PL172632B1 - Sposób usuwania kosci z odcinków noznych ubitych zwierzati urzadzenie do usuwania kosci z odcinków noznych ubitych zwierzat PL - Google Patents

Abstract

1. Sposób usuwania kosci z odcinków noz- nych ubitych zwierzat, w którym przytrzymuje sie nieruchomo za pomoca uchwytu odcinek nozny przy zakonczeniu kosci i uwalnia sie kawalek miesa od przytrzymywanej nieruchomo w uchwycie kosci, korzystnie poprzez przecinane wokól powierzchni czesci kostnych, znamienny tym, ze ukierunkowy- wuje sie przestrzennie uchwyt i przytrzymywany w mm nieruchomo odcinek nozny, ustawiajac jego polozenie w kierunku dzialania sily ciagnacej wy- wieranej na kawalek miesa lub jego czesc, i wywiera sie sile ciagnaca na kawalek miesa lub jego czesc w kierunku podluznym odcinka noznego. 7. Urzadzenie do usuwania kosci z odcinków noznych ubitych zwierzat, które jest wyposazone w uchwyt przytrzymujacy czesc koncowa odcinka noznego, znamienne tym, ze uchwyt (1, 55) zawiera czesc tulejowa (4, 56) otaczajaca czesc koncowa odcinka noznego, zas w tej czesci tulejowej (4, 56) znajduje sie zespól zaciskowy do zaciskania tej cze- sci koncowej odcinka noznego. F IG 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt takich jak indyki, bydło, owce, wieprze lub inny drób, lub żywy inwentarz.

Dotychczas opracowano wiele sposobów i urządzeń do usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt, w których wykorzystywano uchwyty mechaniczne i w których do minimum ograniczono pracę ręczną. Jednakże kawałek mięsa przytrzymywany w znanych uchwytach jest trudny do utrzymania na miejscu i we właściwym położeniu podczas przecinania wokół powierzchni części kostnych dla usunięcia mięsa z kości. Powstająca w tym przypadku trudność polega na tym, że elementy usuwające mięso nie mogą w odpowiedni sposób przesuwać się po powierzchni kości dla oddzielenia mięsa.

Celem wynalazku jest pokonanie wspomnianej powyżej niedogodności i opracowanie nowego sposobu i urządzenia, przy których stosowaniu mięso po oddzieleniu od kości pozostaje zasadniczo nietknięte, wytrybowane w tzw. sposób tunelowy.

Sposób usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt, w którym przytrzymuje się nieruchomo za pomocą uchwytu odcinek nożny przy zakończzcniu kości i uwalnia się

172 632 kawałek mięsa od przytrzymywanej nieruchomo w uchwycie kości korzystnie poprzez przecinane wokół powierzchni części kostnych, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ukierunkowywuje się przestrzennie uchwyt i przytrzymywany w nim nieruchomo odcinek nożny, ustawiając jego położenie w kierunku działania siły ciągnącej wywieranej na kawałek mięsa lub jego część, i wywiera się siłę ciągnącą na kawałek mięsa lub jego część w kierunku podłużnym odcinka nożnego.

W przypadku kości składającej się z większej ilości części, ścięgna i/lub tkanki pomiędzy mięsem a przynajmniej leżącą najdalej od uchwytu częścią kości, na przykład kością miednicową, oddziela się poprzez przecięcie, a ponadto leżącą najdalej od uchwytu część kości obiera się z mięsa za pomocą siły ciągnącej.

Korzystnie dokonuje się nacięcia w skórze, i w razie potrzeby w tkance osłaniającej mięso.

Podczas jednej lub więcej operacji przecinania i/lub ciągnięcia, kawałek mięsa korzystnie obraca się lub przechyla za pomocą uchwytu. Odcinek nożny korzystnie przesuwa się pomiędzy kolejnymi etapami obróbki tego odcinka nożnego.

Urządzenie do usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt, które jest wyposażone w uchwyt przytrzymujący część końcową odcinka nożnego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że uchwyt zawiera część tulejową otaczającą część końcową odcinka nożnego, zaś w tej części tulejowej znajduje się zespół zaciskowy do zaciskania tej części końcowej odcinka nożnego.

Zespół zaciskowy w części tulejowej korzystnie stanowi nadmuchiwany kołnierz, który jest podłączony do przewodu z gazem pod ciśnieniem, względnie zespół zaciskowy w części tulejowej tworzy kanał ze śrubą, zwężający się w kierunku swobodnego końca części tulejowej.

Z uchwytem korzystnie jest zestawiony pierścieniowy człon zdzierający, który' ma przynajmniej trzy segmenty zdzierające przechylne na wałku stycznym względem tego członu zdzierającego, przy czym każdy segment zdzierający posiada krawędź podpierającą usytuowaną po stronie odległej względem wałka.

Krawędź podpierająca przechodzi w krawędź przecinającą, a korzystnie jest przesunięta względem krawędzi podpierającej.

Korzystnie każdy segment zdzierający jest przechylny na stycznym wałku niezależnie od pozostałych segmentów. Każdy segment zdzierający ma w przekroju podłużnym kształt wygięty względnie zakrzywiony.

Korzystnie każdy segment zdzierający składa się z pierwszej części, która jest zbieżna od osi przechyłu na wałku w kierunku osi obrotu pierścieniowego członu zdzierającego oraz z drugiej części mającej powierzchnię zdzierającą, w przybliżeniu prostopadłą do osi obrotu pierścieniowego członu zdzierającego.

Linia łącząca pomiędzy krawędzią podpierającą a wałkiem każdego segmentu zdzierającego tworzy względem pionu kąt wynoszący 15° do 60°, korzystnie 38°.

Kąt powierzchni zdzierającej każdego segmentu zdzierającego względem poziomu wynosi 0° do 30°, a korzystnie l5°. Druga postać wykonania urządzenia do usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt, które jest wyposażone w uchwyt przytrzymujący część końcową odcinka nożnego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że uchwyt stanowi przynajmniej dwa przytrzymujące człony, zamykalne w kierunku do siebie i otwieralne w kierunku od siebie dla uchwycenia części kostnej, na przykład kości biodrowej, znajdującej się w mięsie.

Przynajmniej jeden z przytrzymujących członów zawiera przynajmniej jedną pozycyjną płytkę, która wystaje poza drugi przytrzymujący człon w położeniu zamkniętym urządzenia.

Jeden z przytrzymujących członów stanowi pierwszy człon profilowany, ruchomy wzdłuż jednego boku kości w kierunku uchwytu przytrzymującego część racicową odcinka nożnego, a drugi przytrzymujący człon stanowi drugi przeciwny człon profilowany, ruchomy prostopadle do pierwszego członu profilowanego.

172 632

Korzystnie krawędź przynajmniej jednego z członów profilowanych stanowi krawędź przecinającą i ma kształt falisty, odpowiadający profilowanej powierzchni drugiego członu profilowanego.

Korzystnie krawędź przynajmniej jednego członu profilowanego jest uginalna.

Pomiędzy przytrzymującymi członami korzystnie jest umieszczony człon centrujący z głowicą pozycyjną.

W urządzeniu według wynalazku odcinek nożny, mocno przytrzymywany przy jednym końcu, jest ukierunkowany przestrzennie we wszystkich kierunkach, przez co można uzyskać optymalne położenie odcinka nożnego względem sił obróbki, uzyskując zwiększoną wydajność obróbki bez uszkodzenia mięsa. Ponadto odcinek nożny może być przenoszony za pomocą uchwytu pomiędzy każdym z kolejnych procesów obróbczych dokonywanych na tym odcinku nożnym.

Podczas ruchów cięcia i ciągnięcia kawałek mięsa uchwycony w urządzeniu według wynalazku jest poddawany ruchowi obrotowemu lub wahliwemu wskutek możliwości ustawiania go we wszystkich kierunkach.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na ·/ «7 S A «/ J J / którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny, częściowo w przekroju podłużnym, urządzenia według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, przytrzymującego część racicową przeznaczonego do obróbki odcinka nożnego ubitego zwierzęcia, fig. 2, 3, 4 i 5 - etapy sposobu, w którym kości są oddzielane w kierunku podłużnym od kawałka mięsa przytrzymywanego w urządzeniu z fig. 1, fig. 6 - perspektywiczny widok z góry pierścieniowego członu zdzierającego z segmentami zdzierającymi, fig. 7 - przekrój osiowy pierścieniowego członu zdzierającego z fig. 6, fig. 8 i 9 - perspektywiczne widoki z boku drugiego przykładu wykonania urządzenia według wynalazku, zaciskowego odcinek kości, na przykład kości miednicowej, fig. 10 - perspektywiczny widok z góry urządzenia według wynalazku, zastosowanego do usuwania kości biodrowej, fig. 11 perspektywiczny widok z góry urządzenia pokazanego na fig. 10 współpracującego z odmianą urządzenia pokazanego na fig. 1, fig. 12 - perspektywiczny widok następnego rozwiązania uchwytu do zaciśnięcia kości, a fig. 13 - perspektywiczny widok drugiego przykładu wykonania pierścieniowego członu zdzierającego z fig. 6.

Na fig. 1 pokazano odcinek nożny P ubitego zwierzęcia, którego część stopowa V jest zaciśnięta w ten sposób, że racica znajduje się w uchwycie 1, który jest połączony poprzez kulowe złącze 2 z ruchomym wózkiem 3.

Uchwyt 1 w postaci zacisku zawiera część tulejową 4 z otwartą stroną spodnią, przy czym w przestrzeni tej części tulejowej 4 blisko jej spodu jest zamocowana druga kubkowa część 6. Zewnętrzne obrzeże kubkowej części 6 jest mniejsze niż wewnętrzne obrzeże części tulejowej 4, tak że pomiędzy nimi pozostaje przestrzeń do ustalonego zaciśnięcia nadmuchiwanego kołnierza 7 umieszczonego w przestrzeni części tulejowej 4. Ten nadmuchiwany kołnierz 7 może zawierać więcej niż jedną komorę ciśnieniową, przez co można uzyskać najbardziej korzystnie zaciśnięcie na racicy. Zaciśnięcie może również być asymetryczne a przestrzeń pomiędzy komorami może być wyposażona w zęby, do których odcinek nożny jest mocno dociskany. Wnętrze jednej lub każdej komory kołnierza 7 jest połączone za pomocą kanałów 8, umieszczonych pomiędzy kubkową częścią 6 a częścią tulejową 4, ze wspólną przestrzenią zasilającą 9, podłączoną do przewodu 10 doprowadzającego gaz pod ciśnieniem. Kulowe złącze 2 składa się z kuli 11, która jest dopasowana we wgłębieniu 12 z odpowiedniego materiału, tak że pomiędzy kulą 11 i wgłębieniem 12 występuje wystarczające tarcie, aby utrzymać uchwyt 1 w określonym położeniu względem wózka 3.

Wózek 3 może być wykonany w dowolny odpowiedni sposób. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 1, wózek 3 składa się z płaskiej płyty 13, na której szczycie znajdują się dwie pary kół jezdnych 14. Koła jezdne 14 są podparte na dwóch równoległych prowadnicach 15 w kształcie U, które tworzą przenośną szynę, która może mieć nadane wszystkie kształty geometryczne, pożądane w zależności od funkcji i położenia w rzeźni.

172 632

Ruch wózka 3 względem przenośnej' szyny może następować za pomocą transportowego łańcucha 16, który jest połączony jarzmem 17 z górnym zaczepem 18 wózka 3.

Za pomocą uchwytu 1 z fig. 1 możliwe jest zaciśnięcie odcinka nożnego P, zaś za pomocą kulowego złącza 2 można umieścić ten odcinek nożny w dowolnym pożądanym położeniu przestrzennym, koniecznym dla umożliwienia wywierania sił tnących i ciągnących na kość w odcinku nożnym.

Na fig. 2, 3, 4 i 5 jest przedstawiony sposób według wynalazku, zastosowany do usunięcia kości z odcinka udowego.

Pokazany na fig. 2 odcinek udowy zostaje przychwycony tak, że racica przytrzymywana przez uchwyt 1, zaś łopatka (w nogach przednich) lub kość miednicowa (w nogach tylnych) jest uchwycona przez kleszcze 20. Poprzez wywieranie siły ciągnącej T za pomocą kleszczy 20 można wyjąć łopatkę lub kość miednicową.

Podczas wyciągania, skrajna część wyluzowanej' kości udowej w łopatce lub kości biodrowej jest równocześnie umieszczona w pierścieniowym członie zdzierającym 21. Wokół tego członu zdzierającego 21 znajdują się elementy tnące 22, za pomocą których są przecinane przywieracze ścięgien mięśni udowych.

Na fig. 2 pokazano strzałką T siłę ciągnącą, przykładaną do łopatki lub kości miednicowej, zaś przegubowy ruch odcinka nożnego P wokół kulowego złącza 2 oznaczono strzałką Z.

Po tej wstępnej obróbce odcinek nożny P zostaje zawieszony na uchwycie 1, jak pokazano na fig. 3, zaś wokół stawu skokowego zostają dokonane nacięcia blisko strzałki P1 tak, że zostają odcięte ścięgna, mianowicie ścięgna podkolanka, jednakże wiązadła zakończeń kości pozostają nietkane. Zapewnia to, że odcinek kości składający się z dwóch lub więcej części może być traktowany jako jedna całość, przy czym cały odcinek nożny może ciągle być całkowicie kontrolowany poprzez zaciskanie w uchwycie 1.

Przecinanie przy połączeniu stopowym może następować za pomocą poprzecznie umieszczonego noża 23 w miejscu S1, przy czym część stopowa może być obracana wokół pionowej osi za pomocą kulowego złącza 2, tak że nacięcie za pomocą noża 23 może następować na pełnym kącie 360°. Jest również możliwe obracanie noża 23 wokół zawieszonej nogi dla uzyskania takiego samego nacięcia.

Odcinek nożny P może następnie być obrócony tak, aby pionowo zwieszała się głównie część kostna odcinka nożnego dla wykonania biegnącego pionowo nacięcia, równoległego do odcinka kości jak pokazano na fig. 4.

Za pomocą zespołu tnącego 24 w postaci swobodnie się obracającego noża krążkowego 25 wykonuje się płytkie nacięcie S2 w kierunku strzałki P2, przez co likwiduje się napięcie skóry wokół odcinka nożnego. Nacięcie S2 może być nie głębsze niż grubość skóry z jakąkolwiek leżącą poniżej tkanką łączną.

Odcinek nożny P jest obrotowy przestrzennie wokół kulowego złącza 2, zaś zespół tnący 24, z krążkowym nożem 25 może być umieszczony na stałej prowadnicy, przez co jego napęd jest znacznie uproszczony, albo też nóż 25 może przesuwać się po powierzchni odcinka nożnego P, który może obracać się do właściwego położenia wokół kulowego złącza 2.

Jest również możliwe usunięcie podskórnej' tkanki tłuszczowej' poprzez tarcie, przez przesuwanie elementów ciernych po powierzchni mięsa po jego oskórowaniu, co ewentualnie jest poprzedzone płytkimi nacięciami.

Na fig. 5 pokazano pierścieniowy człon zdzierający 30, który umieszczony wokół obnażonej kości złącza stopowego przerywa połączenie pomiędzy tkanką mięśniową i kością poprzez odsunięcie pierścieniowego członu zdzierającego 30 od uchwytu 1. Podłużne nacięcie S2 w skórze zabezpiecza odpowiednie oddzielenie mięsa i tym samym usunięcie występujących w nim naprężeń.

Podczas zsuwania pierścieniowego członu zdzierającego 30 ku dołowi w kierunku wskazanym strzałką, udziec może pozostawać w stanie swobodnie zawieszonym lub swobodnie leżącym tak, że pomiędzy otaczającą tkanką mięśniową i środkową kością

172 632 składającą się z goleni i piszczeli podudzia zachodzi anatomiczne rozdzielenie. Jednakże w przypadku zawieszenia jest znacznie ułatwiony równoczesny ruch posuwisto-zwrotny i obrotowy zgodnie ze strzałkami odpowiednio H i D, towarzyszący ślizgowemu ruchowi po pierścieniowej ścianie członu zdzierającego 30 wzdłuż kości.

W zależności od rozmiaru kości, ślizgowy ruch pierścieniowego członu zdzierającego 30 może być kontynuowany i zakończony lub przerwany dla dokonania nowych nacięć, tak jak pokazano strzałką P1 na hg. 3, dla przecięcia ścięgien przykładowo przy przegubie kolanowym. Następnie można ponownie dokonywać oddzielania za pomocą członu zdzierającego 30, aż mięso zostanie całkowicie uwolnione z kości, przy czym przy stosowaniu urządzenia według wynalazku otrzymana porcja mięsa jest w stanie niezniszczonym, co w handlu jest określane jako wyrysowanie tunelowe, jakkolwiek występuje płytkie nacięcie skóry. Rzepka kolanowa może być usunięta w znany sposób przed lub po tym etapie obróbki.

Na fig. 6 jest pokazany pierścieniowy człon zdzierający 30, szczególnie przydatny do pracy w połączeniu z uchwytem 1 jak opisano powyżej w odniesieniu do fig. 5.

Pierścieniowy człon zdzierający 30 jest utworzony z czterech segmentów zdzierających 32, umocowanych zawiasowo w pierścieniowym uchwycie 31. Segmenty te mogą przechylać się na zewnątrz w kierunku strzałki P5 względem pierścieniowego uchwytu 31 i z powrotem do położenia pokazanego na fig. 6, przy czym podłużne boczne krawędzie 33 segmentów schodzą się ze sobą.

Każdy segment zdzierający 32 ma krawędź podpierającą 34 i kształtową krawędź przecinającą 35, które łączą dwie boczne krawędzie 33 każdego segmentu. Krawędź podpierająca 34 styka się z powierzchnią kości, gdy segmenty zdzierające 32 leżą w położeniu pokazanym na fig. 6. Gdy kość jest grubsza niż okrąg zamknięty pomiędzy podpierającymi krawędziami 34 segmentów, wówczas mają one możliwość odsunięcia się w wyniku ruchu przechylnego względem pierścieniowego uchwytu 31. Krawędź przecinająca 35 odcina jakiekolwiek ścięgna i spojenia występujące pomiędzy mięsem i kością.

Każdy segment zdzierający 32 składa się z dwóch części, mianowicie z pierwszej części 32', podłączonej do pierścieniowego uchwytu 31 i wyznaczającej ostry kąt wierzchołkowy oraz drugiej części 32” tworzącej rozwarty kąt stożkowy z pierwszą częścią 32'. Podczas ruchu wzdłuż kości, ta druga część 32” znajduje się w położeniu przecinającym względem kości, ułatwiając tym samym zdejmowanie z kości mięsa. Stabilne usytuowanie segmentów zdzierających 32 podczas ruchu oddzielania wzdłuż kości wynika dodatkowo z docisku mięsa do segmentów zdzierających 32 tak, że mają one tendencję do zajmowania położenia pokazanego na fig. 6.

Pierwsza część 32' segmentów zdzierających 32 może ewentualnie być wyposażona w sprężysty element dociskający, umieszczony wokół tych segmentów, jak pokazano na fig. 7.

Na fig. 7 pokazano osiowy przekrój podłużny pierścieniowego członu zdzierającego z fig. 6. Linia łącząca 37, sięgająca pomiędzy krawędzią podpierającą 34 a zawiasem w postaci wałka 36 każdego segmentu zdzierającego 32 wyznacza kąt a z pionem V, wynoszący pomiędzy 15° i 60°, i korzystnie wynoszący 38°.

Powierzchnia zdzierająca na stronie spodniej każdego segmentu zdzierającego 32 wyznacza kąt β, który korzystnie wynosi około 15°.

Na fig. 8 i 9 pokazano drugą postać urządzenia według wynalazku, stanowiącego odmianę kleszczy 20 z fig. 2 do zaciskania kości, zwłaszcza kości miednicowej H, najdalszej od części racicowej. Miednica jest połączona w naturalny sposób poprzez ścięgna z kością udową D.

Ta druga postać urządzenia według wynalazku, przeznaczona do zaciskania kości miednicowej składa się z członu nośnego 80 w postaci członu rurowego, który może być zamocowany do ramy (niepokazanej) i który przykładowo za pomocą złącza kulowego może przyjmować dowolne żądane położenie przestrzenne we wszystkich kierunkach. Człon nośny 80 jest wyposażony po obu stronach w dwa płytkowe człony

172 632 przytrzymujące 81, które służą do uchwycenia kości miednicowej H pokazanej na fig. 9 za pomocą części odległej od członu nośnego 80. Krawędzie płytkowych członów przytrzymujących 81 mają odpowiednie zakrzywienia 82.

Każdy płytkowy człon przytrzymujący 81 posiada na krawędzi górnej podwyższoną część 83 dla pomieszczenia kołka 84, który służy jako kołek zawiasowy dla drugiego członu przytrzymującego 85, składającego się z dwóch ramion 86, które są wzajemnie połączone po stronie zwróconej w kierunku członu nośnego 80 za pomocą mostka 87.

Swobodny koniec każdego ramienia 86 jest wyposażony w płytkę pozycyjną 88, która jest przyspawana prostopadle na końcu ramienia 86. Płytka pozycyjna 88 jest wyposażona w zaostrzony dolny koniec 89, który ułatwia wchodzenie do mięsa i dokładne umieszczenie krawędzi kości udowej. Ponadto płytki pozycyjne 88 mogą być wykorzystane do prowadzenia elementu przecinającego, jak pokazano na fig. 10 i 11 i opisano poniżej.

Płytkowe człony przytrzymujące 81 członu nośnego 80 są również wyposażone w mechanizm mimośrodowy w postaci okrągłej płytki 91, umieszczonej mimośrodowo na wałku 90 irz/v czym zewnętrzna krawędź nłvtki 91 leży nrzv dolnej krawędzi ramion 86. Mimośrodowa płytka 91 może być obracana za pomocą dźwigni 92, która może być dowolnie przenoszona z położenia pokazanego na fig. 8 do położenia pokazanego na fig. 9 i na odwrót. Tak wiec ramiona 86 mogą być przenoszone z położenia otwartego pokazanego na fig. 8 do położenia zamkniętego pokazanego na fig. 9 za pomocą sprężyny 93, która z jednej strony jest połączona z płytkowym członem przytrzymującym 81 a z drugiej strony z dźwignią 94 mostka 87. W ten sposób powstaje zespół przytrzymujący lub zaciskający, składający się z podwójnych członów przytrzymujących 81, 85, ruchomych ku sobie i od siebie dla mocnego zaciśnięcia kości miednicowej H.

W pierwszym rozwiązaniu, człon nośny 80 w pobliżu strony zaciskającej płytkowych członów przytrzymujących 81 może być ukształtowany jako element pozycyjny 95, który służy do pomieszczenia w naturalnym otworze kości miednicowej H. W tego rodzaju urządzeniu kość miednicowa H może być mocno zaciśnięta pomiędzy dwoma członami przytrzymującymi 81, 85 poprzez wycentrowanie elementu pozycyjnego 95' członu nośnego 80.

Na fig. 10 i 11 pokazano urządzenie zaciskające podobne do fig. 8 i 9, które również służy do zdzierania lub oddzielania spojenia wzdłuż kości miednicowej H dla umożliwienia jej wyjęcia.

Porcja mięsa P, zaciśnięta przy zakończeniu nogi (niepokazanym), jest umieszczona za pomocą uchwytu pokazanego na fig. 1 w pożądanym położeniu przestrzennym.

Urządzenie pokazane na fig. 10 składa się z członu nośnego 40, który jest podparty w pożądanym położeniu poprzez złącze kulowe 42 na ramie 41. Ten człon nośny 40 posiada na końcu odległym od kulowego złącza 42 płytkowy człon przytrzymujący 43, mający wstępnie określony profil przekroju poprzecznego, przystosowany do konturów kości miednicowej.

Na członie nośnym 40 znajduje się również człon centrujący 44, który jest przesuwny względem członu nośnego 40. Swobodny koniec członu centrującego 44 zawiera głowicę pozycyjną 45 z poprzecznym kołkiem 46 ula ograniczania ruchu ślizgowego. Głowica pozycyjna 45 służy do wkładania do występującego w sposób naturalny otworu w kości miednicy H.

Człon nośny 40 podpiera przechylne ramię 47 o określonej krzywiźnie, które to ramię 47 jest połączone zawiasem 48 z członem nośnym 40. Pomiędzy ramieniem 47 a członem nośnym 40 pracuje siłownik 49, który jest podparty przegubowo na ramieniu 47 i którego tłoczysko 50 jest połączone przegubem 51 z członem nośnym 40.

Zakończenie ramienia 47 zawiera profilowany, płytkowy człon przytrzymujący 52, mający w przekroju kształt przystosowany do miednicy H. Powierzchnia płytkowego członu przytrzymującego 43 i powierzchnia płytkowego członu przytrzymującego 52 wyznaczają wzajemnie kąt wynoszący korzystnie 90°. Odcinek nożny P może być pod172 632 party na stole 53 (fig. 5), który w razie potrzeby może być wyposażony w występy centrujące. '

Opisane powyżej urządzenie pracuje w sposób następujący.

Kawałek mięsa P stanowiącego odcinek nożny zostaje umieszczony w określonym położeniu przestrzennym i podparty przykładowo na stole 53 pomiędzy występami 54, przy czym zakończenie nogi jest zaciśnięte w uchwycie w sposób pokazany na fig. 1. Podczas przesuwu w kierunku zacisku zgodnie ze strzałką P10 płytkowy człon przytrzymujący 43 jest wciskany do swobodnego końca kawałka mięsa P. Zanim płytkowy człon przytrzymujący 43 osiągnie położenie pokazane na fig. 10, człon centrujący 44 zostaje przesunięty do przodu w kierunku strzałki P11 względem członu nośnego 40, aż głowica pozycyjna 45 wejdzie do otworu kości miednicy H. Ruch według strzałki P10 trwa nadal, przy czym człon centrujący 44 zostaje cofnięty względem członu nośnego 40 pod kontrolą cyllndra 44’, umieszczonego pomiędzy członem centrującym 44 a członem nośnym 40. Gdy płytkowy człon przytrzymujący 43 zostanie przesunięty wystarczająco poniżej miednicy H, wówczas można uruchomić siłownik 49 dla przeniesienia ramienia 47 z położenia pokazanego na fig. 10 w dół w kierunku płytkowego członu przytrzymującego 43 zgodnie ze strzałką P12.

Gdy tylko człon przytrzymujący 52 wejdzie poza miednicę H do kawałka mięsa P, wówczas można zatrzymać ruch zgodny ze strzałką P12, a całe urządzenie może być przesunięte do tyłu w kierunku przeciwnym do strzałki P10, przez co następuje oddzielenie pomiędzy kością udową D i miednicą H. Po ponownym uruchomieniu ramienia 47 w kierunku strzałki P12, krawędź płytkowego członu przytrzymującego 52 może przeciąć ścięgna i tkanki pomiędzy obiema częściami kości, przy czym ruch zgodny ze strzałką P12 trwa nadal, dopóki odpowiadająca krawędź członu przytrzymującego 52 nie spocznie na powierzchni płytkowego członu przytrzymującego 43. W ten sposób zostaje dokonane całkowite oddzielenie miednicy H od kawałka mięsa P, zaś przy dalszym ruchu wyciągającym, przeciwnym do kierunku strzałki P10, można wyjąć całą miednicę H. Na fig. 11 pokazano szczegółowo, że głowica pozycyjna 45 członu centrującego 44 zachodzi w otwór miednicy H, leżącej na płytkowym członie przytrzymującym 43, zaś płytkowy człon przytrzymujący 52 jest mocno dopychany do miednicy H podczas ruchu w dół zgodnie ze strzałką P12.

Profilowa krawędź obydwu członów przytrzymujących 43, 52 może dodatkowo do oddziaływania przecinającego wykonywać również oddziaływanie odgarniające powierzchnię kości, przy którym mięso jest odgarnięte z kości. Korzystne oddziaływanie odgarniające jest realizowane przez wykonanie tej krawędzi jako uginalnej, np. przez wykonanie jej z materiału plastycznego.

Na fig. 11 jest pokazana odmiana wykonania urządzenia z fig. 1 przytrzymującego zakończenie nogi z porcją mięsa P, w połączeniu z urządzeniem z fig. 10.

Uchwyt 55 jest tutaj rozwiązany w postaci podzielonych części tulejowych 56, 57, których kanał 58 zwęża się w kierunku swobodnego końca 59.

Jedna część tulejową 56 jest na stałe podłączona do członu nośnego 60, który może być podłączony poprzez oczko 61 do ruchomego wózka 3 z fig. 1 dla przechylania we wszystkich kierunkach.

Nieprzyłączona część tulejową 57 może być zamocowana w dowolny odpowiedni sposób do zamocowanej części tulejowej 56 na przykład za pomocą śrub 62.

Gdy uchwyt 55 jest umieszczony na kości, na przykład na piszczeli K odcinka nogi z mięsem P, wówczas pogrubiona część tej kości K może być przytrzymywana w kanale 58, a następnie może być nałożona druga część tulejowa 57 za pomocą śrub 62. Kość K jest tym samym całkowicie zawarta w przestrzeni kanału 58.

W dolnej części przestrzeni kanału 58 w tulejowej części 56 jest umieszczona śruba 63 stanowiąca element dociskowy, który może być obracany za pomocą głowicy 64. Poprzez obracanie śruby 63 w kierunku swobodnego końca 59, pogrubiona część piszczeli może być mocno dociśnięta do zwężonej części tworzącej swobodny koniec 59 tulejowej

172 632 części 56, przez co uzyskuje się mocne połączenie. Śruba 63 może być oczywiście zastąpiona dowolnym innym odpowiednim elementem.

Na fig. 12 pokazano odmianę urządzenia zaciskającego z fig. 9, z innym rozwiązaniem części tulejowych. Nieruchoma część tulejowa 66 i zdejmowalna część tulejowa 67 mają miskowo ukształtowane, zakończenia 68, 69, które razem tworzą przestrzeń dla pomieszczenia przegubu 70 kości udowej D. Po wyjęciu miednicy H, kawałek mięsa może zostać zaciśnięty po obu stronach, przez co uzyskuje się lepszą kontrolę odcinka nożnego z kawałkiem mięsa P dla obróbki.

Na fig. 13 pokazano odmianę wykonania członu zdzierającego 30 z fig. 6, w której pierścieniowy człon nośny 31 stanowi uzębiony wieniec ze zwróconym na zewnątrz uzębieniem 74. Pierścieniowy człon nośny 31 jest utrzymywany na rolkowym łożysku 75 w pierścieniowej obudowie 76, mającej przekrój o kształcie U. Obudowa 76 jest przyłączona do ramy (niepokazanej) stanowiska obróbczego wzdłuż szyny przewoźnej 15.

Obudowa 76 podpiera obudowę silnika 77, którego wał wyjściowy jest podłączony do koła zębatego 78, zazębiającego się z zewnętrznym uzębieniem 74.

Segmenty zazębiające 32. iak stwierdzono Oowvżei w odniesieniu do fin. 6. są podłączone do pierścieniowego członu nośnego 31 dla przechylania na stycznym wałku 79. Umożliwia to przechylanie na zewnątrz segmentów zdzierających 32 w kierunku strzałki P5. W przeciwieństwie do sprężystego mechanizmu nastawnego, pomiędzy każdym segmentem zdzierającym 32 i pierścieniowym członem nośnym 31 jest umieszczona sprężyna 80 lub podobny element, zapewniający dociskanie segmentów zdzierających 32 do siebie.

Należy zauważyć, że w tym rozwiązaniu druga część 32” każdego segmentu zdzierającego 32 leży praktycznie prostopadle do osi obrotu A-A tych segmentów, zapewniając bardziej precyzyjne - śledzenie powierzchni kości także po przejściu po pogrubionej części kości służącej jako połączenie. Poza podgrubionymi częściami nie występują zatem żadne odcinki martwe, tak że na kości nie pozostaje mięso, lub pozostaje go tylko niewiele.

Poprzez uruchamianie silnika 77, pierścieniowy człon nośny 31 jest wprawiany w obrót, tak że po zaciśnięciu kawałka mięsa P uzyskuje się obrót segmentów zdzierających 32 względem kości, co daje lepsze oddziaływanie zdzierające.

172 632

FIG.3

172 632

172 632

FIG. 8

II

172 632

112632

172 632

172 632

FIG.13

172 632

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims (24)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt, w którym przytrzymuje się nieruchomo za pomocą uchwytu odcinek nożny przy zakończeniu kości i uwalnia się kawałek mięsa od przytrzymywanej nieruchomo w uchwycie kości, korzystnie poprzez przecinane wokół powierzchni części kostnych, znamienny tym, że ukierunkowywuje się przestrzennie uchwyt i przytrzymywany w nim nieruchomo odcinek nożny, ustawiając jego położenie w kierunku działania siły ciągnącej wywieranej na kawałek mięsa lub jego część, i wywiera się siłę ciągnącą na kawałek mięsa lub jego część w kierunku podłużnym odcinka nożnego.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w przypadku kości składającej się z większej ilości części, ścięgna i/lub tkanki pomiędzy mięsem a przynajmniej leżącą najdalej od uchwytu częścią kości, na przykład kością miednicową, oddziela się poprzez przecięcie.
3. 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że leżącą najdalej od uchwytu część kości obiera się z mięsa za pomocą siły ciągnącej.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że dokonuje się nacięcia w skórze i w razie potrzeby w tkance osłaniającej mięso.
5. 5. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że podczas jednej lub więcej operacji przecinania i/lub ciągnięcia, kawałek mięsa obraca się lub przechyla za pomocą uchwytu.
6. 6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że odcinek nożny przesuwa się pomiędzy kolejnymi etapami obróbki tego odcinka nożnego.
7. 7. Urządzenie do usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt, które jest wyposażone w uchwyt przytrzymujący część końcową odcinka nożnego, znamienne tym, że uchwyt (1, 55) zawiera część tulejową (4, 56) otaczającą część końcową odcinka nożnego, zaś w tej części tulejowej (4, 56) znajduje się zespół zaciskowy do zaciskania tej części końcowej odcinka nożnego.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że zespół zaciskowy w części tulejowej (4) stanowi nadmuchiwany kołnierz (7).
9. 9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że nadmuchiwany kołnierz (7) jest podłączony do przewodu (10) z gazem pod ciśnieniem.
10. 10. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że zespół zaciskowy w części tulejowej (56) tworzy kanał (58) ze śrubą (63), zwężający się w kierunku swobodnego końca (59) części tulejowej (56).
11. 11. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że z uchwytem (1, 55) jest zestawiony pierścieniowy człon zdzierający (30), który ma przynajmniej trzy segmenty zdzierające (32), przechylne na wałku (36) stycznym względem tego członu zdzierającego (30), przy czym każdy segment zdzierający (32) posiada krawędź poppeerającą (44) usytuowaną po stronie odległej względem wałka (36).
12. 12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że krawędź podpierająca (34) przechodzi w krawędź przecinającą (35).
13. 13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że krawędź przecinająca (35) jest przesunięta względem krawędzi podpierającej (34).
14. 14. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że każdy segment zdzierający (32) jest przechylny na stycznym wałku (36) niezależnie od pozostałych segmentów.

    172 632
15. 15. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że każdy segment zdzierający (32) ma w przekroju podłużnym kształt wygięty względnie zakrzywiony.
16. 16. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że każdy segment zdzierający (32) składa się z pierwszej części (32’), która jest zbieżna od osi przechyłu na wałku (36) w kierunku osi obrotu pierścieniowego członu zdzierającego (30) oraz z drugiej części (32”) mającej powierzchnię zdzierającą, w przybliżeniu prostopadłą do osi obrotu pierścieniowego członu zdzierającego (30).
17. 17. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że linia łącząca (37) pomiędzy krawędzią podpierającą (34) a wałkiem (36) każdego segmentu zdzierającego (32) tworzy względem pionu kąt (a) wynoszący 15° do 60°, korzystnie 38°.
18. 18. Urządzenie według zastrz. 16, znamienne tym, że kąt (β) po\werzcłhii zdzierającej każdego segmentu zdzierającego (32) względem poziomu wynosi 0° do 30°, a korzystnie 15°.
19. 19. Urządzenie do usuwania kości z odcinków nożnych ubitych zwierząt, które jest wyposażone w uchwyt przytrzymujący część końcową odcinka nożnego, znamienne tym, że uchwyt jest wyposażony w przynajmniej dwa przytrzymujące człony (43. 52) (81, 85) zamykalne w kierunku do siebie i otwieralne w kierunku od siebie dla uchwycenia części kostnej, na przykład kości biodrowej, znajdującej się w mięsie.
20. 20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że pp7cynnjmnie- jeden z przytrzymujących członów (81, 85) zawiera przynajmniej jedną pozycyjną płytkę (88), która wystaje poza drugi przytrzymujący człon (81) w położeniu zamkniętym urządzenia.
21. 21. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że jeden z przytrzymujących członów (43, 81) stanowi pierwszy człon profilowany, ruchomy wzdłuż jednego boku kości w kierunku uchwytu (1, 55) przytrzymującego część racicową odcinka nożnego, a drugi przytrzymujący człon (52) (85) stanowi drugi przeciwny człon profilowany, ruchomy prostopadle do pierwszego członu profilowanego.
22. 22. Urządzenie według zastrz. 21, znamienne tym, że krawędź przynajmniej jednego z członów profilowanych stanowi krawędź przecinającą i ma kształt falisty, odpowiadający profilowanej powierzchni drugiego członu profilowanego.
23. 23. Urządzenie według zastrz. 22, znamienne tym, że krawędź przynajmniej jednego członu profilowanego jest uginalna.
24. 24. Urządzenie według zastrz. 19, znamienny tym, że pomiędzy przytrzymującymi członami (43, 52) jest umieszczony człon centrujący (44) z głowicą pozycyjną (45).

    * * *