PL164242B1 - Klamra do polaczenia konców tasmy transportowej i urzadzenie do mocowania klamer PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 . Klamra do polaczenia konców tasmy transpo- rtowej przy pomocy dwóch przeciwleglych szeregów ta - kich klamer, które zawieraja zazebiajace sie elementy przegubowe, laczone sworzniem, przy czym kazda klam- ra posiada przewaznie ksztalt litery U tego rodzaju, zeby mogla byc nasadzona na odpowiedni koniec tasmy transportowej i mogla byc tam zamocowana za posred- nictwem zszywki z drutu metalowego w ksztalcie litery U, której ramiona sa wbijane przez otwory znajdujace sie w kablakach kazdej klamry. Jak i przez znajdujaca sie miedzy nimi tasme, znam ienna tym, ze w kablaku (3) kazdej klamry (1), który przeznaczony jest dla osa- dzenia koncówek zszywek (8), kazdy otwór (13) lezacy na przeciw ostrego konca (9) zszywki, polaczony jest poprzez wklesle przewezenie (14) usytuowane na powie- rzchni zewnetrznej kablaka (3), z drugim otworem (15), przeznaczonym dla przeprowadzenia tegoz ostrego kon- ca, który z powrotem jest wprowadzony do wnetrza klamry jest ponownie wcisniety w tasme (T) albo u sta- lony jest pomiedzy tasm a i odpowiednim kablakiem (3) klamry, co nastepuje automatycznie podczas zagiecia i dociskania konców zszywek (8) do kowadla (15), na którym spoczywaja klamry podczas mocowania ich na miejscu i podczas wbijania zszywek 6 Urzadzenie do mocowania klamer na jednym z konców tasmy transportowej przez wbijanie w klamry zszywek za pomoca trzpienia, przy czym klamry oparte sa na listwie tworzacej kowadlo, znamienne tym, ze listwa (16) posiada szereg wglebien (19a, 19b)... Fig. 8 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalakzu jest klamra do połączenia końców taśmy transportowej, tzn. jej dwóch odcinków między sobą. Odnosi się to szczególnie do klamer, których przekrój poprzeczny ma zasadniczo kształt zbliżony do litery U, i które zamocowane do końców obydwu odcinków taśmy tworzą przegub zawiasowy, przez który przechodzi sworzeń, powodując ich połączenie. Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do mocowania klamer.

Zamocowanie tego typu klamer odbywa się nitami w kształcie litery U lub zszywkami z drutu, których dwa ramiona zostają wciśnięte przez otwory w pierwszym kabłąku klamry,

164 242 następnie przez taśmę oraz wychodzą na zewnątrz przez otwory przeciwległe w drugim kabłąku klamry. Wbijanie zszywek dokonuje się za pomocą trzpienia, który jest nasadzony na grzbiet zszywki. Przy tym klamry ułożone są na płycie pełniącej rolę kowadła. W płycie wykonane są rowki, powodując zaginanie się ostrych końców zszywek i ich dociśnięcie do powierzchni zewnętrznej odpowiedniego kabłąka klamry.

Dla uzyskania niezawodnego zamocowania nasadzonych klamer konieczne jest stosowanie urządzeń lub maszyn do wbijania, zdolnych do wywoływania bardzo dużych nacisków celem wytworzenia wystarczającego połączenia przez zawinięcie wierzchołków zszywek na klamrach. A to wymaga użycia skomplikowanych i drogich maszyn.

Celem wynalazku jest wykonywanie klamer złączonych wspomnianego typu, które są takiej konstrukcji, że mogą być mocowane na miejscu, bez konieczności stosowania maszyn do wbijania.

W tym celu klamry według wynalazku charakteryzują się tym, że w kabłąku, w którym mają być ustalone końce zszywek, każdy otwór przeciwległy do ostrego końca zszywki połączony jest za pośrednictwem wklęsłego przewężenia, wykonanego na zewnętrznej powierzchni kabłąka, z innym otworem służącym dla przeprowadzenia ostrza, ażeby owo po zagięciu na klamrze mogło ponownie wejść do wnętrza klamry celem wciśnięcia się do taśmy lub też wciśnięcia się pomiędzy taśmę i kabłąk. To odbywa się automatycznie przy zaginaniu i dociskaniu końców zszywki do kowadła, na którym spoczywają klamry podczas wbijania i mocowania zszywek. Korzystnie przewidziane w kabłąkach klamer otwory wprowadzające i wyprowadzające dla przeprowadzenia ramion zszywek usytuowane są skośnie i znajdują się na różnych liniach wzdłużnych danej taśmy transportowej. Korzystnie klamra jest zamocowana dwoma zszywkami w kształcie litery U, zaś obydwie pary otworów przewidziane w każdym z kabłąków każdej klamry, usytuowane są w kształcie litery V.

Korzystnie wklęsłe przewężenie, umieszczone na powierzchni zewnętrznej kabłąka i przeznaczone do przyjęcia końcówek zszywek rozciąga się prostopadle względem pozycji X-Y, przewidzianej dla sworznia, a każdy zagięty koniec zszywek leży na jednej linii wzdłuż taśmy transportowej. Korzystnie przekrój poprzeczny elementu lub elementów przegubowych jest zakrzywiony wypukłością skierowaną do wewnątrz.

Ponieważ zaostrzone końce zszywek zamiast pozostania w stanie zagiętym na zewnętrznej powierzchni kabłąka wprowadzane są z powrotem do wnętrza klamer więc ulegają one zaryglowaniu. Z tego względu klamry zgodne z wynalazkiem mogą być mocowane bez przeszkód na miejscu, a więc bez konieczności stosowania bardzo dużego nacisku do zagięcia końców zszywek. Można więc zastosować urządzenie do wbijania o bardzo prostej konstrukcji, które jest również przedmiotem niniejszego wynalazku.

Urządzenie to zawiera z jednej strony trzpień, który może być wbijany ręcznie młotkiem lub podobnym narzędziem, a z drugiej - listwę służącą za kowadło, na której podparte są klamry podczas przebiegu mocowania. Jednakże urządzenie to znamienne jest tym, że listwa posiada szereg wgłębień, usytuowanych w regularnych odstępach, które służą jednocześnie do pozycjonowania mocowanych klamer oraz że posiada następujące po sobie gniazda dla osadzenia ręcznego narzędzia prowadzącego, które zawiera trzpień dla wbijania zszywek. Przy tym listwa tworząca kowadło dla oparcia zaostrzonych końców zszywek posiada łukowate rowki, w których ostrza końców ulegają takiemu przegięciu, że wchodzą do przewidzianego dla nich otworu.

Odpowiednio do innej cechy klamer według wynalazku przewidziane w ich kabłąkach otwory wprowadzające i wyprowadzające dla ramion zszywek usytuowane są skośnie, w taki sposób, że nie znajdują się na jednej linii wzdłuż taśmy. Dzięki temu zapobiega się powstaniu w taśmie mniej odpornych linii wzdłużnych, które pod wpływem przyłożonych sił mogłyby prowadzić do szybkiego jej pogorszenia. Odpowiednio do jeszcze innej cechy klamer według wynalazku, na zewnętrznej powierzchni kabłąka rozciąga się przewężenie przewidziane dla przyjęcia końcówek zszywek. Jest on umieszczony pod kątem prostym względem osi złącza. Przez to końce zszywek nie są wystawione na działanie sił rozrywających podczas przejścia taśmy przenośnikowej przez rolki prowadzące i bębny napędowe.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia szereg klamer do połączenia w cząstkowym widoku z góry, fig. 2 - szereg

164 242 klamer w cząstkowym widoku z dołu, fig. 3 - klamrę według fig. 1 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii III-III, fig. 4 - urządzenie do mocowania klamer w rzucie pionowym, fig. 5 - listwę tworzącą kowadło, będącą częścią składową niniejszego urządzenia, w cząstkowym widoku z góry, fig. 6 - narzędzie prowadzące trzpień wbijający z wyjętym trzpieniem w widoku z góry, fig. 7 - listwę tworzącą kowadło w miejscu, gdzie znajduje się w niej jeden z rowków prowadzących w przekroju poprzecznym w innej skali, fig. 8 - klamry po jej zamocowaniu na odcinku taśmy transportowej w przekroju poprzecznym, fig. 9 - połączenie dwóch klamer, umieszczonych w dwóch przeciwległych szeregach w widoku przekroju wzdłużnego wzdłuż linii IX-IX fig. 8.

Jak wyżej wspomniano, na fig. 1 do 2 przedstawione są bardzo małe części jednego szeregu klamer 1 połączenia zgodnego z wynalazkiem, w widoku z góry względnie z dołu. Każda z tych klamer ma przekrój poprzeczny przeważnie w kształcie litery U, tak, że jak to jest przedstawione na fig. 3 może być obustronnie nasadzona na koniec odcinka pasa transportowego T.

Każda klamra składa się z dwóch kabłąków 2 i 3, położonych jeden nad drugim, które dla uproszczenia ich późniejszego opisu nazwane będą jako kabłąk górny i kabłąk dolny. Znajdująca się między nimi część zakrzywiona jest tak wykrojona, że na każdej klamrze powstają jeden lub dwa elementy przegubowe 4. Jak to pokazano na fig. 1 i 2 klamry jednakowego szeregu posiadają po jednym lub dwa elementy przegubowe, usytuowane jeden po drugim. Dzięki temu dwa szeregi takich klamer, położonych na przeciw siebie, mogą przez zachodzenie ich elementów przegubowych na siebie i ich zgodność utworzyć kanał, w który może być wpasowany sworzeń 5 i połączyć je ze sobą.

Wszystkie klamry jednakowego szeregu są wykonane w jednym kawałku z folii metalowej, która jest odpowiednio obcięta i zagięta. Na jednej z powierzchni, w tym przypadku powierzchni dolnej, klamry jednakowego szeregu połączone są z sobą za pomocą mostka 6, który zawiera jedną słabszą linię 7, wzdłuż której można je później przełamywać. Odmienne klamry na stronie przeciwległej są od siebie całkowicie niezależne, jak to widać z fig. 1.

Dla ich późniejszego zamocowania na taśmie transportowej T każda z klamer 1 wyposażona jest w dwie zszywki 8, które są gotowe do użycia. Każda z tych zszywek wykonana jest z drutu metalowego, zagiętego w kształcie litery U, którego ostre końce 9 wbijane są w otwory 10, jakie przewidziane są w górnym kabłąku 2 każdej klamry. W tym położeniu zszywki 8 tworzą wypust nad klamrami, jak to jest pokazane na fig. 3.

Każda klamra jest więc wyposażona w dwie zszywki 8, które są gotowe do użycia. Zatem obydwa otwory wprowadzające 10 dla ostrych końców każdej zszywki usytuowane są skośnie, ażeby się nie znalazły na jednej wzdłużnej linii taśmy transportowej T. Jak uwidocznione jest na fig. 1 obydwie odpowiednie pary otworów 10 w górnym kabłąku 2 każdej klamry usytuowane są w kształcie litery V. Ponadto obydwa otwory 10 jednej pary połączone są za pośrednictwem wklęsłego przewężania 11, wykonanego w zewnętrznej powierzchni kabłąka 2 klamer. To przewężenie ma na celu wytworzenie częściowego gniazda dla górnej części 12 odpowiedniej zszywki 8.

Naprzeciwko każdego otworu wprowadzającego 10 w górnym kabłąku 2 klamer w ich dolnym kabłąku 3 znajduje się otwór wyprowadzający 13 o nieco większym przekroju poprzecznym. Przeznaczony on jest dla przyjęcia ostrego końca 9 zszywki, który wprowadzony był uprzednio do przeciwległego otworu 10.

Jednakże każdy otwór 13 zgodnie z podstawową cechą wynalazku połączony jest poprzez wklęsłe przewężenie 14 z innym otworem 15. Jak to będzie zaraz wyjaśnione; ten drugi otwór 15 przeznaczony jest do ustalenia ostrego końca 9 danej zszywki, po tym jak wystaje on z otworu 13 tak dalece, że wprowadzony zostaje od nowa do wnętrza klamer, jak to jest pokazane na fig. 8.

Należy tu zauważyć, że wklęsłe przewężenia 14 rozciągają się prostopadle względem pozycji X- Y, przewidzianej dla tworzenia 5. W rezultacie otwory 13 i 15 tej samej pary znajdują się na jednej linii wzdłużnej taśmy transportowej T.

Z uwagi na zaryglowanie uzyskane dzięki ponownemu wprowadzeniu ostrych końców 9 zszywek do wnętrza klamer, mogą one być mocowane na miejscu przy pomocy urządzenia do wbijania o bardzo prostej konstrukcji. Trzpień tego urządzenia wbijany jest ręcznie młotkiem

164 242 lub podobnym narzędziem, zapewniającym wciśnięcie zszywek(i) do oporu. Dla uzyskania skutecznego zamocowania klamer nie jest więc wymagane przyłożenie dużych nacisków.

Na figurach 4 do 7 przedstawione jest urządzenie do wbijania, skonstruowane specjalnie do mocowania klamer zgodnie z wynalazkiem. Zawiera ono poziomą listwę dla ustalenia szeregu klamer 1 podczas ich mocowania. Listwa ta może służyć jako kowadło dla zaginania ostrych wierzchołków zszywek. Urządzenie powyższe w kombinacji z listwą zawiera ruchome narzędzie 17, które służy za prowadnicę dla wciskania zszywek. Trzpień ten może być wbijany ręcznie młotkiem lub podobnym narzędziem.

Na górnej powierzchni listwy 16 usytuowanych jest naprzemiennie szereg wgłębień 19a i 19b i mianowicie każde naprzeciwko miejsca przewidzianego dla jednej z klamer 1. Wgłębienia 19a różnią się od wgłębień 19b tym, że zawierają wystający hak, który służy do tego żeby ustawić się między elementami przegubowymi klamry wyposażonej w dwa przeguby 4.

W ten sposób uzyskuje się dokładne pozycjonowanie wszystkich klamer jednakowego szeregu na listwie 16. Ustalenie klamer odbywa się przez równoczesne przetknięcie małego pręta metalowego 21 przez odpowiednie elementy przegubowe i przez przewidziany do tego celu otwór 22 w haku 20.

Wszystkie wgłębienia 19a i 19b posiadają otwarty od góry otwór pionowy 23 przeznaczony do przyjęcia kołka ustalającego 24, znajdującego się pod występem ruchomego narzędzia 17. W ten sposób wystarczy wprowadzić ten kołek do wnętrza jednego z otworów 23, żeby to narzędzie było zapozycjonowane, a jego trzpień 18 może spowodować zaciśnięcie obydwu zszywek 8 na odpowiedniej klamrze 1.

Należy tu zauważyć, że ten trzpień posiada przekrój poprzeczny o kształcie trapezowym, przez co może wciskać jednocześnie obydwie zszywki 8 jednej klamry. Kanał prowadzący 25 znajdujący się w narzędziu 17 posiada więc również przekrój poprzeczny o kształcie trapezowym.

Na listwie 16 w miejscu odpowiadającym położeniu wklęsłego przewężenia 14, jakie znajduje się na powierzchni zewnętrznej dolnego kabłąka 3, znajdują się również wklęsłe rowki 26 rozciągające się w tym samym kierunku. Zgodnie z przedstawieniem na fig. 7 każdy z tych rowków posiada w przekroju poprzecznym kształt krzywizny.

Jeśli jeden z ostrych końców 9 zszywki 8 po przejściu przez taśmę T wyjdzie ponownie z jednego z otworów wyprowadzających 13 w dolnym kabłąku 3, to wchodzi do jednego z wklęsłych rowków 26 na listwie 16, tak jak pokazano na fig. 7. A to wywołuje zakrzywienie ostrego końca na kształt 9a i następnie jego uniesienie w kształcie 9b, aż wejdzie do odpowiedniego otworu 15 w kabłąku 3. W ten sposób ostry koniec jest zmuszony ponownie wejść do wnętrza klamry, co zapewnia jej zaryglowanie na miejscu.

Zależnie od długości ramion użytych zszywek 8 ich wierzchołki mogą być następnie wciśnięte w taśmę T albo wejść między taśmę i odpowiedni kabłąk 3 klamry. Patrz przedstawienie na fig. 8 w obydwu przypadkach uzyskuje się tak skuteczne zaryglowanie wierzchołków zszywek, że nie mogą się rozłączyć pod wpływem sił zawartych w klamrach. Dlatego można uzyskać skuteczne zamocowanie klamer, będących przedmiotem niniejszego wynalazku przy zastosowaniu bardzo prostego, ręcznie uruchamianego urządzenia do wbijania, przedstawionego na fig. 4 do 7.

Należy jeszcze zwrócić uwagę, że kierunek wklęsłych przewężeń, mieszczących się na zewnętrznej powierzchni dolnego kabłąka 3 klamry, pozwala na to, że końce każdej zszywki 8 usytuowane są wzdłuż wzdłużnych linii taśmy transportowej. Dzięki temu zapobiega się poddaniu końców zszywek działaniu sił rozrywających podczas przejścia taśmy przenośnikowej przez rolki prowadzące i bębny napędowe.

Dalsza, już wspomniana zaleta klamer wykonanych zgodnie z wynalazkiem, polega na tym, że otwory przebijające taśmę powstałe od obu ramion zszywki nie leżą na jednej linii wzdłuż taśmy, a to dzięki skośnemu usytuowaniu otworów wprowadzających 10 i wyprowadzających

13. Pizez to zapobiega się powstaniu wewnątrz taśmy osłabionych linii wzdłużnych.

Zgodnie z dalszą zaletą klamer wykonanych według wynalazku, ich elementy przegubowe 4 posiadają przekrój poprzeczny w kształcie krzywizny, której wypukłość 27 skierowała jest do wewnątrz klamry (patrz fig. 9). W ten sposób siły przenoszone przez elementy przegubowe 4 i

164 242

4a na sprężysty sworzeń mają na celu wywołanie na nim pofalowali, podczas gdy klamry z przeciwległych szeregów 1i 1a są ze sobą sprzężone. Ale to chroni sworzeń przed jakimkolwiek kontaktem z ostrymi krawędziami elementów przegubowych 4 i 4a i dzięki temu unika się niebezpieczeństwa jego zużycia i ścięcia.

Claims (6)

1. Klamra do połączenia końców taśmy transportowej przy pomocy dwóch przeciwległych szeregów takich klamer, które zawierają zazębiające się elementy przegubowe, łączone sworzniem, przy czym każda klamra posiada przeważnie kształt litery U tego rodzaju, żeby mogła być nasadzona na odpowiedni koniec taśmy transportowej i mogła być tam zamocowana za pośrednictwem zszywki z drutu metalowego w kształcie litery U, której ramiona są wbijane przez otwory znajdujące się w kabłąkach każdej klamry, jak i przez znajdującą się między nimi taśmę, znamienna tym, że w kabłąku (3) każdej klamry (1), który przeznaczony jest dla osadzenia końcówek zszywek (8), każdy otwór (13) leżący na przeciw ostrego końca (9) zszywki, połączony jest poprzez wklęsłe przewężenie (14) usytuowane na powierzchni zewnętrznej kabłąka (3), z drugim otworem (15), przeznaczonym dla przeprowadzenia tegoż ostrego końca, który z powrotem jest wprowadzony do wnętrza klamry jest ponownie wciśnięty w taśmę (T), albo ustalony jest pomiędzy taśmą i odpowiednim kabłąkiem (3) klamry, co następuje automatycznie podczas zagięcia i dociskania końców zszywek (8) do kowadła (16), na którym spoczywają klamry podczas mocowania ich na miejscu i podczas wbijania zszywek.

2. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że przewidziane w kabłąkach (2 i 3) klamer (1) otwory wprowadzające (10) i wyprowadzające (13) dla przeprowadzenia ramion zszywek usytuowane są skośnie i znajdują się na różnych liniach wzdłużnych danej taśmy (T).

3. Klamra według zastrz. 2, znamienna tym, że jest zamocowana dwoma zszywkami w kształcie litery U, zaś obydwie pary otworów (10,13) przewidziane w każdym z kabłąków (2, 3) każdej klamry, usytuowane są w kształcie litery V.

4. Klamra według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienna tym, że wklęsłe przewężenie (14), umieszczone na powierzchni zewnętrznej kabłąka (3) i przeznaczone do przyjęcia końców zszywek (8) rozciąga się prostopadle względem pozycji X-Y, przewidzianej dla sworznia (5), a każdy zagięty koniec zszywek (8) leży na jednej linii wzdłuż taśmy (T).

5. Klamra według zastrz. 1, znamienna tym, że przekrój poprzeczny elementu lub elementów przegubowych (4) jest zakrzywiony wypukłością skierowaną do wewnątrz.

6. Urządzenie do mocowania klamer na jednym z końców taśmy transportowej przez wbijanie w klamry zszywek za pomocą trzpienia, przy czym klamry oparte są na listwie tworzącej kowadło, znamienne tym, że listwa (16) posiada szereg wgłębień (19a, 19b) w regularnych odstępach, do pozycjonowania klamer (1) oraz następujące po sobie gniazda dla umiejscowienia ruchomego narzędzia (17) z prowadzeniem, przy czym narzędzie (17) posiada trzpień (18) dla wbijania zszywek (8), zaś listwa (16) tworzy kowadło, posiadające rowki (26) w kształcie krzywizny dla zaginania wierzchołków (9) zszywek, które po zagięciu wchodzą do otworu (15), znajdującego się w odpowiednim kabłąku (3) klamer.