PL196212B1 - Zespół zamka bębenkowego i klucza - Google Patents

Abstract

1. Zespó l zamka b ebenkowego i klucza, w którym zamek b e- benkowy zawiera korpus, cylindryczne gniazdo uformowane w korpusie, wk ladk e, która mo ze obraca c sie w gnie zdzie, element nap edowy, który jest obrotowo sztywno sprz ezony z wk ladk a, dziurk e do klucza, która jest uformowana osiowo we wk ladce, co najmniej jeden otwór, który jest uformowany we wk ladce i przecina dziurk e do klucza oraz co najmniej jeden b ebenek pomocniczy umieszczony w otworze i zawieraj acy pomocniczy ko lek, pomocni- czy ko lek komplementarny i spr ezyn e, za s klucz jest wyposa zony w element elastyczny przystosowany do wspó lpracy z b ebenkiem pomocniczym w celu umo zliwienia, po w lozeniu klucza, sci sni ecia bebenka pomocniczego do konfiguracji skróconej i roz laczenia bebenka od wyci ecia, a w wyniku tego obrócenia wk ladki, zna- mienny tym, ze w otworze (8) znajduj a si e dwa progi (9), 10), z których jeden (10) le zy bardziej na zewn atrz, a drugi (9) le zy bardziej do wewn atrz wzgl edem powierzchni wk ladki (4), za s spr e- zyna (17) jest umieszczona pomi edzy pomocniczym ko lkiem (15) a ko lkiem komplementarnym (16) i umo zliwia bebenkowi (14) przyj ecie konfiguracji wyd luzonej, w której ko lek (15) i ko lek kom- plementarny (16) znajduj a si e w pewnym odst epie od siebie i mog a by c przesuni ete osiowo k atowo wzgl edem siebie, albo konfiguracji skróconej, w której ko lek (15) i ko lek komplementarny (16) s a ustawione w linii ze sob a, opieraj ac si e o siebie i nie mog a by c przesuni ete osiowo, przy czym b ebenek (14), po wyj eciu klucza (6) albo po w lo zeniu klucza podrobionego z usuni et a cz esci a, jest przystosowany do przyjmowania konfiguracji wyd lu zonej w wyniku czego pomocniczy ko lek (15) jest utrzymywany w po lozeniu opartym o wewn etrzny próg (9), a pomoc- niczy ko lek komplementarny (16) jest utrzymywany na takim pozio- mie, ze umo zliwia k atowe skoki wzgl edem pomocniczego ko lka (15) i sprz eganie si e ko lka komplementarnego (16) …………………….… PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół zamka bębenkowego i klucza. Wynalazek dotyczy zamka bębenkowego wyposażonego w urządzenie odporne na próby włamania.

W skł ad zamka bę benkowego tradycyjnie wchodzi korpus z cylindrycznym gniazdem, w który wchodzi obrotowo wkładka. Z jednym końcem wkładki jest sztywno sprzężony obrotowo element napędowy rygla lub zatrzasku. We wkładce biegnie osiowo dziurka na klucz przecinająca pierwszy szereg otworów znajdujących się na promieniowej płaszczyźnie wkładki, w których to otworach jest prowadzony pierwszy szereg kołków. Kołki te mają stożkowe końce wchodzące w dziurkę na klucz, na które to końce ma działać klucz za pomocą swojej zakodowanej podłużnej części. W korpusie znajduje się drugi szereg otworów, równy liczbowo pierwszemu szeregowi, tak, że każdy otwór, w konkretnym położeniu kątowym wkładki, jest zestrojony pozycyjnie z odpowiednim kołkiem. W drugim szeregu otworów jest prowadzony szereg kołków komplementarnych razem z szeregiem sprężynek, które, we wspomnianym konkretnym położeniu kątowym, utrzymują każdy komplementarny kołek w styczności z odpowiednim kołkiem działając na szereg kołków komplementarnych.

Podczas wyjmowania klucza z dziurki sprężynki te popychają kołki komplementarne i kołki do położenia, w którym kolki komplementarne przecinają płaszczyznę, na której sprzęgają się ze sobą gniazdo i wkładka, uniemożliwiając obracanie się wkładki.

Na odwrót, po włożeniu klucza do dziurki, płaszczyzna styczności pomiędzy kołkami a kołkami komplementarnymi jest przesuwana do położenia, w którym znajdzie się na płaszczyźnie sprzęgającej, co umożliwia wkładce obrót.

Słabym punktem zamków bębenkowych jest to, że istnieje dostęp do kołków z zewnątrz przez przedni otwór dziurki do klucza i możliwość ich przemieszczenia, za pomocą odpowiednio przystosowanych narzędzi, tak, żeby doprowadzić do obrotu wkładki.

W celu eliminacji możliwości otwierania zamka bębenkowego za pomocą podrobionego klucza przedstawionym powyżej sposobem, wymyślono już pomocnicze bębenki, które są umieszczone w otworach wkł adki i które, przy uż yciu odpowiedniego klucza, pozostają wewną trz wkł adki i nie zapobiegają jej obrotowi. Na odwrót, jeżeli klucz jest podrobiony, pomocnicze bębenki są wypychane na zewnątrz do położenia, w którym wchodzą w wycięcia w gnieździe wkładki, co zapobiega jej obrotowi. Skuteczność bębenków wynika z tego, że patrząc na nie z zewnątrz nie można ich odróżnić od zwykłych kołków i dlatego mogą zmylić włamywacza. Natomiast w przypadku rozpoznania kołków, można je ominąć robiąc odpowiednie podłużne nacięcia na podrobionym kluczu (w tej sytuacji mówi się o kluczu szczelinowym).

Celem obecnego wynalazku jest zapewnienie zespołu zamka i klucza, w którym pomocnicze bębenki i klucz mają taką konstrukcję, że skuteczność bębenków pomocniczych nie jest zagrożona w przypadku prób otwarcia zamka za pomocą podrobionego klucza szczelinowego.

Celem wynalazku jest zapewnienie zamka, w którym bębenki pomocnicze są skonstruowane w taki sposób, aby zneutralizować próby otwarcia zamka, kiedy klucz nie jest włożony.

Zespół zamka bębenkowego i klucza, w którym zamek bębenkowy zawiera korpus, cylindryczne gniazdo uformowane w korpusie, wkładkę, która może obracać się w gnieździe, element napędowy, który jest obrotowo sztywno sprzężony z wkładką, dziurkę do klucza, która jest uformowana osiowo we wkładce, co najmniej jeden otwór, który jest uformowany we wkładce i przecina dziurkę do klucza oraz co najmniej jeden bębenek pomocniczy umieszczony w otworze i zawierający pomocniczy kołek, pomocniczy kołek komplementarny i sprężynę, zaś klucz jest wyposażony w element elastyczny przystosowany do współpracy z bębenkiem pomocniczym w celu umożliwienia, po włożeniu klucza, ściśnięcia bębenka pomocniczego do konfiguracji skróconej i rozłączenia bębenka od wycięcia, a w wyniku tego obrócenia wkładki, według wynalazku charakteryzuje się tym, że w otworze znajdują się dwa progi, z których jeden leży bardziej na zewnątrz, a drugi leży bardziej do wewnątrz względem powierzchni wkładki, zaś sprężyna jest umieszczona pomiędzy pomocniczym kołkiem a kołkiem komplementarnym i umożliwia bębenkowi przyjęcie konfiguracji wydłużonej, w której kołek i kołek komplementarny znajdują się w pewnym odstępie od siebie i mogą być przesunięte osiowo kątowo względem siebie, albo konfiguracji skróconej, w której kołek i kołek komplementarny są ustawione w linii ze sobą, opierając się o siebie i nie mogą być przesunięte osiowo, przy czym bębenek, po wyjęciu klucza albo po włożeniu klucza podrobionego z usuniętą częścią, jest przystosowany do przyjmowania konfiguracji wydłużonej w wyniku czego pomocniczy kołek jest utrzymywany w położeniu opartym o wewnętrzny próg, a pomocniczy kołek komplementarny jest utrzymywany na takim poziomie, że umożliPL 196 212 B1 wia kątowe skoki względem pomocniczego kołka i sprzęganie się kołka komplementarnego z zewnętrznym progiem z równoczesnym zachowaniem sprzężenia końca kołka komplementarnego z wycię ciem cylindrycznego gniazda.

Korzystnie elastyczny element klucza jest utworzony przez cylindryczną poduszkę, która jest umieszczona w zagłębieniu klucza i posiada komorę, w którą wchodzi sprężyna umieszczona pomiędzy poduszką i dnem zagłębienia i dociskająca poduszkę do występu w obrzeżu zagłębienia.

Korzystnie obrzeże poduszki ma peryferyjny zaokrąglony obszar.

Korzystnie elastyczny element jest utworzony przez kołek w kształcie grzybka umieszczony w zagłębieniu klucza i składający się z trzonu i poduszki, na którą działa sprężyna utrzymująca poduszkę dociśniętą do występu obrzeża zagłębienia.

Korzystnie występ w obrzeżu zagłębienia klucza jest utworzony przez założone do wewnątrz obrzeże tulei, która jest umieszczona w zagłębieniu.

Korzystnie otwór na pomocniczy bębenek jest podzielony za pomocą dwóch pierścieniowych progów na trzy części, których średnice zwiększają się w kierunku od wewnątrz na zewnątrz, z których skrajnie wewnętrzna część prowadzi do dziurki do klucza, zaś część zewnętrzna rozszerza się kielichowo ku zewnętrznej powierzchni wkładki, zaś pomocniczy kołek w pomocniczym bębenku ma cylindryczny trzpień prowadzony w skrajnie wewnętrznej części otworu i mający, na jednym końcu, stożkowe ostrze wchodzące w dziurkę do klucza, a na przeciwnym końcu kołnierz, który jest prowadzony w pośredniej części łączącej wewnętrzną część wspomnianego otworu z kielichową częścią, zaś pierścieniowy obszar i trzon prowadzący dla komplementarnego kołka wystają osiowo z kołnierza.

Korzystnie kołek komplementarny jest utworzony przez tuleję, która ma stożkowe ostrze przystosowane do wchodzenia w ukształtowane komplementarnie stożkowe wycięcie w gnieździe wkładki i przez które przechodzi otwór, w który wchodzi trzon, przy czym trzon i tuleja tworzą komorę, w którą wchodzi sprężyna działająca pomiędzy pierścieniowym obszarem i stożkowym ostrzem.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia klucz płaski w widoku od przodu, fig. 2 - zamek bębenkowy w przekroju poprzecznym poprowadzonym w obszarze bębenka pomocniczego, fig. 3 - zamek z właściwym kluczem w położeniu włożonym, częściowo w przekroju, w powiększeniu, fig. 4 - zamek z właściwym kluczem w położeniu obróconym, w przekroju poprzecznym, fig. 5 - zamek z kluczem podrobionym poprzez usunięcie części podłużnej, w położeniu włożonym, w przekroju poprzecznym, fig. 6 - zamek z kluczem z fig. 6 w poł o ż eniu obróconym, w przekroju poprzecznym, fig. 7 - zamek z kluczem podrobionym w poł o ż eniu włożonym, w przekroju poprzecznym, fig. 8 - szczegół klucza w pierwszym przykładzie wykonania, w przekroju, a fig. 9 - klucz w jeszcze innym przykł adzie wykonania, w przekroju poprzecznym.

Nawiązując do fig. 1 do 4, w skład zamka wchodzi korpus 1, który jest złożony z cylindrycznej części 2, która tworzy cylindryczne gniazdo 3 na wkładkę 4 zdolną do obracania się wokół podłużnej osi A.

Z wkł adką 4 jest sprzężony obrotowo w znany sposób element (nie pokazany) przeznaczony do uruchamiania rygla lub zatrzasku.

We wkładce 4 jest uformowana dziurka 5 przeznaczona na płaski klucz 6. W znany sposób płaski klucz 6 (patrz fig. 1) ma na przeciwległych powierzchniach odpowiednią ilość stożkowych nacięć 7, w które mogą wchodzić końce kołków, które, współpracując z odpowiednimi kołkami komplementarnymi, tworzą bębenki do obrotowego blokowania wkładki 4 w gnieździe 3 po wyjęciu klucza. Bębenków tych nie pokazano, ponieważ są one typowe i nie mają nic wspólnego z koncepcją wynalazku.

Dziurka 5 i osie nacięć 7 leżą na promieniowych płaszczyznach B i C, które są prostopadłe do siebie i przechodzą przez oś A. We wkładce 4 znajduje się otwór 8 biegnący wzdłuż promieniowej osi D prostopadłej do osi A i leżącej na płaszczyźnie C, a w otworze 8 znajdują się pierścieniowe progi 9 i 10. Pierścieniowe progi 9, 10 są, odpowiednio, wewnętrzne i zewnętrzne w stosunku do osi A i dzielą otwór 8 na trzy części 11, 12 i 13 o średnicy rosnącej od wewnątrz na zewnątrz. Części 11 i 12 są cylindryczne, natomiast część skrajnie zewnętrzna 13 ma kształt kielichowy, zaczynając od progu 10.

W otwór 8 wchodzi pomocniczy blokujący bę benek 14 przystosowany do uniemoż liwiania obrotów wkładki w przypadku wkładania do dziurki 5 podrobionego lub fałszywego klucza.

Bębenek 14 składa się z kołka 15 i kołka komplementarnego 16, które są poruszane w taki sposób, że są rozpychane przez umieszczoną pomiędzy nimi cylindryczną sprężynę 17.

Kołek 15 zawiera cylindryczny trzpień 15a, który jest prowadzony w części 11 otworu 8 i kończy się stożkowym ostrzem 18, które wystaje w kierunku osi A i wchodzi w dziurkę 5 do klucza.

PL 196 212 B1

Na kołku 15, po przeciwległej stronie względem ostrza 18, znajduje się kołnierz 19, z którego wystaje pierścieniowy obszar 20 o mniejszej średnicy, oraz trzon 21 o średnicy mniejszej niż pierścieniowy obszar 20.

Kołek komplementarny 16 jest krótszy niż część 13 otworu 8 i jest utworzony przez tuleję 16a, której średnica zewnętrzna jest mniejsza niż średnica kołnierza 19 i której średnica wewnętrzna jest nieco większa niż średnica pierścieniowego obszaru 20. W ten sposób istnieje możliwość wycentrowania kołka na pierścieniowym obszarze 20 opierając go o kołnierz 19.

Po przeciwnej stronie, kołek komplementarny 16 ma stożkowe ostrze 22, przez środek którego przechodzi otwór 23, w który może wchodzić koniec trzonu 21. Pomiędzy trzonem 21 kołka 15 a tulej ą 16a koł ka komplementarnego 16 znajduje si ę komora, w której jest umieszczona sprężyna 17, przy czym jeden koniec sprężyny 17 opiera się o pierścieniowy obszar 20, a jej drugi koniec opiera się o podwyższoną część 22a uformowaną wewnątrz stożkowego ostrza 22.

Należy zauważyć, że suma długości trzpienia 15, ostrza 18 i kołnierza 19 w kierunku D jest większa niż suma długości części 11 i 12 otworu 18. W ten sposób, po znalezieniu się ostrza 18 w jednej płaszczyźnie z wewnętrzną powierzchnią dziurki 5 do klucza, górna powierzchnia koł nierza 19, tj. powierzchnia, z której wystaje pierścieniowy obszar 20, wychodzi poza próg 10 w części 13 otworu 8.

Ostrze 22 kołka komplementarnego 16 jest przystosowane do sprzęgania się ze stożkowym wycięciem 24 w gnieździe 3 w położeniu zestrojonym z osią D. Wycięcie 24 ma kształt stożkowy, który pasuje w sposób komplementarny do stożka ostrza 22 i pozwala na wychodzenie z niego tego ostrza po obróceniu wkładki 4 względem korpusu 2.

Konwencjonalnie bębenek 14 jest umieszczony na końcu dziurki 5 do klucza w stosunku do otworu, w który jest wkładany klucz 6. Po włożeniu klucza działa on na bębenek 14 za pomocą elastycznego elementu, w jaki jest zaopatrzony.

Elastyczny element tworzy cylindryczna poduszka 25, która jest prowadzona w ślepym zagłębieniu 26 uformowanym w kluczu 6 i nie może z niego wyjść ze względu na obecność występu 27 obrzeża zagłębienia 26. W poduszce 25 znajduje się komora 28, która jest otwarta w kierunku dna zagłębienia 26 i w którą wchodzi sprężyna 29 działająca pomiędzy poduszką 25 a dnem. Zagłębienie to trzyma poduszkę opartą o występ 27. W tym opartym położeniu, zewnętrzna powierzchnia poduszki 25, tj. powierzchnia leżąca naprzeciwko powierzchni, z którą styka się sprężyna 29, wystaje nieco z górnej powierzchni klucza 6. Wygodnie, zewnętrzna powierzchnia poduszki ma peryferyjny zaokrąglony obszar 30 zapobiegający zakleszczaniu się poduszki 25 podczas wkładania klucza w dziurkę 5.

Sprężyna 29 ma wyższy współczynnik sprężystości niż sprężyna 17 w bębenku pomocniczym 14 i ściska tę ostatnią, kiedy poduszka 25 jest ustawiona w linii z bębenkiem 8.

Opisany zamek działa w następujący sposób. Po wyjęciu klucza, jak pokazano na fig. 2, przeciwległe ostrza 22 i 18 bębenka pomocniczego 14 wchodzą, odpowiednio, w nacięcie 24 i w dziurkę 5 do klucza.

Po włożeniu właściwego klucza 6, bębenek 14 ustawia się w linii z poduszką 25, która, wskutek wyższego współczynnika sprężystości sprężyny 29, powoduje wniknięcie trzonu 21 w otwór 23 kołka komplementarnego 16 do położenia, w którym kołnierz 19 oprze się o krawędź tulei 16a kołka komplementarnego 16, jak widać na fig. 3. W położeniu tym, w wyniku obrotu klucza 6, stożkowe powierzchnie ostrza 22 kołka komplementarnego 16 oraz nacięcia 24 tworzą element osiowy skierowany ku osi A i powodują ściśnięcie sprężyny 29 i schowanie się bębenka 14 w otwór 8 do położenia, w którym ostrze 22 kołka komplementarnego 16 wyjdzie z wycię cia 24 umoż liwiają c obrót wkł adki 4. Sytuację tę pokazano na fig. 4.

Jeżeli zamiast tego, podczas próby włamania, ktoś włoży w dziurkę 5 do klucza podrobiony klucz 6a (patrz fig. 5) z podłużnym zagłębieniem 31 podrobionym przy założeniu, że istnieje typowy bębenek pomocniczy (tj. bębenek o długości bębenka 14, ale którego nie można ścisnąć, ponieważ składa się z pojedynczego kołka, którego stożkowe przeciwległe końce współpracują z odpowiednimi nacięciami w gnieździe 3 i kluczu i dlatego można je zneutralizować zapewniając wycięcia w kluczu), nastąpi zablokowanie obrotu wkładki 4. W tym wypadku powstanie w gruncie rzeczy sytuacja pokazana na fig. 5, w której kołek 15 i kołek komplementarny 16 pozostają w pewnej odległości od siebie tak, że ostrza 18 i 22 wchodzą w zagłębienie 31 i wycięcie 24, a trzon 21 nie znajduje się w otworze 23.

W tej sytuacji, po obróceniu wkładki 4, kolek 15 znajdzie się w pewnej kątowej odległości osiowej od kołka komplementarnego 16, a kołek komplementarny 16 przemieści się promieniowo i oprze się wewnętrznym obrzeżem tulei 16a o próg 10 (patrz fig. 6). Ponieważ kołek komplementarny 16 jest

PL 196 212 B1 dłuższy niż część 13 otworu 8, ostrze 22 kołka komplementarnego 16 nie wychodzi całkowicie z nacięcia 24 i blokuje dalszy obrót wkł adki 4, udaremniając próbę włamania za pomocą klucza szczelinowego.

Jeżeli natomiast podrobiony klucz nie jest szczelinowy, jak oznaczono 6b na fig. 7, klucz wpycha kołek 15 w komplementarny kołek 16 do położenia, w którym kołnierz 19 oprze się o dolne obrzeże tulei 16a kołka komplementarnego 16, a trzon 21 wejdzie w otwór 23 w ostrzu 22 . W tym ściśniętym położeniu bębenek 14 ma długość całkowitą większą niż długość otworu 8 i dlatego ostrze 22 pozostaje w nacięciu 24 i uniemożliwia obrót wkładki.

Wyraźnie widać, że zamek umożliwia osiągnięcie zamierzonego celu. Ostrze 18, które jest widoczne, kiedy patrzy się w dziurkę 5 do klucza w kierunku osiowym, w istocie rzeczy uniemożliwia potencjalnemu złodziejowi rozpoznanie typu bębenka pomocniczego, a tym samym sporządzenie klucza zdolnego do jego zneutralizowania. Klucz podrobiony, bez względu na to, czy jest szczelinowy czy nie, w rzeczywistości działa na bębenek tak, że przemieszcza go w każdej sytuacji do położenia, w którym następuje zablokowanie wkładki.

Wynalazek można modyfikować i zmieniać. Na fig. 8 pokazano przykład wykonania, w którym elastycznym elementem klucza jest kołek 32 prowadzony w zagłębieniu 33 klucza 6.

Kołek ten ma kształt grzybka z nóżką, która jest pokryta przez kapelusz będący poduszką z poprzedniego przykładu. Zagłębienie 33 ma zmienną średnicę tworzącą próg 34, na którym spoczywa stożkowa sprężyna 35.

Sprężyna ta działa na kołek 32 i dociska go do występu 36 obrzeża zagłębienia 33.

W innym przykładzie wykonania wynalazku, z jednej lub z obu stron dziurki do klucza znajdują się pomocnicze bębenki.

Na fig. 9 pokazano klucz do uruchamiania bębenków znajdujących się z obu stron dziurki do klucza.

W kluczu 6 znajdują się dwa zagłębienia 37 i 38, w których są prowadzone odpowiednie kołki 39 i 40. Wspomniane kołki mają kształt grzybków i są dociskane za pomocą odpowiednich stożkowych sprężyn 41, 42 do opór 43, 44 utworzonych przez złożone do wewnątrz obrzeże tulei 45, 46, które są wpychane w zagłębienia 37 i 38.

Wynalazek oczywiście może być stosowany nie tylko w zamkach z kluczami płaskimi, ale również w zamkach z kluczami profilowanymi, a bębenki można skonstruować tak, żeby były uruchamiane za pomocą elastycznych elementów znajdujących się na krawędzi klucza.

Claims (7)

1. Zespół zamka bębenkowego i klucza, w którym zamek bębenkowy zawiera korpus, cylindryczne gniazdo uformowane w korpusie, wkładkę, która może obracać się w gnieździe, element napędowy, który jest obrotowo sztywno sprzężony z wkładką, dziurkę do klucza, która jest uformowana osiowo we wkładce, co najmniej jeden otwór, który jest uformowany we wkładce i przecina dziurkę do klucza oraz co najmniej jeden bębenek pomocniczy umieszczony w otworze i zawierający pomocniczy kołek, pomocniczy kołek komplementarny i sprężynę, zaś klucz jest wyposażony w element elastyczny przystosowany do współpracy z bębenkiem pomocniczym w celu umożliwienia, po włożeniu klucza, ściśnięcia bębenka pomocniczego do konfiguracji skróconej i rozłączenia bębenka od wycięcia, a w wyniku tego obrócenia wkładki, znamienny tym, że w otworze (8) znajdują się dwa progi (9), 10), z których jeden (10) leż y bardziej na zewnątrz, a drugi (9) leży bardziej do wewnątrz względem powierzchni wkładki (4), zaś sprężyna (17) jest umieszczona pomiędzy pomocniczym kołkiem (15) a kołkiem komplementarnym (16) i umoż liwia bębenkowi (14) przyjęcie konfiguracji wydłużonej, w której kołek (15) i kołek komplementarny (16) znajdują się w pewnym odstępie od siebie i mogą być przesunięte osiowo kątowo względem siebie, albo konfiguracji skróconej, w której kołek (15) i kołek komplementarny (16) są ustawione w linii ze sobą, opierając się o siebie i nie mogą być przesunięte osiowo, przy czym bębenek (14), po wyjęciu klucza (6) albo po włożeniu klucza podrobionego z usuniętą częścią, jest przystosowany do przyjmowania konfiguracji wydłużonej w wyniku czego pomocniczy kołek (15) jest utrzymywany w położeniu opartym o wewnętrzny próg (9), a pomocniczy kołek komplementarny (16) jest utrzymywany na takim poziomie, że umożliwia kątowe skoki względem pomocniczego kołka (15) i sprzęganie się kołka komplementarnego (16) z zewnętrznym progiem (10) z równoczesnym zachowaniem sprzężenia końca kołka komplementarnego (16) z wycięciem (24) cylindrycznego gniazda (3).

PL 196 212 B1

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elastyczny element klucza (6) jest utworzony przez cylindryczną poduszkę (25), która jest umieszczona w zagłębieniu (26) klucza (6) i posiada komorę (28), w którą wchodzi sprężyna (29) umieszczona pomiędzy poduszką (25) i dnem zagłębienia (26) i dociskająca poduszkę (25) do występu (27) w obrzeżu zagłębienia (26).

3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że obrzeże poduszki (25) ma peryferyjny zaokrąglony obszar (30).

4. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że elastyczny element jest utworzony przez kołek (32) w kształcie grzybka umieszczony w zagłębieniu (33; 37, 38) klucza i składający się z trzonu i poduszki, na którą działa sprężyna (35) utrzymująca poduszkę dociśniętą do występu (36) obrzeża zagłębienia (33).

5. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że występ (27) jest utworzony przez założone do wewnątrz obrzeże tulei (45, 46), która jest umieszczona w zagłębieniu (37, 38).

6. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór (8) na pomocniczy bębenek (14) jest podzielony za pomocą dwóch pierścieniowych progów (9, 10) na trzy części (11, 12, 13), których średnice zwiększają się w kierunku od wewnątrz na zewnątrz, z których skrajnie wewnętrzna część (11) prowadzi do dziurki (5) do klucza, zaś część zewnętrzna (13) rozszerza się kielichowo ku zewnętrznej powierzchni wkładki (4), zaś pomocniczy kołek (15) w pomocniczym bębenku (14) ma cylindryczny trzpień (15a) prowadzony w skrajnie wewnętrznej części (11) otworu (8) i mający, na jednym końcu, stożkowe ostrze (18) wchodzące w dziurkę (5) do klucza, a na przeciwnym końcu kołnierz (19), który jest prowadzony w pośredniej części (12) łączącej wewnętrzną część wspomnianego (11) otworu (8) z kielichową częścią (13), zaś pierś cieniowy obszar (20) i trzon prowadzą cy (21) dla komplementarnego kołka (16) wystają osiowo z kołnierza (19).

7. Zespół według zastrz. 6, znamienny tym, że kołek komplementarny (16) jest utworzony przez tuleję (16a), która ma stożkowe ostrze (22) przystosowane do wchodzenia w ukształtowane komplementarnie stożkowe wycięcie (24) w gnieździe (3) wkładki (4) i przez które przechodzi otwór (23), w który wchodzi trzon (21), przy czym trzon (21) i tuleja (16a) tworzą komorę, w którą wchodzi sprężyna (17) działająca pomiędzy pierścieniowym obszarem (20) i stożkowym ostrzem (22).