PL190283B1 - Kontaktor gazu i cieczy - Google Patents

Abstract

1. Kontaktor gazu i cieczy, zawierajacy wieze posiadajaca sciane tworzaca kanal wewnatrz wiezy majacy wlot do wprowa- dzania do wiezy gazów kominowych kiero- wanych pionowo do góry przez kanal oraz posiadajaca skierowany do dolu zespól do wprowadzania strumieni cieczy do kanalu i na sciany wiezy, znamienny tym, ze na scianie (114) wiezy (110) jest umieszczony zespól odchylajacy (122) do odchylania cze- sci strumieni (118) cieczy od sciany (114), przy czym zespól odchylajacy (122) ma otwory przelotowe (126) do przeprowadza- nia w góre gazów kominowych 1 do wpro- wadzenia przynajmniej czesci cieczy jako kropel do kanalu wiezy (110). Fig. 2 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kontaktor gazu i cieczy używany do usuwania cząstek stałych oraz kwasowych gazów ze spalin w instalacjach użytkowych i przemysłowych. Wynalazek dotyczy zwłaszcza otwarto-natryskowego aparatu absorpcyjnego z wieżą natryskową, wyposażoną w wewnętrzną konstrukcję zwiększającą wydajność kontaktora poprzez ponowne wprowadzenie tej samej cieczy w gaz przepływający poprzez wieże, która przylgnęła do ścian wieży.

Kontaktory gazu i cieczy znajdują szerokie zastosowanie do usuwania gazów i cząstek stałych ze spalin bądź gazów kominowych powstających w zakładach użytkowych i przemysłowych. Przedmiotem szczególnego zainteresowania jest często dwutlenek siarki (SO₂) i inne kwasowe gazy wytwarzane przez spalanie kopalnianych paliw oraz w różnych operacjach przemysłowych. Wiadomo, że takie gazy stwarzają zagrożenie środowiska, a ich emisja do atmosfery jest ściśle obwarowana przepisami o zachowaniu czystości powietrza. Sposób usuwania kwasowych gazów ze spalin przepływających poprzez wieżę natryskową lub inny rodzaju kontaktora, gazu i cieczy jest znany jako mokre odsiarczanie spalin (FGD).

Działanie oczyszczające kontaktora gazu i cieczy zwykle polega na przepływie gazów kominowych w górę przez wieże przeciwnie do opadającej cieczy, która styka się z gazami kominowymi i wchłania kwasowe gazy oraz cząstki stałe. Procesy mokrego odsiarczania spa190 283 lin typowo obejmują zastosowanie zawiesin na bazie wapnia, bądź roztworów na bazie sodu lub amonu. Użyte tu określenie zawiesina oznacza mieszaninę frakcji stałych i ciekłych, w której zawartość frakcji stałych może występować na dowolnym żądanym poziomie, włącznie ze stanem ekstremalnym, gdzie zawiesina nosi nazwę wilgotnej gęstwy. Przykładami zawiesin na bazie wapnia są zawiesiny kamienia wapiennego (węglan wapniowy CaCOs) oraz zawiesiny wapna hydratyzowanego (wodorotlenek wapniowy Ca(OH)₂) utworzone przez oddziaływanie wody na wapno (tlenek wapniowy CaO). Takie zawiesiny reagują z kwasowymi gazami tworząc zawiesiny soli siarczanu i siarczynu, które zbiera się i usuwa bądź przetwarza. Bliski kontakt pomiędzy zasadową zawiesiną i kwasowymi gazami występującymi w gazach kominowych, jak na przykład dwutlenek siarki, chlorowodór (HC1) i fluorowodór (HF), prowadzi do absorpcji tych gazów przez zawiesinę. Następnie zawiesinę można gromadzić w zbiorniku.

Na pos. 1 i 2 pokazano schematycznie w przekroju pionowym i poziomym znaną wieżę natryskową 10 kontaktora gazu i cieczy, jako otwartego natryskowego aparatu absorpcyjnego. Wieża 10 jest generalnie otwartym natryskowym aparatem absorpcyjnym posiadającym ścianę 14, która tworzy pionowy kanał.

Gazy spalinowe wprowadza się do wieży 10 przez kanał wlotowy 12. Ponad kanałem wlotowym 12 występują liczne zespoły dysz natryskowych 16, każda z dysz wytwarza strumień 18 cieczy oczyszczającej w postaci jednej z wymienionych powyżej zawiesin lub jednego z roztworów, wprowadzany do kanału utworzonego przez ścianę 14. Ilość zespołów dysz 16 zmienia się według wymagań danego zastosowania. Bliski kontakt pomiędzy strumieniem 18 i gazami kominowymi unoszącymi się poprzez wieżę 10 daje działanie oczyszczające, w wyniku którego ciecz i wychwycone lub przereagowane gazy zbierają się w zbiorniku w spodzie wieży 10 (nie pokazano). Oczyszczone gazy unoszące się poprzez wieżę 10 następnie zwykle przechodzą poprzez wychwytywacz mgły (nie pokazano), po czym są ogrzewane lub ulatują bezpośrednio do atmosfery.

Wprowadzona przez dysze 16 ciecz typowo występuje w postaci drobnych kropel 0 średnicy w zakresie od około 0,5 do 5 mm. Jak wynika z pos. 1 i 2 strumień 18 wytworzony przez dysze 16 w jednym zespole częściowo pokrywa się ze strumieniem 18 sąsiednich dysz 16 w tym samym zespole. Strumień 18 każdej dyszy 16 również częściowo pokrywa się ze strumieniem 18 emitowanym przez dysze 16 niższych zespołów, gdy strumień 18 przepływa grawitacyjnie w dół poprzez wieżę 10. Jak wynika z pos. 1, nawet przy licznych zespołach dysz 16 nie uzyskuje się prawdziwie jednorodnego rozkładu zawiesiny w wieży 10, wskutek efektów ścianowych. Strumienie 18 z dysz 16 najbliższych ściany 14 uderzają w ścianę 14 i ciecz spływa w dół po powierzchni ściany 14 nie biorąc udziału w usuwaniu kwasowych gazów i cząstek stałych. W rezultacie koncentracja czyli gęstość strumienia w pierścieniowo ukształtowanym zewnętrznym regionie 22 kanału, pokazanym generalnie pomiędzy skrajnymi zewnętrznymi dyszami 16 i ścianą 14, jest mniejsza niż w środkowym regionie 20 wieży 10. Mniejsza gęstość strumienia w zewnętrznym regionie 22 prowadzi do mniejszych oporów przepływu gazu, przez co gazy kominowe płyną w górę ze stosunkowo większymi szybkościami wzdłuż ściany 14 wieży 10. Połączenie małej koncentracji strumienia i większej szybkości gazu w pobliżu ściany 14 daje mały współczynnik proporcji cieczy do gazu (L/G), szybkąpenetrację gazów kominowych i zmniejszoną wydajność aparatu absorpcyjnego.

Z powyższego wynika, że wydajność kontaktorów gazu i cieczy typu pokazanych na pos. 1 i 2 ulega zmniejszeniu przez niejednorodny rozkład cieczy wewnątrz wieży natryskowej oraz że wzrost wydajności można uzyskać poprzez wprowadzenie bardziej jednorodnego rozkładu, lub skompensowanie go w inny sposób.

Celem obecnego wynalazku jest dostarczenie bardziej wydajnego kontaktora gazu i cieczy do usuwania kwasowych gazów i cząstek stałych z gazów kominowych wytwarzanych przez zakłady użytkowe i przemysłowe.

Następnym celem obecnego wynalazku jest ponowne rozprowadzenie cieczy wewnątrz kontaktora, dla zwiększenia absorpcji i usuwania gazów oraz cząstek stałych z gazów kominowych.

190 283

Następnym celem obecnego wynalazku jest takie skonfigurowanie kontaktora, aby zmniejszyć przechodzenie gazu wzdłuż jego ścian, dla zwiększenia absorpcji i usuwania gazów oraz cząstek stałych z gazów kominowych.

Kontaktor gazu i cieczy, według wynalazku zawiera wieżę posiadającą ścianę tworzącą kanał wewnątrz wieży mający wlot do wprowadzania do wieży gazów kominowych kierowanych pionowo do góry przez kanał. Wieża zawiera też skierowany do dołu zespół do wprowadzania strumieni cieczy do kanału i na ściany wieży.

Kontaktor gazu i cieczy według wynalazku charakteryzuje się tym, że na ścianie wieży jest umieszczony zespół odchylający do odchylania części strumieni cieczy od ściany, przy czym zespół odchylający ma otwory przelotowe do przeprowadzania w górę gazów kominowych i do wprowadzenia przynajmniej części cieczy jako kropel do kanału wieży.

Korzystnie, zespół odchylający jest ciągły wzdłuż obwodu ściany. Zespół odchylający jest usytuowany w płaszczyźnie poprzecznej do przepływu gazów kominowych poprzez kanał.

Zespół odchylający stanowi człon wystający do kanału ze ściany. Człon zespołu odchylającego jest ciągły wzdłuż obwodu ściany. Człon zespołu odchylającego wystaje do kanału ukośnie względem ściany.

Korzystnie, zespół odchylający jest usytuowany powyżej usytuowanego przy ścianie wieży, pierścieniowo ukształtowanego regionu kanału, który zawiera krople części strumienia przechodzące przez otwory przelotowe.

W kanale wieży jest umieszczonych wiele zespołów odchylających wystających od ściany i oddalonych od siebie w pionie.

Zespół odchylający i otwory przelotowe są usytuowane w oddaleniu od ściany wieży.

Zespół odchylający jest usytuowany na ścianie w położeniu na drodze strumienia cieczy w kierunku ściany przed jego zetknięciem się z nią.

Kontaktor gazu i cieczy według wynalazku służy zwłaszcza do usuwania gazów i cząstek stałych z gazów kominowych wytwarzanych w operacjach procesowych, prowadzonych w zakładach użytkowych i przemysłowych. Kontaktor ten jest generalnie otwartym natryskowym aparatem absorpcyjnym zawierającym wieżę natryskową, której ściany tworzą kanał wewnątrz wieży. Gazy kominowe wprowadza się do wieży poprzez wlot, z którego gazy kominowe przepływają pionowo w górę lub w dół poprzez kanał. Wewnątrz kanału jest umieszczony kolektor natryskowy do wprowadzania strumieni cieczy do kanału, przez co ciecz ta styka się z gazami kominowymi. Użyte tu określenie „ciecz” obejmuje zawiesiny i roztwory stosowane w kontaktorach gazu i cieczy. Część cieczy wprowadzonej przez kolektory styka się ze ścianą wieży i spływa w dół wzdłuż tej ściany. Wieżę zaopatrzono w zespół odchylający umieszczony na ścianie lub w jej pobliżu, służący do odchylania części cieczy od ściany i ponownego wprowadzania tej części cieczy do kanału oraz kontaktu z gazami przepływającymi poprzez kanał. Zespół odchylający powstrzymuje również przepływ gazów wzdłuż ściany oraz zmienią kierunek gazów w stronę środka kanału, gdzie następuje bardziej skuteczne ich zetknięcie z cieczą. Zespól odchylający ponownie wprowadzą część cieczy odchyloną od ściany, w postaci kropel do kanału, zwiększając wydajność absorpcji dla ponownie wprowadzonej cieczy.

Dzięki zastosowaniu zespołu odchylającego według wynalazku ponownie wprowadza się w strumień gazu część cieczy przylegającą do ścian wieży, która to ciecz w przeciwnym przypadku nie brałaby udziału w usuwaniu gazów i cząstek stałych z gazów kominowych. Poprzez powstrzymanie przepływu gazów wzdłuż ściany wieży zespół odchylający również bardzo poprawią współczynnik ilości cieczy/gazu w pobliżu ściany. W rezultacie znacznie zmniejsza się przechodzenie gazu poprzez wieżę i wydatnie zwiększa się ogólną wydajność kontaktora gazu i cieczy'.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia wieżę natryskową według wynalazku, w przekroju poziomym; i fig. 4 - ścianę wieży natryskowej według fig. 1, w przekroju.

Na figurach 1 i 2 pokazano wieżę natryskową 110 kontaktora gazu i cieczy, zwłaszcza otwartego natryskowego aparatu absorpcyjnego według wynalazku. Jak pokazano, wieża 110 ma podstawową konfigurację podobną do znanej wieży 10 pokazanej na pos. 1 i 2. Jednakże zgodnie z tym wynalazkiem, wieża 110 zawiera wewnętrzną konstrukcję lub zespół, który

190 283 wydatnie zwiększa wydajność wieży 110 w zakresie usuwania niepożądanych frakcji gazowych i/lub stałych z gazów kominowych przepływających poprzez wieżę 110. Choć przedstawiono wieżę 110 o konkretnej konstrukcji, dla specjalistów będzie oczywiste zastosowanie wynalazku w urządzeniach o innej konfiguracji, lecz wciąż służących do usuwania gazów, mgły, kurzu, oparów, dymu i/lub cząstek stałych z objętości gazu.

Na figurach 1 i 2 pokazano wieżę 110 generalnie typu, gdzie ściany 114 tworzą w przybliżeniu pionowy kanał, przez który przepływają gazy kominowe w celu oczyszczenia. Wieże 110 zaopatrzono w kanał wlotowy (nie pokazany), przez który wchodzą do niej gazy kominowe. Źródłem gazów kominowych może być proces obejmujący spalanie kopalnych paliw, lub różne operacje przemysłowe wytwarzające niepożądane gazy lub cząstki stałe. Tak jak w znanych wieżach typu przedstawionego na pos. 1 i 2, wieża 110 pokazana na fig. 1 posiada zespół do wprowadzania strumieni cieczy do kanału, zawierający w tym przykładzie kolektor natryskowy 120 zaopatrzony w liczne dysze 116, z których wypływa do pionowego kanału ciecz. Na figurze 2 pokazano kolektor natryskowy 120 jako jeden z korzystnie licznych kolektorów wewnątrz wieży 110. Choć na fig. 2 pokazano konkretną konfiguracje kolektora natryskowego 120 i dysz 116 przewiduje się możliwość zastosowania innych typów urządzeń dla wprowadzania cieczy do wieży 110, włącznie z rozpylaczami i tacami.

Przy usuwaniu kwasowych gazów i/lub cząstek stałych z gazów kominowych cieczą tą jest typowo zawiesina zasadowa, często zawierająca wapno hydratyzowane (wodorotlenek wapniowy; Ca(OH)2) lub kamień wapienny (CaCÓa) w postaci zawiesiny wodnej, a także produkty reakcji, jak siarczan wapniowy i siarczyn wapniowy, choć znane są i mogą być zastosowane inne rodzaje zawiesin oczyszczających. Typowo, pompa (nie pokazano) dostarcza zawiesinę z zasobnika lub zbiornika (nie pokazano) do kolektora 120 i dysz 116 wytwarzając strumień 118 roztworu lub zawiesiny wewnątrz wieży 110 i tym samym zapewniając bliski kontakt pomiędzy zawiesiną i gazami kominowymi unoszącymi się poprzez wieże 110. W rezultacie następuje działanie oczyszczające, w którym zawiesina i zawarte gazy zbierają się w spodzie wieży 110, gdzie reagują tworząc związki, jakie można bezpiecznie usunąć lub przetworzyć.

Jak wspomniano uprzednio, nawet przy zastosowaniu licznych zespołów dysz 116 prawdziwie jednorodny rozkład zawiesiny w wieży 110 nie może być uzyskany z powodu efektów ścianowych. Strumienie 118 z dysz 116 w pobliżu ściany 114 uderzają o ścianę 114, przez co zawiesina spływa w dół po powierzchni ściany 114 bez udziału w absorpcji gazu i usuwaniu cząstek stałych. W rezultacie koncentracja czyli gęstość strumienia w pierścieniowo ukształtowanym zewnętrznym regionie pionowego kanału generalnie utworzonego pomiędzy zewnętrznymi dyszami 116 i ścianą 114 jest mniejsza niż w pobliżu środka wieży 110. Bez kompensacji, mniejsza gęstość strumienia w pobliżu ściany 114 może prowadzić do zmniejszenia oporów przepływu, przez co gazy kominowe będą w przepływać z większymi szybkościami wzdłuż ściany 114, zmniejszając proporcję gazu do cieczy (L/G) przy ścianie oraz powodując szybsze przechodzenie gazu poprzez wieżę 110 i zmniejszenie wydajności aparatu absorpcyjnego.

W przygotowaniu wynalazku przeprowadzono ocenę rozmiaru występowania tego zjawiska z zastosowaniem sondy w wieży aparatu absorpcyjnego, gdzie odsiarczano gazy kominowe zawierające dwutlenek siarki. Średnica wieży miała około dziesięć metrów. W regionie pionowego kanału wieży około 1,5m od ściany wieży i ponad strumieniem cieczy zmierzone stężenie SO2 było równe około dwukrotnemu średniemu stężeniu w miejscu wypływu gazów kominowych opuszczających wieżę, i było aż około pięćdziesięciokrotnie wyższe od stężenia SÓ2 w pozostałej części wieży. Wykazano, że większość SO2 przechodzącego poprzez aparat absorpcyjny występowała w pierścieniowym regionie pionowego kanału w pobliżu ściany wieży. Zgodnie z wynalazkiem zakłócono taki niepożądany efekt poprzez zastosowanie na ścianie 114 lub w jej pobliżu urządzenia bądź urządzeń zdolnych do odchylenia do kanału zawiesiny przepływającej w dół po ścianie 114 przy wylocie z dysz 116.

Jak pokazano na fig. 1 i 2 zespół odchylający 122 zgodnie z korzystnym przykładem wykonania wynalazku jest perforowaną blachą lub półką, która wystaje ze ściany 114 do pionowego kanału i zawiera otwory przelotowe 126. Korzystnie zespół odchylający 122 ma kształt pierścieniowy i występuje na całym obwodzie ściany 114. Choć na fig. 1 pokazano tylko

190 283 jeden zespół odchylający 122, wieża 110 korzystnie posiada liczne zespoły odchylające 122 pionowo odsunięte od siebie dla utworzenia licznych miejsc, w których przepłyWająca w dół ściany 114 ciecz jest ponownie doprowadzana do pionowego kanału.

Jak pokazano na fig. 1, choć urządzenie umieszczone w płaszczyźnie poziomej jest zasadniczo prostopadłe do przepływu gazów kominowych poprzez pionowy kanał, zespół odchylający 122 może wystawać do kanału ukośnie do ściany 114, jak pokazano na fig. 2. Zakres ten dochodzi do około dziewięćdziesięciu stopni względem pionu, a korzystnie od około czterdziestu pięciu do około dziewięćdziesięciu stopni, przewiduje się zatem stosowanie mniejszych lub większych podanych kątów. Zespół odchylający 122 jest zamocowany od góry za pomocą przylgi 124 dołączonej do ściany 114, i od dołu za pomocą belki 128 lub innej stosownej konstrukcji podpierającej, zakotwionej na ścianie 114. Można zastosować inne elementy montażowe, wykonania i podparcia zespołu odchylającego 122. Dla pokazanego układu zawiesina spływająca w dół wzdłuż ściany 114 będzie przepływać po zespole odchylającym 122 wciąż w kierunku dolnym, lecz w stronę środka wieży 110.

Co istotne, wielkość otworów przelotowych 126 perforowanego zespołu odchylającego 122 dostosowano do kroplowego przepływu zawiesiny, przez co ponownie wprowadza się krople zawiesiny w pierścieniowo ukształtowany zewnętrzny region pionowego kanału. Otwory przelotowe 126 częściowo przepuszczają gazy kominowe przez zespół odchylający 122 w pionowym kanale przy ścianie 114, zamiast całkowitego ich odchylania wzdłuż zespołu odchylającego 122. Dzięki temu gazy kominowe przepływające poprzez zespól odchylający 122 w górę (lub w dół) stykają się i ponownie wprowadzają część zawiesiny jako kropel do pierścieniowo ukształtowanego regionu. W rezultacie otwory przelotowe 126 w zespole odchylającym 122 wyraźnie zwiększają kontakt pomiędzy zawiesiną i gazami kominowymi w pierścieniowo ukształtowanym regionie pionowego kanału w pobliżu ściany 114, i tym samym zwiększają zdolność ponownie wprowadzonej zawiesiny do absorpcji gazów i/lub cząstek stałych wprowadzonych w gazy kominowe przepływające poprzez pierścieniowo ukształtowany region pionowego kanału w pobliżu ściany 114.

Jak można zauważyć na fig. 2, zawiesina nie wprowadzona w otwory przelotowe 126 spływa w końcu zespołu odchylającego 122 w pewnej odległości od ściany 114. Dla zwiększenia wydajności zespołu odchylającego 122 korzystnie wystaje na wystarczającą odległość od ściany 114, gdzie przechodzi poprzez region kanału w pobliżu ściany 114 wytwarzając największy efekt ścianowy, tj. najniższy współczynnik L/G. Na figurach 1 i 2 przedstawiono skuteczne działanie zespołu odchylającego 122 według wynalazku bez koniecznego całkowitego wewnętrznego wystawania do skrajnych dysz zewnętrznych 116. Również według fig. 2 zespół odchylający 122 można umieścić poniżej zespołu dysz 116, przez co strumień 118 ze skrajnych dysz zewnętrznych 116 będzie bezpośrednio uderzał w zespół odchylający 122, rozprowadzając w ten sposób zawiesinę do pierścieniowo ukształtowanego regionu pionowego kanału bez uprzedniego uderzania w ścianę 114.

Jak opisano powyżej, zespół odchylający 122 według wynalazku służy do przerwania powierzchni ściany 114 i/lub przechwycenia strumienia 118 zanim uderzy on w ścianę 114, w stopniu wystarczającym dla zwiększenia gęstości strumienia cieczy i zmniejszenia przepływu gazów wewnątrz pierścieniowo ukształtowanego regionu pionowego kanału w pobliżu ściany 114, w przeciwnym razie taki przepływ mógłby zmniejszyć gęstość strumienia i zwiększyć drożność gazu wewnątrz wieży 110. Zespół odchylający 122 poprawia rozkład zawiesiny wewnątrz wieży 110, który ściślej odpowiada rozkładowi gazów kominowych wewnątrz wieży 110. W rezultacie kontaktor gazu i cieczy według wynalazku wykazuje większą wydajność niż znane kontaktory gazu i cieczy o podobnej konstrukcji.

Choć na figurach 1 i 2 zespół odchylający 122 pokazano jako blachę, mogą być zastosowane liczne inne konstrukcje i konfiguracje. Przykładowo, zespół odchylający 122 może mieć nieregularną lub jeszcze inną powierzchnię odmienną niż w połączeniu z otworami przelotowymi 126, lub może przyjmować postać prętów albo siatki, z zachowaniem pożądanej funkcji i z wytwarzaniem oraz rozprowadzeniem kropel, które zostają odchylone lub inaczej ponownie wprowadzane w strumień gazu wewnątrz pierścieniowo ukształtowanego regionu pionowego kanału w pobliżu ściany 114.

190 283

Choć wynalazek opisano w odniesieniu do korzystnych przykładów wykonania jest oczywiste, że specjaliści mogą dostosować je poprzez wprowadzenie nowych właściwości do obecnego wynalazku w zakresie wież natryskowych i innych kontaktorów gazu i cieczy, konstrukcyjnie odmiennych od pokazanych na figurach. Zgodnie z tym zakres naszego wynalazku będzie ograniczał się wyłącznie do poniższych zastrzeżeń.

Pos. 1

190 283

Fig. 1

Fig. 2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kontaktor gazu i cieczy, zawierający wieże posiadającą ścianę tworzącą kanał wewnątrz wieży mający wlot do wprowadzania do wieży gazów kominowych kierowanych pionowo do góry przez kanał oraz posiadaj ącą skierowany do dołu zespół do wprowadzania strumieni cieczy do kanału i na ściany wieży, znamienny tym, że na ścianie (114) wieży (110) jest umieszczony zespół odchylający (122) do odchylania części strumieni (118) cieczy od ściany (114), przy czym zespół odchylający (122) ma otwory przelotowe (126) do przeprowadzania w górę gazów kominowych i do wprowadzenia przynajmniej części cieczy jako kropel do kanału wieży (110).
2. 2. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół odchylający (122) jest ciągły wzdłuż obwodu ściany (114).
3. 3. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół odchylający (122) jest usytuowany w płaszczyźnie poprzecznej do przepływu gazów kominowych poprzez kanał.
4. 4. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół odchylający (122) stanowi człon wystający do kanału ze ściany (114).
5. 5. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 4, znamienny tym, że człon zespołu odchylającego (122) jest ciągły wzdłuż obwodu ściany.
6. 6. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 4, znamienny tym, że człon zespołu odchylającego (122) wystaje do kanału ukośnie względem ściany (114).
7. 7. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół odchylający (122) jest usytuowany powyżej usytuowanego przy ścianie (114) wieży (110), pierścieniowo ukształconego regionu kanału, który zawiera krople części strumienia (118) przechodzące przez otwory przelotowe (126).
8. 8. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 1, znamienny tym, że w kanale wieży jest umieszczonych wiele zespołów odchylających (122) wystających od ściany (114) i oddalonych od siebie w pionie.
9. 9. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół odchylający (122) i otwory przelotowe (126) są usytuowane w oddaleniu od ściany (114) wieży (110).
10. 10. Kontaktor gazu i cieczy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół odchylający (122) jest usytuowany na ścianie (114) w położeniu na drodze strumienia (118) cieczy w kierunku ściany (114) przed jego zetknięciem się z nią.