NL195042C

NL195042C - Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing.

Info

Publication number: NL195042C
Application number: NL9401030A
Authority: NL
Inventors: Jean-Michel De Pauw; Laurent Dewinne; Karel Vandiest
Original assignee: Glaverbel
Priority date: 1993-06-29
Filing date: 1994-06-23
Publication date: 2003-06-27
Also published as: ITTO940482A1; GB9313416D0; GB2279365B; CH687924A5; GB2279365A; FR2708262B1; ITTO940482A0; FR2708262A1; BE1008858A5; LU88503A1; DE4422830A1; IT1266023B1; DE4422830B4; GB9412703D0; NL9401030A

Description

1 195042

Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing, omvattende een substraat en daarop aangebracht: 5 (i) een eerste laag omvattende een niet-absorberend materiaal; (ii) een tweede laag gekozen uit materialen waarvoor over het golflengte (X)-bereik van 380 tot 780 nm de spectrale absorptie-index k(X) groter is dan de brekingsindex η(λ), en bij de golflengte (λ) van 550 nm de spectrale absorptie-index k(X) meer dan 1,67 keer groter is dan de brekingsindex n(X); (iii) een derde laag; en 10 (lv) een vierde laag omvattende een niet-absorberend materiaal.

Een dergelijk beglazingspaneel is bekend uit FR-A-2.669.325. Volgens het paneel uit FR-A-2.669.325 wordt zowel een hoge kleurzuiverheid als een hoge selectiviteit verkregen, dat wil zeggen een hoge waarde van de verhouding transmissiefactor: zonnefactor. in de context van deze uitvinding wordt met transmissie-factor bedoeld dat deel van het op het paneel invallende licht dat door het paneel wordt doorgelaten. Met de 15 term zonnefactor wordt bedoeld de som van de totale energie die direct wordt doorgelaten en de energie die wordt geabsorbeerd en weer aan de van de energiebron afgekeerde zijde wordt uitgestraald, in verhouding tot de totale hoeveelheid stralingsenergie die op het beklede glas valt.

Het bekende paneel heeft echter als nadeel dat deze uit zeven bekledingslagen op een substraat bestaat, wat tot een moeilijke vervaardigingswerkwijze leidt. Een probleem van deze beklede laag is dat 20 zogenoemde offerlagen moeten worden aangebracht om reeds aangebrachte, actieve, lagen te beschermen tegen de inwerking (oxidatie) van een daarna op te brengen, actieve, laag. Dergelijke offerlagen dienen bij voorkeur kleurloos te worden.

De onderhavige uitvinding heeft tot doel een beglazinspaneel te verschaffen met een hoge transmissiefactor, een lage zonnefactor en een hoge zuiverheid van de gereflecteerde kleur. Het is bij voorkeur een 25 verder doel van de uitvinding om een dergelijk beglazingspaneel te verschaffen dat relatief goedkope bestanddelen gebruikt en op een eenvoudige wijze kan worden gevormd.

Volgens de uitvinding wordt een transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing van de in de aanhef genoemde soort verschaft, dat wordt gekenmerkt doordat de derde laag een absorberend materiaal omvat, gekozen uit wolfraam, nitrides van titanium, van chroom en van aluminium/titaniumlegeringen, 30 "nitrides” van roestvast staal en mengsels daarvan, waarbij de genoemde derde laag een zodanige dikte heeft dat de kleurzuiverheid van het beglazingspaneel ten minste 15% bedraagt en dat, wanneer aangebracht als de enige bekleding op een 6 mm dik natronglassubstraat, de lichttransmissiefactor TL daarvan met ten minste 30% is verlaagd.

Het beglazingspaneel volgens de uitvinding maakt het mogelijk de gezamenlijke doelen van een hoge 35 selectiviteit met een hoge kleurzuiverheid bij reflectie met lage fabricagekosten en een eenvoudige structuur voor de meervoudige bekleding te bereiken.

Overigens wordt in US-A-4.883.721 een beglazingspaneel beschreven dat vier bekledingslagen omvat, een eerste laag metaaloxide gekozen uit de groep zink-, tin-, titanium-, indium/tin- en bismuthoxide, een tweede laag bestaande uit zilver of een zilverlegering, een derde laag bestaande uit titanium of roestvrijstaal 40 en een vierde laag metaaloxide gekozen uit de groep zink-, tin-, titanium-, indium/tin- en bismuthoxide. Een nadeel van deze bekende bekledingslaag is dat deze een zeer slechte kleurzuiverheid heeft. Daardoor heeft deze een grijze kleur, wanneer bekeken vanaf de niet-beklede zijde van het substraat.

Een voorkeursuitvoeringsvorm van de uitvinding wordt gekenmerkt, doordat het niet-absorberende materiaal van de eerste en vierde lagen een brekingsindex heeft groter dan 10 keer de spectrale absorptie-45 index van het materiaal over het golflengtebereik van 380 tot 780 nm. Het niet-absorberende materiaal van de eerste en vierde lagen kan onafhankelijk worden gekozen uit zinksulfide, siliciumcarbide, lithium-, natrium- en thoriumfloride, zinkselenide, silicium- en aluminiumnitrides, aluminiumoxynitride, barium- en strontiumtitanaten, oxiden van aluminium, beryllium, bismuth, magnesium, silicium (zowel SiO als Si02), tin, titanium, yttrium en zink, en mengsels daarvan. Niet niet-absorberende materiaal van de eerste en vierde 50 lagen wordt met de meeste voorkeur gekozen uit Si3N4, AIN, ZnO, Sn02 en Ti02. De volgende tabel geeft de berekingsindex η(λ) en de spectrale absorptie-index k(X) van een aantal geschikte niet-absorberende materialen in het bereik van 380 nm tot 780 nm.

195042 2

TABEL A

Materiaal η(λ) k(X.) 5 ZnO 2,3 - 2,02 0,08 - 0,001

Si3N4 2,08 - 2,01 0*

Si02 1,56-1,54 0*

Al203 1,79-1,76 0* AION 1,81 -1,78 0* 10 MgO 1,77-1,77 0* Y203 1,98-1,93 0*

SiC 2,78 - 2,6 0*

ZnS 2,4 -2,3 0*

Ti02 2,64 - 2,31 0* 15 Sn02 1,94-1,85 0*

Bi02 2,92 - 2,48 0,1 - O*

Opmerking: 0* betekent minder dan 10'3.

20 Volgens een verdere voorkeursuitvoeringsvorm wordt de uitvinding gekenmerkt, doordat het niet- absorberende materiaal van de eerste en vierde lagen onafhankelijk is gekozen uit nitrides van silicium en aluminium, aluminium-oxynitride, oxiden van aluminium, bismuth, silicium (zowel SiO als Si02), tin, titanium en zink, en mengsels daarvan.

Een verdere voorkeur wordt verschaft wanneer het materiaal van de tweede laag is gekozen uit 25 aluminium, koper, goud, nikkel en zilver, en mengsels daarvan. Dit zal nader worden beschreven in de voorbeelden. De tweede laag is de laag die primair verantwoordelijk is voor de selectiviteit van de bekleding. In het bijzonder hebben dergelijke materialen een spectrale absorptie-index k(X) die over het bereik van het zichtbare licht groter is dan de brekingsindex η(λ), en ten minste 1,67 keer groter is bij een golflengte van 500 nm.

30

TABEL B

Materiaal η(λ) ^λ) 35 Al 0,36/0,76/1,9 3,78/5,32/7,12

Ni 1,61/1,77/2,45 2,25/3,25/4,35

Ag 0,2/0,12/0,145 1,75/3,4/5,2

Cu 1,18/0,9/0,25 2,21/2,6/5,1

Au 1,68/0,35/0,18 1,92/2,7/5,1 40 ---------—-

Wanneer in reflectie een blauwe kleur vereist is, geven wij de voorkeur aan het gebruik van zilver, zowel vanwege kostenoverwegingen als vanwege het gemak waarmee het kan worden afgezet. In de volgende beschrijving wordt naar de laag eenvoudigweg gerefereerd als de zilverlaag.

45 Het absorberende materiaal van de derde laag is een materiaal waarvan de spectrale absorptie-index k(X) tussen 0,3 en 1,0 keer de brekingsindex van het materiaal is. Bij voorkeur kan het materiaal van de derde laag zijn gekozen uit roestvast staal (SS) (dat bijvoorbeeld ten minste 12% chroom bevat), nitriden van titanium, chroom of aluminium/titaniumlegeringen, het ’’nitride” van roestvast staal (SSN), en mengsels daarvan. Dit zal nader worden beschreven in de voorbeelden. De volgende tabel geeft de brekingsindex 50 η(λ) en de spectrale absorptie-index k(X) van een aantal geschikte absorberende materialen in het bereik van 380 nm tot 780 nm.

3 195042

TABEL C

Materiaal η(λ) k (λ) 5 SS 3,46 - 4,2 2,32 - 4,06

TiN 2,62 - 2,8 1,46 - 2,1 SSN# 2,69-4 2,15-3,52 W 3,45 - 3,67 2,49 - 2,68 10

Opmerking: #SSN = nitride van roestvast staal verkregen door kathodeverstuiving onder gebruikmaking van een roestvast stalen kathode in een stikstofatmosfeer.

Volgens een verdere voorkeur is de optische dikte van de eerste laag ten minste 100 nm. De optische 15 dikte is het product van de geometrische dikte en de brekingsindex ervan.

Volgens een verdere voorkeur is de totale optische dikte van de eerste en vierde lagen tussen 180 en 270 nm.

Volgens een verdere voorkeur is de dikte van de eerste laag groter dan die van de vierde laag. In de voorbeelden worden de effecten nader beschreven.

20 Bij voorkeur is de geometrische dikte van de tweede laag 3 tot 18 nm. Dit blijkt uit de hierna volgende voorbeelden.

Volgens een verder aspect van de uitvinding is de dikte van de derde laag zodanig, dat wanneer aangebracht als de enige bekleding op een 6 mm dik natronglassubstraat, de lichttransmissiefactor TL daarvan met ten hoogste 65% is verminderd.

25 De volgende tabel geeft de doorlaatbaarheid (lichttransmissiefactor) TL verkregen met de verschillende bekledingen op een 6 mm natronglassubstraat.

TABEL D

30 Bekiedingsmateriaal Doorlaatbaarhéid TL (%) Dikte (nm)

Geen 90 0

TiN 60 12

TiN 25 46 35 SS1 60 2 SS1 35,1 5 SS1 25 7,5 SSN 60 2 SSN 25 9,5 40 --

Er moet worden opgemerkt dat het roestvast staal (SS) in een niet-geoxideerde vorm moet zijn om deze resultaten te bereiken. Indien een roestvaststalen bekledingslaag geoxideerd raakt, bijvoorbeeld tijdens het afzetten van een daaropvolgende oxidelaag, moet de dikte van het niet-geoxideerde roestvast staqal zijn 45 zoals door deze getallen aangegeven, teneinde de gestelde doorlaatbaarheid te verkrijgen. Roestvast-staaloxide is noch geschikt als de eerste laag, noch als de derde laag.

Een bijzonder voordeel wordt verschaft indien het paneel wordt gekenmerkt, doordat de verhouding van de lichttransmissiefactor (TJ tot de zonnefactor (FS) ten minste 1,0 is. Daardoor wordt verkregen dat de panelen volgens de uitvinding een blauwe kleur vertonen bij reflectie tegen de tegenover de beklede zijde 50 gelegen zijde, waarbij de genoemde blauwe kleur een maximale intensiteitsgolflengte heeft in het bereik van 440 tot 490 nm, bij voorkeur in het bereik van 470 tot 485 nm, idealiter ca. 477 nm.

De uitvinding wordt hierbij bij voorkeur gekenmerkt, doordat het een reflecterend vermogen voor zichtbaar licht vertoont, vanaf de tegenover de beklede zijde gelegen zijde, van 13 tot 33%.

De zuiverheid van een kleur wordt gedefinieerd volgens een lineaire schaal waarbij een gedefinieerde 55 witlichtbron een zuiverheid van 0 heeft en de zuivere kleuir een zuiverheid van 100% heeft. Met de term ’’kleurzuiverheid” zoals deze hierin wordt gebruikt, bedoelen wij de excitatiezuiverheid gemeten met lichtbron C zoals gedefinieerd in de International Lighting Vocabulary, gepubliceerd door de International 195042 4

Commission on Illumination (CIE), 1987, biz. 87 en 89.

De uitvinding zal thans, louter als voorbeeld, worden beschreven onder verwijzing naar de begeleidende tekeningen, waarin 5 figuur 1 een schematische doorsnede is door een eerste beglazingspaneel volgens de uitvinding, en figuur 2 een schematische doorsnede is door een tweede beglazingspaneel volgens de uitvinding.

Onder verwijzing naar figuur 1 omvat beglazingspaneel 10 een getemperd glassubstraat 12 met een dikte van 6 mm. Het glassubstraat heeft een buitenoppervlak 11 dat bestemd is om tijdens gebruik aan de 10 heersende weersomstandigheden te worden blootgesteld. Een eerste bekledingslaag 14 van zinkoxide, met een dikte van 65 nm is direct op het binnenoppervlak 13 van het glassubstraat aangebracht Deze laag is aangebracht door reactieve kathodeverstuiving van zinkmetaal in een zuurstofatmosfeer bij een druk van 0,3 Pa. Direct op de zinkoxidelaag 14 is een laag 16 van zilvermetaal aangebracht met een dikte van 12 mm. Deze laag is aangebracht door kathodeverstuiving van zilvermetaal in een argonatmosfeer bij een druk 15 van 0,3 Pa. Direct op de zilverlaag 16 is een laag 18 van titaniumnitride aangebracht met een dikte van 20 nm. Deze-laag is aangebracht door reactieve kathodeverstuiving van titaniummetaal in een stikstofatmosfeer bij een druk van 0,3 Pa. Tenslotte is direct op de titaniumnitridelaag 18 een tweede en buitenlaag 20 van zinkoxide aangebracht met een dikte van 34 mm. Deze laag is aangebracht door reactieve kathodeverstuiving van zinkmetaal in een zuurstofatmosfeer bij een druk van 0,3 Pa.

20 Het hierboven beschreven beglazingspaneel heeft een intens blauwe kleur bij reflectie tegen de niet-beklede zijde. Het werd opgenomen in een dubbele beglazingseenheid met een ruit helder glas met een dikte van 6 mm en een tussenruimte tussen de ruiten met 12 mm. Het beklede oppervlak werd aan het binnenoppervlak geplaatst van de buitenste van de twee beglazingspanelen. De karakteristieken van het paneel als zodanig (voorbeeld I) en van de dubbele beglazingseenheid (voorbeeld II) zijn als volgt.

25 TABEL E1

Voorbeeld I Voorbeeld II

30 Lichttransmissiefactor (TJ 45,7% 40,7%

Zonnefactor (FS) (CIE standaard) 40,7% 30,0%

Piekreflectiegolflengte (λ dom.) 477 nm 477 nm

Kleurzuiverheid 32,5% 30,0%

Zichtbaar-lichtreflectie (RJ 20,8% 22,5% 35 -

De resultaten van voorbeeld I kunnen als volgt worden vergeleken met de resultaten verkregen met een structuur volgens US 4902081, waarnaar hierboven is verwezen (voorbeeld C).

40 TABEL E2

Voorbeeld I Voorbeeld C*

Eerste laag 65 nm ZnO 40 nm ZnO

45 Tweede laag 12nmAg 10nmAg

Derde laag 20 nm TiN 3 nm TiN

Vierde laag 34 nm ZnO 35 nm ZnO

Vijfde laag - 24 nm TiN

Lichttransmissiefactor (TJ 45,7% 25,5% 50 Piekreflectiegolflengte (λ dom.) 477 nm 570 nm

Kleurzuiverheid 32,5% 4,5%

Zichtbaar-lichtreflectie (RJ 20,8% 20,3% * Vergelijkingsvoorbeeld.

Er wordt opgemerkt dat het paneel volgens US 4.902.081 een lage kleurzuiverheid heeft. De gereflecteerde kleur was grijsachtig geel.

55 5 195042

Voorbeelden III tot XI

' Volgens de in samenhang met de voorbeelden I en II beschreven werkwijze werden verdere panelen volgens de uitvinding vervaardigd en deze bleken, in de vorm van eenvoudige ruiten, de volgende reflectie-eigenschappen te hebben bij reflectie vanaf de niet-beklede zijde.

5

TABEL F

Vb. ZnO Ag (nm) TiN ZnO TL (%) RL (%) λ dom. Zuiverheid (nm) (nm) (nm) (nm) (%) 10 - III 10 5 14 30 47,2 17,9 480 25 IV 55 8 36+ 30 47,2 18,9 476 34 V 56 8 28 37 54,8 18,1 477 34,4 VI 60 11 18 40 46,5 21,5 477 31 15 VII 60 5 24 50 44,6 17,7 477 30 VIII 60* 8 14 45* 56,6 15,6 476 36,5 IX 80 6 14 40 55,9 13,4 476 48 X 100 5 18 20 39,5 14,9 477 33 XI 10 6 14 40 48,9 23,9 483 25 20 - * - In voorbeeld VIII werd SnOs gebruikt in plaats van ZnO.

+ - Een enkele TiN-laag met een dikte van 36 nm op een 6 mm glassubstraat zou de TL van 90% tot 33% terugbrengen.

In de voorbeelden IV en V werd ook de zonnefactor (FS) gemeten en de ruiten werden opgenomen in dubbele beglazingseenheden met een ruit van niet bekleed glas met een zoals hiervoor beschreven 25 structuur. De resultaten waren als volgt.

TABEL G

Vb. Enkele ruit Dubbele beglazingseenheid 30 - FS (%) TL (%) Ru (%) zuiverheid (%) FS (%) IV 42,6 42 20,7 30,8 31,4 V 47,4 49 20,6 30,0 36,6 35 -:-

Onder verwijzing naar figuur 2, alwaar een beglazingspaneel is weergegeven dat vergelijkbaar is met dat weergegeven in figuur 1, met dit verschil dat een tussenlaag 17 van titanium tussen de tweede laag 16 en de derde laag 18 is geplaatst. De dikte van de tussenlaag is 2 nm. De tussenlaag 17 is aangebracht door 40 kathodeverstuiven van titanium in een argonatmosfeer bij 0,3 Pa. De titaniummetaallaag 17 werkt als een tussenliggende offermetaallaag om de zilverlaag 16 te beschermen, in het bijzonder door te reageren met alle zuurstof die door deze laag zou diffunderen, onder vorming van titaniumoxide en verandering van het oppervlak van de zilverlaag 16 voorkomt, wat anders zou leiden tot prestatieverlies van het paneel.

45 Voorbeelden XII tot XVIII

Onder gebruikmaking van de in samenhang met voorbeelden I en II beschreven werkwijze, werden verdere panelen volgens de uitvinding vervaardigd met een enkel 4 mm dik glassubstraat, waarbij laag (i) op de substraatlaag werd aangebracht en laag (iv) een blootgestelde laag is. De producten bleken de volgende karakteristieken te hebben, wanneer zij werden bekeken bij reflectie vanaf de niet-beklede zijde van het 50 substraat.

195042 6 TABEL H1

Lagen: (i) (ii) (Üi) (iv)

Voorbeeld nr. (nm) (nm) (nm) (nm) 5 -—-

XII AIN Ag TiN AIN

61 10 14 41,5 XIII Si3N4 Ag TiN Si3N4 61 11 12,5+ 39

10 XIV ZnO Ag SSN# ZnO

60 9 r 50

XV ZnO Ag SS* ZnO

60 9 5,5+ 50

XVI AIN Al TiN AIN

15 70 5 12+ 45

XVII ZnO Ni TiN ZnO

60 7 12+ 55

XVIII ZnO Ni SSN# ZnO

65 7 5 55 20 ---- TABEL H2

Eigenschappen: TL FS ld zuiverheid RL

25 Voorbeeld nr. (%) (%) (nm) _ (%) (%) XII 56,9 47,9 477 39 17,4 XIII 56,6 47,0 474 33 13,6 XIV 53,3 47,4 475 32 17,1 30 XV 52,3 47,2 475 30 16,6 XVI 54,3 46,3 476 38 18,9 XVII 52,7 49,3 477 23 17,8 XVIII 52,3 51,2 475 31 16,6 35

Opmerking bij tabel H: *SS = ”316” (18/10) roestvast staal met de samenstelling 18% Cr, 10% Ni, 2-3% Mo en ten hoogste: 0,08% C, 2% Mn, 0,045% P, 0,030% S en 1% Si. Er moet worden opgemerkt dat het roestvast staal (SS) in de niet-geoxideerde vorm moet zijn om deze resultaten te behalen. Roestvaststaaloxide is noch geschikt als 40 de eerste laag, noch als de derde laag. Indien een roestvaststalen bekledingslaag geoxideerd raakt, bijvoorbeeld tijdens het afzetten van een daaropvolgende oxidelaag, moet de dikte van het niet-geoxideerde roestvast staal zijn zoals door deze getallen gegeven, teneinde de gestelde doorlaatbaarheid te verkrijgen. De in tabel H1 gegeven dikte voor voorbeeld XV (5,5 nm) is de niet-geoxideerde dikte die werkelijk wordt gevonden in het eindproduct. Teneinde de structuur volgens dit voorbeeld te verkrijgen, is het nodig om een 45 dunne barrière van zink, als offermetaal, op de roestvaststalen bekleding af te zetten. Als het zink wordt afgezet, raakt het offerzink geoxideerd onder vorming van ZnO, dat met de tegelijkertijd afgezette ZnO mengt ter bescherming van het roestvast staal tegen oxydatie. De dikte van het roestvast staal als zodanig wordt in het product bepaald.

#SSN = het nitride van het hierboven genoemde roestvast staal, verkregen door kathodeverstuiving 50 onder gebruikmaking van een roestvaststalen kathode in een stikstofatmosfeer. De exacte samenstelling van het resulterende nitride is onbekend.

+ Een enkele laag TiN met een dikte van 12 nm op een 6 mm glassubstraat zou de TL van 90% tot 60% reduceren, een enkele laag TiN met een dikte van 12,5 nm op een 6 mm glassubstraat zou de TL van 90% tot 58% reduceren, een enkele laag SSN met een dikte van 7 nm op een 6 mm glassubstraat zou de TL van 55 90% tot 35% terugbrengen, en een enkele laag van SS met een dikte van 5,5 nm op een 6 mm glassubstraat zou de TL van 90% tot 32% terugbrengen.

Claims

1. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing, omvattende een substraat en daarop aange* bracht: 5 (i) een eerste laag omvattende een niet-absorberend materiaal; (ii) een tweede laag gekozen uit materialen waarvoor over het golflengte (X)-bereik van 380 tot 780 nm de spectrale absorptie-index k(X) groter is dan de brekingsindex η(λ), en bij de golflengte (λ) van 550 nm de spectrale absorptie-index k(A.) meer dan 1,67 keer groter is dan de brekingsindex η(λ); (iii) een derde laag; en 10 (iv) een vierde laag omvattende een niet-absorberend materiaal; met het kenmerk, dat de derde laag een absorberend materiaal omvat, gekozen uit wolfraam, nitrides van titanium, van chroom en van aluminium/titaniumlegeringen, "nitrides” van roestvast staal en mengsels daarvan, waarbij de genoemde derde laag een zodanige dikte heeft dat de kleurzuiverheid van het beglazingspaneel ten minste 15% bedraagt en dat, wanneer aangebracht als de enige bekleding op 15 een 6 mm dik natronglassubstraat, de lichttransmissiefactor TL daarvan met ten minste 30% is verlaagd.

2. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het niet-absorberende materiaal van de eerste en vierde lagen een brekingsindex heeft groter dan 10 keer de spectrale absorptie-index van het materiaal over het golflengtebereik van 380 tot 780 nm.

3. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat 20 het niet-absorberende materiaal van de eerste en vierde lagen onafhankelijk is gekozen uit nitrides van silicium en aluminium, aluminium-oxynitride, oxiden van aluminium, bismuth, silicium (zowel SiO als Si02), tin, titanium en zink, en mengsels daarvan.

4. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het materiaal van de tweede laag is gekozen uit aluminium, koper, goud, nikkel en zilver, en 25 mengsels daarvan.

5. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het absorberende materiaal van de derde laag is gekozen uit roestvast staal, nitrides van titanium, chroom, en aluminium/titaniumlegeringen, "nitriden" van roestvast staal en mengsels daarvan.

6. Transparant beglazingspaneél voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het 30 kenmerk, dat de optische dikte van de eerste laag ten minste 100 nm Is.

7. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de totale optische dikte van de eerste en vierde lagen tussen 180 en 270 nm is.

8. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de dikte van de eerste laag groter is dan die van de vierde laag.

9. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, waarbij de dikte van de tweede laag 3 tot 18 nm is.

10. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de dikte van de derde laag zodanig is, dat wanneer aangebracht als de enige bekleding op een 6 mm dik natronglassubstraat, de lichttransmissiefactor TL daarvan met ten hoogste 65% is verminderd. 40

11. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de verhouding van de lichttransmissiefactor TL tot de zonnefactor (FS) ten minste 1,0 is.

12. Transparant beglazingspaneel voor zonlichtbeheersing volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het een reflecterend vermogen voor zichtbaar licht vertoont, vanaf de tegenover de beklede zijde gelegen zijde, van 13 tot 33%. Hierbij 1 blad tekening