PL188855B1 - Inhalator proszkowy - Google Patents

Abstract

1.Inhalator proszkowy, zawierajacy korpus zakonczony z jednej strony ustni kiem, a z drugiej obrotowa czescia uchwy- towa, przy czym w korpusie jest umiesz- czona jednostka dozujaca, jednostka inhala- cyjna z kanalem inhalacyjnym, komora po- wietrzna z wlotem i wylotem oraz element obrotowy zamontowany obrotowo na osi komory powietrznej i umieszczony naprze- ciwko wlotu do komory powietrznej, zna- mienny tym, ze element obrotowy zawiera zespól wspomagajacy obrót tego elementu za pomoca przeplywajacego strumienia po- wietrza i tworzacy ciagla ruchoma powierz- chnie, w kierunku której kierowany jest strumien powietrza. 2.Inhalator wedlug zastrz. 1, zna- mienny tym, ze elementem obrotowym jest tarcza (62), która posiada kilka ustawionych pod katem ramion (64) stanowiacych zespól wspomagajacy obrót tarczy (62) za pomoca strumienia powietrza. Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest inhalator proszkowy. Jest to urządzenie, które służy do podawania pacjentowi proszku poprzez inhalację. Proszek jest wdychany do płuc pacjenta w celu leczenia, na przykład, astmy.

Znana jest pewna ilość inhalatorów proszkowych, które wykorzystują różne systemy do wprowadzania dawki proszku do strumienia powietrza.

EP-A-0237507 ujawnia jeden taki inhalator proszkowy'. Inhalator ten zawiera kanał inhalacyjny i ustnik, który zawiera komorę powietrzną, i dyszę wylotową, które razem tworzą drogę przepływu, którą strumień powietrza jest wyciągany podczas wdychania przez użytkownika. Inhalator ten zawiera ponadto mechanizm dozujący do dostarczania dawki proszku do kanału inhalacyjnego. Podczas inhalacji powietrze jest po pierwsze wciągane do kanału inhalacyjnego i przez niego tak, aby porwać proszek. Następnie strumień powietrza zawierającego proszek jest przeciągany przez komorę powietrzną i na zewnątrz dyszy wylotowej ustnika.

Stan techniki jest pokazany na rysunku, na którym pos. I przedstawia widok perspektywiczny znanego inhalatora proszkowego; pos. II - widok perspektywiczny rozłożonych części składowych inhalatora z pos. I; pos. III - spód ustnika inhalatora z pos. I; pos. IV - częściowy przekrój boczny inhalatora z pos. I.

Na rysunku pos. I jest pokazany inhalator proszkowy, który zawiera ustnik 2 z dyszą wylotową 4, korpus 6 inhalatora i obrotową część uchwytową 8 do obsługi mechanizmu dozującego dostarczającego dawki proszku do inhalacji. Korpus 6 inhalatora posiada otwór 10, który jest wypełniony oknem 12, przez które widoczne jest kółko wskaźnikowe 42 tak, aby wskazać stan zużycia inhalatora.

Pos. II przedstawia w widoku rozłożonym części składowe inhalatora umieszczone i przymocowane do korpusu 6 inhalatora. Korpus 6 inhalatora jest zamknięty rozdzielaczem 14, który jest na nim zamocowany. Z przyczyn estetycznych korpus 6 inhalatora jest nieprzezroczystą wypraską. Rozdzielacz 14 jest przezroczystą wypraską, która posiada wypust 15, którego część tworzy okno 12.

Wewnątrz korpusu 6 inhalatora są przechowywane części składowe mechanizmu dozującego. Te części składowe obejmują jednostkę dozującą 16, którą zawiera kołowy element 17 posiadający płaską powierzchnię, na której umieszczonych jest kilka elementów dozujących 18 i wał 20, który rozciąga się osiowo od środka kołowego elementu 17, jednostkę inhalacyjną 22, która zawiera kanał inhalacyjny 24, oraz jednostkę magazynującą 26, która zawiera komorę magazynującą 28 do przechowywania proszku. Wspomniane powyżej części składowe mechanizmu dozującego są składane poprzez włożenie kanału inhalacyjnego 24 do otworu 30 w jednostce magazynującej 26 i włożenie wału 20 w otwory centralne 32, 34, odpowiednio, w jednostce inhalacyjnej 22 i jednostce magazynującej 26. Po takim złożeniu górne końce kanału inhalacyjnego 24 i komory magazynującej 28 przechodzą, odpowiednio, przez pierwsze i drugie otwory 36, 38 w rozdzielaczu 14. W ten sposób jednostka inhalacyjna 22 i jednostka magazynująca 26 są nieruchomo zamocowane względem siebie nawzajem, a jednostka dozująca 16 może się obracać względem nich.

W tym znanym inhalatorze jednostka magazynująca 28 jest otwarta na dole tak, że podczas używania proszek jest dostarczany do jednostki dozującej 16 pod działaniem grawitacji, a jednostka inhalacyjna 22 zawiera ponadto zgamiaki 40, które są sprężyście dociskane do powierzchni kołowego elementu 17, w którym wykonane są elementy dozujące 18. W ten sposób, kiedy jednostka dozująca 16 jest obracana, to elementy dozujące 18, które w tym inhalatorze zawierają kilka otworów przelotowych, są napełniane proszkiem przez zgamiaki 40. Płyta (nie pokazana), która jest umieszczona pod jednostką dozującą 16, zapobiega przechodzeniu proszku przez elementy dozujące 18.

Jak pokazano na rysunku pos.R, rozdzielacz 14 zawiera ponadto wspornik 41 do obrotowego podtrzymywania koła wskaźnikowego 42. Koło wskaźnikowe 42 posiada wiele zębów 44 rozmieszczonych na jego obwodzie, które łączą się ze spiralnym rowkiem albo występem 46 na powierzchni końcowej wału 20. Wspornik 41 ma taki kształt, aby tak ustawiać koło wskaźnikowe 42, że część jego obwodu znajduje się w pobliżu wewnętrznej powierzchni okna 12. Podczas użytkowania, kiedy jednostka dozująca 16 jest obracana, to spiralny rowek albo występ 46 łączy się z jednym albo większą ilością zębów 44 na kole wskaźnikowym 42 tak, aby je obracać. W ten sposób, poprzez wykonanie kolorowych oznaczeń na obwodzie

188 855 koła wskaźnikowego 42, możliwe jest dostarczenie użytkownikowi w oknie 12 widocznego wskazania co do użytkowania inhalatora.

Jak pokazano na rysunku, pos. IV, ustnik 2 jest przymocowany do rozdzielacza 14. Ustnik 2 zawiera pierwszą część 48 i drugą część 50, przy czym pierwsza część 48 jest częścią, która jest chwytana przez wargi użytkownika, a druga część 50 jest wkładką umieszczoną wewnątrz pierwszej części 48. Druga część 50 w postaci wkładki zawiera fragment rurowy 52, który zawiera jeden albo więcej spiralnie albo śrubowo ukształtowanych występów 54, które odchylają powietrze przez niego przeciągane i w ten sposób rozpraszają większe cząstki wchodzącego proszku, oraz zasadniczo promieniowo skierowany kołnierz 56, który zapewnia powierzchnię, która razem z górną powierzchnią rozdzielacza 14 tworzy komorę powietrzną 58, która jest połączona z kanałem inhalacyjnym 24, przez który powietrze zawierające proszek jest podczas wdychania wciągane przez użytkownika.

Podczas używania inhalatora, jak opisano powyżej, proszek jest przenoszony z komory magazynującej 28 do jednego z elementów dozujących 18, oraz wraz z obrotem jednostki dozującej 16, jeden element dozujący 18 dostarcza dawkę proszku do kanału inhalacyjnego 24. W niniejszym inhalatorze jednostka dozującą 16 jest obracana poprzez obrót części uchwytowej 8 w jednym kierunku, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, patrząc od góry, pomiędzy pierwszym i drugim położeniem oddalonym kątowo. W tym celu jednostka dozująca 16 zawiera klinowe elementy 60 rozmieszczone na obwodzie kołowego elementu 17, a obrotowa część uchwytowa 8 zawiera element sprężynujący (nie pokazany), który jest tak ukształtowany, aby łączyć się z osiowo skierowaną powierzchnią 60a odpowiedniego jednego z klinowych elementów 60 tak, aby obracać jednostkę dozującą 16 poprzez popychanie odpowiedniego klinowego elementu 60. Podczas obrotu części uchwytowej 8 w przeciwnym kierunku, zgodnym z ruchem wskazówek zegara, patrząc od góiy, pomiędzy drugim i pierwszym oddalonym kątowo położeniem, jednostka dozująca 16 pozostaje nieruchoma, a element sprężynujący znajduje się za skierowaną osiowo powierzchnią 60a sąsiedniego klinowego elementu 60. Element sprężynujący przemieszcza się po pochylonej powierzchni 60b sąsiedniego klinowego elementu 60.

Chociaż opisany powyżej znany inhalator proszkowy działa, to proszek może się zbierać na powierzchniach znajdujących się na drodze przepływu przez inhalator.

US-A-4524769 ujawnia inhalator proszkowy, w którym ustnik zawiera elementy obrotowe rozdrabniające przeciągane przez niego skupiska proszku. Rozdrabnianie skupisk proszku ułatwiają wloty powietrza rozmieszczone na obwodzie ustnika.

GB-A-1295081 ujawnia inhalator proszkowy do podawania proszku w kapsule. Inhalator posiada wał, który jest zamocowany czopowo w rurowej obudowie i jest obracany podczas inhalacji przez użytkownika. Wał posiada zbiornik do przyjmowania kapsuły znajdujący się na jego wylotowym końcu i śrubę znajdującą się przed zbiornikiem, za pomocą której wał jest obracany przez użytkownika podczas inhalacji.

Jednak żaden z tych inhalatorów nie rozwiązuje problemu gromadzenia się proszku na powierzchniach przechodzącej przez nie drogi przepływu, który określono powyżej.

Celem niniejszego wynalazku jest inhalator proszkowy którego konstrukcja zmniejsza możliwość zbierania się proszku na powierzchniach znajdujących się na przechodzącej przez niego drodze przepływu.

Inhalator proszkowy zawierający korpus zakończony z jednej strony ustnikiem, a z drugiej obrotową częścią uchwytową, przy czym w korpusie jest umieszczona jednostka dozująca, jednostka inhalacyjna z kanałem inhalacyjnym, komora powietrzna z wlotem i wylotem oraz element obrotowy zamontowany obrotowo na osi komory powietrznej i umieszczony naprzeciwko wlotu do komory powietrznej według wynalazku, charakteryzuje się tym, że element obrotowy zawiera zespół wspomagający obrót tego elementu za pomocą przepływającego strumienia powietrza i tworzący ciągłą ruchomą powierzchnię, w kierunku której kierowany jest strumień powietrza.

W jednej postaci wykonania elementem obrotowym jest tarcza, która posiada kilka ustawionych pod kątem ramion stanowiących zespół wspomagający obrót tarczy za pomocą strumienia powietrza.

188 855

W innej postaci wykonania element obrotowy zawiera tuleję, w której jest umieszczony przynajmniej jeden ukształtowany spiralnie albo śrubowo występ, oraz skierowany promieniowo na zewnątrz kołnierz, który tworzy powierzchnię komory powietrznej.

Korzystnie kołnierz jest umieszczony naprzeciwko wlotu do komory powietrznej.

Korzystnie powierzchnia kołnierza umieszczona naprzeciwko wlotu do komory ma profil rzeźbiony.

W jednej postaci wykonania profil rzeźbiony zawiera szereg zagłębień.

W innej postaci wykonania profil rzeźbiony zawiera szereg występów.

Korzystnie ustnik zawiera pierwszą, zewnętrzną część chwytaną wargami przez użytkownika i drugą, wewnętrzną część w postaci wkładki umieszczoną w jego wnętrzu, przy czym element obrotowy stanowi wkładka z dolną powierzchnią kołnierza tworząca górną powierzchnię komory.

Korzystnie obwodowa powierzchnia zewnętrzna kołnierza jest ciasno przesuwnie dopasowana do obwodowej wewnętrznej powierzchni zewnętrznej części ustnika.

Korzystnie kołnierz zawiera wystające do dołu obwodowe obrzeże, które tworzy obwodową zewnętrzną powierzchnię kołnierza.

W jednej postaci wykonania zewnętrzna część ustnika zawiera trzpień centralny, dookoła którego jest obrotowo zamontowana wewnętrzna część ustnika.

W innej postaci wykonania zewnętrzna część ustnika zawiera pierścieniową tuleję, wewnątrz której jest obrotowo zamontowana wewnętrzna część ustnika.

Korzystnie zewnętrzna część ustnika zawiera kilka otworów dla powietrza uzupełniającego rozmieszczonych w pewnym odstępie na jej obwodzie, zaś wewnętrzna część w postaci wkładki ustnika zawiera przynajmniej jeden element odchylający powietrze.

W jednej postaci wykonania przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera wiele rowków wykonanych na obwodowej zewnętrznej powierzchni wkładki ustnika, zaś kilka otworów w zewnętrznej części ustnika jest rozmieszczonych przeciwległe do obwodowej zewnętrznej powierzchni wkładki ustnika.

W korzystnej postaci wykonania rowki są ustawione równolegle do osi obrotu wkładki ustnika.

W innej korzystnej postaci wykonania rowki są nachylone względem osi obrotu wkładki ustnika.

W innej postaci wykonania przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera wiele ustawionych pod kątem łopatek otaczających tuleję wkładki ustnika.

W alternatywnej postaci wykonania ustnik zawiera tuleję posiadającą umieszczony w niej przynajmniej jeden spiralnie albo śrubowo ukształtowany występ, oraz skierowany promieniowo na zewnątrz kołnierz, który tworzy powierzchnię komory powietrznej, przy czym element obrotowy jest obrotowo zamontowany w sąsiedztwie powierzchni kołnierza tworzącej powierzchnię komory powietrznej.

Korzystnie dolna powierzchnia kołnierza tworzy górną powierzchnię komory powietrznej.

Korzystnie kołnierz jest umieszczony naprzeciwko wlotu do komory powietrznej.

W jednej postaci wykonania elementem obrotowym jest tarcza.

Korzystnie tarcza ma postać otwartego do dołu stożka.

Korzystnie tarcza zawiera przynajmniej jeden ustawiony zasadniczo centralnie otwór.

Korzystnie obwodowa powierzchnia zewnętrzna tarczy jest ciasno dopasowana i przesuwnie do obwodowej powierzchni wewnętrznej komory powietrznej.

Korzystnie tarcza zawiera wystające do dołu obwodowe obrzeże, które tworzy jego obwodową zewnętrzną powierzchnię.

Korzystnie komora powietrzna zawiera kilka otworów rozmieszczonych z odstępem na jej obwodzie dla powietrza uzupełniającego, zaś tarcza zawiera przynajmniej jeden element odchylający powietrze.

W jednej postaci wykonania przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera wiele rowków wykonanych w obwodowej zewnętrznej powierzchni tarczy, zaś kilka otworów jest umieszczonych przeciwległe do obwodowej zewnętrznej powierzchni tarczy.

W korzystnej postaci wykonania rowki są ustawione równolegle do osi obrotu tarczy.

W innej korzystnej postaci wykonania rowki są nachylone względem osi obrotu tarczy.

188 855

W innej postaci wykonania przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera kilka żeber umieszczonych na powierzchni tarczy skierowanej od wlotu do komory powietrznej.

Korzystnie żebra są skierowane zasadniczo promieniowo.

Korzystnie powierzchnia tarczy przeciwległa do wlotu do komory powietrznej zawiera rzeźbiony profil.

W jednej postaci wykonania profil rzeźbiony zawiera szereg zagłębień.

W innej postaci wykonania profil rzeźbiony zawiera szereg występów.

Inhalator proszkowy według wynalazku może być stosowany dla dowolnej odpowiedniej formy proszku, wliczając w to proszki wprowadzane do strumienia powietrza w stanie surowym albo jako konglomeraty, rozdrobnione albo uporządkowane mieszaniny cząsteczek. Ponadto składnik albo składniki aktywne proszku mogą być rozcieńczone w jednej albo większej ilości substancji, takich jak laktoza, i mogą służyć do leczenia różnych stanów, nie koniecznie stanów oddechowych. W rzeczywistości proszek może zawierać materiał genetyczny i nie musi być ograniczony tylko do podawania go ludziom.

Lekami odpowiednimi do podawania za pomocą inhalatora proszkowego według wynalazku są dowolne leki, które mogą być dostarczane poprzez inhalację, oraz obejmują one np: agonistów receptora p2-adrenergicznego, np: salbutamol, terbutalinę, rimiterol, fenoterol, reproterol, adrenalinę, pirbuterol, izoprenalinę, orcyprenalinę, bitolterol, salmeterol, formoterol, klenbuterol, prokaterol, broxaterol, pikumeterol, TA-2005, marbuterol i podobne, oraz ich farmakologicznie dopuszczalne estry i sole; antycholinergiczne bronchodilatatory, np: bromek ipratropium i podobne; glukokortykosteroidy, np: beklometazon, flutikazon, budezonit, tipredan, dexametazon, betametazon, fluocinolon, acetonid triamcinolonu, mometazon i podobne, oraz ich farmakologicznie dopuszczalne estry i sole; leki antyalergiczne, np: kromoglikan sodu i nedkromil sodu; środki wykrztuśne; leki mukolityczne; leki antyhistaminowe; inhibitory cyklooksygenazy; inhibitory syntezy leukotrienów; antagoniści leukotrienów; inhibitory fosfolipazy-A2 (PLA2); antagoniści agregacji płytek (PAF) i leki zapobiegające astmie; leki antyarytmiczne; leki uspakajające; glikozydy nasercowe; hormony; leki przeciwnadciśnieniowe; leki przeciwcukrzycowe; leki przecipasożytnicze; leki przeciwnowotworowe; leki uspakajające; leki znieczulające; antybiotyki; leki przeciwreumatyczne; leki stosowane w immunoterapii; leki przeciwgrzybicze; leki przeciw niedociśnieniu; szczepionki; leki przeciwwirusowe; proteiny; polipeptydy i peptydy, np: hormony peptydowe i czynnik wzrostu; szczepionki polipeptydowe; enzymy; endorfiny; lipoproteiny i polipeptydy uczestniczące w kaskadzie krzepnięcia krwi; witaminy; oraz inne, np: blokery receptorów powierzchownych komórki, antyoksydanty, zmiatacze wolnych rodników i sole organiczne N,N'-dwuacetylocysteiny.

Przedmiot zgłoszenia jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny inhalatora proszkowego w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku; fig. 2 - częściowy przekrój inhalatora z fig. 1; fig. 3 - częściowy przekrój inhalatora proszkowego w drugim przykładzie wykonania według wynalazku; fig. 4 - widok perspektywiczny wkładki ustnika inhalatora z fig. 3; fig. 5 - przekrój pionowy pierwszej modyfikacji wkładki z fig. 4; fig. 6 - widok z dołu wkładki z fig. 5; fig. 7 - przekrój pionowy drugiej modyfikacji wkładki z fig. 4; fig. 8 - częściowy przekrój inhalatora proszkowego w trzecim przykładzie wykonania według wynalazku; fig. 9 - widok perspektywiczny fragmentu inhalatora z fig. 8; fig. 10 - widok perspektywiczny wkładki ustnika inhalatora z fig. 8; fig. 11 - widok perspektywiczny modyfikacji wkładki z fig. 10; fig. 12 - częściowy przekrój inhalatora proszkowego w czwartym przykładzie wykonania według wynalazku; fig. 13 - widok perspektywiczny fragmentu inhalatora z fig. 12; fig'. 14 - widok perspektywiczny wkładki ustnika inhalatora z fig. 12; fig. 15 - częściowy przekrój inhalatora proszkowego w piątym przykładzie wykonania według wynalazku; fig. 16 - częściowy przekrój inhalatora proszkowego w szóstym przykładzie wykonania według wynalazku; fig. 17 - widok perspektywiczny fragmentu inhalatora z fig. 16; fig. 18 - widok perspektywiczny tarczy obrotowej inhalatora z fig. 16; fig. 19 - widok z dołu tarczy obrotowej z fig. 18; fig. 20 - przekrój pionowy pierwszej modyfikacji tarczy obrotowej z fig. 18; fig. 21 - przekrój pionowy drugiej modyfikacji tarczy obrotowej z fig. 18; fig. 22 - częściowy przekrój inhalatora proszkowego w siódmym przykładzie wykonania według wynalazku; oraz fig. 23 - widok perspektywiczny tarczy obrotowej inhalatora z fig. 22.

188 855

Strukturalnie inhalatory proszkowe według korzystnych przykładów wykonania niniejszego wynalazku mogą posiadać wiele cech wspólnych z opisanym powyżej znanym inhalatorem proszkowym. Z tego powodu, oraz w celu uniknięcia niepotrzebnego powtarzania opisu, szczegółowo zostaną opisane tylko różnice strukturalne, oraz czyni się odwołanie do powyższego opisu znanego inhalatora proszkowego.

Na fig. 1 i 2 pokazano inhalator proszkowy w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku.

Inhalator ten jest modyfikacją opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego. Tak jak w opisanym powyżej znanym inhalatorze proszkowym, inhalator ten zawiera ustnik 2, korpus 6 inhalatora i obrotową część uchwytową 8. Na fig. 1, dla ułatwienia, ustnik 2 jest pokazany jako przezroczysty, z pominiętą, jego drugą częścią albo wkładką 50 (odpowiadającą wkładce 50 ustnika 2 opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego), dzięki czemu mogą być wyraźnie pokazane elementy inhalatora normalnie ukryte. Inhalator ten różni się od znanego inhalatora proszkowego tym, że zawiera dodatkowo element obrotowy. W niniejszym przykładzie wykonania jest to tarcza obrotowa 62 posiadająca, podobnie do wentylatora, kilka ustawionych pod kątem ramion 64, które tworzą powierzchnię dolną 65, która jest umieszczona po przeciwnej stronie niż wylot z kanału inhalacyjnego 24 (przedstawionego na fig. 2 linią przerywaną), przez który strumień powietrza, zawierającego proszek podczas użytkowania inhalatora jest wciągany przez użytkownika. Tarcza 62 jest tak umieszczona w komorze powietrznej 58, że obraca się w płaszczyźnie równoległej do górnej powierzchni rozdzielacza 14, w której znajduje się związany z nią wylot z kanału inhalacyjnego 24. Ustawione pod kątem ramiona 64 tarczy 62 są tak ukształtowane i rozmieszczone, że nie ma bezpośredniej, to znaczy bezkolizyjnej, drogi przepływu z kanału inhalacyjnego 24 na przeciwległą powierzchnię komory powietrznej 58 tworzoną przez powierzchnię dolną kołnierza 56 wkładki 50. W niniejszym przykładzie wykonania tarcza 62 jest przymocowana do rozdzielacza 14 za pomocą łącznika osiowego 66.

Podczas użytkowania, kiedy użytkownik inhaluje proszek poprzez zasysanie przez ustnik 2, to strumień powietrza zawierającego proszek jest przeciągany przez kanał inhalacyjny 24. Ten strumień powietrza uderza w tarczę 62 powodując jej obrót. Ponieważ tarcza 62 przerywa strumień powietrza przepływający przez kanał inhalacyjny 24, korzystnie poprzez ukształtowanie pośredniej drogi przepływu opisanej powyżej, zapobiega się gromadzeniu proszku przeciąganego przez komorę powietrzną 58 poza ustawione pod kątem ramiona 64 tarczy 62, na dolnej powierzchni kołnierza 56 wkładki 50, znajdującej się po przeciwnej stronie niż wylot z kanału inhalacyjnego 24. Zamiast tego, gromadzący się proszek osadza się w sposób ciągły jako cienka błona na dolnej powierzchni 65 tarczy 62. Ponadto zapobiega się gromadzeniu proszku w znacznej ilości, na dolnej powierzchni 65 tarczy 62 ponieważ gromadzący się proszek jest odrzucany z powierzchni dolnej 65 przez siłę odśrodkową powstającą podczas obrotu tarczy 62. W ten sposób zapobiega się osadzaniu proszku na powierzchniach w obrębie drogi przepływu albo jest on przynajmniej w sposób ciągły usuwany tak, aby zapobiegać jego znaczącemu gromadzeniu się.

Figury 3 i 4 przedstawiają inhalator proszkowy w drugim przykładzie wykonania według wynalazku, przy czym jego pierwsza modyfikacja jest przedstawiona na fig. 5 i 6, a druga modyfikacja jest przedstawiona na fig. 7.

Inhalator ten jest modyfikacją opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego. Tak jak w opisanym powyżej znanym inhalatorze proszkowym, inhalator w drugim przykładzie wykonania zawiera ustnik 2, korpus 6 inhalatora i obrotową część uchwytową 8 (nie pokazaną). Inhalator niniejszy różni się od opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego tym, że druga część w postaci wkładki 70 ustnika 2 jest obrotowo zamontowana na trzpieniu 72, który wystaje do dołu z poprzecznego elementu 74, który jest zamocowany w poprzek i tuż poniżej dyszy wylotowej 4 zewnętrznej, pierwszej części 48 ustnika 2. Trzpień 72 jest umieszczony w rurce 76, która posiada zamknięty dolny koniec 78 i jest centralnie osiowo zamontowana wewnątrz tulei 79 wkładki 70, dzięki czemu spiralnie albo śrubowo ukształtowane występy 81 tulei 79 otaczają rurkę 76. Kołnierz 83 wkładki 70 zawiera wystające do dołu obrzeże 80 posiadające obwodową zewnętrzną, powierzchnię 82, która jest ciasno, ale jeszcze

188 855 w sposób umożliwiający swobodny ruch, dopasowana do odpowiedniej obwodowej wewnętrznej powierzchni 85 dolny odcinek rurowy 84 pierwszej części 48 ustnika 2.

Podczas użytkowania, kiedy użytkownik inhaluje proszek poprzez zasysanie go przez ustnik 2, to strumień powietrza zawierającego proszek jest przeciągany przez kanał inhalacyjny 24 (przedstawiony na fig. 3 linią przerywaną), przez komorę powietrzną 58 i do góry przez tuleję 79 dookoła spiralnie albo śrubowo ukształtowanych występów 81. Przepływ strumienia powietrza przez spiralnie albo śrubowo ukształtowane występy 8l nadaje wkładce 70 moment obrotowy dookoła trzpienia 72. Ten moment obrotowy powoduje umieszczenie stale się przemieszczającej części pierścieniowej dolnej powierzchni 86 kołnierza 83 powyżej wylotu z kanału inhalacyjnego 24. Ta stale przemieszczająca się dolna powierzchnia, w kierunku której kierowany jest strumień powietrza zawierający proszek, zapobiega lokalnemu gromadzeniu się proszku, co mogłoby mieć miejsce, gdyby wkładka 70 była nieruchoma. Powodem tego jest umieszczenie dużego obszaru powierzchni poruszającej się w sposób ciągły nad kanałem inhalacyjnym 24, oraz turbulentny przepływ na tej powierzchni. Dodatkowo, w wyniku działania sił odśrodkowych powstających podczas obrotu wkładki 70, które dążą do rozbijania większych skupisk proszku, które mogą się ukształtować, zapobiega się gromadzeniu znacznej ilości proszku osiadającego na tej ruchomej powierzchni. W ten sposób możliwość powstania dużych skupisk proszku na drodze przepływu w inhalatorze jest znacznie zmniejszona, w ten sposób zapobiegając przyjmowaniu przez użytkownika podczas inhalacji niezwykle dużej dawki proszku.

Figury 5 i 6 przedstawiają pierwszą modyfikację wkładki 70 inhalatora z drugiego przykładu wykonania. W tej modyfikacji powierzchnia dolna 86 kołnierza 83 posiada rzeźbiony profil 92 w postaci szeregu małych zagłębień 94. Przykładowo zagłębienia 94 mogą mieć kształt częściowo-kulisty, typowo półkulisty, albo ścięto-kulisty, przy czym ten drugi składa się z części wewnętrznej o kształcie ściętej kuli znajdującej się wewnątrz części częściowo-kulistęj. Układ zagłębień 94 jest przedstawiony na fig. 6. Widać, że zagłębienia 94 są ciasno rozmieszczone.

Figura 7 przedstawia drugą modyfikację wkładki 70 inhalatora z drugiego przykładu wykonania. W tej modyfikacji dolna powierzchna 86 kołnierza 83 posiada rzeźbiony profil 92 w postaci szeregu małych występów 96. Znowu przykładowo, występy 96 mogą mięć kształt częściowo-kulisty, typowo półkulisty, albo ścięto-kulisty, przy czym ten drugi składa się z części wewnętrznej o kształcie ściętej kuli znajdującej się wewnątrz części częściawo-kulistęj. Korzystnie, układ występów 96 jest rozmieszczony tak samo jak zagłębienia 94 przedstawione na fig. 6.

W obu opisanych powyżej modyfikacjach wkładki 70, umieszczenie zagłębień 94 i występów 96 na dolnej powierzchni 86 kołnierza 83 pomaga w zapobieganiu gromadzenia się proszku, który uderza o nią w wyniku wciągania do góry strumienia powietrza zawierającego proszek przez kanał inhalacyjny 24. Konkretnie, zagłębienia 94 i występy 96 zapewniają polepszony przepływ turbulentnego strumienia mieszanki powietrza i proszku w sąsiedztwie dolnej powierzchni 86 kołnierza 83, w ten sposób wstrzymując osadzanie się proszku.

Figury 8 do 10 przedstawiają inhalator proszkowy w trzecim przykładzie wykonania według wynalazku, którego modyfikacja jest przedstawiona na fig. 11.

Inhalator ten jest modyfikacją inhalatora z drugiego przykładu wykonania i zawiera środki zapewniające, że wkładka 70 ustnika 2 ma dodatkową siłę obrotową. W tym przykładzie wykonania wkładka 70, podobnie do inhalatora według opisanego powyżej drugiego przykładu wykonania, jest obrotowo zamontowana na trzpieniu 72. Jednak inhalator ten różni się od inhalatora według opisanego powyżej drugiego przykładu wykonania tym, że obwodowa powierzchnia zewnętrzna 82 obrzeża 80 zawiera wiele zasadniczo osiowo skierowanych rowków 102, oraz tym, że dolny odcinek rurowy 84 pierwszej części 48 ustnika 2 zawiera kilka oddalonych kątowo obwodowych otworów 104 rozciągających się obwodowo dookoła niej, które są tak umieszczone, aby nakładać się na obwodową zewnętrzną powierzchnię 82 wkładki 70. W tym przykładzie wykonania otwory 104 są prostokątne i wydłużone w kierunku obwodowym. Jednak w praktyce otwory 104 mogą mieć dowolny kształt i mogą być dowolnie rozmieszczone. Na przykład, otwory 104 mogą być okrągłe. W jednym korzystnym przykładzie wykonania ustnik 2 zawiera cztery równo oddalone otwory 104. Wykonanie otworów 104 w dolnym odcinku rurowym 84 pierwszej części 48 ustnika 2 zapewnia dodatkowe

188 855 otwory, przez które wciągane jest powietrze uzupełniające, kiedy użytkownik inhalatora zasysa przez ustnik 2.

Podczas użytkowania inhalatora, kiedy użytkownik zasysa przez ustnik 2, powietrze jest przeciągane nie tylko przez kanał inhalacyjny 24 (przedstawiony na fig. 8 linią przerywaną), ale także do wnętrza przez otwory 104, przy czym to powietrze uzupełniające wciągane przez otwory 104 jest kierowane na rowki 102 umieszczone na obwodowej zewnętrznej powierzchni 82 wkładki 70. To wpływające powietrze uzupełniające dąży do nadawania wkładce 70 dodatkowej siły obrotowej, w ten sposób zwiększając efekt obrotowy i dalej zmniejszając możliwość gromadzenia się proszku na powierzchniach, zwłaszcza na dolnej powierzchni 86 wkładki 70.

W tym przykładzie wykonania, powietrze uzupełniające, po uderzeniu w rowki 102, przepływa do dołu do komory powietrznej 58, a następnie do góry przez spiralnie albo śrubowo ukształtowane występy 81 w tulei 79.

W alternatywnym przykładzie wykonania, inhalator może być tak ukształtowany, że powietrze uzupełniające jest odchylane do góry od rowków 102, a następnie przepływa przez dyszę wylotową 4 ustnika 2 poprzez szczelinę 105 pomiędzy zewnętrzną powierzchnią 106 tulei 79 wkładki 70 i wewnętrzną powierzchnią 108 pierwszej części 48 ustnika 2.

Figura 11 przedstawia modyfikację wkładki 70 inhalatora według trzeciego przykładu wykonania. W tym przykładzie wykonania rowki 102 umieszczone na obwodowej zewnętrznej powierzchni 82 obrzeża 80 są tak rozmieszczone, że są pochylone pod kątem, przeważnie około 45°, względem kierunku osiowego. Wykonanie takich pochylonych rowków 102 nadaje wkładce 70 jeszcze dalszą dodatkową siłę obrotową, kiedy użytkownik zasysa przez ustnik 2.

Figury 12 do 14 przedstawiają inhalator proszkowy w czwartym przykładzie wykonania według wynalazku.

Inhalator ten jest modyfikacją inhalatora z trzeciego przykładu wykonania. W tym przykładzie wykonania, podobnie do inhalatora z trzeciego przykładu wykonania, wkładka 70 jest obrotowo zamontowana na trzpieniu 72, oraz dostarczone są środki do nadawania wkładce 70 dodatkowej siły obrotowej, w celu zmniejszenia możliwości gromadzenia się proszku na jej dolnej powierzchni 86. Inhalator ten różni się od inhalatora z trzeciego przykładu wykonania tym, że podobnie do inhalatora według opisanego powyżej drugiego przykładu wykonania, obwodowa powierzchnia zewnętrzna 82 obrzeża 80 kołnierza 83 wkładki 70 jest gładka i tworzy ciasne ale przesuwne połączenie z obwodową wewnętrzną powierzchnią 85 dolnego odcinka rurowego 84 pierwszej części 48 ustnika 2. Inhalator ten różni się od inhalatora z trzeciego przykładu wykonania ponadto tym, że wkładka 70 zawiera wiele ustawionych pod kątem ramion 110, posiadających kształt łopatek wentylatora albo turbiny, rozmieszczonych dookoła dolnego końca tulei 79 wkładki 70 oraz powyżej kołnierza 83. Znowu, podobnie do inhalatora z trzeciego przykładu wykonania, dookoła dolnego odcinka rurowego 84 pierwszej części 48 ustnika 2 rozmieszczonych jest kilka oddalonych kątowo otworów 104. Jednak, w przeciwieństwie do inhalatora z trzeciego przykładu wykonania, otwory obwodowe 104 są umieszczone w położeniu osiowym powyżej obwodowej zewnętrznej powierzchni 82 obrzeża 80. Wykonanie otworów 104 w dolnym odcinku rurowym 84 pierwszej części 48 ustnika 2 zapewnia dodatkowe otwory, przez które wciągane jest powietrze uzupełniające, kiedy użytkownik zasysa przez ustnik 2.

Podczas użytkowania, kiedy użytkownik zasysa proszek przez ustnik 2 to powietrze jest przeciągane nie tylko przez kanał inhalacyjny 24 (przedstawiony na fig. 12 linią przerywaną), ale także do wnętrza przez obwodowe otwory 104, przy czym to powietrze uzupełniające wciągane przez otwory 104 jest kierowane na ustawione pod kątem ramiona 110 na tulei 79. To wpływające powietrze uzupełniające dąży do nadawania wkładce 70 dodatkowej siły obrotowej, w ten sposób zwiększając efekt obrotowy i dalej zmniejszając możliwość gromadzenia się proszku na powierzchniach, zwłaszcza na dolnej powierzchni 86 wkładki 70. W tym przykładzie wykonania, powietrze uzupełniające, po uderzeniu w ustawione pod kątem ramiona 110, przechodzi do góry przez wylotową dyszę 4 ustnika 2 poprzez szczelinę 105 pomiędzy zewnętrzną powierzchnią 106 tulei 79 wkładki 70 i wewnętrzną powierzchnią 108 pierwszej części 48 ustnika 2.

188 855

Figura 15 przedstawia inhalator proszkowy w piątym przykładzie wykonania według wynalazku.

Inhalator ten jest modyfikacją inhalatora z drugiego przykładu wykonania. Tak jak w inhalatorze z drugiego przykładu wykonania, wkładka 112 posiada tuleję 114, która zawiera jeden albo więcej spiralnie albo śrubowo ukształtowanych występów 116, które odchylają powietrze przeciągane przez nią i w ten sposób rozdrabniają większe cząstki wciąganego proszku, oraz zasadniczo promieniowo skierowany kołnierz 118, który posiada dolną powierzchnię 119, która razem z górną powierzchnią rozdzielacza 14 tworzy komorę powietrzną 58. Inhalator ten różni się od inhalatora z drugiego przykładu wykonania tym, że wkładka 112 jest obrotowo zamontowana w zewnętrznej tulei rurowej 120, która jest przymocowana za pomocą pary przeciwległych mocowań 122, 124 do wewnętrznej powierzchni 108 pierwszej części 48 ustnika 2. W tym przykładzie wykonania zewnętrzna cylindryczna powierzchnia tulei 114 i wewnętrzna cylindryczna powierzchnia zewnętrznej tulei rurowej 120 działają jako powierzchnie łożyskowe, które umożliwiają swobodny obrót tulei 114 wewnątrz zewnętrznej tulei rurowej 120. Znowu, tak jak w inhalatorze z drugiego przykładu wykonania, kołnierz 118 posiada wystające do dołu obrzeże 128, którego obwodowa zewnętrzna powierzchnia 129 zapewnia ciasne, ale jeszcze przesuwne połączenie z obwodową wewnętrzną powierzchnią 85 dolnego odcinka rurowego 84 pierwszej części 48 ustnika 2.

Podczas użytkowania, kiedy użytkownik zasysa proszek przez ustnik 2, strumień powietrza zawierającego proszek jest przeciągany nie tylko przez kanał inhalacyjny 24 (przedstawiony linią przerywaną), ale także, tak jak w inhalatorze z drugiego przykładu wykonania, wywoływany jest obrót wkładki 112 w wyniku przepływu tego strumienia powietrza przez spiralnie albo śrubowo ukształtowane występy 116 w tulei 114.

W każdym z opisanych powyżej przykładów wykonania, od trzeciego do piątego, dolna powierzchnia 86, 119 kołnierza 83, 118 wkładki 70, 112, która jest zwrócona w kierunku kanału inhalacyjnego 24, może posiadać rzeźbiony profil takiego rodzaju jak opisany powyżej w odniesieniu do fig. 5 i do fig. 7.

Figury 16 do 19 przedstawiają inhalator proszkowy w szóstym przykładzie wykonania według wynalazku, z modyfikacjami przedstawionymi na fig. 20 i 21.

Inhalator ten jest modyfikacją opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego. Tak jak w opisanym powyżej znanym inhalatorze proszkowym, inhalator ten zawiera ustnik 2, korpus 6 inhalatora i obrotową część uchwytową 8 (nie pokazaną). W niniejszym przykładzie wykonania, znowu tak jak w opisanym powyżej znanym inhalatorze proszkowym, pierwsza część 48 i druga część w postaci wkładki 134 ustnika 2 są przymocowane do siebie nawzajem. Znowu, podobnie do opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego, wkładka 134 zawiera tuleję 136, który zawiera jeden albo więcej spiralnie albo śrubowo ukształtowanych występów 140, które odchylają przepływające przez nią powietrze i w ten sposób rozdrabniają większe cząstki wciąganego proszku, oraz zasadniczo promieniowo skierowany kołnierz 142, którego powierzchnia razem z górną powierzchnią rozdzielacza 14 tworzy komorę powietrzną 58. Inhalator ten różni się od opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego tym, że zawiera ponadto tarczę obrotową 150, która jest przymocowana do wkładki 134, pod tą wkładką. W niniejszym przykładzie wykonania tarcza 150 ma postać otwierającego się do dołu stożka. Tarcza 150 jest wyposażona w trzpień 151, który wystaje z niej do góry centralnie osiowo. Trzpień 151 jest obrotowo umieszczony w rurce 152 zamontowanej centralnie wewnątrz spiralnie albo śrubowo ukształtowanych występów 140 tulei 136. Tarcza 150 zawiera pierścieniowe, wystające do dołu obrzeże 154, którego obwodowa zewnętrzna powierzchnia 155 zawiera wiele rowków 156. W niniejszym przykładzie wykonania rowki 156 są ustawione osiowo. Rowki 156 mogą jednak być nachylone pod kątem do kierunku osiowego, w sposób podobny do rowków 102 wykonanych we wkładce 70, jak pokazano na fig. 11. Tarcza 150 zawiera ponadto przynajmniej jeden otwór 158, korzystnie kilka rozciągających się, obwodowo oddalonych otworów 158, w jej rejonie otaczającym oś obrotu, wzdłuż której umieszczony jest trzpień 151 i rurka 152. Otwory 158 umożliwiają przepływ powietrza z komory powietrznej 58 do tulei 136. W niniejszym przykładzie wykonania wykonane są trzy otwory 158, każdy o kształcie nerki, przy czym otwory 158 są nieco oddalone od siebie w kierunku kołowym tak, aby tworzyć zasadniczo pierścieniowy, złożony kanał powietrzny przechodzący przez

188 855 tarczę 150. Inhalator ten różni się od opisanego powyżej znanego inhalatora proszkowego ponadto tym, że podobnie do inhalatora z trzeciego przykładu wykonania, dolny odcinek rurowy 84 pierwszej części 48 ustnika 2 zawiera kilka obwodowych otworów 104, przy czym otwory 104 są umieszczone naprzeciwko obwodowej zewnętrznej powierzchni 155 obrzeża 154. Wykonanie otworów 104 w dolnym odcinku rurowym 84 pierwszej części 48 ustnika 2 zapewnia dodatkowe otwory, przez które wciągane jest powietrze uzupełniające, kiedy użytkownik inhaluje proszek poprzez zasysanie go przez ustnik 2.

Podczas użytkowania inhalatora, kiedy użytkownik zasysa proszek przez ustnik 2, powietrze jest przeciągane nie tylko przez kanał inhalacyjny 24 (przedstawiony na fig. 16 linią przerywaną), ale także do wnętrza przez obwodowe otwory 104, przy czym to powietrze uzupełniające wciągane przez otwory 104 jest kierowane na rowki 156 na obwodowej zewnętrznej powierzchni 155 obrzeża 154. To wpływające powietrze uzupełniające dąży do nadania tarczy 150 siły obrotowej tak, aby go obracać, w ten sposób zmniejszając możliwość gromadzenia się proszku na powierzchniach, zwłaszcza na dolnej powierzchni 162 wkładki 134. W tym przykładzie wykonania, powietrze uzupełniające, po uderzeniu w rowki 156, przechodzi do dołu do komory powietrznej 58 przez przynajmniej jeden otwór 158 w tarczy 150, a następnie przez tuleję 136 i na zewnątrz z dyszy wylotowej 4 ustnika 2.

Figura 20 przedstawia pierwszą modyfikację tarczy 150 inhalatora z szóstego przykładu wykonania. W tej modyfikacji powierzchnia dolna 162 tarczy 150 posiada rzeźbiony profil 166 w postaci układu małych zagłębień. Przykładowo, w taki sam sposób jak zagłębienia 94 umieszczone na dolnej powierzchni 86 wkładki 70 przedstawione na fig. 5 i 6, zagłębienia 168 mogą mieć kształt częściowo-kulisty, typowo półkulisty, albo ścięto-kulisty, przy czym ten drugi składa się z części wewnętrznej częściowo-kulistej znajdującej się wewnątrz części o kształcie stożka ściętego. Podobnie, układ zagłębień 168 może być tak samo rozmieszczony jak zagłębienia 94 przedstawione na fig. 6.

Figura 21 przedstawia drugą modyfikację tarczy 150 inhalatora z szóstego przykładu wykonania. W tej modyfikacji powierzchnia dolna 162 tarczy 150 posiada rzeźbiony profil 166 w postaci szeregu małych występów 170. Znowu, przykładowo, występy 170 mogą mieć kształt częściowo-kulisty, typowo półkulisty, albo ścięto-kulisty, przy czym ten drugi składa się z części wewnętrznej ścięto-kulistej znajdującej się wewnątrz części częściowo-sferycznej. Układ występów 170 korzystnie jest tak samo rozmieszczony jak dla zagłębień 94 przedstawionych na fig. 6.

W obu opisanych powyżej modyfikacjach, podobnie do występów 94 i zagłębień 96 umieszczonych na dolnej powierzchni 86 wkładki 70, jak pokazano na fig. 5 do 7, rozmieszczenie zagłębień 168 i występów 170 na dolnej powierzchni 162 tarczy 150 pomaga w zapobieganiu gromadzenia się proszku, który uderza o nią w wyniku zasysania strumienia powietrza zawierającego proszek do góry przez kanał inhalacyjny 24.

Figury 22 i 23 przedstawiają inhalator proszkowy w siódmym przykładzie wykonania według wynalazku.

Inhalator ten jest modyfikacją inhalatora z szóstego przykładu wykonania. Podobnie do inhalatora z szóstego przykładu wykonania, pierwsza część 48 i wkładka 134 ustnika 2 są przymocowane do siebie nawzajem. Znowu, podobnie do inhalatora z szóstego przykładu wykonania, wkładka 134 zawiera tuleje 136, który zawiera jeden albo więcej ukształtowanych spiralnie albo śrubowo występów 140, które odchylają powietrze przez nią przeciągane i w ten sposób rozdrabniają większe cząstki wciąganego proszku, oraz zasadniczo promieniowo skierowany kołnierz 142, którego powierzchnia razem z górną powierzchnią rozdzielacza 14 tworzy komorę powietrzną 58. Podobnie do inhalatora z szóstego przykładu wykonania, inhalator ten zawiera tarczę obrotową 150, która jest przymocowana do wkładki 134, pod tą wkładką. Tarcza 150 według tego przykładu wykonania różni się od tej dla inhalatora z szóstego przykładu wykonania tylko tym, że jej górna powierzchnia 172 jest wyposażona w kilka oddalonych od siebie, promieniowo zorientowanych i rozciągających się do góry żeber 174, które są tak ukształtowane, aby pracować jako łopatki. Podobnie do inhalatora z szóstego przykładu wykonania, dolny odcinek rurowy 84 pierwszej części 48 ustnika 2 zawiera kilka obwodowych otworów 104, przy czym otwory 104 są umieszczone naprzeciwko obwodowej zewnętrznej powierzchni 155 obrzeża 154. Jednak w przeciwieństwie do inhalatora z szóstego

188 855 przykładu wykonania, otwory obwodowe 104 rozciągają się osiowo nad obwodową zewnętrzną powierzchnią 155 obrzeża 154. Wykonanie otworów 104 w dolnym odcinku rurowym 84 pierwszej części 48 ustnika 2 zapewnia dodatkowe otwory, przez które wciągane jest powietrze uzupełniające, kiedy użytkownik inhaluje proszek poprzez zasysanie przez ustnik 2.

Podczas użytkowania, kiedy użytkownik inhaluje proszek poprzez zasysanie przez ustnik 2, powietrze jest przeciągane nie tylko przez kanał inhalacyjny 24 (przedstawiony na fig. 22 linią przerywaną), ale także do wnętrza przez obwodowe otwory 104, przy czym to powietrze uzupełniające wciągane przez otwory 104 jest kierowane zarówno na rowki 156 na obwodowej zewnętrznej powierzchni 155 obrzeża 154 jak i na skierowane promieniowo żebra 174 na górnej powierzchni 172 tarczy 150. To wchodzące powietrze uzupełniające, które uderza w rowki 156 i w skierowane promieniowo żebra 174, dąży do nadawania tarczy 150 siły obrotowej tak, aby go obracać, w ten sposób zmniejszając możliwość gromadzenia się proszku na powierzchniach, zwłaszcza na dolnej powierzchni 162 wkładki 134. W tym przykładzie wykonania powietrze uzupełniające, po uderzeniu w rowki 156 i skierowane promieniowo żebra 174, przepływa przez tuleje 136 i wypływa na zewnątrz z dyszy wylotowej 4 ustnika 2.

Na koniec, należy stwierdzić, że osoba znająca temat zrozumie, że niniejszy wynalazek został opisany w jego korzystnych przykładach wykonania i może być modyfikowany na różne sposoby bez odchodzenia od zakresu wynalazku określonego w dołączonych zastrzeżeniach patentowych.

Claims (34)

1. Inhalator proszkowy, zawierający korpus zakończony z jednej strony ustnikiem, a z drugiej obrotową częścią uchwytową, przy czym w korpusie jest umieszczona jednostka dozująca, jednostka inhalacyjna z kanałem inhalacyjnym, komora powietrzna z wlotem i wylotem oraz element obrotowy zamontowany obrotowo na osi komory powietrznej i umieszczony naprzeciwko wlotu do komory powietrznej, znamienny tym, że element obrotowy zawiera zespół wspomagający obrót tego elementu za pomocą przepływającego strumienia powietrza i tworzący ciągłą ruchomą powierzchnię, w kierunku której kierowany jest strumień powietrza.

2. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że elementem obrotowym jest tarcza (62), która posiada kilka ustawionych pod kątem ramion (64) stanowiących zespół wspomagający obrót tarczy (62) za pomocą strumienia powietrza.

3. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że element obrotowy zawiera tuleję (79; 114), w której jest umieszczony przynajmniej jeden ukształtowany spiralnie albo śrubowo występ (81; 116), oraz skierowany promieniowo na zewnątrz kołnierz (83; 118), który tworzy powierzchnię komory powietrznej (58).

4. Inhalator według zastrz. 3, znamienny tym, że kołnierz (83; 118) jest umieszczony naprzeciwko wlotu do komory powietrznej (58).

5. Inhalator według zastrz. 4, znamienny tym, że powierzchnia kołnierza (83; 118) umieszczona naprzeciwko wlotu do komory (58) ma profil rzeźbiony (92).

6. Inhalator według zastrz. 5, znamienny tym, że profil rzeźbiony (92) zawiera szereg zagłębień (94).

7. Inhalator według zastrz. 5, znamienny tym, że profil rzeźbiony (92) zawiera szereg występów (94).

8. Inhalator według zastrz. 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7, znamienny tym, że ustnik (2) zawiera pierwszą, zewnętrzną część (48) chwytaną wargami przez użytkownika i drugą, wewnętrzną część w postaci wkładki (70; 112) umieszczoną w jego wnętrzu, przy czym element obrotowy stanowi wkładka (70; 1112) z dolną powierzchnią (86; 119) kołnierza (83; 118) tworzącą górną powierzchnię komory (58).

9. Inhalator według zastrz. 8, znamienny tym, że obwodowa powierzchnia zewnętrzna (82; 129) kołnierza (83; 118) jest ciasno przesuwnie dopasowana do obwodowej wewnętrznej powierzchni (85) zewnętrznej części (48) ustnika (2).

10. Inhalator według zastrz. 9, znamienny tym, że kołnierz (83; 118) zawiera wystające do dołu obwodowe obrzeże (80; 128), które tworzy obwodową zewnętrzną powierzchnię (82; 129) kołnierza (83; 118).

11. Inhalator według zastrz. 8 albo 9 albo 10, znamienny tym, że zewnętrzna część (48) ustnika (2) zawiera trzpień centralny (72), dookoła którego jest obrotowo zamontowana wewnętrzna część (70) ustnika (2).

12. Inhalator według zastrz. 8 albo 9 albo 10, znamienny tym, że zewnętrzna część (48) ustnika (2) zawiera pierścieniową tuleję (120), wewnątrz której jest obrotowo zamontowana wewnętrzna część (112) ustnika (2).

13. Inhalator według zastrz. 8 albo 9 albo 10, znamienny tym, że zewnętrzna część (48) ustnika (2) zawiera kilka otworów (104) dla powietrza uzupełniającego rozmieszczonych w pewnym odstępie na jej obwodzie, zas wewnętrzna częśc w postaci wkładki (70) ustnika (2) zawiera przynajmniej jeden element odchylający powietrze.

14. Inhalator według zastrz. 13, znamienny tym, że przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera wiele rowków (102) wykonanych na obwodowej zewnętrznej powierzchni (82) wkładki (70) ustnika (2), zaś kilka otworów (104) w zewnętrznej części (48) ustnika (2) jest rozmieszczonych przeciwległe do obwodowej zewnętrznej powierzchni (82) wkładki (70) ustnika (2).

188 855

15. Inhalator według zastrz. 14, znamienny tym, że rowki (102) są ustawione równolegle do osi obrotu wkładki (70) ustnika (2).

16. Inhalator według zastrz. 14, znamienny tym, że rowki (102) są nachylone względem osi obrotu wkładki (70) ustnika (2).

17. Inhalator według zastrz. 13, znamienny tym, że przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera wiele ustawionych pod kątem łopatek (110) otaczających tuleję (79) wkładki (70) ustnika (2).

18. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że ustnik (2) zawiera tuleję (136) posiadającą umieszczony w niej przynajmniej jeden spiralnie albo śrubowo ukształtowany występ (140), oraz skierowany promieniowo na zewnątrz kołnierz (142), który tworzy powierzchnię komory powietrznej (58), przy czym element obrotowy jest obrotowo zamontowany w sąsiedztwie powierzchni kołnierza (142) tworzącej powierzchnię komory powietrznej (58).

19. Inhalator według zastrz. 18, znamienny tym, że dolna powierzchnia kołnierza (142) tworzy górną powierzchnię komory powietrznej (58).

20. Inhalator według zastrz. 19, znamienny tym, że kołnierz (142) jest umieszczony naprzeciwko wlotu do komory powietrznej (58).

21. Inhalator według zastrz. 18 albo 19 albo 20, znamienny tym, że elementem obrotowym jest tarcza (150).

22. Inhalator według zastrz. 21, znamienny tym, że tarcza (150) ma postać otwartego do dołu stożka.

23. Inhalator według zastrz. 21 albo 22, znamienny tym, że tarcza (150) zawiera przynajmniej jeden ustawiony zasadniczo centralnie otwór (158).

24. Inhalator według zastrz. 21 albo 22 albo 23, znamienny tym, że obwodowa powierzchnia zewnętrzna (155) tarczy (150) jest ciasno dopasowana i przesuwnie do obwodowej powierzchni wewnętrznej komory powietrznej (58).

25. Inhalator według zastrz. 24, znamienny tym, że tarcza (150) zawiera wystające do dołu obwodowe obrzeże (154), które tworzy jego obwodową zewnętrzną powierzchnię (155).

26. Inhalator według zastrz. 24 albo 25, znamienny tym, że komora powietrzna (58) zawiera kilka otworów (104) rozmieszczonych z odstępem na jej obwodzie dla powietrza uzupełniającego, zaś tarcza (150) zawiera przynajmniej jeden element odchylający powietrze.

27. Inhalator według zastrz. 26, znamienny tym, że przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera wiele rowków (156) wykonanych w obwodowej zewnętrznej powierzchni (155) tarczy (150), zaś kilka otworów (104) jest umieszczonych przeciwległe do obwodowej zewnętrznej powierzchni (155) tarczy (150).

28. Inhalator według zastrz. 27, znamienny tym, że rowki (156) są ustawione równolegle do osi obrotu tarczy (150).

29. Inhalator według zastrz. 27, znamienny tym, że rowki (156) są nachylone względem osi obrotu tarczy (150).

30. Inhalator według zastrz. 26, znamienny tym, że przynajmniej jeden element odchylający powietrze zawiera kilka żeber (174) umieszczonych na powierzchni. (172) tarczy (150) skierowanej od wlotu do komory powietrznej (58).

31. Inhalator według zastrz. 30, znamienny tym, że żebra (174) są skierowane zasadniczo promieniowo.

32. Inhalator według zastrz. 23 albo 24 albo 25 albo 26 albo 27 albo 28 albo 29 albo 30, znamienny tym, że powierzchnia tarczy (150) przeciwległa do wlotu do komory powietrznej (58) zawiera rzeźbiony profil (166).

33. Inhalator według zastrz. 32, znamienny tym, że profil rzeźbiony (166) zawiera szereg zagłębień (168).

34. Inhalator według zastrz. 32, znamienny tym, że profil rzeźbiony (166) zawiera szereg występów (170).