PL219098B1 - Kompozycja farmaceutyczna do leczenia chorób przyzębia - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna do leczenia chorób przyzębia, zarówno w stomatologicznym lecznictwie otwartym i w leczeniu szpitalnym, jak też w chirurgii stomatologicznej.

Ze względu na powszechność występowania stanów zapalnych przyzębia choroby te uznawane są za społeczne. Brak zębów, chore dziąsła i zęby doprowadzają często do rozwoju chorób serca, stawów i przewodu pokarmowego.

Problemy chorób przyzębia dotyczą nie tylko osób starszych, ale też 20, 30-letnich, a niektóre ich formy obserwowane są także u dzieci i stają się przyczyną najczęstszej utraty zębów. Badania statystyczne wykazały, że zmiany zapalne dziąseł stanowią najpoważniejsze przyczyny utraty zębów, a dotkniętych tą chorobą jest około 60% populacji Unii Europejskiej. Są one najczęściej spowodowane niewłaściwą higieną jamy ustnej i prowadzą do powstania kamienia nazębnego, czego następstwem może być zapalenie dziąseł. Opisuje się też, że rozwojowi chorób przyzębia sprzyjają niektóre czynniki genetyczne, palenie papierosów, ubytki próchnicowe, wady zgryzu, źle założone wypełnienia, zaburzenia hormonalne, działanie niektórych leków lub zatrucia metalami ciężkimi.

Anatomicznie zęby podtrzymywane są przez dziąsło, ozębną, czyli tkankę łączną między zębem a kością i przez kości żuchwy. Aparat podtrzymujący, zwany przyzębiem, jest podatny na zapalenia, przede wszystkim właśnie z powodu zachowania niewłaściwej higieny jamy ustnej.

Stwierdzono, że choroby przyzębia, w tym zapalenie dziąseł, doprowadzają do zaniku tkanek wokół zęba. W większości przypadków ulegają one zanikowi i obnażone zostają szyjki zębowe. Choroba przebiega powoli, a objawami mogą być krwawienia podczas szczotkowania zębów czy nitkowania, zaczerwienienie dziąseł, cofanie się dziąseł lub kamień nazębny. Gdy problemy te nie zostaną zauważone odpowiednio wcześnie, dochodzi do zaniku zmian kostnych przyzębia, co objawia się jego zwiększoną ruchomością.

Przyczyną zmian w dziąsłach i kości otaczającej ząb jest stan zapalny. Dochodzi wówczas w kieszonkach dziąsłowych do gromadzenia się bakterii, które wywołują stany zapalne, a następnie zęby zaczynają się ruszać i wypadają. Reakcja zapalna wywołana jest przez bakterie zasiedlające powierzchnię korzenia zęba, które rozwijają się powoli pod dziąsłem i zapalenie rozwija się coraz głębiej. Przestrzeń między dziąsłem a korzeniem pogłębia się stopniowo i oczyszczenie korzenia przez szczotkowanie staje się wówczas niemożliwe. Złogi bakterii - płytka bakteryjna z czasem przekształcają się w trudny do usunięcia kamień poddziąsłowy. Najlepszym sposobem leczenia jest usunięcie bakterii zasiedlających korzeń. Często chirurgicznie odsłania się dziąsła, aby dotrzeć do głębszych części korzenia. Leczenie jest jednak trudne i nie zawsze skuteczne (Spratt D. A., Greenman J., Schaffer A. G. (1995): Capnocytophaga gingivalis aminopeptidase: a potential virulence factor. Mikrobiol. 141, 3087-3093).

Zmiany w tkance przyzębia zależą nie tylko od działania samych mikroorganizmów, ale też aktywności biologicznej produktów wydzielanych przez nie lub ze zdegradowanej tkanki ozębnej. Potwierdzono, że zwiększone ilości patogennych mikroorganizmów rozwijają się miejscowo, a zasięg ich działania zależy od lokalnych mechanizmów obronnych i nie dotyczy całego przyzębia pacjenta (Grenco R. J. (1992): Host responses in periodontal diseases: Current Concept. J. Periodont. 63, 338-355).

W pierwszej kolejności na płytce nazębnej pojawia się błona, której głównymi składnikami są glikoproteiny będące czynnikami obronnymi w ślinie. Dopiero w dalszej kolejności absorbują się na niej bakterie oraz inne mikroorganizmy, które doprowadzają do rozwoju różnych zarówno dziąsła, jak i ozębnej (Kornman K. S., Loe H. (1993): The role of local factors in the etiology of periodontal diseases. Periodontology 2000 2, 83-97).

W tkankach przyzębia w wyniku infekcji bakterii osadzonych na płytce zębowej pojawia się płyn w powiększonej kieszonce dziąsłowej, w którym obok mikroorganizmów i enzymów pojawiają się białkowe czynniki wzrostu. Wspomagają one rozwój bakterii oraz ułatwiają ich osadzanie na płytce nazębnej. Zwiększona ilość i różnorodność patogennych mikroorganizmów oraz czynników wspomagających ich rozwój ogranicza mechanizmy obronne w tkankach gospodarza oraz skuteczność leczenia antybiotykami (Genco R., Loe H. (1993): The role of systemmic factors in the etiology of periodontal diseases. Periodontology 2000 2, 98-116).

Badając mikroflorę wywołującą chorobę przyzębia potwierdzono, że w szczelinie dziąsłowej oraz tkankach przyzębia jako pierwsze rozwijają się względne beztlenowce, które stwarzają optymalne warunki do rozwoju bakterii beztlenowych będących główną przyczyną zmian powstania stanu zapalPL 219 098 B1 nego dziąseł. Bakteriami, których obecność najczęściej wywołuje młodzieńcze stany zapalenie przyzębia oraz dziąseł są bakterie Actinomycetes, natomiast u dorosłych rolę tą przypisuje się głównie bakteriom Porphyr onomas gingivalis, intermedia oraz Eubacterium (Polanowska J. Polanowski A. (1997). Udział proteinaz Porphyromonas gingivalis w patogenezie przyzębia. Post. Hig. Med. Dośw. 51, 149-169).

W kieszonkach dziąsłowych, których głębokość przekracza 2,0 mm pojawiają się tak zaawansowane zmiany w przyzębiu, że podstawowe zabiegi higieniczne stają się niewystarczające do usunięcia nagromadzonych w miejscach infekcji bakterii. Procesy te wykazują korelację pomiędzy zmianami towarzyszącymi zapaleniu dziąseł (gingivitis) i przyzębia (pariodontitis).

Przypuszcza się, że gingivitis jest bezpośrednią przyczyną powstania stanu zapalnego, natomiast pariodontitis odpowiedzią układu obronnego gospodarza na stan zapalny wywołany bakteriami na płytce nazębnej (O'Leary T. J., Barrington E. P., Gottsegen R. (1988): Periodontal therapy: a summary status report 1987-1988. J. Periodontol. 59, 306-310). U osób z zaawansowanym stanem zapalnym pod wpływem infekcji bakteryjnej w płynie kieszonki dziąsłowej pojawiają się przeciwciała wytwarzane w komórkach gruczołowych ślinianek kontrolujących rozwój mikroorganizmów (Henskens Y. M., van der Weijden F. A., van den Keijbus P. A., Veerman E. C., Timmerman M. F., van der Velden U., Amerongen A. V. (1996): Effect of periodontal treatment on the protein composition of whole and parotid saliva. J. Periodont. 67, 205-212). Stwierdzono, że stany zapalne w tkankach przyzębia powodują tylko zmiany lokalne, natomiast nie obserwuje się podobnych zmian w tkankach zdrowych (Page R. C. (1986): Gingivitis, J. Clin. Periodontol. 13, 345-355).

Stwierdzono, że podobne enzymy proteolityczne biorą udział w rozwoju chorób przyzębia oraz zmianach nowotworowych. Związane są one ze sobą zbliżonymi procesami autoaktywacji.

Stwierdzono, że w płynie kieszonki dziąsłowej ze zmianami zapalnymi tkanek przyzębia pojawiają się zwiększone ilości aktywnej katepsyny D, elastaz, kolagenaz oraz cysternowych endopeptydaz, w tym też katepsyn B i L (Turk D., Guncar G., Podobnik M., Turk B. (1998): Reved definition of substrate binding sites of papain-like cysteine proteases. Biol. Chem. 379, 137-147).

Potwierdzono, że ważną funkcję w ograniczeniu rozwoju chorób przyzębia pełnią inhibitory peptydaz wytwarzanych w gruczołach ślinianek, które hamują aktywność enzymów katalizujących degradację tkanek prawidłowych (Kennett C. N., Cox S. W., Eley B. M. (1997): Investigation into the cellular contribution to host tissue proteinases cervicular fluid. J. Clin. Periodont. 24, 424-431).

Zmiany w tkankach przyzębia związane z ich degradacją pojawiają się lokalnie tylko w miejscach rozwoju stanu zapalnego, natomiast nie obserwuje się aktywności tych enzymów w tkankach zdrowych (Page R. C. (1986): Gingivitis J. Clin. Periodontol. 13, 345-355). Zmiany te kontrolowane są in vivo przez inhibitory aktywatora plazminogenu, etaloproteinaz oraz cysternowych peptydaz.

Istnieje przypuszczenie, że naruszenie równowagi pomiędzy aktywnością tych enzymów oraz ich inhibitorów jest bezpośrednią przyczyną zmian patologicznych, a kluczową rolę w tych procesach odgrywają cysteinowe peptydazy (Bobek L. A., Levine M. J. (1992): Cystatins - inhibitors of cysteine proteinases. Crit. Rev. Oral Biol. Med. 1992, 3, 307-332).

Z płynu kieszonki dziąsłowej w stanie zapalnym wyizolowano trzy geny kodujące powstanie specyficznych cysternowych peptydaz. Enzymy te określono nazwą gingipainy (gingipaina -R1, -R2 oraz -K). Wykazano też ich bezpośredni związek z degradacją tkanek przyzębia (Madden T. E., Clark V. I., Kuramitsu H. K. (1995): Revised sequence of the Porphyronomas gingivalis cysteine proteinase/hemaglutynin gene homology with streptococal pyrogenic exotoxin B/streptococal proteinase. Infect. Immun. 63, 238-247).

Stwierdzono też, że cysteinowe peptydazy katalizują zmiany w budowie specyficznych inhibitorów, w tym kininogenu i cystatyny (C. Skaleric U, Babnik J., Curin V., Lah T., Turk V. (1989): Immunochemical quantitation of cysteine proteinase inhibitor cystatin C in inflamed human gingiva. Arch. Oral. Biol. 34, 301-305).

Cystatyna S obecna w ślinie hamuje rozwój P. gingivalis oraz aktywność cysternowych endopeptydaz wydzielanych przez obecne w przyzębiu bakterie oraz przez inhibitory z białka jaj, które hamują in vitro rozwój P. gingivalis w płynie kieszonki dziąsłowej (Blankenvoorde M. F. J., Henskens Wim van't Hot Y. M. C, Amerongen A. V. N. (1996): Inhibition of the growth and cysteine proteinase activity of porphyromonas gingivalis by human salivary cystatin S and chicken cystatin. Biol. Chem. 377, 847-850).

Ze śliny ludzkiej wyizolowano dotychczas trzy cystatyny wytwarzane w gruczołach ślinianek, które określone zostały symbolami S, SN i SA. Inhibitory te wykazują prawie 90% wzajemnej homolo4

PL 219 098 B1 gii w sekwencji aminokwasów oraz 60% podobieństwo w stosunku do cystatyny C, najczęściej spotykanego w organizmie człowieka inhibitora cysternowych peptydaz. Ich udział stwierdzono w płynie kieszonki dziąsłowej. Pełnią one funkcje ochronne przed degradacją enzymatyczną tkanek prawidłowych przez cysteinowe peptydazy (Saitoh E., Isemura S., Sanada K. (1988): Cystatin superfamily. Evidence that family II cystatin genes are evolutionary related to family III cystatin genes. Biol. Chem. Hoppe-Seyler 369, 191-197).

Przypuszcza się, że inhibitory tych enzymów mogą pełnić funkcje ochronne i znaleźć zastosowanie jako potencjalne leki przeciw stanom zapalnym dziąseł (Hugli T. E. Protease inhibitortors: novel therapeutic application and development. TIBTECH 1996, 14, 409-412).

Interesujący jest sposób oceny poziomu patogennych bakterii w płynie kieszonki dziąsłowej pacjentów przy użyciu testu „BANA”, np. z firmy OraTec. W testach tych używa się specyficznego substratu do oceny ilości patogennych bakterii oraz towarzyszących im aktywnych cysternowych peptydaz przy użyciu benzoilo-arginylo-beta-naftyloamidu - BANA. Potwierdza to sugestię, że enzymy te odgrywają kluczową rolę w stanach zapalnych przyzębia. Obecność ich związana z bakteriami można obserwować nawet pod mikroskopem ze specjalnym dodatkowym wyposażeniem (Professional Catalog; OraTec Periodontal/Home Care Dental Katalog Copyright 2005 Oratec Corporation Manassas, Virginia) (OraTec 12181 Balls Ford Road Manassas, VA 20109-2449, USA) BANA and Phase Contrast Video Microscope Corporation).

Przy bardziej zaawansowanych stanach zapalnych dziąseł przeprowadza się kiretaż. Zabieg polega na tym, że z powierzchni korzenia zęba zeskrobuje się złogi. Usuwa się w ten sposób bakterie i tkanki zniszczone chorobą, a ozębna może się zagoić i zregenerować, czyli wytworzyć nową tkankę. Jeśli choroba zniszczyła większą cześć ozębnej i zęby słabo trzymają się w kości można je szynować, czyli usztywnić. W zabiegu tym zęby łączy się ze sobą za pomocą różnych technik. Może to być ligatura, czyli specjalne druty, lub proteza szynująca lub splinty, czyli szyny z kompozytu. Taka sztywna konstrukcja połączonych ze sobą zębów sprawia, że nie chwieją się już tak bardzo. Gdy rany w dziąsłach zagoją się, a ozębna zregeneruje, szyny można usunąć.

Celem leczenia chirurgicznego jest usunięcie tkanek zmienionych przez chorobę oraz ich naprawa lub odtworzenie. Periodontolog ma do swej dyspozycji kilka metod leczniczych, m. in.: dokoronowe, sterowane odtwarzanie tkanek za pomocą wszczepialnych błon zaporowych, wszczepów kostnych, z kości ludzkiej lub zwierzęcej i bioszkieł naturalnych lub syntetycznych. W leczniczych procesach naprawczych powstaje nowa tkanka, która jest kopią naturalnej, zarówno pod względem budowy, jak i pełnionych funkcji. Najważniejsze jest odbudowanie funkcji przyczepu, czyli więzadeł przyzębnych. Gdy uszkodzenia ozębnej i więzadeł przyzębnych oraz kości wyrostka zębodołowego są głębokie, nadzieję na wyleczenie daje nowoczesny preparat emdogain, zawierający białka szkliwa, tzw. białka hydrofobowe, które stymulują odtwarzanie tkanek. Zawiera on tzw. amelogeniny, które odgrywają ważną rolę w procesie kształtowania się zębów i ich ochrony, ale są produkowane przez ludzki organizm tylko w okresie życia płodowego. Preparat ten pobudza wszystkie typy komórek odpowiedzialnych za odtwarzanie tkanek przyzębia i przy likwidowaniu kieszonek dziąsłowych o głębokości powyżej 6 mm, którym towarzyszy pionowy zanik kości. Jego stosowanie uznano za najprostszą dla pacjenta i lekarza metodę leczenia chorób przyzębia.

Z patentów amerykańskich (Takada i inni 2003; Reynolds i inni 2003) znane jest wykorzystanie w odbudowie zniszczonych kości przyzębnej inhibitorów cysternowych peptydaz jako dodatków w nutraceutykach, w tym najczęściej jako kompozycje z mlekiem lub jego przetworami. Preparaty takie produkowane są również przez firmę Kazain. Najczęściej inhibitory cysternowych peptydaz stosowane są w formie preparatów podczyszczonych z różnych źródeł, w tym białka jaj w kompozycji z witaminami K i D, a podstawowym celem jest odbudowa zniszczonej ozębnej i zniszczonych fragmentów kostnych przyzębia, w tym korzenia zniszczonego podczas występowania stanu zapalnego przyzębia.

(Takada Y., Atsushi Serizawa A., Hidetoshijshikawa H., Tomoe Y., Seiichiro Aoe S. (2003) P USA 420102. Bone resorption suppressing agent. Reynolds EC, Bhogal P. S., Slakeski N. (2003): Diagnostics and treatments of periodontal disease. P USA 66330).

Z polskiego patentu nr 148 352 znany jest środek do leczenia zaawansowanych stanów choroby przyzębia w postaci kompleksu pochodnej celulozy, w ilości 3-7% masowych, z alkoholem wielowodorotlenowym lub jego polimerem, w ilości 1-5% masowych, z dodatkiem 0,25% masowych inhibitora proteaz Kunitza i wody do 100% masowych. Kompleks ten jest żelem hydrofilowym o właściwościach tiksotropowych i wysokiej granicy płynięcia, dzięki czemu może być zaliczany do ciał pseudoPL 219 098 B1 plastycznych, co czyni go odpornym na działanie czynników mechanicznych, takich jak rozmywające działanie śliny, napojów i pokarmów.

Z polskiego patentu nr 164 585 znany jest środek leczniczy do stosowania w chirurgii stomatologicznej, który składa się z 10-50% masowych żelatyny, 2-50% masowych glicerolu, bądź glikolu propylenowego-1,2, bądź glikolu polioksyetylenowego o ciężarze molowym 200-15000 oraz z 1-25% masowych poliwinylopirolidonu o masie cząsteczkowej 160000-360000, bądź alkoholu poliwinylowego oraz z wody do 100% masowych. Środek ten dozowany jest do ran, gdzie ulega hydrolizie pod wpływem enzymów ustrojowych, a produkt hydrolizy stanowiący aminokwasy ulega resorpcji. W miarę wypełniania się ubytku kostnego nową tkanką kostną środek leczniczy zmniejsza stopniowo swoją objętość, dzięki czemu nie jest wymagana jego wymiana. Zastosowanie żelatyny jako nośnika, będącej substancją pochodzenia zwierzęcego, zapewnia wchłanianie wskutek hydrolizy do aminokwasów. Alkohol poliwinylowy i poliwinylopirolidon również ulegają metabolizmowi w organizmie ludzkim. Uwalnianie substancji leczniczo czynnych do tkanek odbywa się zgodnie z procesem kinetycznym zerowego rzędu, co zapewnia stałe stężenie leku w chorej tkance.

Z polskiego zgłoszenia nr 311 322 znany jest żel stomatologiczny zawierający w swoim składzie 70-90% wag. nośnika, który składa się z wody, soli fizjologicznej i środka zwilżającego, korzystnie hydroksyetylocelulozę, wyciąg roślinny zawierający garbniki i 0,1-5% wag. środków słodzących i aromatyzujących. Żel ten posiada ponadto w swoim składzie kompozycję złożoną z antybiotyków takich jak detreomycyna, colistyna, clindamycyna w procentowym stosunku wagowym 1:0,23:5, sterydową substancję przeciwzapalną, zwłaszcza hydrokortyzon w ilości 0,02-1% wagowego oraz roślinny wyciąg, korzystnie wyciąg z bergenii w ilości 1-5% wag. Żel stomatologiczny według przedmiotowego zgłoszenia znajduje zastosowanie do leczenia chorób przyzębia, zwłaszcza paradontozy.

Publikacja zgłoszenia patentowego US nr 2003 206 963 A1 opisano zastosowanie inhibitora protez cysteinowych z mleka do hamowania resorpcji kości, zwłaszcza do hamowania resorpcji kości zębów obserwowanej podczas chorób przyzębia. Nie ujawniono jednak żadnych informacji o możliwości wykorzystania tego inhibitora w leczeniu stanów zapalanych przyzębia.

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna do leczenia stanów zapalnych przyzębia zawierająca co najmniej substancje wytwarzające żel, charakteryzująca się tym, że obejmuje:

- bazę kompozycji w ilości 20 do 50% masowych,

- stanowiące nośnik substancje żelujące w ilości 7 do 20% masowych,

- dodatki w ilości 5 do 25% masowych oraz

- wodę w ilości do 100% masowych, przy czym:

baza kompozycji zawiera inhibitor peptydaz cysteinowych, zwłaszcza pochodzący z białka jaj, o aktywności 1-50 jednostek inhibitorowych, zawieszony w 50 g alkoholu wielowodorotlenowego, korzystnie w glicerolu i 50 g 0,05 molowego roztworu buforu fosforanowego o pH 6,0 do 7,5, substancjami żelującymi są metyloceluloza, hydroksypropylometyloceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy, żelatyna, pektyna cytrusowo-jabłkowa lub dekstran, bądź mieszanina tych substancji, natomiast dodatki zostały wybrane z grupy obejmującej: alkohole wielowodorotlenowe takie jak glicerol, poliwinylopirolidon K-30 lub K-90, glikol polioksyetylenowy-200 lub glikol propylenowy-1,2, bądź ich mieszaniny.

Stosownie do wymogów odnośnie przechowywania leków korzystne jest, gdy kompozycja zawiera dodatek środków konserwujących, korzystnie w postaci zestawu Nipagin.

W możliwej realizacji składnikiem czynnym kompozycji jest inhibitor cysteinowych peptydaz pochodzący z białka jaj, z moczu, z wód płodowych ludzi i zwierząt, z łożyska ludzi i zwierząt oraz z roślin.

Kompozycje w przykładowych zestawach stosowano w badaniach ich skuteczności w zachowawczym leczeniu paradontozy. Obserwacje wykazały, że w płynie kieszonki dziąsłowej, zahamowana została aktywność cysteinowych peptydaz przez ich specyficzne inhibitory pozyskiwane z kurzego białka jaj. Oznaczenia wykonano na 30-osobowej grupie pacjentów w Klinice Twarzowo-Szczękowej Wrocławskiej Akademii Medycznej. Od każdego pacjenta płyn kieszonki dziąsłowej pobierano z dwu oddalonych od siebie kieszonek dziąsłowych, oznaczano aktywność cysteinowych peptydaz, a następnie hamowano inhibitorami cysteinowych peptydaz. Zahamowanie przekraczało nawet 90%. Jak wynika z badań, inhibitory te nadają się do zastosowania w leczeniu stanów zapalnych przyzębia, stosując odpowiednie ich kompozycje podawane bezpośrednio do kieszonki dziąsłowej oraz w preparatach przeznaczonych do płukania jamy ustnej pacjentów z chorobami przyzębia.

PL 219 098 B1

Kompozycje farmaceutyczne z użyciem inhibitorów cysteinowych peptydaz, w tym głównie cystatyn pozyskiwanych z białka jaj, które są genetycznie podobne do analogicznych białkowych inhibitorów występujących w organizmie człowieka, są łatwe do pozyskania i tanie. Prowadzone badania wykazały także możliwość użycia, przy opracowywaniu nowych leków, innych źródeł inhibitorów, pod warunkiem, że nie wykazują toksyczności w stosunku do organizmu ludzkiego. Badania wykonano in vitro w płynach pobranych z kieszonek dziąsłowych pobranych od pacjentów ze zdiagnozowaną paradontozą.

Będąca składnikiem czynnym kompozycji baza składająca się z inhibitora cysteinowych peptydaz, alkoholu wielowodorotlenowego i roztworu buforu fosforanowego o dobranym pH może być przechowywana w temperaturze 4°C przez okres do 12 miesięcy. Zastosowanie w kompozycji farmaceutycznej alkoholu wielowodorotlenowego, głównie glicerolu, jako rozpuszczalnika inhibitora, stabilizuje jego aktywność oraz pozwala utrzymać lek przez długi czas na leczonym miejscu.

Wzbogacenie bazy o szereg dobranych składników pozwala na otrzymanie kompozycji w postaci płynnej lub półpłynnej, zwłaszcza do stosowania w iniekcjach, do płukania lub przemywania lub podawanych bezpośrednio do płynu kieszonki dziąsłowej przy stanie zapalnym. Kompozycje według wynalazku nadają się zarówno do stosowania w leczeniu zachowawczym, jak też w kiretażu, a także w leczeniu chirurgicznym jako czynnik wspomagający.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania.

P r z y k ł a d 1

Skład kompozycji w gramach:

BAZA = Inhibitor cysteinowych peptydaz o aktywności 1-50 jednostek zawieszony w 50 g glicerolu , i 50 g 0,05 molowego roztworu buforu fosforanowego o pH 6,0 do 7,5 30,0

Metyloceluloza 7,0

Żelatyna 9,0

Glicerol 5,0

Alkohol poliwinylowy 0,5

Zestaw Nipagin (Aseptiny, Parabeny) 0,1

Woda 48,4

Bazę kompozycji sporządza się poprzez zmieszanie zaplanowanych ilości jej składników, to jest inhibitora cysteinowych peptydaz o dobranej ilości jednostek inhibitorowych z alkoholem wielowodorotlenowym i 0,05 molowym roztworem buforu fosforanowego o wybranym pH w granicach 6,0 do 7,5. Bazę tę konfekcjonuje się w pojemnikach plastikowych lub szklanych i przechowuje się najkorzystniej w temperaturze 4°C. Do odmierzonej ilości bazy dodaje się pozostałe składniki w podanych ilościach i miesza, aż do uzyskania pełnej jednorodności.

Otrzymany żel o lepkości 337,53 mPa · s konfekcjonuje się w pojemnikach 20 lub 50 ml. Przykładowy skład kompozycji przeznaczony jest do przepłukiwania zatoki szczękowej.

P r z y k ł a d 2

Skład kompozycji w gramach:

BAZA 30,0

Sól sodowa karboksymetylocelulozy 6,0

Hydroksypropylometyloceluloza 4,0

Żelatyna 9,0

Glikol polioksyetylenowy-200 5,0

Zestaw Nipagin 0,1

Woda 45,9

Przykładową kompozycję sporządza się analogicznie jak w przykładzie 1, uprzednio dobierając składniki bazy i otrzymany żel konfekcjonuje tak samo. Ma ona lepkość 624,43 mPa · s i jest przeznaczona na podniebienie na granicy twardego i miękkiego.

P r z y k ł a d 3

Skład kompozycji w gramach:

BAZA 20,0

Metyloceluloza 10,0

Al ginian sodowy 1,0

Glikol propylenowy-1,2 20,0

Zestaw Nipagin 0,1

Woda 48,9

PL 219 098 B1

Przykładową kompozycję sporządza się analogicznie jak w przykładzie 1, uprzednio dobierając składniki bazy i otrzymany żel konfekcjonuje tak samo. Ma ona lepkość 506,30 mPa · s i jest przeznaczona do kieszonek dziąsłowych.

P r z y k ł a d 4 Skład kompozycji w gramach:

BAZA 20,0

Żelatyna 8,0

Glicerol 25,0

Pektyna cytrusowo-jabłkowa 3,0

Zestaw Nipagin 0,1

Woda 43,9

Przykładową kompozycję sporządza się analogicznie jak w przykładzie 1, uprzednio dobierając składniki bazy i otrzymany żel konfekcjonuje tak samo. Ma ona lepkość 421,91 mPa · s i jest przeznaczona na okolicę podjęzykową przy ujściu ślinianek podżuchwowo-językowych.

P r z y k ł a d 5

Skład kompozycji w gramach:

BAZA 30,0

Metyloceluloza 10,0

Sól sodowa karboksymetylocelulozy 6,0

Alginian wapniowy 1,0

Glikol polioksyetylenowy-200 10,0

Zestaw Nipagin 0,1

Woda 42,9

Przykładową kompozycję sporządza się analogicznie jak w przykładzie 1, uprzednio dobierając składniki bazy i otrzymany żel konfekcjonuje tak samo. Ma ona lepkość 607,56 mPa · s i jest przeznaczona na nasadę języka przykącie żuchwy.

P r z y k ł a d 6

Skład kompozycji w gramach:

BAZA 30,0

Metyloceluloza 10,0

Sól sodowa karboksymetylocelulozy 6,0

Dekstran 1,0

Glicerol 5,0

Zestaw Nipagin 0,1

Woda 37,9

Przykładową kompozycję sporządza się analogicznie jak w przykładzie 1, uprzednio dobierając składniki bazy i otrzymany żel konfekcjonuje tak samo. Ma ona lepkość 708,81 mPa · s i jest przeznaczona na policzki w linii zgryzowej.

P r z y k ł a d 7

Skład kompozycji w gramach:

BAZA 30,0

Metyloceluloza 7,0

Poliwinylopirolidon K-90 5,0

Glikol polioksyetylenowy-200 5,0

Zestaw Nipagin 0,1

Woda 52,9

Przykładową kompozycję sporządza się analogicznie jak w przykładzie 1, uprzednio dobierając składniki bazy i otrzymany żel konfekcjonuje tak samo. Ma ona lepkość 354,41 mPa · s i jest przeznaczona na okolicę podjęzykową przy ujściu ślinianek podżuchwowo-językowych.

P r z y k ł a d 8

Skład kompozycji w gramach:

BAZA 50,0

Metyloceluloza 7,0

Poliwinylopirolidon K-30 5,0

Glikol polioksyetylenowy-200 15,0

Zestaw Nipagin 0,1

Woda 22,9

PL 219 098 B1

Przykładową kompozycję sporządza się analogicznie jak w przykładzie 1, uprzednio dobierając składniki bazy i otrzymany żel konfekcjonuje tak samo. Ma ona lepkość 236,27 mPa · s i jest przeznaczona do przepłukiwania zatoki szczękowej.

Claims (2)

1. Kompozycja farmaceutyczna do leczenia chorób przyzębia zawierająca co najmniej substancje wytwarzające żel, znamienna tym, że obejmuje:

- bazę kompozycji w ilości 20 do 50% masowych,

- stanowiące nośnik substancje żelujące w ilości 7 do 20% masowych,

- dodatki w ilości 5 do 25% masowych oraz

- wodę w ilości do 100% masowych, przy czym:

baza kompozycji zawiera inhibitor peptydaz cysteinowych, zwłaszcza pochodzący z białka jaj, o aktywności 1-50 jednostek inhibitorowych, zawieszony w 50 g alkoholu wielowodorotlenowego, korzystnie w glicerolu i 50 g 0,05 molowego roztworu buforu fosforanowego o pH 6,0 do 7,5, substancjami żelującymi są metyloceluloza, hydroksypropylometyloceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy, żelatyna, pektyna cytrusowo-jabłkowa lub dekstran, bądź mieszanina tych substancji;

dodatki zostały wybrane z grupy obejmującej: alkohole wielowodorotlenowe takie jak glicerol, poliwinylopirolidon K-30 lub K-90, glikol polioksyetylenowy-200 lub glikol propylenowy-1,2, bądź ich mieszaniny.

2. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera również dodatek znanych środków konserwujących.