PL204847B1 - Zamknięcie przeznaczone dla pojemnika - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zamknięcie przeznaczone dla pojemnika.

Ze stanu techniki są znane rozmaite zamknięcia pojemników, w których pierwsze otwarcie pokrywy lub struktury dozującej dzioba stwarza widoczny dowód otwarcia, nawet po jego ponownym zamknięciu. Zgłoszenia US 4 487 324 i 4 941 592 ujawniają zamknięcia, które zawierają opaskę lub język blokujący, który jest przymocowany albo do pokrywy albo do korpusu zamknięcia przy zastosowaniu pewnej liczby wyłamywanych żeberek, które utrzymują początkowo zamknięcie pokrywy na korpusie w położeniu zamkniętym. W celu pierwszego otworzenia zamknięcia, użytkownik musi wyłamać żeberka poprzez wepchnięcie lub pociągnięcie języka lub opaski.

Zgłoszenie USA nr 5 201 440 opisuje zamknięcie pojemnika, które zawiera korpus, przeznaczony do zamontowania na pojemniku. Korpus ten tworzy otwór dozujący. Pokrywa znajduje się na korpusie i przechodzi między położeniem otwartym a zamkniętym względem otworu dozującego. Element świadczący o naruszeniu występuje w postaci jednolitego przedłużenia, wystającego z pokrywy. Pierwsze wyłamywane żeberko łączy ten element z pokrywą. Z drugim wyłamywanym żeberkiem połączona jest kotew do innej części elementu, świadczącego o naruszeniu, zaś kotew ta jest ustalana przez korpus zamknięcia. Element świadczący o naruszeniu posiada możliwy do uchwycenia wyciągany język, który może zostać pociągnięty w celu całkowitego oderwania wyłamywanych żeberek, łączących element świadczący o naruszeniu z pokrywą i kotwą. Pozwala to na otwarcie pokrywy przy jednoczesnym uzyskaniu dowodu naruszenia zamknięcia.

Patent USA 5 875 907 ujawnia zamknięcie, przeznaczone dla pojemnika, które posiada korpus i pokrywę. Zamknięcie to zawiera element świadczący o naruszeniu, połączony z korpusem zamknięcia za pośrednictwem elementu kotwiącego, mieszczącego się w otworze przyjmującym element kotwiący, utworzonym w korpusie zamknięcia. Element świadczący o naruszeniu połączony jest także wzdłuż wyłamywanego złącza z pokrywą zamknięcia. Z elementu świadczącego o naruszeniu wychodzi element zatykający, który chowany jest w otworze przyjmującym element zatykający, utworzonym w korpusie. Gdy element świadczący o naruszeniu jest wciskany w celu wepchnię cia elementu zatykającego do otworu mieszczącego element zatykający, wyłamywane złącze ulega złamaniu, zaś element świadczący o naruszeniu pozostaje w położeniu wciśniętym. Stanowi to wskazanie tego, iż zamknięcie mogło już zostać wcześniej otwarte.

O ile omówione wyżej zamknięcia mogą dobrze spełniać zadania, dla jakich zostały zaprojektowane, to jednak pożądane jest opracowanie udoskonalonego, świadczącego o naruszeniu zamknięcia, które mogłoby być łatwo wytwarzane z pewnymi rodzajami pokryw lub elementów kontrolujących strumień i które, przed pierwszym otwarciem, mogłoby poprawiać estetykę zamknięcia. Byłoby również pożądane, aby takie świadczące o naruszeniu zamknięcie było łatwo formowalne w postaci jednego elementu, zawierającego pokrywę, korpus oraz element świadczący o naruszeniu, a także łatwo umieszczane po uformowaniu w położeniu gotowości wskazującym na naruszenie.

Korzystne byłoby ponadto, gdyby pierwsze otwarcie takiego udoskonalonego zamknięcia mogło być dokonane przez użytkownika stosunkowo łatwo. Po pierwszym otwarciu takiego udoskonalonego zamknięcia i jego ponownym zamknięciu, zamknięcie winno dawać bardzo wyraźne świadectwo uprzedniego otwarcia. Pożądane byłoby także, aby udoskonalone, świadczące o naruszeniu zamknięcie zawierało świadczący o naruszeniu element, który po zmianie jaka zaszła przy otwieraniu zamknięcia, nie powodowałby powstania oddzielnego kawałka, który wymaga wyrzucenia.

Zamknięcie przeznaczone dla pojemnika, zawierające korpus posiadający ściany zamykające pojemnik oraz dozujący otwór, przy czym od tych ścian odchodzi pokrywa do zakrywania dozującego otworu w położeniu zamkniętym pokrywy i odkrywania dozującego otworu w położeniu pokrywy oddalonym od położenia zamkniętego, przy czym pokrywa jest wyposażona w podzespół świadczący o naruszeniu, zawierający wciskaną część połączoną za pośrednictwem zawiasy z pokrywą oraz kotwiącą część połączoną z korpusem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wciskana część podzespołu świadczącego o naruszeniu jest połączona z kotwiącą częścią za pośrednictwem łamliwego połączenia, przez co wciskana część ma możliwość poruszania względem kotwiącej części wokół zawiasy w zakresie wystarczającym dla oddzielenia wciskanej części od kotwiącej części, przy czym pokrywa zawiera żeberka usytuowane w sąsiedztwie wciskanej części, które to żeberka są rozmieszczone w odstępach i są ciernie połączone z wciskaną częścią, gdy ta wciskana część zostanie przemieszczona wystarczająco do oddzielenia się od kotwiącej części, przez co żeberka utrzymują wciskaną część w oddaleniu od kotwiącej części.

PL 204 847 B1

Tylna ściana wciskanej części jest swobodnie przechylna od zawiasy aż do poziomu łamliwego połączenia.

Z korpusu wystaje kotwią cy element, na który zachodzi otwór kotwią cej części, przy czym ten kotwiący element jest odpowiednio zwymiarowany i ukształtowany dla dopasowania go do sprężystego umieszczenia w otworze dla przytrzymania kotwiącej części.

Wciskana część jest umieszczona ruchomo względem kotwiącej części poprzez skierowany promieniowo do wewnątrz nacisk, na wciskaną część, dla oddzielenia wciskanej części od kotwiącej części, przy czym wciskana część pozostaje przymocowana do pokrywy, bez tworzenia oddzielnego skrawka.

Wciskana część zostaje oddzielona od kotwiącej części wzdłuż łamliwego połączenia w trakcie przemieszczania wciskanej części w kierunku korpusu, przez co wciskana część tworzy względem korpusu występ, nadający się do zaczepienia palcem.

Korpus zawiera kotwiący element, zaś kotwiąca część zawiera otwór, przeznaczony do umieszczania w nim kotwiącego elementu dla przymocowania podzespołu świadczącego o naruszeniu do korpusu.

Korpus jest uformowany jako jednolita część pojemnika.

Korpus jest uformowany jako odrębny element, mocowany do pojemnika.

Ściana zawiera wgłębienie zwymiarowane odpowiednio do pomieszczenia kotwiącej części, zaś po umieszczeniu kotwiącej części we wgłębieniu, kotwiąca część i przyległe obszary ściany leżą zasadniczo w tej samej płaszczyźnie.

Łamliwe połączenie zawiera szczelinę rozdzielającą wciskaną część i kotwiącą część, a także liczne mostkowe elementy spinające szczelinę i rozciągające się pomiędzy wciskaną częścią a kotwiącą częścią.

Pokrywa zawiera żeberka usytuowane po przeciwnych stronach wgłębienia i posiadające wewnętrzne przedłużenie, przy czym podczas przemieszczania wciskanej części w celu jej oddzielenia od kotwiącej części, żeberka ciernie łączą się z wciskaną częścią, utrzymując ją w położeniu odchylonym.

Według wynalazku opracowano nowe zamknięcie, świadczące o naruszeniu, które dobrze pasuje i/lub zwiększa estetykę wyglądu pojemnika a dodatkowo może być łatwo otwierane przez użytkownika celem dozowania. Zamknięcie według wynalazku daje wyraźne świadectwo pierwszego otwarcia. Zamknięcie takie może być tak skonfigurowane, aby było łatwo formowalne w postaci jednego elementu, który może być montowany na pojemniku w stanie gotowości do wskazywania naruszenia, to jest gotowości do pierwszego otwarcia przez użytkownika.

Właściwości zamknięcia według wynalazku mogą być wykorzystane w rozmaitych konstrukcjach pojemnika dozującego lub zamknięć. Zamknięcie według wynalazku może być formowane w postaci jednolitego, niezależnego zamknięcia, które łączone jest zatrzaskowo w stanie gotowości do świadczenia o naruszeniu. Zamknięcie to może być wytwarzane tanim kosztem i jest łatwo instalowane na pojemniku.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny pierwszego przykładu wykonania zamknięcia według wynalazku, pokazanego w stanie otwartym, w takiej postaci w jakiej zostało uformowane, fig. 2 - widok z boku zamknięcia z fig. 1, fig. 3 - widok z góry zamknięcia z fig. 1, fig. 4 - widok z boku zamknięcia z fig. 1 w stanie cz ęściowo zł o ż onym, z zamknię tą pokrywą , fig. 5 - widok w przekroju poprzecznym zamknię cia z fig. 4, fig. 6 - widok w częściowym przekroju poprzecznym zamknięcia z fig. 5 w stanie całkowicie złożonym lub w konfiguracji zamontowania na szyjce pojemnika, fig. 7 - widok w przekroju poprzecznym zamknięcia z fig. 6 po naruszeniu podzespołu wskazującego na naruszenie w celu umożliwienia otwarcia pokrywy, fig. 8 - widok perspektywiczny zamknięcia w stanie zamkniętym i w końcowej konfiguracji, odpowiadającej konfiguracji, przedstawionej na fig. 6, a fig. 9 - widok perspektywiczny zamknięcia z fig. 8 po wyłamaniu podzespołu świadczącego o naruszeniu.

Na fig. 1-9 zilustrowano dozujące zamknięcie 20 według wynalazku. Zamknięcie 20 dostarczane jest w postaci odrębnie wytwarzanej jednostki, przeznaczonej do zamontowania na wierzchu pojemnika 22, takiego jak szyjka 22a pojemnika (przedstawiona częściowo na fig. 6). Należy zauważyć jednak, że rozważa się, iż w pewnych zastosowaniach może być pożądane uformowanie zamknięcia 20 w postaci jednolitej części lub też przedłużenia pojemnika 22.

PL 204 847 B1

W zilustrowanym przykł adzie wykonania, zamknię cie 20 jest formowane w postaci jednolitej struktury z materiału termoplastycznego, takiego jak polietylen lub polipropylen. Zwykle zamknięcie 20 jest formowane w stanie otwartym, jak zilustrowano na fig. 1 i 2.

Jak pokazano na fig. 1 i 2, zamknięcie 20 zawiera pokrywę 24 oraz korpus 26. Pokrywa 24 połączona jest z korpusem 26 za pośrednictwem zawiasy 30. Korzystnie, zawiasa 30 jest zawiasą typu zatrzaskowego, uformowaną integralnie z pokrywą 24 i korpusem 26 w jednolicie uformowanej strukturze. Zilustrowana zatrzaskowa zawiasa 30 jest zawiasą konwencjonalną, jak opisano w patencie USA nr US 5 642 824. Zawiasa zatrzaskowa z łatwością utrzymuje pokrywę 24 w stanie otwartym podczas dozowania zawartości pojemnika w miejscu zastosowania. Ewentualnie, pokrywa 24 może być całkowicie uwiązana lub usuwana z korpusu 26 zamknięcia 20.

Korpus 26 zamknięcia zawiera ścianę 36, która tworzy dolny otwór 42, przeznaczony do przyjęcia szyjki 22a pojemnika 22 (jak zilustrowano na fig. 6). Ściana 36 przystosowana jest do otoczenia i sprzę gnię cia szyjki 22a pojemnika 22. Fartuch 36 zawierać moż e konwencjonalne nagwintowanie 44, które sprzęga konwencjonalne nagwintowanie 22b na pojemniku w celu przymocowania korpusu 26 zamknięcia do szyjki 22a pojemnika 22.

Wokół otworu 42 uformowana jest konwencjonalna, świadcząca o naruszeniu opaska 43 typu zamknięcie-pojemnik. Na fig. 1, 2, 4 i 5 zilustrowano świadczącą o naruszeniu opaskę 43 w stanie wstępnym, przed prawidłowym uformowaniem w celu połączenia z pojemnikiem. Na fig. 6, 7, 8 i 9 pokazano całkowicie uformowaną opaskę 43 świadczącą o naruszeniu. Na fig. 6, świadcząca o naruszeniu opaska 43 przedstawiona została w stanie całkowicie uformowanym i połączonym z szyjką 22a pojemnika.

Z górnego końca ściany 36 rozciąga się radialnie do wewnątrz ściana 48 (fig. 1) tworząca denko. Denko zawiera rozciągającą się ku górze cylindryczną ścianę 52, tworzącą otwór dozujący 56. Na zewnątrz od ściany 48, górny koniec ściany 36 tworzy boczne ramiona 64, 66.

Pokrywa 24 zawiera spodnie powierzchnie 68, 70, które opierają się na bocznych ramionach 64, 66, gdy pokrywa 24 jest zamknięta na korpusie 26. Pokrywa 24 zawiera także pierścień ustalający 74 ze ściętą krawędzią 76, która jest tak zwymiarowana, aby suwała się w dół wokół cylindrycznej ściany 52 (jak pokazano na fig. 5 i 6). Pierścień ustalający 74 zawiera radialne zgrubienie uszczelniające 74a, które tworzy uszczelnienie względem zewnętrznej powierzchni ściany 52. Pokrywa 24 zawiera ponadto na swej wewnętrznej powierzchni pierścień wspierający 153 (fig. 5 i 6). Pierścień wspierający 153 podtrzymuje pokrywę, tak aby wytrzymywała skierowane w dół siły, wytwarzane przy formowaniu opaski 43 świadczącej o naruszeniu.

Pokrywa 24 posiada zewnętrzną ścianę obwodową 86. Ściana ta zawiera zasadniczo prostokątne wycięcie 87 po jej przedniej stronie („przednia strona”, gdy pokrywa znajduje się w stanie gotowości do wskazywania naruszenia, jak pokazano na fig. 6). Z górnej krawędzi wycięcia 87 rozciąga się podzespół świadczący o naruszeniu 94 („górna krawędź”, gdy pokrywa znajduje się w stanie gotowości do wskazywania naruszenia, jak pokazano na fig. 6). Podzespół świadczący o naruszeniu 94 połączony jest z pokrywą 24 na górnej krawędzi za pośrednictwem zawiasy 110 i zawiera część wciskaną 116 oraz kotwiącą część 120.

Podzespół świadczący o naruszeniu 94 jest korzystnie zakrzywiony w celu pasowania w zewnętrzne kontury korpusu 26 i pokrywy 24 (jak pokazano na fig. 8). Zawiasa 110 jest korzystnie uformowana wraz z zamknięciem 20 w postaci odcinka materiału o zmniejszonej grubości.

Wycięcie 140 rozciąga się do wnętrza ściany 36 po jego przedniej stronie. Wycięcie 140 jest tak zwymiarowane, aby pomieściło kotwiącą część 120 podzespołu świadczącego o naruszeniu 94, gdy kotwiąca część 120 obracana jest do swego położenia gotowości wskazywania naruszenia. Wycięcie to jest korzystnie zwymiarowane i ukształtowane, tak aby mieściło kotwiącą część 120 przy bliskim dopasowaniu lub z ciasnym prześwitem. Pozwala to na to, aby podzespół 94 i ściana 36 leżały zasadniczo w zewnętrznej powierzchni (fig. 6 i 8). Drugie, sąsiednie wycięcie 141 pozwala na uformowanie zamknięcia w formie razem z elementem kotwiącym 130 (opisywanym w niniejszym szczegółowo), bez bocznych części formy. Wokół ściany 36 aż do wycięć 140, 141 rozciąga się podniesiona, karbowana powierzchnia 143, tworząca powierzchnię chwytną.

Jak pokazano na fig. 3, wciskana część 116 oraz kotwiąca część 120 połączone są za pośrednictwem wyłamywanego połączenia 124. Wyłamywane połączenie 124 może być formowane razem z zamknięciem 20 w postaci odcinka materiału o mniejszej grubości, określonego przez wewnętrzny karb lub rowek. Wyłamywane połączenie 124 może być również celowo osłabionym połączeniem, utworzonym przez częściowe nacięcie grubości wyłamywanego połączenia 124 poprzez perforację,

PL 204 847 B1 zarysowanie, nacięcie lub też powstałe w wyniku odpowiedniego doboru materiału, pocienienie lub zastosowanie innych środków w celu utworzenia łatwo wyłamywanego połączenia między wciskaną częścią 116 a kotwiącą częścią 120. Według korzystnego przykładu wykonania, wyłamywane połączenie zawiera zasadniczo liniową szczelinę 125, mostkowaną przez dwa żeberka lub mostki 124a, 124b, jak pokazano na fig. 3. Mostki te są stosunkowo łatwo wyłamywane przez siłę, wywieraną na wyłamywane połączenie.

Ze ściany 36 wystaje element kotwiący 130. Element kotwiący 130 posiada szyjkę 132, która kończy się zaokrągloną cylindryczną głowicą 134 (zilustrowaną najwyraźniej na fig. 1 i 4). Element kotwiący 130 rozciąga się od centralnego obszaru wycięcia 140.

Kotwiąca część 120 świadczącego o naruszeniu podzespołu 94 zawiera otwór 138, przyjmujący element kotwiący. Otwór 138 ma średnicę nieco mniejszą niż średnica głowicy 134.

Podczas składania, pokrywa 24 jest początkowo zamknięta na korpusie 26 poprzez obrócenie jej o 180° do położenia, pokazanego na fig. 4 i 5. W tym położeniu pokrywy 24, podzespół 94 znajduje się w dalszym ciągu w swym początkowym, lub pierwotnym po uformowaniu położeniu, rozciągającym się na zewnątrz od przodu ściany obwodowej 86 pokrywy. Podzespół świadczący o naruszeniu 94 jest następnie obracany wokół zawiasy 110 w dół o około 90° w kierunku A (oznaczonym strzałką na fig. 4 i 5), a następnie połączony zatrzaskowo z elementem kotwiącym 130. Otwór 138 o kotwiącej części 120, chwyta element kotwiący 130, jak pokazano na fig. 6 i 8.

Gdy podzespół świadczący o naruszeniu 94 jest obracany i naciskany do położenia gotowości wskazywania naruszenia, głowica 134 jest zwymiarowana w celu przepchnięcia przez otwór 138, dzięki sprężystemu odkształceniu głowicy i/lub sprężystemu rozciągnięciu kotwiącej części 120 wokół otworu 138. Konturowa powierzchnia głowicy 134 może zatem tymczasowo rozciągać otwór 138 do większej średnicy i/lub głowica ta może być chwilowo odkształcana, tak aby umieścić głowicę. Otwór 138 i/lub głowica 134 powracają do swych początkowych, nie zdeformowanych kształtów, po przejściu głowicy przez kotwiącą część 120 na przednią stronę otworu 138, tak aby ustalić kotwiącą część 120 zatrzaskowo na elemencie kotwiącym 130. Otwór 138 opasuje wtedy szyjkę 132.

Na fig. 6 zilustrowano zamknięcie 20 po obróceniu podzespołu 94 w dół i zakotwieniu go do ściany 36 korpusu. Zamknięcie 20 znajduje się w stanie gotowości wskazywania naruszenia, w którym jest przygotowane do pierwszego otwarcia przez użytkownika. Głowica 134, po umieszczeniu jej zatrzaskowo w otworze 138, została młotkowana lub spłaszczona, tak iż kotwiąca część 120 nie może zostać wyciągnięta na zewnątrz z głowicy 134 bez złamania czy zerwania głowicy 134 lub ściany 36. Element kotwiący 130 mocuje kotwiącą część 120 podzespołu 94 do korpusu 26 w miejscu, które znajduje się poniżej, ale w sąsiedztwie przestrzeni naciskowej 148. Przestrzeń naciskowa 148 znajduje się generalnie wewnątrz pokrywy 24, pomiędzy ścianą 52 a wciskaną częścią 116. Wciskana część 116 podzespołu 94 stanowi nie podtrzymywane przęsło nad przestrzenią naciskową 148, od wyłamywanego połączenia 124 do zawiasy 110.

Jak pokazano na fig. 5 i 6, ściana 52 może dźwigać zespół kontroli strumienia 147, który reguluje strumień, płynący przez otwór 56. Zespół 147 może zawierać elastyczny zawór 148, umocowany między wewnętrznym kołnierzem 149 ściany 52 a zatrzaskowym ustalaczem zaworu 151. Z dolnej powierzchni ściany 48 korpusu zamknięcia wystaje pierścieniowa, elastyczna uszczelka 145 o kształcie „kleszczy kraba”, służąca do uszczelnienia o wierzchnią powierzchnię szyjki 22a pojemnika, tak aby uzyskać nieprzepuszczalne dla cieczy uszczelnienie między korpusem 26 zamknięcia a szyjką 22a pojemnika. Oczywiście, zastosowane mogą zostać inne rodzaje uszczelek korpusu zamknięcia pojemnika.

Nagwintowanie 44 ściany 36 sprzęga się z nagwintowaniem 22b szyjki 22a pojemnika w celu zdejmowanego zamocowania zamknięcia 20 na pojemniku 22. Korpus 26 zamknięcia może być również zdejmowalnie przymocowany do pojemnika 22 przy zastosowaniu zatrzaskowego zgrubienia i rowka lub też przy zastosowaniu innych środków. Ewentualnie, korpus 26 zamknięcia może być przymocowany na stałe do pojemnika za pośrednictwem odpowiedniego pasowania zatrzaskowego lub też przy zastosowaniu roztapiania indukcyjnego, roztapiania ultradźwiękowego, klejenia lub tym podobnie, zależnie od materiałów stosowanych do wykonania pojemnika i zamknięcia. Ponadto, zamknięcie 20 może w pewnych zastosowaniach być wykonane w postaci jednolitego elementu lub przedłużenia pojemnika 22.

Pojemnik 22 (fig. 6) posiada zwykle konwencjonalny wylot lub otwór 22c, który tworzy dostęp do wnętrza pojemnika i zawartego w nim produktu. Produktem tym może być na przykład płynny artykuł spożywczy. Produktem tym może być również dowolna inna stała, ciekła lub gazowa substancja, włą6

PL 204 847 B1 czając w to, ale nie ograniczając, artykuł spożywczy, środek do pielęgnacji ciała, przemysłowy lub domowy środek czyszczący, farba, środek do uzupełniania ścian lub inna kompozycja chemiczna (przeznaczona na przykład do zastosowań, związanych z wytwarzaniem, konserwacją komercyjną lub domową, budownictwem, remontem, a także rolnictwem), i tym podobne.

W zilustrowanym przykładzie wykonania (fig. 6), szyjka 22a pojemnika rozciąga się od wydrążonego korpusu 22d i tworzy wylot pojemnika lub otwór 22c. Szyjka pojemnika 22a może mieć (ale nie musi) kołowy przekrój poprzeczny, zaś korpus 22d pojemnika może mieć inny kształt przekroju poprzecznego, na przykład owalny. Z drugiej strony, pojemnik 22 może mieć zasadniczo jednorodny kształt na całej swej długości lub wysokości, bez jakiejkolwiek części szyjki o mniejszej średnicy czy innym przekroju poprzecznym.

Pojemnik 22 może być pojemnikiem ściskanym o elastycznych ścianach lub też ścianach, które mogą być chwytane przez użytkownika i ściskane w celu zwiększenia ciśnienia wewnątrz pojemnika, tak aby wycisnąć produkt na zewnątrz poprzez zamknięcie 20, gdy zamknięcie 20 jest otwarte. Pojemnik taki będzie miał zwykle wystarczającą swoistą sprężystość, aby po zaprzestaniu działania sił ściskających, ściany pojemnika wróciły do swego normalnego kształtu. Struktura taka jest korzystna w wielu zastosowaniach, ale nie musi być konieczna czy korzystna w innych aplikacjach, które są zasadniczo sztywne. W tego rodzaju sztywnym pojemniku obecny może być tłok, służący do pomocy w dozowaniu produktu, zwłaszcza produktu stosunkowo lepkiego.

Jak zilustrowano na fig. 7, gdy zamknięcie 20 ma zostać otwarte po raz pierwszy, wciskana część 116 jest wciskana na siłę do wewnątrz w kierunku B. Wciskana część 116 zagina się wokół zawiasy 110, a wyłamywane połączenie 124 jest w wyniku tego łamane i rozdzielane na swobodne krawędzie 150a i 150b. Wciskana część odgina się do wnętrza przestrzeni naciskowej 148. Korzystnie, mostki 124a, 124b są wyłamywane przy dolnej krawędzi 150b i unoszone wraz z wciskaną częścią 116 w celu pozostawienia stosunkowo gładkiej powierzchni na krawędzi 150b. Jednym przykładowym zastosowaniem zamknięcia jest użycie go na butelce do picia. Gładka krawędź 150b jest korzystna dla komfortu użytkownika podczas wkładania ściany 52 między wargi użytkownika.

Wciskana część 116 utrzymywana jest w położeniu cofniętym, przedstawionym na fig. 7, przez karby 155a, 155b (przedstawione na fig. 1). Wciskana część 116 wpychana jest ściśle między karby 155a, 155b i utrzymywana między nimi przez siłę tarcia.

Pokrywa 24 może być podważana z korpusu 26 poprzez popchnięcie ku górze przez palec względem odgiętej wciskanej części 116, przy czym palec umieszczany jest w zewnętrznej przestrzeni 157, utworzonej przez ruch wciskanej części 116 do wnętrza przestrzeni naciskowej 148. Zewnętrzna przestrzeń 157 tworzona jest przez wycięcie 87 (fig. 1) w ścianie bocznej 86 oraz wciskaną część 116.

Na fig. 8 zilustrowano zamknięcie 20 w stanie całkowitego złożenia. Kotwiąca część 120 jest zakrzywiona i pasuje z ciasnym prześwitem do wycięcia 140. Głowica 134 elementu kotwiącego 130 uległa spłaszczeniu w wyniku młotkowania, tak iż leży zasadniczo w jednej płaszczyźnie z kotwiącą częścią 120.

Na fig. 9 zilustrowano zamknięcie 20 bezpośrednio po wgięciu wciskanej części 116 do wewnątrz w celu złamania wyłamywanego połączenia 124 (fig. 1). Wycięcie 87 w ścianie bocznej pokrywy 86 (fig. 9) oraz wciskana część 116 tworzą zewnętrzną przestrzeń 157, użyteczną do umieszczenia w niej palca użytkownika w celu podważenia pokrywy 24 z korpusu 26.

Pomimo, iż w przykładach wykonania zaznaczono pojedynczy element kotwiący 130, w zakresie wynalazku leży obecność wielu elementów kotwiących, z których każdy może być, przykładowo, identyczny z elementem kotwiącym 130. Kotwiąca część 120 miałaby wtedy pewną liczbę odpowiednich otworów, służących do umieszczenia elementów kotwiących. Liczne elementy kotwiące mogą dawać pewniejsze mocowanie kotwiącej części 120 do ściany 36.

Ewentualnie, opisane powyżej pojedyncze lub liczne elementy kotwiące 130 mogą zostać zastąpione przez jeden lub większą liczbę biegnących poprzecznie elementów podobnych do ściany, gdzie każdy podobny do ściany element posiada powiększony dalszy koniec w postaci ciągłej głowicy o powię kszonym przekroju poprzecznym. Każ dy z takich elementów podobnych do ś ciany posiada przekrój poprzeczny, odpowiadający przekrojowi poprzecznemu elementowi kotwiącemu 130, jak pokazano na fig. 2, ale każdy z elementów podobnych do ściany winien być poprzecznie wydłużony w kierunku do wnętrza i na zewnątrz płaszczyzny z fig. 2. Kotwią ca część 120 tworzyłaby wówczas wydłużone szczeliny, służące do przyjęcia wydłużonych części czołowych elementów podobnych do ściany, które spełniają zadanie elementów kotwiących.

PL 204 847 B1

Jak można wnioskować z powyższego opisu, wynalazek dostarcza zamknięcie świadczące o naruszeniu, które korzystnie utrzymuje podzespół ś wiadczą cy o naruszeniu 94, w nietypowej konfiguracji, bez tworzenia oddzielnie wyrzucanego kawałka. Korpus 26, pokrywa 24, a także podzespół świadczący o naruszeniu 94, mogą być korzystnie formowane z materiału termoplastycznego w postaci jednolitej struktury. Zawiasa 110, oraz wyłamywane połączenie 124, mogą być wytwarzane w procesie formowania lub też po formowaniu - w innych procesach.

Wynalazek może również wykorzystywać inne formy poruszania się podzespołu świadczącego o naruszeniu 94, w celu złamania wyłamywanego połączenia 124, takie jak poślizg lub obrót.

Claims (11)

1. Zamknię cie przeznaczone dla pojemnika, zawierają ce korpus posiadają cy ś ciany zamykające pojemnik oraz dozujący otwór, przy czym od tych ścian odchodzi pokrywa do zakrywania dozującego otworu w położeniu zamkniętym pokrywy i odkrywania dozującego otworu w położeniu pokrywy oddalonym od położenia zamkniętego, przy czym pokrywa jest wyposażona w podzespół świadczący o naruszeniu, zawierający wciskaną część połączoną za pośrednictwem zawiasy z pokrywą oraz kotwiącą część połączoną z korpusem, znamienne tym, że wciskana część (116) podzespołu świadczącego o naruszeniu jest połączona z kotwiącą częścią (120) za pośrednictwem łamliwego połączenia (124), przez co wciskana część (116) ma możliwość poruszania względem kotwiącej części (120) wokół zawiasy (110) w zakresie wystarczającym dla oddzielenia wciskanej części (116) od kotwiącej części (120), przy czym pokrywa (24) zawiera żeberka (155a, 155b) usytuowane w sąsiedztwie wciskanej części (116), które to żeberka (155a, 155b) są rozmieszczone w odstępach i są ciernie połączone z wciskaną częścią (116), gdy ta wciskana część (116) zostanie przemieszczona wystarczająco do oddzielenia się od kotwiącej części (120), przez co żeberka (155a, 155b) utrzymują wciskaną część (116) w oddaleniu od kotwiącej części (120).

2. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, ż e tylna ściana wciskanej części (116) jest swobodnie przechylna od zawiasy (110) aż do poziomu łamliwego połączenia (124).

3. Zamknięcie wedł ug zastrz. 1, znamienne tym, ż e z korpusu (26) wystaje kotwią cy element (130), na który zachodzi otwór (138) kotwiącej części (120), przy czym ten kotwiący element (130) jest odpowiednio zwymiarowany i ukształtowany dla dopasowania go do sprężystego umieszczenia w otworze (138) dla przytrzymania kotwią cej części (120).

4. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że wciskana część (116) jest umieszczona ruchomo względem kotwiącej części (120) poprzez skierowany promieniowo do wewnątrz nacisk, na wciskaną część (116), dla oddzielenia wciskanej części (116) od kotwiącej części (120), przy czym wciskana część (116) pozostaje przymocowana do pokrywy (24), bez tworzenia oddzielnego skrawka.

5. Zamknięcie według zastrz. 4, znamienne tym, że wciskana część (116) zostaje oddzielona od kotwiącej części (120) wzdłuż łamliwego połączenia (124) w trakcie przemieszczania wciskanej części (116) w kierunku korpusu (26), przez co wciskana część (116) tworzy względem korpusu (26) występ, nadający się do zaczepienia palcem.

6. Zamknię cie wedł ug zastrz. 4, znamienne tym, ż e korpus (26) zawiera kotwią cy element (130), zaś kotwiąca część (120) zawiera otwór (138), przeznaczony do umieszczania w nim kotwiącego elementu (130) dla przymocowania podzespołu świadczącego o naruszeniu (94) do korpusu (26).

7. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że jego korpus (26) jest uformowany jako jednolita część pojemnika (22).

8. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że jego korpus (26) jest uformowany jako odrębny element, mocowany do pojemnika (22).

9. Zamknięcie wedł ug zastrz. 1, znamienne tym, ż e ś ciana (36) zawiera wgłębienie (140) zwymiarowane odpowiednio do pomieszczenia kotwiącej części (120), zaś po umieszczeniu kotwiącej części (120) we wgłębieniu (140), kotwiąca część (120) i przyległe obszary ściany (36) leżą zasadniczo w tej samej płaszczyźnie.

10. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że łamliwe połączenie (124) zawiera szczelinę (125) rozdzielającą wciskaną część (116) i kotwiącą część (120), a także liczne mostkowe elementy (124a, 124b) spinające szczelinę (125) i rozciągające się pomiędzy wciskaną częścią (116) a kotwiącą częścią (120).

PL 204 847 B1

11. Zamknięcie według zastrz. 1, znamienne tym, że pokrywa (24) zawiera żeberka (155a, 155b) usytuowane po przeciwnych stronach wgłębienia (87) i posiadające wewnętrzne przedłużenie, przy czym podczas przemieszczania wciskanej części (116) w celu jej oddzielenia od kotwiącej części (120), żeberka (155a, 155b) ciernie łączą się z wciskaną częścią (116), utrzymując ją w położeniu odchylonym.