PL169504B1

PL169504B1 - Nosnik optyczny PL PL PL

Info

Publication number: PL169504B1
Application number: PL92293444A
Authority: PL
Inventors: Hiroshi Muakawa
Original assignee: Sony Corp
Priority date: 1991-02-12
Filing date: 1992-02-12
Publication date: 1996-07-31
Also published as: CA2060923A1; DE69221911D1; PL293444A1; HK1011449A1; CA2060923C; HU216997B; EP0499413B1; MY108202A; KR100303105B1; AU648383B2; BR9200469A; AU1088592A; US6252842B1; KR920017063A; ATE157799T1; ES2106823T3; DE69221911T2; HUT63268A; HU9200415D0; EP0499413A1

Abstract

1 . Nosnik optyczny, zawierajacy dysk optyczny z podlozem przepuszczajacym promieniowanie, warstwe zapisowa i element mag- netyczny, które to podloze ma pierwsza i druga powierzchnie, otwór srodkowy i czesc zaglebiona, a wspomniana pierwsza i druga powie- rzchnia sa wzgledem siebie równolegle, przy czym pierwsza powierz- chnia jest zaopatrzona w warstwe zapisowa i uformowana czesc zaglebiona, a otwór srodkowy jest uformowany w polozeniu srodko- wym podloza miedzy dwoma wspomnianymi powierzchniami, czesc wglebiona znajduje sie w polozeniu srodkowym pierwszej powierzch- ni, wokól otworu srodkowego, a element magnetyczny znajduje sie w czesci zaglebionej zamykajac otwór srodkowy, oraz zawierajacy ka- sete mieszczaca w sobie dysk optyczny, która ma pierwsza i druga glówna powierzchnie, z któr ych jedna jest wyposazona w otwór zapisu i/ lub odtwarzania oraz otwór kolowy, które to otwory znajduja sie naprzeciw drugiej powierzchni dysku optycznego, znamienny tym, ze podloze ma uksztaltowane zebro pierscieniowe na drugiej swej powierzchni wokól otworu srodkowego i wystajace z tej powierzchni, które to zebro pierscieniowe jest wprowadzone w srodkowy otwór kasety F I G . 3 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest nośnik optyczny, dla zapisu i/lub odtwarzania sygnałów informacyjnych w urządzeniu, zawierającym uchwyt mocujący ten nośnik.

Znane nośniki optyczne stanowią dyski optyczne lub dyski magnetyczne. Sygnały informacyjne są zapisywane w postaci określonego wzoru występów i wgłębień na głównej powierzchni podłoża dysku, uformowanego z żywicy syntetycznej przepuszczającej promieniowanie świetlne. Warstwa odbiciowa wiązki świetlnej jest umieszczona na głównej powierzchni podłoża dysku. W przypadku dysku magnetooptycznego, warstwa rejestnijąca sygnały, wykonana z cienkiego materiału magnetycznego, znajduje się na głównej powierzchni podłoża dysku, utworzonego z materiału przepuszczającego światło.

W każdym z dysków optycznych obwodowa część otaczająca otwór środkowy podłoża stanowi obszar mocowania, przystosowany do uchwycenia dysku przez zespół napędu w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania dysku. W każdym dysku optycznym zewnętrzny obwodowy obszar głównej powierzchni podłoża dysku, z wyjątkiem wewnętrznego obszaru mocowania, wykorzystuje się jako obszar zapisu sygnałów.

W urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania, dysk zapisowy w kasecie jest samoczynnie ustawiany i centrowany na talerzu dyskowym uchwytu mocującego urządzenia. Samonaprowadzenie i działanie centrujące osiąga się w znanych rozwiązaniach przez poślizg wewnętrznego obwodu otworu środkowego dysku zapisowego, po zewnętrznej powierzchni obwodowej ele169 504 mentu centrującego uchwytu mocującego. Element centrujący zamontowany jest przesuwnie w środku talerza dyskowego i ma kształt stożka stopniowo zbieżnego w kierunku wolnego końca wałka obrotowego, na którym osadzony jest talerz dyskowy. Element centrujący ma średnicę zewnętrzną, odpowiadającą średnicy otworu środkowego.

Znany dysk tego rodzaju wraz z mocującym zespołem uchwytowym urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania przedstawiony jest na przykład w opisie patentowym USA - nr 4 340 955.

Ponadto, w opisie patentowym DE-B-2643464 przedstawiono konstrukcję dysku, który wyposażony jest w wystające żebro usytuowane wokół otworu środkowego dysku i wystające z podłoża tego dysku, którego powierzchnia czołowa stanowi powierzchnię odniesienia.

W opisie patentowym FR-A-1550598 przedstawiono taką konstrukcję dysku, w której magnetyczny element w kształcie tarczy znajduje się we wgłębieniu środkowym powierzchni podłoża dysku i jest przyciągany przez magnes, po stronie talerza dyskowego.

Nośnik optyczny według wynalazku zawiera dysk optyczny z podłożem przepuszczającym promieniowanie, warstwę zapisową i element magnetyczny, które to podłoże ma pierwszą i drugą powierzchnię, otwór środkowy i część zagłębioną. Wspomniana pierwsza i druga powierzchnia są względem siebie równoległe, przy czym pierwsza powierzchnia jest zaopatrzona w warstwę zapisową i uformowaną część zagłębioną. Otwór środkowy jest uformowany w położeniu środkowym podłoża między dwoma wspomnianymi powierzchniami. Część wgłębiona znajduje się w położeniu środkowym pierwszej powierzchni, wokół otworu środkowego, a element magnetyczny znajduje się w części zagłębionej zamykając otwór środkowy. Nośnik zawiera również kasetę mieszczącą w sobie dysk optyczny, która ma pierwszą i drugą główną powierzchnię, z których jedna jest wyposażona w otwór zapisu i/lub odtwarzania oraz otwór kołowy. Otwory te znajdują się naprzeciw drugiej powierzchni dysku optycznego. Nośnik tego rodzaju charakteryzuje się tym, że podłoże ma ukształtowane żebro pierścieniowe na drugiej swej powierzchni wokół otworu środkowego i wystające z tej powierzchni. Żebro pierścieniowe jest wprowadzone w środkowy otwór kasety.

Powierzchnia górna żebra pierścieniowego jest równoległa do drugiej powierzchni podłoża i wystaje ze środkowego otworu kasety na zewnątrz. Otwór środkowy jest ukształtowany od powierzchni górnej żebra pierścieniowego do dna części zagłębionej i jest połączony z częścią zagłębioną. Część zagłębionajest ukształtowana od pierwszej powierzchni podłoża i w kierunku wnętrza żebra pierścieniowego.

Kaseta nośnika optycznego jest zaopatrzona w występ kołowy, ukształtowany wokół otworu środkowego wewnątrz kasety, który jest przeciwległy względem drugiej powierzchni podłoża, przy czym występ kołowy jest sprzężony z wewnętrzną częścią żebra pierścieniowego.

Rozwiązanie według wynalazku objaśnione jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia konwencjonalny dysk optyczny, zamocowany w konwencjonalnym uchwycie urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania, w przekroju poprzecznym, fig. 2 - zasadnicze części dysku i uchwytu z fig. 1, w powiększeniu, fig. 3 - widok perspektywiczny połowy dysku nośnika optycznego w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku, fig. 4 - zasadnicze części dysku optycznego z fig. 3 i uchwytu mocującego płytę w przekroju poprzecznym, fig. 5

- część dysku optycznego w drugim przykładzie wykonania, w przekroju poprzecznym, fig. 6 kasetę nośnika optycznego według wynalazku, z umieszczonym w niej dyskiem z fig. 3, we wzdłużnym przekroju poprzecznym, przy czym kaseta znajduje się w położeniu przed umocowaniem jej w uchwycie współpracującego urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania dysku, fig. 7

- kasetę z fig. 6 we wzdłużnym przekroju poprzecznym, która to kaseta jest umocowana w uchwycie, fig. 8 - część dysku optycznego w trzecim przykładzie wykonania według wynalazku, w przekroju, a fig. 9 przedstawia odmianę trzeciego przykładu wykonania dysku z fig. 8, we wzdłużnym przekroju poprzecznym.

Znany dysk zapisowy dla zapisu i/lub odtwarzania sygnałów informacyjnych, zwłaszcza dysk optyczny lub dysk magnetooptyczny przedstawiono na fig. 1. Znany dysk optyczny zawiera podłoże 201, uformowane z materiału przepuszczającego światło, korzystnie żywicy poliwęglowej oraz warstwę zapisową, stanowiącą warstwę metalową lub wykonaną z materiału magnetycznego, a umieszczoną na powierzchni głównej podłoża 201 dysku. Wiązką światła naświetla się drugą powierzchnię główną tego podłoża, to jest jego powierzchnię główną przeciwległą

169 0504 względem powierzchni, na której jest umieszczona warstwa zapisowa, dla zapisu lub odtwarzania sygnałów informacyjnych.

Podłoże 201 dysku ma otwór środkowy 202, pozwalający na mocowanie dysku w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania sygnałów informacyjnych. Otwór środkowy 202, jest tak uformowany w podłożu 201 dysku, że środek otworu środkowego 202 pokrywa się ze środkiem krzywizny ścieżki(ek) zapisu, ukształtowanych współosiowo lub spiralnie na warstwie zapisowej.

Dysk optyczny jest ustawiony na talerzu dyskowym 204, w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania. Talerz dyskowy 204 ma kształt tarczy o średnicy większej niż otwór środkowy 202 i jest zamontowany na wolnym końcu wałka napędowego 203, na którego drugim końcu zamontowany jest silnik wrzecionowy, nie przedstawiony na rysunku. Część ustawiająca 204a, na której jest ustawione podłoże 201 dysku, jest ukształtowana na górnej powierzchni obwodowej talerza dyskowego 204, to jest na głównej powierzchni tego talerza 204, usytuowanego na wolnym końcu wałka napędowego 203. .

Element centrujący 205 zamontowany jest przesuwnie w środku talerza 204. Element centrujący 205 ma kształt stożka, stopniowo zbieżnego w kierunku wolnego końca wałka napędowego 203 i ma średnicę zewnętrzną, odpowiadającą średnicy otworu środkowego 202. Element centrujący 205 jest elastycznie uginany w kierunku wolnego końca wałka napędowego 203 za pomocą odpowiedniej sprężyny zwojowej, nie przedstawionej na fig. 1 rysunku.

Po załadowaniu nośnika optycznego do urządzenia zapisu i/lub odtwarzania, dysk optyczny zostaje ustawiony na talerzu 204 i jest umocowany za pomocą nie przedstawionego zespołu uchwytowego, na talerzu 204 tak, że środkowa część powierzchni głównej dysku opiera się o część ustawiającą 204a. Jest to w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania tak zwane samonaprowadzenie lub działanie centrujące, osiągane przez poślizg wewnętrznego obwodu otworu środkowego 202 po zewnętrznej powierzchni obwodowej elementu centrującego 205.

Dysk optyczny zostaje w ten sposób samoczynnie ustawiony w osi, nawet jeśli jest przesunięty względem elementu centrującego 205 o odległość, odpowiadającą szerokości zewnętrznej powierzchni obwodowej 205a elementu centrującego 205 wzdłuż powierzchni głównych podłoża 201 dysku, jak zaznaczono strzałką b na fig. 1 i 2.

Jeśli dysk optyczny ma być trzymany w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania bardziej niezawodnie i należycie, to ustawienie lub działanie centrujące musi być osiągnięte nawet wówczas, jeśli wartość przesunięcia dysku względem elementu centrującego 205 jest większa po ustawieniu dysku na talerzu 204. W tym celu szerokość zewnętrznej powierzchni obwodowej 205a elementu centrującego 205 wzdłuż głównej powierzchni podłoża 201 dysku powinna być zwiększona.

Jednakjeśli szerokość powierzchni obwodowej 205a elementu centrującego 205 wzdłuż głównej powierzchni podłoża 201 dysku zostanie zwiększona, to nachylenie zewnętrznej powierzchni obwodowej 205a względem powierzchni głównych podłoża 201 dysku stanie się bardziej łagodne, tak że wewnętrzna powierzchnia obwodowa otworu środkowego 202 będzie miała większe trudności w ześlizgnięciu się wzdłuż zewnętrznej powierzchni obwodowej 205a. W wyniku tego wartość przesunięcia dysku do wycentrowaniajest niewystarczająca, tak że nie osiąga się należytego samoustawienia lub centrowania.

Dla osiągnięcia należytego samoustawienia jest koniecznym zwiększenie szerokości zewnętrznej powierzchni obwodowej 205a w kierunku wzdłuż głównych powierzchni podłoża 201 dysku, utrzymując jednocześnie pochylenie powierzchni 205a względem głównych powierzchni podłoża 201. W tym celu konieczne jest zwiększenie wysokości zaznaczonej strzałką h na fig. 2, powierzchni 205a w kierunku prostopadłym do głównych powierzchni podłoża 201 dysku.

Jeśli zostanie zwiększona wysokość powierzchni 205a w kierunku prostopadłym do powierzchni głównych podłoża 201, to element centrujący 205 wystaje z powierzchni głównej podłoża 201 przeciwnej do powierzchni głównej ustalającego talerza poprzez podłoże dysku, gdy dysk jest ustawiony na tym talerzu 204. Jeśli element centrujący 205 wystaje w ten sposób z powierzchni głównej podłoża 201 dysku, przeciwnej do powierzchni głównej ustalającego talerza, gdy dysk jest trzymany za pomocą uchwytu mocującego w urządzeniu do zapisu i/lub

169 504 odtwarzania, to zespół napędu dysku włączając talerz ma zwiększoną wysokość tak, że urządzenie do zapisu i/lub odtwarzania ma odpowiednio większe wymiary.

Jednocześnie, gdy dysk optyczny jest włożony w cienką kasetę stanowiącą jego obudowę, to istnieje ryzyko oparcia się elementu centrującego 205 o wewnętrzną powierzchnię korpusu kasety po załadowaniu dysku optycznego na talerz 204. Korpus kasety powinien być większy, żeby element centrujący 205 nie wystawał w kierunku powierzchni głównej podłoża 201 dysku, przeciwnej do powierzchni głównej ustawiającej talerza, unikając w ten sposób styku elementu centrującego z wewnętrzną powierzchnią korpusu kasety, co prowadzi do zwiększania rozmiaru kasety.

Korzystne i zalecane rozwiązanie nośnika optycznego według wynalazku przedstawiono na fig. 3-9 rysunku. Dysk zapisowy w przedstawionych przykładach jest dyskiem magnetooptycznym, wbudowanym w kasetę.

Na figurach 3,4,6 i 7 przedstawiono pierwszy przykład wykonania dysku optycznego d. Jak przedstawiono na fig. 3, dysk d zawiera podłoże 1 uformowane z żywicy syntetycznej przepuszczającej światło, korzystnie poliwęglanu, w postaci tarczy. Jedna z głównych powierzchni podłoża 1 stanowi powierzchnię zapisu sygnałów 1a, to jest powierzchnię, na którą pada wiązka laserowa, na której sygnały informacyjne są zapisywane lub odczytywane za pomocą urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania. Na drugiej powierzchni głównej podłoża 1 jest naniesiona warstwa zapisowa z materiału magnetycznego, za pomocą próżniowego nanoszenia, napylania lub tym podobnie, w postaci cienkiej warstewki. Przy odczycie sygnałów informacyjnych z warstwy zapisowej, wiązka światła wysyłana z głowicy optycznej urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania naświetla przez podłoże 1 warstwę zapisową, a światło odbite od warstwy zapisowej odbieranejest przez fotokomórkę głowicy optycznej dla odtwarzania sygnałów informacyjnych zapisanych na dysku optycznym d. Ponieważ dysk d jest dyskiem magnetooptycznym, to przy zapisie sygnałów informacyjnych na dysku d, wiązka światła z głowicy optycznej przechodzi przez podłoże 1 w tym samym czasie, gdy pole magnetyczne zmodulowane zgodnie z zapisywanymi sygnałami informacyjnymi, jest doprowadzone za pomocą zewnętrznego generatora pola magnetycznego urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania.

Obszar o określonej szerokości warstwy zapisowej w kierunku zewnętrznego obrzeża podłoża 1, jak pokazano strzałką A na fig. 3, jest obszarem zapisu sygnałów. Podłoże 1 dysku ma stalą grubość rzędu 1,2 mm, jak pokazano strzałką T na fig. 4.

Podłoże 1 dysku uformowane jest ze środkowym otworem 5 dla trzymania podłoża 1 w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania. Wewnątrz otworu środkowego 5 zamontowany jest element magnetyczny 2 w kształcie tarczy. Otwór środkowy 5 jest kołowym otworem przelotowym, którego środek pokrywa się ze środkiem krzywizny spiralnej lub współosiowej ścieżki(żek) zapisu utworzonych na warstwie zapisowej. Element magnetyczny 2 jest uformowany z metalu lub podobnego materiału magnetycznego i ma nieznacznie większą średnicę od otworu środkowego 5. Element magnetyczny 2 jest zamontowany na powierzchni głównej podłoża 1 dysku z warstwą zapisową, dla zamknięcia otworu środkowego 5 tak, że środek elementu magnetycznego 2 pokrywa się ze środkiem otworu środkowego 5. Element magnetyczny 2 ma określoną grubość, korzystnie rzędu 0,2 mm.

Powierzchnia główna podłoża 1 dysku z warstwą zapisową ma część zagłębioną 3 wokół obrzeża otworu środkowego 5, dla umieszczenia elementu magnetycznego 2. Całość zagłębiona 3 ma średnicę i głębokość, odpowiadające średnicy i grubości elementu magnetycznego 2. W ten sposób element magnetyczny 2 ma swoją górną powierzchnię główną, tojest powierzchnię główną przeciwległą do jego powierzchni opierającej się o podłoże 1 dysku, faktycznie w jednej płaszczyźnie z powierzchnią główną podłoża 1 z warstwą zapisową.

Powierzchnia główna podłoża 1 nie zawierająca warstwy zapisowej jest wyposażona w żebro pierścieniowe 4, mające płaską powierzchnię czołową, znajdującą się wokół otworu środkowego 5. Żebro pierścieniowe 4 uformowane jest razem z podłożem 1. Żebro 4 ma średnicę wewnętrzną równą średnicy otworu środkowego 5 i jest współosiowe z otworem środkowym 5. Żebro 4 wystaje ponad główną powierzchnię podłoża 1, korzystnie o 1,2 mm.

Jak przedstawiono na fig. 6 i 7, dysk optyczny d jest umieszczony w korpusie 8 kasety dyskowej 9. Korpus 8 kasety stanowi cienką obudowę dla pomieszczenia w niej dysku optycznego d. Grubość korpusu jest większa niż grubość podłoża 1. Korpus kasety ma płaski kształt o

169 504 przekroju w kształcie kwadratu, którego bok jest nieznacznie dłuższy od średnicy podłoża 1. Dolna powierzchnia główna korpusu 8 ma środkowy uchwytowy otwór mocowania 10. Otwór 10jest kołowy dla umożliwienia wystawienia na zewnątrz żebra 4 i otworu środkowego 5. Górne i dolne powierzchnie główne korpusu 8 kasety ukształtowane są z otworami zapisu i/lub odtwarzania 11b, 11a. Te otwory 11b, 11a ukształtowane sąjako kwadratowe otwory przelotowe i rozciągają się od uchwytowego otworu mocowania 10 do bocznej ściany korpusu 8, dla umożliwienia wystawienia na zewnątrz powierzchni zapisu sygnałów 1 a dysku, między wewnętrznym i zewnętrznym obwodem dysku d. Wiązka światła z głowicy optycznej oświetla dysk optyczny d poprzez otwór zapisu i/lub odtwarzania 11a w dolnej powierzchni głównej korpusu 8 kasety, w tym samym czasie gdy jest doprowadzone zewnętrzne pole magnetyczne z zewnętrznego generatora pola magnetycznego, poprzez otwór zapisu 11b utworzony w górnej powierzchni głównej korpusu 8 kasety.

Dolna powierzchnia wewnętrzna i górna powierzchnia wewnętrzna korpusu 8 jest zaopatrzona w żebra 12 i 13. Żebro 12 ukształtowane jest na jednej z powierzchni wewnętrznych korpusu 8 kasety, naprzeciw powierzchni głównej podłoża 1, nie posiadającej warstwy zapisowej , Drugie żebro 13 ukształtowanejest najednej z powierzchni wewnętrznych korpusu 8 kasety, naprzeciw powierzchni głównej podłoża z naniesioną warstwą zapisową. Żebra 12, 13 opierają się na zewnętrznych powierzchniach elementu magnetycznego 2 i żebra pierścieniowego 4, dla ochrony powierzchni głównych dysku przed stykiem z wewnętrznymi powierzchniami bocznymi korpusu 8 kasety.

Przy użytkowaniu, dysk optyczny jest ustawiony na talerzu 103 zamontowanym na wolnym końcu wałka napędowego 102a silnika wrzecionowego 102 urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania. Silnik wrzecionowyy 102jest aamocowayy na ramie 10 1 urządeenia do aapisu i/lub odtwarzania.

Talerz 103 ma większą średnicę niż średnica otworu środkowego 5 dysku d i w przybliżeniu równą zewnętrznej średnicy żebra pier^ienicwegc 4 tego dysku. Talerz 103jest zamontowany na wałku napędowym 102a silnika wrzecionowego 102 za pomocą elementu montażowego 100, dostosowanego do znmcatcwaaia magnesu 105, dostosowanego z kolei do przyciągania elementu magnetycznego 2 w kształcie tarczy w ten sposób, że płaszczyzna utworzona przez część ustawiającą 103a talerza płytowego 103 jest prostopadła do wałka napędowego 102. Talerz obraca się razem z wałkiem napędowym 102a podczas obrotu tego wałka 102a Talerz 103 ma wewnętrzną część walcową 103b, skierowaną do wewnętrznego obwodu talerza 103 dla umocowania elementu montażowego 100, zewnętrzną część ustawiającą 103a, skierowaną do zewnętrznego obwodu talerza 103 i zapewniającą płaską kołową powierzchnię ustawienia oraz zagłębioną część łączącą 103a, która łączy ze sobą części wewnętrzną 103b i zewnętrzną 103a Zewnętrzna część ustawiająca 103a, wewnętrzna część walcowa 103b i zagłębiona część łącząca 103c talerza 103 ukształtowane są integralnie z żywicy syntetycznej lub materiału metnlicraego.

Jak przedstawiono na fig. 4 element centrujący 104 do centrowania dysku optycznego d ustawionego na części ustawiającej 103a, zamontowany jest na talerzu 103, współosiowo względem wałka napędowego 102^ elementu montażowego 100 i talerza 103. Ten element centrujący 104 jest zawsze odchylony w kierunku wolnego końca wałka napędowego 102a, jak pokazano strzałką E na fig. 7, za pomocą ściśniętej sprężyny zwojowej 106 ustawionej pomiędzy część łączącą 103a talerza 103 i element centrujący 104.

Element centrujący 104 ma kształt ściętego stożka z górną powierzchnią o mniejszej średnicy, skierowaną w stronę wolnego końca wałka napędowego 102a. Dolna powierzchnia stożka ściętego, o większej średnicy, zwrócona jest do wgłębionej części łączącej 103c talerza 103. Element centrujący 104 zamontowany jest współosiowo względem talerza 103 dla zapewnienia suwliwego ruchu posuwisto-zwrotnego względem wewnętrznej części walcowej 103b talerza 103. Górne i dolne ograniczenia wartości przemieszczenia elementu centrującego 104 jest określone przez część 100b z zamocowanym magnesem 105 w górnym końcu elementu montażowego 100 i przez długość ściśniętej sprężyny 106 umieszczonej wewnątrz części łączącej 103c talerza 103. Element centrujący 104 przesuwa się pomiędzy tą górną i dolną pozycją graniczną w zależności od ustalającego działania talerza 103.

169 504

Element montażowy 100 składa się z części rurowej 100a, dopasowanej do wałka napędowego 102a silnika wrzecionowego 102 i z części kołnierzowej 100b z zamontowanym magnesem 105, na jednym końcu części rurkowej 100a. Część rurowa 100a i kołnierzowa 100b wykonane są z metalu lub podobnego materiału jako całość. Zewnętrzny obwód części kołnierzowej 100b ma część ściany skierowaną do góry, dla utworzenia montażowego zagłębienia na pierścieniowy magnes 105.

Powierzchnia górna magnesu 105 umieszczonego wewnątrz wgłębienia części kołnierzowej 100b jest przykryta elementem przykrywającym 99.

Po załadowaniu kasety 9 z dyskiem optycznym na miejsce, na ramie 101 do urządzenia zapisu i/lub odtwarzania płyty, jak pokazano na fig. 6, dolne obrzeże otworu środkowego 5 dysku optycznego d, to jest wewnętrzna krawędź żebra pierścieniowego 4, opiera się o wewnętrzną powierzchnię obwodową elementu centrującego 105. Gdy korpus 8 kasety jest dalej wsuwany w kierunku ramy 101, to jest w dół, korpus 8 oprze się o skierowane do góry końce bolców ustalających 107, 108 znajdujących się na ramie 101, jak pokazano na fig. 7, tak że korpus 8 kasety zostaje prawidłowo ustawiony na ramie 101 dla zapisu i/lub odtwarzania lub obrotu dysku optycznego d, za pomocą silnika wrzecionowego 102.

Ponieważ element magnetyczny 2 w kształcie tarczy, dysku d, jest przyciągany za pomocą magnesu 105 ustawionego na talerzu 103, to element centrujący 104 zostanie przesunięty w kierunku bliższego końca wałka obrotowego 102a pod wpływem ściśniętej sprężyny zwojowej 106. W ten sposób dysk d jest ustawiony na talerzu 103 z płaskim czołem pierścieniowego żebra 4 ustawionym na zewnętrznej części ustawiającej 103a.

Płaskie czoło żebra pierścieniowego 4 stanowi płaszczyznę odniesienia 4a przy ustawieniu dysku d na talerzu 103. Położenie wzdłuż wysokości dysku d względem talerza 103 jest ustawione przez płaskie czoło 4a jako odniesienie.

Zewnętrzna powierzchnia obwodowa elementu centrującego 104 opiera się o wewnętrzne obrzeże otworu środkowego 5 pod wpływem ściśniętej sprężyny zwojowej 106. Równocześnie pod działaniem siły przy ciągania wywieranej przez magnes 105 na element magnetyczny 2 w kształcie tarczy, dysku d, element centrujący 104 powoduje przesunięcie podłoża 1 dysku względem talerza 103 we wzajemnie prostopadłych kierunkach pokazanych strzakami F i G na fig. 7, równolegle do powierzchni głównych podłoża 1 dysku. Dzięki temu przesunięciu podłoża 1 osiąga się działanie centrujące, po którym środek otworu środkowego 5 pokrywa się z osią elementu centrującego 104.

W ten sposób, dzięki części ustawiającej 103a talerza 103 i elementowi centrującemu 104, podłoże 1 jest ładowane do współpracującego z nią urządzenia, w uprzednio określonym położeniu odniesienia względem talerza 103 dysku.

Dysk optyczny d załadowany w ten sposób do urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania może być obracany zgodnie z obrotami talerza 103, napędzanego obrotowo za pomocą sinika wrzecionowego 102.

Sygnały informacji są zapisywane lub odtwarzane z warstwy zapisowej za pomocą nie przedstawionej głowicy optycznej urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania. Głowica optyczna jest ustawiona naprzeciw powierzchni zapisu sygnału 1a porusza się pomiędzy wewnętrznym i zewnętrznym obwodem powierzchni zapisu sygnału la z dokładnie ustawioną ostrością, co najmniej w obszarze zapisu sygnałów na dysku. Głowica optycznajest zaopatrzona w obiektyw, za pomocą którego strumień światła naświetla warstwę zapisową poprzez podłoże 1, dla zapisu i/lub odtwarzania sygnałów informacyjnych z warstwy zapisowej.

Ponieważ w przedstawionym przykładzie używany jest dysk magnetooptyczny, konieczny jest zewnętrzny generator pola magnetycznego zmodulowanego w zależności od sygnałów informacyjnych, który jest umieszczony po przeciwnej stronie dysku niż głowica optyczna, dostosowana do zapisu sygnałów informacyjnych. Zmodulowane pole magnetyczne jest doprowadzone do warstwy zapisowej oświetlonej przez wiązkę światła wypromieniowaną przez głowicę optyczną dla zapisu sygnałów informacyjnych na dysku d.

W przedstawionym dysku optycznym d otwór środkowy 5 jest określony przez żebro pierścieniowe 4. Głębokość otworu środkowego 5 od powierzchni głównej podłoża 1, zaopatrzonego w warstwę zapisową, jak wskazano strzałką D na fig. 4, jest większa od grubości podłoża 1 o wielkość odpowiadającą wysokości żebra pierścieniowego 4, korzystnie o 2,2 mm.

169 504

W ten sposób w dysku optycznym d wysokość elementu centrującego 104 wzdłuż osi obrotowego wałka napędowego 102a może być zwiększona w porównaniu do wysokości konwencjonalnego dysku optycznego, nie zaopatrzonego w żebro pierścieniowe 4, bez zwiększania rozmiaru urządzenia do zapisu i/lub odtwarzania, ułatwiając działanie centrowania dysku d.

Znaczy to, że aby osiągnąć działanie centrujące w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania dysku w czasie ustawiania dysku d na talerzu 103 pomimo dużego przesunięcia dysku d względem elementu centrującego 104, szerokość zewnętrznej powierzchni obwodowej elementu centrującego 104 wzdłuż powierzchni głównych podłoża 1 jak wskazano strzałką B na fig. 4, powinna być zwiększona korzystnie do 0,8 mm. Jednocześnie, w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania, w którym używany jest dysk d, wysokość elementu centrującego 104 wzdłuż osi obrotowej wałka 102a, jak wskazano strzałką H na fig. 4, może być rzędu 1,0 mm. W konsekwencji w urządzeniu do zapisu i/lub odtwarzania dysku tego rodzaju, zewnętrzna powierzchnia obwodowa elementu centrującego 104 może być stromo nachylona względem powierzchni głównych podłoża 1 tak, że wewnętrzna powierzchnia obwodowa otworu środkowego 5 może ślizgać się bardziej łagodnie względem zewnętrznej powierzchni obwodowej elementu centrującego 104, dla zapewnienia łagodnego centrowania dysku d.

Ponieważ podłoże 1 dyskujest zaopatrzone w żebro pierścieniowe 4, to szczelina pomiędzy obrzeżem otworu mocowania 10 i podłożem 1 jest ograniczona przez żebro pierścieniowe 4, gdy dysk optyczny jest umieszczony w korpusie kasetowym 8, który chroni przed wprowadzeniem kurzu i brudu do wnętrza kasety dysku 9.

Drugi przykład wykonania dysku optycznego d przedstawiony jest na fig. 5. Dysk tego rodzaju ma zadzior 7 utworzony w trakcie obróbki otworu środkowego 5 w podłożu 1 w położeniu odsuniętym od części płaskiego czoła 4a żebra pierścieniowego 4. Tak więc przy formowaniu dysku optycznego d, formowane jest pierścieniowe żebro 4 w środku podłoża 1 jako całość z tym podłożem, za pomocą formowania wtryskowego. Kołowy otwór przelotowy 6 stanowiący część otworu środkowego 5 jest wiercony na wewnętrznej powierzchni żebra pierścieniowego 4. Jeśli średnica otworu przelotowego 6 zostanie wybrana nieznacznie mniejsza od wewnętrznej średnicy żebra pierścieniowego 4, to powstaje zadzior 7 o otworze środkowym 5, w położeniu odsuniętym od części końcowej 4a żebra pierścieniowego 4. Jeśli dysk d zostanie ukształtowany w ten sposób, to kształt części końcowej 4a żebra 4 nie zależy od zadzioru 7, to może być przeprowadzone optymalne działanie centrujące za pomocą elementu centrującego 104.

Na fig. 8 przedstawiono trzeci przykład wykonania dysku optycznego. Części składowe mają takie same oznaczenia jak przedstawiono w wykonaniach poprzednich na omówionych figurach rysunku.

W dysku tego rodzaju żebro pierścieniowe 4 ukształtowane jest jako całość z częścią środkową jednej z powierzchni głównych podłoża 1, korzystnie z żywicy syntetycznej. W ten sposób grubość części wokół otworu środkowego 5 może być większa niż grubość części głównej podłoża 1 zaopatrzonego w powierzchnię zapisu sygnałów 1a. Jak przedstawiono na fig. 8, przy ustalaniu grubości części pomiędzy dnem części zagłębionej 3 i dolnym czołem żebra 4 w części podłoża 1 dysku zaopatrzonego w żebro 4 tak, aby była równa grubości obszaru zapisu sygnałów podłoża 1, staje się możliwe zapobiegnięcie tak zwanemu obciągnięciu, co oznacza deformację powierzchni górnej kształtowanego w formie wyrobu, wywołaną skurczem powstałym przy formowaniu podłoża dysku z żywicy syntetycznej. W dysku optycznym d, w którym część czołowa 4a żebra 4 jest spłaszczona, dla zastosowania jako powierzchnia pozycjonująca, jak pokazano na fig. 8, płynięcie roztopionej żywicy w stosowanej formie metalowej przy wtryskowym odlewaniu jest równomierne i zapobiega obciąganiu wytwarzanemu przez zebro 4.

Jak przedstawiono na fig. 8, grubość y podłoża 1 z naniesionym obszarem zapisu sygnałów A jest równa grubości x części podłoża 1 zaopatrzonej w żebro pierścieniowe 4. Jednocześnie, grubość z obszaru łączącego część podłoża 1 zaopatrzoną w obszar zapisu sygnałów A, z obszarem tego podłoża 1 zaopatrzoną w obszar zapisu sygnałów A, z obszarem tego podłoża 1 zaopatrzonym w żebro pierścieniowe 4, jest równa grubości y części podłoża 1, na której naniesiony jest obszar zapisu sygnałów A.

169 504

Jeśli podłoże 1 dysku jest odlewane w formie przy użyciu materiału odlewniczego mniej podatnego na obciąganie, wielkość występu żebra 4 może być zwiększona dla dalszego zwiększania grubości ścianki wokół otworu środkowego 5, jak przedstawiono na fig. 9.

Jeśli część czołowa 4a żebra 4 nie może być dostatecznie spłaszczona, to powierzchnia pozycjonująca może być zapewniona w obszarze obwodowym podłoża 1 wokół żebra pierścieniowego 4.

FIG.3

169 504

FIG.4

FIG.5

FIG.6 ζζ

169 504

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nośnik optyczny, zawierający dysk optyczny z podłożem przepuszczającym promieniowanie, warstwę zapisową i element magnetyczny, które to podłoże ma pierwszą i drugą powierzchnię, otwór środkowy i część zagłębioną, a wspomniana pierwsza i druga powierzchnia są względem siebie równoległe, przy czym pierwsza powierzchnia jest zaopatrzona w warstwę zapisową i uformowaną część zagłębioną, a otwór środkowy jest uformowany w położeniu środkowym podłoża między dwoma wspomnianymi powierzchniami, część wgłębiona znajduje się w położeniu środkowym pierwszej powierzchni, wokół otworu środkowego, a element magnetyczny znajduje się w części zagłębionej zamykając otwór środkowy; oraz zawierający kasetę mieszczącą w sobie dysk optyczny, która ma pierwszą i drugą główną powierzchnię, z których jedna jest wyposażona w otwór zapisu i/lub odtwarzania oraz otwór kołowy, które to otwory znajdują się naprzeciw drugiej powierzchni dysku optycznego, znamienny tym, że podłoże ma ukształtowane żebro pierścieniowe na drugiej swej powierzchni wokół otworu środkowego i wystające z tej powierzchni, które to żebro pierścieniowe jest wprowadzone w środkowy otwór kasety.
2. Nośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia górna żebra pierścieniowego jest równoległa do drugiej powierzchni podłoża i wystaje ze środkowego otworu kasety na zewnątrz.
3. Nośnik według zastrz. 2, znamienny tym, że otwór środkowy jest ukształtowany od powierzchni górnej żebra pierścieniowego do dna części zagłębionej i jest połączony z częścią zagłębioną.
4. Nośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że część zagłębiona jest ukształtowana od pierwszej powierzchni podłoża i w kierunku wnętrza żebra pierścieniowego.
5. Nośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że kaseta jest zaopatrzona w występ kołowy ukształtowany wokół otworu środkowego wewnątrz kasety, który jest przeciwległy względem drugiej powierzchni podłoża, przy czym występ kołowy jest sprzężony z wewnętrzną częścią żebra pierścieniowego.