PL169880B1 - Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia watroby C PL PL PL - Google Patents

Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia watroby C PL PL PL

Info

Publication number
PL169880B1
PL169880B1 PL92301282A PL30128292A PL169880B1 PL 169880 B1 PL169880 B1 PL 169880B1 PL 92301282 A PL92301282 A PL 92301282A PL 30128292 A PL30128292 A PL 30128292A PL 169880 B1 PL169880 B1 PL 169880B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
sequence
nucleic acid
region
hcv
genotype
Prior art date
Application number
PL92301282A
Other languages
English (en)
Inventor
Tai-An Cha
Eileen Beall
Bruce Irvine
Janice Kolberg
Michael S Urdea
Original Assignee
Chiron Corp
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=24800701&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL169880(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Chiron Corp filed Critical Chiron Corp
Publication of PL169880B1 publication Critical patent/PL169880B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K14/00Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • C07K14/005Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from viruses
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/04Peptides having up to 20 amino acids in a fully defined sequence; Derivatives thereof
    • A61K38/08Peptides having 5 to 11 amino acids
    • A61K38/09Luteinising hormone-releasing hormone [LHRH], i.e. Gonadotropin-releasing hormone [GnRH]; Related peptides
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/162Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from virus
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12Antivirals
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12Antivirals
    • A61P31/20Antivirals for DNA viruses
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12QMEASURING OR TESTING PROCESSES INVOLVING ENZYMES, NUCLEIC ACIDS OR MICROORGANISMS; COMPOSITIONS OR TEST PAPERS THEREFOR; PROCESSES OF PREPARING SUCH COMPOSITIONS; CONDITION-RESPONSIVE CONTROL IN MICROBIOLOGICAL OR ENZYMOLOGICAL PROCESSES
    • C12Q1/00Measuring or testing processes involving enzymes, nucleic acids or microorganisms; Compositions therefor; Processes of preparing such compositions
    • C12Q1/70Measuring or testing processes involving enzymes, nucleic acids or microorganisms; Compositions therefor; Processes of preparing such compositions involving virus or bacteriophage
    • C12Q1/701Specific hybridization probes
    • C12Q1/706Specific hybridization probes for hepatitis
    • C12Q1/707Specific hybridization probes for hepatitis non-A, non-B Hepatitis, excluding hepatitis D
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12NMICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N2770/00MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA ssRNA viruses positive-sense
    • C12N2770/00011Details
    • C12N2770/24011Flaviviridae
    • C12N2770/24211Hepacivirus, e.g. hepatitis C virus, hepatitis G virus
    • C12N2770/24222New viral proteins or individual genes, new structural or functional aspects of known viral proteins or genes

Abstract

1. Sposób wytwarzania produktu hybry- dyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapale- nia watroby C, znamienny tym, ze umieszcza sie kwas nukleinowy posiadajacy sekwencje nukleotydowa nie-HVC-1 osmiu lub wiecej nukleotydów w genomie wirusa zapalenia watroby C odpowiadajaca co najmniej jed- nemu z regionów zawierajacych region otoczki 1, region 5'UT, i region rdzenia odpowiadaja- cych sekwencjom o numerach 2-22, 24-32, 34- 51 i 53-66 na wykazie sekwencji, w warunkach, które to warunki hybrydyzacji moga wymusic zdolnosc tego kwasu nukleinowego do two- rzenia produktu hybrydyzacji z kwasem nukle- inowym wirusa zapalenia watroby C, i wymu- sza sie warunki hybrydyzacji dla utworzenia produktu hybrydyzacji w obecnosci kwasu nukleinowego wirusa zapalenia watroby C. F ig u r a 1 PL PL PL

Description

Zgłoszenie to jest kontynuacją w części opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki numer kolejny 07/697 326, zatytułowanego „Sondy polinukleotydowe użyteczne do wykrywania wirusa zapalenia wątroby C“, zgłoszonego 8 maja 1991 r.
Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia wątroby C. Wirus zapalenia wątroby C (HCV) dawniej określany był jako przenoszona przez krew infekcja wirusem zapalenia wątroby nie-A nie-B (NANBV). Rozwiązanie niniejszego wynalazku pozwala na wytworzenie kompozycji oraz odpowiednich metod do wykrywania HCV jak również do opracowywania szczepionek do profilaktycznego leczenia infekcji HCV oraz opracowywania produktów zawierających przeciwciała do nadawania biernej odporności na HCV.
Podstawa wynalazku.
Prototypowy izolat HCV scharakteryzowano w zgłoszeniu patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer kolejny 122714 (patrz także publikacja europejskiego opisu patentowego numer 318 216). W znaczeniu tu stosowanym, termin „HCV“ obejmuje nowe izolaty tego samego gatunku wirusowego. Termin „HCV-1“ odnosi się do terminu podanego w zgłoszeniu patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer kolejny 122714.
HCV wywołuje zakaźną chorobę, odróżnialną od innych postaci związanych z wirusami chorób wątroby, włącznie z tymi powodowanymi przez znane wirusy zapalenia wątroby, tj. wirusa zapalenia wątroby A (HAV), wirusa zapalenia wątroby B (HBV) i wirusa zapalenia wątroby delta (HDV), jak również zapalenia wątroby indukowanego przez cytomegalowirusa (CMV) lub wirusa Epsteina-Barra (EBV). HCV po raz pierwszy zidentyfikowano u osobników, którzy przeszli transfuzje krwi.
Istnieje znaczna potrzeba czułych, specyficznych metod wykrywania i identyfikowania nosicieli HCV oraz krwi lub produktów krwiopochodnych zanieczyszczonych HCV. Potransfuzyjne zapalenie wątroby (PTH) występuje u około 10% poddawanych transfuzji pacjentów, a HCV odpowiada za aż do 90% tych przypadków. Choroba często prowadzi do trwałego uszkodzenia wątroby (25-55%).
Opieka nad chorym, jak również zapobieganie zakażeniom HCV przez krew bądź produkty krwiopochodne, lub przez bliskie kontakty osobiste, wymagają skutecznych narzędzi do wyszukiwania, diagnozowania i prognozowania, przeznaczonych do wykrywania kwasów nukleinowych, antygenów i przeciwciał związanych z HCV.
Informacje w tym zgłoszeniu sugerują, że HCV ma kilka genotypów. To jest, informacja genetyczna wirusa HCV może nie być całkowicie identyczna dla wszystkich HCV, ale obejmować grupy o różniącej się informacji genetycznej.
Informacja genetyczna przechowywana jest w nitkowatych cząsteczkach DNA lub RNA. DNA składa się z łańcuchów połączonych kowalencyjnie dezoksyrybonukleotydów, a RNA składa się z łańcuchów połączonych kowalencyjnie rybonukleotydów. Swoisty charakter każdemu nukleotydowi nadaje jedna z czterech zasad: adenina (A), guanina (G), tymina (T) i cytocyza (C).
169 880
Zasady są komplementarne w tym sensie, że dzięki orientacji grup funkcyjnych, pewne pary przyciągają się i wiążą się ze sobą wzajemnie przez wiązania wodorowe i oddziaływania warstwowe π. Adenina z jednej nici DNA tworzy parę z tyminą z przeciwnej nici komplementarnej. Guaninaz jednej nici N^^A tworzy parę z cytozyną z przeciwnej nici komplementarnej. W RNA tyminę zastępuje urcyl (U), który tworzy parę z adeniną z przeciwnej nici komplementarnej. Kod genetyczny żywych organizmów przenoszony jest w sekwencji par zasad. Żywe komórki dokonują interpretacji, transkrypcji i translacji informacji kwasu nukleinowego w celu wytworzenia białek i peptydów.
Genom HCV składa się z pojedynczej, dodatniej nici RNA. Genom HCV posiada ciągłą translacyjną otwartą ramkę odczytu (ORF), która koduje poliproteinę od długości około 3000 aminokwasów. Wydaje się, że w ORF białka (o) strukturalne kodowane są w mniej więcej pierwszej ćwiartce regionu N-końcowego, przy czym większa część poliproteiny odpowiedzialna jest za białka niestrukturalne.
Poliproteina HCV obejmuje, od końca aminowego do końca karboksylowego, białko nukleokapsydu (C), białko otoczki (E) i białka niestrukturalne (NS) 1, 2 (b), 3, 4 (b) i 5.
HCV o różniących się genotypach mogą kodować białka, które wywołują zmienioną odpowiedź układu immunologicznego gospodarza. HCV o różniących się genotypach mogą być trudne do wykrycia technikami diagnostyki immunologicznej i technikami sond kwasów nukleinowych, które nie są specyficznie nastawione na taki genotyp.
Definicje wybranych terminów stosowanych w zgłoszeniu przedstawiono poniżej dla ułatwienia zrozumienia wynalazku. Termin „odpowiadający oznacza homologiczny z lub komplementarny do określonej sekwencji kwasu nukleino wego. Przy stosowaniu w przypadku kwasów nukleinowych i peptydów, odpowiadający odnosi się do aminokwasów lub peptydu w kolejności określonej sekwencją kwasu nukleinowego bądź nici do niego komplementarnej.
Termin „nie występujący naturalnie kwas nukleinowy odnosi się do części genomowego kwasu nukleinowego, cDNA, półsyntetycznego kwasu nukleinowego lub kwasu nukleinowego pochodzenia syntetycznego, który, z racji swojego pochodzenia lub w wyniku manipulacji: (1) nie jest połączony z całym kwasem nukleinowym, z którym jest połączony w przyrodzie, (2) jest związany z kwasem nukleinowym lub innym czynnikiem chemicznym innym niż ten, z którym jest związany w przyrodzie, lub (3) nie występuje w przyrodzie.
Termin „para wiążąca odnosi się do każdej pary cząsteczek, która wykazuje wzajemne powinowactwo lub zdolność wiązania. Dla celów niniejszego zgłoszenia, termin „ligand będzie odnosić się do jednej cząsteczki pary wiążącej, a termin „antyligand lub „receptor bądź „cel będzie odnosić się do drugiej cząsteczki pary wiążącej. Na przykład, w odniesieniu do kwasów nukleinowych, para wiążąca może obejmować dwa komplementarne kwasy nukleinowe. Jeden z kwasów nukleinowych można nazwać ligandem, a drugą nić nazywa się antyligandem, receptorem lub celem. Nazwa ligand lub antyligand jest przedmiotem arbitralnej wygody. Inne pary wiążące obejmują, na przykład, antygeny i przeciwciała, leki i miejsca receptorowe leków oraz enzymy i substraty enzymów, wymieniając niektóre.
Termin „oznacznik odnosi się do reszty cząsteczkowej możliwej do wykrywania, włącznie z, na przykład, ale nie wyłącznie, izotopami radioaktywnymi, enzymami, czynnikami luminescencyjnymi, czynnikami wytrącającymi i barwnikami.
Termin “podłoża obejmuje konwencjonalne podłoża, takie jak sączki i membrany, jak również podłoża możliwe do odzyskania, które można w znacznym stopniu rozproszyć w środowisku i usunąć lub oddzielić od środowiska przez immobilizację, sączenie, rozdzielanie lub podobne. Termin „podłoże pośrednie odnosi się do podłóż, które można wiązać z kwasami nukleinowymi, peptydami lub przeciwciałami przez partnerów wiążących, bądź wiązania kowalencyjne bądź niekowalencyjne.
Zidentyfikowano liczne szczepy i izolaty HCV. Porównując z sekwencją oryginalnego izolatu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki („HCV-1 patrz Q.-L. Choo i in. (1989) Science 244; 359-362, Q.-L. Choo i in. (1990) Brit. Med. Bull. 46:423-441, Q.-L. Choo i in. Proc. Natl. Acad. Sci. 88: 2451-2455 (1991) oraz publikacja europejskiego opisu patentowego numer 318216, cytowana powyżej), stwierdzono ze izolat japoński („HCV J1) znacznie się różnił zarówno sekwencją nukleotydową, jak i polipeptydową, w regionach NS3 i NS4. Wniosek ten rozciągnięto później na
169 880 regiony NS5 i otoczki (E1/S i E2/NS1) (patrz K. Takeuchiiin., J. Gen. Virol. (1990)71: 3027-3033, Y. Kubo, Nucl. Acids. Res. (1989) 17:10367-10372 oraz K. Takeuchi i in., Gene (1990) 91:287-291). Pierwszą grupę izolatów, pierwotnie zidentyfikowanych w Stanach Zjednoczonych Ameryki, określa się w niniejszym ujawnieniu „Genotyp I“, podczas gdy późniejszą grupę izolatów, początkowo zidentyfikowanych w Japonii, określa się tu „Genotyp II“.
Stwierdzono, że kwas nukleinowy odpowiadający agenomowi wirusowemu HCV, charakterystyczny dla różnych genotypów, jest użyteczny jako sonda w oznaczeniu hybrydyzacji kwasów nukleinowych, jako starter reakcji obejmujących syntezę kwasów nukleinowych, jako partner wiążący do oddzielania wirusowego kwasu nukleinowego HCV od innych składników, które mogą być obecne, oraz jako antysensowny kwas nukleinowy do zapobiegania transkrypcji lub translacji wirusowego kwasu nukleinowego. Bardziej szczegółowo, wskazano, że do tego celu korzystny jest nie występujący naturalnie kwas nukleinowy posiadając sekwencję kwasu nukleinowego co najmniej ośmiu nukleotydów odpowiadających sekwencji nukleotydowej genomu wirusa zapalenia wątroby C nie-HCV-1. Spośród tych sekwencji korzystne są sekwencje nukleotydowe wybierane spośród sekwencji obecnej w co najmniej jednym regionie spośród regionu NS5, regionu otoczki 1, regionu 5'UT i regionu rdzenia.
W odniesieniu do sekwencji, które odpowiadają regionowi NS5, sekwencję wybiera się spośród sekwencji o numerach 2-22. Sekwencja numer 1 odpowiada HCV-1. Sekwencje o numerach 1-22 zdefiniowano w Liście Sekwencji tego zgłoszenia. W odniesieniu do sekwencji odpowiadających regionowi otoczki 1, sekwencję wybiera się spośród sekwencji o numerach 24-32. Sekwencja numer 23 odpowiada HCV-1. Sekwencje o numerach 23-32 przedstawiono w Liście Sekwencji tego zgłoszenia. W odniesieniu do sekwencji, które odpowiadają regionom 5'UT, sekwencję wybiera się spośród sekwencji o numerach 34-51. Sekwencja numer 33 odpowiada HCV-1. Sekwencje numer 33-51 przedstawiono w Liście Sekwencji tego zgłoszenia. W odniesieniu do sekwencji, które odpowiadają regionowi rdzenia, sekwencję wybiera się spośród sekwencji o numerach 53-66. Sekwencja numer 52 odopwiada HCV-1. Sekwencje 52-66 przedstawiono w Liście Sekwencji tego zgłoszenia.
Kompozycje nie występującego naturalnie kwasu nukleinowego o sekwencjach opisanych wyżej tworzą produkty hybrydyzacji z kwasami nukleinowymi odpowiadającymi różnym genotypom HCV.
HCV posiada co najmniej pięć genotypów, które będą opisywane w tym zgłoszeniu pod oznaczeniami GI-GV. Przykładami pierwszego genotypu, GI, są sekwencje o numerach 1-6,23-25, 33-38 i 52-57. Przykładami drugiego genotypu, GII są sekwencje o numerach 7-12, 26-28, 39-45 i 58-64. Przykładami trzeciego genotypu, GIII są sekwencje o numerach 13-17, 32, 46-47 i 65-66. przykładami czwartego genotypu, GIV, są sekwencje o numerach 20-22,29-31 i 48-49. Przykładami piątego genotypu, GV, są sekwencje o numerach 18, 19, 50 i 51.
Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia wątroby C polega na tym, że umieszcza się kwas nukleinowy posiadający sekwencję nukleotydową nie-HCV-1 ośmiu lub więcej nukleotydów w genomie wirusa zapalenia wątroby C odpowiadającą co najmniej jednemu z regionów zawierających region otoczki 1, region 5' UT i region rdeeni odpowiadających sekwencjom o numerach 2-22, 24-32, 34-51 i 53-66 na wykazie sekwencji w warunkach, które to warunki hybrydyzacji mogą wymusić zdolność tego kwasu nukleinowego do tworzenia produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia wątroby C, i wymusza się warunki hybrydyzacji dla utworzenia produktu hybrydyzacji w obecności kwasu nukleinowego wirusa zapalenia wątroby C.
Tworzenie produktu hybrydyzacji w sposobie według wynalazku jest użyteczne do wykrywania obecności jednego lub więcej genotypów HCV. Korzystnie, nie występujący naturalnie kwas nukleinowy tworzy produkt hybrydyzacji z kwasem nukleinowym HCV w jednym lub więcej regionach, obejmujących region NS5, region otoczki 1, region 5'UT i region rdzenia. Do wykrywaia produktu hybrydyzacji, korzystne jest w sposobie według wynalazku związanie nie występującego naturalnie kwasu nukleinowego ze znacznikiem. Tworzenie produktu hybrydyzacji wykrywa się przez rozdzielenie produktu hybrydyzacji od znakowanego, nie występującego naturalnie kwasu nukleinowego, który nie utworzył produktu hybrydyzacji. Również w sposobie według wynalazku tworzenie produktu hybrydyzacji jest użyteczne jako sposób oddzielania jednego lub więcej genotypów kwasu nukleinowego HCV od innych, potencjalnie obecnych składników. Dla takich
169 880 zastosowań korzystne jest związanie nie występującego naturalnie kwasu nukleinowego z podłożem do oddzielania powstałego produktu hybrydyzacji od innych składników.
„Oznaczenia typu „sandwich kwasów nukleinowych wykorzystuje jeden kwas nukleinowy, związany ze znacznikiem, i drugi kwas nukleinowy, związany z podłożem. Rozwiązanie według niniejszego wynalazku przedstawia oznaczanie typu sandwich obejmujące dwa kwasy nukleinowe, oba posiadające sekwencje, które odpowidają kwasom nukleinowym HCV; jednakże, co najmniej jeden nie występujący naturalnie kwas nukleinowy posiada sekwencję kwasu nukleinowego HCV nie-HCV-1. Co najmniej jeden kwas nukleinowy zdolny jest do wiązania ze znacznikiem, a drugi zdolny jest do wiązania z podłożem. Związany z podłożem nie występujący naturalnie kwas nukleinowy stosuje się do rozdzielania produktów hybrydyzacji, które zawierają kwas nukleinowy HCV i nie występującego naturalnie kwasu nukleinowego posiadającego sekwencję nie-HCV-1.
Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji według wynalazku pozwala na wykrywanie jednego lub więcej genotypów HCV. Metoda ta obejmuje etapy umieszczania nie występującego naturalnie kwasu nukleinowego w warunkach, w których może występować hybrydyzacja. Nie występujący naturalnie kwas nukleinowy zdolny jest do tworzenia produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym z jednego lub więcej genotypów HCV. Przykładami pierwszego genotypu, GI, są sekwencje o numerach 1-6,23-25,33-38 i 52-57. Przykładami drugiego genotypu, GIl, są sekwencje o numerach 7-12, 26-28, 39-45 i 58-64. Przykładami trzeciego genotypu, GIII, są sekwencje o numerach 13-17, 32,46-47 i 65-66. Przykładami czwartego genotypu, GIV, są sekwencje o numerach 20-22 i 29-31. Przykładami piątego genotypu, GV, są sekwencje o numerach 18, 19, 50 i 51.
Produkt hybrydyzacji kwasu nukleinowego z nie wstępującym naturalnie kwasem nukleinowym posiadającym sekwencję nie-HCV-1, odpowiadającą sekwencjom genomu użyteczny jest jak starter reakcji syntezy kwasu nukleinowego.
Produkt hybrydyzacji kwasu nukleinowego HCV z niewystępującym naturalnie kwasem nukleinowym posiadającym sekwencję odpowiadającą określonemu genotypowi HCV, jest użyteczny jako starter reakcji syntezy kwasu nukleinowego takiego genotypu. Tak zsyntetyzowany kwas nukleinowy wskazuje na obecność jednego lub więcej genotypów HCV.
Syntezę kwasu nukleinowego może także ułatwić klonowanie kwasu nukleinowego w wektorach ekspresyjnych, które syntetyzują białka wirusowe.
Rozwinięcie powyżej przedstawionych korzystnych odmian sposobu według wynalazku wykazuje również użyteczność w wytwarzaniu czynników antysensownych do zapobiegania transkrypcji lub translacji wirusowego kwasu nukleinowego. Tworzenie produktu hybrydyzacji nie występującego naturalnie kwasu nukleinowego, posiadającego sekwencje, które odpowiadają sekwencjom genomowym określonego genotypu HCV z kwasem nukleinowym HCV, może blokować translację lub transkrypcję takiego genotypu. Czynniki terapeutyczne' można tak przygotować, aby zawierały wszystkie pięć genotypów.
W oparciu o wyżej przedstawione kompozycje kwasów nukleinowych odpowiadające genomom wirusa HCV można syntetyzować kompozycje obejmujące nie występujący naturalnie peptyd o długości trzech lub więcej aminokwasów, odpowiadający kwasowi nukleinowemu posiadającemu sekwencję nie-HCV-1. Sekwencja nie-HCV-1 może odpowiadać sekwencji spośród jednego lub więcej regionów z regionu NS5, regionu otoczki 1, regionu 5'UT i regionu rdzenia. W odniesieniu do peptydów odpowiadających kwasowi nukleinowemu posiadającemu sekwencję nie-HCV-1 regionu NS5, sekwencja należy do grupy sekwencji o numerach 2-22. Sekwencja numer 1 odpowiada HCV-1. Sekwencje o numerach 1-22 przedstawiono w Liście Sekwencji. W odniesieniu do peptydów odpowiadających kwasowi nukleinowemu posiadającemu sekwencję nie-HCV-1 regionu otoczki 1, sekwencja należy do grupy sekwencji o numerach 24-32. Sekwencja numer 23 odpowiada HCV-1. Sekwencje o numerach 23-32 przedstawiono w Liście Sekwencji. W odniesieniu do peptydów odpowiadających kwasowi nukleinowemu posiadającemu sekwencję nie-HCV-1 regionu rdzenia, sekwencja należy do grupy sekwencji o numerach 53-56. Sekwencja numer 52 odpowiada HCV-1. Sekwencje o numerach 52-66 przedstawiono w Liście Sekwencji. Można również syntetyzować kompozycje peptydowe odpowiadające sekwencjom kwasów nukleinowych genotypu HCV. Przykładami pierwszego genotypu, GI, są sekwencje o numerach 1-6,23-25,33-38 i 52-57. Przykładami drugiego genotypu, GIl, są sekwencje o numerach 7-12, 26-28, 39-45 i 58-64. Przykładami trzeciego genotypu, GIII, są sekwencje o numerach 13-17, 32,46-47 i 65-66. Przykła169 880 dami czwartego genotypu, GIV, są sekwencje o numerach 20-22, 29-31, 48 i 49. Przykładami piątego genotypu, GV, są sekwencje o numerach 18, 19, 50 i 51.
Nie występujące naturalnie peptydy użyteczne są jako składnik szczepionki. Informacja o cVii7OT-łr»ło/-•ł-» nenln/HAun nmailhizio zcroPAtuoniy eTPTpniuTml·· ż^Arw uzCTiwtaiA leł*»
J Vi\ Π V11VJ UV11 UJV11 vikz TT Ulll VZ.i1 fł 1U V^/l WVV H U.liiv lJZjVZ.V|>1V11V1V , Α.νν/χν' VVVJ111UJI| MlJZ.jdllVlV ΙΙΛν niektóre z różnych genotypów HCV. Ukierunkowanie szczepionki na określony genotyp umożliwia profilaktyczne stosowanie w celu zapewnienia maksymalnej ochrony wobec tych czynników, z którymi zetknięcie jest prawdopodobne. Ukierunkowanie szczepionki na więcej niż jeden genotyp zapewnia szerszy zakres działania szczepionki.
Kompozycje peptydowe użyteczne są także do opracowania specyficznych przeciwciał skierowanych przeciw białkom HCV. Przykładem może być przeciwciało skierowane przeciw peptydom odpowiadającym sekwencji nie-HVC-1 genomu HCV. Sekwencję nie-HVC-1 w tym przypadku wybiera się spośród sekwencji następujących regionów: region NS5, regionu otoczki 1 i regionu rdzenia. Nie istnieją peptydy odpowiadające nie ulegającemu translacji regionowi 5'UT. Natomiast w odniesieniu do przeciwciał skierowanych przeciw peptydom regionu NS5, peptydy odpowiadają sekwencji spośród sekwencji o numerach 2-22. Korzystnie, w odniesieniu do przeciwciał skierowanych przeciw peptydowi odpowiadającemu regionowi otoczki 1, peptyd odpowiada sekwencji spośród sekwencji o numerach 24-32, a w odniesieniu do przeciwciał skierowanych przeciw peptydom odpowiadającym regionowi rdzenia, peptyd odpowiada sekwencji spośród sekwencji o numerach 53-66.
Przeciwciała skierowane przeciw peptydom, które odzwierciedlają określony genotyp, są użyteczne do wykrywania takich genotypów HCV i jako czynniki terapeutyczne. Możliwe jest również utworzenie przeciwciała skierowanego przeciw peptydowi odpowiadającemu kwasowi nukleinowemu posiadającemu sekwencje określonego genotypu. Przykładami pierwszego genotypu, GI, są sekwencje o numerach 1-6,23-25,33-38 i 52-57. Przykładami drugiego genotypu, GII, są sekwencje o numerach 7-12, 26-28, 39-45 i 58-64. Przykładami trzeciego genotypu, GIII, są sekwencje o numerach 13-17,32,46-47 i 65-66. Przykładami czwartego genotypu, GIV, są sekwencje o numerach 20-22,29-31 i 48,49. Przykładami piątego genotypu, GV, są sekwencje o numerach 18, 19, 50 i 51.
Niniejszy wynalazek opisano dalej na następujących figurach, które ilustrują sekwencje genotypów HCV. Sekwencje oznaczono numerami 1-145, które to numery i sekwencje są zgodne z numerami i sekwencjami przedstawionymi w Liście Sekwencji. Sekwencje numer 146 i 147 ułatwiają dyskusję oznaczenia, które to numery i sekwencje zgodne są z numerami i sekwencjami przedstawionymi w Liście Sekwencji.
Wynalazek został zilustrowany na rysunkach, na których fig. 1 przedstawia schematycznie organizację genetyczną HCV, fig. 2 - przedstawia sekwencje kwasów nukleinowych o nuemrach 1-22, które to sekwencje pochodzą z regionu NS5 genomu wirusowego HCV, fig. 3 - przedstawia sekwencje kwasów nukleinowych o numerach 23-32, które to sekwencje pochodzą z regionu otoczki 1 genomu wirusowego HCV, fig. 4- przedstawia sekwencje kwasów nukleinowych o numerach 33-51, które to sekwencje pochodzą z regionu 5'UT genomu wirusowego HCV i fig. 5 -przedstawia sekwencje kwasów nukleinowych o numerach 52-66, które to sekwencje pochodzą z regionu rdzenia genomu wirusowego HCV.
Lista Sekwencji przedstawia sekwencje o numerach 1-147.
W realizacji niniejszego wynalazku są wykorzystane, o ile nie wskazano inaczej, konwencjonalne techniki chemii, biologii molekularnej, mikrobiologii, rekombinacji DNA i immunologii, które są znane specjalistom w tej dziedzinie. Techniki takie wyjaśniono w pełni w literaturze. Patrz, np. Maniatis, Fitsch i Sambrook, Molecular Cloning; A Laboratory Manual (1982); DNA Cloning, tom I i II (red. D.N. Glover, 1985); Oligonucleotide Synthesis (red. M.J. Gait, 1984); Nucleic Acid Hybridization (red. B. D. Hames i S. J. Higgins, 1984); seria Methods in Enzymology (Academic Press, Inc.), szczególnie tom 154 i tom 155 (red. Wu i Grossman).
Biblioteki cDNA pochodzą z sekwencji kwasów nukleinowych obecnych w osoczu szympansów zainfekowanych HCV. Konstruowanie jednej z tych bibliotek, biblioteki „c“ (ATCC numer 40394) opisano w publikacji PCT numer W090/14436. Sekwencje biblioteki dotyczącej niniejszego wynalazku przedstawiono tu jako sekwencje o numerach 1, 23, 33 i 52.
169 880
Kwasy nukleinowe wyizolowane lub zsyntetyzowane są użyteczne, na przykład jako sondy, startery, geny antysensowne i do opracowywania układów ekspresyjnych do syntezy peptydów odpowiadających takim sekwencjom.
Opisane sekwencje kwasów nukleinowych definiują genotypy HCV w odniesieniu do czterech regionów genomu wirusowego. Fig. 1 - przedstawia schematycznie organizację HCV. Czterema regionami szczególnego zainteresowania są region NS5, region otoczki 1, region 5'UT i region rdzenia.
Sekwencje przedstawione w niniejszym zgłoszeniu jako sekwencje o numerach 1-22 sugerują co najmniej pięć genotypów w regionie NS5. Sekwencje o numerach 1-22 przedstawiono na fig. 2 jak również w Liście Sekwencji. Każda z sekwencji o numerach 1-22 pochodzi z kwasu nukleinowego posiadającego 340 nukleotydów z regionu NS5.
Pięć genotypów zdefiniowano przez podział na grupy sekwencji określonych przez sekwencje o numerach 1-22. Dla wygody, w niniejszym zgłoszeniu różne genotypy oznaczono numerami rzymskimi i literą „G“.
Przykładami pierwszego genotypu (GI) są sekwencje o numerach 1-6. Przykładami drugiego genotypu (Gil) są sekwencje o numerach 7-12. Przykładami trzeciego genotypu (GIII) są sekwencje o numerach 13-17. Przykładami czwartego genotypu (GIV) są sekwencje o numerach 20-22. Przykładami piątego genotypu (GV) są sekwencje o numerach 18 i 19.
Sekwencje przedstawione w niniejszym zgłoszeniu jako sekwencje o numerach 23-32 sugerują co najmniej cztery genotypy w regionie otoczki i HCV. Sekwencje o numerach 23-32 przedstawiono na fig. 3, jak również w Liście Sekwencji. Każda z sekwencji o numerach 23-32 pochodzi z kwasu nukleinowego posiadającego 100 nukleotydów z regionu otoczki 1.
Przykładami pierwszej grupy genotypów regionu otoczki 1 (GI) są sekwencje o numerach 23-25. Przykładami drugiego genotypu regionu otoczki 1 (GII) są sekwencje o numerach 26-28. Przykładami trzeciego genotypu regionu otoczki 1 (GIII) jest sekwencja o numerze 32. Przykładami czwartego genotypu regionu otoczki 1 (GIV) są sekwencje o numerach 29-31.
Sekwencje przedstawione w niniejszym zgłoszeniu jako sekwencje o numerach 33-51 sugerują co najmniej trzy genotypy w regionie 5'UTHCV. Sekwencje o numerach 33-51 przedstawiono na fig. 4, jak również w Liście Sekwencji. Każda z sekwencji o numerach 33-51 pochodzi z kwasu nukleidowego posiadającego 252 nukleotydy z regionu 5'UT, chociaż sekwencje 50 i 51 są nieco krótsze i mają około 180 nukleotydów.
Przykładami pierwszego genotypu 5'UT (GI) są sekwencje o numerach 33-38. Przykładami drugiego genotypu 5'UT (GII) są sekwencje o numerach 39-45. Przykładami trzeciego genotypu 5'UT (GIII) są sekwencje o numerach 46-47. Przykładami czwartego genotypu 5'UT (GIV) są sekwencje o numerach 48 i 49. Przykładami piątego genotypu 5'UT (GV) są sekwencje o numerach 50 i 51.
Sekwencje o numerach 48-62 sugerują co najmniej trzy genotypy w regionie rdzenia HCV. Sekwencje o numerach 52-66 przedstawiono na fig. 5, jak również w Liście Sekwencji.
Przykładami pierwszego genotypu regionu rdzenia (GI) są sekwencje o numerach 52-57. Przykładami drugiego genotypu regionu rdzenia (GII) są sekwencje o numerach 58-64. Przykładami trzeciego genotypu regionu rdzenia (GIII) są sekwencje o numerach 65 i 66. Sekwencje o numerach 52-65 składają się z 549 nukleotydów. Sekwencja numer 66 składa się z 510 nukelotydów.
Różne genotypy opisane o odniesieniu do każdego regionu są zgodne ze sobą. To jest, HCV posiadający cechy pierwszego genotypu w odniesieniu do regionu NS5 będzie w znacznym stopniu dostosowywać się do cech pierwszego genotypu regionu otoczki 1, regionu 5'UT i regionu rdzenia.
Kwasy nukleinowe wyizolowane lub zsyntetyzowane według sekwencji przedstawionych w sekwencjach o numerach 1-66 użyteczne są jako sondy, startery, ligandy, wychwytujące i czynniki antysensowne. Jako sondy, startery, ligandy wychwytujące i czynniki antysensowne, kwas nukleinowy będzie zazwyczaj zawierać osiem lub więcej nuklotydów dla zapewnienia specyficzności, jak również zdolności tworzenia stabilnych produktów hybrydyzacji.
Sondy.
Kwas nukleinowy wyizolowany lub zsyntetyzowany według sekwencji definiującej określony genotyp regionu genomu HCV można stosować jako sondę do wykrywania takiego genotypu, bądź, stosując łącznie z innymi sondami kwasów nukleinowych, do wykrywania zasadniczo wszystkich genotypów HCV.
169 880
Na podstawie przedstawionej w niniejszym zgłoszeniu informacji o sekwencjach, identyfikuje się sekwencje ośmiu lub więcej nukleotydów, które zapewniają pożądaną specyficzność lub wykluczenie w odniesieniu do różnych genotypów HCV, oraz innych sekwencji kwasów nukleinowych, dll kttrółr yfnwi β sto ind sss d λΚι oń ęłwn πnrołd st osi o iń n/tMinl'· k-uktiidw'*'·» pn
W1U. RtVlJVll pi U Π U UlVlld l Π V TT j OVtip»lVAirtł W W iii uiin,avii ii j uzi jr ui J
Specjaliści w tej dziedzinie łatwo stwierdzą, że sekwencje kwasów nukleinowych do stosowania jako sondy można dostarczyć ze znacznikiem dla ułatwienia wykrywania produktu hybrydyzacji.
Ligand wychwytujący.
Do stosowania jako ligand wychwytujący, kwas nukleinowy wybrany w opisany powyżej sposób w odniesieniu do sond, można łatwo związać z podłożami. Sposób, w którym kwas nukleinowy jest wiązany z podłożami, jest dobrze znany. Kwas nukleinowy posiadający sekwencje odpowiadające sekwencji spośród sekwencji o numerach 1-66 jest użyteczny do oddzielania wirusowego kwasu nukleinowego jednego genotypu od kwasu nukleinowego HCV o innym genotypie. Kwasy nukleinowe wyizolowane lub zsyntetyzowane według sekwencji spośród sekwencji o numerach 1-66, stosowane w kombinacjach, są użyteczne do wychwytywania zasadniczo wszystkich kwasów nukleinowych wszystkich genotypów HCV.
Startery.
Kwasy nukleinowe wyizolowane lub zsyntetyzowane według sekwencji tu opisanych użyteczne są jako startery do amplifikacji sekwencji HCV. W odniesieniu do technik reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR), sekwencje kwasu nukleinowego o ośmiu lub więcej nukleotydach odpowiadających jednej lub więcej sekwencji o numerach 1-66 są użyteczne w połączeniu z odpowiednimi enzymami i odczynnikami do tworzenia kopii wirusowego kwasu nukleinowego. Wielorakość starterów posiadających różne sekwencje, odpowiadające więcej niż jednemu genotypowi, można stosować do tworzenia kopii wirusowego kwasu nukleinowego dla takich genotypów.
Kopie te można stosować w oznaczeniach diagnostycznych do wykrywania wirusa HCV. Kopie można także wstawiać do wektorów klonujących i ekspresyjnych dla utworzenia polipeptydów odpowiadających kwasowi nukleinowemu zsyntetyzowanemu przez PCR, jak zostanie opisane bardziej szczegółowo poniżej.
Czynniki antysensowne.
Kwasy nukleinowe wyizolowane lub zsyntetyzowane według sekwencji tu opisanych wykazują użyteczność jako geny antysensowne do zapobiegania ekspresji HCV.
Kwas nukleinowy odpowiadający genotypowi HCV wprowadza się do odpowiedniego nośnika, takiego jak liposomy, służącego do wprowadzania do komórek zainfekowanych HCV. Kwas nukleinowy posiadający osiem lub więcej nukleotydów zdolny jest do wiązania z wirusowym kwasem nukleinowym lub wirusowym matrycowym RNA. Korzystnie, w celu zapewnienia koniecznej stabilności produktu hybrydyzacji wirusowego kwasu nukleinowego lub wirusowego matrycowego RNA, antysensowny kwas nukleinowy składa się z 30 lub więcej nukleotydów. Metody wprowadzania antysensownego kwasu nukleinowego są znane w nauce, jak przedstawiono przykładowo w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4 241 046 Papahadjopoulosa i in., wydany 23 grudnia 1980 r..
Synteza peptydów
Kwas nukleinowy wyizolowany lub zsyntetyzowany według opisanych tu sekwencji jest użyteczny do tworzenia peptydów. Sekwencje, których przykładami są sekwencje o numerach 1-32 i 52-66 można sklonować w odpowiednich wektorach lub zastosować do izolowania kwasu nukleinowego. Wyizolowany kwas nukleinowy łączy się z odpowiednimi łącznikami DNA i klonuje w odpowiednim wektorze. Wektor można zastosować do transformacji odpowiedniego organizmu gospodarza, takiego jak E. coli i wyizolować peptyd kodowany przez sekwencję.
Techniki klonowania molekularnego opisano w Molecular Cloning: A Laboratory Manual, Maniatis i in., Coldspring Harbor Laboratory (1982).
Wyizolowany peptyd jest użyteczny jako substancja antygenowa do opracowania szczepionek i przeciwciał skierowanych przeciw określonemu genotypowi HCV.
169 880
Szczepionki i przeciwciała.
Peptydy według niniejszego wynalazku są użyteczne do opracowywania przeciwciał i szczepionek.
Dostępność sekwencji cDNA lub pochodzących z nich sekwencji nukleotydowych (włącznie z odcinkami i modyfikacjami sekwencji) umożliwia konstruowanie wektorów ekspresyjnych kodujących antygenowo aktywne regiony peptydu kodowanego na którejkolwiek nici. Antygenowo aktywne regiony mogą pochodzić z regionu NS5, regionów otoczki 1 i regionu rdzenia.
Fragmenty kodujące pożądane peptydy otrzymuje się z klonów cDNA stosując konwencjonalne trawienie restrykcyjne lub metody syntezy i liguje się z wektorami, które mogą na przykład, zawierać części sekwencji fuzyjnych, takich jak beta-glukozydazy lub dysmutazy ponadtlenkowej (SOD), korzystnie (SOD). Metody i wektory, które są użyteczne do wytwarzania polipeptydów, które zawierają sekwencje fuzyjne SOD opisano w publikacji Europejskiego Urządu Patentowego numer 0196056, opublikowanej 1 października 1986 r.
Każdą pożądaną część cDNA HCV zawierającą otwartą ramkę odczytu, na którejkolwiek sensownej nici, można otrzymać jako zrekombinowany peptyd, taki jak dojrzałe lub białko fuzyjne; alternatywnie, peptyd kodowany przez cDNA można dostarczyć przez syntezę chemiczną.
DNA kodujący pożądany peptyd, czy to w postaci fuzji czy dojrzałej, i niezależnie od tego czy zawiera sekwencję sygnałową dla umożliwienia sekwencji, można ligować z wektorami ekspresyjnymi odpowiednimi dla każdego dogodnego gospodarza. Zarówno eukariotyczne, jak i prokariotyczne układy gospodarzy stosuje się obecnie do tworzenia rekombinowanych peptydów. Peptyd ten izoluje się następnie ze zlizowanych komórek lub podłoża hodowlanego i oczyszcza w stopniu potrzebnym do zamierzonego użycia. Oczyszczanie można przeprowadzać znanymi technikami, na przykład przez różnicową ekstrakcję, frakcjonowanie solą, chromatografię na żywicach jonowymiennych, chromatografię powinowactwa, wirowanie i podobne. W celu zapoznania się z szeregiem metod oczyszczania białek patrz, na przykład, Methods in Enzymology. Peptydy takie można stosować jako środki diagnostyczne lub, tym które powodują powstanie przeciwciał neutralizujących, można nadawać postać szczepionki. Przeciwciała przeciw tym peptydom można także stosować jako środki diagnostyczne lub do biernej immunoterapi bądź izolowania i identyfikowania HCV.
Antygenowy region peptydu jest na ogół względnie mały- zazwyczaj ma długość 8 do 10 aminokwasów lub mniejszą. Fragmenty o długości tak małej, jak 5 aminokwasów, mogą stanowić region antygenowy. Odcinki te mogą odpowiadać regionowi NS5, regionowi otoczki 1 i regionowi rdzenia genomu HCV. Nie jest znana translacja regionu 5'UT. A zatem, stosując cDNA takich regionów, ekspresję zrekombinowanych DNA kodujących krótkie odcinki peptydów HCV odpowiadających takim regionom można prowadzić otrzymując albo białka fuzyjne, albo wyizolowane peptydy. Ponadto, krótkie sekwencje aminokwasów można bez trudu otrzymać przez syntezę chemiczną. W przypadkach, w których syntetyzowany peptyd ma właściwą konfigurację zapewniającą właściwy epitop, ale jest zbyt mały, aby był immunogenny, można go związać z odpowiednim nośnikiem.
W nauce znane są liczne techniki otrzymywania takiego wiązania, włącznie z tworzeniem wiązań dwusiarczkowych z zastosowaniem N-sukcynimidylo-3-/2pyridylotio/propionianu (SPDP) i sukcynimidyło-4-/N-maleimido-mety1o/cycloheksano-1-karboksylanu (SMCC) otrzymanych z Pierce Company, Rockford, Illinois (jeśli peptyd pozbawiony jest grupy sulfhydrylowej, można go dostarczyć przez dodanie reszty cysteiny). Odczynniki te tworzą związanie dwusiarczkowe pomiędzy sobą a resztą cysteiny na jednym białku i wiązanie amidowe poprzez grupę epsilon-aminową lizyny lub inną wolną grupę aminową na drugim białku. Znanych jest szereg takich czynników tworzących dwusiarczek/amid. Patrz, na przykład, Immun. Rev. (1982) 62; 185. Inne bifunkcjonalne czynniki sprzęgające tworzą raczej wiązanie tioeterowe, a nie dwusiarczkowe. Wiele z tych czynników tworzących tioetery jest dostępnych w handlu i obejmują reaktywne estry kwasu 6-maleimidokapronowego, kwasu 2-bromooctowego, kwasu 2-jodooctowego, kwasu 4-Nmaleimido-metylo/-cykloheksano-1-karboksylowego i podobne. Grupy karboksylowe można aktywować przez ich połączenie z sukcynimidem lub solą sodową kwasu l-hydroksylo-2-nitro-4sulfonowego. Dodatkowe metody sprzęgania antygenów wykorzystują układ rotawirus „peptyd wiążący opisany w publikacji europejskiego opisu patentowego numer 259 149, którego ujawnię169 880 11 nia włączono tu poprzez odnośnik literaturowy. Powyższa lista nie jest wyczerpująca, a modyfikacje wymienionych związków można oczywiście stosować.
Stosować można każdy nośnik, który sam nie indukuje tworzenia przeciwciał szkodliwych dla gospodarza. Odpowiednimi nośnikami są zazwyczaj duże, powoli metabolizowane makrocząsteczki, takie jak białka; polisacharydy, takie jak lateks, aktywowana Sepharose, agaroza, celuloza, perełki celulozowe i podobne; polimery aminokwasów, takie jak kwas poliglutaminowy, polilizyna i podobne; kopolimery aminokwasów oraz nieaktywne cząstki wirusowe. Szczególnie użytecznymi polimerami białkowymi są albuminy surowicy, hemocyjanina skałoczepa, cząsteczki immunoglobulin, tyroglobulina, owolbumina, toksoid tężcowy i inne białka dobrze znane specjalistom w tej dziedzinie.
Peptydy zawierające sekwencje aminokwasowe HCV kodowane przy co najmniej jednym epitopie wirusowym pochodzącym z regionu NS5, otoczki 1 i rdzenia są użytecznymi odczynnikami immunologicznymi. Nie jest znana translacja regionu 5'UT. Na przykład, peptydy zawierające takie skrócone sekwencje można stosować jako oczynniki w oznaczeniu immunologicznym. Peptydy te są także kandydatami na antygeny podjednostkowe w kompozycjach do wytwarzania antysurowic lub szczepionek. O ile skrócone sekwencje można wytwarzać stosując obróbkę natywnego białka wirusowego różnymi znanymi sposobami, to na ogół preferuje się przygotowywanie syntetycznych lub zrekombinowanych peptydów zawierających sekwencję HCV. Peptydy zawierające te skrócone sekwencje HCV można przygotować z całej sekwencji HCV (jednego lub więcej epitopów, albo sąsiadujących, albo nie sąsiadujących) lub sekwencji HCV i sekwencji heterologicznych w białku fuzyjnym. Użyteczne sekwencje heterologiczne obejmują sekwencje, które zapewniają sekwencje ze zrekombinowanego gospodarza, wzmacniają reaktywność immunologiczną epitopu(ów) HCV lub ułatwiają sprzęganie polipeptydu z podłożem do oznaczenia immunologicznego lub nośnikiem szczepionki. Patrz, na przykład, publikacja europejskiego opisu patentowego numer 116 201; opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4 722 840; publikacja europejskiego opisu patentowego numer 259 149; opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4 629 783.
Wielkość peptydów zawierających skrócone sekwencje HCV może różnić się w znacznym stopniu, minimalna wielkość odpowiada sekwencji o dostatecznej wielkości do dostarczenia epitopu HCV, podczas gdy wielkość maksymalna nie ma zasadniczego znaczenia. Dla wygody, wielkość maksymalna zazwyczaj nie jest większa niż ta wymagana do dostarczenia pożądanych epitopów HCV i funkcji sekwencji heterologicznej, jeśli ona występuje. Zazwyczaj, długość skróconej sekwencji aminokwasowej HCV pozostawać będzie w zakresie od około 5 do około 100 aminokwasów. Częściej jednakże, sekwencja HCV będzie miała maksymalną długość około 50 aminokwasów, korzystnie około 30 aminokwasów. Zazwyczaj pożądane jest wybranie sekwencji HCV o długości co najmniej około 10,12 lub 15 aminokwasów, aż do maksymalnej ilości około 20 lub 25 aminokwasów.
Sekwencje aminokwasowe HCV zawierające epitopy można zidentyfikować wieloma sposobami. Na przykład, całą sekwencję białkową odpowiadającą każdemu z regionów NS5, otoczki 1 i rdzenia można wykrywać przez przygotowanie serii krótkich peptydów, które razem obejmują całą sekwencję białkową takich regionów. Rozpoczynając od, na przykład, peptydów o około 100 aminokwasach, można rutynowo testować każdy peptyd na obecność epitopu(ów) wykazujących pożądaną reaktywność, a następnie testować coraz mniejsze i zachodzące na siebie fragmenty ze zidentyfikowanych peptydów o 100 aminokwasach aż do zmapowania interesującego epitopu. Znane jest także wykrywanie takich peptydów poprzez oznaczenia immunologiczne. Znane jest także przeprowadzenie analiz komputerowych sekwencji białkowej dla identyfikacji potencjalnych epitopów, a następnie przygotowanie peptydów zawierających zidentyfikowane regiony do wykrywania.
Immunogenność epitopów HCV można także wzmocnić przez przygotowanie ich w układach ssaczych lub drożdżowych w postaci fuzji z lub złożonej z białkami tworzącymi cząstki, takimi jak na przykład te związane z antygenem powierzchiowym wirusa zapalenia wątroby B. Patrz np. opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki numer 4 722 840. Konstrukcje, w których epitop HCV jest połączony bezpośrednio z sekwencją kodującą białko tworzące cząstki tworzy hybrydy, które są immunogenne wobec epitopu HCV. Ponadto, wszystkie z przygotowywanych wektorów
169 880 obejmują epitopy specyficzne dla HBV, posiadające różne stopnie immunogenności, takie jak, na przykład, peptyd pre-S. A zatem, cząstki skonstruowane z białek tworzących cząstki, które obejmują sekwencje HCV, są immunogenne wobec HCV i HBV.
r jrvuŁuinJ, uiiijgvu powier »ηνι wfltrnhu iUPęAM u»ef
V» jvol składany w cząstki w S. cerevisiae (P. Valenzuela i in. (1982)) jak również na przykład w komórkach ssaków (P. Valenzuela i in. (1984)). Wykazano, że tworzenie takich cząstek wzmacnia immunogenność monomerycznej podjednostki. Konstrukcje mogą także obejmować immunodominujący epitop HBS Ag, zawierający 55 aminokwasów regionu prepowierzchniowego (pre-S). Neurath i in. (1984). Konstrukcje cząstek pre-S-HBSAg zdolne do ekspresji w drożdżach ujawniono w europejskim opisie patentowym numer 174444 opublikowanym 19 marca 1986r.; hybrydy obejmujące heterologiczne sekwencje wirusowe do ekspresji w drożdżach ujawniono w europejskim opisie patentowym numer 175 261 opublikowanym 26 marca 1966 r. Konstrukcje te mogą także ulegać ekspresji w komórkach ssaków, takich jak komórki jajników chomika chińskiego (CHO), stosując wektor SYTO-reduktazy dihydrofolianowej (Michelle i in. (1984).
Ponadto, części sekwencji kodującej białko tworzące cząstki można zastąpić kodami kodującymi epitop HCV. W wyniku tego zastąpienia można wykryć regiony, których udział nie jest wymagany do agregacji jednostek z utworzenien immunogennych cząstek w drożdżach lub ssakach, eliminując zatem kompetycję dodatkowych miejsc antygenowych HBV z epitopem HCV.
Szczepionki.
Z jednego lub więcej immunogennych peptydów pochodzących z HCV można przygotowywać szczepionki. Obserwowana homologia pomiędzy HCV a flaviwirusami dostarcza informację dotyczącą peptydów, które prawdopodobnie są najbardziej skuteczne jako szczepionki, tak jak regiony genomu, który je koduje.
Multiwalencyjne szczepionki przeciw HCV mogą składać się z jednego lub więcej epitopów z jednego lub więcej białek pochodzących z regionów NS5, otoczki 1 i rdzenia. W szczególności, przewiduje się, że szczepionki będą zawierały jedno lub więcej białek HCV lub antygenów podjednostkowych pochodzących z regionów NS5, otoczki 1 i rdzenia. Nie jest znana translacja regionu 5'UT.
Przygotowanie szczepionek zawierających immunogenny peptyd jako składnik aktywny jest znane specjalistom w tej dziedzinie. Szczepionki takie przygotowuje się zazwyczaj w postaci do iniekcji, albo jako płynne roztwory, albo zawiesiny; można także przygotowywać postacie stałe odpowiednie do przygotowania roztworu lub zawiesiny w płynie przed iniekcją. Preparat można także emulgować lub białko zamykać w liposomach. Aktywne składniki immunogenne miesza się często z zarobkami, które są dopuszczalne farmaceutycznie i kompatybilne ze składnikiem aktywnym. Odpowiednimi zarobkami są, na przykład, woda, sól fizjologiczna, dekstroza, glicerol, etanol, i podobne, oraz ich połączenia. Ponadto, jeśli jest to pożądane, szczepionka może zawierać nieznaczne ilości substancji pomocniczych, takich jak czynniki zwilżające bądź emulgujące, czynniki buforujące pH i/lub adiuwanty, które wzmacniają skuteczność szczepionki. Przykłady adiuwantów, które mogą być skuteczne, obejmują, ale nie ograniczają się do wodorotlenku glinu, N-acetylo-muramylo-L-teronylo-D-izoglutaminy (thr-MDP), N-acetylo-nor-muranylo-Lananylo-D-izoglutaminy (CGP 11637, opisane jako nor-MDP), N-acetyłomuramylo-L-alanylo-Dizoglutaminylo-L-alamno-2-/1-2-dipalmitoilo-sn-glicero-3-hydroksyfosforyloksy/-etyloammy (CGP 19835A, opisanej jako MTP-PE) i RIBI, zawierający trzy składniki wyekstrahowane z bakterii, monofosforylo-lipid A, dimykolan trehalozy i szkielet ściany komórkowej (MPL + TDM + CWS) w emulsji 2% skwalen/Tween 80. Skuteczność adiuwantu można określić mierząc ilość przeciwciał skierowanych przeciw immunogennemu peptydowi zawierającemu sekwencję antygnową HCV powstających w wyniku podawania peptydu w szczepionkach, które zawierają również różne adiuwanty.
Dogodnie, szczepionki podaje się pozajelitowo, przez iniekcję, na przykład podskórną lub domięśniową. Dodatkowe postacie, które są odpowiednie do innych dróg podawania, obejmują czopki i, w pewnych przypadkach, postacie do podawania doustnego. W przypadku czopków, tradycyjne spoiwa i nośniki mogą obejmować, na przykład, glikole polialkilenowe lub triacylogilicerole; czopki takie można tworzyć z mieszanin zawierających składnik aktywny w zakresie 0/5% do 10%, korzystnie l%-2%. Postacie do podawania doustnego obejmują takie normalnie wykorzystywane zarobki, jak, na przykład, mannitol, laktoza, skrobia, stearynian magnezowy, sól sodowa sacharyny, celuloza, węglan magnezowy i podobne o czystości farmaceutycznej.
169 880
Poniższe przykłady przedstawiono dla celów ilustracyjnych i nie ograniczają one zakresu niniejszego wynalazku.
I. Wykrywanie RNA HCV z surowicy.
OM Λ x x tt j L χ4 τ m TT m » z·· 1τ 1 z> «· z> i©·» »· »»·» -» Z* Z-v <ł ·** « Λ ,-r iuyuuwą, fenol i culoiuioim, zgodnie z o o r* m·........
JU1U TT JLVOUJUV OVi ϊΤΜτinstrukcjami producenta zestawu (zestaw RNAzoT B, Cinna/biotecx). Wyekstrahowany RNA wytrącono izopropanolem i przemyto etanolem. Z całkowitej ilości 25μ! surowicy wyizolowano RNA, a oczyszczony RNA zawieszono ponownie w 5 μΐ pirowęglanie dietylowym traktowanym wodą w celu przygotowania do syntezy cDNA.
II. Synteza cDNA i amplifikacja w reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR).
Tabela 1 wymienia sekwencje i pozycje (w odniesieniu do HCV1) wszystkich starterów PCR i sond zastosowanych w tych przykładach. Oznaczenia literowe nukleotydów zgodne są z 37 C.F.R. §§ 1.821-1.825. A zatem, litery A, C, G, T i U stosuje się w zwykłym znaczeniu adeniny, cytozyny, guaniny, tyminy i uracylu. Litera M oznacza A lub C; R oznacza A lub G; W oznacza A lub T/U; S oznacza C lub G; Y oznacza C lub T/U; K oznacza G lub T/U; V oznacza A lub C lub G, nie T/U; H oznacza A lub C lub T/U, nie G; D oznacza A lub G lub T/U, nie C; B oznacza C lub G lub T/U, nie A; N oznacza (A lubC lub G lub T/U) bądź (nieznany lub inny). Tabele 1 przedstawiono poniżej.
Tabela 1
Numer sekwencji Sekwencja (5'-3') Sekwencja nukleotydową
67 CAAACGTAACACCAACCGRCGCCCACAGG 374- 402
68 ACAGAYCCGCAKAGRTCCCCCACG 1192-1169
69 GCAACCTCGAGGTAGA^C^C^TC^AC^C^^TATCCC 509- 538
70 GCAACCTCGTGGAAGG^C^C^A^C^A^A^C^CTA^TCCC 509- 538
71 GTCACCAATGATTGCCCTAACTCGAGTATT 948- 977
72 GTCACCAACCACTGCTCCAACTCAAC 948- 973
73 TCCACATCATCGCTGCWGCYCACTCCCC 1375-1402
74 TGGAYATCCTCGYCCCCCCYCACTCCGG 1375-1402
75 ATGATGAACTGGTCVCCYAC 1308-1327
76 ACCTTVGCCCAGTTSCCCRCCATGGA 1453-1428
77 AACCCACTCTATGYCCGGYCAT 205- 226
78 CAATCGCTCGCCTCACCC 171- 188
79 CCATGAATCACTCCCCTCTCACGAACTA 30- 57
80 TTCCGGCCCCACGCCCAA 244- 227
Do syntezy cDNA i amplifikacji w PCR stosowano protokół opracowany przez PerkinElmer/Cetus (zestaw PCR RNA GeneAmp®). Do rozpoczęcia reakcji odwrotnej transkrypcji wykorzystano zarówno losowe heksamery, jak i startery ze specyficznymi sekwencjami komplementarnymi do HCV. Wszystkie procesy, z wyjątkiem dodawania i mieszania składników mieszaniny reakcyjnej, przeprowadzano w cyklizatorze termicznym (MJ Research, Inc.). Reakcję syntezy pierwszej nici cDNA zatrzymywano w temperaturze 99°C w ciągu 5 minut, a następnie schładzano w temperaturze 50°C w ciągu 5 minut przed dodaniem składników reakcji do kolejnej amplifikacji. Po początkowych 5 cyklach temperatury 97°C w ciągu 1 minuty, 50°C w ciągu 2 minut i 72°C w ciągu 3 minut następowało 30 cykli temperatury 94°C w ciągu 1 minuty, 55°C w ciągu 2 minut i 72°C w ciągu 3 minut, a następnie końcowe 7 minut elongacji w temperaturze 72°C.
Do analizy genotypu jako startery reakcji PCR zastosowano sekwencje o numerach 67 i 68. Startery te amplifikują odcinek odpowiadający regionom rdzenia i otoczki. Po amplifikacji produkty reakcji rozdzielono w żelu agarozowym, a następnie przeniesiono na nylonową membranę. Zimmobilizowanym produktom reakcji umożliwiono hybrydyzację ze znakowanym 32P kwasem nukleinowym odpowiadającym albo Genotypowi I (rdzenia lub otoczki 1) -bądź Genotypowi II (rdzenia lub otoczki 1). Kwas nukleinowy odpowiadający Genotypowi I zawiera sekwencje o numerach 69 (rdzenia), 71 (otoczki) i 73 (otoczki). Kwas nukleinowy odpowiadający Genotypowi II zaiwera sekwencje o numerach 70 (rdzenia), 72 (otoczki) i 74 (otoczki).
Sondy Genotypu I tylko hybrydyzowały z produktem zamplifikowanym z izolatów, które posiadały sekwencję Genotypu I. Podobnie, sondy Genotypu II hybrydyzowały tylko z produktem zamplifikowanym z izolatów, które posiadały sekwencję Genotypu II.
169 880
W innym doświadczeniu utworzono produkty PCR stosując sekwencje 79 i 80. Produkty analizowano jak opisano powyżej, z wyjątkiem zastosowania sekwencji numer 73 do wykrywania Genotypu I, sekwencji numer 74 do wykrywania Genotypu II, sekwencji numer 77 (5'UT) do wykrywania Genotypu III oraz sekwencji numer 78 (5'UT) do wykrywania Genotypu IV. Każda z sond hybrydyzowała w sposób specyficzny dla genotypu.
III. Wykrywanie CiEGiy HCV z zaszozowamem oznaczenia liybrydyzacji typu sandwind RNA HCV.
W przykładzie tym opisano wzmocnione oznaczenie hybrydyzacji kwasu nukleinowego w fazie roztworu typu sandwich. W oznaczeniu wykorzystuje się kilka sond kwasów nukleinowych dla uzyskania wychwytywania i wykrywania. Kwas nukleinowy sondy wychwytującej jest zdolny do wiązania komplementarnej sondy związanej ze stałym nośnikiem i kwasu nukleinowego HCV dla uzyskania wychwytywania. Kwas nukleinowy sondy wykrywającej posiada pierwszy odcinek (A), który wiąże się z kwasem nukleinowym HCV, oraz drugi odcinek (B), który hybrydyzuje z drugim wzmacniającym kwasem nukleinowym. Wzmacniający kwas nukleinowy posiada pierwszy odcinek (Bx), który hybrydyzuje z odcinkiem (B) kwasu nukleinowego sondy, i zawiera także piętnaście powtórzeń odcinka (C). Odcinek (C) wzmacniającego kwasu nukleinowego jest zdolny do hybrydyzowania z trzema znakowanymi kwasami nukleinowymi.
Sekwencje kwasów nukleinowych, które odpowiadają sekwencjom nukleotydowym genu otoczki i izolatów Grupy I przestawiono w sekwencjach o numerach 81-99. Tabela 2 przedstawia obszary genomu HCV, którym odpowiadają sekwencje kwasów nukleinowych i korzystne zastosowanie sekwencji.
Tabela 2
Typ sondy Numer sekwencji Sekwencja komplementarna do pozycji nukleotydowycy
znacznik 81 879- 911
znacznik 82 912- 944
wychwytująca 83 945- 977
znacznik 84 978-1010
znacznik 85 1011-1043
znacznik 86 1044-1076
znacznik 87 1077-1109
wychwytująca 88 1110-1142
znacznik 89 1143-1175
znacznik 90 1176-1208
znacznik 91 1209-1241
znacznik 92 1242-1274
wychwytująca 93 1275-1307
znacznik 94 1308-1340
znacznik 95 1341-1373
znacznik 96 1374-1406
znacznik 97 1407-1439
znacznik 98 1440-1472
znacznik 99 1473-1505
Sekwencje kwasów nukleinowych, które odpowiadają sekwencjom genu otoczki i izolatów HCV z Grupy II przedstawiono w sekwencjach o numerach 100-118. Tabela 3 przedstawia obszary genomu HCV, którym odpowiadają kwasy nukleinowe i korzystne zastosowanie sekwencji.
169 880
Tabela 3
t yp sondy Numer sekwencji Sekwencja komplementarna do pozycji nukleotydowych
znacznik 100 879- 911
znacznik 101 912- 944
wychwytująca 102 945- 977
znacznik 103 978-1010
znacznik 104 1011-1043
znacznik 105 1044-1076
znacznik 106 1077-1109
wychwytująca 107 1110-1142
znacznik 108 1143-1175
znacznik 109 1176-1208
znacznik 110 1209-1241
znacznik 111 1242-1274
wychwytująca 112 1275-1307
znacznik 113 1308-1340
znacznik 114 1341-1373
znacznik 115 1374-1406
znacznik 116 1407-1439
wychwytująca 117 1440-1472
znacznik 118 1473-1505
Sekwencje kwasów nukleinowych, które odpowiadają sekencjom nukleotydowym genu C i regionu 5'UT przedstawiono w sekwencjach 119-145. Tabela 4 podaje sekwencje z ich korzystnym zastosowaniem.
Tabela 4
Typ sondy Numer sekwencji Typ sondy Numer sekwencji
1 2 1 2
wychwytująca 119 znacznik 133
znacznik 120 znacznik 134
znacznik 121 znacznik 135
znacznik 122 wychwytująca 136
wychwytująca 123 znacznik 137
znacznik 124 znacznik 138
znacznik 125 znacznik 139
znacznik 126 wychwytująca 140
wychwytująca 127 znacznik 141
znacznik 128 znacznik 142
znacznik 129 znacznik 143
znacznik 130 wychwytująca 144
wychwytująca 131 znacznik 145
znacznik 132
Wykrywające i wychwytujące odcinki specyficzne dla HCV oraz ich stosowane w tym oznaczeniu nazwy były następujące:
Sekwencjami wychwytującymi są sekwencje o numerach 119-122 i 141-144.
Sekwencjami wykrywającymi są sekwencje o numerach 119-140.
Każda sekwencja wykrywająca zawierała, poza sekwencjami zasadniczo komplementarnymi do sekwencji HCV, przedłużenie 5'-końcowe (B), które jest komplementarne do odcinka drugiego wzmacniającego kwasu nukleinowego. Sekwencję przedłużenia (B) przedstawiono w Liście Sekwencji jako sekwencję o numerze identyfikacjnym 146 i odtworzono poniżej.
169 880
AGGCATAGGACCCGTGTCTT
Każda sekwencja wychwytująca zawierała, poza sekwencjami zasadniczo komplementarnymi do sekwencji HCV, sekwencję komplementarną do DNA związanego z fazą stałą. Sekwencja d S l Λ -ro n re mo e/n t fnr^n ai rd*·» <-r td ι/N aha )c ow io n zzrzif ar\W-ą « oso
Kumprviiiviu.ai no. i/im z.vvi<ii.auGgv z ια£ί| becik wuajuu w «.ici bly wo. wtvuw^c4v
Sekwencję komplementarną do DNA związanego z podłożem przedstawiono jako sekwencję o numerze identyfikacyjnym 147 i odtworzono poniżej.
CTTCTTTGGAGAAAGTGGTG
Płytki do mikromiareczkowania przygotowano w następujący sposób. White Microlite i Removawell (polistyrenowe płytki do mikromiareczkowania, 96 studzienek/płytkę) kupiono w Dynatech Inc.
Każdą studzienkę wypełniono 200μΐ 1NHCl i inkubowano w temperaturze pokojowej w ciągu 15-20 minut. Płytki przemyto następnie 4 razy 1XPBS i zawartość studzienek odsysano usuwając płyn. Studzienki napełniono następnie 200^l 1 NNaOH i ń^lcu^łoow^^r^o w temperauuree pokojowej w ciągu 15-20 minut. Płytki ponownie przemyto cztery razy 1XPBS i zawartość studzienek odsysano usuwając płyn.
Poli(Phe-Lys) kupiono w Sigma Chemicals, Inc. Polipeptyd ten posiada stosunek molowy Phe:Lys 1:1 i średnią masę cząsteczkową 47 900 gm/mol. Ma on średnią długość 309 aminokwasów i zawiera 155 grup aminowych/mol. Roztwór polipeptydu o stęż^^iu 1 mg/ml zmieszano z 2M NaCl/1X PBS do końcowego stężenia 0,1 mg/ml (pH 6,0). Do każdej studzienki dodano objętość 200μΐ tego roztworu. Płytkę zawinięto w plastyk dla zapobiegnięcia wysychaniu i inkubowano przez noc w temperaturze 30°C. Płytkę przemyto następnie cztery razy 1X PBS i zawartość studzienek odsysano usuwając płyn.
Do sprzęgnięcia kwasu nukleinowego o sekwencji komplementarnej do sekwencji o numerze identyfikacyjnym 147 z płytkami, określanego tu dalej jako immobilizowany kwas nukleinowy, zastosowano następującą procedurę. Syntezę immobilizowanego kwasu nukleinowego posiadającego sekwencję komplementarną do sekwencji numer 133 opisano w europejskim zgłoszeniu patentowym numer 883096976. 20 mg suberynianu disukcynimidylowego rozpuszczono w 300 μΐ dimetyloformamidu (DMF). 26 jednostek OD260 immobilizowanego kwasu nukleinowego dodano do 100μΐ buforu do sprzęgania (50 mM fosoran sodowy, pH 7,8). Następnie mieszaninę sprzęgającą dodano do roztworu DSS-DMF i mieszano na mieszadle magnetycznym w ciągu 30 minut. Kolumnę NAP-25 zrównoważono 10 mM fosforanem sodowym, pH6,5. Mieszaninę sprzęgającą roztworu DSS-DMF dodano w temperaturze 4°C do 2 ml 10 mM fosforanu sodowego, pH6,5. Mieszaninę zmieszano na wstrząsarce i nałożono na zrównoważoną kolumnę NAP-25. Aktywowany DSS DNA immobilizowanego kwasu nukleinowego wyełuowano z kolumny 3,5 ml 10 mM fosforanu sodowego, pH6,5. 5,6 jednostek OD260 wyeluowanego aktywowanego DSS DNA immobilizowanego kwasu nukleinowego dodano do 1500 ml 50 mM fosforanu sodowego, pH 7,8. Objętość 50μΐ tego roztworu dodano do każdej studzienki i płytki inkubowano przez noc. Płytki przemyto następnie cztery razy 1X PBS i zawartość studzienek odsysano usuwając płyn.
Ostateczne usuwanie z płytek przeprowadzono w następujący sposób. Do każdej studzienki dodano objętość 200^l 0,2 N NaOH, zawierającego 0,5% (w/v) SDS. Płytkę zawijano w plastyk i inkubowano w temperaturze 65°C w ciągu 60 minut. Płytki przemyto następnie cztery razy 1X PBS i zawartość studzienek odsysano usuwając płyn. Tak przygotowaną płytkę przechowywano z perełkami środka osuszającego w temperaturze 2-8°C.
Próbki surowicy do oznaczania analizowano stosując PCR, a następnie przeprowadzono analizę sekwencji dla określenia genotypu.
Do każdej studzienki dodano preparatu próbki składającego się z 50 μΐ próbki surowicy i 150pl buforu P-K (2 mg/ml) proteinazy K w 53 mM Tris-HCl, pH 8,0/0,6M NaCl/0,06 M cytrynian sodowy/8mM EDTA, pH 8,0/1, 3% SDS/16 μg/ml zsonifikowanego DNA spermy łososia/7% formamid/50fmoli sond wychwytujących/160fmoli sond wykrywających). Płytki wstrząsano do zmieszania zawartości w studzience, przykryto i inkubowano w ciągu 16 godzin w temperaturze 62°C.
Po okresie dalszych 10 minut w temperaturze pokojowej, zawartości każdej studzienki odsysano usuwając cały płyn i studzienki przemyto dwa razy buforem do przemywania (0,1% SDS/0,015 M NaCl/0,0015 M cytrynian sodowy). Do każdej studzienki dodano następnie wzmac169 880 niającego kwasu nukleinowego (50 μΐ 0,7 fmola/μΐ roztworu w 0,48 M NaCl/0,048 M cytrynianie sodowym/0,1% SDS/0,5% „odczynniku blokującym (Boehringer Mannheim, numer katalogowy 1096 176)). Po przykryciu płytek i wytrząsaniu do zmieszania zawartości studzienek, płytki inkuPo dalszym okresie 10 minut w temperaturze pokojowej płytki przemyto jak opisano powyżej.
Do każdej studzienki dodano następnie kwasu nukleinowego znakowanego fosfatazą alkaliczną, ujawnionego w europejskim opisie patentowym numer 883096976 (50μΐ/studzienkę o stężeniu 2,66 fmola/μΐ). Po inkubacji w ciągu 15 minut w temperaturze 52°C i 10 minut w temperaturze pokojowej, studzienki dwukrotnie przemyto jak powyżej, a następnie trzy razy 0,015 M NaCl/0,0015M cytrynianem sodowym.
Wykorzystano zapoczątkowywaną enzymatycznie reakcję dioksoetanu (Schaap i in., Tet. Lett, (1987) 28; 1159-1162 i publikacja europejskiego zgłoszenia patentowego numer 0254051), otrzymanego z Lumingen, Inc. Do każdej studzienki dodano ilość 50μ1 Lumiphos 530 (Lumigen). W studzienki lekko postukano, tak że odczynnik mógł opaść na dno i delikatnie zawirowano, aby rozmieścił się on równo na dnie. Studzienki przykryto i inkubowano w temperaturze 37°C w ciągu 20-40 minut.
Następnie płytki odczytywano na luminometrze Dynatech ML 1000. Wynik otrzymywano jako pełną całkę światła wytwarzanego podczas reakcji.
W oznaczeniu stwierdzono dodatni wynik w każdej z próbek surowicy, niezależnie od genotypu.
IV. Ekspresja polipeptydu kodowanego przez sekwencje charakterystyczne dla różnych genotypów.
Polipeptydy HCV kodowane przez sekwencje spośród sekwencji o numerach 1-66 ulegały ekspresji jako fuzja polipeptydu z dysmutazą ponadtlenkową (SOD). cDNA niosące takie sekwencje zsubklonowano w wektorze ekspresyjnym pSODcfl (Steimer i in. (1986)).
Najpierw DNA wyizolowany z pSODcfl traktowano restryktazami BamHI i EcoRI i z liniowym DNA utworzonym przez enzymy restrykcyjne zligowano następujący łącznik:
GAT CCT GGA ATT CTG ATA AGA
CCT TAA GAC TAT TTT AA 3
Po sklonowaniu wyizolowano plazmid zawierający wstawkę.
Plazmid zawierający wstawkę poddano trawieniu restrykcyjnemu EcoRI. Z tym przeprowadzonym w postać liniową DNA plazmidowym zligowano cDNA HCV. Mieszaninę DNA zastosowano do transformacji szczepu D1210 E. coli (Sadler i in. (1980)). Polipeptydy wyizolowano w żelach.
V. Antygenowość polipeptydów.
Antygenowość polipeptydów utworzonych w części IV oszacowano w następujący sposób. Szpilki polietylenowe rozmieszczone na klocku w szeregach 8 X 12 (Coselco Mimetopes, Victoria, Australia) przygotowano przez ich umieszczenie w kąpieli (20% v/v piperydyna w dimetyloformamidzie (DMF)) na 30 minut w temperaturze pokojowej. Szpilki usunięto, przemywano w DMF w ciągu 5 minut, następnie przemyto cztery razy w metanolu (2 minuty/przemywanie). Szpilkom umożliwiono wyschnięcie na powietrzu w ciągu co najmniej 10 minut, następnie przemywano w DMF (5 minut). W DMF (80μ1) rozpuszczono 1-hydroksybenzotriazol (HOBt, 367 mg) do stosowania w sprzęganiu zablokowanych polipeptydów przygotowanych w części IV.
Zablokowane aminokwasy umieszczono w studzienkach płytki do mikromiareczkowania z HOBt, a klocek ze szpilkami umieszczono na płytkę, zanurzając szpilki w studzienkach. Całość zamknięto następnie w plastykowym woreczku i umożliwiono reakcję w temperaturze 25°C w ciągu 18 godzin do sprzęgnięcia pierwszych aminokwasów ze szpilkami. Następnie usunięto klocek i szpilki przemyto DMF (2 minuty), metanolem (4 X, 2 minuty) i ponownie DMF (2 minuty) dla oczyszczenia i odblokowania związanych aminokwasów. Procedurę powtarzano dla każdego dodatkowego sprzęganego aminokwasu, do przygotowania wszystkich oktamerów.
Następnie wolne N-końce zacetylowano dla skompensowania wolnych grup aminowych, jakże większość epitopów nie występuje w N-końcu, a zatem nie mają jego dodatniego ładunku. Acetylację przeprowadzono napełniając studzienki płytki do mikromiareczkowania DMF/bez18
169 880 wodnikiem octowym/trietyloaminą (5:2:1 v/v/v) i umożliwiając szpilkom reakcją w studzienkach w ciągu 90 minut w temperaturze 20°C. Szpilki przemyto następnie DMF (2 minuty) i metanolem (4 X, 2 minuty) i suszono na powietrzu w ciągu co najmniej 10 minut.
Grupy blokujące łańcuchy boczne usunięto przez traktowanie szpilek kwasem trifluorccctowym/fenolem/ditioetanem (95:2,5:1,5) w woreczkach polipropylenowych w ciągu 4 godzin w temperaturze pokojowej. Następnie szpilki przemyto dichlorometanem (2 x, 2 minuty), 5% diizopropyloetyloaminą/dichlorometanem (2 x, 5 minut), dichlorometanem (5 minut) i suszono na powietrzu w ciągu co najmniej 10 minut.Następnie szpilki przemyto wodą (2 minuty), metanolem (18 godzin), wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem i przechowywano w zamkniętych plastikowych woreczkach nad żelem krzeminkowym. IV.B.15.b Assay of Peptides.
Szpilki niosące oktamery sonifikowano w ciągu 30 minut w buforze do rozbijania (1% sodowy siarczan dodecylu, 0,1% 2-merkaptoetanol, 0,1 M NaHaPOą) w temperaturze 60°C. Szpilki następnie zanurzano kilka razy w wodzie (60°C), a następnie we wrzącym metanolu (2 minuty) i umożliwiano wyschnięcie na powietrzu.
Szpilki następnie oplaszczono wstępnie, z mieszaniem, w ciągu 1 godziny w temperaturze 25°C w studzienkach do mikromiareczkowania zawierających 200μ1 buforu do blokowania (1 % owoalbumina, 1% BSA, 0,1% Tween i 0,05% NaN 3 w PBS). Następnie szpilki zanurzono w studzienkach do mikromiareczkowania zawierających 175μ1 antysurowic otrzymanych od pacjentów z diagnozą HCV i umożliwiono inkubację w temperaturze 4°C przez noc. Tworzenie kompleksu pomiędzy przeciwciałami poliklonalnymi surowicy a polipeptydem wskazywało na wywołanie przez peptydy odpowiedzi immunologicznej in vivo. Peptydy takie są potencjalnie użyteczne do opracowywania szczepionek.
A zatem, wynalazek ten opisano i zilustrowano. Dla specjalistów w tej dziedzinie będzie oczywiste, że można wykonać wiele jego odmian i modyfikacji, nie odbiegając od zakresu dołączonych zastrzeżeń oraz treści i zakresu niniejszego wynalazku.

Claims (20)

1. Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia wątroby C, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy posiadający sekwencję nukleotydową nie-HVC-1 ośmiu lub więcej nukleotydów w genomie wirusa zapalenia wątroby C odpowiadającą co najmniej jednemu z regionów zawierających region otoczki 1, region 5'UT, i region rdzenia odpowiadających sekwencjom o numerach 2-22,24-32,34-51 i 53-66 na wykazie sekwencji, w warunkach, które to warunki hybrydyzacji mogą wymusić zdolność tego kwasu nukleinowego do tworzenia produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia wątroby C, i wymusza się warunki hybrydyzacji dla utworzenia produktu hybrydyzacji w obecności kwasu nukleinowego wirusa zapalenia wątroby C.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową odpowiadającą sekwencji nie-HCV-1 w genomie wirusa zapalenia wątroby C wybiera się sekwencję w co najmniej w jednym z regionów obejmujących zasadniczo region NS5, region otoczki 1, region 5'UT i region rdzenia.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową odpowiadającą sekwencji nukleotydowej nie-HCV-1 wybiera się sekwencję w regionie NS5.
4. Sposób według zatrz. 3, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową wybiera się sekwencję nie-HCV-1 odpowiadającą sekwencji o numerach 2, 4-6, 10-12, 14-16 i 18-22.
5. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową odpowiadającą sekwencji nie-HCV-1 wybiera się sekwencję w regionie otoczki 1.
6. Sposób według zatrz. 5, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową odpowiadającą sekwencji nie-HCV-1 wybiera się spośród sekwencji o numerach 24-32.
7. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową wybiera się sekwencję nie-HCV-1 odpowiadającą sekwencji w regionie 5'UT.
8. Sposób według zatrz. 7, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową wybiera się sekwencję nie-HCV-1 wybraną spośród sekwencji o numerach 34-39 i 41-51.
9. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową odpowiadającą sekwencji nie-HCV-1 wybiera się sekwencję w regionie rdzenia.
10. Sposób według zatrz. 9, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową odpowiadającą sekwencji nie-HCV-1 wybiera się spośród sekwencji o numerach 53-57 i 58-66.
11. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że jako sekwencję nukleotydową odpowiadającą sekwencji nukleotydowej nie-HCV-1 wybiera się jeden lub więcej genotyp wirusa zapalenia wątroby C.
12. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy o sekwencji odpowiadającej sekwencji pierwszego genotypu, który to pierwszy genotyp jest zdefiniowany przez sekwencje o numerach 1-6 w regionie NS5,23-25 w regionie otoczki 1, 33-38 w regionie 5'UT i 52-57 w regionie rdzenia.
13. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy o sekwencji odpowiadającej sejwencji drugiego genotypu, który to drugi genotyp jest zdefiniowany przez sekwencje o numerach 7-12 w regionie NS5, 26-28 w regionie otoczki 1, 39-45 w regionie 5'UT i 58-64 w regionie rdzenia.
14. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy o sekwencji odpowiadającej sekwencji trzeciego genotypu, który to trzeci genotyp jest zdefiniowany przez sekwencje o numerach 13-17 w regionie NS5,32 w regionie otoczki 1,46-47 w regionie 5'UT i 65-66 w regionie rdzenia.
15. Sposób według zatrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy o sekwencji odpowiadającej sekwencji czwartego genotypu, który to czwarty genotyp jest zdefiniowany przez sekwencje o numerach 20-22 w regionie NS5, 29-31 w regionie otoczki 1 i 48-49 w regionie 5'UT.
169 880
16. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy o sekwencji odpowiadającej sekwencji piątego genotypu, który to piąty genotyp jest zdefiniowany przez sekwencje o numerach 18-19 w regionie NS5 i 50-51 w regionie 5'UT.
17. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ze umieszcza się produkt hybrydyzaji zdolny do pełnienia funkcji startera reakcji syntezy kwasu nukleinowego.
18. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy zaopatrzony w znacznik do wykrywania produktu hybrydyzacji.
19. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy, który znajduje się na podłożu służącym do oddzielania produktu hybrydyzacji od roztworu.
20. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że umieszcza się kwas nukleinowy zdolny do zapobiegania transkrypcji lub translacji wirusowego kwasu nukleinowego.
PL92301282A 1991-05-08 1992-05-08 Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia watroby C PL PL PL PL169880B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US69732691A 1991-05-08 1991-05-08
PCT/US1992/004036 WO1992019743A2 (en) 1991-05-08 1992-05-08 Hcv genomic sequences for diagnostics and therapeutics

Publications (1)

Publication Number Publication Date
PL169880B1 true PL169880B1 (pl) 1996-09-30

Family

ID=24800701

Family Applications (2)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL92312096A PL170151B1 (pl) 1991-05-08 1992-05-08 Sposób wykrywania jednego lub wiecej genotypów wirusa zapalenia watroby C PL PL PL
PL92301282A PL169880B1 (pl) 1991-05-08 1992-05-08 Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia watroby C PL PL PL

Family Applications Before (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL92312096A PL170151B1 (pl) 1991-05-08 1992-05-08 Sposób wykrywania jednego lub wiecej genotypów wirusa zapalenia watroby C PL PL PL

Country Status (20)

Country Link
EP (2) EP1394256A3 (pl)
JP (7) JPH06508026A (pl)
KR (1) KR100193801B1 (pl)
AT (1) ATE252154T1 (pl)
BG (3) BG64627B1 (pl)
CA (1) CA2108466C (pl)
CZ (2) CZ288720B6 (pl)
DE (1) DE69233234T2 (pl)
DK (1) DK0585398T3 (pl)
ES (1) ES2207633T3 (pl)
FI (1) FI115725B (pl)
HU (1) HU227548B1 (pl)
IE (1) IE921482A1 (pl)
NO (1) NO309532B1 (pl)
PL (2) PL170151B1 (pl)
PT (1) PT100472B (pl)
RO (1) RO117267B1 (pl)
RU (1) RU2155228C2 (pl)
SK (1) SK284205B6 (pl)
WO (1) WO1992019743A2 (pl)

Families Citing this family (34)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US5428145A (en) * 1991-08-09 1995-06-27 Immuno Japan, Inc. Non-A, non-B, hepatitis virus genome, polynucleotides, polypeptides, antigen, antibody and detection systems
EP0532167A3 (en) * 1991-08-09 1993-03-31 Immuno Japan Inc. Non-a, non-b hepatitis virus genome, polynucleotides, polypeptides, antigen, antibody and detection systems
US5427909A (en) * 1991-09-09 1995-06-27 Immuno Japan Inc. Oligonucleotides and determination system of HCV genotypes
AU671967B2 (en) * 1991-11-21 1996-09-19 Common Services Agency Hepatitis-C virus testing
US6667387B1 (en) 1996-09-30 2003-12-23 N.V. Innogenetics S.A. HCV core peptides
US6709828B1 (en) 1992-03-06 2004-03-23 N.V. Innogenetics S.A. Process for the determination of peptides corresponding to immunologically important epitopes and their use in a process for determination of antibodies or biotinylated peptides corresponding to immunologically important epitopes, a process for preparing them and compositions containing them
US5686272A (en) * 1992-05-29 1997-11-11 Abbott Laboratories Amplification of RNA sequences using the ligase chain reaction
NZ286209A (en) * 1992-09-10 2000-09-29 Isis Pharmaceuticals Inc Use of HCV RNA anti-sense nucleotide sequences for treating Hepatitis C virus related disease
US6423489B1 (en) * 1992-09-10 2002-07-23 Isis Pharmaceuticals, Inc. Compositions and methods for treatment of Hepatitis C virus-associated diseases
JPH06153961A (ja) * 1992-11-27 1994-06-03 Imuno Japan:Kk C型肝炎ウイルス部分遺伝子、ならびにc型肝炎ウイルス遺 伝子の高感度検出法
EP0905258A3 (en) 1992-11-27 2001-01-31 Innogenetics N.V. Method for detecting nucleic acid sequences based on the use of solid phase immobilised nucleotide probes (line probe assay)
US7258977B1 (en) 1992-11-27 2007-08-21 Innogenetics N.V. Process for typing of HCV isolates
US7255997B1 (en) 1993-04-27 2007-08-14 N.V. Innogenetics S.A. Sequences of hepatitis C virus genotypes and their use as therapeutic and diagnostic agents
ATE552340T1 (de) * 1993-04-27 2012-04-15 Innogenetics Nv Hepatitis c virus genotypsequenzen sowie ihre verwendung als behandlungs- und nachweismitteln
JPH0775585A (ja) * 1993-06-14 1995-03-20 Immuno Japan:Kk C型肝炎ウイルス関連オリゴヌクレオチドならびにc型肝炎 ウイルス遺伝子型判定方法
US7070790B1 (en) 1993-06-29 2006-07-04 The United States Of America As Represented By The Department Of Health And Human Services Nucleotide and deduced amino acid sequences of the envelope 1 and core genes of isolates of hepatitis C virus and the use of reagents derived from these sequences in diagnostic methods and vaccines
US5514539A (en) * 1993-06-29 1996-05-07 The United States Of America As Represented By The Department Of Health And Human Services Nucleotide and deduced amino acid sequences of the envelope 1 gene of 51 isolates of hepatitis C virus and the use of reagents derived from these sequences in diagnostic methods and vaccines
US5882852A (en) * 1993-06-29 1999-03-16 The United States Of America As Represented By The Secretary Of The Department Of Health And Human Services Hepatitic C virus (HCV) core gene nucleotide sequences and related methods of detecting major and minor genotypes of HCV isolates
EP0729973A4 (en) * 1993-10-29 1998-12-30 Srl Inc AN ANTIQUE PEPTIDE COMPOUND AND IMMUNOASSAY PROCEDURE
WO1995030746A1 (en) * 1994-05-10 1995-11-16 The General Hospital Corporation Antisense inhibition of hepatitis c virus
US7129337B1 (en) 1994-10-21 2006-10-31 Innogenetics N.V. Sequences of hepatitis C virus genotypes and their use as prophylactic, therapeutic and diagnostic agents
US5851759A (en) * 1996-04-19 1998-12-22 Chiron Corporation Heteroduplex tracking assay (HTA) for genotyping HCV
IT1284847B1 (it) * 1996-06-07 1998-05-22 Sorin Biomedica Diagnostics Sp Procedimento per la rivelazione di acidi nucleici specifici di hcv
WO1999024606A2 (de) 1997-11-04 1999-05-20 Roche Diagnostics Gmbh Spezifisches und sensitives nukleinsäurenachweisverfahren
US6858590B2 (en) 2000-08-17 2005-02-22 Tripep Ab Vaccines containing ribavirin and methods of use thereof
AU2001292151B2 (en) 2000-08-17 2006-05-04 Tripep Ab Vaccines containing ribavirin and methods of use thereof
US7022830B2 (en) 2000-08-17 2006-04-04 Tripep Ab Hepatitis C virus codon optimized non-structural NS3/4A fusion gene
US6680059B2 (en) 2000-08-29 2004-01-20 Tripep Ab Vaccines containing ribavirin and methods of use thereof
US6586584B2 (en) 2001-01-29 2003-07-01 Becton, Dickinson And Company Sequences and methods for detection of Hepatitis C virus
US7196183B2 (en) 2001-08-31 2007-03-27 Innogenetics N.V. Hepatitis C virus genotype, and its use as prophylactic, therapeutic and diagnostic agent
US8124747B2 (en) 2003-08-29 2012-02-28 Innogenetics HCV clade and prototype sequences thereof
CN1977050B (zh) 2004-01-07 2012-09-05 第三次浪潮技术公司 丙型肝炎病毒基因型的确定
KR100733186B1 (ko) * 2005-05-31 2007-06-27 재단법인 목암생명공학연구소 Hcv 유전자에 특이적인 작은 간섭 rna 및 그를유효성분으로 포함하는 c형 간염 치료제
US8071561B2 (en) 2007-08-16 2011-12-06 Chrontech Pharma Ab Immunogen platform

Family Cites Families (8)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
ES2012739T5 (es) * 1987-11-18 2001-12-01 Chiron Corp Diagnosticos para nanbv.
HUT54896A (en) * 1989-03-17 1991-04-29 Chiron Corp Process for producing aquous diagnosticum and vaccine of nanbv
ES2029171A6 (es) * 1989-12-18 1992-07-16 Wellcome Found Un procedimiento para preparar un polipeptido virico de hepatitis no a y no b post-transfusional (pt-nanbh)
WO1991014779A1 (en) * 1990-03-28 1991-10-03 Mitsui Toatsu Chemicals, Incorporated Diagnostic for hepatitis virus
AU660925B2 (en) * 1990-04-06 1995-07-13 Genelabs Technologies, Inc. Hepatitis C virus epitopes
FI913068A (fi) * 1990-06-25 1991-12-26 Univ Osaka Res Found Non-a-, non-b-hepatitisviruspartiklar.
EP0933426A1 (en) * 1990-06-25 1999-08-04 The Research Foundation for Microbial Diseases of Osaka University Non-a, non-b hepatitis virus genomic cdna fragments and antigen polypeptides
EP0510952A1 (en) * 1991-04-26 1992-10-28 Immuno Japan Inc. Oligonucleotide primers and their application for high-fidelity detection of non-a, non-b hepatitis virus

Also Published As

Publication number Publication date
AU668355B2 (en) 1996-05-02
SK284205B6 (sk) 2004-10-05
BG98200A (bg) 1995-01-31
BG64627B1 (bg) 2005-09-30
JP2008178416A (ja) 2008-08-07
FI934937A (fi) 1994-01-05
JP2003009893A (ja) 2003-01-14
CA2108466C (en) 2007-07-10
FI115725B (fi) 2005-06-30
JP2003009891A (ja) 2003-01-14
NO934019D0 (no) 1993-11-05
EP0585398B1 (en) 2003-10-15
KR100193801B1 (ko) 1999-06-15
EP1394256A3 (en) 2008-03-12
RO117267B1 (ro) 2001-12-28
CZ121096A3 (en) 1996-08-14
NO934019L (no) 1993-11-05
RU2155228C2 (ru) 2000-08-27
HU9303166D0 (en) 1994-03-28
CZ237793A3 (en) 1994-04-13
JP2004290204A (ja) 2004-10-21
JP2003024090A (ja) 2003-01-28
BG62142B1 (bg) 1999-03-31
JP2003009892A (ja) 2003-01-14
CA2108466A1 (en) 1992-11-09
JPH06508026A (ja) 1994-09-14
PT100472A (pt) 1993-08-31
NO309532B1 (no) 2001-02-12
PL170151B1 (pl) 1996-10-31
DE69233234T2 (de) 2004-08-05
ATE252154T1 (de) 2003-11-15
ES2207633T3 (es) 2004-06-01
EP0585398A1 (en) 1994-03-09
AU2155892A (en) 1992-12-21
CZ288722B6 (cs) 2001-08-15
SK123293A3 (en) 1994-06-08
DK0585398T3 (da) 2004-02-02
HUT69609A (en) 1995-09-28
WO1992019743A2 (en) 1992-11-12
FI934937A0 (fi) 1993-11-08
HU227548B1 (en) 2011-08-29
PT100472B (pt) 1999-08-31
CZ288720B6 (cs) 2001-08-15
IE921482A1 (en) 1992-11-18
EP1394256A2 (en) 2004-03-03
WO1992019743A3 (en) 1993-11-25
BG101876A (en) 1998-11-30
DE69233234D1 (de) 2003-12-04

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL169880B1 (pl) Sposób wytwarzania produktu hybrydyzacji z kwasem nukleinowym wirusa zapalenia watroby C PL PL PL
US6297370B1 (en) HCV genomic sequences for diagnostics and therapeutics
Simmonds et al. Mapping of serotype-specific, immunodominant epitopes in the NS-4 region of hepatitis C virus (HCV): use of type-specific peptides to serologically differentiate infections with HCV types 1, 2, and 3
JP4296174B2 (ja) G型肝炎ウイルスおよびその分子クローニング
US6312889B1 (en) Combinations of hepatitis c virus (HCV) antigens for use in immunoassays for anti-HCV antibodies
US7402315B2 (en) Hepatitis-C virus type 4, 5 and 6
CA2123875C (en) Hepatitis-c virus testing
IE83867B1 (en) HCV genomic sequences for diagnostics and therapeutics
WO1991015771A1 (en) Combinations of hepatitis c virus (hcv) antigens for use in immunoassays for anti-hcv antibodies
EP0642666B2 (en) Hepatitis c assay
Hotta et al. Analysis of the core and E1 envelope region sequences of a novel variant of hepatitis C virus obtained in Indonesia
DK175975B1 (da) NANBV-diagnostika og -vacciner
Chien et al. Distinct subtypes of hepatitis C virus defined by antibodies directed to the putative core, NS4, and NS5 region polypeptides
RU2162894C2 (ru) Полипептид, обладающий антигенными свойствами вируса гепатита с и его фрагмент (варианты), диагностический реагент (варианты), набор для обнаружения антител (варианты), способ обнаружения антител (варианты)