PL189855B1

PL189855B1 - Urządzenie do podawania sproszkowanej substancji aktywnej

Info

Publication number: PL189855B1
Application number: PL98336975A
Authority: PL
Inventors: Erik Keldmann; Troels Keldmann; Ricardo Palacios Pelaez; Jorge Martinez Quesada
Original assignee: Direct Haler As
Priority date: 1997-05-27
Filing date: 1998-05-26
Publication date: 2005-09-30
Also published as: ES2229496T3; NO332022B1; KR100467058B1; BR9809499A; AU7639298A; UA52755C2; CN1258223A; AU730843B2; CA2291005A1; NO995798L; SK286510B6; PT986413E; EA002193B1; CA2291005C; JP2001526577A; PL336975A1; HU222692B1; US6648848B1; DK0986413T3; DE69825995D1

Abstract

1. Urzadzenie do podawania sproszkowanej sub- stancji aktywnej na blone sluzowa wewnatrz nozdrzy uzytkownika urzadzenia, zawierajace rurowy korpus tworzacy wewnetrzny kanal przeplywowy, przecho- dzacy podluznie pomiedzy czescia nosowa usytu- owana przy pierwszym koncu rurowego korpusu i przeznaczona do wkladania do nozdrzy uzytkowni- ka, a przeciwleglym drugim koncem rurowego kor- pusu, znam ienne tym, ze drugi koniec rurowego korpusu (10) tworzy ustnik (11) przeznaczony do wkladania pomiedzy wargi uzytkownika, przy czym dlugosc i ksztalt rurowego korpusu (10) sa tak do- brane, ze umozliwiaja jednoczesne umieszczenie czesci nosowej (12) i ustnika (11) w nozdrzach i odpowiednio pomiedzy wargami uzytkownika, przez co uzytkownik poprzez dmuchanie do ustnikowego konca kanalu przeplywowego rurowego korpusu (10) moze przenosic sproszkowana substancje aktywna (14) umieszczona wewnatrz kanalu przeplywowego do noz- drzy w stanie rozproszonym, przy czym powierzchnia przekroju kanalu przeplywowego rurowego korpusu (10) nie przekracza 75 mm2 , a ponadto rurowy korpus (10) posiada elementy ograniczajace, tworzace przy- najmniej jedno przewezenie wewnetrznego .......... Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do podawania sproszkowanej substancji aktywnej na błonę śluzową nozdrzy użytkownika urządzenia.

Ze stanu techniki jest znane urządzenie do podawania sproszkowanej substancji aktywnej w strumieniu przepływu powietrza na błonę śluzową wewnątrz nozdrzy użytkownika, mające postać gumowej bańki znajdującej się przy jednym końcu rury lub przewodu mającego przeciwległy koniec swobodny, który może być wsunięty do nozdrza, która to bańka jest ściskana w celu podania odpowiedniej dawki substancji aktywnej.

Celem wynalazku jest opracowanie uproszczonego urządzenia do podawania sproszkowanej substancji aktywnej na błonę śluzową nozdrzy użytkownika urządzenia.

Urządzenie do podawania sproszkowanej substancji aktywnej na błonę śluzową wewnątrz nozdrzy użytkownika urządzenia, zawierające rurowy korpus tworzący wewnętrzny kanał przepływowy, przechodzący podłużnie pomiędzy częścią nosową usytuowaną przy pierwszym końcu rurowego korpusu i przeznaczoną do wkładania do nozdrzy użytkownika, a przeciwległym drugim końcem rurowego korpusu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że drugi koniec rurowego korpusu tworzy ustnik przeznaczony do wkładania pomiędzy wargi użytkownika, przy czym długość i kształt rurowego korpusu są tak dobrane, że umożliwiają jednoczesne umieszczenie części nosowej i ustnika w nozdrzach i odpowiednio pomiędzy wargami użytkownika, przez co użytkownik poprzez dmuchanie do ustnikowego końca kanału przepływowego rurowego korpusu może przenosić sproszkowaną substancję aktywną umieszczoną wewnątrz kanału przepływowego do nozdrzy w stanie rozproszonym, przy czym powierzchnia przekroju kanału przepływowego rurowego korpusu nie przekracza 75 mm², a ponadto rurowy korpus posiada elementy ograniczające, tworzące przynajmniej jedno przewężenie wewnętrznego przekroju kanału przepływowego rurowego korpusu.

Rurowy korpus zawiera wygiętą i/lub zginalną sekcję pośrednią

Wygięta i/lub zginalna sekcja pośrednia zawiera obwodowe pofałdowania.

189 855

Pofałdowania mają w podłużnym przekroju osiowym zarys ząbkowany.

Wygięta sekcja pośrednia korzystnie zawiera spiralną część, mającą przynajmniej jeden zwój.

Wygięta sekcja pośrednia korzystnie stanowi oddzielną część, wyposażoną w gniazda, w których są osadzone wyjmowalnie oddzielny ustnik i przynajmniej jedna oddzielna część nosowa.

Wygięta sekcja pośrednia korzystnie ma otwór przykryły elementem pokrywowym, umożliwiający włożenie do rurowego korpusu kapsułki zawierającej dawkę sproszkowanej substancji aktywnej, a ponadto jest wyposażona w element przecinający do przecinania ściany kapsułki po jej włożeniu do rurowego korpusu.

Wewnątrz kanału przepływowego rurowego korpusu jest umieszczona dawka sproszkowanej substancji aktywnej.

Sekcja pośrednia rurowego korpusu korzystnie jest zginalna, zaś przed użyciem urządzenia ustnik i część nosowa są ułożone obok siebie i mają swoje swobodne końce umieszczone blisko w sąsiedztwie.

Obszar przekrojowy kanału przepływowego rurowego korpusu nie przekracza 70 mm², a korzystnie nie przekracza 50 mm2.

Obszar przekrojowy kanału przepływowego rurowego korpusu korzystnie wynosi 7-35 mm2, a korzystnie około 20 mm2.

Wewnątrz rurowego korpusu korzystnie jest umieszczony element indukujący turbulencję, korzystnie w postaci spiralnego członu nitkowego.

W ścianie rurowego korpusu w sąsiedztwie zakończenia ustnika korzystnie znajduje się przynajmniej jeden otwór odpowietrzający.

Przed użyciem urządzenia, sproszkowana substancja aktywna znajduje się za elementem ograniczającym.

Element ograniczający korzystnie stanowi klapkę, która w położeniu przewężenia przykrywa przynajmniej część przekroju kanału przepływowego rurowego korpusu.

Klapka korzystnie jest wycinkiem ze ściany rurowego korpusu i jest zagięta do wnętrza rurowego korpusu, wyznaczając bezpośrednio przed klapką otwór odpowietrzający.

W innej postaci wykonania wynalazku, element ograniczający jest w postaci paskopodobnej części ściennej, ruchomej pomiędzy położeniem przewężenia i położeniem otwarcia.

W następnej postaci wykonania wynalazku, element ograniczający jest w postaci wewnętrznie ściśliwych części ściennych rurowego korpusu.

W następnej postaci wykonania wynalazku, element ograniczający jest w postaci oddzielnego zaworu jednokierunkowego, zawierającego gniazdo i klapkę, przesuwną z położenia przewężenia do położenia otwarcia, gdy użytkownik dmuchając do drugiego końca rurowego korpusu powoduje powstanie pomiędzy pierwszym i drugim końcem rurowego korpusu różnicy ciśnień, przekraczającej wstępnie określoną wartość.

Elementy ograniczające są umieszczone wewnątrz kanału przepływowego rurowego korpusu w położeniu usytuowanym przed dawką sproszkowanej substancji aktywnej i ruchomo pomiędzy położeniem przewężenia, w którym następuje zamykanie lub przewężenie kanału przepływowego, a położeniem otwarcia, w którym następuje otwarcie lub znacznie mniejsze przewężenie kanału, przy czym te elementy ograniczające są przystosowane do przesuwania z położenia przewężenia do położenia otwarcia, gdy użytkownik dmuchając do ustnikowego końca rurowego korpusu powoduje powstanie różnicy ciśnień pomiędzy ustnikowym i nosowym końcem rurowego korpusu, przekraczającej wstępnie określoną wartość.

Stosowanie urządzenia według wynalazku obejmuje umieszczanie dawki sproszkowanej substancji aktywnej w obrębie wewnętrznej wnęki rurowego korpusu, wsuwanie pierwszego otwartego końca, rurowego korpusu komunikującego się z wewnętrzną wnęką pomiędzy wargi danej osoby, wsuwanie drugiego otwartego końca rurowego korpusu komunikującego się z. wewnętrzną wnęką do nozdrza, i dmuchanie do pierwszego otwartego końca rurowego korpusu tak, aby wytworzyć przepływ powietrza przez wewnętrzną wnękę rurowego korpusu, powodujący przeniesienie substancji do nozdrzy.

Urządzenie według wynalazku pozwala, aby leczony pacjent wytwarzał konieczny przepływ powietrza przez wewnętrzną wnękę rurowego korpusu za pomocą własnego oddechu. Stwierdzono, że użytkownik podczas dmuchania automatycznie zamyka połączenie pomiędzy nozdrzami i gardłem poprzez języczek. Tym samym zapobiega się wnikaniu sproszkowanej

189 855 substancji do tchawicy i przełyku użytkownika, zaś do błony śluzowej wewnątrz nozdrzy jest doprowadzana prawie cała ilość wdmuchiwanej substancji.

Drugi lub przeciwległy koniec rurowego korpusu może być rozwidlony tak, aby utworzyć parę sąsiednich otwartych końców, które mogą być wsuwane do obydwu nozdrzy użytkowników.

Przed wsunięciem przeciwległych końców rurowego korpusu do ust i odpowiednio do nozdrzy, do wewnętrznej wnęki rurowego korpusu wkłada się zalecaną dawkę odpowiedniej substancji aktywnej. Ta substancja może przykładowo stanowić szczepionkę aktywną względem reakcji alergicznych, takich jak alergia na pyłki, na sierść zwierząt itd. Tego rodzaju substancja lub szczepionka może mieć kompozycję dostosowaną do indywidualnego użytkownika. Alternatywnie, substancję aktywną może stanowić dowolny środek farmaceutyczny, który ma być doprowadzany do błony śluzowej nozdrzy, taki jak antyhistamina.

Gdy użytkownik lub pacjent włoży pierwszy otwarty koniec rurowego korpusu do ust, to jego układ oddechowy może spowodować, że rurowy korpus będzie niecelowo wystawiony na oddziaływanie lekkiego ssania lub nadciśnienia. Może to spowodować niecelowy ruch sproszkowanej substancji wewnątrz lub poza rurowy korpus. Niebezpieczeństwo takiego niecelowego ruchu sproszkowanej substancji może być zminimalizowane, gdy w ścianie rurowego korpusu jest utworzony przynajmniej jeden otwór odpowietrzający, znajdujący się przy lub w sąsiedztwie pierwszego otwartego końca. Gdy użytkownik lub pacjent wsunie pierwszy otwarty koniec pomiędzy wargi i jest gotowy do dmuchania przez rurowy korpus, wówczas otwór odpowietrzający powinien być przykryty wargami lub być umieszczony wewnątrz jamy ustnej użytkownika.

W wewnętrznej wnęce rurowego korpusu jest utworzone przynajmniej jedno przekrojowe przewężenie, przy czym dawka spioszkowanej substancji aktywnej jest umieszczona za przewężeniem w stosunku do kierunku przepływu powietrza, przenoszącego sproszkowaną substancję do nozdrza. Tego rodzaju przekrojowe przewężenie wymusza silniejsze dmuchanie pacjenta lub użytkownika do rurowego korpusu. Prędkość przepływu powietrza w przewężeniu jest stosunkowo duża, co wspomaga uzyskiwanie dobrego rozproszenia sproszkowanej substancji w przepływie powietrza. Gdy otwór odpowietrzający jak również przewężenie są utworzone przy lub w sąsiedztwie otwartego pierwszego końca rurowego korpusu, to przewężenie jest korzystnie umieszczone za otworem odpowietrzającym.

Skuteczność rurowego korpusu można dodatkowo zwiększyć przez utworzenie przewężenia poprzez giętki element ograniczający, który jest ruchomy pomiędzy położeniem przewężenia a położeniem otwarcia, w którym przewężenie utworzone przez element ograniczający jest znacznie mniejsze. Tego rodzaju giętki element ograniczający może uginać się i przesuwać z położenia przewężenia do położenia otwarcia, gdy różnica ciśnień w wewnętrznej wnęce korpusu przed elementem ograniczającym i za elementem ograniczającym lub na zewnątrz rurowego korpusu osiągnie wstępnie określoną wartość. Oznacza to, że w obrębie wewnętrznej wnęki rurowego korpusu może być wytworzony gwałtowny silny przepływ powietrza, gdy element ograniczający przesuwa się z położenia przewężenia do położenia otwarcia.

Rurowy korpus może mieć dowolny odpowiedni kształt umożliwiający prawidłowe wsunięcie ustnika i części nosowej do ust i odpowiednio, do nozdrzy użytkownika.

W tym celu rurowy korpus zawiera wygiętą lub zginalną sekcję pośrednią. Oznacza to, że rurowy korpus może mieć nadany kształt kątowy. Przykładowo, rurowy korpus lub przynajmniej jego pośrednia część może być wykonana z materiału odkształcalnego lub giętkiego. Alternatywnie, wygięta i/lub zginalna sekcja pośrednia może zawierać sąsiednie, rozciągające się obwodowo pofałdowania umożliwiające wyginanie rurowego korpusu, nawet jeżeli jest on wykonany z materiału stosunkowo sztywnego. Stwierdzono, że wewnętrzne zręby i grzbiety pofałdowań, przechodzące poprzecznie do przepływu powietrza, wzmagają atomizację cząsteczkowej substancji i jej rozproszenie w powietrzu przepływającym przez kanał przepływowy powietrza. Efekt ten jest wzmocniony, gdy pofałdowania mają zasadniczo ząbkowany zarys w podłużnym przekroju osiowym. Oznacza to, że spody wrębów i szczyty grzbietów pofałdowań są stosunkowo ostre.

Urządzenie według wynalazku jest korzystnie typu jednorazowego. Z tego względu, urządzenie może zawierać dawkę sproszkowanej lub cząsteczkowej substancji aktywnej, umieszczoną wewnątrz kanału przepływowego. Gdy urządzenie zostało już raz użyte i sub6

189 855 stancja aktywna została przeniesiona do błony śluzowej nozdrza lub nozdrzy danej osoby, wówczas urządzenie można wyrzucić. Substancja aktywna może być dowolnego rodzaju, pozwalającego na wprowadzanie jej do nozdrza w stanie rozproszonym w przepływie powietrza, i może stanowić szczepionkę aktywną na alergię, substancję farmaceutyczną lub lekarstwo.

Gdy rurowy korpus zawiera dawkę sproszkowanej substancji aktywnej, to przeciwległe swobodne końce ustnika i odpowiednio części nosowej są korzystnie uszczelnione lub zamknięte przez przykrycie, które musi być usunięte lub otworzone przed użyciem urządzenia. Tego rodzaju przykrycie może stanowić membranę, która może być przed użyciem usunięta lub przerwana. Jednakże w zalecanym rozwiązaniu przykrywa zawiera przynajmniej jedną nasadkę umieszczoną zdejmowalnie na swobodnych końcach ustnika i odpowiednio, na części nosowej. Tak więc, rurowy korpus może być zamknięty za pomocą nasadki przykrywającej umieszczonej na każdym z jego przeciwległych końców. Jednakże, gdy rurowy korpus ma pośrednią sekcję zginalną, wówczas ustnik i część nosowa mogą być ułożone obok siebie i mieć swe swobodne końce umieszczone blisko w sąsiedztwie przed zastosowaniem urządzenia. Oznacza to, że rurowy korpus może być w kształcie zasadniczo litery U, a blisko sąsiadujące swobodne końce mogą być zamknięte wspólną nasadką interwałową..

Wewnętrzne i zewnętrzne przekroje rurowego korpusu mogą zmieniać się wzdłuż długości całego korpusu. Jednakże w rozwiązaniu zalecanym rurowy korpus ma zasadniczo jednolity kształt przekroju wewnętrznego i zewnętrznego wzdłuż swej długości. Tak więc, urządzenie według wynalazku może być wykonane jako bardzo proste i może być uformowane na podobieństwo słomki do picia napojów.

Dla otrzymania dobrego rozproszenia sproszkowanej substancji w przepływie powietrza przechodzącym przez kanał przepływowy, prędkość powietrza musi być stosunkowo duża. Z tego względu kanał przepływowy rurowego korpusu korzystnie ma obszar przekrojowy nie przekraczający 75 mm² a korzystnie nie większy niż 70 mm². W rozwiązaniu zalecanym obszary przekrojowe kanału przepływowego nie przekraczają 50 mm² i korzystnie wynoszą 7-35 mm2 lub około 20 mm.

Urządzenie według wynalazku może zawierać ponadto przynajmniej jeden otwór odpowietrzający utworzony w rurowym korpusie przy lub w sąsiedztwie jego pierwszego końca. Urządzenie według wynalazku może ponadto zawierać element ograniczający, tworzący przynajmniej jedno przekrojowe przewężenie w obrębie wewnętrznej wnęki rurowego korpusu, oraz dawkę sproszkowanej lub cząsteczkowej substancji, która jest umieszczona za tym elementem ograniczającym przed użyciem urządzenia. Oznacza to, że powietrze przepływające przez rurowy korpus, gdy użytkownik dmucha poprzez ustnik, przechodzi przez element ograniczający przed przejściem przez dawkę sproszkowanej substancji.

Jak wyjaśniono powyżej, element ograniczający jest korzystnie podatny na ugięcie tak, że ma możliwość przesuwania pomiędzy położeniem przewężenia a położeniem otwarcia lub mniejszego ograniczenia. Tego rodzaju podatny element ograniczający może stanowić klapkę, która w położeniu przewężenia przykrywa przynajmniej część przekroju wewnętrznego wnęki rurowego korpusu i która może być odchylona i przesunięta do położenia otwarcia lub położenia mniej ograniczającego. Alternatywnie, podatny element ograniczający może stanowić zawór jednokierunkowy dowolnego rodzaju, posiadający korpus zaworowy, który jest odchylony w stronę położenia przewężenia lub położenia zamkniętego i który może być przesunięty do położenia otwartego lub położenia mniej ograniczającego, gdy poprzez ciśnienie wytwarzane podczas dmuchania przy otwartym końcu ustnika rurowego korpusu zostaje pokonana siła odchylająca. Korpus zaworowy zaworu jednokierunkowego może być w postaci klapki lub podobny. Korzystnie, rządzenie według wynalazku nie zawiera części, które są oddzielne względem rurowego korpusu, ponieważ takie oddzielenie powodowałoby nie tylko zwiększenie kosztów wytwarzania urządzenia, ale również niosłoby ze sobą zagrożenia dla użytkownika. Tak więc klapka, niezależnie od tego czy stanowi część zaworu jednokierunkowego, stanowi korzystnie integralną część ściany rurowego korpusu. Można to uzyskać przykładowo w ten sposób, że klapka jest wycięta w ścianie rurowego korpusu i zagięta do wewnątrz kanału przepływowego rurowego korpusu tak, aby utworzyć otwór odpowietrzający bezpośrednio przed klapką. Otwór jest korzystnie utworzony przy lub w bezpośrednim sąsiedztwie ustnika tak, że może być przykryty wargami użytkownika lub być umieszczony wewnątrz jamy ustnej

189 855 użytkownika dmuchającego przez rurowy korpus. Alternatywnie, klapka może rozciągać się do wewnętrznej wnęki lub do otwartego końca rurowego korpusu od swobodnego końca ustnika.

W rozwiązaniu zalecanym element ograniczający zawiera ściśliwe lub zaciskane wewnętrzne części ściany rurowego korpusu. Tego rodzaju ściśliwe części ściany mogą stanowić podłużne sekcje rurowego korpusu, mające mniejszą grubość ściany i/lub wykonane z materiału bardziej miękkiego lub bardziej elastycznego niż pozostała część rurowego korpusu. Jednakże w rozwiązaniu zalecanym ściana rurowego korpusu ma zasadniczo takie same właściwości wzdłuż całej długości korpusu. W takim przypadku, rurowy korpus może być ściśliwy wzdłuż całej swej długości, a części ściśliwe lub zaciskane mogą być oznaczone, na przykład za pomocą odmiennego koloru, nadruku, moletowania, chropowatości lub tym podobnie, względnie części ściśliwe mogą być wyznaczone przez linie osłabienia lub podobne. Gdy użytkownik lub pacjent stosuje zalecane rozwiązanie urządzenia według wynalazku do przenoszenia sproszkowanej substancji do nozdrzy, to może on uchwycić ściśliwe części rurowego korpusu pomiędzy kciukiem i palcem wskazującym i poprzez ściśnięcie spłaszczyć te części. Gdy użytkownik włoży część nosową urządzenia do nozdrzy i umieści ustnik pomiędzy wargami, wówczas może on silnie dmuchać do ustnika dla rozbudowania w nim dużego ciśnienia. Następnie, może on uwolnić ściśliwe części, przez co zostają one nagle nadmuchane i rozszerzone tak, że powietrze może swobodnie przepływać przez niezakłóconą wewnętrzną wnękę rurowego korpusu. Podczas dmuchania, wewnątrz jamy ustnej użytkownika ustanowione zostaje ciśnienie, zaś części ściśliwe zostają odkształcone, co powoduje że języczek skutecznie zamyka połączenie pomiędzy nozdrzami i gardłem.

Należy uwzględnić, że element ograniczający może stanowić dowolny inny rodzaj środka przystosowanego do poruszania się z położenia przewężenia do położenia otwarcia, gdy użytkownik dmucha do pierwszego końca rurowego korpusu tak, aby wytworzyć pomiędzy pierwszym i drugim końcem rurowego korpusu różnicę ciśnień, przekraczającą wstępnie określoną wartość.

Urządzenie według wynalazku może również być stosowane do wprowadzania do nozdrzy substancji podobnej do żelu. Oznacza to, że substancja sproszkowana lub cząsteczkowa może być zastąpiona żelopodobną substancją aktywną.

Urządzenie według wynalazku może być stosowane nie tylko do jednorazowego przenoszenia sproszkowanego i cząsteczkowego produktu do nozdrzy, ale również jako inhalator.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zastosowanie pierwszego rozwiązania urządzenia według wynalazku, fig. 2 - zastosowanie drugiego rozwiązania urządzenia według wynalazku, fig. 3 - zastosowanie trzeciego rozwiązania urządzenia według wynalazku, fig. 4 - powiększony widok z boku urządzenia pokazanego na fig. 3, fig. 5 - następne rozwiązanie urządzenia według wynalazku, fig. 6 - następne rozwiązanie urządzenia według wynalazku, fig. 7 - następne rozwiązanie urządzenia według wynalazku, fig. 8 - następne rozwiązanie urządzenia według wynalazku, fig. 9 - przekrój urządzenia z fig. 8 w powiększeniu, fig. 10 - następne rozwiązanie urządzenia według wynalazku, fig. 11 - następne rozwiązanie urządzenia według wynalazku, fig. 12 - widok z boku w powiększeniu ustnika urządzenia według wynalazku, wyposażonego w otwory odpowietrzające, fig. 13 - następne rozwiązanie ustnika mającego otwór odpowietrzający i klapkę wystającą do wewnętrznej wnęki ustnika, fig. 14 - rozwiązanie ustnika z klapką odchodzącą od swobodnych krawędzi ustnika, fig. 15 - następne rozwiązanie ustnika, mającego otwór odpowietrzający i paskopodobną część ściany rurowego korpusu, wystającą do wewnętrznej wnęki ustnika, fig. 16 - następne rozwiązanie ustnika zawierające oddzielny zawór jednokierunkowy, fig. 17 - rozwiazanie ustnika maiaceeo wewnetrznie spłaszczane części ścienne, fie. 18 - widok z boku ilustrujący sposób, w jaki urządzenie z ustnikiem jak pokazano na fig. 17 jest chwytane przez użytkownika, fig. 19 - ilustrację sposobu, w jaki urządzenie pokazane na fig. 18 może być wkładane do nozdrzy i pomiędzy wargi użytkownika, a fig. 20 - widok jak na fig. 19, jednakże w momencie, w którym użytkownik dmucha poprzez ustnik.

Na fig. 1 przedstawiono, w jaki sposób urządzenie według wynalazku może być stosowane do wprowadzania dawki sproszkowanej substancji aktywnej do nozdrzy użytkownika. Urządzenie pokazane na fig. 1 stanowi rurowy korpus 10, który może być utworzony w całości z gumy, materiału celulozowego, szkła lub tworzywa sztucznego, na przykład przez for8

189 855 mowanie wydmuchowe. Urządzenie jest korzystnie typu jednorazowego i zawiera przy przeciwległych końcach ustnik 11 przeznaczony do wkładania pomiędzy wargi użytkownika i część nosową 12 przeznaczoną do wkładania do nozdrza użytkownika. Ustnik 11 i część nosowa 12 są wzajemnie połączone częścią pośrednią 13. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 1 część pośrednia jest utworzona zasadniczo jako łuk okręgu.

Rurowy korpus 10 może mieć dowolny odpowiedni kształt przekroju. Jeżeli kształt przekroju jest okrągły, to jego wewnętrzna średnica może wynosić przykładowo 3-8 mm. Rurowy korpus 10 może zawierać dawkę sproszkowanej lub cząsteczkowej substancji aktywnej 14. Przed użyciem urządzenia, przeciwległe otwarte końce rurowego korpusu 10 są zamknięte parą zdejmowalnych nasadek lub dowolnym innym rodzajem przykrywy, która może być przekłuta lub zdjęta.

Gdy urządzenie pokazane na fig. 1 ma być użyte, wówczas przykrywy są zdejmowane z przeciwległych końców rurowego korpusu 10. Następnie, pomiędzy wargi i do nozdrzy użytkownika wkłada się ustnik 11 i odpowiednio, część nosową 12, jak pokazano na fig. 1. Teraz użytkownik dmucha przez ustnik 11, przez co sproszkowana substancja aktywna 14 jest rozpraszana w powietrzu przepływającym przez rurowy korpus 10 i jest przenoszona do nozdrzy.

Rurowy korpus 10 pokazany na fig. 2 jest podobny do pokazanego na fig. 1, jednakże część pośrednia 13 jest ukształtowana odmiennie. Należy uwzględnić, że ta część pośrednia 13 może mieć dowolny inny odpowiedni kształt.

Na fig. 3 i 4 przedstawiono następne rozwiązanie urządzenia według wynalazku, zbudowanego z większej ilości części, w którym część pośrednia 13 tworzy wewnętrzną wnękę 15 otwierającą się do gniazd dla pomieszczenia oddzielnie ukształtowanego ustnika 11 i części nosowej 12. Część pośrednia 13 pokazana na fig. 3 i 4 może być utworzona z tworzywa sztucznego przez formowanie wydmuchowe a ustnik 11 i część lub części nosowe 12 mogą stanowić proste odcinki rurki, wykonanej ze szkła lub tworzywa sztucznego. Ponieważ te odcinki rurki są wymiennie zamontowane w pośredniej części 13, zatem są one korzystnie jednorazowego użytku, zaś część pośrednia 13 może być stosowana ponownie.

Jak pokazano na fig. 4, urządzenie może zawierać dwie części nosowe 12 i pojedynczy ustnik 11. Alternatywnie, urządzenie może zawierać tylko jedną część nosową. Wewnętrzna wnęka 15 części pośredniej 13 jest korzystnie tak ukształtowana, że wytwarza turbulencję przepływu powietrza przez wnękę tak, aby wzmagać rozproszenie sproszkowanej substancji w powietrzu przepływającym przez rurowe urządzenie podczas stosowania.

Rurowe urządzenie pokazane na fig. 5 jest utworzone jako całość, przykładowo ze szkła lub tworzywa sztucznego, i jest typu jednorazowego, a ponadto zawiera dawkę sproszkowanej lub cząsteczkowej substancji aktywnej 14. Przed użyciem, przeciwległe końce rurowego korpusu 10 są zamknięte nasadkami lub zdejmowalnymi przykrywami (nie pokazanymi), jak wyjaśniono powyżej. Na fig. 5, część pośrednia 13 ma kształt spiralny z jednym lub więcej zwojami tak, aby polepszać rozproszenie sproszkowanej substancji aktywnej do powietrza przepływającego przez rurowy korpus 10 podczas stosowania.

Na fig. 6 pokazano rozwiązanie rurowego korpusu 10, mającego kształt podobny do słomki do picia. Ta postać rozwiązania urządzenia według wynalazku zawiera przeciwległe, zasadniczo prostoliniowe części końcowe tworzące ustnik 11 i odpowiednio część nosową 12. Te prostoliniowe części końcowe są wzajemnie połączone utworzoną integralnie częścią pośrednią 13 z licznymi obwodowo rozciągającymi się pofałdowaniami, korzystnie w rodzaju mającym stosunkowo ostre szczyty i doliny. Ze względu na te pofałdowania, część pośrednia 13 jest zginalna a pofałdowania również powodują turbulencję powietrza przepływającego przez rurowy korpus 10. W ten sposób wzmaga się rozproszenie sproszkowanej substancji w przepływającym powietrzu jak wyjaśniono powyżej. Przed użyciem, rurowe urządzenie może zawierać dawkę sproszkowanej substancji aktywnej 14, a przeciwległe końce urządzenia mogą być zamknięte jak wyjaśniono powyżej.

Rurowy korpus urządzenia według tej postaci rozwiązania wynalazku korzystnie zawiera element indukujący turbulencję dla wzmagania dyspersji sproszkowanej substancji aktywnej 14 w powietrzu przepływającym przez urządzenie. Na fig. 7 pokazano rozwiązanie, w którym jako element indukujący turbulencję zastosowano spiralny człon nitkowy 16 wykonany przykładowo z metalu lub tworzywa sztucznego, umieszczony wewnątrz rurowego korpusu 10. Człon nitkowy 16 może rozciągać się wzdłuż dowolnej części długości rurowego

189 855 korpusu 10. Pokazany na fig. 7 człon nitkowy 16 rozciąga się zasadniczo wzdłuż całej długości urządzenia. Rurowy korpus 10 może przykładowo być wytworzony z elastycznego materiału foliowego, takiego jak folia plastikowa. Przeciwległe końce rurowego korpusu 10 mogą następnie być zamknięte przez zgrzanie. Przed użyciem uszczelnione przeciwległe końce rurowego korpusu 10 muszą być odcięte.

Rurowe urządzenie według wynalazku może być wykonane dowolnym odpowiednim sposobem wytwarzania. Zaleca się wytłaczanie ponieważ jest ono stosunkowo tanie, jednakże można również stosować formowanie próżniowe. Na fig. 8 i 9 pokazano rozwiązanie urządzenia, wykonanego przez zgrzanie pary wytworzonych oddzielnie próżniowo części wzdłuż przeciwległych biegnących podłużnie szwów 17.

Rozwiązanie pokazane na fig. 10 może być wykonane ze stosunkowo sztywnego materiału, takiego jak tworzywo sztuczne lub szkło, z kształtką wykonaną z materiału odkształcalnego, takiego jak miękkie tworzywo sztuczne lub guma. W tym ostatnim przypadku, rurowe urządzenie może być uformowane przez wytłaczanie jak zasadniczo prosty odcinek rury, który jest zagięty do kształtu pokazanego przed użyciem.

Na fig. 11 pokazano rozwiązanie przeznaczone do stosowania wielokrotnego. Rurowy korpus 10, który może być wykonany przez formowanie wydmuchowe, jest podzielony na dwie części które zawierają ustnik 11 i część nosową 12. Te dwie części mogą być połączone razem zawiasowo lub teleskopowo tak, że do pośredniej części 13 może być wsunięta kapsułka 18 zawierająca dawkę sproszkowanej substancji aktywnej 14. Urządzenie może zawierać igły dziurkujące lub nóż (nie pokazany), który automatycznie otwiera kapsułkę 18, gdy dwie oddzielne części są zamknięte. W rozwiązaniu pokazanym na fig. 11 w ścianach części pośredniej 13 jest uformowany otwór 19 do wsunięcia kapsułki 18. Pośrednia część 13 jest otoczona członem pokrywowym 20, który może obracać się wokół części pośredniej 13 pomiędzy położeniem, w którym otwór 19 jest odsłonięty a położeniem, w którym otwór 19 jest zamknięty. Uruchamiany sprężyną element przecinający 21 automatycznie otwiera kapsułkę 18, gdy człon pokrywowy 20 zostaje przesunięty do położenia zamykającego.

Na fig. 12-17 przedstawiono schematycznie rozmaite rozwiązania zewnętrznego swobodnego końca ustnika 11. Na fig. 12 pokazano parę umieszczonych przeciwległe otworów 22, uformowanych w ścianie ustnika 11 w sąsiedztwie swobodnego końca ustnika 11. Jeżeli pacjent przypadkowo dmuchnie lub zaciągnie powietrze przez otwarty koniec ustnika 11 przygotowując urządzenie do stosowania, wówczas powietrze oddychania przepływające przez otwarty koniec ustnika 11 może przejść przez otwory 22. Jednakże gdy użytkownik umieści swobodny koniec ustnika 11 pomiędzy wargami tak, że otwory 22 są przykryte lub umieszczone wewnątrz jamy ustnej i silnie dmuchnie, to otwory 22 nie będą wywierały wpływu na przepływ powietrza przez wewnętrzną wnękę rurowego korpusu 10.

Na fig. 13 pokazano rozwiązanie, w którym otwór 23 uformowano przez odcięcie klapki 24 ze ściany ustnika tak, że ta klapka 24 pozostaje stale połączona ze ścianą rurowego korpusu 10 poprzez część zawiasową 25 przy wewnętrznym końcu otworu 23. Klapka 24 została zagięta do rurowego korpusu 10 tak, aby rozciągać się poprzez wewnętrzna wnękę rurowego korpusu 10 i częściowo ograniczać przez nią przepust. Jeżeli użytkownik normalnie wdycha lub wydycha powietrze przez otwarty koniec ustnika 11, wówczas nie wystąpi żaden lub jedynie niewielki efekt obecności otworu 23 i klapki 24. Gdy użytkownik umieści swobodny koniec ustnika 11 pomiędzy wargami i silnie dmuchnie, to klapka 24 gwałtownie się odegnie i otworzy przepływ przez rurowy korpus 10. Spowoduje to wytworzenie silnego impulsu ciśnienia tak, że sproszkowana substancja aktywna 14 zostanie skutecznie rozproszona w przepływie powietpTO 1 XI Γ/1 ΓΥΛΊ 1 T> 1 /T i 1 Γ+1 r λ, , W. . 1 r trza 1 nwmucn^uęta do nozdrzy użytkownika.

W rozwiązaniu pokazanym na fig. 14 klapka 24 jest podłączona do ustnika 11 w przestrzeni zawiasowej 25 przy swobodnej krawędzi ustnika 11. Pod innymi względami, rozwiązanie pokazane na fig. 14 pracuje zasadniczo tak jak rozwiązanie pokazane na fig. 13.

Na fig. 15 pokazano rozwiązanie, w którym w ustniku 11 wytworzono otwór odpowietrzający 26 przez wycięcie pary oddalonych, równoległych szczelin w ścianie ustnika i popchnięcie paskopodobnej części ściennej 27 utworzonej pomiędzy tymi szczelinami wewnętrznie do wewnętrznej wnęki ustnika 11. Tak więc, w tym przypadku paskopodobna część ścień10

189 855 na 27 tworzy element ograniczający przepływ powietrza przez rurowy korpus 10. Działanie urządzenia pokazanego na fig. 15 jest podobne do działania urządzenia pokazanego na fig. 13 i 14.

Na fig. 16 pokazano rozwiązanie, w którym wewnątrz ustnika 11 w sąsiedztwie jego swobodnego końca zamontowano oddzielny zawór jednokierunkowy 28, zawierający pierścieniowe gniazdo zaworowe 29 i podobny do klapki ruchomy człon zaworowy 30. Zawór jednokierunkowy 28 zapobiega przepływowi powietrza przez rurowy korpus 10 w niewłaściwym kierunku, jeżeli pacjent będzie błędnie wciągał powietrze poprzez rurowy korpus 10 zamiast dmuchać do ustnika 11. Ponadto człon zaworowy 30 może być odchylony w stronę jego położenia zamkniętego poprzez oddziaływanie sił sprężystych tak, że zawór jednokierunkowy 28 otwiera się jedynie wówczas, gdy na zaworze ustali się wstępnie określona różnica ciśnień.

Na fig. 17 pokazano ustnik 11 zawierający uruchamiany ręcznie zawór 31, uformowany przez umieszczone przeciwległe, odkształcalne części ścienne 32, które przykładowo mogą być utworzone przez linie osłabienia lub linie zaginania 33. Gdy do ustnika 11 zostaną przyłożone przeciwnie skierowane siły ściskające (wskazane strzałkami 34 na fig. 17) za pomocą dwóch palców 35 (patrz fig. 18), wówczas wewnątrz ustnika 11 tworzy się przewężenie 36. To przewężenie 36 zapobiega przypadkowemu przepływowi powietrza przez rurowy korpus 10, spowodowanemu przez przypadkowe zassanie lub dmuchnięcie.

Podczas stosowania urządzenia według wynalazku, mającego ustnik 11 jak przedstawiono na fig. 17, odkształcalne części ścienne 32 urządzenia są chwytane dwoma palcami 35, jak przedstawiono na fig. 18 tak, aby utworzyć przewężenie 36. Następnie ustnik 11 i część nosowa 12 zostają umieszczone pomiędzy wargami i odpowiednio w nozdrzach użytkownika, jak pokazano na fig. 19, zaś odkształcalne części ścienne 32 pozostają stale wciśnięte. Gdy użytkownik silnie dmuchnie do ustnika 11, wówczas odkształcalne części ścienne 32 zostają uwolnione jak pokazano na fig. 20. Ciśnienie powstające przy wejściu do ustnika 11 jest wystarczające do gwałtownego rozdęcia odkształcalnych części ściennych 32 tak, że powracają one do ich położenia początkowego. W ten sposób powstaje nagły silny przepływ powietrza przez rurowy korpus 10, a dawka sproszkowanej substancji aktywnej 14 zostaje rozproszona i zawieszona w przepływie powietrza, a następnie przenoszona do nozdrzy.

Przykład

Oceniono właściwości osadzania i usuwania sproszkowanej substancji po podaniu jej z dwóch odmiennych urządzeń.

Czas potrzebny do usunięcia substancji z nosa może być zmieniany poprzez osadzanie substancji w odmiennych obszarach nosa. Zakończenie nosa stanowi obszar pozbawiony rzęsek, dlatego lekarstwa dostarczane do zakończenia nosa pozostaną w jamie nosowej przez dłuższe okresy czasu w porównaniu w lekarstwami dostarczonymi do obszarów oddechowych lub węchowych nosa. Jest możliwe, że zastosowanie odmiennych urządzeń dawkujących może powodować różnicę w czasach usuwania dla tych samych substancji leczących. W tym przykładzie porównano urządzenie według wynalazku takie jak pokazane na fig. 6 (poniżej zwane urządzeniem według wynalazku) z urządzeniem konwencjonalnym do dostarczania do nosa suchego proszku (zwanym poniżej urządzeniem znanym) w odniesieniu do cyklu (rytmu) nosowego.

Cykl nosowy stanowi znane zjawisko, w którym następuje rytmiczna zmiana jednostronnej przepustowości nosa i przepływu powietrza. Dla skutecznego przebadania dostarczania do nosa lekarstwa ważne jest otrzymanie informacji odnośnie indywidualnego cyklu nosowego każdej osoby badanej, ponieważ ten cykl nosowy może wywierać wpływ na oczyszczanie śluzowo-rzęskowe.

ΤΆ1 η Ιλω/Ίωμιπ τι rlniAr. · _ϊ; -., - · ·,-_; , -- , , , „ iyiu UU.U.U111U. ννιαονι νννονι uuz y dzuzcuiid.

osadzania podczas stosowania iozmnaitycłi urządzeń dozujących, grupie sześciu zdrowych ochotników podano etykietowany radiologicznie proszek według założonego wzorca w przeciągu dwóch dni badawczych z jednym tygodniem przerwy pomiędzy każdym zabiegiem. Przed podaniem, każdy ochotnik wykonał pomiary szczytowego przepływu oddechowego przez każde nozdrze. Uzyskane dane wykorzystano do oznaczenia cyklicznego rytmu nosowego każdego ochotnika, umożliwiającego podawanie substancji do udrożnionego nozdrza.

189 855

Ochotnicy wykonali dwa głębokie oddechy przez nozdrza, przytrzymując znane urządzenie w zakończeniu udrożnionego nozdrza. Zawartość urządzenia (10 mg, około 1 MBq) dostarczono do powierzchni śluzówki udrożnionego nozdrza.

Ochotnicy umieścili długą odnogę urządzenia według wynalazku w zakończeniu nosa i zamknęli usta dookoła krótszej odnogi. Jeden szybki, mocny dmuch spowodował dostarczenie zawartości urządzenia do powierzchni śluzowej udrożnionego nozdrza.

Osadzanie i następne oczyszczanie pochodzące z rozmaitych urządzeń do dostarczania oceniano za pomocą scyntygrafii gamma z zastosowaniem kamery gamma (Maxi Camera II, General Electric). Położenie nosa ochotnika utrwalono na kolimatorze kamery gamma z zastosowaniem specjalnie zaprojektowanego szablonu. Wyznaczano statyczne widoki boczne (czas trwania 60 sekund) bezpośrednio po dozowaniu i w odpowiednich przedziałach czasowych przez 180 minut po podaniu. Obrazy rejestrowano dla następnej analizy i oceny ilościowej.

Ocena ilościowa danych otrzymanych od ochotników obejmowała wyznaczanie obszarów zainteresowania dookoła jamy nosowej i gardła. Szybkość zliczania z każdego obszaru zainteresowania (ROI) korygowana dla uwzględnienia rozpadu radioaktywnego i tła, została następnie wyrażona jako proporcja największej jednominutowej szybkości zliczania, zwykle obrazu rejestrowanego w obszarze zainteresowania w jamie nosowej, bezpośrednio po dozowaniu. Najwyższą szybkość zliczania ustalono na wartość 100%, która została następnie zastosowana do obliczenia procentowych wartości szybkości zliczania w zadanych momentach czasowych.

W ten sposób oceniono usuwanie substancji z jamy nosowej jako zmniejszenie aktywności procentowej w funkcji czasu dla każdego ochotnika. Wykorzystując te dane dotyczące usuwania, oceniono dla każdego ochotnika czas potrzebny do usunięcia 80% substancji z obszaru zainteresowania w jamie nosowej. Ponadto, oceniono układy osadzania otrzymywane poprzez urządzenia przez wyznaczanie obszaru zainteresowania dookoła początkowego miejsca osadzania i zliczanie komputerowe przykrytych komórek.

Identyfikacja ochotnika	Tso (min)	Obszar osadzenia (komórki) znanego urządzenia	T;o (min)	Obszar osadzenia (komórki) urządzenia według wynalazku
001	170	41	158	35
004	43	48	171	56
005	123	37	153	29
007	84	36	101	28
009	110	34	139	25
010	144	36	48	27
średnio	112	39	128	33
SE±	±	±2	±18	±5

Wnioski/obserwacje

- Urządzenie według wynalazku i znane urządzenie dawały czasy usuwania i obszary osadzania, które nie różniły się w sposób istotny względem siebie.

- %-/ιζχ£νιζ^νιιια wvutug wjtiaiaz,Ku \_rpi vzancu j ućuułu uuuiót, puiiz^uiij jlulii ostry podmuch powietrza dla całkowitego opróżnienia urządzenia. Dla porównania urządzenie ze stanu techniki często wymagało dwóch pobrań oddechu dla wydalenia całości zawartości.

- Uważa się, że urządzenie według wynalazku dla całkowitej skuteczności wymaga zastosowania prostego zaworu przepływowego. Urządzenia opróżniają się tak dobrze, że gdy tylko długa odnoga zostanie umieszczona w nozdrzach, to wystarczy dowolny wdech z krótkiej odnogi aby spowodować opróżnienie urządzenia złą drogą do ust.

- Ochotnicy stwierdzali także mniejsze podrażnienie śluzówki po używaniu urządzeń według wynalazku.

189 855

Fig. 6

189 855

Fig. 8

189 855

Fig. 10

189 855

Fig. 15 Fig. 16

189 855

Fig. 19

Fig. 20

189 855

Fig. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie do podawania sproszkowanej substancji aktywnej na błonę śluzową wewnątrz nozdrzy użytkownika urządzenia, zawierające rurowy korpus tworzący wewnętrzny kanał przepływowy, przechodzący podłużnie pomiędzy częścią nosową usytuowaną przy pierwszym końcu rurowego korpusu i przeznaczoną do wkładania do nozdrzy użytkownika, a przeciwległym drugim końcem rurowego korpusu, znamienne tym, że drugi koniec rurowego korpusu (10) tworzy ustnik (11) przeznaczony do wkładania pomiędzy wargi użytkownika, przy czym długość i kształt rurowego korpusu (10) są tak dobrane, że umożliwiają jednoczesne umieszczenie części nosowej (12) i ustnika (11) w nozdrzach i odpowiednio pomiędzy wargami użytkownika, przez co użytkownik poprzez dmuchanie do ustnikowego końca kanału przepływowego rurowego korpusu (10) może przenosić sproszkowaną substancję aktywną (14) umieszczoną wewnątrz kanału przepływowego do nozdrzy w stanie rozproszonym, przy czym powierzchnia przekroju kanału przepływowego rurowego korpusu (10) nie przekracza 75 mm , a ponadto rurowy korpus (10) posiada elementy ograniczające, tworzące przynajmniej jedno przewężenie wewnętrznego przekroju kanału przepływowego rurowego korpusu (10).
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że rurowy korpus (10) zawiera wygiętą i/lub zginalna sekcję pośrednią (13).
3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że wygięta i/lub zginalna sekcja pośrednia (13) zawiera obwodowe pofałdowania.
4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że pofałdowania mają w podłużnym przekroju osiowym zarys ząbkowany.
5. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że wygięta sekcja pośrednia (13) zawiera spiralną część, mającą przynajmniej jeden zwój.
6. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że wygięta sekcja pośrednia (13) stanowi oddzielną część, wyposażoną w gniazda, w których są osadzone wyjmowalnie oddzielny ustnik i przynajmniej jedna oddzielna część nosowa.
7. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że wygięta sekcja pośrednia (13) ma otwór (19) przykryty elementem pokrywowym (20), umożliwiający włożenie do rurowego korpusu (10) kapsułki (18) zawierającej dawkę sproszkowanej substancji aktywnej, a ponadto jest wyposażona w element przecinający (21) do przecinania ściany kapsułki (18) po jej włożeniu do rurowego korpusu (10).
8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wewnątrz kanału przepływowego rurowego korpusu (10) jest umieszczona dawka sproszkowanej substancji aktywnej (14).
9. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że sekcja pośrednia (13) rurowego korpusu (10) jest zginalna, zaś przed użyciem urządzenia ustnik (11) i część nosowa (12) są ułożone obok siebie i mają swoje swobodne końce umieszczone blisko w sąsiedztwie.
10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że obszar przekrojowy kanału przepływowego rurowego korpusu (10) nie przekracza 70 mm², a korzystnie nie przekracza 50 mm².
11. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że obszar przekrojowy kanału przepływowego rurowego korpusu (10) wynosi 7-35 mm², a korzystnie około 20 mm2.
12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wewnątrz rurowego korpusu (10)

1ACt 1 1 ΤΎΛ 1 ΎΖ’ t 1»^ Juk. 4-. -...U . -1 —--jest umieszczony element indukujący tuiuulencję.
13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że element indukujący turbulencję jest w postaci spiralnego członu nitkowego (16).
14. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że w ścianie rurowego korpusu (10) w sąsiedztwie zakończenia ustnika (11) znajduje się przynajmniej jeden otwór odpowietrzający (22).
15. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przed użyciem urządzenia, sproszkowana substancja aktywna (14) znajduje się za elementem ograniczającym.

189 855
16. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że element ograniczający stanowi klapkę (24), która w położeniu przewężenia przykrywa przynajmniej część przekroju kanału przepływowego rurowego korpusu (10).
17. Urządzenie według zastrz. 16, znamienne tym, że klapka (24) jest wycinkiem ze ściany rurowego korpusu (10) i jest zagięta do wnętrza rurowego korpusu (10), wyznaczając bezpośrednio przed klapką (24) otwór odpowietrzający (23).
18. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że element ograniczający jest w postaci paskopodobnej części ściennej (27), ruchomej pomiędzy położeniem przewężenia i położeniem otwarcia.
19. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że element ograniczający jest w postaci wewnętrznie ściśliwych części ściennych (32) rurowego korpusu (10).
20. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że element ograniczający jest w postaci oddzielnego zaworu jednokierunkowego (28), zawierającego gniazdo (29) i człon zaworowy (30) w postaci klapki, przesuwnej z położenia przewężenia do położenia otwarcia, gdy użytkownik dmuchając do drugiego końca rurowego korpusu (10) powoduje powstanie pomiędzy pierwszym i drugim końcem rurowego korpusu (10) różnicy ciśnień, przekraczającej wstępnie określoną wartość.
21. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementy ograniczające są umieszczone wewnątrz kanału przepływowego rurowego korpusu (10) w położeniu usytuowanym przed dawką sproszkowanej substancji aktywnej (14) i ruchomo pomiędzy położeniem przewężenia, w którym następuje zamykanie lub przewężenie kanału przepływowego, a położeniem otwarcia, w którym następuje otwarcie lub znacznie mniejsze przewężenie kanału, przy czym te elementy ograniczające są przesuwne z położenia przewężenia do położenia otwarcia, gdy użytkownik dmuchając do ustnikowego końca rurowego korpusu (10) powoduje powstanie różnicy ciśnień pomiędzy ustnikowym i nosowym końcem rurowego korpusu (10), przekraczającej wstępnie określoną wartość.