PL183811B1 - Szczoteczka do zębów i sposób jej wytwarzania - Google Patents

Abstract

1. Szczoteczka do zebów majaca glówke szczoteczki z przymocowanymi na niej, ewentual- nie zwiazanymi w peki, szczecinami z tworzywa sztucznego, z których przynajmniej niektóre maja na swojej powloce profil w formie spirali, który otrzymuje sie przez skrecenie profilowanego poje- dynczego wlókna, znamienna tym, ze szczeciny ( 1), skladajace sie z trzonu ( 2) i przynajmniej jednej spirali (4), przebiegajacej na powloce (3), maja trzy do pieciu skrecen na centymetr dlugosci, przy czym spirala (4) jest zaokraglona na wierzcholku. 7. Sposób wytwarzania szczoteczki do ze- bów majacej glówke szczoteczki z przymocowa- nymi na niej, ewentualnie zwiazanymi w peki, szczecinami z tworzywa sztucznego, z których przynajmniej niektóre maja na swojej powloce profil w formie spirali, wedlug którego uzyskany material bazowy szczeciny dzieli sie na odcinki, laczy w peki i osadza w glówce szczoteczki, zna- mienny tym, ze wytlacza sie, bedace materialem bazowym szczeciny, profilowane pojedyncze wlók- no (9), które nastepnie skreca sie przynajmniej na czesci jego dlugosci, a skrecenie ostatecznie utrwala sie. F i g . 2 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest szczoteczka do zębów i sposób jej wytwarzania.

Szczeciny szczoteczek ręcznych lub elektrycznych składają się zwykle z wytłaczanego włókna pojedynczego, najczęściej o okrągłym przekroju poprzecznym. Działanie czyszczące takich szczoteczek do zębów, jak i wykonywany przez ' nie masaż dziąseł, zależy od kształtu końców szczecin, które zaokrągla się w celu zapobieżenia zranieniom i cofaniu się dziąseł. W takim przypadku szczoteczka ma do spełnienia dwa sprzeczne zadania; z jednej strony ma z odpowiednią siłą czyścić ząb, z drugiej łagodnie masować dziąsła. Wobec konieczności zastosowania rozwiązania pośredniego, działanie czyszczące powierzchni zębów i przestrzeni międzyzębowych jest niewystarczające.

Dlatego też nie brakowało prób zastosowania otoczki szczeciny do procesu czyszczenia, aby przez to podwyższyć skuteczność działania czyszczącego. Z opisu patentowego DE 31 16 189 znany jest sposób zaopatrzenia szczeciny w różne, oddalone od siebie, zgrubienia, które tworzą dalsze krawędzie szczotkowania. Biorąc pod uwagę fakt, że sżczeciny wykonywane są przez formowanie włókien, względnie wytłaczanie, wytworzenie takiej szczeciny jest właściwie nie możliwe. Teoretycznie rzecz biorąc, można doprowadzić do zmian przekroju poprzecznego w kierunku wytłaczania, jak i można wytworzyć taką szczecinę przez wtryskiwanie. Pojedyncze włókna, wytworzone przez wytłaczanie, muszą zostać uszlachetnione poprzez zorientowanie przez rozciągnięcie i termiczną stabilizację, tak aby nadać szczecinie pożądaną giętkość oraz wymaganą zdolność do powrotnego odginania się. Takie zorientowanie przez rozciągnięcie, we wtryskiwanych lub wytłaczanych szczecinach z oddalonymi od siebie zgrubieniami, prowadziłoby do tego, że szczecina byłaby rozciągnięta i przewężona między zgrubieniami w obszarze najwęższych przekrojów poprzecznych, a na same zgrubienia nie miałoby to wpływu. Taka szczecina byłaby zupełnie nieodpowiednia. Nawet gdyby się udało nadać szczoteczce odpowiednie właściwości, istniałoby niebezpieczeństwo zakleszczenia się szczeciny ze zgrubieniami między zębami, co prowadziłoby do urwania szczeciny lub wydarcia jej z główki szczoteczki. Możliwe byłoby również zranienie dziąseł między zębami, które są tam szczególnie zagrożone z powodu zmniejszonej przyczepności do szyjki zęba.

W innych znanych typach szczoteczek do zębów znanych z opisów patentowych JP 03 289 A, JP 57-116 124 U, JP 60-145 828 U i JP 03-87332 U kilka pojedynczych włókien jest ze sobą skręconych, albo poszczególne pojedyncze włókna, które same mogą być profilowane, mając na przykład kwadratowy przekrój poprzeczny, są profilowane przez skręcanie śrubowe osi pojedynczego włókna.

Celem wynalazku jest skonstruowanie szczoteczki do zębów z profilowanymi szczecinami, która, przy niezmienionej wytrzymałości szczecin, ma podwyższoną skuteczność działania czyszczącego i masażu dziąseł, i którą można niedrogo wytworzyć.

Szczoteczka do zębów według wynalazku ma główkę z przymocowanymi na niej, ewentualnie związanymi w pęki, szczecinami z tworzywa sztucznego, z których przynajmniej

183 811 niektóre mają na swojej powłoce profil w formie spirali, który otrzymuje się przez skręcenie profilowanego pojedynczego włókna.

Istota wynalazku polega na tym, że szczeciny , składające się z trzonu i przynajmniej jednej spirali, przebiegającej na powłoce , mają trzy do pięciu skręceń na centymetr długości, przy czym spirala jest zaokrąglona na wierzchołku.

Korzystnym jest, gdy szczeciny mająjednozwojowe lub wielozwojowe spirale.

Również korzystnym jest, gdy spirale mają trapezowy przekrój poprzeczny.

Dodatkowo korzystnie jest, gdy spirale i trzon są wykonane z materiałów o niejednakowej sprężystości.

Ponadto korzystnie jest, gdy trzon ma rdzeń otoczony osłoną, przy czym rdzeń i osłona są wykonane z materiałów o niejednakowej sprężystości.

Sposób wytwarzania szczoteczki do zębów według wynalazku polega na tym, że uzyskany materiał bazowy szczeciny dzieli się na odcinki, łączy w pęki i osadza w główce szczoteczki.

Istota sposobu polega na tym, że wytłacza się, będące materiałem bazowym szczeciny profilowane pojedyncze włókno, które następnie skręca się przynajmniej na części jego długości, a skręcenie ostatecznie utrwala się.

Korzystnym jest, gdy wytłoczone pojedyncze włókno jest przed skręceniem naprężane przez rozciąganie i stabilizowane termicznie.

Również korzystnie jest, gdy skręcone pojedyncze włókno jest po termicznej stabilizacji składowane w podwyższonej temperaturze.

Dodatkowo korzystnie jest, gdy każda użytkowa końcówka szczeciny jest zaokrąglana przez powierzchniowe roztapianie, a końce mocujące pojedynczych szczecin lub ich pęków, są stopione w główkę, którą osadza się w korpusie szczoteczki.

Inny sposób wytwarzania szczoteczki do zębów według wynalazku polega na tym, że uzyskany materiał bazowy szczeciny dzieli się na odcinki, łączy w pęki i osadza w główce szczoteczki.

Istota sposobu polega na tym, że wytłacza się, będące materiałem bazowym szczeciny, pojedyncze włókno, mające przynajmniej jedno prostopadłe do osi żebro, następnie skręca się je przynajmniej na części jego długości, a skręcenie ostatecznie utrwala się.

Korzystnie jest, gdy wytłoczone pojedyncze włókno jest przed skręceniem naprężane przez rozciąganie.

Również korzystnie jest, gdy pojedyncze włókno przed skręceniem jest stabilizowane termicznie.

Dodatkowo korzystnym jest, gdy skręcone pojedyncze włókno jest po termicznej stabilizacji składowane w podwyższonej temperaturze.

Ponadto korzystnie jest, gdy pojedyncze włókno jest współtłoczone z, tworzącym przebiegające na osłonie przędzy żebra, tworzywem o innych właściwościach, następnie wytłoczony kompozyt jest skręcany, a skręcenie ostatecznie utrwalane.

Także korzystnie jest, gdy współtłoczony kompozyt jest przed skręceniem naprężany przez rozciąganie lub stabilizowany termicznie, a po termicznej stabilizacji składowany w podwyższonej temperaturze.

Korzystnym jest również, gdy każda użytkowa końcówka szczeciny jest zaokrąglana przez powierzchniowe roztapianie.

Jednocześnie korzystnie jest, gdy końce mocujące pojedynczych szczecin lub ich pęków, są stopione w główkę, którą osadza się w korpusie szczoteczki.

Zaletą takich szczoteczek jest to, że przynajmniej część szczecin ma jedno- lub wielokrotne spirale, przez co jednocześnie zostają powiększone aktywnie czyszczące powierzchnie, co umożliwia różne kierunki czyszczenia. Również powierzchnia czołowa sprali, jak i jej przejście w bok zarysu gwintu tworzą dodatkowe krawędzie szczotkowania, co wzmacnia działanie czyszczące na powierzchniach i między zębami, nie zagrażając dziąsłom. W przypadku gdy taka szczecina znajdzie się w przestrzeni międzyzębowej, nie dojdzie do zakleszczenia się szczeciny, ponieważ spirala jest bardzo rozciągnięta i nie występują promieniowe przewężenia. Natomiast wtedy, gdy taka szczecina dotyka swoją otoczką dziąseł, są one masowane.

183 811

Ponadto duże znaczenie dla prawidłowej ochrony zębów i dziąseł ma giętkość szczecin i ich zdolność do ponownego odginania się oraz zaokrąglenie wierzchołków szczeciny uzyskane przez jej powierzchniowe roztapianie.

W niektórych szczoteczkach koniecznym jest, aby szczeciny posiadały określoną sztywność bądź elastyczność. Dopasowanie sztywności według wynalazku następuje poprzez wytworzenie trzonu, którego rdzeń i osłona składają się z różnych materiałów. Poprzez wybór materiałów na rdzeń i osłonę można, z jednej strony zmieniać sztywność i elastyczność, a z drugiej wpłynąć na ich działanie przy myciu zębów.

Działanie szczoteczki jest, między innymi, zależne od stopnia skrętu względem długości użytkowej szczeciny, względnie materiału szczeciny, tzn. od skoku gwintu utworzonej po skręceniu spirali. Wykazano, że skok gwintu nie powinien być większy od podwójnej długości użytkowej szczeciny, tak aby wzdłuż tej długości użytkowej przebiegała obiegająca ją o 180° spirala. Zwykle jednak spirala ma trochę mniejszy skok gwintu, którego wielkość wynosi tyle, ile średnica materiału szczeciny.

W celu zapewnienia właściwego mocowania szczecin w główce szczoteczki, które zapobiegnie ich wyrywaniu, pojedyncze szczeciny, lub ich pęki, zostaną stopione w jedną główkę, która zakotwiczona zostanie w korpusie szczoteczki, przez co nadaje się umocowanemu końcowi jednorodny, kulisty lub soczewkowaty przekrój poprzeczny, zapewniający właściwe mocowanie w główce szczoteczki.

Wynalazek przedstawiono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematyczny rzut boczny szczoteczki do zębów, fig. 2 - pojedynczą szczecinę szczoteczki z fig. 1, fig. 3 do 5 - różne formy przekroju poprzecznego wytłoczonego pojedynczego włókna, a fig. 6 do 11 - różne formy przekroju poprzecznego współtłoczonego kompozytu.

Szczoteczka do zębów przedstawiona na fig. 1 ma główkę 30 i uchwyt 31, które są złączone giętką szyjką 32. Główka 30, uchwyt 31 i szyjka 32 są wykonane jednoczęściowe z tworzywa sztucznego metodą wtrysku. Na główce 30 zamocowane są szczeciny stopione w pęki 33. Pęki 33 pokazane są tylko schematycznie, bowiem składają się z większej ilości szczecin z tworzywa sztucznego mocowanych w główce 30 mechanicznie lub poprzez zgrzewanie czy wtryskiwanie.

Na fig. 2 przedstawiono pojedynczą szczecinę 1 z pęku 33 na fig. 1. Składa się ona z cylindrycznego trzonu 2, na którego otoczkę 3 nałożona jest dwuzwojowa spirala 4 z dwoma spiralami 5 i 6. Każda spirala 5, 6 ma spłaszczoną albo zaokrągloną powierzchnię czołową 7 lub 8. Taka szczecina może mieć średnicę zewnętrzną około 0,2 mm, przy czym trzon 2 ma przekrój od 0,1 do 0,15 mm. Spirala ma od 2 do 6 skoków gwintu, który jest specyficzny dla szczecin o długości do 1,5 cm.

Szczecinę z fig. 2 można wytwarzać w różny sposób. Przykładowo można wytłoczyć pojedyncze włókno 9, według fig. 3, wraz z trzonem 10 i dwoma przeciwległe usytuowanymi żebrami 11, 12, następnie rozciągnąć je, skręcić i w końcu ustabilizować termicznie, tak aby powstała dwuzwojowa spirala, jak na fig. 2.

Na fig. 4 widać wytłoczone pojedyncze włókno 9 z trójkątnym przekrojem poprzecznym, które składa się z trzonu 13 i trzech żeber 14, 15,16.

Na fig. 5 widać wytłoczone pojedyncze włókno 9 o przekroju poprzecznym w kształcie krzyża, które składa się z trzonu 17 i czterech symetrycznie usytuowanych żeber 18, 19, 20, 21. Oś skrętu pokrywa się z osią trzonu 2. Pojedyncze włókno 9 może mieć również przekrój w kształcie prostokąta, a zwłaszcza kwadratu, przy czym żebra tworzone są wtedy przez, bliski obszarowi środkowemu, obszar trzonu oraz cztery kąty figury.

Na fig. 6 do 8 widać, w zasadzie takie same przekroje poprzeczne, jak na fig. 3 do 5, jednakże tutaj cylindryczne trzony 10, 13, 17 są współtłoczone z żebrami H, 12 względnie 14 do 16 względnie 18 do 21. Wytłoczone pojedyncze włókno, względnie wspóftłoczony kompozyt jest następnie rozciągany, skręcany, stabilizowany termicznie i składowany przez 1 do 2 dni.

Na fig. 9 do 11 przedstawione są podobne formy przekroju poprzecznego, jak na fig. 6 do 8, przy czym trzony 10, 13, 17 mająrdzeń 10a, 13a, względnie 17a, i otaczającą ten rdzeń osłonę 10b, 13b, względnie 17b. Rdzeń i trzon są wykonane z różnych materiałów. Żebra 1112 względnie 14 do 16 względnie 18 do 21 są wykonane z jeszcze innego materiału. Rdzeń jest współtło6

183 811 czony z trzonem i żebrami i następnie obrabiany w podany sposób. Rdzeń 10a, 13a, 17a może składać się z typowego dla szczoteczek tworzywa sztucznego, aby nadać mu wszystkie pozytywne cechy trwałości zwykłej szczeciny, podczas gdy tworzywo sztuczne na osłonę 10b, 13b, 17b i żebra 11, 12 względnie 14 do 16 względnie 18 do 21 może zostać dostosowane do pożądanego działania czyszczącego szczoteczki.

Powierzchnia czołowa żeber jest spłaszczona, względnie zaokrąglona, jak pokazano to na fig. 3 do 11 i omówiono wyżej. Po przycięciu szczecin na określoną długość, końcówki użytkowe zostają zaokrąglone, zwłaszcza przez powierzchniowe nadtopienie, podczas gdy pozostałe końcówki są pojedynczo lub w większej ilości stapiane w pęczki.

Szczecina wytworzona według wyżej omówionego sposobu znajduje również zastosowanie w nitkach do zębów.

32

I /

Fig.2 Fig.9 Fig.10 Fig.11

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 2,00 zl.

Claims (22)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Szczoteczka do zębów mająca główkę szczoteczki z przymocowanymi na niej, ewentualnie związanymi w pęki, szczecinami z tworzywa sztucznego, z których przynajmniej niektóre mają na swojej powłoce profil w formie spirali, który otrzymuje się przez skręcenie profilowanego pojedynczego włókna, znamienna tym, że szczeciny (1), składające się z trzonu (2) i przynajmniej jednej spirali (4), przebiegającej na powłoce (3), mają trzy do pięciu skręceń na centymetr długości, przy czym spirala (4) jest zaokrąglona na wierzchołku.
2. 2. Szczoteczka do zębów według zastrz. 1, znamienna tym, że szczeciny (1) mają jednozwojowe spirale (5,6).
3. 3. Szczoteczka do zębów według zastrz. 1, znamienna tym, że szczeciny (1) mają wielozwojowe spirale (5,6).
4. 4. Szczoteczka do zębów według zastrz. 1, znamienna tym, że spirale (4) mają trapezowy przekrój poprzeczny.
5. 5. Szczoteczka do zębów według zastrz. 1, znamienna tym, że spirale i trzon są wykonane z materiałów o niejednakowej sprężystości.
6. 6. Szczoteczka do zębów według zastrz. 1, znamienna tym, że trzon (2) ma rdzeń (10a, 13a, 17a) otoczony osłoną (10b, 13b, 17b), przy czym rdzeń i osłona są wykonane z materiałów o niejednakowej sprężystości.
7. 7. Sposób wytwarzania szczoteczki do zębów mającej główkę szczoteczki z przymocowanymi na niej, ewentualnie związanymi w pęki, szczecinami z tworzywa sztucznego, z których przynajmniej niektóre mają na swojej powłoce profil w formie spirali, według którego uzyskany materiał bazowy szczeciny dzieli się na odcinki, łączy w pęki i osadza w główce szczoteczki, znamienny tym, że wytłacza się, będące materiałem bazowym szczeciny, profilowane pojedyncze włókno (9), które następnie skręca się przynajmniej na części jego długości, a skręcenie ostatecznie utrwala się.
8. 8. Sposób według zastrz.7, znamienny tym, że wytłoczone pojedyncze włókno (9) jest przed skręceniem naprężane przez rozciąganie.
9. 9. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że pojedyncze włókno (9) jest przed skręceniem stabilizowane termicznie
10. 10. Sposób według zastrz.9, znamienny tym, że skręcone pojedyncze włókno (9) jest po termicznej stabilizacji składowane w podwyższonej temperaturze.
11. 11. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że każda użytkowa końcówka szczeciny jest zaokrąglana przez powierzchniowe roztapianie.
12. 12. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że końce mocujące pojedynczych szczecin lub ich pęków, są stopione w główkę, którą osadza się w korpusie szczoteczki.
13. 13. Sposób wytwarzania szczoteczki do zębów, mającej główkę szczoteczki z przymocowanymi na niej, ewentualnie związanymi w pęki, szczecinami z tworzywa sztucznego, z których przynajmniej niektóre mają na swojej powłoce profil w formie spirali, według którego uzyskany materiał bazowy szczeciny dzieli się na odcinki, łączy w pęki i osadza w główce szczoteczki, znamienny tym, że wytłacza się, będące materiałem bazowym szczeciny, pojedyncze włókno (9) mające przynajmniej jedno prostopadłe do osi żebro (11,12,14, 15,16,18,19, 20, 21), następnie skręca się je przynajmniej na części jego długości, a skręcenie ostatecznie utrwala się.
14. 14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że wytłoczone pojedyncze włókno (9) jest przed skręceniem naprężane przez rozciąganie.
15. 15. Sposób według zastrz.13, znamienny tym, że pojedyncze włókno (9) jest przed skręceniem stabilizowane termicznie.
16. 16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że skręcone pojedyncze włókno (9) jest po termicznej stabilizacji składowane w podwyższonej temperaturze.

    183 811
17. 17. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że pojedyncze włókno (9) jest współtłoczone z tworzącym przebiegające na osłonie przędzy żebra, tworzywem o innych właściwościach, następnie wytłoczony kompozyt jest skręcany, a skręcenie ostatecznie utrwalane.
18. 18. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że współtłoczony kompozyt jest przed skręceniem naprężany przez rozciąganie.
19. 19 . Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że współtłoczony kompozyt jest przed skręceniem stabilizowany termicznie.
20. 20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że współtłoczony kompozyt jest po termicznej stabilizacji składowany w podwyższonej temperaturze.
21. 21. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że każda użytkowa końcówka szczeciny jest zaokrąglana przez powierzchniowe roztapianie.
22. 22. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że końce mocujące pojedynczych szczecin lub ich pęków, są stopione w główkę, którą osadza się w korpusie szczoteczki.