczynnik tarcia mniejszy niz wspól- czynnik tarcia sasiadujacej czesci powierzch- ni umieszczonej powyzej w stosunku do kierunku podawania materialu arkuszowego, znamienne tym, ze obok rolki nawojowej (1, 101) znajduje sie przynajmniej jeden ru- chomy czlon (151) z ukladem sterowania, do którego jest podlaczone wyjscie sygnalu ste- rujacego zespolu regulacyjnego (2), steruja- cego dociskaniem we wstepnie ustalonych momentach czasowych materialu arkuszo- wego (N) do rolki nawojowej (1, 101) przy jej czesci powierzchni (1A, 35A, 135A) o malym wspólczynniku tarcia. F i g 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania bel materiału arkuszowego i urządzenie przewijające do wytwarzania bel materiału arkuszowego, takich jak rolki lub bele papieru do wytwarzania papieru toaletowego, ściereczek ogólnego przeznaczenia i tym podobnych.

Z europejskiego opisu patentowego EP nr 0507749 jest znany sposób wytwarzania bel materiału arkuszowego, polegający na podawaniu materiału arkuszowego wokół pierwszej rolki nawojowej i formowaniu beli, odcinaniu materiału arkuszowego po ukończeniu nawijania beli, mającej nawiniętą, wstępnie określoną ilość materiału arkuszowego, zaś po odcięciu tego materiału arkuszowego rozpoczyna się nawijanie materiału arkuszowego dla utworzenia nowej beli, przy czym stosuje się rolkę nawojową mającą część powierzchni o .niskim współczynniku tarcia, która to część powierzchni przebiega w przybliżeniu równolegle do osi rolki nawojowej. Etapy te przebiegają kolejno bez zasadniczych zmian prędkości podawania materiału arkuszowego.

Odcinanie materiału arkuszowego polega na rozciąganiu materiału arkuszowego powodującym jego rozerwanie, które to rozciąganie następuje w wyniku cyklicznego zachodzenia w siebie dwóch zestawów elementów przecinających, umieszczonych odpowiednio na rolce nawojowej i na zespole przerywającym, bez wzajemnego kontaktu pomiędzy tymi elementami przecinającymi.

Z tego samego europejskiego opisu patentowego EP nr 0507749 jest znane urządzenie przewijające do wytwarzania bel materiału arkuszowego, zawierające rolkę nawojową napędza4

173 733 jącą materiał arkuszowy podawany na tę rolkę, przy czym rolka ta jest wyposażona w elementy przecinające, a ponadto zawierające zespół przerywający mający drugie elementy przecinające, współpracujące cyklicznie z elementami przecinającymi rolki nawojowej dla poddawania materiału arkuszowego rozciąganiu powodującemu jego rozerwanie, przy czym te elementy przecinające wchodzą jedne w drugie bez wzajemnego kontaktu pomiędzy nimi, co powoduje rozciąganie i rozerwanie materiału arkuszowego, zaś tarcie pomiędzy materiałem arkuszowym a rolką nawojową powoduje utrzymywanie materiału arkuszowego w stanie naprężonym.

Sposób wytwarzania bel materiału arkuszowego, w którym podaje się materiał arkuszowy wokół pierwszej rolki nawojowej, następnie formuje się belę przez nawijanie po ukończeniu formowania beli mającej nawiniętą wstępnie określoną ilość materiału arkuszowego, po czym odcina się ten materiał arkuszowy, zaś po odcięciu materiału arkuszowego rozpoczyna się ponowne nawijanie materiału arkuszowego dla utworzenia nowej beli, przy czym stosuje się rolkę nawojową, której część powierzchni ma mały współczynnik tarcia i jest usytuowana równolegle do osi rolki nawojowej według wynalazku charakteryzuje się tym, że przy końcu formowania każdej beli materiał arkuszowy odcina się poprzez przerwanie przez jego dociskanie we wstępnie określonych momentach czasowych do pierwszej rolki nawojowej przy jej części powierzchni mającej mały współczynnik tarcia.

Po odcięciu materiału arkuszowego przez przerwanie, nową belę formuje się na zawiniętej na siebie swobodnej krawędzi materiału arkuszowego.

Po uformowaniu beli przez nawijanie dociska się materiał arkuszowy do części powierzchni mającej mały współczynnik tarcia, następnie powoduje się poślizg materiału arkuszowego na tej części powierzchni i przerywa się materiał arkuszowy poniżej miejsca dociskania, po czym powoduje się poślizg materiału arkuszowego przez przytrzymywanie go w stanie dociśniętym do powierzchni rolki nawojowej do momentu kontaktu z drugą częścią powierzchni tej rolki nawojowej, mającą duży współczynnik tarcia.

Materiał arkuszowy przepuszcza się przez zacisk utworzony przez pierwszą rolkę nawojową i znajdującą się obok drugą rolkę nawojową, i przesuwa się powierzchnie tej pierwszej i drugiej rolki nawojowej w kierunku ku sobie, przechwytując pomiędzy nimi materiał arkuszowy przy części powierzchni mającej mały współczynnik tarcia, względnie cyklicznie kontaktuje się ruchomy człon z pierwszą rolką nawojową, cyklicznie dociskając materiał arkuszowy do części powierzchni rolki nawojowej mającej mały współczynnik tarcia.

Na materiale arkuszowym wytwarza się poprzeczne linie perforacyjne i synchronizuje się dociskanie materiału arkuszowego względem rolki nawojowej, powodując przerwanie materiału arkuszowego, przy czym te linie perforacyjne wytwarza się w takim miejscu, że w momencie dociskania materiału arkuszowego do powierzchni rolki nawojowej linia perforacyjna znajduje się bezpośrednio poniżej obszaru, w którym jest dociskany materiał arkuszowy.

Urządzenie przewijające do wytwarzania bel materiału arkuszowego, zawierające przynajmniej jedną rolkę nawojową, na którą jest podawany materiał arkuszowy, przy czym część powierzchni tej rolki nawojowej, przebiegająca równolegle do osi rolki, ma współczynnik tarcia mniejszy niż współczynnik tarcia sąsiadującej części powierzchni umieszczonej powyżej w stosunku do kierunku podawania materiału arkuszowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że obok rolki nawojowej znajduje się przynajmniej jeden ruchomy człon z układem sterowania, do którego jest podłączone wyjście sygnału sterującego zespołu regulacyjnego, sterującego dociskaniem we wstępnie ustalonych momentach czasowych materiału arkuszowego do rolki nawojowej przy jej części powierzchni o małym współczynniku tarcia.

Powierzchnia o małym współczynniku tarcia rozciąga się na całej osiowej długości rolki nawojowej.

Na powierzchni rolki nawojowej znajdują się pierścieniowe obszary o stałym współczynniku tarcia oraz powierzchnie o niższym współczynniku tarcia, które są ustawione podłużnie w jednej linii.

Rolka nawojowa korzystnie ma drugą część powierzchni, którajest równoległa, sąsiadująca i umieszczona powyżej powierzchni o małym współczynniku tarcia względem kierunku podawania materiału arkuszowego, przy czym współczynnik tarcia tej drugiej części powierzchni jest większy niż współczynnik tarcia wszystkich pozostałych powierzchni rolki nawojowej.

173 733

Obok pierwszej rolki nawojowej znajduje się druga rolka nawojowa, która wraz z pierwszą rolką nawojową tworzy zacisk, przy czym te rolki nawojowe są osadzone ruchomo względem siebie, względnie są wyposażone w ruchomy człon umieszczony przesuwnie do bliskiego sąsiedztwa z pierwszą rolką nawojową przy jej powierzchni o małym współczynniku tarcia.

Obok rolki nawojowej znajduje się dodatkowa rolka, wyposażona w otwory ssące, likwidujące rozluźnienie podawanego materiału arkuszowego podczas jego przerywania i rozpoczynania ponownego nawijania dla uformowania nowej beli.

Przed rolką nawojową znajduje się perforator wyposażony w elementy do nacinania poprzecznych perforacji na materiale arkuszowym i elementy synchronizacyjne, synchronizujące pracę perforatora z przesuwem ruchomego członu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 pokazuje schematycznie urządzenie przewijające według pierwszego rozwiązania wynalazku, fig. 2, fig. 3 i fig. 4 - urządzenie przewijające z fig. 1 w kolejnych etapach cyklu nawijania, przy czym fig. 2A stanowi powiększony widok szczegółu z fig. 2, fig. 5 - zmodyfikowane rozwiązanie urządzenia przewijającego z fig. 1, a fig. 6 i fig. 7 - urządzenie przewijające według drugiego przykładu wykonania wynalazku.

Przedstawione na fig. 1 do 4 urządzenie przewijające według pierwszego przykładu wykonania wynalazku jest wyposażone w pierwszą rolkę nawojową 1 i drugą rolkę nawojową 3, które łącznie tworzą zacisk 4, przez który przechodzi materiał arkuszowy N przeznaczony do zwinięcia dla utworzenia beli R1. Na fig. 1 pokazano końcowy etap nawijania beli R1, prowadzony wewnątrz przestrzeni nawojowej utworzonej przez dwie rolki nawojowe 1 i 3 oraz przez trzecią rolkę 5 o kontrolowanej średnicy, podpartą poprzez ramię 7 zamocowane przegubowo w miejscu 9 i napędzaną ruchem oscylacyjnym członu uruchamiającego 10 dla śledzenia i regulacji wzrostu średnicy beli R1. Młot pneumatyczny 11, łączący rolkę 5 z ramieniem 13, jest napędzany przez człon uruchamiający 10.

Oznaczniki 15 i 17 oznaczają dwa perforacyjne cylindry znanego perforatora 19. Perforator 19 powoduje wytwarzanie licznych linii perforacyjnych w regularnych odstępach wzdłuż szerokości materiału arkuszowego N, przed jego doprowadzeniem do obszaru nawijania.

W przedstawionym przykładzie wykonania wynalazku zastosowano trzy rolki 1, 3 i 5, które obracają się w tym samym kierunku, przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Druga rolka nawojowa 3 jest podparta poprzez ramię 21 zamocowane przegubowo w miejscu 23 do ramy urządzenia. Człon uruchamiający 25 jest podłączony do ramienia 21 poprzez sprężysty element 27, stanowiący przykładowo pneumatyczny tłok 11. Człon uruchamiający 25 powoduje ruch oscylacyjny ramienia 21, który przenosi drugą rolkę nawojową 3 w pobliże rolki nawojowej 1 dla zaciśnięcia materiału arkuszowego N w zacisku 4 pomiędzy dwiema rolkami nawojowymi 1, 3. Powoduje to przerwanie materiału arkuszowego N i rozpoczęcie nawijania nowej beli według procedury opisanej poniżej. Alternatywnie rolka nawojowa 3 może być zamocowana nieruchomo a rolka nawojowa 1 może być zamontowana przegubowo dla uzyskania względnego ruchu pomiędzy rolkami nawojowymi 1 i 3.

Środkowy zespół regulacyjny 2 reguluje i synchronizuje ruchy rozmaitych członów urządzenia, łącznie z ruchem rolek 1, 3 i 5 i perforatora 19. W szczególności umożliwia on synchronizację położenia linii perforacji wytwarzanych przez perforator 1 względem ruchu rolek nawojowych 1 i 3.

Na fig. 2 pokazano urządzenie według wynalazku w etapie roboczym, w którym druga rolka nawojowa 3 jest przesuwana blisko pierwszej rolki nawojowej 1, czego efektem jest zaciśnięcie materiału arkuszowego N. W miejscu kontaktu zewnętrzne powierzchnie rolek nawojowych 1 i 3 i poruszają się w kierunkach przeciwnych. Powoduje to utworzenie ciasnej pętli S materiału arkuszowego N, z częścią tego materiału zaciśniętą pomiędzy rolkami nawojowymi 1 i 3 mającą tendencję do zwiększenia prędkości w kierunku ku górze, to jest przeciwnie do prędkości znajdującej się z dołu drugiej części materiału arkuszowego N, która jest umieszczona pomiędzy punktem zaciśnięcia i gotową belą R1. Ta różnica prędkości pomiędzy tymi obydwiema częściami materiału arkuszowego N, w niektórych przypadkach zwiększana poprzez przyśpieszenie rolki 5 uruchamianej dla wyładowania beli R1 z obszaru nawojowego na platformę wyładowczą 29, powoduje przerwanie materiału arkuszowego N.

173 733

To przerwanie jest dokonywane szybko i w dokładnie ustalonym miejscu w następujący sposób. Ruch w kierunku do siebie rolek nawojowych 1 i 3 jest zsynchronizowany z działaniem perforatora 19 tak, że w momencie gdy rolki nawojowe 1 i 3 zaciskają pomiędzy sobą materiał arkuszowy N, to linia perforacyjna jest nanoszona bezpośrednio poniżej punktu zaciśnięcia w stosunku do kierunku ruchu materiału arkuszowego N.

Na pierwszej rolce nawojowej 1 jest uformowana powierzchnia 1A mająca mały współczynnik tarcia, przykładowo utworzona poprzez wkładkę 31 z wypolerowanej stali lub podobnego materiału (patrz w szczególności fig. 2A). Powierzchnia 1A jest usytuowana osiowo wzdłuż powierzchni rolki nawojowej 1, korzystnie na całej długości tej rolki.

Ruchy rolek nawojowych 1 i 3 i perforatora 19 są tak zsynchronizowane, że linia perforacyjna jest nanoszona na powierzchnię 1A (lub trochę poniżej) w momencie, gdy materiał arkuszowy N jest zaciśnięty pomiędzy rolkami nawojowymi 1 i 3. Zaciskanie materiału arkuszowego N pomiędzy rolkami nawojowymi 1 i 3 rozpoczyna się przy powierzchni 1A i kończy się przy tej części powierzchni 1B, która sąsiaduje z powierzchnią 1A (i ewentualnie trochę powyżej) w stosunku do kierunku ruchu materiału arkuszowego N). Część powierzchni 1B ma większy współczynnik tarcia niż współczynnik tarcia powierzchni 1A, przy czym ta część powierzchni 1B jest utworzona przykładowo z płótna ściernego (stosowanego zwykle do przykrywania powierzchni rolek nawojowych urządzeń do przewijania) lub poprzez odpowiednią obróbkę powierzchniową. Nawijanie materiału arkuszowego N do utworzenia beli R1 rozpoczyna się na tej części powierzchni 1B.

Powierzchnia 1B może być umieszczona w pobliżu powierzchni 1A lub w niewielkiej od niej odległości.

Powierzchnia 1B może przebiegać nad całym cylindrycznym obwodem rolki nawojowej 1, z wyjątkiem paska powierzchni 1A. W tym przypadku powierzchnia rolki nawojowej 1 będzie posiadała dwa obszary o rozmaitych współczynnikach tarcia. Odwrotnie, jak pokazano na fig. 2A, powierzchnia 1B, podobnie do powierzchni 1B, może być utworzona przez wkładkę 33, obudowaną w odpowiednim wgłębieniu rolki nawojowej 1. W tym przypadku, powierzchnia 1B może mieć współczynnik tarcia większy niż współczynnik tarcia pozostałej cylindrycznej powierzchni rolki nawojowej 1. Ta ostatnia w każdym przypadku posiada współczynnik tarcia większy niż współczynnik tarcia gładkiej części powierzchni 1 A.

W momencie, w którym rolki nawojowe 1 i 3 zaciskają materiał arkuszowy N, zaciśnięta część tego materiału arkuszowego N ślizga się okresowo w tył na części powierzchni 1A. Prześlizg ten powoduje rozciągnięcie materiału arkuszowego N ponad jego maksymalną wytrzymałość naprężeniową i w efekcie, przerwanie tego materiału w najsłabszym miejscu, to znaczy wzdłuż linii perforacyjnej wskazanej jako P na fig. 2A. Zaciśnięcie materiału arkuszowego N następuje przynajmniej przy powierzchni 1B mającej większy współczynnik tarcia. W tym momencie krawędź prowadząca materiału arkuszowego N, wytworzona przez przerwanie materiału w miejscu P ulega zawinięciu na siebie (fig. 2A) tworząc początkową część nowej beli R2.

Nowa bela R2, pokazana na fig. 3 i 4, stopniowo powiększa swoją średnicę i porusza się w dół przez zacisk 4 wskutek (stałej lub zmiennej) różnicy prędkości obwodowej rolek nawojowych 1 i 3. Jednocześnie na platformę wyładowczą 29 zostaje wyładowana poprzednia bela R1 poprzez oddziaływanie opóźniające rolki nawojowej 3 (w przypadku, gdy jest ona spowolniona) i/lub poprzez przyspieszenie rolki 5. Rolka nawojowa 1 i 3 mogą odsuwać się do siebie dla dostosowania się do wzrastającej średnicy beli R2.

Na fig. 5 pokazano zmodyfikowane rozwiązanie urządzenia przewijającego według pierwszego przykładu wykonania wynalazku. Podobne oznaczniki wskazują odpowiadające sobie części z fig. 1 do 4. Rolka nawojowa 1 ma sekcję 35, przebiegającą podłużnie, w przybliżeniu przez całą osiową długość rolki. Sekcja 35 opiera się wewnątrz szczeliny w rolce nawojowej 1 i jest ruchoma promieniowo w sposób dokładnie kontrolowany dla wysunięcia lub cofnięcia. Ruch wysuwania lub cofania sekcji 35 może być realizowany za pomocą mechanizmu podobnego do opisanego we włoskim opisie patentowym nr 1 213 822 w odniesieniu do wyjmowalnego ostrza.

173 733

Sekcja 35 ma dwie części powierzchni 35A i 35B, mających odpowiednio mały i duży współczynnik tarcia, odpowiadających powierzchniom 1A i 1B z rozwiązania pokazanego na fig. 1 do 4.

Praca urządzenia przewijającego z fig. 5 jest podobna do pracy urządzenia przedstawionego na fig. 1 do 3, przy czym różnica polega na tym, że ruch przybliżenia rolek nawojowych 1 i 3 jest uzyskiwany poprzez połączenie ruchu oscylacyjnego rolki nawojowej 3, uruchamianej przez człon uruchamiający 25, z ruchem wysuwania ruchomej sekcji 35. Te dwa ruchy są odpowiednio zsynchronizowane. Ruch przybliżania rolki nawojowej 3 może być stosunkowo powolny tak, aby uniknąć problemów związanych z bezwładnością w wyniku jej znacznej masy.

Alternatywnie, ruchoma sekcja 35 może znajdować się na rolce nawojowej 3 zamiast na rolce nawojowej 1.

Na fig. 6 pokazano drugie rozwiązanie urządzenia przewijającego według wynalazku. W tym rozwiązaniu zastosowano pierwszą rolkę nawojową 101, drugą rolkę nawojową 103 i trzecią rolkę 105 kontrolującą średnicę, przy czym ta ostatnia rolka jest ruchoma dla śledzenia wzrostu beli R1 w trakcie formowania. Pomiędzy rolkami nawojowymi 101 i 103 jest utworzony zacisk 104.

Przy osi obrotu A drugiej rolki nawojowej 103 jest również podparty przegubowo ruchomy człon 151, do ramienia którego jest zamocowany przegubowo sprężysty element 155, który przekazuje ruch oscylacyjny na ruchomy człon 151 w kierunku podwójnej strzałki fl51. Ruch ten może być uzyskany w dowolny odpowiedni sposób, przykładowo za pomocą krzywki 157 mającej mimoosiowy przegub 159, który wraz ze sprężystym elementem 155 tworzy korbowoprętowy zespół łączący.

Ruchomy człon 151 ma zakrzywioną powierzchnię 151 A, która wraz z powierzchnią pierwszej rolki nawojowej 101 tworzy kanał mający przekrój wzrastający w kierunku ku dołowi, w którym bela R2 rozpoczyna nawijanie na siebie. Powierzchnia 151A ruchomego członu 151 współpracuje z sekcją 135, podobną do sekcji 35 opisanej w odniesieniu do rozwiązania z fig. 5. Sekcja 135 ma dwie zewnętrzne części powierzchni, odpowiednio 135A i 135B, mające odpowiednio mały i duży współczynnik tarcia, przy czym sekcja 135 jest częściowo wysunięta ze swego gniazda dla kontaktowania się z ruchomym członem 151, gdy ten ostatni zostanie przeniesiony do położenia maksymalnie bliskiego względem rolki nawojowej 103. Zaciśnięcie arkusza pomiędzy powierzchnią 151A ruchomego członu 151 i rolką nawojową 103 następuje początkowo na powierzchni 135A sekcji 135.

Materiał arkuszowy N zostaje oderwany i rozpoczyna się nawijanie nowej beli według procedury opisowej w odniesieniu do rozwiązania z fig. 1, jednakże w tym przypadku materiał nawija się najpierw na powierzchnię 151A przed dojściem do zacisku 104. Również w tym przypadku w momencie zaciśnięcia linia perforacyjna jest nanoszona przy gładkiej powierzchni 135A lub trochę poniżej.

Na fig. 7 pokazano rozwiązanie podobne do rozwiązania z fig. 6. Podobne oznaczniki wskazują odpowiadające sobie części. W tym rozwiązaniu ruchoma sekcja 135 została zastąpiona dwiema wkładkami 131 i 133, podobnymi do wkładek 31 i 33, umieszczonymi w stałym położeniu wewnątrz wgłębienia rolki nawojowej 103. Wkładka 131 ma powierzchnię gładką lub o stosunkowo małym współczynniku tarcia, zaś wkładka 133 ma powierzchnię szorstką lub o stosunkowo dużym współczynniku tarcia. W tym przypadku, ruch zbliżania pomiędzy powierzchnią 151A ruchomego członu 151 i rolką nawojową 103 jest realizowany całkowicie poprzez względny ruch ruchomego członu 151 względem rolki nawojowej 103. Przerywanie materiału arkuszowego i rozpoczynanie nawijania następnej beli następują zasadniczo tak, jak opisano powyżej.

W rozwiązaniach z fig. 6 i 7 można ewentualnie pokryć całą lub część powierzchni 151A materiałem podatnym sprężyście.

Gdy powierzchnie obydwu rolek nawojowych 101, 103 lub rolki nawojowej 101 i ruchomego członu 151 wchodzą w kontakt ze sobą dla spowodowania przerwania materiału arkuszowego N i rozpoczęcia nawijania nowej beli, to materiał arkuszowy w niektórych przypadkach może rozluźnić się powyżej obszaru kontaktu. Z tego względu można zastosować

173 733 odpowiednie środki dla uniknięcia tego spadku naprężenia materiału arkuszowego wskutek rozpostarcia jego górnej częściŚrodki odpowiednie do tego celu mogą stanowić małą rolkę 201 napędzaną silnikiem lub jałową, umieszczoną w kontakcie z materiałem arkuszowym tam, gdzie ten materiał jest podawany na rolkę (1 lub 101), pokazaną przerywanymi liniami na fig. 1. Kontakt pomiędzy rolką nawojową 1 i rolką 201 zapobiega rozluźnieniu materiału arkuszowego N wskutek zmniejszonego naprężenia w wyniku popychania materiału powyżej tych rolek.

Można również zastosować inne dodatkowe środki dla uniknięcia tego rozluźnienia, takie jak liczne otwory ssące 203 w cylindrycznej ścianie rolki nawojowej 1 lub 101, które powodują przywieranie materiału arkuszowego N do powierzchni rolki nawojowej 1 lub 101. Rozwiązanie tego rodzaju jest pokazane na fig. 7. Należy zauważyć, że te dwa rozwiązania mogą być stosowane wymiennie lub w dołączeniu do rozwiązań przedstawionych na fig. 1. Przy zastosowaniu układu ssącego, do otworów 203 można doprowadzać podciśnienie za pomocą odpowiednich znanych skrzynek zasysających, umieszczonych wewnątrz rolki nawojowej 1 lub 101.

Należy uwzględnić, że powyżej przedstawiono jedynie przykładowe rozwiązania praktycznej realizacji urządzenia według wynalazku i niektóre cechy tych rozwiązań mogą ulegać zmianie. W szczególności, część powierzchniowa pierwszej rolki nawojowej mająca wysoki współczynnik tarcia może w rzeczywistości składać się z pierścieniowych pasków, powleczonych przykładowo płótnem szmerglowym. Każdy pierścieniowy pasek może być oddzielony od sąsiednich pasków pierścieniowymi częściami gładkiej powierzchni. Każdy pierścieniowy pasek mający duży współczynnik tarcia będzie w tym przypadku przedzielony odcinkiem mającym mały współczynnik tarcia. Rozmaite odcinki o małym współczynniku tarcia powinny znajdować się na jednej linii względem siebie w kierunku osiowym rolki dla utworzenia prawie ciągłej, podłużnej, gładkiej powierzchni.

173 733

Fig. 2

IB

173 733

153

173 733

Fi9- 7

153

173 733

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania bel materiału arkuszowego, w którym podaje się materiał arkuszowy wokół pierwszej rolki nawojowej, następnie formuje się belę przez nawijanie po ukończeniu formowania beli mającej nawiniętą wstępnie określoną ilość materiału arkuszowego, po czym odcina się ten materiał arkuszowy, zaś po odcięciu materiału arkuszowego rozpoczyna się ponowne nawijanie materiału arkuszowego dla utworzenia nowej beli, przy czym stosuje się rolkę nawojową, której część powierzchni ma mały współczynnik tarcia i jest usytuowana równolegle do osi rolki nawojowej, znamienny tym, że przy końcu formowania każdej beli materiał arkuszowy odcina się poprzez przerwanie przez jego dociskanie we wstępnie określonych momentach czasowych do pierwszej rolki nawojowej przy jej części powierzchni mającej mały współczynnik tarcia.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po odcięciu materiału arkuszowego przez przerwanie, nową belę formuje się na zawiniętej na siebie swobodnej krawędzi materiału arkuszowego.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że po uformowaniu beli przez nawijanie dociska się materiał arkuszowy do części powierzchni mającej mały współczynnik tarcia, następnie powoduje się poślizg materiału arkuszowego na tej części powierzchni i przerywa się materiał arkuszowy poniżej miejsca dociskania, po czym powoduje się poślizg materiału arkuszowego przez przytrzymywanie go w stanie dociśniętym do powierzchni rolki nawojowej do momentu kontaktu z drugą częścią powierzchni tej rolki nawojowej, mającą duży współczynnik tarcia.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał arkuszowy przepuszcza się przez zacisk utworzony przez pierwszą rolkę nawojową i znajdującą się obok drugą rolkę nawojową, i przesuwa się powierzchnie tej pierwszej i drugiej rolki nawojowej w kierunku ku sobie, przechwytując pomiędzy nimi materiał arkuszowy przy części powierzchni mającej mały współczynnik tarcia.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał arkuszowy przepuszcza się przez zacisk, utworzony przez pierwszą rolkę nawojową i znajdującą się obok drugą rolkę nawojową, i cyklicznie kontaktuje się ruchomy człon z pierwszą rolką nawojową, cyklicznie dociskając materiał arkuszowy do części powierzchni rolki nawojowej mającej mały współczynnik tarcia.
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że na materiale arkuszowym wytwarza się poprzeczne linie perforacyjne i synchronizuje się dociskanie materiału arkuszowego względem rolki nawojowej, powodując przerwanie materiału arkuszowego, przy czym te linie perforacyjne wytwarza się w takim miejscu, że w momencie dociskania materiału arkuszowego do powierzchni rolki nawojowej linia perforacyjna znajduje się bezpośrednio poniżej obszaru, w którym jest dociskany materiał arkuszowy.
7. Urządzenie przewijające do wytwarzania bel materiału arkuszowego, zawierające przynajmniej jedną rolkę nawojową, na którą jest podawany materiał arkuszowy, przy czym część powierzchni tej rolki nawojowej, przebiegająca równolegle do osi rolki, ma współczynnik tarcia mniejszy niż współczynnik tarcia sąsiadującej części powierzchni umieszczonej powyżej w stosunku do kierunku podawania materiału arkuszowego, znamienne tym, że obok rolki nawojowej (1,101) znajduje się przynajmniej jeden ruchomy człon (151) z układem sterowania, do którego jest podłączone wyjście sygnału sterującego zespołu regulacyjnego (2), sterującego dociskaniem we wstępnie ustalonych momentach czasowych materiału arkuszowego (N) do rolki nawojowej (1,101) przy jej części powierzchni (1A, 35A, 135A) o małym współczynniku tarcia.

173 733
8. Urządzenie przewijające według zastrz. 7, znamienne tym, że powierzchnia (1A, 35A, 135A) o małym współczynniku tarcia rozciąga się na całej osiowej długości rolki nawojowej (1, 101).
9. Urządzenie przewijające według zastrz. 7 albo 8, znamienne tym, że na powierzchni rolki nawojowej (1,101) znajdują się pierścieniowe obszary o stałym współczynniku tarcia oraz powierzchnie (1A, 35A, 135A) o niższym współczynniku tarcia, które są ustawione podłużnie w jednej linii.
10. Urządzenie przewijające według zastrz. 9, znamienne tym, że rolka nawojowa (1,101) ma drugą część powierzchni (1B, 35B, 135B), która jest równoległa, sąsiadująca i umieszczona powyżej powierzchni (1A, 35A, 135A) o małym współczynniku tarcia względem kierunku podawania materiału arkuszowego (N), przy czym współczynnik tarcia tej drugiej części powierzchni (1B, 35B, 135B) jest większy niż współczynnik tarcia wszystkich pozostałych powierzchni rolki nawojowej (1,101).
11. Urządzenie przewijające według zastrz. 7, znamienne tym, że obok pierwszej rolki nawojowej (1) znajduje się druga rolka nawojowa (3), tworząca wraz z pierwszą rolką nawojową (1) zacisk (4), przy czym te rolki nawojowe (1,3) są osadzone ruchomo względem siebie.
12. Urządzenie przewijające według zastrz. 7, znamienne tym, że obok pierwszej rolki nawojowej (101) znajduje się druga rolka nawojowa (103), tworząca wraz z pierwszą rolką nawojową (101) zacisk (104), oraz ruchomy człon (151) umieszczony przesuwnie do bliskiego sąsiedztwa z pierwszą rolką nawojową (101) przy jej powierzchni (135A) o małym współczynniku tarcia.
13. Urządzenie przewijające według zastrz. 7, znamienne tym, że obok rolki nawojowej (101) znajduje się dodatkowa rolka (201), likwidująca rozluźnienie podawanego materiału arkuszowego (N) podczas jego przerywania i rozpoczynania ponownego nawijania dla uformowania nowej beli.
14. Urządzenie przewijające według zastrz. 12, znamienne tym, że rolka nawojowa (101) ma otwory ssące (203).
15. Urządzenie przewijające według zastrz. 12, znamienne tym, że przed rolką nawojową (101) znajduje się perforator (19) wyposażony w elementy nacinające poprzeczne perforacje na materiale arkuszowym (N) i elementy synchronizacyjne, synchronizujące pracę perforatora (19) z przesuwem ruchomego członu (135,151).

WWW