PL185002B1

PL185002B1 - Konstrukcja ściany z płyt ściennych

Info

Publication number: PL185002B1
Application number: PL96325424A
Authority: PL
Inventors: Clear┴Theodore┴E.
Original assignee: Clear Family Ltd Partnership
Priority date: 1995-09-07
Filing date: 1996-09-04
Publication date: 2003-01-31
Also published as: US6065259A; CN1196105A; JP3874798B2; CA2231158A1; WO1997009490A1; EP0848773B1; ES2213779T3; CA2231158C; AU6966296A; US5992110A; ATE259018T1; DK0848773T3; CU22605A3; BR9610759A; IL123521A; AU722180B2; DE69631482D1; KR100455592B1; JPH11514414A; TW297847B

Abstract

1 . Konstrukcja sciany z plyt sciennych, zawierajaca co najmniej dw ie plyty polaczone ze soba, zn a m ien n a tym , ze kazda z p lyt (10) ma rdzen piankow y (1 2 ) m ajacy d w ie pow ierzchnie b oczn e (16) i kraw edzie o b w od ow e (18, 20, 22), zas na co najmniej jednej pow ierzchni bocznej (1 6 ) rdzenia p iankow ego (1 2 ) znajduje sie okladzina cem entow a (14), a w kazdej z dwu rów n oleglych krawedzi ob w od ow ych (18, 20, 22), w ew natrz rdzenia p ian k ow ego (12), sa usytuow ane dw a rów n olegle rowki (24), w których sa osadzone podluzne jezyk i p olaczen iow e (26), przy czym kazdy row ek (2 4 ) jest otwarty od strony krawedzi obw od ow ej (18, 20, 2 2 ) rdzenia pianko- w ego (12), a jeg o d w ie p rzeciw legle plaszczyzny boczne 1 slepy koniec znajduja sie w ew natrz rdzenia p iankow ego (12), zas od le- g losc row ka (24) od najblizszej okladziny cem entow ej (14) w ynosi co najmniej 13 m m , a szerokosc rowka (24) jest m niejsza n iz gru- bosc rdzenia p ian k ow ego (12) m iedzy row kiem (24) a najblizsza mu pow ierzchnia b oczn a (16) rdzenia p iankow ego (12), natom iast plyty sa sprzezon e ze sob a za p o m o ca co najm niej jed n eg o p od lu zn ego jezy k a p o la cz en io w eg o (2 6 ) u m ieszczo n eg o w e w spólpracujacych ze sob a row kach (2 4 ) sasied nich p lyt (10), przy cz y m o d p o w ie d - nie w spólpracujace row ki (2 4 ) p lyt (10) sa usytu ow an e w jednej linii, naprzeciw ko sieb ie i w takich sam ych o d leg lo sc ia ch od sieb ie, a dw a jezy k i (2 6 ) u m ieszczon e w dw u od d zieln ych rów - n o leg ly ch row kach (2 4 ) jednej p lyty (10) sa osad zon e w o d - pow iadajacych im row kach (24) sasiedniej p lyty (1 0 ), zas kraw edz o b w od ow a (1 8 , 20, 22 ) jednej p lyty (1 0 ) p rzylega d o o d p o w ie d - n iej k ra w e d z i o b w o d o w e j ( 1 8 , 2 0 , 2 2 ) s a s ie d n ie j p ly ty ( 1 0 ) FIG. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest konstrukcja ściany z płyt ściennych.

W szczególności wynalazek dotyczy ścian z płyt stosowanych przy wznoszeniu domów lub innych konstrukcji.

185 002

Znane rozwiązania płyt ściennych nie są wystarczająco mocne, by mogły służyć jako konstrukcyjne płyty budowlane bez zewnętrznego podparcia lub wewnętrznego kołkowania itp. Takie kołkowanie zwiększa liczbę części składowych i koszty, a także stanowi zwarcie cieplne pogarszające izolację termiczną i inne parametry płyty.

Pożądane jest opracowanie termicznie izolującej, odpornej na wpływy czynników atmosferycznych, płyty ściennej nadającej się do łączenia z innymi płytami, w celu utworzenia zdrowej i trwałej konstrukcji ściennej, użytecznej przy wznoszeniu i tworzeniu ścian domów lub budynków. Istotnym jest łączenie poszczególnych płyt ze sobą tak, aby nie przesuwały się lub skręcały względem siebie, co mogłoby spowodować pogorszenie stabilności konstrukcyjnej.

W wielu miejscach na świecie, charakteryzujących się dużym zaludnieniem i niewielkimi zarobkami ludności, jest szczególnie pożądane uzyskanie tanich, konstrukcyjnie zdrowych i termicznie skutecznych domów dla mieszkańców. Istnieją tam domy mające ściany, których powierzchnie wewnętrzne są pofalowane i wilgotne, które nie powinny służyć jako baza zdrowego mieszkania.

W opisie patentowym WO 80/00586 zostały ujawnione środki do łączenia ze sobą krawędzi dwóch sąsiednich elementów budowlanych. Każdy z tych elementów budowlanych ma rowek uformowany w odpowiedniej krawędzi, a środki łączące zapewniają powierzchnie, dociskane do boków tych rowków. Element łączący jest ustalany w określonym położeniu przez wypełnienie tworzywem sztucznym przestrzeni pomiędzy elementami budowlanymi.

Z opisu patentowego GB 892 722 znane są płyty licowane płytkami. W krawędziach płyt wykonany jest rowek na taśmę uszczelniającą albo na elementy do mocowania płyt do innych konstrukcji.

Opis patentowy WO 94/19558 dotyczy modułowej konstrukcji budynku, która zawiera panele złożone z płyt konstrukcyjnych spojonych syntetycznym materiałem izolującym. W krawędzie wzdłużne każdej płyty, przy wewnętrznej powierzchni płyty, jest zagłębiony do wewnątrz materiał izolujący do przyjmowania wypustów łączących dwie sąsiednie płyty.

Konstrukcja i wytwarzanie wzmocnionych okładzin cementowych, są znane z opisów patentowych US 4 203 788, US 4 428 952, US 4 420 295, RE32 037, RE32 038 i RE31 921.

Konstrukcja ściany z płyt ściennych, zawierająca co najmniej dwie płyty połączone ze sobą, według wynalazku jest charakterystyczna tym, że każda z płyt ma rdzeń piankowy mający dwie powierzchnie boczne i krawędzie obwodowe, zaś na co najmniej jednej powierzchni bocznej rdzenia piankowego znajduje się okładzina cementowa. W każdej z dwu równoległych krawędzi obwodowych, wewnątrz rdzenia piankowego, są usytuowane dwa równoległe rowki, w których są osadzone podłużne języki połączeniowe. Każdy rowek jest otwarty od strony krawędzi obwodowej rdzenia piankowego, a jego dwie przeciwległe płaszczyzny boczne i ślepy koniec znajdują się wewnątrz rdzenia piankowego. Odległość rowka od najbliższej okładziny cementowej wynosi co najmniej 13 mm, a szerokość rowka jest mniejsza niż grubość rdzenia piankowego między rowkiem a najbliższą mu powierzchnią boczną rdzenia piankowego. Płyty są sprzężone ze sobą za pomocą co najmniej jednego podłużnego Języka połączeniowego umieszczonego we współpracujących ze sobą rowkach sąsiednich płyt. Odpowiednie współpracujące rowki płyt są usytuowane w jednej linii, naprzeciwko siebie i w takich samych odległościach od siebie, a dwa języki umieszczone w dwu oddzielnych równoległych rowkach jednej płyty są osadzone w odpowiadających im rowkach sąsiedniej płyty, zaś krawędź obwodowa jednej płyty przylega do odpowiedniej krawędzi obwodowej sąsiedniej płyty.

Korzystnie, rowki w płycie są równoległe do powierzchni bocznych rdzenia piankowego.

Korzystnie, okładzina cementowa znajduje się na każdej powierzchni bocznej rdzenia piankowego.

Korzystnie, płyta ma cztery krawędzie obwodowe, a w każdej z nich znajdują się po dwa rowki,

Korzystnie, każdy z rowków jest usytuowany bliżej bocznej powierzchni płyty niż drugiego rowka tej samej płyty.

Korzystnie, każdy z rowków przebiega wzdłuż całej krawędzi obwodowej płyty.

185 002

Korzystnie, powierzchnia co najmniej jednej z krawędzi obwodowych płyty jest ukośnie nachylona do jej powierzchni bocznej, umożliwiając połączenie narożnikowe z drugą płytą.

Każda płyta jest połączona dodatkowo z umieszczonymi w niej językami za pomocą elementów mocujących przechodzących przez okładziny cementowe i przez języki.

Korzystnie, dwa języki są usytuowane w równoległych płaszczyznach.

Korzystnie, podłużny człon języka ma zagięte brzegi zakończone ostrymi krawędziami, zaczepiające język w materiale rdzenia piankowego i uniemożliwiające wyciągnięcie języka z rowka.

Korzystnie, poziomo pod płytą jest usytuowany ceownik podstawy w kształcie litery U, którego dwa ramiona skierowane do góry są osadzone w rowkach znajdujących się w dolnej krawędzi obwodowej co najmniej jednej płyty, w których to rowkach są także umieszczone języki.

Ramiona ceownika podstawy, języki i płyta są połączone ze sobą za pomocą elementów mocujących przechodzących przez okładziny cementowe płyty, ramiona ceownika podstawy i języki.

Języki zawierają płytkę przymocowaną wzdłuż do środnika ceownika podstawy.

Korzystnie, na górnej krawędzi płyty znajduje się górny ceownik mający dwa ramiona połączone ze sobą środnikiem, przy czym te dwa ramiona są skierowane w dół wzdłuż okładzin cementowych z obu stron płyty, a przez okładziny cementowe, ramiona górnego ceownika i języki przechodzą elementy mocujące łącząc ceownik z płytą.

Korzystnie, górny koniec języka jest uformowany w postaci, zagiętej równolegle do górnej krawędzi płyty, płytki mocującej język i przyporządkowaną płytę do członu dachowego.

Płytka jest zagięta w kierunku okładziny cementowej i wystaje poza płytę.

Korzystnie, płytka jest przymocowana do dolnej powierzchni członu dachowego albo do górnej powierzchni członu dachowego.

Korzystnie, każda z dwu sąsiadujących ze sobą płyt ma co najmniej jedną ukośnie nachyloną krawędź, płyty stykają się ze sobą tymi nachylonymi krawędziami w narożniku, a w usytuowanych zgodnie rowkach dwóch sąsiadujących ze sobą płyt jest umieszczony co najmniej jeden kątowy język zagięty wzdłuż pod kątem w przybliżeniu takim samym jak kąt pomiędzy płytami tworzącymi narożnik.

Korzystnie, konstrukcja ponadto zawiera wspornik mocujący płytę do spodniej ściany nośnej, przy czym jedno ramię tego wspornika jest osadzone w rowku rdzenia piankowego płyty, a drugie ramię, odgięte od krawędzi obwodowej płyty, jest przymocowane do ściany nośnej.

Korzystnie, wspornik mocujący płytę do spodniej ściany nośnej jest wspornikiem jednoczęściowym, którego dwa ramiona leżą w dwu równoległych płaszczyznach i są połączone ze sobą za pomocą środnika prostopadłego do obu ramion.

Korzystnie, wspornik mocujący płytę do spodniej ściany nośnej, jest dwuczęściowym wspornikiem regulowanym, przy czym pierwsze ramię pierwszej części wspornika jest osadzone w rowku rdzenia piankowego płyty, a drugie ramię pierwszej części wspornika jest zagięte prostopadle w stosunku do pierwszego ramienia, w kierunku od płyty, natomiast pierwsze ramię drugiej części wspornika jest usytuowane w tym samym kierunku co drugie ramię pierwszej części wspornika, zaś drugie ramię drugiej części wspornika jest zagięte prostopadle w stosunku do pierwszego ramienia i jest usytuowane wzdłuż płaszczyzny bocznej ściany nośnej, przy czym drugie ramię pierwszej części wspornika z pierwszym ramieniem drugiej części wspornika jest połączone za pomocą elementu mocującego z regulacją położenia.

Zaletą konstrukcji ściany według wynalazku jest to, że nadaje się ona do zastosowania przy wznoszeniu konstrukcyjnie zdrowych, odpornych na działanie czynników atmosferycznych ścian na osłony takie jak domy mieszkalne i budynki. Izolowana płyta nadaje się do mocowania do istniejących ścian lub ścian nośnych pomimo nieregulamości ich powierzchni, zawilgocenia lub nieszczelności itp.

185 002

Ściana jest zdolna do przenoszenia dużych obciążeń. Płyty nie podlegają zdzieraniu, jak to się dzieje gdy płyty skręcają się lub przemieszczają, gdy dom zbudowany z takich płyt jest owiewany przez wiatr.

Ściana ma duży współczynnik izolacji termicznej ponieważ rdzeń piankowy tworzy ciągłą barierę dla przewodzenia ciepła poprzez płyty. Płyta piankowa o grubości 76 mm z cementowymi wzmocnionymi okładzinami tworzy ścianę, której współczynnik izolacji wynosi około R18, podczas gdy zwykła kołkowana ściana 2x4 z pianką lub gradzinowaniem może mieć maksymalny współczynnik izolacji R14.

Płyty mogą być łączone między sobą, mocowane do podłogi lub do dachu bez pogarszania ich współczynnika R izolacji cieplnej.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest zobrazowany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia dwie płyty połączone ze sobą za pomocą dwóch języków i elementów mocujących, w przekroju; fig. 2 - jedną płytę dolną krawędzią dołączoną do podłogi, w przekroju; fig. 2A - płytę z górnym ceownikiem przykrywającym górną krawędź płyty, w przekroju; fig. 2B - jedną płytę z alternatywnym językiem i ceownikiem podstawy, w rzucie perspektywicznym; fig. 3 - jedną krawędź płyty z dwoma językami, w rzucie aksonometrycznym; fig. 4 - dwie płyty połączone dwoma językami w rzucie perspektywicznym z wyrwaniem; fig. 5 - połączenie dwóch płyt w narożniku 90°, w widoku z góry; fig. 6 - płytę z górnym ceownikiem przykrywającym górną krawędź płyty z kołnierzami dachowymi mocowanymi od dołu płyty, w przekroju; fig. 7 - płytę z górnym ceownikiem przykrywającym górną krawędź płyty z kołnierzami dachowymi mocowanymi od góry płyty, w przekroju; fig. 8 płytę z dwoma okładzinami cementowymi i z jednoczęściowym elementem w kształcie litery Z mocującym płytę do ściany nośnej, w widoku perspektywicznym; fig. 9 - płytę z jedną okładziną cementową i z dwuczęściowym elementem w kształcie litery L mocującym płytę do ściany nośnej, w widoku perspektywicznym, zaś fig. 10 przedstawia alternatywny wspornik do montażu dachowego, w widoku perspektywicznym.

Konstrukcja ściany złożona z pary stykających się ze sobą 1 połączonych płyt ściennych 10, jest przedstawiona na fig. 1 i 4. Każda płyta ścienna 10 zawiera rdzeń piankowy 12, do którego przeciwległych powierzchni bocznych 16 przyklejone są wzmocnione okładziny cementowe 14. Rdzeń piankowy 12, korzystnie o grubości 76 mm, ma obwodowe krawędzie: górną krawędź 18, dolną krawędź 20 i dwie równoległe boczne krawędzie 22. Każda z obwodowych krawędzi ma parę podłużnych i równoległych rowków 24 (fig. 3), które wchodzą w krawędzie obwodowe 18, 20 i 22 w przybliżeniu na 13-25 mm od strony przeciwległych powierzchniach bocznych 16 rdzenia piankowego 12, przy okładzinach cementowych 14.

Jak pokazano na fig. 1 i 4, dwa językowe człony 26 są wprowadzone pionowo w przeciwległe rowki 24 bocznych krawędzi stykających się płyt ściennych 10, w celu połączenia tych płyt ze sobą. Stykające się płyty ścienne 10 są ponadto dodatkowo mocowane ze sobą za pomocą elementów mocujących 28 (fig. 1), które przechodzą przez okładziny cementowe 14, wchodzą w piankowe części 30 rdzenia i w języki 26. Każdy język 26 ma zagięte krawędzie 32 zakończone ostrymi krawędziami 34, przebiegające do wewnątrz i do tyłu od powierzchni bocznej 36 języka 26. Gdy języki 26 zostaną wprowadzane w rowki 24, wówczas ostre krawędzie 34 wchodzą w piankowy rdzeń 12 przy rowkach 24 i uniemożliwiają przemieszczanie się języków 26, po ich wprowadzeniu pomiędzy stykające się płyty ścienne 10. W ten sposób języki 26 są osadzone w krawędź obwodową 22 stykających się płyt ściennych 10, a elementy mocujące 28, takie jak wkręty itp., zostają wprowadzone poprzez wzmocnione okładziny cementowe 14 znajdujące się na każdej powierzchni bocznej 16 rdzenia 12, aby wzmocnić połączenie płyt ściennych 10 ze sobą. Płyty ścienne 10 mogą być podobnie łączone jedna na drugiej, przy czym języki 26 są wtedy wprowadzane poziomo w odpowiednie górne i dolne rowki 24 krawędziowe stykających się płyt ściennych 10, aby utworzyć ścianę o wysokości wielu płyt.

Na fig. 2 pokazano ceownik podstawy 38 służący do mocowania płyt ściennych 10 do podłogi 40. W jednym przykładzie wykonania każdy ceownik podstawy 38 ma parę przebiegających do góry ramion 42 połączonych środnikiem 44 prostopadłym do każdego z tych

185 002 ramion 42. Śruba 46 lub inny odpowiedni element mocujący wprowadzony jest poprzez środnik 44 w podłogę 40, mocując ceownik podstawy 38 do podłogi 40. Co najmniej jedna płyta ścienna 10 jest opuszczona na ceownik podstawy 38, przy czym pionowe ramiona 42 wchodzą w odpowiednie równoległe rowki 24 znajdujące się w dolnej krawędzi 20 płyty ściennej 10. Do zamocowania płyty ściennej 10 do ceownika podstawy 38 służą elementy mocujące 48 wprowadzone przez cementowe okładziny 14, języki 26 oraz ramiona 42. W alternatywnym przykładzie realizacji (fig. 2B), każdy język 26 ma płytkę 50, przymocowaną wzdłuż środnika 44, a każda płytka 50 jest mocowana do środnika 44 za pomocą śruby (nie pokazano) lub innego odpowiedniego elementu wchodzącego w podłogę (nie pokazano) poprzez otwory 51.

Górny ceownik 52 do przykrycia górnej krawędzi 18 płyty ściennej 10 (fig. 2A) ma parę przebiegających do dołu ramion 54, które są połączone ze sobą średnikiem 56 prostopadłym do każdego z tych ramion 54. Gdy gómy ceownik 52 zostaje wprowadzony w górną krawędź 18 płyty ściennej 10, jego ramiona 54 wchodzą w odpowiednie rowki 24 w górnej krawędzi 18. Elementy mocujące 48 są wprowadzone przez okładziny cementowe 14, języki (nie pokazano) i ramiona 54 aby zamocować górny ceownik 52 do płyty ściennej 10.

Na fig. 5 pokazano dwie stykające się płyty ścienne 10 połączone przy narożniku 58. Każda płyta ścienna 10 ma nachyloną skośnie krawędź 60 stykającą się z tak samo nachyloną krawędzią innej płyty ściennej 10. W każdej z tych nachylonych krawędzi 60 znajduje się para równoległych rowków 24'. Stykające się krawędzie 60 są połączone w narożniku 58 za pomocą pary kątowych języków 62 wprowadzonych w odpowiednio usytuowane zgodnie rowki 24' stykających się płyt ściennych 10. Kątowe języki 62 są zagięte wzdłuż w przybliżeniu pod takim samym kątem jak kąt pomiędzy płytami 10 tworzącymi narożnik 58. Podobnie jak w przypadku języków 26 kątowe języki 62 mają zagięte krawędzie 64 zakończone ostrymi krawędziami 66, przebiegające do wewnątrz i do tyłu od powierzchni bocznych 68 kątowych języków 62. Elementy mocujące (nie pokazane) przechodzą przez okładziny cementowe 14, wchodzą w piankowe części 30 i w kątowe języki 62, by trzymać razem stykające się płyty ścienne 10 przy narożniku 58.

W korzystnym przykładzie realizacji (fig. 6 i 7), każdy język 26 ma gómy koniec 70 uformowany w postaci płytki 72 zagiętej równolegle do górnej krawędzi 18 płyty 10 i przebiegającej na zewnątrz w kierunku do okładziny cementowej 14, w celu mocowania języka 26 i przyporządkowanej mu płyty ściennej 10 do członu dachowego 74. W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 6 każda płytka 72 odpowiednich języków 26 jest przymocowana do dolnej powierzchni 76 członu dachowego 74 za pomocą elementów mocujących 78. W innym przykładzie wykonania, pokazanym na fig. 7, płytki 72' przebiegają na zewnątrz od płyty ściennej 10 i są przymocowane do górnej powierzchni 80 członu dachowego 74 za pomocą elementów mocujących 78.

Pyta ścienna 10 przedstawiona na fig. 8 jest dołączona do spodniej ściany nośnej 82 za pomocąjednoczęściowego wspornika 84 w kształcie zbliżonym do litery Z. Jego dwa ramiona 86 i 88 są usytuowane w dwóch równoległych, oddalonych od siebie płaszczyznach i są połączone przez integralny środnik 90 prostopadły do każdego z tych ramion 86 i 88. Ramię 86 jest wprowadzone w jeden z równoległych rowków 24, najbliższy ścianie nośnej 82, a przebiegające do tylu drugie ramię 88 jest połączone albo bezpośrednio ze ścianą nośną 82 za pomocą elementu mocującego 92, albo pośrednio poprzez ewentualną podkładkę 94. Podkładka 94 może służyć do kompensowania nieregulamości powierzchni istniejącej ściany nośnej 82. Ramię 86 wprowadzone w rowek 24 może zawierać ostro zagiętą krawędź (nie pokazano) do wejścia w piankowy rdzeń 12 przy rowku 14, podobnie jak w przypadku języków 26. Chociaż tego nie pokazano, wspornik 84 jest przymocowany do płyty ściennej 10 poprzez odpowiedni element mocujący, który przechodzi przez okładzinę cementową 14, wchodzi w część piankową 30 i w ramię 86, aby przytrzymywać płytę ścienną 10 przy spodniej ścianie wsporczej 82.

W przykładzie realizacji, pokazanym na fig. 9, przedstawiono płytę ścienną 10' przymocowaną do spodniej ściany wsporczej 82 za pomocą pary współpracujących kątownikowych wsporników 96 i 98. W tym przykładzie wykonania płyta ścienna 10' ma okładzinę

185 002 cementową 14 przymocowaną do jednej z powierzchni bocznych 16 rdzenia piankowego 12, przy czym druga powierzchnia boczna tego piankowego rdzenia 12 jest usytuowana przy ścianie nośnej 82. Wspornik 96 ma parę ramion 100 i 102 wzajemnie prostopadłych do siebie. Ramię 100 jest wprowadzone w jeden z równoległych rowków 24 przy powierzchni bocznej 16 najbliższej ściany nośnej 82, a przebiegające do tyłu ramię 102 jest dołączone do komplementarnie ukształtowanego kątownikowo wspornika 98 przymocowanego do istniejącej ściany nośnej 82. Alternatywnie ramię 100 jest wprowadzone w rowek 24 płyty 10 usytuowany najbliżej okładziny cementowej 14, a ramię 102 przebiega w kierunku wspornika 98. Komplementarny wspornik 98 przymocowany do ściany nośnej 82 ma dwa ramiona 104 i 106 wzajemnie prostopadłe do siebie, przy czym ramię 104 jest przymocowane do ściany nośnej 82 za pomocą elementu mocującego 108 lub innego odpowiedniego elementu. Każde ramię 102 i 106 zawiera podłużny otwór 110, a samogwintujący wkręt 112 wprowadza się przez otwory 110 obu ramion, zapewniając regulowane wzajemne sprzężenie pomiędzy ramieniem 102 i 106 a wspornikiem 96 i 98. W ten sposób przeprowadza się regulację mocowania płyty ściennej 10' do ściany nośnej 82 mającej nieregulamości odbiegające od płaszczyzny. Ramię 100 wprowadzone w rowek 24 może zawierać ostro zagiętą krawędź lub zagięcie (nie pokazano) przeznaczone do wejścia w rdzeń piankowy 12 przy rowku 24, podobnie jak w przypadku języków 26. Chociaż tego me pokazano, wspornik 96 jest przymocowany do płyty ściennej 10' przez odpowiedni element mocujący, który przechodzi przez piankową część 30 i wchodzi w ramię 100, by mocować płytę ścienną 10' do ściany nośnej 82.

Jak pokazano na fig. 10, integralny, mający kształt zbliżony litery Z, wspornik 114 służy do mocowania płyty ściennej 10 do członu dachowego (nie pokazano). Wspornik 114 ma parę ramion 116 i 118, które są usytuowane w dwóch równoległych, oddalonych od siebie płaszczyznach i są połączone ze sobą integralnym średnikiem 120 prostopadłym do każdego z tych ramion 116 i 118. Ramię 116 jest wprowadzone w jeden z równoległych rowków 24, przy czym środnik 120 przebiega równolegle do górnej krawędzi 18 płyty ściennej 10. Przebiegające do góry ramię 118 ma otwór 122 przeznaczony na element mocujący (nie pokazano), który wchodzi w człon dachowy, do którego jest mocowana górna krawędź płyty ściennej 10.

185 002

FIG.IO

185 002

F1G.5

185 002

FIG.2B

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Konstrukcja ściany z płyt ściennych, zawierająca co najmniej dwie płyty połączone ze sobą, znamienna tym, że każda z płyt (10) ma rdzeń piankowy (12) mający dwie powierzchnie boczne (16) i krawędzie obwodowe (18, 20, 22), zaś na co najmniej jednej powierzchni bocznej (16) rdzenia piankowego (12) znajduje się okładzina cementowa (14), a w, każdej z dwu równoległych krawędzi obwodowych (18, 20, 22), wewnątrz rdzenia piankowego (12), są usytuowane dwa równoległe rowki (24), w których są osadzone podłużne języki połączeniowe (26), przy czym każdy rowek (24) jest otwarty od strony krawędzi obwodowej (18, 20, 22) rdzenia piankowego (12), a jego dwie przeciwległe płaszczyzny boczne i ślepy koniec znajdują się wewnątrz rdzenia piankowego (12), zaś odległość rowka (24) od najbliższej okładziny cementowej (14) wynosi co najmniej 13 mm, a szerokość rowka (24) jest mniejsza niż grubość rdzenia piankowego (12) między rowkiem (24) a najbliższą mu powierzchnią boczną (16) rdzenia piankowego (12), natomiast płyty są sprzężone ze sobą za pomocą co najmniej jednego podłużnego języka połączeniowego (26) umieszczonego we współpracujących ze sobą rowkach (24) sąsiednich płyt (10), przy czym odpowiednie współpracujące rowki (24) płyt (10) są usytuowane w jednej linii, naprzeciwko siebie i w takich samych odległościach od siebie, a dwa języki (26) umieszczone w dwu oddzielnych równoległych rowkach (24) jednej płyty (10) są osadzone w odpowiadających im rowkach (24) sąsiedniej płyty (10), zaś krawędź obwodowa (18, 20, 22) jednej płyty (10) przylega do odpowiedniej krawędzi obwodowej (18, 20, 22) sąsiedniej płyty (10).
2. Konstrukcja według zastrz. 1, znamienna tym, że rowki (24) w płycie (10) są równoległe do powierzchni bocznych (16) rdzenia piankowego (12).
3. Konstrukcja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że okładzina cementowa (14) znajduje się na każdej powierzchni bocznej (16) rdzenia piankowego (12).
4. Konstrukcja według zastrz. 1, 2 albo 3, znamienna tym, że płyta (10) ma cztery krawędzie obwodowe (18, 20, 22), a w każdej z nich znajdują się po dwa rowki (24).
5. Konstrukcja według zastrz. 1, 2, 3 albo 4, znamienna tym, że każdy z rowków (24) jest usytuowany bliżej bocznej powierzchni płyty (10) niż drugiego rowka (24) tej samej płyty (10).
6. Konstrukcja według zastrz. 1, 2, 3, 4 albo 5, znamienna tym, że każdy z rowków (24) przebiega wzdłuż całej krawędzi obwodowej (18, 20, 22) płyty (10).
7. Konstrukcja według zastrz. 1, 2, 3, 4, 5 albo 6, znamienna tym, że powierzchnia co najmniej jednej z krawędzi obwodowych (60) płyty (10) jest ukośnie nachylona do jej powierzchni bocznej, umożliwiając połączenie narożnikowe z drugą płytą (10).
8. Konstrukcja według zastrz. 1, znamienna tym, że każda płyta (10) jest połączona dodatkowo z umieszczonymi w niej językami (26) za pomocą elementów mocujących (28) przechodzących przez okładziny cementowe (14) i przez języki (26).
9. Konstrukcja według zastrz. 1 albo 8, znamienna tym, że dwa języki (26) są usytuowane w równoległych płaszczyznach.
10. Konstrukcja według zastrz. 1, 8 albo 9, znamienna tym, że podłużny człon języka (26) ma zagięte brzegi (32) zakończone ostrymi krawędziami (34), zaczepiające język (26) w materiale rdzenia piankowego (12) i uniemożliwiające wyciągnięcie języka (26) z rowka (24).
11. Konstrukcja według zastrz. 1, 8, 9 albo 10, znamienna tym, że poziomo pod płytą (10) jest usytuowany ceownik podstawy (38) w kształcie litery U, którego dwa ramiona (42) skierowane do góry są osadzone w rowkach (24) znajdujących się w dolnej krawędzi obwodowej (20) co najmniej jednej płyty (10), w których to rowkach (24) umieszczone są także języki (26).
12. Konstrukcja według zastrz. 11, znamienna tym, że ramiona (42) ceownika podstawy (38), języki (26) i płyta (10) są połączone ze sobą za pomocą elementów mocujących (48)

185 002 przechodzących przez okładziny cementowe (14) płyty (10), ramiona (42) ceownika podstawy (38) i języki (26).
13. Konstrukcja według zastrz. 11 albo 12, znamienna tym, że języki (26) zawierają płytkę (50) przymocowaną wzdłuż do środnika (44) ceownika podstawy (38).
14. Konstrukcja według zastrz. 1, 8, 9, 10, 11, albo 13, znamienna tym, że na górnej krawędzi płyty (10) znajduje się górny ceownik (52) mający dwa ramiona (54) połączone ze sobą środnikiem (56), przy czym te dwa ramiona (54) są skierowane w dół wzdłuż okładzin cementowych (14) z obu stron płyty (10), a przez okładziny cementowe (14), ramiona (54) górnego ceownika (52) i języki (26) przechodzą elementy mocujące (48) łącząc ceownik (52) z płytą (10).
15. Konstrukcja według zastrz. 1, 8, 9, 10, 11, 13 albo 14, znamienna tym, że górny koniec (70) języka (26) jest uformowany w postaci, zagiętej równolegle do górnej krawędzi (18) płyty (10), płytki (72) mocującej język (26) i przyporządkowaną płytę (10) do członu dachowego (74).
16. Konstrukcja według zastrz. 15, znamienna tym, że płytka (72) jest zagięta w kierunku okładziny cementowej (14) i wystaje poza płytę (10).
17. Konstrukcja według zastrz. 15 albo 16, znamienna tym, że płytka (72) jest przymocowana do dolnej powierzchni (76) członu dachowego (74).
18. Konstrukcja według zastrz. 15 albo 16, znamienna tym, że płytka (72) jest przymocowana do górnej powierzchni (80) członu dachowego (74).
19. Konstrukcja według zastrz. 1, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 17 albo 18, znamienna tym, że każda z dwu sąsiadujących ze sobą płyt (10) ma co najmniej jedną ukośnie nachyloną krawędź (60), płyty stykają się ze sobą tymi nachylonymi krawędziami (60) w narożniku (58), a w usytuowanych zgodnie rowkach (24) dwóch sąsiadujących ze sobą płyt (10) jest umieszczony co najmniej jeden kątowy język (62) zagięty wzdłuż pod kątem w przybliżeniu takim samym jak kąt pomiędzy płytami (10) tworzącymi narożnik (58).
20. Konstrukcja według zastrz. 1, znamienna tym, że ponadto zawiera wspornik (84, 96, 98) mocujący płytę (10) do spodniej ściany nośnej (82), przy czym jedno ramię (86, 100) tego wspornika (84, 96, 98) jest osadzone w rowku (24) rdzenia piankowego (12) płyty (10), a drugie ramię (88, 104), odgięte od krawędzi obwodowej (18, 20, 22) płyty (10), jest przymocowane do ściany nośnej (82).
21. Konstrukcja według zastrz. 20, znamienna tym, że wspornik (84) mocujący płytę (10) do spodniej ściany nośnej (82), jest wspornikiem jednoczęściowym, którego dwa ramiona (86, 88) leżą w dwu równoległych płaszczyznach i są połączone ze sobą za pomocą środnika (90) prostopadłego do obu ramion (86, 88).
22. Konstrukcja według zastrz. 20, znamienna tym, że wspornik (96, 98) mocujący płytę (10) do spodniej ściany nośnej (82), jest dwuczęściowym wspornikiem regulowanym, przy czym pierwsze ramię (100) pierwszej części (96) wspornika jest osadzone w rowku (24) rdzenia piankowego (12) płyty (10), a drugie ramię (102) pierwszej części (96) wspornika jest zagięte prostopadle w stosunku do pierwszego ramienia (100), w kierunku od płyty (10), natomiast pierwsze ramię (106) drugiej części (98) wspornika jest usytuowane w tym samym kierunku co drugie ramię (102) pierwszej części (96) wspornika, zaś drugie ramię (104) drugiej części (98) wspornika jest zagięte prostopadle w stosunku do pierwszego ramienia (106) i jest usytuowane wzdłuż płaszczyzny bocznej ściany nośnej (82), przy czym drugie ramię (102) pierwszej części (96) wspornika z pierwszym ramieniem (106) drugiej części (98) wspornika jest połączone za pomocą elementu mocującego (112) z regulacją położenia.