NL8001773A - Suede-achtig produkt en werkwijze voor het vervaar- digen ervan. - Google Patents

Description

Η.0.28.759

Suède-achtig produkt en werkwijze voor het vervaardigen ervan.

De uitvinding heeft betrekking op suède-achtige produkten en meer in het bijzonder op suède-achtige produkten van fibrileer-bare vezels samengesteld uit synthetische polymeren, waarbij het produkt ten minste een oppervlak bezit bestaande uit vele "subdenier" 5 taps toelopende fibrileinden en op een werkwijze voor het vervaardigen van dit produkt.

Natuurlijk suèdeleer wordt gewoonlijk vervaardigd door het polijsten van het oppervlak van leer, gewoonlijk de onder- of vleeszijde, met een wiel uit carborundum of amaril, om de natuurlijke 10 vezels te scheiden die in het leer aanwezig zijn tot een fijne ru-wing om een zacht, weelderig, aantrekkelijk, viltachtig oppervlak te verkrijgen. Fijn suède bezit een karakteristiek meerkleurig of fijn gemarmerd uiterlijk dat zichtbaar wordt gewijzigd als de vingers over het oppervlak worden gehaald ("vingerbaan effect")· 15 De greep en het uiterlijk van suèdeleer resulteert uit het grote aantal fibrillen dat op het oppervlak ervan is opgehaald, welke fibrillen fijn genoeg zijn om gemakkelijk te reageren op aanraking en enigszins zijdelings verplaatst blijven'als de fibrillen worden bewogen", maar 'een voldoende stijfheid en veerkracht bezitten om 20 het geruwde eigenschap van het oppervlak te behouden.

Reeds lang zijn pogingen gedaan voor het vervaardigen van suède-achtige produkten die suèdeleer simuleren. Bijzonder gewenst zijn produkten met "subdenier" oppervlakvezels, dat wil zeggen oppervlakvezels met een lineaire dichtheid van minder dan 1 denier 25 per elementairdraadje (minder dan 0,11 tex per elementairdraadje).

De uitdrukking "suède-achtig" als hier gebruikt wordt bedoeld produkten te omvatten met ten minste een geruwd oppervlak bestaande uit dichtbij elkaar liggende vezels met een lage lineaire dichtheid en gekenmerkt door een zachte, weelderige greep afgezien van het basis-30 gewicht van de produkten. Een gebruikelijke methode voor het vervaardigen van dergelijke produkten bracht met zich mede het vervaardigen van een geweven of gebreid materiaal uit wol, katoen of één van de synthetische vezels, gevolgd door het ruwen van één of beide produktoppervlakken en het scheren van de geruwde laag. Eén van de 35 nadelen van deze produkten was de onvoldoende fijnheid van de geruwde laag. Een andere gebruikelijke werkwijze omvatte het elektrostatisch plaatsen van fijne vlokvezels op een laag bekleed met hechtmiddel. Hoewel dergelijke vlokachtige produkten kunnen worden 8001773 2 vervaardigd met een suède-achtig oppervlak bestaande uit enigszins fijnere vezels dan de geruwde produkten, missen zij de weelderige * greep van' suèdeleer. Behalve de bekende produkten zijn suède-achtige produkten beschreven in de stand van de techniek. Bijvoorbeeld wordt 5 in voorbeeld 57 van het Amerikaanse octrooischrift 3.485·706 beschreven het onderwerpen van een polyethyleenfilm-fibril vel uit continue strengen uit plexi-elementairdraadjes aan waterstromen met een flux met hoge energie voor het vervaardigen van een produkt met een suède-achtige textuur; het aldus behandelde materiaal is 10 echter "dood” en bezit een wasachtige greep waaraan de weelderige greep ontbreekt.

Een andere benadering van het probleem van het vormen van suède-achtige produkten is beschrven in het Britsë octrooischrift I.3OO.268, volgens welk octrooischrift speciale samengestelde ve-15 zeis, aangegeven als "eilanden in een zee" vezels en omvattende een aantal superfijne elementairdraadachtige samenstellende delen (eilandcomponent) in een matrix van een ander samenstellend deel (zeecomponent) worden geëxtrudeerd en een produkt wordt vervaardigd uit de vezels waarna een pool van de vezels wordt gevormd op het 20 oppervlak van het produkt. Be matrix van de samengestelde vezels wordt dan verwijderd, waarna een pool van superfijne vezels achterblijft. Tenslotte wordt het produkt geïmpregneerd met polyurethan en gepolijst. Een nadeel van deze samengestelde vezel is dat de "zeecomponent" niet wordt benut bij het uiteindelijke gebruik van 25 de vezels wat resulteert in hoge kosten voor het eindprodukt. Een analoog produkt, beschreven in het Amerikaanse octrooischrift 4.075*988 is ook gebaseerd op het gebruik van een speciale samengestelde vezel, die kan worden gespleten in een aantal elementair-draadjesachtige samenstellende delen door oplosmiddelen die een-30 zwel-effeet hebben op de vezel. Be vezels worden gebreid tot een produkt en een geruwd oppervlak wordt veroorzaakt voordat zij worden gespleten; het produkt met een geruwd oppervlak van superfijne elementairdraadjes wordt dan op zijn beurt geïmpregneerd met een .in water oplosbaar polymeer en een polyurethan, waarna het wordt 35 gepolijst. Een ander produkt, beschreven in het Amerikaanse octrooischrift 4*051 *287 stelt een holle samengestelde vezel voor die zich verdeelt in een aantal zeer fijne fibrillen. Hoewel dergelijke produkten veel gelijken op suèdeleer, bezitten zij elk beperkingen en vragen zij alle om complexe en kostbare werkwijzen. Bienovereen-40 komstig bestaat de behoefte aan een meer veelzijdig suède-achtig 8001773 3 & 4 produkt dat volgens een meer eenvoudige werkwijze kan worden vervaardigd .

Yolgens de uitvinding wordt een werkwijze verschaft waarmede · een drapeerhaar produkt uit vezelachtig synthetisch polymeer wordt 5 verschaft dat een zachte suède-achtige greep bezit. Als het produkt een hoog basisgewicht heeft of als het wordt geïmpregneerd met een zachte hars in een geschikte hoeveelheid om de substantie te verhogen lijkt het produkt veel op natuurlijk suèdeleer. In niet-geïmpregneerde vorm is het produkt levendig en soepel en bezit een 10 zachte weelderige greep die geschikt is voor topkwaliteit kleding sportshirts en dergelijke. Het produkt is ook gekenmerkt door een goede dekking, het gemak van wasbaarheid en een hoge mate van waterabsorbering en opzuiging.

In het algemeen omvat het suèdeachtige produkt volgens de 15 uitvinding een basislaag omvattende fijne fibrillen, welke fibrillen zich vanaf de basislaag uitstrekken op willekeurige op afstand van elkaar liggende bevestigingspunten met een kleine tussenruimte van de fibrileinden voor het vormen van een oppervlak van het suèdeachtige produkt, waarbij het grootste deel van de fibrileinden taps 20 toe loopt langs de lengte ervan. Ben plaatsing dicht op elkaar van '........ de taps toelopende fibrileinden verschaft een oppervlak gekenmerkt door een groot aantal einden met zeer geringe breedte, die een zachte, een gladde, weelderige greep verschaffen aan het oppervlak? waarbij de grotere breedte van de schachten van de taps toelopende 25 fibrillen een voldoende stijfheid en veerkracht geeft aan het oppervlak zodat het suède-achtig is wat karakter betreft in plaats "dood". Het basismateriaal, dat afzonderlijke vezels alsook afzonderlijke fibrillen kan bevatten, is zowel gekenmerkt door de dra-peerbaarheid en door de veerkracht van gebruikelijke vezels? 30 substantie is gegeven aan het suède-achtige produkt volgens de uitvinding door het te impregneren met een hoeveelheid zacht polymeer in overeenstemming met de mate van substantie van het produkt, die gewenst is.

Yoor het vervaardigen van suède-achtige produkten volgens de 35 uitvinding worden eerst afzonderlijke fibrileerbare vezels gevormd tot een geschikte velvormige structuur, dat wil zeggen een geweven, gebreid, of niet-geweven materiaal uit continue elementaïrdraadjes of stapelvezels. De velvormige constructie wordt ondersteund door een doorlatende steunlaag en daarop worden naaldachtige kolomvormige 40 vloeistofstromen gericht bij een druk die voldoende is om de elemen- 8001773 4 .

tairdraadjes te fibrileren, gewoonlijk ten minste 5000 kPa, waardoor de vezels worden gefibrileerd voor het vormen van een dichtbij elkaar liggen van de fibrileinden, die zich uitstrekken vanaf de velstructuur op willekeurig op afstand liggende plaatsen voor het 5 vormen van een oppervlak van het suède-achtige materiaal waarbij het grootste deel van de fibrileinden taps toelopen. De doorlatende ondersteuning is bij voorkeur een fijn zeefvormig materiaal. Om substantie te geven aan de suède-achtige structuur kan het produkt worden geïmpregneerd met een zacht polymeer in een volgende stap, 10 nadat de vloeistofstromen daarop hebben ingewerkt.

Aan de hand van een tekening, waarin uitvoeringsvoorbeelden zijn weergegeven, wordt de uitvinding hierna nader beschreven.

Fig. 1 toont schematisch een werkwijze voor het vervaardigen van het suède-achtige produkt volgens de uitvinding omvattende een 15 trap waarin hydraulisch naaldprikken plaats heeft.

Fig. 2 toont schematisch een einde van een fibril en geeft de meetplaatsen aan voor de "Fibril Taper Test".

Fig. 5 toont een microfoto bij een vergroting van 50 x van een dwarsdoorsnede van het produkt vervaardigd volgens voorbeeld I.

20 Fig. 4 toont een microfoto bij een vergroting van 100 x van een deel van fig. 3·

Fig. 5 toont een microfoto bij een vergroting van 200 x van dezelfde algemene plaats als fig. 4·

Fig. 6 toont een microfoto bij een vergroting van 500 x van 25 dezelfde algemene plaats als in fig. 5·

Yolgens de uitvinding wordt de velvormige structuur die moet worden onderworpen aan het hydraulisch naaldprikken vervaardigd uit fibrileerbare vezels. Meer in het bijzonder zijn deze vezels gekenmerkt doordat zij taps toelopende fibrillen verschaffen als 30 zij worden onderworpen aan hydraulisch naaldprikken. Een fibril wordt gedefinieerd als een klein elementairdraadje of een kleine vezel die gedeeltelijk of volledig is losgemaakt van een grotere vezel waarvan het oorspronkelijk een integrale component was.

Yezels worden beproefd om te bepalen of zij fibrileerbaar zijn door 35 het’.wikkelen ervan om een gestel, of ze op andere wijze te bevestigen op het gestel en het een aantal malen leiden van het gestel langs één of meer hydraulische naaldprikstromen om de vezels te onderwerpen aan de naaldvormige kolomvormige vloeistofstromen, bijvoorbeeld bij een druk van 10 000 kPa. De druk van de vloeistof in 40 . de stroom en het aantal malen leiden onder langs de stromen kan 8001773 5 é' Λ worden gevarieerd om de optimale omstandigheden te bepalen voor het fibrileren van de vezels die in een geschikte vorm worden toegevoerd, omvattende garens, continue elementairdraadjes, stapelvezels of weef- of breiprodukten. Er is een grote variatie.’in de natuur-5 lijke neiging van vezels om te fibrileren als zij worden onderworpen aan het hydraulische naaldprikken. De vezels die uitermate geschikt zijn voor het fibrileren omvatten polyethyleentereftalaat-vezels met een bladvormige dwarsdoorsnede, zoals een Y-vormige dwarsdoorsnede, met betrekkelijk dunne vinnen of een dunne band-10 vormige dwarsdoorsnede, bijvoorbeeld een vezel met een verhouding tussen lengte en breedte van ten minste 3 5 1 ·

De velvormige structuren vervaardigd uit de fibrileerbare vezels kunnen worden vervaardigd uit alle continue eleDöitairdraadjes of stapelvezels in de vorm van een vlies of in de vorm van garens 15 die tot een produkt zijn geweven of gebreid. Indien gewenst kunnen andere vezels aanwezig zijn die weinig of geen neiging bezitten om te fibrileren, als zij worden onderworpen aan het hydraulische naaldprikken. Bijvoorbeeld kunnen versterkingselementairdraadjes of vezels aanwezig zijn samen met de fibrileerbare vezels in het 20 vlies of in dezelfde of andere garens bij gebreide of geweven produkt en .

De velvormige structuur uit fibrileerbare vezels wordt hydraulisch genaaldprikt, onder toepassing van de gebruikelijke hydraulische naaldpriktechnologie. Voor het doel van de uitvinding heeft 25 het de voorkeur de velvormige structuur te ondersteunen op een zeef met fijne mazen bijvoorbeeld een zeef met ongeveer 10 of meer openingen per centimeter in elke richting. Eén zijde van de velvormige structuur wordt bij voorkeur onderworpen aan verschillende reeksen naaldanhtige kolomvormige stromen vloeistof, indien gewenst, 30 door het meermalen leiden van de velvormige structuur onder dezelfde reeks stralen, waarna de velvormige structuur bij voorkeur wordt omgekeerd en hydraulisch wordt genaaldprikt met een aantal reeksen van de naaldachtige kolomvormige stromen vloeistof aan de andere zijde van het materiaal. Indien gewenst kan de velvormige structuur 35 nog een of meer extra malen worden gekeerd voor verder hydraulisch naaldprikken.

Fig. 1 toont een eëtraps-hydraulische naaldprikwerkwijze die geschikt is voor het vervaardigen van het suede-achtige produkt volgens de uitvinding waarbij een velvormige structuur-vervaardigd 40 uit fibrileerbare vezels geplaatst op een zeef 10 wordt geleid onder 6 langs een reeks dichtbij elkaar liggende fijne kolomvormige vloeistof stromen 12 (waarvan er slechts één zichtbaar is) die treedt uit het spruitstuk 14· De zeef 10 is geplaatst op een omkeerbaar beweegbare eindloze band 16 die loopt in een baan bepaald door de 5 rollen 18. Het doorleiden van de zeef 10 onder langs de stromen 12 staat in feite dwars op de stromen over één vlak van de velvormige structuur van fibrileerbare vezels, waardoor de vezels van de velvormige structuur worden gefibrileerd voor het vormen van dichtbij elkaar liggende fibrileinden, die zich vanaf de velvormige struc-10 tuur uitstrekken op willekeurig op afstand van elkaar liggende plaatsen voor het vormen van één oppervlak van het produkt.

Het grootste deel van de fibrileinden is taps toelopend. De werkomstandigheden zijn aangegeven in de voorbeeld I - VI.

lis de velvormige structuur hydraulisch wordt genaaldprikt 15 worden de vezels, die daarin aanwezig zijn, gefibrileerd voor het vormen van fibrillen, die taps toelopen naar einden met een kleine breedte overeenkomstig die aangegeven als taps toelopende fibril 20 in fig.2 en andere gemakkelijk te identificeren fibrillen in de microfoto’s van het produkt volgens voorbeeld I weergegeven in de 20 fig. 3· 6. Hoor de hydraulische naaldprikwerking worden de fibril len ook verward met elkaar en met de vezels of delen daarvan die niet gefibrileerd worden. Als de aanvankelijke velvormige structuur een vlies is wordt door de onderlinge verwarring van de fi^brillen en de vezels het vlies omgezet in een· niet-geweven materiaal. Als 25 de aanvankelijke velvormige structuur een geweven of gebreid materiaal is, strekt de onderlinge verwarring van de fibrillen en de vezels zich uit over ruimten tussen de garens in het aanvankelijke materiaal, waardoor de dekking van het materiaal wordt ver- i hoogd en de vergrendeling van de garens met elkaar wordt vergroot 30 voor het vormen van een meer eendelige structuur. Een verhoogd oppervlak van taps toelopende fibrillen wordt verschaft door het hydraulisch naaldprikken op ten minste een zijde van het produkt, waardoor een zachte, weelderige, suède-achtige greep wordt verkregen. Ha voltooiing van de stap wordt het natte materiaal afgekookt en 35 dan gedroogd of onder invloed van warmte gefixeerd, en kan indien gewenst ook worden geverfd.

Als het gewenst is een materiaal te vervaardigen met het Uiterlijk en de greep van natuurlijk suèdeleer wordt het produkt verder afgewerkt door het te impregneren met een zacht polymeer om verdere 40 substantie aan het produkt te verschaffen. Het zachte polymeer kan 8001773 7 een elastomeer zijn, zoals een polyether- of polyester-type poly-urethanureum of een acrylonitrile-butadieen rubber; het kan ook een niet-elastomeer zijn zoals geplastificeerd polyvinylchloride. Mengsels kunnen worden gebruikt. Ma het impregneren wordt het opper-5 vlak van het produkt gewoonlijk gepolijst.

De uitdrukking "basismateriaal" als hierin gebruikt heeft betrekking op de basis, in hoofdzaak een twee-dimensioneel deel van het produkt dat dient als hoofdsubstantie of fundatie dat het geheven oppervlak ondersteunt. Ómdat het grondmateriaal is gevormd 10 uit afzonderlijke fibrillen, die afzonderlijke vezels kunnen omvatten, die onderling verward zijn, en met extra weefgeometrie of onderling vergrendelende steekgeometrie als de aanvankelijke velvor-mige structuur een geweven of gebreid produkt was, bezit het produkt de gewenste eigenschappen van een tweedimensioneel flexibel vel, 15 dat levendigheid en weerstand alsmede een goed draperingsvermogen toont, De onderlinge verwarring van de fibrillen en de vezels met elkaar verschaft de eigenschappen van een goede massa en een uitmuntende dekking.

De fibrillen strekken zich uit vanaf het basismateriaal op 20 willekeurig op onderlinge afstand liggende bevestigingspunten waarbij de fibrileinden dichtbij elkaar liggen, voor het vormen van tenminste één oppervlak van het suede-achtige materiaal. Als hierin gebruikt wordt onder de uitdrukking "bevestigingspunten" verstaan zowel het bevestigen aan zijn basis van een fibril in de grotere 25 vezel waartoe het oorspronkelijk een integrale component vormde en de bevestiging van de onderlinge verwarring van een fibril, die volledig is afgespleten vanaf de grote vezel waarvan hij oorspronkelijk een deel vormde. Onder fibrileinde wordt hierin het zichtbare deel van een fibril verstaan met een niet-bevestigd eindpunt, het 30 vrije einde is een meer algemene uitdrukking die is gedefinieerd als het zichtbare deel van een fibril of vezel met een niet bevestigd einde. De bevestigingpunten van vele fibrillen zijn gerelateerd aan de plaatsen van de vezels in de oorspronkelijke velvormige structuur, maar zijn willekeurig over de lengte van deze vezels. De fibrillen 35 liggen op onregelmatige onderlinge afstanden en zijn niet samengevoegd tot een bepaald patroon.

het produkt is verder gekenmerkt door de aanwezigheid van taps toelopende fibrileinden in het geheven oppervlak, waarbij de taps toelopende fibrileinden het grootste deel van de vrije einden zijn, 40 die aanwezig zijn in het geheven oppervlak. Het taps toelopen van 8001773 8 de fibrillen, die puntig zijn of smal nabij hun einden en die bredere schachten hebben nabij bun bevestigingspunten in het basismateriaal, verschaft een zacht weelderig oppervlak als gevolg van de fijnheid van de fibrileinden, terwijl de verdikking van de fi-5 brillen in de onderliggende structuur en hun onderlinge verwarring een veerkrachtig basis verschaft voor de fijne fibrileinden wat bij draagt tot de weelderige greep van het oppervlak. Yele van de fibrillen zijn ook vertakt. Het met zand behandelen en/of polijsten van het oppervlak, bijvoorbeeld na impregneren van het materiaal 10 met een zacht polymeer, laat vele van de taps toelopende fibrillen ongewijzigd, terwijl andere fibrillen taps toelopend blijven met enigszins stompe einden, die nog betrekkelijk smal zijn nabij de top. De breedte van de top wordt gemeten in overeenstemming met de uitvinding op een afstand van 2yu vanaf het einde van de fibril.

15 De metingen van de tapse fibrileinden zullen duidelijk zijn aan de hand van fig. 2. Yoor het bepalen van de tapsheid van het fibril-einde 20, worden breedtemetingen uitgevoerd bij w^, die 2ju is verwijderd van het einde 22 en bij w^, die 100yu is verwijderd vanaf 22. Op w.j hebben de fibrillen een maximale gemiddelde topbreedte 20 Tan niet meer dan 10yu, bij voorkeur niet meer dan 6ya. De minimum gemiddelde topbreedte w1 van het fibrileinde is ongeveer 0,5yu.

Omdat de fibrillen taps toelopen ligt de gemiddelde breedte van de schacht van de fibril op een afstand 100yu van zijn eindpunt, dat wil zeggen wy en ligt gewoonlijk in het gebied van 1,5 tot 10 x 25 de gemiddelde breedte van de fibril op een punt slechts 2yu vanaf het einde. De maximale gemiddelde schacht breedte, gemeten op 100 yu vanaf het eindpunt van de fibril, is ongeveer 10yu, maar bij voorkeur niet meer dan 12yu; de minimale gemiddelde schachtbreedte op een afstand 100yu vanaf het einde van de fibril is ongeveer 2yu.

50 Het grootste deel van de dwarsdoorsneden van de fibril heeft een kleinere afmeting in één richting door het midden van de dwarsdoorsnede (dikte) dan de breedteafmeting in de richting loodrecht daarop . De dikte van de fibrillen gemeten op 100yu vanaf het eindpunt van de fibril ligt in het gebied van 1yu tot 8yu.

55 Het suède-achtige karakter van het materiaaloppervlak hangt ook af van de kleine ruimte tussen de taps toelopende fibrileindaa. Terwijl in overeenstemming met de uitvinding ten minste ongeveer 5000 en bij voorkeur 10.000 fibrileinden aanwezig zijn op elke vierkante centimeter van het materiaaloppervlak, kunnen veel hogere 40 tellingen, tot 100.000 fibrileinden per vierkante centimeter of 8001773 ƒ 9 zelfs meer aanwezig zijn.

Beschrijving van de proeven.

Verschillende van de proeven die hieronder worden beschreven omvatten het onderzoek van een monstermateriaal onder een 5 "scanning electron microscope" (SM). Het instrument dat wordt gebruikt bij de voorbeelden voor het uitvoeren van deze proeven was een gebruikelijke SM met een normaal vergrotingsgebied van 10 x tot 24Ο.ΟΟΟ x met een oplossend vermogen van 70 S ( de ETEC "Autoscan" SM, vervaardigd door ETEC Corporation, Hayward, 10 California). Monsters die moeten worden onderzocht onder de SM worden voor- observatie aangebracht op standaard koolstof of aluminium pennen 1,25 tot 1,9 cm in diameter, die op hun beurt zijn aangebracht op een plaats in de SM. Wat betreft de elektronen-straal kan de plaats hellen over een hoek met de straalrichting 15 liggende tussen +90° (naar de collector voor de elektronen) tot -10° (vanaf de collector), waarbij de totale kantelhoek 100° is.

De plaats kan ook worden geroteerd tot een gewenste stand om een hartlijn evenwijdig met de straalrichting.

Materialen worden vervaardigd voor observatie door ze met een 20 nieuw scheermes te snijden voor het verschaffen van een monster metende 12 mm in dwarsrichting en 4 mm in machinerichting (willekeurig kiezen van de meest waarschijnlijke richtingen als de machinerichting en de dwarsrichting niet definitief kunnen worden geïdentificeerd). Een 12 mm lange koperen geleidingsband, 6,35 nnn 25 breed en met een hechtmiddel op een zijde, wordt gesneden en onder rechte hoeken gebogen langs de hartlijn van zijn lengte tot een L-vorm gezien vanaf één van de einden, waarbij het hechtmiddel op de buitenzijde van de L aanwezig is. De langsrichting van het produktmonster ligt op één lijn met de langsrichting van één poot 30 (de bovenpoot) van de I-vormige band en de zijde van het produktmonster met het geheven oppervlak (de zachte of pluizige zijde) wordt gehecht op de band waarbij ongeveer 1 mmm van het geheven oppervlak zich uitstrekt boven het einde van de poot van de band.

De onderzijde van de andere poot (de onderpoot) van de band wordt 35 dan aangebracht op de pen, zodat de bovenpoot van de band (met het vrijliggende 1 mm lange deel van het geheven oppervlak van het materiaal uitstekend boven zijn einde) strekt zich uit onder een rechte hoek vanaf de pen.

Het oppervlak van het monster, aangebracht als hierboven be-40 schreven, wordt dan op gebruikelijke wijze voorzien van een zeer 8001773 10 dunne bekleding van goud door het plaatsen van de pen, die het monster draagt, in een hoog vacuum verdamper voorzien van een verdampermoduul (zoals de model DV-502 verdamper voorzien van een DSM-5 koud werkende moduul, vervaardigd door Denton Vacuum, 5 Inc., Cherry Hill, N.J.) en het brengen van een dunne bekleding -5 goud op het oppervlak onder een vacuum van ongeveer 10 torr.

De elektrische geleidbaarheid van het met goud bedekte monster wordt bij voorkeur verhoogd door het aanbrengen van een droge film van een geleidend smeermiddel (zoals een gebruikelijke suspensie 10 van grafiet in isopropanol) langs de zijden van het aangebrachte monster in een bekleding, die zich uitstrekt langs de koperen band en de pen bereikt.

Test tapsheid fibril.

Een produktmonster is aangebracht op een pen op een L-vormige 15 band als boven beschreven, waarbij ongeveer 1 mm van het produkt-oppervlak zich uitstrekt boven het einde van de band. De plaats van de SEM is zodanig dat de onderste poot van de L-vormige band is gericht naar de collector voor de elektronen en de bovenste poot op 0° (verticaal), zodat de rand van het materiaal loodrecht staat 20 op de elektronenstraal met het oppervlak gericht naar de collector voor de elektronen. De rand van het materiaal wordt wsargenomen onder de SEM onder een vergroting van 100 x, en een representatief gebied van de rand wordt gekozen en gefotografeerd met een vergroting van 100 x (fig. 4 is een voorbeeld van een dergelijke 25 microfoto), terwijl het gekozen gebied onder waarneming blijft.

Voor het doel van deze proef worden alle waargenomen vrije einden behandeld als fibrileinden. Alle fibrileinden die kunnen worden waargenomen in de microfoto met een vergroting van 100 x worden opnieuw gefotografeerd bij een nominale vergroting van 500 x, waarbij 3q elk fibrileinde wordt gevolgd vanaf zijn eind zover in het materiaal als kan worden waargenomen, waarbij meer dan één microfoto wordt gemaakt met een vergroting van 500 x voor een gegeven fibrileinde, indien dit noodzakelijk is. Natuurlijk kan een enkele microfoto met een vergroting van 500 x op geschikte wijze een aantal fi-35 brileinden omvatten. Onder gebruikmaking van een gekalibreerde mi-eronmerkinrichting die gewoonlijk aanwezig is op de microfoto voor het bepalen van de juiste lengten (of anders het bepalen van de juiste gebruikte vergroting), wordt elk fibrileinde dat kan worden waargenomen over een lengte van 100yu vanaf zijn einde worden gemeten voor het bepalen van zijn breedte op drie afstanden vanaf het einde: bij 2ya, 50^u en l°°/u.. Meer in het bijzonder, verwijzend O ft Λ 4 VÏÏ Λ -11- , naar fig» 2, zijn de breedten van het fibrileinde 20 op afstanden van 2^u, 50 en lOO^u vanaf het einde 22 ervan respectievelijk w,|, w2 en Vy Als een deel van het fibrileinde niet kan worden gezien op 50^u of 10Cyu wordt de breedte geïnterpoleerd uit de waar-5 genomen breedten aan elke zijde van het geblokkeerde deel. Het fibrileinde wordt geteld als zijnde taps toelopend als de breedte continu toeneemt over de drie metingen, beginnend op het punt 2^u vanaf het einde (dat wil zeggen w^ wg w^)t Als minder dan 12 fibrileinden worden waargenomen worden verdere microfoto's ge-10 nomen totdat 12 fibrileinden worden waargenomen. Het percentage van deze vezel of fibrileinden in de microfoto met een vergroting van 100 x (of microfoto's) die taps toelopen wordt dan bepaald. Het monster wordt beschouwd als te bestaan uit taps toelopende fibrileinden als een groot aantal (dat wil zeggen meer dan 50%) van de 15 fibrileinden wordt bepaald als te zijn taps lopend gemeten met behulp van deze proef. De breedten op elke afstand (2^u, 50/u en 100^u) vanaf het einde van deze vezels, die blijken taps toe te lopen, worden ook gemiddeld en gerapporteerd.

Proef voor de op-pervlaktedicfatheid van de fibrileinden.

20 Bij deze proef wordt het monster aangebracht als boven beschre ven waarbij ongeveer 1 mm van het produktoppervlak zich uitstrekt boven het einde van de band, en de plaats van de SEM wordt ingesteld met de onderste poot van de L-vormige band gericht vanaf de collector voor de elektronen en de bovenste poot onder 0° (ver-25 ticaal. De plaats wordt dan naar beneden gekanteld naar de-90 stand zodat de elektronenstraal evenwijdig is met het penoppervlak en loodrecht staat op het vrijgegeven oppervlak van het produkt. Een SEM microfoto wordt dan genomen met een vergroting van 10 x. De afstand tussen de rand van het materiaal en het einde van de poot van de 30 gevouwen band wordt dan nauwkeurig bepaald door meting op de microfoto met een vergroting van 10 x, met de hoogte van het blootgestelde oppervlak loodrecht op het einde van band en gedeeld door de vergroting . De plaats van de SEM wordt dan teruggekanteld naar 0°, geroteerd over 180° in het horizontale vlak, zodat de ondsste poot 35 van de L-vormige band is gericht naar de collector en ten slotte gekanteld naar de -10° stand ( zodat de elektronenstraal het vrij gegeven produktoppervlak onder een hoek van 10° raakt), Een SEM microfoto met een vergroting van 50 x van een geheel deel van het uitstekende produktmonster wordt dan genomen, omvattende in de 40 microfoto het uiteinde van de band en de gehele band van het mate- 8001773 -12- riaal alsmede het tussenliggende materiaaloppervlak. Een representatieve strook van het produktoppervlak loodrecht op het einde van de hand wordt gekozen op de microfoto met een vergroting van 50 x voor onderzoek hij hogere vergroting. De SEM wordt dan ingesteld 5 op het einde van de koperen hand en een eerste microfoto met een vergroting van 500 x wordt gemaakt. Bewegend in een richting loodrecht op het einde van de koperen hand, gezien in de microfoto's wordt de pen ongeveer ingesteld om het monster naar hoven naar hoven te bewegen over een afstand van de helft van het gezichtsveld, 10 waarna opnieuw wordt ingesteld op het produktoppervlak in het nieuwe midden van het gezichtsveld waarna een andere mivrofoto met een vergroting van 500 x wordt gemaakt. Een reeks microfoto's wordt op deze wijze gemaakt, waarbij wordt bewogen over een afstand van de helft van het gezichtsveld op elk tijdstip totdat het gefotogra-15 feerde vlak goed naar beneden is geplaatst in het basisdeel van de produktrand. Indien noodzakelijk voor het goed waarnemen van alle fihrileinden, worden twee microfoto's met verschillende instellingen genomen op een enkele plaats. Onder gebruikmaking van deze reeks ,microfoto's wordt dan het aantal fihrileinden geteld, wordt elk fi-20 brileinde geïdentificeerd vanaf de overlappende microfoto's zodat er geen één tweemaal wordt geteld. Voor het doel van deze proef worden alle geobserveerde vrije einden behandeld als fihrileinden, met de uitzondering dat fihrileinden met een breedte kleiner dan 0,5yu. op het breedste punt niet worden geteld. De breedte van de 25 strook van het waargenomen materiaaloppervlak wordt bepaald door het meten van de breedte van de genomen microfoto's en het delen ervan door de vergroting. Het oppervlak van de strook materiaaloppervlak, dat wordt waargenomen, wordt dan berekend door het vermenigvuldigen van de aldus bepaalde breedte met de afstand tussen de rand van het 50 materiaal en het einde van de band, bepaald als beschreven in het begin van deze alinea. Het totale aantal fihrileinden dat is waargenomen in de reeks microfoto's wordt dan gedeeld door het berekende oppervlak van de strook voor het verschaffen van de oppervlak-tedichtheid van de fihrileinden in het monster. De proef wordt her-35haald, waarbij een andere strook van het materiaaloppervlak wordt bekeken. Als de resultaten sterk afwijken worden twee verdere onderzoeken gedaan. De resultaten van de verschillende onderzoeken worden gemiddeld.

Proef voor de structuur van het grondmateriaal.

40 Voor deze proef wordt het produktmonster aangebracht en inge- 8001773 -13- steld op dezelfde wijze als boven beschreven voor de "proef taps toelopen fibril”. Ben SEM microfoto met een nominale vergroting van 500 x van het representatieve gebied van de rand van het grondma-teriaal wordt dan vervaardigd. De microfoto met een vergroting van 5 500 x wordt onderzocht voor het bepalen van de structuur van het ba sismateriaal. Als deze foto goed begrenzende dwarsdoorsneden geeft die· onregelmatig zijn en van verschillende afmetingen, zodat de dwarsdoorsneden scherpe en begrensde omtrekken bezitten, wordt het basismateriaal beschouwd als te bestaan uit afzonderlijke fibrillen.

10 Regelmatige dwarsdoorsneden kunnen aanwezig zijn.

Relatieve viscositeit ( HR7).

HRV ( relatieve viscositeit in hexafluorisopropanol) wordt bepaald als beschreven in Amerikaans octrooischrift 4·°59·949» kolom 5> regel 65 tot kolom 6 regel 6.

15 Voorbeeld I.

Polyethyleentereftalaat/natrium 5-sulfoisoftalaat) (98/2 mol verhouding) met een HRV van ongeveer 15 werd gesponnen bij een spin-temperatuur van 265 tot 270°C uit een spinmondstuk met 50 gaten, waarbij elk gat bestaat uit een Y-vormige uitmonding gevormd door de 20 snijding onder 120° van drie sleuven die 0,064 mm breed zijn en 0,76 mm lang, waarbij één sleuf van elke uitmonding direct is gericht naar de bron van de dwars stromende koellucht. De geextru-deerde elementair draadjes worden samengevoegd door geleidingen tot‘een garen, geleid vanaf een paar toevoerrollen met een omtrek-25 snelheid van 1243 m/min door een stoomstraal van 220°C naar een paar ontlaadstrekrollen in een kast met een luchttemperatuur die op 135°C wordt gehouden en die werkt met een omtreksnelheid van 2742 m/min en wordt voortbewogen door twee verdere paren rollen, die werken met een omtreksnelheid van 2744 m/min respectievelijk 30 2747 m/min, naar een opwikkelinrichting die werkt met een omtreksnelheid van 2662 m/min. De totale strekverhouding (toevoer tot ontwikkeling) bedroeg 2,34 x· Het garen uit 50 elementairdraadjes, dat aldus is vervaardigd bezit een lineaire dichtheid van 9>44 tex (85 denier)^n verlenging van 8,1% en een sterkte van 0,192 newton 35 per tex (2,17 gpd). De verhouding van de lengte van de vinnen in de Y-vormige dwarsdoorsnede van de gestrekte elementairdraadjes tot de breedte van de vinnen gemeten op een microfoto van de dwarsdoorsnede van het elementairdraadje bedroeg 5=1·

Een 22 gesneden jersey buis werd gebreid ( Supreme breimachine, 40 ver-mrdigd door de Supreme Knitting Machine Co., Ozone Park, U.Y.) 8001773 -14- van tien 18,88 tex (170 denier) garen, vervaardigd door het combineren op de machine van twee stukken van de 9»94 tex (85 denier) garens vervaardigd als hoven beschreven voor elk van de tien gebruikte garens. Een spanning van 3 tot 5 S werd toegepast en de loperlengte was 554 2 5 cm. Het rond gebreide materiaal bezat een basisgewicht van 10,5 g/m en werd in lengterichting gesneden. Het werd niet warm gefixeerd.

Rechthoekige stukken van het gebreide materiaal met een afmeting van 83 cm in steekrichting en 119 co in ribrichting werd geplaatst met de steekrichting naar boven op "semitwill" draadzeef met een 10 maaswijdte van 37»8 x 59>4 openingen per cm, een open oppervlakt van 21%, op een naaldmachine van het type weergegeven in fig. 1, waarbij de afmeting van het monster in machinerichting lag. Het monster werd bevochtigd met water en vervolgens herhaald geleid met 13,7 m/min onderlangs een hydraulische naaidprikstraal op een bandvormige onder-15 steuning, waarbij het monster bestaat uit een 61 om lange dunne metalen strook met een reeks van 0,13 mm grote gaten op onderlinge afstanden van 15,75 gaten per cm en ondersteund op een afstand van 3,8 cm boven het produktmonster. Het werd éénmaal geleid onder een straal met een druk van 6895 kPa, tweemaal met een druk van 13*790 kPa en 20 ten slotte viermaal met een druk van 17*927 kPa. Het werd dan omgekeerd en dezelfde hydraulische naaldvolgorde werd herhaald in een twesde cyclus met de ribzijde boven. Ten slotte werd het weer gekeerd en hetzelfde naaldprikken werd nogmaals herhaald in een derde cyclus.

Na potverven bij kooktemperatuur en fixeren onder invloed van warmte 25 op een pengestel bij 180°C had het produkt een basisgewicht van 129 g/m . Het bezat een zeer zachte weelderige greep en vertoonde het vinger-effect van fijn suède leer. Het produkt, waarvan een deel is weergegeven in de figuren 3-6 was levendig en had een uitmuntende drapeerbaarheid. Vergelijking van het produkt met de gebreide pro-30 dukt dat werd gebruikt als uitgangsmateriaal toonde aan dat het volume en de dekking aanmerkelijk zijn verhoogd gedurende de naaldpril-bewerking. Eigenschappen van het materiaal verkregen door het meten van SEM microfoto's van het produkt worden hierna gegeven.

Monsters van het produkt werden genaaid tot een sporthemd, dat 35 op slijtage werd beproefd. Na 100 uren dragen toonde het geen begin van pilvorming, matvorming of ander gebrek. Het was warm en zeer confortabel om te dragen als gevolg van zijn superzachte oppervlak.

Het was ook sterk absorberend en hield tweemaal zijn gewicht aan water vast na een centrifugeercyclys in een gebruikelijke wasmachine 40 en zoog snel water op als het droog was, wat bijdraagt aan het 8001773 -15- eonfort van het verkregen kledingstuk.

Voorbeeld II.

Twee stukken 9»44 tex (85 denier) eopolyestergaren, vervaardigd als beschreven in de eerste alinea van voorbeeld I, werden gecombi-5 neerd met een stuk in de handel verkrijgbaar J,Q tex (70 denier) garen met 34 elementairdraadjes dat door smelten was gesponnen uit hetzelfde copolyester, met de uitzondering dat de elementairdraadjes een drielobbige dwarsdoorsnede bezaten. Op een microfoto van de dwarsdoorsnede bleek de verhouding van de omtrek van de omschre-Ven cirkel aangebracht om de lobbige dwarsdoorsnede tot de omtrek van een ingeschreven cirkel aangebracht op dezelfde dwarsdoorsnede 2:1. De gecombineerde garens werden geweven tot een materiaal met een breedte van 61 cm en een zakvormige constructie waarbij 18 stukken per cm van het gecombineerde garen aanwezig zijn in de ketting 15 en 18,9 draden per cm van hetzelfde garen in de inslag, welk weef-patroon bestond uit twee inslagen per vak waarbij het inslaggaren beurtelings over en onder twee stukken van het gecombineerde ketting-garen gaat. Het verkregen materiaal, dat een basisgewicht had van 98 g/m bezat een ruw geweven uiterlijk en rafelde sterk op de ge-20 sneden randen behalve als het zorgvuldig wordt behandeld.

Het materiaal werd gemeten in monsters met een lengte van 119 cm en een breedte van 61 cm en de monsters werden daarna hydraulisch genaaldprikt als beschreven in voorbeeld I, onder gebruikmaking van de volgende doorleidingen: Eerste doorleiding bij een 25 druk van 6895 kPa, gevolgd door vier doorleidingen bij een druk van 13-790 kPa; de hydraulisch genaaldprikte monsters werden dan verwijderd van de zeef en omgekeerd en dezelfde naaldwerkwijze werd herhaald in een tweede cyclus op de tegenover liggende zijde van het materiaal onder dezelfde omstandigheden. De monsters werden dan af-30 gekookt, geverfd en onder invloed van warmte gefixeerd op een pen-gestel bij 180°C.

Het materiaal, vervaardigd als boven beschreven, had een zeer zachte suèdeachtige greep. Het was nu een stabiel materiaal dat weerstand bood tegen rafelen en belangrijk verbeterd volume en 35 dekvermogen. Het basisgewicht nam toe tot 122 g/m , als gevolg van krimp gedurende het naaldprikken en afkoken. De dikte is toegenomen tot 0,96 mm vergeleken bij 0,25 mm vóór het naaldprikken, en het volume is toegenomen tot 7,67 cm^/g na het naaldprikken als gevolg van het sterke volume-effect van het fibrilleren. De kenmerken van 40 het materiaal verkregen door meting van SEM microfoto's zijn hierna 8001773 -16- aangegeven.

Yoorbeeld III.

Polyethyleentereftalaat/5-natriumsulfoisoftalaat ( 98»2 molver-houdlng) met een HRY ran ongeveer 15 en bevattende 0,3 gew.% 'TiOg 5 werd door smelten gesponnen door een spindop met 46 uitmondingen die elk een rechthoekige sleuf bezaten van 0,05 mm x 1,52 mm, welke uitmondingen zo zijn geplaatst, dat de koellucht loodrecht was gericht op de langsafmeting van de sleuven. De elementairdraadjes werden samengenomen door middel van geleidingen tot een garen, geleid vanaf 10 de toevoerrol, die roteert met een omtreksnelheid van 1246 m/min, door een stoomstraal van 220°C naar een paar ontlaatstrekrollen in een huis met een ludafctemperatuur gehandhaafd op ongeveer 130°C en aangedreven met een omtreksnelheid van 2742 m/min, en voortbewogen door een rol werkend met een omtreksnelheid van 2651 m/min naar een opwikkelinrich-15 ting, die roteert met een omtreksnelheid van 2636 m/min. De totale strekverhouding bedroeg 2,3 maal. Het verkregen garen met 46 elemen-tairdraadjes had een lineaire dichtheid van 11 tex (99 denier) terwijl de afzonderlijke elementairdraadjes een lineaire dichtheid bezitten van 0,24 tex per elementairdraadje. De elementairdraadjes bleken een 20 bandvormige dwarsdoorsnede te bezitten met een lengte- tot breedte-verhouding van 7>0:1, waarbij de breedte van de dwarsdoorsnede 6ju is. Het garen bleek een vijflaagssterkte van 1,6 dN/tex te bezitten en de afzonderlijke elementairdraadjes bleken een verlenging te bezitten van 9 tot 25% (verlenging bij maximale belasting 17%)· 25 Een jersey gebreide buis werd gebreid op een rondbreimachine met een kop met een diameter van 90 mm en 220 naalden om de omtrek van de kop ( Lawson -Hemphill, Inc. Knitting Machine 54 gauge head) uit het garen vervaardigd als boven beschreven, waarbij twee stukken van het garen samen werden gebracht op de machine. Het rondgebreide ma-30 teriaal dat aldus is vervaardigd werd onder invloed van warmte gefixeerd bij 165°C gedurende 5 minuten op een kartonnen vorm en vervolgens in lengterichting gesneden. Monsters van het warm gefixeerde materiaal werden vervolgens hydraulisch genaaldprikt, volgens de werkwijze beschreven in voorbeeld I, onder gebruikmaking van de volgende 35 doorleidingen: eerste doorleiding steekzijde naar boven bij 9895 kPa, gevolgd door vier doorleidingen bij ongeveer 17900 kPa; het monster werd dan met de steekzijde naar beneden omgekeerd en dezelfee naald-reeks werd in een tweede cyclus herhaald, waarna het monster nogmaals werd omgekeerd (steekzijde boven ) en het naalden werd nogmaals 40 in .een. derde cyclus uitgevoerd. Elke doorleiding werd uit gevoerd bij 8001773 -w- 13)7 m/min. Het genaal.de produkt werd af· gekookt, gedurende 40 minuten in een centrifuge gedroogd, en onder invloed van warmte gefixeerd op een strekgestel bij 180°C gedurende 5 minuten, De eigenschappen van het materiaal, verkregen door het meten van microfoto's 5 van de SEM worden hierna aangegeven.

VoorbeaLd IY.

Garen bestaande uit copolyesterelementairdraadjes met Y-vormige dwarsdoorsnede, in hoofdzaak vervaardigd als beschreven in voorbeeld I, werd gesneden tot stapelvezels met een snijlengte van 1,9 cm.

10 De stapelvezels werden gevormd door een luchtlegbaanvormmachine voor stapelvezels (Rando-Webber, vervaardigd door Rando Machine Corp., The Commons TR, Macedon, N.Y.) tot een willekeurige stapel-vezelmat met een basisgewicht van 102 g/m . De mat werd hydraulisch genaaldprikt als beschreven in voorbeeld II. Ha het hydraulisch 15 naaldprikken werd het in een pot geverfd bij kooktemperatuur en onder invloed van warmte gefixeerd op een pengestel bij 180°C. Het aldus verkregen materiaal was goed verstrengeld en had een zachte suèdeachtige greep. Het oppervlak bezat een groot aantal taps toelopende fibrillen met zeer fijne toppen. De eigenschappen van het 20 materiaal verkregen door meting van SEM microfoto's worden hierna gegeven.

Yoorbeeld Y.

Twee stukken van een 9,44 tex (85 denier ) copolyestergaren met 50 elementairdraadjes en Y -vormige dwarsdoorsnede overeenkomstig 25 het garen beschreven in de eerste alinea van voorbeeld I werden samengevoegd tot een garen met twee draaiingen per cm S-twist. Een gebreid materiaal met een jersey patroon werd inslag gebreid op 11 naalden per cm op een tricotmachine met twee geleidingsstaven, waarbij aan de voorste staaf het samengevoegde copolyestergaren werd toegevoerd 30 en aan de achterste staaf één stuk van een in de handel verkrijgbaar 7,8 tex (70 denier garen met 34 elementairdraadjes onder smeltspin-nen uit hetzelfde copolyester, met uitzondering dat de elementairdraadjes een drielobbige dwarsdoorsnede bezitten zoals het garen beschreven in voorbeeld II. Het verkregen materiaal had een basisge- 2 35 wicht van 200 g per m . Stukken gesneden uit dit materiaal werden vervolgens hydraulisch genaaldprikt, volgens de werkwijze als beschreven in voorbeeld I, onder gebruikmaking van het volgende schema van doorleidingen: eerste doorleiding met het vlak van de panelen naar beneden bij 6895 kPa, gevolgd door vier doorleidingen · bij onge-40 veer 179ÖO kPa; vervolgens een tweede cyclus met de panelen omgekeerd 8001773 -18- naar de met het vlak naar hoven gerichte stand en dezelfde naaldprik-reeks wordt herhaald; vervolgens wordt een derde cyclus uitgevoerd waarbij de panelen weer zijn omgekeerd (voorvlak beneden) en dezelfde naaldprikreeks wordt nogmaals herhaald. Elke doorleiding werd 5 uitgevoerd bij 5>7 m/min. Het genaaide materiaal werd afgekookt, in een centrifuge gedroogd en onder invloed van warmte gefixeerd op een gestel bij 180°0 gedurende 5 minuten. Het produkt had een basisge-wicht van 245».6 g/m > en een zachte weeldwrige greep aan beide zijden van het produkt. Het was levendig en had een goede drapeerbaar-10 heid en een greep die die van suèdeleer benadert, zonder dat het materiaal is geïmpregneerd. Eigenschappen van het materiaal verkregen door meting van SEM microfoto's van de materiaalprodukten worden hierna gegeven. Twee stellen gegevens (aangegeven als Ya en Yb in de tabel) zijn opgegeven overeenkomstig de metingen uitgevoerd op de twee zijden 15 van het materiaal.

Yoorbeeld YI.

Een copolyestergaren van 5>89 tex (55 denier) en uit 54 elemen-tairdraadjes werd vervaardigd op een wijze overeenkomstig die beschreven in de eerste alinea van voorbeeld I, met uitzondering dat de spin-20 dop 54° bezit, waarbij elk gat bestaat uit .een TÉvormige opening gevormd door de onderlinge snijdingen onder hoeken van 120° van drie sleuven met een breedte van 0,076 mm en een lengte van 0,762 mm. De totale, strekverhouding bedroeg 2,2 maal. Het copolyestergaren beaat een verlenging van 5>61$ en een sterkte van 0,191 Newton per tex 25 (2,16 gpd).

Het copolyestergaren werd gebreid tot een jersey gebreide buis met dezelfde rondbreimachine als beschreven in voorbeeld III, waarbij drie stukken garen op de machine werden samen gebracht. Het rondgebreide materiaal, dat aldus is verkregen, werd onder invloed 50 van warmte gefixeerd op een kartonnen gestel en vervolgens in langs-richting doorsneden. Monsters van het onder invloed van warmte gefixeerde materiaal werden dan hydraulisch genaaldprikt, volgens de procedure beschreven in voorbeeld I, onder gebruikmaking van de volgende reeks doorleidingen; eerste doorleiding met de steekzijde 55 boven bij 6895 kPa, gevolgd door vier doorleidingen bij 17900 kPa; vervolgens werd een tweede cyclus uitgevoerd met de monsters omgekeerd met de steekzijde benedenen éénmaal genaaldprikt bij 6895 kPa, éénmaal bij 12410 kPa en viermaal bij 17900 kPa; ten slotte werd een derde cyclus met de monsters uitgevoerd, die weer zijn omgekeerd 40 (steekzijde naar boven) en de naaldprikreeks van de tweede cyclus 8001773 -19- werd herhaald. Elke doorleiding werd uitgevoerd bij een snelheid van 13,7 m/min. Het genaaide materiaal werd afgekookt, in een centrifuge gedroogd en onder invloed van warmte gefixeerd. Het materiaal dat aldus is verkregen was levendig, had een goede drapeerbaarheid en 5 werd gekenmerkt door een zachte suèdeachtige greep. Het had een basis-gewicht van 116 g/m . De eigenschappen van het materiaal verkregen door het meten van SEM microfoto’s worden hierna gegeven.

Monsters uit hydraulisch genaaldprikt gebreid materiaal in hoofdzaak vervaardigd als beschreven in voorbeeld I werden geïmpregneerd 10 met een samenstelling omvattende een polyethertype polyurethanureum geplastificeerd polyvinylchloridemengsel en gepolijst op een scheur-inriehting. Het geïmpregneerde materiaal vertoonde een zeer zachte suèdeachtige greep overeenkomstig die van natuurlijk antilope suède en had de eigenschappen aangegeven in de hierna volgende tabel onder 15 A.

Monsters uit hydraulisch genaaldprikt materiaal vermrdigd in hoofdzaak als beschreven in voorbeeld TI werd geïmpregneerd met een samenstelling omvattende een spantexpolymeer omvattende een copoly-ester/urethanureum. Het geïmpregneerde materiaal had de eigenschappen 20 als aangegeven in de hierna volgende lijst onder B.

Tabel.

Produkteigenschappen verkregen door meting van SEM microfoto's.

Voorbeeld no. tapse fibril- gemiddelde breedte fibril dichtheid einden, % van (yu) op eindafstand van fibrileindeg 25 alle fibril- het voorste einde (no. per cmj __einden__2yu 50yu 1OOyu_ I 100% 2,1 5,3 7,2 41.000 II 88% 2,2 5,0 6,7 25.000 III 81% 2,2 5,9 7,8 14,500 30 IV 87% 2,9 5,5 7,4 25.500

Ta 87% 2,1 4,5 6,7 I9.50O

Tb 92% 2,7 6,0 7,3 18.500 VI 76% 1,6 3,9 5,2 23.5ΟΟ A 75% 4,0 7,6 10,0 25.500 B 67% 2,2 6,2 8,6 26.000 (conclusies) flnn1777

Claims (15)

1. Suèdeachtige materiaalstructuur omvattende een grondmate-riaal bevattende afzonderlijke fibrillen, met het kenmerk, dat de fibrillen zich als fibrileinden uitstrekken vanaf 5 het grondmateriaal op bevestigingspunten op willekeurige onderlinge afstanden voor het vormen van één oppervlak van het suèdeachtige materiaal en met een dichtheid liggende tussen ongeveer 5000 en 2 ongeveer 100.000 fibrileinden per cm , waarbij het grootste deel van deze fibrileinden taps toeloopt en een gemiddelde topbreedte klei-10 ner dan 10^u bezit gemeten op een afstand van ongeveer 2 ^u vanaf het einde van genoemde fibrileinden, welke fibrileinden taps toelopen JA naar de topbreedte vanaf een grotere schachtbreedte, de gemiddelde schachtbreedte ongeveer 1,5 tot 10 x groter is dan genoemde gemiddelde topbreedte gemeten op een afstand van ongeveer 100^u vanaf het 15 einde van genoemde fibrileinden.

2. Materiaal volgens conclusie 1,met het kenmerk, dat het suèdeachtige materiaal een dichtheid bezit van ongeveer 2 10.000 tot ongeveer 100.000 fibrileinden per cm .

5. Materiaal volgens conclusie 2,met het kenmerk, 20 dat de suèdeachtige materiaalstructuur polyethyleentereftalaat omvat.

4· Materiaal volgens conclusie 2,met het kenmerk, dat de materiaalstructuur is geïmpregneerd met een zacht polymeer.

5. Materiaal volgens conclusie 4> m e t het kenmerk, 25 dat het zachte polymeer polyurethan is.

6. Materiaal volgens conclusie 2,met het kenmerk, dat het grondmateriaal een gebreid materiaal is.

7. Materiaal volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat het grondmateriaal een geweven materiaal is. 30 8.Materiaal volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat het grondmateriaal een niet geweven materiaal is.

9. Materiaal volgens conclusie 2,met het kenmerk, dat het grondmateriaal afzonderlijke vezels en fibrillen bevat.

10. Werkwijze voor het vervaardigen van een suèdeachtige ma-35 teriaalstructuur waarin de fibrileinden zich uitstrekken vanaf een grondmateriaal op bevestigingspunten op willekeurige onderlinge afstand en één oppervlak van het suèdeachtige materiaal vormt welke werkwijze het kenmerk heeft, dat een velvormige structuur uit afzonderlijke vezels wordt gevormd die fibrilleerbaar zijn tot taps 40 toelopende einden, het ondersteunen van de velvormige structuur op 8001773 -21- een doorlatende ondersteuning, en het treffen van de velvormige structuur op de doorlatende ondersteuning met naaldvormige kolomvormige vloeistofstromen bij een druk van ten minste 5000 kPa, waardoor genoemde vezels worden gefibrilleerd voor het vormen van een korte 5 afstand van fibrileinden, die zich uitstrekken vanaf genoemde velvormige structuur op willekeurig op afstand van elkaar liggende plaatsen voor het vormen van één oppervlak van het suèdeachtige materiaal waarbij het grootste deel van de fibrileinden taps toeloopt.

11. Verkwijze volgens conclusie 10, met het kenmerk, 10 dat de doorlatende ondersteuning een fijnmazige zeef is.

12. Werkwijze volgens conclusie 10, m et het ken- me r k, dat verdere stappen worden uitgevoerd van het impregneren van het materiaal met een zacht polymeer nadat het is behandeld met de vloeistofstromen en het daarna polijsten. 15 13· Werkwijze volgens conclusie 10, met het ken- m e r k, dat de fibrilleerbare vezels garens zijn met continue ele-mentairdraadjes.

14· Werkwijze volgens conclusie 10, met het kenme rk, dat de fibrilleerbare vezels een laag stapelvezels is. 20 15* Werkwijze volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat de afzonderlijke fibrilleerbare vezels bestaan uit een copoly-ester met een Y-vormige dwarsdoorsnede gevormd door -de onderlinge snijding onder hoeken van 120° van drie vinnen, waarbij de verhouding van de lengte van de dwarsdoorsnede van elk tot de breedte 25 ervan ongeveer 5s1 is·

16. Werkwijze volgens conclusie 10,met het kenmerk, dat de velvormige structuur een geweven materiaal is.

17. Werkwijze volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat de velvormige structuur een gebreid materiaal is.

18. Werkwijze volgens conclusie 10,met het ken merk, dat de velvormige structuur een niet geweven materiaal is. 8001773