PL192946B1 - Sposób wytwarzania środka piorącego w proszku - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania srodka pioracego w proszku, polegajacy na tym, ze w urzadzeniu mieszajacym miesza sie proszek bazowy z jednym lub z wieksza liczba skladników detergentowych i/lub innych dodatków, wytwarza sie mieszanine proszku bazowego i do mieszaniny proszku bazo- wego po przejsciu jej przez urzadzenie mieszajace, wprowadza sie skladnik lotny, znamienny tym, ze skladnik lotny wprowadza sie do mieszaniny proszku bazowego podczas operacji pakowania w trakcie przejscia z naczynia gromadzacego do pojemnika na proszek. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania środka piorącego w proszku zawierającego lotny składnik. Środki piorące w proszku są dobrze znanymi produktami w przemyśle pralniczym. Takie środki piorące sprzedawane były, przykładowo, pod nazwami handlowymi Wisk (Unilever) i Tide (Procter & Gamble) w Stanach Zjednoczonych i dostępne były przez wiele lat.

Dobrze znane są również sposoby wytwarzania środków piorących w proszku. W typowym procesie formuła proszku bazowego przechodzi przez kilka etapów, w których dodawany jest jeden lub więcej składników detergentowych i/lub dodatków, w jednym lub w większej liczbie etapów dozowania. Składniki te i dodatki mogą zawierać, przykładowo, środki zapachowe, enzymy lub barwniki. Nie jest niczym niezwykłym, że środki piorące w proszku posiadające wspólny proszek bazowy sprzedawane są pod różnymi nazwami handlowymi, a różnią się tym, że zawierają różne składniki i/lub dodatki wprowadzone do wspólnego proszku bazowego. Na przykład marka A może zawierać środek zapachowy X i enzym Y podczas, gdy marka B zawiera środek zapachowy Z i nie zawiera enzymu. Nie jest także niczym niezwykłym wykorzystywanie jednej instalacji do wytwarzania kilku gatunków środka piorącego, nawet jeżeli gatunki te są różne. Może to nastręczać problemy związane z planowaniem produkcji, gdyż ze względu na bezpieczeństwo i kontrolę jakości należy zapewnić, aby pomiędzy tymi gatunkami nie dochodziło do wzajemnego zanieczyszczenia.

Znane rozwiązanie według WO 92/06163 jest dalekie od przedmiotowego rozwiązania, ponieważ w korzystnym sposobie zapach („perfume”) dodaje się przed ostatecznym mieszalnikiem bębnowym, czyli w znacznie wcześniejszym etapie postępowania niż w sposobie opisanym bardziej ogólnie.

Natomiast dla rozwiązania z WO 93/21292 nie użyto zapachu („perfume”) w przykładach wykonania sposobu. Odniesienie dotyczące dodawania zapachu nie specyfikuje kiedy jest on dodawany, tylko wspomina, że granule muszą być wolne i w tym momencie być w płynnym ruchu bez zakłóceń - przepływać swobodnie. Brakuje wyjaśnienia jak mato być uwzględniane i jak może służyć jako wskazówka przy dodawaniu zapachu („perfume”) w późniejszym etapie sposobu.

Podczas wytwarzania środków piorących w proszku stwierdzono, że przed ostatecznym zapakowaniem utracona może być znaczna ilość substancji dodatkowych, w szczególności składników lotnych, takich jak środki zapachowe. Wynika to w ogólności z rodzaju procesów stosowanych podczas wytwarzania środków piorących w proszku i sposobu, w jaki dodatki te dodawane są do proszku bazowego. Zazwyczaj w produkcie środka piorącego w proszku znajduje się jeden lub więcej składników i/lub dodatków dodawanych w postaci cząstek stałych poprzez ich dozowanie do proszku bazowego.

Na fig. 1 przedstawiono sposób wytwarzania środków piorących w proszku według stanu techniki. Proszek bazowy 100 przepływa z naczynia magazynującego 10 na dozownik ważący 20. Pas 22 przenosi proszek po dozowniku ważącym 20 powodując zsypywanie się proszku bazowego 100 z pasa 22 do naczynia 30. Prędkość przepływu proszku bazowego 100 może zmieniać się w zakresie od około 6 500 kg/godz. (około 15 000 funtów/godz.) do około 45 500 kg/godz. (około 100 000 funtów/godz.). Kiedy proszek bazowy 100 opada w kierunku naczynia 30, ciśnieniowy system natryskujący 40 natryskuje płynny środek zapachowy P na proszek, oznaczony jako proszek 100P w naczyniu 30. System natryskujący 40 może posiadać zbiornik 42 zawierający środek zapachowy P, pompę ciśnieniową 44 i dyszę natryskującą 46. Prędkość nanoszenia środka zapachowego z ciśnieniowego systemu natryskującego 40 skoordynowana jest z prędkością przepływu proszku w celu zapewnienia jednorodnego dozowania. Poziom zawartości środka zapachowego w ostatecznym produkcie mieści się zazwyczaj w zakresie od około 0,1% do około 0,5% wagowo.

Z naczynia 30 proszek 100P przekazywany jest na pas dozowania 50, pas 50 unosi dalej naperfumowany proszek w kierunku miksera 60, który stanowi korzystnie złoże fluidalne. Przed wejściem do miksera 60, do proszku 100P dodawane są rozmaite środki M2, M4i M6 odpowiednio poprzez naczynia 62, 64 i 66. Do środków, które mogą być wprowadzone do proszku poruszającego się wzdłuż pasa dozowania 50 należą enzymy, barwniki, siarczany, węglany i inne znane dodatki. Zwykle, w procesie tym wprowadzonych może zostać pomiędzy 5% wagowych a 25% wagowych kompozycji finalnego proszku. Po dodaniu rozmaitych środków, proszek mieszany jest w mikserze 60 dla zapewnienia jednorodności, a oznaczony jest na rysunku symbolem 100P+M.

Za mikserem 60 proszek 100P+M unoszony jest do naczynia 70. Naczynie 70 jest korzystnie koszem samowyładowczym i służy do przeniesienia proszku 100P+M do jednej lub więcej kolb odważnikowych 80. Kolby odważnikowe 80 dawkują następnie grawitacyjnie znaną ilość proszku

PL 192 946 B1

100P+M (w oparciu o pomiar masy) do odpowiednich pojemników 90, takich jak pudełka, butelki, wiaderka lub torebki.

W sposobie z fig. 1 wymienić można kilka niedogodności, z których wszystkie dotyczą sposobu wprowadzania środka zapachowego następującego pomiędzy dozownikiem ważącym 20 a naczyniem

30. Po pierwsze, relatywnie duża prędkość przepływu proszku z dozownika ważącego 20 wymaga odpowiednio dużej prędkości przepływu środka zapachowego z ciśnieniowego systemu natryskującego 40. Może to skutkować nie tylko niewydajnym i niejednorodnym nanoszeniem środka zapachowego, co może następnie powodować powstawanie grudek proszku 100P, ale także nienaniesiony strumień może gromadzić się na pasie 22, naczyniu 30 i innej znajdującej się w tym obszarze aparaturze. Po drugie, gdy proszek 100P przesuwa się wzdłuż pasa dozowania 50, przynajmniej pewna ilość środka zapachowego ulatnia się. Po trzecie, gdy proszek wchodzi do miksera 60, działanie miksera 60 powoduje dalsze straty środka zapachowego, szczególnie wtedy, gdy stosowana jest technologia złoża fluidalnego. Po czwarte, ponieważ pomiędzy około 5% wagowych a około 25% wagowych finalnego produktu dodawane jest już po wprowadzeniu środka zapachowego, ilość środka zapachowego, w procentach wagowych, jest większa dla proszku 100P niż dla proszku 100P+M. Powoduje to jeszcze zaostrzenie powyższych niedogodności. Po piąte, po ukończeniu produkcji pierwszej odmiany proszku zawierającej pierwszy środek zapachowy, gdy wytwarzana ma być następnie druga odmiana z drugim środkiem zapachowym, linia produkcyjna musi być czyszczona począwszy od dozownika ważącego 20. Podobnie, ponieważ ów środek zapachowy wprowadzany jest do sposobu wcześnie i może dostać się do środowiska na kilku etapach, nie jest w ogólności możliwe, ze względu na kontrolę jakości, jednoczesne wytwarzanie innych odmian w tej samej instalacji. Na koniec, uwalnianie się środka zapachowego do atmosfery powoduje straty ekonomiczne i środowiskowe.

Dlatego też istnieje zapotrzebowanie na udoskonalony sposób wytwarzania środka piorącego w proszku, w którym zminimalizowane są straty środka zapachowego i innych dodatków lotnych podczas procesu. Istnieje także potrzeba zapewnienia jednorodności finalnego, zapakowanego produktu. Kolejna potrzeba to wzrost wydajności urządzenia/instalacji.

Środki zapachowe mogą być podzielone według ich względnej lotności. Środki zapachowe o wysokiej lotności znane są także jako środki „o wysokim oznaczeniu” podczas, gdy stosunkowo nielotne środki znane są jako środki „o niskim oznaczeniu. Środki zapachowe o wysokim oznaczeniu są zwykle intensywniej odbierane przez człowieka niż środki zapachowe o niskim oznaczeniu, co, jak się mniema, wynika z ich dużej lotności. Znane środki o wysokim oznaczeniu posiadają również szerszy wachlarz zapachów i z tego względu umożliwiają większą elastyczność przy wyborze środka zapachowego. Niestety, to właśnie te pożądane środki o wysokim oznaczeniu są zwykle tracone podczas procesu wytwarzania środka piorącego w proszku. Spowodowało to zmniejszenie ilości stosowanych środków zapachowych o wysokim oznaczeniu, a także, jeśli są stosowane, ich mniejszą zawartość w zapakowanym produkcie.

Istnieje z tego względu zapotrzebowanie również na sposób wytwarzania środka piorącego w proszku, który umożliwiałby zwiększenie zastosowania środków zapachowych o wysokim oznaczeniu, w którym środki zapachowe o wysokiej lotności zatrzymywane są w proszku tak, aby dotarły do konsumenta.

Sposób wytwarzania środka piorącego w proszku, według wynalazku polegający na tym, że w urządzeniu mieszającym miesza się proszek bazowy z jednym lub z większą liczbą składników detergentowych i/lub innych dodatków, wytwarza się mieszaninę proszku bazowego i następnie do mieszaniny proszku bazowego po przejściu jej przez urządzenie mieszające, wprowadza się składnik lotny, charakteryzuje się tym, że składnik lotny wprowadza się do mieszaniny proszku bazowego podczas operacji pakowania w trakcie przejścia z naczynia gromadzącego do pojemnika na proszek. Korzystnie składnik lotny wprowadza się na etapie pomiędzy kolbą odważnikową a pojemnikiem na proszek. Stosuje się składnik lotny zawierający przynajmniej jeden składnik zapachowy. Stosuje się urządzenie mieszające zawierające złoże fluidalne. Składnik lotny wprowadza się do mieszaniny proszku bazowego przy użyciu przynajmniej jednej dyszy natryskującej. Korzystnie stosuje się dyszę natryskującą zawierającą ultradźwiękową dyszę natryskującą.

Niniejsze zgłoszenie dotyczy sposobu, który minimalizuje straty środka zapachowego i innych środków lotnych w trakcie wytwarzania środka piorącego w proszku. Stwierdzono, iż możliwe jest przeorganizowanie kolejności dodawania lub wprowadzania środków lotnych z jednego lub więcej etapów procesu wytwarzania. Mówiąc ściślej, dzięki umieszczeniu etapów wprowadzania środka zapachowego i/lub innych środków lotnych bliżej etapu pakowania, mniejsze są straty środka zapacho4

PL 192 946 B1 wego do atmosfery w trakcie trwania procesu. W przypadku środków zapachowych, profil środka zapachowego pozostaje stosunkowo niezmieniony i możliwy jest większy wybór środków zapachowych.

Wynalazek przedstawia sposób wytwarzania środka piorącego w proszku zawierający etap mieszania proszku bazowego z jednym lub z większą liczbą składników detergentowych i/lub innych dodatków w urządzeniu mieszającym, w celu wytworzenia mieszaniny proszku bazowego i w sposobie wprowadza się środek lotny do proszku bazowego poniżej tego urządzenia mieszającego. „Środek piorący w proszku” w kontekście tego wynalazku oznacza zasadniczo gotowe produkty przeznaczone do sprzedaży. Korzystnie, środek piorący w proszku zawiera czynny materiał detergentowy, taki jak syntetyczny środek powierzchniowo czynny i/lub mydło na poziomie przynajmniej 5% wagowych, korzystnie przynajmniej 10% wagowych masy produktu. „Proszek bazowy” oznacza proszek zawierający przynajmniej jeden składnik środka piorącego w proszku, którego część tworzy, i który stanowi przynajmniej 20% wagowych środka piorącego w proszku. W korzystnym przykładzie wykonania, proszek bazowy zawiera przynajmniej dwa składniki środka piorącego w proszku, którego część tworzy.

Korzystnie, proszek bazowy stanowi przynajmniej 25% wagowych, korzystniej przynajmniej 30% wagowych, a jeszcze korzystniej przynajmniej 35% wagowych środka piorącego w proszku. Oczywiście, proszek bazowy stanowić może 50% wagowych lub więcej, na przykład 75% wagowych, masy środka piorącego w proszku. W szczególności, może to być przypadek, gdy proszek bazowy zawiera większą liczbę składników.

W celu otrzymania środka piorącego w proszku z proszku bazowego, proszek bazowy musi być uzupełniony innymi składnikami detergentowymi lub dodatkami lub inną formą domieszki detergentowej. Proszek bazowy, tak jak został zdefiniowany w opisie, może zawierać lub nie zawierać aktywnego materiału detergentowego, takiego jak syntetyczny środek powierzchniowo czynny i/lub mydło. Minimalne wymaganie jest takie, że winien on zawierać przynajmniej jeden materiał należący ogólnie do konwencjonalnych składników środków piorących w proszku, takich jak środek powierzchniowo czynny (włączając w to mydło), wypełniacz aktywny, wybielacz lub składnik systemu wybielającego, enzym, stabilizator enzymu lub składnik systemu stabilizacji enzymu, środek przeciwdziałający ponownemu osadzaniu brudu, środek fluorescencyjny lub wybielacz optyczny, środek antykorozyjny lub materiał przeciwko pienieniu.

W korzystnym przykładzie wykonania tego wynalazku, proszek bazowy zawiera aktywny materiał detergentowy, taki jak syntetyczny środek powierzchniowo czynny i/lub mydło na poziomie przynajmniej 5% wagowych, korzystnie przynajmniej 10% wagowych masy produktu.

W innym przykładzie wykonania tego wynalazku, proszek bazowy zawiera wypełniacz aktywny.

W jeszcze innym przykładzie wykonania, proszek bazowy jest bezpośrednim produktem procesu granulacji. „Granulacja” odnosi się do procesu, w którym przynajmniej dwa składniki środka piorącego w proszku, które istnieją w postaci oddzielnych surowców, które mogą mieć postać stałą (na przykład w postaci cząstek stałych) lub płynną, formowane są do postaci granulek z wykorzystaniem odpowiedniej techniki granulacji. Odpowiednie techniki granulacji są dobrze znane znawcy, a należą do nich techniki mieszania mechanicznego z suszeniem rozpryskowym i bez suszenia rozpryskowego, na przykład aglomeracja.

Kompozycje detergentowe i składniki

Jak wskazano uprzednio, środek piorący w proszku przygotowany sposobem według wynalazku stanowi zasadniczo w pełni uformowaną kompozycję piorącą. Rozdział ten odnosi się do finalnych, w pełni uformowanych kompozycji piorących.

Całkowita ilość wypełniacza aktywnego w środku piorącym w proszku wynosi odpowiednio od 10 do 80% wagowych, korzystnie od 15 do 60% wagowych. Wypełniacz aktywny może być obecny w dodatku wraz z innymi składnikami lub, jeśli jest to pożądane, zastosowane mogą być odrębne cząstki zawierające jeden lub więcej materiałów wypełniacza aktywnego.

Do odpowiednich wypełniaczy aktywnych należą hydratowalne sole, korzystnie w znacznych ilościach, jak przynajmniej 25% wagowych składnika stałego, korzystnie przynajmniej 10% wagowych. Do hydratowalnych ciał stałych należą nieorganiczne siarczany i węglany, jak również nieorganiczne fosforanowe wypełniacze aktywne, na przykład ortofosforan sodu, pirofosforan i trójpolifosforan.

Do innych nieorganicznych wypełniaczy aktywnych, które mogą być obecne, należą węglan sodu (jak wspomniano powyżej, przykład hydratowalnego ciała stałego), jeśli jest to pożądane wraz z zarodkami krystalizacji węglanu wapnia, jak ujawniono w zgłoszeniu GB-A-1 437 950. Jak wspomniano powyżej, węglan sodu może być pozostałością nieorganicznego zasadowego środka neutraliPL 192 946 B1 zującego stosowanego w celu utworzenia in situ (w miejscu) anionowego środka powierzchniowo czynnego.

Do organicznych wypełniaczy aktywnych, które mogą być obecne należą polimery polikarboksylanowe, takie jak poliakrylany, kopolimery akrylowe/maleinowe, a także fosfiniany akrylu, monomerowe polikarboksylany, takie jak cytryniany, glukoniany, oksydibursztyniany, mono-, di- i trójbursztyniany glicerolu, karboksymetylobursztyniany, karboksymetyloksymaloniany, dipikoliniany, hydroksyetyliminodioctany, aminopolikarboksylany takie jak nitrylotrioctany (NTA), etylenodiaminotetraoctany (EDTA) oraz iminodioctany, alkilo- i alkenylomaloniany i bursztyniany, a także sulfonowane sole kwasów tłuszczowych. Szczególnie korzystny jest kopolimer kwasu maleinowego, kwasu akrylowego i octanu winylu, gdyż jest on biodegradowalny i dlatego pożądany ze względu na ochronę środowiska. Lista ta nie ma być w zamierzeniu w pełni wyczerpująca.

Szczególnie pożądanymi wypełniaczami aktywnymi są cytryniany, odpowiednio stosowane w ilościach od 2 do 30% wagowych, korzystnie od 5 do 25% wagowych, a także polimery akrylowe, szczególnie kopolimery akrylowe/maleinowe odpowiednio stosowane w ilościach od 0,5 do 15% wagowych, korzystnie od 1do 10% wagowych. Wypełniacz aktywny obecny jest korzystnie w postaci soli metalu alkalicznego, zwłaszcza soli sodu.

Stosowane mogą być również wypełniacze aktywne krystaliczne i amorficzne glinokrzemianowe, na przykład zeolity, jak ujawniono w zgłoszeniu GB-A-1 473 201, amorficzne glinokrzemiany, jak ujawniono w zgłoszeniu GB-A-1 473 202, mieszane krystaliczno - amorficzne glinokrzemiany, jak ujawniono w zgłoszeniu GB 1 470 250, a także uwarstwione krzemiany, jak ujawniono w zgłoszeniu EP-B-164 514.

Glinokrzemiany, używane jako środki uwarstwiające lub wbudowane w masie cząstek, mogą być odpowiednio obecne w całkowitej ilości od 10 do 60% wagowych, a korzystnie w ilości od 15 do 50% wagowych w finalnej kompozycji piorącej. Zeolitem stosowanym w większości sypkich komercyjnych kompozycji piorących jest zeolit A.

Jednakże korzystnie użyty zostać może maksymalny glinowy zeolit P (zeolit MAP) opisany i zastrzeżony w zgłoszeniu EP-A-384 070. Zeolit MAP jest glinokrzemianem metalu alkalicznego typu P o stosunku krzemu do glinu nie przekraczającym 1,33, korzystnie nie przekraczającym 1,15, a najkorzystniej nie przekraczającym 1,07.

Środek piorący w proszku zawiera korzystnie jeden lub więcej aktywnych składników detergentowych, które mogą być wybrane spośród mydła i nie-mydlanych anionowych, kationowych, niejonowych, amfoterycznych i jonowo dwubiegunowych środków powierzchniowo czynnych oraz ich mieszanin. Dostępnych i opisanych w pełni w literaturze jest wiele spośród odpowiednich aktywnych składników detergentowych, na przykład w „Surface-Active Agents and Detergents”, tomy I i II, Schwartz, Perry i Berch. Korzystnymi możliwymi do zastosowania aktywnymi składnikami detergentowymi są mydła oraz syntetyczne, nie-mydlane związki anionowe i niejonowe.

Anionowe środki powierzchniowo czynne są dobrze znane znawcy tej dziedziny techniki. Do przykładów należą alkilobenzenosulfoniany, w szczególności alkilobenzenosulfoniany liniowe o długości łańcucha alkilowego C8-C15, pierwszorzędowe i drugorzędowe siarczany alkilowe, w szczególności pierwszorzędowe siarczany alkilowe C12-C15, siarczany alkilowe eteru, sulfoniany olefinowe, sulfoniany alkilowe ksylenu, sulfobursztyniany dialkilowe, a także sulfoniany estru kwasu tłuszczowego. Korzystne są w ogólności sole sodowe.

Do niejonowych środków powierzchniowo czynnych, które mogą zostać zastosowane, należą pierwszorzędowe i drugorzędowe etoksylany alkoholowe, zwłaszcza alifatyczne alkohole C8-C20 etoksylowane ze średnio 1-20 molami tlenku etylenu na jeden mol alkoholu, a zwłaszcza pierwszorzędowe i drugorzędowe alkohole alifatyczne C10-C15 etoksylowane ze średnio 1-10 molami tlenku etylenu na mol alkoholu. Do nieetoksylowanych, niejonowych środków powierzchniowo czynnych należą alkilpoliglikozydy, monoetery glicerolu i polihydroksyamidy (glukamid).

Całkowita ilość środka powierzchniowo czynnego obecnego w środku piorącym w proszku wynosi dogodnie 5-40% wagowych, chociaż, gdy jest to pożądane, użyte być mogą ilości spoza tego zakresu.

Środek piorący w proszku może także zawierać system wybielający, korzystnie nadtlenowy składnik wybielający, na przykład nieorganiczną sól kwasu nadtlenowego lub organiczny kwas nadtlenowy, zdolne do wytworzenia nadtlenku wodoru w roztworze wodnym. Nadtlenowy składnik wybielający może być stosowany w połączeniu z aktywatorem bielenia (prekursorem bielenia) w celu poprawy wybielania w niskich temperaturach prania. Pewien szczególnie korzystny system wybielający zawiera

PL 192 946 B1 nadtlenowy składnik wybielający (korzystnie nadwęglan sodowy, ewentualnie wraz z aktywatorem bielenia), a także katalizator bielenia z metalu przejściowego, jak opisano i zastrzeżono w opisach patentowych EP-A-458 397 oraz EP-A-509 787.

Dowolne składniki wybielające i inne dodatki reagujące, takie jak enzymy i środki zapachowe, dodawane będą zazwyczaj do proszku bazowego, na przykład po procesie granulacji, wraz z innymi, mniej istotnymi składnikami.

Do typowych drugorzędnych składników należą krzemian sodu, inhibitory korozji zawierające krzemiany, środki przeciwdziałające wtórnemu zabrudzeniu, takie jak polimery celulozowe, środki fluoryzujące, sole nieorganiczne, takie jak siarczan sodu, środki ograniczające lub wzmagające pienienie, zależnie od potrzeb, enzymy proteolityczne i lipolityczne, barwniki, środki zapachowe, środki kontrolujące pienienie, a także środki zmiękczające tkaniny. Lista ta nie jest tutaj w zamierzeniu wyczerpująca.

Na dowolnym odpowiednim etapie sposobu według wynalazku wprowadzony być może „środek uwarstwiający” lub „wspomagający przepływ. Ma to na celu poprawę granularności produktu, na przykład poprzez zapobieganie agregacji i/lub zbrylania się proszku. Dowolny środek uwarstwiający wspomagający przepływ zawarty jest korzystnie w środku piorącym w proszku w ilości 0,1-15% wagowych produktu, a korzystniej w ilości 0,5-5% wagowych.

Do odpowiednich środków uwarstwiających/wspomagających przepływ należą krystaliczne lub amorficzne krzemiany metali alkalicznych, glinokrzemiany włączając w to zeolity, cytryniany, kalcyt, ziemie okrzemkowe, krzemionka, na przykład krzemionka wytrącona, chlorki, takie jak chlorek sodu, siarczany, takie jak siarczan magnezu, węglany, takie jak węglan wapnia oraz fosforany, takie jak trójpolifosforan sodu. Gdy jest to pożądane, stosowane być mogą mieszaniny tych materiałów.

Przepływ proszku może być także poprawiony poprzez włączenie do niego niewielkiej ilości dodatkowego czynnika strukturalnego, na przykład kwasu tłuszczowego (lub mydła kwasu tłuszczowego), cukru, polimeru akrylanu lub akrylanu/maleinianu lub krzemianu sodu, który korzystnie obecny jest w produkcie w ilości 1-5% wagowych.

Środek piorący w proszku może także zawierać wypełniacz w postaci cząstek stałych (lub jakikolwiek inny składnik, który nie przyczynia się do procesu prania), który korzystnie zawiera sól nieorganiczną, na przykład siarczan sodu i chlorek sodu. Wypełniacz ten może być obecny na poziomie 5-70% wagowych produktu środka piorącego w proszku.

Przedmiot wynalazku uwidoczniono w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia sposób wytwarzania środka piorącego w proszku według stanu techniki, fig. 2 - sposób wytwarzania środka piorącego w proszku według wynalazku, fig. 3 - alternatywny sposób wytwarzania środka piorącego w proszku, fig. 4 - korzystne położenie dozownika środka zapachowego, fig. 5 alternatywne, korzystne położenie dozownika środka zapachowego, a fig. 6 - alternatywne, korzystne położenie dozownika środka zapachowego.

„Środek zapachowy” oznacza składnik, który może ulatniać się w niepożądany sposób. Według sposobu dozowane mogą być korzystnie inne środki lotne. Do środków tych zaliczyć można, na przykład, wodę, środki powierzchniowo czynne, inhibitory przenoszenia barwnika, środki higieniczne i inne środki lotne.

Na fig. 2 pokazano sposób podobny do sposobu z fig. 1. Główną modyfikacją zilustrowaną na fig. 2 jest wyeliminowanie etapu dozowania środka zapachowego przed mikserem 60. Wyeliminowano, mówiąc ściślej, ciśnieniowy system natryskujący 40, przykładowo, system dozownika środka zapachowego. Środek zapachowy jest jednakże wprowadzany za mikserem 60 z wykorzystaniem systemu środka zapachowego 1000. System środka zapachowego 1000 wprowadza środek zapachowy P do proszku 100M bezpośrednio przed zapakowaniem. Jak pokazano, proszek 100M opuszcza naczynie 70 i wchodzi do kolby odważnikowej 80. Kolby odważnikowe 80 wypełnione są taką ilością proszku, która odpowiada pewnej, określonej wcześniej masie.

Ewentualnie wykorzystany może zostać pomiar wolumetryczny. Po wprowadzeniu odpowiedniej ilości proszku do kolb 80, kolby te otwierają się w celu uwolnienia proszku do pojemników 90. Jak zostało to pokazane, środek zapachowy wprowadzany jest korzystnie do proszku pomiędzy kolbami 80, a pojemnikami 90. W zakresie ujawnienia leży rozwiązanie, w którym środek zapachowy wprowadzony być może w dowolnym punkcie za mikserem 60, to jest przed naczyniem 70 lub przed kolbami odważnikowymi 80. Odwołując się ponownie do fig. 2, korzystnym sposobem wprowadzania środka zapachowego jest natryskiwanie. Według najkorzystniejszego sposobu wykorzystywane są natryskuPL 192 946 B1 jące dozowniki ultradźwiękowe, takie jak oferowane przez Sono-Tek Corporation z Milton w stanie

Nowy Jork.

Próby pilotażowe wyżej opisanego sposobu i urządzenia z fig. 2 umożliwiły wytworzenie dopuszczalnego do celów handlowych zapachowego środka piorącego w proszku.

Na fig. 3 pokazano alternatywny sposób wytwarzania środka piorącego w proszku wg wynalazku. Urządzenie 200z fig. 3 jest obrotową maszyną napełniającą. W odniesieniu do fig. 2, urządzenie to zastępuje urządzenie pokazane za naczyniem 70, to znaczy proszek 100M transportowany będzie do obrotowej maszyny napełniającej 200 w celu wypełnienia końcowych pojemników. Obrotowa maszyna napełniająca 200 zawiera pewną liczbę stacji napełniających 210, które obracają się korzystnie zgodnie z ruchem wskazówek zegara tak, aby stacje napełniające 210 znajdowały się naprzemiennie nad pojemnikami 220. Pokazano związane z każdą stacją napełniającą 210 ultradźwiękowe dysze natryskujące 230. Możliwe jest ewentualnie zamontowanie pojedynczego, stacjonarnego dozownika natryskującego w miejscu przesypywania proszku do pojemników 220 i wprowadzanie przez ten dozownik środka zapachowego lub innych lotnych cieczy w chwili, gdy każda stacja napełniająca obraca się na swoje miejsce. Eliminuje to potrzebę stosowania wielu dozowników środka zapachowego.

Na fig. 4 pokazano widok w przekroju poprzecznym urządzenia napełniającego z fig. 3. Pokazana stacja napełniająca 210 posiada podporę 240 utrzymującą odcinek leja 250. Do dolnej części leja 250 zamontowana jest dysza natryskująca 230 tak, aby kierować środek zapachowy na proszek 100M, gdy opada on przez lej 250,a przed jego wejściem do pojemnika 220. Pojemnik 220 skierowany jest wzdłuż przenośnika 255 w celu ułatwienia procesu napełniania. W najbardziej korzystnym przykładzie wykonania sygnały pomiaru wolumetrycznego lub wagowego kontrolują ilość proszku jaka opada przez lej 250 do pojemnika 220. Dzięki znajomości ilości umieszczanego w każdym pojemniku proszku, wprowadzona może zostać wymagana ilość substancji lotnej.

Odwołując się do fig. 5 i 6, ujawnia się alternatywne korzystne przykłady wykonania zamontowania dyszy natryskującej 230 w obrotowym procesie napełniania. Na fig. 5 dysza natryskująca 230 przymocowana jest do podstawy leja 250 i pracuje natryskując poprzez otwór 260 w leju 250. Koniec dyszy natryskującej może być ewentualnie, jak na fig. 6, zamontowany w leju 250.W każdym z przykładów z fig. 5 i 6, dysza natryskująca 230 może być zamontowana w dowolnym punkcie wzdłuż leja, to jest nie musi ona znajdować się przy dnie leja 250.

Poprzez wprowadzenie niektórych lub wszystkich środków zapachowych pod koniec procesu znacznie mniejsza ilość środka zapachowego ulatnia się do atmosfery. Dodatkowo, poprzez zmniejszenie ilości środka zapachowego, która tracona jest do atmosfery, w finalnym produkcie zachowana może być większa różnorodność środków zapachowych. Przykładowo dotychczas, znaczne ilości środków zapachowych o względnie dużej lotności tracone byłyby do atmosfery i nie trafiałyby do końcowego, zapakowanego produktu. Jednakże dzięki opisanej procedurze, w środku piorącym w proszku można umieścić i dostarczyć do konsumenta środki zapachowe o wysokiej lotności. Sposób ten umożliwia z tego względu stosowanie znacznie większej różnorodności środków zapachowych. Jak wskazano powyżej, przy zastosowaniu opisanego sposobu wprowadzane mogą być także inne środki lotne. Opisane procesy umożliwiają także większą wydajność i elastyczność produkcji dzięki dodawaniu specyficznych dla danego produktu środków lotnych pod koniec procesu. Dzięki tej zalecie, ograniczone są potrzeby czyszczenia, a te same proszki bazowe (100+M) mogą być wytwarzane i przechowywane w całej masie z przeznaczeniem do późniejszego zapakowania.

Claims (6)

1. Sposób wytwarzania środka piorącego w proszku, polegający na tym, że w urządzeniu mieszającym miesza się proszek bazowy z jednym lub z większą liczbą składników detergentowych i/lub innych dodatków, wytwarza się mieszaninę proszku bazowego i do mieszaniny proszku bazowego po przejściu jej przez urządzenie mieszające, wprowadza się składnik lotny, znamienny tym, że składnik lotny wprowadza się do mieszaniny proszku bazowego podczas operacji pakowania w trakcie przejścia z naczynia gromadzącego do pojemnika na proszek.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że składnik lotny wprowadza się pomiędzy kolbą odważnikową a pojemnikiem na proszek.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się składnik lotny zawierający przynajmniej jeden składnik zapachowy.

PL 192 946 B1

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się urządzenie mieszające zawierające złoże fluidalne.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że składnik lotny wprowadza się do mieszaniny proszku bazowego przy użyciu przynajmniej jednej dyszy natryskującej.

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że stosuje się dyszę natryskującą zawierającą ultradźwiękową dyszę natryskującą.