PL244056B1

PL244056B1 - Łącznik wtykowy do łączenia końcówek profili okiennych

Info

Publication number: PL244056B1
Application number: PL429426A
Authority: PL
Inventors: Cezary Grzywacz
Original assignee: Grzywacz Cezary P P H U Plastmax
Priority date: 2019-03-29
Filing date: 2019-03-29
Publication date: 2023-11-27
Also published as: PL3734010T3; EP3734010A1; DK3734010T3; EP3734010B1; PL429426A1

Abstract

Łącznik wtykowy (1) służy do łączenia końcówek profili okiennych, i ma postać wzdłużnej kształtki w przekroju poprzecznym o kształcie zbliżonym do litery U, ze ścianką dolną i przyległymi do tej ścianki dolnej wzdłuż jej krawędzi bocznych ściankami bocznymi. Po każdej stronie środkowej osi (O) usytuowane są na ściankach bocznych skierowane w kierunku osi środkowej (O) noski oporowe (4). W ściance dolnej wykonane jest jedno wzdłużne wytłoczenie środkowe (9), oraz dwa wzdłużne wytłoczenia boczne (10), usytuowane z każdej strony wytłoczenia środkowego (9), przy czym dno (11) wytłoczenia środkowego (9) usytuowane jest niżej niż dno (12) wytłoczeń bocznych (10).

Description

Przedmiotem wynalazku jest łącznik wtykowy do łączenia końcówek profili okiennych, w szczególności profili wydrążonych ram rozpórek izolacyjnych szyb szklanych.

Z opisu PL 205223 B1 znany jest łącznik wtykowy dla profili wydrążonych, zwłaszcza dla ram rozpórek lub profili szczebelkowych izolacyjnych szyb szklanych, który ma korpus w postaci kształtki o przekroju zbliżonym do litery U. W korpusie wyróżnić można ściankę dolną, nazywaną inaczej ścianką środkową, oraz dwie przyległe do niej ścianki boczne z kilkoma bocznymi elementami zatrzymującymi, w postaci nosków oporowych, usytuowanymi jeden za drugim, w kierunku wprowadzania profili wydrążonych. Co najmniej część nosków oporowych na obu ściankach bocznych jest usytuowana poprzecznie do kierunku wprowadzania z przesunięciem, z wzajemnym odstępem. Ścianka środkowa ma również przebiegające wzdłuż odkształcenia tworzące wzdłużne wytłoczenia dla prowadzenia łącznika na wewnętrznych liniach perforacji profili wydrążonych.

Z kolei opis wzoru użytkowego PL 65674 Y1 ujawnia łącznik prosty do szyb zespolonych w kształcie litery U składający się ze ściany środkowej oraz dwóch ścian bocznych, zawierający w płaszczyźnie ścian bocznych sprężyste zaczepy klinowe oraz środkowe zaczepy zderzakowe wygięte poza płaszczyznę ścian bocznych. Na ścianie środkowej wzdłuż całej jej długości po obu stronach osi wzdłużnej usytuowane są wzdłużne wytłoczenia usztywniające konstrukcję łącznika. Ponadto w ścianie środkowej, po obu stronach osi środkowej wykonane są poprzeczne garby tworzące zagłębienia w wewnętrznej powierzchni ściany środkowej, których głębokość jest równa głębokości wytłoczeń wzdłużnych. Wygięcia poza płaszczyznę ścian bocznych sprężystych zaczepów klinowych i środkowych zaczepów zderzakowych są różne i zwiększają się w każdym następnym sprężystym zaczepie klinowym usytuowanym bliżej osi środkowej, przy czym największe wygięcie poza płaszczyznę ściany bocznej posiadają środkowe zaczepy zderzakowe. Długość sprężystego zaczepu klinowego położonego najbliżej powierzchni czołowej jest większa od długości pozostałych sprężystych zaczepów klinowych. Pod pojęciem osi środkowej w opisie tym rozumie się prostą prostopadłą do osi wzdłużnej łącznika, przechodzącą przez połowę jej długości.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji łącznika wtykowego, dzięki której uzyska się możliwość prostszego i łatwiejszego montażu łącznika w rynnie profilu przy zapewnieniu jego pewnego i skutecznego osadzenia w tej rynnie profilu.

Wynalazek dotyczy łącznika wtykowego do łączenia końcówek profili okiennych, w postaci wzdłużnej kształtki w przekroju poprzecznym o kształcie zbliżonym do litery U, ze ścianką dolną i przyległymi do tej ścianki dolnej wzdłuż jej krawędzi bocznych ściankami bocznymi, przy czym łącznik w swej ściance dolnej ma co najmniej jedno wytłoczenie, a ponadto łącznik po każdej stronie środkowej osi ma na ściankach bocznych skierowane w kierunku osi środkowej łącznika noski oporowe, a także zawiera co najmniej jeden ogranicznik środkowy. Istota wynalazku polega na tym, że w ściance dolnej łącznika wykonane jest jedno wzdłużne wytłoczenie środkowe, oraz dwa wzdłużne wytłoczenia boczne, usytuowane z każdej strony wytłoczenia środkowego, przy czym dno wytłoczenia środkowego usytuowane jest niżej niż dno wytłoczeń bocznych.

Zastosowanie konstrukcji łącznika o takiej konfiguracji wytłoczeń, w tym o zróżnicowanym wysokościowo położeniu dna tych wytłoczeń skutkuje tym, że uzyskuje się znacznie większą tolerancję w zakresie wysokości łącznika, zachowując odpowiednią sztywność łącznika. Ścianka środkowa profilu wydrążonego jest bardziej elastyczna w środkowym obszarze, przez co znacznie ułatwia się operację wprowadzania łącznika do rynny profilu.

Korzystnie wytłoczenie środkowe jest głębsze niż wytłoczenia boczne.

Ponadto zasadnym jest, gdy długość wytłoczeń bocznych jest większa niż długość wytłoczenia środkowego.

W kolejnym korzystnym wykonaniu noski oporowe usytuowane na ściankach bocznych znajdują się na długości wzdłużnych wytłoczeń bocznych.

Dodatkowo celowym jest, gdy promień wykroju części roboczej każdego kolejnego noska oporowego na danej ściance bocznej zwiększa się w kierunku od każdego końca łącznika do osi środkowej łącznika, zaś wierzchołki części roboczej nosków oporowych po ich odgięciu do pozycji roboczej są usytuowane na tej samej wysokości w odniesieniu do ścianki dolnej.

Korzystnie zachowana jest jednakowa sztywność wszystkich nosków oporowych, co zapewnia równomierne działanie wszystkich nosków oporowych, eliminując niepożądaną deformację ścianek bocznych łącznika.

Równie korzystnym jest, gdy noski oporowe wystają na zewnątrz łącznika na taką samą odległość w odniesieniu do osi wzdłużnej łącznika, dzięki czemu również zapewnione jest równomierne działanie wszystkich nosków oporowych.

Ponadto celowym jest, gdy wysokość ścianki bocznej w obszarze wcięcia przed kolejnym noskiem oporowym na danej ściance bocznej zwiększa się w kierunku od każdego końca łącznika do osi środkowej łącznika, dzięki czemu łącznik tworzy konstrukcję belki o zasadniczo stałej wytrzymałości na zginanie.

Dodatkową korzyść osiąga się, gdy głębokość wcięć przed noskami oporowymi rozumiana jako odległość w rzucie na płaszczyznę wyznaczoną przez ściankę dolną łącznika pomiędzy wierzchołkiem noska po jego odgięciu a dnem wcięcia dla nosków oporowych usytuowanych najbliżej końca łącznika i najbliżej osi środkowej danej ścianki bocznej jest największa. Taka konstrukcja zapewnia możliwość regulowania sztywnością nosków oporowych, aby skrajne noski oporowe miały taką samą sztywność jak noski oporowe usytuowane pomiędzy nimi.

W najkorzystniejszym wykonaniu na każdej krawędzi bocznej w obszarze od końca łącznika do osi środkowej znajdują się cztery noski o jednakowej sztywności.

Łącznik wtykowy według wynalazku poza wyżej opisanymi zaletami pozwala również na to, że dzięki zróżnicowaniu promienia wykroju nosków oporowych każdy kolejny nosek oporowy w trakcie montażu łącznika tworzy szerszą rysę niż nosek wcześniejszy, przez co ogranicza się, a nawet eliminuje efekt poślizgu w rysie w trakcie montażu łącznika. Dzięki temu uzyskuje się pewniejsze i trwalsze osadzenia łącznika w profilu. Skutek klinowania jest pewniejszy, gdyż kolejny nosek oporowy z większym promieniem usytuowany na tej samej wysokości wcina się w krawędzie rysy wykonanej przez wcześniejszy nosek oporowy. Zasadniczo jednakowa sztywność nosków oporowych skutkuje tym, że wszystkie noski oporowe pracują równomiernie i nie osłabiają tym samym działania innych sąsiednich nosków. Jednakową sztywność nosków oporowych przy zróżnicowanych promieniach wykroju uzyskuje się poprzez zróżnicowanie wysokości ścianek bocznych w obszarze wcięcia przed kolejnym noskiem oporowym oraz zróżnicowanie głębokości wcięć przed noskami oporowymi. Dzięki temu noski oporowe pracują równomiernie, bez osłabienia działania sąsiednich nosków. Ponadto najlepiej jest, gdy noski oporowe wystają na taką samą odległość w odniesieniu do osi wzdłużnej łącznika.

Wynalazek został bliżej zobrazowany w poniższych przykładach wykonania i na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia łącznik w widoku perspektywicznym z góry, fig. 2 - łącznik w widoku z góry, fig. 3 - łącznik w widoku z boku, fig. 3A - bardziej szczegółowy fragment z fig. 3, fig. 4 - końcowy fragment łącznika w widoku z boku przed odgięciem nosków oporowych, fig. 5 - łącznik w widoku czołowym, fig. 6 - łącznik w innym wykonaniu w widoku z boku, fig. 7 - łącznik z fig. 6 w widoku z góry, fig. 8 - łącznik z fig. 6 w widoku czołowym, fig. 9 - łącznik z fig. 6 w widoku perspektywicznym od dołu, zaś fig. 10 - szczegółowy widok na ściankę boczną łącznika.

Wtykowy łącznik 1 do łączenia końcówek profili okiennych ma postać metalowej wzdłużnej kształtki w przekroju poprzecznym o kształcie zbliżonym do litery U. W łączniku 1 wyróżnić można ściankę dolną 2 oraz przyległe do tej ścianki dolnej 2 wzdłuż jej wzdłużnych krawędzi bocznych ścianki boczne 3. Po każdej stronie środkowej osi O łącznika 1 na ściankach bocznych 3 usytuowane są noski oporowe 4, skierowane w kierunku osi środkowej O łącznika 1. Pod pojęciem osi środkowej rozumie się, jak w stanie techniki, prostą prostopadłą do osi wzdłużnej łącznika, usytuowaną w połowie długości łącznika. W wykonaniu przedstawionym na fig. 1 do fig. 5 łącznik 1 ma ogranicznik środkowy w postaci zderzaków środkowych 5, rozmieszczonych w rejonie osi środkowej O na każdej ze ścianek bocznych 3. Ponadto w tym wykonaniu łącznik 1 zawiera na każdej ze ścianek bocznych 3 po obu stronach osi środkowej O po cztery noski oporowe 4, czyli w sumie szesnaście nosków oporowych 4. Ilość nosków oporowych 4 może się zmieniać w zależności od wykonania łącznika, przy czym minimalna ilość nosków dla działania łącznika wynosi dwa noski na każdej ze ścianek bocznych, po obu stronach osi środkowej.

Promień Ri, R2, R3, R4 wykroju części roboczej 4A każdego noska oporowego 4 na danej ściance bocznej 3 przed jego odgięciem zwiększa się w kierunku od każdego końca łącznika 1 do osi środkowej O łącznika 1. Przykładowo wartość tych promieni wynosi: Ri = 0,23 mm R2 = 0,33 mm, R3 = 0,43 mm, R4 = 0,53 mm. W innym przykładzie Ri =0,08 mm R2 = 0,21 mm, R3 = 0,35 mm, R4 = 0,49 mm.

Przez część roboczą 4A noska oporowego 4 rozumie się tą część noska oporowego 4, która ma kontakt ze ścianką boczą łączonego profilu, i która tworzy rysę w tym profilu bocznym.

W prezentowanym przykładzie wykonania wierzchołki 7 części roboczych 4A nosków oporowych 4 w pozycji roboczej, po odgięciu z pozycji wykroju, są usytuowane na tej samej wysokości w odniesieniu do ścianki dolnej 2. Jednocześnie wierzchołki 7 części roboczych 4A nosków oporowych 4 wystają na zewnątrz łącznika 1 na taką samą odległość w odniesieniu do osi wzdłużnej Oi łącznika 1. To jest najkorzystniejsza postać łącznika 1, niemniej w ramach wynalazku możliwe są również inne konfiguracje nosków oporowych.

Generalnie na sztywność nosków oporowych wpływa wiele czynników, w tym między innymi poza ich kształtem wysokość ścianek bocznych 3 w obszarze wcięcia 6 przed danym noskiem oporowym 4 oraz głębokość tych wcięć 6. W prezentowanym przykładzie wykonania wysokość hi, h2, h3, h4 ścianki bocznej 3 w obszarze wcięcia 6 przed kolejnym noskiem oporowym 4 zwiększa się w kierunku od każdego końca łącznika 1 do osi środkowej O łącznika 1.

Ponadto głębokość li, I4 wcięć 6 przed noskami oporowymi 4 rozumiana jako odległość w rzucie na płaszczyznę wyznaczoną przez ściankę dolną 2 łącznika 1 pomiędzy wierzchołkiem 7 noska oporowego 4 po jego odgięciu a dnem 8 wcięcia 6 dla nosków oporowych 4 usytuowanych najbliżej końca łącznika 1 i najbliżej osi środkowej O danej ścianki bocznej 3 jest największa. Pod pojęciem dna 8 wcięcia 6 rozumie się punkt wcięcia 6 usytuowany najbliżej bliższego końca łącznika 1. W szczególności głębokość li, I4 tych skrajnych nosków oporowych 4 jest większa niż głębokość l2, I3 nosków oporowych 4 usytuowanych pośrodku. W szczególności głębokości I2 = I3. Głębokości li, I4 mogą być równe lub różne, ale korzystnie większe od głębokości l2, I3. Po odgięciu nosków oporowych 4 do ich pozycji roboczej zachowana jest jednakowa sztywność wszystkich nosków oporowych 4.

W ściance dolnej 2 wykonane jest jedno wzdłużne wytłoczenie środkowe 9, oraz usytuowane po jego bokach dwa wzdłużne wytłoczenia boczne 10. Dno 11 wytłoczenia środkowego 9 usytuowane jest niżej niż dno 12 wytłoczeń bocznych 10. Przykładowa odległość b rozumiana jako różnica w wysokości usytuowania dna ii i dna i2 to 0,i mm. W szczególności wytłoczenie środkowe 9 jest głębsze niż wytłoczenia boczne 10.

Jak pokazano szczegółowo na fig. 2, długość wytłoczeń bocznych 10 jest większa niż długość wytłoczenia środkowego 9, a wszystkie noski oporowe 4 usytuowane na ściankach bocznych 3 znajdują się na długości wzdłużnych wytłoczeń bocznych 10. W innych przykładach wykonania nieprzedstawionych na rysunku, noski oporowe mogą być zlokalizowane poza długością wytłoczeń bocznych.

W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 6 do fig. 9 zastosowano inny ogranicznik środkowy - zamiast zderzaków środkowych 5 na ściankach bocznych 3 wykonano środkowy występ 5’.

Na fig. 10 przedstawiono widok z boku na fragment ścianki bocznej 3 łącznika 1, po odgięciu nosków oporowych 4 do ich pozycji roboczej. Jak widać, wszystkie wierzchołki 7 części roboczych 4A nosków oporowych 4 są usytuowane na prostej O2, na takiej samej wysokości w odniesieniu do ścianki dolnej 2 łącznika 1. Dla wzrastających wartości promieni R4 > R3 > R2 > Ri można zaobserwować zwiększającą się wartość cięciw czyli szerokości części roboczych 4A nosków oporowych 4: s4 > S3 > S2 > si. Szerokość ta ma kontakt ze ścianką boczną profilu i przekłada się na szerokość rysy tworzonej w profilu: e4 > e3 > e2 > ei. Dzięki takiej konstrukcji i takim zależnościom siła reakcji Z2, Z3, Z4 na wyciąganie siłą F są odpowiednio większe. Dzięki temu zapewniona jest wysoka jakość i skuteczność połączenia profili z wykorzystaniem łącznika 1.

Wykaz oznaczeń na rysunku: i - łącznik wtykowy 2 - ścianka dolna 3 - ścianki boczne 4 - noski oporowe 4A - części robocze nosków oporowych 5 - zderzaki środkowe 5’ - występ środkowy 6 - wcięcie

- wierzchołek części roboczej noska

- dno wcięcia

- wytłoczenie środkowe i0 - wytłoczenia boczna ii - dno wytłoczenia środkowego i2 - dno wytłoczeń bocznych O - oś środkowa

Oi - oś wzdłużna

O2 - prosta przechodząca przez wierzchołki części roboczych nosków oporowych

Ri,...,R4 - promień wykroju części roboczej noska oporowego hi,..., h4 - wysokość ścianki bocznej li,..., I4 - głębokość wcięć si, ...,S4 - cięciwa części roboczej noska oporowego ei,..., e4 - szerokość rysy tworzonej w profilu przez dany nosek oporowy

F - siła potrzebna do wyciągnięcia łącznika z profilu

Zi,... Z4 - siła reakcji na wyciąganie siłą F b - odległość pomiędzy poziomem dna 11 i dna 12

Claims

i. Łącznik wtykowy do łączenia końcówek profili okiennych, mający postać wzdłużnej kształtki w przekroju poprzecznym o kształcie zbliżonym do litery U, ze ścianką dolną i przyległymi do tej ścianki dolnej wzdłuż jej krawędzi bocznych ściankami bocznymi, przy czym łącznik w swej ściance dolnej ma co najmniej jedno wytłoczenie, a po każdej stronie środkowej osi ma na ściankach bocznych skierowane w kierunku osi środkowej łącznika noski oporowe, a także zawiera co najmniej jeden ogranicznik środkowy, znamienny tym, że w ściance dolnej (2) wykonane jest jedno wzdłużne wytłoczenie środkowe (9), oraz dwa wzdłużne wytłoczenia boczne (10), usytuowane z każdej strony wytłoczenia środkowego (9), przy czym dno (11) wytłoczenia środkowego (9) usytuowane jest niżej niż dno (12) wytłoczeń bocznych (i0).
2. Łącznik według zastrz. 1, znamienny tym, że wytłoczenie środkowe (9) jest głębsze niż wytłoczenia boczne (10).
3. Łącznik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że długość wytłoczeń bocznych (10) jest większa niż długość wytłoczenia środkowego (9).
4. Łącznik według jednego z zastrz. 1-3, znamienny tym, że noski oporowe (4) usytuowane na ściankach bocznych (3) znajdują się na długości wzdłużnych wytłoczeń bocznych (10).
5. Łącznik według jednego z zastrz. 1-4, znamienne tym, że promień (Ri, R2, R3, R4) wykroju części roboczej (4A) każdego kolejnego noska oporowego (4) na danej ściance bocznej (3) zwiększa się w kierunku od każdego końca łącznika (1) do osi środkowej (O) łącznika (1), przy czym wierzchołki (7) części roboczych (4A) nosków oporowych (4) po ich odgięciu do pozycji roboczej są usytuowane na tej samej wysokości w odniesieniu do ścianki dolnej (2).
6. Łącznik według zastrz. 5, znamienny tym, że zachowana jest jednakowa sztywność wszystkich nosków oporowych (4).
7. Łącznik według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że wierzchołki (7) części roboczych (4A) nosków oporowych (4) wystają na zewnątrz na taką samą odległość w odniesieniu do osi wzdłużnej (Oi) łącznika (1).
8. Łącznik według jednego z zastrz. 5-7, znamienny tym, że wysokość (hi, h2, h3, h4) ścianki bocznej (3) w obszarze wcięcia (6) przed kolejnym noskiem oporowym (4) na danej ściance bocznej (3) zwiększa się w kierunku od każdego końca łącznika (1) do osi środkowej (O) łącznika (i).
9. Łącznik według jednego z zastrz. 5-8, znamienny tym, że głębokość (li, I4) wcięć (6) przed noskami oporowymi (4) rozumiana jako odległość w rzucie na płaszczyznę wyznaczoną przez ściankę dolną (2) łącznika (1) pomiędzy wierzchołkiem (7) noska oporowego (4) po jego odgięciu a dnem (8) wcięcia (6) dla nosków oporowych (4) usytuowanych najbliżej końca łącznika (1) i najbliżej osi środkowej (O) danej ścianki bocznej (3) jest największa.

i0. Łącznik według jednego z zastrz. 5-9, znamienny tym, że na każdej krawędzi bocznej (3) w obszarze od końca łącznika (1) do osi środkowej (O) znajdują się cztery noski oporowe (4) o jednakowej sztywności.