PL183927B1

PL183927B1 - Układ odsiarczania gazu spalinowego

Info

Publication number: PL183927B1
Application number: PL97328071A
Authority: PL
Inventors: Naohiko Ukawa; Toru Takashina; Susumu Okino; Kazuaki Kimura; Koichiro Iwashita; Kouji Ikeda; Heiji Tanaka
Original assignee: Mitsubishi Heavy Ind Ltd
Priority date: 1996-02-01
Filing date: 1997-01-24
Publication date: 2002-08-30
Also published as: PL186336B1; EP0882487A1; ES2193348T3; US6051055A; EP0882487A4; KR19990082191A; CN1209757A; TR199801461T2; TW335357B; KR100300488B1; EP0882487B1; CN1108847C; DK0882487T3; JP3207433B2; PL328071A1; WO1997027931A1

Abstract

1 . Uklad odsiarczania gazu spalinowego do absorpcji tlenków siarki w gazie spalinowym po- przez doprowadzenie szlamu absorbenta do kontaktu z gazem spalinowym, znamienny tym, ze rura rozpylajaca, która wyposazona jest w wiele dysz w kierunku podluznym i której jeden koniec jest za- mkniety, jest umieszczona poziomo w wiezy absorpcyjnej, przez która przechodzi pionowo gaz spali- nowy, zas szlam absorbenta jest podawany przez drugi koniec rury rozpylajacej i wtryskiwany w góre ze wspomnianych dysz, przez co doprowadza sie do kontaktu szlamu absorbenta z gazem spalino- wym dla przeprowadzenia obróbki, a przejscie strumienia po stronie zamknietego konca rury rozpy- lajacej uformowane jest w taki ksztalt, ze pole przekroju poprzecznego przejscia strumienia zmniejsza sie w kierunku zamknietego konca. ( 1 3 ) B1 PL PL PL

Description

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest układ odsiarczania gazu spalinowego, w którym szlam jest skutecznie wprowadzany w kontakt z gazem spalinowym.

Niektóre układy odsiarczania gazu spalinowego dla obróbki gazu spalinowego w instalacjach elektrociepłownianych wykorzystują to, co nazywa się urządzeniem kontaktowym gaz-płyn typu kolumny płynu, w którym szlam absorpcyjny wprowadzany jest w kontakt z gazem spalinowym w celu absorpcji tlenków siarki w gazie spalinowym jak to przedstawiono wjapońskiej nie badanej publikacji patentowej nr 59-53828.

W urządzeniu do kontaktowania gazu z płynem stosowanym do układu odsiarczania tego typu, rura rozpylająca, która wyposażonajest w wiele dysz w kierunku podłużnym i której jeden koniec jest zamknięty, umieszczona jest poziomo w wieży obróbki kontaktowej (wieży absorpcyjnej), przez którą gaz przechodzi pionowo tak, że płyn dostarczany jest z drugiego końca rury rozpylającej i wstrzykiwany w górę, dzięki czemu doprowadza się do zetknięcia płynu z gazem w celu przeprowadzenia obróbki.

Zwykle wiele wspomnianych wyżej rur rozpylających umieszczonych jest równolegle na poprzecznym obszarze w kontaktowej wieży absorpcyjnej, a rura zasilająca, do której podłączone są drugie końce tych rur zasilających w wielu miejscach w kierunku podłużnym, której jeden

183 927 koniec jest zamknięty, a od drugiego końca której podaje się płyn, jest zapewniona na zewnątrz kontaktowej wieży absorpcyjnej. Tym samym, płyn podawany jest do każdej rury rozpylającej poprzez tę rurę zasilającą.

Wyżej wspomniane rury rozpylające i rura zasilająca są zwykle ukształtowane z rury mającej stały przekrój poprzeczny w kierunku podłużnym, tak że przekrój poprzeczny przejścia przepływu jest stały w kierunku podłużnym.

W konwencjonalnym urządzeniu kontaktowym gazowo-płynowym tego typu, jak przedstawiono na fig. 7, stan wytrysku płynu z kilku dysz po stronie zamkniętego końca, spośród dysz zapewnionych na rurze rozpylającej, jest znacznie zaburzony, tak że wysokość jego wytrysku zmienia się i zmniejsza znacząco średnio w porównaniu z wysokościami wytrysku płynu z innych dysz. Jeżeli stan wytryskujest zły, jak opisano powyżej a rozproszenie płynujest niewystarczające w pewnych miejscach, część gazu spalinowego przechodzącego przez wieżę obróbki kontaktowej minimalnie tylko styka się z płynem (szlamem absorpcyjnym) w wieży, tak, że procent odsiarczenia zmniejsza się drastycznie w przypadku układu do odsiarczania.

Istnieje sposób, w którym w celu utrzymania wysokiego wymuszonego procentu odsiarczenia, cała podawana ilość płynu znacznie się zwiększa w celu uczynienia stanu rozproszenia płynu w tym miejscu wystarczającym. Jednakże w tym sposobie, ilość płynu podawanego do pozostałych dysz zwiększa się mamotrawczo, co powoduje zwiększenie kosztu pracy.

Ponadto, w konwencjonalnym urządzeniu kontaktowym gaz owo-płynnym, w dodatku do opisanego powyżej niejednorodnego stanu wytryskowego jednej z rur rozpylających, dochodzi do niejednorodności w wysokościach wytrysku pomiędzy pojedynczymi rurami rozpylającymi. Konkretnie, również w kierunku podłużnym rury zasilającej, stan wytryskowy rur rozpylających bliżej zamkniętego końca rury zasilającej jest niestabilny, a ich wysokość wytryskowa odwrotnie staje się większa w porównaniu z innymi rurami rozpylającymi.

Przyjmując, że prawo Bemoulli’ego opisuje makroskopowo średnią wartość prędkości przepływu itd., uważa się, że wysokość wytryskowajest w przybliżeniu proporcjonalna do statycznego ciśnienia. Dlatego też uważa się, że w miarę jak położenie zbliża się do zamkniętego końca rury rozpylaj ącej albo rury zasilaj ącej, prędkość przepływu (ciśnienie dynamiczne) zrnniej sza się, a ciśnienie statyczne rośnie, dzięki czemu zwiększa się wysokość wytryskowa.

Jednakże, w kierunku podłużnym rury rozpylającej, wbrew temu prawu, rzeczywiste wysokości wytryskowe po stronie dolnej strumienia dysz są średnio niskie jak opisano powyżej, i są niejednorodne.

Ponadto, położenie wewnętrznej powierzchni końcowej płytki dla zamknięcia jednego końca rury zasilającej jest zwykle ustawione w położeniu zewnętrznym w dużej odległości od położenia maksymalnej średnicy wewnętrznej wlotu dyszy umieszczonej najbliżej zamkniętego końca rury rozpylającej jak wskazano numerem odnośnym 61a na fig. 10.

Celem niniejszego wynalazku jest zapewnienie układu odsiarczania gazu spalinowego przy zastosowaniu urządzenia kontaktowego gazowo-płynnego, w którym stan wytryskowy rury rozpylającej jest jednorodny i stabilny, utrzymuje się wysoką wydajność kontaktu gazowo-płynnego (procent odsiarczenia) i można zmniejszyć koszt pracy.

W celu osiągnięcia powyższego celu, niniejszy wynalazek zapewnia układy opisane w punktach (1) do (5) opisanych poniżej.

(1) układ odsiarczamagazu spalinowego do aosorpcjitlenków skuU wgaz w spalinowym poprzez doprowadzenie szlamu absorpcyjnego do kontaktu z gazem spalinowym, charakteryzujący się tym, że rura rozpylająca, która wyposażona jest w wiele dysz w dieruzdo podłużnym i której jeden koniec jest zamknięty, umieszczonakest poziomo w wieży absorpcyjnej przez którą gaz spalinowy przechodzi pionowo, szlam absorpcyjny podawany jest z drugiego końca rury rozpylającej i wstrzykiwany w górę z dysz, dzięki czemu szlam absorpcyjny doprowadzany jest do kontaktu z gazem spalinowym w celu przeprowadzenia obróbki, a przej ście strumienia po stronie zamkniętego końca rury rozpylającej jest ukształtowane w taki kształt, że pole przekroju przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca.

183 927 (2) Układ odsiarczania gazu spalinowego określony w powyższym punkcie (1), w którym rura rozpylająca jest utworzona z rury o stałym przekroju poprzecznym, a płytka przechyleniowa, która przechyla się ku stronie dyszy w kierunku zamkniętego końca rury zainstalowana jest wewnątrz rury po stronie zamkniętego końca, tak że pole przekroju poprzecznego przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca.

(3) Układ odsiarczania gazu spalinowego określony w powyższym punkcie (1) albo (2), w którym położenie wewnętrznej powierzchni płytki końcowej dla zamknięcia końca rury rozpylającej jest ustawione w przybliżonym położeniu odległym o 0,05D (D jest wewnętrzną średnicą rury rozpylającej) od położenia maksymalnej średnicy wnętrza wlotu dyszy umieszczonej najbliżej zamkniętego końca rury rozpylającej w kierunku strony zamkniętego końca, albo w położeniu od wewnątrz tego położenia przybliżonego.

(4) Układ odsiarczania gazu spalinowego określony w jednym z powyższych punktów (1) do (3), w którym wiele rur rozpylających umieszczonychjest równolegle poprzecznie, rura zasilająca, do której drugich końców te rury rozpylaj ące podłączone sąw wielu miejscach w kierunku podłużnym, a z drugiego końca której podaje się płyn absorpcyjny, zapewniona jest tak, że szlam absorpcyjny podawany jest do pojedynczych rur rozpylających poprzez rurę zasilającą, a rura zasilająca ukształtowana jest w kształt taki, że pole przekroju porzecznego przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca.

Według niniejszego wynalazku, przejście strumienia po stronie zamkniętego końca rury rozpylającej uformowanejest w kształt taki, że pole przekroju poprzecznego przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca. Dlatego też, przepływ płynu przepływającego do dysz po stronie zamkniętego końca rury rozpylającej ulega stabilizacji, tak że zjawisko polegające na tym, że stan wytryskowy dysz ulega zakłóceniu a wysokości wytryskowe są niższe od dysz po stronie drugiego końca zwiększa się znacznie w porównaniu z urządzeniem konwencjonalnym i wzmocnieniu ulega wydajność kontaktu gazowo-płynnego.

Ponadto, jeżeli rura rozpylającajest utworzona z rury o stałym przekroju poprzecznym, a płytka przechyleniowa, która przechyla się na stronę dyszy w kierunku zamkniętego końca rury zainstalowana jest wewnątrz rury po stronie zamkniętego końca, tak że pole przekroju poprzecznego przej ścia strumienia zmniej sza się w kierunku zamkniętego końca, rura rozpylająca może być łatwo wytworzona po prostu przez zainstalowanie płytki przechyleniowej w konwencjonalnej rurze, którą stosowano do tej pory, a modyfikacja istniejących instalacji staje się łatwa.

Ponadto, jeżeli położenie wewnętrznej powierzchni płytki końcowej dla zamknięcia jednego końca rury rozpylającej umieszczone jest w pobliżu maksymalnej średnicy wewnętrznej wlotu dyszy umieszczonej najbliżej zamkniętego końca rury rozpylającej albo po wewnętrznej stronie pobliskiego położenia maksymalnej średnicy wewnętrznej wlotu, stan wytryskowy dyszy umieszczonej najbliżej zamkniętego końca rury rozpylającej staje się właściwy i stabilny i można uzyskać dalsze zwiększenie wydajności kontaktu gazowo-płynnego.

Ponadto, jeżeli rura zasilająca, do której drugie końce rur rozpylających umieszczonych równolegle poprzecznie podłączone są w wielu miejscach w kierunku podłużnym, której jeden koniec jest zamknięty, a od drugiego końca której podawany jest płyn absorpcyjny, zapewniona jest tak, że szlam absorpcyjny podawany jest do pojedynczych rury rozpylających poprzez rurę zasilającą, gdy rura zasilająca jest uformowana w taki kształt, pole przekroju poprzecznego przej ścia strumienia zmniej sza się w kierunku zamkniętego końca, prędkość przepływu można uczynić jednorodną a przepływ może się ustabilizować w rurze zasilającej. Dlatego też, wysokości wytryskowe z rur rozpylających czyni się jednorodnymi a zakłócenia itd. stanu wytryskowego z rur rozpylających podłączonych po stronie zamkniętego końca rury zasilającej eliminuje się, tak że osiąga się jednorodność i stabilizację stanu wytryskowego wszystkich dysz umieszczonych dwuwymiarowo jako całość, co przyczynia się do dalszego zwiększenia wydajności kontaktu gazowo-płynnego.

Ponadto, według układu odsiarczania według niniejszego wynalazku, inaczej niż w konwencjonalnym typie rozpylania w dół, jako iż płyn jest wytryskiwany i opada, czas przebywania płynu w wieży jest długi, wytryśnięty płyn zderza się z płynem opadającym w środku wieży

183 927 i tworzy się warstwa stężonego płynu, tak że można uzyskać wysoką wydajność kontaktu gazowo-płynnego. W rezultacie, można zmniejszyć ilość krążącego szlamu, co powoduje zmniejszenie kosztu eksploatacji. Oznacza to, jako iż stosuje się urządzenie kontaktu gazowo-płynnego, w którym jednorodność i stabilizację stanu wytryskowego można uzyskać jak opisano powyżej, a kontakt gazowo-płynny można przeprowadzić wydajnie z mniejszą ilością zasilającą szlamu absorpcyjnego, iż można uzyskać wysoki procent odsiarczenia przy zmniejszeniu ilości zasilającej szlamu absorpcyjnego.

Figura 1 przedstawia ogólny widok konfiguracji układu odsiarczania gazu spalinowego, który jest jednym z przykładów wykonania niniejszego wynalazku; fig. 2 przedstawia rzut perspektywiczny zasadniczej części układu przedstawionego na fig. 1; fig. 3 przedstawia rzut przekrojowy z boku ukazujący budowę rury rozpylającej dla układu przedstawionego na fig. 1 i 2,; fig. 4 przedstawia częściowo przekrojowy rzut ukazujący budowę rury rozpylającej dla układu przedstawionego na 1 fig. 1 i 2; fig. 5 przedstawia rzut przekrojowy wzięty wzdłuż linii XI-XI z fig. 3, ukazujący budowę rury rozpylającej dla układu przedstawionego na fig. 1 i 2; fig. 6 przedstawia rzut ukazujący wynik (stan wytryskowy każdej dyszy) doświadczenia przy zastosowaniu rury rozpylającej według przykładowego wykonania niniejszego wynalazku; fig. 7 przedstawia rzut ukazujący wynik (stan wytryskowy każdej dyszy) doświadczenia przy zastosowaniu rury rozpylającej, która jest porównawczym przykładem niniejszego wynalazku; fig. 8 przedstawia rzut ukazujący wynik (stan wytryskowy każdej dyszy) doświadczenia przy zastosowaniu rury rozpylającej według przykładowego wykonania niniejszego wynalazku; fig. 9 przedstawia rzut ukazujący wynik (stan wytryskowy każdej dyszy) doświadczenia przy zastosowaniu rury rozpylającej według przykładowego wykonania niniejszego wynalazku; fig. 10 przedstawia rzut przekrojowy boczny ukazujący budowę rury rozpylającej, która stanowi przykład porównawczy niniejszego wynalazku; fig. 11 przedstawia schematyczny widok ilustrujący kontury wyposażenia stosowanego w Doświadczeniu 3; fig. 12 przedstawia schematyczny widok ilustrujący przeniesienie zwałów zgorzeliny w rurze rozpylającej; a fig. 13 przedstawia przekrojowy rzut ilustrujący przykładowe wykonanie, w którym płytka przechylniowa 52 ma postać wklęsłej płytki przechylnej.

Jeden z przykładów wykonania niniejszego wynalazku zostanie opisany poniżej w odniesieniu do fig. 1do 5.

Układ odsiarczania gazu spalinowego według tego przykładu ma, jak przedstawiono na fig. 1, urządzenie kontaktu gazowo-płynnego 1 jak przedstawiono na fig. 2 jako urządzenie kontaktu gazowo-płynnego do doprowadzania szlamu absorpcyjnego (płynu) do kontaktu z gazem spalinowym (gazem), a następnie z powietrzem dla utlenienia.

To urządzenie kontaktu gazowo-płynnego 1 zawiera zbiornik 10, dla zasilania szlamem absorpcyjnym (szlamem zawierającym wapń, w tym przypadku, szlamem wapiennym), wieżę absorpcyjnąstrony wlotowej (wieżę obróbki kontaktowej) 20, która przebiega w górę odjednej części bocznej (strona lewa na rysunku) zbiornika 10 i przy szczycie której ukształtowana jest część wprowadzająca gaz spalinowy 21 w celu wprowadzenia nieobrobionego gazu spalinowego A, oraz wieżę adsorpcyjną strony wylotowej (wieżę obróbki kontaktowej) 30, która przebiega ku górze od drugiej części bocznej (strona prawa na rysunku) zbiornika 10, przy końcu szczytowym której ukształtowana jest część uwalniająca gaz spalinowy 31 w celu uwolnienia obrobionego gazu spalinowego B i w której gaz spalinowy przechodzący przez pochłaniacz strony wlotowej 20 i górną część zbiornika 10 przepływa ku górze.

Każda z wież absorpcyjnych 20 i 30 wyposażonajest w rury rozpylające, odpowiednio 22 i 32. Każda z tych rur rozpylających 22 i 32 ukształtowana jest z wieloma dyszami 23 i 33, które wstrzykująszlam absorpcyjny w górę w postaci płynnej kolumny. Po każdej stronie zbiornika 10 zapewniona jest pompa krążeniowa 24,34 do wytryskiwania szlamu absorpcyjnego w zbiorniku 10 tak, że szlam absorpcyjny jest podawany do rur rozpylających 22, 32 poprzez rurę zasilającą25, 35 i wstrzykiwany przez dysze 23, 33. Ponadto, w tym wypadku usuwacz mgły 30a zapewniony jest przy górnej części wylotowej strony wieży absorpcyjnej 30, w celu pochwycenia i usunięcia pochwyconej mgły. Mgła pochwycona przez ten usuwacz mgły 30a,

183 927 powraca do zbiornika 10 bezpośrednio, na przykład przez wykraplanie na wylotowej stronie wieży absorpcyjnej 30.

Rury rozpylające 22, 32 umieszczone są w dużej liczbie równolegle do siebie na poprzecznej rampie w wieży absorpcyjnej jak przedstawiono na fig. 2, a drugi koniec każdej rury rozpylającej jest podłączony z każdym z tych wielu miejsc w podłużnym kierunku rury zasilającej 25,35. Jak przedstawiono na fig. 2, rura zasilająca 25,26 ma kształt zwężający się w kierunku zamkniętego końca na rampie, do której rury rozpylające 22,23 podłączone są tak, że pole powierzchni przekroju poprzecznego przejścia płynu zmniejsza się. Prędkość zmniejszania się pola poprzecznego przejścia płynu rury zasilającej 25,35 jest ustawiona tak, że średnia prędkość przepływu wewnątrz rury jest zasadniczo stała w kierunku podłużnym.

Szczegółowa budowa rury rozpylającej 22,32 i dyszy 23,33, będzie opisana później w odniesieniu do fig. 3.

W tym przykładzie, zespól zasilania powietrzem 11 zapewnionyj est w zbiorniku 10. Szlam absorpcyjny, który wtryskiwany jest z rury rozpylającej 22, 23 i przepływa w dół absorbując gazowy dwutlenek siarki, ulega utlenieniu przez powietrze wstrzykiwane przez zespół zasilania powietrzem 11 w zbiorniku 10 dzięki czemu uzyskuje się gips jako produkt pośredni.

Zespół zasilania powietrzem 11, będący w tym wypadku typu obrotowego ramienia, ma pręty wstrząsające 13, które podparte są przez wydrążony obrotowy wał 12, w zbiorniku 10, i obracane są poziomo przez nie przedstawiony silnik, rury zasilania powietrzem 14, które przebiegają do dolnej strony pręta wstrząsającego 13 oraz obrotowe złącze 15, do połączenia podstawnego końca wydrążonego obrotowego wału 12, do źródła powietrza. Dzięki zastosowaniu zespołu zasilania powietrzem 11, powietrze C jest podawany do rej onu fazy gazowej wytworzonego na tylnej stronie pręta wstrząsającego 13 w kierunku obrotowym poprzez rury zasilania powietrzem 14 poprzez obrót wydrążonego wału obrotowego 12, w czasie, gdy powietrze C, podawane jest pod ciśnieniem z obrotowego złącza 15, dzięki czemu zjawisko łamania części krawędziowej regionu fazy gazowej powodowane jest przez siłę wirowatą wytworzoną przez obracanie się wstrząsającego pręta 13, tak że wytwarza się wiele zasadniczojednorodnych drobnych pęcherzyków. Tym samym, roztwór szlamu absorpcyjnego zaabsorbowawszy gazowy dwutlenek siarki jest wydajnie wprowadzany w kontakt z powietrzem w zbiorniku 10.

Główne reakcje zachodzące w czasie obróbki wyrażająrównania reakcji (1) do (3) opisane poniżej.

(Wieża absorpcyjna)

SO₂ + H₂O -> H+ + HSOf (1) (Zbiornik)

H+ + HSO4- + 1/2 O2-> 2H+ + SO42- 2))

2H+ + SO42- + CaCO₃ + H2O -> CaSO4 · 2H₂0 + CO₂ (3)

Szlam (gips i niewielka ilość wapienia, który jest pochłaniaczem, zawieszone są albo rozpuszczone) w zbiorniku 10 jest zasysany przez pompę szlamu 2 i podawany do rozdzielacza stało-płynnego 3, filtrowany i pobierany jako gips F, zawierający mniej wody (zwykle zawartość wody wynosi około 10%). Z drugiej strony, filtrat z rozdzielacza stało-płynnego 3 przesyłany jest do zbiornika szlamu 4, gdzie wapień E jest dodawany wraz z wodą uzupełniającą i znów podawany do zbiornika 1 przez pompę szlamu 5.

Numer odnośny 16 na fig. 2 oznacza dmuchawę powietrza dla zasilania powietrzem zespołu zasilania powietrzem 11 poprzez złącze obrotowe 15.

Następnie opisana zostanie typowa budowa rury rozpylającej 22,32 w odniesieniu do fig. 3 do 5. W tym wypadku, rura rozpylająca 22,32 ukształtowanajest z wieloma okrągłymi otworami w stałych odstępach na górnej stronie rury 14, mającej okrągły przekrój poprzeczny (stały przekrój poprzeczny) a człon walcowaty 42, do instalacji dysz umocowany jest wokół górnej powierzchni okrągłego otworu poprzez przyspawanie etc. Korpus dyszy 43, przymocowany jest do cylindrycznego członu 42 i przymocowany przez kołnierz 44 zainstalowany przy szczytowym

183 927 końcu zewnętrznego obwodu członu walcowatego 42, dzięki czemu uzyskiwana jest konfiguracja dysz 23, 33.

Jako rurę 41 można na przykład zastosować rurę o wewnętrznej średnicy rury około 200 do 300 mm, która wyposażona jest w dysze w odstępach około 500 mm. W tym wypadku, strata energii spowodowana przez opór tarcia itp. Może niemal być zaniedbana. Ponadto, na przykład, około dziesięciu dysz 23, 33 zamontowanych jest na jednej rurze rozpylającej.

Wewnątrz jednego końca (koniec prawostronny na fig. 3) rury 41, zapewniony jest stanowiący koniec człon 50, złożony z płytki końcowej 51 i płytki przechyleniowej 52. W tym wypadku, człon stanowiący koniec 50, który wytworzono integralnie uprzednio przez zespawanie etc., włożony jest od jednego końca rury 41, zainstalowany na stałe, na przykład przez przyspawanie zewnętrznej powierzchni zewnętrznego obwodu końca płytki 51 do rury 41. Tym samym zapewnione sąpłytka końcowa 51 dla zamknięciajednego końca rury 41 i płytka przechyleniowa 52.

Płytka przechyleniowa 52 kształtuje przejście przepływu po stronie zamkniętego końca rury rozpylającej 22 32 w kształt taki, że pole przekroju poprzecznego przejścia przepływu zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca. Jak przedstawiono na fig. 3, szczytowy koniec płytki przechyleniowej 52 jest umieszczony w zasadniczo środkowym położeniu pomiędzy trzeciąa czwartą dyszą od strony zamkniętego końca rury rozpylającej 22,32. Koniec szczytowy jest w bliskiej styczności z wewnętrzną dolną powierzchnią rury 41 i przechyla się na stronę dyszy (górna strona) w kierunku strony końca podstawnego (strona końca zamkniętego), połączonego z płytką końcową poprzez zespawanie itp. Ta płytka przechyleniowa 52 dzieli wnętrze rury 41, będąc ukształtowanąw kształt taki, że obydwa końce łączą się z zewnętrznąpowierzchniąrury 41.

Długość regionu, w którym zmniejsza się pole powierzchni przekroju poprzecznego może być długością rejonu, w którym ulegają zaburzeniu wysokości wytryskowe i są one niższe od wysokości szlamu w innych dyszach, choć zmienia się to zależnie od średnicy wewnętrznej rury rozpylającej, odstępów dysz, ciśnienia wtryskowego szlamu itp.

Zwykle, jako iż taka zmienność następuje przy drugiej do trzeciej dyszy od końca rury rozpylającej, płytka przechyleniowa jest korzystnie umieszczona od środkowego położenia pomiędzy trzecią a czwartą dyszą albo od środkowego położenia pomiędzy czwartą albo piątą dyszą od najniższej dyszy.

Kąt przechylenia płytki przechyleniowej 52, jest korzystnie taki, że pole przekroju poprzecznego przejścia strumienia przy środkowym położeniu pierwszej dyszy od zamkniętego końca rury rozpylającej 22,32 wynosi około 20% pola powierzchni przekroju poprzecznego wewnętrznego samej rury 41. Oznacza to, iż pole powierzchni przekroju poprzecznego przejścia strumienia na płytce przechyleniowej przy położeniu najniższej dyszy wynosi 0,2 do 0,3 raza pola przekroju poprzecznego rury rozpylającej.

Jak przedstawiono na fig. 3 do 5, na górnej powierzchni płytki przechyleniowej 52 przy jej szczytowym końcu, człon utrzymujący 53 w kształcie litery Y na przekroju poprzecznym jest zapewniony integralnie uprzednio przez przyspawanie itp., dzięki czemu szczytowy koniec płytki przechyleniowej 52 jest utrzymywany w stanie takim, by być w styczności z dolnąpowierzchniąrury 41.

Poprzez włożenie członu stanowiącego koniec 50 i umocowanie go po stronie zamkniętego końca przez przyspawanie itp., jeżeli człon stanowiący koniec 50 ma budowę, w której płytka końcowa 53 i płytka przechyleniowa 52 są zapewnione, płytka przechyleniowa może być zainstalowana łatwo i stabilnie wewnątrz rury, do której narzędzie (palnik spawalniczy itp.) wkłada się z trudnością.

Położenie wewnętrznej powierzchni płytki końcowej 51 jest ustalone w położeniu odległym o a = 0,05D (D jest wewnętrzną średnicą rury rozpylającej) od położenia maksymalnej średnicy wewnętrznej wlotowej dyszy umieszczonej najbliżej zamkniętego końca rury rozpylającej 22,32 po stronie zamkniętego końca, albo w położeniu wewnętrznym względem opisanego powyżej położenia.

183 927

Jak przedstawiono na fig. 4, jeżeli średnica wewnętrzna rury rozpylającej 22,23 weźmie się za D, średnicę korpusu dyszy 43 za d, promień krzywizny przy wlocie korpusu dyszy 43, z R, a odległość od środkowej linii dyszy umieszczonej najbliżej tego jednego końca do wewnętrznej powierzchni płytki końcowej 51 za L, odległość L ustalona jest tak, by spełnione było następujące równanie (4).

L < L_o (L_o = d/2 + R + α, α = 0,05D) (4)

Na przykład, wartość a wynosi 10 mm, gdy D = 200 mm, a 15 mm gdy D = 300 mm.

Następnie opisane zostanie działanie urządzenia kontaktu gazowo-płynnego skonfigurowanego jak opisano powyżej.

Szlam absorpcyjny w zbiorniku 10, podawany jest do rur rozpylających 22, 32 przez rurę zasilającą 25, 35 przy pomocy pompy krążeniowej 24, 34. Z drugiej strony, gaz spalinowy jest najpierw wprowadzany do strony wlotowej wieży absorpcyjnej 20 przez część prowadzającągaz spalinowy 21 i przepływa w dół w wieży absorpcyjnej 20. Szlam absorpcyjny podawany do rur rozpylających 22jest wstrzykiwany w górę od dysz 23 do rur rozpylających 22. Szlam absorpcyjny wstrzykiwany w górę ulega rozproszeniu a następnie opada. Opadający szlam i szlam wystrzykiwany zderzają się ze sobą tworząc drobne ziarenka. Szlam drobnoziarnisty tworzy się sukcesywnie, tak że szlam ziarnisty istnieje w stanie rozproszenia w wieży a następnie opada powoli. Jako iż gaz spalinowy zawierający gazowy dwutlenek siarki przepływa w dół w wieży, w której istnieje szlam ziarnisty, zwiększa się powierzchnia kontaktu gazowo-płynnego na jednostkę objętości. Ponadto, gaz spalinowy jest skutecznie porywany w strumieniu wytryskującego szlamu w sąsiedztwie dyszy 23, tak że szlam i gaz spalinowy mieszają się skutecznie, dzięki czemu znaczna ilość gazowego dwutlenku siarki jest najpierw usuwana w tej wieży absorpcyjnej typu przepływu równoległego 20.

Następnie, gaz spalinowy przepływający w dół w wieży absorpcyjnej 20 przepływa poziomo przy górnej części zbiornika 10, a następnie wchodzi do wieży absorpcyjnej 30 od dolnej strony i podnosi się w wieży absorpcyjnej 30. W wieży absorpcyjnej 30, szlam absorpcyjny zostaje wstrzyknięty w górę z dysz 33 rur rozpylających 32. Takjak w wieży absorpcyjnej 20, szlam i gaz spalinowy mieszająsię skutecznie, dzięki czemu niemal cały pozostały gazowy dwutlenek siarki jest ostatecznie usuwany w tej wieży absorpcyjnej typu przepływu przeciwnego 30.

W zbiorniku 10, jak opisano powyżej, powietrze C wysłane z dmuchawy powietrza 36 jest wdmuchiwane do szlamujako drobne pęcherzyki powietrza przy zastosowaniu zespołu zasilania powietrzem 11. Szlam absorpcyjny, który absorbuje gazowy dwutlenek siarki i przepływa w dół w wieżach absorpcyjnych 20 i 30, wchodzi w kontakt z powietrzem i ulega utlenieniu do wynikowego gipsu.

W tym czasie, według konfiguracji tego przykładu, wytrysk szlamu z dysz 23,33 rury rozpylającej 22,32 jestjednorodny i stabilny na całym zakresie jak przedstawiono na fig. 6. Dlatego też, zetknięcie gazowo-płynne pomiędzy gazem spalinowym a szlamem absorpcyjnym przeprowadza się jednorodnie na całym poziomym rejonie w wieży absorpcyjnej tak, że przeprowadza się wydajną obróbkę absorpcyjną. Dzięki temu, utrzymuje się wysoki procent odsiarczenia przy utrzymaniu ilości obiegowej (ilości zasilania) szlamu podawanego przez pompy krążeniowe 24 i 25 przy koniecznym minimum.

Choć efekt ten potwierdzono głównie przez doświadczenie wykonane przez wynalazców jak opisano poniżej, uważa się, iż zasada tego jest jak następuje.

Po pierwsze, co się tyczy wzajemnego związku pomiędzy rurami rozpylającymi (jeśli chodzi o kierunek podłużny rury zasilającej), jako iż rura zasilająca 25,35 ma zwężający się kształt przejścia strumienia jak opisano powyżej, średnia prędkość przepływu w jej wnętrzu jest stała, tak że ciśnienie statyczne szlamu płynącego w rurze zasilającej jest zasadniczo stałe w kierunku podłużnym. Ponadto, ponieważ przejście strumienia zwęża się w dół stopniowo po stronie zamkniętego końca rury, ogranicza się turbulencję przepływu. Dlatego też, problem taki że wysokości wytrysku stają się niejednorodne, albo stan wytrysku z rur rozpylających po stronie zamkniętego końca rury zasilającej staje się niestabilny (zmiany w wysokości i kierunku wy183 927 trysku) pomiędzy rurami rozpylającymi (w kierunku podłużnym rury zasilającej) zmniejsza się znacząco w porównaniu z urządzeniem konwencjonalnym.

Również dla każdej rury rozpylającej, ponieważ przejście strumienia zwężone jest przez płytkę przechyleniową 52 a płytka końcowa 51 jest umieszczona do wewnątrz od maksymalnej średnicy wewnętrznej wlotu dyszy, opisana dalej turbulencja przepływu (powstawanie wiru, zmienność) jak przedstawiono na fig. 10 jest ograniczona, tak że przepływ po stronie zamkniętego końca w rurze staje się dobrze regulowany jak wskazano strzałkami na fig. 3. Dlatego też, problem taki, że stan wytryskowy dysz w każdej rurze rozpylającej, zwłaszcza po stronie zamkniętego końca, staje się wybitnie niestabilny, albo że średnia 'wysokość zmniejsza się wybitnie w porównaniu z izzymi dyszami zostaje wyeliminowany.

Inną ważną funkcją płytki przechyleziowej 52 jest przenoszenie osadu kamienia, które mieszają się w płynie podawanym do rury rozpylającej ze zbiornika oksydacyjnego przez pompę, do położenia pod najniżej położoną dyszą wzdłuż płytki przechyleniowej 52 przez przepływ płynu oraz uwalnianie go z położonej najniżej dyszy bez nagromadzenia w rurze rozpylającej.

Ponadto, płytka końcowa 51 pełni ważną fozdcję ograniczania zmienności poziomu wysokości kolumny płynnej od dyszy położonej najniżej. Oznacza to, iż płytka końcowa 51 zapobiega rozwinięciu się wiru powstającego przy zamkniętej części kieszonki końcowej rury rozpylającej.

Zmienności poziomu wysokości kolumny płynnej od dyszy położonej najniżej nie zawsze zapobiega wystarczająco w pewnych przypadkach izstalackakedyzie płytki przechyleziowej 52, a układ płytki końcowej 51 może kontrolować poziom kolumny płynnej.

Jak opisano powyżej, płytka końcowa 51 zapobiega rozwinięciu się wiru powstającego przy części kieszonki końcowej i ogranicza zmienność poziomu wysokości kolumny płynnej od najniżej położonej dyszy. Dodatkowo, ma ona również funkcję podnoszenia i uwalniania osadu kamienia przenoszonego do położenia poniżej najniżej położonej dyszy poprzez wykorzystanie nieco pozostającego wiru.

A zatem, dzięki układowi płytki przechyleziowej 52 i płytki końcowej 51 we właściwym stosunku położeniowym również pomiędzy nimi, można uzyskać stabilny wytrysk kolumny płynnej i stabilne ciągłe działanie, w którym osad kamienia w płynie podawanym do rury rozpylającej jest uwalniany z rury rozpylającej.

Jak opisano powyżej, według układu odsiarczania mającego urządzenie kontaktu gazowo-płyzzego 1 z powyższego przykładu, stan wytryskowy szlamu (płynu) z dysz można uczynić jednorodnym i stabilnym na całym rejonie w wieży. Według tego, można uzyskać wydajny kontakt gazowo-płynny bez marnotrawnego zwiększenia prędkości przepływu krążenia szlamu z uwagi na zły stan wytryskowy, co przyczynia się znacznie do poprawy procentu odsiarczenia i zmniejszenia kosztów działania.

Ponadto, jako iż rury zasilające 25, 35 oraz rury rozpylające 22, 32 mają konfigurację taką, że pole przekroju przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku dolnego strumienia, zapobiega się zmniejszeniu prędkości przepływu w kierunku strumienia dolnego (zwłaszcza w rurze zasilającej prędkość przepływu jest zasadniczo stała). Dlatego też można zapobiec zjawisku takiemu, że stała materia w szlamie osadza się i przylega do dna w rurze, przechodząc w kamień, poprzez zmniejszenie prędkości przepływu.

W powyższym przykładzie, kontakt gazowo-płynny (pochłanianie gazowego dwutlenku siarki) można przeprowadzić w dwóch etapach ponieważ dwie wieże absorpcyjne zapewnione są dlajednego zbiornika. Z tego względu, nawetjeżeli wysokość każdej wieży obróbki kontaktowej (wieży absorpcyjnej) i prędkość przepływu krążeniowego szlamu są równe albo mniejsze od tych dla konwencjonalnego urządzenia, daje się uzyskać wydajność kontaktu gazowo-płynnego (procent odsiarczenia) równa albo wyższa od urządzenia konwencjonalnego. Co więcej, jako iż to, co nazywamy kontaktem gazowo-płynnym typu przeciwprądowego, który ma wyższąwydajność kontaktową niż typ przepływu równoległego, dokonuje się w wieży obróbki kontaktowej strony wylotowej (wieży absorpcyjnej strony wylotowej), wydajność kontaktu gazowo-płynne10

183 927 go może być jeszcze bardziej zwiększona w porównaniu z wypadkiem, gdy w serii połączone są tylko dwa urządzenia do kontaktu gazowo-płynnego typu przepływu równoległego.

Niniejszy wynalazek niejest ograniczony do wyżej opisanego przykładowego wykonania i może być różnie modyfikowany. Na przykład, rura rozpylająca może być zbudowana tak, że część korpusu rury (na przykład, wspomnianej uprzednio rury 41) sama ma kształt zwężający się w kierunku zamkniętego końca.

Ponadto, może być jedna wieża absorpcyjna (wieża obróbki kontaktowej) na jeden zbiornik. W tym wypadku, wysokość wytryskowa musi być zwiększona w celu uzyskania wstępnie określonego procentu odsiarczania poprzez zastosowaniejednej wieży absorpcyjnej. Dlatego też działanie niniejszego wynalazku staje się bardziej zauważalne, tak że można uzyskać większy efekt.

Ponadto, układ odsiarczania według niniejszego wynalazku niejest ograniczony do układu utleniania zbiornikowego jak opisano w powyższym przykładowym wykonaniu i może mieć takąkonfigurację, by oddzielnie zapewniać, na przykład wieżę absorpcyjną. Co więcej, urządzenie do kontaktu gazowo-płynnego według niniejszego wynalazku nie jest ograniczone do wypadku, w którym jest stosowane jako instalacja do procesu absorpcyjnego w układzie odsiarczania gazu spalinowego opisanym powyżej i może być stosowane w wielu dziedzinach, jeżeli proces wymaga wydajnego kontaktu płynu z gazem.

Przykłady robocze i przykłady porównawcze (wyniki doświadczeń) dla zademonstrowania działania niniejszego wynalazku w odniesieniu do budowy rury rozpylającej zostaną opisane poniżej w odniesieniu do fig. 6 do 10.

(a) Doświadczenie 1

W Doświadczeniu 1, jako przykładzie porównawczym, jak przedstawiono na fig. 10, zastosowana została rura rozpylająca 61 (mająca siedem dysz), w której nie zapewniono płytki przechyleniowej a płytkę końcową 61 a umieszczono w położeniu daleko na zewnątrz od wlotu dyszy najbliższej zamkniętego końca, ogólne wysokości wytryskowe (wysokości wytryskowe dla dyszy w położeniach odległych od zamkniętego końca przy którym stan wytryskowy był stabilny) zmieniały się od 3 m do 9 m, a stan wytryskowy każdej dyszy sprawdzono poprzez obserwację wzrokową i fotografię itd.

W tym przykładzie, D = 204,6 mm (stosowano rurę 200A), d = 40 mm, a R - 40 mm na fig. 4, tak że L = Lo + 40.

Wynik był taki, że stan wytryskowy trzech dysz po strome zamkniętego końca był niestabilny, a średnia wysokość wytryskowa była niższa niż dal innych dyszy. W szczególności, jako iż ogólna wysokość wytryskowa była wyższa, to zjawisko było bardziej widoczne. Na przykład, jak przedstawiono na fig. 7, wysokości wytryskowe trzech dysz po stronie zamkniętego końca były niezwykle niskie, a ich stan wytryskowy był niestabilny. Figurę 7 narysowano w oparciu o fotografię wykonaną w czasie doświadczenia.

Uważa się, że zasada pojawienia się takiego zjawiskajest następująca: Gdy przejście strumienia rury rozpylającej ma stały przekrój poprzecznyjak przedstawiono na fig. 19, a płytka końcowa 61 ajest umieszczona na zewnątrz daleko od wlotu dyszy, płynjest odpychany przez płytkę końcową 61 a i wytwarza się przepływ w kierunku przeciwnym, co powoduje powstanie wiru. Wytworzony wir powtarza niestabilny obrót do przodu i w tył. Z tego względu, przepływ płynu do dysz w pobliżu zamkniętego końca jest niejednorodny, a wysokość kolumny płynnej zmienia się znacznie. Z powodu takiej turbulencji przepływu, średnie ciśnienie statyczne w pobliżu wlotu dyszy w sąsiedztwie zamkniętego końca zmniejsza się, a średnia wysokość wytryskowa staje się niezwykle niska w porównaniu z innymi dyszami.

(b) Doświadczenie 2

W Doświadczeniu 2 zastosowano rurę rozpylającą, która wyposażona jest w płytkę przechyleniowąo takiej samej budowie (budowa przedstawiona na fig. 3) co w rurze rozpylającej 22, 23 w powyższym przykładowym wykonaniu i ma cztery różne położenia, powierzchni wewnętrznej płytki końcowej L jak podano w tabeli 4, przy czym całkowite wysokości wytryskowe zmieniły się od 3 m do 9 m, a stan wytryskowy każdej dyszy potwierdzono przez obserwację

183 927

U wzrokową oraz fotografię itd. Również w tym wypadku, jak i w Doświadczeniu 1, zastosowano rurę 200A (D = 204.6 mm), przy czym d wynosiło 40 mm, a R wynosiło 40 mm.

Wynik był taki j ak podano w tabeli 1, dla rury rozpylaj ącej 63 o L = L2 + 20 mm, stan wytryskowy dyszy końca szczytowego (dyszy najbliższej zamkniętego końca) był zaburzony, a wysokość wytryskowa niezwykle mała i niestabilnajak przedstawiono na fig. 9. Figura 9 przedstawia wynik fotograficzny w przypadku, gdzie całkowite wysokości wytryskowe wynosiły 7 m.

Przebieg nr	Położenie płytki końcowej Stan wytryskowy Ocena porównawcza
1	L = Lo + 20 Słaby aysrIyskyyrzy końca szczytowego	X
2	L = Lo+10 Nieco wytrysk dyszy końca szczytowego	O
3	L = Lo ± 0 Ditto	O
4	L = Lo -10 Dobry	O

Najlepsza była rura rozpylająca 60 o L = L_o- 10 mm, w której stan wytryskowy dyszy końca szczytowego był najbardziej stabilny, wysokości wytryskowe były jednorodne i stabilne jako całość jak.przedstawiono na fig. 6. Figura 6 przedstawia wynik fotograficzny w przypadku, gdy ogólne wysokości wytryskowe wynosiły około 7 m.

Nawet dla rury rozpylającej 62 o L=L_O+10 mm i rury rozpylającej o L = L_o ± 10 rnn, choć stan wytryskowy dyszy końca szczytowego był nieco niestabilny, stan był znacznie lepszy niż dla rury o L = Lo + 20 mm . Figura 8 przedstawia wynik orograficzny w pzyppadku . gdy całkowite wysokości wytryskowe wynosiły około 7 m.

Zasada polepszenia się stanu wytryskowego jest, jak się uważa, następująca: Gdy przejście strumienia rury rozpylającej ma kształt zwężający się jak przedstawiono na fig. 3, a płytka końcowa 51 jest umieszczona od wewnątrz od maksymalnej średnicy wewnętrznej wlotowej dyszy, jak wskazano strzałkami na fig. 3, strumień odpychany przez płytkę końcową 51 i biegnący w kierunku przeciwnym nie powstaje, tak że płyn przepływa do wlotu każdej dyszy stabilnie i dobrze regulowany sposób.

Dlatego też, zaburzenie stanu wytryskowego i zmienność wysokości nie następują, a prędkość przepływu staje się jednorodna. Dzięki temu, ciśnienie statyczne wpływające na wysokość wytryskową staje się również jednorodne, tak że wysokości wytryskowe dla innych dysz (dysz odległych od zamkniętego końca) staje się jednorodne.

(c) Doświadczenie 3

Figura 11 przedstawia oprzyrządowanie doświadczalne. To oprzyrządowanie jest przezroczystym modelem akrylowym symulującym końcowączęść rury rozpylającej dla rzeczywistego urządzenia, w której sześć dysz kolumn płynowych 43 (gęstość dysz N = 4/m2) o średnicy portu uwalniającego 40 mm umieszczonych jest w odstępach 500 mm, płytka przechyleniowa 52 jest zainstalowana przy części zamkniętego końca rury rozpylającej 41, port wlotowy dla osadu kamienia zapewniony jest przy części końcowej wlotowej rury rozpylającej 41. Płyn uwolniony z dysz kolumny płynowej zawracany jest do zbiornika i ponownie używany dzięki krążeniu.

Metoda testowa

Procedura testowa

Testy przeprowadzono przy użyciu następującej procedury, przyjmując dwa przypadki normalnej pracy i ponowne uruchomienie po krótkim zatrzymaniu pracy.

(1) W teście nocmalnej pracy. śwćeżąwodę wotosowtoiojakooojyk lorążący tżkc żeakchowanie się osadu kamienia można było łatwo obserwować. Po dostarczeniu wstępnie określonej

183 927 ilości płynu krążącego do rury rozpylającej 41, około tuzina osadów kamienia o zasadniczo jednorodnym wymiarze wprowadzono od końca wlotowego rury rozpylającej 41, a zachowanie osadów kamienia w rurze rozpylającej 41 i stan jego uwalniania z dyszy kolumny płynowej podlegał badaniu.

(2) W teście ponownego uruchomienia, po tymjak płyn o stężeniu szlamu 20% wag. krążył przy ilości płynu krążącego L’ = 200 m³/m²h, osady kamienia 10 do 25 mm wprowadzono od końca wlotowego rury rozpylającej 41. Natychmiast potem, zatrzymano pompę krążeniową. Po odczekaniu na osadzenie się szlamu w rurze rozpylającej 41, płyn w rurze szlamu 41, usuwano, wytwarzano stan krótkoterminowego zatrzymania działania i pozwalano na ustanie się szlamu. W czasie, gdy pozwalano na ustanie się szlamu, płyn ze szlamem w zbiorniku zastąpiono świeżą wodą tak, by zachowanie osadów kamienia dało się łatwo obserwować, a test ponownego uruchomienia przeprowadzono tydzień po wprowadzeniu osadów kamienia.

Wyniki testów

Uwalnianie osadów kamienia w czasie normalnej pracy

Stan uwalniania (akumulacji) osadów kamienia wprowadzanych od końca wlotowego rury rozpylającej obserwowano wzrokowo poprzez krążącą wodę.

Zachowanie się osadów kamienia w rurze rozpylającej (1) Osady kamienia wprowadzane od końca wlotowego rury rozpylającej przenoszone są przez strumień płynu krążącego i przepływająw stronę dołu w czasie osadzania się. Gdy osiągną, dno rury rozpylającej, poruszają się na dnie rury rozpylającej jakby pełzając. Choć mają skłonność do zatrzymywania się w pobliżu złącza z płytką przechyleniową, poruszają się wzdłuż płytki przechyleniowej i osiągają położenie pod dyszą końcową.

(2) Wytwarza się wir po stronie dolnej osadów kamienia na dnie rury rozpylającej i płytki przechyleniowej. Jeżeli duża liczba osadów kamienia 41 b, nagromadzi się w kształcie górki jak przedstawiono na fig. 12, osady kamienia 41b na górnej stronie wchodzą na górkę stopniowo i umieszczone są po stronie dolnej; w ten sposób rozproszone osady kamienia poruszają się ślizgowo.

(3) Spośród osadów kamienia na płytce przechyleniowej po przejściu przez położenie pod dyszą przed dyszą końcową, osady kamienia po obu stronach płytki przechyleniowej 52 poruszają się powoli, dając się zatrzymać. Dlatego też, płytka przechyleniowa 52 powinna korzystnie być w formie wklęsłej jak przedstawiono na fig. 13.

Uwalnianie osadów kamienia z dyszy kolumny płynowej (1) Wszystkie osady kamienia w zakresie od 3 do 35 mm zastosowane w tym teście uwolniły się z dyszy końcowej (średnica portu uwalniania 40 mm) po stronie dolnej, a uwalnianie osadów kamienia z dysz górnych innych niż dysza końcowa nie było obserwowane.

(2) Gdy osady kamienia uwolniły się z dyszy końcowej, osady kamienia osiągające położenia na płytce przechyleniowej 52 pod dyszą końcową unoszone są przez słaby wir krążącego płynu biegnący w kierunku dyszy i uwalniająsię. Osady kamienia większe niż około 20 mm uwalniane są w taki sposób, by odczekać na wytworzenie się odpowiedniego wiru, a nawet duża ich liczba uwalnia się stopniowo. W celu uwolnienia osadów kamienia, ilość płynu krążącego powinna wynosić 200 m3/m2 albo więcej, korzystnie 240 m3/m³h albo więcej.

Według niniejszego wynalazku, w wieży absorpcyjnej układu odsiarczania gazu spalinowego, stan wytryskowy rur rozpylającychjestjednorodny i stabilny, tak że można uzyskać wysoki procent odsiarczania. Co więcej, niniejszy wynalazek osiąga zmniejszenie kosztów pracy. Dlatego też zastosowalność przemysłowa niniejszego wynalazku jest wysoka.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Układ odsiarczania gazu spalinowego do absorpcji tlenków siarki w gazie spalinowym poprzez doprowadzenie szlamu absorbenta do kontaktu z gazem spalinowym, znamienny tym, że rura rozpylająca, która wyposażonajest w wiele dysz w kierunku podłużnym i której jeden koniec jest zamknięty, jest umieszczona poziomo w wieży absorpcyjnej, przez którą przechodzi pionowo gaz spalinowy, zaś szlam absorbenta jest podawany przez drugi koniec rury rozpylającej i wtryskiwany w górę ze wspomnianych dysz, przez co doprowadza się do kontaktu szlamu absorbenta z gazem spalinowym dla przeprowadzenia obróbki, a przejście strumienia po stronie zamkniętego końca rury rozpylającej uformowanejest w taki kształt, że pole przekroju poprzecznego przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca.
2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że rura rozpylająca utworzona jest z rury o stałym przekroju poprzecznym, a płytka przechylna, która przechyla się na stronę dyszy w kierunku zamkniętego końca tej rury, jest zainstalowana wewnątrz rury po stronie zamkniętego końca, tak że pole przekroju poprzecznego przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca.
3. Układ według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że położenie wewnętrznej powierzchni płytki końcowej dla zamknięciajednego końca rury rozpylającej jest ustalone w położeniu pobliskim odległym o 0.05D (D jest średnicąwewnętrznąwspomnianej rury rozpylającej) od położenia maksymalnej średnicy wewnętrznej wlotu dyszy, usytuowanego najbliżej zamkniętego końca tej rury rozpylającej w kierunku strony zamkniętego końca, albo w położeniu od wewnątrz tego położenia pobliskiego.
4. Układ według jednego z zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że wiele wspominanych dysz rozpylających umieszczonych jest równolegle poprzecznie, a rura zasilająca, do której są podłączone w wielu miejscach w kierunku podłużnym drugie końce tych rur rozpylających, zaś jeden ich koniec jest zamknięty, i z których drugiego końca podawany jest płyn absorpcyjny, jest umieszczone tak, że szlam absorbenta podawanyjest do pojedynczych rur rozpylających poprzez tę rurę zasilającą która to rura zasilającajest uformowana w kształt taki, że pole przekroju poprzecznego przejścia strumienia zmniejsza się w kierunku zamkniętego końca.