NL8501063A - Magnetisch registratie element. - Google Patents

Description

*. * * HÏQ 85.008 1 P.D. Magnetics te Oosterhout

Magnetisch registratie element.

De uitvinding heeft betrekking op een magnetisch registratie element dat voorzien is van een drager met een daarop aangebracht registreermedium.

De drager is meestal vervaardig! uit een kunststof zoals 5 polyester of polyvinylchloride maar kan ook bestaan uit papier, glas of metaal. De drager kan de vorm hebben van een band, plaat, schijf en dergelijke.

Het magnetisch registreermedium bevat een bindmiddel waarin magnetische deeltjes (magnetisch pigment) door toepassing van een dis-10 persiemiddel fijn zijn verdeeld.

Voor het verkrijgen van een goede registreerdichtheid en daarmede van een getrouwe weergave of opname van signalen, is het van groot belang dat de magnetische deeltjes optimaal zijn gedispergeerd in het bindmiddel.

15 In de gepubliceerde Nederlandse octrooiaanvrage nr. 7614182 is een magnetisch registratie element beschreven waarin als dispers ie-middel een zout wordt toegepast van een amine met een mono- en/of dies ter van fosforzuur.

Uit de tabel op bladzijde 10 van voomoertde octrooiaanvrage 20 blijkt dat de beste resultaten worden verkregen met het zout van triethanolamine en de fosforzure ester van geëthoxyleerd oleylalcohol die 10 ethyleenoxide groepen bevat.

Vooral de laatste jaren worden steeds hogere eisen gesteld aan de kwaliteit van registratie elementen. Dit geldt voor geluidsbanden 25 (audiohanden) en voor de zogenaamde videobanden waarop video- en geluids-informatie wordt geregistreerd en uitgelezen. Een in dit opzicht belangrijke karakteristiek van het registratie element is het zogenaamde electro-magnetische gedrag dat in standaardtesten wordt bepaald en vergeleken met een DIN-norm referentieband. Bij geluidsbanden omvatten 30 de testen een bepaling van het Maximum Output Level bij 333 Hz en 3% distorsie, de verzadiging bij 8 kHz, de relatieve bandgevoeligheid bij 333 Hz en 10 kHz alsmede de Bias mis. Bij videobanden worden testen toegepast waarmede de signaalsterkte (Eng.: output) van kortgolvige

* *.f ·., i -j ;J

t PHQ 85.008 2 '· * t signalen (1.45^um en 1.25^,um) wordt bepaald en de signaal-ruisverhouding (S/N ratio). Het resultaat van iedere test wordt uitgedrukt in een dB verschil ten opzichte van dezelfde test uitgevoerd roet de referentieband. De son van alle dB verschillen is een maat voor de electro-magnetische 5 kwaliteit van het registratie element.

De uitvinding heeft tot doel een registratie element te verschaffen met een zeer hoge electro-magnetische kwaliteit. Meer in het bijzonder wordt een electro-magnetische kwaliteit beoogd die aanmerkelijk beter is dan die van het beste registratie element beschreven in de 10 voomoemde Nederlandse octrooiaanvrage.

Deze doelstelling wordt volgens de uitvinding bereikt met een registratie element van het in de aanhef genoemde type dat hierdoor is gekenmerkt, dat het dispersiemiddel beantwoordt aan de formule

CxH2x+1 - - 0 ,0¾ 15 I _θ φ/ —.

0 = P - 0 I HN-> (1) 1 ' \

ScH2x+1 - - 0 =¾ waarin x = 8-12 en y = 2-8.

20 In een gunstige uitvoeringsvorm wordt een dispersiemiddel van de formule 1 toegepast waarin de gemiddelde waarde van x = 9-10 en de gemiddelde waarde van y = 5-6.

De hoeveelheid dispersiemiddel is niet aan nauwe grenzen gebonden. Een geschikte hoeveelheid is van 0,5-6 gew.% berekend op de 25 hoeveelheid pigment.

De in het registratie element volgens de uitvinding toe te passen bindmiddelen zijn van de gebruikelijke soort. Voorbeelden van geschikte bindmiddelen zijn bijvoorbeeld polyvinylchloride, polyvinyl-acetaat, polyacrylaten, polyester, polyesteramiden, polyurethanen en 30 copolymeren van tenminste twee monomeren gekozen uit de groep bestaande uit vinylchloride, vinylacetaat, acrylonitril, vinylalkohol, vinylbutyraal en vinylideenchloride. Goed bruikbare bindmiddelen zijn vooral polyurethanen en partieel gehydrolyseerde copolymeren van vinylchloride en vinylacetaat.

35 De in het bindmiddel aanwezige magnetische deeltjes zijn eveneens van het gebruikelijke type. Zo kunnen als magnetische deeltjes bijvoorbeeld toegepast worden: Fe-pceder, Fe20^-deeltjes en CrC^-deeltjes.

De deeltjes zijn in het algemeen naaldvormig met een lengte van v j U i ü w o EHQ 85.008 . 3 0,1 - 1^u en een dikte van 0,01 - 0,2^u.

In het bindmiddel kunnen behalve de magnetische deeltjes en het dispers bemiddel nog andere hulpstoffen opgelost of gedispergeerd zijn, zoals bijvoorbeeld een smeermiddel. Bruikbare smeermiddelen zijn 5 bijvoorbeeld oliezuur, minerale oliën, vetzure amiden of mengsels daarvan.

De bereiding van het registreermedium kan (¾) gebruikelijke wijze geschieden door bijvoorbeeld de magnetische deeltjes, het disper-s bemiddel en een deel van het bindmiddel met behulp van een kogelmolen 10 grondig te mengen in een oplosmiddel voor het bindmiddel. De rest van het bindmiddel opgelost in een geschikt oplosmiddel en het smeermiddel worden vervolgens toegevoegd en het geheel gedurende enige uren verder gemalen in de kogelmolen. Als oplosmiddelen voor het bindmiddel kunnen organische vloeistoffen worden toegepast zoals esters bijvoorbeeld 15 ethylacetaat, ethers bijvoorbeeld tetrahydrofuran, ketonen zoals methylketon en gechloreerde koolwaterstoffen zoals 1,2-dichloorethaan.

Nadat de dispersie in de kogelmolen goed gemalen is worden de eventueel nog aanwezige grotere magnetiseerbare deeltjes uitgezeefd en het mengsel wordt in een uniforme laag op de drager aangebracht. De drager 2o kan, zoals in het voorgaande reeds is opgemerkt, de vorm hebben van een band, plaat, schijf en dergelijke en afhankelijk van het materiaal waaruit de drager is vervaardigd, eventueel voorzien worden van een geschikte hechtlaag voor het op de drager aan te brengen registreermedium. Behalve de hechtlaag kunnen andere lagen zoals een antistatische laag 25 worden aangebracht. Het geheel wordt vervolgens gedroogd waarbij het oplosmiddel verdampt en op de drager een registreer laag j e reet een diameter van 2 tot icyu overblijft.

Dit laagje registreermedium kan eventueel ter bevordering van de slijtvastheid nog verhard worden en bovendien onderworpen worden 3Q aan een kalanderingsproces waarbij het oppervlak van het laagje gladder wordt.

De uitvinding moge aan de hand van de volgende voorbeelden worden geïllustreerd.

Uitvoeringsvoorbeelden; 35 1. Fabricage van een geluidsband (audioband).

Een magnetisch registeermedium word bereid door in een parel-molen die 600 glasparels met een diameter van 1-2 nm bevat, de navolgende ingrediënten te brengen: O Z * \ .*} \ ' ύ tj V : J - - PHQ 85.008 4 3 100 gew.delen (-Fe^O^-deeltjes 3 gew.delen dlspersiemiddel bestaande uit een verbinding van de formule 1 waarin de gemiddelde waarde van x = 9-10 en van y = 5-6 5 30 gew.delen gedeeltelijk gehydrolyseerd copolymeer van vinylchloride en vinylacetaat. (Door Union Carbide onder handelsnaam VRGH op de markt gebracht.) 2,5 gew.delen acetonitril rubber. (Door Union Carbide onder handelsnaam HYCAR op de markt gebracht.) jq 7/5 gew.delen ftaalzure ester (weekmaker) 250 gew.delen mengsel (1:1) van methylisobutylketon en tolueen.

Het ingebrachte ingrediëntenmengsel wordt bij hoge rotatie-snelheid van de parelmolen gedurende 2 tot 3 uren volledig gemengd.

Het verkregen registreenredium wordt vervolgens door een filter met een 15 poriewijdte van 3^u gevoerd en aangebracht op een polyesterfolie met een dikte van 12^,u. Na drogen en kalanderen werd een magneetband verkregen waarbij de drager (polyesterfolie) voorzien is van een registreermedium met een laagdikte van circa 5 micron.

Op dezelfde wijze werd een magneetband vervaardigd die hierin 20 afwijkt van de bovenbeschreven band dat als dispersiemiddel het zout van triethanolamine en de fosforzure ester van geëthoxyleerd oleylalcohol met 10 ethyleenoxyde groepen, werd toegepast. Laatstgenoemd dispers iemiddel is bekend uit de gepubliceerde nederlandse octrooiaanvrage nr. 7614182.

25 Met elk van de vervaardigde banden werden de gebruikelijke electro-magnetische standaardmetingen uitgevoerd. De metingen omvatten een bepaling van het Maximum Output Level bij 333 Hz en 3% distorsie; verzadiging 8 kHz; relatieve bandgevoeligheid bij 333 Hz en 10 kHz; bias ruis. Het resultaat van elke meting is vergeleken met die van een 3Q DIN-norm referentieband, waarbij het verschil is uitgedrukt in dB's.

De som van de dB-verschillen van alle testen geeft de zogenaamde ER-waarde (electro-magnetische response). Deze ER-waarde representeert een volledig beeld van de electro-magnetische eigenschappen van de band.

Een hogere ER-waarde betekent een hoger (beter) niveau van electro-35 magnetische eigenschappen.

Het hierboven beschreven magnetisch registratie element (magneetband) volgens de uitvinding had een ER-waarde van 8,5. De bovenvermelde bekende magneetband had een ER-waarde van 5,9. Hieruit 85 0 1 0 δ 3 m ? & ........ι».

PHQ 85.008 5 blijkt dat het magnetisch registratie element volgens de uitvinding een significant betere electro-magnetische kwaliteit vertoont.

2. Fabricage van een beeldband (videoband).

Een magnetische bekledingslaag werd vervaardigd door in een 5 parelmolen met 600 glasparels de volgende bestanddelen te mengen: 100 gew.delen chroomdioxyöe 3,5 gew.delen dispergeermiddel bestaande uit een verbinding van de formule 1 waarin x gemiddeld is 9-10 en y gemiddeld is 5-6 10 17 gew.delen polyurethaan hars 1 gew.deel butylstearaat (smeermiddel) 0,3 gew.delenzinkstearaat (smeermiddel) 0/35 gew.delen stearamide (smeermiddel) 3 gew.delen isocyanaat harder 15 80 gew.delen tetrahydrofuran 60 gew.delen methylisobutylketon 100 gew.delen cyclohexanon.

Het mengsel wordt gedurende enige uren gemengd, vervolgens gefiltreerd en in een laag aangebracht qp een polyesterfolie met een 20 dikte van 15^um. Na droging en kalandering bedroeg de laagdikte van de bekledingslaag (magnetisch registreermedium) van de verkregen videoband 2,5yum.

Op overeenkomstige wijze werd een vergelijkingsvideoband vervaardigd, beschreven in de gepubliceerde Europese octrooiaanvrage 25 0.132.040, blz. 10, die hierin verschilde van de bovenstaande videoband dat als dispergeermiddel 2 gewichtsdelen bis (2 -hydroxyethyl) octadecylamine en 1,5 gewichtsdelen stearinezuur werden toegepast.

De banden werden getest waarbij de signaalsterkte bij 1.45yUm, 1.25yUm en de signaal-ruisverhouding werden bepaald.

30 De volgende waarden werden verkregen: bij λ = 1.45^um:3,5 (1,5) dB; by A = 1.25^um:2,0 (0,1) dB en voor de signaalruisverhouding 3,0 (1,0) dB. De getallen tussen haakjes hebben betrekking qp de verge-lijkingsband.

35

Ti Ê ï\ Λ 1

Sf V * ÏJ V

Claims (2)

1. Magnetisch registratie element met een drager en een daarop aangebracht magnetisch registreermedium dat een bindmiddel bevat, ±n het bindmiddel gedispergeerde magnetische deeltjes en een dispersie-middel, met het kenmerk,, dat het dispersiemiddel beantwoordt aan de 5 formule CAk+1 - POWy - j

0. P - 0 ΗΝ_/ΐΓ\ (1) „ CAx+1 - ««Wy - 0 ®3 waarin x = 8-12 en y - 2-8.

2. Magnetisch registratie element volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de gemiddelde waarde van x in de formule (1) -9-10 bedraagt, en de gemiddelde waarde van y in formule (1) 5-6 bedraagt. 15 b 20 25 30 35 35 £1 óó‘o