PL210367B1 - Kondensacyjny wymiennik ciepła - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest kondensacyjny wymiennik ciepła, związany bezpośrednio albo pośrednio z palnikiem, zwłaszcza na gaz albo olej.

Ten wymiennik jest przeznaczony zwłaszcza do wyposażenia kotła na gaz do zastosowań domowych, dla zasilania układu centralnego ogrzewania i/lub dla dostarczania wody do zastosowań sanitarnych.

Z opisu patentowego EP-B-0 678 186 znany jest wymiennik ciepł a typu zawierają cego obudowę, która określa przestrzeń, wewnątrz której jest umieszczony, co najmniej jeden zestaw rur o przekroju spłaszczonym.

W dokumencie EP-B-0 678 186 jest opisany element wymieniają cy ciepł o, który skł ada się z rury z materiału dobrze przewodzącego ciepło, w którym przepływa płyn ciepłonośny, na przykład podgrzewana woda. Ta rura jest nawinięta po linii śrubowej i ma przekrój prosty, spłaszczony i owalny, którego duża oś jest prostopadła do osi linii śrubowej, a każdy zwój rury ma płaskie powierzchnie, które są oddalone od powierzchni sąsiedniego zwoju o szczelinę o stałej szerokości, ta szerokość jest w przybliżeniu mniejsza niż szerokość przekroju prostego, odstęp pomiędzy dwoma sąsiednimi zwojami jest ponadto kalibrowany za pomocą przekładek, które są utworzone przez występy utworzone na ściance rury.

Ten dokument opisuje również wymienniki ciepła zawierające wiele elementów takich jak opisane powyżej, które są rozmieszczone różnie w różnych przedstawionych przykładach wykonania.

Element wymieniający tak zaprojektowany może zapewnić bardzo sprawną wymianę ciepła pomiędzy, z jednej strony, bardzo gorącymi gazami, które mogą być wytwarzane bezpośrednio przez palnik zamontowany w osłonie, albo pochodzić ze źródła zewnętrznego, które omywają element rurowy, a z drugiej strony, płyn do podgrzania, taki jak woda, która przepływa wewnątrz elementu rurowego.

Rzeczywiście, podczas przepływu przez szczelinę pomiędzy zwojami, w kierunku w przybliżeniu promieniowym, strumień gorących gazów styka się z powierzchnią stosunkowo rozległą ścianki elementu wymiennika.

Celem wynalazku jest opracowanie kondensacyjnego wymiennika ciepła o zmniejszonej wadze i koszcie wykonania.

Kondensacyjny wymiennik ciepła, związany z palnikiem na gaz albo olej, który zawiera, co najmniej jeden zestaw rur, który składa się z rury, albo grupy rur umieszczonych obok siebie, tworzących uzwojenie o linii śrubowej, w którym ścianka rury (rur) jest wykonana z materiału dobrze przewodzącego ciepło i ma przekrój prosty spłaszczony i owalny, którego duża oś jest prostopadła, albo w przybliżeniu prostopadła, do osi linii śrubowej, podczas gdy grubość szczeliny oddzielającej dwa sąsiednie zwoje jest stała i znacznie mniejsza niż grubość przekroju prostego, przy czym ten zestaw jest zamontowany trwale wewnątrz obudowy nieprzepuszczającej gazu, elementy są przewidziane dla wymuszenia przepływu podgrzewanego płynu, zwłaszcza zimnej wody, wewnątrz rury (rur) tworzących zestaw, obudowa ma kołnierz rurowy dla usuwania gazów spalinowych, ten wymiennik jest tak ukształtowany, że gorące gazy wytwarzane przez palnik przepływają promieniowo, albo w przybliżeniu promieniowo, przez zestaw przepływając poprzez szczeliny oddzielające zwoje, przy czym wymiennik zawiera środki do utrzymywania zestawu w kierunku osiowym, zdolne do pochłaniania sił parcia spowodowanego przez ciśnienie wewnętrzne płynu, który tam płynie i który usiłuje odkształcić ścianki, unikając przenoszenia tych sił na obudowę, elementy osłony zawierają zespół ściągów, które biegną na zewnątrz zestawu, równolegle do osi linii śrubowej, i których końce są przymocowane do elementów oporowych przylegających do dwóch przeciwnych powierzchni zestawu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że obudowa jest wykonana z tworzywa sztucznego odpornego na ciepło i zawiera opaskę umieszczoną na zewnątrz zestawu i wewnątrz obudowy z tworzywa sztucznego, która jest utrzymywana w pewnej odległości od wewnętrznej powierzchni obudowy, na przykład, za pomocą szeregu występów wytłoczonych w ściance opaski, przez co opaska stanowi ekran cieplny izolujący obudowę od ciepła emitowanego przez gazy spalinowe.

Korzystnie wymiennik zawiera czujnik temperatury umieszczony na obudowie, który steruje zgaszeniem palnika, gdy temperatura panująca wewnątrz obudowy, w sąsiedztwie czujnika, przekracza wcześniej określony próg.

Korzystnie opaska jest wykonana z cienkiej blachy ze stali nierdzewnej.

PL 210 367 B1

Korzystnie element oporowy umieszczony na jednym końcu zespołu ściągów jest cienką płytą, na przykład, w kształcie tarczy, która ma otwór w części środkowej, a w konsekwencji kształt pierścieniowy.

Korzystnie płyta realizuje funkcję płyty czołowej, która zamyka częściowo otwartą powierzchnię obudowy, i jest przymocowana do tej ostatniej na jej obwodzie, na przykład, przez zaciśnięcie.

Korzystnie części końcowe ściągów przechodzą przez płytę czołową w taki sposób, aby nieco wystawać na zewnątrz i że części końcowe są gwintowane w taki sposób, że umożliwiają montaż rozłączny drzwiczek do płyty czołowej za pomocą nakrętek.

Korzystnie drzwiczki są przymocowane do palnika.

Korzystnie są cztery ściągi, w przybliżeniu umieszczone w kwadracie, zaś elementy oporowe umieszczone ze strony przeciwnej do płyty czołowej stanowią parę kołnierzy wygiętych albo zakrzywionych, tak ukształtowanych, aby przylegać jak najbliżej do konturu zestawu przylegając do dwóch diametralnie przeciwnych jego obszarów, każdy kołnierz jest przymocowany do pary sąsiednich ściągów.

Korzystnie tworzywo sztuczne tworzące obudowę jest materiałem kompozytowym na bazie żywicy wypełnionej włóknami albo łuskami szkła.

Korzystnie żywica jest złożona z politlenku fenylenu, polistyrenu i polipropylenu.

Korzystnie wymiennik zawiera dwa zestawy rur współosiowych umieszczone obok siebie, i połączonych ze sobą, z których jeden realizuje funkcję wymiennika pierwotnego a drugi wymiennika wtórnego, człon odchylający jest wstawiony pomiędzy te dwa zestawy, i tak ukształtowany, że gorące gazy wytwarzane przez palnik przepływają najpierw przez wymiennik pierwotny, przepływając przez szczeliny oddzielające jego zwoje z wewnątrz na zewnątrz, następnie przez wymiennik wtórny, przepływając przez szczeliny oddzielające jego zwoje z zewnątrz do wewnątrz, po czym są usuwane przez kołnierz rurowy.

Korzystnie człon odchylający jest przymocowany do zestawów rur.

Korzystnie palnik jest zamontowany wewnątrz zestawu tworzącego wymiennik pierwotny, człon odchylający ma kształt tarczy i jest połączony z końcem palnika, przy czym człon odchylający jest wyposażony na obwodzie w uszczelnienie izolujące cieplnie, które przylega do wnętrza zestawu.

Korzystnie obudowa jest utworzona z dwóch półskorup formowanych razem i połączonych ze sobą, na przykład, przez zgrzewanie.

Korzystnie opaska składa się z dwóch wygiętych części komplementarnych połączonych ze sobą w taki sposób, aby utworzyć osłonę pierścieniową dopasowaną do powierzchni wewnętrznej obudowy z tworzywa sztucznego.

Korzystnie przeciwne boki części wygiętych mają rząd wycięć, w przybliżeniu półkolistych, albo półowalnych, dostosowanych do zaciskania części końcowych prostoliniowych rury, albo rur, tworzących uzwojenie, gdy części wygięte są połączone ze sobą.

Obudowa zawiera urządzenia kondensacyjne, takie jak rura albo rury, wykonane z metalu, ogólnie ze stali nierdzewnej.

Zastosowanie metalu, a zwłaszcza stali nierdzewnej, jest odpowiednie dla uzyskania odporności jednocześnie mechanicznej na naprężenia spowodowane dylatacjami zachodzącymi w uzwojeniu rury (rur) i chemicznej na korozję wywołaną oparami (gazy spalinowe) i kondensatami.

W związku z tym należy zauważyć , że ciśnienie podgrzewanego płynu, a zwłaszcza wody, wewnątrz rury (albo rur) w trakcie pracy może być stosunkowo wysokie, rzędu 2,5 do 3,5 barów, albo 2,5·10⁵ do 3,5·10⁵ Pa.

Ze względów bezpieczeństwa, zestaw rurowy jest korzystnie tak zaprojektowany, aby wytrzymywać ciśnienie 4,5·10⁵ Pa.

Ścianki boczne rur, początkowo płaskie, mają skłonność do wybrzuszania, amplituda odkształcenia jest funkcją rosnącą wartości ciśnienia wewnętrznego.

To odkształcenie rozprzestrzenia się osiowo, od jednej ścianki do ścianki sąsiedniej, za pośrednictwem występów tworzących przekładki, które je rozdzielają.

Przyjmując, przykładowo, uzwojenie składające się z czterech sąsiednich rur o grubości ścianki 0,6 mm, których wymiar osiowy jest początkowo 128 mm, ten wymiar, w wyniku odkształcenia rur, powiększy się do wartości rzędu 129,2 mm dla ciśnienia 2 barów i rzędu 129,8 mm dla ciśnienia 3 barów.

Całkowite wydłużenie jest proporcjonalne do liczby uzwojeń zamontowanych obok siebie, które tworzą zestaw wymiennika.

PL 210 367 B1

Oczywiście, zwiększając grubość ścianki rury można zmniejszyć amplitudę odkształcenia. Niestety, zwiększenie grubości zwiększa w sposób istotny ciężar urządzenia. Stwarza również problemy produkcji elementów rurowych, przez kształtowanie hydrodynamiczne sposób, który wymaga szczególnie wysokich ciśnień roboczych.

Dla opanowania wydłużenia i przeciwstawienia się parciu osiowemu spowodowanemu przez ciśnienie wewnętrzne płynu płynącego w zestawie, rozwiązaniem dotychczas stosowanym jest zastosowanie obudowy metalowej (służącej, jako oparcie dla dwóch końców zestawu), której grubość i wytrzymał ość mechaniczna są wybrane w taki sposób, ż e nie utrudnia ona dylatacji osiowej zestawu pod wpływem ciśnienia wewnętrznego, albo co najmniej ogranicza go do dopuszczalnej amplitudy, zgodnej z ograniczeniem odkształcenia elastycznego obudowy.

Ten typ wymiennika jest zadowalający w zakresie technicznym, zwłaszcza w zakresie parametrów.

Jednakże, jest on stosunkowo ciężki, co może sprawiać trudności pracownikowi podczas transportu i czynności manipulacyjnych w trakcie instalowania, a jego cena produkcji jest stosunkowo wysoka, ze względu na konieczność zastosowania (dla uzyskania odporności na naprężenia mechaniczne i agresje chemiczną oparów i kondensatów) obudowy z materiału metalowego dobrej jakości, takiego jak stal nierdzewna.

Podstawową zaletą rozwiązania według wynalazku jest znaczne zmniejszenie jednocześnie ciężaru i ceny produkcji urządzenia, gdyż proponuje wyposażenie go w obudowę, która chociaż z materiał u znacznie mniej szlachetnego i tań szego, w danym przypadku tworzywa sztucznego, nie stwarza problemu wytrzymałości chemicznej ani wytrzymałości mechanicznej, biorąc pod uwagę problem dylatacji osiowej wspomniany powyżej.

Inną zaletą rozwiązania według wynalazku, w odmianie jest sprawienie aby obudowa z tworzywa sztucznego była lepiej izolowana od ciepła wytwarzanego przez gazy spalinowe przepływające przez zwoje uzwojenia i odpowiednio znaczne obniżenie poziomu temperatur, na które obudowa jest wystawiana, przez zastosowanie elementów prostych, lekkich i tanich, w danym przypadku opaski realizującej funkcję ekranu cieplnego.

Kondensacyjny wymiennik ciepła, który stanowi przedmiot wynalazku jest przeznaczony do powiązania z palnikiem na gaz albo olej.

Zawiera on, co najmniej zestaw rur, który składa się z rury, albo grupy rur umieszczonych obok siebie, tworząc uzwojenie o linii śrubowej, w którym ścianka rury (rur) jest wykonana z materiału dobrze przewodzącego ciepło i ma przekrój prosty spłaszczony i owalny, którego duża oś jest prostopadła, albo w przybliżeniu prostopadła, do osi linii śrubowej, podczas gdy szerokość szczeliny oddzielającej dwa sąsiednie zwoje jest stała i znacznie mniejsza niż grubość przekroju prostego, ten zestaw jest zamontowany trwale wewnątrz obudowy nieprzepuszczającej gazu, elementy są przewidziane dla wymuszenia przepływu podgrzewanego płynu, zwłaszcza zimnej wody, wewnątrz rury (rur) tworzących ten zestaw, ta obudowa ma kołnierz rurowy dla usuwania gazów spalinowych, a wymiennik jest tak ukształtowany, że gorące gazy wytwarzane przez palnik przepływają promieniowo, albo w przybliżeniu promieniowo, przez zestaw przepływając poprzez szczeliny oddzielające zwoje.

Według wynalazku obudowa jest wykonana z tworzywa sztucznego odpornego na ciepło, a wymiennik zawiera elementy osł ony mechanicznej zestawu w kierunku osiowym, zdolne do pochł aniania sił parcia spowodowanych przez ciśnienie wewnętrzne płynu, który tam płynie i który usiłuje odkształcić ścianki, unikając przenoszenia tych siły na obudowę.

Rozdziela się w ten sposób dwie role dotychczas przypadające obudowie, mianowicie służenie, jako osłona dla przepływu i usuwania gorących gazów, jak również dla przyjmowania i usuwania kondensatów, a z drugiej strony, zapewnienie wytrzymałości mechanicznej zestawu rur.

Ponadto, wymiennik zawiera czujnik temperatury umieszczony na obudowie, który może sterować zatrzymaniem palnika, gdy temperatura panująca wewnątrz obudowy, w sąsiedztwie tego czujnika, przekracza próg wcześniej określony, zaś elementy osłony zawierają zespół ściągów, które biegną na zewnątrz zestawu, równolegle do osi linii śrubowej i których końce są przymocowane do elementów oporowych umieszczonych przy dwóch przeciwnych powierzchniach zestawu.

Element oporowy umieszczony na jednym końcu zespołu ściągów jest cienką płytą, na przykład w kształcie tarczy, która ma otwór w cz ęści środkowej, mając w konsekwencji kształt pierścieniowy.

Płyta realizuje funkcję płyty czołowej, która zamyka częściowo otwartą powierzchnię obudowy, i jest przymocowana do tej ostatniej na jej obwodzie, na przykł ad przez zaciś nię cie.

PL 210 367 B1

Części końcowe ściągów przechodzą przez płytę czołową w taki sposób, że są lekko wysunięte na zewnątrz i części końcowe są gwintowane w taki sposób, że umożliwiają montaż rozłączny drzwiczek do płyty czołowej za pomocą nakrętek.

Drzwiczki są przymocowane do palnika.

Istnieją cztery ściągi w przybliżeniu umieszczone w kwadracie, i elementy oporowe umieszczone ze strony przeciwnej do płyty czołowej stanowią parę kołnierzy w kształcie łuków albo kolanek, ukształtowane tak, aby jak najbliżej przylegać do konturu zestawu przylegając do dwóch diametralnie przeciwnych jego obszarów, każdy kołnierz jest przymocowany do jednej pary sąsiednich ściągów.

Tworzywo sztuczne tworzące obudowę jest materiałem kompozytowym na bazie żywicy wypełnionej włóknami albo łuskami szkła, zaś żywica jest złożona z politlenku fenylenu, polistyrenu i polipropylenu.

Wymiennik zawiera dwa zestawy rur współosiowych, umieszczonych obok siebie, i połączonych ze sobą, z których jeden realizuje funkcję wymiennika pierwotnego, a drugi wymiennika wtórnego, człon odchylający jest wstawiony pomiędzy te dwa zestawy, i tak ukształtowany, że gorące gazy wytwarzane przez palnik przepływają najpierw przez wymiennik pierwotny, przepływając przez szczeliny oddzielające jego zwoje z wewnątrz na zewnątrz, następnie wymiennik wtórny, przepływając przez szczeliny oddzielające jego zwoje z zewnątrz na wewnątrz.

Człon odchylający jest połączony z zestawami rur.

Palnik jest zamontowany wewnątrz zestawu, który realizuje funkcję wymiennika pierwotnego, człon odchylający ma kształt tarczy i jest połączony z końcem palnika, człon odchylający jest wyposażony na obwodzie w uszczelnienie izolujące cieplnie, które przylega do wewnątrz zestawu.

Obudowa jest utworzona z dwóch pół-skorup formowanych razem i połączonych ze sobą, na przykład przez zgrzewanie.

Wymiennik zawiera opaskę umieszczoną na zewnątrz zestawu rur i wewnątrz obudowy z tworzywa sztucznego, ta opaska realizuje funkcję ekranu cieplnego zdolnego do izolowania tej ostatniej od ciepła emitowanego przez gazy spalinowe.

Opaska jest wykonana z blachy ze stali nierdzewnej o małej grubości, jest umieszczona przy powierzchni wewnętrznej obudowy z tworzywa sztucznego, ale jest utrzymywana w pewnej odległości od tej ostatniej, na przykład za pomocą serii występów wytłoczonych w ściance opaski oraz jest utworzona z dwóch komplementarnych wygiętych części połączonych ze sobą w takim sposób, aby utworzyć osłonę pierścieniową dopasowaną do powierzchni wewnętrznej obudowy z tworzywa sztucznego.

Przeciwne brzegi tych wygiętych części mają ułożone rowki w przybliżeniu półkoliste, albo półowalne, które mogą zacisnąć się na częściach końcowych prostoliniowych rury, albo rur, tworzących uzwojenie, gdy te wygięte części są połączone ze sobą.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, którego: fig. 1 przedstawia uproszczony widok z przodu pierwszego przykładu wykonania wynalazku, w przekroju w płaszczyźnie pionowej oznaczonej I-I na fig. 2, fig. 2 przedstawia uproszczony widok z lewej strony urządzenia z fig. 1, fig. 3 i 4 są widokami podobnymi do pokazanych odpowiednio na fig. 1 i 2, i przedstawiają zestaw rur i jego elementy osłony, fig. 5 przedstawia widok analogiczny do pokazanego na fig. 1, pokazujący drugi możliwy przykład wykonania wymiennika, którego wymiar osiowy jest mniejszy, fig. 6 przedstawia widok z boku wymiennika z fig. 5, pokazujący wykonanie osłony zestawu, który jest tu realizowany, fig. 7 przedstawia w sposób uproszczony elementy osłony widziane z przodu, fig. 8 przedstawia widok detalu pokazujący możliwą odmianę czujnika temperatury, który może być realizowany zamiast czujnika pokazanego na fig. 5, fig. 9 przedstawia działanie urządzenia z fig. 5, fig. 10, 11 i 12 przedstawiają widoki analogiczne do pokazanych, odpowiednio, na figurach 1, 2 i 3, pokazujący trzeci przykład wykonania wymiennika według wynalazku, bez palnika, fig. 13 i 14 przedstawiają uproszczone widoki, odpowiednio z przodu i z boku wymiennika według wynalazku, w przekroju w pł aszczyź nie pionowej przechodzącej przez oś uzwojenia, wymiennik jest podobny do przykł adu wykonania z fig. 5, ale zawiera opaskę realizującą funkcję ekranu cieplnego, fig. 15 i 16 przedstawiają też w sposób uproszczony, dwa elementy (jeszcze niewygięte) w kształcie taśm, tworzących opaskę.

Wymiennik pokazany na fig. 1 i 2 zawiera skorupę, albo obudowę 1, która określa osłonę, wewnątrz której jest zamontowany trwale zestaw rurowy 2, które stanowi uzwojenie nawinięte po linii śrubowej, o osi X-X' grupy rur umieszczonych obok siebie i połączonych szeregowo.

Są to rury o przekroju prostym spłaszczony, których duże boki są prostopadłe do osi X-X'.

Występy 200 przewidziane na dużych powierzchniach rur, które odgrywają rolę przekładek, umożliwiając wyznaczenie pomiędzy zwojami szczelin o wartości kalibrowanej, w przybliżeniu stałej.

PL 210 367 B1

Przez wnętrze tego uzwojenia przepływa podgrzewany płyn, którym jest na przykład woda.

W pokazanym przykł adzie wykonania, przewidziano trzy elementy rurowe nawinię te po linii ś rubowej, połączone szeregowo, w którym podgrzewany płyn płynie od lewej strony na prawo.

Kolektory 15, 16, które są przymocowane do obudowy 1 umożliwiają dołączenie urządzenia do przewodu doprowadzającego zimny płyn, który ma być podgrzewany, i odprowadzenie płynu ciepłego.

Te kolektory 15, 16 zapewniają również przepływ płynu, z jednego elementu rurowego do sąsiedniego uzwojenia.

Każdy element rurowy ma części końcowe proste, to znaczy o osi prostoliniowej, i o przekroju narastająco zmiennym, którego część końcowa wylotowa jest kolista.

W przykładzie pokazanym na fig. 2, dwie części końcowe są umieszczone równolegle i umieszczone z tej samej strony uzwojenia.

Można zauważyć, że podobne umieszczenie jest również przewidziane w trzecim przykładzie wykonania pokazanym na fig. 10 i 11.

Przeciwnie, w drugim przykładzie wykonania wynalazku pokazanym na fig. 5 i 6, dwie części końcowe uzwojenia rurowego biegną w tej samej płaszczyźnie, ich wyloty są skierowane przeciwnie do siebie.

Wyloty wlotowy i wylotowy 20, 21 elementów rurowych są odpowiednio zaciśnięte w sposób szczelny w otworach specjalnie w tym celu przewidzianych w obudowie 1, jak pokazano na fig. 2; kolektory 15, 16 są przymocowane na tym poziomie.

Zgodnie z zasadniczą cechą wynalazku, obudowa 1 jest wykonana z tworzywa sztucznego.

Jest ona na przykład uzyskana przez formowanie obrotowe albo formowanie wtryskowe.

Obudowa 1 jest wykonana z dwóch pół-skorup, które są zgrzewane ze sobą po zainstalowaniu zestawu rurowego 2 wewnątrz jednej z nich.

Obudowa 1 jest otwarta na jednym ze swoich boków, w danym przypadku na boku umieszczonym z lewej strony, według fig. 1.

W trakcie pracy urządzenia, część pary wodnej zawartej w gazach spalinowych kondensuje stykając się ze ściankami rury.

Dno 10 obudowy 1 jest pochylone, co umożliwia usunięcie kondensatu do otworu wylotowego 13.

Ścianka tylna 11 obudowy 1 ma wzmocnienie 110, które jak zostanie pokazane później, tworzy kanał umożliwiający przepływ gazów spalinowych i spalin i kierujący je do kołnierza rurowego odprowadzenia 12.

Oczywiście, otwór 13 jest połączony z przewodem odprowadzenie kondensatu, podczas gdy kołnierz rurowy 12 jest połączony z przewodem odprowadzenie spalin, na przykład przewodem kominowym. Te przewody nie są pokazane na figurach.

Otwarta strona obudowy jest zamknięta przez element powierzchni czołowej stanowiący płytę czołową będącą elementem oporowym 3.

Ten ostatni jest mocowany na całym obwodzie przez kołnierz, który jest zaciśnięty w sposób hermetyczny dla gazu na obrzeżu obwodowym 14 otaczającym wlot obudowy 1.

Uszczelnienie, na przykład z silikonu (niepokazane) może korzystnie być przewidziane w tym miejscu.

Płyta czołowa 3, która jest na przykład wykonana ze stali nierdzewnej, jest zasłonięta przez wyjmowane drzwiczki 4.

W pokazanym przykładzie wykonania, drzwiczki 4 mają dwie części; są one złożone z płyty zewnętrznej 40, wykonanej z metalu albo z tworzywa sztucznego odpornego na ciepło i płyty wewnętrznej 41, z materiału izolacyjnego, na przykład na bazie ceramiki.

Te dwie płyty zewnętrzna 40 i wewnętrzna 41 mają w części środkowej otwór, przez który przechodzi palnik 6, na przykład palnik na gaz, który jest połączony z drzwiczkami 4 za pomocą elementów niepokazanych.

Odpowiednie elementy zamontowane na palniku 6 umożliwiają doprowadzenie do urządzenia mieszaniny palnego gazu i powietrza, takiej jak propan + powietrze.

Te elementy mogą zawierać zwłaszcza wentylator przymocowany na drzwiczkach 4, zdolny do wdmuchiwania mieszaniny gazowej do palnika 6, albo do elastycznego przewodu dołączonego do drzwiczek 4.

Palnik 6 jest rurą cylindryczną z zamkniętym końcem, którego ścianka zawiera wiele przewierconych małych otworków, które umożliwiają przepływ mieszaniny palnej, promieniowo na zewnątrz rury.

PL 210 367 B1

Powierzchnia zewnętrzna tej ścianki stanowi powierzchnię spalania. System zapłonu znanego typu, niepokazany, zawierający na przykład elektrodę generującą iskrę, jest oczywiście związany z palnikiem 6.

Palnik 6 jest umieszczony współosiowo w środku zestawu 2, ale nie rozciąga się na całej jego długości.

Rzeczywiście, zestaw rurowy 2 jest podzielony na dwie części, jedna stanowiąca rurę współosiową 2a jest umieszczona na lewo od członu odchylającego 7, druga również stanowiąca rurę współosiową 2b jest umieszczona na prawo od niego.

Człon odchylający 7 jest tarczą z materiału cieplnie izolującego, na przykład na bazie ceramiki; jest on podtrzymywany przez osprzęt w kształcie cienkiej płyty 70, ze stali nierdzewnej, której krawędź obwodowa jest wprowadzona pomiędzy dwa sąsiednie zwoje zestawu 2.

Ma się tu do czynienia z podwójnym wymiennikiem, który umożliwia uzyskanie dobrej sprawności.

Jedna rura współosiowa 2b zestawu 2 realizuje podgrzewanie wstępne płynu, który płynie z prawej strony na lewą, gdy rozpatruje się fig. 1. Druga rura 2a realizuje właściwe podgrzewanie.

Zgodnie z zasadniczą cechą wynalazku, zwoje zestawu rurowego 2 są utrzymywane tak, że ściśle przylegają do siebie za pomocą systemu osłony mechanicznej.

Chodzi, w danym przypadku, o zespół czterech ściągów 5, utworzonych przez pręty cylindryczne ze stali nierdzewnej, które są związane z elementami oporowymi dla każdego z dwóch przeciwnych końców zestawu 2.

Jak pokazano na fig. 2, ściągi 5 są umieszczone na czterech wierzchołkach figury w kształcie trapezu równoramiennego. Z jednej strony (strona prawa na figurach 1 i 3), ich koniec 51 jest przymocowany na przykład przez spawanie do pierścieniowej płyty czołowej stanowiącej element oporowy 30, ze stali nierdzewnej, w środku której jest wykonany otwór 300.

Ze strony przeciwnej, która odpowiada stronie prawej na figurach 1 i 3, ściągi 5 są przymocowane do płyty czołowej 3.

Z tej strony, części końcowe ściągów 5 są gwintowane; przechodzą one przez odpowiednie otwory wykonane w obwodzie płyty czołowej 3.

Nakrętki 500 nakręcone na gwintowanych częściach końcowych 50 zapewniają naprężenie ściągów 5, w taki sposób, aby docisnąć z siłą (z prawej strony na lewą) płytę 30 do ostatniego zwoju zestawu 2 i odpowiednio, (w kierunku przeciwnym) płytę czołową 3 pierwszego zwoju tego zestawu.

Zestaw 2 jest więc ściśnięty osiowo pomiędzy stanowiącymi płyty elementami oporowymi 3 i 30.

Zauważa się, że części końcowe 50 są stosunkowo długie i wystają one poza nakrętki 500 na znaczną długość, jak pokazano na fig. 3.

Rzeczywiście, części końcowe 50 realizują również funkcję zapewniania centrowania i mocowania drzwiczek 4 do płyty czołowej 3.

W tym celu, przez płytę 40 stanowiącą drzwiczki 4, której średnica jest większa niż średnica części izolującej 41, przechodzą cztery otwory umożliwiające połączenie z częściami końcowymi 50.

Mocowanie jest zapewnione przez nakrętki 400, którymi są korzystnie nakrętki samohamowne dla zmniejszenia ryzyka przypadkowego odkręcenia, zwłaszcza pod wpływem drgań.

Uszczelnienie pierścieniowe z krawędziami 42 umieszczone w odpowiednim rowku znajdującym się w płycie 40 umożliwia przyłożenie tej ostatniej w sposób szczelny dla spalin do powierzchni zewnętrznej płyty czołowej 3.

Jak pokazano na fig. 2, ściągi 5 są umieszczone na zewnątrz zestawu 2.

Obserwując fig. 3, jest zrozumiałe, że zespół utworzony przez płytę czołową 3, ściągi 5 i końcowe stanowiące płyty elementy oporowe 3, 30, stanowi niezależny zespół.

Dylatacje, które mają tendencję do pojawiania się pod wpływem ciśnienia wewnętrznego panującego w zestawie rur 2 uzwojenia są ograniczane przez ściągi 5 i elementy oporowe 3, 30, które całkowicie pochłaniają osiowe siły parcia.

Nie ma żadnego przeniesienia tego parcia na ścianki obudowy 1 obejmującej zespół.

Zestaw 2 rurowy może być utrzymywany na swoim miejscu wewnątrz obudowy 1 po prostu przez połączenie kielichowe części końcowych rur 20, 21 w gniazdach przewidzianych w obudowie 1 dla ich przyjęcia.

Zauważa się ponadto, że przewidziano ponad tylnym obszarem uzwojenie zestawu 2 ściankę odchyloną 8, która przykrywa częściowo pierścieniową tylną płytę 30, aż do jej środkowego otworu 300.

Ta ścianka odchylona 8 korzystnie bierze udział w prawidłowym utrzymywaniu zestawu 2 wewnątrz obudowy 1.

PL 210 367 B1

Jest ona przymocowana do ścianki wewnętrznej obudowy 1 i biegnie ukośnie pod kołnierzem rurowym 12. Ma ona korzystnie kształt wygięty, o zarysie łuku koła, obejmując górny obszar zestawu 2.

Gorące gazy wytwarzane przez palnik 6 przepływają najpierw przez pierwszą część 2a rur współosiowych zestawu 2 (umieszczony z lewej strony członu odchylającego 7), przepływając pomiędzy szczelinami rury promieniowo, z wewnątrz na zewnątrz.

Dzięki obecności ścianki 8, nie mogą one wydostać się natychmiast przez kołnierz rurowy 12.

Powinny one przepłynąć przez część tylną 2b rur współosiowych wymiennika (umieszczoną na prawo od płyty odchylającej 7), tym razem z zewnątrz do wewnątrz, wykonując podgrzewanie wstępne wody, która płynie w zestawie rurowym 2.

Na koniec ochłodzone gazy wypływają przez kanał tylny wyznaczony przez ściankę 110, dla osiągnięcia odprowadzającego kołnierza rurowego 12.

Tworzywo sztuczne, z którego jest wykonana obudowa 1 jest tak wybrane, aby mieć w sposób ciągły odporność na temperatury rzędu 150 do 160°C.

Jest to korzystnie materiał kompozytowy na bazie żywicy wypełnionej włóknami albo łuskami szkła.

Jako szczególnie odpowiedni rodzaj żywicy można podać złożoną z politlenku fenylenu, polistyrenu i polipropylenu, taki materiał jest odpowiedni ze względu na odporność na agresję chemiczną gorących spalin i kondensatów.

Ścianka obudowy 1 może być stosunkowo cienka, na przykład o grubości zawartej pomiędzy 2 i 4 mm, ponieważ nie jest ona poddawana znacznym naprężeniom mechanicznym.

Z punktu widzenia konserwacji, jest łatwo uzyskać dostęp do wewnątrz od części przedniej wymiennika, która tylko jest rzeczywiście narażona na zanieczyszczenie spalinami; w tym celu wystarczy odkręcić nakrętki 400 i wyciągnąć osiowo zespół utworzony przez drzwiczki 4 i palnik 6, który jest z nimi połączony.

Po czyszczeniu, umieszczenie tego zespołu na swoim miejscu jest także łatwe.

Te operacje demontażu i ponownego montażu nie mają żadnego wpływu na osłonę, na którą działają ściągi 5, które działają pomimo chwilowego podniesienia drzwiczek 4.

W odmianie wykonania tego urządzenia, będzie możliwe mocowanie członu odchylającego 7 na końcu palnika 6.

W tym przypadku, drzwiczki 4, palnik 6 i człon odchylający 7 tworzą razem jeden dający się wymontować zespół, co umożliwia uzyskanie dostępu dla czyszczenia całej przestrzeni wewnętrznej uzwojenia, w tym także części tylnej, która zapewnia podgrzewanie wstępne.

Oczywiście, w tym rozwiązaniu, byłoby konieczne przewidzieć wokół tarczy członu odchylającego 7 uszczelnienie pierścieniowe, bardzo odporne na ciepło, opierające się o powierzchnię wewnętrzną zestawu dla uniknięcia bezpośredniego przepływu gazu na tym poziomie, do części 2b.

W drugim przykładzie wykonania wynalazku, który jest pokazany na fig. 5 do 7, odnajdujemy konfigurację analogiczną do tej, która właśnie została opisana, urządzenie jest jednakże obrócone o 180 stopni (płyta czołowa umieszczona na prawo na fig. 5).

Elementy identyczne albo podobne do elementów z pierwszego przykładu mają takie same oznaczenia odsyłające, i nie będzie ponownie wyjaśniana ich natura i funkcja.

Zauważa się, że ten wymiennik jest bardziej zwarty w kierunku osiowym niż wymiennik z pierwszego przykładu wykonania.

Jak już wspomniano, części końcowe prostoliniowe rur biegną stycznie do uzwojenia, ich osie znajdują się w tej samej płaszczyźnie wzdłużnej, umieszczone z boku (patrz fig. 6).

Ponadto, ze strony przeciwnej do płyty czołowej 3, ściągi 5 są przymocowane nie do pierścieniowej płyty 30, ale do pary płaskich wygiętych listew 30a, 30b, których obszary środkowe opierają się o wycinek kątowy powierzchni, stosunkowo ograniczony, odpowiedniego zwoju końcowego.

Jak pokazano na fig. 6, ściągi 5 są tym razem umieszczone w kwadracie, i wygięte listwy 30a, 30b łączą je stronami po dwa, obejmując dwa obszary diametralnie przeciwne uzwojenia.

Zauważa się (patrz fig. 5), że ścianka 8 ma wzmocnienie 80 umieszczone powyżej uzwojenia rurowego zestawu 2, w pobliżu rur umieszczonych na wylocie części 2a tworzącej zasadniczy wymiennik.

W tym wzmocnieniu jest zamontowany czujnik temperatury 9.

Jest to bezpiecznik cieplny, który jest zamontowany w sposób szczelny w stosunku do obudowy 1.

W tym celu, czujnik 9 jest korzystnie utrzymywany na swoim miejscu za pomocą pierścienia sprężynującego

PL 210 367 B1 w miseczce ze stali nierdzewnej osadzonej we wzmocnieniu 80, która jest otwarta do dołu, odpowiednie uszczelnienie zapewnia szczelność pomiędzy miseczką i ścianką wzmocnienia 80.

Ten czujnik 9 jest połączony ze sterowaniem palnika 6, i jest dostosowany do gaszenia palnika 6, gdy wykryta temperatura przekroczy próg wcześniej określony, na przykład 160°C.

Nienormalne przegrzanie może wystąpić przypadkowo na przykład w razie braku wody w rurach albo w razie nieprawidłowego przepływu wody w rurach, na przykład spowodowanym zatkaniem jednej z nich.

Przy braku zabezpieczenia, wystąpiłoby ryzyko nadmiernego wzrostu temperatury spalin opuszczających rury wokół palnika 6, które zetknęłyby się z wnętrzem obudowy 1 z tworzywa sztucznego. Rzeczywiście, spaliny nie przekazywałyby wystarczającej ilości ciepła rurom.

Mogłoby to spowodować problem wytrzymałości mechanicznej tworzywa sztucznego i poważne uszkodzenie a nawet zapalenie się obudowy 1.

W odmianie pokazanej na fig. 8, czujnik, oznaczony 9', zawiera element zabezpieczający 92', wrażliwy na ciepło.

Układ elektryczny zasilania kotła jest połączony z dwoma końcówkami 90' i 91' które są połączone przez ten bezpiecznik cieplny 92'.

W przypadku nienormalnego wzrostu temperatury, na przykład ponad 160°C, stopienie tego elementu 92' przerywa układ elektryczny pomiędzy dwiema końcówkami 91', 90', powodując zatrzymanie sterowania palnika 6.

Fig. 9 pokazuje przepływ gorących gazów wytwarzanych przez palnik 6, który jest zasilany mieszaniną palną G + A.

Po zapaleniu palnika 6, wytwarza on gorące gazy, na przykład o temperaturze 1000°C, które rozpływają się promieniowo na zewnątrz jak pokazują strzałki F1.

Te gorące gazy gaz przepływają przez szczeliny pierwszej części 2a rur współosiowych, promieniowo, z wewnątrz na zewnątrz (strzałki F2).

W trakcie tego przepływu, duża część ciepła gorących gazów jest przekazywana poprzez ściankę rury do wody, która tam płynie tak, że temperatura gorących gazów na wylocie z części 2b rur współosiowych zestawu 2 jest przykładowo rzędu 110 do 140°C.

Zauważa się, że obecność członu odchylającego 7 uniemożliwia ucieczkę osiową gorących gazów F1.

Gazy częściowo ochłodzone przepływają następnie przez drugą część 2b zestawu 2, tym razem z zewnątrz do wewnątrz, jak pokazują strzałki F₃.

Część dodatkowa ciepła jest w ten sposób przekazywana do wody płynącej w rurach. Temperatura gazów, które opuszczają urządzenia (strzałki F4 i F5), jest przykładowo rzędu 65 do 70°C.

Woda, jest podgrzewana ogólnie od temperatury otoczenia do temperatury rzędu 80°C.

Oczywiście, strumień wody płynie w kierunku przeciwnym do strumienia spalin, podgrzewanie wstępne zachodzi w części 2b rur współosiowych zestawu 2, a podgrzewanie właściwe w części 2a.

W przykładzie wykonania, który jest pokazany na fig. 10 do 12, wymiennik jest pozbawiony palnika.

Obudowa 1' zawiera kołnierz rurowy E dla przyjmowania gorących gazów, które pochodzą ze źródła zewnętrznego.

Ten kołnierz rurowy E wychodzi wewnątrz uzwojenia rur zestawu 2.

Te same oznaczenia odsyłające są zastosowane dla oznaczenia elementów identycznych jak te z pierwszego przykład wykonania, w danym przypadku mają wskaźnik „prim” gdy elementy są podobne ale nie identyczne.

Jest to wymiennik prosty (bez podgrzewania wstępnego).

Gorące gazy, które wpływają do osłony wewnętrznej obudowy 1', przez kołnierz rurowy E, przepływają promieniowo z wewnątrz na zewnątrz zestawu rurowego 2, podgrzewając płyn, który tam płynie; gazy ochłodzone wypływają przez kołnierz rurowy 12.

Elementy rurowe stanowiące uzwojenie mogą być umieszczone równolegle, kolektory wlotowy i wylotowy odpowiednio 15' i 16' zapewniają zbieranie i rozdział albo na wlocie albo na wylocie rur.

Obudowa 1' jest z tworzywa sztucznego.

Elementy osłony mechanicznej zestawu są podobne do elementów pierwszego przykładu wykonania.

Zawierają one zespół czterech ściągów 5, które są przymocowane na ich końcach, na przykład przez zgrzewanie, do płyt 30, 3'.

PL 210 367 B1

Płyta 30 umieszczona od strony przyjmującego kołnierza rurowego E jest tarczą, której środek ma otwór 300 odpowiadający wlotowi gazu wyznaczonemu przez kołnierz rurowy E.

Płyta dna 3' jest tarczą bez otworu.

Zamyka ona część tylną uzwojenia, zmuszając zespół gorących gazów do wypływania poprzez szczeliny między zwojami.

Dla uniknięcia styku ścianki dna obudowy 1' umieszczonej naprzeciw płyty 3', która jest wystawiona na działanie gorących gazów, luz j jest przewidziany pomiędzy tymi dwoma elementami.

Oczywiście, to urządzenie może również być wyposażone w czujnik temperatury dostosowany do przerwania dopływu gorących gazów, gdy czujnik wykrywa, że temperatura przekracza wartość wcześniej określoną.

Aby powrócić do dwóch pierwszych przykładów wykonania, należy zauważyć, że palnik 6 nie musi mieć kształtu cylindrycznego; może on mieć kształt płaski albo półkolisty pozostając jednak połączony z drzwiczkami.

Oszczędność ciężaru uzyskana przez zastosowanie obudowy 1, 1' z tworzywa sztucznego jest rzędu 20% w stosunku do podobnego urządzenia, mającego takie same parametry, ale którego obudowa jest metalowa.

Odmiana wymiennika pokazana na fig., 13 i 14 ma podobną, strukturę, do tej już opisanej w odniesieniu do figur 5 do 7 i dlatego ta struktura nie będzie tu ponownie opisana.

Jednakże, jak będzie wyjaśnione, zawiera ona opaskę, która odgrywa role ekranu cieplnego.

Rzeczywiście, część pierścieniowa ścianki obudowy 1, która otacza uzwojenie 2 jest wyposażona wewnątrz w opaskę 100. Jest ona wykonana z cienkiej blachy ze stali nierdzewnej, której grubość jest na przykład rzędu około 0,3 do 0,4 ram.

Ta opaska 100 opiera się o powierzchnię wewnętrzną obudowy 1, z pewnym odstępem j. (patrz fig. 13), na przykład rzędu 2 mm. Ten odstęp j jest zapewniony dzięki wielu stykom oporowym 101 utworzonym przez miseczki o małym rozmiarze wytłoczonym w blasze w taki sposób, aby utworzyć występy wystające na zewnątrz opaski. Jak pokazano na fig. 15 i 16 które przedstawiają rozwinięcie blachy w dwóch częściach tworzących opaskę 100, te występy 101 są rozłożone w regularnym układzie geometrycznym na powierzchni blachy, w danym przypadku są umieszczone w układzie trójkątów równoramiennych.

Odstęp j i występy 101, które opierają się o obudowę 1 tworząc obszary o bardzo małej powierzchni, prawie punktowe umożliwia znaczne zmniejszenie przekazywania ciepła pochłanianego przez opaskę 100 do ścianki, która ją otacza.

Na końcach, opaska 100 opiera się z przodu o płytę czołową 3, a z drugiej strony o ścianki 8-8'.

Jej długość osiowa, która odpowiada w przybliżeniu długości uzwojenia 2, jest oznaczona jako K na fig. 13.

W pokazanym przykładzie wykonania, opaska 100 jest utworzona z dwóch odrębnych części, początkowo płaskich, pokazanych na fig. 15 i 16, i oznaczonych odpowiednio jako 100a i 100b.

Są to taśmy blachy ze stali nierdzewnej o grubości K i długości odpowiednio Li i L₂.

Na wzdłużnych brzegach, każda z taśm części 100a, 100b, ma cztery wycięcia 102, w kształcie w przybliżeniu pół-kolistym albo pół-owalnym, komplementarnych do kształtu przekroju części końcowych rur na poziomie ścianki 1 przez którą przechodzą.

Długość Lj. taśmy części 100a jest znacznie większa od długości L₂ taśmy części 100b.

Suma L1 + L2 odpowiada w przybliżeniu (uwzględniając odstęp j) obwodowi ścianki wewnętrznej obudowy 1 do której będą przylegać taśmy części 100a i części 100b po wygięciu dla dopasowania do krzywizny ścianki obudowy 1. Jak pokazano na fig. 14, ma ona przekrój prosty, którego obrys jest pośrednim pomiędzy kołem i kwadratem o zaokrąglonych rogach.

Część 100b stanowiąca element krótki jest umieszczona od strony, gdzie są umieszczone wyloty 20', 21' rury, na zewnątrz tych ostatnich (z lewej strony fig. u), podczas gdy część 100a stanowiąca element długi jest umieszczona z drugiej strony.

Są one połączone na ich bokach wzdłużnych (równoległe do X-X') i zaciskają z małym luzem przez wycięcia 102 odpowiednio ukształtowane i rozmieszczone części końcowe, albo wylot, rur tworzących uzwojenie zestawu 2.

Z racji ich elastyczności te dwie taśmy blachy przylegają ściśle, za pośrednictwem swoich występów 101 do powierzchni wewnętrznej obudowy 1, bez konieczności stosowania specjalnych elementów mocujących. Tworzą one w ten sposób opaskę 100, która izoluje w sposób stosunkowo

PL 210 367 B1 szczelny powierzchnie wewnętrzną obudowy 1 od gorących gazów przepływających w wymienniku, odgrywając rolę ekranu cieplnego lub izotermicznego.

W przypadku gdy, jak w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 13, ścianka obudowy 1 ma wzmocnienie 80 skierowane do wewnątrz, które przyjmuje czujnik temperatury 9, jest zrozumiałe, że przez opaskę 100 przechodzi w tym obszarze odpowiedni otwór w który wprowadza się część wzmocnionej ścianki. W tym obszarze, ścianka obudowy 1, niechroniona cieplnie, jest więc wystawiona na działanie wyższej temperatury niż reszta ścianki, która jest chroniona przez opaskę 100.

W praktyce nie sprawia to trudności, ponieważ ten obszar ma powierzchnię bardzo ograniczoną i nadmiar ciepła, który się tam pojawia jest usuwany przez przenoszenie ciepła do sąsiednich chłodniejszych obszarów ścianki.

Opaska 100 ma za zadanie obniżanie temperatury, na którą jest wystawiona ścianka obudowy 1 jest o wartość rzędu 15 do 20°C, co umożliwia zastosowanie tworzywa sztuczne mniej szlachetnego i w konsekwencji tańszego od stosowanego w przykładach wykonania opisanych poprzednio (bez opaski), i/lub poprawić wytrzymałość w czasie jak również trwałość.

Claims (16)

1. Kondensacyjny wymiennik ciepła, związany z palnikiem la gaz albo olej, który zawiera co najmniej jeden zestaw rur, który składa się z rury, albo grupy rur umieszczonych obok siebie, tworzących uzwojenie o linii śrubowej, w którym ścianka rury (rur) jest wykonana z materiału dobrze przewodzącego ciepło i ma przekrój prosty spłaszczony i owalny, którego duża oś jest prostopadła, albo w przybliżeniu prostopadła, do osi linii śrubowej, podczas gdy grubość szczeliny oddzielającej dwa sąsiednie zwoje jest stała i znacznie mniejsza niż grubość przekroju prostego, przy czym ten zestaw jest zamontowany trwale wewnątrz obudowy nieprzepuszczającej gazu, elementy są przewidziane dla wymuszenia przepływu podgrzewanego płynu, zwłaszcza zimnej wody, wewnątrz rury (rur) tworzących zestaw, obudowa la kołnierz rurowy dla usuwania gazów spalinowych, ten wymiennik jest tak ukształtowany, że gorące gazy wytwarzane przez palnik przepływają promieniowo, albo w przybliżeniu promieniowo, przez zestaw przepływając poprzez szczeliny oddzielające zwoje, przy czym wymiennik zawiera środki do otrzymywania zestawu w kierunku osiowym, zdolne do pochłaniania sił parcia spowodowanego przez ciśnienie wewnętrzne płynu, który tam płynie i który usiłuje odkształcić ścianki, unikając przenoszenia tych sił na obudowę, elementy osłony zawierają zespół ściągów, które biegną na zewnątrz zestawu, równolegle do osi linii śrubowej, i których końce są przymocowane do elementów oporowych przylegających do dwóch przeciwnych powierzchni zestawu, znamienny tym, że obudowa (1 jest wykonana z tworzywa sztucznego odpornego na ciepło i zawiera opaskę (100) umieszczoną na zewnątrz zestawu (2) i wewnątrz obudowy (1) z tworzywa sztucznego, która jest utrzymywana w pewnej odległości od wewnętrznej powierzchni obudowy (1), na przykład, za pomocą szeregu występów (101) wytłoczonych w ściance opaski (100), przez co opaska (100) stanowi ekran cieplny izolujący obudowę od ciepła emitowanego przez gazy spalinowe.

2. Wymiennik według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera czujnik temperatury (9; 9') umieszczony na obudowie (1), który steruje zgaszeniem palnika, gdy temperatura panująca wewnątrz obudowy (1), w sąsiedztwie czujnika (9, 9'), przekracza wcześniej określony próg.

3. Wymiennik według zastrz. 1, znamienny tym, że opaska (100) jest wykonana z cienkiej blachy ze stali nierdzewnej.

4. Wymiennik według zastrz. 3, znamienny tym, że element oporowy (3, 30) umieszczony na jednym końcu zespołu ściągów jest cienką płytą, na przykład, w kształcie tarczy, która ma otwór w części środkowej, a w konsekwencji kształt pierścieniowy.

5. Wymiennik według zastrz. 4, znamienny tym, że płyta (3) realizuje funkcję płyty czołowej, która zamyka częściowo otwartą powierzchnię obudowy (1), i jest przymocowana do tej ostatniej na jej obwodzie, na przykład, przez zaciśnięcie.

6. Wymiennik według zastrz. 5, znamienny tym, że części końcowe (50) ściągów przechodzą przez płytę czołową (3) w taki sposób, aby nieco wystawać na zewnątrz i że części końcowe (50) są gwintowane w taki sposób, że umożliwiają montaż rozłączny drzwiczek (4) do płyty czołowej za pomocą nakrętek (400).

7. Wymiennik według zastrz. 6, znamienny tym, że drzwiczki (4) są przymocowane do palnika (6).

PL 210 367 B1

8. Wymiennik według jednego z zastrzeżeń 4 do 7, znamienny tym, że są cztery ściągi (5), w przybliżeniu mieszczone w kwadracie, zaś elementy oporowe umieszczone ze strony przeciwnej do płyty czołowej stanowią parę kołnierzy wygiętych albo zakrzywionych (30a, 30b), tak ukształtowanych aby przylegać jak najbliżej do konturu zestawu (2) przylegając do dwóch diametralnie przeciwnych jego obszarów, każdy kołnierz (30a, 30b) jest przymocowany do pary sąsiednich ściągów (5).

9. Wymiennik według jednego z zastrzeżeń 1 do 8, znamienny tym, że tworzywo sztuczne tworzące obudowę (1) jest materiałem kompozytowym na bazie żywicy wypełnionej włóknami albo łuskami szkła.

10. Wymiennik według zastrz. 9, znamienny tym, że żywica jest złożona z politlenku fenylenu, polistyrenu i polipropylenu.

11. Wymiennik według jednego z zastrzeżeń 1 do 10, znamienny tym, że zawiera dwa zestawy rur współosiowych (2a, 2b) umieszczone obok siebie, i połączonych ze sobą, z których jeden realizuje funkcję wymiennika pierwotnego a drugi wymiennika wtórnego, człon odchylający (7) jest wstawiony pomiędzy te dwa zestawy, i tak ukształtowany, że gorące gazy wytwarzane przez palnik przepływają najpierw przez wymiennik pierwotny (2a), przepływając przez szczeliny oddzielające jego zwoje z wewnątrz na zewnątrz, następnie przez wymiennik wtórny (2b), przepływając przez szczeliny oddzielające jego zwoje z zewnątrz do wewnątrz, po czym są wsuwane przez kołnierz rurowy (12).

12. Wymiennik według zastrz. 11, znamienny tym, że człon odchylający (7) jest przymocowany do zestawów rur (2a, 2b).

13. Wymiennik według zastrz. 11, znamienny tym, że palnik (6) jest zamontowany wewnątrz zestawu tworzącego wymiennik pierwotny (2a), człon odchylający (7) ma kształt tarczy i jest połączony z końcem palnika (6), przy czym człon odchylający jest wyposażony na obwodzie w uszczelnienie izolujące cieplnie, które przylega do wnętrza zestawu.

14. Wymiennik według jednego z zastrzeżeń 1 do 13, znamienny tym, że obudowa (1) jest utworzona z dwóch półskorup formowanych razem i połączonych ze sobą, na przykład, przez zgrzewanie.

15. Wymiennik według jednego z zastrzeżeń 1 do 14, znamienny tym, że opaska (100) składa się z dwóch wygiętych części komplementarnych (100a, 100b) połączonych ze sobą w taki sposób, aby utworzyć osłonę pierścieniową dopasowaną do powierzchni wewnętrznej obudowy Q) z tworzywa sztucznego.

16. Wymiennik według zastrz. 15, znamienny tym, że przeciwne boki części wygiętych (100a, 100b) mają rząd wycięć (102), w przybliżeniu półkolistych, albo półowalnych, dostosowanych do zaciskania części końcowych prostoliniowych rury, albo rur, tworzących uzwojenie, gdy części wygięte 100a, 100b) są połączone ze sobą.