PL202854B1 - Mechanizm roboczy przerywacza obwodu i przerywacz obwodu elektrycznego - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest mechanizm roboczy przerywacza obwodu i przerywacz obwodu elektrycznego.

Mechanizmy robocze przerywaczy obwodów są używane do ręcznego sterowania otwieraniem i zamykaniem konstrukcji ruchomych styków wewnątrz przerywaczy obwodów. Ponadto, mechanizmy robocze, w odpowiedzi na sygnał wyzwalający, na przykład z urządzenia wyzwalającego, gwałtownie otwierają konstrukcje ruchomych styków i przerywają obwód. W celu przeniesienia sił (np. w celu ręcznego sterowania konstrukcją styków lub gwałtownego wyzwalania konstrukcji przez urządzenie napędowe), mechanizmy robocze wykorzystują silne sprężyny robocze i układy dźwigni i łączników. Energia sprężysta dostarczana przez sprężyny robocze musi dostarczać dużej siły, aby rozdzielić styki.

Zwykle w układzie przerywacza obwodu znajdują się liczne, umieszczone w kasetach styki w celu zabezpieczania poszczególnych faz pr ą du. Mechanizm roboczy jest usytuowany nad jedną z kaset i ogólnie łączy się ze wszystkimi kasetami ukł adu. Ze wzglę du na mał e odległ o ś ci mię dzy kasetami i między każdą kasetą a mechanizmem roboczym, dostępna dla ruchomych elementów przestrzeń jest minimalna. Typowym problemem jest brak dostatecznej przestrzeni dla odpowiednich sprężyn roboczych, wytwarzających dostateczną energię do gwałtownego otwierania styków przerywacza, kiedy mechanizm roboczy jest wyzwalany. W przerywaczach obwodów według dotychczasowego stanu techniki rozwiązywano ten problem przez zwiększenie rozmiaru przerywacza tak, aby można było zainstalować większy mechanizm roboczy.

W opisie patentowym US 5300907 ujawniono mechanizm roboczy wyłącznika elektrycznego i wyłącznik elektryczny, charakteryzujący się tym, że zawiera dolne połączenie, roboczo połączone z jednym z elektrycznych styków i górne połączenie. Aby ustabilizować uchwyt, a przez to zapobiegać niepożądanemu wyzwalaniu zmodyfikowano kontur krzywki.

Mechanizm roboczy przerywacza obwodu do rozdzielania pary elektrycznych styków w przerywaczu obwodu elektrycznego, kiedy mechanizm roboczy jest wyzwalany, zawierający dolne połączenie, roboczo połączone z jednym z elektrycznych styków, górne połączenie zamocowane przegubowo do tego dolnego połączenia i walec, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wspomniane górne połączenie zawiera ramiona pierwsze i drugie, rozciągające się z części centralnej, przy czym wspomniane pierwsze ramię wspomnianego górnego połączenia jest zawiasowo przymocowane do wspomnianego dolnego połączenia, zaś wspomniane drugie ramię zawiera, uformowaną na nim powierzchnię krzywkową, natomiast wałek jest dociskany do wspomnianej powierzchni krzywkowej, gdy wspomniana para elektrycznych styków jest w pozycji otwartej.

Mechanizm zawiera kołyskę, przymocowaną zawiasowo w pierwszej osi do wspomnianej części centralnej wspomnianego górnego połączenia.

Wspomniana kołyska posiada powierzchnię krzywkową, zaś mechanizm zawiera ponadto uchwyt roboczy mający utworzone w nim wybranie, oraz jarzmo uchwytu zawierające bolec walcowy, i zawiera sprężynę zawierają c ą koń cówkę przymocowaną do wspomnianego uchwytu roboczego we wspomnianym wybraniu, natomiast kołyska zawiera powierzchnię oporową dla współpracy z bolcem.

Dolne ramię górnego połączenia jest połączone przegubowo z bolcem, zaś sprężyna jest połączona na jednym końcu ze wspomnianym bolcem, a na drugim końcu z kotwicą bolca, a ponadto efektywna długość wspomnianej sprężyny stanowi odległość pomiędzy wspomnianym bolcem i kotwicą sprężyny.

Przerywacz obwodu elektrycznego, zawierający: obudowę przerywacza obwodu, pierwszy styk elektryczny zamontowany wewnątrz wspomnianej obudowy, ramię stykowe obrotowo zamontowane wewnątrz wspomnianej obudowy, przy czym wspomniane ramię stykowe ma drugi styk elektryczny przymocowany do jego końca, oraz, zamontowany we wspomnianej obudowie, mechanizm roboczy, który zawiera: dolne połączenie roboczo połączone z ramieniem stykowym, górne połączenie, zamocowane przegubowo do wspomnianego dolnego połączenia i walec, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wspomniane górne połączenie zawiera ramiona pierwsze i drugie, rozciągające się z części centralnej, przy czym wspomniane pierwsze ramię jest zawiasowo przymocowane do wspomnianego dolnego połączenia, zaś wspomniane drugie ramię zawiera, utworzoną na nim powierzchnię krzywkową, zaś wałek jest dociskany do wspomnianej powierzchni krzywkowej, gdy wspomniane pierwsze i drugie elektryczne styki są otwarte.

Przerywacz zawiera również, przymocowaną zawiasowo w pierwszej osi do wspomnianej części centralnej wspomnianego górnego połączenia, kołyskę, posiadającą powierzchnię krzywkową;

PL 202 854 B1 i zawiera uchwyt roboczy mający wybranie, utworzone wewnątrz niego, oraz jarzmo uchwytu, zawierające bolec walcowy, oraz zawiera sprężynę zawierającą końcówkę przymocowaną do wspomnianego uchwytu roboczego wewnątrz wspomnianego wybrania, a ponadto kołyska zawiera powierzchnię oporową dla współpracy z bolcem.

Dolne ramię wspomnianego górnego połączenia jest połączone przegubowo ze wspomnianym bolcem, zaś sprężyna jest połączona na jednym końcu ze wspomnianym bolcem a na drugim końcu z kotwicą bolca a ponadto efektywna długość wspomnianej sprężyny stanowi odległość pomiędzy wspomnianym bolcem a kotwicą sprężyny.

Mechanizm roboczy przerywacza obwodu według wynalazku zawiera górne połączenie, mające pierwsze i drugie ramię, rozciągające się z części centralnej. Pierwsze ramię jest zawiasowo przymocowane do dolnego połączenia, zaś na drugim ramieniu utworzona jest powierzchnia krzywkowa. W kontakcie z powierzchnią krzywkową jest walec, zaś powierzchnia krzywkowa jest skonfigurowana tak, że ruch górnego połączenia względem walca powoduje obrót górnego połączenia wokół części centralnej. Obrót górnego połączenia wokół centralnej części przesuwa dolne połączenie, powodując, że drugi styk jest odsuwany od pierwszego styku.

Do wspomnianego górnego połączenia jest przymocowana sprężyna, skonfigurowana tak, że przesuwa wspomniane górne połączenie względem wspomnianego walca.

Do części centralnej jest przymocowana zawiasowo w pierwszej osi kołyska, skonfigurowana tak, że obraca się wokół drugiej osi, różnej od wspomnianej pierwszej osi, przy czym obracanie wspomnianej kołyski wokół wspomnianej drugiej osi umożliwia ruch wspomnianego górnego połączenia. Mechanizm zawiera również uchwyt roboczy mający utworzone w nim wybranie, zaś sprężyna zawiera końcówkę przymocowaną do tego uchwytu roboczego w wybraniu.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny przerywacza obwodu w wytłoczonej obudowie, wykorzystującego mechanizm roboczy według niniejszego wynalazku, fig. 2 przedstawia widok rozebranego przerywacza obwodu z fig. 1, fig. 3 przedstawia częściowo w przekroju konstrukcję obrotowego styku i mechanizm roboczy według niniejszego wynalazku w pozycji wyłączonej, fig. 4 przedstawia częściowo w przekroju konstrukcję styku obrotowego i mechanizm roboczy z fig. 3 w pozycji włączonej, fig. 5 przedstawia częściowo w przekroju konstrukcję styku obrotowego i mechanizm roboczy z fig. 3 i 4 w pozycji wyzwalania, fig. 6 przedstawia widok perspektywiczny mechanizmu roboczego, fig. 7 przedstawia częściowo rozebrany mechanizm roboczy, fig. 8 przedstawia inny widok częściowo rozebranego mechanizmu roboczego, fig. 9 przedstawia widok zespołu rozebranego pary sprężyn i towarzyszących elementów łączących w mechanizmie roboczym, fig. 10 przedstawia widok perspektywiczny zespołu rozebranego elementów łączących w mechanizmie roboczym, fig. 11 przedstawia widoki z przodu, perspektywiczny i rozebranego zespołu elementu łączą cego w mechanizmie roboczym, fig. 12 przedstawia widoki z przodu, perspektywiczny i rozebranego zespołu elementu łączącego w mechanizmie roboczym, zaś fig. 13 przedstawia częściowo w przekroju konstrukcję styku obrotowego i mechanizm roboczy w pozycji wyzwalania.

Na fig. 1 i 2 został przedstawiony przerywacz 20 obwodu według przykładu wykonania niniejszego wynalazku. Przerywacz 20 obwodu ogólnie zawiera wytłoczoną obudowę, mającą górną pokrywę 22, przymocowaną do pośredniej osłony 24, połączonej z podstawą 26. Otwór 28, utworzony centralnie w górnej pokrywie 22, jest umieszczony tak, aby był dopasowany do odpowiedniego otworu 30 pośredniej osłony, który jest odpowiednio ustawiany naprzeciw otworu 28, kiedy pośrednia osłona 24 i górna pokrywa 22 są łączone jedna z drugą.

W układzie trójbiegunowym (tj. odpowiadającym trzem fazom prądu), trzy obrotowe kasety 32, 34 i 36 są umieszczone wewnątrz podstawy 26. Kasety 32, 34 i 36 są wspólnie obsługiwane przez interfejs z mechanizmem roboczym 38 za pośrednictwem bolca poprzecznego 40. Mechanizm roboczy 38 jest usytuowany i skonfigurowany nad kasetą 34, która jest umieszczona między kasetami 32 i 36. Mechanizm roboczy 38 działa w zasadzie jak opisano tutaj i jak opisano w amerykańskim zgłoszeniu patentowym o numerze 09/196,706 (numer w rejestrze GE 41PR-7540), zatytułowanym „Circuit Breaker Mechanism for a Rotary Contact Assembly” (Mechanizm przerywacza obwodu dla zespołu obrotowego styku).

Uchwyt przełączający 44 przechodzi przez otwory 28 i 30 i umożliwia zewnętrzną obsługę kaset 32, 34 i 36. Kasety 32, 34, 36 są zwykle wykonane z tworzywa sztucznego o dużej wytrzymałości i każda zawiera przeciwne ścianki boczne 46, 48. Ścianki boczne 46, 48 mają łukowatą szczelinę 52,

PL 202 854 B1 usytuowaną i skonfigurowaną tak, aby można było umieścić w niej i umożliwić ruch bolca poprzecznego 40 w wyniku działania mechanizmu roboczego 38.

Na fig. 3, 4 i 5, przykładowy zespół 56 obrotowego styku, umieszczony w każdej kasecie 32, 34, 36, jest pokazany w pozycjach wyłączenia, włączenia i wyzwalania odpowiednio. Przedstawione są również widoki z boku mechanizmu roboczego 38, którego elementy są opisane dokładniej poniżej. Zespół 56 styku obrotowego zawiera taśmę kontaktową 58 strony obciążenia i taśmę kontaktową 62 strony zasilania w celu połączenia z zasilaniem i zabezpieczanym obwodem (nie pokazanym) odpowiednio. Taśma kontaktowa 58 strony obciążenia zawiera stacjonarny styk 64, zaś taśma kontaktowa 62 strony zasilania zawiera stacjonarny styk 66. Zespół 56 obrotowego styku zawiera również ruchome ramię stykowe 68, mające zestaw styków 72 i 74, które współpracują ze stacjonarnymi stykami 64 i 66 odpowiednio. W pozycji wyłączenia (fig. 3) mechanizmu roboczego 38, w której uchwyt przełączający 44 jest ustawiony w lewym położeniu (np. w wyniku działania ręcznego lub mechanicznego), styki 72 i 74 są oddzielone od stacjonarnych styków 64 i 66, uniemożliwiając przepływ prądu przez ramię stykowe 68.

W pozycji włączenia (fig. 4) mechanizmu roboczego 38, w której uchwyt przełączający 44 jest ustawiony w prawym położeniu, jak pokazano na fig. 4 (np. w wyniku działania ręcznego lub mechanicznego), styki 72 i 74 współpracują ze stykami stacjonarnymi 64 i 66, pozwalając w ten sposób na przepływ prądu przez ramię stykowe 68. W pozycji wyzwalania (fig. 5) mechanizmu roboczego 38, uchwyt przełączający 44 jest ustawiony między pozycją włączenia a pozycją wyłączenia (zwykle przez zwolnienie sprężyn mechanizmu w mechanizmie roboczym 38, opisanym poniżej dokładniej). W pozycji wyzwalania, styki 72 i 74 są oddzielone od stacjonarnych styków 64 i 66 w wyniku działania mechanizmu roboczego 38, uniemożliwiając przez to przepływ prądu przez ramię stykowe 68. Po ustawieniu mechanizmu roboczego 38 w pozycji wyzwalania, trzeba na koniec przywrócić mu pozycję włączenia, aby podjął pracę. Jest to realizowane przez przyłożenie siły w celu przesunięcia uchwytu przełączającego 44 do położenia początkowego, które znajduje się poza pozycją wyłączenia (tj. dalej na lewo niż pozycja wyłączenia na fig. 3), a następnie powrotu do pozycji włączenia. Siła ustalania stanu początkowego musi być dostatecznie duża, aby pokonać opór sprężyn mechanizmu, opisanych poniżej.

Ramię stykowe 68 jest zamontowane na obrotowej konstrukcji 76, która zawiera jeden lub kilka zestawów sprężyn stykowych (nie pokazane). Ramię stykowe 68 i konstrukcja obrotowa 76 obracają się zawiasowo wokół wspólnego środka 78. Bolec poprzeczny 40 współpracuje przez otwór 82 z konstrukcją obrotową 76 ogólnie w celu spowodowania przesunięcia ramienia stykowego 68 do pozycji włączenia, wyłączenia lub wyzwolenia.

Zostaną teraz opisane elementy mechanizmu roboczego 38, przedstawione na fig. 6-8. Jak widać na fig. 6-8, mechanizm roboczy 38 jest w pozycji wyzwolenia. Mechanizm roboczy 38 ma ścianki boczne 86 mechanizmu roboczego skonfigurowane i usytuowane tak, aby obejmowały boczne ścianki 46, 48 kasety 34 (fig. 2).

Uchwyt przełączający 44 (fig. 2) jest sztywno połączony z elementem napędowym lub jarzmem 88 uchwytu. Jarzmo 88 uchwytu zawiera przeciwne części boczne 89. Każda część boczna 89 zawiera przedłużenie 91 na górze części bocznej 89 i część 92 w kształcie litery U w dolnej części każdej części bocznej 89. Części 92 w kształcie litery U są obrotowo umieszczone na parze części łożyskowych 94, wystających na zewnątrz z bocznych ścianek 86. Części łożyskowe 94 są skonfigurowane tak, że utrzymują jarzmo 88 uchwytu, na przykład, z podkładką zabezpieczającą. Jarzmo 88 uchwytu zawiera również bolec walcowy 114, rozciągający się między przedłużeniami 91.

Jarzmo 88 uchwytu jest połączone z zestawem silnych sprężyn 96 mechanizmu przy pomocy kotwicy 98 sprężyn, która jest ogólnie podtrzymywana w parze otworów 102 w jarzmie 88 uchwytu i umieszczona, poprzez komplementarny zestaw otworów 104 na górnej części sprężyn 96 mechanizmu.

Jak to uwidoczniono na fig. 9, dolna część sprężyn 96 mechanizmu zawiera parę otworów 206. Łącznik napędowy 235 roboczo łączy sprężyny 96 mechanizmu z innymi elementami mechanizmu roboczego. Łącznik napędowy 235 zawiera bolec 202 umieszczony w otworach 206, zestaw bocznych rurek 203, nałożonych na bolec 202 w sąsiedztwie zewnętrznej powierzchni dolnej części sprężyn 96 mechanizmu i centralną rurkę 204, umieszczoną na bolcu 202 między wewnętrznymi powierzchniami dolnych części sprężyn 96 mechanizmu. Centralna rurka 204 zawiera na każdym końcu część schodkową, ogólnie skonfigurowaną tak, że utrzymuje odpowiednią odległość między sprężynami 96 mechanizmu. Chociaż łącznik napędowy 235 jest tutaj pokazany jako złożony z rurek 203, 204 i bolca 202, można przewidzieć dowolne środki w celu połączenia sprężyn z elementami mechanizmu.

Na fig. 8 i 10 pokazana jest para kołysek 106 w sąsiedztwie bocznych ścianek 96, zamocowana zawiasowo na bolcu 108 umieszczonym przez otwór 112 w pobliżu końca każdej kołyski 106. Każda

PL 202 854 B1 kołyska 106 zawiera powierzchnię brzegową 107, opuszczone w dół ramię 122 i powierzchnię blokującą kołyskę 164 nad ramieniem 122. Powierzchnia 107 krawędzi jest umieszczona ogólnie na części kołyski 106 w zasięgu styku z bolcem walcowym 114. Każda kołyska 106 zawiera również utworzoną na niej powierzchnię oporową 110. Ruch każdej kołyski 106 jest prowadzony przez nit 116 umieszczony w łukowatej szczelinie 118 w każdej bocznej ściance 86. Nity 116 są umieszczone w otworze 117 w każdej kołysce 106. Łukowata szczelina 168 znajduje się pomiędzy otworem 112 a otworem 117 na każdej kołysce 106. Otwór 172 znajduje się nad szczeliną 168.

Jak widać na fig. 6-8, główna blokada 126 znajduje się w bocznej ściance 86. Główna blokada 126 zawiera parę bocznych części 128. Każda boczna część 128 zawiera wygięte ramię 124 w dolnej części. Boczne części 128 są połączone przez część środkową 132. Zestaw przedłużeń 166 opada w dół na zewnątrz z części centralnej 132 umieszczonej naprzeciw powierzchni blokowania kołyski 164.

Każda część boczna 128 zawiera otwór 134 umieszczony tak, że główna blokada 126 jest obrotowo zamocowana na bolcu 136. Bolec 136 jest przymocowany do każdej bocznej ścianki 86. Zestaw górnych, bocznych części 156 jest utworzony w górnym rejonie bocznych części 128. Każda górna, boczna część 156 ma powierzchnię 158 głównej blokady.

Wtórna blokada 138 jest zawiasowo ustawiona nad bocznymi ściankami 86. Wtórna blokada 138 zawiera zestaw bolców 142 umieszczonych w komplementarnej parze zagłębień 144 w każdej bocznej ściance 86. Wtórna blokada 138 zawiera parę wypustów wyzwalających 146 wtórnej blokady, które rozciągają się prostopadle z mechanizmu roboczego 38 w celu umożliwienia współpracy z, na przykład, urządzeniem napędowym (nie pokazane) w celu zwolnienia połączenia między główną blokadą 126 a wtórną blokadą 138, powodując przez to, że mechanizm roboczy 38 przejdzie do pozycji „wyzwolenia” (np. jak na fig. 5), opisanej poniżej. Wtórna blokada 138 zawiera zestaw powierzchni blokujących 162, które współpracują z powierzchniami 158 głównej blokady.

Wtórna blokada 138 jest popychana w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu wskazówek zegara przez siłę popychającą sprężyny 148. Sprężyna 148 ma pierwszy koniec przymocowany w otworze 152 wtórnej blokady 138, zaś drugi koniec połączony z bolcem poprzecznym 154 umieszczonym między ściankami 86.

Jak widać na fig. 8 i 10, zestaw górnych połączeń 174 jest połączony z kołyskami 106. Górne połączenia 174 ogólnie mają kształt kąta prostego. Ramiona 175 (w zasadzie poziome na fig. 8 i 10) górnych połączeń 174 mają część krzywkową 171, która współpracuje z wałkiem 173 usytuowanym między ściankami 86. Ramiona 176 (w zasadzie pionowe na fig. 8 i 10) górnych połączeń 174 mają parę otworów 182, 184 i część 186 w kształcie litery U w dolnej części. Otwór 184 jest w środku między otworem 182 a częścią 186 w kształcie litery U.

Górne połączenia 174 są połączone z kołyską 106 przez konstrukcję zabezpieczającą, taką jak trzon 188 nitu włożony w otwór 172 i otwór 182 i konstrukcję zabezpieczającą, taką jak trzon 191 nitu, włożony w szczelinę 168 i otwór 184. Trzony 188, 191 nitów współpracują z łącznikiem 193 w celu przymocowania górnego połączenia 174 do kołyski 106. Każdy trzon 188, 191 zawiera poszerzone części 189, 192, odpowiednio. Poszerzone części 189, 192 mają na celu utrzymanie odległości między górnym połączeniem 174 a kołyską 106. Odległość służy redukcji lub eliminacji tarcia między górnym połączeniem 174 a kołyską 106 podczas każdego ruchu mechanizmu roboczego, a także rozkłada obciążenie między kołyski 106 i górne połączenia 174.

Górne połączenia 174 są połączone z dolnym połączeniem 194. Jak widać na fig. 8, 10 i 11, część 186 w kształcie litery U każdego górnego połączenia 174 jest umieszczona w komplementarnym zestawie podkładek łożyskowych 196. Podkładki łożyskowe 196 są dostarczone na każdej bocznej rurce 203 między pierwszą częścią schodkową 200 bocznej rurki 203 a otworem 198 na jednym końcu dolnego połączenia 194. Podkładki łożyskowe 196 są skonfigurowane tak, że zawierają boczne ścianki 197, oddalone jedna od drugiej dostatecznie, aby części 186 w kształcie litery U górnych połączeń 174 mieściły się na podkładce łożyskowej 196. Każda boczna ścianka 203 jest skonfigurowana tak, że ma drugą część schodkową 201. Każda druga część schodkowa 201 jest włożona przez otwory 198. Bolec 202 jest włożony przez boczne rurki 203 i centralną rurkę 204. Bolec 202 łączy górne połączenia 174 z dolnymi połączeniami 194 przez boczne rurki 203. Zatem każda boczna rurka 203 jest wspólnym punktem łączącym dla górnego połączenia 174 (zawiasowo zamocowanym w bocznych ściankach 197 podkładki łożyskowej 196), dolnego połączenia 194 i sprężyn 96 mechanizmu.

Na fig. 12 każde dolne połączenie 194 jest połączone z ramieniem 208 przy pomocy zawiasowego nitu 210 włożonego przez otwór 199 w dolnym połączeniu 194 i otwór 209 w ramieniu 208. Każde ramię 208 obraca się zawiasowo wokół centrum 211. Ramię 208 ma otwór 212, przez który prze6

PL 202 854 B1 chodzi poprzeczny bolec 40 (fig. 2) do łukowatej szczeliny 52 kaset 32, 34 i 36 (fig. 2) i komplementarnego zestawu łukowatych szczelin 214 w każdej bocznej ściance 86 (fig. 8).

Dystansownik 234 znajduje się w każdym zawiasowym nicie 210 między każdym dolnym połączeniem 194 a ramieniem 208. Dystansowniki 234 rozkładają nacisk dolnych połączeń 194 na ramiona 208 na większej powierzchni oraz redukują tarcie między dolnymi połączeniami 194 a ramionami 208, minimalizując w ten sposób możliwość zakleszczenia (np. kiedy ręcznie lub mechanicznie zmieniana jest pozycja mechanizmu roboczego 38 od wyłączenia do włączenia lub kiedy zmieniana jest pozycja mechanizmu roboczego 38 od włączenia do wyzwolenia przy zwolnieniu głównej blokady 126 i wtórnej blokady 138).

Zostanie teraz dokładnie omówiony ruch mechanizmu roboczego 38 względem obrotowego styku 56 według fig. 3-5.

Jak to uwidoczniono na fig. 3, w pozycji wyłączenia, uchwyt przełączający 44 jest obracany w lewo i sprężyny mechanizmu 96, dolne połączenie 194 i ramię 208 są ustawiane tak, aby utrzymywać ramię stykowe 68 w położeniu, w którym ruchome styki 72, 74 pozostają oddzielone od stacjonarnych styków 64, 66. Mechanizm roboczy 38 jest ustawiany w pozycję wyłączenia, kiedy przyłożona siła właściwie wyrówna główną blokadę 126, wtórną blokadę 138 i kołyskę 106 (np. po wyzwoleniu mechanizmu roboczego 38) i zostanie zwolniona. Zatem, kiedy siła zostanie zwolniona, przedłużenia 166 głównej blokady 126 opierają się na powierzchniach blokujących 164 kołyski i powierzchnie 158 głównej blokady opierają się na powierzchniach 162 wtórnej blokady. Każde górne połączenie 174 i dolne połączenie 194 są wygięte względem każdej bocznej rurki 203. Linia sił generowanych przez sprężyny 96 mechanizmu (tj. między kotwicą 98 sprężyny a bolcem 202) jest na lewo od części łożyskowej 94 (zgodnie z fig. 3-5). Powierzchnia krzywkowa 171 górnego połączenia 174 nie styka się z wałkiem 173.

Jak to uwidoczniono na fig. 4, ręczna siła zamykająca została przyłożona do uchwytu przełączającego 44 w celu przesunięcia go z pozycji wyłączenia (przedstawionej na fig. 3) do pozycji włączenia (tj. na prawo, zgodnie z fig. 4). Podczas gdy przykładana jest siła zamykająca, górne połączenia 174 obracają się w łukowatych szczelinach 168 kołysek 106 wokół bolców 188, zaś dolne połączenie 194 jest popychane w prawo przez sprężynę 96 mechanizmu. Rozszerzone części 189 i 192 (fig. 10) utrzymują odpowiednią przestrzeń między powierzchniami górnych połączeń 174 i kołyskami 106 minimalizując tarcie między nimi, co zwiększa siłę, potrzebną do przestawienia mechanizmu roboczego 38 z pozycji wyłączenia do pozycji włączenia. Ponadto, boczne ścianki 197 podkładek łożyskowych 196 (fig. 11) utrzymują położenie górnego połączenia 174 na bocznej rurce 203 i minimalizują możliwość zakleszczenia (np. uniemożliwiają przesunięcie górnego połączenia 174 na sprężyny 96 lub na dolne połączenie 194).

W celu zrównania pionowego ramienia 176 z dolnym połączeniem 194, linia siły generowanej przez sprężyny 96 mechanizmu jest przesunięta na prawo od części łożyskowej 94, co powoduje, że nit 210, łączący dolne połączenie 194 i ramię 208 jest przesuwany w dół i ramię 208 jest obracane w kierunku zgodnym z kierunkiem obrotu wskazówek zegara wokół środka 211. To, z kolei, przesuwa bolec poprzeczny 40 do górnego końca łukowatej szczeliny 214. Zatem siła przekazywana przez bolec poprzeczny 40 do zespołu 56 obrotowego styku przez otwór 82 przesuwa ruchome styki 72, 74 w stronę stacjonarnych styków 64, 66. Każdy dystansownik 234 na nicie zawiasowym 210 (fig. 9 i 12) utrzymuje odpowiednią odległość między dolnymi połączeniami 194 i ramionami 208 w celu uniemożliwienia interferencji lub tarcia między nimi lub ze ściankami bocznymi 86.

Współpraca między główną blokadą 126 i wtórną blokadą 138 (tj. między powierzchnią 158 górnej blokady a powierzchnią 162 dolnej blokady) i między kołyskami 106 i główną blokadą 126 (tj. między przedłużeniami 166 i powierzchniami blokującymi 164 kołysek) nie zmienia się, kiedy siła jest przykładana do uchwytu przełączającego 44 w celu przejścia z pozycji wyłączenia do pozycji włączenia.

Zgodnie z fig. 5, w stanie wyzwolenia, wypust wyzwalania 146 wtórnej blokady jest przesunięty (np. przez układ wyzwalający, nie pokazany) i interfejs między główną blokadą 126 a wtórną blokadą 138 jest usunięty. Przedłużenia 166 głównej blokady 126 są odsuwane od powierzchni blokujących 164 kołysek i kołyski 106 są obracane w kierunku zgodnym z kierunkiem obrotu wskazówek zegara wokół bolca 108 (tj. wykonują ruch prowadzony przez nit 116 w łukowatej szczelinie 118). Ruch kołyski 106 przenosi siłę za pośrednictwem nitów 188, 191 do górnego połączenia 174 (mającego powierzchnię krzywkową 171). Po krótkim, określonym obrocie, powierzchnia krzywkowa 171 górnego połączenia 174 styka się z wałkiem 173. Siła wynikająca ze styku powierzchni krzywkowej 171 z wałkiem 173 powoduje, że górne połączenie 174 i dolne połączenie 194 wybrzuszają się i pozwalaPL 202 854 B1 ją, aby sprężyny 96 mechanizmu przeciągnęły dolne połączenie 194 wokół bolca 202. Z kolei, dolne połączenie 194 przekazuje siłę do ramienia 208 (tj. przez nit 210), powodując, że ramię 208 obraca się w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu wskazówek zegara wokół środka 211 i popycha bolec poprzeczny 40 w stronę dolnej części łukowatej szczeliny 214. Siły przekazywane przez bolec poprzeczny 40 do zespołu 56 obrotowego styku przez otwór 82 powodują oddzielenie ruchomych styków 72, 74 od stacjonarnych styków 64, 66.

Jak widać na fig. 13, kiedy kołyski 106 są zwolnione, sprężyny 96 mechanizmu roboczego obracają zespoły kołysek 106 w kierunku zgodnym z kierunkiem obrotu wskazówek zegara wokół bolca zawiasowego 108. Po zwolnieniu kołysek 106 i obróceniu ich o określony dystans, powierzchnie krzywkowe 171 utworzone na górnych połączeniach 174 będą oddziaływały z wałkiem krzywkowym 173, który jest zamontowany miedzy ściankami bocznymi 86. Następuje działanie krzywkowe, które odsuwa zespoły 174, 179 połączeń górnych i dolnych od powierzchni oporowych 110 na kołyskach 106. Obrót kołysek 106, oprócz działania krzywkowego między powierzchniami krzywkowymi 171 a wałkiem krzywkowym 173, powoduje ruch zespołów połączeń górnego 174 i dolnego 194, który pozwala, aby popychane ramię 208 obróciło ramię stykowe 68 do pokazanej pozycji. Obrót ramienia stykowego 68 wytwarza szczelinę, wskazywaną jako odległość „x” między stykami 64 i 72 a między stykami 68 i 74. Odległość między bolcem 202 a kotwicą 98 sprężyny, która mocuje sprężyny 96 mechanizmu, jest wskazywana jako „z”. Odległość „z” określa efektywną długość sprężyn 96 mechanizmu.

Działanie krzywkowe między powierzchniami krzywkowymi 171 i wałkiem krzywkowym 173 wytwarza większy ruch zespołów połączeń górnego 174 i dolnego 194 niż można było uzyskać w mechanizmach roboczych według dotychczasowego stanu techniki. Większy ruch górnego zespołu 174 połączeń i dolnego zespołu 194 połączeń powoduje zwiększenie długości szczeliny „x”. Ze względu na dłuższy ruch, odległość między kotwicą 98 sprężyny a bolcem 202 może mieć większą wartość „z” niż było to wcześniej możliwe, pozwalając na zastosowanie większej sprężyny 96 mechanizmu. Jest to uzyskiwane bez dodatkowego przemieszczania zespołu kołysek 106, a zatem, bez potrzeby przeznaczania dodatkowej objętości na mechanizm roboczy 38. Należy również zauważyć, że bolec kotwicy 98 górnej sprężyny jest umieszczony w środku uchwytu przełączającego 44. To również zwiększa odległość „z”, umożliwiając zastosowanie większych, silniejszych sprężyn 96 mechanizmu niż to było wcześniej możliwe, bez zwiększania rozmiaru mechanizmu roboczego 38.

Chociaż wynalazek został opisany w odniesieniu do korzystnego przykładu wykonania, specjalista w danej dziedzinie zrozumie, że różne zmiany mogą zostać wprowadzone i odpowiedniki mogą zostać podstawione za elementy bez odchodzenia od zakresu wynalazku. Ponadto, wiele modyfikacji może zostać wprowadzonych w celu przystosowania do konkretnej sytuacji lub materiału według nauki wynalazku bez odchodzenia od jego zasadniczego zakresu. Zatem, uważa się, że wynalazek nie jest ograniczony do konkretnego przykładu wykonania przedstawionego jako najlepszy sposób wdrożenia niniejszego wynalazku, ale że wynalazek obejmuje wszystkie przykłady wykonania mieszczące się w ramach dołączonych zastrzeżeń.

Claims (7)

1. Mechanizm roboczy przerywacza obwodu do rozdzielania pary elektrycznych styków w przerywaczu obwodu elektrycznego, kiedy mechanizm roboczy jest wyzwalany, zawierający dolne połączenie, roboczo połączone z jednym z elektrycznych styków, górne połączenie zamocowane przegubowo do tego dolnego połączenia i walec, znamienny tym, że wspomniane górne połączenie (174) zawiera ramiona pierwsze i drugie (175, 176), rozciągające się z części centralnej, przy czym wspomniane pierwsze ramię (176) wspomnianego górnego połączenia (174) jest zawiasowo przymocowane do wspomnianego dolnego połączenia (194), zaś wspomniane drugie ramię (175) zawiera, uformowaną na nim powierzchnię krzywkową (171), natomiast wałek (173) jest dociskany do wspomnianej powierzchni krzywkowej (171), gdy wspomniana para elektrycznych styków (66, 74) jest w pozycji otwartej.

2. Mechanizm według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera kołyskę (106), przymocowaną zawiasowo w pierwszej osi do wspomnianej części centralnej wspomnianego górnego połączenia (174).

3. Mechanizm według zastrz. 2, znamienny tym, że wspomniana kołyska (106) posiada powierzchnię krzywkową (107), zaś mechanizm zawiera ponadto uchwyt roboczy (44) mający utworzone w nim wybranie, oraz jarzmo (88) uchwytu zawierające bolec walcowy (114), i zawiera sprężynę (96)

PL 202 854 B1 zawierającą końcówkę przymocowaną do wspomnianego uchwytu roboczego (44) we wspomnianym wybraniu, natomiast kołyska (106) zawiera powierzchnię oporową (110) dla współpracy z bolcem (202).

4. Mechanizm według zastrz. 3, znamienny tym, że dolne ramię (176) górnego połączenia (174) jest połączone przegubowo z bolcem (202), zaś sprężyna (96) jest połączona na jednym końcu ze wspomnianym bolcem (202), a na drugim końcu z kotwicą (98) bolca, a ponadto efektywna długość wspomnianej sprężyny (96) stanowi odległość (Z) pomiędzy wspomnianym bolcem (202) i kotwicą (98) sprężyny.

5. Przerywacz obwodu elektrycznego, zawierający: obudowę przerywacza obwodu, pierwszy styk elektryczny zamontowany wewnątrz wspomnianej obudowy, ramię stykowe obrotowo zamontowane wewnątrz wspomnianej obudowy, przy czym wspomniane ramię stykowe ma drugi styk elektryczny przymocowany do jego końca, oraz, zamontowany we wspomnianej obudowie, mechanizm roboczy, który zawiera: dolne połączenie roboczo połączone z ramieniem stykowym, górne połączenie, zamocowane przegubowo do wspomnianego dolnego połączenia i walec, znamienny tym, że wspomniane górne połączenie (174) zawiera ramiona pierwsze i drugie (175, 176), rozciągające się z części centralnej, przy czym wspomniane pierwsze ramię (176) jest zawiasowo przymocowane do wspomnianego dolnego połączenia (194), zaś wspomniane drugie ramię (175) zawiera, utworzoną na nim powierzchnię krzywkową, zaś wałek (173) jest dociskany do wspomnianej powierzchni krzywkowej (171), gdy wspomniane pierwsze i drugie elektryczne styki (66, 74) są otwarte.

6. Przerywacz według zastrz. 5, znamienny tym, że zawiera również, przymocowaną zawiasowo w pierwszej osi do wspomnianej części centralnej wspomnianego górnego połączenia (174), kołyskę (106), posiadającą powierzchnię krzywkową (107); i zawiera uchwyt roboczy (44) mający wybranie, utworzone wewnątrz niego, oraz jarzmo (88) uchwytu, zawierające bolec walcowy (114), oraz zawiera sprężynę (96) zawierającą końcówkę przymocowaną do wspomnianego uchwytu roboczego (44) wewnątrz wspomnianego wybrania, a ponadto kołyska (106) zawiera powierzchnię oporową (110) dla współpracy z bolcem (202).

7. Przerywacz według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że dolne ramię (176) wspomnianego górnego połączenia (174) jest połączone przegubowo ze wspomnianym bolcem (202), zaś sprężyna (96) jest połączona na jednym końcu ze wspomnianym bolcem (202) a na drugim końcu z kotwicą (98) bolca a ponadto efektywna długość wspomnianej sprężyny (96) stanowi odległość (Z) pomiędzy wspomnianym bolcem (202) a kotwicą (98) sprężyny.