PL205337B1 - Arkuszowy element obróbki blacharskiej do konstrukcji przenikającej przez dach oraz zestaw do obróbki blacharskiej obejmujący co najmniej dwa takie arkuszowe elementy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest arkuszowy element obróbki blacharskiej do konstrukcji przenikającej przez dach oraz zestaw do obróbki blacharskiej obejmujący co najmniej dwa takie arkuszowe elementy.

W trakcie wykonywania obróbki blacharskiej elementów konstrukcji budynku przenikają cych przez dach, np. kominów albo ościeżnic okien dachowych, w celu zabezpieczenia ich przed wpływami atmosferycznymi i zapewnienia uszczelnienia pomiędzy samą konstrukcją i dachem, powszechną praktyką jest stosowanie pokryć z obróbki blacharskiej z blachy, np. aluminiowej, miedzianej, stalowej lub cynkowej. Tradycyjnie takie pokrycia z obróbki blacharskiej wykonuje się zwykłą techniką blacharską z płaskiego arkusza materiału, który profiluje się i kształtuje w celu dopasowania go w żądanym miejscu.

Można uniknąć tego względnie kosztownego dopasowywania i montażu na miejscu, który jest konieczny w przypadku wykorzystywania tej klasycznej techniki rzemieślniczej, jeżeli zastosuje się prefabrykowane elementy obróbki blacharskiej. Gdy te elementy obróbki blacharskiej stosuje się np. w połączeniu ze standardowym oknem montowanym w danej powierzchni dachu, można użyć tych samych „standardowych” elementów obróbki blacharskiej, niezależnie od np. stopnia nachylenia pochyłej powierzchni dachu.

Typowo, zestaw obróbki blacharskiej przystosowany do użycia pomiędzy np. oknem dachowym i nachylon ą powierzchnią dachu obejmuje górny i dolny element obróbki blacharskiej, przystosowane do zamontowania w położeniu poziomym odpowiednio pomiędzy górną i dolną częścią ościeżnicy okna i powierzchnią dachu, jak również pierwszy i drugi boczny elementy obróbki blacharskiej, przystosowane do zamontowania w położeniu nachylonym odpowiednio pomiędzy dwoma bocznymi częściami ościeżnicy okna i powierzchnią dachu. Taki zestaw obróbki blacharskiej obejmuje ponadto segmenty narożne przystosowane do utworzenia uszczelnienia pomiędzy bocznymi elementami obróbki blacharskiej oraz górnym i dolnym elementem obróbki blacharskiej, przy czym takie segmenty narożne często są wbudowane albo w górny i dolny element obróbki blacharskiej, albo w boczne elementy obróbki blacharskiej.

Aby zapobiec przenikaniu wody pod powierzchnię dachu, boczne elementy obróbki blacharskiej kształtuje się zwykle jako elementy przypominające rynnę, z pierwszym kołnierzem przystosowanym do zamontowania na ościeżnicy okna i z drugim kołnierzem przystosowanym do zamontowania pod powierzchnią dachu. Gdy boczny element obróbki blacharskiej montuje się w położeniu nachylonym, wówczas rynna kieruje wodę w dół.

Tym niemniej jednak, niektóre typy elementów obróbki blacharskiej nie są „standardowe”, ponieważ są one zależne od np. tego, czy w powierzchni dachu jest zamontowane pojedyncze okno, czy też obok są zamontowane dwa albo większa liczba okien. W tym przypadku stosuje się specjalne elementy obróbki blacharskiej w celu zapewnienia uszczelnienia pomiędzy dwoma sąsiednimi oknami, przy czym elementy te mogą być albo całymi elementami obróbki blacharskiej przystosowanymi do szerokości odstępu pomiędzy dwoma oknami, albo bocznymi elementami obróbki blacharskiej przystosowanymi do bezpośredniego połączenia ze sobą, bądź też mogą to być dodatkowe elementy obróbki blacharskiej przystosowane do utworzenia uszczelnienia pomiędzy dwoma sąsiednimi bocznymi elementami obróbki blacharskiej.

Francuski opis patentowy FR-A-2473595 ujawnia zestaw obróbki blacharskiej, w którym pierwszy i drugi element obróbki blacharskiej są przystosowane do połączenia ze sobą, gdy okna dachowe są zamontowane obok siebie. Ponieważ jednak połączenie jest utworzone przez różne „męskie” i „ż eńskie” elementy obróbki blacharskiej, zestaw do obróbki blacharskiej dla pojedynczego okna dachowego będzie musiał być wyposażony w różne elementy obróbki blacharskiej dla przeciwległych boków ościeżnicy okna, np. w dwa różne boczne elementy obróbki blacharskiej.

Duński opis patentowy DK-B 154099 ujawnia element obróbki blacharskiej specjalnie przystosowany do połączenia dwóch sąsiednich bocznych elementów obróbki blacharskiej. Łączący element obróbki blacharskiej umożliwia połączenie dwóch elementów obróbki blacharskiej o tym samym profilu, toteż dla danego zestawu do obróbki blacharskiej można użyć identycznego pierwszego i drugiego elementu obróbki blacharskiej.

Na rysunku pos. I przedstawiono w widoku perspektywicznym różne części składowe dotychczasowego zestawu obróbki blacharskiej dla dwóch okien dachowych 1 zamontowanych obok siebie. W przepadku każdego okna obróbka blacharska obejmuje górny element 21, dolny element 6], 7

PL 205 337 B1 wyposażony w fartuch 8B' oraz zewnętrzny boczny element 10'. Na dolnym elemencie obróbki blacharskiej są umieszczone segmenty narożne 8A', a na górnych elementach obróbki blacharskiej są również umieszczone odpowiednie segmenty. Pomiędzy dwoma oknami dachowymi jest umieszczony dalszy element obróbki blacharskiej 13'. Gdy w kontekście zgłoszenia patentowego używa się terminów „górny” i „dolny”, odnoszą się one do konstrukcji w stanie zamontowanym. Tym niemniej jednak, dla fachowca w tej dziedzinie będzie to także oczywiste w odniesieniu do elementów obróbki blacharskiej per se.

Na rysunku pos. II pokazano element obróbki blacharskiej z dodatkowym żebrem w położeniu zamontowanym częściowo pod dachówką 30]. Żebro składa się ze współpłaszczyznowych boków, pierwszego i drugiego 21', 22], połączonych u wierzchołka 231, co tworzy puste żebro. Aby jeszcze bardziej uniemożliwić przenikanie wiatru pod powierzchnię dachu, można wprowadzić elastyczny element uszczelniający 40'.

Na tym tle celem wynalazku jest dostarczenie arkuszowego elementu obróbki blacharskiej, który umożliwia dostarczanie dachowych obróbek blacharskich w sposób ekonomiczny i skuteczny, umożliwiając znormalizowaną i optymalną pod względem ekonomicznym produkcję i który to arkuszowy element obróbki blacharskiej można z łatwością przystosować do różnych sytuacji montażowych.

Zgodny z wynalazkiem arkuszowy element obróbki blacharskiej do konstrukcji przenikającej przez dach, stanowiący element arkuszowy mający górną i dolną powierzchnię, pierwszy kołnierz przeznaczony do umieszczenia na konstrukcji przenikającej przez dach w położeniu zamontowanym i drugi kołnierz usytuowany w pewnej odległości od pierwszego kołnierza, przy czym ta odległość oznacza szerokość, charakteryzuje się tym, że ma środki regulacyjne do regulowania szerokości pomiędzy pierwszym kołnierzem i drugim kołnierzem.

Dostarczając arkuszowy element obróbki blacharskiej z takimi środkami, jeden i ten sam arkuszowy element obróbki blacharskiej można zastosować niezależnie od tego, czy ma on być użyty w połączeniu z pojedynczą konstrukcją przenikającą przez dach, czy też konstrukcje przenikające przez dach są zamontowane obok siebie.

Tak więc dostarcza się arkuszowy element obróbki blacharskiej, który można zastosować razem z podobnym arkuszowym elementem obróbki blacharskiej, parami w różnych konfiguracjach, tak aby odpowiadało to szerokiej gamie warunków. W szczególności taki arkuszowy element obróbki blacharskiej może być zastosowany albo samodzielnie, zapewniając uszczelnienie pomiędzy konstrukcją przenikającą przez dach i otaczającą powierzchnią dachu, albo w połączeniu z układaniem w stos albo na zakładkę, zapewniając uszczelnienie pomiędzy sąsiednimi konstrukcjami.

W korzystnej postaci, arkuszowy element obróbki blacharskiej ma dwie części połączone elastycznym elementem stanowiącym te środki regulacyjne, przy czym elastyczny element jest korzystnie falisty albo sfałdowany.

W innej korzystnej postaci, element arkuszowy ma co najmniej jedno stojące żebro w ogólnie wzdłużnym kierunku elementu obróbki blacharskiej, przy czym szerokość żebra jest regulowana. Żebro to może mieć zasadniczo współpłaszczyznowe boki, pierwszy i drugi, połączone na swych górnych brzegach elastycznym elementem, tworząc tym samym otwarte do dołu puste żebro.

W jednej postaci, w której arkuszowy element obróbki blacharskiej jest szczególnie łatwy do przystosowania do konkretnej sytuacji montażowej, kołnierze i/lub żebro(żebra) są zasadniczo równoległe do siebie, a środki regulacyjne są rozszerzalne i/lub ściskalne wzdłuż linii zasadniczo równoległej do kołnierzy.

W alternatywnej postaci, element arkuszowy ma falistą strukturę, obejmującą, w całości albo częściowo, jedno albo większą liczbę wzniesień oraz jedną albo większą liczbę dolin rozmieszczonych w ogólnie wzdłużnym kierunku obróbki blacharskiej. Poszczególne wzniesienia i doliny są korzystnie zasadniczo symetryczne, korzystnie ukształtowane w kątowym, zygzakowatym układzie albo mają ogólnie sinusoidalny przekrój poprzeczny.

W celu zapewnienia szczególnie łatwego montażu i ulepszonego uszczelnienia z otaczającym pokryciem dachu, można zastosować elastyczny albo przylepny i/lub plastyczny element uszczelniający mający co najmniej jedno nacięcie wspomagające odrywanie i korzystnie element mocujący przymocowany do elastycznego albo przylepnego i/lub plastycznego elementu uszczelniającego i elementu obróbki blacharskiej, umożliwiając ręczne zerwanie elementu mocującego.

Zgodny z wynalazkiem zestaw do obróbki blacharskiej obejmujący co najmniej dwa arkuszowe elementy obróbki blacharskiej jak opisano powyżej, charakteryzuje się tym że pierwszy arkuszowy element obróbki blacharskiej jest przeznaczony do umieszczenia na pierwszym elemencie konstrukcji

PL 205 337 B1 przenikającej przez dach, a drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej jest przeznaczony do umieszczenia na drugim elemencie tej samej konstrukcji przenikającej przez dach, bądź też na przyległym elemencie sąsiedniej konstrukcji przenikającej przez dach, przy czym pierwszy i drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej ustawia się na zakładkę, gdy pierwszy i drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej są umieszczone w połączeniu z sąsiednimi konstrukcjami przenikającymi przez dach.

W ten sposób konstrukcja przenikająca przez dach może być wbudowana jako jeden moduł, a inne konstrukcje przenikają ce przez dach mogą być póź niej lub w tym samym czasie wbudowane w są siedztwie pierwszej konstrukcji przenikają cej przez dach, bez koniecznoś ci wymiany obróbki blacharskiej pierwszej konstrukcji ze specjalnie zaprojektowanym układem obróbki blacharskiej. Wiąże się to między innymi z tym, że decyzji o wbudowaniu w dach lub nie np. dwóch przyległych konstrukcji przenikających przez dach nie trzeba podejmować w momencie inwestowania w pojedynczy moduł, ponieważ dalsze moduły można wbudowywać kolejno na późniejszym etapie, tzn. niezależnie od pierwszego modułu.

Korzystnie, w przypadku gdy zestaw ten obejmuje dwa arkuszowe elementy obróbki blacharskiej, środki regulacyjne odpowiedniego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej są rozszerzone i/lub ściśnięte, gdy pierwszy i drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej są usytuowane w tym położeniu na zakładkę.

Korzystnie, pierwszy arkuszowy element obróbki blacharskiej ma pierwsze stojące żebro, a drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej ma drugie stoją ce ż ebro, przy czym pierwsze ż ebro jest przystosowane zasadniczo do przyjęcia drugiego żebra.

Ponadto korzystnie, arkuszowe elementy obróbki blacharskiej mają środki blokujące, umożliwiające ich zatrzaskowe połączenie razem, korzystnie za pomocą środków blokujących umieszczonych na odpowiednich kołnierzach i/lub żebrze albo żebrach.

Korzystnie, pierwszy arkuszowy element obróbki blacharskiej i drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej mają odpowiednie środki blokujące, umożliwiające zablokowanie elementu arkuszowego pierwszego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej w stanie sprężyście odkształconym względem arkuszowego elementu obróbki blacharskiej, gdy kołnierze pierwszego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej są ściśnięte razem i umieszczone pomiędzy kołnierzami drugiego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej.

Korzystnie, pierwszy kołnierz pierwszego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej i drugi kołnierz drugiego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej mają odpowiednie środki blokujące, drugi kołnierz pierwszego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej i pierwszy kołnierz drugiego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej mają odpowiednie środki blokujące, przy czym środki blokujące stanowią mechanizm blokujący dla pierwszego i drugiego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej, gdy kołnierze pierwszego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej są ściśnięte razem i umieszczone pomi ę dzy koł nierzami drugiego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej, co umoż liwia zablokowanie elementu arkuszowego pierwszego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej w stanie sprężyście odkształconym względem drugiego arkuszowego elementu obróbki blacharskiej.

Korzystnie, pierwszy arkuszowy element obróbki blacharskiej i drugi arkuszowy elementy obróbki blacharskiej są przeznaczone do stosowania jako boczne elementy obróbki blacharskiej konstrukcji przenikającej przez dach, przy czym zestaw do obróbki blacharskiej obejmuje ponadto górny i dolny element obróbki blacharskiej.

Korzystnie, że górny i/lub dolny element obróbki blacharskiej ma arkusz przedłużający mający pierwszy i drugi przeciwległy brzeg, przy czym pierwszy brzeg jest połączony z elementem arkuszowym wzdłuż jego pierwszego brzegu arkusza w taki sposób, że drugi brzeg arkusza przedłużającego jest przemieszczalny względem drugiego brzegu arkusza.

Korzystnie, że pierwszy brzeg arkusza przedłużającego jest połączony z drugim brzegiem arkusza elementu arkuszowego za pomocą zawiasy, umożliwiając w ten sposób przemieszczanie obrotowe drugiego brzegu arkusza przedłużającego względem drugiego brzegu arkusza.

Korzystnie, zawiasa jest utworzona w elemencie przedłużającym, korzystnie w postaci wytłoczonego, podłużnego wgłębienia.

Korzystnie, fartuch jest arkuszem falistym albo sfałdowanym, korzystnie laminatem.

Korzystnie zestaw do obróbki blacharskiej według wynalazku obejmuje ponadto co najmniej jeden segment narożny do utworzenia uszczelnienia pomiędzy bocznym elementem obróbki blacharskiej i górnym albo dolnym elementem obróbki blacharskiej, przy czym ten co najmniej jeden segment

PL 205 337 B1 narożny korzystnie jest zespolony albo z bocznym albo z górnym lub dolnym elementem obróbki blacharskiej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 - fragment elementu obróbki blacharskiej wed ł ug wynalazku; fig. 2 - element obróbki blacharskiej z fig. 1 w przekroju poprzecznym; fig. 3 - połączenie pomiędzy dwoma częściami arkuszowymi w czą stkowym przekroju poprzecznym; fig. 4 - element obróbki blacharskiej ze stoją cym ż ebrem, fig. 5a-5c - postać, w której każdy z elementów obróbki blacharskiej, pierwszy i drugi, ma stojące żebro; fig. 5d - postać, w której pierwszy i drugi element obróbki blacharskiej obejmują środki blokujące; fig. 6 - dwa rynnowe elementy obróbki blacharskiej umieszczone jeden na drugim; fig. 7a-7f - postacie, w których elementy obróbki blacharskiej mają kołnierz i część arkuszową ukształtowaną faliście; fig. 8 - typowy dolny element obróbki blacharskiej do okna dachowego; fig. 9 - element obróbki blacharskiej według wynalazku, obejmujący szynę i fartuch; fig. 10 przedstawia korzystną postać elementu obróbki blacharskiej pokazanego na fig. 9; fig. 11 - regulowaną uszczelkę do stosowania w połączeniu z elementami obróbki blacharskiej według wynalazku.

Figura 1 przedstawia fragment elementu 1 obróbki blacharskiej według wynalazku, obejmujący element arkuszowy 2, mający przeciwległe zewnętrzne brzegi 7 i 8, zasadniczo równoległe do siebie, jak również pierwszy kołnierz 3 i drugi kołnierz 4, biegnące odpowiednio od pierwszego i od drugiego brzegu arkusza, przy czym kołnierze są ustawione pod pewnym kątem względem płaszczyzny elementu arkuszowego, w wyniku czego tworzy się rynna. W przedstawionej postaci kołnierze są ustawione równolegle do siebie i prostopadle do elementu arkuszowego, choć mogłyby być ustawione z innym ukierunkowaniem, dopóki tylko tworzą pomiędzy sobą rynnę. W pokazanej postaci element obróbki blacharskiej ma wyższy pierwszy kołnierz 3, przystosowany do montażu z boku bocznej części ościeżnicy okna dachowego, i niższy drugi kołnierz przystosowany do montażu pod powierzchnią dachu. Wyższy kołnierz może być wyposażony w górny kołnierz 5 przystosowany do współpracy z górną powierzchnią ościeżnicy okna. W pokazanej postaci kołnierze i element arkuszowy rozciągają się aż do końca elementu obróbki blacharskiej, choć mogą one być różnej długości. Element arkuszowy tworzący dolną powierzchnię rynny jest wyposażony na swojej długości w środki regulacyjne, na ogół ułożone równolegle do kołnierzy. Środki regulacyjne umożliwiają regulowanie szerokości elementu arkuszowego pomiędzy kołnierzami, albo innymi słowy, umożliwiają regulowanie odległości pomiędzy dwoma kołnierzami.

Środki regulacyjne mogą mieć dowolna postać zapewniającą żądaną funkcjonalność, jednak w korzystnych postaciach wprowadza się regulowane połączenie pomiędzy pierwszą częścią 9 i drugą częścią 10 elementu arkuszowego 2. Regulowane połączenie może mieć postać dodatkowego elementu, umożliwiającego odkształcenie sprężyste albo plastyczne, bądź też może on mieć postać regulowanych, współpracujących środków łączących utworzonych odpowiednio na pierwszej i drugiej części arkuszowej.

Figura 2 przedstawia obróbkę blacharską z fig. 1 w przekroju poprzecznym i ukazuje pierwszą postać elementu obróbki blacharskiej mającego środki regulacyjne. Element arkuszowy jest podzielony na dwie części 9, 10 mające wewnętrzne brzegi 11, 12 i zewnętrzne brzegi 7, 8, które korzystnie są zasadniczo równoległe do siebie. Jak opisano wyżej, zewnętrzne brzegi 7, 8 łączą się odpowiednio z pierwszym kołnierzem 3 i drugim kołnierzem 4, a wewnętrzne brzegi 11, 12 są połączone ze sobą elastycznym elementem 6 stanowiącym środki regulacyjne. Korzystnie, elastyczny element biegnie wzdłuż całej długości wewnętrznych brzegów. W pokazanej postaci, elastyczny element na swojej długości ma fałdy, co pozwala na rozszerzanie albo na zwężanie elementu arkuszowego. Zamiast materiału falistego można zastosować materiał sfałdowany, choć ten pierwszy jest najbardziej odpowiedni do rozciągania, tzn. poszerzania elementu arkuszowego. Korzystnie, fale albo fałdy są ułożone równolegle do brzegów wewnętrznych. Oczywiście, element arkuszowy może zawierać więcej niż dwie części połączone więcej niż jednym elastycznym elementem. Ponieważ w zasadzie wszystkie materiały są mniej lub bardziej sprężyste, element sprężysty według wynalazku należy rozumieć jako element, który jest bardziej albo co najmniej nieco bardziej sprężysty niż konstrukcje, które łączy.

Korzystnym materiałem na element sprężysty będą przekładkowe materiały na obróbki blacharskie, opracowane pierwotnie do stosowania na fartuchy w obróbkach blacharskich, jak opisano bardziej szczegółowo wyżej. Takie konstrukcje przekładkowe zawierają typowo tłumiącą naprężenia i stabilizującą warstwę rdzeniową z materiału plastycznego, pokrytą z jednej albo z obu stron arkuszem folii. Warstwa rdzeniowa jest wykonana zazwyczaj z materiału polimerowego albo bitumu, folia zaś jest zazwyczaj cienką folią metalową, np. folią aluminiową. Bitum jako klasa produktu jest normalnie

PL 205 337 B1 klejący w temperaturze otoczenia, co zapewni, że będzie on przywierać do folii i stabilizować ją. Jeżeli jednak stosuje się materiał rdzenia nie mający właściwości przylepnych, może okazać się konieczne pokrycie materiału rdzenia powłoką przylepną pod wpływem nacisku. Takie materiały do obróbki blacharskiej ujawniono np. w duńskich opisach patentowych nr 148064 i 145509, jak również w niemieckim opisie patentowym nr DE-A-4 032058.

Figura 3 przedstawia w przekroju poprzecznym kolejną postać środków regulacyjnych łączących pierwszą i drugą część arkuszową w sposób sprzęgający się i regulowany. W tej postaci wewnętrzne brzegi części arkuszowych 9, 10 są zagięte, tworząc pierwszy i drugi kołnierz łączący 13, 14, mające ponadto stojące brzegi zabezpieczające 15, 16. W ten sposób wzdłuż brzegów wewnętrznych tworzą się kanały wręgowe. Pierwszy kołnierz łączący 13 jest umieszczony w kanale wrębowym, pomiędzy drugim kołnierzem łączącym 14 i drugą częścią arkuszową, umożliwiając regulowanie części arkuszowych względem siebie. Rozdzieleniu części arkuszowych zapobiegają brzegi zabezpieczające. Ten typ połączenia pozwala na regulowanie położenia części arkuszowych zarówno w kierunku do wewnątrz, jak i na zewnątrz. Oczywiście, element arkuszowy może składać się z większej liczby części niż dwie, połączonych ze sobą bokami.

Arkuszowy zestaw do obróbki blacharskiej do okna dachowego może tym samym np. zawierać dwa elementy obróbki blacharskiej, jak opisane wyżej w odniesieniu do fig. 1-3, przy czym elementy obróbki blacharskiej są korzystnie zasadniczo identyczne w chwili dostawy.

W odniesieniu do fig. 1-3 opisano elementy obróbki blacharskiej, które tworzą prostą konstrukcję rynnową pomiędzy skrajnymi zewnętrznymi kołnierzami. Jak opisano wyżej w odniesieniu do fig. 1, dolne (zewnętrzne) z dwóch kołnierzy montuje się zazwyczaj pod powierzchnią dachu tak, że woda spływająca z powierzchni dachu jest odprowadzana do rynny. Mimo iż normalnie układ taki działa dobrze, to jednak podczas silnych wiatrów woda może być wdmuchiwana ponad kołnierzem zewnętrznym i przenikać do pomieszczenia pod powierzchnią dachu, co oczywiście jest niepożądane. Aby temu zapobiec, rynnę można w sposób znany per se podzielić na dwie albo większą liczbę wąskich rynien za pomocą dodatkowych stojących żeber, dzięki czemu wiatr będzie działać na mniejszą powierzchnię. Taki element obróbki blacharskiej z dodatkowym żebrem jest znany, jak opisano powyżej. Żebro takie jest puste. Aby jeszcze bardziej uniemożliwić przenikanie wiatru pod powierzchnię dachu, można wprowadzić elastyczny element uszczelniający, jak to objaśniono bardziej szczegółowo w dalszym ciągu.

Figura 4 przedstawia postać wynalazku wykorzystującą zasadę regulowanej szerokości, jak opisano w odniesieniu do fig. 1-3. Jednak zamiast wyposażania części arkuszowych w środki regulacyjne, są one ułożone w sposób odpowiadający górnej brzegowej części żeber. Uściślając, fig. 4 przedstawia połączenie pomiędzy dwoma arkuszowymi elementami 1 i 1A obróbki blacharskiej, mającymi zasadniczo identyczną strukturę w chwili dostawy. Elastyczny element 24 jednego z arkuszowych elementów 1 obróbki blacharskiej łączy dwa boki 21, 22, umożliwiając regulowanie szerokości żebra w taki sposób, że pierwsze żebro można zamontować na górze drugiego żebra, tzn. drugiego arkuszowego elementu 1A obróbki blacharskiej, jak pokazano na fig. 4. W celu przyjęcia górnych części arkuszowych 9, 10, położenie dolnego zewnętrznego kołnierza A można wykonać regulowanym, np. za pomocą dodatkowych środków regulacyjnych umieszczonych w pobliżu zewnętrznego brzegu 8 albo jeden lub obydwa arkuszowe elementy obróbki blacharskiej można poddać pewnemu odkształceniu. Elastyczne elementy mogą być ukształtowane jako jedna całość z elementem arkuszowym, np. w postaci struktur wytłaczanych albo poprzez pocienienie materiału, bądź też można je wprowadzić jako elementy dodatkowe jak opisano wyżej.

Figury 5a-5c przedstawiają postać, w której każdy z elementów obróbki blacharskiej, pierwszy element 50 i drugi element 70, ma stojące żebro 51, 71 albo kołnierz usytuowany pomiędzy skrajnymi zewnętrznymi kołnierzami, odpowiednio 53, 54 i 73, 74, w ogólnie podłużnym kierunku elementu obróbki blacharskiej, przy czym każde żebro ma pierwszy i drugi bok, zasadniczo współpłaszczyznowe, połączone na swych górnych brzegach, tworząc puste żebro. W celu umożliwienia montażu pierwszego żebra 51 pierwszego elementu 50 obróbki blacharskiej na wierzchu drugiego żebra 71 drugiego elementu 70 obróbki blacharskiej (patrz fig. 5c), szerokość pierwszego żebra jest nieco większa niż szerokość drugiego żebra, co umożliwia pierwszemu żebru przyjęcie drugiego żebra. Oczywiście, odstęp pomiędzy tymi stojącymi strukturami (kołnierzami i żebrami) pierwszego elementu obróbki blacharskiej jest dobrany tak, aby umożliwić umieszczenie łączących części arkuszowych 59, 60 pierwszego elementu obróbki blacharskiej pomiędzy stojącymi częściami drugiego elementu obróbki blacharskiej, tzn. odpowiadając łączącym częściom arkuszowym 79, 80 drugiego elementu obróbki

PL 205 337 B1 blacharskiej. Występuje jednak pewne odkształcenie elementów obróbki blacharskiej, a mianowicie odpowiednio w strefach ZB i ZC. W zależności od liczby żeber możliwe jest dostarczenie zestawu elementów obróbki blacharskiej, który może być skomponowany w celu zapewnienia szeregu różnych szerokości dla obróbki blacharskiej pomiędzy dwoma sąsiednimi oknami. Przykładowo, fig. 5b i 5c pokazują, że parę pasujących elementów obróbki blacharskiej, jak pokazane na fig. 5a można złożyć tak, aby uzyskać albo szeroką (fig. 5b), albo wąską (fig. 5c) kombinowaną rynnową obróbkę blacharską.

W przedstawionej postaci każdy element obróbki blacharskiej ma jedno żebro. Można jednak utworzyć dwa albo większą liczbę żeber, umożliwiając dobór trzech lub większej liczby różnych szerokości w zależności od sytuacji pokazanych na fig. 5b i 5c.

Korzystnie, elementy obróbki blacharskiej są wyposażone w środki blokujące 81, 82, 83, umożliwiające połączenie ich razem „na zatrzask”. W korzystnych postaciach, takie środki blokujące można utworzyć na żebrach i/lub kołnierzach, jak pokazano na fig. 5d.

W odniesieniu do fig. 6, przedstawiono zasadę dalszej postaci wynalazku. Postać ta opiera się na koncepcji, że dwa odpowiadające sobie rynnowe elementy obróbki blacharskiej można umieścić jeden na drugim, przy czym siły odkształcenia sprężystego są kontrolowane za pomocą zblokowania obydwu obróbek blacharskich razem, co zasadniczo eliminuje niestabilne połączenie, jakie powstałoby jeżeli elementy obróbki blacharskiej byłyby jedynie dociśnięte razem. Korzystnie, elementy obróbki blacharskiej są identyczne.

Każdy z elementów obróbki blacharskiej, pierwszy element 100 i drugi element 200, ma część arkuszową 101, 201 mającą odpowiednio pierwszy kołnierz 102, 202 i drugi kołnierz 103, 203. Pierwsze kołnierze mają pierwszą wypukłość jako środki blokujące 112, 212, a drugie kołnierze mają drugą wypukłość jako środki blokujące 113, 213, jak również kołnierze łączące 114, 214. Wszystkie te elementy, pierwsza i druga wypukłość jako środki blokujące oraz kołnierze łączące, są usytuowane zasadniczo równolegle do siebie i równolegle do części arkuszowych. Kiedy drugi element obróbki blacharskiej wciska się pomiędzy kołnierze pierwszego elementu obróbki blacharskiej, wówczas część arkuszowa pierwszego elementu obróbki blacharskiej będzie wyginać się albo wykrzywiać do góry. Normalnie spowodowałoby to powstanie niestabilnego połączenia, ponieważ jednak pierwszy środek blokujący 112 w postaci wypukłości na pierwszym kołnierzu 102 pierwszego elementu obróbki blacharskiej zazębia się z drugim środkiem blokującym 213 w postaci wypukłości na drugim kołnierzu 203 drugiego elementu obróbki blacharskiej, a kołnierz łączący 114 na drugim kołnierzu 103 pierwszego elementu obróbki blacharskiej zazębia się z pierwszym środkiem blokującym 212 w postaci wypukłości na pierwszym kołnierzu 202 drugiego elementu obróbki blacharskiej, obydwa elementy obróbki blacharskiej są pewnie połączone razem.

Gdy pierwszy i drugi element obróbki blacharskiej są umieszczone w taki sposób na zakładkę, szerokość pomiędzy kołnierzami co najmniej dolnego elementu obróbki blacharskiej nieznacznie się reguluje. Ponadto część arkuszowa 101,201 każdego z elementów obróbki blacharskiej ma tendencję do tworzenia wygięcia (niepokazanego na fig. 6). W celu ułatwienia np. ręcznego plastycznego i/lub elastycznego odkształcania można by zastosować względnie cienki i/lub elastyczny materiał.

Figury 7a-7d przedstawiają postacie, w których zestaw dwóch zasadniczo identycznych elementów obróbki blacharskiej, korzystnie mających rozdzielające żebro, można ułożyć w całości albo częściowo jeden na drugim. Postać ta jest oparta na zasadzie, że element obróbki blacharskiej ma kołnierz przystosowany do współpracy z oknem albo podobną konstrukcją, oraz falistą część arkuszową przystosowaną do utworzenia uszczelnienia pomiędzy oknem i dachem. Falista część arkuszowa ma wzniesienia i doliny, w całości albo częściowo, ułożone w ogólnym kierunku wzdłużnym obróbki blacharskiej, przy czym wzniesienia funkcjonalnie tworzą kołnierze, jak opisano w odniesieniu do poprzednich postaci. W celu umożliwienia umieszczenia falistych części arkuszowych jedna na drugiej, poszczególne wzniesienia i doliny powinny być ogólnie symetryczne. Nawet w tym przypadku, elementy obróbki blacharskiej ulegają pewnemu odkształceniu, regulując tym samym odległość pomiędzy kołnierzami. W przypadku gdy część arkuszowa ma więcej niż jedną dolinę albo jedno wzniesienie, korzystnie każda dolina i każde wzniesienie mają tę samą geometrię, umożliwiającą umieszczenie dwóch elementów obróbki blacharskiej w pewnej liczbie położeń. Wzniesienia i doliny mogą mieć dowolną pożądaną konfigurację, umożliwiającą umieszczenie ich na sobie zgodnie z wynalazkiem (tzn. bardzo wąskie wzniesienia i doliny utrudniłyby umieszczanie ich na sobie), przykładowo część arkuszową można ukształtować w kątowym, zygzakowatym układzie, jak pokazano na fig. 7a-7c, bądź też może ona mieć ogólny sinusoidalny przekrój poprzeczny, jak pokazano na fig. 7d i 7e.

PL 205 337 B1

Figura 7a przedstawia (w połączeniu dwóch identycznych elementów obróbki blacharskiej) „minimalną” postać elementu 700 obróbki blacharskiej, mającą kołnierz 701 i część arkuszową 702 z jedną doliną 710 i dwoma sąsiednimi zboczami wzniesienia, przy czym końce 720, 721 tworzą wzniesienia w kontekście wynalazku. Jak się okazuje, elementy obróbki blacharskiej można układać w stos, jeden na drugim. Fig. 7c przedstawia (w połączeniu dwóch identycznych elementów obróbki blacharskiej) postać z pełnym wzniesieniem 723 i dwiema pełnymi sąsiednimi dolinami 711, 712, tworzącymi żebro, jak również umożliwiającymi regulowanie szerokości, tworząc albo szeroką (fig. 7d), albo wąską (fig. 7c) kombinowaną rynnową obróbkę blacharską.

Figury 7e i 7f przedstawiają sinusoidalną postać 750 z pełnym wzniesieniem 751 i dwiema pełnymi sąsiednimi dolinami 752, 753 tworzącymi żebro, jak również umożliwiającymi regulowanie szerokości w sposób pokazany na rysunku. W zasadzie postać ta odpowiada pod względem funkcjonalnym postaci z fig. 7c i 7d.

W odniesieniu do fig. 8, 9 i 10 opisana będzie postać zestawu do obróbki blacharskiej według wynalazku. W postaci tej zestaw do obróbki blacharskiej obejmuje, oprócz arkuszowych elementów obróbki blacharskiej opisanych w dowolnej z powyższych postaci, dolny i górny element obróbki blacharskiej. Mimo iż elementy obróbki blacharskiej, górny i dolny, służą zasadniczo temu samemu celowi zapewnienia uszczelnienia pomiędzy ościeżnicą okna dachowego i otaczającą nachyloną powierzchnią dachu, te dwa elementy obróbki blacharskiej są przystosowane do spełniania swej funkcji na dwa raczej odmienne sposoby. Górny element obróbki blacharskiej jest zazwyczaj uformowany jako element rynnowy z kołnierzem przystosowanym do zamontowania na górnej ościeżnicy okna i z częścią arkuszową przystosowaną do zamontowania pod powierzchnią dachu. Gdy woda spływa w dół nachylonej powierzchni dachu i na górny element obróbki blacharskiej, rynna kieruje wodę na zewnątrz w kierunku rynien bocznych elementów obróbki blacharskiej. Przeciwnie, dolny element obróbki blacharskiej jest przystosowany do utworzenia uszczelnienia pomiędzy dolną częścią ościeżnicy okna i górną powierzchnią dachu tak, że woda wpływająca do przestrzeni pomiędzy oknem i dachem jest kierowana na zewnątrz albo w dół na zewnętrzną powierzchnię dachu. Aby służyć temu celowi, typowy dolny element obróbki blacharskiej ma szynę i fartuch. Szyna jest zamocowana do fartucha wzdłuż jego brzegu i służy jako element łączący pomiędzy fartuchem i np. dolną częścią ościeżnicy okna zamontowanego w nachylonym dachu. Fartuch może być prostym elementem arkuszowym, który można zamontować na wierzchu zasadniczo płaskiej powierzchni dachu, jednak w przypadku powierzchni dachu w postaci falistych dachówek z bardzo głębokimi dolinami używa się fartuchów, które podczas montażu można ręcznie odkształcać albo rozciąganych tak, aby umożliwić dobre dopasowanie pomiędzy obróbką blacharską i pokryciem dachu. Tradycyjnie fartuchy takie wykonywano z ołowiu, jednak w ostatnich latach opracowano fartuchy bezołowiowe, które mają zazwyczaj konstrukcję przekładkową i które mogą mieć prostą płaską budowę, bądź też mogą być faliste i sfałdowane.

Figura 8 przedstawia typowy dolny element 300 obróbki blacharskiej do okna dachowego, mający szynę 301 (albo element arkuszowy) i fartuch 302. Fartuch ma górną część 304 z górnym brzegiem 305 i główną część fartucha z dolnym brzegiem. Szyna ma pierwszy dolny brzeg z kanałem wrębowym 306, w którym montuje się górny brzeg 305 fartucha, a następnie mocuje się (elementy pokazano przed zmontowaniem). Pokazany fartuch jest typu falistego, choć w zależności od przeznaczenia mógłby być sfałdowany albo płaski.

Figura 9 przedstawia element obróbki blacharskiej według wynalazku, mający szynę 403 albo element arkuszowy mający pierwszy dolny brzeg 413 i drugi przeciwległy górny brzeg 414, jak również fartuch mający pierwszy górny brzeg 423 i drugi dolny brzeg 424. Fartuch jest przymocowany do szyny albo elementu arkuszowego wzdłuż jego pierwszych brzegów. Jednak w przeciwieństwie do elementu obróbki blacharskiej pokazanego na fig. 6 ta postać ma zawiasę 401 umieszczoną pomiędzy fartuchem 402 i szyną 403, przy czym zawiasa umożliwia obrót fartucha pomiędzy pierwszym rozłożonym położeniem (pokazanym linią ciągłą) i drugim złożonym położeniem (pokazanym linią przerywaną), w którym fartuch jest ułożony pod szyną. Jak objaśniono wyżej, umożliwia to użycie elementu obróbki blacharskiej jako dolnego elementu obróbki blacharskiej z fartuchem w położeniu rozłożonym oraz jako górnego elementu obróbki blacharskiej z fartuchem w położeniu złożonym. Na fig. 9 zawiasę przedstawiono symbolicznie. Korzystne typy zawias obejmować będą zawiasy typu kołkowego, np. zawiasy taśmowe albo zawiasy wbudowane w materiał fartucha.

Figura 10 przedstawia korzystną postać, w której zawiasa 501 pomiędzy szyną 503 i fartuchem 502 jest uformowana bezpośrednio w materiale fartucha w postaci wytłoczonego, liniowego wgłęPL 205 337 B1 bienia w górnej części fartucha w pobliżu dolnego brzegu szyny, co umożliwia obrót fartucha pomiędzy pierwszym rozłożonym położeniem (pokazanym linią ciągłą) i drugim złożonym położeniem (pokazanym linią przerywaną), w którym fartuch jest ułożony pod szyną. Jak pokazano, fartuch jest przymocowany do szyny za pomocą kanału wrębowego utworzonego w dolnym brzegu szyny. Górny brzeg szyny może mieć kołnierz przystosowany do współpracy z górną powierzchnią części ościeżnicy okna dachowego.

Korzystnym materiałem na fartuch będzie przekładkowy materiał do obróbki blacharskiej, jak opisano wyżej. Takie konstrukcje przekładkowe zawierają typowo tłumiącą naprężenia i stabilizującą warstwę rdzeniową z materiału plastycznego, pokrytą z jednej albo z obu stron arkuszem folii. Warstwa rdzeniowa jest wykonana typowo z materiału polimerowego albo bitumu, a folia jest typowo cienką folią metalową, np. folią aluminiową. Taka konstrukcja umożliwia wykonanie zawiasy, którą można wyginać wiele razy, nie powodując pękania arkuszy folii.

Segmenty narożne (niepokazane) do zapewniania uszczelnienia pomiędzy elementami bocznymi i elementami górnymi/dolnymi mogą być dostarczane albo zespolone bądź z bocznymi, bądź też z górnymi/dolnymi elementami obróbki blacharskiej.

Wprowadzając pewne modyfikacje, można użyć dolnego i górnego kołnierza jako bocznych elementów obróbki blacharskiej.

Jak opisano wyżej w odniesieniu do pos. II, element obróbki blacharskiej może być wyposażony w elastyczny element uszczelniający 407 Często jednak pożądane jest regulowanie wysokości elementu uszczelniającego. W celu zapewnienia możliwości regulowania wysokości bez użycia narzędzi, element uszczelniający 600, jak pokazano na fig. 11, jest wyposażony w środki, które umożliwiają jego częściowe oderwanie, tworząc niższy element uszczelniający i/lub całkowite oderwanie od elementu 601 obróbki blacharskiej. Aby umożliwić częściowe oderwanie elementu uszczelniającego, ma on co najmniej jedno nacięcie 610 stanowiące pomoc przy odrywaniu. Korzystnie, element uszczelniający jest zaopatrzony w dwa przeciwległe nacięcia 610, 611 umożliwiające łatwiejsze odrywanie. Normalnie każde nacięcie jest ułożone równolegle do górnej powierzchni elementu obróbki blacharskiej.

Czasami pożądane jest usunięcie elementu uszczelniającego w całości, jednak środki klejące używane tradycyjnie do mocowania elementu uszczelniającego (który przeważnie jest wykonany z materiału piankowego) do górnej powierzchni elementu obróbki blacharskiej prawie uniemożliwiają prawidłowe usunięcie całej elementu uszczelniającego.

Aby umożliwić łatwe usunięcie całego elementu uszczelniającego, stosuje się dodatkowy element mocujący 620. Element mocujący ma korzystnie postać elementu typu wstążki albo taśmy, z górną i dolną powierzchnią. Górna powierzchnia jest względnie mocno przyklejona do elementu uszczelniającego, podczas gdy dolna powierzchnia jest przymocowana do (normalnie gładkiej) górnej powierzchni elementu obróbki blacharskiej za pomocą środka klejącego, który umożliwia łatwe oderwanie taśmy. Taśma może także być typu „rozciąganego”, który zapewnia bardzo mocne połączenie dopóki taśma jest rozciągnięta w kierunku swej długości. Oczywiście odpowiedni element uszczelniający można także zamontować na dowolnej innej powierzchni elementu obróbki blacharskiej.

Elementy obróbki blacharskiej według wynalazku są korzystnie wykonane z blachy, np. aluminiowej, miedzianej, stalowej albo cynkowej, która może być powlekana powierzchniowo po jednej albo obu stronach. Można jednak użyć innych materiałów na cały element obróbki blacharskiej albo na jego części, np. na element regulowany albo na zawiasę.

Claims (23)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Arkuszowy element obróbki blacharskiej do konstrukcji przenikającej przez dach, stanowiący element arkuszowy mający górną i dolną powierzchnię, pierwszy kołnierz przeznaczony do umieszczenia na konstrukcji przenikającej przez dach w położeniu zamontowanym i drugi kołnierz usytuowany w pewnej odległości od pierwszego kołnierza, przy czym ta odległość oznacza szerokość, znamienny tym, że ma środki regulacyjne do regulowania szerokości pomiędzy pierwszym kołnierzem (3) i drugim kołnierzem (4).
2. 2. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 1, znamienny tym, że ma dwie części połączone elastycznym elementem (6) stanowiącym te środki regulacyjne, przy czym elastyczny element (6) jest korzystnie falisty albo sfałdowany.

   PL 205 337 B1
3. 3. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 1, znamienny tym, że ma co najmniej jedno stojące żebro w ogólnie wzdłużnym kierunku elementu (1) obróbki blacharskiej, przy czym szerokość żebra jest regulowana.
4. 4. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 3, znamienny tym, że to żebro ma zasadniczo współpłaszczyznowe boki (21, 22), pierwszy i drugi, połączone na swych górnych brzegach elastycznym elementem (24), tworząc tym samym otwarte do dołu puste żebro.
5. 5. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 2 albo 3, albo 4, znamienny tym, że kołnierze (4) i/lub żebro (żebra) są zasadniczo równoległe do siebie, a środki regulacyjne są rozszerzalne i/lub ściskalne wzdłuż linii zasadniczo równoległej do kołnierzy (4).
6. 6. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 1, znamienny tym, że element arkuszowy (2) ma falistą strukturę, obejmującą, w całości albo częściowo, jedno albo większą liczbę wzniesień (723, 751) oraz jedną albo większą liczbę dolin (710, 711,712, 752, 753) rozmieszczonych w ogólnie wzdłużnym kierunku obróbki blacharskiej.
7. 7. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 6, znamienny tym, że poszczególne wzniesienia (723, 751) i doliny (710, 711, 712, 752, 753) są zasadniczo symetryczne, korzystnie ukształtowane w kątowym, zygzakowatym układzie albo mają ogólnie sinusoidalny przekrój poprzeczny.
8. 8. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 6, albo 7, znamienny tym, że ma elastyczny albo przylepny i/lub plastyczny element uszczelniający (600) mający co najmniej jedno nacięcie (610, 611) wspomagające odrywanie i korzystnie element mocujący (620) przymocowany do elastycznego albo przylepnego i/lub plastycznego elementu uszczelniającego (600) i elementu (601) obróbki blacharskiej, umożliwiając ręczne zerwanie elementu mocującego (620).
9. 9. Arkuszowy element obróbki blacharskiej według zastrz. 5, znamienny tym, że ma elastyczny albo przylepny i/lub plastyczny element uszczelniający (600) mający co najmniej jedno nacięcie (610, 611) wspomagające odrywanie i korzystnie element mocujący (620) przymocowany do elastycznego albo przylepnego i/lub plastycznego elementu uszczelniającego (600) i elementu (601) obróbki blacharskiej, umożliwiając ręczne zerwanie elementu mocującego (620).
10. 10. Zestaw do obróbki blacharskiej obejmujący co najmniej dwa arkuszowe elementy obróbki blacharskiej zdefiniowane dowolnym z zastrz. 1-9, znamienny tym, że pierwszy arkuszowy element obróbki blacharskiej jest przeznaczony do umieszczenia na pierwszym elemencie konstrukcji przenikającej przez dach, a drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej jest przeznaczony do umieszczenia na drugim elemencie tej samej konstrukcji przenikającej przez dach, bądź też na przyległym elemencie sąsiedniej konstrukcji przenikającej przez dach, przy czym pierwszy i drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej ustawia się na zakładkę, gdy pierwszy i drugi arkuszowy element obróbki blacharskiej są umieszczone w połączeniu z sąsiednimi konstrukcjami przenikającymi przez dach.
11. 11. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 10, znamienny tym, że w przypadku gdy zestaw ten obejmuje dwa arkuszowe elementy (2) obróbki blacharskiej zdefiniowane w zastrz. 2-5, środki regulacyjne odpowiedniego arkuszowego elementu (2) obróbki blacharskiej są rozszerzone i/lub ściśnięte, gdy pierwszy i drugi arkuszowy element (2) obróbki blacharskiej są usytuowane w tym położeniu na zakładkę.
12. 12. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 10, znamienny tym, że pierwszy arkuszowy element (50) obróbki blacharskiej ma pierwsze stojące żebro (51), a drugi arkuszowy element (70) obróbki blacharskiej ma drugie stojące żebro (71), przy czym pierwsze żebro (51) jest przystosowane zasadniczo do przyjęcia drugiego żebra (71).
13. 13. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 12, znamienny tym, że arkuszowe elementy (50, 70) obróbki blacharskiej mają środki blokujące (81, 82, 83), umożliwiające ich zatrzaskowe połączenie razem, korzystnie za pomocą środków blokujących umieszczonych na odpowiednich kołnierzach (53, 54, 73, 74) i/lub żebrze (51, 71) albo żebrach.
14. 14. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 10, znamienny tym, że pierwszy arkuszowy element (100) obróbki blacharskiej i drugi arkuszowy element (200) obróbki blacharskiej mają odpowiednie środki blokujące (112, 113, 212, 213), umożliwiające zablokowanie elementu arkuszowego pierwszego arkuszowego elementu (100) obróbki blacharskiej w stanie sprężyście odkształconym względem arkuszowego elementu obróbki blacharskiej, gdy kołnierze (102, 103) pierwszego arkuszowego elementu (100) obróbki blacharskiej są ściśnięte razem i umieszczone pomiędzy kołnierzami (202, 203) drugiego arkuszowego elementu (200) obróbki blacharskiej.

    PL 205 337 B1
15. 15. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 14, znamienny tym, że pierwszy kołnierz (102) pierwszego arkuszowego elementu (100) obróbki blacharskiej i drugi kołnierz (203) drugiego arkuszowego elementu (200) obróbki blacharskiej mają odpowiednie środki blokujące (112, 213), drugi kołnierz (103) pierwszego arkuszowego elementu (100) obróbki blacharskiej i pierwszy kołnierz (202) drugiego arkuszowego elementu (200) obróbki blacharskiej mają odpowiednie środki blokujące (113, 212), przy czym środki blokujące (112, 113, 212, 213) stanowią mechanizm blokujący dla pierwszego i drugiego arkuszowego elementu (100, 200) obróbki blacharskiej, gdy kołnierze (112, 113) pierwszego arkuszowego elementu (100) obróbki blacharskiej są ściśnięte razem i umieszczone pomiędzy kołnierzami (212, 213) drugiego arkuszowego elementu (200) obróbki blacharskiej, co umożliwia zablokowanie elementu arkuszowego pierwszego arkuszowego elementu (100) obróbki blacharskiej w stanie sprężyście odkształconym względem drugiego arkuszowego elementu (200) obróbki blacharskiej.
16. 16. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 10 albo 11, albo 12, albo 13, albo 14, albo 15, znamienny tym, że pierwszy arkuszowy element obróbki blacharskiej i drugi arkuszowy elementy obróbki blacharskiej są przeznaczone do stosowania jako boczne elementy obróbki blacharskiej konstrukcji przenikającej przez dach, przy czym zestaw do obróbki blacharskiej obejmuje ponadto górny i dolny element (300) obróbki blacharskiej.
17. 17. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 16, znamienny tym, że górny i/lub dolny element (300) obróbki blacharskiej ma arkusz przedłużający mający pierwszy i drugi przeciwległy brzeg, przy czym pierwszy brzeg jest połączony z elementem arkuszowym wzdłuż jego pierwszego brzegu arkusza w taki sposób, że drugi brzeg arkusza przedłużającego jest przemieszczalny względem drugiego brzegu arkusza.
18. 18. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 17, znamienny tym, że pierwszy brzeg (413) arkusza przedłużającego jest połączony z drugim brzegiem (414) arkusza elementu arkuszowego za pomocą zawiasy (401, 501), umożliwiając w ten sposób przemieszczanie obrotowe drugiego brzegu (414) arkusza przedłużającego względem drugiego brzegu arkusza.
19. 19. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 18, znamienny tym, że zawiasa (401,501) jest utworzona w elemencie przedłużającym, korzystnie w postaci wytłoczonego, podłużnego wgłębienia.
20. 20. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 17, albo 18, albo 19, znamienny tym, że fartuch (302) jest arkuszem falistym albo sfałdowanym, korzystnie laminatem.
21. 21. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 17, albo 18, albo 19, znamienny tym, że obejmuje ponadto co najmniej jeden segment narożny do utworzenia uszczelnienia pomiędzy bocznym elementem obróbki blacharskiej i górnym albo dolnym elementem obróbki blacharskiej, przy czym ten co najmniej jeden segment narożny korzystnie jest zespolony albo z bocznym albo z górnym lub dolnym elementem obróbki blacharskiej.
22. 22. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 16, znamienny tym, że obejmuje ponadto co najmniej jeden segment narożny do utworzenia uszczelnienia pomiędzy bocznym elementem obróbki blacharskiej i górnym albo dolnym elementem obróbki blacharskiej, przy czym ten co najmniej jeden segment narożny korzystnie jest zespolony albo z bocznym albo z górnym lub dolnym elementem obróbki blacharskiej.
23. 23. Zestaw do obróbki blacharskiej według zastrz. 20, znamienny tym, że obejmuje ponadto co najmniej jeden segment narożny do utworzenia uszczelnienia pomiędzy bocznym elementem obróbki blacharskiej i górnym albo dolnym elementem obróbki blacharskiej, przy czym ten co najmniej jeden segment narożny korzystnie jest zespolony albo z bocznym albo z górnym lub dolnym elementem obróbki blacharskiej.