PL188624B1

PL188624B1 - Urządzenie do wytwarzania aerozolu, sposób wytwarzania aerozolu i aerozol

Info

Publication number: PL188624B1
Application number: PL97329869A
Authority: PL
Inventors: Tony H. Howell; William R. Sweeney
Original assignee: Chrysalis Technologies
Priority date: 1996-05-15
Filing date: 1997-05-15
Publication date: 2005-03-31
Also published as: IL126986A; AU729994B2; PL329869A1; ATE372800T1; NZ332723A; BR9709252A; HK1021888A1; HUP9902862A3; JP2000510763A; TR199802315T2; DK0957959T3; CN1159075C; MX9809534A; KR100443821B1; NO985265L; EP0957959A2; HU222627B1; AU3205897A; IL126986A0; CZ366398A3

Abstract

1 . Urzadzenie do wytwarzania aerozolu, znamien- ne tym, ze zawiera rurke wloskowata (23) majaca otwarty pierwszy koniec (25) i drugi koniec (31) polaczony z zespolem dostarczajacym material plyn- ny (33), przy czym w poblizu rurki wloskowatej (23) znajduje sie zespól grzejny (27), majacy element grzewczy do ogrzewania rurki wloskowatej (23) do temperatury ulatniania materialu plynnego zawartego w rurce wloskowatej (23). 27. Sposób wytwarzania aerozolu, znam ienny tym, ze dostarcza sie material plynny do rurki wlo- skowatej, majacej otwarty pierwszy koniec, przez drugi koniec tej rurki, i ogrzewa sie ten plynny mate- rial dostarczony do rurki wloskowatej do temperatu- ry wystarczajacej do ulotnienia dostarczonego mate- rialu plynnego. 45. Aerozol, znamienny tym, ze jest utworzony przez dostarczenie materialu plynnego do rurki wlo- skowatej i ogrzanie tej rurki wloskowatej do tempe- ratury ulatniania tego i rozprezania z otwartego kon- ca rurki materialu plynnego, który po polaczeniu z otaczajacym powietrzem skrapla sie, tworzac aerozol. FIG. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do wytwarzania aerozolu, sposób wytwarzania aerozolu i aerozol.

Aerozole są użyteczne w bardzo wielu zastosowaniach. Na przykład często pożądane jest leczenie chorób układu oddechowego, albo podawanie leków przy pomocy rozpylaczy aerozolowych z drobno podzielonych cząstek płynu i/lub ciała stałego, np. proszku, lekarstw itp., które wdychane są do płuc pacjenta. Aerozole wykorzystuje się również do celów takich jak zapewnianie pożądanych zapachów w pokojach, nakładanie zapachów na skórę i dostarczanie garb i substancji poślizgowych.

Znane są różne sposoby wytwarzania aerozoli. Na przykład, amerykański opis patentowy nr 4,811,731 i 4,627,432 przedstawia urządzenia do podawania leków pacjentom, w których kapsułkę przedziurawia igła w celu uwolnienia leku w formie sproszkowanej. Użytkownik następnie wdycha uwolniony lek przez otwór w urządzeniu. Choć urządzenia takie mogą być dopuszczalne do użytku w dostarczaniu leków w postaci sproszkowanej, nie nadają się one do dostarczania leków w postaci płynnej. Urządzenia takie nie nadają się też oczywiście dobrze do podawania leków osobom, które mogą mieć trudności z wytwarzaniem wystarczającego strumienia powietrza przez urządzenie w celu właściwego wdychania leków, takim jak chorzy na astmę. Urządzenia nie nadają się również do dostarczenia materiałów w zastosowaniach innych niż dostarczanie leków.

Inny znany dobrze sposób wytwarzania aerozolu polega na zastosowaniu ręcznie obsługiwanej pompy, która ściąga płyn z rezerwuaru i przepycha go przez mały otwór dyszy w celu utworzenia drobnego sprayu. Wadą takich generatorów aerozolu, przynajmniej w zastosowaniach podawania leków, jest trudność właściwego zsynchronizowania wdechu z pompowaniem.

Jeden z popularniejszych sposobów wytwarzania aerozolu zawierającego cząstki płynu lub proszku polega na zastosowaniu sprężonego propelentu, często zawierającego chlorofluorowęgiel (CFC) albo metylochloroform, w celu porwania materiału, zwykle dzięki zasadzie Venturiego. Na przykład, inhalatory zawierające sprężone propelenty, takie jak sprężony tlen dla porywania leku często pracują przez wciśnięcie przycisku w celu uwolnienia krótkiej salwy sprężonego propelentu. Propelent porywa lekarstwo w chwili, gdy propelent przepływa przez rezerwuar leku tak, że użytkownik może wdechnąć propelent i lek. Ponieważ lek jest przepychany przez propelent, takie układy oparte o propelent dobrze nadają się dla tych, którzy mogą mieć kłopoty z wdychaniem.

W układach opartych o propelent, lek nie może jednak być właściwie dostarczony do płuc pacjenta, gdy konieczne jest dla użytkownika zsynchronizowanie czasu wciśnięcia uruchamiacza, takiego jak przycisk, z wdechem. Co więcej, takie układy mają tendencję do nienadawania się do dostarczania materiałów w dużych ilościach. Choć generatory aerozolu oparte o propelent znajdują szerokie wykorzystanie w zastosowaniach takich jak rozpylacze

188 624 przeciwpotne i dezodoranty oraz farby w sprayach, ich zastosowanie jest często ograniczone z powodu dobrze znanego niekorzystnego wpływu na środowisko CFC i metylochloroformu, które należą do najpopularniejszych propelentów stosowanych w generatorach aerozoli tego typu

W zastosowaniach podawania leków zwykle pożądane jest zapewnienie aerozolu, mającego średnice średniej cząstki o przeciętnej masie mniejsze niż 2 mikrony w celu ułatwienia głębokiej penetracji do płuc. Większość ze znanych generatorów aerozolu jest niezdolna do wytwarzania aerozolu, mającego średnice średnich cząstek o przeciętnej masie mniejszych niż 2 do 4 mikronów. Pożądane jest również, w pewnych zastosowaniach do podawania leków·, dostarczanie leków z dużymi prędkościami przepływu, np. powyżej 1 miligrama na sekundę. Większość ze znanych generatorów aerozolu dostosowanych do dostarczania leków jest niezdolna do wytwarzania tak wysokich prędkości przepływu w zakresie wymiarów 0,2 do 2,0 mikronów.

Urządzenie do wytwarzania aerozolu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera rurkę włoskowatą mającą otwarty pierwszy koniec i drugi koniec połączony z zespołem dostarczającym materiał płynny, przy czym w pobliżu rurki włoskowatej znajduje się zespół grzejny, mający element grzewczy do ogrzewania rurki włoskowatej do temperatury ulatniania materiału płynnego zawartego w rurce włoskowatej.

Rurka włoskowata ma średnicę wewnętrzną w zakresie pomiędzy około 0,05 a 0,53 milimetra.

Rurka włoskowata ma średnicę wewnętrzną wynoszącą około 0,1 milimetr.

Rurka włoskowata korzystnie jest częścią kolumny kapilarnej ze stopionej krzemionki, względnie jest kapilarą ceramiczną z krzemianu glinu.

Zespół grzejny korzystnie zawiera niklowo-chromowy element grzewczy.

Zespół grzejny korzystnie zawiera element grzewczy, połączony ze źródłem prądu stałego.

W pobliżu otwartego końca rurki włoskowatej znajduje się człon ustnikowy i zespół uruchamiany podmuchem powodujący wytwarzanie aerozolu, gdy użytkownik zasysa przez człon ustnikowy.

Człon ustnikowy ma elementy umożliwiające przepływ powietrza wynoszący przynajmniej 60 litrów na minutę z pomijalnym oporem.

Człon ustnikowy korzystnie zawiera zespół uruchamiany podmuchem, powodujący wytwarzanie aerozolu podczas zasysania członu ustnikowego przez użytkownika.

Płynny materiał zawiera glikol propylenowy, który ulatnia się pod wpływem ogrzewania, przy czym średnica średniej masowo cząstki wytwarzanego aerozolu wynosi co najwyżej 2 mikrony.

Płynny materiał korzystnie zawiera glikol propylenowy, który ulatnia się pod wpływem ogrzewania, zaś średnica średniej masowo cząstki wytwarzanego aerozolu jest w zakresie od 0,2 do 2 mikronów, a zwłaszcza jest w zakresie od 0,5 do 1 mikrona.

Zespół dostarczający materiał płynny do rurki włoskowatej przez drugi koniec tej rurki zawiera źródło materiału płynnego.

Zespół dostarczający materiał płynny ma środki w sposób ciągły dostarczające materiał płynny, a zespół grzejny ma środki w sposób ciągły ogrzewające materiał płynny tak, że wytwarzanie aerozolu następuje w sposób ciągły.

Zespół dostarczający materiał płynny ma środki dostarczające materiał do rurki włoskowatej korzystnie z prędkością większą niż 1 miligram/sekundę.

Zespół dostarczający materiał płynny zawiera pompę.

Pompa zawiera strzykawkę, wyposażoną w tłok, cylinder tłoka oraz zespół przesuwający do przesuwania tłoka w cylindrze tłoka.

Zespół przesuwający zawiera podzespół do przesuwania tłoka z pożądaną prędkością w cylindrze tłoka, w szczególności nagwintowany wał połączony z tłokiem, zespół do obracania wału oraz przymocowany, wewnętrznie nagwintowany człon, przez który przechodzi nagwintowany wał.

Zespół dostarczający materiał płynny ma środki dostarczające odmierzone ilości materiału płynnego do rurki włoskowatej.

188 624

Ί

Zespół dostarczający materiał płynny korzystnie zawiera zawór.

Urządzenie do wytwarzania aerozolu według wynalazku korzystnie zawiera ponadto drugą rurkę włoskowatą, mającą pierwszy otwarty koniec oraz drugi koniec, zespół dostarczający do dostarczania drugiego materiału w postaci płynnej do drugiej rurki włoskowatej przez drugi koniec drugiej rurki włoskowatej, zespół grzejny do ogrzewania drugiej rurki włoskowatej do temperatury wystarczającej do ulotnienia drugiego materiału oraz zespół mieszający do mieszania ulotnionego pierwszego materiału i ulotnionego drugiego materiału razem z otaczającym powietrzem, z wytworzeniem pierwszego i drugiego aerozolu, które mieszają się ze sobą w zespole mieszającym, tworząc aerozol połączony.

Urządzenie do wytwarzania aerozolu według wynalazku może też zawierać zespół dostarczający do dostarczania trzeciego materiału w postaci płynnej do drugiego końca rurki włoskowatej tak, że pierwszy i trzeci materiał płynny są dostarczane do drugiego końca rurki włoskowatej razem, zespół grzejny do ogrzewania rurki do temperatury wystarczającej do ulotnienia zarówno pierwszego jak i trzeciego materiału płynnego, które rozprężają się z otwartego końca rurki i mieszają z otaczającym powietrzem i z ulotnionym drugim aerozolem, tworząc aerozol połączony.

Urządzenie do wytwarzania aerozolu według 'wynalazku może też zawierać zespół dostarczający do dostarczania drugiego materiału płynnego do drugiego końca rurki włoskowatej tak, że pierwszy i drugi materiał płynny dostarczane są do drugiego końca rurki razem, zespół grzejny, ogrzewający rurkę do temperatury wystarczającej do ulotnienia zarówno pierwszego jak i drugiego materiału płynnego tak, że ulotniony pierwszy i drugi materiał płynny rozprężają się z otwartego końca rurki i mieszają z otaczającym powietrzem, tworząc aerozol połączony.

Sposób wytwarzania aerozolu według wynalazku charakteryzuje się tym, że dostarcza się materiał płynny do rurki włoskowatej, mającej otwarty pierwszy koniec, przez drugi koniec tej rurki, i ogrzewa się płynny materiał dostarczony do rurki włoskowatej do temperatury wystarczającej do ulotnienia dostarczonego materiału płynnego.

Płynny materiał dostarcza się do rurki włoskowatej w sposób przerywany i w sposób przerywany ogrzewa się go do temperatury wystarczającej do ulotnienia materiału płynnego.

Materiał płynny dostarcza się do rurki za pomocą uruchamiania zespołu dostarczającego materiał płynny i ogrzewa się go poprzez uruchamianie zespołu grzejnego, ogrzewającego dostarczony materiał do temperatury wystarczającej do ulotnienia tego materiału płynnego.

Zespół dostarczający materiał płynny i zespół grzejny uruchamia się przez zespół uruchamiany podmuchem, połączony z zespołem wytwarzania aerozolu, w wyniku zasysania przez użytkownika części zespołu wytwarzającego aerozol.

Zespół dostarczający materiał płynny i zespół grzejny korzystnie uruchamia się ręcznie, względnie uruchamia się automatycznie poprzez obwód znajdujący się w inhalatorze trzymanym w ręce.

Materiał płynny dostarcza się do rurki w sposób ciągły i w sposób ciągły ogrzewa do temperatury wystarczającej do ulotnienia tego materiału płynnego.

Materiał płynny korzystnie dostarcza się w sposób ciągły z prędkością większą niż 1 miligram na sekundę.

Dostarczany materiał ulatnia się z prędkością większą niż 1 miligram na sekundę.

W sposobie według wynalazku korzystnie stosuje się materiał płynny zawierający glikol propylenowy, który pod wpływem ogrzewania ulatnia się z wytworzeniem aerozolu mającego średnicę średniej masowo cząstki mniejszą niż 2 mikrony.

Korzystnie stosuje się materiał płynny zawierający glikol propylenowy, który pod wpływem ogrzewania ulatnia się z wytworzeniem aerozolu mającego średnicę średniej masowo cząstki o wielkości od 0,2 do 2 mikronów, a zwłaszcza w zakresie 0,5 do 1 mikrona.

Wraz z pierwszym materiałem płynnym korzystnie do rurki włoskowatej dostarcza się drugi materiał w postaci płynnej, i ogrzewa się pierwszy materiał płynny i drugi materiał płynny do temperatury wystarczającej do ulotnienia pierwszego materiału płynnego i drugiego materiału płynnego.

W sposobie według wynalazku korzystnie dostarcza się drugi materiał w postaci płynnej do drugiej rurki włoskowatej, mającej otwarty koniec, i ogrzewa się go do temperatury

188 624 wystarczającej do jego ulotnienia z otwartego końca drugiej rurki oraz miesza się ulotniony pierwszy materiał i ulotniony drugi materiał.

Korzystnie stosuje się zawiesinę cząstek stałych w roztworze w materiale płynnym, które to cząstki stałe wypycha się z otwartego końca rurki włoskowatej w czasie rozprężania ulotnionego materiału, przez co wytworzony aerozol zawiera skroplone cząstki materiału płynnego i cząstki stałe.

Korzystnie stosuje się cząstki stałe zawieszone w roztworze, mające większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu, a także stosuje się cząstki stałe, które gdy stanowią część aerozolu, to mają większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału płynnego w postaci aerozolu.

Aerozol, według wynalazku charakteryzuje się tym, że jest utworzony przez dostarczenie materiału płynnego do rurki włoskowatej i ogrzanie tej rurki włoskowatej do temperatury ulatniania tego i rozprężania z otwartego końca rurki materiału płynnego, który po połączeniu z otaczającym powietrzem skrapla się, tworząc aerozol.

Średnica jego średniej masowo cząstki wynosi mniej niż 2 mikrony, korzystnie pomiędzy 0,2 a 2 mikrony, a najkorzystniej pomiędzy 0,5 a 1 mikron.

Materiał płynny korzystnie zawiera przynajmniej dwa składniki zmieszane razem przed spowodowaniem ulotnienia materiału płynnego.

Aerozol według wynalazku korzystnie zawiera zawiesinę cząstek stałych w roztworze w materiale płynnym, przy czym te cząstki stałe są wypychane z otwartego końca rurki włoskowatej w czasie rozprężania ulotnionego materiału płynnego, a wytworzony aerozol zawiera skroplone cząstki materiału płynnego i cząstki stałe.

Stałe cząstki zawieszone w roztworze, mają większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu, a ponadto stałe cząstki, stanowiące część aerozolu, mają większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu.

Aerozol według wynalazku korzystnie jest utworzony przez dostarczenie pierwszego materiału w postaci płynnej do pierwszej rurki włoskowatej i ogrzanie tej pierwszej rurki, dostarczenie drugiego materiału w postaci płynnej do drugiej rurki włoskowatej i ogrzanie tej drugiej rurki, oraz połączenie ulotnionego i rozprężonego pierwszego i drugiego materiału razem z otaczającym powietrzem z wytworzeniem pierwszego i drugiego aerozolu, które mieszają się, tworząc aerozol połączony.

Przynajmniej jeden z zastosowanych dwóch materiałów płynnych zawiera przynajmniej jeden składnik, zmieszany razem z tym materiałem przed jego ulotnieniem.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematyczny widok urządzenia do wytwarzania aerozolu według pierwszego przykładowego wykonania wynalazku, fig. 2A i 2B - schematyczne widoki części generatora aerozolu, zawierającej grzejniki według przykładowych wykonań wynalazku, fig. 3 - schematyczny widok generatora aerozolu według drugiego przykładowego wykonania wynalazku, fig. 4 - schemat generatora aerozolu według trzeciego przykładowego wykonania wynalazku, a fig. 5 - wykres wpływów mocy stosowanej w generatorze aerozolu na średnicę przeciętnej masowo cząstki wytwarzanego przezeń aerozolu, według wynalazku.

Generator aerozolu 21 według pierwszego przykładowego wykonania wynalazku przedstawiono schematycznie w odniesieniu do fig. 1. Generator aerozolu 21 zawiera rurę 23, mającą otwarty koniec 25. Grzejnik 27 jest umieszczony w sąsiedztwie przynajmniej części rury 23, ale korzystnie w taki sposób, który zapewnia strefę ogrzewania wokół rury, która maksymalizuje przenoszenie ciepła przez strefę ogrzewania. Grzejnik 27 połączony jest ze źródłem mocy 29, korzystnie źródłem napięcia stałego takiego, jak bateria.

W trakcie pracy, materiał (nie przedstawiony) w postaci płynnej wprowadzany jest do rury 23. Grzejnik 27 ogrzewa część rury 23 do temperatury wystarczającej do ulotnienia materiału płynnego. W przypadku organicznego materiału ogrzewania, grzejnik korzystnie ogrzewa materiał płynny tylko do punktu wrzenia materiału płynnego i korzystnie utrzymuje temperaturę powierzchni rury 23 poniżej 400°C, jako iż większość materiałów organicznych nie jest stabilna, gdy wystawi się je na działanie temperatur powyżej tej temperatury przez długie okresy czasu. Ulotniony materiał rozpręża się z otwartego końca 25 rury 23. Ulotniony mate188 624 riał miesza się z otaczającym powietrzem na zewnątrz rury i skrapla się tworząc cząstki, tym samym tworząc aerozol.

W niniejszym zalecanym przykładowym wykonaniu, rura 23 jest rurą włosowatą albo jej częścią, mającą wewnętrzną średnicę pomiędzy 0,05 a 0,53 milimetra. Szczególnie zalecana średnica wewnętrzna rury wynosi około 0,1 milimetra. Rura 23, stanowi korzystnie część zespolonej krzemionkowej kolumny włosowatej albo rury ceramicznej z krzemianu glinu, jednakże, inne zasadniczo nie reaktywne materiały zdolne do wytrzymania powtarzalnych cykli i wytwarzanych ciśnień i mające odpowiednie własności przewodnictwa cieplnego mogą być zastosowane. Jeżeli jest to pożądane albo konieczne, wewnętrzna ścianka rury 23 może być wyposażona w pokrycie dla zmniejszenia tendencji materiału do przyklejania się do ścianki rury, co może powodować zatkanie.

Rura 23 może być zamknięta przy drugim końcu 31 a materiał w postaci płynnej może być wprowadzany do rury 23 przez otwarty koniec 25, gdy pożądane jest utworzenie aerozolu. A zatem, gdy materiał płynny ogrzewany jest przez grzejnik 27, ulotniony materiał może się jedynie rozprężać przez wyjście z rury 23 przez otwarty koniec 25. Jednakże zaleca się, by drugi koniec 31 rury był połączony ze źródłem 33 (przedstawionym liniami przerywanymi na fig. 1) materiału płynnego. Rozprężaniu się materiału płynnego z części rury 23, ulotnionego przez grzejnik 27, w kierunku drugiego końca 31 rury zapobiega się i wypycha go przez otwarty koniec 25 rury, w wyniku wstecznego ciśnienia płynu ze źródła 33 materiału płynnego. Ciśnienie wsteczne płynu korzystnie wynosi pomiędzy około 20 a 30 psi.

Grzejnik 27 korzystnie jest elektrycznym grzejnikiem oporowym. Według zalecanego przykładowego wykonania, grzejnik 27 jest drutem grzejnym, mającym zewnętrzną średnicę 0,008 cala i oporność 13.1 oma na stopę i ciepło właściwe 0,110 BTU/funt°F. Skład drutu grzejnego jest 71,7% żelaza, 23% chromu i 5,3% glinu. Taki drut grzejny jest dostępny z Kanthal Fumace Products, Bethel, CT.

Według innego zalecanego przykładowego wykonania, grzejnik 27A i 27B przedstawiony odpowiednio na fig. 2A i 2B, zawiera cienką warstwę platyny 27A' oraz odpowiednio 27B', które nałożone są na zewnątrz zawalcowanej ceramicznej rury włosowatej 23 służącej jako substrat. W dodatku do rury ceramicznej z krzemianu glinu zauważonej powyżej, rura może zawierać substancję ceramiczną, taką jak dwutlenek tytanu, dwutlenek cyrkonu albo dwutlenek cyrkonu stabilizowany tlenkiem itru, które nie ulegają utlenianiu przy normalnych temperaturach roboczych przy powtarzanych cyklach. Korzystnie materiałem ceramicznym jest tlenek glinu, mający czystość około 99%, a bardziej szczegółowo czystość 99,6%, dostępny z Accumet Engineering Corporation of Hudson, MA.

Rura i warstwa grzejna korzystnie mają z grubsza pasujący do siebie współczynnik rozszerzalności cieplnej w celu zminimalizowania termicznie wzbudzanego odwarstwienia. Materiał ceramiczny ma określoną szorstkość, która wpływa na elektryczną oporność i która daje przyleganie do nałożonej warstwy platyny. Warstwa platyny nie ulega rozkładowi oksydacyjnemu albo innej korozji w czasie przewidywanych cykli życiowych.

Cienkowarstwowa warstwa grzejna nałożona jest na rurę 23. Warstwa grzejna jest korzystnie cienką warstewką platyny, mającą grubość np. mniejszą niż około 2 pm. Warstwa grzejna jest nałożona na rurę przy pomocy dogodnego sposobu, takiego jak nakładanie napylaczem magnetronowym DC, np. przy zastosowaniu jednostki nakładania przez napylanie magnetronowe HRC, w argonie przy 8,0 x 10‘³ Tor. Alternatywnie, inne techniki konwencjonalne, takie jak odparowywanie w próżni, nakładanie chemiczne, galwanotechnika i chemiczne nakładanie pary stosuje się w celu nałożenia warstwy grzejnej na rurę. Morfologia powierzchni substratu rury ceramicznej jest ważna dla dokonania się udanego nakładania warstwy grzejnej. Zaleca się, by rura 23, była zawalcowana przy pomocy konwencjonalnego noża ząbkowanego. Typowy zawalcowany tlenek glinu ma szorstkość nie polerowanej powierzchni pomiędzy około 8 a 35 mikrocali. Substrat rury ceramicznej poleruje się następnie do szorstkości powierzchni, mającej średnią arytmetyczną większą niż około jeden mikrocal a, bardziej szczegółowo, pomiędzy jeden a około 100 mikrocali, a najkorzystniej pomiędzy 12 a 22 mikrocali. Jeżeli substrat poleruje się w celu dalszego zmniejszenia szorstkości powierzchni, jak w konwencjonalnych preparatach substratów ceramicznych, tj. Do szorstkości powierzchni jeden mikrocal albo mniej, nie powstanie odpowiednie złącze nakładania.

188 624

Jak widać na fig. 2A, warstwa grzejna 27A' jest sprzężona ze źródłem mocy przy pomocy odpowiednich styków 27A dla opornościowego ogrzewania warstwy grzejnej. Jak widać na to fig. 2B, warstwa grzejna 27B jest sprzężona ze źródłem mocy przez słupki przewodzące 27B dla opornościowego ogrzewania warstwy grzejnej. Styki lub słupki korzystnie mają niższą oporność niż skojarzona warstwa grzejna w celu zapobiegania albo zmniejszania ogrzewania tych złącz przed ogrzaniem warstwy grzejnej. Jak widać na fig. 2A, styki 27A mogą zawierać pokryty złotem drut wolframowy, taki jak przędza z drutu W, dostępny w handlu z Teknit Corporation of New Jersey, który jest pokryty złotem. Alternatywnie, styki mogą zawierać przewody miedziane. Styki 27A stykają się z warstwą grzejną platynową 27A na albo wewnątrz powierzchni górnej warstwy grzejnej albo w dowolnym innym położenia 0 tyle, o ile osiąga się odpowiedni styk elektryczny. Styki 27A mogą być elektrycznie połączone z wypustami 28A' na platynowej warstwie grzejnej 27A', przy czym warstwa grzejna ma ponadto obszar aktywny 28A dla ogrzewania rury 23 pomiędzy nimi. Na oporność warstwy grzejnej 27A' ma wpływ morfologia rury 23. Jak widać na fig. 2B, elektrycznie przewodzące słupki stykowe 27B mogą być zastosowane zamiast wyżej opisanych układów stykowych i mogą być tak ukształtowane, by polepszać mechaniczną wytrzymałość zestawu. Słupki stykowe połączone są z zewnętrzem rury 23 przed nałożeniem warstwy grzejnej 27B' i są połączone ze źródłem mocy przy pomocy kabli. Słupki stykowe mogą składać się z dowolnego pożądanego materiału, mającego dobre przewodnictwo elektryczne, takiego jak miedź albo inne stopy miedzi, takie jak brąz fosforowy albo brąz Si a korzystnie są z miedzi albo dowolnego stopu, mającego przynajmniej około 80% miedzi. Słupki 27B, albo warstwą wiążącą, jak omówiono poniżej, zapewniają niską oporność elektryczną złącza dla zastosowania z pożądanym prądem. Jeżeli miedzi albo stopu miedzi nie stosuje się na słupki, to korzystnie pośrednią warstwę wiążącą z miedzi (nie przedstawiona) łączy się dowolna konwencjonalną techniką z końcem słupka w celu umożliwienia związania pomiędzy słupkiem a rurą 23 bez wpływania na drogę elektryczną.

Połączenie końców słupków 27B z rurą 22 korzystnie uzyskuje się przez eutektyczne wiązanie, przy czym powierzchnię miedzi utlenia się, zaś otrzymaną powierzchnię tlenku miedzi styka się z substratem ceramicznym albo rurą, miedź-tlenek miedzi ogrzewa się w celu roztopienia tlenku miedzi ale nie miedzi tak, że roztopiony tlenek miedzi przepływa do granic ziarenek materiału ceramicznego, a następnie tlenek miedzi redukuje się z powrotem do miedzi, tworząc silne wiązanie. Połączenie to można uzyskać przez proces wiązania eutektycznego, wykorzystywany przez Brush Wellman Corporation of Newbury Port, MA.

Następnie, platynową warstwę grzejną 27B' nakłada się na rurę ceramiczną 23. Warstwa grzejna zawiera początkową warstwę 27Ć, przebiegającą wokół rury 23 i słupków 27B oraz warstwę stykową 27D', która elektrycznie łączy słupki z warstwą początkową. Aktywny obszar grzejny 28B wyznaczony jest na części warstwy grzejnej 27B', która nie jest pokryta warstwą stykową 27G' w wyniki maskowania obszaru grzejnego przed nakładaniem warstwy stykowej. Wypusty albo grube regiony 28B' tworzone są przez warstwę stykową 27D' wokół słupków 27B i wznoszą z powierzchni rury, działając jako styki. W przykładowych wykonaniach przedstawionych na fig. 2A i 2B, dzięki zapewnieniu wypustów albo stopniowanych regionów platyny w warstwie grzewczej, tak że jest ona grubsza przy stykach albo słupkach niż w części aktywnej, powstaje w rezultacie stopniowany profil oporności, który maksymalizuje oporność w części aktywnej warstwy grzewczej.

Źródło zasilania 29 ma takie wymiary, że zapewnia wystarczającą moc dla elementu grzejnego 27, który ogrzewa część rury 23. Źródło zasilania 29 korzystnie jest wymienne i ładowalne i może zawierać takie urządzenia jak kondensator albo, korzystniej, baterię. Dla zastosowań przenośnych, źródłem zasilania jest w niniejszym zalecanym przykładowym wykonaniu, wymienna, ładowalna bateria taka, jak cztery bateryjne ogniwa niklowo-kadmowe połączone szeregowo z całkowitym napięciem bez obciążenia około 4,8 do 5,6 woltów. Cechy wymagane od źródła mocy 29, wybrane są jednak mając na względzie cechy innych składników generatora aerozolu 21, w szczególności cechy grzejnika 27. Jedno ze źródeł zasilania, o którym stwierdzono, iż pracowało wystarczająco dla wytworzenia aerozolu z płynnego glikolu polipropylenowego, działa w sposób ciągły przy około 2,5 wolta i 0,8 ampera. Moc dostarczana przez źródło zasilania pracujące na tym poziomie jest bliska minimalnym wymaga188 624 niom mocy dla ulatniania glikolu polipropylenowego z prędkością 1,5 miligrama na sekundę przy ciśnieniu atmosferycznym, co ilustruje, iż generator aerozolu 23, może pracować dość wydajnie.

Generator aerozolu 23 może wytwarzać aerozol w sposób przerywany, np. na żądanie, albo, jak omówiono tu poniżej, w sposób ciągły. Gdy pożądane jest wytwarzanie aerozolu przerywane, materiał w postaci płynnej może być dostarczany do części rury 23 bliższej grzejnika 21 za każdym razem, gdy jest pożądane wytwarzanie aerozolu. Korzystnie materiał w postaci płynnej przepływa od źródła 33 materiału do części rury 23 bliższej grzejnika 27, tak, by ulec przepompowaniu przez pompę 35 (przedstawiono liniami przerywanymi).

Jeżeli jest to pożądane, zawory (nie przedstawione) mogą być zapewnione w linii pomiędzy częścią rury 23 bliższą grzejnika 27 w celu przerywania przepływu. Korzystnie materiał w postaci płynnej przepompowywany jest przez pompę 35 w odmierzanych ilościach wystarczających do napełnienia części rury 23 bliższej grzejnika 27 tak, że zasadniczo tylko materiał w tej części rury zostanie ulotniony, tworząc aerozol, a pozostały materiał w przewodzie pomiędzy źródłem 33 materiału a częścią rury 23 zapobiegnie rozprężaniu się materiału ulotnionego w kierunku drugiego końca 31 rury.

Gdy jest pożądane wytwarzania aerozolu w sposób przerywany dla wdychania leku, generator aerozolu 23 jest korzystnie wyposażony w uruchamiany podmuchem czujnik 37 (przedstawiony liniami przerywanymi), który korzystnie stanowi część ustnika 39 (przedstawiony liniami przerywanymi), umieszczonego bliżej otwartego końca 25 rury 23, dla uruchamiania pompy 35 i grzejnika 27 tak, że materiał w postaci płynnej dostarczany jest do rury 23 i materiał jest ulatniany przez grzejnik. Uruchamiany przez podmuch czujnik 37 jest korzystnie typu takiego, że jest czuły na spadki ciśnienia zachodzące w ustniku 39, gdy użytkownik zasysa przez ustnik. Generator aerozolu 23 jest korzystnie wyposażony w obwód taki, że gdy użytkownik zasysa przez ustnik 39, pompa 35 dostarcza materiał w postaci płynnej do rury 25 a grzejnik 27 jest ogrzewany przez źródło zasilania i pompę 35.

Uruchamiany przez podmuch czujnik 37 nadający się do zastosowania w generatorze aerozolu może być w postaci czujnika silikonowego Model 163PC01D35, wytwarzanego przez wydział Microswitch Honeywell, Inc., Freeport, Illinois, albo Podstawowego Elementu Czujnikowego SLP004D 0-4 H2O, wytwarzanego przez SenSSym, Inc., Milpitas, Califomia. Inne znane urządzenie wykrywające przepływ, takie jak wykorzystujące zasady anemometrii gorącego drutu, uważa się również za nadające się do zastosowania w generatorze aerozolu.

Ustnik 39 jest umieszczony w pobliżu otwartego końca 25, rury 23 i ułatwia całkowite mieszanie się ulotnionego materiału z chłodzącym powietrzem otaczającym tak, że materiał ulotniony z otaczającym powietrzem chłodzącym tak że materiał ulotniony skrapla się, tworząc cząstki. Dla zastosowań podawania leków, ustnik 39 jest korzystnie zaprojektowany tak, by pozwalał na przepływ przynajmniej około 60 litrów powietrza na minutę bez zasadniczego oporu, gdyż taka prędkość przepływu jest normalną prędkością przepływu dla wdychania. Oczywiście ustnik 39, jeżeli jest zapewniony, może być zaprojektowany tak, by przepuszczał więcej lub mniej powietrza, zależnie od zamierzonego zastosowania generatora aerozolu i innych czynników, takich jak upodobania użytkownika. Zalecany ustnik dla trzymanego w ręce inhalatora astmatycznego ma około 1 cal średnicy i pomiędzy 1,5 a 2 cali długości, z otwartym końcem 25 rury 23 umieszczonym w środku przy końcu ustnika. Generator aerozolu 121 według drugiego przykładowego wykonania niniejszego wynalazku widać w odniesieniu do fig. 3. Podstawowe składniki generatora 121 są zasadniczo takie same jak składniki generatora aerozolu 21 przedstawiony na fig. 1, przy czym generator aerozolu 121 przedstawiony na fig. 3 zawiera obecnie zalecany zestaw źródła materiału płynnego 135. Generator aerozolu 121 zawiera rurę 123, mającą otwarty koniec 125, grzejnik 127 przymocowany do części rury 123 bliższej otwartego końca oraz źródło zasilania 129 dla dostarczania mocy do grzejnika.

Drugi koniec 131 rury 123 przebiega do rezerwuaru albo źródła 133 materiału płynnego, takiego jak cylinder strzykawki, a materiał płynny jest dostarczany do rury przez jego drugi koniec 131 przy pomocy pompy 135, takiej jak tłok strzykawki. Ustnik 139 i uruchamiany przepływem czujnik 137 (obydwa przedstawione przy pomocy linii przerywanych) mogą być

188 624 również zapewnione, w sposób zasadniczo taki sam jak omówiono powyżej w odniesieniu do generatora aerozolu 23.

Przedstawiona pompa strzykawkowa 141, zawierająca cylinder 133 i tłok 135 ułatwia podawanie materiału płynnego do rury 123 z pożądaną prędkością przepływu. Pompa strzykawkowa 141 jest korzystnie wyposażona w zestaw 143 do automatycznego poruszania tłokiem 1335 względem cylindra 133. Zestaw 143 korzystnie pozwala na stopniowe albo ciągłe posuwanie się albo wysuwanie się tłoka 135 z cylindra 133, jak to jest pożądane. Jeżeli jest to pożądane, oczywiście, tłok 135, może alternatywnie być ściskany ręcznie.

Zestaw 143 korzystnie zawiera pręt 145, przynajmniej część którego jest zewnętrznie nagwintowana. Korzystnie, pręt 145 jest przymocowany jednym końcem do wału 147 odwracalnego silnika 149, korzystnie silnika elektrycznego, tak że działanie silnika powoduje obrót pręta osiowo zgodnie albo przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, zależnie od tego, jak jest to pożądane. Pręt 145 jest korzystnie przymocowany do wału 147 przy pomocy sprzężenia 151, które pozwala na osiowy ruch pręta względem wału, ale nie na obrotowy ruch pręta względem wału.

Koniec pręta 145 jest przymocowany do tłoka 135. Pręt 145 jest korzystnie przymocowany do tłoka 135 przy pomocy zestawu nośnego 153 tak, że obracanie się pręta nie powoduje obracania się tłoka, jednakże, jeżeli jest to pożądane, pręt może być sztywno przymocowany do tłoka. Zewnętrznie nagwintowana część tłoka 145 przebiega przez wewnętrznie nagwintowany otwór 155 w członie 157, który może być po prostu nakrętką, która jest przymocowana w położeniu względem silnika 149 i cylindra 133, z których obydwa są korzystnie również zamocowane w swym położeniu.

Korzystnie, gdy silnik 149 pracuje, wał 147 obraca pręt 145, a pręt obraca się osiowo w otworze 155 względem umocowanego członu 157. Jako iż pręt 145 obraca się osiowo w otworze 155, koniec pręta przymocowany do tłoka 135 posuwa się albo wysuwa z cylindra 133, zależnie od gwintu pręta i otworu oraz kierunku, w którym obraca się pręt. Sprzężenie 151 pozwala na ruch pręta 145 osiowo względem wału 147,.. czujniki (nie przedstawione) są korzystnie zapewnione w celu zapewnienia tego, że pręt 145 nie porusza się nadmiernie do wewnątrz albo na zewnętrz cylindra 133. Należy zauważyć, iż układ podawania płynu, taki jak powyżej opisana pompa strzykawkowa 141 dobrze nadaje się do dostarczania płynu z prędkością 1 miligram/sekundę albo większą, według potrzeby i że, przy założeniu, że zapewniony jest wystarczająco potężny grzejnik 127, aerozol może być w sposób ciągły wytwarzany z prędkością 1 miligram/sekundę albo większą, co uważa się za o wiele większą prędkość dostarczania cząstek o wymiarach pomiędzy 0,2 a 2 mikrona średnicy średniej masowo cząstki niż jest dostępna w konwencjonalnych układach dostarczania leku w aerozolu. Często pożądane będzie zminimalizowanie kontaktu płynu w cylindrze 133, z tlenem, tak by uniknąć zanieczyszczenia albo rozkładu. W tym celu, generator aerozolu 121 jest korzystnie wyposażony w układ dla dogodnego napełniania ponownego cylindra 133 pompy strzykawkowej 141, taki jak przewód 159, mający zawór 161, który może być otwarty w chwili, gdy tłok 135 jest wysunięty w cylindrze w celu wciągnięcia płynu z innego źródła zasilania. Inny zawór 163, może być zapewniony w rurze 123 w celu zapewnienia, iż płyn przepływający do generatora aerozolu jest ładowany do cylindra a nie niechcący zmarnowany przez wypływ z otwartego końca 125 rury. Jeżeli jest to pożądane, może być zapewniony trójstronny zawór w celu alternatywnego dopuszczania przepływu z cylindra 133 do rury 123 i z przewodu 159, do cylindra.

Dodatkowo, albo w alternatywie, cylinder 133 i tłok 135 mogą być skonfigurowane tak, by dawały się łatwo wymienić po opróżnieniu, tak jak przez zapewnienie odpowiednich umocowań tam, gdzie koniec cylindra spotyka się z drugim końcem 131 rury 123 i gdzie pręt 145 jest przymocowany do tłoka. Nowy,, korzystnie hermetycznie uszczelniony tłok 135 i cylinder 133 mogą być zapewnione w celu wymiany zużytego tłoka i cylindra. Taki układ może być szczególnie pożądany w zastosowaniach takich jak trzymane w ręce inhalatory i temu podobne. Generator aerozolu 121 może w sposób ciągły wytwarzać aerozol, tak jak przez ciągłą pracę silnika 149 i grzejnika 127 tak, by materiał płynny był ciągle podawany do rury 123 a podawany materiał być ciągle ulatniany. Dodatkowo, albo w alternatywie, generator aerozolu może w sposób przerywany wytwarzać aerozol, tak jak przez przerywaną pracę silnika 149 i grzejnika 147 tak, że pożądana ilość materiału płynnego jest podawana do rury 123 w okre188 624 sie pewnego czasu, a grzejnik działa przez wystarczająco długi czas dla ulotnienia dostarczonego płynu, po czym silnik i grzejnik zostają wyłączone. Działanie przerywane w zastosowaniach dostarczania leku jest korzystnie uzyskiwane przez uruchomienie silnika 149 i grzejnika 127 przez uruchamiany przepływem czujnik 137 w połączeniu z odpowiednim obwodem łączącym. Mogą być oczywiście zastosowane alternatywne urządzenia uruchamiające, np. klawisze wciskane. Generator aerozolu 221 według trzeciego przykładowego wykonania niniejszego wynalazku widać w odniesieniu do fig. 4. Generator aerozolu 221 zawiera dwa lub więcej oddzielne generatory aerozolu, które mogą być zasadniczo takie same jak generator aerozolu opisany powyżej, w połączeniu. Równoległy układ generatorów aerozolu ułatwia tworzenie aerozolu połączonego utworzonego przez zmieszanie ze sobą dwóch lub więcej oddzielnie wytwarzanych aerozoli. Równoległy układ generatorów aerozolu jest szczególnie użyteczny, gdy pożądane jest utworzenie aerozolu, zawierającego dwa lub więcej materiałów, które nie mieszają się ze sobą dobrze w postaci płynnej.

Każdy generator aerozolu korzystnie zawiera rurę 223' i 223, odpowiednio, przy czym każda rura ma otwarty koniec 225' i 225 odpowiednio. Grzejniki 227', i 227 są korzystnie zapewnione dla każdej rury odpowiednio 223' i 223, choć w pewnych zastosowaniach może być korzystne albo możliwe zapewnienie jednego grzejnika dla ogrzewania obu rur. Grzejniki zasilane są przez źródła zasilania odpowiednio 229' i 229. Jeżeli jest to pożądane, można zastosować jedno źródło zasilania dla obydwu grzejników.

Każda z rur 223' i 223 połączona jest, przy swym drugim końcu odpowiednio 231' i 231, ze źródłami, odpowiednio, 233' i 23 pierwszego i drugiego materiału płynnego. Pierwszy i drugi materiał płynny przesuwają się do rur 223', i 223 dzięki pompom, odpowiednio, 235' i 235.. pompy 235' i 235, mogą pompować pierwszy i drugi płyn z tą samą albo różną prędkością przepływu, jak jest to pożądane albo konieczne i mogą być napędzane przez oddzielne zespoły napędowe albo przez wspólny zespół napędowy, taki jak opisany powyżej automatyczny zestaw do przesuwania. Gdy pierwszy i drugi materiał w rurach 223' i 223, ulotnione zostaną przez grzejniki, odpowiednio, 227' i 227 i rozprężą się z otwartych końców 225' i 225 rur, odpowiednio, ulotniony pierwszy i drugi materiał zmieszają się ze sobą w komorze mieszającej, takiej jak ustnik 239 i zmieszają się z otaczającym powietrzem tak, że ulegną skropleniu i utworzą aerozol. Uruchamiany przepływem czujnik 237 może być zastosowany do uruchomienia składników takich jak jeden bądź więcej źródeł zasilania i jeden bądź więcej silników dla napędzania pomp.

Tam, gdzie płyny dają się dogodnie mieszać, może być również pożądane połączenie, np. dwóch albo więcej płynów w jednej bądź wielu rurach albo w złączce rurowej w położeniu pomiędzy źródłem 233' i 233 płynów a częścią rury, która jest ogrzewana przez grzejnik. Płyny mogą być podawane razem do rury 223' ze źródeł 233' i 233 przez oddzielne pompy 235', i 235, odpowiednio, z tą samą albo różną prędkością przepływu, jak jest to pożądane albo konieczne, a pompy mogą być napędzane przez oddzielne albo wspólne zespoły napędowe. Grzejnik 227 ogrzewa rurę 223', do temperatury wystarczającej dla ulotnienia zmieszanych materiałów płynnych, przy czym ulotnione zmieszane materiały płynne rozprężają się z otwartego końca 225' rury i skraplają, tworząc połączony aerozol. Jeżeli jest to pożądane, połączony aerozol utworzony z wstępnie zmieszanych płynów może być połączony z innymi aerozolami w celu utworzenia dalszych aerozoli połączonych. Charakterystykę aerozolu wytworzonego przez generator aerozolu według niniejszego wynalazku stanowią ogólnie funkcje różnych parametrów generatora aerozolu i materiału płynnego dostarczanego do generatora aerozolu. Dla aerozoli, które mają w zamierzeniu służyć do inhalacji, na przykład pożądane jest, by aerozol miał w przybliżeniu temperaturę ciała, gdy jest inhalowany i by średnica średnich masowo cząstek aerozolu była mniejsza niż 2 mikrony, korzystnie pomiędzy 0,2 a 2 mikrony, a korzystniej pomiędzy 0,5 a 1 mikron.

Zaobserwowano, iż materiały płynne, takie jak glikol propylenowy i glicerol mogą tworzyć aerozole, mające średnice średnich masowo cząstek i temperatury w zalecanych zakresach.

Choć nie w intencji ograniczenia się przez teorię, uważa się, iż niezwykle małe średnice średnich masowo cząstek aerozolu według niniejszego wynalazku uzyskuje się przynajmniej częściowo w wyniku szybkiego schładzania i skraplania się ulotnionego materiału, który

188 624 wychodzi z ogrzanej rury. Oczekuje się, iż manipulacja parametrami generatora aerozolu, takimi jak wewnętrzna średnica rury, charakterystyka przewodnictwa cieplnego rury, pojemność cieplna grzejnika oraz prędkość, z jaką materiał w postaci płynnej podawany jest do rury, wpłyną na temperaturę aerozolu i średnicę średnich masowo cząstek. Choć testowanie na materiałach innych niż glikol polipropylenowy i glicerol było jak dotąd ograniczone, przewiduje się, iż dalsze testy na innych materiałach w postaci płynnej, np. lekach lipidowych i sproszkowanych lekach rozpuszczonych albo zawieszonych w roztworze, np. w roztworze glikolu propylenowego albo glicerolu, w tym materiałach mających charakterystyki fizyczne inne niż te dla glikolu propylenowego i glicerolu, dadzą wyniki analogiczne dla tych dla glikolu propylenowego.

Pewne składniki w stałej, tj. sproszkowanej postaci mogą być zmieszane z pożądanym składnikiem płynnym tak, by otrzymany roztwór przybierał postać aerozolu w sposób opisany powyżej. Tam, gdzie składnik stały jest typu, który pozostaje zawieszony w szczególnym stosowanym materiale płynnym, składnik stały jest wypychany z otwartego końca rury z materiałem ulotnionym. Otrzymany aerozol składa się z cząstek powstałych ze skraplania się ulotnionego materiału i cząstek składnika stałego. Tam, gdzie pewne typy cząstek składnika stałego są w roztworze większe niż cząstki uzyskane ze skraplania się materiału ulotnionego, otrzymany aerozol może zawierać cząstki składnika stałego, które są większe niż cząstki powstałe ze skraplania się ulotnionego materiału. Sposób wytwarzania aerozolu według niniejszego wynalazku zostanie obecnie opisany w odniesieniu do generatora aerozolu 221 przedstawionego na fig. 4. Materiał w postaci płynnej jest dostarczany do rury 223', mającej otwarty koniec 225'. Materiał dostarczany do rury 223' jest ogrzewany przez grzejnik 227' do temperatury wystarczającej do ulotnienia dostarczonego materiału tak, że ulotniony materiał rozpręża się z otwartego końca 225' rury. Ulotniony materiał skrapla się po zmieszaniu z otaczającym powietrzem atmosferycznym, korzystnie w ustniku 239, tworząc aerozol.

Materiał może być w sposób przerywany dostarczany do rury 223', a dostarczany materiał może być w' sposób przerywany ogrzewany do temperatury wystarczającej do ulotnienia materiału przez przerywaną pracę grzejnika 227' i pompy 235'. Uruchamiany przepływem czujnik 237 może być stosowany do przerywanego uruchamiania grzejnika 227' i silnika 245' do napędzania pompy 235', gdy użytkownik zasysa przez ustnik 239. Pompa 235' i silnik 245' mogą jednak być uruchamiane ręcznie, np. przez wciśnięcie układu przycisku i odpowiedni obwód. Należy ponadto zauważyć, iż pompa 235' i grzejnik 227' mogą być uruchamiane automatycznie. Na przykład pompa 235' i grzejnik 227 mogą być uruchamiane przez czasomierz dla okresowego wprowadzania leku w postaci aerozolu do pacjenta podłączonego do respiratora. Pompa 235' i grzejnik 227' mogą ponadto pracować w sposób ciągły tak, by wytwarzać aerozol w sposób ciągły.

Jeżeli jest to pożądane, drugi materiał w postaci płynnej może być dostarczany ze źródła drugiego materiału 233' do drugiej rury 223', mającej otwarty koniec 225. Drugi materiał dostarczany do drugiej rury 223 jest ogrzewany przez oddzielny grzejnik 227 do temperatury wystarczającej do ulotnienia dostarczanego drugiego materiału tak, że ulotniony drugi materiał rozpręża się z otwartego końca 225 drugiej rury. Jeżeli jest do pożądane, drugi materiał dostarczany do drugiej rury 223 może być ogrzewany przez ten sam grzejnik 227', który ogrzewa pierwszą rurę 223'. Ulotniony pierwszy materiał i ulotniony drugi materiał, które rozprężają się z otwartych końców rury 223' i drugiej rury 223, odpowiednio, mieszają się razem z otaczającym powietrzem tak, że ulotniony materiał i ulotniony drugi materiał tworzą, odpowiednio, pierwszy i drugi aerozol. Pierwszy i drugi aerozol mieszają się ze sobą, tworząc połączony aerozol, zawierający pierwszy i drugi aerozol. Mieszanie pierwszego i drugiego materiału ulotnionego ze sobą i z powietrzem dla utworzenia pierwszego i drugiego aerozolu oraz aerozolu połączonego korzystnie zachodzi w komorze mieszania, która w przypadku generatorów aerozolu dla dostarczania leków jest korzystnie wewnątrz ustnika 239.

W dodatku do albo jako alternatywa wobec mieszania pierwszego i drugiego aerozolu jak opisano powyżej, jeżeli jest to pożądane trzeci materiał w postaci płynnej może być dostarczany z trzeciego źródła 233 materiału płynnego do np. rury 223' wraz z pierwszym materiałem. Pierwszy materiał i drugi materiał dostarczane do rury 223' ogrzewane są przez grzejnik 227' do temperatury wystarczającej dla ulotnienia pierwszego materiału i drugiego mate188 624 riału tak, że ulotniony pierwszy materiał i drugi materiał rozprężają się z otwartego końca 225' rury razem.

Stałe cząstki mogą być zawieszone w roztworze w postaci płynnej dostarczanej ze źródła materiału. Gdy materiał w postaci płynnej, zawierający zawieszone cząstki stałe ogrzewany jest przez grzejnik, stałe cząstki są wypychane z otwartego końca rury w miarę, jak ulotniony materiał rozpręża się tak, że aerozol zawiera skroplone cząstki materiału i cząstki stałe. Stałe cząstki, gdy są zawieszone w roztworze, mogą mieć większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu. Ponadto, stałe cząstki, gdy stanowią część aerozolu, mogą mieć większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu.

Należy zauważyć, iż przykładowe wykonania generatora aerozolu według niniejszego wynalazku mogą być całkiem duże, tak jak obiekt mocowany na szczycie stołu, ale mogą również być zminiaturyzowane w celu trzymania ich w ręce. Zdolność generatora aerozolu do miniaturyzacji jest, w większej części, dzięki wysoce wydajnemu przenoszeniu ciepła pomiędzy grzejnikiem a rurą, co ułatwia pracę baterii generatora aerozolu przy niskich wymaganiach mocy.

Dla celów wykonania przebiegów w połączeniu z naszym generatorem aerozolu, zaprojektowano jednostkę laboratoryjną, która zawierała podstawowe elementy generatora, ale która miała budowę modułową, tak że można było wymieniać różne składniki po przebiegu. W czasie większości przebiegów możliwe było zmierzenie temperatury powierzchniowej grzejnika i przykładanej mocy. Średnicę średnich masowo cząstek aerozolu uzyskano przy zastosowaniu impaktora kaskadowego według sposobów wyszczególnionych w Rekomendacjach Panelu Doradczego USP dotyczących Aerozoli co do Ogólnych Rozdziałów Dotyczących Aerozoli (601) oraz Jednorodności Jednostek Dawkowania (905), Pharmacopeia! Forum. T. 20, Nr 3, str. 7477 i nast. (maj-czerwiec 1994), zaś masę zmierzono metodą grawimetryczną przy zbieraniu z impaktora.

W przykładach, które następują, generator aerozolu zawierał część z zespolonego orurowania włosowatego z krzemionki, bardziej szczegółowo, kolumny strażnicze włosowate deaktywowane fenylem-metylem do chromatografii gazowej, dostępne od Restek Corporation, Bellefonte, PA, które ostrożnie zawinięto w kabel grzewczy o 0,008 OD, 13.1 oma na stopę, oznaczony K-AF, dostępny z Kanthal Corp., Bethel, CT, tworząc długą na 1,0 do 1,5 cm strefę grzewczą. Kabel zawinięto w sposób, który wytworzył bliskie, ścisłe zwoje w celu zapewnienia dobrego przewodnictwa cieplnego w rurze. Koniuszek igły strzykawki mikrolitrowej Model 750N 500, dostępnej od Hamilton Company, Reno, NV, odcięto i wygładzono w celu wytworzenia tępego końca. Tępy koniec połączono z rurą włosowatą przy zastosowaniu zwykłego sprzętu kolumny włosowatej do chromatografii gazowej. Rurę ceramiczną albo kwarcową (1/4 ID), ze szczelinami dla połączeń elektrycznych, umieszczono wokół strefy grzewczej dla izolacji.

Korpus strzykawki załadowano na programowaną pompę strzykawkową Model 44, dostępną od Harvard Apparatus, Inc., South Natick, MA. Koniec orurowania włosowatego umieszczono w środku i podparto wewnątrz ustnika, który ukształtowano maszynowo dla dopasowania do portu indukcyjnego, który łączył się z impaktorem kaskadowym MOUDI model 100, dostępnym od MSP Corporation, Minneapolis, MN, według Rekomendacji Panelu Doradczego USP dotyczących Aerozoli co do Ogólnych Rozdziałów Dotyczących Aerozoli (601) oraz Jednorodności Jednostek Dawkowania (905), Pharmacopeial Forum. T. 20, Nr 3, str. 7477 i nast. (maj-czerwiec 1994).

Wykonano połączenia elektryczne z przewodami kabla grzewczego od modelu TP3433A źródła prądu stałego o potrójnym wyjściu, wytwarzanego przez Power Designs, Inc., Westbury, NY oraz umieszczono mikrominiaturową termozłączkę otwartego złącza na jednym ze zwojów grzewczych wokół środkowej linii wzdłuż strefy grzewczej. Sterowane komputerowo przełączniki stanu stałego stosowano do precyzyjnego odmierzenia czasu uruchomienia pompy strzykawki przy pomocy zasilania kabla grzewczego. Pomiary mocy i temperatury rejestrowano co dziesiątą część sekundy przy pomocy komputera z użyciem programu LAB TECH NOTEBOOK, dostępnego od Laboratory Technologies, Wilmington, MA oraz karty I/O DT2801, dostępnej od Data Translation, Inc., Marlboro, MA.

188 624

Impaktor kaskadowy pracował według specyfikacji wytwórcy. Wszystkie przebiegi przeprowadzono z prędkością przepływu powietrza w impaktorze 30 litrów na minutę i całkowitym wytwarzaniem aerozoli mniej niż 100 mg. Stwierdziliśmy, iż załadowanie 30 do 40 mg w impaktorze dawało dość spójne wyniki i mniej problemów z włączaniem.

W czasie następnych przebiegów, pożądane było dostarczanie wystarczającej mocy grzejnikowi dla ogrzania płynu w rurze kapilarnej tak, by osiągnął on swój punkt wrzenia i uległ ulotnieniu przed wyjściem z rury. Ponadto pożądane było, by ogrzać parę wystarczająco dla zapobieżenia skraplaniu się przy wyjściu z rury włosowatej. Istnieją straty do otaczającego środowiska, które należy rozważyć w równaniu mocy i straty te zależne są od urządzenia.

W praktyce, ze szczególnym urządzeniem wytwarzającym aerozol stosowanym w czasie następnych przebiegów, urządzenie pracowało kilka razy w celu określenia mocy wymaganej dla utrzymania grzejnika w określonej temperaturze w celu określenia strat do środowiska. W celu otrzymania zgrubnego oszacowania całkowitej wymaganej mocy, teoretyczną ilość energii wymaganą dla ogrzania i ulotnienia dodano do strat mocy. Przeprowadzono kilka próbnych przebiegów w celu wzrokowego zaobserwowania pary wychodzącej z rury i tworzenia się aerozolu. Gdy przy mrze włosowatej nie było widać skraplania się, moc regulowano w dół aż dochodziło do skraplania się, po czym dodawano wystarczająco mocy dodatkowej tak, by urządzenie pracowało tuż powyżej progu skraplania. Uważa się, iż w komercyjnych urządzeniach wytwarzających aerozol i w sposobie, w jaki poziomy mocy ustawiane są w takich urządzeniach poczynione zostaną liczne usprawnienia. Poniższe przykłady ilustrują różne przebiegi przeprowadzone z generatorem aerozolu zbudowanym i pracującym jak opisano powyżej:

P r z y k ł ad 1

Kolumnę włosowatą o ID 0,1 mm zawinięto 11,5 kabla grzewczego, tworząc 1,0 cm strefy grzewczej z 2.0 cm kabla pozostawionymi przy każdym końcu jako przewody dla połączeń elektrycznych. Około 0,5 cm kolumny pozostawiono nie zawinięte na jednym końcu w celu umożliwienia połączenia z igłą strzykawki a około 0,3 cm pozostawiono nie zawinięte na przeciwległym końcu. Glikol propylenowy wciągnięto do strzykawki i jednostkę złożono jak opisano powyżej. Pompę strzykawki ustawiono na dostarczanie 30 mg płynu z prędkością 1,5075 mg/sek. Tabela I przedstawia wyniki przebiegów.

Tabela I

Przebieg	Przepływ	Moc	Temp.	%	Średnica
nr	podawania (mg/sek)	(W)	(Celsjusza)	odzysku masy	średniej masowo cząstki (mikrony)
1	2	3	4	5	6
1	1,5075	2,92	289	66,1	0,56
2	1,5075	2,96	212	66,3	0,60
3	1,5075	3,03	278	60,0	0,62
4	1,5075	2,96	223	68,4	0,56
6	1,5075	4,21	384	40,7	0,91
7	1,5075	4,24	385	51,4	0,99
8	1,5075	4,37	393	49,6	1,10
9	1,5075	4,37	389	56,0	0,86
10	1,5075	3,60	355	58,9	0,61
11	1,5075	3,71	358	63,7	0,62
12	1,5075	3,49	348	47,5	0,67

188 624

1	2	3	4	5	cd. tabeli I 6
13	1,5075	2,28	260	20,8	1,42
16	1,5075	2,27	2558	22,7	1,22
22	1,5075	3,17	318	44,3	0,55

W przebiegach numer 6, 7, 8 i 9 grzejnik był nieco przegrzany a w testach 13 i 16, grzejnik był nieco niedogrzany. Figura 5 przedstawia wpływ mocy na średnicę średniej masowo cząstki aerozolu.

Przykład II

Ta seria przebiegów była identyczna z przykładem I z wyjątkiem tego, że średnica średniej masowo cząstki mierzona była wobec zmian w prędkości podawania. Wyniki przedstawiono w tabeli II.

T a b e 1 a II

Przebieg	Przepływ	Moc	Temp.	%	Średnica
nr	podawania (mg/sek)	(W)	(Celsjusza)	odzysku masy	średniej masowo cząstki (mikrony)
17	3,0151	4,74	335	25,4	0,57
18	3,0151	5,12	395	29,6	0,53
19	3,0151	5,05	427	16,8	0,90
20	0,7546	1,92	271	35,5	1,11
21	0,7546	2,07	292	40,4	0,82

Przykład III

W przykładzie III zastosowano ten sam układ urządzenia co w przykładach I i II, z wyjątkiem tego, że zamiast glikolu propylenowego stosowano glicerynę jako płyn. Zależy zauważyć, iż zastosowano dwie oddzielne prędkości przepływu podawania a wyniki przedstawione w tabeli III wskazują, iż była mniejsza średnica średniej masowo cząstki dla gliceryny niż dla glikolu propylenowego.

Tabela III

Przebieg	Przepływ	Moc	Temp.	%	Średnica
nr	podawania (mg/sek)	(W)	(Celsjusza)	odzysku masy	średniej masowo cząstki (mikrony)
23	1,8352	4,68	370	78,0	0,50
24	18352	4,56	347	69,7	0,60
25	3,6704	8,07	469	57,4	0,37

Przykład IV

Przeprowadzono jeden przebieg w celu określenia wpływów dodawania składnika o wyższym wrzeniu do składnika o niższym wrzeniu. Roztwór 5% wag/wag gliceryny w glikolu propylenowym wybrano jako płyn do tego testu. Urządzenie było takie samo jak stosowane w poprzednich przykładach. Test 10 był z czystym glikolem propylenowym i przedstawiony jest dla celów porównawczych. Należy zwrócić uwagę na średnicę średniej masowo cząstki dla mieszaniny.

188 624

Tabela IV

Przebieg nr	Przepływ podawania (mg/sek)	Moc (W)	Temp. (Celsjusza)	% odzysku masy	Średnica średniej masowo cząstki (mikrony)
26	(5% 1,5075 Gliceryna)	3,64	318	48,1	0,35
10 (PG)	1,5075	3,60	355	58,9	0,61

Przykład V

Dla tej serii przebiegów skonstruowano nowy układ. Segment rury włosowatej był rurą o ID 0,05 mm, zamiast rury o ID 0,1 mm. Jedynie glikol propylenowy wykorzystywano jako płyn. Wszystkie inne procedury pozostały takie same jak w poprzednich Przykładach. Tabela V przedstawia całą serię przebiegów przeprowadzonych z rurą o ID 0,05 mm. Podobnie jak w przypadku rury 0,1 mm, prędkości podawania płynu zmieniano, próbując zoptymalizować średnicę średniej masowo cząstki do najmniejszej średnicy.

Tabela V

Przebieg	Przepływ	Moc	Temp.	%	Średnica śred-
nr	podawania (mg/sek)	(W)	(Celsjusza)	odzysku masy	niej masowo cząstki (mikrony)
27	1,5075	2,75	419	34,8	0,56
28	1,5075	2,09	351	22,9	1,98
30	0,7529	2,43	387	48,9	0,64
31	0,7529	2,40	393	34,2	0,67
32	0,7529	2,11	355	28,0	0,63
33	0,3782	1,24	282	25,9	2,63
34	0,3782	1,70	380	60,2	1,58
35	0,3782	2,13	462	25,9	1,74
36	0,3782	2,16	460	36,7	1,63
37	0,3782	2,22	460	59,0	1,36
38	0,7546	1,93	309	30,5	0,90
39	0,7546	2,39	344	34,6	0,64
40	1,5075	3,23	355	23,8	1,38
41	1,5075	3,78	366	54,3	0,50
42	1,5075	3,79	362	57,7	0,49

Przykład VI

Rurę o ID 0,53 mm umieszczono w układzie jak w części o układzie urządzenia i wykonano przebiegi 44 i 45. Standardowa długość ogrzewania 1,25 cm nie wydawała się wystarczająca dla wpłynięcia na dobre przewodnictwo cieplne bez nadmiernych temperatur ścianek. Temperatury powierzchni dla tych przebiegów nie zostały zmierzone, jako iż były poza zakresem 500 stopni Celsjusza wyposażenia, którego używaliśmy. Wykonano nowy układ z rurą o ID 0,53 mm, w którym strefa grzewcza została przedłużona do 4,0 cm i wykonano przebiegi 46 i 48. We wszystkich przypadkach aerozol powstawał, ale towarzyszyły mu duże ilości

188 624 kropelek płynu, które były wyrzucane z rury w długich strumieniach. Tabela VI przedstawia wyniki.

Tabela VI

Przebieg	Przepływ	Moc	%	Średnica średniej
nr	podawania (mg/sek)	(W)	odzysku masy	masowo cząstki (mikrony)
44	7,9952	12,04	0,93	1,52
45	1,5075	4,22	24,85	4,24
46	7,9952	4,80	12,55	1,62
47	7,9952	6,02	21,95	1,76
48	7,9952	13,5	11,30	1,54

Przebiegi przeprowadzone przy pomocy naszego generatora aerozolu dowodzą, iż układy z rurą o ID 0,05 mm i rurą o ID 0,53 mm, Przykłady V i VI, odpowiednio, iż takie układy mogą pracować. Jednakże z praktycznego punktu widzenia, rury o małej ID wydają się wymagać większych ciśnień w celu przesunięcia płynu i podatne są na zatkanie i pęknięcie. Rury o większym mianie wykazują trudności z przewodnictwem cieplnym, co wymaga wysokich temperatur powierzchniowych i/lub niezwykle długich stref ogrzewania w celu uzyskania dobrych rezultatów.

Choć wynalazek niniejszy został przedstawiony i opisany według zalecanego przykładowego wykonania, należy dostrzec, iż można w nim poczynić odmiany i zmiany bez opuszczenia wynalazku jak to wyłożono w zastrzeżeniach.

188 624

FIG. 2A

FIG.2B

188 624

121

FIG. 4

188 624

25' rbl _Z29 h

^z p^x ~r /

r i

;--------1 iSOURCE OFj •materiał!

1---|L1QUID ____i )

FIG. I

MASS MEDIAN PART1CLE DIAMETER (MICRONS)

FIG. 5

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie do wytwarzania aerozolu, znamienne tym, że zawiera rurkę włoskowatą (23) mającą otwarty pierwszy koniec (25) i drugi koniec (31) połączony z zespołem dostarczającym materiał płynny (33), przy czym w pobliżu rurki włoskowatej (23) znajduje się zespół grzejny (27), mający element grzewczy do ogrzewania rurki włoskowatej (23) do temperatury ulatniania materiału płynnego zawartego w rurce włoskowatej (23).
2. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że rurka włoskowata (23) ma średnicę wewnętrzną w zakresie pomiędzy około 0,05 a 0,53 milimetra.
3. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że rurka włoskowata (23) ma średnicę wewnętrzną wynoszącą około 0,1 milimetr.
4. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że rurka włoskowata (23) jest częścią kolumny kapilarnej ze stopionej krzemionki.
5. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że rurka włoskowata (23) jest kapilarą ceramiczną z krzemianu glinu.
6. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół grzejny (27) zawiera niklowo-chromowy element grzewczy.
7. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół grzejny (27) zawiera element grzewczy, połączony ze źródłem (29) prądu stałego.
8. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że w pobliżu otwartego końca (25) rurki włoskowatej (23) znajduje się człon ustnikowy (39) i zespół uruchamiany podmuchem (37) powodujący wytwarzanie aerozolu, gdy użytkownik zasysa przez człon ustnikowy (39).
9. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że w pobliżu otwartego końca rurki włoskowatej (23) znajduje się człon ustnikowy (39).
10. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 9, znamienne tym, że człon ustnikowy (39) ma elementy umożliwiające przepływ powietrza wynoszący przynajmniej 60 litrów na minutę z pomijalnym oporem.
11. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 10, znamienne tym, że człon ustnikowy (39) zawiera zespół uruchamiany podmuchem (37), powodujący wytwarzanie aerozolu podczas zasysania członu ustnikowego (39) przez użytkownika.
12. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że płynny materiał zawiera glikol propylenowy, który ulatnia się pod wpływem ogrzewania, przy czym średnica średniej masowo cząstki wytwarzanego aerozolu wynosi co najwyżej 2 mikrony.
13. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że płynny materiał zawiera glikol propylenowy, który ulatnia się pod wpływem ogrzewania, zaś średnica średniej masowo cząstki wytwarzanego aerozolu jest w zakresie od 0,2 do 2 mikronów.
14. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że płynny materiał zawiera glikol propylenowy, który ulatnia się pod wpływem ogrzewania, zaś średnica średniej masowo cząstki wytwarzanego aerozolu jest w zakresie od 0,5 do 1 mikrona.
15. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół dostarczający materiał płynny (33) do rurki włoskowatej (23) przez drugi koniec (31) tej rurki zawiera źródło materiału płynnego. ·
16. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 15, znamienne tym, że zespół dostarczający materiał płynny (33) ma środki w sposób ciągły dostarczające materiał płynny, a zespół grzejny (27) ma środki w sposób ciągły ogrzewające materiał płynny tak, że wytwarzanie aerozolu następuje w sposób ciągły.
17. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 15, znamienne tym, że zespół dostarczający materiał płynny (33) ma środki dostarczające materiał do rurki włoskowatej (23) z prędkością większą niż 1 miligram/sekundę.

188 624
18. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 15, znamienne tym, że zespół dostarczający materiał płynny (33) zawiera pompę (35).
19. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 18, znamienne tym, że pompa (35) zawiera strzykawkę (141), wyposażoną w tłok, cylinder tłoka oraz zespół przesuwający (143) do przesuwania tłoka w cylindrze tłoka.
20. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 19, znamienne tym, że zespół przesuwający (143) zawiera podzespół do przesuwania tłoka z pożądaną prędkością w cylindrze tłoka.
21. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 19, znamienne tym, że zespół przesuwający (143) zawiera nagwintowany wał (145) połączony z tłokiem (153), zespół do obracania wału oraz przymocowany, wewnętrznie nagwintowany człon (157), przez który przechodzi nagwintowany wał (145).
22. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 15, znamienne tym, że zespół dostarczający materiał płynny (33) ma środki dostarczające odmierzone ilości materiału płynnego do rurki włoskowatej (23).
23. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 22, znamienne tym, że zespół dostarczający materiał płynny (33) zawiera zawór.
24. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 15, znamienne tym, że zawiera ponadto drugą rurkę włoskowatą (223), mającą pierwszy otwarty koniec (225) oraz drugi koniec (231), zespół dostarczający (233) do dostarczania drugiego materiału w postaci płynnej do drugiej rurki włoskowatej (223) przez drugi koniec (231) drugiej rurki włoskowatej (233), zespół grzejny (227) do ogrzewania drugiej rurki włoskowatej (223) do temperatury wystarczającej do ulotnienia drugiego materiału oraz zespół mieszający (239) do mieszania ulotnionego pierwszego materiału i ulotnionego drugiego materiału razem z otaczającym powietrzem, z wytworzeniem pierwszego i drugiego aerozolu, które mieszają się ze sobą w zespole mieszającym (239), tworząc aerozol połączony.
25. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 24, znamienne tym, że zawiera ponadto zespół dostarczający (233') do dostarczania trzeciego materiału w postaci płynnej do drugiego końca rurki włoskowatej (223') tak, że pierwszy i trzeci materiał płynny są dostarczane do drugiego końca rurki włoskowatej (223') razem, zespół grzejny (227') do ogrzewania rurki (223') do temperatury wystarczającej do ulotnienia zarówno pierwszego jak i trzeciego materiału płynnego, które rozprężają się z otwartego końca rurki (225') i mieszają z otaczającym powietrzem i z ulotnionym drugim aerozolem, tworząc aerozol połączony.
26. Urządzenie do wytwarzania aerozolu według zastrz. 15, znamienne tym, że zawiera ponadto zespół dostarczający (233) do dostarczania drugiego materiału płynnego do drugiego końca (231) rurki włoskowatej (223) tak, że pierwszy i drugi materiał płynny dostarczane są do drugiego końca rurki razem, zespół grzejny (227', 227), ogrzewający rurkę do temperatury wystarczającej do ulotnienia zarówno pierwszego jak i drugiego materiału płynnego tak, że ulotniony pierwszy i drugi materiał płynny rozprężają się z otwartego końca rurki i mieszają z otaczającym powietrzem, tworząc aerozol połączony.
27. Sposób wytwarzania aerozolu, znamienny tym, że dostarcza się materiał płynny do rurki włoskowatej, mającej otwarty pierwszy koniec, przez drugi koniec tej rurki, i ogrzewa się ten płynny materiał dostarczony do rurki włoskowatej do temperatury wystarczającej do ulotnienia dostarczonego materiału płynnego.
28. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że płynny materiał dostarcza się do rurki włoskowatej w sposób przerywany i w sposób przerywany ogrzewa się go do temperatury wystarczającej do ulotnienia materiału płynnego.
29. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że materiał płynny dostarcza się do rurki za pomocą uruchamiania zespołu dostarczającego materiał płynny i ogrzewa się go poprzez uruchamianie zespołu grzejnego, ogrzewającego dostarczony materiał do temperatury wystarczającej do ulotnienia tego materiału płynnego.
30. Sposób według zastrz. 29, znamienny tym, że zespół dostarczający materiał płynny i zespół grzejny uruchamia się przez zespół uruchamiany podmuchem, połączony z zespołem wytwarzania aerozolu, w wyniku zasysania przez użytkownika części zespołu wytwarzającego aerozol.

188 624
31. Sposób według zastrz. 29, znamienny tym, że zespół dostarczający materiał płynny i zespół grzejny uruchamia się ręcznie.
32. Sposób według zastrz. 29, znamienny tym, że zespół dostarczający materiał płynny i zespół grzejny uruchamia się automatycznie poprzez obwód znajdujący się w inhalatorze trzymanym w ręce.
33. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że materiał płynny dostarcza się do rurki w sposób ciągły i w sposób ciągły ogrzewa do temperatury wystarczającej do ulotnienia tego materiału płynnego.
34. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że materiał płynny dostarcza się w sposób ciągły z prędkością większą niż 1 miligram na sekundę.
35. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że dostarczany materiał ulatnia się z prędkością większą niż 1 miligram na sekundę.
36. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że stosuje się materiał płynny zawierający glikol propylenowy, który pod wpływem ogrzewania ulatnia się z wytworzeniem aerozolu mającego średnicę średniej masowo cząstki mniejszą niż 2 mikrony.
37. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że stosuje się materiał płynny zawierający glikol propylenowy, który pod wpływem ogrzewania ulatnia się z wytworzeniem aerozolu mającego średnicę średniej masowo cząstki o wielkości od 0,2 do 2 mikronów.
38. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że materiał płynny zawiera glikol propylenowy, który pod wpływem ogrzewania ulatnia się z wytworzeniem aerozolu mającego średnicę średniej masowo cząstki o wielkości od 0,5 do 1 mikrona.
39. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że wraz z pierwszym materiałem płynnym do rurki włoskowatej dostarcza się drugi materiał w postaci płynnej, i ogrzewa się pierwszy materiał płynny i drugi materiał płynny do temperatury wystarczającej do ulotnienia pierwszego materiału płynnego i drugiego materiału płynnego.
40. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że dostarcza się drugi materiał w postaci płynnej do drugiej rurki włoskowatej, mającej otwarty koniec, i ogrzewa się go do temperatury wystarczającej do jego ulotnienia z otwartego końca drugiej rurki oraz miesza się ulotniony pierwszy materiał i ulotniony drugi materiał.
41. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że stosuje się zawiesinę cząstek stałych w roztworze w materiale płynnym, które to cząstki stałe wypycha się z otwartego końca rurki włoskowatej w czasie rozprężania ulotnionego materiału, przez co wytworzony aerozol zawiera skroplone cząstki materiału płynnego i cząstki stałe.
42. Sposób według zastrz. 41, znamienny tym, że stosuje się cząstki stałe zawieszone w roztworze, mające większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu.
43. Sposób według zastrz. 42, znamienny tym, że stosuje się cząstki stałe, które gdy stanowią część aerozolu, to mają większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału płynnego w postaci aerozolu.
44. Sposób według zastrz. 41, znamienny tym, że stosuje się cząstki stałe, które gdy stanowią część aerozolu, to mają większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału płynnego w postaci aerozolu.
45. Aerozol, znamienny tym, że jest utworzony przez dostarczenie materiału płynnego do rurki włoskowatej i ogrzanie tej rurki włoskowatej do temperatury ulatniania tego i rozprężania z otwartego końca rurki materiału płynnego, który po połączeniu z otaczającym powietrzem skrapla się, tworząc aerozol.
46. Aerozol według zastrz. 45, znamienny tym, że średnica jego średniej masowo cząstki wynosi mniej niż 2 mikrony.
47. Aerozol według zastrz. 45, znamienny tym, cząstki wynosi pomiędzy 0,2 a 2 mikrony.
48. Aerozol według zastrz. 47, znamienny tym, cząstki wynosi pomiędzy 0,5 a 1 mikron.
49. Aerozol według zastrz. 45, znamienny tym, że materiał płynny zawiera przynajmniej dwa składniki zmieszane razem przed spowodowaniem ulotnienia materiału płynnego.
50. Aerozol według zastrz. 45, znamienny tym, że zawiera zawiesinę cząstek stałych w roztworze w materiale płynnym, przy czym te cząstki stałe są wypychane z otwartego końca średnica jego średniej że średnica jego średniej ze masowo masowo

188 624 rurki włoskowatej w czasie rozprężania ulotnionego materiału płynnego, a wytworzony aerozol zawiera skroplone cząstki materiału płynnego i cząstki stałe.
51. Aerozol według zastrz. 50, znamienny tym, że stałe cząstki zawieszone w roztworze, mają większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu.
52. Aerozol według zastrz. 50, znamienny tym, że stałe cząstki, stanowiące część aerozolu, mają większą przeciętną średnicę niż cząstki materiału w postaci aerozolu.
53. Aerozol według zastrz. 45, znamienny tym, że jest utworzony przez dostarczenie pierwszego materiału w postaci płynnej do pierwszej rurki włoskowatej i ogrzanie tej pierwszej rurki, dostarczenie drugiego materiału w postaci płynnej do drugiej rurki włoskowatej i ogrzanie tej drugiej rurki, oraz połączenie ulotnionego i rozprężonego pierwszego i drugiego materiału razem z otaczającym powietrzem z wytworzeniem pierwszego i drugiego aerozolu, które mieszają się, tworząc aerozol połączony.
54. Aerozol według zastrz. 53, znamienny tym, że przynajmniej jeden z zastosowanych dwóch materiałów płynnych zawiera przynajmniej jeden składnik, zmieszany razem z tym materiałem przed jego ulotnieniem.