NL194744C

NL194744C - Werkwijze voor het hergroeperen van digitale informatiedata van verschillende woordlengten, alsmede stelsel voor transmissie van ingangsinformatie met M-bits woorden als transmissie-informatie met N-bits woorden waarbij M ongelijk is aan N.

Info

Publication number: NL194744C
Application number: NL8401612A
Authority: NL
Original assignee: Sony Corp
Priority date: 1983-05-21
Filing date: 1984-05-18
Publication date: 2003-01-07
Also published as: GB2186401B; FR2546348B1; ES8608755A1; US4688225A; NL194744B; FR2546348A1; AU2836684A; DE3418912A1; GB2186401A; AT404655B; ES532666A0; NL8401612A; IT8448233A0; ES8606713A1; KR920009105B1; SE8402714D0; DE3418912C2; IT1177741B; JPS59215013A; GB8618378D0

Description

1 194744

Werkwijze voor het hergroeperen van digitale informatiedata van verschillende woordlengten, alsmede stelsel voor transmissie van ingangsinformatie met M-bits woorden als transmissie· informatie met N-bits woorden waarbij M ongelijk is aan N

5 De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het hergroeperen van digitale informatiedata van verschillende woordlengten in een voor foutdetectie en/of foutcorrectie geschikte inrichting, waarbij de foutdetectie en/of foutcorrectie uitvoerbaar is met betrekking tot verscheidene dimensies van een matrixach-tige rangschikking van de informatiedata en waarbij verscheidene blokken voorhanden zijn die telkens uit verscheidene datawoorden van de digitale informatiedata bestaan.

10 Men kent reeds een stelsel voor foutdetectie met in de beide hoofdrichtingen van volgens een matrix gegroepeerde, digitale informatie toegepaste foutcorrectiecodes. Voor transmissie van deze codes voor iedere kolom en decodering daarvan bij ontvangst wordt gebruik gemaakt van een methode, waarbij de foutdetectie voor iedere kolom op basis van een eerste foutdetectiecode geschiedt, als resultaat daarvan een wijzer wordt gevormd, de informatie en de wijzer voor iedere kolom in een geheugen worden opgesla-15 gen en de foutcorrectie voor iedere rij op basis van een tweede foutcorrectiecode onder gebruikmaking van deze wijzer plaatsvindt.

Daarbij kan het aantal kwantificeringsbits van het impulscodegemoduleerde audiosignaal variëren met het gebruiksdoel van het voor verwerking van het impulscodegemoduleerde audiosignaal toegepaste opneem-/ weergeefapparaat of dergelijke. Voor opname en weergave van een audiosignaal van hoge kwaliteit wordt 20 bijvoorbeeld een bemonsterfrequentie f. van 48 kHz toegepast, waarbij het aantal kwantificeringsbits 16 bedraagt. Voor opname en weergave van de stemgeluidssignalen tijdens een conferentie en dergelijke wordt bijvoorbeeld voor de bemonsterfrequentie fs een waarde van 32 kHz gekozen, waarbij het aantal niet-lineaire kwantificeringsbits twaalf bedraagt

De toepassing van een lagere bemonsterfrequentie verschaft de mogelijkheid om de signaalopname en 25 -weergave uit te voeren bij de helft van de normale transportsnelheid van de magneetband (dat wil zeggen de standaardrotatiesnelheid van de roteerbare magneetkop), zodat deze maatregel het effect heeft van een geringer verbruik van de als registratiemedium dienende magneetband.

Daarbij is het wenselijk, dat de voor uitvoering van foutdetectie en foutcorrectie dienende codeereenheid en decodeereenheid voor een aantal kwantificeringsbits door een gemeenschappelijke "hardware”· 30 component worden gevormd en steeds eenzelfde foutcorrectievermogen hebben.

Uit het Duitse octrooischrift DE 3.129.728 A1 is een werkwijze en schakeling bekend voor de verwerking en omzetting van digitale informatie van verschillende dataformaat. De schakeling voor de verwerking van digitale signalen is in staat om digitale signalen met twee verschillende woordformaten te verwerken, waarbij een woord m respectievelijk n bits omvat (m en n geheel getal en m groter dan n), bijvoorbeeld m gelijk aan 35 16 en n gelijk aan 14 bits. De serie data van het ene dataformaat met woordlengte m (bijvoorbeeld 16 bits) wordt in een met het andere dataformaat overeenkomstige woordlengte met telkens n bits (bijvoorbeeld 14 bits) omgezet. De omzetting vindt hierbij zodanig plaats, dat in het geval van verwerking van informatiedata· woorden met het grotere bitaantal m telkens slechts n bits van de informatiedatawoorden van een blok achter elkaar gegroepeerd worden en dat aan het einde van het blok de resterende m minus n bits van elk 40 datawoord van het blok gerangschikt worden. Deze werkwijze heeft echter het bezwaar, dat niet het gehele blok gelezen kan worden wanneer alle aan het einde van het blok gegroepeerde m-n restbits, bijvoorbeeld als gevolg van een busfout, foutief zijn.

De onderhavige uitvinding heeft als doel het verschaffen van een werkwijze voor het hergroeperen van digitale informatiedata van verschillende woordlengten en het verschaffen van een voor foutdetectie en/of 45 foutcorrectie geschikte inrichting, waarbij de werkwijze het bovengenoemde bezwaar ondervangt en, de werkwijze voor het verwerken van een aantal verschillende woordlengten geschikt is en waarbij de mate van foutcorrectie door het hergroeperen niet verminderd wordt.

Volgens een eerste aspect van de onderhavige uitvinding heeft de werkwijze volgens de in de aanhef van conclusie 1 genoemde soort daartoe het kenmerk, dat bij het hergroeperen naburige datawoorden van 50 de digitale informatiedata tot een datasequentie worden samengenomen, waarvan de lengte een geheel veelvoud (3L) van het kleinste gemene veelvoud (L) van de verschillende woordlengten (I,, l2,.... IJ van de digitale informatiedata is.

Volgens een ander aspect van de uitvinding wordt voorzien in een stelsel voor transmissie van ingangsinformatie met M-bits woorden als transmissie-informatie met N-bits woorden waarbij M ongelijk is aan N, 55 gekenmerkt doordat de ingangsinformatie met M-bits woorden, waarvan het i*” woord als W, wordt aangeduid, wordt verdeeld in steeds k stellen met de respectieve woorden (W^J, (W^J,... (W,***, waarbij n een willekeurig positief geheel getal is, en dat de transmissie-informatie met N-bits woorden, 194744 2 waarvan het Jde woord als W'j wordt aangeduid, wordt verdeeld in steeds k stellen met de respectieve woorden (W'nk+J, (W'nk+2),... (W'nk+k), een en ander zodanig, dat alle bits van de tot het stel met (Wnk+m) behorende woorden de bits van de tot het stel met (W'nk+m) behorende woorden vormen, waarbij m een positief geheel getal van 1 t/mk is.

5

De uitvinding zal worden verduidelijkt in de nu volgende beschrijving aan de hand van de bijbehorende tekening van enige uitvoeringsvormen. In de tekening tonen: figuur 1 en figuur 2 schematische weergaven van het coderingsformaat volgens een onderhavige uitvoeringsvorm, 10 figuren 3A-3E schematische weergaven ter beschrijving van de foutcorrectie volgens een onderhavige uitvoeringsvorm, figuur 4 een schematische weergave ter beschrijving van oneven/even-verweving, figuur 5 een schematische weergave ter verduidelijking van een andere onderhavige uitvoeringsvorm, figuur 6 een blokschema van een schakelschema van een onderhavige uitvoeringsvorm, 15 figuur 7 een blokschema van de opbouw van een voorbeeld van een schakeling voor bitsrangschikking, figuren 8, 9, 10, 11A en 11B schematische weergave van meer praktische voorbeelden van de opbouw volgens een onderhavige uitvoeringsvorm, figuur 12 een schematische weergave van het formaat van opgenomen informatie bij een onderhavige uitvoeringsvorm, 20 figuur 13 een blokschema van een opneem-/weergeefschakeling volgens een onderhavige uitvoerings* vorm, figuur 14 een schematische weergave ter beschrijving van een andere uitvoeringsvorm.

Figuur 1 toont het coderingsformaat van een impulscodegemoduleerd audiosignaal en de redundante 25 informatie voor foutcorrectiecodes, welke volgens een onderhavige uitvoeringsvorm bij opname van een impulscodegemoduleerd audiosignaal op een magneetband door middel van een roteerbare magneetkop worden opgenomen in één segment, dat door éénmalige aftasting door de roteerbare magneetkop wordt gevormd.

In figuur 1 wordt ieder blok gevormd door een verticale rij, waarbij M dergelijke blokken in horizontale 30 richting zijn gegroepeerd. Het impulscodegemoduleerde audiosignaal van één blok bestaat uit N woorden, zodat een in het totaal uit (N x M) woorden bestaand, impulscodegemoduleerd audiosignaal wordt verkregen. Aan de verticale richting van een dergelijke twee-dimensionale matrixverdeling is een fout-correctiecode C, toegevoegd, terwijl aan de horizontale richting een foutcorrectiecode C2 is toegevoegd.

Van de foutdetectiecode C1 is een controlecode P van n woorden in ieder blok opgenomen, terwijl de 35 foutdetectiecode C1 ook voor een controlecode Q van m woorden van de foutcorrectiecode C2 is gecodeerd. De zojuist genoemde foutcorrectiecodes worden sequentieel vanaf het O06 blok op de magneetband opgenomen. Het uit de magneetband uitgelezen signaal wordt eerst voor ieder blok aan foutdetectie door middel van de foutdetectiecode Cn onderworpen, hetgeen geschiedt op basis van een blok. Bij deze detectie wordt voor ieder blok een wijzer gevormd, welke de aanwezigheid/afwezigheid van een fout aanwijst. Zoals 40 met de gearceerde delen in figuur 2 is aangeduid, worden bijvoorbeeld het O0® en de i0® blok gedetecteerd als blokken met fouten. De foutcorrectie met behulp van de foutcorrectiecode C2 vindt in horizontale richting plaats, waarbij gebruik gemaakt wordt van de door de wijzer aangeduide foutplaats.

Het aantal N van woorden van één blok van de genoemde foutdetectiecode C1f wordt bepaald door, respectievelijk is, het aantal in het geval, waarin de woordlengte van de impulscodegemoduleerde 45 audio-informatie I., bits, bijvoorbeeld 16 bits, bedraagt. Ook geldt, dat zelfs in het geval, waarin de woordlengte van de impulscodegemoduleerde audio-informatie l2 bits bedraagt, bijvoorbeeld 12 bits, een soortgelijke bewerking voor foutcorrectiecodering wordt uitgevoerd. In dat geval worden de afmetingen van het twee-dimensionale vlak, waarin C1 en C2 worden gecodeerd, dat wil zeggen het totale aantal bits, voor de beide woordlengten I, en l2 gelijkgemaakt. Ais gevolg daarvan heeft de informatie van één blok als één 50 codesequentie van de foutdetectiecode C, een lengte van (N x IJ bits, terwijl de informatie van één codesequentie van de foutcorrectiecode C2 een lengte van (M x IJ bits heeft.

Wanneer wordt verondersteld, dat de continue impulscodegemoduleerde informatie vanaf de eerste rij in de twee-dimensionale matrixverdeling volgens figuur 1 sequentieel in de richting van de C2*sequentie is gerangschikt, zal een aantal woorden van één codesequentie van de foutdetectiecode C1 niet de gedaante 55 van continue woorden krijgen. Wanneer de impulscodegemoduleerde informatie bijvoorbeeld sequentieel vanaf de eerste rij in de horizontale richting worden verdeeld, zodat de 16-bits informatiewoorden W0, W1( W2,... of de 12-bits informatiewoorden W'0, W'1t W'2,... worden verkregen, zullen in het geval van 16-bits 3 194744 woorden tot het 0“® blok de woorden (W0, WM, W^,...) behoren, doch zullen in het geval van 12-bits woorden tot het 0de blok de woorden (W'0 en een deel van W',; W'(4/3)M en een deel van ...) behoren (zie figuur 3B). Wanneer bij detectie het 0de blok als een foutief blok wordt gedetecteerd, zal dit foutieve woord derhalve op basis van een woord als eenheid worden verdeeld, zoals figuur 3A laat zien.

5 Indien wordt aangenomen, dat de foutdetectie volgens de foutdetectiecode C, plaatsvindt op basis van I, bits per eenheid, zal bij een soortgelijke fout voor een woordlengte van 16 bits een één-woord fout worden gedetecteerd, doch bij een woordlengte van 12 bits een twee-woord fout, zoals bij vergelijking van de figuren 3A en 3B duidelijk naar voren komt. Zo corresponderen bijvoorbeeld met één foutief 16-bits woord W0 twee foutieve 12-bits woorden W'0 en W',. Dit wil zeggen, dat bij toepassing van een woordlengte van I, 10 bits tijdens de foutdetectie van impulscodegemoduleerde informatiewoorden met minder dan I, bits een tweemaal zo groot aantal informatiewoorden onbruikbaar wordt dan bij foutdetectie van l,-bits informatiewoorden. Uiteraard zal zich dit probleem niet voordoen indien de symboollengte van de toegepaste foutdetectiecode C1 steeds aan de woordlengte wordt aangepast, doch in dat geval kunnen de codeer-eenheid en de decodeereenheid niet door een gemeenschappelijke "hardware” component worden 15 gevormd.

Teneinde hierin verbetering te brengen, wordt in het onderhavige stelsel de lengte van een blok gebracht op een waarde, welke een geheel aantal malen het kleinst gemene veelvoud L van de beide toegepaste woordlengten I, en l2 bedraagt.

Zoals figuur 3C laat zien, wordt daartoe voor de lengte van de codesequentie een waarde gekozen, 20 welke bijvoorbeeld driemaal het kleinst gemene veelvoud L bedraagt. In het geval van 16-bits woorden en van 12-bits woorden bedraagt L 48 bits, waarbij negen woorden met ieder een woordlengte van 16 bits tot één blok behoren, terwijl 12 woorden met ieder een woordlengte van 12 bits eveneens één blok vormen. Bovendien kunnen bijvoorbeeld de aangrenzende woorden van impulscodegemoduleerde audio-informatie worden gerangschikt als drie of vier tot dit kleinst gemene veelvoud L behorende woorden.

25 Verondersteld wordt nu, dat de impulscodegemoduleerde audio-informatie met de twee-dimensionale rangschikking volgens figuur 2 zodanig verder gerangschikt wordt, dat voor de 16-bits informatiewoorden iedere drie woorden steeds de opeenvolgende informatie van een blok vormen, waarbij deze woorden per blok met elkaar worden verweven. Voorts wordt verondersteld dat dergelijke impulscodegemoduleerde audio-informatie wordt herschikt tot één informatiesequentie in overeenstemming met de oorspronkelijke 30 sequentie. Vervolgens zal het geval worden beschouwd, waarin het O08 blok bij detectie met behulp van de foutdetectiecode C1 een fout blijkt te bevatten. De informatie, welke als foutief wordt gedetecteerd, vertoont bijvoorbeeld de in figuur 3D door gearceerde delen weergegeven verdeling, zodanig, dat voor een woordlengte van 16 bits een continue groep van drie woorden als een foutieve eenheid wordt gesignaleerd, terwijl voor een woordlengte van 12 bits een continue groep van vier woorden als foutieve eenheid wordt 35 gesignaleerd. Figuur 3E toont op grotere schaal een dergelijke eenheid, waarin de drie opeenvolgende 16-bits woorden W0, W, en W2 enerzijds en de opeenvolgende vier 12-bits woorden \ΛΓ0, W',, W2 en W'3 anderzijds de foutieve woorden zijn.

Indien nu bij detectie het 0de blok als foutief blok wordt gedetecteerd en indien zowel voor de 16-bits woorden als voor de 12-bits woorden foutcorrectie onmogelijk blijkt, kan respectievelijk uit negen woorden 40 en uit twaalf woorden bestaande informatie niet worden gebruikt, zodat de behoefte aan interpolatie-woorden optreedt. In het algemeen kan worden gesteld, dat het aantal onbruikbare l2-bits woorden bij een detectiewoordlengte van l,-bits met een factor (l,/l2) groter dan het aantal onbruikbare 1,-bits woorden is.

Zoals het zojuist beschreven voorbeeld laat zien, verschaft het onderhavige stelsel de mogelijkheid om het aantal bij toepassing van een detectiewoordlengte van 1,-bits onbruikbare l2-bits woorden slechts 1,33 in 45 plaats van 2,0 maal het onbruikbare aantal 1,-bits woorden te laten bedragen. Dit effect wordt op soortgelijke zelfs dan verkregen, wanneer de woordlengte van de codesequentie van de foutdetectiecode C, voor de beide te detecteren, doch verschillende woordlengten op de eenheidswaarde van l2-bits wordt gebracht.

Zoals uit de figuren 3D en 3E naar voren komt, zullen bij toepassing van het onderhavige stelsel zowel het oneven genummerde woord W2rH., (of W'2n+1) als het even genummerde woord W2n (of W'^ steeds 50 geheel binnen eenzelfde blok vallen. Bij opname van een impulscodegemoduleerd audiosignaal volgens een schuin verlopend registratiespoor door middel van een roteerbare magneetkop wordt een stel oneven genummerde woorden en een stel even genummerde woorden respectievelijk in de eerste helft en de tweede helft van het registratiespoor opgenomen. Zelfs wanneer het impulscodegemoduleerde audiosignaal in de langsrichting van de magneetband wordt opgenomen, zoals door een vaststaande magneetkop (zie 55 figuur 4), zullen steeds een stel oneven genummerde woorden en een stel even genummerde woorden verdeeld worden opgenomen, zodanig, dat de opneemplaatsen van twee aangrenzende woorden slechts van elkaar gescheiden zijn door de afstand D. Dit opneempatroon kan worden aangeduid als even/oneven- 194744 4 verweving; zelfs indien als gevolg van signaaluitval of dergelijke tijdens signaalweergave een salvofout optreedt, is het mogelijk interpolatiewoorden te vormen door middeling van de respectievelijk vóór en na het foutieve woord komende woorden. Zoals reeds is opgemerkt, geldt echter, dat indien de oneven genummerde en de even genummerde woorden van het impulscodegemoduleerde audiosignaal in eenzelfde 5 woord terechtkomen, dat als oneven genummerd woord wordt verwerkt, zal echter zelfs bij toepassing van even/oneven-verweving een aanzienlijke achteruitgang van het foutcorrectievermogen optreden.

In verband daarmede wordt volgens een andere onderhavige uitvoeringsvorm voor M = 12, N = 16 en k = 2 de impulscodegemoduleerde audio-informatie verdeeld in een stel oneven genummerde informatie-waarden en een stel even genummerde informatiewaarden.

10 Zoals figuur 5A laat zien, wordt daartoe een voor opname van impulscodegemoduleerde informatie dienend bandapparaat zodanig uitgevoerd, dat het de informatiesequentie opneemt als een stel oneven genummerde woorden (W,, W3, W5) van ieder 16 bits en een stel even genummerde woorden (W2, W4, Wg) van ieder 16 bits. Wanneer het impulscodegemoduleerde audiosignaal daarentegen in de vorm van 12-bits woorden wordt opgenomen, zoals figuur 5B laat zien, wordt de informatiesequentie verdeeld in een stel 15 oneven genummerde woorden (W'.,, W'3, W's, W'7) en een stel even genummerde woorden (W2, W'4, W'e, W'8). Aan ieder stel wordt een tijdsleuf van 16 bits toegewezen. Daarbij worden de 12-bits woorden zodanig opgedeeld, dat in eenzelfde 16-bits tijdsleuf slechts oneven genummerde of slechts even genummerde 12-bits woorden of delen daarvan terechtkomen. Figuur 5C toont dit op vergrote schaal voor de oneven genummerde woorden. Na een dergelijke verdere rangschikking voert het voor opname van impulscode-20 gemoduleerde informatie dienende bandapparaat in hoofdzaak dezelfde bewerking als in het geval van 16-bits woorden uit ter verkrijging van het opneemsignaal.

Figuur 6 toont de opneem· of de weergeefschakeling van nog een andere onderhavige uitvoeringsvorm. Een via een ingangsaansluiting 1 ontvangen, analoog audiosignaal wordt door een analoog/digitaalomzetter 2 omgezet in een impulscodegemoduleerd audiosignaal met een woordlengte van 16 bits. Dit impulscode-25 gemoduleerde audiosignaal wordt toegevoerd aan de ingangsaansluiting van een schakeleenheid 3, waarvan de ene uitgangsaansluiting 4A is verbonden met een ingangsaansluiting van een opneemcodeer-eenheid 5, terwijl de andere uitgangsaansluiting 4B van de schakeleenheid 3 is verbonden met een ingangsaansluiting van een digitale, niet-lineaire compressieschakeling 6.

De schakeleenheid 3 kiest de uitgangsaansluiting 4A wanneer uit 16-bits monsterwoorden bestaande 30 informatie dient te worden opgenomen, doch de uitgangsaansluiting 4B wanneer uit 12-bits monsterwoorden bestaande informatie moet worden opgenomen. Bovendien wordt, in samenhang met de overschakeling van de schakeleenheid 3, de bemonsterfrequentie tussen de waarden 48kHz en 32kHz overgeschakeld. Als gevolg daarvan vindt bij een 16-bits woordformaat bemonstering met een frequentie van 48kHz plaats, waarbij het lineair gekwantificeerde, impulscodegemoduleerde audiosignaal in ongewijzigde vorm aan de 35 opneemcodeereenheid 5 wordt toegevoerd. In geval van 12-bits informatiewoorden vindt daarentegen compressie van iedere 16 bits tot 12 bits plaats door de niet-lineaire compressieschakeling 6, waarna de uit de compressie resulterende 12-bits informatie wordt toegevoerd aan een bitrangschikkingsschakeling 7, waarvan het uitgangssignaal eveneens aan de opneemcodeereenheid 5 wordt toegevoerd.

Figuur 7 toont een uitvoeringsvorm van een dergelijke bitrangschikkingsschakeling 7. Deze bestaat uit 40 een schuifregister 21 van het type serie-in/parallel-uit en uit een schuifregister van 22 van het type parallei-in/serie-uit. Het schuifregister 21 heeft een capaciteit van (12 bits x 8 = 96 bits) en het schuifregister 22 heeft een capaciteit van (16 bits x 6 = 96 bits). In figuur 7 zijn de signaalleidingen tussen de beide schuif registers 21 en 22 steeds op 4-bits basis met elkaar gecombineerd.

Aangenomen wordt, dat een impulscodegemoduleerd audiosignaal met door compressie van iedere 45 16 bits gevormde 12-bits woorden via een ingangsaansluiting 23 aan het schuifregister 21 wordt toegevoerd. Via een aansluiting 24 wordt aan de beide schuifregisters 21 en 22 een doorschuifklokimpuls op basis van éénmaal per bit toegevoerd. De uitgangsinformatie in parallelvorm van het schuifregister 21 levert de ingangsinformatie in parallelvorm voor het schuifregister 22, waartoe de zich tussen beide registers uitstrekkende signaalleidingen de aansluitconfiguratie volgens figuur 7 hebben. Verondersteld wordt nu, dat 50 zich vanaf de zijde waar het schuifregister 22 een uitgangsaansluiting 25 heeft, sequentieel de tijdsleuven Tt-Te, ieder met 16 bits, uitstrekken. Daarbij worden de oneven genummerde woorden verdeeld en in de tijdsleuven T,, T3 en T5 ingevoegd, zoals figuur 5C laat zien, terwijl de even genummerde woorden op soortgelijke wijze worden verdeeld en in de tijdsleuven T2, T4 en T6 worden ingevoegd. Het schuifregister 22 neemt de uitgangsinformatie van het schuifregister 21 over met een tempo van steeds wanneer acht 55 woorden met ieder 12 bits, d.w.z. 96 bits, worden doorgeschoven in reactie op een via een aansluiting 26 ontvangen invoerimpuls. De uitgangsinformatie in serievorm van het schuifregister 22 wordt aan de uitgangsaansluiting 25 afgenomen.

5 194744

De bitrangschikkingsschakeling 7 kan behalve door een combinatieschakeling van het hiervoor beschreven type met schuifregisters ook worden gevormd door een geheugen van het RAM-type met bijbehorende besturingsschakeling, 2oals nog nader zal worden beschreven.

De opneemcodeereenheid 5 codeert de foutcorrectiecodes met 16 bits als één woord en voert de 5 even/oneven-verweving uit voor scheiding van de respectieve opneemplaatsen van aangrenzende oneven genummerde en even genummerde informatiewaarden. Het uitgangssignaal van de opneemcodeereenheid 5 wordt via een opneemversterker 8 en een opneem/weergeef-overschakelaar 9 aan een magneetkop 10 toegevoerd. Het impulscodegemoduleerde audiosignaal met gecodeerde foutcorrectiecodes wordt door de magneetkop 10 in de langsrichting van een niet in de tekening weergegeven magneetband daarop 10 opgenomen. Voor de bemonstertrequentie is een lage waarde gekozen, terwijl het aantal bits van 16 tot 12 is verminderd, zodat de hoeveelheid op te nemen informatie en de transportsnelheid van de magneetband ieder tot de helft zijn verminderd. Ook is informatie-opname volgens een aantal registratiesporen mogelijk, waarbij door middel van een roteerbare magneetkop een aantal zich in de breedterichting van de magneetband uitstrekkende registratiesporen daarop worden gevormd.

15 Bij signaalweergave wordt het voor de magneetkop 10 uit de magneetband uitgelezen signaal via de opneem/weergeef-overschakelaar 9 en een weergeefversterker 11 toegevoerd aan een klokimpuls-herwinningsschakeling 12. Deze is uitgevoerd als een fasevergrendelde lus en dient ter verkrijging van een met het uitgelezen signaal gesynchroniseerde bitklokimpuls voor informatiebewerking bij de weergave. Het aan een uitgang van de klokimpulsherwinningsschakeling 12 verschijnende informatiesignaal wordt 20 toegevoerd aan een weergeefdecodeereenheid 13.

In de weergeefdecodeereenheid 13 vindt ontweving plaats door herschikking van de oneven genummerde en de even genummerde informatiewaarden, welke op gescheiden opneemplaatsen op de magneetband waren opgenomen, tot hun oorspronkelijke sequentie, waarna foutcorrectie volgt. De omvang of grootte van de fouten, welke nog kunnen worden gecorrigeerd, variëren van foutcorrectiecode tot fout-25 correctiecode. Als dergelijke codes komen codes van het type Reed Solomon, van het type met enkelvoudige pariteit, zogenaamde "adjacent” codes enz. in aanmerking. Deze codes kunnen eventueel worden gecombineerd tot een soort productcode of kunnen tezamen met CRC-codes voor foutdetectie worden gebruikt.

Het na uitlezing tot zijn oorspronkelijke tijdsequentie herschikte, impulscodegemoduleerde audiosignaal 30 komt aan de uitgang van de weergeefdecodeereenheid 13 ter beschikking voor een schakeleenheid 14. Van deze schakeleenheid 14 is de ene uitgangsaansluiting 15A verbonden met een ingangsaansluiting van een foutcorrectieschakeling 18 en is de andere uitgangsaansluiting 15B verbonden met een ingangsaansluiting van een bitherschikkingsschakeling 16. De schakeleenheid 14 kiest de uitgangsaansluiting 15A wanneer het aantal bits van het monsterwoord zestien bedraagt, doch de uitgangsaansluiting 15B wanneer het monster-35 woord een 12-bits woord is. De overschakeling van de schakeleenheid 14 vindt automatisch plaats, bijvoorbeeld door middel van een bij weergave aan het opgenomen signaal toegevoegd formaat-discriminatiesignaal.

De bitherschikkingsschakeling 16 dient voor heromzetting van de in de tijdsleuven ingevoegde 16-bits woorden tot de oorspronkelijke 12-bits woorden. De bitherschikkingsschakeling 16 is zodanig uitgevoerd, dat 40 hij de aan die van de bitrangsschikkingsschakeling 7 volgens figuur 5 tegengestelde ingangs/uitgangsrelatie vertoont, waarbij de invoerimpuls wordt toegevoerd aan het schuifregister 21. Het uitgangssignaal van de bitherschikkingsschakeling 16 wordt toegevoerd aan een digitale, niet-lineaire expansieschakeling 17, welke een aan de door de niet-lineaire compressieschakeling 6 uitgevoerde compressie complementaire expansie uitvoert, zodat aan de uitgang het impulscodegemoduleerde audiosignaal met 16-bits woorden verschijnt.

45 Dit uitgangssignaal van de niet-lineaire expansieschakeling 17 wordt toegevoerd aan de foutcorrectieschakeling 18; deze corrigeert de foutieve woorden, welke niet door de weergeefdecodeereenheid 13 konden worden gecorrigeerd. De foutcorrectieschakeling 18 voert interpolatie uit door middeling van het aan het foutieve woord voorafgaande en het daaropvolgende woord mits deze bij de middeling gebruikte woorden 2elf correct zijn; wanneer slechts één van deze beide woorden correct is vindt vasthouden van de 50 waarde van het andere woord plaats (front-value of post-value holding). Het uitgangssignaal van de foutcorrectieschakeling 18 wordt toegevoerd aan een digitaal/analoog-omzetter 19, zodat het analoge audiosignaal aan een uitgangsaansluiting 20 ter beschikking komt.

Tijdens signaalweergave wordt de schakeleenheid 14 in overeenstemming met het formaat van de uitgelezen informatie overgeschakeld, terwijl ook de transportsnelheid van de magneetband daaraan wordt 55 aangepast.

Evenals bij de eerder beschreven uitvoeringsvorm kan de bitherschikkingsschakeling 16 voor omzetting van 16-bits woorden in 12-bits woorden hetzij na foutcorrectie, hetzij vóór foutcompensatie worden 194744 6 toegepast. Dit is het gevolg van het feit, dat de door de weergeefdecodeereenheid 13 uit te voeren foutcorrectie een bewerking vormt, waarbij 16 bits als één woord worden bewerkt, terwijl de informatie na uitvoering van de foutcorrectie volledig naar zijn oorspronkelijke formaat wordt teruggebracht; de door de foutcorrectieschakeling uit te voeren foutcompensatie vormt daarentegen de arithmetische bewerking, 5 waarbij een voorwaarde zelf van belang is.

Vervolgens zal aan de hand van figuur 8 een meer praktisch voorbeeld van een onderhavige uitvoeringsvorm worden beschreven. Daarbij worden het linkerkanaalsignaal en het rechterkanaalsignaal van tweekanalige audiosignalen met een bemonsterfrequentie van 48kHz bemonsterd tot respectieve 16-bits woorden L, en R,. Een twee-dimensionale matrixverdeling voor één segment wordt daarbij gevormd door de 10 720 woorden Lo-L7ie en de 720 woorden Ro-R7ie.

Figuur 8 toont de rangschikking voor één kanaal, bijvoorbeeld het linkerkanaal; de van 0-719 genummerde woorden zijn in principe in figuur 8 opgenomen. Bij een dergelijke rangschikking zijn 48 blokken met de respectieve bloknummers 0-47 aanwezig, waarbij ieder vijftien woorden tot een blok worden verenigd.

De informatiewaarden van deze blokken worden vanaf het 0de blok sequentieel op een magneetband 15 opgenomen.

Wanneer zich onder de door fouten tijdens opname en/of weergave getroffen, foutieve woorden een woord bevindt, dat niet op de normale wijze kan worden gecorrigeerd, wordt dit foutieve woord vervangen door een interpolatiewoord, verkregen door interpolatie tussen het voorafgaande en het daaropvolgende woord. Zoals reeds is opgemerkt, is het voor de effectieve uitvoering van een dergelijke interpolatie van 20 belang, dat de opneemplaatsen van de even genummerde informatiewoorden en de oneven genummerde informatiewoorden in ieder kanaal van elkaar gescheiden zijn. In verband daarmede worden de even genummerde informatiewoorden Lq, Lj, L4 .... L718 gegroepeerd in de vierentwintig blokken met de respectieve bloknummers 0-23, terwijl de oneven genummerde informatiewoorden L,, Lg, Lg,.... L718 worden gegroepeerd volgens de vierentwintig blokken met de respectieve bloknummers 24—47.

25 De impulscodegemoduleerde informatie wordt zodanig over ieder blok 0-23 verdeeld, dat drie aangrenzende, even genummerde woorden van de informatiesequentie als één eenheid worden gerangschikt, terwijl de impulscodegemoduleerde informatie over ieder blok 24-47 zodanig wordt verdeeld, dat drie aangrenzende, oneven genummerde woorden van de informatiesequentie als één eenheid worden gerangschikt.

Wanneer bijvoorbeeld de even genummerde informatiewoorden worden beschouwd, kan worden gesteld, 30 dat de drie woorden (Lq, Lz, L4) in het O** blok worden ondergebracht en de drie woorden (Le, L8, L10) in het eerste blok worden ondergebracht; op deze wijze wordt de gehele informatie verdeeld, zodat de drie woorden L138, L140, L142 in het 23®*® blok terechtkomen. Vervolgens worden in het 0“" blok weer de drie woorden (L144, L148, L148) ondergebracht. Door voortdurende herhaling van deze bewerking wordt uiteindelijk de gewenste rangschikking van de impulscodegemoduleerde informatie over totaal 360 woorden (Lo-L7ia) 35 verkregen. Vervolgens worden ook de oneven genummerde informatiewoorden op deze wijze gerangschikt, steeds zodanig, dat iedere drie aangrenzende woorden als één eenheid bij elkaar blijven. Bij een dergelijke rangschikking grenzen dergelijke drie woorden binnen ieder blok steeds aan elkaar, zodat groepen van dergelijke drie woorden kunnen worden afgescheiden.

Voor het rechterkanaal wordt een soortgelijke rangschikking als in figuur 8 toegepast.

40 In het geval van 12-bits woorden, wordt de informatie voor vier woorden in het informatiegebied voor drie 16-bits woorden ingevoegd; dit geldt voor de woorden L', en R', van de beide kanalen. Zo worden bijvoorbeeld de informatiewaarden voor de vier 12-bits woorden met de woordnummers 0, 2,4 en 6 ingevoegd in het informatiegebied voor de drie 16-bits woorden met de respectieve woordnummers 0,2 en 4.

Bij een bepaalde onderhavige uitvoeringsvorm vindt de codering plaats op basis van acht bits per 45 symbool, waarbij ieder woord wordt verdeeld in acht meer significante bits en acht minder significante bits.

De figuren 10A en 10B tonen het gehele coderingsformaat voor de impulscodegemoduleerde informatie voor het linker- en het rechterkanaal onder toepassing van het rangschikkingsprincipe volgens figuur 8 en van de controlecoderingen voor de foutdetectiecode C, en de foutcorrectiecode C2. In de figuren 10A en 10B heeft het achtervoegsel A betrekking op de meer significante acht bits en het achtervoegsel B op de 50 minder significante acht bits.

In het algemeen geldt bij bandapparaten van het type met een roteerbare magneetkop, dat de contact-kwaliteit tussen beide ter plaatse van het randgedeelte, waar de glijdende aanraking begint, en ter plaatse van het randgedeelte, waar de glijdende aanraking eindigt, slecht is en een bron van fouten vormt. In verband daarmede worden het controlecodesymbool Q van de foutcorrectiecode C2 en het controlecode- j

55 symbool P van de foutdetectiecode C, voor deze randgedeelten ondergebracht in de respectieve blokken met de blokadressen (0-15) (zie figuur 10A) en (112-127) (zie figuur 10B), welke respectievelijk met deze randgedeelten overeenkomen. De impulscodegemoduleerde audio-informatie en het controlecodesymbool P

7 194744 voor deze informatie worden dan ondergebracht in de blokken met de blokadressen (16-111), welke tot de middelste sectie behoren. Ook is het mogelijk om het controlecodesymbool Q en het controlecodesymbool P van de foutdetectiecode C, voor de randgebieden in de centrale sectie onder te brengen en de respectievelijk even genummerde en oneven genummerde informatiewaarden van de impulscodegemoduleerde 5 audioinformatie in de ter weerszijden gelegen secties onder te brengen.

De bij de uitvoeringsvorm volgens figuur 10 toegepaste foutdetectiecode C-ι is een Reed Solomon code . over het Galois-veld GF (28) van (32, 30), terwijl de codesequentie een verwevingspatroon van twee blokken laat zien waardoor de detectiebetrouwbaarheid van blokadresfouten wordt zekergesteld. De foutdetectiecode C1 wordt bijvoorbeeld voor dertig symbolen (0«,, Q^,' Qq*. Qoe. ···, 0<>2β> Ooi* Qoa> ···· Qo2s> 10 Qo27 Οο2β) gecodeerd, welke zich bevinden op de respectieve even genummerde, aangewezen adressen van de blokken met de respectieve blokadressen 0 en 1, terwijl de controlecodesymbolen Pqq en Poi worden toegevoegd. Op soortgelijke wijze wordt voor de blokadressen 16 en 17 eveneens één codesequentie van de foutdetectiecode C-, gevormd door tweeëndertig symbolen (L^, ί», L^, .....l^eoA.

I-Z90B. L292A. Lsbsb.....Uboa. Ι-5βοΒ. Ριβο* Ριβι). welke zich bevinden op de respectieve even genummerde 15 adressen van de blokken. Bovendien wordt één codesequentie van de foutdetectiecode C, gevormd door tweeëndertig symbolen (R0Al R*,,.... R290A, R290B.....R^, R.**». P170. P171). welke zich bevinden op de oneven genummerde adressen van de blokken met de blokadressen 16 en 17.

Daarentegen vindt de codering bij volgens 12-bits woorden gegroepeerde informatie plaats op basis van zes bits per symbool, waarbij ieder woord wordt verdeeld in zes meer significante bits en zes minder 20 significante bits.

De figuren 11A en 11B tonen een met een deel van figuur 10A overeenkomend voorbeeld, waarbij de foutcontrolecodesymbolen P en Q van respectievelijk de foutdetectiecodesequentie C, en de foutcorrectie-codesequentie C2 op basis van steeds acht bits worden verwerkt; in een dergelijk geval doet zich geen probleem voor.

25 De foutdetectiecodering C1 wordt derhalve uitgevoerd voor dertig symbolen (0^, Q^, QM, QM.....Q^, Q029. Qok Q031 —. Ocas, Q027), welke zich bevinden op de respectieve even genummerde, aangewezen adressen van de blokken met de respectieve blokadressen van bijvoorbeeld O en 1, terwijl de controlecodesymbolen Pgo en P01 worden toegevoegd. Bovendien wordt voor ieder van de blokadressen 16 en 17 één codesequentie van de foutdetectiecode 03 op soortgelijke wijze gevormd door tweeënveertig symbolen 30 (L'oa, L’ob· l-/2A, L'2B,..., L'384A, L 3040, L 30ea> L seee· ···> ^ 77aa> ^ 774e* Pieo* Pi6i)> welke zich bevinden op de respectieve even genummerde, aangewezen adressen van de blokken. Voor het rechterkanaal geldt mutatis mutandis hetzelfde.

Uit dit voorbeeld wordt duidelijk, dat bij het coderingsformaat volgens de figuren 10A, 10B, 11A en 11B twee eenzelfde woord vormende symbolen in dezelfde codesequentie van de foutdetectiecode C, voorko-35 men. De reden hiervan is, dat in het geval, dat in deze codesequentie een fout wordt gedetecteerd, welke ! niet met behulp van de foutcorrectiecode C2 kan worden gecorrigeerd, het foutieve woord wordt vervangen : door een interpolatiewoord, dat in geval van 16-bits woorden uit vijftien woorden en in het geval van 12-bits woorden uit twintig woorden wordt geïnterpoleerd.

Voorts kan worden opgemerkt, dat de in geval van twee-kanalige informatie in één kanaal aanwezige 40 informatie is geconcentreerd in de codesequentie van de foutdetectiecode Cv Aangezien de symbolen met de onderling overeenstemmende symboolnummers in de beide kanalen afwisselend worden opgenomen, zal zich echter nauwelijks het geval kunnen voordoen, dat de fouten zich bij opname in slechts één kanaal concentreren.

Een voorbeeld van de H-matrix van de foutdetectiecode C-, heeft de volgende gedaante: 45 Γΐ 1 1 ....1 1 1 1 ]

La31 a30 a29 ···· a3 a2 a 1 J

Indien wordt aangenomen, dat de matrix van de uitleesinformatiesequentie van 32 symbolen met inbegrip van twee pariteitssymbolen wordt aangeduid als V en de getransponeerde matrix als VT, vindt de decode-50 ring van de foutcorrectiecode C, plaats door vorming van twee syndromen met behulp van de arithmetische bewerking H.VT. Wanneer deze beide syndromen gelijk nul zijn, wil dit zeggen, dat geen fout wordt gedetecteerd; in alle andere gevallen wil dit zeggen, dat fouten worden gedetecteerd. De foutcorrectiecode C3 vormt een code, waarmede een enkelvoudige fout kan worden gecorrigeerd en dubbele of meervoudige fouten kunnen worden gedetecteerd.

55 Bovendien zijn de 128 blokken verdeeld in 32 secties, ieder bestaande uit vier blokken; de codesequentie van de tweede foutcorrectiecode C2 wordt gevormd door 32 symbolen uit ieder vier blokken. De toegepaste foutcorrectiecode C2 is de Reed Solomon code over het Galois-veld GF (28) van (32, 24); voor 194744 8 de in het totaal 24 symbolen van ieder vierde blok (bijvoorbeeld met de respectieve blokadressen ”16", ”20”, ”24”.....”104”, ”108”) van de 96 blokken met de respectieve blokadressen ”16”-”111" worden 8 controlecodesymbolen gevormd. Deze controlecodesymbolen worden gerangschikt bij de adressen van ieder vierde blok (bijvoorbeeld de blokadressen ”0”, ”4”, "8", ”12”, ”112”, "116”, "120", ”124”).

5 Dit wil zeggen, dat voor de foutcorrectiecode C2 en voor de controlecodesymbolen van de foutcorrectie-code C2 in de 32 blokken met de respectieve blokadressen ”0”-”15” en ”112”-”127” verweving van vier blokken wordt toegepast. De controlecodesymbolen van de foutcorrectiecode Cn worden voor deze controlecodesymbolen echter op de adressen 30 en 31 van het blok opgenomen.

De foutcorrectiecode C2 vormt een code, waarmede een viervoudige fout kan worden gecorrigeerd; 10 wanneer bij de wiscorrectie een wijzer wordt gebruikt, kan een achtvoudige fout worden gecorrigeerd. Een voorbeeld van de H-matrix van de foutcorrectiecode C2 heeft de volgende gedaante: |“l 1 1 ...... 1111“ α29 α28 α27...... α3 α2 α 1 _ ......... α® α4 α2 1 15 Λ Λ Λ μ = ......... α9 α® α3 1 ......... α12 α® α4 1 ......... α1® α10 α® 1 Λ1β 12 β 4 ......... α α α 1 20 32 14 r λ

Op deze wijze krijgen de beide foutcorrectiecodes C, en C2 eenzelfde codelengte van 32 symbolen, waaruit de mogelijkheid tot vereenvoudiging van de "hardware” van het stelsel volgt. Bovendien kan de foutdetectie tijdens decodering op eenvoudige wijze worden uitgevoerd met behulp van de foutcorrectiecode Cv 25 Wanneer fouten worden gedetecteerd, wordt een wijzer in de desbetreffende codesequentie opgenomen en vindt vervolgens foutcorrectie plaats met behulp van de foutcorrectiecode C2. Deze foutcorrectie geschiedt voor ieder van de adressen 0-29 van een blok, zodat de decodering dertig keer plaatsvindt.

leder volgens de figuren 10A en 10B gerangschikt blok vertoont een informatieformaat volgens figuur 12A. Aan de kop komt eerst een δ-bits (één symbool) bloksynchronisatiesignaai, waarna een 8-bits 30 segmentadres en een 8-bits blokadres komen, gevolgd door een 8-bits CRC code voor foutdetectie van de beide laatstgenoemde adressen. Het meest significante bit van het blokadres wordt gebruikt voor de onderscheiding van het blokadres van de informatie ten opzichte van het blokadres van de hulpcode. Vervolgens komt na de CRC-code de uit dertig symbolen bestaande informatie (audio-informatie) of controlecodesymbolen Q van de foutcorrectiecode C2. In het laatste deel volgen twee controlecodesymbolen 35 P van de foutcorrectiecode C,.

De door de roteerbare magneetkop uitgelezen informatie van één segment heeft een informatieformaat volgens figuur 12B. Bij de hier beschreven uitvoeringsvorm wordt door de roteerbare kop één segment gevormd in ten opzichte van de magneetband schuine richting; daarbij is de magneetband onder een hoek van 84,8° om een bandleitrommel met een diameter van 30mm geslagen. Pilootsignalen ATF voor 40 automatische spoorvolging zijn zowel in de beide eindgedeelten als in het middengedeelte van dit segment steeds over een interval van 3°, respectievelijk 6°, opgenomen. De reden dat de pilootsignalen ATF in drie gedeelten worden opgenomen, is dat men het risico wil vermijden, dat de pilootsignalen als gevolg van eventuele signaaluitval niet behoorlijk worden uitgelezen. Een eventuele spoorvolgfout wordt gedetecteerd op basis van de uitgelezen pilootsignalen ATF, waarbij een piezo-elektrisch element dat de roteerbare 45 magneetkop ondersteunt op basis van het detectie resultaat wordt bekrachtigd voor eliminatie van de spoorvolgfout.

De informatie voor de blokadressen (0-63) volgens figuur 10a wordt sequentieel opgenomen over een hoekgebied van 29,7°. Voorts worden de hulpcodes van vier blokken, zoals tijdscodes, afbeeldinformatie en dergelijke, tweemaal vóór en na het pilootsignaal ATF in het centrale gedeelte opgenomen. De informatie 50 van de blokadressen 64-127 volgens figuur 10B wordt sequentieel over een hoekgebied van 29,7° opgenomen. In figuur 12B hebben de gearceerd getekende intervallen van steeds 1,5° betrekking op de vrije tussenruimten tussen de blokken, waarin geen informatie wordt opgenomen, doch ïmpulsvormige signalen van constante frequentie.

Figuur 13 toont het principeschema van een opneem/weergeefschakeling van een onderhavige 55 uitvoeringsvorm, waarbij een analoog audiosignaal via een ingangsaansluiting 31 wordt ontvangen. Dit analoge audiosignaal wordt vervolgens door een analoog/digitaal-omzetter 2 gedigitaliseerd tot een impulscodegemoduleerd audiosignaal, dat via een informatieverdeelleiding 33 als ingangsinformatie wordt 9 194744 toegevoerd aan een geheugen 34 van het RAM-type. Dit geheugen heeft een geheugencapaciteit van voldoende grootte voor opslag van de informatie van de eenheid, waarvoor de foutcorrectiecode wordt gevormd; bij het in het voorgaande beschreven voorbeeld omvat deze eenheid 2880 symbolen.

De uit het geheugen 34 van het RAM-type uitgelezen informatie wordt toegevoerd aan een codeer-5 eenheid 35 voor de foutdetectiecode C, en de foutcorrectiecode C2. Het geheugen 34 van het RAM-type ontvangt van een adresgenerator 36 afkomstige adresinformatie via een adresverdeelleiding 37. Deze adresinformatie kan worden gebruikt voor verweving van de impulscodegemoduleerde informatie, welke na verweving niet langer zijn oorspronkelijke frequentie vertoont. De aldus verweven informatie wordt uit het geheugen 34 van het RAM-type uitgelezen en aan de codeereenheid 35 toegevoerd voor vorming van de 10 controlecodesymbolen voor de foutdetectiecode C, en de foutcorrectiecode C2; deze controlecodesymbolen worden op hun beurt in het geheugen 34 ingelezen. Nadat de controlecodesymbolen zijn gevormd, wordt de informatie met inbegrip van deze controlecodesymbolen uit het geheugen 34 bloksgewijs uitgelezen en aan een digitale modulator 39 toegevoerd.

Hoewel dit niet in de tekening is weergegeven, worden vervolgens het blokadres, het segmentadres en 15 het bloksynchronisatiesignaal toegevoegd. De uitgangsaansluiting 40 van de digitale modulator 39 is via een opneemversterker en een roteerbare transformator met een roteerbare magneetkop gekoppeld.

Bij signaalweergave wordt het door de roteerbare magneetkop uit de magneetband uitgelezen signaal via een roteerbare transformator en een weergeefversterker toegevoerd aan een digitale demodulator 42, waarvan de door demodulatie verkregen uitgangsinformatie via de informatieverdeelleiding 33 aan het 20 geheugen 34 van het RAM-type wordt toegevoerd en daarin wordt ingelezen. De uit het geheugen 34 uitgelezen informatie wordt toegevoerd aan een decodeereenheid 43 en vervolgens aan foutdetectie en foutcorrectie onderworpen. De door de decodeereenheid 43 afgegeven informatie wordt in het geheugen 34 van het RAM-type ingelezen en in ontweven toestand volgens zijn oorspronkelijke sequentie toegevoerd asm een digitaal/analoog-omzetter 44, aan de uitgangsaansluiting 45 waarvan het uitgangsaudiosignaal ter 25 beschikking komt

De bij signaalweergave voor het geheugen 34 benodigde adresinformatie wordt eveneens geleverd door de adresgenerator 36. De voor besturing van de hiervoor genoemde bewerkingen bij opname en weergave noodzakelijke ktokimpulsen en andere tijdsritmesignalen worden gevormd door een klokimpulsgenerator 38 met een kristaloscillator.

30 Wanneer de bemonsterfrequentie 32kHz bedraagt en het aantal kwantificeringsbits gelijk twaalf is, worden de transportsnelheid van de magneetband en de rotatiesnelheid van de roteerbare magneetkop verminderd tot de helft van hun respectieve waarden bij een bemonsterfrequentie van 48kHz. Als gevolg daarvan kan, bij eenzelfde registratiedichtheid op de magneetband, de voor opname op bijvoorbeeld een cassettemagneetband van een bepaalde lengte mogelijke tijdsduur worden verdubbeld.

35 Wanneer de ingangsinformatie-sequentie en de transmissie-informatiesequentie in een aantal stellen worden verdeeld, is het niet noodzakelijk, dat sprake is van een verdeling met even genummerde stellen en oneven genummerde stellen, zoals in het voorgaande is beschreven. Er zijn ook andere verdelingen mogelijk: wanneer bijvoorbeeld een veelvoud van drie wordt geschreven als 3n, kunnen de genoemde sequenties worden verdeeld in drie stellen (3n), (3n+1) en (3n+2) of in vier stellen (4n), (4n+1), (4n+2) en 40 (4n+3).

Omtrent de in het voorgaande beschreven, twee-dimensionele rangschikking van N blokken, waarbij de foutcorrectiecodering C1 in de verticale richting en de foutcorrectiecodering C2 in de horizontale richting wordt uitgevoerd, zoals in figuur 14 is weergegeven, kan nog worden opgemerkt, dat de onderhavige maatregelen eveneens kunnen worden toegepast in het geval, waarin een foutdetectiecode C3 voor N 45 woorden op de respectievelijk in aanmerking komende plaatsen van ieder blok wordt toegepast. In dat geval worden bijvoorbeeld als foutcorrectiecodes C1 en C2 de Reed Solomon codes (15, 13) gebruikt, terwijl als foutdetectiecode Ca de CRC-code wordt gebruikt. In het geval, dat drie verschillende woordlengten van respectievelijk acht bits, twaalf bits en zestien bits worden toegepast, wordt bijvoorbeeld voor de lengte van één codesequentie van de foutdetectiecode C3 een aantal van 144 bits gekozen, hetgeen een geheel 50 veelvoud bedraagt van het kleinst gemene veelvoud 48 van de genoemde aantallen bits.

De onderhavige maatregelen kunnen eveneens worden toegepast in het geval, waarin andere digitale informatie dan digitale audio-informatie, zoals een digitaal videosignaal dient te worden overgedragen. Het zal duidelijk zijn, dat de maatregelen eveneens kunnen worden toegepast bij een apparaat met een magnetische registratieplaat in plaats van met een roteerbare magneetkop.

55 Volgens de onderhavige maatregelen worden zelfs in de tijdsequentie van de transmissie-informafie de oneven genummerde en even genummerde woorden op basis van de oorspronkelijke tijdsequentie in de respectieve oneven genummerde en even genummerde tijdsleuven gevoegd, als gevolg daarvan is het bij

Claims

194744 10 toepassing van even/oneven-verweving mogelijk om te verhinderen, dat het foutcorrectievermogen als gevolg van verschillen in het toegepaste aantal bits per woord een opmerkelijke daling ondergaat. De maatregelen verschaffen de mogelijkheid om de foutcorrectiecodering ook in gevallen met onderling verschillende toegepaste aantallen kwantificeringsbits op eenzelfde, gemeenschappelijke wijze uit te voeren, 5 zodat een codeereenheid van algemeen type kan worden toegepast. Voorts levert toepassing van de maatregelen het voordeel, dat wanneer het aantal optredende fouten het correctievermogen van de toegepaste foutcorrectiecode te boven gaat, de mogelijkheid bestaat om te verhinderen, dat de hoeveelheid onbruikbare informatie wordt verdubbeld als gevolg van een verschil in toegepaste aantallen kwantificeringsbits.

1. Werkwijze voor het hergroeperen van digitale informatiedata van verschillende woordlengten in een voor 15 foutdetectie en/of foutcorrectie geschikte inrichting, waarbij de foutdetectie en/of foutcorrectie uitvoerbaar is met betrekking tot verscheidene dimensies van een matrixachtige rangschikking van de informatiedata en waarbij verscheidene blokken voorhanden zijn die telkens uit verscheidene datawoorden van de digitale informatiedata bestaan, met het kenmerk, dat bij het hergroeperen naburige datawoorden van de digitale informatiedata tot een datasequentie worden samengenomen, waarvan de lengte een geheel veelvoud (3L) 20 van het kleinste gemene veelvoud (L) van de verschillende woordlengten (lv l2,..., I^) van de digitale informatiedata is.

2. Stelsel voor het uitvoeren van de werkwijze volgens conclusie 1, gekenmerkt door een eerste lengte van de digitale informatiedata van twaalf bits en een tweede lengte van de digitale informatiedata van zestien bits.

3. Stelsel voor het uitvoeren van de werkwijze volgens conclusie 1, gekenmerkt door een eerste lengte van de digitale informatiedata van zes bits en een tweede lengte van de digitale informatiedata van 8 bits.

4. Stelsel voor transmissie van ingangsinformatie met M-bits woorden als transmissie-informatie met N-bits woorden waarbij M ongelijk is aan N, met het kenmerk, dat de ingangsinformatie met M-bits woorden, waarvan het i** woord als W, wordt aangeduid, wordt verdeeld in steeds k stellen met de respectieve 30 woorden (W^,), (Wnk+2),... (W,*.*), waarbij n een willekeurig positief geheel getal 0,1,... is, en dat de transmissie-informatie met N-bits woorden, waarvan het f woord als W'j wordt aangeduid, wordt verdeeld in steeds k stellen met de respectieve woorden ... (W',***), een en ander zodanig, dat alle bits van de tot het stel met (W^^) behorende woorden de bits van de tot het stel met behorende woorden vormen, waarbij m een positief geheel getal van 1 t/m k is.

5. Stelsel volgens conclusie 4, waarbij M gelijk aan zestien en N gelijk aan twaalf is.

6. Stelsel volgens conclusie 4, waarin M gelijk aan zes en N gelijk aan acht is.

7. Stelsel volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat k gelijk aan 2 is en de woorden (W^,) en (W'2n+1) de even genummerde informatiewoorden vormen en dat de woorden (W2n+2) en (W'a^) de oneven genummerde informatiewoorden vormen. Hierbij 11 bladen tekening