PL196441B1 - Rusztowanie rozkładane, zwłaszcza rusztowanie elewacyjne - Google Patents

Abstract

1. Rusztowanie rozk ladane, zw laszcza rusztowanie elewacyjne, z co najmniej dwoma, zw laszcza czterema, sk ladaj acymi si e z korzystnie roz lacznych, pojedynczych elementów, wspornikami pionowymi, które s a umieszczone w dwóch, zw laszcza czterech naro zach, korzystnie prosto- k atnej, powierzchni podstawy i z których wystaj a wzajemnie równoleg le i skierowane korzystnie wzd luz krótszego boku prostok atnej powierzchni podstawy, w bocznym odst epie poziomym, co najmniej dwie, umieszczone co najmniej w przybli zeniu na jednakowej wysoko sci, poziome po- przeczki, pomi edzy którymi rozci aga si e, maj aca wymiary odpowiednie do powierzchni podstawy, p lyta pod logowa z hakowymi ko ncowymi okuciami na ka zdym z czo lowych boków, oraz które sk ladaj a si e co najmniej z jednego, korzystnie z dwóch, rozmieszczonych poziomo w odst epie, zw laszcza le zacych naprzeciw siebie w uk ladzie symetrii lustrzanej, szynowych elementów kszta ltowych, na ka zdy z których nasadzane jest, ukszta ltowane komplementarnie wzgl edem szynowego elementu kszta ltowego, ko ncowe okucie, które wraz z umieszczon a na nim p lyt a pod logow a jest osadzone na szynowym elemencie kszta ltowym i zdejmowane z niego ponownie jedynie poprzez celowe dzia lanie osoby obs luguj acej, w zwi azku z czym na co najmniej kilku poprzeczkach p lyty pod logowe s a mocowa- ne z obu stron roz lacznie, znamienne tym, ze…………….. PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 196441 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 335679 ⁽¹³⁾ (22) Data zgłoszenia: 18.03.1998 ^{(51) Int.Cl.}

E04G 1/15 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

18.03.1998, PCT/EP98/01587 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

24.09.1998, WO98/41712 PCT Gazette nr 38/98 (54)

Rusztowanie rozkładane, zwłaszcza rusztowanie elewacyjne

(30) Pierwszeństwo: 19.03.1997,DE,19711498.9	(73) Uprawniony z patentu: PERI GMBH,Weissenhorn,DE
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 08.05.2000 BUP 10/00	(72) Twórca(y) wynalazku: Artur Schworer,Senden,DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik:
31.01.2008 WUP 01/08	Ewa Balińska, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych

⁽⁵⁷⁾ 1. Rusztowanie rozkładane, zwłaszcza rusztowanie elewacyjne, z co najmniej dwoma, zwłaszcza czterema, składającymi się z korzystnie rozłącznych, pojedynczych elementów, wspornikami pionowymi, które są umieszczone w dwóch, zwłaszcza czterech naroż ach, korzystnie prostokątnej, powierzchni podstawy i z których wystają wzajemnie równoległe i skierowane korzystnie wzdłuż krótszego boku prostokątnej powierzchni podstawy, w bocznym odstępie poziomym, co najmniej dwie, umieszczone co najmniej w przybliżeniu na jednakowej wysokości, poziome poprzeczki, pomiędzy którymi rozciąga się, mająca wymiary odpowiednie do powierzchni podstawy, płyta podłogowa z hakowymi koń cowymi okuciami na każdym z czołowych boków, oraz które składają się co najmniej z jednego, korzystnie z dwóch, rozmieszczonych poziomo w odstępie, zwłaszcza leżących naprzeciw siebie w układzie symetrii lustrzanej, szynowych elementów kształtowych, na każdy z których nasadzane jest, ukształtowane komplementarnie względem szynowego elementu kształtowego, końcowe okucie, które wraz z umieszczoną na nim płytą podłogową jest osadzone na szynowym elemencie kształtowym i zdejmowane z niego ponownie jedynie poprzez celowe działanie osoby obsługującej, w związku z czym na co najmniej kilku poprzeczkach płyty podłogowe są mocowane z obu stron rozłącznie, znamienne tym, że.................

PL 196 441 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest rusztowanie rozkładane, zwłaszcza rusztowanie elewacyjne.

W znanym rusztowaniu tego typu (DE 196 33 091 A1) na koń cowych okuciach poszczególnych płyt podłogowych umieszczone są zapadki zatrzaskowe, które przy nasadzaniu płyty podłogowej na przyporządkowane jej szynowe elementy kształtowe powodują zatrzaśnięcie końcowych okuć, wskutek czego podniesienie końcowych okuć z przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego możliwe jest dopiero po przechyleniu zapadki zatrzaskowej w pozycję odblokowaną. Tego typu konstrukcja zabezpiecza wprawdzie płytę podłogową przed podniesieniem również bez stosowania poprzeczki, przylegającej od góry do końcowych okuć płyty, jednak wymaga zastosowania zapadki zatrzaskowej, która stanowi ruchomy element, który w celu podniesienia musi być uruchamiany za pomocą odpowiednich środków przez osobę obsługującą i który w surowych warunkach eksploatacji na placu budowy może zostać uszkodzony, co czyni go częściowo lub całkowicie bezużytecznym.

Celem wynalazku jest opracowanie rusztowania opisanego na wstępie typu, w którym płyty podłogowe, bez użycia ruchomych elementów na szynowym elemencie kształtowym i końcowym okuciu, z jednej strony można bez problemów mocować na szynowych elementach kształtowych i z nich zdejmować, z drugiej zaś w pozycji zamocowania są one zabezpieczone przed niepożądanym uniesieniem, na przykład przez działający od dołu wiatr lub inne siły unoszące, bez konieczności blokowania końcowych okuć przez leżące nad nimi poprzeczki.

Rusztowanie rozkładane, zwłaszcza rusztowanie elewacyjne, z co najmniej dwoma, zwłaszcza czterema, składającymi się z korzystnie rozłącznych, pojedynczych elementów, wspornikami pionowymi, które są umieszczone w dwóch, zwłaszcza czterech narożach, korzystnie prostokątnej, powierzchni podstawy i z których wystają wzajemnie równoległe i skierowane korzystnie wzdłuż krótszego boku prostokątnej powierzchni podstawy, w bocznym odstępie poziomym, co najmniej dwie, umieszczone co najmniej w przybliżeniu na jednakowej wysokości, poziome poprzeczki, pomiędzy którymi rozciąga się, mająca wymiary odpowiednie do powierzchni podstawy, płyta podłogowa z hakowymi końcowymi okuciami na każdym z czołowych boków, oraz które składają się co najmniej z jednego, korzystnie z dwóch, rozmieszczonych poziomo w odstępie, zwłaszcza leżących naprzeciw siebie w układzie symetrii lustrzanej, szynowych elementów kształtowych, na każdy z których nasadzane jest, ukształtowane komplementarnie względem szynowego elementu kształtowego, końcowe okucie, które wraz z umieszczoną na nim płytą podłogową jest osadzone na szynowym elemencie kształtowym i zdejmowane z niego ponownie jedynie poprzez celowe działanie osoby obsługującej, w zwią zku z czym na co najmniej kilku poprzeczkach pł yty podł ogowe są mocowane z obu stron rozłącznie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pomiędzy końcowymi okuciami i przyporządkowanym im szynowym elementem kształtowym znajduje się wytwarzane i zwalniane zależnie od potrzeb, poprzez przesunięcie końcowego okucia w kierunku szynowego elementu kształtowego, zabezpieczenie przed unoszeniem oraz zwalniane poprzez uniesienie końcowego okucia zabezpieczenie przed przesuwem, które zabezpiecza końcowe okucie w roboczym położeniu zabezpieczenia przed unoszeniem, przed przesunięciem tego zabezpieczenia w położenie bierne.

Korzystnie zabezpieczenie przed unoszeniem zawiera rozciągające się, korzystnie co najmniej w przybliżeniu poziomo, występy zabezpieczające przed unoszeniem zarówno na końcowym okuciu, jak też na szynowym elemencie kształtowym, które to występy w zamkniętym położeniu zabezpieczenia przed unoszeniem zachodzą na siebie co najmniej częściowo w sposób, zapobiegający unoszeniu końcowego okucia z przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego, przy czym ich zapobiegające unoszeniu zachodzenie na siebie jest usuwane za pomocą unoszenia i przesuwania końcowego okucia w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania.

Korzystnie zabezpieczenie przed przesuwem zawiera ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem zarówno na szynowym elemencie kształtowym, jak też na końcowym okuciu, które przy przesuwaniu końcowego okucia w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania wchodzą we wzajemne współdziałanie, zanim zostaną zwolnione występy zabezpieczające przed przesuwem, oraz które są przemieszczane w położenie bierne względem siebie poprzez uniesienie końcowego okucia względem przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego, wskutek czego końcowe okucie jest przesuwne dalej w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania w położenie, w którym zabezpieczenie przed unoszeniem jest zwolnione.

Korzystnie na każdą płytę podłogową przypada jeden, ograniczający głębokość wsuwania, ogranicznik, korzystnie w postaci odwrotnego względem strony wsuwania, wspornika pionowego.

PL 196 441 B1

Korzystnie występy zabezpieczające przed unoszeniem stanowi, umieszczony korzystnie na górze, kołnierz poziomy szynowych elementów kształtowych oraz umieszczony pod nim w pionowym odstępie, należący do końcowego okucia, występ zabezpieczający przed unoszeniem, przy czym kołnierz poziomy ma w miejscu, w którym płyta podłogowa znajduje się w położeniu uniesionym, wybranie dla należącego do końcowego okucia, występu zabezpieczającego przed unoszeniem.

Korzystnie każdy z występów zabezpieczających przed unoszeniem i/lub występów zabezpieczających przed przesuwem jest umieszczony w przybliżeniu pośrodku między przednią i tylną stroną końcowego okucia.

Korzystnie ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem rozciąga się pomiędzy obydwoma szynowymi elementami kształtowymi poprzeczki.

Korzystnie ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem stanowi, biegnąca co najmniej w przybliżeniu poziomo, płyta oporowa zabezpieczająca przed przesuwem, o takiej długości, ż e jej odwrotna względem strony wsuwania krawędź stanowi ogranicznik dla występu zabezpieczającego przed przesuwem, zaś jej powierzchnia stanowi powierzchnię ślizgową dla uniesionego, należącego do końcowego okucia, ogranicznika zabezpieczającego przed przesuwem, na której to powierzchni ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem jest przesuwny w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania co najmniej na tyle, aby znieść zabezpieczenie przed unoszeniem.

Korzystnie na każdą, znajdującą się po stronie wsuwania, płytę podłogową przypada jeden, ograniczający wyciąganie przy zwolnionym zabezpieczeniu przed przesuwem, przedni ogranicznik, uniemożliwiający wyciąganie płyty podłogowej poza położenie, w którym zwolnione jest zabezpieczenie przed unoszeniem.

Korzystnie ogranicznik stanowi leżący po stronie wsuwania, wspornik pionowy.

Korzystnie pionowy odstęp pomiędzy należącym do końcowego okucia występem zabezpieczającym przed unoszeniem i należącym do szynowego elementu kształtowego występem zabezpieczającym przed unoszeniem jest większy niż stopień zachodzenia na siebie w pionie należącego do szynowego elementu kształtowego ogranicznika zabezpieczającego przed przesuwem i należącym do końcowego okucia ogranicznikiem zabezpieczającym przed przesuwem.

Korzystnie ograniczniki zabezpieczające przed unoszeniem znajdują się na zwróconej ku płycie podłogowej stronie szynowego elementu kształtowego, zaś ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem znajdują się na odwrotnej względem płyty podłogowej stronie szynowego elementu kształtowego.

Korzystnie na każdym z szynowych elementów kształtowych umieszczone są jedna za drugą, co najmniej dwie, jednakowo ukształtowane płyty podłogowe, korzystnie stykające się ze sobą.

Korzystnie usytuowany na każdym z szynowych elementów kształtowych ogranicznik ustalający, zwłaszcza co najmniej w przybliżeniu pozioma płyta ustalająca, w zamontowanym stanie płyty podłogowej pokrywa się w kierunku pionowym z jej ogranicznikami zabezpieczającymi przed przesuwem, zaś w zadanym położeniu płyty podłogowej względnie płyt podłogowych znajduje się w takim poziomym odstępie od ogranicznika zabezpieczającego przed przesuwem, że ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem przy wyciąganiu płyty podłogowej dopiero wówczas wchodzi w stan współpracy z elementem ustalającym, gdy zwolnione jest zabezpieczenie przed unoszeniem.

Korzystnie ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem znajdują się co najmniej w pobliżu środka końcowych okuć, przy czym są one tak usytuowane, że przy spoczywających na elementach oporowych ogranicznikach zabezpieczających przed przesuwem płyta podłogowa zajmuje niestabilne położenie i jest łatwo przechylna w jedną i drugą stronę, w ograniczonym stopniu, wokół osi łączącej jedne z obu ograniczników zabezpieczających na przeciwnych stronach płyty podłogowej.

Korzystnie końcowe okucia mają z przodu i/lub z tyłu wybrania, które przy dojściu płyty podłogowej do wspornika pionowego zapewniają pewne objęcie go przez płytę podłogową.

Korzystnie płyta ustalająca dla drugiej lub następnej płyty podłogowej znajduje się pod wybraniami dwóch, stykających się swymi dłuższymi bokami, płyt podłogowych.

Korzystnie końcowe okucia łącznie z występami zabezpieczającymi przed unoszeniem i ogranicznikami zabezpieczającymi przed przesuwem mają takie wymiary, że każda płyta podłogowa jest przechylna w dół z położenia poziomego, w przybliżeniu wokół osi biegnącej wzdłuż przyporządkowanego szynowego elementu kształtowego, na tyle, że płyta podłogowa jest unoszona swobodnie z danego szynowego elementu kształtowego również w położeniu przesuwnym, zabezpieczonym przed unoszeniem.

PL 196 441 B1

Korzystnie końcowe okucia na każdej z płyt podłogowych są ukształtowane w sposób ciągły od przodu do tyłu i spoczywają korzystnie całą swą długością na również ciągłym, przyporządkowanym im szynowym elemencie kształtowym.

Korzystnie ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem względnie ograniczniki ustalające szynowych elementów kształtowych i wybrania w kołnierzach poziomych zabezpieczenia przed unoszeniem w zadanym położeniu płyt podłogowych znajdują się wyraźnie przed ich środkiem.

Korzystnie ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem wystają w dół poza pasy końcowych okuć, korzystnie na tyle, że przy ukośnym nasadzaniu płyty podłogowej z kondygnacji na leżącą powyżej poprzeczkę w ten sposób, że płyta podłogowa spoczywa najpierw na poprzeczce poza końcowym okuciem, a następnie jest przesuwana w kierunku wzdłużnym aż do pokrycia się w pionie końcowego okucia z przyporządkowanym mu szynowym elementem kształtowym, ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem zachodzi za przyporządkowany mu szynowy element kształtowy tak, że przesuw w kierunku wzdłużnym zostaje automatycznie zakończony po wzajemnym pokryciu się końcowego okucia z przyporządkowanym mu szynowym elementem kształtowym.

Istota wynalazku zawiera się wobec tego w fakcie, że wykonując jedynie ciąg odpowiednich przesunięć płyty podłogowej w kierunku poziomym i pionowym możliwe jest po pierwsze proste układanie i zdejmowanie płyt podłogowych w odniesieniu do przyporządkowanych im szynowych elementów kształtowych, po drugie zaś w stanie położonym płyty podłogowe są zabezpieczone przed unoszeniem w górę pod działaniem wiatru lub innych sił. Podniesienia płyty podłogowej, potrzebnego do zwolnienia zabezpieczenia przed przesuwem, dokonuje się korzystnie z jednej strony, zwłaszcza z przodu.

Głębokość wsuwania każdej płyty podłogowej jest korzystnie ograniczona tak, że na każdą płytę podłogową przypada jeden, ograniczający głębokość wsuwania, ogranicznik, korzystnie w postaci odwrotnego względem strony wsuwania, wspornika pionowego, przy czym ograniczenie wsuwania, przy użyciu kilku, umieszczonych jedna za drugą, płyt podłogowych, dla ostatniej płyty podłogowej zapewnione jest korzystnie przez wsporniki pionowe, zaś dla płyt leżących z przodu odpowiednio przez płytę leżącą z tyłu.

Jeżeli zabezpieczenie przed unoszeniem składa się z występów zabezpieczających przed unoszeniem w postaci, umieszczonego korzystnie na górze, poziomego kołnierza szynowych elementów kształtowych oraz umieszczonego pod nim w pionowym odstępie, należącego do końcowego okucia, występu zabezpieczającego przed unoszeniem, przy czym poziomy kołnierz ma w miejscu, w którym płyta podłogowa znajduje się w położeniu uniesionym, wybranie dla należącego do końcowego okucia, występu zabezpieczającego przed unoszeniem, wówczas chodzi o liniowo działające zamknięcie bagnetowe pomiędzy końcowym okuciem i przyporządkowanym mu szynowym elementem kształtowym.

Korzystne pod względem praktycznym postaci wykonania ograniczników zabezpieczających przed przesuwem charakteryzują się tym, że każdy z występów zabezpieczających przed unoszeniem i/lub występów zabezpieczających przed przesuwem jest umieszczony w przybliżeniu pośrodku miedzy przednią i tylną stroną końcowego okucia i/lub ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem rozciąga się pomiędzy obydwoma szynowymi elementami kształtowymi poprzeczki i/lub ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem stanowi, biegnąca co najmniej w przybliżeniu poziomo, płyta oporowa zabezpieczająca przed przesuwem, o takiej długości, że jej odwrotna względem strony wsuwania krawędź stanowi ogranicznik dla występu zabezpieczającego przed przesuwem, zaś jej powierzchnia stanowi powierzchnię ślizgową dla uniesionego, należącego do końcowego okucia, ogranicznika zabezpieczającego przed przesuwem, na której to powierzchni ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem jest przesuwny w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania co najmniej na tyle, aby znieść zabezpieczenie przed unoszeniem.

Również w kierunku wyciągania, co najmniej dla płyty podłogowej znajdującej się najbardziej z przodu, przewidziany jest ogranicznik ustalający, przypadający na każdą , znajdującą się po stronie wsuwania, płytę podłogowa, ograniczający wyciąganie przy zwolnionym zabezpieczeniu przed przesuwem oraz uniemożliwiający wyciąganie płyty podłogowej poza położenie, w którym zwolnione jest zabezpieczenie przed unoszeniem, aby przy wyciąganiu płyty podłogowej osoba obsługująca mogła bez szczególnego zwracania uwagi znaleźć to położenie, w którym zabezpieczenie przed unoszeniem jest zwolnione. Korzystnie ogranicznik ten stanowi leżący z przodu wspornik pionowy.

Aby ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem można było przemieścić w położenie bierne, podczas gdy ograniczniki zabezpieczające przed unoszeniem nadal działają, pionowy odstęp poPL 196 441 B1 między należącym do końcowego okucia występem zabezpieczającym przed unoszeniem i należącym do szynowego elementu kształtowego występem zabezpieczającym przed unoszeniem jest większy niż stopień zachodzenia na siebie w pionie należącego do szynowego elementu kształtowego ogranicznika zabezpieczającego przed przesuwem i należącym do końcowego okucia ogranicznikiem zabezpieczającym przed przesuwem.

Jeżeli w zasadzie na tej samej stronie szynowego elementu kształtowego można umieścić różne ograniczniki, wówczas korzystne jest, jeżeli ograniczniki zabezpieczające przed unoszeniem znajdują się na zwróconej ku płycie podłogowej stronie szynowego elementu kształtowego, zaś ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem znajdują się na odwrotnej względem płyty podłogowej stronie szynowego elementu kształtowego, ponieważ wówczas ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem można wygodnie ukształtować pomiędzy szynowymi elementami kształtowymi, korzystnie w postaci płyt z blachy.

Jeżeli w zasadzie pomiędzy dwoma wspornikami pionowymi można umieścić i ukształtować pojedynczą płytę podłogową, wówczas korzystne jest zastosowanie co najmniej dwóch jednakowo ukształtowanych płyt podłogowych, umieszczonych jedna za drugą, ponieważ rozwiązanie to z uwagi na mniejszy ciężar pojedynczych płyt podłogowych, ułatwia manipulowanie nimi, zwłaszcza na dużej wysokości.

Jeżeli kilka płyt podłogowych jest umieszczonych jedna za drugą, wówczas należące do tylnych płyt podłogowych ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem są korzystnie, ukształtowane inaczej niż ograniczniki przedniej płyty podłogowej, mianowicie usytuowany na każdym z szynowych elementów kształtowych ogranicznik ustalający, zwłaszcza co najmniej w przybliżeniu pozioma płyta ustalająca, w zamontowanym stanie płyty podłogowej pokrywa się w kierunku pionowym z jej ogranicznikami zabezpieczającymi przed przesuwem, zaś w zadanym położeniu płyty podłogowej względnie płyt podłogowych znajduje się w takim poziomym odstępie od ogranicznika zabezpieczającego przed przesuwem, że ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem przy wyciąganiu płyty podłogowej dopiero wówczas wchodzi w stan współpracy z elementem ustalającym, gdy zwolnione jest zabezpieczenie przed unoszeniem.

Podczas gdy należące do przedniej płyty podłogowej ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem są zatem usytuowane względem siebie tak, że przy ich ustawieniu w pozycji czynnej nie jest jeszcze możliwe uniesienie przedniej płyty podłogowej, leżące dalej z tyłu płyty oporowe szynowych elementów kształtowych są tak ustawione, że przy ustawieniu ich w pozycji współpracy z ogranicznikami ustalającymi końcowych okuć zabezpieczenie przed unoszeniem jest już zwolnione. Ukształtowanie to jest możliwe i korzystne, ponieważ, dopóki przednia płyta podłogowa nie zostanie wyjęta, również leżące dalej z tyłu płyty podłogowe są zabezpieczone tymi samymi środkami, co przednia płyta podłogowa, przed przesunięciem w stronę wsuwania, w położenie umożliwiające ich uniesienie.

Szczególnie korzystna, kolejna postać wykonania, w której ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem znajdują się co najmniej w pobliżu środka końcowych okuć, przy czym są one tak usytuowane, że przy spoczywających na elementach oporowych ogranicznikach zabezpieczających przed przesuwem płyta podłogowa zajmuje niestabilne położenie i jest łatwo przechylna w jedną i drugą stronę, w ograniczonym stopniu, wokół osi łączącej jedne z obu ograniczników zabezpieczających na przeciwnych stronach płyty podłogowej, sygnalizuje wyraźnie osobie obsługującej, którą układa płyty podłogowe, czy płyta została zatrzaśnięta, czy też jeszcze nie. Dopóki ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem znajdują się na płytach oporowych, zabezpieczających przed przesuwem, pomiędzy szynowymi elementami kształtowymi, dopóty płyta podłogowa podczas manipulacji przechyla się do przodu i do tyłu, w związku z czym osoba obsługująca czuje, że płyta nie została jeszcze ustawiona w zadanym położeniu. Dopiero gdy należący do końcowego okucia ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem opuści się z tyłu płyty oporowej w położenie obniżone, wówczas przechyły ustają, co sygnalizuje użytkownikowi, że płyta podłogowa znajduje się w swym ostatecznym położeniu zadanym. W przypadku kilku, ustawionych jedna za drugą, płyt podłogowych wystarcza, jeżeli odpowiednie ukształtowanie ma tylko ta płyta oporowa, zabezpieczająca przed przesuwem, która leży najbardziej z przodu.

Jeżeli końcowe okucia mają z przodu i/lub z tyłu wybrania, które przy dojściu płyty podłogowej do wspornika pionowego zapewniają pewne objęcie go przez płytę podłogową, wówczas płyty podłogowe mogą sięgać również do obszaru obok wsporników pionowych, dzięki czemu powierzchnia do chodzenia jest szersza. Ukształtowanie według wynalazku okazuje się tutaj szczególnie celowe, ponieważ rozwiązanie to zapewnia pewien obszar wystawania płyt podłogowych poza powierzchnie

PL 196 441 B1 podparcia na szynowych elementach kształtowych, przy czym nastąpienie na ten wystający obszar wywiera na płyty podłogowe moment przechyłowy wokół ich wzdłużnej osi w tym sensie, że próbują one unieść się z szynowych elementów kształtowych. Jest to jednak według wynalazku skutecznie eliminowane przez zabezpieczenie przed unoszeniem, w związku z czym obszar płyt podłogowych, wystający z przodu i z tyłu poza szynowe elementy kształtowe, nie zmniejsza bezpieczeństwa użytkowania płyt.

Jeżeli płyta ustalająca dla drugiej lub następnej płyty podłogowej znajduje się pod wybraniam! dwóch, stykających się swymi dłuższymi bokami, płyt podłogowych, wówczas istniejący przy dwóch, przylegających do siebie płytach, otwór w obszarze końcowych wybrań jest zabezpieczony od dołu przez płytę ustalającą, co jest o tyle korzystne, że przedmioty spadające przez ten otwór są zatrzymywane przez płytę oporową.

Jeżeli końcowe okucia łącznie z występami zabezpieczającymi przed unoszeniem i ogranicznikami zabezpieczającymi przed przesuwem mają takie wymiary, że każda płyta podłogowa jest przechylna w dół z położenia poziomego, w przybliżeniu wokół osi biegnącej wzdłuż przyporządkowanego szynowego elementu kształtowego, na tyle, że płyta podłogowa jest unoszona swobodnie z danego szynowego elementu kształtowego również w położeniu przesuwnym, zabezpieczonym przed unoszeniem, wówczas zabezpieczenie przed unoszeniem może być zwalnianie również poprzez przechylenie płyty podłogowej w dół wokół jednego z szynowych elementów kształtowych, dzięki czemu odpowiednią płytę podłogową można podnieść bez przesuwania jej w kierunku szynowego elementu kształtowego, zatem poprzez proste przechylenie do dołu. Również odwrotnie, na analogicznej zasadzie możliwe jest nasadzanie płyty podłogowej na szynowy element kształtowy. Przechylanie płyt podłogowych do dołu względnie do góry umożliwia elastyczne rozchylanie dwóch sąsiednich par wsporników pionowych.

Rozwiązanie, w którym końcowe okucia na każdej z płyt podłogowych są ukształtowane w sposób ciągły od przodu do tyłu i spoczywają korzystnie całą swą długością na również ciągłym, przyporządkowanym im szynowym elemencie kształtowym, pozwala osiągnąć maksymalną powierzchnię podparcia między końcowymi okuciami i przyporządkowanymi im szynowymi elementami kształtowymi.

Rozwiązanie, w którym ograniczniki zabezpieczające przed przesuwem wystają w dół poza pasy końcowych okuć, korzystnie na tyle, że przy ukośnym nasadzaniu płyty podłogowej z kondygnacji na leżącą powyżej poprzeczkę w ten sposób, że płyta podłogowa spoczywa najpierw na poprzeczce poza końcowym okuciem, a następnie jest przesuwana w kierunku wzdłużnym aż do pokrycia się w pionie koń cowego okucia z przyporzą dkowanym mu szynowym elementem kształ towym, ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem zachodzi za przyporządkowany mu szynowy element kształtowy tak, że przesuw w kierunku wzdłużnym zostaje automatycznie zakończony po wzajemnym pokryciu się końcowego okucia z przyporządkowanym mu szynowym elementem kształtowym, ułatwia nasadzanie płyty podłogowej ukośnie od dołu na poprzeczkę, ponieważ ogranicznik zabezpieczający przed przesuwem tworzy wraz z mającym odpowiednie wymiary, szynowym elementem kształtowym blokadę, która zapobiega przesuwaniu się końcowego okucia nad poprzeczką, a co za tym idzie, opadaniu odpowiedniego końca płyty podłogowej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia, w stadium stawiania, w schematycznym widoku perspektywicznym przystawione do budynku rusztowanie elewacyjne, w którym można zastosować przedmiot wynalazku, fig. 2 - rusztowanie według wynalazku w schematycznym widoku z góry i częściowym przekroju w obszarze ułożenia płyt podłogowych na poprzeczce, umieszczonej pomiędzy dwoma wspornikami pionowymi, fig. 3 schematyczny przekrój wzdłuż linii III-III na fig. 2, fig. 4 - schematyczny przekrój wzdłuż linii IV-IV na fig. 2, fig. 5 - analogiczny do fig. 2 częściowy widok z góry podczas demontażu względnie montażu płyty podłogowej, fig. 6 - schematyczny przekrój wzdłuż linii VI-VI na fig. 5, fig. 7 - schematyczny przekrój wzdłuż linii VII-VII na fig. 5, fig. 8 - analogiczny do fig. 2 i 5, częściowy widok z góry przy całkowicie wyjętej przedniej płycie podłogowej i w stadium wyjmowania tylnej płyty podłogowej, fig. 9 schematyczny przekrój wzdłuż linii IX-IX na fig. 8, fig. 10 - schematyczny przekrój wzdłuż linii X-X na fig. 8, oraz fig. 11 - przekrój analogiczny do fig. 3, przy czym jedna z obu przedstawionych płyt podłogowych jest odchylona do dołu wokół przyporządkowanego jej szynowego elementu kształtowego.

Na wszystkich figurach jednakowe odnośniki dotyczą odpowiednich elementów konstrukcji.

Na figurze 1 rusztowanie elewacyjne znajduje się w stadium stawiania przy budynku 37. Na gruncie 27 wsparte są, za pomocą zespołów śrubowych o regulowanej wysokości, cztery wsporniki pionowe 11, tworzące prostokątną powierzchnię podstawy, której dłuższy bok jest równoległy do fronPL 196 441 B1 tu budynku 37, i uzupełnione znajdującymi się na wysokości stania, wspornikami poprzecznymi 30, wspornikami wzdłużnymi 29 oraz rozporami ukośnymi 38, tworząc razem nośne rusztowanie główne 41, które na fig. 1 rozciąga się odpowiednio na dole w prawą stronę, co nie jest szczegółowo przedstawione. W dolnej części rusztowania głównego 41, to znaczy poniżej wysokości stania, nie ma poprzeczek, aby mogło się tam znajdować przejście, na przykład dla pieszych.

Podczas gdy tylne wsporniki pionowe 11 są przedłużone do góry, przednie wsporniki pionowe 11 są tak przesunięte do tyłu nad wspornikami poprzecznymi 30, że odstęp pomiędzy przednimi i tylnymi wspornikami pionowymi 11 jest mniejszy niż połowa odstępu pomiędzy nimi w dolnej części rusztowania. Składające się z włożonych w siebie, pojedynczych elementów 11', ustawione jeden za drugim, wsporniki pionowe 11 tworzą wraz z rozmieszczonymi pomiędzy nimi w pionowych odstępach, poziomymi poprzeczkami 12 ramy czołowe 32, które, jak widać z lewej strony u góry na fig. 1, mogą być ukształtowane asymetrycznie i nasadzone jedna na drugą. W ten sposób liczne ramy czołowe 32, z ewentualnie wstawionymi pomiędzy te ramy, niepołączonymi poprzeczkami 12, pojedynczymi elementami 11', są nasadzane jedna na drugą tak, że w pionowym odstępie od zakładanych kondygnacji A, B, C, D, E i F na parę wsporników pionowych przypada jedna poprzeczka 12. Wzdłuż budynku 37 rozmieszczonych jest w równomiernych odstępach siedem układów nasadzanych pionowo jedna na drugą, ram czołowych 32, z których każdy zawiera pewną ilość leżących na jednakowej wysokości poprzeczek 12.

Na każdą z dwóch, umieszczonych obok siebie przed budynkiem 37, poprzeczek 12 nasadzane są rozłącznie odpowiednio zaopatrzone w końcowe okucia 15, wąskie boki prostokątnych płyt podłogowych 13, w sposób opisany szczegółowo w odniesieniu do fig. 2 do 11.

Rusztowanie elewacyjne zawiera ponadto dwa, wystające do przodu, rusztowania pomocnicze 33 lub 34.

Przednie wsporniki pionowe 11 w narożach rusztowania głównego 41 możną wykorzystać od góry do mocowania odpowiednich dalszych elementów nośnych.

Do zabezpieczenia osób, pracujących na płytach podłogowych 13, służą umieszczone na wspornikach pionowych 11 na odpowiedniej wysokości, z przodu i z boku, poręcze 39, 40.

Zwłaszcza na odwrotnej względem budynku 37 stronie płyt podłogowych 13, a w razie potrzeby również na stronie zwróconej ku budynku 37 i na stronach czołowych, zamocowane są rozłącznie u doł u, korzystnie na poprzeczkach 12, pasy kraw ę dziowe 36, których zadaniem jest zapobieganie zsuwaniu się leżących na płycie podłogowej 13 narzędzi, które podczas przechodzenia pracowników mogłyby się przesuwać w bok poza płytę i spadać z rusztowania.

Na figurze 1 postawione są już kondygnacje A, B, C, D, natomiast kondygnacje E, F znajdują się w stadium stawiania.

Ukazane na figurach 2 do 4 poprzeczki 12 składają się z dwóch, zamocowanych równolegle w odstę pie wzglę dem siebie na dwóch, znajdują cych się jeden za drugim, pojedynczych elementach 11' wsporników pionowych 11, za pomocą spawania lub połączenia rozłącznego, szynowych elementów kształtowych 14, 14' o przekroju zbliżonym do litery C lub odwróconej litery C, składających się z pionowego pasa 14a względnie 14'a, dolnego poziomego krótkiego ramienia wzmacniającego 14b względnie 14'b oraz górnego kołnierza poziomego 17, którego szerokość jest większa niż szerokość kołnierza wzmacniającego 14b, 14'b. W zasadzie oba szynowe elementy kształtowe 14, 14' mogłyby być połączone w jeden podzespół za pomocą podłużnej płyty 43, zaznaczonej linią przerywaną na fig. 3.

Kołnierze 14b, 14'b względnie 17 obu szynowych elementów kształtowych 14, 14' rozciągają się w przeciwnych kierunkach.

Na figurze 2 szynowe elementy kształtowe 14, 14' są swymi końcami przyspawane w odstępie K do wsporników pionowych 11. Zamocowanie to może być również rozłączne, jeżeli zastosowane zostaną rozety mocujące, umieszczone na wspornikach pionowych 11.

Pomiędzy pionowymi płaskimi pasami 14a, 14'a obu szynowych elementów kształtowych 14, 14' rozciągają się, co widać na fig. 3 i 4, w przybliżeniu w połowie wysokości i wzajemnym odstępie poziomym, płyta oporowa 18, zabezpieczająca przed przesuwem, oraz płyta ustalająca 18', które to płyty według fig. 4 biegną w zasadzie poziomo względnie wznoszą się lekko od strony 21 wsuwania w stronę 22 budynku. Płyty 18, 18' są na obu końcach, na przykład za pomocą spawania, połączone na stałe z szynowymi elementami kształtowymi 14, 14'. Pomijając opisane poniżej funkcje płyt 18, 18', powoduje to wzmocnienie poprzeczek 12, złożonych z szynowych elementów kształtowych 14, 14'.

PL 196 441 B1

W górnych i rozciągających się w przeciwnych kierunkach, kołnierzach poziomych 17 szynowych elementów kształtowych 14, 14' umieszczone są jedno za drugim wybrania 20, przy czym jedno wybranie 20 znajduje się stosunkowo blisko strony 21 wsuwania, drugie zaś w pobliżu strony 22 budynku.

Na wąskich czołowych bokach płyt podłogowych 13 zamocowane są końcowe okucia 15, 15', które według fig. 3 mają kształt haków i zawierają na stronie zwróconej ku płycie podłogowej 13 połączony z nią na stałe, pionowy pas 15a względnie 15'a, w zasadzie poziomą i płaską część górną 15b, 15'b oraz zewnętrzny pas 15c, 15'c, przy czym końcowe okucia 15, 15' mają przekrój zbliżony kształtem do odwróconej litery U.

Aby przedstawione na fig. 1, leżące jeden nad drugim, elementy konstrukcyjne były łatwiejsze do rozróżnienia, szynowe elementy kształtowe 14, 14' są oznaczone kreskowaniem, biegnącym ukośnie z góry w dół w prawo, natomiast końcowe okucia 15, 15' są oznaczone kreskowaniem, biegnącym ukośnie z góry w dół w lewo.

Według wynalazku na dolnym brzegu pasów 15a, 15'a umieszczone są, rozciągające się poziomo w kierunku przyporządkowanego im, szynowego elementu kształtowego 14, 14' pod kołnierzem poziomym 17, występy zabezpieczające 16 przed unoszeniem, zaś na leżących pomiędzy szynowymi elementami kształtowymi 14, 14' pasach 15c, 15'c znajdują się wystające do dołu, ograniczniki zabezpieczające 19 przed przesuwem, współpracujące z tylnymi krawędziami oporowymi 23, 23' płyty oporowej 18, zabezpieczającej przed przesuwem, względnie płyty ustalającej 18'.

Pionowy odstęp G pomiędzy występami zabezpieczającymi 16 przed unoszeniem i kołnierzem poziomym 17 przy nasadzonych płytach podłogowych 13 jest według wynalazku większy niż pionowy stopień zachodzenia na siebie płyt 18, 18' oraz ograniczników zabezpieczających 19 przed przesuwem.

Powierzchnia 24 płyty oporowej 18 służy jako powierzchnia ślizgowa dla podnoszonego na niej ogranicznika zabezpieczającego 19 przed przesuwem.

Płyta oporowa 18 i ograniczniki 19 są w kierunku poziomym tak ustawione względem siebie, że przy dojściu występu 19 do tylnej krawędzi 23 płyty oporowej 18 występ zabezpieczający 16 przed unoszeniem, należący do końcowych okuć 15, 15', znajduje się nadal poniżej kołnierza poziomego 17, w każdym zaś przypadku wyraźnie za wybraniem 20, w związku z czym przy podnoszeniu końcowych okuć 15, 15' występy 19 podnoszą się wprawdzie w tym stanie na powierzchnię 24, jednak występ zabezpieczający 16 przed unoszeniem nie może jeszcze przejść do góry przez wybranie 20. Jest to możliwe dopiero wówczas, gdy wystające do dołu ograniczniki 19 zostaną przesunięte na powierzchni 24 w kierunku strony 21 wsuwania na tyle daleko, że końcowe okucia 15, 15' dojdą do przednich wsporników pionowych 11 w obszarze przednich wybrań 25. Długość płyty oporowej 18 i ograniczników zabezpieczających 19 przed przesuwem w kierunku wsuwania jest taka, że uniesione na powierzchni 24 płyty oporowej 18 ograniczniki zabezpieczające 19 przed przesuwem spoczywają ślizgowo na powierzchni 24 do chwili, gdy przyporządkowane im końcowe okucie 15 względnie 15' przy wyciąganiu do przodu dojdzie do przednich wsporników pionowych 11.

Na figurach 2 do 4 uwidocznione są dwie, ustawione jedna za drugą, identycznie ukształtowane płyty podłogowe 13, z których każda jest umieszczona na jednym szynowym elemencie kształtowym 14 względnie 14'. Tylna płyta podłogowa 13 opiera się przy tym w obszarze znajdującego się za końcowymi okuciami 15, 15' wybrania 26 na tylnym wsporniku pionowym 11. Pomiędzy obiema płytami podłogowymi 13 istnieje niewielki odstęp 31 lub płyty stykają się korzystnie ze sobą.

Jak widać zwłaszcza na fig. 2 i 4, poziomy odstęp H, należącego do tylnej płyty podłogowej 13, występu zabezpieczającego 19 przed przesuwem i tylnej krawędzi 23' tylnej płyty ustalającej 18' jest wyraźnie większy niż możliwie mały odstęp 35 pomiędzy, należącym do przedniego końcowego okucia 15, ogranicznikiem zabezpieczającym 19 przed przesuwem i tylną krawędzią 23 płyty oporowej 18, który powinien leżeć wyłącznie w obszarze wymaganych tolerancji.

Na figurze 2 zaznaczone są również otwory 44 w końcowym obszarze szynowych elementów kształtowych 14, 14' służące do wkładania nieprzedstawionych sworzni mocujących pas krawędziowy 36 (fig. 1). W obszarze tylnych wsporników pionowych 11 otwory 44 są, ogólnie rzecz biorąc, zbędne, ponieważ po stronie budynku pasy krawędziowe 36 nie są narzucone przepisami. Według wynalazku zwłaszcza wstawione w przednie otwory 44, nieprzedstawione sworznie pionowe pasów krawędziowych 36 stanowią dodatkowe zabezpieczenie przed przesuwaniem się płyt podłogowych 13 do przodu. Otwory 44 należy zatem rozmieścić odpowiednio.

PL 196 441 B1

Na figurze 4 z lewej strony widać ponadto, w jaki sposób znajdujące się na pojedynczych elementach 11' czopy wtykowe 11 są włożone teleskopowo w następny pojedynczy element 11', w wyniku czego powstaje złożony z licznych pojedynczych elementów 11', wspornik pionowy 11.

Inne cechy i szczegóły wynalazku wynikają z zamieszczonego poniżej opisu, powołującego się dodatkowo na fig. 5 do 11.

Według figur 2 do 4 na każdym z obu szynowych elementów kształtowych 14, 14' umieszczone są, jedno za drugim, dwa końcowe okucia 15, 15 względnie 15', 15' dwóch płyt podłogowych 13, przy czym pomiędzy płytami podłogowymi 13 pozostaje jak najmniejszy odstęp 31, który musi być na tyle mały, żeby nie mogły przezeń spadać w dół elementy budowlane lub narzędzia. Wielkość odstępu 31 jest wyznaczona przez tolerancje, obowiązujące przy stawianiu takiego rusztowania.

Po stronie 22 budynku znajdujące się tam końcowe okucia 15, 15' opierają się w obszarze wybrania 26 na tylnym wsporniku pionowym 11, określając tym samym głębokość wsuwania obu, umieszczonych jedna za drugą, płyt podłogowych 13. Należący do położonych po stronie 21 wsuwania końcowych okuć 15, 15', ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem zachodzi za tylną krawędź 23 płyty zabezpieczającej 18 przed przesuwem, przy pozostawieniu niewielkiego odstępu 35, który powinien być jak najmniejszy i jest wyznaczony przez typowe tolerancje, stosowane w tego typu rusztowaniach. W ten sposób obie, leżące jedna za drugą, płyty podłogowe 13 są zabezpieczone również przed przesuwem w kierunku strony 21 wsuwania.

Jeżeli teraz siły wiatru, działające od dołu na płyty podłogowe 13, spróbują podnieść te płyty z szynowych elementów kształtowych 14, 14', zostanie to uniemożliwione przez występy zabezpieczające 16 przed unoszeniem, zachodzące od dołu za kołnierz poziomy 17. To samo ma miejsce wówczas, gdyby zadziałały jakiekolwiek momenty przechyłowe wokół wzdłużnej osi płyt podłogowych 13, na przykład wskutek nastąpienia na przedni lub tylny skrajny obszar płyt podłogowych 13, wystający poza obszar podparcia na szynowych elementach kształtowych 14, 14'.

Jeżeli płyty podłogowe 13 należy unieść z szynowych elementów kształtowych 14, 14', wówczas wyjmuje się najpierw pasy brzegowe 36 z otworów zabezpieczających 44. Następnie, jak widać na fig. 5 i 7, podnosi się najpierw jedną z przednich płyt podłogowych 13 na tyle, aby wystający do dołu ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem został uniesiony na poziom powierzchni 24 płyty oporowej 18 zabezpieczającej przed przesuwem, po czym płytę podłogową 13 przesuwa się w kierunku strzałki P do strony 21 wsuwania, przy czym ogranicznik 19 może się ślizgać po powierzchni 24. Uniesienie ogranicznika zabezpieczającego 19 przed przesuwem powoduje zwolnienie blokady ślizgowej, utworzonej przez płytę oporową 18 zabezpieczającą przed przesuwem i ogranicznik zabezpieczający 19 przed unoszeniem.

Odnośną płytę podłogową 13 przesuwa się wówczas tak daleko w kierunku strzałki P, aż krawędź przedniego wybrania 25 dojdzie do tylnej powierzchni przedniego wspornika pionowego 11, w którym to położeniu występ zabezpieczający 16 przed unoszeniem pokrywa się w pionie z wybraniem 20 w kołnierzu poziomym 17, wskutek czego końcowe okucia 15 względnie 15' można bez problemu unieść do góry z przyporządkowanego im szynowego elementu kształtowego 14. Do zdjęcia przedniej płyty podłogowej 13 potrzebny jest zatem kierowany ruch płyty podłogowej 13 najpierw pionowo w górę, a następnie do przodu, czego nie mogą spowodować na przykład siły wiatru, w związku z czym środki według wynalazku umożliwiają z jednej strony skuteczne zabezpieczenie przednich płyt podłogowych 13 przed przypadkowym uniesieniem, z drugiej zaś pozwalają na łatwe zdjęcie płyt w razie potrzeby.

Po zdjęciu jednej z obu przednich płyt podłogowych 13 według fig. 8 do 10 można przesunąć do przodu, również w kierunku strony 21 wsuwania, tylną płytę podłogową 13, nieograniczoną już z przodu drugą płytą podłogową 13, tak by znajdujący się na ich końcowych okuciach 15, 15' ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem doszedł do tylnej krawędzi 23' tylnej płyty ustalającej 18' (fig. 10). Teraz - w przeciwieństwie do sytuacji odnoszącej się do przednich płyt podłogowych 13 występy zabezpieczające 16 przed unoszeniem i wybrania 20 w kołnierzach poziomych 17 pokrywają się w pionie ze sobą, w związku z czym końcowe okucie 15 można unieść z przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego 14, jak widać na fig. 9. W przypadku tylnych płyt podłogowych 13 ograniczniki zabezpieczające 19 przed przesuwem i płyta ustalająca 18' służą zatem jedynie jako wskaźnik, który przy dojściu do siebie obu elementów konstrukcyjnych 18', 19 przekazuje osobie obsługującej informację, że płyta podłogowa 13 jest gotowa do uniesienia z szynowego elementu kształtowego 14.

PL 196 441 B1

Po podniesieniu ogranicznika zabezpieczającego 19 przed przesuwem ponad poziom powierzchni 24' płyty ustalającej 18' można wyciągnąć do przodu tylną płytę podłogową 13 w kierunku strzałki R, przy czym ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem może ewentualnie ślizgać się po powierzchni 24'.

Umieszczanie płyt podłogowych na szynowych elementach kształtowych 14, 14' odbywa się w kolejności odwrotnej, co opisano poniżej.

Najpierw tylną płytę podłogową 13 ustawia się od strony 21 wsuwania tak, że ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem nasadza się na tylną płytę ustalającą 18', zaś płytę podłogową 13 z końcowymi okuciami 15, 15' przesuwa się w stronę 22 budynku, przy czym ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem ślizga się do tyłu po powierzchni 24' płyty ustalającej 18', wskutek czego końcowe okucie 15 opada do położenia, w którym spoczywa cała swoją długością na kołnierzu poziomym 17. Występ zabezpieczający 16 przed unoszeniem przemieszcza się przy tym przez wybranie 20 pod poziom kołnierza poziomego 17, wskutek czego płyta podłogowa 13 wraz z końcowym okuciem 15 zostaje przesunięta do tyłu w położenie, uwidocznione na fig. 5 do 7, w którym końcowe okucie 15 dotyka w obszarze wybrania 26 do tylnego wspornika pionowego 11. Tylna płyta podłogowa 13 znajduje się teraz w swym położeniu zadanym.

Aby ułatwić ślizganie się ogranicznika zabezpieczającego 19 przed przesuwem po płycie ustalającej 18', można ją samą ukształtować w postaci wznoszącej się do tyłu rampy względnie umieścić taką rampę naprowadzającą 18” na końcu płyty zwróconym ku stronie 21 wsuwania. Dzięki temu, bez konieczności podnoszenia płyty podłogowej 13 przy wsuwaniu, ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem może zetknąć się ślizgowo z powierzchnią rampy 18'' wyłącznie po przesunięciu płyty podłogowej 13 do tyłu, w związku z czym końcowe okucie 15 przy dalszym przesuwaniu płyty podłogowej 13 zostaje uniesione w stronę 22 budynku, aż wreszcie ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem znajdzie się za końcową krawędzią 23' płyty ustalającej 18', zaś końcowe okucie 15 opada w sposób opisany powyżej, wskutek czego górne części 15b, 15'b spoczywają na kołnierzu 17, jak uwidoczniono przykładowo na fig. 3. Następnie zachodzi ponowne przesunięcie końcowych okuć 15, 15' w widoczne na fig. 2 do 7 położenie zadane.

Teraz układa się przednią płytę podłogową 13 w sposób następujący:

Przednią płytę podłogową 13 nasadza się najpierw na przyporządkowany jej szynowy element kształtowy 14 tak, że końcowe okucie 15 w obszarze przednich wybrań 25 dochodzi z tyłu do przednich wsporników pionowych 11. W tym położeniu występy zabezpieczające 16 przed unoszeniem i wybrania 20 w kołnierzach poziomych 17 pokrywają się ze sobą w pionie, w związku z czym końcowe okucie 15 może przemieścić się w dół na tyle, że ograniczniki zabezpieczające 19 przed przesuwem spoczywają na powierzchni 24 płyt oporowych 18 zabezpieczających przed przesuwem. Dzięki doborze wymiarów według wynalazku występy zabezpieczające 16 przed unoszeniem leżą teraz niżej niż kołnierze poziome 17, wskutek czego przy przesuwaniu płyty podłogowej 13 w kierunku strzałki S. na fig. 7 występy zabezpieczające 16 przed unoszeniem zachodzą pod kołnierze poziome 17, jeszcze zanim ślizgający się po powierzchni 24 ogranicznik 19 zabezpieczający 19 przed przesuwem wejdzie za tylną krawędź 23 płyty oporowej 18 zabezpieczającej przed przesuwem, po czym płyta podłogowa 13 opada końcowymi okuciami 15, 15' do dołu, w ukazane na fig. 2 do 4 położenie zadane, w którym górne części 15b, 15'b końcowych okuć 15 spoczywają na kołnierzach poziomych 17.

Ograniczniki zabezpieczające 19 przed przesuwem powinny być umieszczone w obszarze środka końcowych okuć 15, 15', aby przy spoczywaniu występów zabezpieczających 19 przed przesuwem na płytach oporowych 18, 18' zabezpieczających przed przesuwem, płyta podłogowa 13 zajmowała niestabilne położenie, w którym przy manipulacjach przechyla się ona wokół swej osi wzdłużnej, co dla osoby obsługującej jest znakiem, że płyta podłogowa 13 nie znajduje się jeszcze w swym położeniu końcowym. Stabilne położenie, w którym płyta podłogowa 13 nie ulega przechyłom, osiągane jest dopiero wówczas, gdy ograniczniki zabezpieczające 19 przed przesuwem ześlizgną się do tyłu z płyt zabezpieczających 18 przed przesuwem.

Według figury 11 szynowe elementy kształtowe 14, 14' oraz końcowe okucia 15, 15' z ich różnymi występami i wybraniami powinny mieć takie wymiary, aby każdą z płyt podłogowych 13 można było przechylić w dół, również z pozycji zabezpieczonej przed unoszeniem, mianowicie w ten sposób, że na przykład przy przechylaniu płyty podłogowej w dół 13 wokół szynowego elementu kształtowego 14' możliwe jest uniesienie w kierunku strzałki T na fig. 11 bez uprzedniego poziomego przesuwu płyty podłogowej 13. W odwrotnej kolejności można w ten sposób również każdą płytę podłogową 13 w ukośnym położeniu nasadzić na szynowe elementy kształtowe 14, 14', przy czym jednak po przePL 196 441 B1 ciwnej stronie należy ją najpierw podnieść w opisanym powyżej sensie. Gdy tylko koniec płyty podłogowej 13 zostanie uniesiony z przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego 14, 14', wówczas znajdujące się tam ramy czołowe 32 (fig. 1) wraz ze wspornikami pionowymi 11 i poprzeczkami 12 można odchylić nieco sprężyście od płyty podłogowej 13, co umożliwia przechylenie płyty podłogowej 13 w dół według fig. 11. Przy nasadzaniu płyty podłogowej 13 w stanie przechylonym według fig. 11 trzeba następnie podnieść drugi koniec, przy sprężyście odchylonych ramach czołowych 32, ponad poziom znajdującego się tam szynowego elementu kształtowego, po czym nasadzić go w opisany wyżej sposób na szynowy element kształtowy.

Szczególnie korzystny jest zatem fakt, że przy przechylaniu płyty podłogowej 13 według fig. 11 żadne z ruchomych względem siebie części nie stykają się ze sobą tak, by mogły ulec uszkodzeniu lub zniszczeniu.

Ukształtowanie według wynalazku pozwala na montaż i demontaż dowolnej przedniej płyty podłogowej 13 niezależnie od pozostałych płyt podłogowych 13. Wyjęcie jednej z tylnych płyt podłogowych 13 wymaga jedynie uprzedniego przesunięcia do przodu leżących przed nią płyt podłogowych 13, tak aby leżąca najbardziej z przodu dotykała przedniego wspornika pionowego 11.

Wynalazek umożliwia zwłaszcza łatwiejsze i bardziej pewne wkładanie płyt podłogowych 13, ponieważ osoba obsługująca otrzymuje informację zarówno o niezatrzaśniętym, jak też o zatrzaśniętym położeniu każdej z płyt podłogowych 13.

Jeżeli otwory zabezpieczające 44 znajdują się według wynalazku stosunkowo blisko przednich i tylnych krawędzi płyt podłogowych 13 względnie końcowych okuć 15, 15', wówczas kolejny wskaźnik odnośnie prawidłowego ustawienia układanych płyt podłogowych 13 stanowi to, że otwory zabezpieczające 44 są odsłonięte, umożliwiając umieszczenie w nich czopów mocujących pasów brzegowych 36. Włożenie pionowych czopów pasów brzegowych w otwory 44 pozwala dodatkowo zabezpieczyć płyty podłogowe 13, zwłaszcza przed przesunięciem do przodu.

Ograniczniki zabezpieczające 19 przed przesuwem mają tę dodatkową zaletę, że, gdy płyta podłogowa 13 zostanie położona swoją dolną powierzchnią ukośnie (fig. 11) na szynowym elemencie kształtowym 14, 14', a następnie przesunięta w kierunku wzdłużnym aż do pokrycia się w pionie górnego końcowego okucia 15, 15' z przyporządkowanym mu szynowym elementem kształtowym 14, 14', co najmniej wystający do dołu ogranicznik zabezpieczający 19 przed przesuwem zachodzi za przyporządkowany mu szynowy element kształtowy 14, 14', w związku z czym przesuw w kierunku wzdłużnym zostaje zakończony w chwili, gdy końcowe okucie 15, 15' znajdzie się w takim położeniu względem przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego 14, 14', jakie jest wymagane do ich wzajemnego zamocowania.

Claims (21)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Rusztowanie rozkładane, zwłaszcza rusztowanie elewacyjne, z co najmniej dwoma, zwłaszcza czterema, składającymi się z korzystnie rozłącznych, pojedynczych elementów, wspornikami pionowymi, które są umieszczone w dwóch, zwłaszcza czterech narożach, korzystnie prostokątnej, powierzchni podstawy i z których wystają wzajemnie równoległe i skierowane korzystnie wzdłuż krótszego boku prostokątnej powierzchni podstawy, w bocznym odstępie poziomym, co najmniej dwie, umieszczone co najmniej w przybliżeniu na jednakowej wysokości, poziome poprzeczki, pomiędzy którymi rozciąga się, mająca wymiary odpowiednie do powierzchni podstawy, płyta podłogowa z hakowymi końcowymi okuciami na każdym z czołowych boków, oraz które składają się co najmniej z jednego, korzystnie z dwóch, rozmieszczonych poziomo w odstępie, zwłaszcza leżących naprzeciw siebie w układzie symetrii lustrzanej, szynowych elementów kształtowych, na każdy z których nasadzane jest, ukształtowane komplementarnie względem szynowego elementu kształtowego, końcowe okucie, które wraz z umieszczoną na nim płytą podłogową jest osadzone na szynowym elemencie kształtowym i zdejmowane z niego ponownie jedynie poprzez celowe działanie osoby obsługującej, w związku z czym na co najmniej kilku poprzeczkach płyty podłogowe są mocowane z obu stron rozłącznie, znamienne tym, że pomiędzy końcowymi okuciami (15, 15') i przyporządkowanym im szynowym elementem kształtowym (14, 14') znajduje się wytwarzane i zwalniane zależnie od potrzeb, poprzez przesunięcie końcowego okucia (15, 15') w kierunku szynowego elementu kształtowego (14, 14'), zabezpieczenie (16, 17) przed unoszeniem oraz zwalniane poprzez uniesienie końcowego okucia (15, 15') zabezpieczenie (18, 19) przed przesuwem, które zabezpiecza końcowe okucie

   PL 196 441 B1 (15, 15') w roboczym położeniu zabezpieczenia (16, 17) przed unoszeniem, przed przesunięciem tego zabezpieczenia w położenie bierne.
2. 2. Rusztowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że zabezpieczenie przed unoszeniem zawiera rozciągające się, korzystnie co najmniej w przybliżeniu poziomo, występy zabezpieczające (16, 17) przed unoszeniem zarówno na końcowym okuciu (15, 15'), jak też na szynowym elemencie kształtowym (14, 14'), które to występy w zamkniętym położeniu zabezpieczenia przed unoszeniem zachodzą na siebie co najmniej częściowo w sposób, zapobiegający unoszeniu końcowego okucia (15, 15') z przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego (14, 14'), przy czym ich zapobiegające unoszeniu zachodzenie na siebie jest usuwane za pomocą unoszenia i przesuwania końcowego okucia (15, 15') w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania.
3. 3. Rusztowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że zabezpieczenie przed przesuwem zawiera ograniczniki zabezpieczające (18, 19) przed przesuwem zarówno na szynowym elemencie kształtowym (14, 14'), jak też na końcowym okuciu (15, 15'), które przy przesuwaniu końcowego okucia (15, 15') w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania wchodzą we wzajemne współdziałanie, zanim zostaną zwolnione występy zabezpieczające (16, 17) przed przesuwem, oraz które są przemieszczane w położenie bierne względem siebie poprzez uniesienie końcowego okucia (15, 15') względem przyporządkowanego mu szynowego elementu kształtowego (14, 14'), wskutek czego końcowe okucie (15, 15') jest przesuwne dalej w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania w położenie, w którym zabezpieczenie przed unoszeniem jest zwolnione.
4. 4. Rusztowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że na każdą płytę podłogową (13) przypada jeden, ograniczający głębokość wsuwania, ogranicznik, korzystnie w postaci odwrotnego względem strony (21) wsuwania, wspornika pionowego (11).
5. 5. Rusztowanie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że występy zabezpieczające (16, 17) przed unoszeniem stanowi, umieszczony korzystnie na górze, kołnierz poziomy (17) szynowych elementów kształtowych (14, 14') oraz umieszczony pod nim w pionowym odstępie (G), należący do końcowego okucia (15, 15'), występ zabezpieczający (16) przed unoszeniem, przy czym kołnierz poziomy (17) ma w miejscu, w którym płyta podłogowa (13) znajduje się w położeniu uniesionym, wybranie (20) dla należącego do końcowego okucia (15, 15'), występu zabezpieczającego (16) przed unoszeniem.
6. 6. Rusztowanie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że każdy z występów zabezpieczających (16) przed unoszeniem i/lub występów zabezpieczających (19) przed przesuwem jest umieszczony w przybliżeniu pośrodku między przednią i tylną stroną końcowego okucia (15, 15').
7. 7. Rusztowanie według zastrz. 3, znamienne tym, że ogranicznik zabezpieczający (18) przed przesuwem rozciąga się pomiędzy obydwoma szynowymi elementami kształtowymi (14, 14') poprzeczki (12).
8. 8. Rusztowanie według zastrz. 3 albo 7, znamienne tym, że ogranicznik zabezpieczający (18) przed przesuwem stanowi, biegnąca co najmniej w przybliżeniu poziomo, płyta oporowa (18) zabezpieczająca przed przesuwem, o takiej długości, że jej odwrotna względem strony (21) wsuwania krawędź (23) stanowi ogranicznik dla występu zabezpieczającego (19) przed przesuwem, zaś jej powierzchnia (24) stanowi powierzchnię ślizgową dla uniesionego, należącego do końcowego okucia (15, 15') i ogranicznika zabezpieczającego (19) przed przesuwem, na której to powierzchni ogranicznik zabezpieczający (19) przed przesuwem jest przesuwny w kierunku przeciwnym do kierunku wsuwania co najmniej na tyle, aby znieść zabezpieczenie (16, 17) przed unoszeniem.
9. 9. Rusztowanie według zastrz. 1 albo 4, znamienne tym, że na każdą, znajdującą się po stronie (21) wsuwania, płytę podłogową (13) przypada jeden, ograniczający wyciąganie przy zwolnionym zabezpieczeniu (18, 19) przed przesuwem, przedni ogranicznik, uniemożliwiający wyciąganie płyty podłogowej (13) poza położenie, w którym zwolnione jest zabezpieczenie (16, 17) przed unoszeniem.
10. 10. Rusztowanie według zastrz. 9, znamienne tym, że ogranicznik stanowi leżący po stronie (21) wsuwania, wspornik pionowy (11).
11. 11. Rusztowanie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że pionowy odstęp (G) pomiędzy należącym do końcowego okucia (15, 15') występem zabezpieczającym (16) przed unoszeniem i należącym do szynowego elementu kształtowego (14, 14') występem zabezpieczającym (17) przed unoszeniem jest większy niż stopień zachodzenia na siebie w pionie należącego do szynowego elementu kształtowego (14, 14') ogranicznika zabezpieczającego (18) przed przesuwem i należącym do końcowego okucia (15, 15') ogranicznikiem zabezpieczającym (19) przed przesuwem.
12. 12. Rusztowanie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że ograniczniki zabezpieczające (16, 17) przed unoszeniem znajdują się na zwróconej ku płycie podłogowej (13) stronie szynowego

    PL 196 441 B1 elementu kształtowego (14, 14'), zaś ograniczniki zabezpieczające (18, 19) przed przesuwem znajdują się na odwrotnej względem płyty podłogowej (13) stronie szynowego elementu kształtowego (14, 14').
13. 13. Rusztowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że na każdym z szynowych elementów kształtowych (14, 14') umieszczone są jedna za drugą, co najmniej dwie, jednakowo ukształtowane płyty podłogowe (13), korzystnie stykające się ze sobą.
14. 14. Rusztowanie według zastrz. 13, znamienne tym, że usytuowany na każdym z szynowych elementów kształtowych (14, 14') ogranicznik ustalający, zwłaszcza co najmniej w przybliżeniu pozioma płyta ustalająca (18') w zamontowanym stanie płyty podłogowej (13) pokrywa się w kierunku pionowym z jej ogranicznikami zabezpieczającymi (19) przed przesuwem, zaś w zadanym położeniu płyty podłogowej względnie płyt podłogowych (13) znajduje się w takim poziomym odstępie (H) od ogranicznika zabezpieczającego (19) przed przesuwem, że ogranicznik zabezpieczający (19) przed przesuwem przy wyciąganiu płyty podłogowej (13) dopiero wówczas wchodzi w stan współpracy z elementem ustalającym (18'), gdy zwolnione jest zabezpieczenie (16, 17) przed unoszeniem.
15. 15. Rusztowanie według zastrz. 3 albo 14, znamienne tym, że ograniczniki zabezpieczające (19) przed przesuwem znajdują się co najmniej w pobliżu środka końcowych okuć (15, 15'), przy czym są one tak usytuowane, że przy spoczywających na elementach oporowych (18, 18) ogranicznikach zabezpieczających (19) przed przesuwem płyta podłogowa (13) zajmuje niestabilne położenie i jest łatwo przechylna w jedną i drugą stronę, w ograniczonym stopniu, wokół osi łączącej jedne z obu ograniczników zabezpieczających (19) na przeciwnych stronach płyty podłogowej (13).
16. 16. Rusztowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że końcowe okucia (15, 15') mają z przodu i/lub z tyłu wybrania (25, 26), które przy dojściu płyty podłogowej (13) do wspornika pionowego (11) zapewniają pewne objęcie go przez płytę podłogową (13).
17. 17. Rusztowanie według zastrz. 14, znamienne tym, że płyta ustalająca (18') dla drugiej lub następnej płyty podłogowej (13) znajduje się pod wybraniami (25, 26) dwóch, stykających się swymi dłuższymi bokami, płyt podłogowych (13).
18. 18. Rusztowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 14, znamienne tym, że końcowe okucia (15, 15') łącznie z występami zabezpieczającymi (16, 17) przed unoszeniem i ogranicznikami zabezpieczającymi (18, 19) przed przesuwem mają takie wymiary, że każda płyta podłogowa (13) jest przechylna w dół z położenia poziomego, w przybliżeniu wokół osi biegnącej wzdłuż przyporządkowanego szynowego elementu kształtowego (14, 14'), na tyle, że płyta podłogowa (13) jest unoszona swobodnie z danego szynowego elementu kształtowego (14, 14') również w położeniu przesuwnym, zabezpieczonym przed unoszeniem.
19. 19. Rusztowanie według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że końcowe okucia (15, 15') na każdej z płyt podłogowych (13) są ukształtowane w sposób ciągły od przodu do tyłu i spoczywają korzystnie całą swą długością na również ciągłym, przyporządkowanym im szynowym elemencie kształtowym (14, 14').
20. 20. Rusztowanie według zastrz. 3 albo 17, znamienne tym, że ograniczniki zabezpieczające (18) przed przesuwem względnie ograniczniki ustalające (18') szynowych elementów kształtowych (14, 14') i wybrania (20) w kołnierzach poziomych (17) zabezpieczenia przed unoszeniem w zadanym położeniu płyt podłogowych (13) znajdują się wyraźnie przed ich środkiem.
21. 21. Rusztowanie według zastrz. 3 albo 14, znamienne tym, że ograniczniki zabezpieczające (19) przed przesuwem wystają w dół poza pasy (15c, 15'c) końcowych okuć (15, 15'), korzystnie na tyle, że przy ukośnym nasadzaniu płyty podłogowej (13) z kondygnacji (E) na leżącą powyżej poprzeczkę (12) w ten sposób, że płyta podłogowa (13) spoczywa najpierw na poprzeczce (12) poza końcowym okuciem (15, 15'), a następnie jest przesuwana w kierunku wzdłużnym aż do pokrycia się w pionie końcowego okucia (15, 15') z przyporządkowanym mu szynowym elementem kształtowym (14, 14'), ogranicznik zabezpieczający (19) przed przesuwem zachodzi za przyporządkowany mu szynowy element kształtowy (14, 14') tak, że przesuw w kierunku wzdłużnym zostaje automatycznie zakończony po wzajemnym pokryciu się końcowego okucia (15, 15') z przyporządkowanym mu szynowym elementem kształtowym (14, 14').