PL213692B1 - Czlon lacznikowy lancucha - Google Patents

Abstract

Wynalazek dotyczy członu łącznikowego łańcucha, który posiada dwa pałąki (4, 5) członu, sprzężone poprzez ich ramiona i żebro wsunięte poprzecznie między ramiona pałąków, przy czym ramię każdego pałąka członu posiada szyjkę, jak również odpowiadający jej pogrubiony czop, a na innym ramieniu pałąka członu przewidziane są korespondujące ze sobą wybranie szyjkowe i wybranie czopowe. Na każdym czopie i w każdym wybraniu czopowym przewidziane są powierzchnie boczne, ukształtowane jako pochylone względem pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej, zdefiniowanej przez płaszczyznę symetrii członu łącznikowego łańcucha.

Description

Człony łącznikowe łańcucha są montowane zwłaszcza w wysokosprawnych okrągłych łańcuchach stalowych, które są stosowane w górnictwie podziemnym. Znane jest także, że w przypadku członów łącznikowych łańcucha typu Kentera, demontaż członów łańcuchowych może sprawiać trudności, ponieważ długi trzpień napinający silnie koroduje w otworze, przechodzącym przez przeciwległe ramiona obydwu połówek członu i przez żebro, przebiegającym ukośnie w płaszczyźnie członu łańcucha. Poza tym trzpień napinający, podobnie jak żebro usytuowane między połówkami członu, poprzez obciążenie obydwu połówek członu łącznikowego łańcucha narażony jest na ścinanie, co dodatkowo utrudnia usunięcie trzpienia napinającego z długiego otworu. Prócz tego do usunięcia trzpienia napinającego wymagany jest długi trzpień, który podczas procesu usuwania narażony jest na działanie silnych naprężeń zginających, które długi trzpień może wytrzymać tylko w ograniczonym zakresie.

Zamek łańcucha znany z opisu DE 201224 został dalej rozwinięty w różnych przykładach wykonania. I tak według opisu DE 9010317 U zaproponowano człon łącznikowy łańcucha, zwłaszcza do wysokosprawnych okrągłych łańcuchów stalowych, w którym jako element ryglujący używana jest kulka blokująca, która ustalana jest w pozycji blokowania za pomocą trzpienia napinającego, umieszczonego poprzecznie do płaszczyzny członu łańcucha. Tym samym może być stosowany stosunkowo krótszy trzpień napinający, który w przypadku silnej korozji może być łatwo przesuwany w kierunku do drugiej powierzchni za pomocą krótkiego trzpienia, odpowiednio odpornego na zginanie. Dzięki temu montaż i demontaż jest ułatwiony. Niedogodnością jest jednak zwiększony nakład pracy przy montażu, jak również fakt, że kulka blokująca stanowi dodatkowy element składowy, w związku z czym zwiększa się ilość zastosowanych części.

Niedogodność ta związana jest również z konstrukcją członu łącznikowego łańcucha według opisu DE 196 52 262 C2, w którym zamiast kulki blokującej zmontowane są oddzielne elementy ryglujące, które połączone są wzajemnie za pomocą wychylnego trzpienia, przechodzącego przez żebrowy element konstrukcji. Dzięki wychyleniu o kąt 90°, elementy ryglujące chwytają powierzchne prowadzące na ramionach pałąka tak, że żebrowy element konstrukcji zabezpieczony jest przed wypadnięciem z członu łącznikowego łańcucha. Ustalenie zamocowania elementu ryglującego następuje poprzez trzpień zabezpieczający, wbijany równolegle do osi wychyleń.

Wychodząc z tych rozwiązań, zadaniem leżącym u podstaw wynalazku jest opracowanie członu łącznikowego łańcucha, który byłby łatwo montowany i również po dłuższym użytkowaniu byłby łatwo demontowany, jak również posiadałby wysoką wytrzymałość.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że na każdym czopie jednego ramienia i w każdym wybraniu czopowym drugiego ramienia usytuowane są powierzchnie boczne nachylone względem pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej, określonej przez płaszczyznę symetrii członu łącznikowego łańcucha.

W jednym ramieniu na każdej szyjce i w drugim ramieniu w każdym wybraniu szyjkowym usytuowane są powierzchnie boczne, przebiegające równolegle do pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej czopa.

Korzystnie człon łączący posiada przechodzącą przez czop środkową płaszczyznę poprzeczną, która również przechodzi przez żebro, które jest ustalone w miejscu za pomocą blokady, która zabezpieczona jest trzpieniem zabezpieczającym, osadzonym w otworze żebra, przy czym długość trzpienia zabezpieczającego jest mniejsza od długości otworu.

Żebro jest utworzone przez trzpień i tuleję, przy czym tuleja nasadzona jest z zamknięciem kształtowym na czop sprężysty trzpienia.

Korzystnie czop sprężysty jest stopniowany od zewnątrz, a tuleja od strony wewnętrznej posiada stopień poprzeczny, względnie czop sprężysty od zewnątrz posiada pierścień oporowy a tuleja od strony wewnętrznej posiada rowek, i/lub albo czop sprężynowy posiada kilka wzdłużnych szczelin.

Długość czopu sprężystego jest mniejsza od długości tulei.

Trzpień zabezpieczający jest osadzony w otworze trzpienia.

Korzystnie otwór trzpienia posiada odsadzenie.

W drugim wykonaniu członu łączącego żebro posiada cylindryczny odcinek środkowy, którego średnica dopasowana jest do rowków prowadzących w powierzchniach wewnętrznych ramienia, oraz posiada osiowo-wysuwne zabezpieczenia, wystające odcinkami obwodowymi na zewnątrz poza obwód odcinka środkowego o średnicy DM, które w stanie zabezpieczenia jest zamknięte kształtowo

PL 213 692 B1 z ramionami, przy czym żebro, ustalone jest w położeniu zaczepienia za pomocą trzpienia zabezpieczającego, blokującego ruch obrotowy żebra względem ramion.

Trzpień zabezpieczający, pierwszym częściowym obszarem obwodowym przylega do żebra, a drugim częściowym obszarem obwodowym przylega do zagłębienia na powierzchni wewnętrznej ramienia, przy czym oś wzdłużna trzpienia zabezpieczającego jest równoległa do osi wzdłużnej rowków prowadzących.

W innym wykonaniu w otworze poprzecznym żebra usytuowane są co najmniej dwa elementy blokujące, pozostające we wzajemnym styku, z których jeden element blokujący w położeniu zaczepienia przylega do zagłębienia na stronie wewnętrznej ramienia.

Zasadniczą zaletą członu łączącego łańcucha jest to, że na każdym czopie i w każdym wybraniu czopowym usytuowane są powierzchnie boczne, wykonane jako nachylone względem pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej, określonej przez płaszczyznę symetrii członu łącznikowego łańcucha.

Dzięki takiemu stożkowemu ukształtowaniu powierzchni bocznych jest zoptymalizowane przenoszenie sił w obszarze odcinka szyjkowego i czopu, przez co zwiększa się korzystnie obciążalność członu łącznikowego łańcucha.

Ponieważ przy każdym odcinku szyjkowym i przy każdym wybraniu szyjkowym są wykonane powierzchnie boczne, ukształtowane równolegle do pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej czopów, to umożliwiają one nienagannie wkładanie jeden w drugi pałąków członu.

Ponieważ środkowa płaszczyzna poprzeczna członu łącznikowego łańcucha przechodzi przez czopy, to czopy i wybrania czopowe są w przybliżeniu usytuowane centrycznie w stosunku do punktu środkowego utworzonego zamka, dzięki czemu osiąga się korzystne obciążenie, które prowadzi do zwiększenia sił zrywających.

Dzięki temu, że trzpień zabezpieczający jest krótki, to montaż, a zwłaszcza demontaż, również przy wystąpieniu zjawiska korozji jest wyraźnie ułatwiony. Zatem wymagany jest znacznie mniejszy nakład sił do wybicia trzpienia zabezpieczającego.

W rozwinięciu wynalazku, żebro utworzone jest przez trzpień i tuleję, dlatego też trzpień i tuleja mogą być wsuwane z obu stron między ramiona i blokowana.

Ponieważ czop sprężysty jest stopniowany od zewnątrz a tuleja od strony wewnętrznej posiada stopień poprzeczny, względnie czop sprężysty od zewnątrz posiada pierścień oporowy a tuleja od strony wewnętrznej posiada rowek, to tuleja przy nasuwaniu zatrzaskuje się na czopie sprężystym z zamknięciem kształtowym tak, że obok zamocowania z zamknięciem kształtowym uzyskuje się to, że tuleja jest nasuwana na czop sprężysty z mniejszym nakładem siłowym.

Również czop sprężynowy może posiadać kilka wzdłużnych szczelin. Poprzez ilość i rozmieszczenie szczelin można korzystnie oddziaływać na siłę sprężystości czopów sprężystych.

Ponieważ długość czopa sprężystego jest mniejsza od długości tulei, to uniemożliwia się, że podczas eksploatacji łańcucha przedmioty uderzające o powierzchnię czołową tulei wycisną czop sprężysty z tulei, co ewentualnie mogłoby doprowadzić do tego, że podczas pracy człon łącznikowy łańcucha otworzy się.

W innej postaci wykonania, gdy żebro posiada cylindryczny odcinek środkowy, którego średnica dopasowana jest do rowków prowadzących w powierzchniach wewnętrznych ramienia i żebro to posiada osiowo-wysuwne zabezpieczenie, wystające w odcinkach obwodowych na zewnątrz poza obwód odcinka środkowego, to poprzez obrót żebra wokół jego osi wzdłużnej wchodzi ono z zamknięciem kształtowym w ramiona, przy czym żebro ustalone jest w położeniu zaczepienia za pomocą trzpienia zabezpieczającego, blokującego ruch obrotowy żebra względem ramion. Taki człon łącznikowy łańcucha ma tę zaletę, że nie są wymagane żadne dodatkowe elementy zamka, aby zdefiniować przestrzenne położenie żebra. Zarówno sam montaż, jak i demontaż jest bardzo łatwy, nawet po dłuższym okresie użytkowania, ponieważ zwłaszcza trzpień zabezpieczający, zależnie od przebiegu otworu, może być ukształtowany jako bardzo krótki element.

Alternatywnie, w otworze poprzecznym żebra usytuowane są co najmniej dwa elementy blokujące, pozostające we wzajemnym styku, które przesuwane są za pomocą trzpienia zabezpieczającego w położenie zaczepienia. Zaletą jest to, że trzpień zabezpieczający usytuowany jest w otworze osiowym, dzięki czemu ułatwiony jest montaż i demontaż członu łącznikowego łańcucha.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1A do 1F przedstawia w różnych widokach i przekrojach człon łącznikowy łańcucha według pierwszego przykładu wykonania, fig. 2A do 2F - w różnych widokach i przekrojach człon łącznikowy łańcu4

PL 213 692 B1 cha według drugiego przykładu wykonania, fig. 3 - w różnych widokach i przekrojach człon łącznikowy łańcucha według trzeciego przykładu wykonania, fig. 4 - pałąk członu w widoku perspektywicznym, a fig. 5 - widok z boku pałąka członu z fig. 4 oraz jego przekroje według linii B-B, C-C, D-D, E-E.

Każdy człon łącznikowy 1, 2, 3 łańcucha według fig. 1A do 3F posiada dwa takie same, połączone poprzez ramiona 6, 9, pałąki 4, 5, które na wszystkich figurach są wykonane identycznie. Jedno ramię 6 każdego pałąka 4, 5 posiada odcinek szyjkowy 7, jak również pogrubiony względem niego czop 8. Na drugim ramieniu 9 pałąka 4, 5 są przewidziane odpowiadające wybrania szyjkowe 10 i wybrania czopowe 11. Na każdym czopie 8, jak również w każdym wybraniu czopowym 11, usytuowane są powierzchnie boczne 12, ukształtowane stożkowo w odniesieniu do pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej MLE czopów 8 (porównaj również fig. 4 i 5). Długość L ramion 6 jest poza tym tak zwymiarowana, że środowa płaszczyzna poprzeczna MQE członu łącznikowego 1, 2, 3 przechodzi przez czopy 8.

Pałąki 4, 5 są wykonane ze stosownej stali poprzez odkuwanie i w pałąkowatym odcinku 13 posiadają owalny przekrój poprzeczny, przechodzący w przekrój okrągły. W znany sposób, pałąki 4, 5 od strony umożliwiającej wymianę mogą być przewleczone przez nie pokazane człony końcowe pasma łańcuchów.

W celu sprzężenia pałąków 4, 5, wtyka się jeden pałąk w drugi i potem się je rygluje przez żebro 14a-14c, wsuwane poprzecznie między ramiona 6, 9 pałąków 4, 5. Żebro 14a-14c posiada walcowy odcinek środkowy 15, którego średnica DM dopasowana jest do rowków prowadzących 16, wykonanych na powierzchniach wewnętrznych ramion 6, 9. Żebro 14a-14c zabezpieczone jest za pomocą trzpienia zabezpieczającego 18, który wsunięty jest do otworu 19, 19a wykonanego w lub na żebrze 14a-14c. Długość LS trzpienia zabezpieczającego 18 jest każdorazowo mniejsza od długości otworu 19, 19a. Żebro 14a-14c, od strony końca posiada osiowo-wysuwne zabezpieczenia 20, 21, wystające na zewnątrz poza obwód odcinka środkowego 15 o średnicy DM, które przylegają z zamknięciem kształtowym do wybrań 22, 23 na każdym ramieniu 6, 9 pałąków 4, 5.

W przykładzie wykonania według fig. 1A-1F, żebro 14a utworzone jest przez trzpień 24 i tuleję 25, przy czym tuleja 25 nasadzona jest z zamknięciem kształtowym na osiowy czop sprężysty 26 trzpienia 24. Czop sprężysty 26 posiada co najmniej jedną nie przedstawioną szczelinę wzdłużną i od strony obwodu ma stopnie 27, które podchwytują stopnie poprzeczne 28 wykonane w otworze 29 tulei 25. Długość LF czopu sprężystego 26 jest mniejsza niż długość LH tulei 25. Trzpień zabezpieczający 18 jest osadzony przez wybijanie w otworze 19 trzpienia 24. Otwór osiowy 19 trzpienia 24 posiada odsadzenie 30, ułatwiające wbijanie i wybijanie trzpienia zabezpieczającego 18.

Ilość i kształt szczelin wzdłużnych czopa sprężystego 26 umożliwia dostosowanie trzpienia 24 do wymogów łańcucha.

Natomiast w przykładach wykonania według fig. 2A -2F i 3A- 3F żebro 14a, 14c jest wykonane jako jedna całość. Na końcu 31 zabezpieczenie 32, uniemożliwiające osiowe wyciągnięcie, jest spłaszczone na dwóch równoległych powierzchniach. W ten sposób, żebro 14a, 14c poprzez obrót o 90° wokół osi wzdłużnej LA, i dzięki nie przedstawionemu położeniu wyjściowemu może być przesuwane do położenia zaczepienia ES. Żebro 14b, 14c jest osadzone na stałe w położeniu zaczepienia ES poprzez trzpień zabezpieczający 18, blokujący obrót żebra 14b, 14c względem ramion 6, 9.

W przykładzie wykonania według fig. 2A-2F, trzpień zabezpieczający 18, pierwszym częściowym obszarem obwodowym 35 na żebrze 14b, i drugim częściowym obszarem obwodowym 36 w zagłębieniu 37, przylega do powierzchni wewnętrznej 17 ramienia 6, 9. Oś wzdłużna LAS trzpienia zabezpieczającego 18 przebiega przy tym równolegle do osi wzdłużnej LA rowków prowadzących 16.

W przykładzie wykonania według fig. 3A-3F, żebro 14c posiada środkowy otwór poprzeczny 38. W otworze poprzecznym 38 usytuowane są przynajmniej dwa, znajdujące się we wzajemnym styku elementy blokujące 39, 40, w postaci stalowej kulki. Kulki blokujące 39, 40 przesuwane są przez trzpień zabezpieczający 18 do położenia zaczepienia ES. W położeniu zaczepienia ES, kulka blokująca 39 w zagłębieniu 41 przylega do ramienia 6 na powierzchni wewnętrznej 17.

Na fig. 5 przedstawiony jest w widoku z boku pałąk 4, 5. Na prawo od niego oznaczone są cztery przekroje poprzeczne, które przebiegają wzdłuż linii B-B, C-C, D-D i E-E.

W przekroju B-B jest widoczne, że ramię 9 w tym odcinku posiada zasadniczo przekrój kwadratowy, z wyoblonymi na zewnątrz powierzchniami bocznymi 42.

PL 213 692 B1

W przekroju C-C widoczny jest czop 8 i wybranie czopowe 11. Powierzchnie boczne 12 czopu 8 i wybrania czopowego 11 ukształtowane są stożkowo względem pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej MLE czopu 8. Ramię 9, w obszarze wybrania czopowego 11 jest silnie rozszerzone i posiada równoległe powierzchnie boczne 43.

W przekroju D-D zwraca się uwagę na to, że powierzchnie boczne 12a w obszarze odcinka szyjkowego 7 przebiegają równolegle względem pionowej środkowej płaszczyzny wzdłużnej MLE czopu 8. To samo obowiązuje dla również równoległych powierzchni bocznych 12a wybrania szyjkowego 10, które jest przedstawione w przekroju E-E.

Claims (14)

1. Człon łącznikowy łańcucha, który posiada dwa pałąki, połączone poprzez swoje ramiona i żebro wsunięte poprzecznie między ramiona pałąków, przy czym jedno ramię każdego pałąka posiada odcinek szyjkowy, jak również odpowiadający jej pogrubiony czop a na drugim ramieniu pałąka usytuowane są korespondujące ze sobą wybrania szyjkowe i czopowe, znamienny tym, że na każdym czopie (8) ramienia (6) i w każdym wybraniu czopowym (11) ramienia (9) usytuowane są powierzchnie boczne (12) nachylone względem pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej (MLE), określonej przez płaszczyznę symetrii członu łącznikowego łańcucha.

2. Człon według zastrz. 1, znamienny tym, że w ramieniu (6) na każdym odcinku szyjkowym (7) i w ramieniu (9) w każdym wybraniu szyjkowym (8) usytuowane są powierzchnie boczne (12) przebiegające równolegle do pionowej, środkowej płaszczyzny wzdłużnej (MLE) czopa (8).

3. Człon według zastrz. 1, znamienny tym, że posiada środkową płaszczyznę poprzeczną (MQE) przechodzącą przez czop (8).

4. Człon według zastrz. 1, znamienny tym, że środkowa płaszczyzna poprzeczna (MQE) przechodzi przez żebro (14a-14c), które jest ustalone w miejscu za pomocą blokady (V), która zabezpieczona jest trzpieniem zabezpieczającym (18), osadzonym w otworze (19, 19a) żebra (14a-14c), przy czym długość (LS) trzpienia zabezpieczającego (18) jest mniejsza od długości otworu (19).

5. Człon według zastrz. 4, znamienny tym, że żebro (14) jest utworzone przez trzpień (24) i tuleję (25), przy czym tuleja (25) nasadzona jest z zamknięciem kształtowym na czop sprężysty (26) trzpienia (24).

6. Człon według zastrz. 5, znamienny tym, że czop sprężysty (26) jest stopniowany od zewnątrz, a tuleja (25) od strony wewnętrznej posiada stopień poprzeczny (28).

7. Człon według zastrz. 5, znamienny tym, że czop sprężysty (26) od zewnątrz posiada pierścień oporowy a tuleja (25) od strony wewnętrznej posiada rowek.

8. Człon według zastrz. 5, znamienny tym, że czop sprężysty (26) posiada kilka wzdłużnych szczelin.

9. Człon według zastrz. 5, znamienny tym, że długość (LF) czopu sprężystego (26) jest mniejsza od długości (LH) tulei (25) .

10. Człon według zastrz. 4, znamienny tym, że trzpień zabezpieczający (18) jest osadzony w otworze (19) trzpienia (24).

11. Człon łącznikowy łańcucha według zastrz. 10, znamienny tym, że otwór (19) trzpienia (24) posiada odsadzenie (30).

12. Człon według zastrz. 4, znamienny tym, że żebro (14b, 14c) posiada cylindryczny odcinek środkowy (15), którego średnica (DM) dopasowana jest do rowków prowadzących (16) w powierzchniach wewnętrznych (17) ramienia (6,9), oraz posiada osiowo-wysuwne zabezpieczenia (20, 21), wystające odcinkami obwodowymi na zewnątrz poza obwód odcinka środkowego (15) o średnicy (DM), które w stanie zabezpieczenia jest zamknięte kształtowo z ramionami (6, 9), przy czym żebro (14b, 14c), ustalone jest w położeniu zaczepienia za pomocą trzpienia zabezpieczającego (18), blokującego ruch obrotowy żebra (14b, 14c) względem ramion (6, 9).

13. Człon według zastrz. 12, znamienny tym, że trzpień zabezpieczający (18), pierwszym częściowym obszarem obwodowym (35) przylega do żebra (14b) a drugim częściowym obszarem obwodowym (36) przylega do zagłębienia (37) na powierzchni wewnętrznej (11) ramienia (6, 9), przy czym oś wzdłużna (LAS) trzpienia zabezpieczającego (18) jest równoległa do osi wzdłużnej (LA) rowków prowadzących (16).

PL 213 692 B1

14. Człon według zastrz. 12, znamienny tym, że w otworze poprzecznym (38) żebra (14c) usytuowane są co najmniej dwa elementy blokujące (39, 40), pozostające we wzajemnym styku, z których element blokujący (39) w położeniu zaczepienia (ES) przylega do zagłębienia (41) na stronie wewnętrznej (17) ramienia (6).