PL223343B1 - Zastosowanie związku, kompozycja farmaceutyczna zawierająca związek oraz pochodne ftalazynonowe - Google Patents

Zastosowanie związku, kompozycja farmaceutyczna zawierająca związek oraz pochodne ftalazynonowe

Info

Publication number
PL223343B1
PL223343B1 PL360909A PL36090901A PL223343B1 PL 223343 B1 PL223343 B1 PL 223343B1 PL 360909 A PL360909 A PL 360909A PL 36090901 A PL36090901 A PL 36090901A PL 223343 B1 PL223343 B1 PL 223343B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
group
formula
defined above
alkyl
phenyl
Prior art date
Application number
PL360909A
Other languages
English (en)
Other versions
PL360909A1 (pl
Inventor
Niall Morrison Barr Martin
Graeme Cameron Murray Smith
Charles Richard White
Roger Frank Newton
Diane Gillian Douglas
Penny Jane Eversley
Julia Vile
Original Assignee
Kudos Pharm Ltd
Maybridge Plc
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Priority claimed from GBGB0026505.8A external-priority patent/GB0026505D0/en
Application filed by Kudos Pharm Ltd, Maybridge Plc filed Critical Kudos Pharm Ltd
Publication of PL360909A1 publication Critical patent/PL360909A1/pl
Publication of PL223343B1 publication Critical patent/PL223343B1/pl

Links

Classifications

    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D401/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom
    • C07D401/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom containing two hetero rings
    • C07D401/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/495—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with two or more nitrogen atoms as the only ring heteroatoms, e.g. piperazine or tetrazines
    • A61K31/50—Pyridazines; Hydrogenated pyridazines
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/495—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with two or more nitrogen atoms as the only ring heteroatoms, e.g. piperazine or tetrazines
    • A61K31/50—Pyridazines; Hydrogenated pyridazines
    • A61K31/502—Pyridazines; Hydrogenated pyridazines ortho- or peri-condensed with carbocyclic ring systems, e.g. cinnoline, phthalazine
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • A61P1/04—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system for ulcers, gastritis or reflux esophagitis, e.g. antacids, inhibitors of acid secretion, mucosal protectants
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/04—Antibacterial agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12—Antivirals
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12—Antivirals
    • A61P31/20—Antivirals for DNA viruses
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00—Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A61P9/10—Drugs for disorders of the cardiovascular system for treating ischaemic or atherosclerotic diseases, e.g. antianginal drugs, coronary vasodilators, drugs for myocardial infarction, retinopathy, cerebrovascula insufficiency, renal arteriosclerosis
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D237/00—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazine or hydrogenated 1,2-diazine rings
    • C07D237/26—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazine or hydrogenated 1,2-diazine rings condensed with carbocyclic rings or ring systems
    • C07D237/30—Phthalazines
    • C07D237/32—Phthalazines with oxygen atoms directly attached to carbon atoms of the nitrogen-containing ring
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D403/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00
    • C07D403/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00 containing two hetero rings
    • C07D403/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00 containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D405/00—Heterocyclic compounds containing both one or more hetero rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms, and one or more rings having nitrogen as the only ring hetero atom
    • C07D405/02—Heterocyclic compounds containing both one or more hetero rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms, and one or more rings having nitrogen as the only ring hetero atom containing two hetero rings
    • C07D405/12—Heterocyclic compounds containing both one or more hetero rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms, and one or more rings having nitrogen as the only ring hetero atom containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D409/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D409/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings
    • C07D409/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D413/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D413/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings
    • C07D413/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D417/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D415/00
    • C07D417/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D415/00 containing two hetero rings
    • C07D417/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having nitrogen and sulfur atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D415/00 containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Virology (AREA)
  • Communicable Diseases (AREA)
  • Cardiology (AREA)
  • Heart & Thoracic Surgery (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Urology & Nephrology (AREA)
  • Vascular Medicine (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Medicinal Preparation (AREA)
  • Plural Heterocyclic Compounds (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Nitrogen And Oxygen As The Only Ring Hetero Atoms (AREA)

Description

Opis wynalazku
Wynalazek dotyczy pochodnych ftalazynonowych, zawierających je kompozycji farmaceutyc znych oraz ich zastosowania. Wynalazek dotyczy zwłaszcza zastosowania tych związków do inhibowania czynności enzymu poli(ADP-rybozo)polimerazy, zwanego również poli(ADP-rybozo)syntazą i poli-ADP-rybozylotransferazą, a zwykle PARP oraz jako środek wspomagający w terapii rakowej.
Postuluje się uczestniczenie enzymu PARP u ssaków (113-kDa multidomenowe białko) w sygnalizowaniu uszkodzeń DNA wskutek zdolności do rozpoznawania i szybkiego wiązania z fragmentami jednoniciowymi lub dwuniciowymi (D'Amours i współpr., 1999, Biochem. J., 342: 249-268).
Niektóre obserwacje doprowadziły do wniosku, że PARP uczestniczy w różnych pokrewnych DNA funkcjach, a w tym w amplifikacji genów, podziale komórek, różnicowaniu, apoptozie, wycinaniu naprawczym zasad DNA oraz wpływa na długość telomerów i stabilność chromosomów (d'Adda di Fagagna i współpr., 1999, Nature Gen., 23(1): 76-80).
Badania nad mechanizmem modulowania przez PARP naprawę DNA i inne procesy wykazały jego znaczenie w tworzeniu łańcuchów poli(ADP-rybozowych) w obrębie jądra komórkowego (Althaus, F.R. i Richter, C., 1987, ADP-Ribosylation of Proteins: Enzymology and Biological Significance, Springer-Verlag, Berlin). Związany z DNA aktywowany PARP wykorzystuje NAD do zsyntetyzowania poli(ADP-rybozy) na różnych docelowych białkach jądra, a w tym topoizomerazach, histonach i samym PARP (Rhun i współpr., 1998, Biochem. Biophys. Res. Commun, 245: 1-10).
Poli(ADP-rybozyl)acja towarzyszy również transformacjom złośliwym. Na przykład, czynność PARP jest wyższa w wyizolowanym jądrze transformowanych SV-40 fibroblastów, natomiast zarówno komórki leukemii jak i komórki raka okrężnicy wykazują wyższą czynność enzymatyczną, niż równoważne normalne leukocyty i błona śluzowa okrężnicy (Miwa i współpr., 1977, Arch. Biochem. Biophys. 181: 313-321; Burzio i współpr., 1975, Proc. Soc. Exp. Biol. Med., 149: 933-938; oraz Hirai i współpr., 1983, Cancer Res., 43: 3441-3446).
Liczne inhibitory PARP o niskiej masie cząsteczkowej stosowano do zbadania funkcjonalnej roli poli(ADP-rybozyl)owania w naprawie DNA. W komórkach traktowanych środkami alkilującymi inhib owanie PARP prowadzi do znacznego zwiększania się pękania nici DNA i śmierci komórek (Durkacz i współpr., 1980, Nature, 283: 593-596; Berger, N.A., 1985, Radiation Research, 101: 4-14).
Następnie wykazano, że takie inhibitory zwiększają efekty reakcji radiacyjnej poprzez hamowanie naprawy potencjalnie śmiertelnych uszkodzeń (Ben-Hur i współpr., 1984, British Journal of Cancer, 49 (Suppl. VI): 34-42; Schlicker i współpr., 1999, Int. J. Radiat. Biol., 75: 91-100). Doniesiono, że inhibitory PARP są skuteczne w uwrażliwianiu niedotlenionych komórek nowotworowych na promieniowanie jonizujące (patenty US 5,032,617; US 5,215,738 i US 5,041,653).
Ponadto, zwierzęta pozbawione PARP (PARP -/-) wykazują niestabilność genomową w reakcji na środki alkilujące i promieniowanie γ (Wang i współpr., 1995, Genes Dev., 9: 509-520; Menissier de Murcia i współpr., 1997, Proc. Natl. Acad. Sci. USA, 94: 7303-7307).
Wpływ PARP również wykazano w pewnych chorobach naczyniowych, wstrząsie septycznym, urazie niedokrwiennym i w neurotoksyczności (Cantoni i współpr., 1989, Biochim. Biophys. Acta, 1014: 1-7; Szabo, i współpr., 1997, J. Clin. Invest., 100: 723-735). Uszkodzenie DNA przez rodnik tlenu, które prowadzi do pękania nici DNA, które następnie są rozpoznawane przez PARP, jest głównym czynnikiem mającym udział w takich stanach chorobowych, jak wykazano w badaniach inhibowania PARP (Cosi i współpr., 1994, J. Neurosci. Res., 39: 38-46; Said i współpr., 1996, Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 93: 4688-4692). Ostatnio wykazano, że PARP odgrywa rolę w patogenezie wstrząsu krwotocznego (Liaudet i współpr., 2000, Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 97(3): 10203-10208).
Wykazano również, że skuteczna infekcja retrowirusowa w komórkach ssaków jest blokowana przez inhibowanie czynności PARP. Wykazano, że takie inhibowanie rekombinacyjnych wektorów retrowirusowych zachodzi w różnorodnych typach rozmaitych komórek (Gaken i współpr., 1996, J. Virology, 70(6): 3992-4000). A zatem opracowano inhibitory PARP do stosowania w terapiach antywirusowych oraz w leczeniu raka (WO 91/18591).
Spekulowano, że inhibowanie PARP opóźnia rozpoczęcie charakterystyk starzenia ludzkich fibroblastów (Rattan i Clark, 1994, Biochem. Biophys. Res. Comm, 201 (2): 665-672). Może być to związane z rolą, jaką PARP odgrywa w kontrolowaniu działania telomerów (d'Adda di Fagagna i współpr., 1999, Nature Gen., 23(1): 76-80).
PL 223 343 B1
Opis patentowy US 5,874,444 ujawnia liczne inhibitory PARP, wśród których znajduje się 1(2H)ftalazynon (100):
Twórcy wynalazku stwierdzili, że określone pochodne 1(2H)-ftalazynonu i związki pokrewne mogą inhibować czynności PARP.
Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie związku o wzorze:
do wytwarzania leku do inhibowania aktywności PARP, przy czym
A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu, opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
Rc oznacza -CH2-RL, gdzie RL oznacza fenyl, opcjonalnie podstawiony co najmniej jedną grupą podstawnika wybraną spośród C1-7 alkil, halo, OH, eter, NO2, acyl, CO2H, estro, amido, amino, sulfonamido, acyloamido, ureido i acyloksy, a
RN oznacza wodór, przy czym amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7 alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa oznacza piperydynyl, morfolinyl, tiomorfolinyl, lub piperazynyl;
ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub C1-7 alkil;
sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano po45 wyżej, a R i R są niezależnie wybrane spośród C1-7 alkil i fenyl;
acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
2 1 2 amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej. Przedmiotem wynalazku jest też zastosowanie związku o wzorze:
PL 223 343 B1 do wytwarzania leku stosowanego jako środek wspomagający w terapii rakowej, przy czym
A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
Rc oznacza -CH2-Rl, gdzie RL oznacza fenyl, opcjonalnie podstawiony co najmniej jedną grupą podstawnika wybraną spośród C1-7 alkil, halo, OH, eter, NO2, acyl, CO2H, estro, amido, amino, sulfonamido, acyloamido, ureido i acyloksy, a
Rn oznacza wodór, przy czym
12 amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7 alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa jest piperydynyl, morfolinyl, tiomorfolinyl, lub piperazynyl;
12 3 ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub C1-7 alkil; sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano po45 wyżej, a R i R są niezależnie wybrane spośród C1-7 alkil i fenyl;
acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej. Korzystnie skondensowany pierścień benzenu jest niepodstawiony.
Korzystnie Rl jest podstawiony przez co najmniej jeden podstawnik wybrany z grupy obejmuj ącej: acyloamido, ureido, sulfonamido i acyloksy.
Przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna, która zawiera związek o wzorze:
przy czym:
A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu, opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
Rc oznacza -CH2-Rl,
Rl oznacza fenyl, opcjonalnie podstawiony co najmniej jedną grupą podstawnika wybraną spośród C1-7 alkil, halo, OH, eter, NO2, acyl, C(=O)OH, estro, amido, amino, sulfonamido, acyloamido, ureido i acyloksy, a
Rn oznacza wodór, oraz akceptowalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik, przy czym
12 amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7 alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa jest piperydynyl, morfolinyl, tiomorfolinyl, lub piperazynyl;
12 3 ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub C1-7 alkil;
PL 223 343 B1 sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano powyżej, a R i R są niezależnie wybrane sposrod C1-7 alkil i fenyl;
acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej. Korzystnie skondensowany pierŚcień benzenu jest niepodstawiony.
Korzystnie RL jest podstawiony przez co najmniej jeden podstawnik wybrany z grupy obejmującej: acyloamido, ureido, sulfonamido i acyloksy.
Przedmiotem wynalazku jest także związek o wzorze:
przy czym
A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu, opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
Rc oznacza -CH2-RL,
Rl oznacza fenyl podstawiony podstawnikiem wybranym spośród amido, ureido, sulfonamido i acyloksy, i gdzie fenyl jest opcjonalnie dalej podstawiony przez halo, a
RN oznacza wodór, przy czym
2 1 2 amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7 alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa jest piperydynyl, morfolinyl, tiomorfolinyl, lub piperazynyl;
12 3 ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub C1-7 alkil; sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano powyżej, a R i R są niezależnie wybrane spośród C1-7 alkil i fenyl acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
2 1 2 amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej.
PL 223 343 B1
Fig. 1 do 19 przedstawiają związki według wynalazku.
Termin „pierścień aromatyczny” jest stosowany w tradycyjnym sensie w odniesieniu do c yklicznej struktury aromatycznej, to znaczy cyklicznej struktury mającej zdelokalizowane elektronowe orbitale π.
Pierścień aromatyczny ewentualnie może być podstawiony przez grupę metoksy.
C1-7 alkil.
Termin „C1-7 alkil” dotyczy fragmentu jednowartościowego uzyskanego po usunięciu atomu wodoru ze związku węglowodorowego C1-7 mającego od 1 do 7 atomów węgla, który może być alifatyczny lub alicykliczny, lub ich połączeniem, i który może być nasycony, częściowo nasycony lub w pełni nienasycony.
Przykłady (niepodstawionych) nasyconych liniowych grup C1-7 alkilowych obejmują, nie ograniczając zakresu, metyl, etyl, n-propyl, n-butyl i n-pentyl (amyl).
Przykłady (niepodstawionych) nasyconych rozgałęzionych grup C1-7 alkilowych obejmują, nie ograniczając zakresu, /zo-propyl, /zo-butyl, sec-butyl, fe/Y-butyl i neo-pentyl.
Przykłady nasyconych alicyklicznych (karbocyklicznych) grup C1-7 alkilowych (również określanych jako „grupy C3-7 cykloalkilowe”) obejmują, nie ograniczając zakresu, grupy niepodstawione, takie jak cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl i cykloheksyl, jak również jak grupy podstawione tj. grupy, które zawierają takie grupy), takie jak metylocyklopropyl, dimetylocyklopropyl, metylocyklobutyl, dimetylocyklobutyl, metylocyklopentyl, dimetylocyklopentyl, metylocykloheksyl, dimetylocykloheksyl, cyklopropylometyl i cykloheksylometyl.
Przykłady (niepodstawionych) nienasyconych grup C1-7 alkilowych, które mają jedno lub więcej wiązań podwójnych węgiel-węgiel (również określane jako „grupy C2-7 alkenylowe”), obejmują, nie ograniczając zakresu, etenyl (winyl, -CH=CH2), 2-propenyl (allil, -CH2-CH=CH2), izopropenyl (-C(CH3)=CH2), butenyl, pentenyl i heksenyl.
Przykłady (niepodstawionych) nienasyconych grup C1-7 alkilowych, które mają jedno lub więcej wiązań potrójnych węgiel-węgiel (również określane jako „grupy C2-7 alkinylowe”), obejmują, nie ograniczając zakresu, etynyl i 2- propynyl (propargil).
Przykłady nienasyconych alicyklicznych (karbocyklicznych) grup C1-7 alkilowych, które mają jedno lub więcej wiązań podwójnych węgiel-węgiel (również określane jako „grupy C3-7 cykloalkenylowe”), obejmują, nie ograniczając zakresu, grupy niepodstawione, takie jak cyklopropenyl, cyklobutenyl, cyklopentenyl i cykloheksenyl, jak również podstawione grupy (np. grupy, które zawierają takie grupy), takie jak cyklopropenylometyl i cykloheksenylometyl.
Grupy heterocykliczne
Termin „grupa heterocykliczna” dotyczy fragmentu jednowartościowego uzyskanego po usunięciu atomu wodoru z atomu pierścienia niearomatycznego związku heterocyklicznego, który ma jeden pierścień lub dwa, lub więcej pierścieni (np. spiro, skondensowany, zmostkowany). Przykładowe heteroatomy to N, S i O.
Przykłady korzystnych grup heterocyklicznych obejmują, nie ograniczając zakresu, te wywodzące się od, piperydyny, piperazyny, morfoliny, tiomorfoliny.
Jeśli grupa heterocykliczna jest podstawiona, to podstawniki znajdują się na atomach węgla lub azotu (jeśli jest obecny).
Powyższe grupy C1-7 alkilowe, grupy heterocykliczne i fenyl, samodzielnie, czy jako część innego podstawnika, mogą same być podstawione przez jedną lub więcej grup wybranych spośród nich samych oraz innych podstawników wymienionych poniżej.
Halogen: -F, -Cl, -Br i -I.
Hydroksyl: -OH.
Eter: -OR, gdzie R oznacza podstawnik eteru, na przykład grupę C1-7 alkilową, lub grupę fenylową, korzystnie grupę C1-7 alkilową.
Grupa nitrowa: -NO2.
Acyl -C(=O)R4, gdzie R4 oznacza podstawnik acylu, na przykład grupę C1-7 alkilową (również nazywaną grupą C1-7 alkiloacylową lub C1-7 alkanoilową grupę fenylową, korzystnie grupę C1-7 alkilową.
Przykłady grup acylowych obejmują, nie ograniczając zakresu, -C(O)CH3 (acetyl), -C(=O)CH2CH3 (propionyl), -C(=O)C(CH3)3 (butyryl) i -C(=O)Ph (benzoil, fenon).
Karboksyl (kwas karboksylowy): -COOH.
Ester (karboksylan, ester kwasu karboksylowego, oksykarbonyl): -C(=O)OR4, gdzie R4 oznacza podstawnik estru, na przykład grupę C1-7 alkilową lub grupę fenylową, korzystnie grupę C1-7 alkilową.
PL 223 343 B1
Przykłady grup estrowych obejmują, nie ograniczając zakresu, -C(=O)OCH3, -C(=O)OCH2CH3, -C(=OC(CH3)3 i -C(=O)OPh.
1
Grupa amidowa (karbamoil, karbamyl, aminokarbonyl, karboksyamid): -C(=O)NR R , gdzie R 2 i R oznaczają niezależnie podstawniki grupy aminowej, zdefiniowane jak dla grup aminowych. Przykłady grup amidowych obejmują, nie ograniczając zakresu, -C(=O)NH2, -C(=O)NHCH3,
-C(=O)N(CH3)2, -C(=O)NHCH2CH3, i -C(=O)N(CH2CH3)2, jak również grupy amidowe, w których R1 2 i R łącznie z atomem azotu, do którego są dołączone, tworzą strukturę heterocykliczną, taką jak na przykład piperydynokarbonyl, morfolinokarbonyl, tiomorfolinokarbonyl i piperazynokarbonyl.
2 1 2
Grupa aminowa: -NR R , gdzie R i R oznaczają niezależnie podstawniki grupy aminowej, na przykład wodór, grupę C1-7 alkilową (również nazywaną C1-7 alkiloaminową lub di- C1-7 alkiloaminową), grupę heterocykliczną lub grupę fenylową, korzystnie H lub grupę C1-7 alkilową, lub w przypadku „cy12 klicznej” grupy aminowej, R i R wzięte łącznie z atomem azotu, do którego są dołączone, tworzą pierścień heterocykliczny mający od 4 do 8 atomów w pierścieniu. Przykłady grup aminowych obejm ują, nie ograniczając zakresu, -NH2, -NHCH3, -NHCH(CH3)2, -N(CH3)2, -N(CH2CH3)2 i -NHPh. Przykłady cyklicznych grup aminowych obejmują, nie ograniczając zakresu, piperydyno, piperazyno, morfolino i tiomorfolino. Cykliczne grupy aminowe mogą być podstawione w swym pierścieniu przez którykolwiek z podstawników tu zdefiniowanych, na przykład karboksyl, karboksylan i amid. Szczególna po12 stać grupy aminowej występuje wówczas, gdy jeden spośród R lub R oznacza sulfon (-S(=O)2R), gdzie R oznacza podstawnik sulfonu, i ta grupa może być nazwana grupą sulfonamidową. Przykłady grup sulfonamidowych obejmują, nie ograniczając zakresu, NHS(=O)2CH3, -NHS(=O)2Ph oraz -NHS(=O)2C6H4F.
4 3
Grupa acyloamidowa (acyloaminowa): -NR3C(=O)R4, gdzie R3 oznacza wodór lub grupę C1-7 alkilową, a R4 oznacza podstawnik acylu, na przykład grupę C1-7 alkilową lub grupę fenylową. Przykłady grup acyloamidowych obejmują, nie ograniczając zakresu, -NHC(=O)CH3, -NHC(=O)CH2CH3 i -NHC(=O)Ph. Szczególna postać grupy acyloamidowej występuje wówczas, gdy R4 oznacza grupę
2 1 2 aminową (-NR1R2), gdzie R1 i R2 niezależnie oznaczają podstawniki grupy aminowej, i ta grupa może być nazwana grupą ureidową. Przykłady grupy ureidowej obejmują, nie ograniczając zakresu, -NHC(=O)NHCH3, -NHC(=O)NHCH2CH3 i -NHC(=O)NHPh.
Acyloksyl -OC(=O)R4, gdzie R4 oznacza podstawnik acyloksylu, na przykład grupę C1-7 alkilową, grupę heterocykliczną lub grupę arylową, korzystnie grupę C1-7 alkilową.
Przykłady acyloksylu obejmują, nie ograniczając zakresu, -OC(=O)CH3 (acetoksyl), -OC(=O)CH2CH3, -OC(=O)C(CH3)3, -OC(=O)Ph, -OC(=O)C6H4F i -OC(=O)CH2Ph.
Tiol: -SH.
Tioeter (sulfid): -SR, gdzie R oznacza podstawnik tioeteru, na przykład grupę C1-7 alkilową (również nazywaną grupą C1-7 alkilotio), grupę heterocykliczną lub grupę arylową, korzystnie grupę C1-7 alkilową. Przykłady acyloksylu obejmują, nie ograniczając zakresu, -SCH3 i -SCH2CH3.
Sulfoksyd (grupa sulfinylowa): -S(=O)R4, gdzie R4 oznacza podstawnik sulfotlenku, na przykład grupę C1-7 alkilową, grupę heterocykliczną lub grupę arylową, korzystnie grupę C1-7 alkilową lub fenyl. Przykłady grup sulfotlenkowych obejmują, nie ograniczając zakresu, -S(=O)CH3 i -S(=O)CH2CH3.
Sulfon (grupa sulfinowa): -S(=O)2R4, gdzie R4 oznacza podstawnik sulfonu, na przykład grupę C1-7 alkilową, grupę heterocykliczną lub grupę arylową, korzystnie grupę C1-7 alkilową. Przykłady grup sulfonowych obejmują, nie ograniczając zakresu, -S(=O)2CH3 (metanosulfonyl, mesyl), -S(=O)2CF3, -S(=O)CH2CH3 oraz 4-metylo-fenylosulfonyl (tosyl).
Jak wspomniano powyżej, grupy, które tworzą wyżej wymienione grupy podstawników, np. grupa C1-7 alkilowa, grupa heterocykliczna lub grupa fenylowa, same mogą być podstawione. A zatem powyższe definicje obejmują grupy podstawników, które są podstawione.
Podstawniki mogą tworzyć pierścień.
Skondensowany pierścień (pierścienie) oznaczony jako -A-B- korzystnie składa się tylko z atomów węgla w pierścieniu, a więc stanowi benzen. Pierścienie mogą być podstawione, ale w niektórych przykładach korzystnie są niepodstawione.
Rn korzystnie stanowi wodór.
Korzystne podstawniki pierścienia benzenowego, w którym RL oznacza fenyl, obejmują:
(i) grupy acyloamidowe, gdzie podstawnik amidu jest wybrany spośród grupy C1-7 alkilowej i grupy fenylowej, które to grupy są ewentualnie dalej podstawione. Ewentualne podstawniki mogą być wybrane spośród wszelkich wymienionych powyżej.
PL 223 343 B1 (ii) grupy ureidowe, gdzie jeden podstawnik aminy korzystnie oznacza wodór, a pozostały jest wybrany spośród grupy C1-7 alkilowej i grupy fenylowej, która to grupa jest ewentualnie dalej podstawiona. Ewentualne podstawniki mogą być wybrane spośród wszelkich wymienionych powyżej.
(iii) grupy sulfonamidowe, gdzie podstawnik aminy korzystnie oznacza wodór, a podstawnik sulfonu jest wybrany spośród grupy C1-7 alkilowej i grupy fenylowej, które są ewentualnie dalej podstawione. Ewentualne podstawniki mogą być wybrane spośród wszelkich wymienionych powyżej.
(iv) grupy acyloksylowe, gdzie podstawnik acyloksylu jest wybrany spośród grupy C1-7 alkilowej i grupy fenylowej, które to grupy są ewentualnie dalej podstawione. Ewentualne podstawniki mogą być wybrane spośród wszelkich wymienionych powyżej.
Ogólnie znane postaci podstawników: jonowe, postaci soli, solwaty i postaci zabezpieczone są także akceptowane. Na przykład, odniesienie do kwasu karboksylowego (-COOH) obejmuje także postać (karboksylan) anionową (-COO), sól lub jej solwat, jak również typowe postaci zabezpieczone. Podobnie odniesienie do grupy aminowej obejmuje postać protonowaną (-N+HR R), sól lub solwat grupy aminowej, na przykład sól chlorowodorkową, jak również typowe postaci zabezpieczone grupy aminowej. Podobnie, odniesienie do grupy hydroksylowej obejmuje również postać anionową (-O-), sól lub jej solwat, jak również typowe postaci zabezpieczone grupy hydroksylowej.
Izomery, sole, solwaty, postaci zabezpieczone i proleki
Określone związki mogą występować w jednej postaci lub w wielu zwłaszcza w postaciach geometrycznych, optycznych, enancjomerycznych, diastereomerycznych, epimerycznych, stereoizomerycznych, tautomerycznych, konformacyjnych lub anomerycznych, obejmujących, nie ograniczając zakresu, postaci cis i trans; postaci E i Z; postaci C-, t- i r-; postaci endo i egzo; postaci R, S i mezo; postaci D i L; postaci d i I; postaci (+) i (-); postaci ketonowe, enolowe i enolanowe; postaci syn i anti; postaci synklinalne i antyklinalne; postaci α i β; postaci aksjalne i ekwatorialne; postaci łódkową, krzesłową, skręconą, kopertową i półkrzesłową; oraz ich kombinacje wspólnie określane jako „izomery” (lub „postaci izomeryczne”).
Jeśli związek ma postać krystaliczną, to może występować w licznych rozmaitych postaciach polimorficznych.
Należy zwrócić uwagę, że z wyjątkiem omawianych poniżej postaci tautomerycznych, z terminu „izomery” są wykluczone konkretne izomery strukturalne (tj. izomery, które różnią się połączeniami pomiędzy atomami, a nie umiejscowieniem atomów w przestrzeni). Na przykład, odniesienie do grupy metoksylowej -OCH3 nie powinno być uważane za odniesienie do jej izomeru strukturalnego, grupy hydroksymetylowej -CH2OH. Podobnie, odniesienie do orto-chlorofenylu nie powinno być uważane za odniesienie do jego izomeru strukturalnego meta-chlorofenyfu. Jednakże, odniesienie do klas struktur może jednak obejmować postaci strukturalnie izomeryczne mieszczące się w tych klasach (np. C1-7 alkil obejmuje n-propyl i izo-propyl; butyl obejmuje n-, izo-, sec- i fenf-butyl; metoksyfenyl obejmuje orto-, meta- i para-metoksyfenyl).
Powyższe wykluczenie nie dotyczy postaci tautomerycznych, na przykład postaci ketonowych, enolowych i enolanowych, jak na przykład następujących par tautomerycznych: keton/enol, imina/enamina, amid/iminoalkohol, amidyna/amidyna, nitrozo/oksym, tioketon/enotiol, N-nitrozo/hyroksyazo i nitro/acinitro.
Dla wynalazku istotna jest para tautomeryczna, która występuje, gdy RN oznacza H, co zilustrowano poniżej:
Należy zwrócić uwagę, że termin „izomer” specyficznie obejmuje związki z jednym lub większą 1 liczbą podstawień izotopowych. Na przykład, H może występować w postaci izotopowej, takie jak H,
3 12 13 14
H (D) i H (T); C może występować w postaci izotopowej, takiej jak C, C i C; O może występować w postaci izotopowej, takiej jak 16O i 18O; i tak dalej.
PL 223 343 B1
O ile nie zaznaczono inaczej, odniesienie do szczególnego związku obejmuje wszystkie takie postaci izomeryczne, a w tym (w pełni lub w części) ich mieszaniny racemiczne i inne. Metody otrzymywania (np. synteza asymetryczna) i rozdziału (np. krystalizacja frakcjonowana i środki chromatograficzne) takich postaci izomerycznych są ogólnie znane w danej dziedzinie, lub związki są łatwe do otrzymania po zaadaptowaniu tamtejszych metod lub znanych metod.
O ile nie zaznaczono inaczej, odniesienie do szczególnego związku obejmuje również jego postaci jonowe, soli, solwaty oraz postaci zabezpieczone, co na przykład omówiono poniżej, jak również jego różne postaci polimorficzne.
Może być dogodne lub wskazane otrzymanie, oczyszczenie i/lub operowanie odpowiednią solą związku czynnego, na przykład solą dopuszczalną farmaceutycznie. Przykłady soli dopuszczalnych farmaceutycznie omówiono w Berge i współpr., 1977, „Pharmaceutically Acceptable Salts”, J. Pharm. Sci., wol. 66, str. 1-19.
Na przykład, jeśli związek jest anionowy, lub ma grupę funkcyjną, która może być anionowa (np. -COOH może stanowić -COO-), to może być utworzona sól z odpowiednim kationem. Przykłady odpowiednich kationów nieorganicznych obejmują, nie ograniczając zakresu, jony metali alkalicznych, takie jak Na+ i K+, kationy metali ziem alkalicznych, takie jak Ca2+ i Mg2+, oraz inne kationy, takie jak Al3+. Przykłady odpowiednich kationów organicznych obejmują, nie ograniczając zakresu, jon amonowy (tj. NH4+) i podstawione jony amoniowe (np. NH3R+, NH2R2+, NHR3+, NR4+). Przykładami niektórych odpowiednio podstawionych jonów amoniowych są te wywodzące się od etyloaminy, dietyloaminy, dicykloheksyloaminy, trietyloaminy, butyloaminy, etylenodiaminy, etanoloaminy, dietanoloaminy, piperazyny, benzyloaminy, fenylobenzyloaminy, choliny, megluminy i trometaminy, jak również aminokwasów, takich jak lizyna i arginina. Przykładem typowego czwartorzędowego jonu amoniowego jest
N(CH3)4+.
Jeśli związek jest kationowy lub ma grupę funkcyjną, która może być kationowa (np. -NH2 może stanowić -NH3+), to może być utworzona sól z odpowiednim anionem. Przykłady odpowiednich anionów nieorganicznych obejmują, nie ograniczając zakresu, te wywodzące się od następujących kwasów organicznych: solnego, bromowodorowego, jodowodorowego, siarkowego, siarkawego, azotowego, azotawego, fosforowego i fosforawego. Przykłady odpowiednich anionów organicznych obejmują, nie ograniczając zakresu, te wywodzące się od następujących kwasów organicznych: octowego, propionowego, bursztynowego, glikolowego, stearynowego, palmitynowego, mlekowego, jabłkowego, pamowego, winowego, cytrynowego, glukonowego, askorbinowego, maleinowego, hydroksymaleinowego, fenylooctowego, glutaminowego, asparaginowego, benzoesowego, cynamonowego, pirogronowego, salicylowego, sulfanilowego, 2-acetoksybenzoesowego, fumarowego, toluenosulfonowego, metanosulfonowego, etanosulfonowego, etanodisulfonowego, szczawiowego, izetionowego, walerianowego i glukonowego. Przykłady odpowiednich anionów polimerowych obejmują, nie ograniczając zakresu, te wywodzące się od następujących kwasów polimerowych: kwasu garbnikowego (taniny), karboksymetylocelulozy.
Może być dogodne lub wskazane otrzymanie, oczyszczenie i/lub operowanie odpowiednim solwatem związku czynnego. Termin „solwat” jest niniejszym używany w typowym znaczeniu i dotyczy kompleksu substancji rozpuszczonej (np. związku czynnego, soli związku czynnego) i rozpuszczalnika. Jeśli rozpuszczalnikiem jest woda, to solwat może być dogodnie nazywany hydratem, na przykład monohydratem, dihydratem, trihydratem, itd.
Może być dogodne lub wskazane otrzymanie, oczyszczenie i/lub operowanie związkiem czynnym w postaci chemicznie zabezpieczonej. Termin „postać zabezpieczona chemicznie” niniejszym używany dotyczy związku, w którym jedną lub więcej reaktywnych grup funkcyjnych została zabezpi eczona przed niepożądanymi reakcjami chemicznymi, to jest znajdują się one w postaci grupy zabezpieczonej (zwanej również grupą maskującą lub grupą blokującą). Po zabezpieczeniu reaktywnej grupy funkcyjnej można przeprowadzić reakcje z innymi niezabezpieczonymi reaktywnymi grupami funkcyjnymi bez angażowania grupy zabezpieczonej; grupa zabezpieczająca może być usunięta, zwykle w kolejnym etapie, bez istotnego wpływu na resztę cząsteczki. Patrz, na przykład, Protective Groups in Organic Synthesis (T. Green i P. Wuts, Wiley, 1991).
Na przykład, grupa hydroksylowa może być zabezpieczona w postaci eteru (-OR) lub estru (-OC(=O)R), na przykład jako eter t-butylowy; eter benzylowy, benzhydrylowy (difenylometylowy) lub tritylowy (trifenylometylowy); eter trimetylosililowy lub t-butylodimetylosililowy; lub ester octowy (-OC(=O)CH3, -OAc).
PL 223 343 B1
Na przykład, grupa aldehydowa lub ketonowa może być zabezpieczona, odpowiednio, jako acetal lub ketal, w których grupa karbonylowa (>C=O) zostaje przekształcona w dieter (>C(OR)2), w reakcji z na przykład alkoholem pierwszorzędowym. Grupa aldehydowa lub ketonowa jest łatwo odzyskiwana drogą hydrolizy z użyciem znacznego nadmiaru wody w obecności kwasu.
Na przykład, grupa aminowa może być zabezpieczona na przykład w postaci amidu lub uretanu, na przykład jako metyloamid (-NHCO-CH3); benzyloksyamid (-NHCO-OCH2C6H5, -NH-Cbz); jako Y-butoksyamid (-NHCO-OC(CH3)3, -NH-Boc); 2-bifenylo-2-propoksyamid (-NHCO-OC(CH3)2C6H4C6H5, -NH-Bpoc), jako 9-fluorenylometoksyamid (-NH-Fmoc), jako 6-nitroweratryloksyamid (-NH-Nvoc), jako 2-trimetylosililoetyloksyamid (-NH-Teoc), jako 2,2,2-trichloroetyloksyamid (-NH-Troc), jako alliloksyamid (-NH-Alloc), jako 2(-fenylosulfonylo)etyloksyamid (-NH-Psec); lub, w odpowiednich przypadkach, jako W-tlenek (>NO·).
Na przykład, grupa kwasu karboksylowego może być zabezpieczona w postaci estru: jako ester C1-7 alkilowy (np. ester metylowy, ester t-butylowy), ester C1-7 haloalkilowy (np. (ester C1-7 trihaloalkilowy); ester tri- C1-7 alkilosililo-C1-7 alkilowy; lub ester C5-20 arylo-C alkilowy (np. ester benzylowy, ester nitrobenzylowy); lub jako amid, na przykład jako metyloamid.
Grupa tiolowa może być zabezpieczona jako tioeter (-SR), na przykład jako tioeter benzylowy, tioeter acetamidometylowy (-S-CH2NHC(=O)CH3).
Może być dogodne lub wskazane otrzymanie, oczyszczenie i/lub operowanie związkiem czynnym w postaci proleku. Termin “prolek” dotyczy związku, który w wyniku metabolizmu (np. in vivo) daje oczekiwany związek czynny. Zwykle prolek jest nieczynny lub mniej czynny od związku czynnego, ale może mieć korzystne właściwości podczas operowania, podawania lub właściwości w trakcie metabolizmu.
Na przykład, niektóre proleki są estrami związku czynnego (np. fizjologicznie dopuszcza lnymi estrami metabolicznie labilnymi). W trakcie metabolizmu grupa estrowa (-C(=O)OR) ulega rozszczepieniu dostarczając czynny lek. Takie estry można wytworzyć poprzez estryfikację, na przykład jakiejkolwiek z grup karboksylowych (-C(=O)OH) w związku macierzystym, jeśli to st osowne, z uprzednim zabezpieczeniem pozostałych grup reaktywnych obecnych w związku macierzystym, a następnie odbezpieczając je, jeśli konieczne. Przykłady takich metabolicznie labilnych estrów obejmują te, w których R oznacza C1-7 alkil (np. -Me, -Et); C1-7 aminoalkil (np. aminoetyl; -(W.W-dietyloamino)etyl; 2-(4-morfolino)etyl); i acyloksy C1-7 alkil (np. acyloksymetyl; acyloksyetyl; np. piwaloiloksymetyl; acetoksymetyl; 1-acetoksyetyl; 1-(1-metoksy-1-metylo)etylo-karbonyloksyetyl; 1 -(benzoiloksy)etyl; izopropoksy-karbonyloksymetyl; 1 -izopropoksy-karbonyloksyetyl; cykloheksylo-karbonyloksymetyl; 1-cyklo-heksylo-karbonyloksyetyl; cykloheksyloksy-karbonyloksymetyl; 1-cykloheksyloksy-karbonyloksyetyl; (4-tetrahydropiranyloksy)karbonyloksymetyl; 1-(4-tetrahydropiranyloksy)karbonyloksyetyl; (4-tetrahydro-piranylo)karbonyloksymetyl; i 1 -(4-tetrahydropiranylo)karbonyloksyetyl).
Dalsze odpowiednie postaci proleków obejmują sole fosfonianowe i glikolanowe. Zwłaszcza grupy hydroksylowe (-OH) mogą być przekształcone w proleki fosfonianowe w reakcji z chlorofosforynem dibenzylu, a następnie przez wodorowanie z wytworzeniem grupy fosfonianowej -O-P(=O)(OH)2. Grupa taka może być rozszczepiana przez enzymy fosfatazowe w trakcie metabolizmu dostarczając lek czynny z grupą hydroksylową.
Także, niektóre proleki są uczynniane enzymatycznie dostarczając związek czynny, lub związek, który w kolejnej reakcji chemicznej dostarcza związek czynny. Na przykład, prolek może być p ochodną cukrową lub innym koniugatem glikozydowym, lub może być pochodną estru aminokwasu.
Dla wygody wiele fragmentów chemicznych przedstawiono znanymi skrótami, jak (nie ograniczając zakresu), metyl (Me), etyl (Et), n-propyl (nPr), izopropyl (iPr), n-butyl (nBu), fe/Y-butyl (tBu), A7-heksyl (nHeks), cykloheksyl (cHeks), fenyl (Ph), bifenyl (biPh), benzyl (Bn), naftyl (naph), metoksyl (MeO), etoksyl (EtO), benzoil (Bz) i acetyl (Ac).
Dla wygody wiele związków chemicznych przedstawiono ogólnie znanymi skrótami, jak (nie ograniczając zakresu), metanol (MeOH), etanol (EtOH), izo-propanol (i-PrOH), keton metyloetylowy (MEK), eter lub eter dietylowy (Et2O), kwas octowy (AcOH), dichlorometan (chlorek metylenu, DCM), kwas trifluorooctowy (TFA), dimetyloformamid (DMF), tetrahydrofuran (THF) i sulfotlenek dimetylu (DMSO).
Synteza
Związki według wynalazku można zsyntetyzować wieloma sposobami, których przykłady podano poniżej. Niektóre drogi syntezy są przedstawione przez Yamaguchi, i współpr., w J. Med. Chem.,
1993, 36, 4502-4068, na treść którego powołujemy się.
PL 223 343 B1
Ogólnie, kluczowym etapem w syntezie tych związków jest addycja/insercja hyd razyny, co prowadzi do sąsiadujących atomów azotu w pierścieniu, w centralnym fragmencie. Ta addycja hydrazyny jest dokonywana zwłaszcza w etapie insercji pierścienia według dróg zilustrowanych poniżej.
Utworzony pierścień aromatyczny (oznaczony przez (-A-B-) jest zwykle poddawany przekształceniu w pochodne, przed drogami przedstawionymi poniżej, a materiały wyjściowe o wym aganej strukturze oraz pozycjach podstawienia są handlowo dostępne lub łatwe do zsyntetyzo wania.
Droga 2 ilustruje strategię, w której pierścień aromatyczny jest już podstawiony na początku syntezy. Zilustrowana droga prowadzi do związków, w których RN oznacza H. Możliwe podstawniki mogą być dodane w tej pozycji w wyniku użycia odpowiednich czynników elektrofilowych w odpowiednich warunkach reakcji.
Dalsze przekształcenie w pochodne grup na R c można przeprowadzić z użyciem rozmaitych tradycyjnych sposobów, a niektóre z nich zilustrowano w „dalszych etapach przekształcania w pochodne”.
Droga 1
Część 1. Synteza 2-aryloindano-1,3-dionu.
Do ochłodzonego lodem roztworu ftalidu lub równoważnika (13,41 g; 0,1 mola) i aldehydu ar omatycznego (0,1 mola) w mieszaninie metanolu (50 ml) i propionianu etylu (50 ml) dodano roztwór metanolanu sodu w metanolu [sód (9,20 g; 0,4 mola) w metanolu (50 ml)] utrzymując temperaturę poniżej 10°C. Następnie roztwór powoli ogrzewano we wrzeniu przez 3 godz., ochłodzono do temperatury pokojowej i wylano do wody (500 ml). Mieszaninę przemyto eterem (5 x 100 ml), warstwę wo dną zakwaszono kwasem octowym, a ciało stałe odsączono. Następnie tak otrzymany surowy produkt użyto w następnym etapie.
Część 2. Reakcja 2-aryloindano-1,3-onów z hydratem hydrazyny.
Zawiesinę 2-arylindan-1,3-dionu (20 mmola) w monohydracie hydrazyny (40 ml) ogrzewano we wrzeniu przez 4 godz., ochłodzono, a produkt odsączono. Ciało stałe przemyto etanolem.
PL 223 343 B1
Chlorek piwaloilu (120 g, 1 mol) dodano wkraplając w temperaturze otoczenia do mieszanego roztworu 2-metoksyaniliny (123 g, 1 mol), mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 2 godziny, po czym wylano do wody (3000 ml). Produkt ekstrahowano octanem etylu (3 x 300 ml), następnie połączone ekstrakty wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalniki usunięto w próżni otrzymując N-(2-metoksyfenylo)piwaloamid (198 g; 96%) jako niskotopiące się ciało stałe, które użyto bez dalszego oczyszczania.
n-Butylolit 91,65M roztwór w heksanie; 200 ml, 0,32 mola) dodano wkraplając pod azotem w -10°C do mieszanego roztworu N-(2-metoksyfenylo)piwaloamidu (27,6 g, 0,133 mola) w tetrahydrofuranie (600 ml), mieszaninę pozostawiono do ogrzania do temperatury otoczenia, mieszano przez dalsze 2 godziny, po czym dodano duży nadmiar pokruszonego stałego dwutlenku węgla. Mieszaninę pozostawiono do ogrzania do temperatury otoczenia, dodano 3M kwas solny (200 ml), a tetrahydrofuran usunięto w próżni. Otrzymane ciało stałe zebrano przez odsączenie i krystalizowano z acetonitrylu otrzymując kwas 3-metoksy-2-piwaloamidobenzoesowy (21 g; 63%) w postaci ciała stałego, t.t. 117-120°C. Zatężenie roztworu macierzystego dało drugi rzut (2,6 g; 8%).
Mieszaną mieszaninę kwasu 3-metoksy-2-piwaloamidobenzoesowego (20 g; 0,08 mola) i 7M kwasu solnego (280 ml) ogrzewano we wrzeniu przez 2 godziny, po czym ochłodzono do 0°C. Dod ano wkraplając roztwór azotynu sodu (5,8 g, 0,09 mola) w wodzie (46 ml) przy <5°C, mieszaninę mieszano przy 0-5°C przez 2 godziny, po czym dodano wkraplając przy 0-5°C roztwór jodku potasu (17,8 g, 0,11 mola) w wodzie (39 ml). Następnie mieszaną mieszaninę ogrzewano przy 70-80°C przez 2 godziny, następnie ochłodzono w lodzie. Produkt ekstrahowano octanem etylu (3 x 300 ml), połączone ekstrakty przemyto 20% wodnym roztworem tiosiarczanu sodu (3 x 300 ml), następnie wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalnik usunięto w próżni pozostawiając kwas 2-jodo-3-metoksybenzoesowy (13 g, 58%) w postaci ciała stałego, t.t. 142-146°C.
Mieszaną mieszaninę kwasu 2-jodo-3-metoksybenzoesowego (20 g, 0,07 mola), (otrzymanego podobnie), metanol (300 ml) i stężony kwas siarkowy (3,5 ml) ogrzewano we wrzeniu przez 8 godzin, ochłodzono do temperatury otoczenia i dodano wodę (1500 ml). Produkt ekstrahowano dichlorometanem (3 x 500 ml), połączone ekstrakty przemyto 5% wodnym roztworem wodorotlenku sodu (3 x 500 ml), po czym wysuszono otrzymując 2-jodo-3-metoksybenzoesan metylu (18,5 g, 90%) w postaci ciała stałego, t.t. 58-61°C.
Odpowiednio podstawiony fenyloacetylen (0,063 mola) dodano w temperaturze otoczenia pod azotem do mieszanego roztworu jodku miedzi (I) (0,1 g, 6,3 mmola), dichlorku bis(trifenylofosfino)palladu(ll) (0,43 g, 6,3 mmola) i 2-jodo-3-metoksybenzoesanu metylu (18,5 g, 0,06 mmola) w trietyloaminie (375 ml), mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 72 godziny, po czym dodano do 5M kwasu solnego (1000 ml). Produkt ekstrahowano octanem etylu (3 x 400 ml), połączone ekstrakty wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalnik usunięto w próżni otrzymując 3-metoksy-2-(podstawiony fenyloetynylo)benzoesan metylu, który użyto bez oczyszczania.
PL 223 343 B1
Mieszaninę surowego 3-metoksy-2-(podstawionego fenyloetynylo) benzoesanu i 30% wodnego roztworu wodorotlenku sodu (302 ml) mieszano i ogrzewano we wrzeniu przez 4 godziny, ochłodzono do temperatury otoczenia i zakwaszono przez dodanie stężonego kwasu siarkowego. Następnie produkt ekstrahowano eterem (3 x 500 ml), połączone ekstrakty przemyto 10% wodnym roztworem węglanu sodu (2000 ml), po czym wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalnik usunięto w próżni otrzymując 4-metoksy-3-(podstawiony benzylideno)ftalid, który użyto bez oczyszczania.
Mieszaninę surowego 4-metoksy-3-(podstawionego benzylideno)ftalidu (14 g) i hydratu hydrazyny (83 ml) ogrzewano we wrzeniu przez 5 godzin, po czym ochłodzono do temperatury otoczenia. Otrzymane ciało stałe zebrano przez odsączenie, przemyto dobrze etanolem i wysuszono w próżni otrzymując oczekiwany związek.
Charakter podstawienia w pierścieniu aromatycznym, w materiale wyjściowym, może być stosownie modyfikowany.
Fosforyn dimetylu (11 g, 0,1 mola), następnie kwas 2-formylobenzoesowy (10,51 g, 0,07 mola) lub równoważnik dodano wkraplając w 0°C pod azotem do mieszanego roztworu metanolanu sodu [z sodu (2,3 g) w metanolu (80 ml)], mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 30 minut, następnie zakończono przez dodanie kwasu metanosulfonowego (10,6 g, 0,11 mola). Metanol usunięto w próżni, pozostałość podzielono pomiędzy dichlorometan (200 ml) i wodę (50 ml), następnie roztwór dichlorometanu przemyto wodą (2 x 50 ml) i wysuszono (MgSO4). Usunięto rozpuszczalnik w próżni pozostawiając 3-oksobenzo[c]furan-1-ylofosfonian lub równoważnik.
Heksametylodisililoamidek litu (1M roztwór w heksanie; 33 ml, 0,033 mola) dodano wkraplając pod azotem w -78°C do mieszanego roztworu 3-okso-benzo[c]furan-1-ylofosfonianu dimetylu (8 g, 0,033 mola) lub równoważnika w tetrahydrofuranie (300 ml), po czym mieszaninę mieszano w -78°C przez 1 godzinę. Dodano odpowiedni arylo-alkiloketon (0,03 mola), mieszaninę mieszano w -78°C przez 1 godzinę, pozostawiono do ogrzania do 0°C, po czym zakończono przez dodanie nadmiaru nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu. Warstwę wodną oddzielono i zmieszano z dichlorometanem (100 ml), po czym połączone roztwory organiczne wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalniki usunięto w próżni. Pozostałość triturowano z heksanem (50 ml), a otrzymane ciało stałe zebrano przez odsączenie i wysuszono na powietrzu uzyskując 3-(a-alkiloarylideno)ftalid lub równoważnik, który użyto bez dalszego oczyszczania.
Mieszaninę 3-(a-alkiloarylideno)ftalidu lub równoważnika (0,019 mola) lub równoważnika i hydratu hydrazyny (20 ml) ogrzewano we wrzeniu przez 18 godzin, po czym ochłodzono do 0°C. Otrz ymane ciało stałe zebrano przez odsączenie, przemyto dobrze etanolem i wysuszono na powietrzu otrzymując oczekiwany związek.
PL 223 343 B1
Dalsze pochodne (a) Demetylowanie 4-(metoksybenzylo)-1 (2H)-ftalazynonów
Do zawiesiny metoksybenzyloftalazynonu lub równoważnika (0,7 g; 2,65 mmola) w dichlorometanie (5 ml) pod azotem w temperaturze pokojowej dodano roztwór tribromku boru w dichlorometanie (1M; 6 ml; 6,0 mmola). Mieszaninę ogrzewano we wrzeniu przez 24 godz., ochłodzono i wylano do roztworu wodorotlenku sodu (10%, 25 ml). Warstwę organiczną usunięto, a warstwę wodną zakwaszono (HCI) i ciało stałe odsączono.
(b) Pochodne 4-(aminobenzylo)-1(2H)-ftalazynonu
Do mieszanego roztworu aminobenzyloftalazynonu lub równoważnika (0,6 g; 2,4 mmola) i trietyloaminy (0,24 g; 2,4 mmola) w 1,4-dioksanie (50 ml) dodano wkraplając elektrofil (2,4 mmola). Następnie mieszaninę ogrzewano do wrzenia przez 2 godziny, ochłodzono i wylano do wody (100 ml). Odsączono ciało stałe, przemyto wodą i etanolem, a następnie wysuszono w próżni.
(c) Acylowanie hydroksybenzyloftalazynonów
Ogólnie, acylowanie przeprowadza się przez dodanie odpowiedniego chlorku kwasowego do hydroksybenzyloftalazynonu w odpowiednich warunkach.
Przykłady acylowania podano poniżej:
Do mieszanego roztworu hydroksybenzyloftalazynonu lub równoważnika (np. 164) (0,7 g; 2,79 mmola) i trietyloaminy (0,28 g; 2,79 mmola) w 1,4-dioksanie (40 ml) dodano wkraplając chlorek acetylu (0,2 ml; 2,79 mmola). Mieszaninę ogrzewano do wrzenia przez 2 godziny, ochłodzono i wylano do wody (100 ml). Następnie odsączono, przemyto wodą i etanolem, a następnie wysuszono w próżni.
PL 223 343 B1
Mieszaną zawiesinę hydroksybenzyloftalazynonu (1,36 g; 5,41 mmola), trietyloaminę (0,61 g; 6,00 mmola) i chlorek fluorobenzoilu (0,86 g; 5,41 mmola) w suchym 1,4-dioksanie (50 ml) ogrzewano we wrzeniu bez dostępu wilgoci (CaCI2) przez 2 godziny i ochłodzono do temperatury pokojowej. Następnie mieszaninę reakcyjną wylano do wody (250 ml) i odsączono ciało stałe. Surowe ciało stałe gotowano w cykloheksanie (10 ml), ochłodzono i odsączono.
Mieszano zawiesinę hydroksybenzyloftalazynonu (0,70 g; 2,79 mmola) lub równoważnik, triet yloaminę 90,4 ml; 2,79 mmola) i chlorek acetylu (0,2 ml; 2,79 mmola) w suchym 1,4-dioksanie (40 ml) ogrzewano we wrzeniu, bez dostępu wilgoci (CaCI2), przez 2 godz. i ochłodzono do temperatury pokojowej. Następnie mieszaninę reakcyjną wylano do wody (250 ml), a ciało stałe odsączono.
Odpowiedni chlorek kwasowy (0,24 mmola) dodano do mieszanego roztworu 4-(3-hydroksybenzylo)ftalazyn-1(2H)-onu (50 mg; 0,2 mmola) lub równoważnika, i trietyloaminy (33 pl) w 1,4-dioksanie (0,5 ml), i mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia, obserwując postęp reakcji na TLC. W pewnych wypadkach ogrzewanie we wrzeniu jest konieczne, aby reakcję doprowadzić do końca. Po zakończeniu reakcji mieszaninę rozcieńcza się wodą z lodem, a produkt ekstrahuje octanem etylu. Ekstrakt przemywa się nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu i suszy (MgSO4), po czym rozpuszczalnik usuwa się w próżni. Pozostałość oczyszcza się otrzymując pożądany ester. Oczyszczanie przeprowadza się za pomocą preparatywnej HPLC na aparacie Gilson LC z użyciem kolumny Jones Chromatography Genesis 4μ C18 i eluując gradientem między wodnym kwasem trifluorooctowym i acetonitrylem, jako eluentami.
PL 223 343 B1 (d) Pochodne 3-(aminobenzylo)-1(2H)ftalazynonów (i)
nh2
Do mieszanego roztworu aminobenzyloftalazynonu (160) (1,00 g; 40 mmoli) lub równoważnika w suchym 1,4-dioksanie (25 ml) w 40°C dodano odpowiedni izocyjanian (40 mmoli). Mieszaninę mieszano przez dalsze 2 godz., ochłodzono do temperatury pokojowej, a ciało stałe odsączono.
Do mieszanego roztworu aminoftalazynonu (197) (1,00 g; 2,97 mmola) lub równoważnika w acetonitrylu (25 ml) dodano bezwodnik diglikolowy (0,35 g; 3,00 mmola). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę, a ciało stałe odsączono. Surowe ciało stałe rozpuszczono w NaOH (10%; 20 ml) i przesączono przez celite. Następnie warstwę wodną zakwaszono, a ciało stałe odsączono.
Odpowiedni chlorek kwasowy (0,2 mmola) dodano do mieszanego roztworu aminobenzyloftalazynonu 160 (0,05 g; 0,2 mmola) lub równoważnika i trietyloaminy (33 pl) w 1,4-dioksanie (0,5 ml), mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 18 godzin, po czym rozcieńczono wodą (10 ml). Zebrano produkt przez odsączenie, przemyto wodą (5 ml) i wysuszono w próżni otrzymując oczekiwany amid.
PL 223 343 B1
Mieszaninę aminobenzyloftalazynonu 160 (0,5 g; 2 mmola) lub równoważnika i 1,4-dioksanu (15 ml) mieszano w temperaturze otoczenia aż całe ciało stałe ulegnie rozpuszczeniu (5-15 minut). Dodano odpowiedni izocyjanian (2 mmola), mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 2 godziny, następnie pozostawiono w temperaturze otoczenia na 18 godzin. Otrzymane ciało stałe zebrano przez odsączenie, przemyto dobrze wodą i wysuszono w próżni otrzymując oczekiwany produkt mocznikowy.
(v) (a) o o
160
Odpowiedni chlorek sulfonylu (1 mmol) dodano do roztworu aminobenzyloftalazynonu 160 (0,25 g;
mmola) lub równoważnika w pirydynie (10 ml), mieszaną mieszaninę ogrzewano we wrzeniu przez godziny, po czym rozcieńczono wodą (200 ml). Otrzymane ciało stałe zebrano przez odsączenie, przemyto dobrze wodą i wysuszono w próżni otrzymując oczekiwany produkt sulfonamidowy.
(V) (b)
160
Odpowiedni chlorek sulfonylu (1 mmola) dodano do roztworu aminobenzyloftalazynonu 160 (0,25 g; 1 mmola) lub równoważnika i trietyloaminy (0,1 g; 1 mmola) w 1,4-dioksanie (10 ml), mieszaną mieszaninę ogrzewano we wrzeniu przez 2 godziny, po czym rozcieńczono wodą (200 ml). Otrz ymane ciało stałe zebrano przez odsączenie, przemyto dobrze wodą i wysuszono w próżni otrzymując oczekiwany produkt sulfonamidowy.
PL 223 343 B1
Do mieszanego roztworu chlorku 4-fluorobenzoilu (159) (0,95 g; 5,97 mmola) w suchym 1,4-dioksanie (50 ml) dodano trietyloaminę (0,60 g; 5,97 mmola) i aminobenzyloftalazynon (1,50 g; 5,97 mmola) lub równoważnik. Mieszaninę ogrzewano we wrzeniu, bez dostępu wilgoci (CaCI2), przez 2 godziny i ochłodzono do temperatury pokojowej. Następnie mieszaninę reakcyjną wylano do wody (250 ml) i odsączono ciało stałe.
(f) Synteza 239
Do mieszanej zawiesiny benzyloksymetoksybenzyloftalazynonu (187) (5,0 g; 13,0 mmola) w dichlorometanie (11,5 ml) dodano, pod azotem, roztwór tribromku boru w dichlorometanie (1,0 M ro ztwór; 4,4 ml; 4,40 ml). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano we wrzeniu przez 24 godziny, ochłodzono do temperatury pokojowej i wylano do wody z lodem (250 ml). Następnie mieszaninę zaalkalizowano przez dodanie stałego wodorotlenku sodu i warstwę organiczną usunięto. Warstwę wodną przemyto dichlorometanem (3 x 50 ml) i zakwaszono stężonym HCI. Odsączono ciało stałe, przemyto wodą i wysuszono na powietrzu.
(g) Synteza 247
Mieszaną zawiesinę wyjściowego metoksy-związku (241) (1,50 g; 5,27 mmola) w roztworze tribromku boru w dichlorometanie (1,0 M roztwór; 12 ml; 12,00 mmoli) ogrzewano we wrzeniu przez 8 godzin pod azotem. Następnie mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej i wylano do wody z lodem (250 ml). Mieszaninę zalkalizowano przez dodanie stałego wodorotlenku sodu, a warstwę organiczną usunięto. Następnie warstwę wodną przemyto dichlorometanem (3 x 50 ml) i zakwaszono stężonym HCI. Odsączono ciało stałe, przemyto wodą i wysuszono na powietrzu.
PL 223 343 B1 (h) Synteza 277
O
O
CO2Me
Roztwór kwasu karboksylowego (276) (8 g; 0,028 mola) w dichlorometanie (240 ml) dodano wkraplając w temperaturze otoczenia do mieszanej mieszaniny dicykloheksylokarbodiimidu (5,8 g; 0,028 mola), 4-(dimetyloamino)pirydyny (0,2 g; 0,0014 mola), metanolu (0,92 g, 0,028 mola) i dichlorometanu (40 ml), po czym mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 18 godzin i przesączono. Placek filtracyjny przemyto dichlorometanem (280 ml), przesącz i przemycie połączono, a rozpuszczalnik odparowano w próżni. Pozostałość rozcieńczono eterem (1000 ml), otrzymany osad usunięto przez odsączenie, a przesącz eterowy przemyto nasyconym wodnym roztworem kwaśnego węglanu sodu (400 ml) i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu (400 ml). Roztwór wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalnik usunięto w próżni otrzymując 277.
(i) Synteza 278
O
O
CONHPh
Roztwór kwasu karboksylowego (276) (3 g; 0,01 mola) w dichlorometanie (90 ml) dodano wkr aplając w temperaturze otoczenia do mieszanej mieszaniny dicykloheksylodiimidu (2,2 g; 0,01 mola), 4-(dimetylo-amino)pirydyny (0,08 g; 0,5 mmola), aniliny (0,9 g; 0,01 mmola) i dichlorometanu (15 ml), po czym mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 18 godzin i przesączono. Placek filtracyjny przemyto dichlorometanem (105 ml), przesącz i przemycia połączono, a rozpuszczalnik usunięto w próżni. Pozostałość rozcieńczono eterem (375 ml), otrzymany osad oddzielono przez sączenie, po czym przesącz eterowy przemyto nasyconym wodnym roztworem kwaśnego węglanu sodu (150 ml), 1,5M kwasem solnym (150 ml), wodą (150 ml) i nasyconym wodnym roztworem chlorku sod u (150 ml). Roztwór wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalnik usunięto w próżni otrzymując 278.
PL 223 343 B1 (j) Pochodne 197
Dodano chlorek 3-chlorometylobenzoilu (0,56 g; 3 mmole) do mieszanego roztworu 197 (1 g; 3 mmole) i trietyloaminy (0,4 ml) w 1,4-dioksanie (50 ml), mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 2 godziny, po czym rozcieńczono wodą (100 ml). Produkt ekstrahowano octanem etylu (3 x 50 ml), połączone ekstrakty wysuszono (MgSO4), a rozpuszczalnik usunięto w próżni. Pozostałość triturowano gorącym toluenem (50 ml), gorący roztwór przesączono (celite), dodano cykloheksan (50 ml), mieszaninę pozostawiono do ochłodzenia do temperatury otoczenia. Otrzymane ciało stałe zebrane przez odsączenie i wysuszono w próżni otrzymując 3-(chlorometylo)-N-[2-morfolino-5-(1-oksoftalazyn-4-ylometylo)fenylo]benzamid (1,32 g; 90%) w postaci ciała stałego, t.t. 117-122°C.
Mieszaninę 3-(chlorometylo)-N-[2-morfolino-5-(1-oksoftalazyn-4-ylometylo)fenylo]benzamidu (0,66 g, 1,35 mmola), odpowiednią aminę (27 mmoli) i 1,4-dioksan (50 ml) ogrzewano we wrzeniu przez 2 godziny, ochłodzono do temperatury otoczenia i rozcieńczono wodą (100 ml) celem strącenia lepiącego się ciała stałego. Warstwę wodną usunięto przez dekantację, a pozostałe ciało stałe ekstr ahowano octanem etylu (3 x 50 ml). Połączone ekstrakty przemyto wodą (50 ml), wysuszono (MgSO4), po czym rozpuszczalnik usunięto w próżni. Pozostałość triturowano gorącym toluenem (50 ml), gorący roztwór oddzielono przez dekantację od nierozpuszczalnego materiału, dodano cykloheksan (50 ml) i mieszaninę pozostawiono do ochłodzenia do temperatury otoczenia. Otrzymane ciało stałe zebrano przez odsączenie, przemyto cykloheksanem (30 ml) i wysuszono w próżni otrzymując oczekiwany produkt.
(k) Synteza 265
197
265
PL 223 343 B1
Chlorek 4-chlorobutyrylu (1,26 g, 8,9 mmola) dodano do mieszanego roztworu 197 (3 g; 8,9 mmola) i trietyloaminy (0,9 g, 8,9 mmola) w 1,4-dioksanie (50 ml), mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez 2 godziny, po czym rozcieńczono wodą (100 ml), powodując strącenie lepiącej się półstałej masy. Warstwę wodną usunięto przez dekantację, a pozostałość triturowano gorącym octanem etylu (100 ml). Gorący roztwór oddzielono od nierozpuszczalnej pozostałości, a rozpuszczalnik usunięto w próżni. Pozostałość triturowano cykloheksanem (50 ml), a otrzymane ciało stałe zebrano przez odsączenie i wysuszono w próżni otrzymując 4-chloro-N-(2-morfolino-5-(1-oksoftalazyn-4-ylometylo)fenylo]butyramid.
Wynalazek dostarcza związki czynne, konkretnie związki o czynności inhibowania czynności PARP.
Termin „czynny” dotyczy związków, które są zdolne do inhibowania aktywności PARP, konkretnie obejmuje zarówno związki czynne jako takie (leki), jak również proleki tych związków, które to proleki mogą same wykazywać słabą czynność lub jej brak.
Jedno z oznaczeń, które dogodnie może być stosowane w celu dokonania oceny inhibowania PARP wywoływanego przez dany związek, jest przedstawione poniżej w przykładach.
Inhibowanie czynności PARP w komórce obejmuje zetknięcie komórki ze skuteczną ilością związku czynnego, korzystnie w postaci farmaceutycznie dopuszczalnej kompozycji i może być in vitro lub in vivo.
Na przykład, próbki komórek mogą być rozwijane in vitro, a związek czynny doprowadzany do kontaktu z komórkami, celem obserwowania działania związku na te komórki. Przykładem może być oznaczenie ilości naprawionego DNA w określonym czasie. Jeśli związek czynny okazuje się mieć wpływ na komórki, to może być wykorzystane jako marker prognozowy lub diagnostyczny skuteczności związku w metodach leczenia pacjenta mającego komórki tego samego typu komórkowego.
Termin „leczenie” w kontekście leczenia stanu, dotyczy ogólnie leczenia i terapii, człowieka czy zwierzęcia (np. w zastosowaniach weterynaryjnych), w których osiąga się pewne spodziewane efekty terapeutyczne, na przykład inhibowanie postępu stanu, i obejmuje ograniczenie postępu stanu, zatrzymanie postępu, złagodzenie stanu i wyleczenie stanu. Obejmuje to również leczenie jako miarę zapobiegania (tj. profilaktykę).
Termin „środek wspomagający” dotyczy zastosowania związków czynnych w połączeniu ze znanymi środkami terapeutycznymi. Środki takie obejmują cytotoksyczne harmonogramy lekowe i/lub promieniowanie jonizujące stosowane w leczeniu różnorodnych typów raka.
Związki czynne mogą być również stosowane jako dodatki do hodowli komórkowych w celu inhibowania PARP, na przykład w celu uwrażliwienia komórek na radioterapię lub chemoterapię in vitro.
Związki czynne mogą być również stosowane jako element oznaczenia in vitro, na przykład w celu określenia, czy potencjalny pacjent ma szansę na pozytywny wynik leczenia danym związkiem.
Podawanie
Związek czynny lub kompozycja farmaceutyczna zawierająca związek czynny mogą być podawane podmiotowi dowolną dogodną drogą podawania, ustrojowo/obwodowo lub w miejscu spodziewanego działania, obejmując podawanie (nie ograniczając zakresu) doustne (np. przez spożycie), miejscowe (obejmujące np. przezskórne, donosowe, dooczne, policzkowe i podjęzykowe), płucne (np. przez inhalację lub wdmuchiwanie z użyciem np. aerozolu, np. przez usta lub nos), doodbytnicze, dopochwowe; pozajelitowe, na przykład iniekcyjne, a w tym podskórne, przezskórne, domięśniowe, dożylne, dotętnicze, dosercowe, dooponowe, wewnątrzrdzeniowe, wewnątrztorebkowe, podtorebkowe, dooczodołowe, śródotrzewnowe, wewnątrztchawicze, podnaskórkowe, dostawowe, podpajęczynówkowe, wewnątrzmostkowe; za pomocą implantu lub depotu, na przykład podskórnie lub domięśniowo.
Podmiotami mogą być: eukariota, zwierzę, kręgowiec, ssak, gryzoń (np. świnka morska, chomik, szczur, mysz), myszowate - Muridae (np. mysz), psowate - Canidae (np. pies), koty - Felidae (np. kot), konie (np. koń), naczelne, rodzina małp (np. małpa mała lub małpa wielka), małpy małe (np. marmozeta, małpa afrykańska), małpy wielkie (goryl, szympans, orangutan, gibbon) lub człowiek.
Preparaty
Aczkolwiek jest możliwe podawanie samego związku czynnego, to korzystnie proponuje się go w postaci kompozycji farmaceutycznej (np. preparatu) zawierającego co najmniej jeden związek czynny, zdefiniowany powyżej, łącznie z jednym lub większą liczbą farmaceutycznie dopuszczalnych nośników, adiuwantów, zaróbek, rozcieńczalników, wypełniaczy, buforów, stabilizatorów, środków kon22
PL 223 343 B1 serwujących, środków smarnych lub innych materiałów ogólnie znanych specjalistom w dziedzinie oraz ewentualnie innymi środkami terapeutycznymi lub profilaktycznymi.
Wynalazek dostarcza ponadto kompozycje farmaceutyczne, zdefiniowane powyżej. Termin „dopuszczalny farmaceutycznie” dotyczy związków, materiałów, kompozycji i/lub postaci dawek, które w zakresie rozsądnego osądu medycznego nadają się do kontaktu z tkankami podmiotu (np. człowieka) bez nadmiernej toksyczności, podrażnienia, reakcji alergicznej lub innych trudności lub powikłań, współmiernie do zasadnej proporcji korzyść/ryzyko. Każdy nośnik, zaróbka itd. muszą również być „dopuszczalne” w tym sensie, że są kompatybilne z innymi składnikami preparatu.
Odpowiednie nośniki, zaróbki, itd. można znaleźć w standardowych opracowaniach medyc znych, na przykład Remington's Pharmaceutical Sciences, 18. wydanie, Mack Publishing Company, Easton, Pa., 1990.
Preparaty mogą dogodnie być proponowane w postaci dawki jednostkowej i mogą być wytworzone jakimkolwiek sposobem ogólnie znanym w dziedzinie farmacji. Sposoby takie obejmują etap doprowadzenia do asocjacji związku czynnego z nośnikiem, który stanowi jeden lub kilka składników pomocniczych. Na ogół preparaty są przygotowywane przez jednorodne i dokładne doprowadzenie do asocjacji związku czynnego z ciekłymi nośnikami lub subtelnie rozdrobnionymi stałymi nośnikami, lub z tymi i z tymi, oraz jeśli konieczne kształtowanie produktu.
Preparaty mogą mieć postać cieczy, roztworów, zawiesin, emulsji, eliksirów, syropów, tabletek, tabletek do ssania, granulatów, proszków, kapsułek, saszetek, pigułek, ampułek, czopków, pesariów, maści, żelów, past, kremów, sprayów, mgieł, pianek, płynów, olejków, dużych pigułek, powidełek lub aerozoli.
Preparaty odpowiednie do podawania doustnego (np. przez spożycie) mogą być proponowane w postaci nieciągłych jednostek, takich jak kapsułki, saszetki lub tabletki, z których każda zawiera zadaną ilość związku czynnego; jako proszek lub granulat; jako roztwór lub zawiesina w wodnej lub niewodnej cieczy, lub jako ciekła emulsja olej w wodzie lub jako ciekła emulsja woda w oleju, jako duża pigułka, jako powidełko lub jako pasta.
Tabletka może być wytworzona tradycyjnymi środkami, np. przez prasowanie lub formowanie, ewentualnie z jednym lub większą liczbą składników pomocniczych. Prasowane tabletki można przygotować przez prasowanie, w odpowiednim urządzeniu, związku czynnego w postaci sypkiej, takiej jak proszek lub granulat, ewentualnie wymieszanego z jednym lub większą liczbą spoiw (np. powidon, żelatyna, guma arabska, sorbitol, tragakanta, hydroksypropyloceluloza); wypełniaczami lub rozcieńczalnikami (np. laktozą, celulozą mikrokrystaliczną, wodorofosforanem wapnia; środkami smarnymi (np. stearynianem magnezu, talkiem, krzemionką); środkami dezintegrującymi (np. glikolowaną skrobią sodową, sieciowanym powidonem, sieciowaną karboksymetylocelulozą sodową); środkami powierzchniowo czynnymi lub dyspergującymi lub zwilżającymi (np. laurylosiarczanem sodu); i środkami konserwującymi (np. p-hydroksybenzoesanem metylu, p-hydroksybenzoesanem propylu, kwasem sorbinowym). Formowane tabletki można wytworzyć w odpowiednim urządzeniu przez formowanie mieszaniny sproszkowanego związku zwilżonego obojętnym ciekłym rozcieńczalnikiem. Tabletki mogą być ewentualnie powlekane lub nacinane, i mogą być preparowane tak, aby zapewnić powolne lub kontrolowane uwalnianie związku czynnego z użyciem na przykład hydroksypropylometylocelulozy w różnych proporcjach, aby zapewnić spodziewany profil uwalniania. Tabletki mogą być ewentualnie dostarczane z powłoką dojelitową, aby zapewnić uwalnianie w jelitach, a nie w żołądku.
Preparaty odpowiednie do podawania miejscowego (np. przezskómego, donosowego, ocznego, policzkowego i podjęzykowego) mogą być preparowane jako maści, kremy, zawiesiny, płyny, proszki, roztwory, pasty, żele, spraye, aerozole lub olejki. Alternatywnie, preparat może obejmować plaster lub opatrunek, taki jak bandaż lub plaster samoprzylepny, impregnowany związkami czynnymi i ewentualnie jedną lub większą liczbą zaróbek lub rozcieńczalników. Preparaty odpowiednie do podawania miejscowego w jamie ustnej obejmują pastylki do ssania zawierające związek aktywny w bazie zaprawionej środkami smakowymi, zwykle sukrozą i gumą arabską lub tragakanta; pastylki zawierające związek czynny w obojętnej bazie, takiej jak żelatyna i gliceryna lub sukroza ora z guma arabska; oraz płyny do płukania zawierające związek czynny w odpowiednim ciekłym nośniku.
Preparaty odpowiednie do podawania miejscowego do oka obejmują również krople do oczu, w których związek czynny jest rozpuszczony lub zawieszony w odpowiednim nośniku, zwłaszcza w wodnym rozpuszczalniku rozpuszczającym związek czynny.
Preparaty odpowiednie do podawania donosowego, w których nośnikiem jest ciało stałe, obejmują gruboziarnisty proszek o rozmiarze cząstek na przykład w zakresie od około 20 do około 500
PL 223 343 B1 mikronów, który jest podawany tak jak tabaka, tj. przez gwałtowną inhalację przez kanał nosowy z pojemnika proszku trzymanego blisko nosa. Odpowiednie preparaty, w których nośnikiem jest ciecz, do podawania jako na przykład spray do nosa, krople do nosa lub w postaci aerozolowej z rozpylacza, obejmują wodne lub olejowe roztwory związku czynnego.
Preparaty odpowiednie do podawania przez inhalację obejmują te proponowane jako spray aerozolowy z opakowania ciśnieniowego, z użyciem odpowiedniego gazu wytłaczającego, takiego jak dichlorodifluorometan, trichlorofluorometan, dichlorotetrafluoroetan, ditlenek węgla lub innych odpowiednich gazów.
Preparaty odpowiednie do podawania miejscowego przez skórę obejmują maści, kremy i emulsje. Jeśli jest preparowany jako maść, to związek czynny może ewentualnie być używany albo z bazą parafinową, albo z bazą mieszającą się z wodą. Alternatywnie, związki czynne mogą być preparowane jako krem z bazą kremu olej-w-wodzie. Jeśli konieczne, faza wodna bazy kremu może zawierać na przykład co najmniej 30% wag./wag. alkoholu wielowodorotlenowego, tj. alkoholu mającego dwie lub więcej grup hydroksylowych, takiego jak glikol propylenowy, butano-1,3-diol, mannitol, sorbitol, glicerol i glikol polietylenowy oraz ich mieszaniny. Preparaty miejscowe mogą dogodnie zawierać związek, który zwiększa absorpcję lub penetrację związku czynnego przez skórę lub inne dotknięte miejsca. Przykłady takich środków zwiększających penetrację obejmują sulfotlenek dimetylu i pokrewne analogi.
W przypadku preparowania w postaci emulsji domiejscowej, faza olejowa może ewentualnie zawierać pojedynczy emulgator (środek emulgujący) lub może zawierać mieszaninę co najmniej jednego emulgatora z tłuszczem lub olejem lub zarówno z tłuszczem jak i z olejem. Korzystnie dodany jest emulgator hydrofilowy łącznie z emulgatorem lipofilowym, który działa stabilizująco. Korzystne jest dołączenie zarówno oleju jak i tłuszczu. Łącznie emulgator (emulgatory) z lub bez środka stabilizującego tworzą tak zwany wosk zemulgowany, a wosk łącznie olejem i/lub tłuszczem tworzy tak zwaną zemulgowaną bazę maści, która tworzy zdyspergowaną fazę olejową w preparatach typu kremów.
Odpowiednimi emulgatorami i stabilizatorami emulsji są Tween 60, Span 80, alkohol cetostear ylowy, alkohol mirystylowy, monostearynian gliceryny i laurylosiarczan sodu. Wybór właściwych olejów lub tłuszczów do emulgowania wiąże się z uzyskaniem oczekiwanych właściwości kosmetycznych, ponieważ rozpuszczalność związku czynnego w większości olejów zwykle stosowanych w farmaceutycznych preparatach emulsyjnych może być bardzo niska. A zatem, krem powinien być produktem nie-tłustym, nieplamiącym i zmywalnym o odpowiedniej konsystencji, aby uniknąć wycieków z tuby lub innych pojemników. Można stosować estry alkilowe mono- lub dwu-zasadowe o łańcuchach liniowych lub rozgałęzionych, takie jak diizoadypinian, stearynian izocetylu, diester glikolu propylenowego i k okosowych kwasów tłuszczowych, mirystynian izopropylu, oleinian decylu, palmitynian izopropylu, stearynian butylu, palmitynian 2-etyloheksylu lub mieszanka estrów o łańcuchach rozgałęzionych znana jako Crodamol CAP, przy czym trzy ostanie estry są korzystne. Mogą być stosowane same lub w zestawieniu, zależnie od wymaganych właściwości. Alternatywnie, mogą być stosowane wysokotopliwe lipidy, takie jak miękka biała parafina i/lub ciekła parafina lub inne oleje mineralne.
Preparaty odpowiednie do podawania doodbytniczego mogą być proponowane jako czopki z odpowiednią bazą złożoną, na przykład, z masła kakaowego lub salicylanu.
Preparaty odpowiednie do podawania dopochwowego mogą być proponowane jako pesaria, tampony, kremy, żele, pasty, pianki lub spraye, które poza związkiem czynnym zawierają nośniki znane w danej dziedzinie.
Preparaty odpowiednie do podawania pozajelitowego (np. iniekcyjnie, w tym przezskórne, podskórne, domięśniowe, dożylne i śródskórne) obejmują wodne i niewodne, izotoniczne, apirogenne, sterylne roztwory iniekcyjne, które mogą zawierać przeciwutleniacze, bufory, środki konserwujące, stabilizujące, bakteriostatyczne oraz substancje rozpuszczalne, które czynią preparat izotonicznym z krwią danego pacjenta; oraz wodne i niewodne sterylne zawiesiny, które mogą zawierać środki zawieszające i zagęstniki, oraz liposomy i inne układy mikrocząstkowe, które są przeznaczone do dostarczania związku do składników krwi lub jednego lub większej liczby organów. Przykłady odpowiednich zaróbek izotonicznych do stosowania w takich preparatach obejmują roztwór iniekcyjny chlorku sodu, roztwór Ringer'a lub mleczanowy roztwór iniekcyjny Ringer'a, Zwykle stężenie związku czynnego w roztworze wynosi od około 1 ng/ml do około 10 pg/ml, na przykład od około 10 ng/ml do około 1 pg/ml. Preparaty mogą być proponowane w pojemnikach jednodawkowych lub wielodawkowych, na przykład w ampułkach i fiolkach, i mogą być przechowywane w stanie liofilizowanym, co wymaga jedynie dodania sterylnego nośnika ciekłego, na przykład wody do iniekcji, bezpośrednio przed użyciem.
PL 223 343 B1
Przygotowywane roztwory iniekcyjne i zawiesiny mogą być przygotowane ze sterylnych proszków, granulatów i tabletek. Preparaty mogą być w postaci liposomów lub innych układów mikrocząstk owych, które mają dostarczyć związek czynny do składników krwi lub do jednego lub większej liczby organów.
Dawkowanie
Należy uwzględnić, że odpowiednie dawkowanie związków czynnych oraz kompozycji zawierających związki czynne może być odmienne u różnych pacjentów. Określenie optymalnego dawkowania na ogół wymaga zrównoważenia poziomu korzyści terapeutycznej wobec ryzyka lub szkodliwych efektów ubocznych sposobów leczenia. Dobrany poziom dawki zależy od różnych czynników obejm ujących, nie ograniczając zakresu, czynność danego związku, drogę podawania, czas podawania, szybkość wydalania, czas trwania leczenia, inne leki, związki i/lub materiały stosowane w zestawieniu, oraz wiek, płeć, wagę, stan chorobowy, ogólny stan zdrowia oraz uprzedni przebieg choroby pacjenta. Ilość związku i droga podawania ostatecznie zależy od lekarza, aczkolwiek na ogół dawkowanie p owinno prowadzić do uzyskania takich lokalnych stężeń w miejscu działania, które pozwolą na osiągnięcie spodziewanego efektu bez istotnego wywołania niebezpiecznych lub szkodliwych skutków ubocznych.
Podawanie in vivo może być dokonane w jednej dawce, w sposób ciągły lub przerywany (np. w dawkach podzielonych w odpowiednich odstępach czasu) w czasie trwania leczenia. Sposoby określania najbardziej skutecznych środków i sposobów podawania są ogólnie znane specjalistom w danej dziedzinie i są uzależnione od preparatu stosowanego w leczeniu, celu leczenia, adresowanych komórek oraz leczonego podmiotu. Pojedyncze lub wielokrotne podawania można przeprowadzać w ramach poziomu dawkowania i harmonogramu wybranego przez lekarza prowadzącego.
Na ogół właściwa dawka związku czynnego znajduje się w zakresie od około 100 gg do około 250gg na kilogram wagi ciała podmiotu na dzień. Jeśli aktywnym związkiem jest sól, ester, prolek itp., to podawaną ilość należy przeliczyć na związek czynny i stosowaną ilość (wagowo) proporcjonalnie zwiększyć.
Dane syntetyczne
Związki, których budowę chemiczną przedstawiono w tabeli 1, oznaczone numerem większym od 100, zostały zsyntetyzowane stosownie do wcześniej podanych dróg syntezy, a poniżej zamieszczono ich dane diagnostyczne. Związki w tabeli 1 o numerze niższym od 100 są dostępne z Maybridge plc, Kornwalia, Wielka Brytania.
Droga 1 (-A-B- = pierścień benzenowy)
126; Ar = 4-chlorofenyl
Wydajność 31%; t.t. 218-220°C; δμ 4,30 (2H, s), 7,30 (4H, s), 7,75-8,00 (3H, s), 8,25-8,45 (1H, m), 12,40 (1H, br s); m/z (M+H)+ 271 (100%), 273 (35%).
129; Ar = 4-bromofenyl
Wydajność 59%; t.t. 232-235°C; δκ 4,40 (2H, s), 7,30 (2H, d, J = 8,7 Hz), 7,45 (2H, d, J = 8,7 Hz), 7,60-7,95 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,40 (1H, br s); m/z (M+H)+ 314 (100%), 316 (95%).
131; Ar = 1-naftyl
Wydajność 58%; t.t. 228-231°C; δπ 4,80 (2H, s), 7,25-8,50 (11H, m), 12,50 (1H, br s); m/z (M+H)+ 287 (100%).
132; Ar = 4-fluorofenyl
Wydajność 54%; t.t. 194-197°C; δΜ 4,30 (2H, s), 7,10 (2H, d, J = 8,5 Hz), 7,25 (2H, d, J = 8,5 Hz), 7,25-7,50 (1H, m), 7,75-8,00 (2H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,55 (1H, brs); m/z (M+H)+ 255 (100%).
138; Ar = 4-metoksyfenyl
Wydajność 66%; t.t. 194-196°C; δΝ 3,70 (3H, s), 4,50 (2H, s), 6,85 (2H, d, J = 8,5 Hz), 7,30 (2H, d, J = 8,5 Hz), 7,70-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12.50 (1H, br s); m/z (M+H)+ 267 (100%).
139; Ar = 4-metylofenyl
Wydajność 80%; t.t. 205-207°C; δH 2,15 (3H, s), 4,25 (2H, s), 7,00-7,30 (4H, m), 7,60-7,95 (3H, m),
8,25-8,45 (1H, m), 12,60 (1H, br s); m/z (M+H)+ 251 (100%).
141; Ar = 2-fluorofenyl
Wydajność 85%; t.t. 235-238°C; δH 4,40 (2H, s), 7,10-7,45 (4H, m), 7,70-8,05 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,40 (1H, br s); m/z (M+H)+ 255 (100%).
142; Ar = 2-metoksyfenyl
PL 223 343 B1
Wydajność 74%; t.t. 158-160°C; 5h 3,70 (3H, s), 4,25 (2H, s), 6,70-6,95 (3H, m), 7,10-7,35 (1H, m), 7,60-7,95 (3H, m), 8,45-8,55 (1H, m), 11,15 (1H, br s); m/z (M+H)+ 281 (100%).
145; Ar = fenyl
Wydajność 85%; t.t. 201-204°C; 5h 4,45 (2H, s), 7,20-7,45 (5H, m), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,40 (1H, br s); m/z (M+H)+ 237 (100%),
151; Ar = 4-jodofenyl
Wydajność 86%; t.t. 233-236°C; 5h 4,20 (2H, s), 7,15 (2H, d, J = 8,2 Hz), 7,60 (2H, d, J = 8,2 Hz), 7,75-7,95 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,15 (1H, br s); m/z (M+H)+ 362 (100%).
159; Ar = 4-aminofenyl
Wydajność 28%; t.t. 233-236°C; 5h 4,15 (2H, s), 4,85 (2H, s), 6,50 (2H, d, J = 7,1 Hz), 7,00 (2H, d, J = 7,1 Hz), 7,75-7,95 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,50 (1H, br s); m/z (M+H)+ 252 (100%).
160; Ar = 3-aminofenyl
Wydajność 95%; t.t. 178-180°C; 5h 4,15 (2H, s), 5,00 (2H, br s), 6,35-6,55 (3H, m), 6,80-7,05 (1H, m), 7,75-7,90 (3H, m), 8,25-8,40 (1H, m); m/z (M+H)+ 252 (100%).
163; Ar = 2-metylofenyl
Wydajność 72%; t.t. 201-204°C; 5h 2,15 (3H, s), 4,10 (2H, s), 6,95-7,25 (4H, m), 7,80-7,95 (3H, m),
8,25-8,45 (1H, m), 12,25 (1H, br s).
177; Ar = 4-pirydyl
Wydajność 40%; t.t. 214-216°C; 5h 4,25 (2H, s), 7,45 (2H, d, J = 5,7 Hz), 7,75-7,95 (3H, m),
8,25-8,45 (1H, m), 8,55 (2H, d, J = 5,7 Hz), 12,00 (1H, br s); m/z (M+H)+ 238 (100%).
178; Ar = 3-pirydyl
Wydajność 62%; t.t. 196-199°C; 5h 4,30 (2H, s), 7,25-7,45 (1H, m), 7,60-7,95 (4H, m),
8,25-8,45 (2H, m), 8,55 (1H, s), 12,15 (1H, br s); m/z (M+H)+ 238 (100%).
180; Ar = 3,4-metylenodioksyfenyl
Wydajność 59%; t.t. 225-228°C; 5h 4,25 (2H, s), 6,00 (2H, s), 6,85-7,00 (3H, m), 7,70-7,95 (3H, m),
8,25-8,45 (1H, m), 12,25 (1H, br s); m/z (M+H)+ 281 (100%).
186; Ar = 3-chlorofenyl
Wydajność 69%; t.t. 192-194°C; 5h 4,30 (2H, s), 7,30-7,50 (3H, s), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,60 (1H, br s); m/z (M+H)+ 271 (100%), 273 (35%).
187; Ar = 3-benzyloksy-4-metoksyfenyl
Wydajność 51%; t.t. 150-152°C; 5h 3,60 (3H, s), 4,20 (2H, s), 5,05 (2H, s), 7,30-7,50 (3H, s), 7,55 (5H, s), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,50 (1H, brs); m/z (M+H)+ 371 (100%).
191; Ar = 3-(trifluorometylo)fenyl
Wydajność 71%; t.t. 195-198°C; 5h 4,30 (2H, s), 7,50-8,00 (7H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 11,60 (1H, brs); m/z (M+H)+ 305 (100%).
192; Ar = 3-fluorofenyl
Wydajność 70%; t.t. 187-190°C; 5h 4,30 (2H, s), 6,90-7,45 (4H, m), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,30 (1H, brs); m/z (M+H)+ 255 (65%).
193; Ar = 3-fenoksyfenyl
Wydajność 52%; t.t. 146-148°C; 5h 4,20 (2H, s), 6,80-7,50 (9H, m), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,00 (1H, brs); m/z (M+H)+ 329 (45%).
194; Ar = 3-benzyloksyfenyl
Wydajność 83%; t.t. 177-180°C; 5h 4,20 (2H, s), 5,00 (2H, s), 6,80-7,50 (9H, m), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,00 (1H, brs).
198; Ar = 3-amino-4-tiomorfolinofenyl
Wydajność 6%; t.t. 235-238°C; 5h 2,75 (4H, br s), 2,95 (4H, br s), 4,10 (2H, s), 4,65 (2H, s), 6,50-6,85 (3H, m), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12.50 (1H, s); m/z (M+H)+ 353 (100%).
202; Ar = 3,4-difluorofenyl
Wydajność 70%; t.t. 186-191°C; 5h 4,25 (2H, br s), 7,00-7,55 (3H, m), 7.75-8,00 (3H, m), 8,258,45 (1H, m), 12,50 (1H, s); m/z (M+H)+ 271 (100%).
204; Ar = 3-nitro-4-pirolidynofenyl
Wydajność 1%; t.t. 268-270°C; 5h 2,75 (4H, br s), 3,10 (4H, br s), 4,10 (2H, s), 6,85 (1H, d, J = 8,15 Hz), 7,45 (1H, dd, J = <2 Hz i 8,15 Hz), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,50 (1H, s); m/z (M+H)+ 351 (100%).
211; Ar = 3-bromofenyl
PL 223 343 B1
Wydajność 80%; t.t. 199-202°C; δ. 4,35 (2H, s), 7,20-7,60 (4H, m), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,40 (1H, s); m/z (M+H)+ 316 (95%) i 318 (100%).
222; Ar = 4-benzyloksy-3-metoksyfenyl
Wydajność 29%; t.t. 173-175°C; δ. 3,60 (3H, s), 4,10 (2H, s), 5,00 (2H, s), 6,60-6,95 (3H, m),
7.40 (5H, s), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12.50 (1H, s); m/z (M+H)+ 373 (100%).
241; Ar = 4-fluoro-3-metoksyfenyl
Wydajność 55%; t.t. 211-214°C; δ. 3,80 (3H, s), 4,25 (2H, s), 6,75-7,25 (3H, m), 7,75-8,00 (3H, m),
8,25-8,45 (1H, m), 12,50 (1H, s); m/z (M+H)+ 285 (100%).
248; Ar = 2-fluorofenyl
Wydajność 86%; t.t. 234-236°C; δ. 4,30 (2H, s), 4,65 (2H, s), 7,00-7,45 (4H, m), 7,75-8,00 (3H, m),
8,25-8,45 (1H, m), 12,50 (1H, s); m/z (M+H)+ 255 (100%).
249; Ar = 2-pirydyl
Wydajność 84%; t.t. 180-184°C; δ. 4,45 (2H, s), 7,10-7,45 (2H, m), 7,50-8,00 (4H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 8,45-8,55 (1H, m), 12,50 (1H, s); m/z (M+H)+ 238 (100%).
266; Ar = 2-fenyloetyl
Wydajność 9%; t.t. 124-126°C; m/z (M)+ 250 (czystość 70%).
276; Ar = 3-karboksyfenyl
Wydajność 59%; t.t. 277-280°C; δ. 4,40 (2H, s), 7,3-8,0 (7H, m), 8,1- 8,4 (1H, m) i 12,60 (1H, s); m/z (M+.)+ 281 (czystość 88%).
Droga 2
279; R” = 4-metyl
Wydajność 5% po 7 etapach; t.t 215-217°C; δ. 2,20 (3., s), 3,80 (3., s), 4,40 (2., s), 7,10 (4., s), 7,40 (1. dd), 7,70-7,90 (2H, m) i 12,60 (1. br s); m/z (M+H)+ 281 (czystość 100%).
Droga 3 (-A-B- = pierścień benzenowy)
Półprodukt: 3-oksobenzo[c]furan-1-ylofosfonian dimetylu. Wydajność 90%; t.t. 95-96,5°C.
283; Ar = fenyl, RL1 = propyl
Wydajność 49% po 2 etapach; t.t 158-159°C; δ. 0,90 (3., t), 1,0-1,5 (2., m), 1,8-2,5 (2., m),
4.40 (1. t), 7,1-7,4 (5., m), 7,5-7,9 (3., m), 8,4-8,6 (1. m) i 12,0 (1. brs); m/z (M+.)+ 279 (czystość 98%).
284 (wykazano, że stanowi mieszaninę 7:1 pary diastereoizomerów);
ArCORL1 = 2-metyloindanon
Wydajność 46% po 2 etapach; t.t 204-206°C; δ. 0,70 i 1,10 (3., 2 x d), 2,5-3,4 (3., m), 4,50 i 5,1 (1. 2 x d), 6,8-7,3 (4., m), 7,95 (3., s), 8,3-8,5 (1. m) i 12,5 (1. br s); m/z (M+.)+ 277 (czystość 100% jako para diastereoizomerów).
285; Ar = fenyl, RL1 = metyl
Wydajność 50% po 2 etapach; t.t. 169-171°C; δ. 1,60 (3., d), 4,80 (1. q), 7,1-7,4 (5., m),
7,7-7,9 (3., m), 8,25-8,4 (1. m) i 12,7 (1. br s); m/z (M+.)+ 251 (czystość 100%).
Inne pochodne (a)
164; 4-hydroksy
Wydajność 99%; t.t. 231-234°C; δ. 4,15 (2., s), 6,60 (2., d, J = 8,0 .z), 7,10 (2., d, J = 8,0 .z), 7,80-7,95 (3., m), 8,25-8,45 (1. m), 12,50 (1. s); m/z (M+.)+ 253 (100%).
165; 3-hydroksy
Wydajność 68%; t.t. 198-201°C; δ. 4,15 (2., s), 6,50-6,80 (3., m), 6,95-7,10 (1. m), 7,80-7,95 (3., m), 8,25-8,45 (1. m), 12,50 (1. s); m/z (M+.)+ 253 (100%).
(b)
166; R” = 4-N.C(=O)C.3
Wydajność 57%; t.t. 267-271°C; δ. 2,00 (3., s), 4,25 (2., s), 7,25 (2., d, J = 7,7 .z), 7,55 (2., d, J = 7,7 .z), 7,75-7,95 (3., m), 8,25-8,45 (1. m), 9,80 (1. s), 12,50 (1. brs); m/z (M+.)+ 294 (100%).
167; R” = 4-N.C(=O)Ph
Wydajność 87%; t.t. 293-296°C; δ. 4,25 (2., s), 7,20-8,00 (12., m), 8,25-8,45 (1. m), 10,15 (1. s), 12,50 (1. s); m/z (M+.)+ 356 (100%).
169; R” = 3-N.C(=O)-2-tienyl
PL 223 343 B1
Wydajność 72%; t.t. 232-235°C; δ.. 4,25 (2H, s), 7,00-7,45 (3H, m), 7.55-7,65 (2H, m), 7,75-7,95 (5H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 10,10 (1H, s), 12,50 (1H, brs); m/z (M+H)+ 362 (100%).
170; R” = 3-NHC(=O)-4-fluorofenyl
Wydajność 68%; t.t. 257-261°C; δ.. 4,25 (2H, s), 7,00-7,50 (4H, m), 7.55-8,25 (8H, m), 10,15 (1H, s), 12,50 (1H, brs); m/z (M+H)+ 374 (100%).
171; R” = 3-NHC(=O)Ph
Wydajność 78%; t.t. 261-264°C; δ.. 4,25 (2H, s), 7,05-7,95 (12H, m), 10,05 (1H, s), 12,50 (1H, s); m/z (M+H)+ 356 (100%).
172; R” = 3-NHC(=O)CH3
Wydajność 55%; t.t. 270-272°C; δ.. 2,00 (3H, s), 4,25 (2H, s), 7,00-7,50 (4H, m), 7,75 (3H, s),
8,25-8,45 (1H, m), 9,80 (1H, s), 12,50 (1H, br s); m/z (M+H)+ 294 (100%).
233; R” = 3-NHC(=O)CH(Et)Ph
Wydajność 82%; t.t. 150-154°C; δ.. 0,90 (3H, t), 1,50-2,25 (2H, m), 3,20-3,55 (1H, m), 4,25 (2H, s), 7,0-7,90 (12H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 9,95 (1H, br s) i 12,50 (1H, brs); m/z (M+H)+ 398 (czystość 88%).
(c) (i)
179; wydajność 45%; t.t. 161-164°C; δ.. 2,15 (3H, s), 4,25 (2H, s), 6,90-7,35 (4H, m), 7,75-7,95 (3H, s), 8,25-8,45 (1H, m), 12,50 (1H, br s); m/z (M+H)+ 295 (100%).
290
291
292
293
294
295
296
298
299
300 601 602
603
604
605
607
608
609
610 611 612
613
614
615
616
617
618
619
620 621 622 (c) (ii)
212; wydajność 55%; t.t. 184-187°C; δ.. 3,55 (2H, s), 7,10-7,50 (6H, m), 7,75-8,05 (3H, m), 8,10-8,45 (3H, m), 12,55 (1H, s).
(c) (iii)
213; wydajność 12%; t.t. 193-196°C; δ.. 2,20 (3H, s), 3,55 (2H, s), 7,10 (4H, dd, J = 8,2 Hz), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 12,55 (1H, s).
(c) (iv)
289; Re = n-CgH1g; m/z (M+H)+ 407 (czystość >95%).
Re = 1-fenylosulfonyloindol-3-il.
Re = 4-(W,W-dipropylosulfamoilo)fenyl; m/z (M+H)+ 520 (czystość >95%).
Re = 2-(4-metoksyfenoksy)-5-nitrofenyl; m/z (M+H)+ 524 (czystość >95%)
Re = 4-(4-chlorofenylosulfonylo)-3-metylo-2-tienyl; m/z (M+H)+ 551 (czystość >95%).
Re = 5-(2,3-dihydrobenzo[b]furan-5-ylo)-4-metylotiazol-5-il; m/z (M+H)+ 496 (czystość >95%).
Re = 2-(2-tienylo)tiazol-4-il; m/z (M+H)+ 446 (czystość >95%).
Re = 3-metylo-5-(5-metyloizoksazol-3-ilo)izoksazol-4-il; m/z (M+H)+ 443 (czystość >95%). Re = 5-(4-chlorofenylo)-2-(trifluorometylo)-3-furyl; m/z (M+H)+ 525 (czystość >95%).
Re = 2-(4-metylofenylotio)-3-pirydyl.
Re = chinoksalin-6-yl; m/z (M+H)+ 409 (czystość >85%).
Re = 2-chloro-3,4-dimetoksystyryl; m/z (M+H)+ 477 (czystość >90%).
Re = 5-fenylooksazol-4-yl; m/z (M+H)+ 424 (czystość >85%).
Re = 1-benzyloksykarbonylopiperyd-4-yl; m/z (M+H)+ 498 (czystość >95%).
Re = 1-(4-metoksyfenylo)-5-metylpirazol-4-il; m/z (M+H)+ 467 (czystość >95%).
Re = 4-n-heksylofenyl; m/z (M+H)+ 441 (czystość >95%).
Re = 4-n-propylofenyl; m/z (M+H)+ 399 (czystość >95%).
Re = 6-fluoro-1,3-benzodioksan-8-yl; m/z (M+H)+ 433 czystość >95%).
Re = 2,4,5-trifluoro-3-metoksyfenyl; m/z (M+H)+ 441 (czystość >95%).
Re = cykloheksyl; m/z (M+H)+ 363 (czystość >95%).
Re = 4-bromo-1-etylo-3-metylopirazol-5-il.
Re = 2-chloro-4-pirydyl; m/z (M+H)+ 392/394 (czystość >95%).
Re = cyklopropyl; m/z (M+H)+ 321 (czystość >95%).
Re = 5-metylo-2-(trifluorometylo)-3-furyl; m/z (M+H)+ 429 (czystość >95%).
Re = cyklobutyl; m/z (M+H)+ 335 (czystość >95%).
Re = 2-chloro-6-metylo-4-pirydyl.
Re = 1-(4-chlorofenoksy)-1-metyloetyl; m/z (M+H)+ 446/451 (czystość >95%).
Re = 2-tienyl; m/z (M+H)+ 363 (czystość >90%).
Re = 3,4-metylenodioksyfenyl; m/z (M+H)+ 401 (czystość >95%).
Re = n-heptyl; m/z (M+H)+ 379 (czystość >95%).
Re = 3-chloropropyl; m/z (M+H)+ 357/359 (czystość >95%).
Re = 5-metyloizoksazol-3-il; m/z (M+H)+ 362 (czystość >95%).
PL 223 343 B1
623
624
625
626
627
628
629
630
631
Re = 1-i-butylo-5-metylopirazol-3-il; m/z (M+H)+ 417 (czystość >90%).
Re = 3-fenylotiazol-4-il; m/z (M+H)+ 440 (czystość >95%).
Re = 3-i-butylo-1-(2,4-dichlorobenzylo)pirazol-5-il.
Re = 1-chloroetyl.
Re = 3,4-dihydro-2H-1,5-benzodioksepin-7-yl.
Re = 1-etylopentyl; m/z (M+H)+ 379 (czystość >90%).
Re = 1-benzyloksykarbonylo-2,3-dihydroindol-2-il; m/z (M+H)+ 532 (czystość >90%). Re = 2-chloro-1,1-dimetyloetyl; m/z (M+H)+ 371/373 (czystość >95%).
Re = 1-propenyl; m/z (M+H)+ 321 (czystość >95%).
(d) (i)
215; Ar = fenyl
Wydajność 31%; t.t. 254-257°C; δ.. 3,55 (2H, s), 6,80-7,50 (13H, m), 7,85 (1H, s), 9,55 (1H, s); m/z (M+H)+ 371 (100%).
216; Ar = 4-fluorofenyl
Wydajność 79%; t.t. 240-244°C; δ.. 3,55 (2H, s), 6,80-7,50 (12H, m), 8,50 (1H, s), 9,55 (1H, s); m/z (M+H)+ 389 (100%).
(d) (ii)
206; wydajność 12%; t.t. 125-126,5°C; δ.. 2,65 (4H, br s), 3,70 (4H, br s), 4,20 (2H, s), 4,30 (4H, s), 7,00-7,15 (2H, m), 7,65-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (2H, m), 9,60 (1H, s), 12,55 (1H, s).
(d) (iii)
640; Ra = cyklobutyl
Wydajność 77%; m/z (M+H)+ 334 (96% czystość).
641; Ra = 5-metyl-2-(trifluorometylo)-3-furyl Wydajność 50%; m/z (M+H)+ 428 (97% czystość).
642; Ra = 4-bromo-1-etylo-3-metylopirazol-5-il Wydajność 97%; m/z (M+H)+ 466/468 (100% czystość).
643; Ra = 2-tienyl
Wydajność 100%; m/z (M+H)+ 362 (93% czystość).
644; Ra = 5-metylizoksazol-3-yl
Wydajność 99%; m/z (M+H)+ 361 (100% czystość).
645; Ra = 3,4-metylenodioksyfenyl
Wydajność 100%; m/z (M+H)+ 400 (94% czystość)
646; Ra = 1-i-butylo-5-metylopirazol-3-il Wydajność 96%; m/z (M+H)+ 416 (97% czystość)
647; Ra = 1-etylopentyl
Wydajność 80%; m/z (M+H)+ 378 (100% czystość).
648; Ra = n-heptyl
Wydajność 76%; m/z (M+H)+ 378 (100% czystość).
649; Ra = 1-chloroetyl
Wydajność 65%; m/z (M+H)+ 342/344 (100% czystość).
650; Ra = 1-propenyl
Wydajność 91%; m/z (M+H)+ 320 (97% czystość).
651; Ra = 3,4-dihydro-2H-1,5-benzodioksepin-7-yl Wydajność 93%; m/z (M+H)+ 428 (97% czystość).
652; Ra = 2-chloro-6-metylo-4-pirydyl
Wydajność 77%; m/z (M+H)+ 405/407 (100% czystość).
653; Ra = 2-chloro-4-pirydyl
Wydajność 87%; m/z (M+H)+ 391/393 (100% czystość).
654; Ra = 1-(4-chlorofenoksy)-1-metyloetyl Wydajność 89%; m/z (M+H)+ 448/450 (100% czystość).
655; Ra = 4-(trifluorometoksy)fenyl
Wydajność 100%; m/z (M+H)+ 440 (100% czystość).
656; Ra = cykloheksyl
Wydajność 75%; m/z (M+H)+ 362 (97% czystość).
657; Ra = 6-fluoro-1,3-benzodioksan-8-yl Wydajność 87%; m/z (M+H)+ 432 (97% czystość).
PL 223 343 B1
658; RA = 4-propylofenyl
Wydajność 79%; m/z (M+H)+ 398 (100% czystość).
659; RA = 2,4,5-trifluoro-3-metoksyfenyl
Wydajność 83%; m/z (M+H)+ 440 (100% czystość).
667; RA = 2-chloro-3,4-dimetoksystyryl
Wydajność 76%; m/z (M+H)+ 476/478 (100% czystość).
668; RA = 4-heksylofenyl
Wydajność 63%; m/z (M+H)+ 440 (100%
Wydajność 41%; m/z (M+H)+ 463 (97% czystość).
670; RA = 2-(4-metylofenylotio)-3-pirydyl
Wydajność 100%; m/z (M+H)+ 479 (88% czystość).
671; RA = chinoksalin-6-yl
Wydajność 86%; m/z (M+H)+ 408 (100% czystość).
672; RA = 1-benzyloksykarbonylpiperyd-4-yl
Wydajność 84%; m/z (M+H)+ 497 (95% czystość).
673; RA = 1-(4-metoksyfenylo)-5-metylopirazol-4-il
Wydajność 76%; m/z (M+H)+ 466 (97% czystość).
674; RA = 5-(2-pirydylo)-2-tienyl
Wydajność 66%; m/z (M+H)+ 439 (100% czystość).
675; RA = 5-fenylooksazol-4-il
Wydajność 63%; m/z (M+H)+ 423 (100% czystość).
676; RA = 3-metylo-5-(5-metyloizoksazol-3-ilo)izoksazol-4-il
Wydajność 49%; m/z (M+H)+ 442 (100% czystość).
677; RA = 2 (2-tienylo)izotiazol-4-il
Wydajność 70%; m/z (M+H)+ 445 (100% czystość).
678; RA = 2-(2,3-dihydrobenzo[b]furan-5-ylo)-4-metylotiazol-5-il
Wydajność 96%; m/z (M+H)+ 495 (100% czystość).
679; RA = 5-(4-chlorofenylo)-2-(trifluorometylo)-3-furyl
Wydajność 95%; m/z (M+H)+ 524/526 (98% czystość).
680; RA = 3,5-bis-(trifluorometylo)fenyl
Wydajność 69%; m/z (M+H)+ 492 (100% czystość).
681; RA = 4-(4-chlorofenylosulfonylo)-3-metylo-2-tienyl
Wydajność 45%; m/z (M+H)+ 550/552 (100% czystość).
682; RA = 1-benzylo-3-t-butylopirazol-5-il
Wydajność 94%; m/z (M+H)+ 492 (98% czystość).
683; RA = 1-fenylosulfonyloindol-3-il
Wydajność 90%; m/z (M+H)+ 535 (100% czystość).
684; RA = n-nonyl
Wydajność 75%; m/z (M+H)+ 406 (94% czystość).
685; RA = 2-(4-metoksyfenoksy)-5-nitrofenyl
Wydajność 98%; m/z (M+H)+ 523 (100% czystość).
686; RA = propyl
Wydajność 56%; m/z (M+H)+ 322 (92% czystość).
687; RA = etyl
Wydajność 68%; m/z (M+H)+ 308 (97% czystość).
688; RA = 1-metyloetyl
Wydajność 100%; m/z (M+H)+ 322 (100% czystość).
(d) (iv)
691; R = 6-fluoro-1,3-benzodioksan-8-yl
Wydajność 100%; t.t. 250-254°C (kurczy się 142-146°C); m/z (M+H)+ 447 (100% czystość).
692; R = 3,4-dihydro-2H-1,5-benzodioksepin-7-yl
Wydajność 71%; t.t. 205-208°C; m/z (M+H)+ 443 (100% czystość).
693; R = 1-benzyloksykarbonylpiperyd-4-yl
Wydajność 78%; t.t. 216-219°C; m/z (M+H)+ 512 (100% czystość).
694; R = propyl
PL 223 343 B1
Wydajność 75%; t.t. 205-208°C; δH 0,80 (3H, t), 1,2-1,7 (2H, m), 3,0 (2H, q), 4,20 (2H, s), 6,0 (1H, br s), 6,8-7,3 (4H, m), 7,7-7,95 (3H, m), 8,3-8,45 (2H, m) i 12,55 (1H, s); m/z (M+H)+ 337 (100% czystość).
698; R = 2,3-dihydrobenzo[b]furan-5-yl
Wydajność 88%; t.t. 251-254°C; δH 3,1 (2H, t), 4,25 (2H, s), 4,5 (2H, t), 6,6 (1H, d), 6,8-6,4 (6H, m),
7.7- 7,9 (3H, m), 8,2-8,4 (2H, m), 9,0 (1H, s) i 12,55 (1H, s); m/z (M+H)+ 413 (94% czystość).
699; R = 3-metoksyfenyl
Wydajność 67%; t.t. 195-200°C; δH 3,7 (3H, s), 4,25 (2H, s), 6,4-6,6 (1H, m), 6,8-7,3 (7H, m),
9.7- 9,9 (3H, m), 8,2-8,4 (1H, m), 8,6-8,7 (2H, m) i 12,25 (1H, s); m/z (M+H)+ 401 (100% czystość).
700; R = 2-(trifluorometoksy)fenyl
Wydajność 84%; t.t. 229-231°C; δH 4,25 (2H, s), 6,9-7,3 (7H, m), 9,7-9,9 (3H, m), 8,2-8,4 (3H, m) 11,25 (1H, s) i 12,25 (1H, s); m/z (M+H)+ 455 (100% czystość).
701; R = 5-metylo-3-fenyloizoksazol-4-il
Wydajność 39%; t.t. 256-258°C; m/z (M+H)+ 452 (97% czystość).
704; R = 2-etoksyfenyl
Wydajność 77%; t.t. 174-178°C; m/z (M+H)+ 415 (100% czystość).
705; R = 4-butylofenyl
Wydajność 78%; t.t. 201-205°C; δH 0,80 (3H, t), 1,0-1,8 (4H, m), 2,5 (2H, m), 4,25 (2H, s), 6,97,4 (8H, m), 9,7-9,9 (3H, m), 8,2-8,6 (3H, m) i 12,25 (1H, s); m/z (M+H)+ 427 (100% czystość).
706; R = butyl
Wydajność 65%; t.t. 225-227°C; m/z (M+H)+ 351 (96% czystość).
(d) (v) (a)
697; R = metyl
Wydajność 78%; t.t. 192-194°C; m/z (M+H)+ 330 (100% czystość).
(d) (v) (b)
702; R = 4-acetamidofenyl
Wydajność 67%; t.t. 263-265°C; m/z (M+H)+ 449 (97% czystość).
703; R = 5-(2-pirydylo)-2-tienyl
Wydajność 80%; t.t. 258-261 °C; m/z (M+H)+ 475 (100% czystość).
(e)
227; wydajność 31%; t.t. 124-125,5°C; δH 4,25 (2H, s), 7,20-7,50 (4H, m), 7,60-8,45 (8H, m), 10,20 (1H, m), 12,55 (1H, m); m/z (M+H)+ 372 (20%).
(f)
239; wydajność 68%; t.t. 230-232°C; δH 3,65 (2H, s), 4,10 (3H, s), 6,50-7,00 (3H, m), 7,75-8,00 (3H, m), 8,25-8,45 (1H, m), 8,50-9,00 (1H, brs), 12,50 (1H, br s); m/z (M+H)+ 283 (100%).
(g)
247; wydajność 89%; t.t. 228-231°C; δH 4,25 (2H, s), 6,60-7,05 (3H, m), 7,80-8,00 (3H, m),
8,25-8,45 (1H, m), 9,80 (1H, s), 12,55 (1H, s); m/z (M+H)+ 271 (65%).
(h)
277; wydajność 36%; t.t. 157-162°C; δH 3,80 (3H, s), 4,40 (2H, s), 7,3-8,0 (7H, m), 8,2-8,4 (1H, m) i 12,60 (1H, s).
(i)
278; wydajność 6%; t.t. 131-139°C; δH 4,40 (2H, s), 7,3-7,9 (12H, m), 8,2-8,4 (1H, m), 10,20 (1H, s) i 12,60 (1H, s); m/z (M+H)+ 356 (79% czystość).
(j)
253; RN1RN2NH = morfolina
Wydajność 19% po 2 etapach; t.t. 118-120°C; δH 2,3-2,6 (4H, m), 2,7-2,9 (4H, m), 3,4-3,9 (10H, m) 4,35 (2H, s), 7,0-8,3 (11H, m) 9,70 (1H, s) i 12,30 (1H, s); m/z (M+H)+ 540 (95% czystość).
254; RN1RN2NH = pirolidyna
Wydajność 42% po 2 etapach; t.t. 110-113°C; δH 1,6-1,8 (4H, m), 2,3-2,6 (4H, m), 2,7-2,9 (4H, m), 3,6-3,9 (6H, m), 4,35 (2H, s), 7,2-8,3 (11H, m) 9,70 (1H, s) i 12,60 (1H,s).
(k)
265;
Wydajność 46%; t.t., rozkład >75°C; δH 1,9-2,2 (2H, m), 2,7-2,85 (4H, m), 3,5-3,9 (8H, m), 4,20 (2H, s), 7,0 (1H, s), 7,7-8,2 (6H, m), 8,80 (1H, s) i 12,50 (1H, s).
Testy biologiczne
PL 223 343 B1
W celu dokonania oceny działania inhibitującego związków, przeprowadzono poniższe oznaczenia dla określenia wartości IC50.
PARP pochodzący od ssaka, wyizolowany z ekstraktu jądrowego komórki Hela inkubowano z buforem Z (25 mM Hepes (Sigma); 12,5 mM MgCI2 (Sigma); 50 mM KCI (Sigma); 1 mM DTT (Sigma), 10% glicerolu (Sigma), 0,001% NP-40 (Sigma); pH 7,4) w 96 studzienkowych płytkach FlashPlates (nazwa handlowa) (NEN, Wielka Brytania) i dodawano rozmaite stężenia inhibitorów. Wszystkie związki rozcieńczano DMSO do finalnych stężeń w oznaczeniach pomiędzy 10 i 0,01 pM, przy finalnym stężeniu DMSO 1% w studzience. Całkowita objętość oznaczania w studzience wynosiła 40 pl.
Po 10 minutach inkubowania w 30°C, reakcje zainicjowano dodając 10 pl mieszaniny reakcyjnej zawierającej NAD (5 pM), H-NAD i 30-merowe dwuniciowe oligo-DNA. Zaznaczone reakcjopozytywne i negatywne studzienki prowadzono w zestawieniu ze studzienkami ze związkami (nieznane) w celu obliczenia % czynności enzymów. Płytki następnie wstrząsano przez 2 minuty i inkubowano w 30°C przez 45 minut.
Po inkubowaniu reakcje zakończono dodając do każdej studzienki po 50 fal 30% kwasu octowego. Płytki następnie wstrząsano przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej.
Płytki przeniesiono do licznika scyntylacyjnego TopCount NXT (nazwa handlowa) (Packard, Wielka Brytania) celem zliczenia impulsów. Zarejestrowanymi wartościami są zliczenia na minutę (cpm) w wyniku 30 sekundowego zliczania dla każdej studzienki.
Czynność enzymu w % dla każdego związku wyliczono następnie z poniższego równania:
z cpm nieznanych — średnie negatywne cpm \ % Inhibitowania = 100 — (100 x -— --— -) \ średnie pozytywne cpm - średnie negatywne cpm/
Niektóre wyniki są zestawione poniżej w tabeli 1 jako wartości IC50 (stężenie przy którym inhibowane jest 50% czynności), które określono dla szerokiego zakresu różnych stężeń, zwykle od 10 pM w dół do 0,01 pM. Takie wartości IC50 są użyte jako wartości porównawcze w celu wskazania zwiększonych mocy związków.
Dla porównania, wyznaczono IC50 związku 100, (1(2H)-ftalazynonu z wykorzystaniem powyższego testu uzyskując wartość 7,2 pM.
T a b e l a 1
Związek IC50 (pM)
1 2
126 1,8
129 1,6
132 0,7
141 1,4
151 1,8
186 1,1
191 1,3
211 0,4
248 1,0
139 1,7
163 1,8
192 1,4
138 1,2
142 0,7
193 1,0
194 1,4
164 1,8
PL 223 343 B1 cd. tabeli 1
1 2
165 0,3
276 2,5
277 0,6
159 3,5
160 1,3
166 4,1
167 1,6
227 0,4
169 0,6
170 0,4
171 0,6
172 0,09
215 4,0
216 0,3
206 1,2
179 0,04
212 0,9
213 4,4
239 0,6
180 1,3
222 2,2
247 0,5
241 0,9
198 3,8
204 0,7
202 0,07
131 4,4
177 0,8
178 0,2
249 0,7
145 0,8
90 0,9
91 3,3
92 1,3
93 2,1
Przebadano następujące związki i stwierdzono, że wykazują IC50 niższe od lub równe 1 μΜ:
233, 278,279, 294, 295,601,604, 624, 640-659, 667-678 i 680-706.
Przebadano następujące związki i stwierdzono, że wykazują IC50 niższe od lub równe 3 μΜ:
253, 254, 265 i 619.
PL 223 343 B1
Przebadano następujące związki i stwierdzono, że wykazują IC50 niższe od lub równe 5 pM: 266, 283, 284 i 285.
Czynnik zwiększenia dawki (DEF) stanowi proporcję zwiększenia inhibowania rozwoju komórki wywoływanego przez związek testowany w obecności bleomycyny w porównaniu z samą bleomycyną. Związki testowane użyto w ustalonych stężeniach 25 pM. Bleomycynę użyto w stężeniu 0,5 pg/ml. DEF obliczono z równania:
RoZWÓjTC Rozwójbleo _ X _
Rozwójkontrolny Rozwój(bleo+TC) w którym rozwójTc oznacza rozwój komórki w obecności związku testowanego;
rozwójkontrolny oznacza rozwój komórki dla komórek kontrolnych;
rozwójbleo oznacza rozwój komórki w obecności bleomycyny; oraz rozwój(bleo+TC) oznacza rozwój komórki w obecności bleomycyny i związku testowanego.
Rozwój komórki oceniano za pomocą oznaczenia z użyciem sulforodaminy B (SRB) (Skehan, P., i współpr., 1990, J. Natl. Cancer Inst., 82, 1107-1112). 2.000 komórek HeLa wysiewano w każdej ze studzienek płaskodennej 96-studzienkowej płytki mikrotitracyjnej w objętości 100 pl i inkubowano przez 6 godzin w 37°C. Komórki zastąpiono samym środowiskiem, lub środowiskiem zawierając ym związek testowy o finalnym stężeniu 25 pM. Komórki pozostawiono do rozwijania się przez kolejną 1 godzinę, a następnie dodano bleomycynę zarówno do nietraktowanych komórek jak i do komórek traktowanych związkiem testowanym. Komórki, które nie były traktowane ani bleomycyną ani związkiem testowanym, użyto jako kontrolne. Komórki traktowane samym związkiem testowanym użyto do oceny inhibowania rozwoju przez związek testowany.
Komórki pozostawiono na kolejne 16 godzin, a następnie zastąpiono środowiska i pozostawiono komórki do rozwoju na kolejne 72 godziny w 37°C. Środowiska usunięto, a komórki utrwalono 100 ochłodzonego w lodzie 10% (wag./obj.) kwasu trichlorooctowego. Płytki inkubowano w 4°C przez 20 minut, a następnie przemyto czterokrotnie wodą. Każdą studzienkę z komórkami wybarwiano 100 pJ 0,4% (wag./obj.) SRB w 1% kwasie octowym przez 20 minut, a następnie przemyto czterokrotnie 1% kwasem octowym. Płytki następnie suszono przez 2 godziny w temperaturze pokojowej. Barwnik z wybarwionych komórek solubilizowano dodając 100 pl 10 mM zasady Tris do każdej studzienki. Płytki ostrożnie wstrząsano i pozostawiono w temperaturze pokojowej na 30 minut, a następnie zmierzono gęstość optyczną przy 564 nm za pomocą czytnika płytek mikrotitracyjnych Microquant.
Niektóre z wyników przedstawiono w tabeli 2.
T a b e l a 2
Związek DEF
1 2
126 1,9
129 1,3
132 2,3
141 1,6
151 1,9
186 1,6
191 1,5
211 1,4
248 1,2
139 1,4
163 1,3
192 1,4
138 1,3
142 1,6
193 2,2
PL 223 343 B1 cd. tabeli 2
1 2
194 1,6
164 1,3
165 1,3
160 1,5
166 1,4
227 2,6
169 1,5
170 2,6
171 1,8
172 1,4
215 1,4
216 1,3
206 1,2
179 1,4
212 2,3
213 1,3
180 1,2
222 1,2
198 2,3
204 1,6
131 1,3
177 1,2
178 1,9
145 1,8
90 1,8
91 1,4
92 1,5
93 1,3
Poniższe związki poddane testowi wykazały DEF wyższe od 1: 233, 249, 254, 265, 278, 279, 283, 284, 640, 645, 648-654, 655-658, 667, 671,672, 678, 680, 683, 684 oraz 686-688.

Claims (8)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie związku o wzorze:
    do wytwarzania leku do inhibitowania aktywności PARP, przy czym
    A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu, opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
    PL 223 343 B1
    Rc oznacza -CH2-RL, gdzie RL oznacza fenyl, opcjonalnie podstawiony co najmniej jedną grupą podstawnika wybraną spośród C1-7 alkil, halo, OH, eter, NO2, acyl, CO2H, estro, amido, amino, sulfonamido, acyloamido, ureido i acyloksy, a
    RN oznacza wodór, przy czym
    1 2 1 2 amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7 alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa jest piperidinyl, morpholinyl, thiomorpholinyl, lub piperazinyl;
    3 12 3 ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub C1-7 alkil; sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano po45 wyżej, a R i R są niezależnie wybrane spośród C1-7 alkil i fenyl;
    acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
    ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
    1 2 1 2 amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej.
  2. 2. Zastosowanie związku o wzorze:
    do wytwarzania leku stosowanego jako środek wspomagający w terapii rakowej, przy czym
    A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
    Rc oznacza -CH2-RL, gdzie RL oznacza fenyl, opcjonalnie podstawiony co najmniej jedną grupą podstawnika wybraną spośród C1-7 alkil, halo, OH, eter, NO2, acyl, CO2H, estro, amido, amino, sulfonamido, acyloamido, ureido i acyloksy, a
    RN oznacza wodór, przy czym
    1 2 1 2 amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7 alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa jest piperidinyl, morpholinyl, thiomorpholinyl, lub piperazinyl;
    3 12 3 ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub C1-7 alkil; sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano po45 wyżej, a R i R są niezależnie wybrane spośród C1-7 alkil i fenyl;
    acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
    ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
    1 2 1 2 amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym
    PL 223 343 B1 grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej.
  3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że skondensowany pierścień benzenu jest niepodstawiony.
  4. 4. Zastosowanie według dowolnego z zastrzeżeń 1-3, znamienne tym, że RL jest podstawiony przez co najmniej jeden podstawnik wybrany z grupy obejmującej: acyloamido, ureido, sulfonamido i acyloksy.
  5. 5. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera związek o wzorze:
    przy czym:
    A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu, opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
    Rc oznacza -CH2-RL,
    Rl oznacza fenyl, opcjonalnie podstawiony co najmniej jedną grupą podstawnika wybraną spośród C1-7 alkil, halo, OH, eter, NO2, C(=O)OH, estro, amido, amino, sulfonamido, acyloamido, ureido i acyloksy, a
    RN oznacza wodór, oraz akceptowalny farmaceutycznie nośnik lub rozcieńczalnik, przy czym
    1 2 1 2 amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa jest piperidinyl, morpholinyl, thiomorpholinyl, lub piperazinyl;
    3 12 3 ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub alkil; sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano powyżej, a R i R są niezależnie wybrane spośród C1-7 alkil i fenyl;
    acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
    ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej;
    1 2 1 2 amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej.
  6. 6. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 5, znamienna tym, że skondensowany pierścień benzenu jest niepodstawiony.
  7. 7. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 5 albo 6, znamienna tym, że RL jest podstawiony przez co najmniej jeden podstawnik wybrany z grupy obejmującej: acyloamido, ureido, sulfonamido i acyloksy.
    PL 223 343 B1
  8. 8. Związek o wzorze:
    przy czym
    A i B łącznie oznaczają skondensowany pierścień benzenu, opcjonalnie podstawiony jedną grupą metoksy;
    Rc oznacza -CH2-Rl,
    Rl oznacza fenyl podstawiony podstawnikiem wybranym spośród amido, ureido, sulfonamido i acyloksy, i gdzie fenyl jest opcjonalnie dalej podstawiony przez halo, a
    Rn oznacza wodór, przy czym
    12 12 amido oznacza grupę o wzorze -C(=O)NR R , przy czym R i R oznaczają niezależnie H, C1-7 alkil lub fenyl, lub razem z atomem azotu, do którego są przyłączone, tworzą heterocykliczną strukturę taką, że grupa jest piperidinyl, morpholinyl, thiomorpholinyl, lub piperazinyl;
    3 12 3 ureido oznacza grupę o wzorze -NR C(=O)NR R , przy czym R oznacza H lub C1-7 alkil; sulfonamido oznacza grupę o wzorze -NR3S(=O)R4R5, przy czym R3 jest jak zdefiniowano po45 wyżej, a R i R są niezależnie wybrane spośród C1-7 alkil i fenyl;
    acyloksy oznacza grupę o wzorze -OC(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; ester oznacza grupę o wzorze -C(=O)OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; amino oznacza grupę o wzorze -NR R , przy czym R i R są jak zdefiniowano powyżej; acylamido oznacza grupę -NR3C(=O)R4, przy czym R3 i R4 są jak zdefiniowano powyżej; eter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, acyl oznacza grupę o wzorze -C(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej, przy czym grupy C1-7 alkil, fenyl lub grupy heterocykliczne mogą być same podstawione przez C1-7 alkil, fenyl, halo, OH, eter, NO2, CN, acyl, CO2H, ester, amido, amino, sulfonamido, acylamido, ureido, acyloksy, SH, tioeter, sulfoksyd i sulfon, przy czym tioeter oznacza grupę o wzorze -OR4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; sulfoksyd oznacza grupę o wzorze -S(=O)R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej; i sulfon oznacza grupę o wzorze -S(=O)2R4, przy czym R4 jest jak zdefiniowano powyżej.
PL360909A 2000-10-30 2001-10-25 Zastosowanie związku, kompozycja farmaceutyczna zawierająca związek oraz pochodne ftalazynonowe PL223343B1 (pl)

Applications Claiming Priority (3)

Application Number Priority Date Filing Date Title
GBGB0026505.8A GB0026505D0 (en) 2000-10-30 2000-10-30 Phthalazinone derivatives
US27506601P 2001-03-12 2001-03-12
PCT/GB2001/004729 WO2002036576A1 (en) 2000-10-30 2001-10-25 Phthalazinone derivatives

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL360909A1 PL360909A1 (pl) 2004-09-20
PL223343B1 true PL223343B1 (pl) 2016-10-31

Family

ID=26245211

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL360909A PL223343B1 (pl) 2000-10-30 2001-10-25 Zastosowanie związku, kompozycja farmaceutyczna zawierająca związek oraz pochodne ftalazynonowe

Country Status (18)

Country Link
EP (1) EP1330442B1 (pl)
JP (1) JP2009149643A (pl)
KR (1) KR100804564B1 (pl)
CN (1) CN100400518C (pl)
AU (2) AU9578901A (pl)
BR (1) BR0115062A (pl)
CA (1) CA2423279C (pl)
CY (1) CY1111380T1 (pl)
EA (1) EA006300B1 (pl)
GB (1) GB2384776C (pl)
HK (1) HK1056880A1 (pl)
HU (1) HU228960B1 (pl)
IL (2) IL155645A0 (pl)
MX (1) MXPA03003218A (pl)
NO (1) NO325637B1 (pl)
NZ (1) NZ525138A (pl)
PL (1) PL223343B1 (pl)
WO (1) WO2002036576A1 (pl)

Families Citing this family (64)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US7151102B2 (en) 2000-10-30 2006-12-19 Kudos Pharmaceuticals Limited Phthalazinone derivatives
ES2357057T3 (es) 2002-04-30 2011-04-15 Kudos Pharmaceuticals Limited Derivados de ftalazinona.
GB0305681D0 (en) 2003-03-12 2003-04-16 Kudos Pharm Ltd Phthalazinone derivatives
US7449464B2 (en) 2003-03-12 2008-11-11 Kudos Pharmaceuticals Limited Phthalazinone derivatives
GB2415430B (en) * 2003-03-12 2006-07-12 Kudos Pharm Ltd Phthalazinone derivatives
TW200505441A (en) * 2003-03-24 2005-02-16 Hoffmann La Roche Non-nucleoside reverse transcriptase inhibitorsⅠ
PL1618092T3 (pl) 2003-05-01 2011-02-28 Bristol Myers Squibb Co Związki amidopirazolowe z podstawnikami arylowymi jako inhibitory kinazy
GB0317466D0 (en) 2003-07-25 2003-08-27 Univ Sheffield Use
SG150548A1 (en) * 2003-12-01 2009-03-30 Kudos Pharm Ltd Dna damage repair inhibitors for treatment of cancer
CN1905864B (zh) * 2003-12-01 2011-04-06 库多斯药物有限公司 用于治疗癌症的dna损伤修复抑制剂
EP1771175B1 (en) * 2004-06-30 2015-12-23 Janssen Pharmaceutica NV Phthalazine derivatives as parp inhibitors
GB0419072D0 (en) 2004-08-26 2004-09-29 Kudos Pharm Ltd Phthalazinone derivatives
JP2008510783A (ja) * 2004-08-26 2008-04-10 クドス ファーマシューティカルズ リミテッド ４−ヘテロアリールメチル置換フタラジノン誘導体
GB0428111D0 (en) * 2004-12-22 2005-01-26 Kudos Pharm Ltd Pthalazinone derivatives
GB0521373D0 (en) * 2005-10-20 2005-11-30 Kudos Pharm Ltd Pthalazinone derivatives
GB0610680D0 (en) 2006-05-31 2006-07-12 Istituto Di Ricerche D Biolog Therapeutic compounds
EP2032140A1 (en) 2006-05-31 2009-03-11 Istituto di Richerche di Biologia Molecolare P. Angeletti S.p.A. Pyrrolo[1,2-a]pyrazin-1(2h)-one and pyrrolo[1,2-d][1,2,4]triazin-1(2h)-one derivatives as inhibitors of poly(adp-ribose)polymerase(parp)
UY30639A1 (es) 2006-10-17 2008-05-31 Kudos Pharm Ltd Derivados sustituidos de 2h-ftalazin-1-ona, sus formas cristalinas, proceso de preparacion y aplicaciones
US20080280910A1 (en) * 2007-03-22 2008-11-13 Keith Allan Menear Phthalazinone derivatives
GB0716532D0 (en) 2007-08-24 2007-10-03 Angeletti P Ist Richerche Bio Therapeutic compounds
KR20100059950A (ko) 2007-09-14 2010-06-04 아스트라제네카 아베 프탈라지논 유도체
MX2010004028A (es) * 2007-10-17 2010-04-30 Kudos Pharm Ltd 4-[3-(4-ciclopropancarbonil-piperacin-1-carbonil)-4-fluoro-bencil ]-2h-ftalacin-1-ona.
RU2490265C2 (ru) 2007-11-15 2013-08-20 Институто Ди Ричерке Ди Биолоджиа Молеколаре П. Анджелетти С.П.А. Пиридазиноновые производные в качестве ингибиторов parp
UY31603A1 (es) 2008-01-23 2009-08-31 Derivados de ftalazinona
CN102238945B (zh) 2008-10-07 2014-10-29 阿斯利康(英国)有限公司 药物制剂514
KR101033492B1 (ko) * 2009-01-22 2011-05-12 김기산 현수막 게시대
WO2011058367A2 (en) 2009-11-13 2011-05-19 Astrazeneca Ab Diagnostic test for predicting responsiveness to treatment with poly(adp-ribose) polymerase (parp) inhibitor
US8871765B2 (en) 2010-07-27 2014-10-28 Cadila Healthcare Limited Substituted 4-(4-fluoro-3-(piperazine-1-carbonyl)benzyl)phthalazin-1(2H)-one derivatives as poly (ADP-ribose) polymerase-1 inhibitors
CN102372716A (zh) 2010-08-09 2012-03-14 江苏恒瑞医药股份有限公司 酞嗪酮类衍生物、其制备方法及其在医药上的应用
CN102485721B (zh) * 2010-12-03 2015-12-09 曹亚 取代的2,3-二氮杂萘酮化合物及其用途
US20140221314A1 (en) 2011-05-31 2014-08-07 Newgen Therapeutics, Inc. Tricyclic inhibitors of poly(adp-ribose)polymerase
CN102344425B (zh) * 2011-07-26 2014-04-09 兰州大学 一种合成含三氟甲基呋喃化合物的方法
CN103130723B (zh) 2011-11-30 2015-01-14 成都地奥制药集团有限公司 一种多聚(adp-核糖)聚合酶抑制剂
CN102633732B (zh) * 2012-03-08 2014-07-30 江苏先声药物研究有限公司 一类酞嗪酮衍生物及其应用
WO2013148365A1 (en) * 2012-03-28 2013-10-03 Neuropore Therapies, Inc. Phenyl-urea and phenyl-carbamate derivatives as inhibitors of protein aggregation
DK2938598T3 (en) 2012-12-31 2017-02-13 Cadila Healthcare Ltd Substituted phthalazine-1 (2H) -one derivatives as selective inhibitors of poly (adp-ribose) polymerase-1
EP3252049A1 (en) 2013-01-18 2017-12-06 Bristol-Myers Squibb Company Phthalazinones and isoquinolinones as rock inhibitors
JP6545148B2 (ja) 2013-03-13 2019-07-17 フラットリー ディスカバリー ラブ，エルエルシー ピリダジノン化合物及び嚢胞性線維症の治療のための方法
PL3013804T3 (pl) * 2013-06-24 2017-08-31 Merck Patent Gmbh Pochodne ftalazynowe
KR101670126B1 (ko) 2013-09-13 2016-10-27 일동제약(주) 신규 프탈라지논 유도체 및 그 제조방법
GB201317609D0 (en) 2013-10-04 2013-11-20 Cancer Rec Tech Ltd Inhibitor compounds
US9902702B2 (en) 2014-07-15 2018-02-27 Bristol-Myers Squibb Company Spirocycloheptanes as inhibitors of rock
US10202361B2 (en) 2014-08-29 2019-02-12 Fmc Corporation Pyridazinones as herbicides
GB201505658D0 (en) 2015-04-01 2015-05-13 Cancer Rec Tech Ltd Inhibitor compounds
CN106146492A (zh) * 2015-04-17 2016-11-23 上海汇伦生命科技有限公司 杂环并咪唑类化合物、其药物组合物及其制备方法和用途
EP3298005B1 (en) 2015-05-21 2024-01-24 The Regents of The University of California Anti-cancer compounds
WO2017013593A1 (en) 2015-07-22 2017-01-26 Lupin Limited Isoquinolinone derivatives as parp inhibitors
KR101896567B1 (ko) 2015-07-23 2018-09-07 인스티튜트 큐리 암 치료를 위한 디베이트 분자와 parp 억제제의 병용 용도
EA033613B1 (ru) 2015-08-17 2019-11-08 Lupin Ltd Гетероарильные производные в качестве ингибиторов parp
GB201519573D0 (en) 2015-11-05 2015-12-23 King S College London Combination
IL263917B (en) 2016-06-24 2022-07-01 Univ California Pthalazine derivatives as parp1, parp2 and/or tubulin suppressors for use in cancer therapy
GB201617103D0 (en) 2016-10-07 2016-11-23 Cancer Research Technology Limited Compound
CN107955001A (zh) 2016-10-14 2018-04-24 上海汇伦生命科技有限公司 抗肿瘤杂环并咪唑类化合物的药用盐
WO2018162439A1 (en) 2017-03-08 2018-09-13 Onxeo New predictive biomarker for the sensitivity to a treatment of cancer with a dbait molecule
CN108358850B (zh) * 2018-02-11 2021-01-26 中国药科大学 PARP-1和Tankyrase1/2多靶点抑制剂、其制法及用途
EP3765613A1 (en) 2018-03-13 2021-01-20 Onxeo A dbait molecule against acquired resistance in the treatment of cancer
GB201913030D0 (en) 2019-09-10 2019-10-23 Francis Crick Institute Ltd Treatment of hr deficient cancer
WO2021148581A1 (en) 2020-01-22 2021-07-29 Onxeo Novel dbait molecule and its use
CA3176219A1 (en) 2020-04-21 2021-10-28 Kunhee LEE Crystalline forms of phthalazinone compound
IL297537A (en) 2020-04-28 2022-12-01 Rhizen Pharmaceuticals Ag New compounds useful as poly (adp-ribose) polymerase (parp) inhibitors
WO2021224381A1 (en) 2020-05-07 2021-11-11 Astrazeneca Ab Combination therapy for treating cancer
WO2022090938A1 (en) 2020-10-31 2022-05-05 Rhizen Pharmaceuticals Ag Phthalazinone derivatives useful as parp inhibitors
CN116635371A (zh) * 2021-02-09 2023-08-22 苏州阿尔脉生物科技有限公司 一种作为sos1抑制剂的多环哒嗪酮类衍生物、其制备方法及用途
AU2022255809A1 (en) 2021-04-08 2023-10-26 Incozen Therapeutics Pvt. Ltd. Inhibitors of poly(adp-ribose) polymerase

Family Cites Families (8)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US3274185A (en) * 1963-10-08 1966-09-20 S E Massengill Company Phthalazine derivatives
GB8610018D0 (en) * 1986-04-24 1986-05-29 Fujisawa Pharmaceutical Co Phthalazine derivatives
EP0355750B1 (en) * 1988-08-19 1995-01-25 Warner-Lambert Company Substituted dihydroisoquinolinones and related compounds as potentiators of the lethal effects of radiation and certain chemotherapeutic agents; selected compounds, analogs and process
DE19630250C1 (de) * 1996-07-26 1997-08-28 Krupp Vdm Gmbh Vollmetallischer Oxidationskatalysator
CO4950519A1 (es) * 1997-02-13 2000-09-01 Novartis Ag Ftalazinas, preparaciones farmaceuticas que las comprenden y proceso para su preparacion
US5888529A (en) * 1997-03-28 1999-03-30 The Regents Of The University Of California Ileus treatment method
AU3076700A (en) * 1999-01-26 2000-08-18 Ono Pharmaceutical Co. Ltd. 2h-phthalazin-1-one derivatives and drugs comprising these derivatives as the active ingredient
GB0026505D0 (en) * 2000-10-30 2000-12-13 Kudos Pharm Ltd Phthalazinone derivatives

Also Published As

Publication number Publication date
PL360909A1 (pl) 2004-09-20
NZ525138A (en) 2004-03-26
AU9578901A (en) 2002-05-15
NO20031498L (no) 2003-04-02
BR0115062A (pt) 2004-02-17
EA006300B1 (ru) 2005-10-27
IL155645A (en) 2008-04-13
KR20030059811A (ko) 2003-07-10
GB2384776C (en) 2006-02-03
CA2423279A1 (en) 2002-05-10
EP1330442B1 (en) 2011-01-19
JP2009149643A (ja) 2009-07-09
GB2384776B (en) 2004-03-03
GB2384776A (en) 2003-08-06
AU2001295789B2 (en) 2006-05-11
IL155645A0 (en) 2003-11-23
GB0309190D0 (en) 2003-05-28
CY1111380T1 (el) 2015-08-05
HUP0301269A3 (en) 2004-03-29
KR100804564B1 (ko) 2008-02-20
HUP0301269A2 (hu) 2003-12-29
AU2001295789C1 (en) 2002-05-15
NO325637B1 (no) 2008-06-30
EP1330442A1 (en) 2003-07-30
CN1473154A (zh) 2004-02-04
WO2002036576A1 (en) 2002-05-10
MXPA03003218A (es) 2004-12-03
CN100400518C (zh) 2008-07-09
NO20031498D0 (no) 2003-04-02
CA2423279C (en) 2011-07-05
HK1056880A1 (en) 2004-03-05
HU228960B1 (hu) 2013-07-29
EA200300531A1 (ru) 2003-10-30

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL223343B1 (pl) Zastosowanie związku, kompozycja farmaceutyczna zawierająca związek oraz pochodne ftalazynonowe
US7750006B2 (en) Phthalazinone derivatives
US6664269B2 (en) Isoquinolinone derivatives
AU2004220321B2 (en) Phthalazinone derivatives
AU2001295789A1 (en) Phthalazinone derivatives
JP4500161B2 (ja) フタラジノン誘導体
US7981889B2 (en) Phthalazinone derivatives
JP2008510783A (ja) ４−ヘテロアリールメチル置換フタラジノン誘導体
EP1828118A1 (en) Parp inhibitors
KR20100059950A (ko) 프탈라지논 유도체
JP4903355B2 (ja) フタラジノン誘導体