NL8902579A - Schakeling in een beeldweergeefinrichting met een videosignaalverwerkingsschakeling en een lijnsynchroniseerschakeling. - Google Patents

Description

N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

"Schakeling in een beeldweergeefinrichting met een videosignaalverwerkingsschakeling en een lijnsynchroniseerschakeling"

De uitvinding heeft betrekking op een schakeling in een beeldweergeefinrichting, bevattende een videosignaalverwerkingsschakeling ten behoeve van een inkomend videosignaal en een lijnsynchroniseerschakeling voor het opwekken van een referentiesignaal ten behoeve van de horizontale aftasting op een beeldweergeefscherm, met een signaalgenerator voor het opwekken van het referentiesignaal en van een kloksignaal ten behoeve van de videosignaalverwerkingsschakeling en met een fazeregellus voor het regelen van de signaalgenerator, welke regellus een fazediskrirainatorschakeling bevat met een eerste ingang voor het ontvangen van een lijnsynchroniseersignaal dat in het inkomende videosignaal aanwezig is, een tweede ingang voor het ontvangen van het referentiesignaal en een uitgang die gekoppeld is met een regelingang van de signaalgenerator voor het toevoeren van een regelsignaal aan deze ingang, waarbij in de synchrone toestand van de regellus het referentiesignaal dezelfde frekwentie en nagenoeg dezelfde faze heeft als het lijnsynchroniseersignaal en waarbij de kloksignaalfrekwentie gekoppeld is met de frekwentie van het referentiesignaal.

Een dergelijke schakeling voor het verwerken van videosignalen, bijvoorbeeld kleurentelevisiesignalen, is voorgesteld in de niet-voorgepubliceerde Nederlandse octrooiaanvrage 8801415 (PHN 12.586). De videosignaalverwerkingsschakeling daarin is een digitale schakeling met een kloksignaal voor het bemonsteren van de video-informatie, het opslaan, het verwerken en het uitlezen daarvan. De frekwentie van het kloksignaal is gekoppeld met de frekwentie van het referentiesignaal zodat monsters van achtereenvolgende lijnen onder elkaar worden weergegeven op het weergeefscherm, met het voordeel dat de genoemde bewerkingen van de video-informatie, bijvoorbeeld interpolatie, op eenvoudige wijze plaatsvinden.

Het is echter gebleken dat zelfs bij een konstant gebleven lijnfrekwentie een verstoring kan optreden in de frekwentie van het referentiesignaal. en wel tijdens het optreden van de impulsen die .in het lijnsynchroniseersignaal aanwezig zijn. In de synchrone toestand van de fazeregellus heeft namelijk het uitgangssignaal van de faze-diskriminator gedurende de eerste helft van een lijnsynchroniseerimpuls een bepaalde polariteit ten opzichte van een nagenoeg konstante waarde die het tussen de impulsen heeft, en gedurende de tweede helft van de impulsen heeft dit signaal de andere polariteit. Na de impuls neemt het genoemde signaal dezelfde waarde aan als daarvoor. In de niet-synchrone toestand van de fazeregellus is de verstoring ook aanwezig, zij het dat de waarde van het signaal na het optreden van de impuls niet gelijk is aan de waarde daarvoor, waardoor de frekwentie en/of de faze van de oscillator geregeld worden. Hieruit blijkt dat het regelsignaal een rimpel vertoont met als gevolg een variatie van de frekwentie en derhalve van de faze van het referentiesignaal. Als er geen fazeverschil is tussen de signalen aan de ingangen van de fazediskriminator, is deze fazedraaiing over één lijnperiode exakt nul. De genoemde verstoring is bijvoorbeeld in de Nederlandse octrooiaanvrage 8702538 (PHN 12.303) beschreven.

Bij vele toepassingen van dergelijke lijnfazeregellussen wordt geen noemenswaardige hinder ondervonden van de bovengenoemde verstoring, maar bij beeldweergeefinrichtingen van hoge kwaliteit kan de verstoring een fout in de weergave veroorzaken die onacceptabel is. De bewerkingen van de video-informatie introduceren namelijk vertragingen, met het gevolg dat de uitlezing van de video-informatie ook kan plaatsvinden tijdens het optreden van de lijnsynchroniseerimpulsen in het inkomende videosignaal, in welke tijd de klok dus verstoord wordt. Wordt bijvoorbeeld de eis gesteld dat de door de verstoring veroorzaakte fazedraaiing, in tijd uitgedrukt, kleiner moet zijn gedurende een lijnperiode dan 5 ns, dan blijkt dat gangbare lijnfazeregellussen een grotere verstoring veroorzaken, bijvoorbeeld ongeveer 14 ns in het geval van de geïntegreerde schakeling TDA 2579 van Philips, en zijn daarom niet zonder meer bruikbaar.

De verstoring kan worden gereduceerd door een grotere ti.jdkonstante te kiezen voor de lijnfazeregellus, maar dit heeft een slechter gedrag van de lus tijdens het invangen tot gevolg. Het nadelige effekt van de verstoring kan worden voorkomen door ervoor te zorgen dat video-informatie niet uitgelezen kan worden gedurende het optreden van een lijnsynchroniseerimpuls. Dit vergt echter een extra geheugen. De in de Nederlandse octrooiaanvrage 8203556 (PHN 10.437) beschreven schakeling heeft een omschakeling, waarbij in de synchrone toestand van de regellus het referentiesignaal geregeld wordt naar de voorflank van de lijnsynchroniseerimpuls. De verstoring wordt hier door het referentiesignaal geleverd en is kleiner naarmate de impuls in dit signaal korter is. Nadelen hiervan zijn een slechter ruisgedrag, daar de regelinformatie door slechts één flank van de synchroniseerimpuls wordt gegeven, en de fazefout die ontstaat tijdens de omschakeling. Een andere mogelijkheid is om het regelsignaal eerst te bemonsteren en gedurende één lijnperiode vast te houden, waardoor een konstant regelsignaal ten behoeve van de signaalgenerator en derhalve een vaste frekwentie worden verkregen. Omdat de fazefout slechts één keer per lijn bepaald wordt, heeft de regellus echter al een bemonsterend karakter. Het blijkt dat door deze tweede bemonstering een tweede-ordelus in een derde-ordelus verandert, hetgeen, vooral voor snelle lussen, een zeer slechte sprongresponsie ten gevolg heeft. Deze gaat onacceptabel slingeren.

Met de uitvinding wordt beoogd een schakeling van de bovengenoemde soort te verschaffen, waarbij de beschreven verstoring geen nadelige gevolgen heeft op de weergave van de video-informatie, en daartoe vertoont een schakeling volgens de uitvinding het kenmerk dat met de signaalgenerator een kompensatieschakeling gekoppeld is voor het opwekken van een kompensatiesignaal tijdens het optreden van impulsen in het lijnsynchroniseersignaal en voor het toevoeren van het kompensatiesignaal aan de regelingang van de generator, waarbij de herhalingsfrekwentie van het kompensatiesignaal de frekwentie van het referentiesignaal is en waarbij in de synchrone toestand van de fazeregellus het signaal aan de genoemde ingang nagenoeg konstant is gedurende de gehele periode van het lijnsynchroniseersignaal.

Door deze maatregel wordt een kompensatiesignaal verkregen met een zodanig verloop met de tijd dat het een rimpel vertoont tijdens het optreden van de lijnsynchroniseerimpulsen. Bij een juist ontwerp kompenseert deze rimpel de rimpel in het uitgangssignaal van de fazediskriminator, waardoor het signaal aan de regelingang van de signaalgenerator nagenoeg konstant is in de synchrone toestand van de fazeregellus. De frekwentie van het referentiesignaal varieert nagenoeg niet en derhalve de kloksignaalfrekwentie voor de videoverwerking ook niet. Is een fazefout wel aanwezig tussen het inkomende synchroniseer- signaal en het referentiesignaal, dan zal er wel een variatie in het regelsignaal zijn en derhalve een extra fazedraaiing, maar in dat geval, geldt ook niet de eis dat de frekwentie van de generator konstant moet zijn gedurende een lijn. Fazefouten verschijnen in het weergegeven beeld totdat de generator de juiste frekwentie. en nagenoeg de juiste faze heeft. Deze fouten overheersen de klokfouten. Omdat de faze van het kompensatiesignaal onder alle omstandigheden vastligt ten opzichte van het referentiesignaal, is de bijdrage van het kompensatiesignaal aan het regelsignaal konstant en heeft dit signaal geen invloed op het gedrag van de regellus.

Met voordeel vertoont de schakeling het kenmerk dat de fazediskriminatorschakeling een derde ingang heeft voor het ontvangen van een tweede signaal uit de signaalgenerator dat impulsen bevat met in wezen dezelfde duur als de lijnsynchroniseerimpulsen en die in de synchrone toestand van de regellus nagenoeg gelijktijdig optreden met de lijnsynchroniseerimpulsen, waarbij het signaal aan de uitgang van de fazediskriminatorschakeling het kompensatiesignaal bevat. Door deze maatregel wordt het kompensatiesignaal door de fazediskriminatorschakeling zelf opgewekt.

In een eenvoudige uitvoering vertoont de schakeling het kenmerk dat de fazediskriminatorschakeling een eerste en een tweede fazediskriminator bevat, waarbij de eerste diskriminator een eerste ingang heeft die de eerste ingang is van de fazediskriminatorschakeling, alsmede een tweede ingang die de tweede ingang is van de fazediskriminatorschakeling, waarbij de tweede diskriminator een eerste ingang heeft die de derde ingang is van de fazediskriminatorschakeling, alsmede een tweede ingang die gekoppeld is met de tweede ingang van de fazediskriminatorschakeling, en waarbij de uitgangen van beide diskriminatoren gekoppeld zijn met elkaar en met de uitgang van de fazediskriminatorschakeling. Bij een juist ontwerp wekt de tweede fazediskriminator een signaal op dat het uitgangssignaal van de eerste fazediskriminator kompenseert, zodat in het regelsignaal geen rimpel aanwezig is.

Op eenvoudige wijze kunnen de twee fazediskriminatoren worden gekombineerd. De schakeling vertoont dan het kenmerk dat de fazediskriminatorschakeling een eerste bron bevat die bestuurd wordt door de signalen aan de eerste en de tweede ingang van de genoemde schakeling en die gekoppeld is met de uitgang daarvan voor het toevoeren van informatie aan een opslagelement, alsmede een tweede bron die bestuurd wordt door de signalen aan de tweede en de derde ingang van de genoemde schakeling en die gekoppeld is met de genoemde uitgang voor het onttrekken van informatie aan het opslagelement, waarbij de in het opslagelement aanwezige resulterende informatie het regelsignaal vormt voor toevoer aan de regelingang van de signaalgenerator.

De uitvinding zal bij wijze van voorbeeld aan de hand van de bijgaande figuren nader worden toegelicht. Hierin tonen: figuur 1 een principeschema van een schakeling volgens de uitvinding; figuur 2 golfvormen die nuttig zijn voor het begrijpen van de uitvinding; figuur 3 golfvormen die in de schakeling van figuur 1 optreden in een ideaal geval; figuur 4 golfvormen die in de schakeling van figuur 1 optreden in een meer realistisch geval; en figuur 5 een meer gedetailleerd schema van een uitvoering van de fazediskriminatorschakeling van figuur 1.

In figuur 1 stelt 1 een fazediskriminator voor. Aan een eerste ingang A hiervan wordt een impulsvormig lijnsynchroniseersignaal Syric en aan een tweede ingang B wordt een van een regelbare signaalgenerator 2 afkomstig rechthoekvormig referentiesignaal Ref toegevoerd. Aan een uitgang van diskriminator 1, die via een nog te beschrijven trap verbonden is met een aansluiting D, is een signaal aanwezig dat een maat is voor het fazeverschil tussen beide ingangssignalen en dat afgevlakt wordt door een tussen punt D en massa aangesloten lusfilter 3. Filter 3 bestaat bijvoorbeeld uit de serieschakeling van een kondensator C1 van 10 pF met de parallelschakeling van een kondensator C2 van 100 nF en een weerstand R van 820 δ. De over het filter aanwezige spanning V is een regelsignaal dat toegevoerd wordt aan een regelingang E van generator 2 voor het regelen van de frekwentie en/of de faze van het signaal Ref.

Elementen 1, 2 en 3 vormen een fazeregellus van bekend type. Een dergelijke regellus is beschreven in de Nederlandse octrooiaanvrage 8702538 (PHN 12.303) waarvan de inhoud hier bij referentie wordt opgenomen. In de niet-synchrone toestand van de regellus waarin het fazeverschil tussen de signalen aan punten A en B niet nul is, wordt generator 2 op zodanige wijze gekorrigeerd dat het genoemde fazeverschil kleiner wordt totdat het na verloop van tijd nagenoeg nul wordt. In de dan heersende synchrone toestand heeft het signaal Ref dezelfde frekwentie en nagenoeg dezelfde faze als het inkomende lijnsynchroniseersignaal. De schakeling kan nog trappen bevatten, die voor de eenvoud niet zijn afgebeeld in figuur 1, voor het verbeteren van het gedrag van de schakeling, bijvoorbeeld een poortimpulsgenerator voor het opwekken van poortimpulsen voor het vrijgeven van de fazediskriminator telkens gedurende een gedeelte van de lijnperiode en een koincidentiedetektor die de aan punten A en B aanwezige signalen ontvangt voor het vaststellen van de synchrone toestand en voor het omschakelen van delen van de schakeling. Het signaal Ref wordt ook toegevoerd aan in figuur 1 niet getekende schakelingen waarin het op bekende wijze wordt verwerkt voor het verkrijgen van een signaal dat geschikt is voor de lijn- (horizontale) afbuiging in een beeldweergeefbuis, bijvoorbeeld een tweede fazeregellus voor het opheffen van fazefouten die in de lijnafbuigschakeling H kunnen ontstaan. De signaalgenerator 2 wekt een aantal plaatselijke signalen op. Één van deze signalen is het signaal Ref waarvan de nominale frekwentie de lijnfrekwentie is. Een ander signaal dat door generator 2 opgewekt wordt, is een kloksignaal ten behoeve van een videosignaal-verwerkingstrap 8, waarbij de kloksignaalfrekwentie een veelvoud is van de lijnfrekwentie. Generator 2 kan bijvoorbeeld worden uitgevoerd als de kombinatie van een spanningsgestuurde lijnoscillator en een kloksignaaloscillator, of als kloksignaaloscillator met een hogere frekwentie. In dit laatste geval wordt een frekwentiedeelschakeling opgenomen in de leiding tussen de oscillator en punt B voor het verkrijgen van het signaal Ref. Trap 8 ontvangt een inkomend videosignaal dat ook toegevoerd wordt aan een synchroniseersignaal-afscheider 7 voor het op bekende wijze afleiden van het lijnsynchroniseersignaal Sync dat toegevoerd wordt aan punt A.

Figuur 2 toont enkele golfvormen in het geval van de synchrone toestand van de regellus, te weten het signaal Ref uit generator 2 in a, het inkomende lijnsynchroniseersignaal Sync in b en een uitgangsstroom I van diskriminator 1 in c. Figuur 2d toont het resultaat van de integratie door middel van filter 3 van deze stroom, dit is de regelspanning V. Het signaal Ref vertoont een flank naar beneden op een tijdstip dat nagenoeg samenvalt met het midden van een synchroniseerimpuls. Na het optreden van de impuls heeft stroom ï een nagenoeg konstante waarde. Ten opzichte van deze waarde is de stroom gedurende de eerste helft van de impuls positief en gedurende de tweede helft is hij negatief met nagenoeg dezelfde waarde als tijdens de eerste helft. De spanning van figuur 2d is tussen twee impulsen ook konstant. Gedurende het optreden van een impuls heeft spanning V bij benadering een driehoekvorm die symmetrisch is ten opzichte van het midden van de impuls. De exakte vorm van de rimpel bestaat uit de som van een aantal e-machten. Gedurende het optreden van de impuls veroorzaakt deze rimpel een variatie van de frekwentie van het referentiesignaal die nagenoeg evenredig is met de spanningsvariatie. Hieruit blijkt dat de frekwentie en derhalve het fazeverloop van het signaal aan punt B een verstoring ondergaan. Over één lijnperiode is de gemiddelde waarde van de frekwentie gelijk aan de nominale Lijnfrekwentie; in het interval tussen de impulsen wijkt de frekwentie iets af van de nominale waarde. Dit laatste heeft geen nadelige gevolgen omdat deze statische fout gering is en dezelfde is voor alle lijnperioden en derhalve voor alle op het weergeefscherm geschreven lijnen.

Figuur 2e toont de variatie van de faze φ van signaal Ref ten opzichte van de nominale waarde ervan, welke variatie door integratie van de variatie van de frekwentie wordt verkregen. Hierbij wordt de benadering met de driehoekvorm gehanteeerd. In het interval tussen de synchroniseerimpulsen varieert φ nagenoeg lineair. Gedurende het optreden van een impuls heeft de kromme van figuur 2e een minimum en een maximum op de tijdstippen dat de frekwentiefout nul is, en de grootste helling in het midden van de impuls waar de frekwentiefout maximaal is. In de synchrone toestand van de lus is de totale fazefout nul over één periode en is de kromme van figuur 2e symmetrisch ten opzichte van de nulas.

De maximale fazefout kan als volgt worden berekend. Wordt van de geïntegreerde schakeling van het Philips-type TDA 2579 gebruik gemaakt, dan geldt dat de stroom van diskriminator 1 maximaal 2 mA bedraagt en dat de konstante KQ van oscillator 2 ongeveer 4000.1 rad/V.s is. Gedurende de eerste helft van een lijnsynchroniseerimpuls, dit is gedurende ongeveer t = 2,35 ps (Europese televisiestandaard), is spanning V ongeveer gelijk aan I.t/C2 en is de fazedraaiing ten gevolge van deze verstoring KQ maal de integraal van de spanning, dit is KQ.I.t2/2C2 = 69,4 * ΙΟ"5 rad. De overeenkomstige tijdfout wordt verkregen door dit resultaat door de hoekfrekwentie, dit is 2ïï * 15625 rad/s, te delen, waardoor een fout van ongeveer 7 ns wordt gevonden.

Voor de gehele impuls is de verstoring dus 14 ns, dit is meer dan de 5 ns die nog acceptabel zijn. Als gevolg hiervan treedt voor de kloksignaalfrekwentie ten behoeve van trap 8 een fout die leidt tot een verkeerde weergave van de video-informatie.

Voor het opheffen van deze fout bevat de schakeling van figuur 1 een tweede fazediskriminator 4. Op een eerste ingang C daarvan wordt een tweede signaal Sync* uit generator 2 toegevoerd. Dit signaal bevat impulsen die nagenoeg dezelfde duur hebben als de inkomende lijnsynchroniseerimpulsen aan ingang A en het heeft een vaste fazerelatie ten opzichte van het eerste signaal Ref uit generator 2, en wel zodanig dat in de synchrone toestand van de regellus met elementen 1, 2 en 3 het signaal Sync* dezelfde faze heeft als het signaal Sync. Het signaal Ref wordt door middel van een omkeertrap 5 omgekeerd en het verkregen signaal wordt toegevoerd aan een tweede ingang van diskriminator 4. De uitgangssignalen van diskriminatoren 1 en 4 worden elk toegevoerd aan een ingang van een opteltrap 6 waarvan een uitgang verbonden is met het eerder genoemde punt D. Elementen 1, 4, 5 en 6 vormen een fazediskriminatorschakeling 9 met drie ingangen A, B en C en een uitgang D. Zijn de uitgangssignalen van de diskriminatoren stromen, dan kan trap 6 tot een knooppunt worden gereduceerd.

Figuur 3 toont als funktie van de tijd in a het signaal Ref, in b het signaal Sync, in c de uitgangsstroom 11 van diskriminator 1, in d het signaal Sync*, in e de uitgangsstroom 12 van diskriminator 4, in f de door trap 6 afgegeven stroom 11 + 12 en in g de resulterende regelspanning V aan de regelingang E van generator 2. Links in de figuur worden de golfvormen in de synchrone toestand van de regellus en rechts in een niet-synchrone toestand weergegeven. Uit het linker gedeelte van de figuur blijkt dat gedurende het optreden van een synchroniseerimpuls, zowel in de eerste helft als in de tweede helft van de impuls, stromen 11 en 12 tegengestelde richtingen hebben. Bij een geschikt ontwerp kompenseren deze stromen elkaar exakt, waardoor de som van deze stromen nul is en spanning V geen rimpel meer bevat. De frekwentie van het signaal Ref blijft dus onveranderd gedurende de gehele periode en er treedt geen fazefout op. Hetzelfde geldt voor het kloksignaal.

In de, in figuur 3 rechts weergegeven, niet-synchrone toestand van de regellus, is het signaal in figuur 3b niet symmetrisch ten opzichte van het signaal in figuur 3a. In deze toestand hebben de signalen Sync en Sync* niet dezelfde faze omdat de faze van het signaal Sync* ten opzichte van het signaal Ref vastligt. Tijdens het optreden van de signalen uit generator 2 is de som 11+12 nul hoogstens gedurende een deel van de tijd; in dat deel varieert spanning V niet.

Uit figuur 3g blijkt dat spanning V wel varieert in de intervallen waarin een impuls in het signaal Sync en een impuls in het signaal Sync* niet samenvallen, hetgeen een extra fazedraaiing veroorzaakt, maar in dat geval geldt ook niet de eis dat de frekwentie van generator 2 konstant moet zijn gedurende een lijn. In het interval tussen de impulsen heeft spanning V ten naaste bij de waarde die nodig is voor het regelen van de frekwentie en de faze van de generator naar de gewenste waarden, waarbij de fazefouten die optreden ten gevolge van de faze-afwijking tussen de signalen aan punten A en B de extra fazedraaiing ten gevolge van de rimpel van spanning V overheersen. Omdat de fazeligging van het signaal Sync* onder alle omstandigheden vast is ten opzichte van het signaal Ref en omdat stroom 12 onafhankelijk is van de genoemde faze-afwijking, is de bijdrage van het signaal Sync* aan de regel spanning konstant en heeft diskriminator 4 geen invloed op het gedrag van de regellus. Hoogstens kan hij in de synchrone toestand een kleine statische fout introduceren indien de gemiddelde waarde van stroom 12 niet nul is, welke fout, zoals de boven vermelde statische fout, van weinig belang is. Tijdens het invangen veroorzaakt deze fout echter een frekwentie-afwijking die elke lijn oploopt. Ten gevolge hiervan kan het na verloop van tijd gebeuren dat de generator niet meer invangt. Diskriminator 4 moet dus zo worden ontworpen dat een dergelijke fout niet kan ontstaan. Voor de zekerheid kan men ervoor zorgen dat de fout niet ontstaat door deze diskriminator tijdens het invangen door middel van de bovengenoemde kolncidentiedetektor uit te schakelen. Op deze wijze is diskriminator 4 ook onwerkzaam bij afwezigheid van het signaal Sync.

Het zal duidelijk zijn dat het niet mogelijk is te garanderen dat de duur van de impulsen in het signaal Sync* steeds gelijk is aan die van de impulsen in het signaal Sync, en wel ten eerste · omdat de lijnsynchroniseerimpulsen binnen de televisiestandaarden diverse tijdsduren kunnen hebben en ten tweede vanwege toleranties in de schakeling, in het bijzonder toleranties op afscheider 7. Figuur 4 toont dezelfde golfvormen als in het linker gedeelte van figuur 3, waarbij de impuls in figuur 4d met 2*5 korter is dan de synchroniseerimpuls in figuur 4b en waarbij de tijd δ klein wordt verondersteld ten opzichte van de duur T = 4,7 ps van deze impuls.

De maximale waarde van spanning V (figuur 4g) bedraagt I.5/C2 en de hierdoor veroorzaakte fazedraaiing is ten naaste bij gelijk aan K0.I.5.T/C2 = 1,18 * 10^ * 5 rad. Hierbij is voor de te berekenen integraal de rimpel in figuur 4g benaderd door een rechthoek. Voor de lijnfrekwentie komt deze fazefout overeen met een tijdfout van ongeveer 12 * δ ms. Dit is kleiner dan 5 ns indien δ kleiner is dan 0,4 ps. Is de impuls in figuur 4d iets langer dan de impuls in figuur 4b, dan geldt een soortgelijk resultaat. De impuls in het signaal Sync* mag dus 0,8 ps langer of korter zijn dan de synchroniseerimpuls. Omdat de variaties binnen de standaarden slechts + of - 0,2 ps bedragen, blijft er een tolerantie van + of - 0,6 ps voor de synchroniseersignaalafscheider en voor de opwekking van het signaal Sync*. Het zal ook duidelijk zijn dat een afwijking kan bestaan tussen de uitgangsstromen van beide diskriminatoren, waardoor de stroom 11+12 van of naar filter 3 niet nul is in het linker gedeelte van figuur 3f. Zoals boven is aangetoond geeft een stroom van 2 mA een fazedraaiing van 14 ns. Voordat een fout: van 5 ns ontstaat als gevolg van de genoemde afwijking, mag deze dus ongeveer 30 % bedragen. Uit de voorgaande overwegingen volgt dat de kompensatieschakeling met diskriminator 4 weinig kritisch is.

Uit figuur 3 blijkt dat de stromen 11 en 12 uit de twee fazediskriminatoren of beide nul, of ongelijk zijn. Om deze reden kunnen diskriminatoren 1 en 4 worden gekombineerd. Uit figuur 2 blijkt dat diskriminator 1 kan worden beschouwd als bevattende twee stroombronnen, te weten een eerste bron die een stroom onttrekt aan filter 3 als het signaal Sync hoog is terwijl het signaal Ref laag is, waarbij de stroom anders nul is, en een tweede bron die een stroom afgeeft aan het filter als beide signalen Sync en Ref gelijktijdig hoog zijn, waarbij de stroom anders nul is. Deze stromen hebben nagenoeg dezelfde sterkte. Figuur 5 geeft het schema weer van een diskriminatorschakeling 9 waarin diskriminatoren 1 en 4 gekombineerd zijn. Hierin wordt het signaal Sync ' toegevoerd aan een EN-poort 11 en aan een EN-poort 14 en wordt het signaal Sync* toegevoerd aan een EN-poort 13 en aan een EN-poort 16. Het signaal Ref wordt toegevoerd aan een tweede ingang van poort 11, aan een omkeertrap 12, aan een omkeertrap 15 en aan een tweede ingang van poort 16. Een uitgang van trap 12 is verbonden met een tweede ingang van poort 13 en een uitgang van trap 15 is verbonden met een tweede ingang van poort 14. Een uitgang van poort 11 en een uitgang van poort 13 zijn elk verbonden met een ingang van een OF-poort 17 waarvan een uitgang een stroombron 19 bestuurt voor het in werking stellen daarvan. Op soortgelijke wijze zijn een uitgang van poort 14 en een uitgang van poort 16 elk verbonden met een ingang van een OF-poort 18 waarvan een uitgang een stroombron 20 bestuurt voor het in werking stellen daarvan. Bronnen 19 en 20 zijn verbonden met elkaar en met de uitgang D van schakeling 9, zodanig dat de stroom Ia van bron 19 van massa naar punt D en de stroom Ib van bron 20 van punt D naar massa vloeit voor het laden respektievelijk ontladen van de kondensatoren in filter 3, waarbij deze stromen nagenoeg dezelfde sterkte hebben. Hit figuur 5 blijkt dat Ia niet nul is als Sync hoog is terwijl Ref laag is of als Sync* en Ref beide hoog zijn, en dat Ib niet nul is als Sync en Ref beide hoog zijn en als Sync* hoog is terwijl Ref laag is. De resulterende stroom Ia - Ib heeft hetzelfde verloop als de stroom 11 + 12 in figuur 3f. Signalen worden toegevoerd aan bronnen 19 en 20 waardoor deze werkzaam zijn slechts tijdens het optreden van poortimpulsen en wanneer signalen Sync en Ref nagenoeg synchroon zijn. Is het aan punt A toegevoerde signaal een samengesteld synchroniseersignaal met lijnsynchroniseerimpulsen en in het rasteronderdrukkingsinterval egalisatie- en rastersynchroniseer-impulsen, dat zijn impulsen die een andere duur hebben dan de lijnsynchroniseerimpulsen en die verstoringen kunnen veroorzaken, dan bevatten bekende inrichtingen voorzieningen voor het uitschakelen van de lijnfazediskriminator tijdens het egalisatie- en rastersynchroniseer-interval en wel met behulp van een van een rastersynchroniseerschakeling afkomstig signaal. Het zal duidelijk zijn dat in dit geval ook bronnen 19 en 20 in dit interval buiten werking worden gesteld. Voor de eenvoud zijn in figuur 5 de relevante schakelingsdelen niet getekend. In figuur 1 zijn met pijlen de toevoerleidingen van de blokkeersignalen ten behoeve van diskriminatoren 1 en 4 aangegeven vanuit een ingang F van schakeling 9.

Met de uitvinding is een kompensatie verkregen voor de verstoring die anders veroorzaakt wordt door de lijnsynchroniseer-impulsen. Het zal duidelijk zijn dat in de schakelingen van figuren 1 en 5 enkele details op andere wijze dan in het voorgaande kunnen worden verwezenlijkt. Zo kan bijvoorbeeld omkeertrap 5 vervallen als trap 6 vervangen wordt door een aftrektrap. Elementen 4 en 5 kunnen worden beschouwd als een schakeling voor het opwekken van een spanning in samenwerking met filter 3 die tijdens het optreden van de lijnsynchroniseerimpulsen gelijkvormig is aan de spanning in figuur 2d met de tegengestelde polariteit ten opzichte van de gemiddelde waarde hiervan en voor het toevoeren van de verkregen driehoekvormige spanning aan de regelingang E van generator 2. Het zal duidelijk zijn dat de genoemde schakeling op andere wijze kan worden uitgevoerd, bijvoorbeeld met behulp van een op-neerteller voor het tellen van de klokimpulsen, gevolgd door een digitaal-analoogomzetter, waarbij de teller tussen 2,35 ps vóór en 2,35 ps na het optreden van de flank in figuur 2a wordt vrijgegeven.

Claims (7)

1. Schakeling in een beeldweergeefinrichting, bevattende een videosignaalverwerkingsschakeling ten behoeve van een inkomend videosignaal en een lijnsynchroniseerschakeling voor het opwekken van een referentiesignaal ten behoeve van de horizontale aftasting op een beeldweergeefscherm, met een signaalgenerator voor het opwekken van het referentiesignaal en van een kloksignaal ten behoeve van de videosignaalverwerkingsschakeling en met een fazeregellus voor het regelen van de signaalgenerator, welke regellus een fazediskriminator-schakeling bevat met een eerste ingang voor het ontvangen van een lijnsynchroniseersignaal dat in het inkomende videosignaal aanwezig is, een tweede ingang voor het ontvangen van het referentiesignaal en een uitgang die gekoppeld is roet een regelingang van de signaalgenerator voor het toevoeren van een regelsignaal aan deze ingang, waarbij in de synchrone toestand van de regellus het referentiesignaal dezelfde frekwentie en nagenoeg dezelfde faze heeft als het lijnsynchroniseersignaal en waarbij de kloksignaalfrekwentie gekoppeld is met de frekwentie van het referentiesignaal, met het kenmerk dat met de signaalgenerator een kompensatieschakeling gekoppeld is voor het opwekken van een kompensatiesignaal tijdens het optreden van impulsen in het lijnsynchroniseersignaal en voor het toevoeren van het kompensatiesignaal aan de regelingang van de generator, waarbij de herhalingsfrekwentie van het kompensatiesignaal de frekwentie van het referentiesignaal is en waarbij in de synchrone toestand van de fazeregellus het signaal aan de genoemde ingang nagenoeg konstant is gedurende de gehele periode van het lijnsynchroniseersignaal.

2. Schakeling volgens konklusie 1, met het kenmerk dat de fazediskriminatorschakeling een derde ingang heeft voor het ontvangen van een tweede signaal uit de signaalgenerator dat impulsen bevat met in wezen dezelfde duur als de lijnsynchroniseerimpulsen en die in de synchrone toestand van de regellus nagenoeg gelijktijdig optreden met de lijnsynchroniseerimpulsen, waarbij het signaal aan de uitgang van de fazediskriminatorschakeling het kompensatiesignaal bevat.

3. Schakeling volgens konklusie 2, met het kenmerk dat de fazediskriminatorschakeling een eerste en een tweede fazediskiiminator bevat, waarbij de eerste diskriminator een eerste ingang heeft die de eerste ingang is van de fazediskriminatorschakeling, alsmede een tweede ingang die de tweede ingang is van de faze- diskriminatorschakeling, waarbij de tweede diskriminator een eerste ingang heeft die de derde ingang is van de fazediskriminatorschakeling, alsmede een tweede ingang die gekoppeld is met de tweede ingang van de fazediskriminatorschakeling, en waarbij de uitgangen van beide diskriminatoren gekoppeld zijn met elkaar en met de uitgang van de fazediskriminatorschakeling.

4. Schakeling volgens konklusie 3, met het kenmerk dat tussen de tweede ingang van de fazediskriminatorschakeling en de tweede ingang van de tweede fazediskriminator een omkeertrap opgenomen is, waarbij de uitgangen van beide fazediskriminatoren elk verbonden zijn met een ingang van een opteltrap waarvan een uitgang de uitgang vormt van de fazediskriminatorschakeling.

5. Schakeling volgens konklusie 3, met het kenmerk dat de uitgangen van beide fazediskriminatoren elk verbonden zijn met een ingang van een aftrektrap waarvan een uitgang de uitgang vormt van de fazediskriminatorschakeling. 6i Schakeling volgens konklusie 2, met het kenmerk dat de fazediskriminatorschakeling een eerste bron bevat die bestuurd wordt door de signalen aan de eerste en de tweede ingang van de genoemde schakeling en die gekoppeld is met de uitgang daarvan voor het toevoeren van informatie aan een opslagelement, alsmede een tweede bron die bestuurd wordt door de signalen aan de tweede en de derde ingang van de genoemde schakeling en die gekoppeld is met de genoemde uitgang voor het onttrekken van informatie aan het opslagelement, waarbij de in het opslagelement aanwezige resulterende informatie het regelsignaal vormt voor toevoer aan de regelingang van de signaalgenerator.

7. Schakeling volgens konklusie 1, gekenmerkt door middelen voor het onwerkzaam maken van de kompensatieschakeling in de niet-synchrone toestand van de fazeregellus.

8. Schakeling volgens konklusie 1, waarbij het signaal aan de eerste ingang van de fazediskriminatorschakeling tevens egalisatie-en rastersynchroniseersignalen bevat, gekenmerkt door middelen voor het onwerkzaam maken van de kompensatieschakeling tijdens het egalisatie- en rasteronderdrukkingsinterval.