PL240118B1 - Połączenie klinowe odcinków odbojnicy drogowej bariery ochronnej - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest połączenie klinowe odcinków odbojnicy drogowej bariery ochronnej zawierające co najmniej dwa odcinki odbojnicy, co najmniej jeden sworzeń z poprzecznym otworem przelotowym o osi wzdłużnej nierównoległej względem osi wzdłużnej sworznia i łbem oporowym, który jest przeprowadzony przez odpowiadające sobie i pokrywające się otwory montażowe nasuniętych na siebie końcowych fragmentów łączeniowych odcinków odbojnicy zetkniętych wewnętrznym i powierzchniami stykowymi, przy czym poprzeczny otwór przelotowy sworznia znajduje się po przeciwnej względem łba oporowego stronie nasuniętych na siebie odcinków odbojnicy, oraz klin blokujący umieszczony w poprzecznym otworze przelotowym sworznia i dociskający nasunięte na siebie odcinki odbojnicy do łba oporowego sworznia.

Drogowa bariera ochronna jest urządzeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego umieszczanym najczęściej w miejscach niebezpiecznych, celem pochłonięcia energii ewentualnego zderzenia z poruszającym się pojazdem. Jest ona również fizyczną przeszkodą, która w przypadku uderzenia w nią pojazdu może stanowić zagrożenie dla zdrowia lub życia uczestników ruchu drogowego. Jej zasadniczym celem jest ochrona zdrowia i życia uczestników ruchu drogowego oraz zapewnienie bezpieczeństwa osób i budowli znajdujących się w otoczeniu drogi.

Typowa znana drogowa bariera ochronna zawiera wiele zamocowanych w podłożu, zasadniczo pionowych słupków, na których zamocowanych jest wiele zasadniczo poziomych kształtow nikowych odbojnic.

Odbojnice składają się z wielu odcinków połączonych ze sobą poprzez wsunięcie końcowych fragmentów sąsiednich odcinków jeden w drugi i typowo ich skręcenie w obszarze tych fragmentów.

W wielu przypadkach zachodzi konieczność szybkiego demontażu fragmentu odbojnicy drogowej bariery ochronnej celem umożliwienia przejazdu przez barierę różnego rodzaju pojazdów. Sytuacje takie występują na przykład przy wypadkach na drogach wymagających szybkiego udostępnienia przejazdu przez barierę dla pojazdów służb ratowniczych czy awaryjnych.

Zdemontowanie połączeń skręcanych jest skomplikowane i długotrwałe, dlatego w stanie techniki zaproponowano, aby sąsiednie odcinki odbojnicy drogowej bariery ochronnej były w pewnych odległościach łączone ze sobą w inny alternatywny sposób zapewniający szybkorozbieralność bariery drogowej.

Typowym rozwiązaniem tego rodzaju jest połączenie klinowe realizowane z wykorzystaniem typowych podłużnych otworów montażowych wykonanych w profilach odbojnicowych i typowo przeznaczonych dla połączeń skręcanych ze śrubami łączącymi. Takie znane połączenia klinowe zawierają przeprowadzone przez typowe otwory montażowe odcinków odbojnicowych dla śrub łączeniowych sworznie z poprzecznymi otworami, w których zabijane są kliny blokujące zaciskające łączone odcinki końcowe odbojnic między nimi a łbami oporowymi tych sworzni. Wytrzymałość takich znanych połączeń klinowych okazuje się jednak znacznie mniejsza niż połączeń skręcanych i w wielu przypadkach może być niewystarczająca do zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa, co może prowadzić do zagrożenia dla zdrowia uczestników ruchu drogowego.

Celem wynalazku było dostarczenie połączenia klinowego odcinków odbojnicy drogowej bariery ochronnej cechującego się podwyższoną wytrzymałością, a jednocześnie prostą i ekonomiczną konstrukcją zapewniającą szybki demontaż takiego połączenia.

Istotą wynalazku jest opisane na wstępie niniejszego opisu połączenie klinowe odcinków odbojnicy drogowej bariery ochronnej, które charakteryzuje się tym, że rzeczony sworzeń ma przekrój poprzeczny odpowiadający przekrojowi poprzecznemu rzeczonego otworu montażowego odcinków odbojnicy, a na każdej zewnętrznej powierzchni niestykowej nasuniętych na siebie końcowych fragmentów łączeniowych odcinków odbojnicy zamocowana jest co najmniej jedna płytka wzmacniająca z co najmniej jednym otworem przelotowym pokrywającym się z co najmniej jednym otworem montażowym odcinka odbojnicy, do którego zamocowana jest ta płytka wzmacniająca, przy czym grubość płytki wzmacniającej jest co najmniej równa grubości ścianki odcinka odbojnicy, oraz płytki wzmacniające są przyspawane do odcinków odbojnicy.

Według wynalazku korzystne jest, aby przekrój poprzeczny sworznia był zasadniczo ściśle dopasowany do przekroju poprzecznego otworu montażowego odcinków odbojnicy i tym samy do przekroju poprzecznego otworu przelotowego płytki wzmacniającej; w szczególności korzystnie tak dopasowany, że przy współosiowym umieszczeniu sworznia w tych otworach odległość między powierzchnią zewnętrzną sworznia a powierzchnią wewnętrzną tych otworów w dowolnym punkcie nie przekrac za 5 mm, a najkorzystniej 3 mm.

PL 240 118 B1

Grubość płytki wzmacniającej korzystnie stanowi co najmniej dwukrotność grubości ścianki odcinka odbojnicy.

Przekrój porzeczny sworznia i otworów montażowych odcinków odbojnicy ma korzystnie kształt prostokąta z zaokrąglonymi narożnikami o osi wzdłużnej równoległej do osi wzdłużnej odbojnicy.

Płytki wzmacniające są korzystnie przyspawane na całym swoim obwodzie do odcinków odbojnicy.

Korzystne przykłady wykonania połączenia klinowego według wynalazku zawierają trzy sworznie, korzystnie rozmieszczone wzdłuż prostej równoległej do osi wzdłużnej odbojnicy, współpracujące z trzema klinami blokującymi.

Wynalazek uwidoczniono w przykładzie wykonania i na załączonym rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia widok rozłożony pierwszego przykładu wykonania połączenia klinowego odcinków odbojnicy drogowej bariery ochronnej według wynalazku;

fig. 2, 3 przedstawiają przekroje poprzeczne pierwszego przykładu wykonania połączenia klinowego według wynalazku z figury fig. 1;

fig. 4-6 przedstawiają widoki przykładowego sworznia połączenia klinowego według wynalazku zastosowanego w połączeniu klinowym z figur fig. 1-3; a fig. 7-8 przedstawiają widoki przykładowego klina blokującego połączenia klinowego według wynalazku zastosowanego w połączeniu klinowym z figur fig. 1-3;

fig. 9 i 10 przedstawiają odpowiednio widok z boku i z góry fragmentu przykładowej drogowej bariery ochronnej, w której zastosowano drugi przykład wykonania połączenia klinowego według wynalazku; fig. 11-12 i 13 przedstawiają barierę z figur fig. 10 i 11 w widokach odpowiednio z kierunków W i Z; fig. 14 przedstawia widok rozłożony fragmentu drogowej bariery ochronnej zawierającej drugi przykład wykonania połączenia klinowego według wynalazku;

a fig. 15-16 i 17-18 przedstawiają wyniki rzeczywistych testów zderzeniowych przeprowadzonych dla przykładowego połączenia klinowego według wynalazku i odpowiadającego mu porównawczego typowego połączenia skręcanego.

Odsyłacze numeryczne do tych samych funkcjonalnie elementów pozostają takie same na wszystkich figurach rysunku, przy czym tam, gdzie jest to stosowne, mają one dodatkowe sufiksy (a, b) dla odróżnienia elementów o tej samej funkcjonalności, ale odmiennej budowie.

Przedstawiony na figurze fig. 1 pierwszy przykład wykonania połączenia klinowego 1a odcinków 21 odbojnicy 2 drogowej bariery ochronnej jest połączeniem jednopunktowym.

Odcinki 21 odbojnicy 2 są trzyściankowymi kształtownikami zawierającymi dwie równoległe względem siebie ścianki końcowe 211 połączone ścianką poprzeczną 212.

Odbojnica 2 jest mocowana na niepokazanych słupkach za pośrednictwem dolnej ścianki końcowej 211, w której uformowano niepokazane na rysunku otwory montażowe, w których umieszcza są śruby łączące odbojnicę ze słupkami.

Końcowe fragmenty łączeniowe 22 sąsiadujących ze sobą odcinków 21 odbojnicy 2 są na siebie nasunięte i zetknięte wewnętrznymi powierzchniami stykowymi 221.

W końcowych fragmentach łączeniowych 22 odcinków 21 odbojnicy 2 uformowane są otwory montażowe 223 dla utworzenia połączenia klinowego 1 według wynalazku.

Otwory montażowe 223 są wydłużone wzdłuż osi wzdłużnej O1 odbojnicy 2 i mają kształt prostokąta, którego krótsze boki prostopadłe do osi wzdłużnej O1 odbojnicy 2 przechodzą w półkola.

Na zewnętrznych powierzchniach niestykowych 222 nasuniętych na siebie końcowych fragmentów łączeniowych 22 odcinków 21 odbojnicy 2 zamocowane są w obszarze dolnych ścianek końcowych 211 płytki wzmacniające 224 z otworami przelotowymi 225 pokrywającymi się z otworami montażowymi 223 odcinków 21 odbojnicy 2. Płytki wzmacniające 224 są na całym swoim obwodzie przymocowane do dolnych ścianek końcowych 211 profili odcinków 21 odbojnicy 2 za pomocą obwodowego spawu 226. Grubość G1 płytki wzmacniającej 224 stanowi w tym przykładzie dwukrotność grubości G2 ścianki profilu odcinka 21 odbojnicy 2, przy czym według wynalazku wystarczające jest, jeśli grubość G1 płytki wzmacniającej 224 jest co najmniej równa grubości G2 ścianki profilu odcinka 21 odbojnicy 2.

Otwory montażowe 223 połączenia klinowego 1 obydwu odcinków 21 odbojnicy 2 pokrywają się ze sobą tworząc wraz z przelotowymi otworami 225 płytek wzmacniających 224 przelotowy kanał, do którego od strony ścianek poprzecznych 212 profili odcinków 21 odbojnicy 2 wsunięty jest sworzeń 3 z łbem oporowym 31 dosuniętym powierzchnią oporową 311 do płytki wzmacniającej 224 znajdującej się od strony ścianki poprzecznej 212.

PL 240 118 B1

Sworzeń 3 ma formę prostokątnej płytki o przekroju poprzecznym odpowiadającym przekrojowi poprzecznemu otworów montażowych 223 końcowych fragmentów łączeniowych 22 odcinków 21 odbojnicy 2 i otworów przelotowych 225 płytek wzmacniających 224. Przekrój poprzeczny sworznia 3 jest według wynalazku zasadniczo ściśle dopasowany do przekroju poprzecznego otworów 223, 225, a maksymalna odległość między powierzchnią zewnętrzną sworznia 3 umieszczonego współosiowo w otworach 223, 225 w dowolnym punkcie nie przekracza 5 mm, a korzystnie 3 mm. W przedstawionym przykładzie maksymalne odległości T2 między powierzchnią sworznia 3 a powierzchniami otworów 223, 225 w punktach leżących na osi wzdłużnej przekroju sworznia 3 zawierają się w przedziale 2-3 mm, zaś minimalne odległości T1 między powierzchnią sworznia 3 a powierzchniami otworów 223, 225 występują w punktach leżących na wzdłużnych bokach prostokątnej części przekroju poprzecznego sworznia 3 zawierają się w przedziale 1-1,5 mm (patrz figura fig. 5).

Powierzchnia oporowa 311 ma kształt zbliżony do kształtu przekroju poprzecznego sworznia 3 zdefiniowany przez krawędź stanowiącą obwiednię odsuniętą od tego przekroju na odległość równą w przybliżeniu grubości płytki sworznia 3. Powierzchnia oporowa 311 jest ogólnie zasadniczo prostopadła do osi wzdłużnej O2 sworznia 3, przy czym w tym konkretnym przykładzie jest nieznacznie, promieniowo na zewnątrz, odchylona od płaszczyzny prostopadłej do osi wzdłużnej O2 sworznia 3 w głąb łba oporowego 31 o kąt β wynoszący w tym przykładzie 6°.

W sworzniu 3 uformowany jest poprzeczny otwór przelotowy 32 dla klina blokującego 4. Otwór przelotowy 32 sworznia 3 przebiega wzdłuż osi wzdłużnej O3 nierównolegle zorientowanej, a konkretnie poprzecznie względem jego osi wzdłużnej O2 i poprzecznie względem osi wzdłużnej O1 odbojnicy 2. Zarówno klin blokujący 4, jak i poprzeczny otwór przelotowy 32 mają prostokątne kształty, których osie wzdłużne pokrywają się z osią wzdłużną O2 sworznia 3 i są poprzeczne względem osi wzdłużnej O1 odbojnicy 2, przy czym szerokość S1 klina blokującego 4 jest nieznacznie mniejsza od szerokości S2 poprzecznego otworu przelotowego 32 sworznia 3. Klin blokujący 4 ma formę płytki o kształcie trapezu prostokątnego, której zorientowane ukośnie względem siebie pod kątem α wzdłużne powierzchnie boczne stanowią oporowe powierzchnie klinowania 43. Przykładowy kąt α nachylenia względem siebie powierzchni klinowania 43 wynosi w tym przykładzie 7°. Krawędzie wewnętrzne poprzecznego otworu przelotowego 32 są stażowane pod kątem γ wynoszącym w tym przykładzie 9°. Po wsunięciu sworznia 3 do otworów montażowych 223 końcowych fragmentów łączeniowych 22 odcinków 21 odbojnicy 2 i oparciu łba oporowego 31 o odbojnicę 2, poprzeczny otwór przelotowy 32 sworznia 3 znajduje się po przeciwnej względem łba oporowego 31 stronie nasuniętych na siebie fragmentów 22 odcinków 21 odbojnicy 2. Celem zapewnienia dobrego dociśnięcia do siebie przez klin blokujący 4 łączonych odcinków 21 odbojnicy 2, poprzeczny otwór przelotowy 32 sworznia 3 częściowo znajduje się także w objętości płytki wzmacniającej 224 leżącej od strony tego otworu 32 lub w innych przykładach może sięgać nawet głębiej do nasuniętych na siebie fragmentów łączeniowych 22. Innymi słowy odległość D1 wewnętrznej krawędzi poprzecznego otworu przelotowego 32 sworznia 3 od powierzchni oporowej łba 31 sworznia jest mniejsza od całkowitej grubości elementów, które mają być zaciśnięte między klinem blokującym 4 a łbem oporowym 31. W przypadku przedstawionym na figurach fig. 1-3 na taką całkowitą grubość składają się dwie grubości G2 dolnych ścianek końcowych 211 odcinków 21 odbojnicy 2 oraz dwie grubości G1 płytek wzmacniających 224. Dzięki temu po zabiciu klina blokującego 4, zewnętrzna powierzchnia klinowania 43 klina 4 jest zaparta na zewnętrznej krawędzi poprzecznego otworu przelotowego 32 sworznia 3, a wewnętrzna powierzchnia klinowania 43 klina 4 opiera się na płytce wzmacniającej 224 przyspawanej do powierzchni odcinka 21 odbojnicy 2 (a nie na wewnętrznej krawędzi poprzecznego otworu przelotowego 32 sworznia 3), co zapewnia właściwe dociskanie końcowych fragmentów łączeniowych 22 odcinków 21 odbojnicy 2 do siebie i łba oporowego 31 sworznia 3. Klin blokujący 4 najlepiej jest oczywiście tak jak przedstawiono na rysunku - wsunąć do poprzecznego otworu przelotowego 32 sworznia 3 z góry zgodnie z kierunkiem siły grawitacji. Taki kierunek wsunięcia klina blokującego 4 jest korzystny z punktu widzenia łatwości montażu, ale także zabezpiecza przed przypadkowym niezamierzonym poluzowaniem lub wybiciem klina, których prawdopodobieństwo jest największe w wyniku zadziałania siły od górnej strony bariery, do której jest najszerszy dostęp. Niemniej jednak alternatywnie możliwe jest równie dobre zabicie klina blokującego 4 przeprowadzając go od dołu przez sworzeń 3 przeciwnie do kierunku siły grawitacji, na przykład w przypadku istnienia dobrego dostępu do poprzecznego otworu przelotowego 32 sworznia 3 jedynie od dołu sworznia 3.

Korzystne jest wyposażenie klinów 4 w linki 41 i uchwyty 42, za pomocą których kliny mogą być trwale zamocowane do drogowej bariery ochronnej, co zapobiega ich zgubieniu po rozebraniu bariery.

PL 240 118 B1

Figury fig. 9-14 przedstawiają szybko demontowalny fragment przykładowej podwójnej drogowej bariery ochronnej 5, w którym wykorzystano drugi przykład wykonania połączenia klinowego 1b według wynalazku. Bariera 5 zawiera dwie równoległe względem siebie odbojnice 2 o profilu B zamocowane naprzeciwko siebie po przeciwnych stronach pionowych słupków 6 stanowiących profile o sigmoidalnym przekroju poprzecznym. Słupki 6 zamontowane są w odpowiednich tulejach 63 trwale osadzonych w gruncie.

Odbojnice 2 składają się z wielu profilowych odcinków 21, przy czym sąsiadujące ze sobą odcinki 21 są nasunięte na siebie poprzez wsunięcie końcowego fragmentu łączeniowego 22 jednego odcinka 21 w odpowiadający mu fragment łączeniowy 22 sąsiedniego odcinka 21.

Profil B odcinka 21 odbojnicy 2 zawiera dwie równoległe względem siebie i współpłaszczyznowe ścianki końcowe 211, równoległą względem ścianek końcowych 211 ściankę środkową 213 przechodzącą na obydwu wzdłużnych bokach w dwie ścianki poprzeczne 212 łączące ją ze ściankami końcowymi 211. Wzdłuż zewnętrznych wolnych krawędzi ścianki końcowe 211 posiadają wywinięcia krawędziowe skierowane w stronę ścianki środkowej 213.

Odbojnice 2 zwrócone są ściankami końcowymi 211 na zewnątrz w kierunku od słupków 6, a ich ścianki środkowe 213 znajdują się od strony wewnętrznej i służą do zamocowania odbojnic 2 do słupków 6.

W barierze 5 połączenia klinowe 1b służą zarówno do łączenia sąsiednich odcinków 21 odbojnicy 2 ze sobą, jak i do łączenia odbojnicy 2 ze słupkami 6.

Połączenie klinowe 1b sąsiednich odcinków 21 odbojnicy 2 stanowi trzykrotnie zwielokrotnione i zrealizowane w obszarze ścianek środkowych 213 odcinków 21 odbojnicy 2 podstawowe połączenie klinowe 1a zobrazowane na figurach fig. 1-3. Połączenie klinowe 1a z fig. 1-3 można nazwać jednopunktowym, a połączenie klinowe 1b z figur fig. 9-14 można określić jako trzypunktowe.

W końcowych fragmentach łączeniowych 22 odcinków 21 odbojnicy 2 w ściankach środkowych 213 uformowane są po trzy podłużne przelotowe otwory montażowe 223 o współliniowych osiach wzdłużnych równoległych do osi wzdłużnej odbojnicy 2. W każdym odcinku 21 odbojnicy 2 każdy z otworów montażowych 223 przechodzi po stronie niestykowej 222 w pokrywający się z nim otwór przelotowy 225 o takim samym kształcie przekroju poprzecznego uformowany w płytce wzmacniającej 224. Płytki wzmacniające 224 są zamocowane na powierzchniach niestykowych 222 ścianek środkowych 213 odcinków 21 odbojnic za pomocą obwodowych spawów 226. W tym przykładzie wykonania grubość płytek wzmacniających 224 stanowi dwukrotność grubości ścianki profilu odbojnicy 2.

Połączenie klinowe 1b sąsiednich odcinków 21 odbojnicy 2 w barierze 5 jest wykonywane w analogiczny sposób jak połączenie klinowe 1a zobrazowane na figurach fig. 1-3. Po wsunięciu w siebie fragmentów łączeniowych 22 w sposób zapewniający pokrywanie się otworów montażowych 223 i otworów przelotowych 225 łączonych odcinków 21 odbojnicy 2 do wszystkich trzech przelotowych kanałów utworzonych przez te otwory 223, 225 wsuwane są sworznie 3. Wsuwanie następuje od strony zewnętrznej, to znaczy od strony ścianek końcowych 211 w kierunku słupków 6. Po wsunięciu sworzni 3 w ich poprzecznych otworach przelotowych 32 zabijane są kliny blokujące 4.

Dodatkowo środkowy zespół sworznia 3 i klina blokującego 4 jest wykorzystywany do zamocowania odbojnicy 2 do słupka 6 bariery 5 w następujący sposób. Na słupkach 6 zamocowane są podwójne wysięgniki 61, do których mocowane są odbojnice 2. Wysięgnik 61 ma formę profilu C-kształtnego zorientowanego prostopadle do osi wzdłużnej słupka 6 i prostopadle do osi wzdłużnej odbojnic 2, to znaczy zorientowanego w poziomie poprzecznie do przebiegu bariery 5. Wysięgnik 61 jest zamocowany do słupka za pośrednictwem obejmy 62 o profilu półzamkniętego ceownika. Ramiona obejmy 62 są przykręcone śrubami do ramion profilu słupka 6, a wysięgnik 61 jest z kolei przykręcony śrubami do środnika obejmy 62. Wysięgnik 61 zawiera ścianki łączeniowe 611, które przylegają do wewnętrznych płytek wzmacniających 224 i mają otwory przelotowe pokrywające się ze środkowymi kanałami utworzonymi przez otwory montażowe 223 i otwory przelotowe 225 wsuniętych w siebie odcinków 21 odbojnicy 2. Dzięki temu wsunięte sworznie 3 przechodzą także przez otwory przelotowe 611 ścianek łączeniowych 611 wysięgnika 61 udostępniając poprzeczny otwór przelotowy 32 sworznia 3 po wewnętrznej stronie ścianek łączeniowych 611. Umieszczenie klinów blokujących 4 w poprzecznych otworach przelotowych 32 sworzni 3 powoduje zatem jednocześnie dociśnięcie do siebie łączonych odcinków 21 odbojnicy 2 i ich zamocowanie na wysięgniku 61. Ponieważ ścianki łączeniowe 611 znajdują się między ramionami 613 profilu wysięgnika 61, to muszą być w nich uformowane otwory przelotowe 614 pokrywające się z poprzecznymi otworami przelotowymi 32 sworzni 3 dla umożliwienia wsunięcia klinów blokujących 4. Ramiona 613 C-kształtnego profilu wysięgnika 61 są obustronnie wystawione poza środnik

PL 240 118 B1 tworząc występy naprężające 615 podpierające ścianki końcowe 211 odbojnic 2 i zwiększające tym samym sztywność odbojnic 2.

W barierze 5 jednopunktowe połączenie klinowe 1a’ według wynalazku przedstawione na figurach fig. 1-3 zostało wykorzystane do połączenia ze słupkami 6 odcinków 21 odbojnic 2 w ich środkowych częściach. Połączenie takie stanowi środkową część trzypunktowego połączenia klinowego 1b z wysięgnikiem 61.

Korzystne jest, jak przedstawiono na rysunku, aby wszystkie kliny 4 wykorzystywane w połączeniach klinowych 1b, 1a’ były zamocowane do bariery 5 na linkach 41 zamocowanych do uchwytów 42 przykręconych do wysięgników 61, co zabezpiecza przed zgubieniem klinów 4 po rozłączeniu połączeń klinowych 1 celem rozebrania bariery 5.

Dla przedstawionego na figurach fig. 9-14 połączenia klinowego 1b odcinków odbojnicy drogowej bariery ochronnej według wynalazku przeprowadzono rzeczywiste testy zderzeniowe w akredytowanym laboratorium Aisico (http://www.aisico.it).

Testy zostały przeprowadzone dla porównania wytrzymałości na obciążenia dynamiczne dwóch rodzajów połączeń odcinków odbojnicy o tak zwanym profilu „B”: trzypunktowego połączenia klinowego według przedmiotowego wynalazku (test ST376) i typowego sześciopunktowego połączenia śrubowego (porównawczy test ST377).

Odbojnice z testowanymi połączeniami zamocowane były na słupkach o C-kształtnym przekroju poprzecznym o wymiarach 120 χ 80 χ 40 χ 5 mm.

Testy zderzeniowe przeprowadzono z wykorzystaniem odpowiednio dociążonego wózka jezdnego wyposażonego w głowicę stanowiącą element bezpośrednio uderzający w odbojnicę.

Energię, z jaką należy wypuścić wózek jezdny dla uzyskania wymaganej energii zderzenia, obliczano z wykorzystaniem makropoleceń oprogramowania Excel uwzględniających opór toczenia kół wózka jezdnego w torach prowadzących.

Weryfikację rzeczywistego poziomu energii zderzenia oddziałującej na badaną odbojnicę oparto na pomiarach prędkości z użyciem systemu fotokomórek rozmieszczonych w pobliżu strefy zderzenia i podłączonych do chronometru TAG Heuer PTB605.

W obydwu testach ST376 i ST377 zastosowano takie same następujące parametry zderzeniowe:

- masa wózka jezdnego: 2163 kg;

- rzeczywista prędkość zderzeniowa: 10,9 km/h;

- teoretyczna energia zderzenia: 10,0 kJ;

- rzeczywista energia zderzenia: 9,93 kJ.

Wyniki testu graficznie przedstawiają zdjęcia przedstawiające testowane połączenia przed i po zderzeniu oznaczone jako fig. 15 i 16 dla testu ST376 połączenia klinowego według wynalazku oraz fig. 17 i 18 dla porównawczego testu ST376 typowego połączenia śrubowego.

Z porównania zdjęć widać wyraźnie, że uszkodzenia (złamania) odbojnicy są zasadniczo takie same dla obydwu rodzajów połączeń i nastąpiły w obu testach poza obszarem połączenia. Otrzymane wyniki świadczą o tym, że szybko demontowalne połączenie klinowe według wynalazku nieoczekiwanie cechuje się co najmniej taką samą wytrzymałością jak typowe połączenie śrubowe, dla którego szybkie przeprowadzenie demontażu nie jest możliwe. Dzięki temu w drogowej barierze ochronnej z połączeniem klinowym według wynalazku nie następuje obniżenie wytrzymałości zderzeniowej na odcinkach szybko demontowalnych.

Na przedstawionym rysunku, celem lepszego zilustrowania wzoru, niektóre jego cechy mogły zostać pokazane z przesadą lub w pomniejszeniu/powiększeniu, bez zachowania właściwej skali. Przedstawionych przykładów realizacji wynalazku nie należy traktować jako ograniczających zakres jego ochrony zdefiniowany w zastrzeżeniach patentowych.

Lista odsyłaczy numerycznych

Claims (5)

1. Połączenie klinowe (1) odcinków (21) odbojnicy (2) drogowej bariery ochronnej (5) zawierające co najmniej dwa odcinki (21) odbojnicy (2), co najmniej jeden sworzeń (3) z poprzecznym otworem przelotowym (32) o osi wzdłużnej (O3) nierównoległej względem osi wzdłużnej (O2) sworznia (3) i łbem oporowym (31), który jest przeprowadzony przez odpowiadające sobie i pokrywające się otwory montażowe (223) nasuniętych na siebie końcowych fragmentów łączeniowych (22) odcinków (21) odbojnicy (2) zetkniętych wewnętrznymi powierzchniami stykowymi (221), przy czym poprzeczny otwór przelotowy (32) sworznia (3) znajduje się po przeciwnej względem łba oporowego (31) stronie nasuniętych na siebie odcinków (21) odbojnicy (2), oraz klin blokujący (4) umieszczony w poprzecznym otworze przelotowym (32) sworznia (3) i dociskający nasunięte na siebie odcinki (21) odbojnicy (2) do łba oporowego (31) sworznia (3), znamienne tym, że rzeczony sworzeń (3) ma przekrój poprzeczny odpowiadający przekrojowi poprzecznemu rzeczonego otworu montażowego (223) odcinków (21) odbojnicy (2), a na każdej zewnętrznej powierzchni niestykowej (222) nasuniętych na siebie końcowych fragmentów łączeniowych (22) odcinków (21) odbojnicy (2) zamocowana jest co najmniej jedna płytka wzmacniająca (224) z co najmniej jednym otworem przelotowym (225) pokrywającym się z co najmniej jednym otworem montażowym (223) odcinka (21) odbojnicy (2), do którego zamocowana jest ta płytka wzmacniająca (224), przy czym grubość (G1) płytki wzmacniającej (224) jest co najmniej równa grubości (G2) ścianki odcinka (21) odbojnicy (2), oraz płytki wzmacniające (224) są przyspawane do odcinków (21) odbojnicy (2).

2. Połączenie klinowe (1) według zastrz. 1, znamienne tym, że grubość (G1) płytki wzmacniającej (224) stanowi co najmniej dwukrotność grubości (G2) ścianki odcinka (21) odbojnicy (2).

3. Połączenie klinowe (1) według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że przekrój porzeczny sworznia (3) i otworów montażowych (223) odcinków (21) odbojnicy (2) ma kształt prostokąta z zaokrąglonymi narożnikami o osi wzdłużnej równoległej do osi wzdłużnej (O1) odbojnicy (2).

PL240 118 Β1

4. Połączenie klinowe (1) według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że płytki wzmacniające (224) są przyspawane na całym swoim obwodzie do odcinków (21) odbojnicy (2).

5. Połączenie klinowe (1) według dowolnego z zastrz. 1-4, znamienne tym, że zawiera trzy sworznie (3), korzystnie rozmieszczone wzdłuż prostej równoległej do osi wzdłużnej (01) odbojnicy (2), współpracujące z trzema klinami blokującymi (4).