PL201249B1 - Sposób obróbki pozostałości spalania z urządzenia do spalania - Google Patents

Abstract

Sposób obróbki pozostałości spalania z urządzenia do spalania odpadów, w którym paliwo spala się na ruszcie paleniskowym, a powstające przy tym pozostałości spalania gasi się w odżużlaczu mokrym i z niego usuwa, polega na tym, że pochodzące z odżużlacza mokrego mokre odpady spalania dzieli się najpierw na dwie frakcje w procesie przesiewania, a następnie frakcję główną płucze się wodą odprowadzaną z odżużlacza mokrego, przez co oddzielane są przylegające drobne cząstki. Wypłukiwane cząstki pozostałości spalania doprowadza się do wykorzystania, a wodę płuczkową z wprowadzonymi do niej podczas płukania najdrobniejszymi cząstkami wprowadza się do odżużlacza mokrego. Frakcję drobną uzyskiwaną przy mechanicznym procesie oddzielania, doprowadza się ponownie do procesu spalania.

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 201249 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 359320 ^{(51) Int.Cl.}

F23G 5/00 (2006.01) B03B 9/04 (2006.01) (22) Data zgłoszenia: 24.03.2003 (54) Sposób obróbki pozostałości spalania z urządzenia do spalania (30) Pierwszeństwo:

27.03.2002,DE,10213789.7 (43) Zgłoszenie ogłoszono:

06.10.2003 BUP 20/03 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono:

31.03.2009 WUP 03/09 (73) Uprawniony z patentu:

Martin GmbH far Umwelt- und Energietechnik,Monachium,DE Mitsubishi Heavy Industries Ltd.,Tokio,JP (72) Twórca(y) wynalazku:

Johannes Martin,Monachium,DE Oliver Gohlke,Monachium,DE Joachim Horn,Dietramszell,DE

Michael Busch,Rosenheim,DE (74) Pełnomocnik:

Borowska-Kryśka Urszula, PATPOL Sp. z o.o.

(57) 1. Sposób obróbki pozostałości spalania z urządzenia do spalania, zwłaszcza z urządzenia do spalania odpadów, w którym paliwo spala się na ruszcie paleniskowym, a powstające przy tym pozostałości spalania gasi się w odżużlaczu mokrym i z niego usuwa, znamienny tym, że mokre pozostałości spalania pochodzące z odż u ż lacza mokrego, dzieli się najpierw na dwie frakcje za pomocą mechanicznego procesu oddzielania, po czym frakcję główną, zawierającą zasadniczo frakcję zgrubną i frakcję nadziarnową płucze się wodą odprowadzaną z odżużlacza mokrego, a przy tym oddziela się przylegające drobniejsze cząstki, zaś wodę płuczkową z drobniejszymi cząstkami wprowadzonymi podczas procesu płukania, doprowadza się do odżużlacza mokrego.

PL 201 249 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób obróbki pozostałości spalania z urządzenia do spalania, zwłaszcza z urządzenia do spalania odpadów, w którym paliwo spala się na ruszcie paleniskowym, a powstają ce przy tym pozostał o ś ci spalania gasi się w odż u ż laczu mokrym i usuwa się z niego.

Z opisu niemieckiego DE 701 606 C znane jest, że pozostałości spalania transportuje się poprzez odżużlacz posiadający szyb wlotowy i zbiornik odżużlający ze wznoszącą się rynną odprowadzającą, z którego usuwa się żużel za pomocą popychacza wytłaczającego. Przy tym, do zbiornika odżużlającego doprowadza się wodę do gaszenia żużla, przy czym do tego zbiornika odżużlającego wprowadza się tylko tyle świeżej wody ile zostało odprowadzone wraz z żużlem wskutek jego zwilżania. Ustala się przez to zrównoważone stężenie w stosunku do licznych substancji i związków na przykład soli przywierających pozostałości tak, że zmniejszenie ich stężenia jest niemożliwe. Wskutek tego powstają niekorzystne własności żużla pod względem jego składowania i dalszego przetwarzania na materiały budowlane. Wada ta uzasadniona jest również tym, że nie przeprowadza się klasyfikacji pozostałości spalania na frakcje o lepszych własnościach i na frakcje o gorszych własnościach tak, że wskutek tego całość powstających pozostałości spalania wykazuje przez to niezadowalające własności.

Z opisu niemieckiego DE 44 23 927 A1 znane jest, ż e pozostał o ś ci spalania pochodzą ce z pieca, bez uprzedniego oziębiania doprowadza się do kąpieli wodnej w celu zgrubnego oczyszczania. Suchy i zgrubnie oczyszczony żużel rozdziela się na przynajmniej dwie frakcje. Wszystkie cząstki, które są mniejsze od 2 mm zaliczane są do pierwszej frakcji, a pozostałe cząstki, do drugiej frakcji. W dalszym przebiegu tego sposobu druga frakcja, w stopniu przesiewania zostaje rozdzielona na co najmniej dwie frakcje, a wszystkie cząstki, które są mniejsze od 27 do 35 mm zostają zaliczone do trzeciej frakcji, natomiast pozostałe cząstki zaliczone są do czwartej frakcji. W ten sposób uzyskuje się frakcje pozostałości spalania o zadowalających własnościach. Wadą tego sposobu jest powstawanie znacznej ilości pyłu oraz problemy z odcięciem dostępu powietrza do komory spalania.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie sposobu za pomocą, którego ułatwione jest oddzielenie i zwiększenie udziału wykorzystywalnego żużla pochodzącego z pozostałości spalania, przy jednocześnie niewielkim nakładzie aparaturowym i uniknięciu powstawania pyłu oraz odcięcia dostępu powietrza do komory spalania, a także przy małym zużyciu wody.

Sposób obróbki pozostałości spalania z urządzenia do spalania, zwłaszcza z urządzenia do spalania odpadów, w którym paliwo spala się na ruszcie paleniskowym, a powstające przy tym pozostałości spalania gasi się w odżużlaczu mokrym i z niego usuwa, według wynalazku charakteryzuje się tym, że mokre pozostałości spalania pochodzące z odżużlacza mokrego, dzieli się najpierw na dwie frakcje za pomocą mechanicznego procesu oddzielania, po czym frakcję główną, zawierającą zasadniczo frakcję zgrubną i frakcję nadziarnową płucze się wodą odprowadzaną z odżużlacza mokrego, a przy tym oddziela się przylegające drobniejsze cząstki, zaś wodę płuczkową z drobniejszymi cząstkami wprowadzonymi podczas procesu płukania, doprowadza się do odżużlacza mokrego.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku oddzieloną frakcję główną zawierającą zasadniczo frakcję zgrubną i frakcję nadziarnową, poddaje się procesowi rozdrabniania, a następnie płucze wodą odprowadzaną z odżużlacza mokrego.

Powstającą przy mechanicznym procesie oddzielania frakcję najdrobniejszą i frakcję drobną doprowadza się do procesu spalania.

Płukaną wstępnie wodą z odżużlacza mokrego frakcję główną, popłukuje się świeżo doprowadzaną wodą.

Korzystnie, przynajmniej część wody pochodzącej z popłukiwania doprowadza się do oczyszczania gazów odlotowych.

Przynajmniej część wody pochodzącej z popłukiwania doprowadza się do odżużlacza mokrego.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku przeprowadza się oddzielanie metali dla frakcji głównej, a następnie frakcję główną poddaje się następnemu mechanicznemu procesowi oddzielania.

Dla frakcji nadziarnowej i dla frakcji zgrubnej przeprowadza się osobno oddzielanie metali.

Frakcję nadziarnową poddaje się procesowi rozdrabniania.

Frakcję zgrubną oddzieloną od frakcji głównej, z rozdrobnionymi pozostałościami spalania pochodzącymi z rozdrabniania nadziarna, miesza się tworząc pierwszą frakcję mieszaną.

Pierwszą frakcję mieszaną poddaje się procesowi mechanicznego oddzielania.

Część frakcji zgrubnej poddaje się procesowi rozdrabniania.

PL 201 249 B1

Frakcję drobną i frakcję najdrobniejszą, powstające przy rozdrabnianiu frakcji zgrubnej, miesza się z frakcją zgrubną tworząc drugą frakcję mieszaną.

Drugą frakcję mieszaną płucze się wodą z odżużlacza mokrego i oddziela się frakcję najdrobniejszą.

Frakcję najdrobniejszą z wodą płuczkową doprowadza się do odżużlacza mokrego.

Oddzielone metale poddaje się płukaniu wodą z odżużlacza.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, jako mechaniczny proces oddzielania stosuje się proces przesiewania.

Do wody odżużlacza mokrego dodaje się środki strącające dla rozpuszczalnych metali ciężkich.

W sposobie według wynalazku zakłada się, że wykorzystywalna frakcja głównie zawiera mały udział wypłukiwalnych substancji szkodliwych, takich jak przykładowo sole lub metale ciężkie.

Przy takim rodzaju prowadzenia obiegu kołowego wody pochodzącej z odżużlacza mokrego, posiadająca dobre własności jakościowe frakcja główna, bez zastosowania większych ilości świeżo doprowadzanej wody zostaje uwolniona od przywarłych drobnych cząstek, które według wynalazku pogarszają jakość frakcji głównej, wskutek czego pozostałość spalania jako żużel o dobrych własnościach pozostaje do dyspozycji dla dalszej przeróbki.

Natomiast w przypadku, gdy oczekuje się, że powstające pozostałości spalania będą miały wyższy udział wypłukiwalnych substancji szkodliwych, takich jak przykładowo sole lub metale ciężkie, obróbkę prowadzi się tak, że mokre pozostałości spalania pochodzące z odżużlacza mokrego, zostają rozdzielone najpierw na dwie frakcje za pomocą mechanicznego przebiegu rozdzielającego, a następnie frakcja główna zawierająca frakcję zgrubną i frakcję nadziarnową, zostają poddane procesowi rozdrabniania i następnie płukane są wodą odprowadzaną z mokrego odżużlacza, a woda płuczkowa z wprowadzonymi do niej podczas procesu pł ukania drobnymi czą stkami, doprowadzana jest do odżużlacza mokrego.

Rozdrabnianie frakcji głównej ma ten skutek, że w następującym procesie płukania substancje szkodliwe zawarte w większych cząstkach pozostałości spalania, zostają wypłukane i tym samym oddzielone od wykorzystywalnej frakcji głównej, wskutek czego, mimo większego obciążenia tych pozostałości spalania szkodliwymi substancjami można uzyskać duży udział pozostałości spalania jako wykorzystywalny żużel, bez obawy późniejszego wypłukiwania się szkodliwych substancji w większym zakresie.

Powstająca przy mechanicznym rozdzielaniu najdrobniejsza frakcja i drobna frakcja, doprowadzane są do procesu spalania. Frakcje te zostają jeszcze raz poddane procesowi spalania, wskutek czego powstaje możliwość stopienia i spieczenia się tych frakcji.

Takie postępowanie pozwala uniknąć wad wyjaśnionego uprzednio prowadzenia sposobu, w którym cał o ść pozostało ści spalania mogł a być doprowadzana do dalszego wykorzystania tylko wtedy, gdy przypadkowo udziały o gorszych własnościach były małe. W porównaniu z drugim znanym sposobem unika się wady powstawania pyłu oraz odcinania dostępu powietrza do komory spalania. Poza tym przez zawracanie najdrobniejszej i drobnej frakcji mających gorsze własności jakościowe, wzrasta udział wykorzystywalnych pozostałości spalania, gdyż zawracane drobne cząstki po jednym lub wielu zawróceniach mają możliwość zaglomerowania się w pozostałości spalania posiadające żądane własności. Ze względu na brak możliwości zawracania w drugim ze znanych sposobów ta zaleta jest w nim nieosiągalna.

Gdy w innym wykonaniu wynalazku wstępnie płukana wodą z mokrego odżużlacza frakcja główna zostanie dodatkowo popłukana świeżo doprowadzoną wodą, to woda odżużlacza, stosunkowo znacznie obciążona szkodliwymi substancjami, zostaje spłukana i uzyskuje się dalszą poprawę jakości pozostałości spalania względnie spieczonego żużla.

Zastosowanie świeżo doprowadzonej wody do dodatkowego popłukiwania zgrubnej frakcji daje jeszcze tę zaletę, że przy tym przynajmniej część wody pochodzącej z dodatkowego popłukiwania może być doprowadzona do oczyszczania gazów odlotowych, bez potrzeby uprzedniego oczyszczania tej wody, gdyż udział szkodliwych substancji jest stosunkowo niewielki. Ponadto korzystne może być, gdy przynajmniej część wody pochodzącej z popłukania doprowadza się do odżużlacza mokrego. Wskutek tego utrzymuje się poziom w odżużlaczu mokrym, gdyż wskutek odprowadzanej ilości pozostałości spalania odprowadzana jest przy tym również woda tak, że zmniejsza się ilość wody w odżużlaczu mokrym i musiałaby być i tak uzupełniana. Ponieważ woda pochodząca z popłukania zawiera tylko niewielką zawartość wapnia i siarczanu, nie ma więc niebezpieczeństwa zatykania się przewodów lub dysz.

PL 201 249 B1

Jeżeli przy pierwszej operacji rozdzielania, zgodnie z pierwszym wykonaniem sposobu, frakcja główna zawiera jeszcze duży udział frakcji nadziarnowej, która ma zwykle duże ilości złomu, to przy korzystnym wykonaniu wynalazku frakcję zgrubną poddaje się dodatkowej operacji mechanicznego rozdzielania.

Poniżej, bez ograniczania wynalazku, jedynie dla przykładowego wyjaśnienia poszczególnych zakresów podaje się, że frakcja najdrobniejsza ma wielkość ziarna od 0 do 2 mm, frakcja drobna 2 do 8 mm, frakcja zgrubna 8 do 32 mm, a frakcja nadziarnowa ma wielkość ziarna powyż ej 32 mm. Wartości te podane są tylko szacunkowo dla lepszego zorientowania się, przy czym oczywiście każda frakcja może zawierać określony udział leżących niżej drobniejszych frakcji, jeżeli udział ten ma drugorzędne znaczenie. Zwykle frakcja drobna, która pochodzi bezpośrednio z odżużlacza i ma wielkość ziarna około 2 do 8 mm, stanowi ten udział w pozostałości spalania, który korzystnie doprowadza się ponownie do procesu spalania. Przy korzystnym wykonaniu wynalazku wskutek operacji rozdrabniania uzyskuje się frakcję ziarna, która pod względem rozkładu wielkości ziarna odpowiada tej drobnej frakcji, lecz pod względem przydatności do dalszego wykorzystania ma wysokowartościowy standard tak, że ta frakcja drobna może być oznaczona, jako jakościowa frakcja drobna.

Jeżeli więc na przykład, wychodząc z pierwszego wykonania sposobu, przy pierwszym zgrubnym oddzielaniu granica oddzielania stanowiąca 32 mm jest dotrzymana, to znaczy gdy frakcja nadziarnowa zostanie oddzielona, to zaleca się, aby zastosować drugie mechaniczne oddzielanie, mające graniczną wartość 8 mm, przy czym wszystkie cząstki, które są mniejsze od 8 mm doprowadza się ponownie do procesu spalania.

Aby uniknąć uszkodzenia mechanicznych urządzeń rozdzielających przez duże części złomu, proponuje się, aby dla frakcji głównej przeprowadzić oddzielanie metali.

Frakcja główna, zawierająca frakcję nadziarnową i frakcję zgrubną, może w ten sposób zostać uwolniona nie tylko od dużych części złomu, lecz także od wszystkich innych metalowych części, które doprowadza się do osobnego wykorzystania.

Zależnie od prowadzenia sposobu i zamierzonego dalszego wykorzystania istniejących pozostałości spalania oraz w zależności od składu tych pozostałości spalania, celowe jest, aby oddzielanie metali przeprowadzać osobno dla frakcji nadziarnowej i frakcji zgrubnej.

Jeżeli na przykład pozostałości spalania mają być zastosowane do budowy dróg, to zaleca się, aby po oddzieleniu metali frakcję nadziarnową poddać dodatkowej operacji rozdrabniania, gdyż cząstki, które na przykład są większe od 32 mm dla takiego wykorzystania nie nadają się.

Wychodząc z pierwszej postaci wykonania, pod względem przygotowania możliwie dużej frakcji do dalszego wykorzystania, w innym wykonaniu wynalazku istotne jest, aby frakcję zgrubną oddzieloną od frakcji głównej zmieszać z rozdrobnionymi pozostałościami spalania pochodzącymi z rozdrabniania frakcji nadziarnowej i utworzyć pierwszą frakcję mieszaną. Przy tym celowe może okazać się, aby frakcje mieszaną poddać mechanicznemu procesowi rozdzielania, gdyż podczas procesu rozdrabniania powstają również takie wielkości ziarna, które niepożądane są do dalszego wykorzystania i na przykł ad powinny zostać doprowadzone ponownie do procesu spalania.

Jeżeli pozostałości spalania mają być przygotowane do szczególnie godnego uwagi zakresu zastosowania polegającego na wytwarzaniu warstw nośnych przy budowie dróg, to materiał musi być zagęszczalny, co utrudnione jest bez udziału frakcji drobnej, która według podanego wyżej zgrubnego podziału zawiera się pomiędzy 2 i 8 mm. Z tego względu zaleca się, aby część frakcji zgrubnej poddać operacji rozdrabniania, aby całkowicie pewnie uzyskać ten konieczny udział frakcji drobnej i nie być skazanym na przypadkowy udział takiej wielkości ziarna. Korzystnie około 30% frakcji zgrubnej poddaje się temu procesowi rozdrabniania. Frakcja drobna i frakcja najdrobniejsza powstające przy rozdrabnianiu frakcji zgrubnej zostają zmieszane z frakcją zgrubną tworząc drugą frakcję mieszaną. Korzystnie udział frakcji zgrubnej w tej frakcji mieszanej przewidzianej do budowy dróg wynosi około 70%.

W tej drugiej frakcji mieszanej przeważa udział ziarna większego od 8 mm, gdyż takie części składowe według wynalazku mają konieczną jakość dla dalszego wykorzystania, przy czym konieczny jest niewielki udział frakcji ziarna pomiędzy 2 i 8 mm, aby zapewnić wspomnianą zagęszczalność pozostałości spalania przy budowie dróg.

Jeżeli w dalszej postaci wykonania wynalazku druga frakcja mieszana płukana jest wodą z odżużlacza mokrego a frakcja najdrobniejsza zostaje oddzielona, to zapewnione jest, że udziały o ziarnie poniżej 2 mm, które często szczególnie silnie obciążone są substancjami szkodliwymi, zostają oddzielone od udziałów wykorzystywalnych.

PL 201 249 B1

Woda płuczkowa w korzystny sposób doprowadzana jest ponownie do odżużlacza mokrego jak to było już uprzednio wyjaśniane. Zamysłem i celem takiego zawracania jest możliwie małe zużywanie świeżo doprowadzanej wody.

Zaleca się, aby oddzielone metale poddać płukaniu wodą z odżużlacza, ażeby zmyć przylegające ewentualnie pozostałości spalania.

W korzystny sposób jako mechaniczną operację rozdzielania stosuje się proces przesiewania.

Wyjątkowo korzystne dla jakości uzyskiwanych pozostałości spalania jest dodawanie do wody odżużlacza mokrego środków strącających dla rozpuszczalnych metali ciężkich. W ten sposób te metale ciężkie mogą być oddzielane.

Sposób według wynalazku zostanie wyjaśniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy sposobu bazowego, fig. 2 - schemat blokowy sposobu bazowego z dodatkowym popłukaniem, fig. 3 - schemat blokowy odmiany sposobu bazowego z dodatkowymi operacjami sposobu, a fig. 4 przedstawia schemat blokowy sposobu bazowego z dodatkiem ś rodków strą cają cych.

Jak widać z fig. 1 1000 kg odpadów o zawartości popiołu 220 kg podaje się na palenisko rusztowe i poddaje spaleniu. Przy takim przebiegu spalania powstaje 800 kg gazów odlotowych i 300 kg pozostałości spalania. Przechodzą one do odżużlacza mokrego, z którego ze względu na nawilżanie odprowadzane jest 315 kg pozostałości spalania względnie żużla. Te pozostałości spalania zostają poddane rozdzielaniu, w niniejszym przypadku przesiewaniu przy 8 mm. Wskutek tego oddzielone zostaje 215 kg pozostałości spalania względnie żużla jako frakcja główna o wielkości ziarna ponad 8 mm, oraz frakcja drobna i frakcja najdrobniejsza <8 mm ilości rzędu 100 kg. Żużel o wielkoś ci ziarna ponad 8 mm obejmujący frakcję zgrubną i frakcję nadziarnową zostaje poddany obróbce mokrej, przy której 1000 l wody zostaje odprowadzone z odżużlacza mokrego, aby wypłukać ten żużel a przy tym zmyć drobne cząstki mniejsze niż 8 mm następujące w ilości rzędu 15 kg. Płukanie to prowadzi się celowo na sicie o przelotowości 8 mm lub mniejszej. Woda żużlowa (zawierająca cząstki żużla) w połączeniu z drobnymi cząstkami i z cząstkami najdrobniejszymi doprowadzana jest ponownie do odżużlacza mokrego. Wypłukany żużel zostaje odprowadzony i przeznaczony do wykorzystania np. do budowy dróg. Oddzielona przy odsiewaniu frakcja drobna o masie około 100 kg podawana jest zwykle ponownie do paleniska rusztowego, aby uzyskać dalej idące spiekanie. Możliwe jest również, aby tę frakcję doprowadzić do obróbki innym sposobem. Doprowadza się 40 l wody dopływającej lub świeżo doprowadzanej, aby wyrównać stratę wody w odżużlaczu mokrym, która następuje przez to, że pozostałości spalania przy wyprowadzaniu ich z odżużlacza mokrego prowadzą ze sobą wodę.

Przy odmiennym wykonaniu sposobu zgodnie z fig. 2, po obróbce mokrej frakcji głównej w wielkości ziarna ponad 8 mm, następuje popłukanie świeżo doprowadzoną wodą, która w ilości 80 l zostaje dodana do 200 kg frakcji głównej, aby uwolnić ją od przylegających składników, które pochodzą z odżuż lacza mokrego wskutek obróbki mokrej przy zastosowaniu wody. 40 litrów tej cieczy płuczącej odgałęzione zostaje do oczyszczania gazów odlotowych lub innego usuwania odpadów, natomiast dalsze 40 l doprowadza się do odżużlacza mokrego w celu wyrównania strat wody. Tak oczyszczony żużel doprowadza się do dalszego wykorzystania.

Na fig. 3 przedstawione jest inne prowadzenie sposobu według wynalazku. Przy tym zmienionym sposobie 1000 kg odpadów o zawartości popiołu 220 kg doprowadza się do paleniska rusztowego. Przy spaleniu powstaje 800 kg gazów odlotowych i 320 kg pozostałości spalania, które wprowadza się do odżużlacza mokrego. Z tego odżużlacza mokrego odprowadzane są pozostałości spalania w ilości rzędu 336 kg. Przyrost ciężaru powodują drobne cząsteczki doprowadzane do odż uż lacza mokrego wskutek zawracania wody zawierającej żużel. Do odżużlacza mokrego doprowadza się 40 l wody jako wyrównanie odprowadzonej wody. 336 kg żużla lub pozostałości spalania przechodzi na sito oddzielające ziarno o wielkości 32 mm. Frakcja nadziarnowa o wielkości ziarna >32 mm doprowadzana jest najpierw do oddzielania metali. Powstający przy tym żużel przechodzi do rozdrabniarki, aby uzyskać żużel wielkości rzędu 8 mm. Tak otrzymany żużel wprowadza się na następne na sito o średnicy oddzielania ziarna wynoszącej 8 mm. Z tego mechanicznego oddzielania odprowadza się 100 kg żużla względnie pozostałości spalania o średnicy ziarna <8 mm i korzystnie doprowadza się ponownie do paleniska rusztowego. Pozostały grubszy udział doprowadza się do oddzielania metali. Uzyskane przy tym metalowe części i metalowe części z oddzielania metali w opisanej uprzednio operacji sposobu, zostają razem połączone i doprowadzone do obróbki mokrej w celu opłukania przylegających części żużla. Uzyskuje się przy tym 20 kg żelaza i metali nieżelaznych, które doprowadza się do wykorzystania. Pozbawiony złomu żużel względnie frakcja zgrubna o wielkości ziarna 8 do 32 mm, ma

PL 201 249 B1 ciężar 215 kg. Z tej ilości 60 kg doprowadza się do rozdrabniacza i rozdrabnia do wielkości ziarna >2 mm. Po rozdrobnieniu, rozdrobnioną masę doprowadza się do głównego strumienia 155 kg i poddaje się obróbce mokrej na sicie o granicznym wymiarze cząstek oddzielanych mechanicznie wynoszącym 2 mm. Wodę płuczkową w ilości 1000 l pobiera się z odżużlacza mokrego. Po takiej obróbce mokrej powstaje 155 kg żużla o wielkości ziarna 8 do 32 mm oraz drobniejszy udział w ilości 45 kg o średnicy ziarna od 2 do 8 mm. Obie te frakcje doprowadza się do dalszego wykorzystania, natomiast udział drobny, mający średnicę mniejszą od 2 mm, doprowadza się ponownie do odżużlacza mokrego.

Na fig. 4 przedstawiony jest schemat blokowy podstawowego rozwiązania według fig. 1 w powiązaniu z dodawaniem środka strącającego dla rozpuszczalnych metali ciężkich. Ten środek strącający dodaje się do odżużlacza mokrego, aby obniżyć zawartość ołowiu w wodzie odżużlacza ze zwykle istniejącej ilości 2 mg/l do 0,05 mg/l. Wskutek tego ładunek rozpuszczonego ołowiu redukuje się do 1 mg, który pochodzi z około 20 l wody żużlowej przylegającej do 200 kg żużla obrabianego na mokro. Podczas spalania 400 g ołowiu przechodzi do spalin. Przy mechanicznej operacji oddzielania o granicznym wymiarze cz ą stek 8 mm, 400 g oł owiu zostaje tak rozdzielone, ż e 200 g oł owiu pozostaje w 200 kg żużla, który po obróbce mokrej doprowadza się do wykorzystania, natomiast 200 g ołowiu z frakcją drobną poniż ej 8 mm przechodzi ponownie do paleniska rusztowego.

Claims (19)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób obróbki pozostał o ś ci spalania z urzą dzenia do spalania, zwł aszcza z urzą dzenia do spalania odpadów, w którym paliwo spala się na ruszcie paleniskowym, a powstające przy tym pozostałości spalania gasi się w odżużlaczu mokrym i z niego usuwa, znamienny tym, że mokre pozostałości spalania pochodzące z odżużlacza mokrego, dzieli się najpierw na dwie frakcje za pomocą mechanicznego procesu oddzielania, po czym frakcję główną, zawierającą zasadniczo frakcję zgrubną i frakcję nadziarnową płucze się wodą odprowadzaną z odżużlacza mokrego, a przy tym oddziela się przylegające drobniejsze cząstki, zaś wodę płuczkową z drobniejszymi cząstkami wprowadzonymi podczas procesu płukania, doprowadza się do odżużlacza mokrego.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że oddzieloną frakcję główną zawierającą zasadniczo frakcję zgrubną i frakcję nadziarnową, poddaje się procesowi rozdrabniania, a następnie płucze wodą odprowadzaną z odżużlacza mokrego.
3. 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że powstającą przy mechanicznym procesie oddzielania frakcję najdrobniejszą i frakcję drobną doprowadza się do procesu spalania.
4. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że płukaną wstępnie wodą z odżuż lacza mokrego frakcję główną, popłukuje się świeżo doprowadzaną wodą.
5. 5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, ż e przynajmniej część wody pochodzą cej z popłukiwania doprowadza się do oczyszczania gazów odlotowych.
6. 6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, ż e przynajmniej część wody pochodzą cej z popłukiwania doprowadza się do odżużlacza mokrego.
7. 7. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e przeprowadza się oddzielanie metali dla frakcji głównej.
8. 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że frakcję główną poddaje się następnemu mechanicznemu procesowi oddzielania.
9. 9. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, ż e dla frakcji nadziarnowej i dla frakcji zgrubnej przeprowadza się osobno oddzielanie metali.
10. 10. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że frakcję nadziarnową poddaje się procesowi rozdrabniania.
11. 11. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że frakcję zgrubną oddzieloną od frakcji głównej, z rozdrobnionymi pozostałościami spalania pochodzącymi z rozdrabniania nadziarna, miesza się tworząc pierwszą frakcję mieszaną.
12. 12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że pierwszą frakcję mieszaną poddaje się procesowi mechanicznego oddzielania.
13. 13. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że część frakcji zgrubnej poddaje się procesowi rozdrabniania.
14. 14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że frakcję drobną i frakcję najdrobniejszą, powstające przy rozdrabnianiu frakcji zgrubnej, miesza się z frakcją zgrubną tworząc drugą frakcję mieszaną.

    PL 201 249 B1
15. 15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że drugą frakcję mieszaną płucze się wodą z odżużlacza mokrego i oddziela się frakcję najdrobniejszą.
16. 16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, ze frakcję najdrobniejszą z wodą płuczkową doprowadza się do odżużlacza mokrego.
17. 17. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że oddzielone metale poddaje się płukaniu wodą z odż uż lacza.
18. 18. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jako mechaniczny proces oddzielania stosuje się proces przesiewania.
19. 19. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że do wody odżużlacza mokrego dodaje się środki strącające dla rozpuszczalnych metali ciężkich.

    Rysunki