PL187250B1 - Uchwyt czopa mocującego zawiasy okiennej, drzwiowej lub meblowej - Google Patents

Abstract

1. Uchwyt czopa mocujacego zawiasy okiennej, drzwiowej lub meblowej, majacy blokade czopa zawiasy i element nastawczy polozenia blo- kady czopa umieszczone w otworach wykonanych w ramie okna lub drzwi, znam ienny tym, ze osa- dzony w otworach (9) ramy (11) lub okna albo drzwi (10) element nastawczy (3) jest ustawiony pod katem prostym do osi ramy (11) lub okna albo drzwi (10) i w obszarze koncowym oddalonym od osi (4) zawiasy, ma co najmniej jeden poprzeczny kolnierz (5), zebro lub czop, który wystaje na ze- wnatrz tego elementu, a czop mocujacy (1) jest ustawiony w otworze (8) wykonanym pod katem ostrym do elementu nastawczego (3) i w obszarze swobodnego konca ma co najmniej jeden poprzeczny do jego osi rowek (7), splaszczenie lub wybranie, które jest zazebione z kolnierzem (5), zebrem lub czopem elementu nastawczego (3) tak, ze element nastaw- czy (3) i przyporzadkowany czop mocujacy (1) sa ze soba zazebione, przy czym umieszczony w otworze (9) element nastawczy (3) jest zamocowany przestawnie w kierunku osiowym i ma osiowa blokade ustawionego polozenia czopa mocujacego (1). Fig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest uchwyt czopa mocującego zawiasy okiennej, drzwiowej lub meblowej z elementem nastawczym umożliwiającym dokładniejszą regulację zawiasy zamontowanej w oknie lub drzwiach.

Znane czopy mocujące posiadają zwykle gwint śrubowy, za pomocą którego można ustawiać ich położenie w wyniku mniej lub więcej głębokiego wkręcenia w przygotowany otwór, co umożliwia ustawienie okna lub drzwi względem ramy okiennej lub drzwiowej. Aby umożliwić przekręcenie odpowiedniego elementu zawiasowego, drzwi lub okno musi zostać wyjęte. Znane są także elementy nastawcze, umieszczone poprzecznie do wzdłużnej osi czopów mocujących, za pomocą których czopy mocujące mogą być zamocowane na różnych głębokościach przygotowanego uprzednio otworu.

Następnie znana jest przestawna zawiasa do okiennic, okien i drzwi (AT-B-389 145), która w wyniku konieczności dużej drogi przemieszczania posiada szczególną konstrukcję i stąd może być praktycznie stosowana tylko w specjalnych przypadkach. W tym rozwiązaniu przewidziany jest swobodnie obracający się sworzeń gwintowany, umieszczony osiowo, nieprzesuwnie, który jest połączony bezpośrednio lub za pomocą zabieraka z czopem mocującym.

Celem wynalazku jest opracowanie uchwytu w rodzaju opisanym na wstępie, który zapewnia możliwość łatwego nastawiania zawiasy także wtedy, gdy skrzydła okien względnie drzwi pozostają zawieszone.

Powyższy cel został osiągnięty dzięki rozwiązaniu konstrukcyjnemu uchwytu czopa mocującego zawiasy okiennej, drzwiowej lub meblowej, mającego blokadę czopa zawiasy i element nastawczy położenia blokady czopa, które są umieszczone w otworach wykonanych w ramie okna lub drzwi i który charakteryzuje się tym, że osadzony w otworze ramy lub okna albo drzwi element nastawczy jest ustawiony pod kątem prostym do osi ramy lub okna albo drzwi i w obszarze końcowym oddalonym od osi zawiasy, ma co najmniej jeden poprzeczny kołnierz, żebro lub czop, który wystaje na zewnątrz tego elementu, a czop mocujący jest ustawiony w otworze wykonanym pod kątem ostrym do tego elementu nastawczego i w obszarze swobodnego końca ma co najmniej jeden poprzeczny do jego osi rowek, spłaszczenie

187 250 lub wybranie, który jest zazębiony z kołnierzem, żebrem lub czopem elementu nastawczego, tak że element nastawczy i przyporządkowany czop mocujący są ze sobą zazębione poprzez ten kołnierz i rowek, przy czym umieszczony w otworze element nastawczy jest zamocowany przestawnie w kierunku osiowym i ma osiową blokadę ustawionego położenia czopa mocującego.

Wykonane w oknie lub w drzwiach dwa otwory mieszczące czop mocujący i przyporządkowany element nastawczy korzystnie stykają się ze sobą lub zachodzą na siebie. Dwa otwory mieszczące czop mocujący i przyporządkowany element nastawczy korzystnie są rozmieszczone względem siebie pod kątem ostrym, zwężającym się w kierunku ich końców, albo są umieszczone w pewnym odstępie od siebie, tak że przebiegają względem siebie pod kątem ostrym.

Co najmniej jeden rowek, spłaszczenie lub wybranie umieszczone w swobodnym obszarze końcowym czopa mocującego korzystnie jest ukształtowane tylko w obszarze częściowym po stronie, zwróconej w kierunku elementu nastawczego.

Czop mocujący korzystnie ma w końcowym obszarze przestawiony kątowo osiowy rowek, spłaszczenie lub karb, przy czym przekrój rowka, spłaszczenia lub wybrania w obszarze końcowym czopa mocującego korzystnie jest równy przekrojowi odchodzącego od niego, osiowego rowka, spłaszczenia lub karbu przebiegającego do końca czopa mocującego.

Koniec osiowego rowka, spłaszczenia, lub karbu, korzystnie jest styczny z ogranicznikiem rowka, spłaszczenia lub wybrania, tak że obydwa odcinki rozciągają się od tej samej płaszczyzny wyjściowej czopa mocującego.

Przebiegający równolegle do czopa mocującego w jego swobodnym obszarze końcowym osiowy rowek, spłaszczenie lub karb, korzystnie w przekroju odpowiada częściowemu obszarowi kołnierza, żebra lub czopa umieszczonych w swobodnym obszarze końcowym elementu nastawczego, który korzystnie jest wykonany jako sworzeń gwintowany wchodzący w otwór elementu nastawczego.

W otworze lub w odcinku tego otworu o zwiększonej średnicy korzystnie jest umieszczona tuleja gwintowana, zabezpieczona przed obróceniem i przesunięciem.

Bezpośrednio na końcu elementu nastawczego korzystnie jest umieszczony kołnierz, którego średnica odpowiada w przybliżeniu średnicy otworu mieszczącego element nastawczy, albo średnica tego kołnierza korzystnie jest większa, niż średnica pozostałego odcinka elementu nastawczego, względnie jest większa, niż średnica gwintowanej tulei, umieszczonej w otworze. Żebro lub czop korzystnie wystają w kierunku promieniowym ponad średnicę pozostałego odcinka elementu nastawczego lub umieszczonej tam tulei gwintowanej.

Element nastawczy korzystnie zwęża się stożkowo w kierunku swobodnego końca aż do umieszczonego tam kołnierza, żebra lub czopa.

Kąt stożkowy elementu nastawczego korzystnie jest równy lub nieco niniejszy, niż kąt ostry pomiędzy środkowymi osiami czopa mocującego i elementu nastawczego.

Co najmniej w obszarze końcowym czopy mocujące i elementy nastawcze korzystnie są umieszczone pod kątem ostrym do siebie i są zazębione ze sobą za pomocą gwintu.

Element nastawczy korzystnie jest umieszczony przestawnie osiowo w otworze bez zazębienia gwintowego i ma blokadę w kierunku osiowym w ustawionych położeniach.

Element nastawczy korzystnie ma elementy dociskowe do ścianki otworu, a najkorzystniej ma elastyczne, powrotne elementy rozprężne wywierające nacisk promieniowo na zewnątrz otworu.

Poprzez uruchomienie elementu nastawczego może być więc bezpośrednio spowodowane osiowe przesunięcie czopa mocującego bez konieczności wyjmowania okna lub drzwi. Dzięki temu jest możliwe bardzo proste regulowanie lub doregulowanie na miejscu drzwi względnie okna, ponieważ może być wykonane przestawienie bezstopniowe, po czym w trakcie ciągłego otwierania i zamykania drzwi lub okna może być kontrolowana ich nowa pozycja.

Stosunkowo niewielki obszar przestawiania czopa mocującego wystarcza, aby umożliwić jego regulację lub doregulowanie. Wykonanie może być przeprowadzone w taki sposób, że montaż wstępny względnie montaż zawiasy w ramie drzwiowej lub okiennej względnie w ościeżnicy drzwiowej lub okiennej i w odpowiednich drzwiach względnie odpowiednim

187 250 oknie zostaje przeprowadzony zawsze w pozycji pośredniej. Wtedy pozostaje do dyspozycji w obydwóch kierunkach w obszarze każdego czopa mocującego określona droga, w obrębie której może być wykonane przestawienie za pomocą elementu nastawczego według wynalazku.

Prace wstępne, które muszą być przeprowadzone do założenia uchwytu, są bardzo proste, ponieważ musi być wykonany tylko jeden dodatkowy otwór, który styka się z otworem mieszczącym czop lub otwory te nachodzą na siebie.

W wykonaniu w którym czop mocujący i przyporządkowany element nastawczy a tym samym otwory do ich osadzenia są umieszczone względem siebie pod kątem ostrym, zwężającym się w kierunku ich końców, z jednej strony jest polepszony dostęp narzędzia do elementu nastawczego, ponieważ odpowiedni element zawiasy znacznie mniej przeszkadza, a z drugiej strony uzyskuje się polepszenie możliwości konstrukcyjnych wzajemnego zetknięcia czopa mocującego z elementem nastawczym.

W korzystnym ukształtowaniu, w którym rowki, spłaszczenie lub wybranie w swobodnym obszarze końcowym czopa mocującego są w pełni ukształtowane tylko w obszarze częściowym po stronie, zwróconej w kierunku elementu nastawczego, czop mocujący a tym samym element zawiasowy w położeniu zamontowania pozostają zawsze jednakowej pozycji, to znaczy nie są obrócone dokoła ich wzdłużnej osi i to konstruktywne ukształtowanie jest najbardziej efektywne. Następna korzyść rozwiązania według wynalazku polega na tym, że po przeciwległej stronie miejsca zamocowania czopa mocującego jest wykonany przebiegający aż do jego końca osiowy rowek, spłaszczenie lub karb. Konstrukcja taka przynosi szczególne korzyści przy montażu czopa mocującego, to znaczy przy pierwszym umieszczeniu czopa mocującego w otworze. Czop ten może być na przykład wprowadzony do otworu w pozycji przestawionej o 90° lub 180°, przy czym przebiegający osiowy rowek, spłaszczenie lub karb stwarza możliwość, że czop mocujący przemieszcza się obok wystającego kołnierza, żebra lub czopa elementu nastawczego. Po odpowiednim kątowym obróceniu czopa mocującego do prawidłowej pozycji roboczej może być utworzone wzajemne współdziałanie pomiędzy czopem mocującym i elementem nastawczym. Montaż czopa mocującego zostaje w znacznym stopniu ułatwiony, ponieważ potrzebne jest tylko jego osiowe wprowadzenie i następnie obrócenie o odpowiedni kąt.

W rozwiązaniu w którym przekrój osiowego rowka, spłaszczenia lub wybrania w obszarze końcowym czopa mocującego jest równy przekrojowi karbu, wsunięcie czopa mocującego jest możliwe tylko w określonym położeniu kątowym, przy czym w końcowej pozycji osadzenia czopa może być zastosowane pewnego rodzaju zabezpieczenie przed obracaniem. W niektórych okolicznościach jest przy tym konieczne, aby na przejściu między obydwoma odcinkami umieszczone zostały odpowiednio zaokrąglone obszary, w których przy przekręcaniu musi być pokonana określona pozycja zazębienia, przy czym wtedy po wprowadzeniu kołnierza, żebra lub czopa elementu nastawczego w odpowiedni rowek, spłaszczenie lub wybranie czopa mocującego, zostaje jednocześnie utworzone co najmniej częściowo skuteczne zabezpieczenie przed obróceniem się czopa mocującego.

Gdy koniec osiowego rowka, spłaszczenia lub karbu jest umieszczony zgodnie z ogranicznikiem rowka, spłaszczenia lub wybrania, to czop mocujący w odpowiedniej pozycji kątowej zostaje przesunięty aż do ogranicznika tworzącego zderzak. Nie trzeba więc szukać zazębienia między czopem mocującym i elementem nastawczym, lecz umożliwione jest bezpośrednie zazębienie przez obrócenie czopa mocującego.

Dlatego też jest również korzystne, gdy czop mocujący może być umieszczony w pozycji osadzenia i obrócony dokoła swej osi wzdłużnej dopiero wtedy, gdy ogranicznik tworzący zderzak wywiera docisk na kołnierz elementu nastawczego.

Podczas wprowadzania czopa dla zapobieżenia jego przekręcenia się w kierunku osiowym, jego rowek lub karb w przekroju odpowiada częściowemu obszarowi kołnierza, żebra lub czopa elementu nastawczego. Ten częściowy obszar elementu nastawczego wchodzi podczas przesuwania czopa mocującego w rowek lub karb, tak że czop mocujący w tym stadium wprowadzania nie może być obracany. Dopiero jeżeli ogranicznik, działający jako zderzak, zostaje dociśnięty do kołnierza, żebra lub czopa, powstaje możliwość obrócenia czopa mocującego. Dzięki temu uzyskana zostaje możliwość optymalnego i bezpiecznego montażu czopa

187 250 mocującego, ponieważ prawidłowe położenie i wzajemne zazębienie elementu nastawczego i czopa mocującego nie może być kontrolowane wizualnie.

W wykonaniu w którym element nastawczy według wynalazku ma kształt sworznia gwintowanego jest konieczne, aby ten sworzeń gwintowany sam formował gwint w otworze, co stanowi wariant najprostszy i najkorzystniejszy pod względem kosztów. Zależnie od częstotliwości koniecznych procesów nastawczych następuje jednak ścieranie obszaru gwintowanego w otworze. Dlatego też zgodnie z wynalazkiem może być przewidziane, że w otworze lub w odcinku otworu o zwiększonej średnicy jest umieszczona tuleja gwintowana, zabezpieczona przed obróceniem i przesunięciem. Tym samym może być uzyskana dokładna, i przy ewentualnych, wielokrotnie potrzebnych przestawieniach zawsze tak samo skuteczna możliwość osiowego przesuwania elementu nastawczego w postaci gwintowanego sworznia.

Szczególną zaletą niniejszego wynalazku jest to, że może być przeprowadzone osiowe przemieszczenie elementu nastawczego z zachowaniem wzajemnego współdziałania między elementem nastawczym i czopem mocującym, tak że przez osiowe przestawienie elementu nastawczego następuje również osiowe przestawienie czopa mocującego o taką samą wielkość.

W wykonaniu w którym element nastawczy zwęża się stożkowo w kierunku swobodnego końca aż do umieszczonego tam kołnierza, żebra lub czopa, może być osiągnięte bezpieczne zazębienie pomiędzy elementem nastawczym i czopem mocującym pomimo stosunkowo wąskiej przestrzeni, ponieważ otwór a tym samym umieszczony element nastawczy mogą być doprowadzone znacznie bliżej do czopa mocującego w celu uzyskania optymalnego wzajemnego zazębienia. To wzajemne zazębienie może być jeszcze wzmocnione dzięki temu, że czop mocujący i element nastawczy są umieszczone pod kątem ostrym i swoimi swobodnymi końcami skierowane do siebie.

W układzie tym jest korzystne, gdy kąt stożkowy elementu nastawczego jest równy lub nieco mniejszy, niż kąt ostry pomiędzy środkowymi osiami czopa mocującego i elementu nastawczego. Tym samym istnieje możliwość bardzo daleko idącego wzajemnego zazębienia, przy czym obydwa otwory są doprowadzone stosunkowo blisko do siebie i mogą być wykonane jako nachodzące jeden na drugi.

W odmianie wynalazku w której element nastawczy jest umieszczony przesuwnie osiowo w otworze bez zamocowania gwintowego i jest blokowany w kierunku osiowym w żądanych położeniach, następuje swobodne, osiowe przesunięcie elementu nastawczego i także osiowe przestawienie czopa mocującego, przy czym konieczne jedynie jest zablokowanie elementu nastawczego w kierunku osiowym, dzięki czemu nie może nastąpić przestawienie czopa.

W konstrukcji tej jest również korzystne, jeżeli element nastawczy jest dociskany w sposób zamknięty siłowo do ścianki otworu. Jest to najprostsza możliwość konstrukcyjna do zablokowania elementu nastawczego w kierunku osiowym.

W wykonaniu elementu nastawczego z elementami rozprężnymi wywierającymi nacisk promieniowo na zewnątrz, na przykład przez umieszczenie śruby napinającej zostaje ściśnięty odpowiedni element rozprężny, który wywiera nacisk na ścianki otworu.

Wynalazek został omówiony bardziej szczegółowo w przykładach jego wykonania pokazanych na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój poziomy przez ościeżnicę drzwiową z umieszczonymi w niej drzwiami i przez zawiasę, wyposażoną w uchwyt według wynalazku; fig. 2 - przekrój tylko przez obszar drzwi w takim samym ujęciu jak na fig. 1, przy czym jednak przewidziana jest nieco inna konstrukcja elementu nastawczego; fig. 3 - takie same ujęcie jak w poprzednich wykonaniach, przy czym zastosowana jest inna odmiana elementu nastawczego; fig. 4 - przekrój według linii VII-VII na fig. 3; fig. 5 - również przekrój poziomy przez ościeżnicę i drzwi, przy czym zastosowany jest szczególny rodzaj elementu nastawczego i dopasowany do niego czop mocujący; fig. 6 - przekrój według linii IX-IX na fig. 5; fig. 7 - widok zawiasy umieszczonej w konstrukcji według fig. 5 i 6; fig. 8 - ujęcie przekroju jedynie w obszarze drzwi, w których są umieszczone stosunkowo długie czopy mocujące i elementy nastawcze, przy czym takie ukształtowanie może być zastosowane również do wszystkich odmian wykonania według fig. 1 do 5; fig. 9 - postać wykonania elementu nastawczego w takim samym przekroju jak inne postacie wykonania, przy czym element na187 250 stawczy jest przesuwany w kierunku osiowym i blokowany osiowo w żądanych pozycjach; fig. 10 - takie same ujęcie jak na fig. 10, przy czym pokazany jest tylko obszar drzwiowy; oraz fig. 11 - przekrój według linii XIV-XIV na fig. 10.

Na rysunku przedstawiono ukształtowania, w których czop mocujący ma być umieszczony w drzwiach. Zgodnie z tą konstrukcją czop mocujący i przewidziany według wynalazku uchwyt wchodzą w boczne ograniczenia, to znaczy w obszar przylegania drzwi, tak że uchwyt nawet od zewnątrz jest praktycznie niewidoczny. Umieszczanie czopa i uchwytu w drzwiach i oczywiście w oknach jest stąd rozwiązaniem jak najbardziej optymalnym. Uchwyt według wynalazku może być również zastosowany w taki sam sposób w innych obszarach, i tak na przykład w konstrukcji mebli, w ramach okiennych i drzwiowych, a także w ościeżnicach okiennych i drzwiowych, w których rozwiązanie według wynalazku może być również skutecznie zastosowane na przykład z dodatkowym elementem montażowym.

Na rysunku pokazano uchwyt dla czopa mocującego 1 zawiasy 2 do okien, drzwi lub mebli, w którym za pomocą elementu nastawczego 3 może dokonywane być osiowe przemieszczenie czopa mocującego 1. Element nastawczy 3 posiada kołnierz 5 w swoim obszarze końcowym, zwróconym od osi 4 zawiasy. Na swobodnym obszarze końcowym przynależnego czopa mocującego 1 jest umieszczony poprzecznie do jego wzdłużnej osi 6 rowek 7. Element nastawczy 3 i przynależny czop mocujący 1 są umieszczone w otworach 9 i 8 drzwi 10, przy czym zwrócone do siebie obszary końcowe elementu nastawczego 3 i czopa mocującego 1 zazębiają się bezpośrednio ze sobą w sposób zamknięty kształtowo i/lub siłowo. Kołnierz 5 wchodzi w rowek 7 na wolnym końcu czopa mocującego, tak że przy osiowym przemieszczeniu elementu nastawczego 3 zostaje spowodowane również osiowe przestawienie czopa mocującego 1.

Montaż elementu nastawczego 3 czopa mocującego 1 odbywa się najpierw w pozycji podstawowej, to znaczy w odpowiedniej pozycji pośredniej, która zwykle zostaje wstępnie ustalona dla prawidłowego montażu drzwi 10 w ramie 11. Osiowe przestawienie czopa mocującego 1 w kierunku jego osi 6 może wtedy nastąpić przez ruch elementu nastawczego 3 w jednym lub drugimi, kierunku wzdłuż jego osi wzdłużnej 12.

Potrzebne do umieszczenia czopa mocującego 1 i przynależnego elementu nastawczego 3 otwory 8 i 9 dochodzą do siebie stycznie względnie nachodzą na siebie, w wyniku czego uzyskuje się wzajemne zazębienie elementu nastawczego 3 z czopem mocującym 1. Korzystna jest konstrukcja przedstawiona na rysunku, w której czop mocujący 1 i przynależny element nastawczy 3 tworzą ze sobą kąt ostry a, zwężający się w kierunku ich końców. Wtedy otwory 8 i 9 są do siebie skierowane pod odpowiednim kątem. Rowek 7 w czopie mocującym 1 jest w pełni ukształtowany tylko na częściowym obszarze czopa mocującego od strony, zwróconej w kierunku osadzenia elementu nastawczego 3. Po przeciwległej stronie pozycji osadzenia lub jest wykonany przynajmniej w końcowym obszarze czopa mocującego 1 osiowy rowek 13. W wyniku tego obrócony czop mocujący 1 może zostać przesunięty do wystającego kołnierza 5, tak że kołnierz 5 po obróceniu czopa mocującego 1 wchodzi do pozycji osadzenia w rowku 7. Tym samym jest wtedy możliwy bardzo łatwy montaż czopa mocującego 1. Jak to wynika z fig. 5, taki sam sposób może się odnosić do rozwiązań według fig. 1 i 2, przy czym przekrój rowka 7 i przekrój osiowego rowka 13 jest w zasadzie jednakowy i tym samym są one dopasowane do obszaru częściowego kołnierza 5, wykonanego w swobodnym obszarze końcowym elementu nastawczego 3. Stąd wynika pewien rodzaj zabezpieczenia, że rowek 7, odpowiadający mniej więcej osiowej wysokości kołnierza 5, jest umieszczony odpowiednio do tego kołnierza 5. W tym układzie koniec osiowego rowka 13 swoim ogranicznikiem 14 styka się z rowkiem 7. Obydwa odcinki, to znaczy osiowy rowek 13 i rowek 7, rozciągają się od tej samej płaszczyzny, mianowicie od ogranicznika 14 w kierunku swobodnego końca czopa mocującego 1.

Element nastawczy 3 jest wykonany jako gwintowany sworzeń, przy czym w wykonaniu według fig. 1 umieszczona jest dodatkowo gwintowana tuleja 15, w której element nastawczy 3 jest zamocowany za pomocą gwintu. Gwintowana tuleja 15 może być przy tym umieszczona w otworze 9 lub w odcinku o powiększonym gwincie tego otworu 9, aby w danym przypadku umożliwić zastosowanie elementu nastawczego 3 o zwiększonej średnicy. Gwintowana tuleja 15

187 250 jest umieszczona z zabezpieczeniem przed obracaniem i przesuwaniem, tak że możliwe jest prawidłowe, przewidziane przestawienie.

W wykonaniu według fig. 2 nie jest przewidziana gwintowana tuleja, lecz sworzeń jest jako gwintowany element nastawczy 3, wchodzi bezpośrednio w otwór 9, w którym może znajdować się gwint, albo element nastawczy 3 sam formuje gwint w otworze 9.

Dla montażu elementu nastawczego 3 jest korzystne, aby kołnierz 5 był wykonany bezpośrednio na końcu tego elementu nastawczego 3, przy czym średnica kołnierza 5 odpowiada w przybliżeniu średnicy otworu 9 do umieszczenia elementu nastawczego 3. W wyniku tego element nastawczy może być w prosty i optymalny sposób wsunięty w przygotowany otwór 9, przy czym w przylegającym do kołnierza 5 odcinku 16 o zmniejszonej średnicy uzyskuje się możliwość utworzenia odpowiedniego współdziałania pomiędzy obszarami końcowymi elementu nastawczego 3 i czopa mocującego 1.

W ramach wynalazku jest możliwe umieszczenie zamiast kołnierza 5, wielu kołnierzy jeden za drugim w kierunku osiowym, lub odpowiednich żeber albo czopów. Na miejsce rowka 7 może być na czopie mocującym 1 umieszczonych wiele rowków lub odpowiednich spłaszczeń lub też wybrań. Możliwe jest także rozmieszczenie przeciwległych rowków 7 i przeciwległych żłobków 13, aby uzyskać zawiasę, na przykład dla lewego i prawego ogranicznika. Element nastawczy może być również umieszczony, w przeciwieństwie do wykonania przedstawionego na fig. 1 i 2, po drugiej stronie czopa mocującego 1. Tak samo w ramach wynalazku możliwe jest konstrukcyjne odwrócenie wzajemnie zachodzących na siebie elementów, tak że na czopie mocującym 1 jest wykonany odpowiedni kołnierz, żebro, czop lub wiele takich elementów, a rowki, spłaszczenia, wybrania lub podobne są umieszczone na elemencie nastawczym 3. W miejsce rowka, przebiegającego aż do swobodnego końca czopa mocującego 1, może być wykonane odpowiednie spłaszczenie lub karb.

Przestawienie czopa następuje prawie we wszystkich odmianach konstrukcyjnych za pomocą narzędzia ręcznego, które może być wprowadzone w uchwyt wewnętrzny 21 elementu nastawczego 3.

Postać wykonania według fig. 3 i 4 pokazuje, że swobodne obszary końcowe czopa mocującego 7 i elementu nastawczego 3 z kolei współdziałają ze sobą w taki sam sposób. W tej postaci wykonania element nastawczy 3 i czop mocujący l są ustawione pod odpowiednio ostrym kątem a, tak że mogą być naprowadzone na siebie jeszcze bliżej, by wytworzyć efektywny uchwyt między kołnierzem 5 lub podobnym i odpowiednim rowkiem 7 lub podobnym. W tym celu element nastawczy zwęża się stożkowo w kierunku swobodnego końca aż do umieszczonego tam kołnierza 5. Dzięki stożkowemu odcinkowi 22 swobodny obszar końcowy elementu nastawczego może być doprowadzony znacznie bliżej do osadzonego czopa mocującego 1. Kąt stożkowego odcinka 22 jest taki sam lub nieco mniejszy niż ostry kąt a, tak że element nastawczy 3 i czop mocujący 1 poza wejściem w obszar kołnierza 5 i rowek 7, nie mogą sobie przeszkadzać w stosunkowo dużym obszarze przemieszczania.

Na fig. 5 do 7 pokazano rozwiązanie, w którym co najmniej w obszarze końcowym skierowane do siebie pod kątem ostrym czop mocujący 1 i element nastawczy 3 są zazębiane ze sobą za pomocą pewnego rodzaju gwintu. Element nastawczy 3 posiada specjalny gwint 23, który wchodzi w niepełne rowki gwintowe 24, umieszczone na jednej stronie czopa mocującego 1. W tym wykonaniu element nastawczy 3 jest zabezpieczony przed przesunięciem w kierunku osiowym, tak że osiowy ruch czopa mocującego 1 następuje po obróceniu elementu nastawczego 3. Także tutaj w taki sam sposób jak w innych konstrukcjach istnieje odpowiedni luz w kierunku osiowym pomiędzy elementem nastawczym 3 i czopem mocującym 1, ponieważ podczas procesu przestawiania występuje ruch promieniowy do siebie względnie od siebie. Przestawianie czopa 1 jest możliwe jedynie w stosunkowo niewielkim zakresie, a więc na przykład przesunięcie osiowe wynosi około 5 mm i dlatego nie wynikają żadne problemy spowodowane ostrym kątem ustawienia.

Na fig. 7 pokazana jest zawiasa 2, która za wyjątkiem szczególnego ukształtowania czopa mocującego 1 według fig. 5 i 6, może być zastosowana także we wszystkich innych odmianach wykonania. Zamocowanie czopów mocujących 25 i 26 jest przedstawione na ry187 250 sunku, lub też może być przewidziany dla czopów mocujących 25 i 26 lub co najmniej dla jednego z tych obydwóch czopów 25, 26 uchwyt od strony ramy względnie ościeżnicy.

Jak pokazano na fig. 8, może być wykonana konstrukcja z układem elementów umieszczonych na sobie i wzajemnie przestawianych, gdy na przykład drzwi 10 mają niewielką grubość. Dzięki temu zostaje zaoszczędzone miejsce poprzeczne do płaszczyzny drzwi 10 w kierunku poziomym.

Na fig. 9 do 11 jest pokazany element nastawczy 3, umieszczony przestawnie w otworze 9 bez gwintu, który jednak może być blokowany w żądanych położeniach w kierunku osiowym. Do tego celu element nastawczy 3 może być tak wykonany, że jest on dociskany do ścianki otworu 9. Taka odmiana wykonania jest przedstawiona na rysunku, przy czym przewidziane są elementy rozprężne 27, które wywierają nacisk w kierunku promieniowym, natomiast przy odciążeniu powracają elastycznie do pozycji pierwotnej. Jako element rozprężny 27 może być umieszczona na przykład tuleja gumowa, która przy dokręceniu śruby 28 zostaje dociśnięta do ścianki otworu 9. Zazębienie pomiędzy elementem nastawczym 3 i czopem mocującym 1 następuje także w tej konstrukcji tak samo, jak w innych wykonaniach, a więc na przykład poprzez kołnierz 5 i odpowiedni rowek 7.

Dzięki niniejszemu wynalazkowi zostaje uzyskana w obszarze drzwi i okien optymalna możliwość regulacji ustawienia czopów mocujących, które mogą być później odpowiednio regulowane. Poza tym może być dokonany wybór zawias umieszczanych w drzwiach, na przykład w powiązaniu z klamkami drzwiowymi, ponieważ czopy mocujące 1 mogą być później umieszczane w przygotowanych fabrycznie otworach względnie w zamontowanym przez wytwórcę elemencie montażowym.

187 250

187 250

Fig.6

187 250 i

Fig.8

187 250

Fig. U

187 250

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims (20)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Uchwyt czopa mocującego zawiasy okiennej, drzwiowej lub meblowej, mający blokadę czopa zawiasy i element nastawczy położenia blokady czopa umieszczone w otworach wykonanych w ramie okna lub drzwi, znamienny tym, że osadzony w otworach (9) ramy (11) lub okna albo drzwi (10) element nastawczy (3) jest ustawiony pod kątem prostym do osi ramy (11) lub okna albo drzwi (10) i w obszarze końcowym oddalonym od osi (4) zawiasy, ma co najmniej jeden poprzeczny kołnierz (5), żebro lub czop, który wystaje na zewnątrz tego elementu, a czop mocujący (1) jest ustawiony w otworze (8) wykonanym pod kątem ostrym do elementu nastawczego (3) i w obszarze swobodnego końca ma co najmniej jeden poprzeczny do jego osi rowek (7), spłaszczenie lub wybranie, które jest zazębione z kołnierzem (5), żebrem lub czopem elementu nastawczego (3) tak, że element nastawczy (3) i przyporządkowany czop mocujący (1) są ze sobą zazębione, przy czym umieszczony w otworze (9) element nastawczy (3) jest zamocowany przestawnie w kierunku osiowym i ma osiową blokadę ustawionego położenia czopa mocującego (1).
2. 2. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że w ramie (11), w oknie lub w drzwiach (10), dwa otwory (8, 9) mieszczące czop mocujący (1) i przyporządkowany element nastawczy (3), stykają się ze sobą lub zachodzą na siebie.
3. 3. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że otwory (8, 9) mieszczące czop mocujący (1) i przyporządkowany element nastawczy (3) są rozmieszczone względem siebie pod kątem ostrym (a), zwężającym się w kierunku ich końców.
4. 4. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że otwory (8, 9) mieszczące czop mocujący (1) i przyporządkowany element nastawczy (3) są umieszczone w pewnym odstępie od siebie, tak że przebiegają względem siebie pod kątem ostrym.
5. 5. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jeden rowek (7), spłaszczenie lub wybranie umieszczone w swobodnym obszarze końcowym czopa mocującego (1) jest ukształtowane tylko w obszarze częściowym po stronie, zwróconej w kierunku elementu nastawczego (3).
6. 6. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że czop mocujący (1) ma w końcowym obszarze przestawiony kątowo osiowy rowek (13), spłaszczenie lub karb przebiegający aż do końca czopa.
7. 7. Uchwyt według zastrz. 5, znamienny tym, że przekrój co najmniej jednego rowka (7), spłaszczenia lub wybrania w obszarze końcowym czopa mocującego (1) jest równy przekrojowi odchodzącego od niego, osiowego rowka (13), spłaszczenia lub karbu przebiegającego do końca czopa mocującego (1).
8. 8. Uchwyt według zastrz. 6, znamienny tym, że koniec osiowego rowka (13), spłaszczenia, lub karbu jest styczny z ogranicznikiem (14) rowka, spłaszczenia lub wybrania, tak że obydwa odcinki rozciągają się od tej samej płaszczyzny wyjściowej czopa mocującego (1).
9. 9. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że przebiegający równolegle do czopa mocującego (1) w jego swobodnym obszarze końcowym osiowy rowek (13), spłaszczenie lub karb w przekroju odpowiada częściowemu obszarowi kołnierza (5), żebra lub czopa umieszczonych w swobodnym obszarze końcowym elementu nastawczego (3).
10. 10. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że element nastawczy (3) jest wykonany jako sworzeń gwintowany, który wchodzi w otwór (9) elementu nastawczego (3).
11. 11. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że w otworze (9) lub w odcinku otworu (9) o zwiększonej średnicy jest umieszczona tuleja gwintowana (15), zabezpieczona przed obróceniem i przesunięciem.
12. 12. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że bezpośrednio na końcu elementu nastawczego (3) jest umieszczony kołnierz (5), którego średnica odpowiada w przybliżeniu średnicy otworu (9) mieszczącego element nastawczy (3).

    187 250
13. 13. Uchwyt według zastrz. 12, znamienny tym, że średnica kołnierza (5) jest większa, niż średnica pozostałego odcinka elementu nastawczego (3) albo jest większa, niż średnica gwintowanej tulei (15), umieszczonej w otworze (9).
14. 14. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że żebro lub czop wystaje w kierunku promieniowym ponad średnicę pozostałego odcinka elementu nastawczego (3) lub umieszczonej tam tulei gwintowanej (15).
15. 15. Uchwyt według zastrz. 12, znamienny tym, że element nastawczy (3) zwęża się stożkowo w kierunku swobodnego końca aż do umieszczonego tam kołnierza (5), żebra lub czopa.
16. 16. Uchwyt według zastrz. 15, znamienny tym, że kąt stożkowy elementu nastawczego (3) jest równy lub nieco mniejszy, niż kąt ostry (a) pomiędzy środkowymi osiami (6, 12) czopa mocującego (1) i elementu nastawczego (3).
17. 17. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej w obszarze końcowym czop mocujący (1) i element nastawczy (3) są umieszczone pod kątem ostrym do siebie i są zazębione ze sobą za pomocą gwintu.
18. 18. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że element nastawczy (3) jest umieszczony przestawnie, osiowo w otworze (9) i ma blokadę w kierunku osiowym w ustawionych położeniach.
19. 19. Uchwyt według zastrz. 18, znamienny tym, że element nastawczy (3) ma elementy dociskowe do ścianki otworu (9).
20. 20. Uchwyt według zastrz. 18 albo 19, znamienny tym, że element nastawczy (3) posiada elastyczne, powrotne elementy rozprężne (27) wywierające zewnętrzny, promieniowy nacisk.