PL164190B1 - Kineskop kolorowy PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 K ineskop kolorow y zaw ierajacy banke szklana, z której odpom pow ano powietrze, m ajaca prostokatna plyte czolow a o dw óch dluzszych i dw óch krótszych kra- w edziach, która to plyta czolow a ma wieksza os rów no- legla do dluzszych krawedzi i mniejsza os rów nolegla do krótszych kraw edzi oraz dwie przekatne laczace przeciw - legle czesci narozne plyty czolowej, k tóra to plyta czo- low a obejm uje zespól maski cieniowej zam ontow anej w przestrzeni ograniczonej plyta czolow a, przy czym zespól maski cieniowej jest zam ontow any za pom oca elem en- tów w sporczych, usytuowanych w czterech czesciach naroznych plyty czolowej, a elem enty wsporcze zapew- niaja kom pensacje term icznego rozszerzania sie zespolu maski cieniowej, przejawiajacego sie jak o przem ieszcze- nie zespolu m aski cieniowej w kierunku ekranu kine- skopu w m iare rozszerzenia sie term icznego zespolu m aski cieniowej, przy czym elementy wsporcze w kazdym z obszarów naroznych plyty czolowej skladaja sie z bol- ców osadzonych w bance szklanej, sprezynek majacych otw ory, przez które przechodza bolce oraz plytek przys- paw anych miedzy sprezynkam i a zespolem m aski cie- niow ej, znamienny tym , ze bolce (44) sa nieco przesuniete od przekatnych (D) w kierunku ku wiekszej osi (X - X). F I G. 4 PL PL PL PL

Description

Niniejszy wynalazek dotyczy kineskopów kolorowych z maskami cirainoymi przymocowanymi do ramki peryferyjnej, która znajduje się w stanie zawieszonym względem ekranu lumieoforowego, a zwłaszcza udoskonalonych środków przrznaczoaych do zαwieszαain zespołu ramka-maska cirainwa w częściach narożnych w takim kineskopie.

W większości stosowanych obecnie rodzajów kineskopów kolorowych ramka peryferyjna podtrzymująca maskę cieniową jest podwirsznea w przestrzeni, ngrαnicznnej płytą czołową za pomocą sprężyn, które są przyspaorne bezpośrednio do ramki albo do płytek, które z kolei są przymocowane do ramki. W przypadku bezpośredniego przyspαonnia sprężynek do ramki, sprężynki są wytwarzane z materiałów bimrtnliczaych, natomiast w drugim przypadku, gdy sprężynki są przydawane do płytek, bimetalicznymi są płytki. Gdy sprężynki lub płytki nagrzewają się w wyniku przennszrnir ciepła od maski przez ramkę, materiały bimetaliczne wydłużają się różnicowo, przez co zginanie sprężynek lub płytek powoduje przemieszczanie zespołu ramka-maska cieniowa w kierunku ekranu, nałożonego na płytę czołową.

Znane jest zastosowanie trzech lub czterech sprężynek do mocowania zespołu óamea-masen cieniowa, wewnątrz prostokątnej płyty czołowej kineskopu. W układzie mocowania z trzema sprężynkami, jedna sprężynka jest zwykle umieszczona w górnym środku maski, a dwie inne sprężynki są umieszczaar przy bocznych ściankach kineskopu między środkami bocznych krawędzi maski a dwoma dolnymi częściami narożnymi maski. W układzie mocowania z czterema sprężynkami, sprężynki zwykle są umieszczaar w górnym i dolnym środku maski i w prawym i lewym środku maski. W obu układach mocowania (z trzema lub czterema sprężynkami) opisanych

164 190 3 powyżej zapewnia się możliwość lekkiego zginania i przemieszczania względem płyty· czołowej w czasie wytwarzania i/lub eksploatacji kineskopu względem płyty czołowej.

W znanych środkach do minimalizacji zgięć i przesunięć zespołu ramka-maska cieniowa są wykorzystywane wsporniki, podtrzymujące sprężynki w czterech częściach narożnych ramki. Rozwiązania zapewniające takie mocowanie wsporników w częściach narożnych są ujawnione w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 723 088 udzielonym Sone'owi i innym w dniu 2 lutego 1988 roku i w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 728 853, udzielonym Sone'owi i innym w dniu 1 marca 1988 roku.

Problem, jaki powstaje, jest związany z zastosowaniem wsporników narożnych maski cieniowej w kineskopach z ekranem c stosunku długości do szerokości równym 16:9, w których brakuje miejsca dla wsporników w obszarach narożnych, które by pozwoliły na odpowiednie ustawienie i wyjmowanie maski. Brak miejsca jest wynikiem zmniejszenia kąta (29,36°) między przekątną kineskopu a większą osią płyty czołowej w kineskopach z ekranami o stosunku długości do szerokości równym 16:9, w porównaniu z odpowiednim kątem (35,87°) w kineskopach z ekranami o stosunku długości do szerokości równym 4:3. Gdy części narożne ramki maski cieniowej są ścięte w taki sposób, aby tworzyły kąt prosty z przekątną płyty czołowej kineskopu z ekranem, w którym stosunek długości do szerokości wynosił 16:9, prześwit między wspornikiem maski a dłuższą krawędzią płyty czołowej kineskopu staje się bardzo mały. Dlatego korzystna jest taka modyfikacja wsporników maski cieniowej, która pozwoliłaby zwiększyć odstęp w kineskopie, korzystnie z ekranem o stosunku długości do szerokości równym 16:9, między wspornikiem maski cieniowej a dłuższą krawędzią płyty czołowej.

Udoskonalony kineskop kolorowy zawiera bańkę szklaną, z której odpompowano powietrze, z prostokątną płytą czołową o dwóch dłuższych i o dwóch krótszych krawędziach. Zespół płyty czołowej obejmuje również zespół maski cieniowej zamontowany w przestrzeni, ograniczonej płytą czołową, za pomocą wsporników, które są usytuowane w częściach narożnych płyty czołowej. Wsporniki w każdym punkcie mocowania obejmują bolce osadzone w szkle bańki oraz sprężynki, mające otwory, przez które przechodzą bolce.

Udoskonalenie polega na tym, że bolce są usytuowane w pewnej niewielkiej odległości od przekątnych płyty czołowej w punktach usytuowanych między przekątnymi a osią większą.

Wynalazek zostanie bliżej objaśniony w przykładzie wykonania, w oparciu o załączony rysunek, na którym fig. 1 przedstawia w przekroju podłużnym kineskop kolorowy według wynalazku, fig. 2 _przedstawia w widoku od dołu jedną czwartą części płyty czołowej i zespół ramka-maska cieniowa kineskopu z fig. 1, fig. 3 przedstawia w częściowym przekroju część narożną płyty czołowej oraz zespół ramka-maska cieniowa z fig. 2, fig. 4 przedstawia w częściowym przekroju w widoku z góry część narożną płyty czołowej oraz zespół ramka-maska cieniowa, z bolcem i wspornikiem maski przesuniętym względem przekątnej kineskopu, bez maski, w przekroju wzdłuż linii 4 - 4 z fig. 3, a fig. 5 przedstawia w częściowym przekroju w widoku z góry część narożną płyty czołowej i zespołu ramka-maska cieniowa, z bolcem i wspornikiem maski, usytuowanym w punkcie, leżącym na przedłużeniu przekątnej kineskopu, przy zdjętej masce.

Figura 1 przedstawia prostokątny kineskop kolorowy 8 mający bańkę szklaną 10, zawierającą prostokątną płytę czołową 12, cylindryczną szyjkę 14 połączoną poprzez część stożkową 16zpłytą czołową 12. Płyta czołowa 12 składa się z części ekranowej 18 i kołnierza peryferyjnego lub ścianek bocznych 20, który to kołnierz 20 jest przyspawany do części stożkowej 16. Płyta czołowa 12 ma dwie osie ortogonalne: większą oś X równoległą do większej krawędzi płyty czołowej 12 (zwykle poziomej) oraz mniejszą oś Y równoległą do mniejszej krawędzi płyty czołowej (zwykle pionowej). Osie większa i mniejsza są prostopadłe do głównej osi podłużnej kineskopu Z, która przechodzi przez środek szyjki 14 i środek płyty czołowej 12. Mozaikowy trójkolorowy ekran luminoforowy 22 jest nałożony na wewnętrzną powierzchnię części ekranowej 18 płyty czołowej. Korzystnym jest, gdy luminofor ekranowy jest utworzony z dużej liczby pasków luminoforowych, zasadniczo równoległych do mniejszej osi Y. Jako rozwiązanie alternatywne, ekran może być ekranem punktowym. Wielootworowa elektroda selekcji kolorów 24, zwana inaczej maską cieniową, jest zamontowana w sposób rozłączny za pomocą udoskonalonych śtodków według wynalazku w uprzednio ustalonej odległości od ekranu 22. Wyrzutnia elektronowa 26 jest zamontowana

164 190 współśrodkowo wewnątrz szyjki 14 i jest przeznaczona do generowania i kierowania trzech wiązek elektronów przez maskę cieniową 24 ku ekranowi 22.

Kineskop, przedstawiony na figurze 1, jest zaprojektowany tak, aby można było zastosować go z zewnętrznym magnetycznym zespołem odchylającym, takim jak zespół odchylający 28, umieszczony w pobliżu miejsca połączenia szyjki z częścią stożkową. Przy doprowadzaniu do uzwojeń odchylających 28 napięć wzbudzających, przepływające przez te uzwojenia prądy wytwarzają odchylające pola magnetyczne, które powodują odchylenie wiązek elektronów w kierunkach poziomym i pionowym tak, iż na ekranie 22 powstaje prostokątna osnowa obrazu. Maskacieniowa 24 jest częścią zespołu 30 ramka-maska cieniowa, który to zespół obejmuje ramkę peryferyjną 32. Zespół ramka-maska cieniowa 30 jest pokazana na figurach 1, 2, 3, 4, jako umieszczony w przestrzeni ograniczonej płytą czołową 12. Zespół 30 ramka-maska cieniowa jest przymocowany do płyty czołowej 12 za pomocą czterech udoskonalonych wsporników 34, z których jeden jest pokazany na figurach 2, 3, 4. Ramka 32 składa się z dwóch zasadniczo prostokątnych kołnierzy: pierwszego kołnierza 36 i drugiego kołnierza 38, połączonych tak, że w przekroju poprzecznym takie połączenie ma kształt litery L. Pierwszy kołnierz 36 odchodzi od diugiego kołnierza 38 w kierunku ku ekranowi 22. Drugi kołnierz 38 odchodzi od pierwszego kołnierza 36 w kierunku ku środkowej osi podłużnej Z kineskopu 8. Cztery części narożne 42 ramki 32 są ścięte tak, że tworzą zasadniczo prosty kąt z osią A elementów mocujących. Maska cieniowa 24 ma część wypukłą 25 z otworami, tworzącą część perforowaną maski cieniowej, część nieperforowaną 27 dookoła części perforowanej 25 oraz obejmę 29, odgiętą od części nieperforowanej 27 w kierunku od ekranu 22. Maska 24 jest umieszczona wewnątrz ramki 32 i przyspawana do wewnętrznej powierzchni pierwszego kołnierza 36.

Środki mocujące zespół ramka-maska cieniowa znajdują się w każdej z części narożnych ramki i płyty czołowej. Każdy środek mocujący 34 składa się z bolca 44, sprężynki 46 i płytki 48. Każdy bolec 44 ma kształt stożka, jest wykonany z metalu i osadzony w ściance bocznej 20 płyty czołowej. Każda płytka 48 jest przyspawana jednym końcem do kołnierza 36 w ściętej części narożnej ramki 32. Jeden koniec sprężynki 46 jest połączony z drugim końcem płytki 48. W sprężynce 46, na jej swobodnym końcu, wykonany jest otwór 50, przez który przechodzi stożkowa część bolca 44. Na figurze 4 przedstawiono ramkę 32 maski cieniowej oraz elementy wsporcze 34 ze sprężynką 46, jak widzi ją obserwator, patrzący w kierunku od ekranu. Dla uproszczenia, ominięte jest na tej figurze kreskowanie przekrojów poprzecznych szklanej płyty czołowej i maski cieniowej. Linie ciągłe 50 wyznaczają wewnętrzną powierzchnię płyty czołowej będącą powierzchnią przekroju poprzecznego, przy tym również przekroju dokonanego na poziomie górnej części sprężynki 46 i płytki 48. Linia kreskowana 52 zaznacza na wewnętrznej powierzchni płyty czołowej 12 kontury na poziomie płaszczyzny bolca. Linie kreskowane 54 i 56 wyznaczają krawędzie spawania płyty czołowej 12. Linia D określa rzeczywistą przekątną płyty czołowej kineskopu, natomiast linia A określa oś bolca 44, sprężynki 46 i płytki 48. Przekątna D jest linią, która przechodzi przez środki zaokrągleń przeciwległych części narożnych płyty czołowej i przez środek płyty czołowej. Ogólnie, przekątna D płyty czołowej pokrywa się z przekątną części ekranowej kineskopu. Jak pokazano na rysunku, oś A bolca jest przesunięta względem rzeczywistej przekątnej kineskopu w kierunku ku większej osi X kineskopu. W kineskopie, w którym stosunek długości do szerokości ekranowej wynosi 16:9, przekątna D tworzy kąt z większą osią X równy 29,36°. W udoskonalonym kineskopie, którego przekątna część ekranowej wynosi 34 cala (86cm), bolce są przesunięte mniej więcej o 3,00 mm w pionie od przekątnej płyty czołowej ku osi większej kineskopu. Oś A bolca tworzy kąt, równy 29,014°, z większą osią X. Przesunięcie bolca 44 o 3,00 mm zapewnia prześwit, oznaczony na rysunku literą E, między bliższym .końcem sprężynki 46 a ścianką boczną płyty czołowej w miejscu, w którym ten prześwit jest wyznaczony linią 50 a przedłużeniem górnej części sprężynki 46 oraz przxświt F między końcówką dalszego końca 46 a ścianką boczną płyty czołowej w miejscu plz<oCl0dzenia linii 52.

Przykład udoskonalonego rozwiązania według wynalazku przedstawiony na fig. 4, w którym to rozwiązaniu oś bolca mocującego jest przesunięta względem przekątnej płyty czołowej kineskopu, moż.e być porównany z rozwiązaniem, w którym nie stosuje się przesunięcia osi bolca mocującego, przedstawionym na fig. 5. Elementy składowe przedstawione na fig. 5 identyczne z

164 190 elementami składowymi rozwiązania, przedstawionego na figurze 4, mają takie same oznaczenia liczbowe, jednakże oznaczone znaczkiem „prim“. Na figurze 5 przedstawiono kineskop z prześwitem E' między bliższym końcem sprężynki 46' a płytą czołową w miejscu, zaznaczonym linią 50' oraz z prześwitem F' między zakończeniem dalszego końca sprężynki 46' a płytą czołową w miejscu zaznaczonym linią 54'.

W udoskonalonym przykładzie wykonania wynalazku przedstawionym na figurze 4, sprężynki 46 i płytki 48 są nieco szersze, przez co mają większą wytrzymałość niż sprężynki 46' i płytki 48', odpowiednio, w kineskopie z fig. 5. Nawet przy zastosowaniu szerszych sprężynek i szerszych płytek prześwity E i F w udoskonalonym rozwiązaniu z fig. 4 są większe niż prześwity E' i F' w kineskopie z fig. 5. W kineskopach, w których stosunek długości do szerokości części ekranowej wynosi 18:9, a przekątna - 34 cala (86 cm) prześwity F i E kineskopu z przesunięciem osi bolców wynoszą, odpowiednio, 3,47 mm i 4,47 mm, natomiast prześwity E' i F' w kineskopie z fig. 5 wynoszą, odpowiednio, 1,59 mm i 2,16 mm. Zwiększenie prześwitów umożliwia zastosowanie sprężynek o zwiększonej wytrzymałości mechanicznej, jak również ułatwia ustawianie i wyjmowanie zespołu ramka-maska cieniowa z płyty czołowej.

Chociaż niniejszy wynalazek został opisany w odniesieniu do kineskopu mającego maskę cieniową przymocowaną do wzmacniającej ramki peryferyjnej, rozwiązanie według wynalazku może być zastosowane w kineskopie, w którym peryferyjne wzmocnienie maski cieniowej stanowi integralną część maski cieniowej, bez zastosowania osobnej ramki.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kineskop kolorowy zawierający bańkę szklaną, z której odpompowano powietrze, mającą prostokątną płytę czołową o dwóch dłuższych i dwóch krótszych krawędziach, która to płyta czołowa ma większą oś równoległą do dłuższych krawędzi i mniejszą oś równoległą do krótszych krawędzi oiaz dwie przekątne łączące przeciwległe części narożne płyty czołowej, która to płyta czołowa obejmuje zespół maski cieniowej zamontowanej w przestrzeni ograniczonej płytą czołową, przy czym zespół maski cieniowej jest zamontowany za pomocą elementów wsporczych, usytuowanych w czterech częściach narożnych płyty czołowej, a elementy wsporcze zapewniają kompensację termicznego rozszerzania się zespołu maski cieniowej, przejawiającego się jako przemieszczenie zespołu maski cieniowej w kierunku ekranu kineskopu w miarę rozszerzenia się termicznego zespołu maski cieniowej, przy czym elementy wsporcze w każdym z obszarów na· rożnych płyty czołowej składają się z bolców osadzonych w bańce szklanej, sprężynek mających otwory, przez które przechodzą bolce oraz płytek przyspawanych między sprężynkami a zespołem maski cieniowej, znamienny tym, że bolce (44) są nieco przesunięte od przekątnych (D) w kierunku ku większej osi (X - X).
2. 2. Kineskopwedług zastrz.v 1 ,znamienyytym, że płyta zzołowa (12) ma zęęść ekranową ,której •stosunek długości do szerokości wynosi (6:9.
3. 3. Kineskop według zastrz. 2, znamienny tym, że każda przekątna (D) płyty czołowej (12) tworzy kąt równy 29,36° z większą osią (X - X), a środkowe osie podłużne (A) każdego bolca (44) tworzą kąty równe około 29,0(4° z większą osią (X - X).
4. 4. Kineskop według zastrz. 2, znamienny tym, że płyta czołowa (12) ma przekątną części rkranowrj o długości 36 cali (86cm), a bolce (44) są przesunięte o około 3mm w pionie od przekątnej (D) płyty czołowej (12) w kierunku ku większej osi (X - X) płyty czołowej (12).