NL1033949C2 - Kunstgras opgebouwd uit vezels die bestaan uit een kern en een mantel, alsmede een daaruit opgebouwd kunstgrasveld. - Google Patents

Description

Korte aanduiding: Kunstgras opgebouwd uit vezels die bestaan uit een kern en een mantel, alsmede een daaruit opgebouwd kunstgrasveld.

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op kunstgras 5 opgebouwd uit vezels die bestaan uit een kern en een mantel, waarbij de kern en de mantel zijn samengesteld uit verschillende materialen. Verder heeft de onderhavige uitvinding betrekking op een werkwijze ter vervaardiging van dergelijke kunstgrasvezels.

Een dergelijk type kunstgras is op zich bekend uit het ten name van 10 de onderhavige aanvrager verleend Europees octrooi EP 0 996 781, waarbij een polyamide bevattend garen wordt toegepast voor het vervaardigen van kunstgras, waarbij het garen, als aanvulling op polyamide, ook een polyolefineverbinding bevat, gekozen uit de groep bestaande uit polypropeen, LLDPE en een blokcopolymeer van polypropeen en polyetheen. Naast de daaruit bekende methode voor het 15 vervaardigen van een garen, waarbij het polymeer wordt geëxtrudeerd ter vorming van monofilamenten, die vervolgens tot bandjes worden verder verwerkt, waarbij een aantal bandjes wordt getwijnd ter vorming van een garen, is ook een methode geopenbaard waarbij het garen door middel van co-extrusie wordt verkregen. Tijdens een dergelijke co-extrusie bestaat de mantel uit polyamide, terwijl de kern 20 uit één van de hiervoor genoemde kunststoffen bestaat.

Uit de internationale aanvrage WO 2004/106601 is een garen voor een kunstgrasveld bekend, waarbij het garen een zogenaamd tapefilament is, bestaande uit een kernlaag en twee buitenlagen van een materiaal anders dan de kernlaag, waarbij de kernlaag polyester en/of polyolefinemateriaal bevat en de 25 buitenlagen hoge dichtheid polyetheen bevatten.

De Japanse octrooipublicatie JP 2003 342848 openbaart een garen voor een kunstgrasveld, bestaande uit een geconjugeerd garen, samengesteld uit een harssamenstelling, omvattende 70-99 gew.% nylon (polyamide) en 1-30 gew.% polyetheen, als de inwendige laag, en polyetheen als de buitenlaag.

30 Een bij kunstgras bekend fenomeen, in het bijzonder wanneer het kunstgras wordt toegepast voor het spelen van voetbal, is het optreden van brandwonden wanneer de spelers een sliding maken. Dit probleem doet zich niet voor bij natuurgras, welk natuurlijk materiaal een hoog gehalte aan water bezit en bij contact zacht aanvoelt, waardoor de wrijving met de huid hoog zal zijn. Deze hoge 1033949 2 wrijving is vanuit het oogpunt van het beschadigen van de huid nadelig, maar door het feit dat natuurgras na contact enigszins zal afslijten, is er bij het contact tussen de huid en het natuurgras geen sprake van brandwonden. Daarnaast kan worden gemeld dat natuurgras zacht is en, na afslijten, opnieuw zal aangroeien, waarbij 5 bovendien kan worden opgemerkt dat het relatief zachte karakter van natuurgras ook bijdraagt tot goede veerkrachtige of resiliëntie eigenschappen.

Daarentegen is er bij de keuze van de voor kunstgras toegepaste materialen in het algemeen sprake van een controverse. Het voor het kunstgras toegepaste materiaal is bijvoorbeeld een zacht materiaal dat de beschikking heeft 10 over een groot elastisch bereik. Een dergelijke eigenschap resulteert in een goede veerkracht, maar ook in een grote mate van wrijving, waarbij dit laatste aspect zal leiden tot een overmatige hechting van de huid aan het kunstgras, wanneer een sliding wordt uitgevoerd, en aldus tot onvermijdelijke beschadigingen van de huid, hetgeen ongewenst is. Op het gebied van warmte-ontwikkeling bij een dergelijke 15 sliding worden deze materialen als slecht beoordeeld, ondanks het feit dat door de hoge mate van wrijving de contacttijd tussen de huid en het kunstgras beperkt blijft. Het voor het kunstgras toegepaste materiaal kan ook een hard materiaal zijn dat de beschikking heeft over een klein elastisch bereik, hetgeen resulteert in slechte veerkrachtige eigenschappen, maar waarbij de wrijving echter beperkt is. De 20 beperking op het gebied van de wrijving zal het beschadigen van de huid doen verminderen. Daarnaast worden deze harde materialen op het gebied van warmteontwikkeling tijdens een sliding als goed beoordeeld omdat de contacttijd groter is.

Voornoemde kunstgrasvelden zijn reeds vele jaren bekend, waarbij hockey een van de meest veelvuldig beoefende sporten op kunstgras is. Ook 25 kunnen hier voetbal, rugby, tennis, ski en golf worden genoemd.

Om de hiervoor genoemde problemen op het gebied van menselijke huid-veld-interactie te vermijden wordt op grote schaal, met name tijdens belangrijke sportwedstrijden, op het kunstgrasveld grote hoeveelheden water aangebracht. Bij kunstgrasvelden voor het beoefenen van de hockeysport wordt aldus het 30 kunstgrasveld nagenoeg volledig onder water gezet, hetgeen vanuit milieu-oogpunt ongewenst is.

Een doel van de onderhavige uitvinding is het verschaffen van een bijzonder type kunstgras dat de gunstige eigenschappen van natuurgras, in het bijzonder op het gebied van veerkracht en sliding, zoveel mogelijk imiteert.

3

Een ander doel van de onderhavige uitvinding is het verschaffen van een kunstgras dat een hoge duurzaamheid bezit en uit commercieel beschikbare materialen kan worden samengesteld.

Een ander doel van de onderhavige uitvinding is het verschaffen 5 van een kunstgrasvezel die de noodzaak voor het onder water zetten van het kunstgrasveld ontbeert.

De onderhavige uitvinding zoals vermeld in de aanhef wordt gekenmerkt doordat het materiaal voor de mantel een hydrofiliciteit bezit die verschilt van de hydrofiliciteit van het materiaal dat is toegepast voor de kern, in het 10 bijzonder dat het materiaal voor de mantel een hydrofiliciteit bezit die hoger is dan de hydrofiliciteit van het materiaal dat is toegepast voor de kern.

Onder toepassing van een dergelijk type kunstgras zal het kunstgras enige mate van vochtopname vertonen, waardoor aan een of meer van de hiervoor genoemde doelstellingen wordt voldaan. Doordat het kunstgras volgens de 15 onderhavige uitvinding enigszins vochtig aanvoelt, zal bij het beoefenen van een balspel, in het bijzonder hockey, de bal gemakkelijk over het veld rollen. Bovendien zal bij een contactsport, in het bijzonder voetbal, de kans op nadelige blessures, nadat bijvoorbeeld een sliding is gemaakt, tot een minimum zijn beperkt.

De onderhavige uitvinders hebben gevonden dat het materiaal voor 20 de mantel bij voorkeur is gekozen uit de groep van polyurethaan, cellulose, chitosan, polyvinylalcohol en derivaten daarvan, of een combinatie hiervan, waarbij met name een of meer derivaten van cellulose behorende tot de groep van viscose, cellulose(di)acetaat en cellulose(tri)acetaat zijn toegepast. Chitosan is een lineaire polysacharide en wordt verkregen uit chitine. Een bijzonder voordeel van chitosan is 25 dat het een goede hechting aan het materiaal voor de kern vertoont en ook antibacteriële eigenschappen bezit.

Als een geschikt materiaal voor de kern kan een materiaal worden genoemd, gekozen uit de groep van polyesters, polypropeen, ethylvinylacetaat (EVA), verzadigd styreen thermoplastisch elastomeer (SEBS), polyamiden, 30 polyetheenverbindingen en copolymeren van etheen en acrylaat, of combinaties hiervan. Met name geschikte polyetheenverbindingen zijn gekozen uit de groep van high density polyetheen (HDPE), medium density polyetheen (MDPE), low density polyetheen (LDPE), linear low density polyetheen (LLDPE) en anhydride gemodificeerde polyolefinen, in het bijzonder polypropeenverbindingen en 4 polyetheenverbindingen. Als geschikte polyamiden kunnen worden genoemd polyamiden van het type 6, 6.6, 6.10 en 6.12. Geschikte polyesters zijn polybuteentereftalaat en polyetheentereftalaat.

In een bijzondere uitvoeringsvorm is het gewenst dat zich tussen 5 het materiaal voor de kern en het materiaal voor de mantel een middel bevindt dat de hechting tussen het materiaal voor de kern en het materiaal voor de mantel bevordert, waarbij in een bijzondere uitvoeringsvorm geldt dat het hechtings-bevorderend middel een copolymeer van etheen en methylacrylaat is.

Met name geschikte uitvoeringsvormen van het onderhavige 10 kunstgras worden gevormd door een combinatie van polyamide(kern) en cellulose-(tri)diacetaat(mantel), LDPE (kern) en cellulose(tri/di)acetaat (mantel), polypropeen met SEBS (kern) en cellulose(tri/di)acetaat (mantel). Een ander geschikt materiaal voor de kern is het materiaal dat naast EVA ook copolymeren van etheen en acrylaat, polypropeen en/of polyetheen, of combinaties hiervan bevat.

15 Het materiaal voor de kern, zoals toegepast in de onderhavige kunstgrasvezel, bezit in het bijzonder een elasticiteitsmodulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten hoogste 500 MPa, in het bijzonder een elasticiteitsmodulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten hoogste 300 MPa.

Het materiaal voor de mantel bezit bij voorkeur een elasticiteits-20 modulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten minste 500 MPa, in het bijzonder een elasticiteitsmodulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten minste 750 MPa.

In het onderhavige kunstgras, op gebouwd uit vezels die bestaan uit een kern van een kunststofmateriaal en een mantel, verdient het de voorkeur dat de dikte van de mantel een volume-aandeel liggend in het gebied 1-40 vol.%, op basis 25 van de gehele vezel, bezit.

Hoewel in de onderhavige beschrijvingsinleiding steeds is gesproken van een mantel, is het in een bepaalde uitvoeringsvorm ook mogelijk dat de mantel een aantal (sub)lagen omvat, waarbij ten minste een van de lagen een materiaal omvat gekozen uit de groep van polyurethaan, cellulose, chitosan, 30 polyvinylalcohol en derivaten daarvan, of een combinatie hiervan, waarbij het met name de voorkeur verdient dat voor de buitenste mantellaag een of meer derivaten van cellulose behorende tot de groep van viscose, cellulose(di)acetaat en cellulose(tri)acetaat zijn toegepast.

Volgens de onderhavige uitvinders is het mogelijk het onderhavige 5 kunstgras volgens een aantal manieren te vervaardigen. Een mogelijke manier is het eerste oplossen, indien mogelijk, van het mantelmateriaal, waarna de aldus verkregen oplossing op het kernmateriaal wordt aangebracht, waarna het daarbij toegepaste oplosmiddel wordt weggenomen, waarbij het materiaal voor de kern 5 vooraf kan zijn geactiveerd.

Een andere mogelijkheid is het toepassen van een co-extrusieproces, waarbij als voorwaarde geldt dat het materiaal voor de mantel smeltbaar en derhalve extrudeerbaar moet zijn. Daarnaast is het mogelijk om een gecombineerd chemisch/extrusieproces toe te passen, waarbij het kernmateriaal, 10 eventueel vooraf geactiveerd met bijvoorbeeld fumaarzuur opgelost in ethanol, wordt bedekt met het materiaal voor de mantel.

Hoewel in de onderhavige aanvrage steeds wordt gesproken van het op een kern van een kunststofmateriaal aanbrengen van een mantel, is het in een bijzondere uitvoeringsvorm ook mogelijk om voor het gebruikelijke, bij een 15 kunstgrasveld toegepaste vulmateriaal of infill een materiaal te gebruiken waarvan de hydrofiliciteit hoger is dan de hydrofiliciteit van het materiaal, in het bijzonder de buitenste laag daarvan, dat is toegepast voor het vervaardigen van de kunstgrasvezels.

In een bijzondere uitvoeringsvorm van de onderhavige aanvrage is 20 het ook mogelijk om het materiaal voor de kern te hydrofiliseren om aldus de adhesie met water te verbeteren, of om de interactie met de (nog aan te brengen) hydrofiele mantel te verbeteren. Het hydrofiliseren geschiedt bij voorkeur door een of meer reactieve groepen op het kernmateriaal te graften, bijvoorbeeld maleïnezuuranhydride op een kern van polyetheen, in het bijzonder LDPE en 25 LLDPE.

Het voor de mantel toegepaste materiaal kan ook een of meer additieven bevatten, zoals bijvoorbeeld additieven die het opnemen en afgeven van vocht bevorderen, additieven die de groei van algen en/of schimmels negatief beïnvloeden, additieven die de elasticiteit van de kunstgrasvezel als zodanig 30 beïnvloeden, additieven die de UV bestandheid verkrijgen, additieven die de rolweerstand van de vezel beïnvloeden, additieven die een kleur aan de vezel verschaffen.

De onderhavige uitvinding heeft verder betrekking op een werkwijze ter vervaardiging van een kunstgrasvezel, bestaande uit een kern van een 6 kunststofmateriaal en een mantel, waarbij de kern en de mantel zijn samengesteld uit verschillende materialen, zoals vermeld in de bijgevoegde conclusies.

De onderhavige uitvinding zal hierna aan de hand van een aantal voorbeelden worden toegelicht, waarbij echter dient te worden opgemerkt dat de 5 onderhavige uitvinding in geen geval tot dergelijke bijzondere voorbeelden is beperkt.

Voorbeeld 1

Polyamide 6 werd geëxtrudeerd, waarbij het aldus verkregen kernmateriaal, als bandjes of monofilamenten, aanvullend werd gewassen met warm 10 water ter verwijdering van de zogenaamde spin finish. Het aldus geëxtrudeerde kernmateriaal werd aansluitend door een bad met een oplossing van een adhesie-promotor geleid, waarbij een oplossing van fumaarzuur werd toegepast, in het bijzonder 1 - 2 % fumaarzuur in een azeotropisch mengsel van ethanol met water, waarbij een verblijftijd liggend in het gebied van 10-30 seconden werd toegepast. 15 Een ander, geschikt hechtingsbevorderend middel is tereftaalzuur. Nadat voornoemde activering werd uitgevoerd, werd onder toepassing van een zogenaamde coatingspinkop een commercieel verkrijgbare viscose, rayon aangebracht. Na voornoemde coatingstap werd een coagulatie uitgevoerd, te weten het geleiden van het aldus verkregen materiaal door een coagulatiebad, in het 20 bijzonder een waterige samenstelling met daarin 9 gewichtsprocent zwavelzuur en 13 gewichtsprocent natriumsulfaat, waarbij het viscose werd geregenereerd en derhalve omgezet in cellulose. Het aldus van de mantellaag voorziene kernmateriaal werd gedroogd en eventueel met water gewassen. De aldus verkregen kunstgrasvezel Is te omschrijven als een vezel die een zeer resiliënte kern bevat en 25 een zeer dunne mantel die hydrofiel is en op het gebied van sliding-interactie een verbetering oplevert ten opzichte van een in de handel verkrijgbaar kunstgrasvezel die geen mantel bezit die een hydrofiliciteit vertoont die verschilt van de hydrofiliciteit van het materiaal dat is toegepast voor de kern.

Voorbeeld 2 30 Hetzelfde uitgangsmateriaal voor de kern als vermeld in voorbeeld 1 werd toegepast, waarbij, na het wassen met warm water ter verwijdering van de spin finish, het geëxtrudeerde materiaal werd geleid door een bad waarin zich een oplossing van het aan te brengen mantelmateriaal bevindt. Als geschikte mantel-materialen kunnen worden genoemd: cellulose(di)acetaat, opgelost in koud aceton, 7 cellulose(tri)acetaat, opgeloste in koud methyleenchloride en polyvinylalcohol, opgelost in koud 6N waterstofchloride. De twee eerst genoemde mantelmaterialen genieten de voorkeur vanwege de goede hechting met polyamide. Verder zijn de aldus verkregen, van een mantelmateriaal voorziene kernmaterialen volgens 5 eenvoudige wijze aan de lucht droogbaar, omdat de toegepaste oplosmiddelen de beschikking hebben over een laag kookpunt. De met voorbeeld 2 verkregen kunstgrasvezel bevat een zeer resiliënte kern, op welke kern zich een dunne mantel bevindt die hydrofiel is waardoor aldus de sliding-interactie een duidelijke verbetering vertoont ten opzichte van een kunstgrasvezel die voornoemd 10 mantelmateriaal niet bezit.

Voorbeeld 3

Als kernmateriaal werd polyamide 6.6 toegepast, waarbij het door middel van co-extrusie te verwerken mantelmateriaal smeltbaar moet zijn, waarbij werden toegepast: cellulose(di)-acetaat, cellulose(tri)acetaat en polyvinylalcohol. 15 Het mantelmateriaal werd door middel van co-extrusie op het kernmateriaal aangebracht. Een voordeel van voornoemde co-extrusie is dat het gebruik van (schadelijke) oplosmiddelen wordt vermeden, naast de mogelijkheid dat het materiaal voor de kern en het materiaal voor de mantel in de contactzone enigszins onderling kunnen vermengen waardoor de hechting tussen beide materialen wordt 20 bevorderd. De aldus verkregen vezel bevat een zeer resiliënte kern en een hydrofiele mantel, hetgeen een verbetering op het gebied van sliding-interactie met zich meebrengt ten opzichte van kunstgrasvezels zonder hydrofiele buitenlaag.

Voorbeeld 4

Het in voorbeeld 1 geëxtrudeerde kernmateriaal werd toegepast, 25 waarbij het als filamenten verkregen kernmateriaal gedurende een lange tijd, ten hoogste 24 uren, werd ondergedompeld in een 1N waterstofchloride (HCI) oplossing om een gedeeltelijke hydrolyse van de amide-functies in het polyamide te bewerkstelligen. De aldus behandelde filamenten werden herhaaldelijk gewassen met water om vervolgens te worden blootgesteld aan een waterige oplossing die 9 30 volume-delen di-epoxybutaan, 1 volume-deel ethanol en 1 volume-deel natrium-carbonaat (0,025 M in water) bevat. Het blootstellen geschiedde bij een temperatuur van 80 eC gedurende 15 uren. Na voornoemde behandeling werden de aldus behandelde filamenten gewassen met water en gedroogd onder lucht waarna de geactiveerde filamenten in contact werden gebracht met een waterige oplossing (1 8 volume% azijnzuur) die 1,5 % chitosan bevat, in het bijzonder door de filamenten door de waterige oplossing te trekken, of door de waterige oplossing te vernevelen op de filamenten. Tenslotte werden de filamenten gedurende één uur gedroogd om het chitosan verder te laten reageren met het polyamide. De aldus verkregen vezel, 5 bestaande uit een kern van polyamide en een mantellaag van chitosan, is te beschouwen als een vezel die een zeer resiliënte kern bevat voorzien van een dunne, hydrofiele mantel, welke vezel qua sliding-interactie een duidelijke verbetering vertoont ten opzichte van een kunstgrasvezel die voornoemde combinatie van mantel- en kernmateriaal niet bezit. Verder kan nog worden 10 opgemerkt dat chitosan als mantellaag een anti-bacteriële werking vertoont en de groei van algen doet afremmen.

Voorbeeld 5

Dezelfde handelingen als vermeld in Voorbeelden 1-3 werden toegepast, behalve dat steeds als kernmateriaal een polyetheenverbinding werd 15 toegepast, in het bijzonder LDPE en LLDPE. De aldus verkregen vezel bevat een zeer resiliënte kern en een hydrofiele mantel, hetgeen een verbetering op het gebied van sliding-interactie met zich meebrengt ten opzichte van kunstgrasvezels zonder hydrofiele buitenlaag. De in dit voorbeeld toegepaste kernmaterialen kunnen ook worden gemodificeerd, zoals hierna omschreven in voorbeelden 6-8, om een 20 bijzonder goede hechting met het mantelmateriaal te verkrijgen.

Voorbeeld 6

Een geëxtrudeerd kernmateriaal van het type polyetheen, in het bijzonder LDPE en LLDPE, of polypropeen werd gehydrofiliseerd door het “graften” van een reactieve groep, in het bijzonder maleïnezuuranhydride, op de hydrofobe 25 polymeerketens. Het polymeer werd opgelost in een geschikt oplosmiddel, bijvoorbeeld o-dichloorbenzeen, en vervolgens werden een geschikte initiator, bijvoorbeeld tertiair butylperoxide, 10 gew.% op basis van het polymeer, en maleïnezuuranhydride, 1 gew.% ten opzichte van het polymeer, ingemengd. Na 1 uur verwarmen bij een temperatuur van 170 °C onder een atmosfeer van stikstof 30 werd het reactieproduct gezuiverd door neerslaan in kokend aceton. Voornoemde zuiveringsstap werd tweemaal herhaald. Het verkregen product is een polymeerketen waarvan ongeveer 0,05% van de aanwezige koolstofatomen een hydrofiele groep bezitten. Indien gewenst kunnen de aldus aangebrachte grafts worden gehydrolyseerd door de verkregen filamenten gedurende ongeveer 10 9 minuten in kokend water te handhaven. Door voornoemde hydrolyse zullen de aanwezige anhydride-functies worden omgezet in carboxylfuncties, hetgeen resulteert in een lagere contacthoek met water waardoor een sterke adhesie van water optreedt.

5 Voorbeeld 7

Een polyetheenverbinding, in het bijzonder LDPE, werd in een dubbele schroefextruder in aanwezigheid van 1 gew.% maleïnezuuranhydride en een geschikte initiator, bijvoorbeeld 0,15 gew.% dicumylperoxide, geëxtrudeerd bij een temperatuur van ongeveer 200 °C onder een atmosfeer van stikstof. Onder 10 toepassing van een verblijftijd van ongeveer 5 minuten werd 60% van het aldus toegevoegde maleïnezuuranhydride gegraft op de koolstofketen. De aldus verkregen filamenten kunnen worden gehydrolyseerd door het materiaal te handhaven in kokend water gedurende ongeveer 10 minuten. Door voornoemde hydrolyse zullen de aanwezige anhydride-functies worden omgezet in carboxyl-15 functies, waardoor een sterke adhesie van water wordt verkregen.

Voorbeeld 8

Een polyetheenverbinding, in het bijzonder LDPE, werd geëxtrudeerd waarna de aldus verkregen filamenten in contact werden gebracht met een oplossing van de volgende samenstelling: 20 - maleïnezuuranhydride, bij voorkeur 2 tot 3 gew.%, op basis van het polymeer, - foto-initiator, bij voorkeur 3-6 gew.% ten opzichte van het anhydride, waarbij geschikte foto-initiatoren benzofenon, benzoyldimethyldital en thioxanthaan zijn, bij voorkeur benzofenon, 25 - oplosmiddel, zoals aceton of ethylacetaat, waarbij aceton de voorkeur verdient.

Nadat de filamenten met voornoemde oplossing werden bevochtigd, werd een behandeling met UV-straling uitgevoerd. De aldus toegepaste behandeling bestond uit het gedurende 1 tot 7 minuten blootstellen aan een UV-lamp die ook in 30 het golflengtegebied van 200-300 nm straling uitzendt, met een intensiteit van 2500-6000 pW/cm2 en een temperatuur in het gebied van 35-85 °C, waarbij een temperatuur boven 60 °C de voorkeur verdient omdat maleïnezuuranhydride zal gaan smelten en aldus beter kan reageren. Onder toepassing van voornoemde UV-handeling werd door de onderhavige uitvinders geconstateerd dat 70-90% van het 10 toegevoegde maleïnezuuranhydride op de koolstofketen werd gegraft. Na het beëindigen van het fotograften is het mogelijk de niet-gereageerde reagentia te verwijderen door spoelen met aceton, gevolgd door water. Daarnaast was het mogelijk de aldus aangebrachte grafts te hydrolyseren door de filamenten 5 gedurende een periode van ongeveer 10 minuten in kokend water te handhaven, waardoor de aanwezige anhydride-functies werden omgezet in carboxylfuncties, resulterend in een sterke adhesie met water.

De onderhavige uitvinders hebben geconstateerd dat de in voornoemde Voorbeelden 5-8 genoemde hydrolysestap wordt weggelaten wanneer 10 aansluitend een mantelmateriaal moet worden aangebracht. In het bijzonder wordt de hydrolysestap uitgevoerd wanneer op het kernmateriaal geen mantel wordt aangebracht. Voornoemde Voorbeelden 5-8 resulteren in een kunstgrasvezel die een zeer resiliënte kern bevat, waarbij de grafts als zodanig reeds als een hydrofiele mantel op het kernmateriaal kunnen worden beschouwd, waarbij het tevens mogelijk 15 is om op het aldus gemodificeerde kernmateriaal alsnog een hydrofiele mantel aan te brengen, zoals omschreven in Voorbeelden 1-4, waardoor de sliding-interactie verder wordt verbeterd.

20 1033949

Claims (23)

1. Kunstgras opgebouwd uit vezels die bestaan uit een kern van een kunststofmateriaal en een mantel, waarbij de kern en de mantel zijn samengesteld 5 uit verschillende materialen, met het kenmerk, dat het materiaal voor de mantel een hydrofiliciteit bezit die verschilt van de hydrofiliciteit van het materiaal dat is toegepast voor de kern.

2. Kunstgras volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het materiaal voor de mantel een hydrofiliciteit bezit die hoger is dan de hydrofiliciteit van het 10 materiaal dat is toegepast voor de kern.

3. Kunstgras volgens een of meer van de conclusies 1-2, met het kenmerk, dat het materiaal voor de mantel is gekozen uit de groep van polyurethaan, cellulose, chitosan, polyvinylalcohol en derivaten daarvan, of een combinatie hiervan.

4. Kunstgras volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat een of meer derivaten van cellulose behorende tot de groep van viscose, cellulose(di)acetaat en cellulose(tri)acetaat zijn toegepast.

5. Kunstgras volgens een of meer van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat het materiaal voor de kern is gekozen uit de groep van 20 polyesters, polypropeen, ethylvinylacetaat (EVA), verzadigd styreen thermoplastisch elastomeer (SEBS), polyamiden, polyetheenverbindingen en copolymeren van etheen en acrylaat, of combinaties hiervan.

6. Kunstgras volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat de polyetheenverbindingen zijn gekozen uit de groep van high density polyetheen 25 (HDPE), medium density polyetheen (MDPE), low density polyetheen (LDPE), linear low density polyetheen (LLDPE) en anhydride gemodificeerde polyolefinen, in het bijzonder polypropeenverbindingen en polyetheenverbindingen.

7. Kunstgras volgens een of meer van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat zich tussen het materiaal voor de kern en het materiaal voor 30 de mantel een middel bevindt dat de hechting tussen het materiaal voor de kern en het materiaal voor de mantel bevordert.

8. Kunstgras volgens een of meer van de conclusies 1-7, met het kenmerk, dat het materiaal voor de kern polyamide en het materiaal voor de mantel cellulose(tri/di)acetaat is. 1033949

9. Kunstgras volgens een of meer van de conclusies 1-7, met het kenmerk, dat het materiaal voor de kern LDPE en het materiaal voor de mantel cellulose(tri/di)acetaat is.

10. Kunstgras volgens een of meer van de conclusies 1-7, met het 5 kenmerk, dat het materiaal voor de kern een combinatie van polypropeen met SEBS en het materiaal voor de mantel cellulose(tri/di)acetaat is.

11. Kunstgras volgens een of meer van de conclusies 1-7, met het kenmerk, dat het materiaal voor de kern naast EVA ook copolymeren van etheen en acrylaat, polypropeen en/of polyetheen, of combinaties hiervan bevat.

12. Kunstgras volgens een of meer van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat het materiaal voor de kern een elasticiteitsmodulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten hoogste 500 MPa bezit.

13. Kunstgras volgens conclusie 12, met het kenmerk, dat het materiaal voor de kern een elasticiteitsmodulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten 15 hoogste 300 MPa bezit.

14. Kunstgras volgens een of meer van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat het materiaal voor de mantel een elasticiteitsmodulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten minste 500 MPa bezit.

15. Kunstgras volgens conclusie 14, met het kenmerk, dat het materiaal 20 voor de mantel een elasticiteitsmodulus (gemeten volgens ASTM D638) van ten minste 750 MPa bezit.

16. Kunstgras volgens een of meer van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat de dikte van de mantel een volume-aandeel liggend in het gebied 1 - 40 vol.%, op basis van de gehele vezel, bezit.

17. Kunstgras volgens conclusie 7, met het kenmerk, dat het hechtingsbevorderend middel een copolymeer van etheen en methylacrylaat is.

18. Kunstgras volgens een of meer van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat de mantel een aantal lagen omvat, waarvan ten minste een van de lagen een materiaal omvat gekozen uit de groep van polyurethaan, cellulose, 30 chitosan, polyvinylalcohol en derivaten daarvan, of een combinatie hiervan.

19. Kunstgras volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat voorde buitenste mantellaag een of meer derivaten van cellulose behorende tot de groep van viscose, cellulose(di)acetaat en cellulose(tri)acetaat zijn toegepast.

20. Werkwijze ter vervaardiging van een kunstgrasvezel, bestaande uit een kern van een kunststofmateriaal en een mantel, waarbij de kern en de mantel zijn samengesteld uit verschillende materialen, met het kenmerk, dat het materiaal voor de kern wordt geëxtrudeerd ter verkrijging van geëxtrudeerd kernmateriaal, waarbij het materiaal voor de mantel op het geëxtrudeerde kernmateriaal wordt 5 aangebracht.

21. Werkwijze volgens conclusie 20, met het kenmerk, dat het aanbrengen van het materiaal voor de mantel geschiedt door het geëxtrudeerde kernmateriaal te leiden door een bad van het aan te brengen mantelmateriaal.

22. Werkwijze volgens conclusie 20, met het kenmerk, dat het 10 aanbrengen van het materiaal voor de mantel geschiedt door het materiaal voor de kern en het materiaal voor de mantel gelijktijdig te extruderen.

23. Werkwijze volgens een of meer van de conclusies 20-21, met het kenmerk, dat het geëxtrudeerde kernmateriaal eerst van een hechtingsbevorderend middel wordt voorzien waarna het materiaal voor de mantel op het aldus 15 voorbehandelde kernmateriaal wordt aangebracht. 20 10339 49